157)
HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Sflitenlankli Overzicht
onkvrouw Jacqueline
yVOEMSDAO 1 SEPTEMBER t»80 TWEEDB BLAD
No. 2784
Sport en Wedstrijden.
ggtietenls in Olympische spelen Geen stalen maar oltzonde-
tingeu Een besclmmd gemeentebestuur stut van worstelen
Ifiit meer gold voor llebamelpe opvoeillng.
Met Nederland gaat bet op de Ant-
verpsche Olympiade niet zeer -voor-
poedig. Wij hebben het wielrennen
ioor amateurs en liet boogschieten
'cwonnen en wonnen in de voetbal
wedstrijden twee ontmoetingen;
■aardeering voor den jongen Pau-
en en voor de Arnhemsche touwtrek-
mag bovendien worden uitge-
proken. Maar daarmee is ook alles
oorloopig gezegd. In waterpolo en
toksen zijn wij te kort geschoten, in
egen- en eabelsohermen afgevallen,
ir is In den lande .heelwat teleur
stelling, al wordt die door waaraee-
ende verslagen min of meer ver
doemd.
Naar het mij voorkomt bestaat
laarvoor geen reden, evenmin trou
wens voor overschatting van de be-
aalde overwinningen. Er zijn twee
togen: sport en wedstrijden en deze
wee hebben weinig met elkaar te
luken. Laat ons elkaar goed begrij-
!i); sommige takken van sport, voct-
il, schermen, touwtrekken, zijn
iet te beoefenen, zonder dat er wed-
trijden voor gehouden worden;
wemmen, hardloopen, gymnastiek,
oeien kunnen het daarbuiten sfcel-
Ik wil maar zeggen, dat sport
wedstrijden niet onafscheidelijk
ijn en toch krijgen wij wel eens den
ndruk, dat die takken van sport de
ieeste sympathie genieten, die tot de
leeste wedstrijden aanleiding geven,
och is dat vooreen volk niet
nn het grootste belang.
Wat is sport? Lichaamsoefening
11' bevordering van kracht, vluglietd
r gezondheid, korter gezegd: bevor-
jring van gezondheid, want kracht
vlugheid maken daar deel van -uil.
Neem nu eens aan, dat de Neacr-
indsche ploeg de afdeeling waterpo-
gewonnen had, zou daarmee dan
t feit, dat verreweg de meeste Ne-
rlanders ia U geheel ri i c t
wc-mmen kunnen, zijn te niet ge-
nan Dat houdt er natuuurlijk geen
erband mee. Bij zoo'n victorie zou
de buitenlanders allicht gedacnt
ebben..natuurlijk, die Holianaers
mimen in hun waterland allen zon
et onderscheid als ratten" en iiun
oren niet geloofd hebben, wanneer
later vernomen hadden, dat als re-
zelfs een schippersknecht niet
emmen kan.
Maar natuurlijk is dit op de bui-
jnlanders evengoed toepasselijk,
ijn alle Pinnen geweldige loopeis,
jlndat hun landgenoot Kolelimalnen
'i Marathonrace gewonnen heelt '1
atuurlijk niet. Zijn de Spanjaaraen,
ih wie we eigenlijk in deze dagen
oor het .eerst hooren spreken, beter
oelballers dnri de Denen? Natuur-
jk niet. En zoo kunnen wie doorgaan,
at enkele vertegenwoordigers van
volk in een tak van sport uit
enten boven de vertegenwoordigers
an een ander volk, zegt niets' voor
e ontwikkeling van dat volk zeif.
et is voor een deel toeval, zooals
idertijd Nederland Jaap Eden kon
itzenden naar het Noorden, om de
iternationale wedstrijden op sohaat-
iii te winnen, zooals het naderhand
bitteren met de Koning too-
allig konden wij over deze sterke en
nolle Nederlanders beschikken en
ven toevallig hebben wij op dit
ogenblik zoo'n kampioen niet.
'la een volk zijn. verlegenwoordi-
s naar de Olympiade kon uitzen-
zeggende: „we hadden honderd-
uizend even geschikte aspiranten
laar dezen zijn bij loting gekozen",
an was het een ander geval. Maar
oo staat het niet. Ieder volk heeft
vier of zes uitblinkers en
tuurt die uit, nadat zij een tijdlang
ebben geleefd onder een training,
de groote menigte zich onmogelijk
iu kunnen veroorloven, zonder haar
agtaok hopeloos in de war te stu-
i. Neen, de vertegenwoordigers zijn
iet de stalen, maar de uitzondierin-
en van hun volk.
Als dit zoo is (en ik zie niet, dat
>mand het kan tegenspreken) dan
steekenen overwinningen ter Olym-
iade niet veel meer dan streeling
an nationale ij delheid. Ik verzeker
preclilelijk, dat de druiven hier niet
uur zijn en dat een overwinning van
e Nederlanders mij evengoed als
ider ander een aangename geestes-
riebeling bezorgt. Maar we moeten
aaraan toch niet meer waarde toe-
dan zij verdient. Met een
oorbeeld kan de bedoeling het best
toegelicht. Stel, cat tb.
Nederlanders al de efdeelingen van de
Olympiade, niet een uitgezonderd,
wonnen, zou daaruit voortvloeien, dat
het Nederlandsche volk hoven alle
andere volkeren uitblinkt in lichaams
oefening, in lichamelijke opvoeamgV
Stellig niet. Deze glorie zou alleen
te danken zijn aan veel training van
enkele personen, aan tegenspoed van
sommige tegenstanders, kiespijn bij
den een, Icramp bij den ander, een al
coholische onvoorzichtigheid bij oen
derdei,
Stel voor oen oogenblik, dat onze
Haarlemmer Paulen in zijn hardloo
pen een schoone victorie had behaald,
clan zou het gemeentebestuur, hem bij
zijn terugkeer begroetende, meteen
boete hebben moeten doen. Ik hoor
den burgemeester of een van de wet
houders al zeggen, „medeburger Pau
len, wij wenschen u van harte geluk,
maar vragen, ons tevens af, hoe 't mo
gelijk is, dat gij hebt overwonnen.
Het wordt nu wel wat beter, maav
wat heeft Haarlems gemeentebestuur,
jarenlang gedaan voor lichamelijke
ontwikkeling, voor athletische oefe
ningen? Een bedroefd beetje. Tien
jaar hebben we noodig gehad om een
oude zwemschool te koopen, vier jo.ar
om een tweede speelterrein aan te leg
gen en 't is nog niet klaar. Weliswaar
hebben we het salaris beknibbeld van
den man, die als leider v.an de licha
melijke ontwikkeling- nieuwen geest
drift moet gieten in onzen aderen!
Hulde Paulièn. Wij doen boete".
Het is ons nu wel duidelijk, niet
waar, dat twintigduizend middelma
tige zwemmers 'in Haarlem te hebben,
oneindig grooter triomf zou zijn, dan
den aliersnelrten zwemmer te hebben
uitgezonden naar de Olympische Spe
len, Of de Olympiade daarom voor
ons geen beteelcenis heeft? Wel stellig,
omdat wij door vergelijking onze te
kortkomingen leeren. Als het waar is
wat een van de correspondenten
meldde, dat de s t Ij 1 van de Neder
landsche worstelaars niet deugt en
dat al de andere volkeren beter etijl
laten zien, dan .moet daarin zoo
spoedig mogelijk verandering wórden
gebracht, Worstelen is goed voor
lichaa.msontwikkeliing in 't algemeen
en voor zelfverdediging in het bijzon
der. Is hel nu werkelijk waar, dat on
ze stijl van worstelen het lichaam
niet op de meest volkomen, manier
ontwikkelt en onz? zelfverdediging
'gebrekkig maakt, dan moet die etijl
worden gewijzigd.
Er ie nog oen tweede klacht verno
men waaraan wel eens ernstig aan
dacht mag worden geschonken, de on
voldoende verzorging van onze deel-
ne-mere. Terwijl andere naties voor
auto's gezorgd hebben, moeten onz?
Jongens de tram voor lief nemen, of
zich laten vervoeren door een vracht
auto. waarin hun ingewanden het te
Kwaad krijgen, of met hun vieren sla
pen in één hut. Of dat nu de.reden is.
waarom onze deelnemers af en toe
échec lijden, weet ik niet en weet nie
mand. Maar het feit belicht opnieuw
de eeuwige fout van onzen Neder-
iandschen aard: karigheid en krente
righeid in dingen, die e-©?n directe en
niet eens klinkende winst opleveren.
Er moet veel meer geld besteed wor-
'den voor veel meer zwemscholen,
speelterreinen, voetbalvelden, loopba
nen, roeibooten. Er moet in het alge
meen tien, twintigmaal zooveel uit
gegeven worden voor iidhn.melii.ke or>-
voeding. En daar kan het nu levende
geel acht genist voor lemen, want het
volgende zal dan veel minder te beta
len hebben aan gasthuilsverplesing,
ziekteverzekering en liefdadigheid.
Wil Nederland meteen naar volgen
de Olympische wedstrijden zijn verte
genwoordigers uitzenden blijven, mij
is het best. Ik ben niet minder chau
vinistisch dan een ander en zou liet
hegL plezierig gevonden hebben, wan
neer onze voetballers den eersten prijs
hadden behaald en dus ook de Belgen
overwonnen. Bij hun triomfante;ijken
terugkeer zou ik dan van harte mee
gjejubeilÜ. hebben. Maar ook dun1
moesten we nog niet meenen, dat'wij
het beet-VoetiiaJIende vólk' ter We
reld waren. Want dat zou er nog niet
uit gebleken zijn.
J. G. P.
Da Poelich-HnsslsehB oorlog.
De krUgalicdrilveu.
Do Polen blijven nog winnen. Nu hebben
zo o.a. Augnstowo bezet.
Toch zijn de Polen er nog niot. Immers
ook de berichten over een nieuw Russisch
offensief blijven aanhouden.
De ecrslo geruchten blüken dus wel op
waarheid te berusten.
Bij Lemberg inooton de Bolsjewiki reeds
eoriige successen bohanld bobben.
Kameneff, dio onlangs Londea bezocht, is
als hooge commissaris voor 't loger naar 't
front vertrokken.
Do toestand le Dantzlg.
Dombroiski, Poolsch onder-secretaris van
buitenlandsche zaken, die te Dnnczig met
Tower geconfereerd hoeft, heeft aan den cor
respondent van do „Potit Journal" to War
schau o.a. hol volgende vorteld over Dant-
zig
„De toestand te Dantzig is volslagen
onmogelijk geworden. Niet alleeu de con
stituante van deu vrijen staat roept dc
onzijdigheid uit, maar dc rand van speurman
nen, die officieel bij het apoorwegbestuur
zetelt, evenals de raad van bootwerkers, vor
men eer AI-Duitsclie dan comniunistisohc
sovjets. Deze hielden Poolsche land verhui
zers aan, die van Amerika gekomen, Polen
wilden betreden en dreigen dc spoorlijnen en
haveninrichtingen tc vernielen, als tegen
Imn veto materiaal voor Polen zou worden
ontscheept. In Oost-Pruisen ageert men
openlijk ten gunste dor Russische Bolsjewiki.
De Duitsche bladen in dat gebied geven bij
zondorheden omtrent Duitsche militaire hulp
aan hot ronde leger. Dc veiligheidspolitie teil
30.000 man. In weerwil der bepalingen
i Spa is zij niet alleen niet ontwapend,
ir de sterkte wast dagelijks. Duitsche in
vloeden zetten de bewoners van Dantzig
voortdurend lot oproer aan, in do hoop bij
een Bolsjewistische overwinning het verdrag
•au Versailles to verscheuren."
Do vredesonderhandelingen.
Verwacht wordt, dat binnen oen week dc
'redesondcrbandcllngcn te Itiga zullen be
ginnen.
Do Warschausebo correspondent vau de
„Daily Chronicle" seintSterk door zijn
overwinning heeft Polen de sovjet-regeering
gedwongen do verplaatsing van de vredes
onderhandelingen naar Riga goed to beuren.
Zoodoende heeft bet eon eind gemaakt aan
de komedie te Minsk. I>o z.g. gedaclilcnwis-
soling daar is geëindigd met een verklaring
do Poolsche delegatie, die vrijwel geiljk-
t met een ultimatum. In die verklaring
zegt de delegatie dat de Bolsjewiki, toon
zij Warschau in hun macht meenden to heb
ben, de beginselen die zij zeggen nan to
liaugon verloochenden on tracuttcn Polen
'oorwuarden op te leggen, als van oen over-
vinnaar aan een ovorwonnene. Als Rusland
deze voorwaarden hnndhaaft, zal dat „oorlog
tot het uitorsto" tengevolge hebben, want
Polen zal er zich nooit aan onderwerpen.
Do. Polen doelen mede, dat zij vooralellen
n geen oorlogsschatting te heffen. Bepa
lingen, betreffende een beperkte sterkte van
't Poolsche leger ban Polen niet aannemen.
Alleen aan de grens is 't noodig dat de
Polen 200.000 man hebben voor "t afslaan
in eventueelo aanvallen.
DE REPUBLIEK VAN T VERRE
OOSTEN.
Door generaal Samoiiof zou te Wlndlwos-
toek een republiek van bet Verre Oosten
gevormd zijn.
DE DREIGENDE MIJNWERKERS-
STAKING IN ENGELAND.
De complete uitslagen der inijnwerkeis-
stcmuiing over een staking zijn thans in be
zit van dc Mijn werkers tederatlo. 000.762
stemden vóór staking, 238.865 tegen. Er is
dus een meerderheid van tweederde verkre
gen, welke noodig is voor dat de Federatie
een aigeraecue slaking kan afkondigen.
De minderheid is evenwel grooter dan dc
leiders verwachtten en daar de opent aio
meening ernstig tegen do staking gekant is,
heeft hel geloof do overhand, dat door na
dere vakvereonigingen druk zal worden uit
geoefend ten gunste van een vreedzame op
lossing van hot conflict zoo wordt althans
uit Londen geseind. Bovendien blijkt .int vele
jeugdige werklieden benedcu de 18 jaar
(14% van 't aantal leden) vóór staking ge
stemd hebben. Zij missen evenwel dc be
kwaamheid om over zulke ernstige omiosties
nee te stemmen.
Do kwestie betrof bij den aanvang deu
iscli der mijnwerkers om te beslissen over
lo wijze van liet gebruik der winsten der
itolon, gedistribueerd uit do mijnen, over
velke de regoering de contiole hooft. Do
nannen eïsehten, dat de winsten worden
uingewend tot verhooging der iooneii mot
wee shilling per ploeg en aanzienlijke ver
mindering van den prijs der huishoud kolen
De regeering heeft definitief de eiscJieu dor
mijnwerkers afgeslagen, omdat, zoonls zij
jitccnzet, de hinneiiiandsclie verbruikers
liaus kolen tcgou lageren prijs krijgen tenge
volge van den uitvoer en daarvan moot het
goheele land profiteeren.
Dc onderhandelingen tussohon de regee-
ng on do mijnwerkers hierover mislukten
en dc stemming over de staking werd nitge-
Vn wacht wordt, dat een beiau'tl.ciltgspo
ging zal worden gedaan duor do Triple Al
liance. Het is bokond, dat de spoorwegarbei
ders en dc transportarbeiders, die jm t de
mijnwerkers do Triplo Alliance 'rmiiu, te
gen do staking zyn eu beweerd wordt, dut
dergelijke pogingen den mijnwerkers zelfs
welkom zullen zijn.
Uit Londen wordt nu aau io ,,N. K. Ct."
gest-od „Er" is geen reden om te veronder
stellen, dat de spoorwegtlciien en do trans
portarbeiders erg boiust zijn de mijnwerkers
te helpen. Do spoorwegstaking van verleden
jaar is een les voor de spootwegliedcn ge
weest. Tegenover het publi'k hebbeu zij wel
volgehouden, dat zij do staking gewonnen
hadden, maar de groote nn-rderlieid der ge
matigde spoorwcglieden was zrifs ii'rt heel
zeker of het zolFs wei om onbesliste strijd
whs. Want berichten, die daarna inkwamen
van alle kanten uit de provincie, schsncu
aan 16 wijzen, dat voort/ntlng van do sta
king gedurende een week, voor het bestuur
van den spoorwegiiodea ecu zeer ernstigon
toestand geschapen zou hebben. Do spoor-
wcgllcdon staakten, zonder Jrii in verbin
ding gesteld te hebben mot mijnwerkers en
transportarbeiders. Dat moot niet verget
worden.
Ik! groep der transportarbeiders bevindt
zich in nog moeilijker pos'tic. Deze groep be-
siast uit verscheidene vsreenigingun, waar
van verscheidene reeds zwaar getroffen zijn
d"< - de vermindering in rh- kolcnproduètle,
vooral, die aan den export in de grouto ha
vens worken en die reeds veel vno werkloos
heid lo lijden gehad hebben."
Enkele Engelscne oladen merken
op:
„Feitelijk gaat do kwestie in haar
gdheel in laatste instantie toch tntt
den eigendom en het beheer der ko
lenmijnen. Aan de eena zijde wil de
regeering het particulier bezit en dc
particuliere exploitatie handhaven,
aan do andere, verlangen de mijn
werkers de nationalisatie der mij
nen.
Onder de arbeidersleidere en ondar
do mijnwerkers zelf zijn ©r zooals
b.ijlkt, velen, die van oordeel zijn, dat
deze quaertie niot langs don weg der
ind'ostrieeie actie inoct worden uitge
maakt, maar dat dit een politiek?
quaestie is, waarover het heele volk
heeft to beslissen on waarover dus de
stembus uitspraak heeft to doen."
Volgens de laatste berichten moet
er ook weer kans zijn dat de regeering
bemiddelend gaat optreden,
DE ONLUSTEN IN IERLAND.
De „Daily Man" schrijft, uat de toe
stand van don Sinn-Fein burgemees
ter van Cork, die zooals de lozers
weten in de gevangenis al 17 da
gen in hongerstaking is, Zondagavond
ci'ittek was. Het laatste offlcloeJe rap
port meldt geen verandering. Hoewol
hij nog bij kennis Is, kan hij, volgons
het oordoel van don dokter, eik oogen
blik sterven.
Burgemeester Mac Swiney is er van
overtuigd, dat hij niet in vrijheid
zai worden gesteld, maar hij meent,
dat liet voor zijn land zóó liet beste
is.
Maandagmiddag viel de gevangene
in zwijm en het kortte veel moeite
hem weer bij te brengen. Zijn kape
laan vond hean „very low" en zijn
vrouw vond hem liggen met gesloten
oogen, terwijl de woorden, die hij
sprak, nagenoeg onverstaanbaar wa
ren.
Eiken dag zijn er veel menschen
op de been in den omtrek van de ga-
vangenie.
Een aantal meisjes trok naar Brix
ton Hill met een Sinn Fein vlag, die
haar door de politie werd afgeno-
DE MOORD OP DE ROMANOFS.
De Times zet haar verhaal over
den moord voort. Attn de vertaling der
Telegraaf ontleencni we nog:
De keizerlijke familie en haar ge
volg werden in een der ben aden-ver
trekken gebracht, met de mededee-
lirig, maar rustig te wachten. De ge
vangenen hadden niet de minste ver
denking en beseften geenszins, dat zij
in een val waren ge-lokt. Aangezien er
geen meubilair in liet vertrek aanwe
zig was, vroeg de tsaar om eenige
stoelen, opdat de zwakke tearltsa en
de zieke Alexis zouden kunnen zitten,
Zijn verzoek werd ingewilligd en er
werden drie stoelen gebracht. De kei
zerin, die tot dusverre tegen den muur
had geleund, ging op één er van zit
ten, .terwijl Alexis in het midden van
d-e kamer plaats nam. Nicolaae zelf
zat naast zijn zoon. Bovendien kreeg
Alexandra nog een kussen in don
rug.
Dc tsaar en Alexis, die een pet droe
gen, hielden dit hoofddeksel op, als
.wilden zij gereed zijn, om elk oogen
blik heen te gaan. Zij verkeerden n.l.
in d-e veronderstelling, dat de voertui
gen, welke hen zouden wegbrengen,
nog niet waren aangekomen en dat de
vrachtkar, die voor de deur stond,
diende om hun bagage te vervoeren...
Rechts van de keizerin stonden drie
har-er dochters; de overigen, benevens
Demidova, bevonden zich links van
haar.
Na eenige oogenblik-en begonnen
Joerofsky en zijn vrienden, bijge
staan door de „Letten", de deur te
versperren.
Het waren Joerofeky, Nikóelin, Er
makof ,Vaganof en Medvedef, bene
vens een zevental „Letten" in liet ge
heel twaalf personen (de underen wa-
Teh op wacht). Ieder van hen droeg
eon revolver, terwijl de geweren der
„Letten" in het aangrenzende vertrek
stonden, waar zij dagelijks verblijf
hielden.
Jo-.rofskl trad liet éérst het vertrek
binnen en wendde zich tot den tsaar
Nu zijn er verschillende oveilevc-in
gen van hetgeen hij heeft gezegd, iteofc
naar met groote waarschijnlijkheid
later is uitg-amaokt, moet hij tot den
tsaar hebben gezegd: „Uw bloedver
wanten hebber, getracht u te redden,
doch liet is hen niet gelukt, derhalv;
zijn wij zeJf genoodzaakt u dood te
schieten."
Onmiddellijk knalde een salvo uit
de twaalf revolvers; de gevangenen
zakten inéén De teaar en de tsaritsa
waren oogcnbikkelijk dood, évenals
drie der kinderen, twee bedienden en
dr. Botkin. Alexis daarentegen leefde
nog, ondanks zijn wonden, Hij kerm
de luid en wentelde zich In zijn dood
strijd om en om Joerofsky zelf maakte
het kind af met een mes. Ook groot
vorstin Anastasia leefde nog en vocht
met don laatst en moed der w-anhoon
tegen een harer belagers. Toen werd
ook zij afgemaakt...
Een der vrouwelijke neddenden leef
de het langst, doch de „Letten" die
inmiddels hun geweren hadden ge-
baalj, doodden haar met hun bajo
netten.
Heel dit gruwelijke tooneel speeide
zich iu enkele minuten a' Duirnu
begonnen de moordenaars met koorts
achtige haast de sporen van de mie
daad uit te wieeohen. De vloer en de
wanden moesten -worden afgewas-
schen en de lijken weggevoerd vóór de
dag aanbrak.
Hoewel Joerof6ky en zijn aanhan
gers er zeker van waren, dat hun
daad onder het sovjei-régime onge
straft zou blijven, maakten zij des
niettemin groote haast, want zij wis
ten, dat de bevolking bun daad echei'p
zou afkeuren, zoodat het zaak was, de
lijken weg te voeren.
De pseudo-Letten vertrokken wel
dra. Hun lugubere taak was in Jeka-
terineburg afgeloopen en htm duivel-
6che diensten waren wellicht éldcrs
van noode.
Siaitsaieuws
Uitgaan.
ADAM IN BALLINGSCHAP.
Vrijdag 3 September geeft de Kon.
Ver. Het Nederlandsch Tooneel, di
recteur Dr. Willem Royaaxds in
den Stadschouwburg tot opening van
het peelseizoe-n, Vóndei's „Adam' in
Ballingschap" met de muziek van
Hubert Cuypetrs, uit te voeren door
het orkest van de Kon. Ver. Hel Ne
derlandsch Tooneel, muziekleider J.
Richard Heuckerot.il. Dc regio is in
handen van Dr .Willem Royaards.
Ontwerp decor en costumes: P. C.
de Meer. Dans der engelen ingestu
deerd onder leiding van Mevrouw
Maria Herlé. De rolverdealing is bii
deze vertooning als volgt: Adam:
John. Gebau, Eva; Mevrouw Jacque
line Boy aardeSandborg, Lucifer:
Louis Saalborn, Uriël: Eugene Gü-
huyss Gabrië.1;: Paul Huf, Rafaèl:
Dock van Veen, Michael: Johan de
Meester Jr., Asmodé: Louie van Gas
teren, Belial: Maurits Parser. Wacht
engelen do dames: Janny van Oogen,
Marie Hamel, Mientje Gosschalk,
Greta Gyswyt, Enny de Leeuwe en
•Tohanna Opdam.
OPENBARE AANBESTEDING.
Architect J. de Lugt te Bentveld heeft
Dinsdag namens zijn principaal aan
besteed: het bouwen van een landhui-
aan den Mr. Enschedëweg te Aerden-
aout.
Ingeschreven w-erd door;
Boon en Bluys, Zandxoort f 64.540.
v. Sluisdam, Zandvoort, 63.998.
Slagveld, Zandvoort, f 63.889.
Vloeyborghs en Kint, Amsterdam,
f 59.300.
Vietor, Rotterdam, f 58.945.
v. Gaale, Haarlem, f 58.498.
Jouritsma, Heemstede, f 54.769,
Stiphout, Haarlem, f 49.922.
Breedi en Berkhout, Zandvoort,
f 49.710.
Creemers, Haarlem, f 49.500.
Veelenturf en Seysencr, llil'legom,
f 49.100.
v. d. Putten en Complet, Schoten,
f 49.023.
v. Hoften en Co., Haarlem, f 46.495.
Zeylmaker en Go., Schoten, f 42.182.
Haarl. Coop. Bouwersbond, Haar
lem, f 41.600.
Ksnlnglnnidag.
Tegen 12 uur waren dé kiriderS
Feesten in den Hertenkamp geëiiv;
digd. Hoewel ©erst eenige regendrup
pels waren begmnen te vallen, ha<
het weder zach daarna vrij goed ge
houden.
Het bleef althans droog, hoewel d»
zon achter de wolken schuil was. Het
was trouwens heel de- dag een vie{
ring van den Koninginne-verjaardag
zonder zon.
Hot Kerkkcnnccrt.
Als ieder jaar was er veel belang
stelling voor heit kerkconcert van-
Koninginnedag, alile zitplaatsep
waren benomen en zeer groot was
het aantal dergenen, die zich met
een „üebout" moesten vergenoegen.
Onze organist opende met ©ene va
riatie-bewerking van Sam. de Lang©
op het ,,Wien Neörlandsch Bloed''','
waarvan het thema staande aange
hoord werd. Verder had Robert een
Interessant en feestelijk stemmend,
programma gemaakt met „Rhapso-
dle sur des airs cataJan6" van E. Gi-
gout en „Marche sur lm tliême do'
Handel", van Alex. Guilmant. In het
eerste werk had de organist gelegen
heid den ongemeenen rijkdom aan
klankkleur van het orgel uit te stal
len; vooral wist hij te woekeren niet
de mooie Labo-timbres, en ook het
carillon-register aardig toe te paeeen.
Het or chest raai cachet dezer ,,R.hap-
sodle" maakte vooral veel indruk. De
imposante bewerking van Guilmant
deed het ala altijd uitstekend; voor
de feestelijke noot op een concert ale
dit, Ioent het stuk zich voortreffe
lijk.
Ale eoi-iste hoorden wij xuej. Milli
Herman, Hongaarsche violiste, die op
verdienstelijke wijze een Larghetto
van Handel speelde en vooral een
moeien toon liet waardeeren in het
Adagio religiose uil het 4de Concert
van Vieuxtcinps. Hoe geschikt dit
nummer ook i» voor de vioolpartij
op oen kerkconcert, toch heb ik voor
deze keuze eenige bedenking naar
aanleiding van de mooie harpbegelei-
ding die het hoofdthema zoo heerlijk
omrankt, en die op het orgel onmoge
lijk te geven is; het befite was nog zo
weg te laten ©n to vervangen door
een ige sostenu to-akkoord en, zoo als
Louis Robgert trouwens ook deed.
Al-s zanger trad op de bariton Joh.
Neliseen, dié den heer Jac. van Kem
pen verving. Met zijn mooi natuurge
luid dat in de laagte niet veel zegt,
maar in de hoogte stralend is, zong
hij zeer verdienstelijk het gebed uit
„Elias" van Mendelssohn „Herr Gott
Abrahams". Iets minder relief gaf hij
aan de Valerius-lieden „Wilt heden
nu treden" eu „O, Heer, die daer",
en had daarbij het verkeerd gedacht,
om deze zangen in gewijzigden-nieuw
Hollandschcn tekst te zingen. Later
gaf Neiissen nog „De Koningevrou-
we" van Spoel, wat hem gelegenhrid
gnf on. c-i-ns dapper uit te pakken. Van
duidelijke articulatie kwam echter
weinig terecht,de woorden bleven
vrijwel onverstaanbaar en de afron
ding van de letter a heeft voor den
zanger nog bezwaar, b.v. „mat en
krank" en „gevangen ons hart" klonk
veel te open. Tot slot zong de zanger
nog „Wilbelmina .van Naesauwe"
van Loots, en dat ging heel goed, tot
aan de voorlaatste maat, maar do
slotnoten meende Neliesen op eigen
gezag te moeten wijzigen, waarom,
om te imponeeren? ik weet het niet,
maar dat weet ik wel, dat hij hiermêe
heel wat van het effect bedierf.
Staande werd door liet publiek het
„Wilhelmus" gezongen en aldus de
do mooie plechtigheid besloten.
.TOS. DE KLERK.
Des middags.
Des middags ging do groote stroom
in de richting van don Hout, eens
deels naar het Brongebouw en an-
derödeels naar de muziekuitvoering
die het strijkorkest van het 10e re
giment Infanterie in dc Buitensocte-
teit Trou moet blijeken gaf.
Het was echter in cn om de so
ciëteit niet zoo druk als wij dat in
andere jaren zagen.
Het middagfeest.
Zooals wij reeds vermeldden wa
ren dezen keer zooveel mogelijk de
feesten op één punt geconcentreerd.
Als dit punt deed het Brongebouw on
vooral do tuin daarvan dienst. Bij
de muziektent wus een platform ge
maakt en daarop lieten zich de aont
heeren van het dubbelmarmenkwar-
tet „Inter Nos", directeur de neer
Nico Hoogewerf, eenige malen noo-
ren. En met groot succes. Zonder
een toegiftje kwamen zij er niet af.
(„De Damiaatjes", directeur de
feuilleton
EEN VERHAAL UIT MET OUDE
KAMERIJK.
V r ij vertaald naar het
En. gelsch van
BARONES ORCZV.
HOOFDSTUK XIV.
o néder laag van den Mar
kies
L a n d' a s.
|\Vij kunnen aannemen dut Baron
llnchy, op wiens uitnoodiging de
|ertog van Anjou naar Kamerijk ge-
auen was, niet van plan was de
huldigen van liet middernachtelijke
vecht ongestraft te laten, zoodra hij
1st hoe de zaak zich had toeg-edra-
n- Dc brief van Meester Jehan had
ém op het spoor gebracht en men
joet bedenken dat Baron d'Inchy
yev Kamerijk regeerde met de onbe-
trkte macht van een overwinnaar en
»t hij daarom meer dan één middel
l zijn beschikking had om onwillige
t te dwingen de waarheid te zeggen,
«hij dat noodig vond.
D? waarheid, zooals die bekend
werd door ae nachtwakers, Was een
voudig ontzettend. De oerete gepachte
van den stadhouder was geweest om
zijn verontschuldigingen aan te bie
rton aan Zijne Hoogheid voor den aan
slag op zijn persoon. Maar daar
Monsieur ongesteld was en de etiket-
te Baron dl'Irichy verbood om naar
zulk een eenvoudige herberg als „De
Drie Koningen" toe te gaan, had d'In
chy zich herinnerd, dat er ook nog
een stalmeester, Messire Gilles de
Crohin moest zijn, eh had om hem
gestuurd en hem verzocht aan Zijne
Hoogheid alle excuses en verontschul
digingen aan te bieden, zooals hij, de
stadhouder, dit graag persoonlijk had.
willen doen. Gelukkig had de stal
meester hem verzekerd dat zijn mees
ter geneigd scheen de zaak niet al te
streng op te nemen. Daarop had d'In
chy hem weer zien vertrekken. Hij
was nog wel boos over bet heele ge
val, maat' toch oneindig voel meer
gerustgesteld.
Toen stuurde hij om de Landas.
15 e Landias was ook zielt door al
zijn wonden, koortsig en onder behan
deling van den dokter, maar het be
vel om voor den gouverneur te ver
schijnen was zoo dringend dat hij
niet durfde weigeren. Hij' wist veel
te goed rtiat alleen groote woede er
dflnchy toe kon brengen zulk een
streng bevel uit te vaardigen en dat
het niet verstandig en evenmin veilig
zou zijn om item niet ie gehoorzamen.
D,e Landas liet dus zijn wonden op
nieuw verzorgen en verbinden; hij
nam de drank in die de doktér voor
Item had klaargemaakt en toen be
val hij vier van zijn dienaren hem
op een draagbaar naar het Palels te
brengen. Maar al dit vertoon van
ziekte stemde d'Inchy niet milder. Hij
gaf de Landas bevel zijn dragers weg
te sturen, toen woes hij hem een stoel,
ging zelf achter zijn schrijftafel zit
ten cn vestigde zijn onderzoekenden
blik op zijn jongen neef.
Ik heb om je gestuurd, José, be
gon hij streng, ©n om jou alleen,
liever dan om de heele bende, omdat
jij jezelf hebt opgeworpen als hun
aanvoerder en zij je als eón troep
domkoppen volgen, bij alle avonturen
en plannen die je verzint.
Waarde neef. stamelde de de
Landas, die toch onder den indruk ge
raakte van 'd'Inchy 's strengen toon.
Een oogenblik, viel de ander hem
in de rede. Laat ik je maar dade
lijk zeggen dat verklaringen en ver
ontschuldigingen volkomen nutteloos
zijn. Ik heb van buitenaf vernomen
wat er vannacht gebeurd is, maar je
begrijpt wel dat het heel gemakkelijk
is om een spoor te volgen dat men een
maal gevonden heeft. Wij hebben je
bedienden ondervraagd, en de nacht
wakers op de pijnbank gelegd. Zij
hebben alles bekend' en jij, <la markies
de Landas, mijn neef, en een nalf
dozijn van je kostbare vrienden, wor
den er van beschuldigd een poging
gedaan te, hebben om een vreemde
ling te vermoorden, die mijn gast
was.
De Landas voelde zich in het nauw
gedreven en deed geen verdere moei
te om te ontkennen, liet zou toch
niets gegeven hebben. Helaas liad hij
zich meer door zijn jaloerschlieid dan
door voorzichtigheid laten leiden en
vannacht had hij meer dan een fout
gemaakt, bijvoorbeeld, hij had de
nachtwakers dadelijk moéten dooden
inplaai© van zo alleen maar te over
weldigen en hij had liever betaalde,
vreemde mannen moeten nemen, die
oien naderhand niet zoogemakkelijk
zou hebben kunnen vinden dan zijn
eigen bedienden. Hij bleef dus zitten,
zwijgend en norsch, zijn elleboog op
de armleuning van den stoel en zijn
kin in de hand.
Ik heb besloten, hernam Baron
d'Inchy na een korte pauze en op
scherpen toon. jou en je vijf vrien
den uit die stad te verbannen om jul
lie te straffen voor die poging tot
moord.
De Landas vergat zijn wonden en
sprong overeind alsof hij geslagen
was.
Mij verbannen stamelde hij.
Hij zag grauwbleek en moert zich
vasthouden aan de tafel om niet op
den grond te valfen.
Jij en je vrienden, untwoorud'.
d'Inchy streng. Of voel Je meer
voor het schavot?
Maar de Landas had zich weer
©enigszins hersteld van den schrik.
Dat ia monsterachtig! rit.
uit. Ik, uw neef! llerlaer, Maarege
een paar van uw beste vrienden
Niemand is niijn vriend, ant
woordde d'Inchy kalm, die de wet
oveiireedt en een moordaanslag
pleegt.
Mijnheer! protesteerde die. Lan
das.
Welnu! Wat hebben jullie anders
gedaan gisteren?
Wij waren niet van plan om den
schurk te dóoden.
En toch vielen jullie hem aan,
zes togen een!
Zijn brutaliteit moest gestraft
worden. Wij wilden hem alleen een
goede les geven.
In welken vorm dan? vroeg d'In
chy met een spotlach.
Wij hadden nog een paar stok
ken bij ons
Stokken! bulderde d'lnoiiy, die bij
deze woorden was opgesprongen en
in zijn woede met zijn vuist op de
tafel sloeg. Stokken! Dacht je dan...
zou je de hand hebben will©n op
heffen tegen oh! riep hij vol
afgrijzen uit en zonk weer terug in
zijn stoeL Hij steunde de ellebogen op
tafel en verborg zijn gelaat in dc han
den, Blijkbaar was iiij gc-he over
stuur.
De Landas was blijven zwijgi.-n. Hij i
was als stomges!agen door deze uit
barsting van zijn gewoonlijk zoo Kal
mer en rustiger, neef. I-Iet scheen dat
hij de Landas iets vreeselijks ge
zegd. had, tets ontzettends, toen hij w
over sprak dat zij een vagebond had
den willen afranselen. Een vagebendt
Wat was die zoogenaamde Prins van
Froidemont anders? Waar kwam hij
vandaan? Welk doel beoogde hij met
zijn komst in Kamerijk? En waarom
zou d'Inchy zou overstuur raken al
leen al bij dé gedachte dat iemand
dezen man zou kunnen aanraken
Maar dit was blijkbaar niet het go-
schikte oogenblik' om hem om een ver
klaring te vragen. Voor de Landas
zijn eigen vaderland verliet om in
Vlaanderen zijn fortuin te gaan zoe
ken was hij al goed op dc hoogte van
d© huichelarij en diplomatie waar
voor de Spaansche staatslieden zott
beroemd waren, llij begreep dat hier
een geheim achter zat cn besloot bij
ziichzeif dat hij er op de ©en of an
dere manier achter moest zien te ko--
men; maar het was nu niet bet moest
geschikte oogenblik om te ialen mer
ken dat hij argwaan koesterci?.
(Wordt vervolgd).
