HAARLEM'S DAGBLAD
Heemsteedsche Brieven.
Statoienws
Sport on WsöstpQdcn
Ssmenoi Klanwt
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1BE0 TWEEDE BLAD
Wandelhösch, 'dat Vóór niémand ge
sloten is, ook voor vereetögfogeii die
er geen kwaad doen, zal worden
Opengemaakt.
Ten plotte; ür wordt geklaagd over
de verbinding por telefoon via ons
postkantoor, dat belast is met de aan
sluiting van de nummere boven de
6000. Kien is van oordeel, dat liet
soms lang duurt, al wordt met ont
kend, dat do omstandigheden (de
■dubbele verbinding en het vaak be
zet zijn van de twee lijnen) ongun
stig zijn.
vastgelegd in een algemeen bindend
besluit. Daarom meende 't hoofdbe
stuur dat het salaris-vraagstuk nu
eindelijk tot een oplossing moet ko
men.
Gemakkelijk is dat natuurlijk niet.
Het hoofdbestuur meende alleen in de
bestaande regeling te moeten ingrij
pen, waar beslist onbillijkheden en
tekortkomingen waren. De be
staande Rijksregeling ligt aan het
voorstel van. 't bestuur ten grondslag.
Naar aanleiding van nader ontvan
gen inlichtingen is 't wellicht noodig
om tie getallen ©enigszins te verande
ren.
Go wen sc ht fa om zich zooveel mo-
geijk aun de nestaande regeling te
houden, omdat te wachten is in 'do
toekomst een andere Rijksregeling,
wanneer de reorganisatie van 't H.
en M. O. is tot stand gekomen. Te
gen een differentieering onder het
leeraarscorps verklaarde spr. zich en
in dit verband laakte spr. een inge
zonden stuk van Dr. Zuidam.
Spr. deelt nog mede dat omtrent 't
medetellen van dienstjaren 't Hoofd
bestuur overneemt, de bepalingen var.
't Rijksbezoldigingsbesluit. Het hoofd-
bestuur wenscht met liet klas oosterse.!
gebroken te zien.
De heer Van Mourik Broek
man van Haarlem vond 't niet goed
dat in deze vereeniging een voorstel
aangaande de salarieering van Di
recteuren werd aanhangig gemaakt,
zonder dat de Vereeniging voji Di
recteuren daarin is gekend of de ge-
iegenlx.-'d liebben geliad om hun
meoning kenbaar te maken.
Naar aanleiding van deze opmerking
had 'éenige god achten wisseling plaats.
De heer Remmers van dan
Haag bepleitto een samenwerking
tusschen de* vereeniging van leeraren
en die van Directeuren en wilde aan
beide hoofdbesturen opdragen 't noo-
dige contact in dezen te vinden.
De heer Donlc van den Haag wilde
ook overleg gepleegd zien met de
Vereeniging van Directeuren van
Hoogero Ilandelssoltolen.
Re lieer Mouw uit Amsterdam
wilde alleen uitgedrukt zien dat de
regeling van 't salaris van de leera
ren consequenties medebrengt ton
aanzien van de salarieering van de
«Directeuren. Dan kunnen de Direc
teuren zelfstandig hun wenschen ken
baar maken.
Do heer B r o e k w i 1 d e r uit den
Haag stelde voor om het eerste ge
deelte naar T hoofdbestuur te ren-
voye'eren om alsnog overleg met do
Direct ei ir en vereen' ging to plegen.
De Voorzitter zeide 'dat in
dien mon overleg gaat plegen met de
Directenrenvereeniging men dat dan
ook dient te doen met do Vereeniging
van Gymnastiakilaeraren en van an
dore groepscategorieën eventueel.
Spr. echter meent dat zoolang leer
aren en directeuren in de vereeni
ging to zamen zijn, overleg plegen
met afzonderlijke organisaties niet
noodig ia Leeraren en directeuren
kunnen hier hun belangen bepleitten.
Wél is een samenwerking tusschen
Directeuren- en Leerareflivereenigin-
gen noodig.
Do heor Ketting, uit Rotterdam, verde
digt de idéé van een voraf overleg plegen
met de directeuren- en andere voreenigin-
gon.
De Voorzitter herbaalde dut alle le
den, dus ook de Directeuren, zich hier kun
nen uit en cn htm belangen bepleiten.
Do hoer Joriescn, hoofdbestuurslid, zei-
de, dat de Vereeniging van Directeuren en
andere vereenigingen schriftelijk hun wen
schen bij 't hoofdbestuur hadden kunnen
kenbaar raaken immers, men wist dat 't
hoofdbestuur met een voorstel bezig was.
Dc heer J. A. R o e t c r s Prederikse,
de secretaris, zeide, dat indien Direeteuien
overleg willen Van Hun kant de wer;ch daar
toe dient uit te gaan. In dit verband her
innerde spr. aan statuaire bepalingen der ver
cenigiog. De heer Houldjjk meent dat de
Directeuren-vereeniging zelfstandig kan op
treden, maar spr. *cbt 't niet noodig
De lieer Uo r g it r c v c racent, dat de be
langen parallel loepen. De .voorgestelde ge
tallen wil spr. in tweeën gedeeld zien en
deze dan vergelijken met de salarissen van
Tóór den oorlog. Dan blijkt dat de verhou
dingen niet juist zijn.
Spr. kan zich dus voorstellen dat een di
recteur de voorgestelde cijfers niet goedkeurt.
DeV o o r z i 11 e r stelde tenslotte voor ten
aanzien van de salarissen der directeuren en
rectoren het hoofdbestuar tip te dragen met
het genootschap van leeraren aan Jiederland-
sche Gymuasiums overleg te plegen hoedanig
de salarissen van directeuren en rectoren die
nen te zijn en dan later een referendum on
der de leden uit te schrijven.
Dc heer Van Mourik Broekman
beval aan om nu alleen de leeraarssalarissen
tc gaan behandelen en de salarissen van de
directeuren voorloopig te laten rustCD. Dan
zal spreker inmiddels aandringen op een ge
zonde samenwerking tusschen deze vereeni
ging en dc directeurenvereenigïng.
Li rul el ijk werd besloten om nu te gaan be
handelen de salarissen van de leeraren en om
aangaande die van de directeuren nader met
de directcurenvereeniging overleg te ple
gen.
Daarna werd de vergadering tot des avonds
verdaagd.
De avomil.vergadering..
Des avonds om ruim kwartier over
negenen werd de vergadering her
vat.
De beraadslagingen over het voor
del inzake de salarieering werden
voortgezet.
De heer Broek wilder uit Den
Haag verdedigde een salarisregeiing
berekend naar het aantal dienstja
ren en naar het aantal lesuren en
critiseerde in den breed e het voor
stel van het Hoofdbestuur.
De heer Kuiper uit Rotterdam,
ztóde geen betaling per uur te ver
langen, maar te meenen dat aan de
leeraren een bepaalde positie dient
te worden verzekerd. Een Betaling per
uur is iets handwerkachtigs. Bij een
hoogere betrekking dient men de po
sitie te beloonen in verband met de
gedane studie.
De heer A n n 1 n g a uit Assen,
bracht ter sprake een geainssalariee-
ring.
De heer Jorissen, hoofdbe
stuurder sloot zich. geheel aan hij de
meening van den heer Kuiper.
De Voorzitter zeide, dat het
hoofdbestuur geen vrijheid had ge
vonden ,om het beginsel van het ge-
zinsloon te aanvaarden. Verder, dat
naar zijn meening de heer Broekwil-
der geen rekening met de practijh
houdt.
Een uurloon staat naar zijn mee
rling gelijk met een maatschappelijk
om laagheden van den leeraar. Men
dient, aldus epr. naar een zoodanige
salarisregeling te streven, dat een
bestaan wordt gegarandeerd. Bij, een
uurloon is dat niet gegarandeerd.
Men dient te komen tot een stam-
salaris al is dat nog niet 'n ideaal re
geling, maar in ieder geval een re
geling die veel beter ie dan het sys
teem van den heer Broek-wilder.
Er dient een salarieering per
groep te zijn om tot een bestaan tè
komen. Het stelsel naar een groep
van uren dient te worden aanvaard,
naar 9e meening van het hoofdbe
stuur. Spr. raadde aan het stelsel
van groepsindeeling te aanvaarden,
met daaraan nog een bepaling toe te
voegen voor het geval dat een leeraar
een gecombin eerde betrekking heeft,
n.l. om dan die gecombineerde be
trekkingen als één betrekking te be
schouwen met dien verstande, dat
iedere gemeente naar gelang van het
aantal lesuren heeft te betalen.
Over de laatste bepaling ontspon
zich een gedachten wisseling tusschen
den voorzitter en ©enige sprekers,
die voor de gecombineerde betrekking
een andere regeling verdedigden.
Onder aanhoudend ongeduld van
de vergadering en onder ieékenen
van protest verdedigde de heer
B r o e k w i 1 d e r andermaal zijn
systeem. De voorzitter maant
den heer Broek wilder aan kort te
zijn, daar hem anders 't woord zal
worden ontnomen. De heer Broek-
wilder zegt „dan is dat een mis
bruik maken van de macht".
Opnieuw teek en en van ongeduld
.Wij Heemstedenaren zijn eenvou
dige menschen met eenvoudig».* ma-
nieren. Wij weten, dat we in een dorp
.wonen en dus dorpelingen zijn. Wij
bevinden ons daar wel bij en willen
daarom liever geen stedelingen wor
den. Dit ter beleefde overweging aan
Gedeputeerde Staten, die een gedeel
te van onze inwoners tot stedelingen
.willen maken. Als dorj>elingeii heb
ben wij soms dorpsche manieren,
die juist niet heel verstandig zijn. Er
fc> mij namelijk verteld van een dame
uit Haarlem, die in ons dorp kwam
.wonen en al heel gauw kruideniers
waren noodig had. Zij zond haar
dienstmeisje naar een Heemst eed schen
kruidenier, maar deze man wou niet
leveren. „Mevrouw heeft haar Ilaar-
lemschen leverancier", zei hij, „laat
zij daar maar blijven". En mevrouw,
die op den duur haar leveranciers
toch wel in Heemstede gekozen zou
hebben, koopt inderdaad haar kruide
nierswaren in ons dorp, maar niet bij
dezen vreemden koopman, die haar
eenmaal geweigerd heeft.
Met brandstoffen ging dat precies
zoo. Op zekeren dag had mevrouw
turf noodig en liet cue vragen bij een
dorpsgenoot. „Turf alléén lever ik
niet", zei deze snuggere bol. Tot nu
too koopt mevrouw al haar brand
stoffen in Haarlem en gaat zij ooit
naar oen ander dan toch zeker nooit
naar den haiiaeiaar bovenbedoeld.
Deze ciizo mede-dorpeiingon mee
nen zeker, dat je moer vliegen vangt
met azijn, dan met honig, maar dat
is zoo niet. Ook vang je geen vliegen,
ais je er niet bent Dezelfde dame,
die niets liever wil, dan bij dorpsge-
nooten koopen, stapt op zekeren dag
een kleinen winkel binnen. Een ka-
merdour gaat opon en er verschijnt
een kindi, dat in tranen uitbarstende
vanwege de alteratie, met moeite uit
brengt: „moeder is der niet". De klant
ziende welk een schrik zij teweeg
brengt, vertrekt natuurlijk haastig en
is nooit weer in 't winkeltje geweest.
Kort daarop is do onderneming op
gedoekt, maar ik vraag of dat ver-
.wondiexlijk moet heeten.
Als mijn mede-dorpelingen mij kwa
lijk nemen, dat ik zulke dlingen ver
tel, dan vergeten zij toch het versje
van den vriend dio mij mijn feiien
toont en op mijn lio.it een groot vér
mogen heeft. Er zijn ook wel beter
dingen, de onze dorpsche gemoedelijk
heid bewijzen: bijvoorbeeld, dat
iemand voor mevrouw wisselgeld
brengt, omdat hij onderweg van een
ander hoorde, dat zij daar behoefte
aan heeft. Het is wel goed wonen te
Heemstede. Maar hoe verbaasd wa
ren de menschen in de omgeving van
het Raadhuis niet toen op 31 Augus
tus, 's morgens te 9 uur de vlag nog
niet van 't Raadhuis wapperde. „Be
grijp jij 'O'1 iets van?" vroeg Pollux, cl©
leeuw op het balcon van het Raad-
huis, ao.u zijn makker Nero. „Heem
stede is toch Purmerend nietl"
„Zou Schotvanger zich verslapen heb
ben?" opperde Nero. „Ach, dom
oor", zei Pollux en krabde boos ach
ter zijn oor, „dlat fs toch het werk
van Schotvanger niet. Dat is aan den
timmerman opgedragen!" Nero haal
de de schouders op en keek nog eens
verwonderd naar boven. Eindelijk om
halftion, daar wapperde do driekleur.
Nero en Pollux keken samen over het
Raadhuisplein, met den tevredien leeu
wen blik, die hen kenmerkt
Naar Ik hoor is or in de gemeente
een zeker© ontevredenheid over het
voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot verhooging van de amb-
tenaars-tractementen. Is daar wei re
den voor? De salarissen zijn in Haar
lem en Bloemendaal van 1 Januari
1919 af belangrijk hooger, dan ze in
do gemeente Heemstede zijn zul
len, wanneer onze Raad de voor
stellen van B. en W. aanneemt; daar
hebben do ambtenaren kinder- en var
cantietoeslag en die worden voor
Heemstede niet eens voorgesteld.
„Nou ja", zegt de oppositie „Haar
lem is eenmaal bekend voor zijn
royaliteit, daar schijnt het niet op te
kunnen cn Bloemendaal is een rijke
gemeente". Deze redeneering gaat,
zou ik zeggen, niet op. Als liet sala
ris van dc ambtenaren afhangt van
de vraag, of er veel rijke menschen
in een gemeente jvonen, dan moeten
die van Yelsen werken voor h©t halve
tractement van Heemstede en betalen
de ambtenaren te Schoten geld toe.
Het is toch maar alleen de vraag,
wat de ambtenaren noodig hebben om
behoorlijk te kunnen leven. Onrede
lijk hoog zijn de voorstellen niet. De
verhooging, die nu wordt voorgesteld,
is gemiddeld 20 procent.
En bewijzen zij daarvoor geen goede
diensten? Is het waar of niet waar,
dat Heemstede ©an goed corps amb
tenaren bezit? Heeft bijvoorbeeld de
brandweer onlangs niet goed gewerkt,
toen er een brandje ontstond op onze
vuilnisbelt? Laten de Raadsleden die
vraag ©ens overwegen "en daarna
stemmen voor de verhooging.
Maar over die brandgeschiedenis is
no£ wel wat anders te zeggen. Dr.
Droog, een guit, die droogweg langs
zijn neus wat zeggen kan, heeft bij de
prijs-uitreiking van de wedstrijden in
den zwemvijver op den Koninginne
dag, toen hij een pijp had te overhan
digen, daarbij den raad gegeven:
„steek hem niet aan, als je in de na
bijheid bent van onze vuilnisbelt".
Ja, juist. Maar als er gevraagd wordt,
hoe de gemeentoreiniging zich gered
heeft, toen de vuilniswagens eenmaal
verbrand waren, dan kan ik daarop
oen antwoord, geven, dat het geloof in
de edelaardigheid van 't inenschdom
bevestigt. Haarlem heeft ons wagens
geleend, Haarlem, dat zoo graag een
aantal onwillige Heemstedere in het
stadsverband zou willen opnemen. Is
het niet als Tromp voor Duins, die
aan d© Spanjaarden kruit aanbood,
wanneer ze maar wilden vechten?
Intussclien, met dit brandje worden
we weer herinnerd aan vragen, die
indertijd zijn gedaan, om blusclimid-
delen te stationneeren in het Haar
lemmerhoutpark. Daar is nog altijd
niets van gekomen. Brandkranen zijn
er genoeg, maar het bluschmateriaaJ,
de noodige slangen, moeten gehaald
worden van de Koediefiaan of uit den
politiepost in de Boekenrodestraat.
Dat is veel te ver weg, als er. in dit
open park brand komt bij een Hinken
Oostenwind. De gemeenteraad zal goed
doen met in het Haarlemmerhoutpark
zelf een spuithuieje te bouwen, waar
in de noodige bluschmlddelen gebor
gen zijn. Als or te avond; of morgen
wat gebeurt, is het gemeentebestuur
bij den huidigen toestand .liet verant
woord.
Zooeven roerde ik den Koninginne
dag aan. Dezen keer is de feestviering
niet uitbundig geweest. Dat het water
in onzen onvolprezen zwemvijver koud
was, kon het bestuur niet helpen, als
eenige feestelijkheid op ö;en dag lijkt
liet watkoel.
Ik weet wol: er zijn ook circulaires
rondgezonden voor bijdragen voor
een kinderfeest, maar helaas, ruim
zijn ze niet" gevloeid. Hét. zal niet zijn
uit afnemende belangstelling voor
de viering van den Koninginnedag,
wel om de liooge eöschen, die het
leven stelt aan vele gezinnen en
waar de fiscus het zijne nog bij doet.
De Koninginnedag is de eenige ver
eeniging niet, die van de noodza
kelijke bezuinigingen de gevolgen
zal moeten dragen. En wat staart, ons
te wachten, nu dit jaar voor hel
eerst do plaatselijke belasting pro
gressief zal zijn? Wij weten het niet
'en Hendrik van Heemstede kan het
niet raden. Wet weet hij, dart zijn
grootvader, Frederik Frans van
Heemstede, een 'man die in zijn tijd
eon vraagbaak was voor velen, hem
(Hendrik) in openhartige oogenblik-
ken op zijn toen nog heeiwat jonger
schouders placht te kloppen, zeggen
de: „Henkie, mijn jongen, denk daar
aan: belastingen worden nooit lager,
maar altijd hoogerï"
En dan raken w© binnenkort ook
nog een grooten contribuabél kwijt,
namelijk den bewoner van de Har-
tencamp, die een kasteel bij Gemève
zal gaan betrekken, dat misschien nu
wel den naam zal! krijgen van dc
Gemzencamp! Weer een stevig kluit
je uit de Heetmsteedsche pap.
In de vorige Raadsvergadering is
door de heeren Tates Qn Vring ge
spróken óver hel weer töelaien van
uitvoeringen en voorstellingen in het
wandelbosch Groenendaal. Toen heeft
de voorzitter daar oen eind aan ge
maakt, omdat het onderwerp niet
op de agenda stond en in overweging
gegeven, om een voorstel in te dienen.
In Haarlem's Dagblad heb ik nog
niet gelezen, dat cUt ingekomen is.
We mogen het toch zeker voor de vol
gende Raadsvergadering wel tege
moet zien? Voor dezen zomer heeft
het geen doel meer, maar vele Heem
stedenaren zullen gaarne zien, dat
tegen het volgend voorjaar het
Vsreenlging m Laenria
bi) bet H. e.
(Vervolg.)
Na de pauze werd medegedeeld dat
is ingekomen een voorstel van de
Rijksleèrarenvereeniging om tot de
December-vergadering uit te stellen
de definitieve regeling van de contri
butie.
Dit voorstel werd aangenomen met
groote meerderheid van stemmen. Be
sloten werd verder om over he't loo-
pende vcreenigingsjaar van all© le
den der vereeniging een hoofdeiijken
omslag van f 2.50 te heffen.
De toelage voor den advjseur voor
pensioenzaken werd vastgesteld op
f 300.
Het hoofdbestuur stelde voor aan
de vereeniging van leeraren aan Rijks
H. B. S. een subsidie van f 1200 te
verleenen.
Werd aangenomen met 566 stem
men, ddc van Utrecht en Zaandam.
De Bcgrootinjr voor 1920—21 werd
vastgesteld.
Benoemd werd tot lid van verdienste
de heer F. Wessaling, redacteur-se
cretaris der vereeniging.
De Voorzitter complimenteer
de den heer Wesseling en zeide daar
bij te hopen, dat deze"nog lang de<be
langen van de vereeniging zal mogen
behartigen.
De heer W e s s e 11 n g dankende
voor de onderscheiding hem verleend
zegde-bij voort,during zijn toe-wijding
aan de zaak der vereeniging toe.
Besloten werd in de kieskringen
geen wijziging aan t© brengen.
Het voorstel van het hoofdbestuur
tot een geleidelijke opheffing der cur
sussen M, O- vo:id de heer v. d; Heu
vel Rijnders wil Haarlem niet
genoeg gemotiveerd. Spr. oordeelde 't
beter om de beslissing op dit voorste]
aan te houden tot de December-ver
gadering.
De Voorzitter zeide d'athet
hoofdmotief tot de opheffing van de
cursussen is, dat men daar concurren
ten kweekt.
Een voorslel-van den heer Van den
Heuvel Rijnders om de beslissing aan
te houden werd met 4813 stemmen
verworpen, waarna liet het voorstel,
van het hoofdbestuur w.erd aangeno
men.
Als plaafö voor de volgende gewone
algemeen© vergadering werd Arnhem
aangewezen.
Aan de orde was nu een voorstel
van het hoofdbestuur inzake het Re
glement voor het orgaan, dat na een
lange gedachten wisseling werd aan
genomen.
Benoemd werd tot Redacteur van
het Weekblad, de heer H. v. d. Heu
vel Rijnders, van Haarlem, met 38
stemmen tegen 11 op den heor G. H.
Mouw van Amsterdam; 6 stemmen
waren ongeldig.
In de commissie van beroep en be
heer, waartoe 't Genootschap van
leeraren aan Ned. Gymnaedën dr. C.
Spoelders van Haarlem had aangewe
zen, werden namens de vereeniging
benoemd de heeren R. Borggrevo en
J. M. Hillenius van Haarlem.
Aan de orde was nu het voorstel
inzake de salarieering.
De Voorzitter dat inleidende,
zetid© dat dit punt meermalen aan de
orde was, maar dat nimmer dienaan
gaande een bindend besluit van de al
gemeens vergadering viel, zoodat van
verschillenden kant voorstellen ge
daan werden. De eendracht was niet
aan. stapte kalm door en riep: „toet,
toet, toet", alsof het ze niet aanging.
Ook bleven ze wel midden op den weg
staan. Dan hieven de auto's en cl© mo
torfietsen ook staan en dan riepen de
tweelingen hun moeder er bij en die
knorde dan zoo'n beetje op.ze en nam
ze mee, dat de wachtende stoet door
kon gaan. Zoo heb ik wel eens twin
tig auto's en dertig motorfietsen op
een rij zien wachten, alleen voor 't
plezier van Tom en Tap en vloe
ken, dat dio chauffeur© dan konden
je oorschelp deed ©r zeer van!"
„Nou, man",'zei tante Koosje be
darend, „meer dan tien zijn het er
nooit geweest!
„Koos jij hebt nooit kunnen tellen.
Ik zeg je: 't was een kwelling. „Mc
vrouw", heb ik eens tegen de moeder
gezeid, „vandaag of morgen wordt
uw tweeling overreden!"' „U is te
bang", zei ze met een lachje; „u is
zeker geen kinderen gewendEn den
volgenden dag weer precies zoo. Als
ik op de veranda zat en het zoo aan
keek, dacht ik: nu is 't afgcloopen,
aanstonds worden Tom cn Tap in een
mandje, in stukken en fcrokkon aan
't hotel teruggen ezorgd". Willen jul
lie wel gelooven, dat ik er ziek van
werd? In gewone dagen voel je je li
chaam zoo niet, maar als je schrikt,
krijg je steken in allerlei organen.
Ais Tom zonder op- of omzien naar
den overkant liep, voelde ik een steek
in mijn lever; tien minuten daarna
stond Tap stil om een grooten hond
te aaien, maar ik kreeg er een steek
van in mijn longen, 's Avonds kwam
de man thuis uit Amsterdam. „Zyn
de kinderen lief geweest?" vroeg hij.
„Schattig", zei ze dan. Maar ze wa
ren dan zoo'n dag dertig keer in
doodsgevaar geweest.
„Arme man", zei llopma. „Dus rust
héb je niet gehad?'!
„Geen moment", zei Wouter.
„Wij evenmin", zei Hopma, „Niet
waar, Suus? Vier dagen hebben we
in ons pension rustig gewoond, .toen
kwam er een Amsterdam ner en die
dacht, dat hij ons bezig moest hou
den. 't Hielp niet, of we al zeren dat
liet niet hoefde. Hij wou en zou ons
bezighouden en er was geen ontkomen
aan, wanneer je geen openlijke ruzie
maken wou. Wal die man niet ver
zon! Muziekavondjes, waarbij zijn
vrouw piano speelde en zijn dochter
zong. Er waren twee ouwe dames,
zustere, die ook wat moesten voor
dragen: de stakker© zongen met ze
nuwachtige piepstemmetjes een seiiii-
uianteele Duilsche romance van een
halve eeuw geleden. Omdat ik niet
zingen kon, moest ik Eduard III voor
Calais voordragen. Hij heeft ook
een gecostumeerden avond gearran
geerd, waarbij we allemaal als dwa
zen m vermommingen rondliepen, de
oudjes waren Maria Stuart en Elisa
beth van Engeland, Suus stelde Ca-
tharina de Medici© voor en ik Ham
let. Hij was zelf Falstaff. We waren
met ons twaalven ln 't heele pension,
maar ©r werd rumoer gemaakt voor
wel vijftig. En als je "s morgens, om
den vcrschrikkelijken man te onfloo-
pen, wat langer in je bed bleef, kwam
luj om negen uur op de deur bonzen
en riep, dat er een tochtje moest ge
maakt worden naar een oude ruine
in de buurt, of we moesten prijshen-
gelen of ergens pik nikken, 't Was gru
welijk. Hij deed in touw, ik geloof,
dat hij heel Nederland touw leverde.
Zoo'n man, die je honderd kluwen kan
aanpraten, als je aan één voor twee
jaar genoeg hebt. Eindelijk zou hij
weggaan. Toen moest er nog voor het
laatst eon fuif wezen, oen knalfuif.
Hij gaf nu niet onduidelijk te ver
staan, dat hij eon huldeblijk ver
wachtte voor alles wat hij gedaan
had. De fuif is er geweest en het hul
deblijk ook. Wol was er een comité,
maar eigenlijk had hij zelf alles in
elkaar gezet. Hoeveel geld het gekost
heeft, zal ik maar niet vertellen.
Toen hij met zijn familie weg was,
hebben .we twee dagen rust gehad.
Toen was onze tijd ook om en zijn we
weer naar huis gegaan.
„En jij, Hupstra?" vroegen we.
„Ik precies andersom. Wij hebben
te weinig ontspanning gehad. In mijn
pension was een dame, die alle ziekten
iiad geliad, of in haar familie liad ge
had".
,,'t Is heel akelig", zeiden we,
„maar wat kon je dat schelen?"
\,Zeg dat niet! Ze maakte er ons alle
maal deelgenoot van. 'iedereen kreeg
lange verhalen over ziekte en dood in
haar familie. We wisten het al: het
overlijden van haar zwager Nicolaas
duurde een half uur en van haar oom
Willem precies een uur. Dat was een
bijzonder interessant geval. Zelfs voor
het sterven van haar hondje Mimi
deed ze een verhaal van een kwartier.
Wouter trok zijn neus op. „Jelui had
haar op een ander onderwerp moeten
brengen".
„Dat was onmogelijk, wat we ook
probeerden. We begonnen met den
oorlog tusschen Polen ©n Rusland of
met die hooge belastingen of met een
stierengevecht, in Sevilla, 't doet gr
j tl et toe wat, maar binnen een kwar
tier had zij het gesprek gebracht op
de ziekten van haar familie.
„Heeft dan niemand den moed ge
had, om ronduit t© zeggen: „mevrouw
hou op. Uwe overleden ooms en tantes
zijn dood, laat ze rusten!"
„Ja", zei Hupstra, „dat kun je uit
dc verte gemakkelijk zeggen. Maar ik
kan niet snauwen tegen een dame op
leeftijd, met grijs haar en vriendelijke
manieren. Als dat laf is, nu, dan ben
ik daar tc laf voor. Ze vertrok ook
niet, ze vertrok nooit, want ze had ge
huurd voor den heeien zomer. Wij
zeiden tot de eigenares van 't pen
sion: „ziet u haar kwijt te raken,
want zij zal op den duur uw pension
gasten afschrikken
„Natuurlijk. En wat antwoordde zij
daarop?'' vroeg Wouter.
„Ze zei: het is mijn eigen nicht.
van 9e verga'dering,5iadat de spreker
is voortgegaan, over 't optreden van
den heer Broekwilder. cn geroep:
„Wat g© wilt hebben wij reeds in 't
orgaan gelezen' Ten slotte meende
de voorzitter dat deze spreker
genoeg had gesproken en gaf hij hem
niet langer lie; woord. Een paar spre
kers maken daarna nog een c-nkele
opmerking.
Ten slotte wérd gestemd ova- den
grondslag van het stelsel van 't
hoofdbestuur. Met aigemcene stem
men werd de grondslag aanvaard.
Begonnen werd mi met de behan
deling van de onderdeden van liet
Voorstel:
In de eerste plaat© wa© aan de orde:
b. Leeraren (essen1, uitgezonderd
die In de gymnastiek.
lo. Bij 18 tot en mei 2-4 lesuren per
week: f 4000f 7000. (Acht tweejaari.
verhoogingen van f 300). Lesuren bo
ven 24 worden bezoldigd met 1/21'
van het genoten salaris, met dien
verstande, dat aan een leeraar/®)
buiten zijn (haar) toestemming ge
durende een jaarcursus niet meer dan
24 wekelijksche lesuren mogen wor
den opgedragen.
Na eenige gedachten wisseling werd
gestemd over het voorstel van het
hoofdbestuur: f 4000f 7000.
Het werd met 21—16 stemmen aan
genomen.
De quaestie van de verhoogingen zal
in de vergadering van Zaterdag be
handeld worden, di© van do overuren
eveneens.
Om bij twaalven werd de verga
dering verdaagd tot hedenochtend 10
uur. Dan heeft eerst een huishoude
lijke zitting plaats om to behandelen
het voorontwerp van den Onderwijs
raad inzake reorganisatie van het
voorbereidend hooger onderwijs en.
middelbaar onderwijs-
SCHIETEN.
Van 413 September zal op de ba©
nen der schietvereeniging „Prins
Mauri Is" te Leur, in samenwerking
met die vereeniging, gehouden wor
den de 20ste Nationale Schietwed
strijd der Koninklijke Vereeniging
van Nederlandsche Scherpschutters,
op Geweer, Buks, Pistool en Re
volver en opengesteld voor scMetver-
eenigingen, detachementen van het
lleger, vrijwillige landstorm, burger
wachten en poitiecorpam. Allen, die
vroeger de wedstrijden der K. V. v.:
N. S. in Loosduinn bezochten, zullen
zich nog den aard van het toenmo»
lige programma herinneren. Met en
kele wijzigingen komt het program
ma thans overeen met de oude ei-
schen en zullen do wedstrijden een
gastvrij .onderdak vinden bij de ge
noemde plaatselijke vereeniging t.e
Leur. Kosten noch moeite zijn dan
ook door deze vereeniging gespaard
om den wedstrijd zoo goed mogelijk!
te doen slagen en tegemoet te komen
aan het te waardeeren streven om
het schietwezen na jaren van stil
stand weder te doen herleven.
Onder de vele blijken van waardee
ring, die de vereeniging tot nog too
mocht ontvangen, mag in de eerste
plaats genoemd worden een prijs van.
50 van den Inspecteur van "den
Landstorm, waaraan de uitdrukke
lijke voorwaarden is verbonden, dat
zij ten deeü valt aan hel in den korps
wedstrijd best geclasseerde detache
ment van dan VrijwiHligen Land»
storm.
LOCOMOTIEVEN MET OLIE
CESTOOKT.
Een nieuw tijdperk voor de Brit©
eche spoorwegen is ingewijd door de
Londen en Northwestern Company,
doordat er bij den exprestrein voji
Euston naar Birmingham een loco
motief gebruikt werd, die slechts c-lis
als brandstof gebruikte. Dit is de eer
ste olie-expres, die op eenigen Brit-
schen spoorweg gereden heeft en,
naar men verklaard heeft, is het oen
volkomen succes geweest. Er zijn
andere locomotieven in gebruik, die
een combinatie van kolen en olie
branden. Met het oog op de mogelijk
heid, dat de dienst op de spoorwegen
ophoudt wegens gebrek aan kolen, is
het van zeer veel belang, dat doör dit
systeem locomotieven, geconstrueerd
met kolen brandende fornuizen, in
eenige dagen voor het verbranden
van olie geschikt gemaakt kunneo
worden.
Haar doode ooms zijn mijn dood©
ooms en haar overleden neven zijn
mijn overleden neven. U begrijpt: on
der deze omstandigheden We be
grepen ©n zwegen en verdroegen de
sombere verhalen. Maar nee, gelachen
is er in ons pension niet veel".
Als de twee ondem entingen het mij
niet kwalijk nemen, dan zou ik hun
een ruil willen voorstellen. Namelijk
van een Hollandsche ij tegen oen
y grec. Op het bord van 't kantoor van
de Rijnlan<isehe Hypotheekbank staat
een ij te lézen, zoodat de voorbijgan
ger niet moet spreken van een hypo
theekbank, maar van een hypotheek
bank. Twee minuten verder lezen we
op een gebouw: Nutsspaarbank By-
k&ntoor, hetgeen moet worden uitge
sproken bikantoor. Al© de directive
dus hun ij en y grec met elkaar wil
len ruilen, is de zaak goed en kan
een ondeugend toeval in orde go
bracht worden.
Nog een ander toeval was deze week
op te merken. Niet zonder reden erge
ren heeiwat menschen zich aan do ti
tels van hedendaagsche zoogenaamde
volksstukken. Maar deze week stond
aan den schouwburg in de Jansstraat
aangeplakt; CorryuitdoPijpen
vlak daaronder, bij wijze van beris
ping hing een ander biljet, waarop
aangekondigd was het tooneclstuk»
Het zedelijkbewustzijn.
En die laatste woorden brengen mij
ui de gedachten, wat ik onlang© in
ik weet niet meer welk drukwerk las,
ais uiting van den meest „modernen"-
geest: „Bezigheid kan worden toege
laten, mits zij niet in arbeid ont
aardt".
Ja, er stond ontaardt. Hoe ont
aard moet de dwaas wel geweest zijn,
di© zooiet© in koelen bloede neer
schrijven kon. Waar was diens zede*
lijk bewustzijn gebleven?
FIDELIO.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Na dB zomervacantie was de krans
weer voor den eersten keer bijeen.
Het was, mag ik zoggen, een lust om
ons te zien: allemaal met gebruinde
wangen, zooal niet van de ons karig
toegemeten zon, dan toch ,van de zo-
mersclie buitenlucht en, op drie na,
allemaal wat gezetter geworden; die
drie waren mijn vrouw en ik, omdat
wij door toedoen van den belasting
gaarder, thuis waren gebleven en neef
Wouter, die nooit in staat i© een ge-
zeliigo dikt© te bereiken. „Matigheid
in alles", pleegt hij zelf te zeggen,
„aangeboren nijdasserigheid", zeg
gen wij, zijn kransgenootên, wanneer
hij met in de buurt is.
Merkwaardig genoeg, niemand
klaagde over het slechte weer, of
schoon we toch allemaal wel weien,
hoe weinig zonneschijn do maand
Augustus heeft opgeleverd. Het is nog
onzeker, of menschen m hun vacan-
ticdagen van regenbuien minder nat
.worden, dan die aan 't werk blijven,
of wel, tliuio gekomen, niet willen er
kennen, dat zij nat geworden zijn.
Aan den anderen kant ontbreekt het
gewoonlijk niet aan klachten over
andere aangelegenheden en vooral
.Wouter (wio zou liet anders verwacht
hebbenl) oefende veel critiek. Ik val
u daarmee niet lastig. Wat doet het
er toe, of de visch in 't algemeen te
gaar of niet gaar genoeg, do- kamer
le klein of te hol, do bediening te
opdringerig of te lui was geweest?
Menschen als Wouter, die in hun zo
mervacantie liet volmaakt© verwach
ten, dat zij thuis niet bezitten, komen
natuurlijk bedrogen uit.
Eén gedeelte van zijn grieven ver-
óorzaakte evenwel een broedé wisse
ling van gedachten. Detweeling.
Niet eens dc zijne, maar die van een
ander. In het liótel logeerde een jong
echtpaar, met een tweeling van vijf
jaar, een jongetje en een meisje. „Ze
weiden genoemd Tom ©n Tap", zei
Wouter met diepe minachting, „maar
de jongen heette Jan Willem en het
meisje Catharina Frederika. Ik be
grijp niet waarom de menschen goeie
Nederlandsche namen aan hun kinde
ren geven en die daarna nooit meer
gebruiken".
„Och man zei tante Koosje, die
dit stokpaardje van haar man al zoo
vaak van stal had nen halèn.
„Ja, ik zwijg al, ik zwijg al. k^.ar
di© tweelingen dan. 's Morgens ging
de vader naar zijn kantoor te Am
sterdam, dan bleef de moeder over
met den tweeling. Het waren slecht-
opgevoed© kindertjes
„Kom, kom, man", zei tante Koos
je, die wel wist dat neef Wouter nu
eenmaal van kleine kinderen ver
wacht, dat zij even goed gemanierd,
even zelfbeheerscht en kalm zullen
zijn als menschen van zestig jaar.
„Jawel, jawel", zei Wouter knorrig,
^natuurlijk heb ik weer ongelijk.. Ik
zeg jelui dan, dat die tweeling me een
jaar van mijn leven heeft gekost. Te
genover het hötel was de speelplaats,
je moest dus den v.eg oversteken om
er te komen. Die weg was de open
bare straat. Daar kwamen onophou
delijk fietsen, motorfietsen en auto's
voorbij. Al© volwassen mensch moest
j© heel voorzichtig wezen met over
steken, of je was aan gruizelementen
gereden vóór je het wist
De heele krans glimlachte. Iedereen
wist, dat Wouter aan alles wat snel-
Ier gaat dan hij zelf, een innigen -haat
heeft gezworen.
u's Morgens om half tien, dadelijk
na 't ontbijt, begon het al. De twee
ling stak dan over naar de speelplaats
en de marteling van de oudere gasten
begon. Al© Tom en Tap, of een van
beiden, midden op den weg waren,
kwam er een auto aangerend of een
motorfiets en toeterde als een gek.
De tweeling trok gr zich piets van
