luiurs Bueuo
De betooverde schel
öiMisMiiüiseii uverzieht
VIERDE BLAD.
Zaterdag 2 October 1120
Men vindt iu een der hoofdstraten van A.
«en buis, dat door zijn zeldzama bouworde
wel eens do aandacht trektbet schijnt geen
beroemd bouwmeester te wezen, die bet ge
bouw d heeft, want er ontbreekt aan een
huisdeur. Toch bestaat er een opening, die
den ingang tot het binnenste van dit huis
vormtdat is de, overdag steeds geopende,
winkeldeur daarnaast, welke eveneens aan
den eigenaar der bedoelde woning behoort.
Het avontuur dat wc gaan verhalen had
plaats in den schooncn tijd, toen de burgerij
nog even rustig 's nachts als overdag slapen
kon; want des nachts bestond nog 't eerzaam
nachtwacht-korps, dat voor de rust in de
stad zorgde cn zulks deed, door oorverdoo-
vend _to ratel so cn met schorre stem het
uur uit te roepen dat reeds lang vervlogen
was.
De bewoner Ernst was een eerzaam kruide
nier.
Nu was er een gezellige, gemoedelijke bicr-
knyi', die allo avonden tamelijk vol liep;
behalve on/.e. vriend Ernst die overdag
nauwlettend zijn zaken behartigde, onder pe
troleum- en andere geuren kwam daar ook
veel zijn buurman, de candidaat-notaris
Kruis, die veel tot de gezelligheid bijbracht.
Op zekeren avond werd het discours van nur
t"l uur levendigermen vertelde allerlei
nuccdotcn, cn ten slotte kwamen dc spookhis
tories aan de beurt.
Ziio had do candidaat-notaris dit beleefd,
een ander weer dat, een derde weer wat an
ders maar do dikbuikige Ernst wilde daar
allemaal niets van weten.
..Hoor ecus, jullie uioogt zeggen wat je
wilt, riep hij uit: „maar 't is allemaal
onzin! 't Gaat hier bij ons allemaal heel na
tuurlijk in zijn werk!"
Daar moest bij onzen candidaat-notaris mee
aankomen! Die geloofde aan alles. Ten min
ui i dat dachten zijn toehoorders, die adem-
loor cn beklemd zijn ontzettende spookver
halen aanhoorden.
„Non, ik heb mijn vijf gezonde zinnen en
gezonde knuisten. Laat de spoken maar op-
komen; ik zal ze wel ontvangen."
„Heb maar zoo'n hoog woord niet!" zei
do c ind'dsaf-notaris Kruis; hij scbeen wat
ontstemd te wcv.cn, omdat zijn bunrman niet
aan zijn werkelijk schokkende verhalen wilde
gclooven.
F.indeljjk, 't was overheen, scheidde men.
Peinzend ging de heer Krnis de steile trap
naar zijn boog en droog gelegen bovenkwar
tier op, terwijl onze ongeioovige kruidenier
dc winkeldeur inging.
Ongeveer veertien dagen waren verloopen,
toen er iets gebeurde, wat wel geschikt was
om vriend Ernst tot het bewustzijn te bren
gen. dat er toch wcllich nog spoken konden
Op een Zaterdagavond had men weer laat
in het bierhuis gezeten cn onze kruidenier
kwam eerst tegen twee uur in den morgen
thuis om onverwijld zich ter ruste te be-
Nauwelijks bad hij zijn bed warm gemaakt,
of er werd aan de schel getrokken alsof het
huis bestormd zou worden. Met de grootste
snelheid sprong Ernst naar 't venster en
rukte dit open, om den ongevraagde» rust
verstoorder eens de les te lezen. Maar hoe
verbaasd was hij, toen zijn woorden alleen
het oor van den lialfdooven nachtwacht Levi
troffen, die juist do straat doorkuierde, daar
het ontzettend luiden zelfs diens gehoor-orga-
nen bclccdigd had.
Het schellen was dadelijk verstomd, zoodra
Ernst het venster opende. Wie kon er aange
scheld hebben? Zijn blik viel slechts op het
ledige plaveisel.
Na ccn kortstondig gesprek met den nacht
wacht, die een standje kreeg omdat hij njet
beter uit zijn oogen Iccck, aanvaardde onze
kruidenier don terugtocht en logde zich we
der ter ruste.
Maari o schrik! Nauw bad hij dc dekens
over zijn gezicht getrokken of de bel weer
klonk wederom zoo forscli en aanhoudend,
dat, liij opnieuw verschrikt overeind kwam,
met een sprong 't raam bereikte, en 't opeh-
Dadelljfc hield 't luiden op. Wie kon de
dader wezen? Met den besten wil kon hij
niemand beschuldigen.
„Dat is te erg!" mokte hij. „Zoo'n ge
meen bellcntrekkcn cn dat in 't holst van
den nacht!"
Intusschcn verscheen zijn vrouw om te zien
wat er toch eigenlijk nan de hand was. Zij
wan even verbaasd cn verontwaardigd als
haar echtvriend.
Ze bleven nog ccn oogcnblik aan 't venster
staan. Daar buiten lileef het stil er werd
niet meer gescheld. De vrouw ging weer naar
bed
„Wie dc deugniet zijn mocht, die me den
•ehcld.-aud bijkans stuk trekt? want ge
scheld heeft 'r iemand; 't gaat natuurlijk toe!
'k llen er kcufeuwd naar, of de schavuit 't
.voor dc derde maal wagen zal!
De schavuit deed dit. Want pas had Ernst
dc horizontale positie weer aangenomen, of
het gelai herhaalde zich zoodanig, dat hij
wi edend opvloog.
Wegens dc eigenaardige constructie van
hri huis. reeds boven vermeld, was er geen
„voordeur" co dus ook geen gang, waarin de
bei zieli bevond; deze laatste diende dan ook
hoefdzakdijk, om hem 's morgens te wek
ken en w.i3 hoven zijn raam buiten aange
bracht; bet ïjzcfdraad ging loodrecht, langs
der. voorgevel, naar boven.
Vandaar dat bet onophoudelijk luiden hem
zoodanig verontrustte en uit den slaap hield.
En met dc vrccsclijkstc wraakplannen ver
vuld, zag bij weer naar omlaag.
hc* spreekwoord: „Men moet den dief
eer»; hebben o:u hem te hangen," bleek ook
nu waarheid te bevatten. Voorloopig had hij
den rustverstoorder nog met; want hoe over
haast hij weer uit zijn half verwarmde leger
stee naar liet venster gesprongen was het
bleet dezelfde raadselachtige verschijning.
Het luiden verstomde, zoodra bij het venster
openschoof.
Nadat hij wel een half nur woedende mono
logen, voor 't venster had doorgebracht, be
gaf hij zicli eindelijk ter ruste, zonder echter
den slaap te kunnen vatten.
Toen hij 's morgens voor den dag kwam,
was 't heui niet kwalijk te nemen, dat hij niet
erg minzaam was. Hij besloot voorloopig nie
mand, 't allerminst den candidaat-notaris
Kruis, die zich in 's mans avonturen verheu-
gou zou, iets v.in do geheimzinnige nachtelij
ke rustverstoring mee te deelen.
Als naar gewoonte zat men 's avonds we
der om de rondo tafel, het schuimend vocht
te geuieten. tlij hield woord en zweeg. Hij
vreesde dat men zijn buis ,,'t Spookhuis" noe
men zou.
Hoofdpijn voorwendende, verliet hy het lo
kaal vroeger dan gewoonlijk eu rced3 om
eif uur lag hij in zijn bed.
In do corstc uren ging al'es goed. Ernst
sliep den slaap du ro.:btvaardigen. Daar
plotseling het zrvl zoo waf twee uur ge
weest, zijn, werd da belknop haast afgerukt.
liet spook brjjo.i opnieuw zijn streken,
liet luidde, alsof er Storm en brand was. Onze
kruidenier springt uit zijn bed; vrouw en
kind. angstig gevvoMen, vliegen evenzeer
naar 't raam, om gezamenlijk met hun zoon
tje in de ledigs straat te kijken. Wel eeu
uur bicidcn zij do wacht aan het open ven-
Allcs zwijgt, denkt en peinst over dat ge
heimzinnig luiden. Vergeefsche moeite.
Vrouw en kind zooken hun bed dan ook
weer op.
Het is hij drieën. Tot het drie uur van
den toren geslagen zal zijn, denkt hij nog te
wachten.
I'e torenklok verkondigde het dorde mor
genuur. Daar buiten is het stil. Alleen nacht
wacht Levi tan zijn plichtbesef nfeê onder
drukken. Hij ratelt met zijn geruchtmakend
instrument.
Ernst besluit zich neer tc vlijen. Het
besiuit wordt daad.
Maar daar begin 't liovc leventje weer van
voren af aan. Nog wouter cn hoonender
klinkt bet dan te vorcnl 't Is om dol te wor-
Met baast ijlt hij naar 't venster, fn zjjn
haast breekt hij een glasruit. HU geeft er
geen acht op.
Hij trekt zijn kamerjapon aan en klimt op
een stoel. Hij wil en moet do zaak onder
zoeken. Zijn arendsblik kan ditmaal uiets
ontgaan er is in do lange straat geen
sterveling te zien dan de onmisbare Levi,
die naar eer en deugd zijn verplichtingen
nakomt
Onze kruidenier begon nu toch te aarze
len Zijn vertrouwen was geschokt. Maar
neen 't kunnen geen spoken wezen. Doch
begrijpen doet hij 't Diet!
Hh zit en denkt, zonder dat 't hem dui
delijk wordt. In zijn lioord hamert en klopt
het, alsof hij oen dissertatie moest schrijven.
Daar krijgt hij een gelukkigen Inval.
.-.Levi!"
„Meneer!"
„Levi, wacht 'res evenl" riep Ernst den
nachtwacht toe, zoodra deze weer het huis
voorbij kwam. „Ik moet je wat zeggen."
Spoedig stond h(j naast den nachteiijkcn
dienaar.
,,'k Had bet jo wel van boven kunnen toe
roepen; maar de wanden hebben ooren eu
eeu veldheer verraadt zijn plan nooit van tc
voren. Levi, ze schelleu onophoudelijk bij
mei"
„Dat bewijst dat uwe veel to doen hebt,
goede zaken!" meendu deze. terwijl hij een
hoogst gewichtig gelaat trok.
„Levi, je verslaat me verkeerd. Zc schel
len niet overdag aan do winkeldeur, maar
~n het holst van den nacht, 'k Kan geen oog
meer toedoen, 't Is schande! Nu zal ik je
'rc-s wat zeggen, goede Levi, 'k zal je een
rijksdaalder geven ais je den schelm
weet te betrappen. Je weet 'r nu alles van.
En nu, goeden morgen, Levi! Daar heb je
tr vast een - verdien nu den anderen!"
Levi was gelukkig met zijn geld en vast
van plan, om den volgendeu nacht den schul
dige bij den kraag te pakken
Zoo namen zij afscheid; Levi met do zoo-
even genoemde goede voornemens bezield,
dc kruidenier met liet gevoel van een veld
heer, die den slag gewonnen heeft.
II.
De brave Levi stond dus op schildwacht.
Eenige dagen, eu wei zoo lang als dc
nachtwacht op zijn obsci vatiepost stond,
ging alles voortreifelijk. Er U-c.-whtj dis
nar hts een diepe stilte in het hu'* van den
kruidenier Ernst cn van het spookachtig ge
lui werd niets vernomen.
Maar zoodra Levi van oordeel wat, dat
hij aan zijn verplichting voldaan had. zijn
ot'i-ervatiepost verliet eu zijn gewonen tocht,
door de straten hernam was liet ook weer
met dc rust gedaan. Alle nachten werd er
twee- of driemaal zoodanig gescheld, dat al
de bewoners van het huis uit Morpheus' ar
men gerukt werden. Angstig kropen de
knechts, die achter in buis sliepen, onder dc
dekens en Erust's vrouw werd van dag tot
dag zenuwachtiger, 't geen baar nu juist niet
kwalijk te nemen was.
t Ergst was het echter met den heer des
huizes gesteld, 's Nachts maakte men hem
't leven zuur, overdag waren de knechts niet
uitgeslapen, het werk ondervond vertraging
en hij was radeloos.
De buren waren intusschcn opmerkzaam
geworden en hoorden hel nachtelijk tumult.
Het heette; bij Ernst in huis spookt het. Des
morgens vroeg kwamen do mcnschen in den
winkel, om t,e vragen of er wcor gescheld
was, hetgeen hem letterlijk dol van kwaad
heid maakte.
Zoo ging het acht dagen lang. Levi stond
weer op zijn post. Maar ook dit hielp niet
meer. Draaide hij ook maar vijf minuten het
huis den rug toe, dan begon het gelui weer.
Zelfs eenige buren, die zich vrijwillig bereid
verklaarden om 's nachts hunne diensten aan
tc bicden, ging hot .niet heter.
Men kwam niet tot ccn resultaat! De mis
dadiger, het spook of wat het ook voor ccn
geest wezen mocht, wist zich aan alle nuspo-
ringen te onttrekken.
Daar bekwam onze moedelooze kruide
nier weer zijn aloude energie, Op zekeren
avond verliet hij 't koffiehuis wat vroeger
dan gewoonlijk, opende ziju wiukcl en ver
scheen weldra met een pot cn 'een kwast
vvcer op straat. De pot bevatte een zwarte
stof, die hij nu behoedzaam, maar tamelijk
vet, om den knop van de schel en verder zoo
hoog als men reiken kon, smeerde.
„Nou heb ik 'ni; want bij blijft zeker daar
aan kleven," dacht hij.
Hij werd in zijn overpeinzingen gestoord
door den candidaat-notaris Kruis, die kort na
hem de bierknijp verlaten eu zijn bedrijf even
aangezien had.
„Dat geeft je immers niets!" meende hij.
„Dat ruikt men op twintig pas!"
„Hoor eens, daar heb je geen verstand
van. Als er daarnaar een grijpt, blijft hij
hangen!"
„Goeden nacht. Ernst. Zoo gaandeweg zult
ge misschien wel gaan geloovcn, dat er spo
ken bestaan!"
Daarop volgde Kruis zijn weg.
Tot aan bet tweede morgenuur ging alles
weer goed. Nu ontstond weer hetzelfde
spektakel, dat dadelijk ophield, toen Ernst
het venster opende. Aan den schelknop ech
ter hing—niemand. Er was dien nacht drie
maal geluid en bet teer wees 'a morgeus
geen spoor van eenigerlei aanraking aan.
Het gelui werd voortdurend raadselach
tiger.
Zoo werd met toenemenden angst dc vol
gende nacht tegemoet gezien.
Ditmaal werd het bedienend personeel al
oiu zeven uur naar bed gestuurd, met be
vel. om één uur in den morgen beneden aan
te treden. Overdag waren emmers water
aangedragen, die thans in voorraad stonden.
Precies om één uur bevonden zich drie
knechts en een jongen in den winkel. Uier
wachtte de kruideuïer hen af cn, terwijl hij
op een flcsch punch wees. reide hij:
„Dat is voor na den arbeid. Maar tot zoo
lang je mond gehouden! Zoodra er weder
gescheld wordt, neem jullie ieder ccn em
mer en vliegt me achterna. Wie buiten staat,
wordt nat gegoten. Dc deur van den winkel
staat aau. Begrepen?"
Men had het begtepeo. Een vol uur ston
den ze daar te wachten, zonder een mond te
durven opendoen; elk liad zijn emmer bij dc
band. gereed om den laaghartige een onver
getelijk nat pak to bezorgen.
Maar 't zou anders uitkomen!
Het sloeg drie uur.
En daar weerklonk de seliell Als een roo-
verbénde stoof onze kruidenier met zijn em
mer dragende Epigonen do straat op. Daar
was iemand eindelijk dan toch!
Een oogenblik en dc inhoud der em
mers bevochtigde de klcoren van deu ver
meenden dader, zoodat het water in stroomen
hem langs 't lijf gudste.
Daar weerklonk een ernstige, maar van
woedo trillende stem.
„Wat is dat hier?" riep bet doornat slacht
offer En op hetzelfde oogoublik hoorde men
een schel fluitje, waarop spoedig twee naclit-
wacbts toeschoten.
Het was de. commissaris van politie, die
van het gebeïmzinuig bellen gehoord hud cn
zich zelf van de toedracht der zaak had wil
len overtuigen, waartoo hij eon donkeren
nacht gekozen had.
,,'k Vraag doizeudmaal om verschooning!"
tegon Ernst onthutst.
Maar (le commissaris spoedde zich naar
huis, om zich van top tot teen to verkloeden,
en de schuldige moest moe naar 't politic
bureau.
Ernst voigdo het gegeven bovel, maar werd
na het verhaal van zijn langdurig lijden en
zyri wreedaardig verstoorde nachtrust weer
ontslagen.
Toen hy thuis kwam, vond hij do knechts
om de punchflesch verecnigd' zij hadden zich
om 't verder schellen niet bekommerd
Den volgenden avond zat Ernst bij zyn
bierhnis-vricuden; do onaangename ontmoe
ting met den commissaris van politic was be
kend cewordeo. en aJliin. ook du candidaut-
notaris Kruis, drukten Bun leedwezen en
oprechte deelneming uit.
„Nu maar," zei deze laatste, „ais dat
niet met spoken samenhangt, dan weet ik
het niet!"
Ernst gaf hein ten antwoord, dat wanneer
dis rustverstoringen niet ophielden, hjj aich
genoodzaakt zou zien, tc verhuizen.
Daarop deed de candidaat-notaris heel leuk
opmerken, dat er toch een veel eenvoudiger
middel was; hij moest de schel heelemaal
wegnemen.
Dit denkbeeld was bif Ernst en zjjn .omge
ving nog niet opgekomen, misschien wel om
dat meu die bei toch bezwaarlijk missen kon.
Maar toch dankte hij Kruis voor diens goeden
raad en verzekerde hem, dat hij den volgen
den morgen de noodlottige schel zou laten
verwijderen.
Zijn vrouw sliep reeds, toen hij thuis
kwam. Hij zelf had nog geen slaap cn ging
roet zijn pijpje aan het venster zitten. Hier
gaf bij zich aan zjjn overpeinzingen over cn
't verbaasde hem opnieuw dat een zoo be
schaafd jongmensch als de candidaat-uotaris
Kruis aan spoken geloofde.
Maar halt! kon een liooger wonende in
staat zijn geweest, om hem dien streek te le
veren? Als ccn bliksemstraal schoot die ge
dachte hem door het hoofd.
Het zou spoedig twee uur siaan. Er was
dus haast by. Spoedig haalde hij een flinke
lantaarn met reflector, en behoedzaam sloop
hij naar een hoogere verdieping om van daar
tc observeeren. Ziju 'pijp liet by achterwege,
opdat de tabaksgeur hem niet verraden zou.
Hij zette zich voor het voorzichtig geopende
ruim neder en hield dc hermetisch gesloten
lantaarn in de band.
Daar sloeg het twee uur.
„Opgepast, ouwe jongen!" mompelde hij.
Nu was het hem, alsof in zijn nabyheid be
hoedzaam eeu venster geopend werd. Daar
bewoog er zich iets langzaam naar ziju schel,
cn daar hegou het bellen.
'I ot nog toe zag de zaak er niet bovenna
tuurlijk uit. Met een snelle beweging opendo
hij de heldere lantaren en, met behulp daar
van in de hoogte lichtende, zag hij tot zijn
eigen verbazing, het buitengewoon verschrik
te gezicht vau den nietsvcriuoedenden en
d.'arom volkomen verrasten candidaat-notaris
Kruis, die vruchteloos pogingcu aanwendde
oin ziju stok uit den bovensten ring vau dc
hei veer te bevrijden.
„Goeden morgen, Kruisl" brulde hij naar
boven. „Dus was jij het spook! Jij nachtvle
gel, huichelachtige gluiperd! Morgen spre
ken >ve eikander uader."
Nu riep de nachtwacht Levi van beneden
„Als je nog langer zoo'n burengerucht maakt,
uk et ik jc oppakken!"
„Levi, k hem m," riep de kruidenier naar
beneden. „Hier is zijn stok. 't is mijn buur-
ruau Kruis."
„Wie had dat gedacht!" zei Levi.
Kiuis liad zich zoo gauw mogelijk verwij
dt ld.
in den voormiddag reeds legde Ernst een
bezoek hij hem afniet weinig verbaasd was
hy dat de vogel reeds gevlogen was.
Een briefje op tafel meldde hem, dat de
scauldige 't raadzaam gevonden had, om 'n
pair dagen op reis te gaan. totdat de recht
matige gramschap van zijn huurman ten
minste eeu weinigje bedaard zou wezen, met
veiwek om vergiflenis.
De candidaat-notaris schreef, dat zijn plan
niet was geweest, op reis te gaan, als hij niet
den loorn en de sterke vuisten van „zijn
bestin" Ernst meende te moeten duchteu.
Langzamerhand d.w.z. zéér langzaam
week de verwoedheid van onzen kiuidenier;
vooral toen hy eindelijk zijn ontdekking in
het bierhuis meegedeeld had, en men alge
meen in een hartelijk lachen uitgebarsten
De schel werd echter voor alle eventuali
teiten dadelijk weggenomen en 't duurde
wel drie weken, voordat de caudidaal-no-
taris Kruis hel in de stad zijner inwoning
weer ccnigerinate veilig achtte..
'T IER.SC1JE PROBLEEM.
't Oog om oog.
Als een staaltje van den geest alc'
er heerscht in het door burgeroorlog
geteisterde Ierland, wordt gemeiu,
dat te Drogheda, een belangt ijke
handelsplaats in de provincie hein-
ster, op verschillende punten van de
stad de volgende waarschuwing op
de muren is aangeplakt:
„Droghea, pas op!"
„Wanneet* hier in, de buurt een po
litieagent wordt doodgeschoten, rol
len vijf van de voornaamste Sinn
Feiners worden gedood. Dit is geen
dwangmaatregel, maar een toepas
sing van de leer! „oog om oog, tand
om tand".
„Wij zijn geen dronken waanzin
nigen, of wilden, geëijk men ons in
de Dubiinsche blaadjes heeft afge
schilderd. We zijn er niet op uit om
te plunderen. Wij docai geen enkele
vrouw kwaad, wij zijn even humaan
aès andere Christenen, maar wij
hebben ons zelf ai te lang ingehou
den. Moeten wij stij blijven zitten,
terwijl onze -kamera/Idn in koelt co
b'.oede worden doodgeschoten iti.i r
Iersche melkmuilen en jongens die
in hinderlaag liggen? Dat nooh! tn
alle instructies van de lieole wereld
zullen onzen drang naar vergelding
niet kunnen tegenhouden.
„Maak een eind aan dat schieten
op de politie, of wij zullen ieder
huis, dat naar Sinn riekt met Jen
grond gelijk maken. Denk aan Bal-
briggan!"
De gewelddaden.
Een bende Sinn-Feiuers viel in aen
nacht bij Obriens een politiepatrouille
aan. Twee politiemannen werden
doodgeschoten.
Als represaillemaatregel voor het
vermoorden van den pohtie-sergeant
Drimoleague door Sinn-Fedners wer
den in Cork door mannen in lint
vorm verscheidene handelshuizen ver
nield en andere in brand gestoken.
De 12 honger stakende
Slnn-Felncrs.
De Londensclie corereponUeiit der
Telegraaf schrijft:
Do Lorxi Mayor van Cork heeft nu
ruim vijftig dagen hongerstaking in
Brixton Prison achter den rug. En
niemand weet, hoelang hij nog Jeven
kan. Enkele dagen geleden werd voor
de zóóvealste maal beweerd, dat hij
nog maar enkele uren voor zich had.
„Alderman Mac Swiney is in extre
mis", heette het. „Dr. Mannix ls bi]
hem om lioni de H. Sacramenten toe
te dienen".
In 'ikjrtgcilijkti bewoordingen werd
zijn vinstantelijk overlijden ruün vier
weken geleden al voorspeld.
Het is dus raadzaam, om de be
richtgeving aangaande den toestand
van don patiënt met eenig scepticism©
te behandelen. En hetzelfde geldt
aangaande het nieuws omtrent Alder
man Mac Swiney's elf geestverwan
ten, die in Cork Prison dezelfde mar
teling al even lang doorstaan.
Natuurlijk zegl do communis opi
nio, dat de twaalf martelaren der Ier.
sclie zaak zich sUekum laten voeden
door bezoekers. Deze openbare mee
ning vindt steun in de uitspraken
van oen paar medici, die in inter
views verklaani hebben dat oen nor
maal mensch niet langer kan honger
lijden 'dan 30 40 dogèn. En tóen ci
teert de gevallen van de „honger
kunstenaars", die jaren voor den
oorióg hun voorstellingen gaven en
het geen van allen langer dan zes
weken uithielden.
Dit luatste argument houdt geen
steek. Do hongerkunstenaars steiden
zich ten doe! ora er levend af te ko
men en hun honorarium op te strij
ken zonder dat zij hun gezondheid
ol ij vend nadeel hadden toegebracht.
Dit is een gansch ander geval. Bo
vendien kan het wantrouwen, ge
koesterd jegens den Lord Mayor, niet
gelden mot betrekking tot zijn elf lot-
genooten. Alderman Mac Swiney ont
vangt wei btttoekers, maaj* zijn elf
lotgenooten niet. En aangezien deze
elf dus geen voedsel krijgen, is er
geen reden om het geval-Mac Swiney
le wantrouwen. Van veel belang is
voorla de verklaring van een der doc
toren in Cork Prison: „Als ze op dit
moment alle elf hun verklaring kre
gen, dat zo in vrijheid gesteld zou
den worden (en dus weer bereid zou
den zijn, om voojsej tot zich te no
men) zouden wij ©r waarschijnlijk
no# zes van den dood kunnen red-
den. De overigen niet meer'
Drong deze verkluring in verband
rnot de 40-d aagsci ie - p r esbati es der
„hongerkunstenaars", cn do zaak
wordt minidier onwaarschijnlijk.
Natuurlijk is men wantrouwend ten
opzichte van de medicijnen, die de
gevangenen af en toe krijgen en
vraagt men zich af of het water,
waarmee hun dorst geLescht wordt,
wel geheel onvermengd blijft. Met an
dere woorden: de gevangenen zouden
door hun bewakers of verplegers ge
voed worden. Desnoods zonder dat zij
het zelf beseften hetgeen in hun
huidigen toestand mogelijk zou zijn.
Do verplegers ontkennen dat abso
luut. En liet lijkt ook niet waar
schijnlijk, dat de autoriteiten er nog
buitengewoon veel belang aan hech
ten om deal dood der hongerstakers
te voorkomen. De toestand in Ierland
kan er niet veel meer door vererge
ren.
Tenslotte moet m*.n niet vergeten,
dat de gevangenen met de uiterste
zorg vei'i-kegd worden, dat zij liggen
in ziekenkamers, die voortdurend op
dezelfde teinjieratuur worden gehou
den; dat medici voort<?urend „in at
tendance" zijn en dal aan hun klein
ste wcnschen onmiddellijk voldaan
wordt. Van regeeringswege is het zoo
gelust.
De twaalf hongerstakers bevinden
zich dus physiek iu nog gunstiger
omstandigheden dan de „honger
kunstenaars'* uit do vooroorlogsche
jaren. En, evenals die hwreii, begon
nen zij hun Btakiiij; in 't bezit van
hun volle gezondheid. Evenals de
hongerstakers hébbui zij, sinds het
iugiu, niet da minst phyaieko energie
behoeven te ontwikkelen. Het is aan
ook pure dwaasheid, om lien te ver
gelijken met schipbreukelingen bijv.
die na een week van honger stierven,
/zelfs ais zij te drinken hadden) of
met veidooklui in een woestijn, of
dergelijke gevallen. Toch worden zul
ke malle vergelijkingen gemaaktl
Mijn conclusie is deze.
Dat do hongerstakers voedsel ont
vangen, komt mij onwaarschijnlijk
voor. En dat een mensch zulk een
langen tijd zonder voedsel kali blij
ven, is blijkbaar met uitgesloten.
En tenslotte moet ik er nog dit aan
toevoegen: Dat de hongerstakende
Sinn-Foiners voedsel zouden ontvan
gen rnet hun eigen medeweten, acht
ik absoluut uitgesloten. Het zou mo
gelijk kunnen zijn in één of twee ge
vallen, maar nooit in meer. Het zou
bijvoorbeeld niet onbegrijpelijk zijn
als de lS-jarige Hennessy, de jongste
van do twaalf, de marteling niet vol
hield, en toegaf. Maar de oversein
do groote meerderheid? Neen, ik
geloof daar niet ann!
Dc verklaring van Griffitli.
De LondCilbclui correspondent van
de „Gazette dei Popoio" heeft do vice-
president von SiniV Fein, Arthur Grif-
iitli, Geïnterviewd, die o.a. nog eens
verklaarde, dat alleen volledige natio
nale onafnaiikelij'klieid den lieer Grif
fith en zijn vrienden zou bevredigen.
De correspondent wees op de strategi
sche gevaren voor Groot-Brittannié
\an een voll«ng onafhankelijk Ier'.and
Do plaatsvei vanger van De Valera er
kende deze fundamenteel© moeilijk
heid, maar voegde er bij: „Laat Enge
land ons recht erkennen op een afzon
derlijk en onafhankelijk nationaal be
staan; dan beiioeft de quaesUe van
strategische bezwaren geen onoverko
melijke moeilijkheid te zijn".
Gevraagd of hij een dominion- auto
nomie zou aanvaarden, als dit werd
aangeboden door de Labour-Party,
zeide Griffith; „Wij hebben geen re
den om de Labour Party meer te ver
trouwen dan eenige andere Britsen©
partij."
De opvatting te Belfast.
De correspondent van de „üaiiy
Telegraph" to Belfast seint dat aldaar
de brief van Lord Grey weinig indruk
heetl gemaakt. Onder de huidige om
standigheden wordt het denkbeeld,
dat de Britsche regeering zich na twee
jaar zou terugtrekken belachelijk ge
noemd. Eik terugtrekken van troepen
zou aanleiding geven tot openlijken
oorlog. Sinn Fein wil geen Britsche
suprematie erkennen, en Ulster wil
niets te doen hebben met Sinn Fein.
Lord Grey vergiet zich als hij meent
dat de ter tafel liggende Home Rule
niet m werking zal komen. De Ulster
Unionisten hebben reeds toegestemd
in een Ulster parlement.
De bewapening van
goedgezlnden.
Er ie onlangs meegedeeld, dat de
regeering voornemens zou zijn een be
roep te doen op de goedgezinde bur-
gens van Ierland om zich aan te ge
ven voor oen speciaal politiekorps,
teneinde mede te werken rust en orde
te handhaven, niet alleen in Ulster,
maai in geheel Ierland.
De correspondent van de „Daily
News" te Belfast weet thans le vertel
len, dat het kabinet hieromtrent nog
geen beslissing heeft genomen. Het
Ienseho bestuur is er sterk voor, doch
in Engeland is er een storm van pro
test over opgestoken. Niettemin ver
trouwt het Iersche bestuur het te kun
nen .winnen; van die zijde wordt er
3© nadruk' op 'gelegd, dat een dergelijk
corps noodzakelijk is voor de pacifi
catie van Ierland, en dat do Kutlio-
iieken en conetitutioneele nationalis
ten even welkom zullen zijn ais protes
tanten en unionisten. Het nieuwe po
litiecorps zal, zoo wordt betoogd, de
organisatie zijn van de gematigden in
het geheel© land.
Men heeft aan dit toekomstige corps
reen» bij voorbaat den naam gegeven
van „Orange and Tan "-politiecorps.
De man van de „Daily News", hoewel
de oprichting ervan veroordeelend,
moet tevens ericennen, dat het er in
Belfast donker uitziet. Do Iinkervleu-
g>el van Sinn Fein legt een toenemen
de bedrijvigheid aan den dag onder de
Katholieke bevolking, en betoogt daar
bij de noodzakelijkheid van militaire
organisatie, terwijl tevens geworkt
wordt op de gegronde vrees rier be
volking. Bij die propaganda treden de
Sinn Fein-revolutionairen even niets
ontziend op ails de Black-and-l ans en
ze zullen, meent de correspondent,
voor geen enkele wandaad, die in hun
kraam te pas komt, terugdeinzen.
DE PERS OVER LORD GREY'S OPLOS
SING VAN HET IERSCHE VRAAGSTUK.
De o;. -.-oing van hei Ier sell© vraag
stuk, die voorgesteld is door Lord
Grey, heeft alom de aandacht getrok
ken en wordt in ruimen kring door
het publiek en de pers ondersteund.
De Times gelooft, dat de hoofdzaak
van Grey's betoog, voor zoover liet d«
huidige omstandigheden betreft, in
wezen juist is.
De Daily Nev.s wijst er op, dat er
in het plan van Grey van beide be
volkingen opofferingen worden ge
vraagd. Terwijl het Ierland vraagt
om dc-n e:ech van volkomen onafhan
kelijkheid te laten vallen, beteekent
het nu afzien, voor vel© Engelscheo,
van de door van ongeschondenheid
van het Vereenigd Koninkrijk. Lord
Grey's plan verzoekt Ierland dan het
denkbeeld op te geven, zelfs wanneer
dit denkbeeld als ernstig wordt aan
vaard, van het hebben van een af
zondeiiijk hoger en een afzonderlijke
vloot, en het voeren van eer. builen-
h ndsche politiek, afgescheiden v«n
die van dit land. Maar, vraagt het
blad, is er ©én Ier, die zijn gezond
verstand heeft, dbe er aan denkt om
een leger te handhaven, om nog geen
eens van een vloot te spreken, die in
elk geval volkomen nutteloos is voor
het doel, waarvoor legers en vloten
•-staan. Dit is geen vecht» o tegen
Fngeland, maar U*>en do feiten van
aardrrjkskundjige ligging et\ bevol
king.
De Daily Graphic verklaart, dat
alles wat Grey zegt, alreeds vroeg»
is gezegd, maar dat ie wtaardo van
zijn pian is, 'lat het de betoovering
breekt en dat het eer- brandpunt voor
een nieuwe poging aan alle welmee-
n en de menschen verschaft.
De Yorkshire Observer zegt, dat
't voorstel ongetwijfeld overeenstemt
met den grootsten eiscii, dien de moer
bezonnen nationalisten naar voren
hebben gebracht.
De North Mail verklaart, dat het de
meer standvastige ctenienlen in Ier
land zijn, tot wie de regeering zich
moet wenden, indien zij geneigd is
om den maatregel van zelfbestuur
zoo ver en zoo edelmoedig uit to strea
ken, dat geen verontschuldiging be
halve een onverzoenlijke haat tegen
over Engeland daartegen kan opwe
gen.
De Manchester Guardian, drukt een
interview af met Lord -MacDonnell,
te n der bekendst en van de gematigde
Ieren. Deze was van meening, dat de
moties van die vredesconferentie van
meer gematigden van de Iersche par
tijen, die onlangs te Dublin is ge-
Ihaiudleni, volkomen |in .overeenstem
ming waren met alle hoofdzaken van
het voorstel van Grey. Die conferen
tie had een parmanent comité aange
steld, met het doei om haar motie le
verwerkelijken. Het comité wachtte
nu op eer. aansporing van den eersten
minister, in overeoïistemminmet
diens uitgesproken bereidheid om te
onderhandelen „met eenig Lichaam,
vat e1" aanspraak op kan maken om
de Iersche meaning t© vertegenwoor
digen, over alle voorstellen, die het
mocht indienen, voorzoover die voor
steilen geen afzondeilijke behande
ling van Ulster omvatten en geen af
scheiding van Ierland van het Ver
eenigd Koninkrijk of inbreuk op dc
militaire veiligheid van deze e i lan
den in oorlogstijd met zich brengén".
MacDonnel zeide, dat liet "permanen
te comité, als vertegenwoordig.-r van
de vredesconferentie, de houum^ van
de regeering heeft aanvaard, vi n er
geen dwang aou worden uitgeoefend
op Noord Ulster, muur dat het comi
té zich den tolk maakte van hot var
dingen, dat alö er een constituce-
renae vergadering zou worden ge
vormd. Ulster daarin zou worden ver
tegenwoordigd zoowel als het overige
Ierland.
Het zou aan het overigo Ierland
vrij staan, oiu Ulster te overtuigen
van de wensc'uolijkhoid van één par
lement t© hebben voor geheel Ierland.
Moéht echter Ulster hiervan niet over
tuigd zijn en weigeren hierop in te
gaan, dan zou het, als onafhanke
lijke contracteerende partij, het recht
hebben om er buiten te blijven en
zijn eigen regoering te kiezen.
Het comité aanvaardd© volkomen
het standpunt, dat Ierland oen on
af gescheiden deel van liet rijk zou
blijven en dat het volledige toezicht
op leger en viool zou blijven bij de
rijksregeering en niet bij Ierland. Be
houdens deze uitzondering zou de
binnenlandsche administratie van
Ierland in yolkomen autonomie in.
handen van het Iorsche parlement
worden geJ aten.
MacDonnel voegde hieraan toe: De
voorstellen van Grey komen aldus op
een oogenblik, waarop een belang
rijke schreden in dezelfde richting
zou worden gedaan.
DE VLAMEN EN IIET FRANSCH-
BELGISCU VKUBOND,
Sedert hel Belgische kabinet de Fransch-
Belgische militaire overeenkomst heeft ge
ratificeerd. wordt in de Vlaamnchc. pers een
vrij felle strijd gevoerd over de vraag, of de
laaroschc minister Paullct in den geest der
Ylaamscbe Katholieken heeft gehandeld,
door na deze beslissing, deel der regeoring
te blijven uitmaken.
De Vlaainsche Knthollckc leiders, die eerst
verzei tot het uiterste legen de militaire
overeenkomst predikten, zijn plotseling van
houding veranderd. 'La verklaren die vcran-
acrÏDj; door tc verzekeren, dat de toelichting
door minister Delacroix over de strekking
d. r militaire overeenkomst gegeven, ook do
'*r?"n*fn v,l! komen kan bevredigen. Thans
sriinjft de leider der Viaamsche Katholie-
I en. van Canvvelaert. over deze kwestie in
d» „Standaard", na te hebben verzekerd, dat
•j persoonlijk een tegenstander is van elk
eenzijdig militair verbond met Frankrijk:
;j mogen minister Pouliet, die zijn go-
hc«!e persoonlijkheid voor de Vlaam&cke <ri-
schtn in dc schaal heeft gelegd, niet in den
rug aanvallen, omdat hij in een geval, dat
niet in ons program is voorzien, misschien
ik zeg misschien een houd in gaanoatn, die
niet geheel de onze rt
DE VERSTERKING VAN HET LEGER
VAN WRANGEL.
In Fransche militaire kringen worden vér»
stick kende plannen besproken, betreffende de
nieuwe versterkingen, die generaal Wrange!
moet ontvangen. De munitie, geschut en
vli.gtuigen en een groot wagenpark welke
40()(i vrachtauto's telt, voldoende voor een
onderneming van langeren duur over het
geheele front, zijn samengesteld cn worden
onafgebroken naar de havens gezonden.
Binnen een paar weken, dadelijk na den
Poolsch-Russischen vrede, staan 60000 man
troepen en 1900 officieren ter beschikking
van Wrangel. In de kringen der Russen, die
zich in Frankrijk en Engeland ophouden,
hcerseht de verwachting, dat het einde der
Sov'jct-regeering nabij is. Dc toestand wordt
door de militaire deskundigen die van het
hoofdkwartier van Wrangel te Parijs te
rugkeerden, zonder overdrijving ais zeer
gunstig beschouwd om een spoedige overwin
ning in het Zuiden tc behalen. Deze officie
ren beschouwen de binnenlandsche positie
vun Rusland als een ongunstige omstandig
heid. daar de levensmiddelennood de voed
sel voorziening zeer verergerd heeft. D«
middelen van verkeer zijn niet toereikend oen
den oogst van dc boeren, die in sommig©
streken overvloedig moet zijn, te vervoeren.
Wrange! heeft voldoenden steuD van vreemde
zijde ontvangen. o.a. uit Amerika, welke
hem in staat stelde zijn voorgenomen plan
nen uit tc voeren. Binnenkort zal te Parijs
een conferentie van Russen in het buiten
land gehouden worden, welke zich met de
toekomst van Rusland bezig zal honden.
FRANKRIJK EN WRANGEL.
Lii Tiflis is, volgens de Frauschc bladen te
Konslantinopel bericht ontvangen, dat 'de
Frnnsche Iloogc Commissie bij de regeering
van Zuis-Ru&land. de Martel, aan de verte
genwoordigers van de pers het volgende
heelt verklaard
Do Fransche regeering zal nooit de re*ee
rily: der Sovjets erkennen, die niet door bet
volk is gekozen, maar uitsluitend steunt op
do macht der bajonettenniet regeert door
den wil van het volk. maar door desorgani
satie en teireur. Wat niet-BoIsjewistisch
Rusland betreft, weoscht Frankkrijk oprecht
da. dit groote land zich herstelt en uedei
krachtig en machtig wordt-
Intusscben meent Frankrijk, dat dc nieuw
gevurmde randstaten een onafhankelijkheid
mor.ti-u verkrijgen, welke zeer ten voordeeJo
zul blijken te zijn niet alleen van die staten
zelf. maar ook van Rusland.
Het beginsel van de ondeelbaarheid van
Rusland, door Amerika uitgesproken, cn
waai bij Fraokryk zich heeft aangesloten,
moet niet worden beschouwd als een dwin
gend beginsel van het soort als degenen
huldigen, die vreemd staan tegenover de
nieuw ontstane toestanden.
Volgens bericht uit Sebastopol heeft "de
commandant var, de Fransche vloot in de
Middellandsche Zee, admiraal Liégé, een
bc/ock gebracht aan Wrange!, met wien hy
een zeer langdurig onderhoud heeft gehad.
Dc officieren van Wraugei's staf ticbbea
ccn proclamatie uitgevaardigd, waarbij zij
bun collega's, die thans aan den kant van
de Bolsjfcvviki strijden, uitnoodigen de zijde
van Wrangel te kiezen.
UIT OPPER-SILEZlc.
Het „Berl. Tagabl." deelt mee, oat
te Bür, in Westfalen, de Pooiscn©
agitator Kowalia is gearresteerd. Hij
werd ontdekt doordat hij een Oppor-
Sileziër duizend mark gaf met het
vei*Zioek om voor Polen op te treden
en den Duitschgezinden in Opper-
Silezië hun stemrecht te ontfutselen.
Voor den aankoop van de stem van
een Opper-Silezder. beloofde Kowaiia
duizend mark. Bij een huiszoeking
werd bij Kowalia materiaal gen-ou
den, dat do dringende verdenklngi
rechtvaardigde, dat Polen met oe»
behuip van communisten en verbon
den mijnwerkers een algemeen© sta
king wilde uitlokken om op die wijze
de vervulling van de overeenkomst
van Spa onmogelijk te maken.
POLEN EN LITHAUER.
De internationale oommiseie var»
vijf leden, belast met het toezicht ter
plaatse op de voorloopige overeen
komst tusschen Polen en Litauen, ia
nu compleet door de benoeming van
den Italiaansoben kolonel Volgera*.
De commissie is benoemd door den
Volkenbond, zooals men weet. De vijf
Ooirini isaeleden zijn naar Soewa'ki
vertrokken, waar zij de onderhande
lingen der Polen en Litauers zunen
bijwonen. De Poolsche delegatie De-
sta it uit drie ambtenaren van het
niin.sterie van buiten!andsdie faken;
zij is Woensdag naar Soewalki ver
trokken om onderhandelingen aan i»
knoopen met de Litauers.
DE MINISTERCRISIS IN BELGIë.
Op verzoek van de liberale linker
zijde zai minister Franck zijn de
partement blijven beheer en tot na den
terugkeer van den Koning uit fira-
7,ike, opdat de verschillende hangen
de kwesties kunnen worden afgeliruv
deld.
Verspreid nieuws
DE RUSSISCHE JUWEELEN.
Do Bolsjewiki. di© getracht hebben da
in Rusland tijdens de revolutie ge
roofde juwcelen, eerst in Nederland
en later in Engeland te verkc-open,
gaan het nu in de Vereenigde Staten
probeeren Ze hebbc-n echter de
waakzaamheid der Amerikaanecha
cou.'ine-ambtenaren, of hun vatbaar
heid voor omkooperij onderschat en
hebben de juweel en welke moesten
worden binnengesmokkeld, in besiag
genomen. Die ju wee ten waren uit een
Scandinavische haven verzonden, in
verschillende pakketten, waarvan er
n niet minder dan honderd bevatte.
Daar was een diamant bij, haast
even groot en mooi als de beide groo
te kroonjuweelen uit de kroon van
den tsaar, die onlangs te Londen
werden aangeboden. Al die patcjea
diamanten die nu in de douanekan
toren van New-York zijn geborgen;
in afwachting van een beslissing van
dc Amerikaanscke regeering, wai©n
geadresseerd aan den beer Martens,
don vertegenwoordig.: r uit Moskou,
die naar dc Y;reeo. Staten was ge
zonden en dien Wilson niet heeft wik
len erkennen.
DE ARBEIDSPLICHT IN BULGA
RIJE. Ecd medewerker van hot
„Beriiner Tageblait" heeft een onder
houd gehad met deu Bulgaartchen
zaukgi-Juftigdc te Berlijn, die hein
over het onderwerp betreffende dan
