Jonkvrouw Jacqueline
HAARLEM'S DAGBLAD
CATERDAG 2 OCTOBER 1920 DERDE BLAD
Rubriek voor Vrouwen.
EEN VROUWEN BELANG.
Ik hob hier \oor mij ecu overdrukje
uit 't tijdschrift „Weten en Werken
onder bovenstaandcn titel geschreven
door onze etadgenoote rx*v rouw
Sterck—Proot.
ilet vrouwenbelang, dat zij hier op
op oog heeft, is de lichamelijke opvoe
ding der Hollandeohc vrouwen en
meisjes; en omdat ik weet dat het ge
noemde tijdschrift 1) niet in alle han
den komt, wil ik, met toestemming
,van dc schrijfster, het een en ander
uit haar artikel overnemen.
De zorg voor one lichaam :s na
tuurlijk iels, wat wij vrouwen zelf ter
hand moeten nemen, en waarvan wij
do verantwoording zelf masten dra
gen, en liet i6 tocdi een vaststaand
feit, dat ale meeste vrouwen zeer wei
nig over deze zaak nadenken. Er zijn
groepen vrouwen, die haar gezondheid
en uiterlijk geheel verwaarloozen,
maar er zijn er ock, die wel zorg be
steden aan een overgroote verfraaiing
van vingertoppen en haardos,
maur dio het niet de moeite waard
vinden om haar 6pieren te beoefenen
en te vensterken.
Niemand minder dun pro*. Treub,
do groote gynaecoloog, lieeft telkens
weer aail de vrouwen deze onvoldoen
de /.org voor eigen lichaam verweten.
Er is meer belangstelling voor bewe
ging in de open lucht, en zeker wordt
or meer gebruik van frisch water ge
maakt dan vroeger, en gelukkig is ae
tijd voorbij, dal men de plaats der
vrouw uitsluitend in huis voud, en een
huismoeder, die dagelijks op straat
kwatp, zonder verder onderzoek ais
*n slechte huishoudster en moeie: be
schouwde. Maar aan den anderen
kant werden er in dien tijd onzer
grootmoeders door waschbehandeling
cu anderen huishoudelijke» arbeid
meer spierbewegingen gemaakt. Het
verhaal is bekend van den hutedoktei,
die voor alle jongedames-kwalen ais
beste medicijn het dagelijks opwrijven
van de olietaf el aanbeval'.
Iedereen weet, hoe nat onge
bruikt laten der organen van ons
lichaam deze doet verslappen, en
daar we al onze organen nodig neb
hen, moet de spierverslapping een na-
deeJigen invloed op den gehee-ou ge
zondheidstoestand hebben. Tn dit ver
hand krijgt het veelbesproken
ïcleedirgstuk der vrouw, het
corset, van veel kwalen de schuld.
Maar ook hier zijn de meeningen zeer
verschillend, en zal de waarheid wel
in het midden liggen, dat aiie over
drijving schaadt, maar dat een goed
zittend corset zeer dikwijls nooiig en
aanbevelingswaard is. Prof. Treub en
met hem zeer vele vrouwenartsen ziin
deze laatste meening toegedaan, maar
het con eet mag nimon-er een vervan
ging zijn van het natuurlijke spier-
corsot, dat aller hezit moet wezen.
Deze zaak is waarlijk wel van belang,
omdat stoornissen van bloedsomloop
en spijsvertering weer terugwerk m
op den zenuwtoeetand en het humeur
van vele vrouwen,
Prof. Treub dan betoogde, dat met
methodische zualgymnastiek een groot
aantal vrouwen medisch gebaat zou
den zijn; sport en spel achtte hij
daartoe niet voldoende, mair wei
zwemmen en gymnastiek. *En nu con
cludeert de schrijfster, dat er wel bij
toeneming vele vrouwen zijn ga-ui
zwemmen, maar dozen niet de conse
quentie aanvaarden van s wintcis
gymnastiek te doen. Eenzelfden raad
geeft dc Fransclfman dr. Hecqjcl, een
groot ijveraar voor de lichamelijke
ontwikkeling der vrouwen, i:.j be
schouwt zaal-gymnastiek onder leiding
van een ervaren j eer aar als h e t nuc
del om dc spieren to veretarken, en
het lichaam een gezonde en normale
ontwikkeling en goeden bouw fe ve>'
zekeren. Hij gaat zelfs zoover van
sport eer af te keuren dan aan te be
velen indien die niet voorafgegaan
is door algemeane lichaatRsoefetun
gen.
Maar, zoo gaat de schrijfster voort,
op één punt zijn wij vrouwen allen ge
boren zondaressen, dat is in s'.e;Jit, op
per v'akkig ademhalen. De boietaden;
haiing moet door de gezonde buik
ad vnhaling mc-t ribben-uftaetticg
woiden""vervangen. Een vrouw,' die
zich hieiaari gewend hesft, hieft het
geheel in haar macht, haar' Lleediog
hygiënisch te controleeren, d ar der:
nooit de gezonde diepe ademhaling
suag stremmen. He quel wijst er op,
iioe deze gezonde ademhaling .-.iet al
leen de borstkas verruimt, maar ook
de schoonheid van den bouw van üci
vrouwenlichaam verhoogt, zooals de
prachtige typen van Indische vrou
wen aantoon en (en ik voeg sr tij van
vele zangeressen, men denko c'echte
aan de gezond-foische Gennamsche
Wagner-zangereasen), bij wie het
middenrif ademen gewoonte is.
Dr. Hecquol geelt ook nog een sp.
ciale uiteenzetting voor vrouwen, die
veel geestesarbeid verrichten: vooral
de hereens worden gebaat dom een
gezonden, kraohtigen bloedstroom 011
eigenlijk voor alle vroilwen is van he-
iang zijn betoog, hoe de as van herbe
nen en ruggemerg do voedirigsplaats
is der energie en de oefening der rug-
en halsspieren de wervelkolom en ook
het ruggemerg zeer ten goede kon t,
tot groote bate van enze geestelijke en
lichamelijke arbeidskracht; en er is
geen vrouwenberoep, dat gelegenheid
geeft alle spieren harmonisch te oefe
nen, zoodat speciale oefening voor
allen dringend noodig is. Ten slotte
wijst hij er op, hoe spierbeweging tic
vijand is van velaanwae, en hoe har
monische gymnastiek geeft: langer
spieren, gering van omvang, voile
vormen en 6tevig vleesoh, en v?t-
aanwassen voorkomt, de oorzaak vi-i
onsmakelijke wanstaltigheid-
Nog meer van belang is de gym
nastiek voor de vrouw geworden,
sinds de drang naar mee»- intellec
tueel© ontwikkeling en de noodzake
lijkheid, ook menigmaal voor de vrouw-
om een zittend leven, op bureau of
kantoor te slijten, zoo algemeen zij:,
geworden. We.kennen allen dc dik
wijls, ja men zou haast kunnen zeg
gen meestentijds, allerongelukkigste
houding dér werkende vrouwen De
slechte invloed van dit zittende leven
op de gezondheid kan nu voor edfl
groot deel geneutraliseerd worden
door gymnastiek, en daur het veelal
de minder gegoede meisjes en vrou
wen zijn, die 'n de slechtste condities
werken, is het een dringende eisch,
dat er hoe langer hoe mem graite
avondcursussen voor volwassenen ko
men. Ook op sociaal gebied geldt» de
waarheid, dat de toekomst belhoort
aan de gezonde mannon en vrouwen
niet een stevige borstkas en gezonde
spieren.
We zouden echter de waartieid te
kort doen, als we meenden, dat bij de
beter gesitueerden, waaronder tot nu
toe tenminste, nog veel de lIu dee ren
de meisjes gerekend moeten worden,
ceze houding zooveel beter is. Men
behoeft ze maar gade te slaan In,
promoties of feestjes om zich doode
lijk te ergeren aan ueze in elkaar ge
zakte, weinig krachtige figuren. Nu is
het een feit, dat nog met genoeg ge
realiseerd wordt, boe zwaar deze stu
die is, de meisjes uit arbeiders-
kringen, die na afgeloopen dagtaak
veelal geheel vrij zijn, beseffen niet
hoeveel uut per dag en dikwijls de?
avonds tot laat in den nacht, gewe:kt-
wordt- Dit r.eemt niet weg, dat het een
bepaalde eisch moest zijn, juist vu-r
degenen die zoo uitsluitend inei liet
hoofd werken, dat er geregeld tijd
werd genome» voor liohamclijtk-e ont
spanning, -en verzorging van het
lichaam. Maar bij deze groep meisjes
komt het slechte al te veel voor, dat
de physieke ontwikkeling geminacht
wordt.Zwenunen en roeien vvorder, nog
wel beoefend maar in ons Mi-maul is
ceze sport toch nooit voor den winter
geschikt.
De Holtandsche vrouw munt over
het a-gemeen niet uit door bijzondere
gratie en lenigheid, of het bchoer-
schen van hare bewegingen De
schrijfster verhaalt van oen Hol; o d-
ecke zaOgvereenigiuig, die j oen gele
den in Parij6 kwart, zingen. Over het
hoogs peil, waarop de muzikale
praestaties stonden, was maar één
roep, maar oveneens over de e eente
houding en wijze van loopen eer
Ilollandsche vrouwen! Trouwens bij
de moderne vrouwen is da slappe
voorovergebogen houding een soort
mode geworden, en wat «iit betreft
marien wij geen uitzondering, inuar
volgen het buitenland godwee n.i
Ik zag dit voorjaar in Parijs op de
eerste rangen van comédie en opé a.
geheele rijen jonge, elegante vrouwen,
dio met beide ellebogen op den rand
der loges gesteund, tn het hoofd rus
tend in de handen, het 6chouwst-el
volgden. Als men éénmaal deze slappe
houding opmerkte kon men 'degedach-
te aan een rij geknakte bloemen i-iet
van zich afzetten.
De mode van het krom zit'er. is gen
ook zeker voor bceikas en hart niet
minder erg, dan die van het corset!
En nu de gevolgen van de s-pierver
slapping in 't dagelijksch leven, en ia
liet gezin, liet slechte humeur te daar
dikwijls het groote struikelblok, en
wat de vrouwelijke leden betreft is
vermoeidheid heel dikwijle do reden
daarvan. Ilet moeder zijn en hot ver
zorgen van jonge kinderen vraagt een
eterken rug en sterke armen, welnu,
goed en harmonisch geoefende spie
ren worden niet zoo spoedig ver
moeid, en zeker is harmonische
lichaamsoefening onder bekwame lei
ding een uitstekend middel tegen
lichte zenuwstoorniesen of :ngeb<-..d-
kwalen
Iloe heerlijk is het voor de kinderen
om een moeder te hebben, die met ae
snee kan hollen en spelletjes doen, die
doordat zij zelf heeft leeren kTnviien
en turnen, niet zoo gauw angstig is
•a,'Js haar kinderen ergens op klaute
ren, en die de kinderen voor gevaar
zal behoeden, door hen te leeren zlob
zelfstandig en zelfbewust te bewegen.
Maar er te meer, over het algemeen
■denken de vrouwen bij T verzorgen
van lichaam en gezondheid nog te vei-
iiig aan de verantwoordelijkheid, die
zij heihen voor Tiet nageslacht, en ze
ker is het, dat de jonge vrouw die ge
regeld gymnastiek gedaan heeft, veel
minder vrouwenkwaien te ve-rdu'en
heeft, en den last van 't aanstaande
moederschap, evenals het- Ier war-ld
brengen barer kinderen, oneindig
makkelijker doorstaat. Zooals dr.
'Hecquel opmerkt, te veel vrouw m
wiwenschen haai- sexe, waar ze dit
haar 6lechte levenswijze moesten
doen. Natuurlijk zijn er enkele zwak
ke individuen die zeker niet zonder
medisch advies zich aan te groote
vermoeienissen moeten blootstellen,
maar dit is geen argument tegen gym
nastiek evenmin als het dit tegen
sport of zwemmen zou zijn.
Om ten slotte op plaatselijke toe
standen te komen, vèrteMe ie schrijf
ster, hoe hier in Haarlem reeds een
.tiental jaren een vrouw engymuastiek-
club bestaat, waarvan de leden zeer
verschillend in leeftijd zijn, ja, waar
hij zelfs grootmoeders meewerken! De
leerares van de meiejeeburgerschc© 1
geeft hier een mengsel \an ZweecUche
en Hol-landsch-Duitsche gymnastiek,
dat zeer schijnt te voldoen, het sti.ve,
al te militaire dribsysteem van vroe
ger 16 vervangen door meer los en le
nig bewegen en een oefenen van alle
■spieren, wat maakt, dat de geoefen-
den geen overmatige -vermoeienis
meer voelen.
Bij veel van der vrouwen huisarbeid
komen geoefende spieren uitstekend
te pas, evenals het snel gehoorzan-en
aan een bevel, en het snel handelen
van groote moreele waarde zijn, en
vooral de zelfbeheereching van spie
ren cn bewegingen zijn zoo noodig
voor 'vele, niet het minst de oudere
vrouwen.
Denkt nu niet, lezeressen, dat ge u
nu maar dadelijk bij deze clulb aan
kunt sluiten, haar rangen zijn alle ge
vuld, maar er kunnen zich veel .neer
vrouwanclubs vormen ate de lust
daartoe maar ontwaakt en men zich
fvan liet nut bewust wordt. Vooiai
moest er nog veel meer gelegenheid
komen voor do jonge vólks-meisjes en
-vrouwen om gymnastiek te beoefenen
liefst 's zomers in de open lucht en
's winters in lokalen.- Wie helpt er
mee om dat alles mogelijk te maken,
maar ook om allen te overtuigen van
de ouue spreuk, dat een gezonde
ziel huist in een gezond lichaam?
P. J. WILLEKES MACDONALD-
REYNVAAN.
1) Een titel om tenoteeren voor den
aanstaanden directeur van de aan
staande openbare leeszaal, op de aan
staande vrouwen-leestafel!
DE GEZELLIGE TAFEL.
Dc belangrijkheid van de maal
tijden. Oudé dinertafels.
Een eeuw geleden. De nieuwe
manier. Smakelijk dekken.
De maartijden zijn altija een belang
rijke factor in het menschenleven ge
weest, zijn het nog en zullen het
steeds wel blijven ook. En ad zien veol
vrouwen, die zich in het sociale leven
op den voorgrond willen stelten, wel
wal neer op haar sexegenooten, dit
meer belang stellen in haar huishou
den, toch zijn die op haar beurt ook
niet afkeerig van een goed middag
maal als zij er zelf maar niet voor be
hoeven te zorgen!
AI ie de stelling: „leven om te eten"
een afkeurenew aardige opvatting toe
gedaan, toch mogen wij de belangrijk
heid van het eten ate onderhoud en
opbouwing van het lichaam niet on
derschatten.
Wanneer wij eens boeken lezen van
cenige eeuwen geleden terug, dan
worden daar eonn de ongeloof.ijkste
verhalen over maaltijden in gehouden.
„Die menschen konden nog eens eten"
ttegger, wij bij het lezen ervan, wan
toner er gesproken word', van ettelijke
soorten gebraad, waaronder bijvoor
beeld speenvarkens en heele eenden
of ganzen, en daarbij allerlei passen
de groenten.
Hoe meer heerlijks er op tafel stond,
hoe verrukten de gasten waren, en
vooral vleesoh speelde een groote roll
bij ïpo'n gastmaal.
Rijkversierde tafels met prachtig;
opgemaakte schotels keilde men toen
tertijd veel minder: overvloed van lek
kernijen was de hoofdzaak
De oorzaak van uil dat smullen is
niet ver le zoeken: onze voorouders
bestc-cdjjejl in het gewone doen heel
•weinig zorg aan hun dagelijksche
maaltijden, maar als ze dan ook eens
Uithaalden, deden zij bet terdege. Dat
na zoo'n gastmaal de magen vaak be-
ttgrven waren, spreekt vanzelf, maar
hadden 't er blijkbaar wol voor
over. Wanneer men zich zoo'n aange
zichten diech voor den geest haalt, en
wij vergelijken daarmee onze tegen
woordige diner-taf©te, dan is daar-
tusscben o?n niet gering verschil te
ontdekken.
Vroeger massa's schalen, alle ge-
uld met een of andere lekkernij, ver
der borden, giazen, en wijnkaraffen,
tegenwoordig veel kristal, prachtige
btoemen, mooi zilver, en ais ©enige
eetba.'e Kcoi meestal wat schaaltjes
met bonbons of zoute amandelen er
op
Ongeveer een eeuw geleden was er
al cm sterke neigsng naar bet opsie
ren van de dinertafel. Zware kristal
len piéces de milieu met zilveren voet,
verdei vazen met bloemen, al 't mooie
krista tn zilver, dat de vrouwen van
die» tijd abten bij lieei bijzondere
gelegenheden voor den dag haaiden,
een grappige zuinigheid, die gelukkig
grootendecls verdwenen is, kostbare
serviezen, maar daartueschen toch ook
de gevulde schalen.
Zwaar en degelijk zag die tafel er
uit, getuigend van yeel eten. en dat
eten dan d e hoofdzaak.
Maar tegenwoordig krijgt men toch
wel een anderen indruk van een
mooie® feestdteoh. De luchtige, losjas-
neergelegde bloemenversiering, het
lichte kristal zonder de zware, zitve-
sen voeten en de a'-gelieole afwezig
heid van spijzen, geven oen indruk
van licht en vroolijkheid, terwijl het
eten schijnbaar wat in de tweede
plaats komt.
Schijnbaar want achter -le scher
men i» er een zorg en een kennis noo
dig voor een diner....!
Maar eigenlijk wilden wij hier niet
over de verschillende dinerecbotels
praten, maar nu over het aanrichten
van de tafel zelf.
Een belangrijke factor voor het
imooi aanrichten van ©en tafel is na
tuurlijk een dosis goede smaak, maar
daarbij wordt een keurige nauwlet
tendheid vereischt. Want zelfs al lig
gen de messen met hun scherpe kan
ten naar verscliillende zijden, dan
mist de tafel dat cachet, zonder dat
nu een buitenstaander dadelijk kan
zeggen, wat er aan ontbreekt.
Alles wat langs den tafelrand be
hoort te staan, zooails de iboirden, en de
onderkanten van messen en zilver,
xuoet er precies langs liggen en dus
onderling ook jvesr één lijn vormen.
Leg het couvert, dat het eerst ge
bruikt zal worden ook aan den buiten
kant. en dan de messen aan de'eene
zijde vorken en lepels aan de an
dere Zet alle glazen op dezelfde ma
nier bij e!k bord, öf op eS) kluitje bij
eikaar. of op een rijtje, maar plaats
ze niet kris-kras door elkander
Vul de schaaltjes met bonbons op
luchug-noiichalajit© wijze: wanneer
de lekkernijen er zoo erg keurig of
kunstig op zijn aangebracht, rijst liet
vermoeden ,dut de vingers er vaak bij
le pis zijn gekomen, en dat i© geen
smakelijk idee. En wanneer ge dan
tenslotte zelf op u genomen hebt, de
bloemen te rangschikken, leg* die dan
ook lesjes neer, verborg zooveel moge
lijk de kale stelen en zorg vooral dat
er geen bloemen in aanraking kunnen
komen met de soep of het gebruikte
mes van één uwer gasten.
Inlusschen zijn er menschen, die
lie.-, goed een dinertafel kunnen de
ken, «maar dit bij het dagelijksehe
maal een overbodige rompslomp vin
den.
Weinig dienstboden doen liet uit
zich zeil goed, maar wanneer mevrouw
he! hun niet leert, zullen zij er ook
niet voor gaan voelen.
Bij menigeen is het. al© de borden
er maar staan met het servet er op,
mes en vork er naast met een water
glas. In het midden liggen eigen© i.
onderleggers voor de schalen niet
eenig eiepels erbij. Als de familie goed
en ge zit, blijkt de waterkaraf verge
ten to zijn, en wanneer een der hui?-
genooien om de mosterd vraagt moet
deze nog uit het buffet gehaaid wor
den. Want dat ook maakt de maalt:. -
den zooveel gezelliger, dat er geregeld
op aanwezig is, wat de vereobi
hutegenooten graag bij hun maa'
len gebruiken, en wanneer er dan ai-
tijd iémand moet opstaan, omdat he!
weer is vergeten, is het een eeuwig
geloop.
Er hoeven werkelijk niet lede
ren middag mooie bloemen, sijn kris
tal, damast-servetten en fijne schotel
op tafei te zijn. Een pittige winter-
kost op een cenVoudige, maar netjes
gedekte tafel, waarop alle ingrediën
ten aanwezig zijn, d'io gebruikt zulte)
worden, gec-ft een prettig aanzien
maakt, dat iedereen met genoegen aan
tafel gaat.
E. E. PEEREBOOM
Sporlpraatjs
Een wandeling over den
nieuwen Zeeweg.
Ons interview met don hoer De
Jong, den gemeente-architect van
Bloem endaal, om ta vernemen hoe
het staat met den aanleg van don
zeeweg tan Bloc-m on daal nuar Zunu-
voort, iïoeft wel dt; belangstelling van
onze lezers gaande gemaakt. Het ver
ren öm eens kennis te maken met
belangrijk stuk duinlandschap,
dat tot dusver onverbiddelijk voor
het publiek afgesioten was cn
dus verondersteld mocht worden,
door nog weinig menschen voeten be
treden te zijn, is opgewekt, waarmede
het doel ven ons artikeltje bereikt is.
Dat intusschen smaken verschillen
unnen, mag bekend genoemd wor
den en is bovendien dezer dagen
weer in ons blad gebleken. De lit.-r
A. Mi.oléo vindt namelijk, djht het
natuurschoon van het duinlandschap
door hei aanlegger, van dien weg be
dorven wordt. Ate voorbeeld noemt
hij o.a. don Hoogcn Duiu-eri-Daal-
schöweg, die evenwel juist door tal
van vreemdelinge® met entliousiasme
bewonderd wordt wegens zijn schier
ongeëvenaarde scln>onheid. Herhaal
delijk mochten wij persoonlijk men
schen uit andere ttoden over tiien
iraaien, heuvelachtige» weg leiden
en eteeds was er maai- één uitroep
van bewondering:
„O, wat prachtig; waf schitterend!'
De sierlijke lunzen en villas, die
bij den heer Miolée blijkbaar in t
geheel geen genade kunnen vinden,
vond men er over het algemeen goed
geplaatst; „ze stoffeeren liet land
schap zoo alleraardigst", was veler
meening. En die menschen haduen,
wat natuurschoon betreft, waarlijk al
veel moois gezien, o.a. in Arnhem,
Limburg, Nijmegen en aan de Andere
zijde van onze landspalen.
Over het verschil van sinaak valt
nu eenmaal niet te twisten; dit is im-
s ook op het gebied! der kleuren
te constateert®de een vindt rood
mooier dan paars; de ander schept
meer behagen in brui» dan in groen;
eqn derde zweert uitsluitend, bij göeL
D,e heer Miolée moet het ons dus niet
euvel, duiden, dat wij vooralsnog den
Hoogen Duin-en-Doalscheweg een
oog-bekoring vinden.
Over dien weg wildon we het even
wel niet hebben We schreven hier
boven: „Ean wandeling over den nieu
wen Zeeweg". Van oen der bijzonder
mooie namiddagen, die de laatste
September-week ons geschonken lieeft,
maakten we gebruik, om nog eens op
nieuw indrukken op die duinwande
ling op te doen. Evenals de heer Jac.
P. Thijsse, de natuurkenner, woron
ook .wij er in oen geruimen tijd nic-t
geweest. Den hurts ten keer op V
augustus zagen we bet op een vei
ren afstand, namelijk toen de heken-
de Jucnt-aci obaat HeUiing met ons in
zijn „Albatrosover ltet duinland
schap zig-zagdo en wij dus in den
waren zin van liet woord een cn an
der in vogelvlucht konden waarne
men. De machine vlcog toen evenwei
zóó iioog, dat we de zware stoom
walsen niet eens konden bespeuren
Veel tijd luidden v.e nu voor deze
wandeling helaas nic-t. de duisternis
valt reeds snel. We '.iepen dus niet
eerst haar liet beginpunt van den zee
weg. Een groot aantal menschen
weet niet, waar dit begin is, daarom
zeggen \ve dat hier nog even. wan
neer men van d; Juliaitulaan te Over-,
veen aankomt, vindt pun aan »-
overzijde van don Bloeinendaa!schei)
Weg ten smal wegje, dit komt uit op
den Militair en weg, aan het eind
waarvan de zeeweg begint.
Zooals reeds gez.ga gingen wij
daar niet liecn; ons geviel hot betei
nadat we met de tram van het Ver
ümi Lachhoak
Jongmensch, zeide een parvenu
gewichtig, deze auto héb ik niet al
tijd gehad. In den eersten tijd van
mijn leven moest ik loopen!
Dan was u wel gelukkig, ant
woordde de aangesprokene. In de®
eersten tijd van m ij n leven moest
ik nog 1 c- e r e n loopen
Moeder: Willy, wat heb ik toch
een moeite met jeWanneer zaj je
nu eens een nette jongen worden, zjo
als Jan?
W i 1 I y; Ik denk dat Jan èen hetl
wat betere opvoeding heeft gehad l
wuift aan hel eindpunt gearriveerd
waren, den Tetterodeweg op te ioo-
[>en, om dicht bij den watertoren
■echts-af het duin in te gaan. Zoo
doende sneden we een groot stuk af.
Reeds vrij spoedig kom je dan aan
don zeeweg, die daar slechts met oen
gewoon ijzerdraad van het dum is
fgesloten. Veel moeite om op den be-
geerden weg te komen, bobben we
niet.
We worden alweer dadelijk getrof
fen door den prachtigen aanblik, dien
de avondzon aan de lierfstgetinte om
geving verechaft, en blijven even op
een hoog punt in verrukking stil
staan, om aan alle kanten onzen
oogen den kost te geven.
Dan gaat de tocht naar de Noord
zee beginnen.
Ilet loopen gaat voorioopig nog vrij
gemakkelijk, want de rijweg; verkeert
reeds voor een groot gedeelte in een
goeden toestand, dus vcorioopig be
kommert ge u nog niet om de voet
paden.
't Is heerlijk rustig!
Een weldadige kalmte komt over je,
die na een drukken werkdag zoo
sjoed doet. Er is geen windje te be
kennen. liet -ijkt wel of de gansche
natuur slaapt. Siechls Ider en «Jour
weerklinkt hel drooxnerig gezang van
liet duin-gevogelt-j.
't ls waar, dat het in de toekomst
hier niet zoo kalm zal blijven, dat
auto's, rijtuigen, fietsen en mis
schien eiectrische trams over hel nu
nog mooie plaveisel zullen snorren,
maar du behoeft de wandelaars niet
af te schrikken er zijn iminers maab
cgelcn getroffen, dat ieder en aiies
zich vrij bewegen kan, er is ruimte
genoog.
Al voortwandeiend, nu en dan den
blik zijwaarts werpend de wande
laars, ore den i'.jd hebben, moeten
vooral niet vergeten ef en toe eens
om U; zien, teneinde het schoone ver
gezicht ook aan den tegenovergestel
de!) leant te bewonderen zie» we
weldra de lompe, maar massieve
stoomwalsen slaan, die door vaaruige
iianden bediend worden en die den
weg zoo prachtig voor u gelijk ma
ken.
Denkt evenwel niet, lezers, dat ge
cóii viakken weg loopt; dit zou
trouwens ook niet mooi wezen. Neen,
bet gaat gestaag op en 'neer; nü eens
loopt me® in de diefde en kijkt uh-t
ontzag naar dc hooge duingevaarten
weerszijden, dan weer sta je op
belangrijk-hoog zand-piateau en
geniet jo van het prachtigste verge
zicht, dut slechts denkbaar- is.
Wükira is de rijweg voor den wan
delaar niet begaanbaar meer; dus
verlaten w© die® en zetten onzen
toclit op bet .rechtsch© voetpad voort.
Dat valt evenwel niet mee!
Het pad, dat aanvankelijk met liei-
de-twijgjos bedekt is, in üe hoop
zooais ue heer De Jong ons indertijd
vertelde dal de natuur er zalf een
uiooi, geuiakkotijk voetpad van zou
maken, te door het veie gelrruik ree/te
verbazend mul geworden. Maar en
bier geven we den beer Miolée van
narto gelijk een ware natuur-lief-
ixebber ziet er niet tegen op. zich te
vermoeien en zijn schoenen lee-
ujk te maken! M ant dat worden zei
wie mei giimmend-gepoetste scnoe- j
mm de.wandeling wil maken, zal te
leurgesteld worden, de hei en het
zand halen er u! het glimmende rnee-
doogenloos af:
Vlak voor cms, Op eenige meters af
stand, zien we céji lieelc- familie ko-
mjntjes aan het .avotten. De lang
oortje# wanen zich hier nog vtelig en
buitelen, dartelen e» springen over en
dooi eikaar, dat hei een ;ust is om
te aanschouwen. ïo-tdai een - krakend
takje onze komst verraadt en dc ge-
!>eeie veizamehng doodeiijk yersclirikt
her- en derwaarts vlucht, om elders
wellicht het spelletje weer voort te
zetten.
Het is den wandelaar Jen strengste
verboden, zijwaarts van den weg af
te wijken of zijwegen in te slaan.
Wie zich hieraan schuldig maakt en
op heeurdaad door de orde-bewaar
ders betrapt wordt, ziet onvoorwaar
delijk zijn toegangskaart afgenomen.
Maar het i- ook niet noodig! Er va»
waarlijk genoeg t© gemeten!
't Begint reeds donkerder te wor
don en we verhaasten aus onze sclire-
don, want we wilic® niet gaarne door
de duisternis overvallen worden: er
branden immers geen lantaarns! Wel
IF euilleton
EEN VERHAAL UIT HET OUDE
KAMERIJK.
Vrij vertaald naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.
Do aanwezigheidvan Messire
ilo JJikigTiy in de stad had
do hóóp, die deze praatjes opgewekt
hadden, bevestigd. Nu men wist dat
dTnchy een prettige niededeelbiK had
te doen kroeg overal de opgewektheid
do overhand, vóóral bij de jongeren.
Do oud ore menschen waren al te
vaak door allerlei sclioono beloften
om don tuin geleid om nog in ds red
ding van hun ongelukkige stad te ge-
looven. Zij hadden hét lot gezien va.»
dc andere steden van Bergen en
Mochelen en Gent. De machtige
.Spaunscho troepen overwonnen ten
plotte altijd en de stede: die zich ntet
wildon onderwerpen ondergingen een
vToeselijik lot als straf voor haar lro;ri-
haftlge verdediging.
Gelukkig voor die stemming in de
etnd waren deze oudere en wijzero
menschen nog in dg minderheid en
van alle menschelijke eigenschappen
is de hoop het sterkst en het liard-
nekkigst. Ondanks do sombere voor
spellingen en den angst dei' pessimis
ten ©tonden de menschen dan vol
genden morgen vroeg op om jjijtijds
hun huizen te versieren. Kort na
zonsopgang begonnen do werkzaam
heden al; uit oude, stoffige koffers
werden vlaggen te voorschijn gehaald
en uit baicons en ramen gehangen;
de vrouwen zochten in haar worm
stekige kisten, naar allerlei fraaiig
heden dio zij uit den gelukkigen
ouden, lijd hadden over gehouden,
uit den tijd vóór dal hun Spaansche
onderdrukkers van het welvarende
land een wildernis gemaakt haddien.
Tegen acht uur zag de belegerde
stad er bijna vroolijk uit. Dc win
kels waren gesloten; soldaten liepen
op strhat; dc stadsgilden, hun mees
ters en gezellen, kwumen met wap
perende vaandele te voorschijn cn
stelden zich op de Groote Markt op.
Als een vreemdeling uit die lucht
in Kamerrijk was koiut® neervallen
op die® inooien Aprll-dag, zou hij er
zekeir aan getwijfeld hebben of er
werkelijk een Spaanscli leger vlak
onder de muren lag.
rr.
Zelfs Gilles de Crohlri, "hoewel hij
.Verdiept was in zijn eigen zaken,
moest het feestelijke gedoe in de stad
wel opvallen. Het is waar dat in de
wijk waarin hij woonde, heel weinig
van de drukte te merken was in ile
nauwe straten ©n in de armoedige
huizen, waar de bewoners al leden
door honger en koude. Maar zoodra
hij het Boschplein voorbij"was, begon
hij te merken dat er iets aan de hond
was. Blijkbaar had d© bevolking alle
moeite gedaan om voor het oogenblik
alle uiterlijke teekenen van die ellende
die men le verduren had, op zij te
zetten. Do vrouwen haddein haai' bes
te kieeron aangetrokken, de mannen
stonden niet lunger op dë boeken
van de straten, mager en hongerig,
over den toestand te prat erf.' ïjj ver
volgden niet eens den gemafikeixïen
vreemdeling, dien zij nog maai zoo
kort geleden aangevallen hadden, ter-
wijl Gilles zich zoo snel mogelijk naar
liet palels begaf.
En dan warren er de vlaggen en
de opeu ramen, de versierde baicons
en <le potten met hc-lderkleurige tul
pen - allemaal zoo verschillend van
het sombare, grauwe Kaïnerijk van
de laatste weken.
Toch zou Gilles u later zelf hebben
kunnen vertellen dat geen oogenblik
argwaan omtrent de plannen van
dTnchy bij hem was opgekomen.
Vaag dacht hij dat de komst van
Messire de Bolagny aan het volk was
aangekondigd en dat de belofte ven
Franküjk's hulp de aanleiding was
voor een algemeen on feestdag. En hij
zelf was te opgewonden om ernstig
te letten op jets anders dan op zijn
eigen zaken iets anders dan zijn
vertrek, dat tot zijn groote woede lot
dozen morgen was uitgesteld.
Verscheidene malen is er in dit ver
haal al op gewezen dat Gilf& niet
bepaald geduldig was. Stol u zijn
woede, zijn verontwaardiging voor
toen hij zich geheel reisvaardig, rij
dend op hetzelfde paard dat hem een
maand te voren naar Kamerijk ge
bracht had e" vergezeld door Meester
Johan die een ander paard bij den
teugel voerde, den vorigon middag
met zijn oorspronkelijk vrijgeleide
vervoegd had aan de Vrouwenpoort
en hom geweigerd was de stad te ver-
latnu, omdat de commandant van het
garnizoen strenge beuelem had gege
ven .dat niemand onder eenig voor-
wendscj do poort mocht uitgaan.
Gilles, praatte, etechte, trachtte
hen over te halen, maar hij was zelf
een te goed soldaat om niet van het
bogin af te beseffen dat alle gepraat
nutteloos zou zijn. D© kapitein van
de wacht verzekerde hem dat hij niets
kou doen in strijd niet de diingende
bevelen die hij ontvangen had. Na
tuurlijk was Gilles er van overtuigd
dat iémand een fout begaan had
oen kwestie van een formaliteit, die
d© gouverneur met een pennestreek
weer in het reine kon brengen, maai
bij begreep heel goed aai ten gewo
ne officier niet naar het hoe en waar
om van zijn bevelen mocht vragen
en nog veel minder eigenmachtig uit
zonderingen mocht toestaan. Nadat
de kapitein hem zeer beleefd gezegd
had dat het hom speet, kon Gilles niet
anders doen rkui weer terug rijden.
Het was toen zee uur 's middags en
niettegenstaande hot een heldere
lentedag was geweest begon het al
donker te worden. Een krachtige
wind stak op, donkere wolken pakten
zich samen boven de stad; er dreigde
regen. Maar regen of zonneschijn,
Gilles ducht eer niet aan nu al zijn
pogingen op te geven. Er waren nog
andere poorten on terwijl hij zijn
mantel dichter om zich heen trok gaf
hij zijn paard de sporen on ging op
weg, op den voet gevolgd door mees
ter Jehan. Er staat ui do oude kro
nieken dat hij alle poorten afreed,
gewapend niet zijn vrijgeleide cn zoo
veel geduld al© hij bijeen kon rapen.
Achtereenvolgens probeerde hij do
wacht over te halen, om te koopen en
t© ontwijken; maar niets hielp. Over
al was liet garnizoen onder de wa
pens: er ware® bevelen gegeven, ©n
niemand, a! was hij dc hoogste neer
in het land, mocht de stad verlaten.
Als de zaak hoe! belangrijk geweest
was en het avontuur de moeite waard
om het te probeeren zou Meaeire ze
ker geprobeerd hebben er tot eiken
prijs door te komen hij zou over
de inuren van de stad geklommen
zijn. do rivier hebben overgezwom
men en de musketiers en boogschut-
tere zijn ontioojjen, om te bereiken
wat hij verlangde, als het erg noodig
geweest was. Maar een paar uur uit
stel van zijn reds dead er eigenlijk
niet voel toe, en hij was niet in d'
stemming voor een dol avontuur.
'Intuöschc® waren al verscheidene
uren verknoeid met nutteloos heen en
weer rijden van de eene poort naai
de andere. Het was nu laat in den
avond. De zware storm was gevolgd
door flinke regenbuien. Het zou zeker
niot passen om den gouverneur op dil
uur in zijn paleis te storen, dus Gil
les en Jehan keerden terug, bitter
teleurgesteld, naar hun herberg,
waar zij oen sl-apeloozen nacht door
brachten en wachtten op den mor
gen. Hun plan was, om zoo vroeg het
maar kon naai- Baron d'Inchv toe te
gaan. En lk kan met -volle overtuiging
bevestigen, dat Gilles geen oogenblik
argwaan koesterde en niet het- min
ste idee had wat men met hem voor
had, terwijl hij den halven nacht in
d© duisternis lag te staren, achter
volgd door een visioen,van Jacqueline
zooals hij haar het laatst gezien had.
(Wordt vervolgd).
