HET INDERDAAD VOLMAAKTE SDCCES,
f37.
f 30.°°
'a Kleine vergissing
Reclame Ulsters
Reclame ösarsr ©s^rrasotels
so
HET 18 ÜW EIGEN BELANG TEN SPOEDIGSTE ONZE MAGAZIJNEN TE BEZOEKEN
Hoogachtend H. BEEKMAN Kotiaogstraot 48-50-52-54
door SIMON MOS.
I-Iel diner was afgeloopen.
Mevrouw had gescheld en geaegd,
'dat het meisje kon afnemen. Daarop
had ze draadloos geseind naar haar
echtgenoot, die tegenover haar zat,
door met den voorsten vinger van
haar rechterhand, aanhoudend te wij
zen op z'n voorgehangen servet waar
op zich sporen bevonden van de tot
slot genuttigde pudding met bessen
sap. Het mei6je behoefde niet te zien
ila; mijnheer zoo slordig had gegeten.
Even later, toen de thee was bin
nengebracht, en mevrouw zich bij het
raam in een gemakkelijker! zetel had
laten vallen, sprak ze, met haar han
den op de leuningen van den stoei
rustend, terwijl ze haar man scherp
aanzag:
- Je hebt er laatst over gesproken
dat je voor enkele zaken noodzakelijs
weer eens naar Amsterdam moest...
Zeker vrouw, viel mijnheer haas
tig in, ik wou eens naar m'n uitge
ver, en
Nu ja, in hoeverre dit noodzake
lijk is, laat 'k in 't midden, maar de
volgende week gaan we samen naar
'de stad.
Samen? vroeg mijnheer, eenigs-
zins verbluft.
Ja, natuurlijk 1 antwoordde me
vrouw. wat dacht je, dat ik je alleen
«u laten gaan
Nee, dat ken ik al, vervolgde ze
«.ui caislisch, met haar nagels de ge
beeldhouwde uiteinden der leuningen
van haar stoel betikkend.
Maar ik bespreek m'n za
ken liever... alleen, stotterde mijn
heer, je begrijpt
O, daar zal best gelegenheid toe
zijn, den dag na het feest bijvoor
beeld.
Na het féést? herhaalde mijn
heer, onnoozel vragend.
Ja, antwoordde mevrouw, op
staande en een brief van een étagère
tafeltje nemend, oom en tante in Am
sterdam vieren de volgende week hun
zilveren huwelijksfeest en nu noodi-
gen ze mij
Wat?... en mij toch ook? vroeg
mijnheer ontstellend.
Nu ja 1 repliceerde mevrouw, ze
rekenen ook op jou natuurlijk, maar
het verzoek is aan m ii gericht... En
nu heb ik besloten, dat wij samen
zullen gaan.
Prachtig! PrachtigOch
zoo'n feest is wel eens aardig, oordeel
de mijnheer, in een prettiger stem
ming
Feest! zei mevrouw met bij
zonderen nadruk op dat woord, ie er
nu juist niet, tenminste wat j ij on
der feest verstaat... Maar ze geven
een eenvoudig dineetje aan de familie
en enkele goede kennissen... Ik zal
dus terugschrijven, dat ik de uitnoo-
diging dankbaar heb aanvaard, en
dat ik tijdig met mijn man in de stad
zal arriveeren.
- En den dag daarna kan ik dan
mijn zaken behartigen? informeerde
mijnheer voorzichtig.
Ja, vermoedelijk zal er dan wel
go'egenheid zijn, dat je je zaken
zal kunnen behartigen, klonk het- te
rug met koel sarcasme.
En wat 'k nog zeggen wou,
pprak mevrouw, nadat ze was opge
staan en zich naar de deur van de
kanier had begeven, gereed om te ver
trekken, liet spreekt van zelf, dat oom
en tante er op zullen rekenen, dat je
bij die gelegenheid een hartelijk
woord in dichtvorm zal spreken. Je
lyrisch talent is in de familie van al-
gomeene bekendheid, dus zorg er
voor, dat je in een paar strophen den
lof van het zilveren paar bezingt.
Ik zal m'n best doen een aar dg
vers in elkaar te zetten, beloofde
mijnheer, maar je weet, voor bruilof
ten en partijenhm! dat is nou
iets...
Ik reken er op, dat het in orde
zal komen! zei mevrouw, terwijl ze
statig en afgemeten het vertrek ver
liet. Mijnheer Timotheus van der
Zwam had in zijn jonge jaren aan ol
ies gedaan, maar noch het een, noch
het ander was hem gelukt.
Hij had allerlei schoone kunsten
beoefend: hij speelde niet onverdien
stelijk viool, schilderde heel aardig,
batikte met smaak, reciteerde verzen
met eenig gevoel, deed ook aan litera
tuur en dichtte sonnetten in verheven
stijl.
l>och in geen enkele dezer edele
kunsten had hij het zoover gébracht,
dat hij daarmede een sober stukje
brood kon verdienen, laat staan ge
heel in zijn onderhoud kon voodzien.
Hij probeerde van alles. Doch het
bleef tobben. Zijn ouders waren zon
der kapitaal gestorven .zoodat hij
van die zijde nooit ©enigen financiee-
len steun had genoten.
Hij zou ten 6lotte zijn ondergegaan,
in den maalstroom des levens, wan
neer hij zich niet tijdig aan een
krachtigen stroohalm had vastge
klampt. En daarom had hij, toen ae
gelegenheid zich daartoe voordeed,
een rijk huwelijk aan te gaan, met
bede handen dien reddenden halm
gegrepen.
Lidewijde de Kanjer was schatrijk
en met Timotheus in kennis gekomen
op een uitvoering van den kunst
kring, waar de heer Van der Zwam,
de dichter van den bundel: „Herfst
zangen" met welke gedichten Lide
wijde bijzonder dweepte eenige
verzen had voorgedragen.
Deze kennismaking had geleid tot
een nieuwe ontmoeting en betrekke
lijk kort daarna was Lidewijde Ge
worden: Mevrouw van der Zwam. De
vrienden wenschten Timotheus veel
geluk met deze verovering. Zoo'n bui
tenkansje kwam niet eiken dag voor.
Hij. was dan maar een kolossale bof
fer.
Nu dat was hij in zooverre wel. Zijn
financieele zorgen waren althans ver
dwenen. Maar een pleizerig en geluk
kig leven had Timotheus nu juist
niet.
Mevrouw van der Zwam geboren de
Kanjer was wel met heel veel geld,
doch met bijzonder weinig schoon
en lieftalligheid gezegend. Zij was
groot en plomp, erg humeurig en bij
tend scherp in haar opmerkingen. Zij
liet onder alle omstandigheden door
schemeren, dat hij alles aan haar had
te danken en dat hij dit nooit uit het
oog moest verliezen. Zij had lièm ge
trouwd en zo deed alsof h ij er
slechts bij was geweest als noodzake
lijk kwaad. Zij schatte de waarde
van een getrouwd paar wel op t i e ri,
doch van dit waardeeringsgctal stelde
zij de een, haar man de nul voor.
Zij sprak dan ook altijd van: „toen
1 k trouwde" en ,,van m ij n huwe
lijk". Zij liet ook goed uitkom-Mi, dat
artes in huis haar eigendom was,
hetgeen zelfs duidelijk bleek in Je
bevelen aan de dienstboden. Zoo
vroeg ze niet aan Elsje: „om 't zilver
uit t buffet to krijgen", maar: „wil
jo m'n zilver even uit m'n buffet ge
ven?'' Wel is waar drukte ze niet
bepaald op dit bezittelijk voornaam
woord, maar het was toch goed hoor
baar, dat ze wilde laten uitkomen,
dat die voorwerpen wel degelijk
haar eigendom waren.
En toen het haar gebleken was, dat
haar wettige man, die, naar hij zeide,
voor „zaken" naar de hoofdstad
moest, zijn oude liefnebberijon niet
kon vergeten en veel te graag daar
de vrienden bezocht, alsook do bier
knijpen, hield za hem onder strenge
curateele.
Het was dus niet zoo onverklaar
baar, dat Timotheus van der Zwam
kort na zijn huwelijk met Lidewijde
de Kanjer, reeds heimwee begon te
gevoelen naar zijn vrije leventje van
voorheen, ofschoon dit dan niet ge
heel zonder zorgen was geweest. M as
het eigenlijk wel te verwonderen, dat
hij, onder het motief in Amsterdam
enkele zaken te moeten vereffenen,
trachtte van tijd tot tijd een slipper-
tie te maken naar de hoofdstad, om
daar dan gcaelligmeit vrienden uit te
gaan
En nu zou hij zoo geheel onvoor
ziens weldra vveer eens in degele-
genhend komen zijn vriend Jan te ont
moeten.
Hij zou in Amsterdam een briefje
aan hem posten, dat hij hem den
volgenden dag zou' komen afhalen.
Zoo zou er geen haan naar kraaien,
en vrouwlief zou niet anders denken,
of hij zou zijn uitgever raadplegen
over het uitgeven van eenige nieuwe
dichtwerken, een bundel „Winter
zongen". Wat 'n pracht van een ge
legenheid.
In een allerpleizierigsle stemming
stak hij een sigaar op, en een vroolijk
wijsje neuriënd, begaf hij zich naar
zijn kamer, om zijn dichtader te la
ten vloeien, ten einde een schoon vers
te wrochten voor het huwelijks-paar,
en een paar regels aan zijn vriend Jan
te schrijven.
Ofschoon Timotheus betrekkelijk
spoedig aan do opdracht van zijn we
derhelft had voldaan den volgen
den dag reeds toonde hij haar de proe
vc zijner kunst verstreken er toch
nog v«Ce dagen, eer het gedicht ge
heel tot voordragen geschikt was.
Telkens had mevrouw de noodige
op- en aanmerkingen, woorden en re-
ge's, die noodzakelijk gewijzigd dien
den te worden. De dichter van der
Zwam had dergelijke opdrachten nog
nimmer bij de hand gehad.. Zijn stijl
bleek voor zulke banale doeleinden
veel te gezwollen en hoogdravend.
Na vele en herhaalde correction ha.1
Timotheus dan het navolgende vers
gereed:
„Waarde oom en lieve tante,
Op uw zilv'ren huwelijksfeest,
Wil ik u mijn wenschen bieden
Blij en opgeruimd varf geest.
't Zij u beiden dan gegeven,
Dat ge lang nog blijft gespaard,
En tevreê moogt verder leven,
Vele jaren op deez' aard.
Mochten wij u weer ontmoeten,
Over vijf en twintig jaar,
Hopen wij u te begroeten,
Als gelukkig gouden paar."
Mevrouw knikte tevreden, ofschoon
geheel voldaan was ze blijkbaar niet.
Zoo gaat het wel, zei ze, maar
ik had dit nog niet zoo opgemerkt
je spreekt in den derden regel van:
rn ij n wenschen... Nu, jouw wen-
schen zijn het nu juist niet... ik ?ou
er vrede mee kunnen hebben, als er
stond onze wenschen... verander
dat „mijn" in „onze".
Best! Dan zal 'k er „onz" van
maken, met het oog op de maat van
het vers.
Ten slotte werd het gedicht door Li-
di wijde goedgekeurd en kon Timo
theus de dichtregelen opbergen io
zijn portefeuille, bij het briefje aan
zijn vriend. Op den eigen l ijken f eestdag
was het echtpaar Van der Zwam
reeds 's morgens in de hoofdstad ge
aerrveerd. Oom en tante waren ten
zeeiste ingenomen met hun over
komst. Neven en nichten waren van
elders gekomen c-n er heerschte wei
dra een opgeruimde geest en een
gezellige conversatietoon in de feest
woning.
Zelfs mevrouw van der Zwam, ge
boren de Kanjer vertoonde een vrien
delijk trekje om haar ietwat te groo-
leii mond, zoodat Timotheus zich in
dit gezelschap niet bepaald onbeha
gelijk vond.
Toen aan den feostdisch de schui
mende champagne in de wijde kris
tallen kelken parelde, kwamen de ton
gen los. Er werd gedronken op het
bruidspaar en de gasten, en meri'g
hartelijk en welgemeend woord ge
wijd aan bruid en bruidegom.
Lidewijde had haar echtvriend »d
eenige malen een wenk gegeven, dat
cok h ij bijn dichterlijke woorden zou
ten beste geven en liet vers, door
hem zelf gemaakt zou reciteeren.
Maar ofschoon Timotheus dit telc-
graieeren zonder draad van zijn ega-
de wel bemerkte, gevoelde hij zich
toch nog niet gedisponeerd; de ver-
eischte stemming voor een juiste
voordracht ontbrak hern nog.
En toen zijn echtvriendin bleef
aanhouden en luid haar wil te ken
nen gaf, verontschuldigde hij zich,
door stotterend te verklaren, dat
een go dichtregelen had ver
vaardigd, waarin de beste wenschen
voor het bruidspaar waren geweven,
maar dat hij liever met de voordracht
nog even wilde wachten, totdat hij in
gunstiger conditie zou zijn... hij was
wat heesch op 't moment... niet al to
best bij stem... dat zou afbreuk doen
aan de gevoelvolle woorden...
Aperepo! viel een jeugdig heer
in, een vroolijk jongmensch, dat al
eenige keerc-n met uitbundig succee
het woord had gevoerd, wat 'k zeggen
wil, heeft u die dichtregelen op
schrift
O, voorzeker! antwoordde Ti
motheus. zijn portefeuille uit z'n
borstzak nemend.
Welnu... Laat mij ze dan voor
dragenik beloof u, dat 'kuw ge
dicht. behoorlijk zal vertolken.
Ja, dat is hèm wel toevertrouwd
zei de gastvrouw.
O, bést! bést! oordeelden even
eens de anderen.
Zeker!... dat kan mijnheer dan
wel doen, was ook de mec-ning van
mevrouw van der Zwam.
Thimotheus reikte het papier over
en het jongemensch reciteerde m°t
veel pathos:
„Morgen, hoop ik, zal 't gelukken
Je dan toch eens weer te zien
Maanden moest ik voor haar buk
ken,
Kon 't leven mij geen vreugde
foien.
Met 'n auto, zonder schromen,
-- Loopen toch is niks gedaan
Zal 'k om acht uur bij je komen,
Als „de Kanjer" mij iaat gaan".
Hij 'droeg het sappig en smakelijk
voor, tot en met den laatsten regel,
onder algemeen gelach en gegiegei
van de gasten, terwijl! mevrouw Van
der Zwam, geboren do Kanjer, inet
gefronste 1 wenkbrauwen en nauw
sa amgdfcnepen lippen, vlammende
ocgflitsen slingerde in de richting
van haar wettigen man.
En Timotheus? Och, hij had
slechts 'n kleine vergissing begaan:
hij had hot verkeerde stukje papier
uit z'n portefeuille genomen.
Dit ds SastreSsa
SCHOrEN.
REDE VAN Mr. H. P. MAROHANT.
De afd. Schoten van d«n Vrijz.Dem.
Bond belegde Vrijdagavond in do zaal van
den lieer Slot aan liet Pretoriuplein een
openbare vergadering, waarin het ïweedo-
Kamerhd Mr. H. P. Matohaut, de leider
der vrijzinnig-democraten, een politieke
rede hield.
De voorzitter, de lieer H. vai» Leeuwen,
opende de vergadering, die vrii druk be
zocht was, met een woord van 'welkom en
van voldoening over de drukke opkomst.
Hij wenschte de afdeeling' er mee geluk,
dat Mr. Marchant, metteenstaande zijn
weinig beschikbaren lijd, bereid gevonden
was, hier een rede te houden.
Mr. M a r c h a n t deelde in den aan
vang zijner rede mede. dat hij het moge
vreemd klinken nog nimmer in Sohoten
was geweest. Dit achtte hij dos te meer
bevreemdend, omdat er in ons vaderland
geen plek is, waftr hij niet het woord ge
veerd heeft.
Spreker herinnerde aan den revolution
nairen geest, die tegenwoordig door de ge
hcele wereld woedt, evenals de ontevreden
heid die zich overal baanbreekt. Ook in
ons land. Getuige o.a. do laatste poststa
king. Spreker oordeelde, dat de Regeering
zelf bierbij niet vrij uitgaat. Hij keurt het
af, dat de Regeering er toe over is gegaan,
om een man van één bepaalde organisa
tie bij de ooren tc giijpen; dat had zij óók
moeten doen met de voormannen van de
anlirev. en R.-K. organisaties; daar is het
zei spreker wol niet tot een uilbars
ting gekomen en is men zoogenaamd mo
reel liraag gebleven, door er niet den boel
bij neer te gooien, matir daar beeft men
giadviseerd, om nauwkeurig de dienstvoor
schriften op te volgen. Dit achtte hij óók
misdadig. Die voorschriften hebben dan
ook eigenlijk de schuld van het voorgeval
lene en daarom acht spreker het verkeerd
van de Rogoenng, om nlleen dan éónen
man te grijpen en de ander u los to Jateu,
dei hebben durven proiiteeren van de voor
schriften, die noomvendig heizicn moeten
worden, eevenala die bijv van de spoor
wegen. Spreker had et ns aan oon deskundi
ge gevraagd, of een nacl.ini-t zijn eitrl
l ein op ...en voreii-hien tijd van Am
ster.tan. naar RclUnlam zou kunnen bren
gen, al? hij nauwkeurig de voorschriften
va.1 dc-ii dienst opvolgde, dat hij namelijk
op velep isalucn, bijv. bij stations, brug-
Bsn, wissels onz., zi,ii vaart moet minderen,
o (lesku.--.digc had eerlijk toegegeven,
dut dit onmogelijk was. Maar aldus
spreker— wannier er een ongeluk is ge
leurd, dan woidt (!fn machinist verweten,
dat.... hij da v Ooi schriften niet heeft op
gevolgdDaarom moeten de voor
schriften verbeterd worden, evenals (lie
hij do posterijen, Spreker is voornemens,
hierover eerstdangf in de Tweede Kamer te
Onltvri dei.Iicid ziet spreker ovc-i-1 inde
wereld in do i.-oliriik, op financiert- en
tcoi.ondfccli gebied. Velen zijn niet moer
tevreden met do paitij, v.-aarbij zij zich
linddcn aangesloten er zoeken een andere
partij, oen andore omgeving, zooals bijv.
oud minister 'J'icub, de man van don I'luo-
lombeken Pond, een lichaam dat door den
stichter zelf ter. dood - gedoemd wordt, nu
liij hooft gezien, out do undore politici tóeh
aan hun beginsel blijven vasthouden. Do
heer Treub tiacl l nu de vrienden van
•Ij llnh».-zij.ie tot tón partij te vercenigen-
Maar -- zei spreker - .ie vrijzinnig-demo'
■.■raloii .loon er voorloopig niet aan mee,
om-lat zij een eigen beginsel hébben.
No-"Ltn'.s hoojil bij. zij het zonder de
vrij?ini.ii: diunoirotcii. dut de iusic dor lin
kerzijde lot' stand komt.
Mr. Marchant te-sprak hierop de politiek
van de viTSékdh'i.ilo partijen, waarbij hij
zijii critwk niet spaarde. Toen hij ook Mr.
i.iortstra euu Looit gaf, werd or heftig uit
de vergadering ge iiit.omimpeerd. Speciaal
één (lor aanwezigen moest herhaaldelijk
tot do orde worden geroepen, zoodat Mr.
Marchant hein op een oogenblik toeriep:
„Wil je er niet uitgesmeten worden? Noen?
Houd dan je mond 1" De toegesprokene
ur.twoorilde: ..Trail ga ik maar liever weg,
want dat kan ik r-.iet lunger uanhoortn 1"
Toen Je rust wurgekcerd was, ver
volgde spreker zi.n rede >>n verdedigde uit
voerig de heginscicn der vrijzinnig demo
crat iHchu partij. Deze partij zei spreker,
-- wil alles, «at er a.m kracht in ons Xe-
Jerluudsihe volk schuilt, er uit halen; een
kind, dat ergens aanleg toe heeft, moet in
de gelegenheid worden gesteld ztcli te
ontwikkelen on moet niet door allerlei
no.rtlollige (mErnuölghedeii daarin belem
merd wotdeii. AUuoii lungs dien weg kun-
nm wij goed aan dei. opbouw van do
maatschappij weikcii. Dat kan, zei spreker,
van de regeering Ja déze samenstelling
met verwart it worden, "mulat er mannen
■jan het bewind vilten, die hel vertrouwen
van bijna niemand in de Tweede Kamer
hebben, vaals de liter De Vries. die
blijkbaar geen govoi i \an eigenwaarde
heeft, en generaal Fop. (lie millioenen
voor het militairisnit- uitgeeft, dit jaar 125
miliioen! Dit muct, zei spieker, anders wor
den; wij móettu vuciat in dézen moeilij
ken tijd de allerknapste mannen in ons
Kabinet hebban, cm to verhoeden dat het
land gcruftneid woiJt.
Spreker besloot zijn rede. met aau to go-
vim wat de taak der vrijzinnig democraten
moet zijn, namelijk te trachten hun begin
selen in tocpussing tv! brengen en de an
der; partijen tt dwingen, wetten to ma
ken dio gebat!" -rd zijn op de vrijz. dem
beginselen, «tie bij warm ter bestudeering
uok door do vrouwen aanbeval.
Mi. Marchant ontving luid applaus.
Er was geen debut.
De voorzitter biacht Mr. Marcbant een
hartelijk woord van dank.
jimnsnlanü
GEEN EIGEN GEMEENTELIJKE GROND
BELASTING.
Bij de -voortzetting van dc behan
deling in de Tweede Kamer van hel
u eteontwerp tot verruiming van hel
gfemeentelijk 'belastinggebied Ls mei
44 tegen 25 stemmen verworpen het
amendement van de lieeren Van doe
Tenvpel en Ter Laan tot invoering van
een eigen gemeentelijke grondbelas
ting.
DE BKOODi'RIJS.
De minister van Landbouw lieefv
met ingang van 1 November een ver
andering in den prijs van Regeerings-
bioam gebacht. Naar aanleiding daar
van vestigt do minister in een circu
laire atui de Burgemeesters er do
aandacht op, dat voor wittebrood, ge
bakken' udt Regeeringeölioom van
f 41.50 per 100 K.G. bij bezorging
van bet brood aan huis in het alge
meen de prijs van f 0.45 per K.G. vo|»
doende is te achten.
ADVERTENT I EN
slat ons dleel geworden is bij den verkoop van onze
en
heeft onzen voorraad doen verminderen
|%1 jï? B? ||jf| g fa (HA Onmiddellijk voor TI SN GULDEN bij de Rotterdamsche Grediet- en Handelsbaak, te Rotterdam een
ïia»3»fcnHWB 1 volgestorte Obligatie in de Premieleening „Rotterdam", rentende 3 pCt., waaraan tevens verbonden
zijn 4140 premiën. - Waaronder premiën van lO.OOO, f S.000, f 2500, f 2000, f1500 en flOQO. De premie-uitkeinngen geschieden op de
trekking der 425 Staatsloterij. Op het nummer waar de „toe" op valt, wordt ae f 20.000 dour ons uitgekeerd. Op het nummer waar de f 5'J.Ol'O
op valt wordt door ons i 50U0 uitgtkeerd, enz. Dus buiten da kans een mooie premie te winnen, behoudt een ieder zyn obligatie tot deze uit
geloot is. Al.es volgens uitlolings- en trekkingspian in de obligatie omschreven, - Drie en twintig duizend obligatiën met vier duizend honderd
en veertig kansen om een premie te winnen. Alle uitkeeringen geschieden op de trekking der 425 Staatsloterij, Dus zoo soliede mogelyk. Aarzel
dus niet en handel spor.dig voor we uitverkocht zijn en zend een Postwissel groot f 10.41) aan de Rotterdamsche Grediet- en Handelsbank, Coolsin-
gel 19 te Rotterdam en U ontvangt per omgaande een geregelde Obligatie. Gelieve op den Pos.wissel te vermelden: „Ingevolge Adv.-rtentie".
UI li Mli wil ACTlBVE VERTEGENWOORDIGER» OBVRAAOD. -.TT ■■«■r-EïïiSt'W-T.sr-assaBggaag
