StIIIEII'S DiSBLtii
Zenuwen
TWVEEüt BLAD.
ZaUrdag 12 Februari 1921
it liet Engeteoh).
„Audax steldo zijji leven iederen-
ovond tweemaal in het Palladróom-
theater in de waagschaal. Vijf-en-
twintig meter boven den grond was
een klein platform. Het verschuifbare
dak van het theater werd voor dit
■pecial© nummer weggeschoven.
Als men op het platform stond en
naar omlaag keek, zag men lange
rijen stoelen, vaag en in een halven
cirkel opgesteld, blauw bekleed en
•weelderig, zich uitstrekkende tot de
randen van het begrensde beeld dat
men door de cirkelvormige opening
in het dak te zien kreeg.
Als een diamant op fluweel glin
sterde het kleine basin, de kom waar
in iederen avond te 7.40 en 9.50 Audax
dook na een vijf seconden langen,
ademêtokkendon val.
Audax had nooit hinder gehad van
zenuwen. Hij lachte soms in zichzelf,
wanneer hij voor den spron© klaar
stond. Hij kon zich do prop in de ke
len van de tweeduizend menechen be
reden zich voorstellen, de starende
oogen, de horden die de stoelen in
krampachtiger! greep geklemd hiel
den.
Kr was altiid eer pauze voor het
orkest hel accoord aansloeg, dat zijn
sprong aankondigde. En van dit mo
ment hield hii. Hij voelde eene zekere
niinaéhting voor ziin medemenschen
in die enkel© seconden.
Tc beseffen dat hij. één man. die
go'ieeie menigte in ariemlooz© span
ning hield, was hee-lü-k. Er was niet
om onder hen. die het hem zon dur
ven nadoen. Hii was als een koning
onder zijn volk.
Het is waar, zijne regeering duur
de niet long. Hij wist dat na de voor
stelling over hem gesproken werd;
maar zijn nummer werd g°vo)g«i door
een beroemden humorist, die zijn best
deed gelach to halen uit een publiek,
dot eerige oogenbllkken tevoren dood
■lil had gezeten met vrees in het hart.
Audax had een meisje. Hij had haar
eerlijk lief, zoonis een man een meis
je moet llefheihen. Hij had haar zoo
lief dat hij tweemaal 's avonds zijn
leven voor haar waagde. Hii had haar
gevraagd of zij op hem wilde wach
ten, hen» trouw zijn, tot hij genoee
had overgespaard om haar te trou
wen.
VA had met een snik in haar stem
ja gezegd en omdat zii hem ook lief
had, had zij eon beetje gehuild. 2ij
hart hem verteld dat zij hem onmid
dellijk zou trouwen als hij zijn ge
vaarlijk werk wilde opgaven; maar
hij had geantwoord, dat hii eerst wat
meer moest verdienen en dat zij niet
bang moest zijn.
Hij wist met in welken angst "iij
lederen avond van de week doorleef
de. Hij wist niets van het geheimzin
nige „iets" dat haar toefluisterde:
„Vanavond, zal hij verkeerd neerko
men", of „eens op een dag zal het
gebeuren".
Soma als het heel donker en stil
was In haar kamer, bleef zij wakker
liggen met haar groote blauwe oogen
wijd open, ©én reeks bewegende beel
den gingen dan aan haar geestesoog
vo-,bij en i dacht en dacht
Haar nachtmerrie was van hem, zijn
elnnk lichaam zwevende door hot thea
tergebouw, do plotselinge gil van een
vrouw uit liet halfduister van de parter
re en de doffe slag als zijn lichaam op
den harden vloer sloeg in plaats van hei
water van de tank. Dan de vreeselijke
schreeuw van een door den aohrik ver-
hij si.erdo menigte, do plotselinge duis
ternis als do lichten gedoofd werden on
do snerpendo tonen van het orkest dat
de menigte trachtte af te leiden.
Audax was niet ongevoelig voor het ri
sico dat hij liep. Zijn eigen leven Icod
hem niet schelen hij bnd nooit vrees
gekend maar hij vroeg zich soms
al wat met haar zou gebeuren als hij
een ongeluk kreeg en of zij onnoodig
hetn tobde. Hij had Laar telkens
weer verteld dat alles goed zou gaan, dan
lachte hij om den angst to bedwingen,
dien hij soms voelde, wanneer hij haar
i zijn armen hield.
Hij besefte zelf dal hij Wij sou zijn
..anneer zijn contract met tiet Palla
droom geemdigd was, want dal was no
oogeiiblik, dat hij zijn waaghalzerig be
drijf wilde opgeven. Zijn saldo op do
bank was goed, lijn weekloon zeer vol
doende. Hij was een msn van eenvoudi
ge genoegens. Noodzakelijkerwijs dronk
hij nooit alcohol en ïooken was een tijd
passeering voor hem, geen gewoonte.
De laatste week van zijn contract brak
aan. Hij was nooit vToolijker gestemd ge
it. Het was in de lente. Terwijl
op het platform stond en de koele
idwind om hem blies, voelde hij aioh
onuitsprekelijk gelukkig.
De volgende week om dezen tijd zou
hij het allemaal achter zich laten de
theater-agenten, de pers, het vermaak
zoekende pubhek; weg van hot rumoer
van een groote stad, gaan wandelen in
een boschlaantie met de zon op zijn rug
brandend, de boomen geheel bepoederd
met groen, en zij, die hem hot liefst
van alles was, aan zijne zijde.
Hij was langzamerhand volkomen on
verschillij geworden voor hot risico
dat hij liep. Hij hield bijna van den
val door de wanne atmosfeer van het
gebouw en de plotselinge schok van het
water. Wat domme, dwaze kleine wit
te vlekken waren die omhoog geheven
gezichten, hem aanstarende als hij, ge
lijk een reolite zwarte pijl naar beneden
schoot.
lederen nacht gedurende dio lange
week bad het meisje in haar rustige ka
mer met geheel haar ziel„Behoedt hem
voor het gevaar".
Te 9.S0 op den avond van den laatsten
Zaterdag, stapte hij op do lus waarin hij
naar omhoog gebeschen werd. Hij was
„voorgesteldaan liet publiek, toege
juicht. geprezen. Hij hostie dit alles;
hij wilde vol ongeduld, dut hel nn ge
daan was. Een eleotrisehe schel klor.k.
het touw spande zich. Hij ging wat
gemakkelijker zitten en werd vlug naar
boven gebeschen.
Van alle rangen staarde het publiek
met open mond naar dezen jongen, on-
bevreesdeu man in zijn zwart nnuwslui
tend cosluum. Iemand op de galerij
riep wat. En hij glimlachte rustig. Nog
eenigo minuten en hij zou terug zijn in
zijn kleedkamer, zijn werk geëindigd.
De nachtlucht v;as koel en kuhnee
rend na de rookeng zware atmosfeer
van de volle schouwburgzaal. Ver boven
hem stonden de sterren, schitterend te
gen den donkerblauwen achtergrond van
den hemel. De stad lag aan zijne voe
ten, zich verliezende in de mistige
verte. Do schitterend verlichte ad ren
van haar hart waren bevolkt met kleine
zwarte vlekjes. Vaag horde hij het toe
leren van een autonoom. Verweg hoorde
hij het onheilspellend gebel van een
brandspuit.
Daar beneden geroee, geld, armoede,
gelach, tranen. Om hem heen het ge
temperde rumoer van de bevolking der
wereldstad en boven hem de lentenacht
Hij keek onverschillig in den afgrond
beneden hem. ilet water in de tank
glinsterde als zilver in het schelle licht.
De schittering van de juwcelcn van een
vrouw trof zijn blik. in het gebouw
wasalles heel stil. Hij haalde diep
adem en richtte zich op voor den sprong.
Toen, leiwijl hij het platform verhei,
wist hij dat hij in den dood sprong.
Audax had gelezen dat een man. die
van een hoogte valt zijn verleden voor
zijn verscherpt brein ziet voorbij flitsen.
Hij ondervond dezo sensatie niet. Luider
dan iets anders hoorde hij de groote
trom -in het orkest. Haar geluid scheen
toe te nemen in kracht lot het was als
een loiende waterval in zijne ooren
Hij wist nu dat hij viel en niet dook;
dat ergens beneden hom do harde hou
ten vloer lag. Hij vroeg zich af waar
hij zou vallen en hoe hij er uit zou zien
nadat hij de vloer geraakt had. Met een
zekere humor vroeg hij .zich af wat de
man in de galerij, die hem toegeroepen
had, zou doen.
De trom klonk als het geloei van een j
geweldig vuur. Waarom hield die gek
niet op 1
Ver weg hoorde hij den enkelen toon
van een comet, doordringend, wellui-
Uit den chaos van zijno gedachten
steeg eene verwnrdo herinnering op.
Iemand zou hieronder vreesol ijk lij
den. Er was iemand, ergens. Wie was
hetï Een vrouw ja, zeker, een vrouw I
Zij moet er niet over tobben. Ilet kwam
in orde geheel in orde. Had hij dat
niet altijd voorspeld
In een oogen blik was zijn brein vol
komen helder. Hij wist dat hij nu zeer,
zeer dicht bij den dood was. Mis
schien twee seconden. Hij viel, viel,
Hij werd wakker met een luiden
schreeuw. Hij baadde in zweet. Van bui -
ten kwam hel getoeter van een auto-
hoorn en het gedreun van een motor.
Benigen tijd bleef hij onbewegelijk
een extase van opluchting. Plotseling
besefte hij dat het Zaterdagmorgen was
Nog twee sprongen en bij zou vrij zijn.
Mij sprong uit bed. Het koele badws
ter fri:cliie hem op. Hel was tenslot
te mxar een droom geweest. Hij had
tientallen kceren gedoken zonder een
zweem an vrees. Hij at zijn ontbijt in
peinzende stemming.
'te 7.40 stond bij op zijn platform,
klaar voor den op een-na laatsten
sprong. Hij had rosoiuut alle herinne
nng aan ziju droom op zij gezet en zijn
gelieelo donken geconcentreerd op de
-V die voor hem lag. Hij sprong in de
mte. Zijn duik 'was keurig en zui
een prachtige exhibitie.
Bij. de tweede voorstelling wae het
gebouw stampvol. Da aanplakbiljetten
hadden in vlammende letters aangekon
digd: „Laatste sprong van Audax he
denavoud-te 9.S0I"
Het publick was samengestroomd om
den laatsten toer te zien van een man,
die met den dood spotte. Hij was de
„sier" van den avond en zijn naam
was gTooter gedrukt dan die der anderen.
Het meisje op dc eerste rij van hel
balcon was niet gehoorzaam gebleven
oun haar orders. Hij had haar verboden
zijn laatste voorstelling bij te wonen,
maar de angst van het wachten geduren
de conige lange uren was haar te mach
tig geworden en het was haar gelukt nog
een opengebleven plaats te krijgen.
II aar oogen waren wijd geopend ge
weest bij liet eerste doel van de voorstel
ling, maar haar gedachten waren elders.
Zij l3Chte en applaudisseerde werktuige
lijk, terwijl het hardnekkig gefluister
achter in haar hersens haar sarde met:
„Zou het liem gelukken Men weet nooit
wat oj) liet laatste oogenblik nog kan
gebeuren I"
Plotseling kwam er gedempt gepraat en
geritsel in het publiek. Zij keek op. Het
nummer van Audax werd aangekon-
digd.
Zij zat zeer stil, haar gezicht doods
bleek, terwijl het publiek klapte en de
impressario hem voorstelde. Hij leek zulk
een kleine figuur in die groote menigte.
„Als een toreador in de arena" dacht
zij. „Hoo konden de menschen geld be
talen om zoo iets te gaan zien; amuse
ment zoeken in den aanblik van een
man, die -lachte om den dood I"
liet neusgeluid van den impressario
hield plotseling op. Het werd doodstil
in het gebouw. Een dwaas op de galerij
kraakte een -noot. In haar brem klonk
het als een pistoolschot.
Het touw spande en dc lus steeg. Toen
hij op dezolfde hoogte was als zij,
glimlachte zij werktuigelïjTc.
Audax liad zijn entrée en „voorspel"
doorgemaakt in een halven droomtoe
stand. Dat was niet ongewoon voor
hem, want niet voordat hij naar boven
gebeschen werd, dacht hij helder.
Hij zeitc zich in de lus, de schel weer
klonk en terstond drong het besef van
do eerstvolgende minuten tot hem door.
Toen hij langs het balcon kwam zag hij
haar. om wie alles draaide, tegen hem
glimlachen.
Plotseling herinnerde hij zich zijne
nachtmerrie weer. Toen hij zijn voet
op het platform zette, wist hij dat hij
voor het eerst van zijn leven beefde.
Dit zou zijn 'aatste sprong zijn
waarlijk zijn allerlaatste sprong! Zijn
droom zou bewaarheid worden; hij zou
vallen en zij zou hem zien sterven.
De onbewuste zelfbeheersching, die in
ons allen is bracht bem tot den rand
van het planken vloertje. Zijn brein
leek dof. Hij wist dat hij naar beneden
moest kijken om den afstand te schat
ten. Hij deed het en zijn adem stokte.
Toen hij zich oprichtte en diep adem
baalde, kon hij niet meer denken. Hij
sloot de oogen en dook.
Het meisje verborg het gezicht in de
handen. Met moeite keek zij op, toen een
zucht van verlichting door het gebouw
ging.
Zij zag het bewogen water dansen
ii vonken. Enkele droppels glinsterden
i het licht naast de tank.
Audax stond op den rand van het
bassin veilig en glimlachende naar
baar in het balcon. Hij had zijn laatsten
iprong gedaan I
Tbuis
R. C. 7?.—Quick
H. C. II Feijcnuord
R. C. 71.—Stormvogels
R. C. II Hennes
R. C. H.— t Gooi
H. C. II -W. F. C.
r. c. n.-s. v v
R. C. II.-D. E. C.
R. C. II —A. D- O.
Uil:
H. F. C.—R. C. II.
Quick—R. C. li.
Feijenoord—R. C. H.
IJerine»—R. C. H.
R. F. C.—R. C. H.
W. F. C.—R. C. II.
8. V. V.-K. C. H.
D. E. C.-R. C. H.
2-0
Ö-O
3-1
6—1
3-1
2—5
3-1
0-0
0-3
0-2
Sportpraatje
R. c. H.
Maandag schreven we in onze Sportru-
hrlek: „Quick cd K. C. H. gelijk", en plaats
ten toen 11. C. H. (omdat het een Haar-
lemscho club is) nummer twee op de rang- i
l(ist on Quiek nummel- drie. Intusschen vcv-
eisclit dit een- kleine rectificatie, omdat hel
resultaat van beide clubs hoewel bet
slechts een verschil van één goal betoebent
iet précies'gelijk is;-Wél 'm dit het ge-
met hel aantal gespeelde wedstrijden,
bel aantal winstpunten en het aanal goals
véór lie zit 'm in het aantal tegen-goals
dat bedraagt namelijk voor R. C. II. 13 en
>or Quiek 14.
Aangezien dit misverstand in veel kringen
heersebt, drukken wc hieronder nog eens
de uitslagen van de door R. C. H. gespeelde
"I- en thniswedslrijdcn.
Hier zijn ze
Totaal 814
Hieruit blijkt dus, dat R. C. H. slechts 13
goals tegen heeft en dus met het volste recht
dc tweede plaats op de ranglijst bezet. Maar
hieruit blijkt meteen, van hoeveel waarde
één goal kan wezen. Wanneer het rang
lijstje van Maandag den eindstand had aan
gegeven, zou R. C. H. door dien ééncu goal
verschil reeds haar entrée in de eerste
klasse mogen doen.
Maar zoover is het intusschen nog niet.
Er staan voor R. C. II. nog vijf wedstrijden
op hel progruinma, namelijk twee thuis (te
gen H. F. C. en R. F. C.) en drie uit
(te-gen Stormvogels, 't Gooi en A. D. O.).
Deze wedstrijden moeten alle gewonnen wor
den en liefst met veel goals, want men
kan er van op aan, dat ook Quick in het ge
zicht van de veilige haven er alles op zal
zeilen, haar reateerende wedstrijden te win-
Als dus de voorhoede van It. C. H. er
voor zorgt, zooveel mogelijk goals tc
maken, zoodnl zij in dit. opzicht een voor
sprong hoven Qniek. verkrijgt, dan zal R.
C. H. de ee-re-afdeoling wel balen, Zooals
uit het voorgaande blijkt, kan het van één
goal afhangen. Heeft dus de voorhoede nog
een zware laak te vcrvulleD, de doelverde-
diger en de backs hebben »ei niet minder j
moeilijk. Zij toch moeten er voor zorgen, dat
dc voorhoeden der tegenpartijen zoo weinig
mogelijk goals maken. Wat dit betreft heb
ben we in Kadsnia zeer veel vertrouwen
bij heeft dit seizoen blijk gegeven, vele goede
keeperslalcnttn te bezitten. Ook de backs,
Kuyt cn Ha ze voet, zijn hun plaats ten volle
waard. De middenlinie heeft het evenwel 't
allerzwaarst. Zy «toet om benrten de backs
helpen steunen en met de voorhoede mee ten
aanval trekken.
Wjj zijn er van overtuigd, dat alle spe
cs er coed van doordrongen zijn, wat er
op het spel staat, als zij het groene veld be
treden. Zij zullen bogrijpen. dat de achter
hoede de vóórspelers en dezen dc verdedi
ging zullen moeten helpen, als zij in gevaar
verteeren.
Dit zal voel van dc krachten vergen,
maar de belooning i« waarlijk niet gering
en plaats in de eerste kJaasel
at reu voor R. C. H. bijzonder mooi zijn.
i zij crsldnags haar tweede lustrum hoopt
vieren, evenals het tienjarig lidmaatschap
in Hazevoet.
Ben geluk voor de H. C. H.'ers is, dat
de andere pretendenten: Feijenoord en Quick,
ook nog lang niet „binnen" zijn.
Feijenoord moet nog spelenuit tegen
Gooithuis legen Hermes, Quiek en
Stormvogels.
Quick moet nog spelen u i t tegen D. E.
C., Feijenoord en W. F. C.thuis tegen
A. D. 0. en H. F. C.
Quick en Feijenoord moeten elkaar dus
nog eenma.il ontmoeten de uitslag van de
in wedstrijd zal h o e hij ook luiden zal
aan R. C. H. gewin brengen.
Nu gaat R. C. H. morgen een lastigen
uitwedstrijd sjielen, namelijk tegen A.D.O. In
Den Haag. In ons nummer van Vrijdag
hebben we reeds gemeld, dat door de wel
willendheid. van het H. V. V .-bestuur deze
wedstrijd np het terrein te Wassenaar zal
worden gespeeld. Dat is voor beide partijen
prettig. Slechts op een goed veld kunnen de
spelers bun béste krachten ontplooien. En
als we nu nog mededcclen. gehoord te heb
ben, dat eenigc honderden R. C. H.-suppor-
tera mee naar Den Haag gaan, om onze
blanw-zwarten aun te moedigen, dart mee-
nen we wel te mogen voorspellen, dat R. C.
H,, door zoovee) aanhangers toegejuicht en
aangemoedigd, morgenavond twee punten en
als het kaD een flink aantal goals
vóór rijker in de Spaarnestad terug zal
koeren.
R. C. H. speelt met het volgende elftal:
Doel: Radsma.
Achter: Kuyt en IJazevoct.
Midden: F. Nienwènhuia, J. van der
Laan ei» C. van der Laan.
Vóór: Koning, Dïk, ItoeJfsema, Naebtc-
gcller on Boekelaar.
biadsüïeuws
BIJ 8M1T.
Als men op heden, zoo in de schemering,
de knnstzaal Smit betreedt, meent men, prima
vista, de wanden bedekt te zien met werken
v*t ....Tou/op. welk bevinden bij nader
D 'sehoawen echter stérke vergissing blijkt. Niet
1 1 Toorop toch is aau 't woord, maar zijn oa-
1 volger dc heer Bekman uit Laren.
Deze teekenaar schijnt door don grootmees-
ter dermate geïnspireerd, da: hij 't noodig
i' oordeelt allerlei eigendomreehjkheden van
dien meester te moeten imiloereo. een inii-
1 latie die hier cd daar lot allerlei opzette-
J lrjke leidt ca daardoor soms caric-ituur
wordt.
Slaafs imitecreu is altijd afkeurenswaard,
maar is te meer te betreuren als bet door
een bekwaam teekeuaar en colorist wordt be
dreven, als Eekman stellig blijk
zijn.
Dat getuigen verschillende nummers zijner
expositie, teckcningen en werken in oliev»
bij welke laatste het landschap hoofdzaak
Dat landschap is doorgaans zeer somber, zoo
wel van kleur als van strekking, uuar
zijn tragiscben indruk niet en ook is
tering voor Van Gogh onmiskenbaar. Z>
moedïgbeid overbeersebt trouwens al hét
werk van Eekman, die ia 't leven schijnbaar
weinig vreugdevols ziet of ontmoet. En ook
't se!.none van 's meiisehen stoffelijk omhul
sel vermag hem blijkbaar weinig te ontroe
ren. Een groot-hoofdig, plat-neuzig, klcin-
kinnig type is hem toch sehoonbcidssummum,
welk type bij voorkeur en profiel wordt be
handeld de teekening der handon vooral is
hinderlijke Toorop-namuak. Zeker! in.teckc
ningen als Sphinx-kop, Schaapherder. Meisje
aan de zee e. m. treft iets innerlijke en
geestelijks en uit de studiekoppen, dio meer
het natuurlijke voorbeeld naderen, spreken
ook nog andere verdiensten', wat wij hier
gaarne neerschrijven.
Omtrent de geëxposeerde tryptick boezemt
het ons bepaald belang in eene te vernemen
wie voor dit nummer 2000 JBfólIandglhc gul
dens zal neertellen!
Vermelden we nog, dat hl het winkelruafn
een aan Lil hou ld ruk ken van Eekman zijd
neergelegd, waarbij verdienstelijke exempla
ren en ook is daar een mooie, eenvoudige
penteekening geplaatst, die vreemd is aan
alle gewildheid, onnatuur of imitatie.
G. KERKHOFF.
Het Tooneel
Het Gouden Jnk, van Jur-
rlaan A, Zoetmulder.
Dinsdag 16 Februari geeft „liet Schouw-
tooneel" de première van „Het Gouden Juk",
tooneelspel in 4 bedrijven van Jurr. A.
Zoetmulder, den schrijver van „In Retraite",
„Jaap Meaning's Verloving", „Nieuwe We
gen", „Het lokkende leven" en „Gerulneer-
den".
Allen, die den frisscbco, levendigen, echt
Hollandscheri roman „In-Retraite" hebben ge
lezen, zullen zich de figuur van den schilder
Jaap Mennings berineren. Er zijn in onze
Nederlandsehc litteratuur slechts weinig
voorbeelden aan te wijzen van een zóó zui
vere en fijne teekening san een schilders
figuur als in Zoetmulder's „In Retraite De
beer Zoetmulder is zelf schilder; men voelt
dat onmiddellijk uit heel zijn werk. Hij heeft
Jaap Menning^ niet bedacht, hij heeft de fi
guur geleefd, hij heeft hem doorvoeld
met heel zijn kunstenaarsziel.
Ook in „Het Gouden Juk" is een schilder
de hoofdpersoon en evenals in „In Retraite
worden wij getroffen door de liefde, waar
mee Zoetmulder dezen artist heeft be-eiire-
ven. „Het Gomden Juk" is bet juk, dat dc
schilder zicb oplegt, die ziju kunst en dus
ziju artistenziel aan den kunstkooper ver
koopt. Zoetmulder heeft dit gegeven roet felle
kleuren uitgewerkt- Ziju groote. Innige mode
lijden gaat altijd weer uit naar den artist,
die tesen dc harde, meedoogenlooze wereld
niet op kan en ondergaat in de materieelc
zorgen. In zijn roman „Geruineerden be
handelde hij eenzelfde motiefin „Het Gou
den Juk" geeft hij bet sterier, schrijnender,
tot in dc uiterste consequentie. In dit too
neelspel toont Zoet mulder de boste eigen
schappen van zijn frbch latentzijn gezon
den humor, zijn kleurrijke, echt Hullaudsehc
schildering, zijn heerlijken spot en zijn
warm kimstenaarstempcrament. Zeer ra-ik
hekelt Zoetmulder ;n „Het Gouden Juk" het
dilettantisme, het „gefloddcr" in de kunst.
En prachtig staat daartegenover do figuur
van pastoor Beek, den kunstziniügen geeste
lijke, die in zijn warm, diep mcnscIieUjk
voelen aan den sympalhiokcn pastoor uit
,,In Retraite" doét denken.
Met groote belangstelling mogen wij de
première van het werk van Zoelmulder, dat
in verscheidene scènes ook zéér sterk
tooneel Is, op Dinsdagavond tegemoet
zien. Voor de directie van „Het Schouwtoo-,
noel" hopen wij, dat het. publiek in grooten
getale opkomt bij deze eerste opvooring van
de serie oorspronkelijke stukken, die zij ons
thans deukt te geven.
J. B. SCHUIL.
LEZING. Mevrouw Th. Thicl-
Wethrbein 7,al Vrijdagavond 1b Fe
bruari in het gebouw der H. B'. S.
voor meiijes op de Krocht een lezing
houden over „De geschiedenis van
iet huisgezin".
Onze Lacïmoek
MODERN.
M e v r o u w Waarom ben je uit je laat
sten dienst gegaan?
Dienstbode: Mevrouw heeft mij ont
slagen. omdat zij jaloerach op mij was!
Mevrouw. Jalocrerb''
Dienstbode: Ja, ik wae candklaat
voor den gomicnteraad en mijn naam stond
boven den haren op de lijs;!
Gevangeubewaarde.r (tol gevan
gene Daar is je vrouw. Zij wil je bezoe
ken.
Gevangene (wanhopig)Zeg baar, dat
ik niet tbuh ben!
bümsctaiiu
STEUN AAN MIUDEN-EUROPEESCHE
STATEN.
In d« memorie volt antwoord op
het voorloopt*; verslag der Tweede
Kamer nopens liet wetsontwerp, hou-
tiende machtiging tot liet geven van
rentedragende voorschotten aan eeju-
ge stalen van Midden- em Ooöt-Euro-
pii, zet de regeering uiteen, dal do
omstandigheid, ciat dezo huipveriee-
niJig een internationaal karakter
draagt, waardoor dc verschillende
leerlingen cén geheel zuilen vormen,
het vertrouwen wettigt, dat de ver
plichting lot rentebetaling en aflos-;
.sing" zal worden nagekomen, ln ieder
gev-ai staat vast, dal. de terugbetaling
aan Nederlaud zal geschieden ,op
denzelfden voet als aan de andere
landen, die zich lot het verleeoen van
steun hebben bereid verklaard. Het
is de bedoeling het crediet met het
bedrag der in t© brengen oude vorde
ringen te verhoogen. De regeering
heelt thans besloten, hiertoe over te
gaan en die oude vorderingen op Ops-
terirïjk tol een bedrag van rond
f 12.700.000 in te brengen, zoodat de
cre-diet-verlecnins totaal f 25.2 mil-
llcfcn zal bedragen.
ZIEKENVERZORGING.
Het voorloopig verslag der Tweede Ka-
icr is verschenen over het wetsontwerp
it regeling der ziekenverzorging
l>e bijzondere commissie, die dit wets
ontwerp onderzocht, betuigde in het al
gemeen haar instemming met den in
houd daarvan.
Dc meerderheid der oommissie achtte
het een juist beginsel, dat de wette
lijke regeling sooveel mogelijk bij den
Ix-staanden toestand moo: aansluiten en
dat de overheid slechts dan moet optre
den, wanneer xiekc-nfondsen ontbreken,
of de bestaande niet aan de gestelde ei-
ïchen voldoen. Zij juichte hel toe, lat
de Minister zich heeft vereenigd met d>(
beginsel, dat is gehuldigd door de Staats-
;-5ie, en da: zij het ontwerp diei
sie vrijwel ongewijzigd heeft over
genomen.
De minderheid der commissie achtte
het Tolgen van deze gedragslijn niet
hel meest geschikte middel om tot een
goede ziekenverzorging te geraken. Deze
iedoit hadden er bezwaar tegen, dat oe
Minister zich bij dn wetsontwerp te veel
iieeft bepaald to: steun aan het particu
lier iniialief, dat op dit gebied tn den
van ziekenfondsen is tot uiting ge
in. Zij merkten op, dat deze zieken
fondsen zich in den loop der jaren niet
tot een instituut ter bevordering van de
volk-gezondheid hebben weten te onl-
Een lid der commissie vestigde de aan-
diK-ht op de afzonderlijke Do!a va: den
heer E. Kupcxs, toegevoegd aan hel ver
slag der Staatscommissie, in het bijzon
der voor zooveel betreft het gevaar ••oor
inippering door de toelating en op
richting van tal van kleine fondsen.
DE UITGETROKKEN SIGARENMA
KERS. Naar bet Hbld. verneemt heeft de
van Binnenlandscbe Zaken den ge-
incentebeaioren per circulaire van 10 Fe
bruari j.l. verwittigd, dal voorloopig door
gegaan kan worden met bet verlcenin van
steun aan de uitgetrokken sigarenwerkers op
dezelfde voorwaarden als tot dusver ce-
tciiicdde.
DE EIERPR1JZEN. Uit Deventer
wordt gemeld In verband met geruchten
over een te wachten beperking van deu
1 cieruitvoer liepen Vrijdag de prijzen op de
markt alhier van 17>a tel 13 cent terug. Nog
laat waren duizend eieren onverkocht en de
prijs steeds dalend.
DB A.S. VERPLAATSING VAN SPOOR
WEGAMBTENAREN. De directie der
Ned. Spoorwegen heeft in een officiccle aan
schrijving medegedeeld, dat de algehéèle
overplaatsing van liet personeel van bet ad
ministratiegebouw tc Amsterdam naar
Utrecbi zal plaats hebben op 1 Mei a.s. Enkele
ambtenaren van de verschillende diensten
zullen voorloopig te Amsterdam blijven om
de nog loopemie zaken te regelen.
ETÏN"
iiaarlsiamer Halletjes
V A Ttrn n a.-z-ixttidti a tv
A TERDAGAVONDPR AATJE.
Nadat de plaats waar de nieuwe
fontein zal komen, eenigen tijd gele
gen liael en door bekwame taal- en
wourdknndigen de strijkplank
was gedoopt, is er eert ronde Bak'
boveuop gemetseld, die lijkt op een
diinkeiis-bakkie voor reusachtige voor
wereldlijke vogels, Ooieva rj us
G i g a li t i c it s of zoo. Een poos
daarna werd daarom heen een plant-
eoen aangelegd en wanneer wij nu
"laar lang genoeg wachten, zal ook de
rest vao iie fontein wel komen, mits
g.ulers de marnieren ('t zal immers
marmer zijn?) uit de Camera Obscu-
ra. Dezo figuren zullen naar ik van
terzijde verneem, nog wei eenigen
tijd op zich loten wachten, maar dat
hindert niets en niemand. Wij moe
ten liet maar rusiig afwachten, over
eenkomstig den vcnsch van den dich
ter, die zegt:
Wat baet liet of gij draeft en slaeft
en u verhit,
"t Geluk meest hem bezoekt, die
wacht en stille zit.
Iin hoe lang hebben wij al hiet
stille gezeten. In den jare 1895 heeft
Mr. W. A. t Hooft, toen lid van den
Raad, con voorste) gedaan om zes
honderd gulden te besteden ter verbe
tering van de fontein, die er destijds
stom). Zeshonderd gulden! Een som
nietje, eon pepernootje, een peule-
schtllotje. Maar de Raad van die da
gen (ja 't klinkt onwaarschijnlijk,
maar is toi'h waar) zei, dat er geen
geld voor was en verwierp het voor
stel. De fontein bleof, zooals z© was.
En nu is zo dan, hoe zal ik zeggen,
halverwege, zooiets als een romp zon
der boenen of een paar beenen, zon
der romp. Precies als de natuur,
waarin ze staat, groeit ze langhaam,
ofschoon het gelukkig is, dat de na
tuur toch een beetje meer haast heeft:
als de bladeren aan de boomen zóó
traag groeiden, dan zouden wij men
echen er haast wel tureluursch van
worden, Nn zien we rustig uit naar
Vt vervolg.
Sprekend over de omgeving denk ik
aan don Hout en aan een klein voor
valletje, dat een van mijn kennissen
beleefde. Al wandelende, rookte hij
cem sigaar en ontmoette een jochie
van een jaar of veertien, dat in het
bezit was van een cïgaret en beleefd
vroeg: „Mag ik een beetje vuur,
meneer?"
„Ja hoor, jongen", was het ant
woord, „ga je gang maar, hoor".
Maar de jongen had niet veel aan die
belofte, want mijn vriend had de si
gaar in ztjn mond gehouden cn zich
recht opgericht: het knaapje kon er
niet bij.
..Geeft u de sigaar dan even", zei
hij.
„Neen, zoo is de afspraak niet. Je
ma? je cigaret zóó aansteken. Kun ie
er niet bij, dan moet je maar wach
ten totdat je groot genoes bent".
„T.eeliik© naarling!" zei de jongen
°n liep weg, zonder van de goede les
'e nrofiteeren.
Een dag of wat geleden ontmoette
ik in den Hout, tusschén de paaltjes,
een «tuk of vier kleine jochies, de
oudste was een jaar of twaalf, de
iongste een kereltje van zeker niet
meer dan zes. De oudste kwam dwars
over den weg naar mij toe en vroeg
om vuur voor de cigaret. die hijuii
een geheimzinnige bergplaats in zijn
kiel opdiepte. Ik aarzelde een oogen
blik, toen behield eerbied voor de wet
?elukkig de overhand. Hebben niet
Haarlem en Heemstede beide een w*r
ordening tegen het rooken in *t open
baar door kinderen beneden de zes
tien en achttien jaar?
Mijn plicht was duidelijk. Ik liep
door, zeggende- „och jongen, je bent
noe veel te klein".
„Vuiio kleralijcr!" riep de jongen,
zóó onmiddellijk, alsof hij het ant
woord wel verwa-cht had. En de
vriendjes of broertjes herhaalden:
„kleralijer!" zelfs do zesjarige dreu
mes, vol esprit de corps, riep
in ziju eentje: „kleralijcr!" Aldus,
met deze gezamenlijke verweriscliirig
beladen, kon ik naar huis gaan: wel
iswaar had ik gehandeld overeenkom
stig eên onuitvoerbare verordening.
Maar nu Imam de moeilijkheid, ik
was wel uitgescholden, maar wist
niet precies waarvoor. Ilet woord deed
denkeri aan vuile kleeren en onder 't
vQortloopen bekeek ik dus tersluiks
rn ij zei ven, of ik misschien ook teer of
kalk of verf aan miji^ jas gekregen
had. Er was evenwel niets te zien.
Toen schoot mij iets door de ge
dachten. Het woord cholera wordt
somtijds als kolee,ra uitgespro
ken-, met den nadruk op de tweede
lettergreep; dit woord, samengetrok
ken, is inderdaad klera. Iedereen
die wel eens uitgescholden werd,
voel! dat ik weer ruim ademde. Het
is niet prettig, wanneer je oogen of
je neus een beetje dwars staan, te
worden uitgescholden voor schee-
te of s c li e e f n r. t s, vooral omdat
het dan waar is. Maar wie in den
Hout opgewekt naar huis loopt, met
"oaneennme verwachtingen van zijn
middagmaal, kan niet aan cholera
lijden.
Sommige leden van de Eerste Ka
mer hebben zich, zooals uil het voor-
'oonig versla© over de brgrootïng van
Justitie blijkt, geërgerd over de wijze,
waarop een bekend bokser dezer da
gen in ons land in het publiek onl-
vyigen whs. Zij zag'-n. hierin een ern
stig symptoom van het verruwen van
Vt volkskarakter, dat o.a. tot uiting
komt in het au rik weeken van het boii-
«en door cursussen tct opleiding en
door openbare voorstellingen. Zij
drongen er op aan, dat dit verwilöc-
rmgsverschi.insel zoude worden tegen
gegaan, hetzij door dergelijke voor
stellingen t© verbieden, hetzij die Ie
bemoeilijken, door op de entreegelden
een zware belasting te leggen. Ilcl
boksen is toebrengen van lichamelijk
leed, dat soms den dood ten gevolge
kan hebben. Kan om deze reden de
Justitie hiertegen niet optreden?
De lezor moet niet denken, dat ik
dit. allemaal zelf in de courant heb
gelezen, ik wist er om zoo te zeggen
geen syllabe va.n. Mijn vriend van
Stuiteren kwam mij opzettelijk bezoe
lv«.n om het mij voor te lezen en hij
deed dat met een ophef en nadruk,
alsof de bokssport nu voor altijd haar
doodvonnis had gehoord.
„Heb je wel eens een bokspartïj ge
zien van Stuiteren?"
„Of ik, in 'i Concertgebouw. Een
dikke en een dunne waren daar sa
men bezig, ik dacht dat de dikke win
nen zou, maar do' dunne was vlug
ger. Eerst gaf hij een stoot op de
maag, pocm
„Op jou maag?" vroeg ik, daar hij
naar zijn maag greep.
„Natuurlijk niet, wol een domme
vraag, i k bokste toch niet! Op de
maag van den dikke natuurlijk.
„Ja juist, neem me niet kwalijk,
go voort'.'.
„Nu, de dikke stond een beetje te
duizelen, daarop werd'hij kwaad en
?af een sloot op «Jen neusboem..."
„Op jou neus?" moest ik weer vra
gen, want hij greep angstig naar zijn
eigon neus.
„Wat praat je loch! Natuurlijk niet,
op den neus van den dunne".
„Zoo, zoo".
„Hoor eons", zei van Stuiteren, die
gauw kwaad wordt, „wat wil je zeg-
zeoi met ja juist en met zoo zoo? Hou
je tuc soms voor den gek?"
„Vriend, ik denk er niet aan. Maar
als jij naar je maag en naar je neus
grijpen moet, telkens wanneer
iemand anders ln de wereld daarop
een stomp ol een sloct krijgt, dan
zul je een onrustig bestaan hébben.
De bokssport is niet voor menschen
van onzen leeftijd, maar voor flinke,
ionge kerels, die een stootje kunnen
verdragfji en niet bang zijn voor ccn
beetje pijn. En waarom de leden van
Ie Eerste Kamer zich zoo druk ma
lven over Carpentier, is me ook niet
duidelijk. Hij is toch niet in hun ver
gaderzaal gekomen, om met lien al
ien tegelijk te boksen? Neesi immers!
.\u, w,.t praat je dan! Dag, Stuitert"
Van Stuiteren ging Kwaad heen.
Diezelfde van Stuiteren had me een
paar dagen geleden een verhaal ge
daan, dat ik maar niet had kunnen
seloeven; daarom was hij zoo gauw
uit zijn humeur geraakt- Is het mijn
schuld, wanneer iemand zulke fan
tastische verhalen doet, dat eon nuch
ter denkend wezen die niet kan aan
nemen?
Hij vertelde dan: ,,je weel, ik hou
veel van kunst, het Frans Hals-Mu
seum ken ik om zoo te zeggen uit
mijn hoofd en cp Woensdagmiddag
wus ik ér naar too gegaan, om mij
weer aan die kunstschatten te ver
meien. Ik. gin# 7-ilten tegenover het
schilderij van Gollzius, voorstellende
„Titius, wien door oen gier de lever
iiiigeJj-rt.cn wordt". Dal is een akelige
voorstelling en om ze niet meer te
zien, deed ik eerst mijn linker oog
dicht, toen moot het rechter oog van
zelf dichtgevallen zijn, ten minste;
toen ik wakker werd, was alles don
kor om mij heen. Forst kon ik niet
iiuvoij, waar ik was, er was niets
tien, niets voelen dan een ca^
nape, niets te hooren dan een beetje
wind builen en eerst toen ik mijn neus
ophaalde en verf rook, wist ik waai'
tk was. Wat een geluk toch, dat de
menscii met zooveel zintuigen is toe
gerust! In 't Museum moest ik in
slaap gevallen zijn en de suppoosten
nadoen mij bij hun rondgang vóór de
sluiting door een toeval niet opge
merkt
Nu 'zijn zulke dingesi nooit plezie-
ig. Al heb je ook nog zoo'n goeie»,
eerlijken naam, wanneer je 's nachts
m een museum gevonden wordt, dan
ziet het er wel naar uit, of je jé hcl.t
laten insluiten met de bedoeling om
een paar kostbare schilderijen t© ka
pen. Daarom zag ik af van het denk
beeld, om van binnen tegen de deur
te bonzen, bovendien is de kloppet
van buiten en niet van binnen.
I-angzamerhand begonnen mijn
oogan zich t© gewennen aan de duis
ternis om mij heen, vergulde lijsten
schemerden, hier en daar werd een
kop flauwtjes zichtbaar, kortom ik
kreeg als 't ware gczelscltap aan de
waaiden. Toch was de toestand niet
plezierig. Hoe zou ik de» volgenden
jog mijn aanwezigheid verklaren?
En wat zou de na cut lang duren. Bui
ten hoorde ik uit de verte liet grtinkcl
van de Damiaatjes, 't meest ous tus-
sclien negen uur en halftien wezen.
Daarna werd alles weor stil. Ik ging
gelaten en zoo gemakkelijk mogelijk
weer op de. canapé zitten cn dom
raeld'% opnieuw in. Toen ik weer wak
ker werd sloeg liet in de verte twaalf
op den toren van d© Groote Kerk.
En toen opeens hoorde ik in 't Mu
seum mannenstemmen. Verscheidene
tegelijk, sommige lachend, andere
bulderend, blijkbaar boos. Angstig
wachtte ik af, of cl© menschen nader
bij zouden komen en besloot, ronduit
de waarheid te zeiggc-n, die dn» toch
altijd de beste politiek is. Maar er
kwam niets, de stemmen bleven op
dezelfde plaats en door nieuwsgierig
heid gedreven, besloot ik Voorzichtig
ie gaan kijken in de Frans Hols-ka-
bihetlen, waar het geluid vandaan
scheen tc komen.
Fidelio, je kunt mij geloovon of
niet, de officieren van den St. Joris
Doelen waren uit hun lijsten gekomen
on hielden een vergadering waar het
levendig toeging. Daar zag ik, glu
rend om een hoekje, den zwaarlijvl-
gim kolonel Pieter Jacobus Schout,
den vaandrig Jacob Cornelisz Schout,
met zijn vaandel over den schouder,
kolonel Aernout Druyvestein, de fi-
anur van Jacob Olycan en a! de an
deren: Sclieengen, Boudewijnsz, Co
ning. Verbeek, kortom er ontbrak er
en. Ze praatten druk en door ei
nder, totdat kolonel Schout met
zïin zware vuist op een wand slaande,
stilte gebood.
„Mijne heeren, wapenbroeders zei
hit, „heb ik u eenige dagen géiden
de heuglijke tijding kunnen brentren,
•lat wij naar Pariis zouden gaan.
hans moet ik tt voorbereiden op een
•zroote teleurstelling. Wij gaan niet.
rt© Rand is van oordeel, dal onze ge
zondheid dat niet toelaat. Wij z>;n te
'.wuk, sommigen onzer te zeer ge
barsten. De schoone droom ts uit!"
.rcvaukelnk h-ers^hte er rioodel'i-*
'<e sti'te. toen bief de vergadering fv-n
•'iverend hoongelach aan en Dirk
Dirksen Schinper riep "it ..Sinds
wanneer was Nederlan^sche
schutter le zwak. om naar Pariis' fe
«rn—n?" Dezo vrnnc werd ale-meen
met s.pnlnus bexrrort. ik luide-de met
nog meer aandacht. Plotseling be
merkte ik, dat ©©n van de vergader
den mij in 't oog kreeg. „Spionnen!"
riep hij uit. Do heele vergadering
trok .den degen. Tk vluchtte. Plotse
ling 7.ik een deur, blijkbaar door
een der (Officieren opengeaet, ik
spronc er door, sloeg die achter mij
dicht, klom over den muur ©n was
gered".
Dit verhaal deed van Stuiteren mij.
Daarna keek hij mij aan en wachtte
wat ik zeggen zou.
„Stuiter", zei tk, vriendelijk maar
vastberaden, „het is niet verstandig
's avonds zooveel groejes te drinken,
dat je er 's uochts benauwd van
droomt. Maar om daarna te probee-
ren, je gekke droomen voor waarheid
uit te geven bij je vrienden, dat is
niet meer onverstandig, maar afkeu-
"encwaardig. Meer heb ik je niet te
zeggen".
Ziecl-aar, waarom van Stuiteren al
zoo uit zijn humeur was. toen hij mij
het verhanl deed over het boksen.-Nu
duurt zijo toorn vast veertien dagen
FIDELIO.
