HAARLEM'S DAGBLAD
In het zuiden van Frankrijk.
Haar Kind.
i
\u
1 1
4
1
1 1
1 1 1 1 1 1 1
Gemengd Nlsnws
b'euilleton
üeVGorvaüervau den
riüoileu rimpernel
ZATERDAG 19 FEBRUARI 1921 DtRDE BLAD
(DE PROVENCE EN DE PYRENKEöN..
IL
(Van ome» bijzondeirein medewerker).
Oud, romantisch ui den bovenbedoelden
■in, is reel meer Montpellier, tevens de zetel
cuner Universiteit, a khans voor een zeer
klein gedeelte. Dat gedeelte bevindt zicli
achter liet ruime marktplein, dat slechts op
c*en kleinen afstand van het station gelegen
is Maar ook de buitenwijken van Montpellier
zijn ruim. Niet alieen beeft men op hel vroe
gere exercitieveld een mooi park aangelegd,
inaar men beeft in aansluiting tol de oude
Koineinschc waterleiding de Peyrou ontwor
pen. De wandelplaats, die deze biedt, ia
oueetwijfeld klein; wanneer de bevolking
Tan Montpellier tot die van een wereldstad
zou stygeu, zou hot er des ochtends en
des middags en des avonds te nauw zijn.
Maar voor Montpellier naar den tegenwoor
dige!! omvang waarboven bet niet waar
schijnlijk zal stijgen is bet een breedc,
xuruie wandelplaats, die door een standbeeld
onmiddellijk herinnert aan Lodewjjk XIV en
zijn vele overwinningen. Vandaar heeft men
een mooi gezicht over de omgeving, op
heldere dagen bijna tot aan dc zee toe. ISij
de Peyrou sluit zich ecu overgebleven stuk
der Roraeinsclie waterleiding, dat aan de
Pon* de la Garde in de nabijheid van Mimes
dadelijk herinnert, aan. Wij, die over alle
Bioderne middelen der techniek beskikken,
mccncn dikwerf door onzen arbeid de natuur
tc kunnen dwingen, en wij zijn trot sell op
wat wij in betrekkelijk korten tijd kunueu
bereiken. Hoeveel trotacher zouden niet do
Komcinen uit dut tijdperk zijn, indien zij
konden opstaan en hun werk met bet mo
derne konden vergelijken! Wie alleen maar
ziel, welke arbeid deze ook schilderachtige
waterleidingen vereisebte, krijgt eerbied
voor het organiseerend en beheerst-bond ta
le," i van de Komcinen van die tijden;
Heeft men de bedoeling om van Nii
Montpellier de reis tc vervolgen na;
Westen, naar den Allantisehen Oceaan, dan
roert do route rechtstreeks over Cello, Bé-
xiers, Narbonuc en al die aardige aantrek
kelijk Middcilandsrlio zccbavcnplaiitsca, die
Klankrijk bezit. Ongetwijfeld ziju «leze drie
minder schilderachtig dan Pcrpignan met zijn
oml kasteel, zijne breedc, bekende Platanen-
laan, waardoor men de stad binnengaat. Zij
hebben een minder roemrijke cii boe
«cbiedenis achter zich. Maar zij i
toch dadelijk het Zuidelijk karakter, zoowel
ui de bevolking als in de eigenaardige sche
pen, die voor een deel in do haven liggen,
h'arbonnc is onder deze drie zeker wel de
meest aantrekkelijke, ook wat jicu mimen
bouw aangaat. Orootc havensteden, in dien
zin dn* men er moderne haveninrichtingen,
een uitgebreid internationaal verkeer kan
zoeken, zijn deze plaatsen niet, liocwc) niet
mag worden vergeten, dat onmiddellijk na
Marseille geheel het MiddellandH-he Zee-ver
keer zich hier concentreert en dat tiendui
zenden tonnftn van hieruit zoowel naar Afri
ka als naar andere landen worden \r*.-hccptJ
.'Ion kan dat gedeelte van Fraukr:;'-.. het-
w- langs de Pyreneeën zich uit-: langs
velschillende wegen bereiken. Gaat
Pcrpignan uit, dan bemerkt men re
van hei indrukwekkende der Pyrcu
zijn het slechts de uitloupcrs van dien berg
keten, die men doorgaat- Men kan renten
onmiddellijk langs Jon bergketen. Maar, bo-
eeeft ntcn zieli naar Toulouse, geeMelijk
noofdstad van dit deel van Frankrijk, n
Marseille, Lyon en Bordeaux een da.i beluni
rijkste plaatsen der Republiek, dan blijft inc..
ver van dien bergketen verwijderd Slechts
hier eu daar ziel man de geweldige sneeuw,
toppen het hoofd omhoog steken. Lu neg al
leen. wanneer liet weder fraai is eu liu ml-
zielit dit veroorlooft- Maar deze we;; bieiit
een andere, zeker niet l£ vei?(u;! a .iiu-
trckkclijkhcM in Cziuwosdc, i. t blijf-
•e! van ecu iniddcreeuwecbe vesiing. niet ten
onrechte door Violet Ie Due geprezen N -
derf men Qarcassonne van den kan: v _n Be-
zier? en Narbonne, dan is het alsof men een
v-an die oude, uitgebreide kosteclen /.-et lig
gen. die ons van plaatjes uit dc nnddc-nceii-
wiii zoo bekend zij"- Carcassonne heef: een
bencUon- en een bovenstad, een oventtad, >iie
natuurlijk geheel dc benedenstad overboorseht
in werkeüjkeu en in symbolieken zin. Naar
de bovenstad toch, die vrijwel geheel haar
ouden vorm heeft behouden, gaat de belang
stelling uit. Waar i» oen tweede exemplaar
van een zoo onverlet gebleven «amen',lel tc
■vindon'.' Werkelijk, wanneer men die r.w;
poorten doorgaat, d;c_ des avonds nog w
den gesloten wanneer men zich beweegt in
die beperkte ruimte, die het oude unoeiti-
huro Carcasnonuo vormde, dan net alsof
men nog leeft in die oude lijden Men zon er
de verplichting willen stellen, dat dc bewo
ners zich kleeden in hel oude costuom men
zou althans ergens in geheel de wercM nog
ren hoekje van de stad, zooals onze voor
vaderen die in rumoerige tijden hebheu ge-
ke.mi. intact willen houden
in Carcassonne naar Toulouse I- reis
n i: TouJoUSC welk een tCRCOJtel-
ling met net eenvoudige, hier en daar wjt
schilderachtige, vuile Carcassonne Toulouse,
welk een fraaie ."lad! '/,ij ligt aan dc Ga
ronne, On een aantal breede, arcblteetoniseli
fraaie bruggen zijn over dc rivior geslagen.
Van den overkant, waar slechts een gering
gedeelte van Toulouse zich uitstrekt, bebit
men wel het tnoolztc gozich! op deze Mad
me hare vele hoogc gebouwen, bare toren».
Jtuim veertig jaren geleden heeft een gewel
dige overatroomine Toulouse vernield bijna
overal kan men herinneringen aan deze -iver-
strooming zien, op dc kaden, en hoe hoog
liet water is geweest, in dc huizen, waar het
is binneugedroiie* n, op dc bruggen waai bet
tegen aansloeg Toulouse heeft oen t woel al
fraaie kerkeu, waarbij zich het merkwaar
dige geval voordoet, dat een dezer twee, de
hoofdkerk, toch op lange na niet do fraaiste
is. Toulouse licrft dat vermaarde antieke
huis, door een kunstzinnig voorvader ge
schonken, hetwelk onveranderd mocht blij
ven in den stijl van de dagen van Henri IV
en slechts moest dienon om aan artistieke
vereenigingeu oen onderdak to verschaffen.
Toulouse hoeft haar ruim aangelegde boule
vards, haar park „Royal", een ietwat zonder
linge veraohjjning in bel geheel verrcpubli-
keiiwchte Frankrijk. Toulouse beeft tcnsloiie
fraaie winkelstraten, waarhij bel ook bier
opvalt, als in alle Fransebe steden, boe groot
aantal schoenwinkels er is, welk ten grootc
waarde dc Fransehman en de F/ancai'e aan
het schoeisel blijven hechten. Maar «aar net
ook opvalt, dal do prijzen vau alle mogelijke
artikeleo, vorbruiksartjkekn zoowel als
luxe-artikelen, zoo aanmerkelijk lager zijn
in Parijs of in Marseille, al i» de kwa-
waarlijk niet minderl Toulouse had te-
III.
Men kan «eggen, dat Toulouse op «Ie grens
ligt naar bet Pyreneeön-gebied. Het ligt
eigenlijk te veel naar hot Noorden 'ini <le
grens te vormen on dengeue, die zich mar
dit Zuidelijke Frankrijk begeeft om Je Py
reneeën tc bewonderen, zon aan re raden
zijn om niet van Toulouse uit de dan zeer
kostbare autotochten te ondernemen. Want
bet ia aanvankelijk een betrekkelijk on-iiiic-
ressanl landschap, dat men door gaat uien
heeft gcruimen tijd noodig om hel eigenlijke
land der Pyreneeën te bereiken en is er niet
alleen veel tijd, maar ook veel geld mede
kwijt. Gcroimon tijd, nad3t de trein Toulouse
verlaten hoeft, "blijft hij op langen af:t;>i»l
van de werkolijkc Pyreneeën eerst wanneer
men bij 8t. Marlen v gekomen I». nadert men
den fameuson Maladëtte. De reis gaat dan
over Montryou naar Tallies, dat reeds mid
den h-i het Pyreneeën-gebied ligt. Tarbes ie
dc woonplaats van een brood?r van maar
schalk Focb toen onze trein een korten lijd
daar stilhield om aan de verder retzendo pas
sagiers too te «taan zich wat te verfrincheii
iets waarvoor men in Frankr»< regelmatig
tijd geefteen uitslekondc uitvinding trof
dc zekere spanning, die op het niet tc ruime
perron heersdbte Ken kleine stoot daim - en
beeren kwam uit de gereserveerde wachtka
mer, verdrong zich om ecu ouden, uuar
krachtigen. kleinen man. waarvan vrij ccr-l
later vernamen, dat hel Foch, dc veel^ ge
vreesde, veelbesproken Foch was Geen
wonder, bij is uit deze streek afkomstig; bij
zelf werd In Leurde?, op het marktpleiu, Jat
nu zijn naam draagt, geboren. Zijn broeder,
een ccnvoodig buitenman, i« nog steeds in
Tarbes woonachtig, en hem 'had hij bezocht.
Wie het, niet zou weten, zou zeker aan
het uiterlijk van hel elation in I.onrdes niet.
zien, dat het eene plaats is waarheen zoo-
velen zich met hoopvolle verwachtingen jaar
iu jaar uit begeven Weliswaar zijn de zomer
maanden; vooral Juli en Auga-pi-, maanden
vau de groote, duizenden eu duizenden om
vattende processie;, maar dat neemt niet weg,
dat ook in andere maanden het bezoek van
gcloovigen steeds voortduurt. Een groot per
centage van jonggehuwden, aldus woel ineu
in Lourdeo te verzekeren, richt zijn huwe
lijksreis daarheen liet aantal bezoekers moei
geweldig zijn. want bijna al Te straten in
Louder, vau het station af tot aan de M iu
kerken, die in ile onmiddellijke nabijheid .-n
de grot zijn gebouwd, ziju bewoond door mca-
sehen, dio óf reliquieiin óf .«nuistorijen, "P
Lourdcs betrekkin? hebbende, vorkoopen. De
indruk, dlo dc omgeving van de grot. op den
hezooker maakt, beeft iets overweldigends,
misseJiie.ii het nicest nog dan, wanneer er wei
nigen zijn, zooals in de late Octobcrdazjcn.
dat wij er kwamen, het geval was. waardoor
men de omgeving in kaar waren iinv.mg
direct kan overzien Die esplanade, dio leidt
naar dc kerk, vóór grot geb Kiwd dc boi-
de kerken, waarvan dtrandere boven de grot
is geh*.uwd, maken inderdaad «■•.-, y.orw-D-
digenden indruk. Bn "ven Iraxi al- bet uiter
lijk is bot innerlijk dier beide kerken. Gaat
men het bordes, .lat vau <le bovenste kerk
naar het park terugleidt, af. dan heef! r. cn
unmiddcUijk aan den zoom v.in de rivier de
grot vóór dc grot zijn enkele banken ge
plaatst in dc grot braadt geheel den 'lag
het verlichte altaarboven de grot -staat bet
Mariabeeld.
(Slot volgt.)
Ier".
Al oi ccu romanheld nog zoo solide en
schuldeloos, hij moet zich een nauwkeurige
i beschrijving, erger dan een signalement, la-
Iten welgevallen ook hier zal, tem opzichte
van Muller, aan den wettigen vorm voldaan
worden.
j Alzoo: Frans MuLicr, een rechtvaardig mau,
begon zoo langzamerhand zijn dertigste jaar
tc bereiken: hij was van voldoende lengte "in
1 m do komedie uiet door ziju voorman in zjjii
genoogen helemmenl ie wordcu, blond, ge
voelvol, welbespraakt, en van zijn twintigste
jaar nf.in den tabaksbaudcl zijns vaders,
onder het pseudoniem „en Zoon" verborgen;
eerst onlangs was bij hoofd der firma ge
worden.
Bijzondere kenteekenen: ongehuwd.
Zeer velen dragon het celibaat root wel
behagen en gratie, on blijven zoo gedut-u:
verschanst, dat men ben ter dege uitbougerdn
moet, voordat zij zich aan don ambtenaar
van den Burgerlijken Slanwd overgeven.
Andoren daarentegen willen wil trouwen
cu doon er moeite genoeg voorzij bezoe
ken bals on soiréc. koen de gevaren van een
verkoudheid of verloving troLoe rende.
I Doch in dit opzicbl was Muller oen com-
pleteeremlc uitzondering. Sedert ziju jirille
jeugd coquettecrdb Jiij mol J.et echtelijk go-
luk, benijdde in dc warmste "zomerdagen den
meest overladen huisvader, en miklóze po
gingen, oin 7.oo mogelijk in dien zaligen toe
stand tc goraken, waren «loods mislukt; niet
door zijn hooge cischeu, iu geen enkel op
zicht door eigen schuld, maar alleen door de
grillen van een ondeugend noodlot, dat op
hom gebeten scheen.
Ren „anti-Don Juan" kon Muller ge-
mi worden, wam van dc ondeugendheden
ecu aantal blondines en bruettca was hij,
us Muller, tabakshandelaar, het schulde
loos offor.
Te vergeefs plaatste hij met aanzienlijke
kostc-n verlaten weduwen in een garen- en
bandwiukei, vruchteloos was hij minzaam
tegen alle jonge dairies, die op zijn weg hom
ootmocttoii - al zijn streveu bleef zonder re
sultaat. Steeds vormde hjj hot zeldzame
schouwspel van oen man, „die bleef zitten".
Daar hij hot monde word om langer schat
ten ie verzamelen, die bij aan niemands voo-
'cn leggen kon, deed Muller zijn zaken aan
rant on koobt oven huiten de stad eun
moois villa, om daar als vrouwen vijand te
lijven leven.
Muller redeneerde aldus al mogen de vron
en niet aangenaam zijn, zjj kunnen toch
uuh: wenendaarom wilde hij er cone, niet
oor zijn hart maar voor dc waarneming
an zijn huishouden engageerenzijn mid
delen veroorloofden hem dat. Intusscbeu
moo« deze vertegenwoordigster van het
schoont geslacht, door ecu voor oen iegelijk
geruststellend uiterlijk voorkomen, zekere
garantie tegen gevaren van anderen aard
bieden waut hij wilde niet meer huwen.
Oecooomhche dames van eiken leeftijd de
fileerden voor zijn oog, doch dc bezwaren
hoopten zich op.
Kn toch wilde hij met In de klauwen van
een huishoudster vallen; in den regel het lot
van don boklagenswaardigen huwbaren celi
batair.
Toen Muller reed** geheel aan 't bestaan
van leelijkc vrouwen inoesl gaan twijfelen,
verscheen er een vrouwelijk wezen, dat aan
de hoogst opgevoerde eiscbcn in dit opzicht
voldeed. Haar gelaat had zóó weinig uit
drukking, dat hij gerust waszelfs haar
tollet getuigde van een aigeheele ontstente
nis van snoixle bedoelingen.
Sterk in liet bewustzijn van haar weinige
aantrekkelijkheid, naderde /.ij den heer Mul
ler, en zonder de minsic fratsen bekende zjj
haar veortigjarigen ouderdom. Dat be
loofde!
Voort» bekende z(j, dat zij weduwe was
van een man, wiens aandenken zij in een
klein pensioen vereerde. Terwijl zij het vol
komen register van vrouwelijk© bekwaamhe
den opgaf, waren daarentegen hare eiscbcn
zeer gering. Maar toen h(j op het puist was,
haar aan te nemen, kwam cr nog een onver
wacht beletsel.
Op liaro kookkunst zou tlccjn» een men-
schcuclor aanmerking kunnen inaUenhet
liuucn van haar gebieder zou dc sneeuw baar
reputatie outrooven, zij zou hem niet in zijn
iniddagtukjc komen sioron met jeremiades
zij kon das onverwijld in dienst tredon, „wan
neer meneer baar wilde vergunnen, om haar
eenig kind mee te hrcogcn.'
au haar krud kon zij niet scheidenhet
was baar onmogelijk, het aan vreemde zorg
toe te vertrouwen.
Hoewel kinderlawnai meer tot de attribu
ten van een gelukkige echtverbintenis be
hoort cn Muller in dit genre geen weemoe
dige herinneringen had, ontroerde hij toch.
Maar voor 't overige voldeed de aspi
rant-huishoudster aan alle, aan alle ver-
eischtcn.
Wat lo doen? Muller dacht na.
..Weet je wat?" zei hij al? slotsom van
zijn overpienzingen Huis is roim genoeg;
vt-ji te groot eigenlijk voor me. Breng je
kind mee: maar laat rk 't nooit zien of
hooren of je bent 't huis 7.00 gauw weer
nh ais je er in kwam'
Op deze voorwaarden, die bij voor zijn
huiselijke rust onvermijdelijk aolitte, werd de
goede vrouw aangenomen cn Muller bewil-
.ligde er in, da; xijn huishoudster in haar
vrijen tijd moedervreugde smaakte.
Nu zond b(j haar als kwartiermaa&ster
viv.roit en besloot, eerst te volgen, zoodra de
goii'-ele omwenteling ten z.ijnent ccu fait
.n-'-.-.-npH wezen zou de keuze van het ver
der dienstpersoneel liet hij over aan haar,
die voortaan onder zijn opperbestuur den
Al -poedigo irtving 'hij de uitnoodiging, om
in 't nieuwe Luis te komen, en aldra
moest liij ziju goede keuze zegenen en er-
••"•11, hoe groot de verblinding was, die
hem oorgcpiegcid bad, da: men den soms
1 knellenden echtelijken ring aau den
vnvg'.v steken moet, on; zich *t loven aangc-
iK'.-ni te maken.
Loyaal betuigde hij de huishoudster, die
in alles aan de verwachtingen beantwoordde,
zijn tevredenheid en al spoedrig gaf hij biar
te kennen, da*, hij baar een cadeautje had
toegedacht.
Bescheiden dc odgen neerslaande, zei de
goede vrouw, da: zij rriots meer dan haar
plicht deed en ai overgelukkig was, omdat zij
haar cenig kind bij zich* hebben mocht.
Ook in dit opzicht had zij woord gehou
den; Muller had dat kind nog niet gelroord
of gezien, cn zelfs totaal onbekend met het
geslacht daarvan - - want Muller wachtte
druke hij zijn tevredenheid uit door middel
vau oen magnifieke, grooto pop eu bybehoo-
ronden hansworst-
Me: deze schatten beladen trok dc moeder,
glimlachende natuurlijk van erkentelijk-
hcid - naar hare vleescl^Hitten terug. Nu, t
kind verdiende wel die geschenken't hield
zieli zóó rustig en stil, dat zijn bestaan alleen
door de bekentenis der moeder was gecon
stateerd geworden.
In dt 11 trots vau zijn uitstekend ingericht
interieur beijverde Muller ziob, om al zijn
trie oden en bakenden in zijn Ttrtculmn te
nopdJgen ook een jongere vrieml 'kwam wel
eens bij hem, en dat ging goed, tot op zeke
ren dag deze jonkman. Bonman genaamd, een
weinig geagiteerd zijn huiskamer binnen
sloof.
Wat voert je. zoo vroeg bier heen?" vroeg
Muller verbaasd.
Verachtelijk de train desavoeueerende, zei
dc bezoeker, „dat hij op de vleugelen ucr
liefde gekomen was".
Muller wilde juist voor toekomstige ge-
allcn uaar dit nuddel van vervoer informee-
en. toen vriend Bouman hem in dc rede
iel cn, ijjn schepen verhrandonde. met het
knal-effect voor den dag kwamdat bij
le trouwen wilde, 3e. «poedig, en 3e. dat
Muller bemiddeh.ir wezen moest.
Mot do grootste verbazing vernam bij
1. dat Bouman verliefd geworden was op
ziju huishoudster.'
Niet zonder ccnigo huivering vroeg hij,
„of zijn vriend de bedoelde persoon wel eens
goed bokeken bad?"
„Genoegzaam om in liefde voor baar te
ontbranden."
„Zij is niet jong.
„Dat gaat nog air
„Niet mooi
„Bekoorlijk1"
..Niemand kan beter dan lk over de deug-
dou mjjner huishoudster oordeelen maar tk
iiKict jo bekennen, dat je keuze me verbaast.
Lu ik dacht, omdat je haar zelden of nooit
bij me biDiien gezien badt...."
„Dat ik niet goed uh mjju oogen gekeken
heb? O, éénmaal ware reed» voldoende,
En hij maakte een smachtend gebaar.
Muller haalde de schouders op, maar be
loofde le doen wat van hein verlangd werd.
Hij deelde de huishoudster mede, welk
verecrcud aanzoek haar gedaan werd, en nu
was zij snel besloten, om voortaan haar licht
in eigen woning te laten schijnen. Hij be
richtte den goeden uitslag dadeiijn, en zorg
de, d.it dc beide gelieven den volgenden dag
rivds een «amenkonat teil zijnent hadden;
daarbij de discretie zoo ver drijvende, dat
hii met Voordacht zich verwijderde.
Maar wat wachtte hem. toen bjj vriend
Bonman w cderzag?
Deze blikte hem aan, alsof hij Muller met
huid cn baar wilde opeten, noemde hem
„schijnheilige huidhebar" en wilde bem
zclfe de deur uitwerpen.
„Wat scheelt je? Waarom noem je me
eeu huichelaar!"
„Dat zou je niet weteul Wat ecu be-
smaiktc streek, om roe die oude matrone op
don hals lc schuiven."
„E11 je hebt 't zelf gewild!" riep Muller
ten toppunt van verbazing Uit.
„Ben je gek?"
„Heb je dan niet om haar band ge
vraagd?"
„Niet van die ouwe!"
„Maar zóó óud is ze nog niet!"
„Neem je ze dan maar, dat knekelhuis."
„Haar ik kan toch niet helpen dat 'k maar
één huishoudster heb.'
„Houd je nu niet van den duuune, oude
hypocriet, jc wist heel goed. wie 'k bedoel
de - jij wilt de jonge v„-or je zelf houden."
„Welke jonge?"
„Die andere, die me eergisteren nog, toen
je niet muis was, opendeed."
„Dat kan uiet andcra dan m(jn huishoud
ster geweest zijn.''
„Misschien een achterkleinkind van haar!"
Nu begon dc stryd opnieuw en radeloos
.spoedde Muller zich voort, om aau dc schimp
taal van den verbitterden vrijer te ontkomen.
De gchcule historie begon hem wel een
weimgje verdacht voor tc komen.
Te huis gekomen, vertoonde hij aan dc ge-
:uotd-" lijkc huishoudsler een gezicht al» een
„Wat n er gisteren lusscuen mijn vriend
eu jou voorgevallen.?"
Meneer, ik kan er mets aan doen ik
«ai bereid, hem "t jawoord te geven, maar
hij iv. .1 mets van nu; weten!"
„Wou hij niets van je weten? Van wie dan
wc. i> Muller uit, die er nog niets van
begreep.
„Mijn kind!"
„.Je kind!"
„Jawel; maar mijn kind wil hora met heb
ben!"
„Hoe o-ud is je kind danV"
Achttien jaar, met uw welmeenen!"
De huishoudster wilde heengaanmaar
Muller, die door zijn jongste ervaringen ta
melijk van streek was. drukte eindelijk den
reciiimatigen wcnsch uit. om zijn. hem nog
geheel onbekende, slier naaste buurvrouw
eindelijk eens tc mogen zien.
Gehoorzaam guig zij haar kind halen en
ecu allerliefst meisje kwam blozend en
schelms lachend binnen om wel wat laat
hem voor „hare mooie pop" tc bedanken
Dc hoer Muller was een gemoedelijk man.
Evenals hij eerst ter wille van de moeder
aan het kind dak eu huisvesting verleend
had, behield hij nu, uit liefde yoor het kind.
de moeder iu huis.
Dat b(j een goed echtgenoot voor haar
werd. zal ieder kunnen begrijpen die de be
koorlijke bruid zag veel grooter wonder was
de wijze, waarop hij zWh lu ziju nieuwe be
trekking als schoonzoon schikte.
Doch de goede vrouw vordiende t onbe
zorgde leven, dat verder haar deel was
sedert li.iar kind vrouw des huizes geworden
was /.urgde z'u zoo mogelijk nog beter voor
dc huishouding, en evenals elk meubel in
t goed ingerichte huis, vonden ook weldra
jKip Cn hansworst een meer geschikte
bestemming.
Danirubnek
W.
Dartelen,
Damred auteur.
Spioukcpstraat a5, Scho'a
Alle correapODudentie, deze rubriek be
treffende, gelieve rnen te zenden_ aan bo
vengenoemd adres.
MEDEDBEL1NG.
Vail 1 Maart a-s. af is het adres van den
DninredactcjrBoosveldstraal 70, te Haar
letn.
PROBLEEM No. 2S5.
Mr. C. G. Vervloet, Rotterdam.
(Legaat Stains).
Uit „Het Damspel".
1
iS
1
5
1
M\
sa
y
H
15
Ml
1
HL 1
O
25
1 m
1 1 1
QUI
u
IS
35
u
L
n
n
O
iL
[J
15
1 Q
□1
1 C
46 47 48 49 50
WIT
Stand iu cijfers:
Zwart: 15 schijven op, 3, 7, 9, 10, 12/16,
18, 21, 22, 28, 35 en 36.
Wit 15 schijven op: 24, 25, 27, 31, 34,
39/45, 47, 48 cu 50.
PROBLEEM No. 286.
Autear. B. Beudin, Parijs.
(Legaat Stamsj.
Uit „Het Damspel".
Wit 8 schijven op; 17, 22, 26, 31, 33, 39,
42, 44 en 45.
PROBLEEM No. 287.
Auteur. A. Raymond, Iberville. (Canada).
Uit „Het Damspel".
ZWART
1 2 3 4 5
Mill
II M 1
II II 1
O 1 1
1
1 1 1 1
1 II 1
Q 1 1 1 1 1
MM!0
1 1 1 II II 1
46 47 48 49 50
WIT
Stand in cijfers:
Zwart 1 schijf op 43 en dam op 20.
Wit 2 schijven op: 18 en 31 en twee dam
non op 6 en 45.
Oplossingen worden gaarne ingewacht tot
uiterlijk Maandag 28 Februari a.e. bij d<n
redacteur dezer rubriek.
ONZE PROBLEMEN.
De problemen welke wij onzen lezers dit
keer ter ontleding aanbieden, zijn bijzon
der fraaie composities. Vooral Nos. 285 en
286 uit het legaat Stams (Constant 6taina
Rotterdam) zijn meesterstukjes.
Al deze vraagstukken onlleenen wij aan
„Het Damspel", het officieel orgaan van
den Nederlandsohen Dambond.
Wij maken tevens even van de gelegen
heid gebruik de aandacht onzer lezcrB te
vestigen op bedoeld maandblad, hetwelk
maandelijkse verschijnt in 12 pagina's met
een zeer leerrijken inhoud (Gespeelde par
tijen, problemen, kroniek ecz.) en waaraan
de sterkste damspelers medewerken (o.a.
Mr Isidore Weiss, de ex-wereldkampioen.!
De abonnementsprijs van bedoeld
maandblad bedraagt slechte drie gulden
per jaar.
Op aanvraag zendt de redacteur dezer
rubriek gaarne proefnummers.
OPLOSSINGEN.
De auteursoploseing van Probleem No.
279 is:
:17; 42—37; 25-20:
r&n Probleem No.
A. Wit: 27—21; 28—22: 23:21; 29—23 33.2
Zwart: 16:27; 17:28 26:17; 19:23.
B. Wit: 27—21; 23-22; 36—31; 33:2 en
Zwart: 16:27; 27:18; 19:28.
C. Wit: 27—21; 28-22 22:2; 37:26 33:22;
2—16; 22:11/13 en wint.
Zwart- 16:27; 19:28; 26—3!; 37—32; 32-37;
12:17/18.
De auteursoplossing van Probleem No.
2S1 is:
Wit: 28—22; 22—18; 35-30; 33:2; 37:7 en
Deze problemen werden goed opgelost
door de heeren: W. van Daalen. J. Wie
lenga; P. A. Nooy, F. A. Berkemeijer, J.
Ringeling en H. G. Teunrsse, allen le Haar
lom; P. van Amersfoort en J. van Stocn-
wijk, allen te Schoten en A. H. v. d. Geest
le Lisse.
PROBLEM ISTEN WEDSTRIJD
HAARLEM'S DAGBLAD.
Wij ontvingen van de jury, belast met
het beoordeelen der inzendingen in boven
genoemden wedstrijd, beriebt, dat zij ver
moedelijk deze week met haro werkzaam
heden gereed zal komen, zoodat wij hoogst
waarschijnlijk den uitslag in onze vol
gende rubriek zullen kunnen publiceeren,
terwijl dan tevens de oplossers wedstrijd
zal aanvangen.
Wit: 5044. 33-29. 3
36—33 32:1 en wint.
De auteursoplossing
EEN SN"EEUWTOCHT DU NACHT.
Mea (schrijft a&n 't Ilhlcl.:
Als student In Züricht zou ik bef
Hollandseh lozend publiek eens on de/
de oogen willen brengen, hoo heerlijk
het voor oug is, zoo nu en dan de ber
gen in te kunnen wippen en daar
lichaam en géést weer eens grondig op
te frisecben. Misschien denkt oen II.
B. S.'ex of gymnasiast er dan eens
over om hier tc komen studeer en. Ik
geef daartoe het volgend relaas van
een tochtje m het Gottbard-g»A>ied:
Met den Gotthardsneltrein vertrok
ken we oir. hoif êcxi uit Zürich: Lunch
uit 't handje; dikke worstjes („üebfl-
bligs") en broodjes. Eerst zagen
nog nergens sneeuw, maai bij Zug be
gonnen er groote witte plekken teven
de schaduwhellingen op te liggen en
voor bij Altorf, waar de lijn eterk be
gint te stijgen, zagen we de eerste
ski-sporen al.
Wat is dat toch een prachtig tra
ject, die Gotthard-haanDe trein
draait zich daar met zijn keartunneJs
en viaducten langzaam door het woes
te dal naar boven.
Telkens verandert 't uitzicht. aa
alle kanten kan men de twee groote
WasserkrafDAn !agecï" bewonderen,
die unponeeren door hun groote blus
leidingen, die hoog tegen den i-org
oploopen en waarin 't water zich
naar beneden perst; de reusachtige
turbines m. En In den trein voelt men
zich rijden op de eleclrieche kracht,
die daar beneden in die lnrbine6 ge
draaid wordt: sinds verleden jaar
trekken de nieuwe electriedhe Goti-j
hardbahn-locomotieven de /.ware trei
nen over de hoogte.
Om kwaa-t over drie waren wo in
Göschenen, waar we uitstapten. De
trein verdwijnt daar n.l. in den tun
nel onder dtn St. Gotvard en wij
wilden er boven op zijn. Dub namen
we daar het tandradbaantje naar An-
dennatt. E11 en half uurtje later wa
ren we boven.
Daar stonden we midden 111 dc n ik
ke sneeuw! In een minimum van tijd
werden de ski's aangekl:pt en dan
schoten wij vooruit met onze zware
Ruckzakken en overtollige kleeren op
den rug. Als een bevrijding zijn dia
eerste oogenbllkken: men voelt zich
ineens in een hetere en mooiere we- 1
reld. Met diepe teug-en ademt m-n de j
heldere bergluctli in en lies tintelt van
kracht en lust. Toen we het dorpje
Andermatt door waren en 't laatste
hotel achter ons hadden, hielden we
even stil. Wijd om ons heen lug de
heerlijkheid van de sneeuw. Hechts
voor ons was de zon juist aolit.r de
hergen verdwenen, maar ze bescheen
nog de sneeuwtoppen achter on?. En
héél stil was 't, zoodat de kleuren van
den zonsondergang nog sterker tot
ons spraken in hun hetoovenenden
gloed.
Dan weer vooruit, op een rijtje acu
ter elkaar in 't spoor van den voorste,
vooruit. Geen van ons keek meer oen
na&r de wondtf en van kleur en gloed
die we achter ons wisten. Want als
je eenmaal achter raakt, is 't verba
zend moeilijk om de anderen weer in
te ha! n. We kwamen door Hosp n-
thal, een klein bergdorpje met eeu
stuk of dertig mooie groote boen'-n-
huizen en eeu schilderachtig kerkje.
In een herberg gingen we nog een
kop warme thee drinken en wat sten,
sm toen we weer buiten kwamen, was
't a'. donker. En toen begon de nach
telijke tooht, mijn eerste bestijging bij
maanlicht, langs den straatweg, naar.
de pashoogte van den St. Gotfhard.
Nooit zal ik dien toch vergeten,
We begonnen met in 't pikkedonker
't dorpje te verlaten en half op der»
tast onzen weg t.p zoeken Maar al
gauw hadden zich onze oogen aan do
duisternis gewend en konden we ge
makkelijk het ski-spoor volgen, dat
den morgen van dien dag gemaakt
was. Eenmaal 't tempo ingezci. enig
't in gestadigen gang weer achter
elkaar.
Toen we zoo een tijdje goJoopen
hadden, kwam de maan op over de
bergen aan den linkerkant van 't dal,
waarin we den straatweg volgden.
Met stekend wit licht kwam he teerste
maansegmemt over d? bergen kijken
en dat groeide en groeide tot zich de
ronde maanschijf vrijmaakte en op
steeg in den don kerb lauwen nachthe
mel. Rondom de maan was de lucht
pikzwart en zonder sterren, zoo ver
blindend was haar licht. E11 vér
der gingen we in een droomwereld.
Het was als een klaar heldere zonne-
schijnt door een donkeren bril bezien,
maar door een die alles duizendmaal
schooner maakt:-. Da sneeuw weer
kaatste 't maanlicht in fijne nuan
cen op zijn hellingen er. gtoofinuen
en 6checn overal bezaaid met fonkel-
diamantjeg. Maar omdat 't directe
licht maar van één kant kwam a?n-
getzien de lucht donker bleef), hield
alles dat fantastische, dat spookach
tig kleurlooze van deal nacht.
En spookachtig kwaan ook de wind
soms plotseling opzetten, als een zee
wind die over de duinen aangewaaid
(Een avontuur van u.:; Lachenden
Kavalier).
Naar hel Jingclséh van
BARONESS ORCZY.
Geen wondei dus dat <le Stuihou-
der, uioe en ziek, ecin schim van w&t
bij vroeger geweest was, cr lang niet
zeker meer van was dat men hem
van liarte zou verwelkomen als hij
zich vertoonde. Dc mens-dien hadden
hem den moord op Oldcnbainevelt,
den vertrouwden staats.nooit
vergeven, evenmin als zijn st.-*ngh-u1
tegenover de zonen van Banievelt.
Zijn ongeévouaaidc strengheid tegen
over menschen die bem bel nodigden,
zijn roekeloozc eerzucht en strenge
tucht hadden gemaakt dat hij meer
gevreesd d.un bemind werd.
Toch was hij ln hun oogen nog de
verdediger van de vrijheid der Ver
een igde Provindhn, de knapste veld
heer van zijn tijd, die, door zijn ge
duld, zijn knapheid als soldaat en
zijn onuitputtelijke vaderlandsliefde,
de grenzen van zijn land verdedigd
had legen een inval vau het machtig
ste leger van dien tijd. ltij was voor
lien dc man die den heiligen Neder-
landschen bodetn bevrijd had van
Spaansche soldaten en Spcansche
overheersdiing, die het werk ven zijn
vader had aangevuld en voortgezet
011 de onafhankelijkheid aan dc re
publiek tot een» voldongen feit liad
gemaakt. Om wat hij vroeger gedaan
had voeldeu menschen als mijnheer
Bcrcsicyu eu zijn vrienden groeten
e&rbied voor hem.
En wanneer Maunts van Nassau in
©en klein stadje als Amersfoort kwam,
zooals hij vandaag gedaan had, dan
werd hij eerbiedig, zij het dan ook
niet met de vroegere geestdrift en
toejuicliingon ontvangen. Men vergat
voor con oogcaiblik zijn onuitstaan
baar humeur en zijn eerzucht werd
heat vergeven als men den man zag
die voor hen gevochten had en zich
zelf nooit had ontzien totdat hij voor
hen alle rcchtw had veroverd die
voor hen rncor waarde hadden dan
alle schatten ter wereld.
Alle hoofden bogien zich dus in eer
biedige stilto toen hij, tussclien de
bruidjes in, voorbij wandelde. Maai
de hartelijke blikken van de menigte,
de grappen en de gefluisterde begroe
tingen. waren voor mijnheer Bere-
steyn en voor zijn gezin.
Par. 2.
Twee knappe bruidjes! Jongejuf
frouw Katharina van den Poele, liet
eon tge kind van een rijken reeder, lid
der Oast-1 udjsche Compagnie, een de-
ge-lijk burger en een van de steunpi
laren van den overzeeeehen handel
van zijn land. Zijn dochter, in schit
terend brocuat gekleed, mei een stijf
keurslijf <Lat haar blijkbaar zeer hin
derde, plaste op haar hooge schoen
tjes door de modder naast den Stad
houder; haar met vele ringen ver
sierde handen hielden de plooien van
liaar japon vast, om er voor te zorgen
«iat deze niet vuil werd. Kalm en rus
tig hoorde zij met een voldanen glim
lach de vel© complimenten aan die
door het volk geuit werden over haar
mooie gelaatskleur, haar zorgvuldig
geborstelde haar cn schitterende ju-
wceien. De kloixie Katharina zag er
goediB uit ©n was liet toonbeeld van
een gelukkige bruid, niettegenstaan
de het feit dat haar bruidegom, die
v.'ak achter haar Jtep, voor dezo ge
legenheid een wel wat somber gezicht
zette.
Nirolaes Beresteyn. de eenige zoon
van den Burgemeester, had toch
werkelijk geen reden om somber te
zijn. Zijn bruid wekte algemeen de
bewondering op, zijn eigen fortuin
zou meer dan verdubbeld worden door
de bruidschat die Kaatie meebracht
en idle geschillen met zijn vader, alle
verraad en b&jirog vaat de afgeloo-
pen drie maanden, waren hem ruim-
e». boots vergeven. Het was dus des te
vreemder dat vandaag alleen zijn ge
laat even somber stond als dal van
den Stadhouder en men hoorde er
dan ook menigo verwonderde opmer
king over maken.
1-iet is misschien moeilijker om over
de tuodere bruid en bruidegom te
spreken. Wij kennen allen het mooie
schilderij van Gilda Beresteyn dat
Frans llals een drie maanden te vo
ren van haar gemaakt liad. Die groo
te meester in het portretschilderen,
had zoo juist weergegeven wal haar
gaootjte bekoorlijkheid uitmaakte:
wilskracht en jeugd. Men noemde
haar vaak teer, maar ik begrijp uiet
hoe men een dergelijke uitdrukking
kon bezigen over iemand die zoo vol
leven was als Gilda Beresteyn. Haar
blauwe oogon straalden altijd vun
levenslust en wanneer zij ontroerd
was v. at dikwijls gonoeg gebeurde
werden zij heel donker. Er ging
iets geheimzinnigs van haar uit; ze
kon zoo eigenaardig ,,van binnen uit"
glimlachen, zeiden de mensehen. Men
beweende ook dat haar glimlach ais
't ware een weerspiegeling was van
de uitbundigheid van haar bruide
gom.
Dien bruidegom kunt gij niet weer
veraoten. als «rii eenmaal de schilde
rij hebt gezien dien Frans Hals van
hem maakte en die bij; „De Lachen
de Kavalier" noemde.
Voor dezen ©©non keer, komt er een
ernstige en tegelijk ocgeduldige uit
drukking in zijin oogen terwijl hij ach
ter zijn bruid aan loopt. Er zijn diepe
rimpels in zijn voorhoofd gekomen.
De menschen zijn hem dadelijk wol-
gezind, vooral de vrouwen. Zij die
geen zoon hebben, wenschen dat zij
er een mogen krijgen, die nel zoo op
groeit als hij: lang en statig als een
jor.go boom, mei oon imponeerend
uiterlijk zooals men zelden vindt in
de Nederlanden; lüj draagt zijn prach
tige trouwklearen alsof lüj nooit een
1 oor en broek en een wollen buis in
zijn leven had aangehad. De vrouwen
bewonderen zijn prachtig bewerkte
wambuis, dc kostbare kant aan hals
cu mouwen, den niet vecren versier
den hoed die zijn jonge en vastbera
den gelaat omlijst. Maar iedereen is
er verbaasd over waarom ecs» bruide
gom naar de kerk zou gaan met hoogo
rijlaarzen die tol halverwege zijn dij-
beenen reiken en waarom hij een gor
del ©tt sporen a-iu heeft. Een druk ge
fluister ontstaat onder de menigte.
't Is eert v reeimdeiing, zeggen zo.
Maar hij heeft in Holland ge*-
vochten.
Ja, maar hij komt eigenlijk uit
Engeland.
Een romantische geschiedenis.
voot kort kende hij zij» vader
heelemaai niet.
Sommigen zeiden dat de naam van
den bruidegom eigenlijk Hlakmey
was en dat zijn vader eeai njk en
machtig edelman was in Engeland.
Maar cr waren anderen die zich bem
herinnerden als een arme soldaat die
Diogenes g-tnoemd werd. Vroeger ken
de niemand hem bij een anderen
naam en niemand, behalve Frans
Hals, de schilder uit Haarlem, wist
waar hij vandaan kwam en wie zijn
famili© was. In dien tijd was hij met
zijn twee vrienden een vreemd
spannetje! er altijd op uit om wat
vroolijkheid in de stille, oude stad te
brengen, waar zij hun tenten opsloe
gen als er tijdelijky niets t© vechten
viel.
De bruigom van juffrouw Beresteyn
had gevochten in Frankrijk en ir»
Vlaandeern, in Groningen en Brabant
en er werd gemompeld dat hij kort
geleden zijn leven gewaagd liad om
dat van den Stadhouder te kunnen
redden. Er gingen nog veel meer ver
halen over hein, le lang om tc vertel
len; en de menschen gaapten hem aan
terwijl hij liep lamgs de kade en de
Korte Gaj'cht tot aan de Mariakerk-
j (Wordt yorvolgd.)
