Hmilem'S Dssruo
De NAPOLEON
herdenking ie Parijs.
BaMssiantl
Dewaarde van Elzas-Lotharlagu,
deroë; blad.
Zaterdag 7 Mei 1621
De Pmrijsche correspouvient van de
Telegraaf schreef Woensdag:
Z." .«É-Hêl was heden een druile
rige regentfa^~Wt wel stemmig ia, doch niet
bevorderlijk voor de viering van de herdenking
[van een groot man, die honderd jaar geleden
Bt. Helena een eenzamen dood stierf. Maar
(waar de plechtigheid althans heden hoofd
zakelijk in de „Notre Dame" en in de
^.Sorbonne" plaats had, schaadde de vegen
piemand. Trouwens er was geen groote be
langstelling van de zijde van het Parijeche
publiek. Misschien is zij morgen gxooter,
wanneer een militaire parade wordt gebonden
bij den Are de Triomph, en er om 6 nur een.
ceremonie zal plaats hebben ln de kapel van
hot Hotel dos Invalides.
Toch was de sohoone kathedraal hedenmor
gen geheel gevuld met autoriteiten en gonoo-
Bigden, Ook de groote tribune, die voor het
publiek was opengesteld, was geheel gevuld.
Kaarten voor de gereserveerde plaatsen waren
al vóór Zaterdag niet meer te krijgen.
Welk een schitterend inllieu, die kathedraal
[voor den lijkdienst van den grooten keizer,
melk een prachtige omgeving, dezelfde die hS]
pij zijn loven kende in zijn meest roemrijke
[dagen.
De plechtigheid zou om half elf beginnen,
[doch om 10 uur was het bijna reeds onmogelijk
bet gebouw binnen te dringen. De president
der republiek was niet aanwezig, maar werd
■Vertegenwoordigd door generaal Los6on. Wel
maren zijn vrouw en dochter aanwezig. Gene
raal Hergnult vertegenwoordigde den minister
van oorlog. Verder waren aanwezig de voor
zitter van den Parljschen gemeenteraad, leden
van de rechterlijke macht, maarschalk Pé
tain, generaal Castelnau, generaal Nivelle, ge
neraal Malstre, generaal Pay olie en generaal
Peau, admiraal Bienaimée, die door 150 hoofd
officieren vergezeld was. Het geheel maakte
pen schitterenden indruk.
Verder een aantal senatoren, kamerleden en
de gouverneur van Parijs, de prins en prinses
George van Griekenland, die een geboren Bo
naparte is, de prinses Joachim, Paul en Alexan
dre Murat, de prinses von Moscowa en gravin
MuraL Maarschalk Fcch was niet aanwezig.
De mis werd opgedragen door kardinaal Du
bois, aartsbisschop van Parijs, bijgestaan door
monseigneur Gosselin, bisschop van Mosynople
en monseigneur Kerscher, aartsbisschop van
ELaodlcée.
De kerk was schitterend versierd mot vaan.
dols en tropheeën, doch men had zorg gedra-
Igon om politieke manifestaties te voorko
men dat geen ke'izerlijke emblemen, als ade
laren. daarbij voorkwamen. Alleen was het
Violette kleed afgestaan, dat bij den terugkeer
"van het stoffelijk overschot uit St. Helena de
kist dekte. Een orkest, verschillende koren en
;de kapel van de Garde Répuhlicaine voorden
/achtereenvolgens nit een marche funèbre, het
Requiem, het Kyrie Eleison en andere kerke
lijke liederen. Vijfhonderd koorknapen zongen
|op aandoenlijke wijze het Libera Mo.
Nadat de mis geëindigd was, namen de aarls-
'bisseboppou plaats tusschen de maarschalken
en generaals. Daarop nam de abt Hennocy
(het woord, om eenvoudig en welsprekend te
■erkennen, wat Napoleon voor Frankrijk is ge
weest en te zeggen, waarom het groote vader
land hem dankbaar was en moei. zijn en vooral
de volgende woorden maakten grooten Indruk:
„Napoleon begreep, dat na zoovele bloedige
revoluties, hij om te regeeren, een godsdienst
noodig had. De groote kei kV droeg ln zijn ziel
een gToote missie en bij had dat sterke geloof
lin zich, dat ware helden maakt".
Ten slotte bracht de abt hulrle aan de maar-
echalken en soldaten, die voor het vaderland
ïijn gevallen.
.'one-rilog schreef .'i. v. ;:t.
Het mooie weer en de
fvrlje Hemelvaartsdag hebben hedenmorgen
een groot aantal Parijzenaars naar de mili
taire revue gevoerd, die b|j den Are de
Triomphe, ter herdenking van den honderd
jarigen sterfdag van Napoleon werd gehouden.
JDe Are de Triomphe bood een schitterenden
(aanblik tegen den grijsblauwen hemel, en
Beek een geweldig altaar, waarvoor een gan-j
Bcho natie kwsm nederkniclen. Het middel
punt daarvan was het graf van den onbeken
den poilu. Daarachter waren opgesteld een'
twaalftal Elzasser meisjes in nationale Klee-
«Jerdracht, die bij borden stonden, welke do
namen Klebor, Casalle, Lefebre, Kellcrman,
!Ney Rapp en Monton droegen.
Links daarvan had zich het corps diplomatic
que opgesteld. Rechts een aantal hoofdofficie
ren. waaronder wij opmerkten de generaals)
Maitsre, Boisrondy, Berdoulat, Buat, Pau Bi-t
Eioa, Maugln, Dubail en de maarachalkenJ
Fayolle, Foch en Pétain, en verscheidene an
dere autoriteiten, waaronder de minister ran
Oorlog Barthou.
Even vóór halfelf verschijnt, onder iuid ge
juich van de menigte, de president van de
[Republiek. Luid schallen do fanfares der
garde. Dan neemt Barthou hot woord. Napo
leon, zegt hij, is thans geen politieke traditie
meer. Hij verschijnt ons tegenwoordig als een
nationale glorie, zeer groot en zeer hoog, die
bet eigendom van een leder is.
Sprekende over den wetgereuden arbeid van
[Napoleon, zegt Barthou verder: Wij leven
(nog onder zijn werk, dat noodzakelijk en wel
dadig was. Wij danken het aan het genie van
[Napoleon. Spreker gaat dan de geschiedenia
pa van Napoleon's opkomst en regeeriug. en
spreekt verder van zijn politiek tegen Prul-
:Bcn. welke hij vergelijkt met die van thans.
|Hoe ook Napoleon in 1808 de macht van Prui-
*en meende te moeten binder, door een mlll-
jtaire conventie, welke de militaire heer
schappij aan banden legde, maar hoe hij niet
(gerekend heeft op de huichelachtigheid van
/Pruisen, die nooit wilde erkennen, geslagen
Ste zijn.
1 „Arme, kleine, onbekende soldaat", gaat hij
'voort, „die hier je laatste slaap slaapt. Dier
baar kind van een dierbaar vaderland, jo bent
niet tevergeefs gevallen. Als overwinnaars in
de meest gerechte zaak ter wereld, hebben wij
je hier te ruste gelegd onder het monument
Van onze groote glorie, om je Ie wijden aan
Ide vereering, die onze harten bijeen brengt,
onder dezen triujmfboog van den grooten kei-
ser."
Zijn lange, met vurig enthousiasme uitge
sproken rede werd herhaaldelijk door gejuicn
budarbroken, dat eindigde In een ovatie.
De zon is au door 3e wolken gebroken.
iWeer schallen de fanfares, dan trekt generaal
Trouchaud zijn degen en vangt de parade aan.
IDe Chaat du départ klinkt trots over het
Eleln, dat zooveel glorierijke oogenblikken
eeft gekend, en waarvan de smaad van 1870
Ito Verdun en aan den Yser ls weggewlsclit.
Achter generaal Trouchaud komen eerst een
aantal politici en op hen volgen de kweeke-
tlngen van St. Cyr, met Bé pluimen en «e witte;
handschoenen, waarmee zij in 191* Dei en
onbevreesd den vijand tegemoet traden, nog
niet denkende aan feldgrau en helmen, die
ben later beter zouden beschutten. Zij krlj
gen donderende ovaties van bet publiek. Ach
ter hen gaan de marinesoldaten, hun muz.ek
heft het Sarabre et Meuse aan.
Een nieuw gejuloh wordt gehoord. Daar
gaan de oude vaaudels, die zich In de keizer-,
liike veldslagen zooveel roem verwierven.
ZB zijn stukgeschoten en hangen ln flarden,
maar dit is des te eervoller. Een herig ontroe
rend oogenblik volgt, als deze oude vaandels
onder het gejuich van de diepbewogen me
nigte eerbiedig voor het graf van den onbe
kenden poilu salueeron. Dan volgen latante-
rie en artillerie met de roemvolle 75 c.M ka
nonnen, koloniale troepen en cavalerie. De
menigte begroet elk vaandel eu begint tol-
kens opnieuw te juichen.
Wanneer de defileerende soldaten voorbij
zijn getrokken, nadert Millerand het graf van
den onbekenden poiln en neemt eerbiedig zijn
hoed af. Achter hem staan Foch, Pétain en
Fayolle. Zij brengen het militair saluut.
Benige oogenblikkeu van stilte, en dan gaan
allen heen en is de plechtigheid afgeloopen.
Maar ginds van de Avenue de Jena klinken
nog de faufare-i der troepen en het gejuich
der menigte, welke het leger, dat in 1914 het
werk 7an Napoleon overnam, een dankbare
ovatie brengt.
Dos namiddags om 5 uur had een militaire
plechtigheid plaats ln het Hotel des Invalides
ivoor het graf van den keizer, waarbij maar
schalk Foch een redo uitsprak.
Vele Nederlanders hebben, evenals ik, ge
toefd aan de graftombe van Napoleon en on
der de wondervolle belichting, die zelfs op
grauwe regendagen innige kleureffecten too-
vert en in de diepe stilte, die daar gewoonlijk
beerscht, gepeinsd over het leven van den
grooten hervormer, die zulk een enormen in
vloed gehad heeft op Europa's politieke
leven.
Hedenmiddag was de koepel gevuld met veel
mondain publiek, mondain gedoe en praal,
doch de praal die Napoleon gedurende zijn
leven zoo dierbaar was. Alles wat in Frank
rijk groot is, stond aan zijn tooibe. Daar wa
ren de minister van Oorlog Barthou, de maar
schalken Focli. Pétain en Fayolle, de meeste
generaals, wier namen in dezen oorlog een
goeden klank kregen, een aantal andere auto
riteiten, zoowel civiele als militaire, en ver
der Napoleon's laatste familieleden, prins
Murat, prins George van Griekenland met zijn
g malin, een geboren Bonaparte, prins Ro
land, prinses ,M5rafprins en prinses van
Zweden, geboren os B:\iuharneis en prinses
de la Moskowa.
De aartsbisschop van Parijs leidee den
dienst. Niemand daalde tn den grafkelder at;
allen schaarden zich eerbiedig om het graf.
De aartsbisschop stond daar aan den manne
ren rand van de tombe waarovc-r bijna een
eeuw lang reeds zoovelen zich eerbiedig ge
bogen hebben en gaf daar de absolutie en
onder een doodsehe stilte psalmodieerde hij:
(Requiem acternam dona ei, Domine, animae
famuli tul Napoleonis. Op purperen kussens
lag de degen van Austerlitz.
Dan trad Foch naar voren, legde zijn hand
op den roemvollen degen, die eenmaal het-
Eelf,de voor Frankrijk, als FoCh thans gedaan
heeft, en sprak daarop een lofrede op Napo
leon uit Hij ging uitvoerig de boogo militaire
wetenschap na, zooals die uit zijn veldslagen
aan den dag is getreden. Hij wees ook op de
fouten van Napoleon, nl. dat deze niet begre
pen heeft, dat oen volk niet enkel kan leren
op zijn glorie, doch ook moet werken, daar
boven eiken oorlog de vrede verheven blijft,
Ala militair noemde hij Napoleon den groot-
sten legeraanvoerder, die de geschiedenis tot
nog toe heeft opgeleverd. Op 2'J-jarigen leef-
■we'rO.cnd vooral waren zija laatste woorden:
Sire. slaap in yiece. Van uit het graf zelfs
werkt gij nog voor Frankrijk. Indien onze
troepen na dezen oorlog zegevierend door des
Are de Triompho zijn getrokken, welko gij
gebouiwd hebt, dan in dit, ómdat de degen van
Austerlita hun. de richting aangaf. Do lessen,
die gij ons gegeven hebt, overleven u. Uit de
stralen van uw onsier:o!ijkeh roem zullen de
generaties neg langen tijd de wetenschap put
ten. voor de verdediging van het vaderland.
Als Foch uitgesproken heeft, breekt juist
het uur aan, waarop Napoleon een eeuw ge
leden eenzaam op fit, Helena is gestorven.
Een oogenblik van stilte, dan begint de stem
van hc-t. kanon .te spreken. De stem. die Napo
leon als muziek in de ooren klonk in de wild
ste momenten van zijn leven. Roem, roem
■roepen de kanonnen en al hooren vrij ze niet.
diezelfde stee.: Roam! Roem! klinkt op dit
zelfde oogenblik honderd en eenmaal over de
rotsige kusten van St. Helena; de eerbiedige
groet van Engeland aan een roemvollen te
genstander. Plechtig stijgen in de heilige hal
dode tonen op van Saint Saëns' Marche He-
roktue, begeleid door de donderende stem van
het kanon, die den bewoners van de Seine-
oovers, waar Napoleon verzocht, bod begraven
f® worden, au milieu du peuple, que j'al tnni
al mé, toeroept, dat een eeuw Is voorbijge
gaan. maar Np.poleor. nog altijd diep ln het
ihart van Frankrijk leeft.
Ee SsiifBreBtle te Londsn
Dp Fransebe premier over de sancties. 1
_1 Aan het eind van de zit
ting bedankte Briaud ln naam van alle gealli
eerden Lloyd George, „wiens erkend gezag de
besprekingen tot een goed einde brachten."
Hij vervolgde; „Wij hebben moeilijke, soms
angstige oogenblikkeu doorgemaakt, doch ten
slotte konden wij, dank zij het vernuft van onze
Belgische vrienden den verzoeningsgezinden
geest van Sforza en hot gezonde oordeel van
den vertegenwoordiger van Japan, de moeilijk
heden te boven komen en het schip in veilige
haven loodsen.
„Zoo zal het steeds zijn, zoolang wij vastaan-
oongesioten blijven. Wij betreuren het, dwang
te moe-ton uitoefenen, doch de eensgezindheid
ven ds geallieerden zal de Duitscbers overtui
gen van de noodzakelijkheid om te betalen."
IJóyd George zegde voor deze woordeu dank.
Da geallieerden kannen zichzelven gelukwen-
schen, ze ide hij, aan het einde der moeilijk
heden te zijn gekomen, die aanvankelijk on
overkomelijk leken. Hij verklaarde voorts,
zeer goed te weten, dat Engeland van Dultsch-
laud gescheiden Is door de zee.
„Als wij eenBgezind blijven", besloot hij,
„zullen wij den toestand in Europa kunnen
herstellen."
- Briand gaf aan eonige
Journalisten, vrieu lilj cfp de Qual «TOrsay een
onderhoud toestond, zijn voldoening te kennen
over de bereikte overeenstemming met do ge
allieerden. Hij voegde er aan too, dat het ver
drag van Versailles daardoor eindelijk ver
wezenlijkt zal -worden. liet protocol van Lon
den ging Briand voort, zal het vlottend maken
der vordering van de geallieerden op Duitsch-
laad vergemakkelijken, daar het de uitgifte
voorschrijft van gemakkelijke verhandelbare
obligaties.
Met betrekking tot de vraag, of Duitschland
do voorwaarden, medegedeeld door de Com
missie van Herstel, zonder voorbehoud zal
aanvaarden, verklaarde Briand, dat, wanneer
tMl/wiEJ nnlwoOT« of «I* «®-
woo rilt, onder voorwemU»! T»
«oer rfmere d. «a»ctl<> l»
„atlt. TOumoer Mf«wud
13 Mei zonder voorbehoud bevestigend an.-
woordt, treedt het verdrag van Vemil es k
werking zooals dat door het protocolvan
Londen nader ls omschreven, en wordt de
«reschorst. Mocht eohtor te eeniger
tijd worden geconstateerd, dat Duitschland in
eebrefcT to gebleven. dan treedt de sanctie
fSSisc? te werking en
de Roer samengetrokken hoepen bandelen
optreden. Deze troepen zullen niet
worden, omdat, wanneer Duitschland
Mei ja" heeft gezegd, hot daarna de 7°°*
waarden zal moeten vervallen die het neeft
aan vaard om de sanctie te vermijden,
DUITSCH1 .AND'S FINANCIEELE
VERPLICHTINGEN.
I)e door dc geallieerde gedlychte waarborgen.
Nadat de Opperste Raad
de slotverklaring iisd aangenomen, waarin d<
geallieerden hel protocol als een aanvullen*
dee-1 van het vredesverdang aannemen met be
trekking tot de schadevergoeding, waardoos
de modaliteiten van de betaling roet het ver-
drag in overeenstemming worden gebracht
werden aan do commissie voor de schadever
goedlng de fnoodige volmachten verstrekt ore
door middel van de c.^ ran ticcommissie er vooi
te zorgen, dat de verschillende hetaltngen dooo
Duitschland op de daarvoor vastgestelde date
ook rullen worden gedaan.
De Duitsche regeer: n'g zal tot dit doel ah
waarborg moeten stellen
i le de douane-ontval!,'sten en de opbrengsi
j van alle -invoerrechten
j 2e. de opbrengst van do heffing van 25
op de waarde van den geheelen Duitschen
i uitvoer;
3e. de opbrengst van elke directe of indirect*
1 belasting of iedere andere wijze van heffing.
welke de Duitsche re;coring zon kunnen voor-
stellen en welke de waarborgcommissie (die
niet bevoegd zal zijn tot inmenging in Duit-
ache regee^.-ingsmaatrcgeien), zou aanvaarden
ter completeoring van de beWe voorafgaande
bronnen van Inkomsten.
Duitschland zal de materialen en goederen
moeten leveren, welke iedere geallieerde mo
gendheid sal opeisefcen voor het herstel van
verwoest gebied.
De documenten, waarin
het nieuwe plan tot betaling der Duitsche
schuld, opgesteld door de Commissie van
Herstel, zijn neergelegd, alsmede do mededee-
ling der geallieerden dat Duitschland, indien
het u ie awe sancties wil vermijden, deze voor
waarden voor 12 Mei moet aanvaarden, zijn
hedenmorgen te Londen onderteekend.
Laatstgenoemd document werd onmiddellijk
na het einde der laatste zitting van den Op
persten Raad aan den Duitsschen gezant te
Londen overhandigd en volledige bijzonder
heden omtrent de wijze van betaling der
Duitscha schuld zullen hedenavond door de
Commissie vnn Herstel aan den Duitschen ge
zant te Parijs worden gezonden.
Men verwacht, dat de wijzigingen in de
Duitsche regeering, waaromtrent berichten
werden ontvangen, de voorbereiding zijn van
de aanvaarding der voorwaarden van de ge
allieerden.
Bij een nauwkeurige beschouwing dezer
voorwaarden valt het in de eerste plaats op,
dat de jaarlijksche last, welke Duitschland op
de schouders wordt gelegd, niet zwaarder is
dan die. welke het, naar Üuitfchland zelf ver
klaard heeft, in staat Is te dragen. De voor
waarden ztjn eveneens in technische overeen
stemming gebracht met den wezenlijken in
houd van het Verdrag van Versailles, waaraan
Duitschland zijn goedkeuring heeft gehecht.
De voorwaarden zijn geheel gelijk aan het
voorstel met betrekking tot de betaling in de
eerste vijf jaar, dat dr. Simons op de confe
rentie van Londen heeft gedaan Volgens art,
234 van het Verdrag van VersailVs, heeft de
Commissie ran Herstel verstrekkende be
voegdheden en de voordeelen, die daaruit voor
Dnitschland zelf voortviooien, heeft het blijk
baar tot dusver over het hoofd gezien of niet
In aanmerking genomen. Dit belangrijke ar
tikel bepaalt, dat de Commissie van Herstel
van tijd tot tijd de bronnen van inkomsten
van Duitschland en zijn betalingecapaciteiten
sal onderzoeken en na de vertegenwoordigers
van dit land in de gelegenheid gesteld te
hebben om te worden gehoord, de bevoegdheid
ïal hebben om de periode der betalingen te
verlengen en den vorm te wijzigen. Het voor
deel hiervan is, dat t. v.. t aan Duitschland
geen eisehen gesteld zullen worden, die niet
op weïk oogenblik dan ook, in overeenstem
ming zullen zijn met zijn betalingscapa-
siteiten.
Won zou het zich kunnen voorstellen, dat
Duitschland het eene jaar Ja staat ls den go-
tllteerden een groot bedrag te voldoen, ter
wijl het een volgend jaar slechte ta de gele
genheid verkeert om een kleinere som af te
ïragen. De geallieerden zullen dus bellang heb
ben hij DuRsch'tends economisohen en indu-
strieelen bloei.
Het ia van belang er nog eens op te wij
len, dat de thans ontworpen voorwaarden de
ParijeChe beskuiten opheffen. Wanneer Duitsch
land het ultimatum volkomen begrijpt, zal
het zich over dat feit verheugen.
De „Daily News" vestigt de aandacht op
een ander belangrijk punt, ®I. de bevoegdheden
en de samenstelling van de z.g. „waarborgs-
commisSie", welke toezicht zal houden op de
Duitsche douane en andere Duitsche instel
lingen, welke gelden opbrengen, die dienen
moeten als garantie vocrr de jaarlijksche af
betalingen. Deze commissi^ zal ondergeecaikt
lijn aan de oonrmissie van Herstel en een be
langrijke bepaling is, dat drie onderdanen'
van gewezen neutrale mogendheden er leden
van kunnen zijn. Dit brengt een nieuw eu
h©ilzaaan element in de betrekkingen tusschen
Duitechland en de geallieerden.
w een eofflj* en pf&ctTéé» ontwerp, en
er aal betaald worden in een munt, die te
landen. Parijs en New York gelijke waarde
li eeft. Wanneer wij er over spreken, Duitsch
land tot betaling te dwingen, dan bedoelen wij,
•het Duitsche volk te dwingen, een onaange
naam feit onder de oogen te zien. Het Duitsche
volk weigert dit te doen, tenzij het alternatief
nog onaangenamer is.
Het is zeer goed, dat het Duitsche volk thans
eens duidelijk aan het verstand wordt gebracht,
dat, wanneer het do voorwaarden der geallieer
den niet aanvaardt, de geallieerden tot daden
overgaan.
Deze aanvaarding moet voor 12 Mei geschie
den, ging Lloyd George voort. Frankrijk was
reeda op 1 Mei bereid om op te rukken, dooh
fwij ■wonsohten Duitsohland bedenktijd te la
ten. Er ls niets, waartoe het niet binnen dat
tijdsverloop zou kunnen besluiten.
Duitschland moet thans Inzien dat het de
wereld pdet io onzekerheid kan later., en dat
het geen andere keus heeft dan te aanvaarden.
Ten 6lotte wees IJoyd George er met nadruk
op, dat de betalingen, die van Duitschland wor
den verlangd, overeenstemmen met zijn econo
mische positie. De geallieerden zijn rechtvaar
dig, eerlijk en welwillend geweest
Met betrekking tot de critiek, die op de hou
ding der Fransche regeering is uitgeoefend,
zeide de premier: Frankrijk verkeert in een
geheel andere positie dan de andere geallieer
den, en zij, die critiek op FYankrijk uitoefenen,
moeten op de landkaart maar eens nagaan,
boever de Duitsche opinarseh zich heeft uftge-
Btrolct Hot belang van Frankrijk is het be
lang van Groot-Brittanniè.
Aequith. aeide daarop:
Dit is hot meest redelijke en practlsche voor-
Btel dat tot dusver is gedaan, en wanneer
Duitschland de huidige gelegenheid tot het
nakomen van wettelijke en zedelijke verplich
tingen ongebruikt liet voorbijgaan, een. gele
genheid, die zich wellicht nooit weer zal voor
doen, dan zou het een misdadige fout begaan.
Algemeen stomden dc lAgerhulsleden in met
hot schema der schadeloosstelling. Lord Cur-
zon hoopte, dat de bezetting van het Roerge
bied niet zou plaats hebben. Zij zkl nief plaats
hebben, zeide hij, wanneer Duitschland ernstig
poogt, zijn verplichtingen na te komen, en hij
vertrouwde, dat. wanneer toch tot de bezetting
moest worden overgegaan, het slechts een tij
delijke maatregel zou zijn.
BEPERKING DER IMMIGRATIE
IN DE VER. STATEN
Bet wetsontwerp door den Senaat aangenomen.
Sleohts met één.
stem tegen heeft de Senaat het wetsontwerp
tangenomen, waarbij de toelating van immi
granten tot de Vereenigde Staten wordt
frepsrkt tot 2 van het aantal personen van
iedere- nationaliteit, dat bij de volkteLemming
to 1910 in Amerika woouachtg was.
DE BESTRIJDING VAN HET
OPIUMKWAAD.
LLOYD GEORGE'S VERKLARING
IN HET LAGERHUIS.
Instemming van de parlementsleden.
£r_.'In de Lagerhuisrede van
Lloyd George tot toelichting der besluiten
van den Oppersten Raad wees lïlj op de wel
willendheid, welke gedurende «Je laatste twee
jaar door de geallieerden aan den dag is ge
legd, en op de mat®, ln welke Duitschland in
gebreken was gebleven ton aanzien van de ont
wapening, de veroordeeling der oorlogsmisda
digers en het betalen ran de schadeloosstel
ling. ÜR hot laatste aanbod van Duitschland
Ibloek, dat dit land het verdrag van Versailles
niet ernstig opvatte. Het is evenwel noodzake
lijk, zeide Lloyd George, dat de geallieerden
duidelijk maken, dat zij, bij alle bereidwillig
heid in zake Duitsohlands moeilijkheden, moe
iten aandringen op do eerbiediging van het vre
desverdrag.
1 Na de etaoheu, vervat in het ultimatum», toe
gelicht ia hebben, jteide Lloyd George:
De bemoc&ngen van den Volkenbond.
De consultatieve com
missie uit den Volkenbond, die belast ie met
de contróle op don handel in opium en andere
schadelijke verdoovingamlddclen, is Maandag
11. voor de eerste maal bijeen gekomen. De
cominlsete hooft tot taak, te zorgen voor hel
j uitvoeren dor conventie van Den Haag, ln
take den handel Sn verJooringsmlddelcn.
De commissie verzoekt den Voikenbonds-
raad, den leden van den Bond, die de conven
tie van Den Haag nog niet hebben geraüii-
j ecerd, ln overweging te geven, dit alsnog on
verwijld te doen. Voor do landen, die nog nl6l
tot den Volkenbond beknoren., zal men de wel
willende tuosckenkomst der Nedertandscbe
regeering inroepen.
De commissie stelde een vragenlijst op. d'<
I Bal worden toegezonden aan alle regceringen,
i welke de conventie van Den Haag hebben on-
Serteekend, ten einde de Inlichtingen te ver
krijgen, die zij voor de vervulling van haai
taak noodig oordeelt
HET MANDAAT VOOR HET
TANG AN Yl KA-GEBIED.
Voorstellen tan de League of Nations Cnion.
De sub-commissie voor de mandaten van de
Volkenbondsvoreeniging heeft hot ontwerp-
mandaat voor het Tanganyikagebied (Duitsch
Oost-Afrika) aan een nauwkeurig onderzoek
onderworpen. In vele opzichten keurt zij het
oniv.'orp goed, doch zij is van meening, dat
sommige artikelen in hun tegenwoordigen vorm
geen voldoende waarborg bieden, dat er in den
geest van het Volkenbondeverdrag zal worden
gehandeld. Zij heeft daarom vooretellen ge
daan tot wijziging van het ontwerp, ten einde
het in volledige overeenstemming te doen zijn
met het Volkenbondsverdrag.
In het artikel, dat de algemeene verant
woordelijkheden van den mandataris voor-
Bchrijft, wil de commissie een bepaling doen
opnemen ten behoeve van een geleidelijk op
voedingsstelsel en de ontwikkeling van zelf
bestuur Toor de stammen.
In het artikel met betrekking tot de bewa
pening zal de volgende bepaling worden op
genomen:
„De mandataris zal zelf geen troepen aan
werven. noch toestaan, dat dit door anderen
geschiedt, binnen het mandaatgebied voor
militairen dienst in troepenafdeellngen buiten
dat gebied."
Artikel 5, dat betrekking heeft op de af
schaffing dor slavernij, bepaalt hiervoor geen
tijdstip. Do commissie wenscht dit artikel
Eoodantg aan te vullen, dat de slavernij binnen
een Jaar moet worden afgeschaft.
Uit het land der Terboden whiskey.
Zondag J.l. Is ln den Staat New Jersey (V.S.)
de „van Ness Enforcement Act" ln werking
getreden. Iedere politiebeambte, die „gelooft",
dat Iemand alcoholhoudenden drank bij zich
of in zijn auto, enz. heeft, is bevoegd, zonder
meer een onderaoek daarnaar in te stellen-
Ook is do politie gemachtigd, op de zelfde vage
gronden huluzoeking te doen bij particulieren
en zoo de bewoner zulke weigert, is zij zelfs
gerechtigd, zich met geweld toegang te ver
schaffen.
De geestelijke moeder van deze wet is me
juffrouw Jennie van Ness, een der twee vrou
welijke leden dor wetgevende vergadering van
deu Staaf van New Jersey.
Deze strenge wetsbepalingen hebben een
komisch tintje gekregen door een geschiedenis,
die zich te Boston heeft afgespeeld.
Professor Louts Shaw, hoogleeraar in de
i chemie aan de universiteit van Harvard, werd
n.1. in arreet gesteld, omdat de politie in zijn
huis in eeu der deftige gedeelten der stad,
'n kleine hoeveelheid whiskey had ontdekt. De
i hooggeleerdo kon zich maar niet begrijpen,
I dat de politic dit 5»o ernstig opnam en zeide
tot den polltie-lnspecteur: „Ach mijn waarde,
we hebben toch ailoinddJ whiskey in huis"?
(Yen een Telegraaf-correspondent.)
De ijzer- en kolenmijnen, de petro-
Jeumbronnen, en de algemeene toe-
Stand der mijnen.
PARIJS, 80 April. Beteekenen de kali-
mijnen van Mulhouse voor Frankrijk, dat het
daarmee in den vervolge vrij ia van import
van potasch uit Duitschland, en dat het met
de aanwinst daarvan, Duitschland van het
kali-monopolie beroofde, de terugkeer der
groote ijzer- en steenkoolmijnen van Lotha
ringen verdubbelt zijn ijzer-productie en maakt
Frankrijk veel meer onafhankelijk van Duit
sche steenkool.
Welk een rijk mlneralenhoudend land Lof
tharingon I® blijkt wel uit de cijfers, dat haar,
concessies zijn uitgegeven over 48 524 H.A«
oppervlakte voor steenkoolexploitatie. 41.839
voor Ijzer. In exploitatie zijn drie groote
kolenmijnen en 40 ijzermijnen, waarvan een
gedeelte (circa 15) tijdelijk stilliggen met het
oog oji de tijdsomstandigheden.
De algemeene malaise en het gebrek aan
cokes ls er schuld aan, dat in tegenstelling
met do kali-mijnen van Mulhouse (welker
productie sinds het einde van den oorlog sterk
is opgedreven en 1913 verre overtreft) de ijzer,
mijnon minder produceeren, namelijk in 1919:
7.129 974 ton tegen 10.453.365 in 1918 ea
21.135.000 in 1913. Andere factoren als gebrek
aan werkkrachten hebben daar ook aan mee
gewerkt, want de Italïaansche mijnarbeiders;
die 31 van het arbeiderstotaal uitmaakten,
zijn aan het begin van den oorlog vertrokken
eu nog niet of maar zeer matig terugge-i
keerd. Verder hebben de Duitscbers gedurende
deu oorlog veel roofBouw gepleegd, en met
het doel met zoo weinig mogelijk kosten zoo
snel mogelijk ijzer te krijgen, namen zij het
zonder systeem maar weg, waar zij dit hst
makkelijkst konden krijgen. Om weer een
zuivere exploitatie te krijgen, moet er nu
vaak werk worden verricht in gangen, die
armer aan zuiver Ijzer zijn.
De Lotharingeche mijnen varieeren van 26
tot 84 zuiver ijzer in het erts, dus met eon
gemiddeld percentage van 30
In 1920, aldus deelde de heer Weill, direc
teur van het mijnwezen in Elz&a-Lotharingen,
mtj mc-de, was de productie ongeveer 8 mil-
lioen ton, waarvan 2/3 ter plaatse werd ver
bruikt en voor oen gedeelte naar België en
Luxemburg werden geëxporteerd, tc-rwijl 1/3.
voor do helft naar het Saargebied en do an
dere helft naar Westfalen ging. Jndien mc-n
meer cokes had gehad, zou de productie van
zelf veel booger zijn geweest.
Moest men dus het werk in de ijzermijnen
remmen, men heeft zooveel mogelijk getracht
het werk in de steenkolenmijnen te inten-J
sifeeren. De productie der drie groote mijnen;
in hot Moezel-departement was in 1919:'
2.511.000 ton tegen 2.662.000 in 1918 en
8.796.000 In 1913. Deze productie is zeer
tegengehouden door de stakingen in April,'
Kei en September van dat jaar, maar ovei
het algemeen is de productie-vermindering t<
wijten aan de verkorting van den arbeidsdag,
gebrek aan arbeidskrachten en de moeilijk
heden met materiaal, hetwelk in den oorlof
ook tot het uiterste was uitgebuit en niet vol
doende onderhouden, terwijl nieuwe onder-;
deelen bijna niet te krijgen waren.
Deze moeilijkheden zijn echter thans voor,
een groot gedeelte overwonnen.
Op de 2F10.000 ten netto productie ie circt.
380.000 ton voor de mijnen zelf gebruikt, en
In totaal is Terkooht 2.0Ó0.000 ton, waarvan
1.435.000 ton in Jilzas Lotharingen, 225.000 ln
het overige gedeelte van Frankrijk, 36.000 ton
in hot Seargebied, 312.000 naar Zwitserland
en Ral» en 97.000 ton naar Luxemburg.
De productie In 1920 is echter zeer opgo-
Ioopen, alsook de stocks, die in 1919 eterk
waren gedaald, namelijk van 42.S90 ton einde
I91S tot 19.142 e'nde 1919.
Het heeft gedurende deu tijd dat Lotbaria»
gen deel van Duitschland was. weer ln het
Duitsche systeem gelegen, (evenals met do
haven van Straatsburg en de kali-mijnen van
Mulhouse) de exploitatie niet al te sterk op te
drijven on uit vrees voor concureutie met
Westfalen zijn toen alle plannen tot kanalisuü«
van do Moezel tegengewerkt en opgehouden.
De plannen daartoe zullen, doordal de Moezei
verder door Duitschland stroomt, In de eerste
toekomst wel moeilijk kunnen worden uitge
voerd. Een gekanaliseerde Moezel zal echter,
het meest bruikbare afroerruiddel vormen voor'
het ijzer en steenkoolgebied van Lotharingen^
Een groote winst voor Frankrijk is ook het
terugkrijgen der petroleum bronnen in den om
trek Tan Hagenau (Pechelbronn). Al maken
deze maar een klein deel uit van de wereld
productie, 50.000 ton op de 70.000.000 ton. het
is toch van zeer groot belang voor Frankrijk
deze bronnen weer in hot bezit te hebben. De
productie is daar steeds gestegen. Bedroeg die
van 1S67 tot 1881 slechts 9.207 ton, dus gemid
deld 657 ton per jaar. van 1906 tot 1918 steeg
die reeds tot 512 684 of gemiddeld 39.440 ton per
jaar, en in 1919 alleen was die reeds tot
47.255 ton gestegen. In 1920 gaat het steeds
cresondo.
Al6 waardebepaling van Elzas-Lotharingen
voor Frankrijk noemde ik hier slechts de voor
naamste delfstoffen, die van eenig en soms zeer
groot belang zijn voor de wereldmarkt, maar
do beide provincies zijn ook nog vele andero
soorten delfstoffen rijk, als aaphalt, zout, ko
per, llgniet, lood enzoovoort, al is het dan In
veel mindere hoeveelheid.
De mijnen in Elzas-Loth2ringen waren vooi
den oorlog natuurlijk alle in Duitsche handen.
Zij zijn onmfddelijk na den wapenstilstand In
Frati3che handen overgegaan en van de parti
culiere eigenaars onteigend, In deductie van de
oorlogschuld. Die onteigening ging in den aan
vang met veel moeilijkheden gepaard, wijl do
Duitsche directeuren aan de deur werden ge
zet en een nieuwe directie nog niet dadelijk ge
vonden was, maar het Is gehikt deze verande
ring te doen plaats hebben zender dat werk
loosheid behoefde te ontstaan. De overgang
werd vergemakkelijkt door het bestaan van
de vereenigingen: „Vereln für die bergban-
llchen Interessen Elsass-Lotharingens" en de
„Vereln zsr Wahrung des Interessen der Eisen
and Stahlfnduatrie von Elsass-Lotharlngeu und
Luxemburg"... deze werden respectievelijk om
gezet in de .Association Minière d'Alsace et d«
Lorraine" en de .Association des Maitres de
Forges de Lorraine", welke geheel het werk der
beide Duitsche Vereiae hebbea overgenomen.
Hierdoor kon de overgang gedeeltelijk zonder
Bchokken plants hebben.
In 1919 is de voornaamste taak dezer veree
nigingen geweest de reconstructie vnn alles
wat gedurende den oorlog in verval was ge
raakt, tegelijk met het Jikwldeeren der Duit
sche bezittingen: terwijl men te worstelen had
met dc moeilijkheden van transport, van ver
andering. van kader (personeel), langdurige
stakingen, taal (het betere personeel sprak
hoofdzakelijk Duitsch) de inwerkingtreding
van den achturigen werkdag, vermindering van
personeel, gebrek aan cokes, malaise... welke
ar tevens de oorzaak van waren, dat Elzas-
Lotharingen voor Frankrijk nog niet volko
men de waarde konden vertegenwoordigen, dia
tij werkelijk Inhouden. De groote schok van
len overgang zelf Is nu echter voorbij, de
meeste der moeilijkheden zijn overwonnen ea
EIzns-Lotharlngen s:aan op bet punt het élan
te nemen, waartoe zij door hun delfstoffen ea
andere rijkdommen in staat zijn, en als zoo
danig krnchUg deel te neiuen aan don arbeid
van hot herstel van het „groote vadorlan<l",l
waarvan zij zooveel eeuwen deel uitmaakten
