OM ONS HEEN
S9e Jaargang No. 11732
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
WOENSDAG 31 AUGUSTUS 1921
ABONNEMENTEN per 3 maanden: Voor Haarlem cu de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd
is (kom der gemeente) f3.57'/j. Franco per post door Nederland f3.871/,. Afzonderlijke nummers f0.15. Geïl
lustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omstreken f 0.571/»franco per post f0.65. Post Giro 388)0.
Uitgave der N.V. Lourena Cosier, Dlrectour-Hootdredactour J. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082
ADVEHTENTIENVan 1—5 regels f 1.75iedere regel meer 35 Cts. Reclames 60 Cts per regel. BIJ
abonnement aanzienlijk rabat. Twaalfstuivers-advertontiiin van Vraag en aanbod van 1—4 regels 60 Cts.
pei plaatsing, elke regel meer 15 Cts. a contantbuiten het Arrondissement dubbele prijs.
^Directie on Administratie i Gi-oote Houtstraat 23. Tcloioonnrs. de Redactie 600 en der Administratie 724
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZES DLADZIJDEN.
EERSTE BLAD
ügeufla
Heden.
WOENSDAG 31 AUGUSTUS.
Stadsschouwburg Wilsonsplein
gpoenhoff-Prinz on hunnen zoon, 8.15
uur.
Feestelijkheden Koninginnedag.
Dons-instituut Gebr. Kwekkeboom,
Kleine Houtstraat 106: Balavond van
8 tot 12 uur.
Tea-room van het Luor-tlieater, Gr.
Houtstraat 139: Tea-concert.
Oud-Holland, Vorwulft: strijkorkest.
Bioscoopvoorstellingen.
Schoten, Julianakerk, Concert, 8 u.
DONDERDAG 1 SEPTEMBER.
Oud-IIolIand, Vorwulft, strijkorkest.
Luxor-thealer, Groote Houtstraat
Bioscoop cn variétévoorstelling, 8 uur.
Schouwburg De Kroon, Gr. Markt,
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Cin6ma Palace, Groote Houtstraat:
Bioscoopvoorstelling 8 uur.
Scala-theater, Kleine Houtstraat 77;
Bioscoopvoorstelling 8 uur.
Familie-Bioscoop, Kleine Houtweg:
Bioscoopvoorstelling 8 uur.
No. 2034
Reisschetsen uit het Bergland.
Bergbestygers in soorten Wat is gemakkelijk? Wie het eerst
den Mom rilanc beklom De tronw aan den ysbül.
In een plaats als Charmonix zie je
diverse bezoekers. Oud© dames en
heereai, die er niet aan denken, om
naar boven te gaan, maar liever rus
tig in den tuin van 't hótel blijven en
de bergen beschouwen als 'n soort va<n
décor, waarmee zij overigens niet te
maken hebben; verder menschen van
allerlei leeftijd, van twintig af tot ze
ventig toe, die met een bergspoortje
naar boven gaan en ook tegen een
ietwat steile afdaling te voet niet op
zien; ten 6lotte; de eigenlijke klim
mers, jonge kerels gewoonlijk, in een
makkelijk sportpak, dat de knieën
bloot laat, die je soms op je weg ont-
iii, i, lon eu dan met lange stappen voor
bij gaan, op dikke schoenen met spij-
Jceis, alle met een stok met een punt,
één met een ijshouweel en een ander
met een groote rol touw. Of er voel
zij,n kan ik niet beoordeelen, omdat
je ze natuurlijk zelden aan de klim
ziet, alleen door den telescoop, waar
door j© voor een zilverstukje kijken
mag. Men zegt, dat er ook salon-
Tirolers onder zijn: knapen, die nog
nooit een ijsveld hdbbcn betreden en
\ivuis eon hoog woord voeren over bun
gevaarlijk© klimpartijen en stout©
avonturen. Dit is zeker: tot de heu-
jclie, echte, degelijke klimmers, be
hoort menigeen van gemiddelden leef-
lijd, die over zijn toeren nooit spreekt
en op de Alpen klautert uit zuivere
liefde tot de sport zelf, omdat het
overwinnen van moeilijkheden an het
verblijf in de eenzaamheid van het
bergland een groote aantrekkelijkheid
moet zijn.
Wij hebben op ons uitstapje noch
tot do tuinzitters, noch tot de dege-
Sjke bergbeklimmers behoord, maar
lot de tweede soort, die met een trein
tje naar boven gaat en bij geval vau
een gemakkelijkon berg naar benoden
wandelt. Het is zelfs geraden, goed
na te gaan wat gemakkelijk is, want
ie bergbewoners en de reisgidsen vat
ten dat wel eens anders op dan
Iemand van middelbaren leeftijd, die
elf maanden van de twaalf op ean Ne-
dcrlandscben polderweg loopt en ai
ten uu;> stuk meent t« hebben uitge
haald, wanneer hij in eens, zonder
rusleu, op den B.iukert klimt. Een
lieei bekend uitstapje is met het
bergspoortje den Montanvers op. In
vijftig minuten ben je boven en de
toch: is duu, om e:a ijsveld la Mer
de Glace over te steke-n en zoo, langs
den zoogen aam dan M au va is Pas, af
te dalen om langs een voetpad weer
oaar Chamonix terug te keeren. Dit
wordt voorgesteld als een tocht voor
dames en kinderen en menige vrouw
vaagt zich er aan. Maar als je bij hei
bétel van Montanvers den kijker richt
op het ijsveld en opmerkt hoe lang-
laam en strompelend de menschen
voortgaan, terwijl menigeen de hel
pende hand van den gids noodig heafi,
dan begrijp j© toch, dat het zoo héél
jemakkeüjk niet is. En de Mauvais
Pas, de kwade sta,p, is een afdaling
langs in ©in rotswand uitgvib roken
treden op een stede helling, waar
langs wel eer. soort van ijzeren leu
ning is gemaakt, maar die toch voor
jienschen, uie .-■•n duaeiigheid lij
den, lang niet ge ©kikt ls. In onze
Tijdingzaal zal men een photo van
den Mauvais Pas vinden en andere
belangwekkende afbeeldingen van
Ch anion Lx on haar omgeving.
Een andere toer ie t.'hamonix is
langs den glacier des Bossons. Hier
is geen bergspoor, men klautert on
geveer een uur langs een niet ui te
steile helling, dwars door eesn boscn;
Int merkwaardige daarvan is, dat
langs dat pad een ijsveld ml begint.
Ho© het mogelijk is, dat zoo'n ijs
vlakte, vlak bij het dal, in een zoo
warmen zomer als dezen niet smelt,
begrijpt niemand, die het ziet. Na
tuurlijk hebben de zonnestralen ar
wel eenigen invloed op: hier en daar
sien we stroompjes neersijpelen eu
het kan gebeuren, dat plotseling een
brok ijs loslaat en met donderend ge-
naar beneden 6tort.
Hoe onschuldig zien, uit de verte
hekeken, deze ijsvelden, vlak bij de
bewoonde wereld, er uit. Toch is het
"iet geraden, daarop zonder gids uit
wandelen te gaan. Opstaande stukken
^jn, van dichtbij bezien, huizen
hoog en overal loeren de spleten. Ook
boven op de Bossons ligt een ijsveld,
't men evenals op Montanvers, met
gemak heet te kunnen oversteken. Wie
het willen wagen, koopen eerst sok-
ken om op het ijs niet uit te glijden.
Maar menigeen, die de sokken al aan
had, keerd© terug als hij merkte, dat
al dadelijk, bij het begin van den
tocht, een liooge stap moest worden
gedaan op een ijsblok, dat aan den
rechterkant eon gladden ijswand had,
zonder houvast en aan den anderen
niets, dat wai zeggen den afgrond.
Het is allemaal voor een ervaren klim
mer kinderwerk, maar wie 't met ge
wend is en bedenkt, dat hij maar één
leven te verliezen heeft, koc.it, zij het
ook met de sokken aan de voeten,
licht terug. Ik zal niet zeggen, dat
liier en daar de moeilijkheden niet
wat konden worden verkleind of mis
schien geheel weggenomen maar
waar zouden dan de gidsen blijven
en waar hun onmisbaarheid 1
Die twee dagen hebben wij, terug-
keerende van Montanvers en op den
morgen van den tocht naar de Bos
sons, wat regen gehad, met ean klei
ne onweerebui. Daarna is het altijd
droog gebleven, warm maar prach
tig weer.
Zouden wij, voorzichtigo lieden van
't vlakke land, ook bergbeklimmers
kunnen worden, wanneer wij in dit
Alpenlandschap bleven wonen? Men
zegt, dat niemand op don duur weer
stand kan bieden aan do verzoeking
om boven op de bergan te gaan en te
zien wat daarachter ligt. Als dat zoo
is, dan ligt daarin meteen de varkla
ring van de gewaagde tochten die rap
pe kerels ondernemen can gevaarlijke
toppen te beklimmen.
De Mont Blanc of Witte Berg
hoeft lang voor onbestijgbaar gegol
den. J>en 29sten Juni 178G wist
Jacques Balmat, na drie dagen en
drie nachten, den zooganaamden
Döme du Gouter. te bereiken en na
derde langs dezen weg het hoogste
punt, maar kon door den mist niet
verder. Hij daalde dus weer af, maar
vond zijn metgezellen niet. die hem
bij den Dome du Gouter hadden ver
laten en klom daarom weer omhoog,
maar koh door het slechte weer, op
nieuw den top niet bereiken. Hij
daalde toen weer tot het zoogeheeteu
Grand Plateau, do groote vlakte,
maar kon niet verder omdat de duis
ternis inviel. In don morg> n was hij
over een zwakke sneeuwbrug, de
groote spleet, die zich daar bevindt,
overgetrokken, maar daar hij dit in
donker wet durfde wagen, bracht hij
een vierden nnent crp den berg door.
Het waren moeilijke uren. Om ni.-t
zelf te bevriezen, zooals zijn kleeren
en de zakdoek, dien hij om zijn hoofd
had gebonden, moest hij voortdurend
heftige bewegingen maken.
Toen de zon opging, was de Mont
Bïanc nog altijd door nevels omringd;
hij moest de veideie bestijging opge
ven en naar Chamonix terugkeeren
Bijna zes weken later weet de dap
pere kerel Dr. Paccard te bewegen,
opnieuw dc bestijging te beproeven,
waarhij hij als gids fungeert. Nu ge
lukt het hem, den top te bereiken.
Later herivaalt Ba.knat don tocht met
een anderen medicus, dr. de Saussure,
die er belangrijke waarnemingen
doet. Hun beider verk beeft de aan
dacht op Chamonix gevestigd, en het
monument, dat men voor hen lieeft
opgericht, vlak tegenover den Mont
Blanc, crp een plein van hot stadje,
lümst da rivier de Arve, is dan ook
27ik>sr vv*-'va r'liend
Daarna is de Mont Blano meer en
meer door klmnmars bestegen, maar
hasft ook talrijke slachtoffers ge-
aischt: de een verdwijnt door, een
sneeuwbrug, de ander wordt gedood
door een steenenregen, de derde valt
in een duizel Ingvokkenden afgrond en
wordt verpletterd, de vierde Bteift
van kou in een sneeuwbui. En liet zijn
niet alleen liefhebbers, ook gidsen en
dragers komen op don berg om het
leven. Toch zijn des» gidsen vermaard
om hun onversaagde trouw aan den
reiziger, dien zij vergezellen. Het komt
niet in hen, op dezen bi den steek te
laten, wanneer ze daardoor hun eigen
leven zouden kunnen redden. De ber
gen hebben hun eigen Wetboek van
eer. Op een ongelukkigen tocht, waai-
bij twee klimmers van kou omkwa
men, viel een van de gidsen, Blanc,
in eon diepe scheur, maar had het ge
luk op een eueeuwwand te valilon en
bleef ongedeerd. Toen uren later de
hulp-expeditie kwean en hem ophaalde
uit een diepte van 130 meter, bezon
hij zich opeens, dat zijn ijsbijl nog be
neden lag en wou hem gaan halen,
„Laat maar, Blanc, dat zullen wij
wel doen", zeiden zijn kameraden.
Maar hij hield aan en zij begrepen,
dat dat een kwestie van eer was: een
gids keert niet zonder ijsbijl terug.
Zij lieten hem dus weer neer en hij
keerde terug met den bijl kramp
achtig in de vuist geklemd. Toen hij
hoven was, verloor hij het bewustzijn
en meteen de herinnering aan allés
wat hij in dien afgrond had doorge
maakt. Later, wanneer zijn kamera
den over het gebeurde spraken, wist
hij van niets meer. 't Was of een me
delijdende hand de herinnering aan
al dat vreeseiijke rat zijn hoofd had
weggevaagd.
Dit is een verhaal uit een bijzonder
interessant boek van Frederick Bur-
lingham How to become an
Alpinist, (hoe wordt men Alpi
nist) waaraan ik in een volgend arti
kel een en ander zal ontleen en.
J. C. P.
HOE STAAT T MET
KRABBELS
de schuine kamerovens aan
de Casfabrtek?
In zijn weikomstrede tot de gasdi-
recteurea bij gelegenheid van de ccil-
vargst ten stadhui ze dier heer en, nu
al weer eenigen tijd geleden, zinspeel
de de burgemeester op het feit, dat
aan de Haarlemsen© gasfabriek
„schuine kamerovens" gebouwd wor
den.
Wij zijn eens op onderzoek uitge
togen om te weten te komen, hoe liet
nu met die kamer-ovens staat en von
den den onder-directur van onze gas
fabriek, Dr. A. J. den Hollander
do. directeur, de beer Ochtman, is met
verlof gaarne bereid, anae alle ge
wen sohie inlichtingen te verschaffen.
Er wordt op 't oogenblik nog druk
aam de nieuwe inrichting die in
den loop van dit jaar klaar komt en
gebouwd wordt door da Stetliner Cha
in otte Fabriek gewerkt.
l>e geheële installatie dient voor
vergassing van koleneen zoar groot
kwantum kolen kan door deze schuine
kamerovens tegelijk vergast worden
en dus ook een groote hoeveelheid co
kes tegelijk bereid. Er worden toch
5 kamerovens gebouwd, iedere oven
bevat 4 kamers en iedere kamer kan
8 ion gaskolen inhouden. 1G0 ton gas
kolen kunnen dus per etmaal ver
werkt worden
Vroeger werden de kolen vergast
in retorten, deze hadden echter een
veel kleineren inhoud dan de ovens.
Die retorten moesten dan ook om de
zes uur „getrokken (geleegd) worden,
terwijl d9 schuine kamerovens 24 uur
blijven „zitten". Onnoodig te zeggen,
dat dit een groote besparing van ar
beidskrachten gééft en dus een be
langrijke bezuiniging.
Doordat de kamers schuin loepen
kunnen bovendien de „ontgaste" ko
len de cokes er veel gemakke
lijker uitgestort worden dan uit ho
rizontale kamers. Moeten de cokes
och nog eon „zetje" hebben, dan kan
daarvoor een kleine electrieche uit-
stootmachine in werking worden ge
bracht.
Door middel van de nieuwe kamer-
ovens zal het mogelijk zijn, dagelijks
5200 M3. koolgos te produceeren, mits
goede gaskolen gebruikt worden.
De inrichting is zeer in 't kort
beschreven als volg!:
Uit de kolen loods, dio verdeeld is
in 80 trechtervormig toeloopende vak
ken, worden de kolen door een echok-
goot naar een elevator (hiervoor Is
eon nieuw huisje gebouwd en de. be
staande elevatoren worden verlengd
gevoerd. Dan komen zij in bunkers en
onder die bunkers loopen electrtsoh
voortbewogen wulwagens, die over de
kamers heen loopen. De inhoud van
eiken vul wagen is gelijk aan den in
houd van éen kamer. Door vnldek-
sels worden nu de kolen Ln de kamers
gestort eai daar „vergast" door ster
ke verhitting van de kamers. Voor die
verhitting wordt generatergns ge
bruikt, ontwikkeld uit cokes. De hoo-
ge temperatuur in do generatoren
ontstaat door de verbranding van dit
gas. Ook wordt lucht aangevoerd en
zooveel mogelijk de ontstane warmte
benut. Deze warmte toch gaat niet
ongebruikt den schoorsteen in, want
in de inrichting zijn Ingebouwd dri°
z.g„ „afgossenketels", eigenlijk gewo
ne stoomketels, waarin door de warm
te stoom wordt govonmen, die weer
kan worden benut.
Wanneer de cokes ln de kamers
„gaar" zijn, d.w.z. wanneer het ver-
gassingsproces is afgeJoopezi, wordt
er water op gegoten door een blusch-
toren, die zich electrisch langs dc ka
mers beweegt.
Een rijdende kraan, die ook de co
kes voor de generatoren aanhrengt,
voert de gebluschte cokes vervolgens
naar een cokes breek- en sort, eerin
richting- Als zij hier bewerkt is, is
zij gereed voor het gebruik.
De geheele inrichting sverkt mecha
nisch, er zijn dus veel minder men
schen noodig voor de bediening. Bo
vendien is een belangrijk voordeel,
dat zooveel mogelijk van de opgewek
te warmte wordt partij getrokken.
De nieuwe schuine kamerovens slui
ten zich dus geheel aan bij het alge
meen streven van dezen tijd: bezui
niging!
EEN CEVELSTEEN.
Er is oen tijd geweest, dat elk huis
met een gevelsteen of een uithang-
t eek en prijkte. Dat was nog zoo, vóór
den tijd, dat het kadaster en de huis
nummering werd doorgevoerd. Sinds
dien evenwel zijn ze tamelijk enel ver
dienen. In de nieuwe buurten ziet ge
zc heeleiuaal niet en als ge er een aan
treft, is het als versiering bedoeld en
niet aJs adreskaart.
Onnoodig trouwens, nu elke straat
een naam, elk pand een nummer
heeft.
Zoo ging het ook met de gevels me
nig pittoresk geveltje is verdwenen
voor modernen bouw. Daar hebt ge
de zeven trapjes op de Oude Gracht
tussehen Zuiderstraat on Nieuw-
landje. Die huizen heeten nog-zoo,
maar er zijn nog slechts drie trapge
vels te vinden.
Op de Botermarkt vindt men er nog
twee, n.l. een gerestaureerde en een
grootere grootendeels oorspronkelijke.
Daar woonde in de 80er jaren M.
Konijn, taxateur die er een spiegel-
meubel cai beddenwinkel hield. Vóór
dien tijd stond er in den gevel een
steen waarvan toen alleen het onder-
schift geflankeerd door twee run
derkoppen was overgebleven. Het
paard, dat daar sinds 1609 te zien
was toen al lang aan het hollen ge
slagen.
Later is het weer opgevangen en
netjes boven het frie6 op zijn plaats
gezet.
Nu evenwel kreeg het huis een an
dere bestemming.
Onder de ramen van de eerste ver
dieping is uit de steenen gehakt P.
de Gruiter, om met blokletters te wor
den opgevuld en nu is" t bruine paard
weer op hol. Men leest nu nog op
een lijst met gouden beginletters.
In 't bruine peen.
Ick woud dat icb een peort cond
gecriigen,
Dat elckeen prees en van verachten
mocht zwijgen."
Uit da Gmslrsken
1JMU1DEN.
8. AMSTEiLLAND. De scheur
in den bodem van het 6.s. Amstel-
land is te IJimuiden gedicht. Door
dien het water in de lading van het
voorruim is gedrongen, maakt het
stoomschip nog te groote diepgang
om naar Amsterdam te kunnen op-
stoomen, waaom een gedeelte der la
ding uit dat ruim te IJ mudden gelost
zal mosten worden.
HAARLEMMERMEER.
ONGELUK. De arbeider J. aau
don Spieringweg alhier, had Maan
dag het ongeluk van, onder een boe
renwagen te vallen. Twee der wielen
gingen hem over de be enen. Genees
kundige hulp werd onmiddellijk inge
roepen.
INBRAAK. Bij A. v. D. aan den
Kruisweg alhier is Maandagnacht in
gebroken. De dief stelde zidh tevre
den met een heerenrijwiel. Van den
dader geen spoor.
PERSONALIA. De eerw. zuster
van Haperen van Princenhage, is
benoemd aan de R. K. St. Joseph-
school te Hoofddorp. Zuster M. M.
Verschuren is van Hoofddorp over
geplaatst naar Terheijden (N. Br.).
WINDHOOS. Dinsdagmorgen
werd te Zwanenburg alhier een wind
hoos waargenomen, die onmiddellijk
gevolgd werd door een hevigen ha
gelslag. De hagelkorrels waren zoo
groot als knikkers, doah gelukkig
had de bui zicli bannen een paar mi
nuten tijds ontlast; nndere zou de
schade niet te overzien geweest zijn.
SCHOTEN.
GEMEENTERAAD. Vergadering
van den Raad der gemeente Schoten,
op Dinsdag 6 Sept.omiher 1921, n.m.
twee uur.
Onderwerpen ter behandeling:
Belastingzaken.
1. Samenstelling der afdeéling van
den Raad.
2. Benoeming van leden der com
missie van bijstand voor het gasbe
drijf; voor het bedrijf gemeentewer
ken en reinigingsdienst; voor het
grondbedrijf; voor do bezwaarschrif
ten tegen de belastingen.
8. Voorstel betreffende verzoekschrif
ten om ontheffing van de bouwver
ordening.
4 Idem, tot het aanvaarden en
leen en van hypothecaire credieten
voor woningbouw.
5. Idem, om zich te verweren tegen
een ingestelde rechtsvordering.
6. Idem, tot afwijzing van het ver
zoek om schadevergoeding voor een
rund, gestorven in weiland der ge
meente.
7. Idem, tot het toestaan van een
erediet voor het aan koopen ven een
lichtbeelden toestel
3. Idem tot wijziging van de in
structie voor den gemeenteontvanger.
10. Idem, tot uitvoering der uitbrei
ding van school A in eigen beheer.
11. Idean, tot voorloop i ge vaststel
ling van den ligger der wegen.
12. Idem, tot voorloopige vaststel-
ling van de gemeenterekerang.
Ingekomen stukken en mc-doieelin-
gea.
Ce viering van den Koninginnedag.
Koningin Wilbelmlna der flsderlaaden. die beden
baar 41sten verjaardag viert.
Haarlem maakt zloh weer op, om
voor de zooveeiste maal het Oranje
feest van 31 Augustus to vieren
Thans den 41sten verjaardag' van onze
geliefde Voretin Koningin Wilhel-
minal
Allen, wier hart warm voor Oranj'e
klopt, verheugen er zich over, dat
het naamfeest van onze Landsvrouwe
thans weer ondor zooveel gunstiger
omstandigheden gevierd kan worden.
Velen zullen vanmorgen bij het
ontwaken uit hun hart de beê hebben
doen opstijgen
Bescherm, o God! bewaak den grond.
Waarop onz' adem gaat;
De plek waar onze wieg op stond.
Wellicht ons sterfuur slaat.
Wij smeeken van Uw Vaderhand,
Met blijden kinderzin.
Behoud van 't lieve Vaderland,
Voor land en Koningin
Het nationale dundoek en de fran
je-vlag wapperen weer lustig van den
torentrans c-n van de daken der Kui
zen De zon, de Oranje-zon, straalt af
en toe lustig; geeft aan allen on alles
esn blij aanzien en belooft een mooie»
dag, ook al dreigen in de verte eenige
witgekopte Woik6a.
't Is feest in Haarlem, de aloude,
aan Oranje verknochte veste
Dat zeggen u dc racnschen op straat,
met oranje- of nationaal strikje ge
tooid
Dat zegt u de smaakvolle groen- en
bloemversiering voor het stadhuis,
door <Je goede en kundige zorg van
dienst voor den lïbut en de plantsoe
nen aangebracht
Dat zeggen u de tinkelende en dar
tele klokketonen, die van den ouden
Bavo-toren over dc stad beleren
Carlllonbespeling.
Het was weer de h.eer H. W. Hof
meester, die als van ouds de feestelijk
heden met een carillonbespeling inzet
te waarvoor hij zich weer met. 'n blij
hart den moeizamen tooht langs de
wenteltrap naar boven getroostte.
Terwijl daar beneden op de Groote
Markt de menschen toestroomden en
de noodig© maatregelen voor de auba
de werden getroffen, speelde de heer
Hofmeester de volgende vad'erland-
sche liederen: Wilhelmus: Wien
Neerlandsch Woed O schitt'rende
kleuren van Noderlands vla- 'l Is
plicht, dat ied're jongen; In naam
van Oranie, doe open dc poortDe
zilv'ren vloot.
't Behoeft natuurlijk geen betoog,
dat deze liederen met veel belangstel
ling werden aangehond. Velen neurie
den zachtkens mede, en staarden vol
bewondering naar hoven, waar de
voor hen onzichtbare beiaardier zoo
verdienstelijk de klokken Het gal
men.
De Aubade.
InmiddeU had de heer Jan de Nobel
de leider van kinderzang bij uitne
mendheid (bijgestaan door 't onderw.
person, dor verschillende scholen) d'e
noodige orde onder de circa drie
duizend schoolkinderen gekregen.
Een gemakkelijk werkje was
dit natuurlijk niet. Breng een gezon
den Hollands»-hen jongen maar eens
tot zwijgen, als de heer Hofmeester
op zulk een blijden feestdag van den
toren verkondt, dat het de plicht van
lederen jongen is. aan de onafhanke
lijkheid van zijn geliefde vaderland
zijn beste krachten te wijden1 Dan
bruist en gist het in hem en voelt hij
den drang om mee te bazuinen:
„Voor Koningin en vaderland waak*
ied're jongen mee
Maar Jan de Nobel zou Jan de No
bel niet wezen, als hij niet de noo
dige stilte wist te verkrijgenDe po
litie had onder de hooidleiding van
den commissaris, den lieer E. 1L
Tenckinck, alle toegangen tot de
Groote Markt afgesloten, zoodat de
kinderen (allen met vlaggetjes in de
hand en 'uid zingende) rustig op den
grooten vluchtheuvel konden plaats
nemen, natuurlijk alien met het ge
zicht naar het stadhuis gewend. De
politie trad hierbij zeer tactvol op,
zoodat geen wanklank vernomen
werd.
Op den vastgestelden tijd te negen
uur, hief hij de hand in de hoogte
en wist te bewerken, dat alle meisjes-
en jongensoogen er op gericht waren.
Hij liet het volgende programma
ten gehoore brengen „Wilhelmus
van Nassauwe", van Marnix van St.-
Aldegonde„Be kleinste", van Jos.
Beltjens, „Naar zee", van Dr. J. J.
Viotta; „Éen liedje van de zee", van
C. A. Brandts Buys, en „Een triom-
fantelijklied van dc Zilvervloot", van
Dr. J. J. Viotta.
Dadeliik toen de slufmuzick van he*.
10de regiment infanterie den eersten
regel van het Wilhelmus liet hoor n,
ontblootten alle menschen eerbiedig
het hoofd. Op het bordes van het
Raadhuis stonden Burgemeester en
Mevrouw Maarschalk, de wethouders
Mr. Heerkens Thijssou en Mr. Bruch,
de gemeente secretaris Mr. Wesstra
en de heer Herbert Cremor, voorzit
ter van liét hoofdbestuur der Yereeni-
ging Koningïmredag met hunne da-
rnes.
Dank zij het fraaie weer was er
veel publiek opgekomen. Waar dit
maar mogelijk was stonden en zaten
menschen; op den bovensten omloop
van de Groote Kerk, op dea toren
boven de klok, uit de ramen der So
ciëteit „Trou moet Biycken", uil de
ramen van café Brinkmaan en omlig
gende huizen, zelfs boven op de da
ken. Zij allen genoten van den fris-
schen kinderzang, die uitstekend door
den heer De Nobel geleid werd. Ne
elk nummer weerklonk een krachtig
applaus, vooral na het laatste, pittig
gezongen nummer „Een triomfante
lijk lied van de Zilvervloot". Tot. slot
werd nog het „Wien Neörlands bloed'
gezongen, waarbij de heer De Nobel
zioh tot het publiek wendde, zoodat
weldra van vele zijden dit lied werd
meegezongen.
De heer De Nobel werd door eenige
bestuursleden van „Koninginnedag"
naai' het Stadhuis geleid, waar hij
door den Burgemeester gecomplimen
teerd werd.
D»e optocht.
Na de aubade defileerden de vroo-
lijke zangertjes langs het Stadhuis,
terwijl een fiLm-operateur zijn werk
deed.
Voorafgegaan door de politic en de
stafmuzifck zette de lange stoet z.ch
in beweging en ging door Groote
Houtstraat, Anegacg, Kleine Hout
straat, Gedempte Oude Gracht, Zijl
straat naar dc Raadhuispoort. Over
al onderweg stond het publiek in
dikke rijen geschaard liet vroolijk en
wèl klinkend gedoe aan te staren. De
meist populaire liederen werden na
tuurlijk uit volle borst meegezongen,
o.a. „Limburg, mijn dierbaar oord",
dat vrijwel allerwegen veranderd
werd in; „Eikenhout te eikenhout!"
Het was een heerlijke tocht door da
zón-beschenen straten.
