HAARLEM'S DAGBLAD
""'vrijdag 7 octoser 1923 - d^ .de blad
VcT
n i
leffü
t f
bodn
00 (i
burg
OM ONS HEEN
No. 2947
Een ernstig woord over Haarlem's
Muziekkorps.
U. Niet artistiek, maai administratief
v Iiiaoet ons Muziekkorps denken aan een
^'ijpeke, die door kracht van wil en goede
n "i'Bnodiiciie verzorging wel in 't leven
's'»« blijft, uiaar om de jaar of wat telkens
Oil atu 'crisik doormaakt en dan wonder-
s- Baarlijk aan den dood ontkomt. Sinds
vier en dertig jaar heb ik dat mee aan
gezien en al dien tijd, op een korte
>e blBloeiperiode na, deze doodssluipen aan-
I Schouwdzelfs is het wel voorgekomen,
Haaimat de belangstellende vrienden den
doodssnik van het korps ieder oogen-
t. M Blik meenden te zullen opvangen cn tot
R.-ïhun verbazing op eens den zieke zagen
f. nu opstaan en weer kwiek het leven ingaan:
Schr:de ecne of andere dokter had het lichaam
wat levenselixer ingespoten,
al i Wanneer wij ons afvragen hoe zoo iets
brei mogelijk is, waardoor het wel komt, dat
'leen al onze muziekkorpsen, zonder onder-
Zant'scheid, financieel gesproken een moei-
zi lijk bestaan leiden, het Amsterdamsche,
;daifibet Utrechtsche, het Arnhemstne, het
vani Groningsche, helaas ook het Haarlem-
sclie, dan kan het ecnige antwoord zijn:
omdat zij nooit op een vaste basis zijn
M gevestigd. Altijd bleven ze tweeslachtig,
fl door contracten en subsidies gemcente-
lijk, door hun inrichring panituKere
ondernemingen. Raakte het water aan
a, de lippen, dan was de gemeentekas de
laatste toevlucht en waren haar bewakers
j onvermurwbaar, dan werd ecu energiek
beroep gedaan op het publiek. Zoo is
j - in Haarlem het gemeentelijk subsidie van
ƒ6000.— vóór 1887 tot 30.000.— op
„xa, dit oogenblik gestegen. Méér vragen zou
geen nut hebben. Wij gevoelen allen, dat
de grootste muziekliefhebber in den
Raad niet hooger durft gaan, zeker
uid« niet in dezen tijd van dringende zuinig
heid. En zondenling mag het heeten, dat
in weerwil van het steeds gestegen sub-
rdai "'die de positip van dc musici met het
woord „armelijk" niet te- scherp gctcc-
Roj kend is. Salarissen van f 1200.zijn
(4 1 geen zeldzaamheid en wat de dirigent
voor zijn onverdroten arbeid geniet, zal
rdai maar niet W herinnering brengen,
v,m omdat de zwarte inkt er over blozen zou.
Moet dat getob met tekorten maar
'altijd zoo blijven doorgaan? Als niet te
Oei eeniger tijd de gxond waarop ons mu
ziekkorps staat, met stevige palen wordt
m I onderheid, dan zullen we het zien ver
dwijnen op een oogenblik, dal we er in
't minst niet op verdacht zén. ïk kan
raai my niet anders voorstellen, dan dat
de gemeente het geheel voor haar reke
ning zal nemen, maar vlei er mij niet
SaI mee om dat oogenblik te beleven. Eer
het zoover komt, moet er namelijk een
0 a heel andere overtuiging in de geesten
zijn gevaren en wel deze, dat onze dorre,
eenztjdig-verstaodelijke opvoeding van
Ro» de jeugd moet worden gewijzigd zóó,
dat veel schoolsche ballast over boord
zal worden gezet en vervangen door on
derwijs, waarmee het lichaam verst
wordt (zwemmen en andere lichamelijke
opvoeding) en het leven verfraaid (mu
ziek). Voor zulke dingen zullen dan
graag een paax verstands-vakken, waar
van de leerling na een jaar toch niets
meer weet, geschrapt worden. Als het
zoover is, zal geen muziekkorps meer
levensgevaarlijk behoeven te balancee-
ren op het slappe koord' van een karig
toegemeten subsidie van den eenen en
een half onwillig gegeven st :un van
particulieren aan den anderen kant. En
wie weet, of dan niet mete.u het middel
gevonden is. om de excessen der bios
coop. waarover zoo geklaagd wordt, te
bestrijden. Leer de jeugd wat muziek is
en zij zal zich afkeeren van de onnoozele
Duitsche operettes en het zielloos maak
werk van de revues.
Maar, zooals ik zei, dat zal nog wel
een poosje duren. Eerst moeten een
heeleboel hedendaagsche paedagogen
dood of gepensioneerd zijn. En ijl af
wachting daarvan moeten wij trachten
ons Haarlemsch muziekkorps in 't leven
te houden.
De moeilijkheid is hoe. Van het Stad
huis is niets meer te verwachten, al kan
er kwalijk van een subsidie gesproken
worden, omdat de gemeentekas waar
krijgt voor haar geld. Moet het dan
weer af op een steunfonds, dat in den
nood der lijden plotsolihg wondt ver
teerd door andere dingen dan waarvoor
het bestemd was? Of op een stamkapi
taal, dat toch geen wortel schiet, gelijk
een jonge stam toch behoort te doen?
Dit is, meen ik, allemaal tijdelijk en om
blijvende verbetering is het te doen. Ze
ker, het tekort van, was 't niet negen
duizend gulden, dient gedekt, maar als
de vaste inkomsten niet voorgoed ver
meerderd worden, dan staat het bestuur
over een jaar weer voor hetzelfde te
kort en niemand kan verwachten, dat
de energie, die thans getoond wordt,
jaarlijks als een Sint Maarten-vuurtje
opnieuw ontbranden zal.
De gezonde oplossing is niet, dat ver
mogende lieden elk duizend gulden ge
ven (behalve dan tot dekking van 't
bestaande tekort) maar dat er grooter
belangstelling voor het muziekkorps
ontsta. Dat van de tegenwoordige le
den, ten sprit van de contributie-ver
hooging, niemand bedankt en dat een
beele compagnie, wat zeg ik, een heel
bataljon nieuwe leden toetreedt. Zoo
moeilijk als dat lijkt, is het niet. Er
gaan verhalen over enthousiaste propa
gandisten, die al heel wat in die ridi-
ting bereikten, al zijn ze niet (en nooit)
tevreden. Gij die dit leest en nog geen
lid van de concertverccniging ziit, verzet
u niet, wanneer een van deze ijveraars
uw huis binnent.cedt en om uw mede
werking verzoekt. Ik weet wel, dat er be
zwaren te vinden zijn bij het dozijn
en allemaal wel een beetje belangrijk,
maar die met hun allen toch niet op kun
nen tegen deze dubbele waarheid
dat een goed1 muziekkorps een voor
recht is voor een streek,
en dat gij zelf door de concerten te
bezoeken, uw gold méér dan terug
krijgt.
Daar gaan óók verhalen over. Na
melijk over mannen en vrouwen, die, na
lang verzet, zich naar een uitvoering He
ten meetronen en van dien tijd af trou
we bezoekers geworden zijn. Om een
enkele reden dal de muziek hun be
viel. Het is niet maar een quaes tie van
muzikale techniek, wanneer de dirigent,
de heer Gerharz, wordt geprezen even
min een zaak van geheugen, wanneer hij
zdfs bij een symphonic van Beethoven,
de partituur dichtslaat en uit het hoofd
dirigeert. De toehoorders mogen dat
bewonderen, het is niet wat hen boeit
wel de ZIEL, die Gerharz weet te leggen
in de muziek. Is ziel u tc vaag, noem het
dan gloed of glans of kleur of wat ge
wilt wij bedoelen toch hetzelfde, na
melijk dat onzegbare, onbeschrijfbare,
dat u boeit en gevangen houdt, zoodat
gij de omgeving vergeet en de zorgen
van gisteren en morgen en alleen nog
maar die klanken opneemt. Waarom kan
Geiharz dat en een ander niet of min
der goed? Dat weet niemand, hij zelf
ook niet, omdat het een gave is, die
maar niet zoo ontleed kan worden als
een algebraïsch vraagstuk.- Maar het
feit is, dat hij 't kan en waarom zoudt
gij daar niet van genieten, even goed
als een ander?
Want kijk, inet Kd zijn en betalen al
leen is het niet gedaan. Men moet ook
komen. Waarom zijn de Bach-concerten
altijd zoo goed bezet? Omdat de leden
er hebben leeren komen. Laat mefc dan
spotten over kudde-eigenschappen het
is toch zeker een verstandige neiging
van een kudde, om gezamenlijk te wan
delen naar een groene, frissche weide.
Dat is de reden, waarom op dit oqgen-
blik propagandisten rondgaan, om aan
de leden te verzoeken laat hét niet bij
betalen blijven, maar komt ook op
onze concerten! Als gij komt, verschij
nen ook uw Vennissen, die weer hun
kennissen opwekken eu zoo is gauw een
zaal vol en profiteert iedereen, gijzcll
van zeer, zeer goede muziek en onze
streek van het voorrecht om een goed
korps te bezitten.
Er wordt wel gezegd „och, als dit
muziekkorps er niet was, zou een andet
gezelschap wel concerten komen geven."
Maar welk dan en hoe vaak? Het
Utrechtsche, het Haagsche, het Amster
damsche zijn duur. Konden zij hier mu
ziek geven, het zou zijn bij mondjes
maat. Dat is ons belang niet. En in
Haarlem is er nog een bijzondere reden,
waarom dit orkest blijven moet. De
Bachvereeniging geeft prachtige uitvoe
ringen, maar haar vrachtlijst is lang en
er hoort een taai leven bij, om als lid
van Bach tc worden aangenomen. Ook
voor deze inwoners is ons muziekkorps
van groote waarde*
Ik rep dezen keer niet over de alge-
mee ne beteekenis, die het voor Haarlem
heeft. Die begrijpt en kent ieder.
Het eeue nioodige is dus, om te her
halen leden, veel leden, meer leden, le
den vooral, die trouw komen en zoo
doende gezamenlijk, met elkander, te
weeg brengen dat wal men noemt ,,dc
loop er in komt".
Niet omdat het noodig is, dal het
muziekkorps voor zichzelf blijft be
staan, maar omdat wij verstandig doen
met het voor ons in stand te houden.
J« C. P,
Staüsnlsuws
EEN TEHUIS VOOR OUDEN VAN
DAGEN EN" HULPBEHOEVEN
DEN DER GER. KERK.
Hier en daar verspreid in onze stad
wonen ouden van dagen en hulpbe
hoevenden, die geheel of gedeeltelijk
door de Ger. Kerk van Haarlem ge
steund worden.
Dit werk werd door de desbetref
fende commissie steeds met liefde ver
richt, maar van lieverlede rijpte het
verlangen, een tehuis te stichten,
waar bovengenoemde hulpbehoeven
den een vriendelijk onderdak zouden
vinden een tehuis, waar de bejaarde
echtparen niet zooala ln zooveel
diaconiehuizen van elkander ge
scheiden worden, maar waar zij rus
tig in eikaars bijzijn van hun lévens
avond kunnen genieten waar het ge
zinsleven niet door een wreede schei
ding wordt gestoord. Een tehuis,
waarin alleenwonende ouden hun
poes, kanarie, duif of geliefd huis
dier, waaraan men gehecht geraakt is.
kunnen meenemen in één woord een
tehuis, waarin niets za! herinneren
aan het koude ge€*ichtsleven
Men wil die menschen n* gaarne
bij elkaar ODder één dak hdHben,
maar toch zal niemand wonden ge
dwongen aldus deelde de heer B.
Bakker, diaken der Ger. Kerk en
lid van de bouwcommissie voor deze
stichting. onB mede m dit tehuis
zijn intrek te nemen. Zijn ze eenmaal
aan hun oude huisje en omgeving ge
hecht geraakt, dan zullen zij daar
den steun der Ger. Kerk blijven ont
vangen
Er zijn evenwel velen, die gaarne
in dit tehuis willen wonen en daar
om Is het voor de bouwcommissie een
reden van groote blijdschap, dat het
gekoesterde verlangen thans verwe
zenlijkt staat te worden dat er reeds
een begin van uitvoering aan gege
ven ls.
De architect, de heer A. de Maakerj
heeft voor deze stichting een fraai
plan ontworpene, dat In el^en beheer
wordt uitgevoerd*. De leiding is in
handen van den heer P. Timmere,
aannemer en timmerman alhier, die
zei de heer Bakker het werk
wel iels moor laat voldoen dan aan
de minimum-elschen, in de Bouwver
ordening gesteld. In de gangen ko
men overal, ter bevordering van de
hygiëne, granieten vloemen. Het
huis zal den indruk van één geheel
geven, maar het zal verdeeld! worden
in vier hoofdgebouwen en twee klei
nere afdelingen, die een poort ge-
gouw zullen vormen. Het geheel zal
achttien gerieflijk ingerichte wonin
gen omvaten. Van alle kanten zal de
zon ongehinderd haar koesterende
stralen in de woningen kunnen wer
pen, zoodat men de stichting wel
„Zon-rondom" zou kunnen noemen.
Het tehuis wordt gebouwd aan de
Lange Heerenvest, waar de hoofdge
vel met ingang is ontworpende zij
gevel» komen aan de Leliestraat en de
Jan van Raaystraal. In het midden
het gdbouw wordt hoeijzervormig
opgetrokken komt een flinke open
ruimte, dat men bet groen en bloe
men beplanten wil, zoodat de indruk
van het geheel zeer zeker verfraaid
zal worden.
Met spoed wordt nu aan den bouw
begonnen. Het schuthok is reeds ge
plaatst en de fundeeringsgangen ge-
graven.
Het aanzien van de Lange Heeren
vest wordt zoodoende aanmerkelijk
verbeterd.
DE ééN-MANS WACEN.
Thans óók in Haarlem iets nieuws op
het gebied van tramexploitatiede één
mans-wagen. In ons blad werden er
reeds uitvoerige bijzonderheden van me
degedeeld.
Donderdagmiddag werd de wagen op
de lijn StationOverveen in gebruik ge-
Belxalve de wijzigingen, die de wagen
voor deze nieuwigheid moest onder
gaan, onderscheidt hij zich daardoor
van de andere tramwagens dat aan de
eindwanden borden zijn aangebracht
net het opschrift „1 mans-wagen" en
aan de kanten, aan de zijde waar dc rei
zigers moeten instappen „Vracht 10 en
cents gereed houden".
Een wenk dus aan het publiek waar
aan het zich dient te houden, wil de
dienst vlug kunnen geschieden. Bi)
het instappen in den wagen, werpt mm
zijn geld ln de betaalkas en ontvangt
dan van den bestuurder-conducteur zijn
kaartje.
Wij zeiden van den bestuurder-conduc-
ur. Eigenlijk is de naam bcsturdet-
conductcur-wiselaar. Want, al is dat
dan gev. enscht, dat een ieder met ge
past geld den wagen opstapt, het kan
gebeuren, dat men het niet bij zich
heeft, alleen grooter geld.
In zulk een geval treedt de man met
de reeds dubbele functie op als wisse
laar ook nog. De bestuurder-conduc-
teur heeft n.l. bij zich een geldbakjc
met klei® geld. Stapt nu b.v. iemand aan
een halte op, die den conducteur een
gulden aanbiedt, dan wisselt de conduc
teur dion.
Maar méér dan wisselen doet hij niet.
De passagier doet dan de vrachtrijs in
de betaalkas en ontvanjgt van den be
stuurder-conducteur op de gewone wijze
zijn kaartje.-
Het is een nieuwigheid en er zal die
nen te worden afgewacht of zij in de
pr act ijk voldoet. Maar indien het publiek
medewerkt, dan, afgaande op den in
druk, dien wij kregen bij den eers'en
rit. dien wij op verzoek der tramdirec
tie medemaakten, dan zal het wel loo-
pen.
Alles liep vlot. De tram deed er niet
noemenswaard meer over dan anders.
Natuurlijk echter zal het pubhek nog
aan deze nieuwigheid dienen te wennen.
AANBESTEDING.
De rijkswaterstaat heeft aanbe
steed de verruiming van de Auia-
Wïllemsvaart tusschen de eluizen >0.
13 en 15, met bijkomende werken,
een en ander in verband met de wer
ken tot aanleg van het kanaal Wes-
aen-Nederweert. Raming f 463.000.
"Laagate Inschrijver M. J. van Ilat-
tum en Erven W. Blankevoort Cm.,
Beverwijk en Haarlem, voor
f 413.000.
LEZING STRAFCEVANCENI8
HAARLEM.
Men schrijft ons
Door den heer P. P. Hartendoxf werd
Woensdagmiddag in de Strafgevangenis
te Haarlem een lezing gehouden over de
„Middernachtzending". Dat deze lezing
bij het aandachtig gehoor der gevange
nen heeft inlgeslagen, en menig hart
heeft getroffen, bleek uit bet algemeen
applaus aan het einde.
Een woord van dank van den direc
teur aan den geachten spreker was dan
ook wel op zijn plaats.
PERSONALIA.
Voor het admissie-examen voor
do Theologische faculteit aan de Vrije
Universiteit te Amsterdam, ia ge
slaagd de heer J. 8melik te Hille-
1 gom.
Gemengfl Nieuws
KLEINER WORDEINDE GEZINNEN.
Het bureau van de volkstelling te
Washington maakt bekend, dat de ge
zinnen in de Vereenigde Staten gemid
deld genomen voortdurend kleiner
worden. Terwijl in 1880 een gezin ge
middeld uit vijf personen bastemd, in
1S90 uit 4.9 en in 1910 uit 4.5, bedraagt
hei gemiddeld thans 4.3.
DE SHACKLETON-EXPEDITIE.
Men weet reeds, dat de „Quest", het
nieuwe Poolschip van Shackleton, ter
hoogte van de Spaansche en Portugee-
schc kust heel zwaar heeft te verant
woorden gehad en met eenige averij is
binnengeloopen te Lissabon. Het blijkt,
dat zich gedurende den storm, die zes
dagen had geduurd, een defect aan de
machines had getoond, dat eerst moet
worden nagekeken en verbeterd. Ook
het tuig was in den storm, wat ontzei
en moest worden hersteld. Al het telegra
fische nieuws, dat in West-Europa zal
worden ontvangen over de expeditie met
de „Quest", wondt het eetst gepubli
ceerd in „Times", „Daily Mail" en
„Matin"*
EEN ERNSTIG ALTOMOBIEL-
ONGELUK. In Frankrijk, nabij
Auxeri© heeft een ernstig automobid-
onge'uk plaats gehad. Een auto wil
de op oen smallen we*j uitwijken voor
een uit een land ontsnapte geit. Door
te sterk remmen werden de remmen
echtr geblokkeerd met het ge-olg, dat
de vagen ondersteboven sloeg. Twee
inzittenden kregen schedelbreuk en
overleden spoedig ua het ongelux.
Een boer werd opgenomen met een
fractuur aan het achterhoofd. Hij is
naai- het ziekenhuis gevoerd, doen
zijn tc oil and was wanhopig. Nog twee
Riideri inzittenden kregen wel veie
kwetsuren, doch htm toestand is wel
levensgevaarlijk.
TEN. ONRECHTE GEFUS1LEERD.
I11 het begin van uód oorlog wer
den zes Franache soldaten tLoor den
krijgsraad ter dood veroordeeld en
doodgeschoten. Thana is gebleken,
schrijft de „Daily Ohruniole' dat zij
ten onrechte zijn veroordeeld.
De zaak heeft zich als volgt toege
dragen. Up 2-7 November 1914 hielden
2o soidaten van het 290e infanterie
regiment een vooruitgeschoven loop
graaf b.j Verdun bezet, toen de Dmt-
schers hen aanvielen. Overrompeld,
trokken de Franschen terug.
Een half uur latei- heroverden zij
de loopgraaf. De generaal beval oen
onderzoek en de 25 mannen werden,
i coi cfen krijgsraad gebracht. Luite
nant Paulam, de eenige getuige, be
schuldigde zijn manschappen ervan,
dat zij geweigerd Itadilen Ircm te vol-
en, toen l:ct benei was gegeven om de
veil uren loopgraaf te hernemen. Dc
krijgsraad vond korporaal Floch en
5 sGidaten schuldig aan lafheid in het
gezicht van den vijand em veroordeel
de hen ter dood. De anderen werden
vrijgesproken.
Het blijkt thans dat korporaal
Floch door de Duitschers bij hun
aanval op de loopgraaf was gevan
gengenomen, maai- ontvluchtte, toen
de poilus de loopgraaf heroverden.
Een dei veroordeelden schreef voor
d« voltrekking van het doodvonnis
aan zijn vrouw: „Ik znl worden dood
geschoten, maar ik weet niet precies
waarvoor".
Sedert deze tragische gebeurtenis
1 lebben verschillende officieren yuit
het regiment en enkelen tier vrijge
sproken soldaten feiten aun liet ncht
gebracht, die (-enigen tijd geleden leid
den tot de rehabilitatie der gefu6h-
leerdc-n door het hof van cassatie.
Tijdens dat onderzoen werden zwa
re beschuldigingen ingebracht tegen
luitenant Paulant. Beweerd wordt,
dat hij het bevel gaf voor den veiug-
tocht en dat hij ten einde ziciizclf
voor straf to vrijwaren, niet geaarzeld
heeft zijn eigen mannen te laten dood
schieten voor de zwaarste militaire
misdaad. De zaak wordt thans behan
deld voor den krijgsraad van Cler
mont Ferraud.
Het geval-Duin te Weenen.
zioo ooit iets Weenen in koortsachtige qp.
winding heeft gebracht, dan is het het gé-
-Duim, is ook zonderling genoeg pa
m elk geval teekciiend Toer de teeenwoor»
dige toestanden in deze stad.
He* ie moeilijk, uit de vcreohiiJeiKie. $J«
kaar tegeneprekei.de krantenberichten Vi>
te worden, maar dc geschiedenis heeft rica
gestelde ouders ui Amot-erdam, kwam op <xó
goeden dag mot goede aanbevelingen van d«
ferhjnsche bankiersfirma Mendelssohn té
Weonen. In de aanbevelingsbrieven v/in
Mendelssohn word gezegd, dat de jonge man
van 26 jaar voor ongeveer tien ml LU oen marsi
goed was. Tegelijkertijd beriep hij zich op
het guldensvermogen van zijn vader. Da(j
was voldoende om hem in Weenen, de stad;
van de sleohte valuta, van het eerste oogen
blik af een stralenkrans te verleenen. ala
slechte iemand hebben kan, die öf dollars bp
guldens, de beide sprookjesachtige valuta's,
bezit. Duim hield zich in het begin bezig
met goederenhandel, daarna moet hij ju woe
len hebben gekodht en verkocht en daarmee
oen mooi Btuk geld verdiend, en tem slotte
kwam hij, zooah in Weenen bijna niet te
vermijden is, bij do valuta terecht. Hij
kocht en verkocht dollars, ponden, franken
enz., voerde alle orders znefc de grootste
promptheid uit, was een schitterend arbi-
irageant en werd tenslotte een scort valuta-
koning, met vrien alle, maar dan oofe al!«
banken, zelfs de meest serieuse. gaarne
samenwerkten cn in wien zij alle, zonder
uitzondering, een blind vertrouwen hadden.
De zaken namen 6teeds grooteren omvang
aan, Duim werd een thermometer toor den
stand van den Hollandechen gulden, en als
in den laateten tijd iemand, die tot de in
tieme beurskringon behoorde, wilde weten
hoe de gulden stond, vroeg hij eenvoudig:
„Hoe staat Duimt"
Natuurlijk was mijnheer Duim een zeer
elegant man, die eon verblindende pracht
tentoon spreidde. Drie automobielen, ston
den te zijner beschikking, hij bezat niette
genstaande dan woningnood een prachtige
woning fn een der beste wijken en daar
boven een kantoor met ongeveer vijftien be
dienden. Niet alleen dat s Duim hac' ook een
der schoonste vrouwen van Weenen, die hier
al» „Hollandsche filmster" veel bewonderd!
eh geprezen werd. In de film-onderneming,1
waaraan zijn vrouw onder den naam Minny,
Érfmac medewerkte, had de heer Duim'
natuurlijk voor een paar millioen een
bagatel voor hem aandeelen.
Zoo was allee louter glans en zonneschijn
en zou de geschiedenis misschien nog goed
zijn geëindigd, als de kroon den heer Duim
niet leelijke parten had gespeeld, of liever
gezegd- de Entente. Duim speculeerde nl.
a la baisse, in de verwachting, dat. de kroon
ten gevolge van de cred iet actie omhoog zou
gaan en hij dan in staat zou ziin de waar
den, die hij verkocht had, goedkoop terug
te kcopen. Maar de Entente en do kroon
deden hem dit genoegen niet, en zoo gi«d
Duim, half onopzettelijk en half opzettelijk,
snel naar heneden, maar zonder dat iemand
uit zijn omgeving er ieto van merkte. Het. is
nog niot geheel opgehelderd, in hoeverre be
drog in het spél is, maar dat- de zaken van
Duim ten slotte zelfs voor valuta-arbitrages
een zeer bedenkelijk karakter droegen, staat
thans reeds onorostootelijk vast. Het laatste
bedrijf van het drama begon, toen de kroon
haar laatste daling doormaakte. Toen Duim
zag, dat hij reddeloos in de diepte stortte,
was ziin streven er op gericht, cu1 zoo groot
mcgolijk kapitaal bijeen te halen en
daarmede een good heenkomen te zoeken.
Men moet hem nageven, dat hij daarbij zeer
omzichtig te work is gegaan. Ten slotte nam
hij verloden week Vrijdag afscheid met de
mededeling, dat hij met va can tie naar bui
ten ging en Maandag telefonisch inlichtingen
zou inwinnen over het verloop van d© beurs.
Inderdaad werden Maandag verschillende
Weensche firma's opgescheld, doch niet
door Duim zeil, maar door een vreemde, die
xeide dat Duim ten gevolge van een onge
val te bed lag. Dinsdag en Woensdag kwa
men ook noe zakenbrieven uit ziin vacantie-
DE r 'üSRIEK V&M RO£L
£e bakker.
DE POST VAN CHARLIE OHAPLIN.
Een van de redacteuren vaai het Pa-
zijsclie blad Excelsior echrijft in zijn
Blad hoe hij aun de deur van het hotel
waar de wereldberoemde filmkotmiek
Charlie Chaplin logeerde den detec
tive verschalkte, die voor Charlie's
rust moest wakem. De journalist had
zïeh uitgedost als employe van dc tole-
foond'.en&t en bevond zich, dank zij
deze list, een oogenblik later in het
bijzijn van Charlie's particulieren se
cretarie, die juist bezig was de om
vangrijke post van zi. 1 „patroon"' te
sorteereri.
De secretaris excuseerde zich bijna
voor het feit, dat 6r nauwelijks 1000
brieven op de tafel lagen. In Parijs
was Charlie's adres nog niet zoo goed
bekend, in Londen echter werden in
5 dagen tijd 50.000 brieven ontvan
gen. Deze waren met alle beantwoord,
„slechts" 20.000 konden geopend wor
den, voor de andere 30.000 was geen
tijd meer. Met het Londemsclte post
kantoor was een overeenkomst ge
maakt, dat Charlie's secretaris de
brieven niet van jjostzogels behoefde
te voorzien. Dat deed het postkantoor
zelf. De eerste poet kostte bijna 500.
Wat er alzoo in die brieven stond 1
Verzoeken om gold, kandteokeiiing en
Ibtografién, verzoeken lot deelneming
aan filmopnemingen, uitnoodigingen
voor diners. Voor iedere categorie
diende eon uniform antwoord.
Voor de bed el brio ven: liet spijt mij,
maar er komma er zooveel liever
dan uitzonderingen to maken, voldoe
ik aan geen enkel dergelijk verzoek.
Voor de handteekf-ning- en fotogrufie-
liefhebbere: Ik dank u voor de belang
stelling. Als ik in Californic terugkom
«al ik aan uw verzoek voldoen.
Voor de adspirant filmacteurs: Ik
ÉwijfcJ niet aan uwe geschiktheid,
maar ik kan onmogelijk een leger me
dewerkers op reis mecnemon. Voor de
diner-invitaties: Tot mijn spijt onmo
gelijk, al mijn avonden zijn i -zet.
In de Vereenigde Staten ontvangt
Charlie gemiddeld 100.000 brieven por
maand uit alle deelen der wereld. De
Terzoeken om portretten zijn hierbij
het meest talrijk. Vier meisjes zijn
ROEL DE RAKKER: Eene beleediging.
(Daily Sketch, Londen.)
Door Een Hoe
wien, tram- dan
jongen J conduo- lieve-
teur. ling!
Hij-
staarde
me aan
alsof....
uitsluitend met het voldoen hieraan
belast.
De Eaigoleche post bevatte de mees
te bedelbrieven, do Framsdhe 'bevatte
het grootste percentage brieven va<n
adspirant-filmuctcurs. Geen brief blijft
onbeantwoord, al gaat het dam ook
bezwaarlijk por koerende post.
Charlie Chaplin is een groot mam.
Hoe groot is de jiosl van een wereld
beroemd professor, van eon maar
dergelijke vergelijkingen zijn al zoo
vaak gemaakt.
EEN SHERLOCK? HOLMES-
VERIIAAL.
Aam oen hem mingeboden diner in
het Londensche „Trocadero" deed Sir
Arthur Coiiun Doyle, dc schrijver van
Sherlock Holmes, de volgende niet on
aardige mededeeling:
In de oorlogsdagen waren ©en aan
tal Britsclie officieren krijgsgevangen
in een gevangenis tc Maagdenburg en
konden daar geen nieuws uit Enge
land krijgen. Sir Arthur 7.ond een
exemplaar van zijn „Sherlock Hol
mes" aan oeoi der officieren, die daar
gevangen zat. Hij prikte daarin al het
Engeisdhc nieuwe te beginm>em bij
Hoofdstuk difie letter voor letter
met een naald aam. Bij de toezending
van hot boek schroef hij er enkele
woorden bij aam zijn vrieord, waarin
hij zijn wonsch uitte, dat het boek
zijm gel va.11 gei is aha>p eenigszims zou
bekorten en hij het later kon nalaten
aan de gevangenis bibliotheek. Hot ia
wat langdradig", schreef hij, „doch
misschien dat ge hoofdstuk drie wat
belangwekkender zult vinden." Sir
Arthur meende, dat dit voldoende
•zou zijn om zijn vriend te doen be
grijpen wat hij wilde, doch de vriend
had liet niet „gesnapt Een andere
officier echter, kapitein Koppel van
de garde, had er echter daaeiijk alles
van begrepen. Het gevolg was dat alle
Engelsche officieren, die te Maagden
burg gevangen zaten al het nieuws
uit Engeland te weten kwamen en Sir
Arthur kreeg een brief, waarin stond
„Toe, zend ons nog eens een Sher
lock IIoimee verhaal."
EEN PROFETIE VERVULD.
Juist honderd jaar geledon werd te
Montgomery em zekere John Newton
Davios opgdhamgen, beschuldigd van
rooverijen langs den grooten weg.
Met het koord om den hals verklaar
de hij etaamde het schavot, dat als
bewijs van zijm onschuld het gras op
zijn graf nooit groeien zou gedurende
honderd jaar. Die eeuw is haast voor
bij gegaan en tot dusverre heeft, op
het graf van Davies op het kerkhof
van Montgomery nooit gras gegroeid.
De plek bleef steeds kaal, niettegen
staande om het graf bet gras steeds
groeide en niemand uit die buurt
durfde er gras op zaaien Feitelijk
had de geheeie bevolking steeds angst
voor dat graf.
De korkbewaarder zeide tot een jour
nalist: „Ik ben geen bijgeloovig man,
docli er is toch wol iet-s geheimziiuiigs
aan dat graf. Vijftien jaar geled-n
zaaide een handelsreiziger hier, die
het verhaal gehoord had, gras op het
graf. Ilct groeide niet en veertien <la-
g,n later stierf die man plotseling.
Een andere man plantte er een rozen
struik bij, die groeide, doch de plan
ter er vam werd verlamd en is nooit
hersteld. Zoo zijm er meer verhalen.
Natuurlijk, dat alios is misschien toe
val, maar de 'bevolking hier denkt er
andere over.
Nu de honderd jaar voorbij zijn, is
men benieuwd of het gras op het graf
•tal willen gedijen".
DE BIFFELTOREN TE PARIJS.
Iedereen weet, dat de ixxroemde Etf-
feltoren te Parijs, overblijfsel vam een
wereldtentoonstelling daar nog steeds
staat, maar niet iedereen weet, dat de
ontwerper en bouwer Eiffel nog leeft.
Hij is thans 88 jaar oud en onlangs
w ist hij nog een anecdote te vertellen,
die op zijne schepping betrekking
heeft.
Gedurende V.TWiain Morris' laatste
bezoek aan Parijs iu-acht deze eer.
groot deel van zijn tijd in den Eiffel-
loren door.
Ik eet in den toren", zei Morris,
„ik schrijf er mijn brieven, ontvang
bezoekers en ik zou er slapen, ais
er maar een bed stond."
„De tonen maakt dus blijkbaar een
gi-ooten indruk op u", merkte een ken
nis op.
„Een grooten indruk!" riep Mor
ris uit. „Wat denk je wél! Ik ga al8
ik in Parijs ben naar den Eiffelloren
omdat ik alleen, wanneer ik daar bon,
het ellendige ding niet kam zien."
EEN VRAAGSTUK.
„Meneer", zei de kleine jongen te
gen don politieagent, „hebt u hier
ut de buurt ook een dame geEÏen?"
,Ja zeker", was hel antwoord, „ver
scheidene".
„Ook een zonder een kleinen jon
gen!"
„Ja".
„Gelukkig", zei het ventje, „ik ben
de k'.oine jongen. Waar is de dame
