FUHKE'S üüüüElOi
Steenhouwerij TROUPII
Nieuwe Gracht 48-44
F.TH. EVERARD
WEGENS OPHEFFING
Telefoon ftSos. 564-213
Liefüe in flen tuin
3\
STOOMWASSCHEfilJ „DINGJAN"
Evan Soarlc, roman- cn tooiieelselirij-
.ver, zat op een zonnlgen namiddag in
zijn tuin en dacht na.
Op zijn knieën lag een dik pak copy-
papier, zijn vingers hielden een vulpen
vast; hij vond ziclizeli liet vervelendste
wezen, dat bestond en liet leven over het
algemeen niet de moeite waard.
En dat, niettegenstaande het feit, dat
hij een ilink inkomen had, een prachtig
huis, vele vrienden, en dat zijn boekeu
en tooneelstukken veel succes hadden.
Maar, volgens Evan Searle, scheen de
wereld niet goed ingericht. Op zesender
tigjarigen leertijd en reeds beroemd, had
het leven hem, volgens zijn eigen opvat
ting. niets meer aan te bieden. Volgens
opvatting van heel veel anderen.
vooral van dames had hij heel veel
aan te bieden. Maar hij had er de voor
keur aan gegeven ongetrouwd te blijven.
Beschroomd op het onmogelijke af. had
hem de moed ontbroken kennis te maken
met die dames, welke hij wel nader had
willen kennen. Wat de anderen betreft,
die welke hem mccdoogcnloos achter
na liepen— die ontliep hij ais een plaag.
Door zijn verlegenheid, die hem steeds
in den weg zat, had hij zijn huis in Lon
den opgegeven, hij woonde nu in dit
buitenhuis, waar hij zichzelf schuil hield
voor berekenende moeders en trouw
lustige dochters. Hij had veie vrienden,
maar dat waren mannen en die kwamen
hem net zoo goed In dc eenzaamheid
van het land opzoeken ais ze het in de
stad deden. Maar toch als een man
In de eenzaamheid woont, dan komt er
een dag veie dagen dat hij het ge
voel heeft, dat hem iets ontbreekt: En
Evan Searle had dat gevoel dien dag
heel sterk. Hoewel de zon scheen en
zijn tuin prachtig was. en zijn huis ge
riefelijk en zijn nieuwe roman heel goed
vorderde, had het leven z'n bekoring
voor hem verloren.
,.Of misschien heeft het nooit bekoring
gehad." zei hij grimmig tot zichzelf. Een
gebóren pessimist!
Zuchtend nam hij z'n schrijfpapier op,
maar toen de witte tuindeur in de groene
heg plotseling openging, keek hij op.
Een meisje kwam haastig naar binnen,
sloot de deur en bleci er ccn minuut
hijgend tegen aan staan. Toen zag ze
den man in de leunstoel. Ze ging rechtop
staan, cn scheen geneigd te zijn om te
keeren en uit den tuin weg te vluchten;
toen veranderde ze haar plan cn liep de
laan door naar Evan Searle.
Verbaasd was hij gaan staan, toen zij
zicli dramatisch naast dc rieten stoel
neerwierp en op de knieën viel.
„Eindelijkl" hijgde ze. „Endelijk! en
verborg haar gezicht in de handen.
Werkelijk verschrikt, staarde de schrij
ver naar haar. Het was lang geleden dat
hij een jong meisje had gezien, en
zoo'n aardig ding in dit verwijderde
oord.
Zo had geen hoed op: die bengelde aan
een lang lint aan haar arm. Haar haar
was dik en kastanjebruin, het scheen in
golven om haar hoofd te zweven. Haar
slank figuurtje, dat nu op het gras ge
knield lag, was gehuld In een japonnetje
van een bleeke, mauve stof, zacht cn ele
gant. Daar ze niet opkeek en ook niets
meer zei, voelde Evan Searle dat bij wel
wat moest doen of zeggen.
„Wilt, wilt u niet gaan zitten?" sta
melde hij, terwijl hij naar ecu stoel wees.
Zij hief het hoofd op cn twee bruine
oogen keken den zenuwaclitigen man, die
voor haar stond, verwijtend aan.
„Hoe kunt u op die manier tegen mij
spreken?" fluisterde ze theatraal. „Der
gelijke gemeenplaatsen wanneer we
elkaar eindelijk na zoo'n tijd van moele-
HJk wachten, ontmoeten!"
„Wachten?" herhaalde Searle. „Ik
ik wist niet, dat we gewacht hadden.
Waarop? Ziet u, ik geloof niet, dat Ik u
ooit vroeger ontmoet heb."
Weer keek ze hem aan: en hij zag.
dat haar gezichtje rond en lief was met
een aardig kinnetje, een kleinen, rooden
mond niet opgetrokken mondhoeken, ter
wijl haar oogen ja, haar oogen. waren
juist die oogen, die hij zou willen heb
ben. dat zijn vrouw had, als hij ooit vol
doenden moed had gehad, een vrouw te
vragen.
Daar ze geen antwoord gaf, maar zich
optrok tot ze op den rand van den tuin
stoel zat, vroeg hij weer:
„Hebben we elkaar vroeger al eens
ontmoet?"
„Wat komt dat cr op aan?" antwoord
de liet meisje, „ik boud va» u ik houd
van u! Wilt u niet zeggen, dat i: van mij
houdt?"
Zij maakte een vlugge beweging in zijn
richting; en hij trok zich vol angst terug.
„Nee, nee! O, nee!" riep hij uit.
„U is zeer ruwi" beet ze hein toe.
„Menigeen zou licel blij zijn. mij te hoo
ien zeggen, dat Ik van hem houd!"
„Ik beu ik bedoel, ik wilde. Ik wil
zeggen, dat als ik door een meisje be
mind zou willen worden, ik van u zou
willen hooren, dat u van mij houdt
„tn wilt u niet graag door een meisje
bemind worden?"
„Nee dat wil zeggen. Ja! Soms ge-
looi ik wel! Maar ik lieo nog nooit moed
genoeg gehad om een meisje goed te
leeren kennen."
Het meisje in het inauve kleedje lachte
plotseling en twee gezellige kuiltjes ver
schenen in haar zachte wangen. Zonder
cenige verbazing merkte hij bij zichzelvcn
op, dat hij wist, dat die er waren.
„U is grappig!" zei ze. „Zeldzaam
grappig! is u niet getrouwd?"
„Zeker niet!" zei Evan Searle. Hij
was dolblij, dat hij dat kon zeggen.
Het meisje kwam wat dichter naar den
rieten stoel en haar bruine oogen keken
hem door en door aan.
„U bent een dwaas!" Haar
woorden kwamen cr met tussclienpoozen
uit Ik vertel u, dat ik van u houd en
alles, wat u zegt, dat u daar niet van
gediend is. En toch is u niet getrouwd!
ik begrijp u bcelemaal niet. Ten slotte
vindt u liet toch aardig!"
„Waarom?"
„Dat is een van de regelen van het
spel. Heel gauw zult u mij kussen!"
De lieer Searle trachtte verontwaar
digd te zijn.
„Werkelijk," begon liij, „dit is het on-
gehoordste. het vreemdste, dat... Ik
geloof, dat u in het verkeerde huis bent
terecht gekomen. Ik geloof, dat ik niet
degene ben, die u denkt!"
Weer lachte ze.
„Die bent u wel!" En u speelt het spel
hcelemaal niet goed. U hebt eerst ver
baasd, toen belangstellend gekeken, en
zooeven zelfs boos, toen ik over kussen
I sprak; maar nog niet, alsof u mij wel
1 aardig vindt!"
„Tk zou wel willen, dat u mij uitleg
gal!" bromde de verblufte schrijver.
„Moet ik? Is het niet een beetje
vreemd al is het eeiügszins eigen
aardig?
„J-)al" gaf hij toe.,, Maar ik zou het
tocli wei willen!"
„Wat moet ik u vertellen? Wie ik ben,
en waarom ik hier ben, en waarom ik
wilde, dat u mij zoudt kussen? Nu, dat
is goed, maar komt u dan een beetje
dichter bij mij en probeer een beetje
vriendelijker te kijken, niet alsof ik uw
ergste vijandin wasl"
Hij gehoorzaamde. Terwijl hij naar
haar keek. kwam hij dicht bij den rieten
stoel en leunde er overheen, naar haar
toe.
„Zoo Is het beter!" zei ze. terwijl ze
daar zat als e,en bosclmiinf. „Zoo ziet u
er veel geschikter uit! En nu geloof lk.
dat ik...!"
„Zoo is het genoeg!" schreeuwde een
stem.
Een lange jongen, met ccn groot foto-
grapliietoestel onder den arm. sprong
over de heg bij de deur; zingend kwam
hij dichter bij.
„Lieve hemel!" stamelde de heer
Searle.
Het meisje ging rechtop zitten.
„Weet je liet zeker?" riep ze den Jon
gen toe. Is het goed? lk hoop, dat het
gelukt is!"
De jongen grinnikte en stond aarzelend
stil.
„Ik zou nu toch werkelijk
wel eenigen uitleg willen heb
ben." herhaalde de schrijver geduldig.
Zij knikte.
„Ga maar vast terug!" zei ze tegen
den Jongen. „Ik kom zoo."
Hij riep: „Goed. hoor!" en verdween
al fluitend.
„Waar was hij?" Informeerde Evan
Searle.
„In dezen boom hij de heg, z'n toestel
op een dikken tak," zei ze.
„Dan bent u
„Een filmactrice ja." Ze glimlachte
treurig tegen hem. Het is nu klaar, laat
ik u nu de verklaring jjevon. lk inocst
dit eenvoudig doen. Wij werken soms
hier in de buurt, en ik heb u dikwijls
hier in den tuin zien zitten. Den laatstcn i
tijd werkte ik niet goed. ik bedierf op- I
nainen en zoo, ach", u kunt het niet
begrijpen!"
„Vertel mij maar!" zei hij ernstig.
„Nu ik wilde iets doen, om al liet ver
keerde weer goed te maken cn er
kwam nu vandaag een kans. Wij zijn
bezig aan een film. waarin een liefdes
scène ccn plotseling opgekomen liefde,
waarbij de man bij verrassing gewonnen
wordt. Die scene moest nog gespeeld
worden. De film is klaar behalve die
scGic en er was geen man.
Hij knikte.
„Toen dacht ik aan dezen tuin en aan
u. Ik had er r. les op gezet en hoopte
maar, dat u er zoudt zijn. O, ik weet liet.
er is geen excuus voor. Maar ik wilde
liet zoo graag goed maken, lk zei. dat
als ze mij maar een half uurtje gaven en
alleen den opnemer mee liefen gaan, zou
ik de scene klaar spelen, als de jongen
zijn verstand maar gebruikte. Ze vonden
liet goed; we kwamen, en de rest
•eet u."
„Dus het was niets dan komedie?" zei
hij langzaam.
„Ja. komedie en leugen! Ik kan mU
e'genlijk niet verontschuldigen maar
als 11 wist, wat liet voor mil heteckciit,
dan zoudt u misschien trachten mij te
vergeven!"
Zij keek naar hem op, de handen ge
vouwen. de oogen vol tranen. Impulsief
stak hij ziin hand uit.
..Natuurlijk vergeef ik het u!" zei bil
en hij meende het. „Deuk er maar niet
meer aan, ten minste niet op een omret-
tige manier. Ik ben blij. dat u het gedaan
hebt. Het is voor mij eeri een hcele
gebeurtenis geweest. En ik heb u ont
moet. dat is liet voornaamste!"
Een schaduw gleed over haar gezichtje
toen glimlachte ze teer en keerde zich om.
,U is veel te vriendelijk voor mij," zei
ze, „dank u wc! en goedendag!"
Goeden dag!" zei Evan Searle: en
een eigenaardig gevoel van verlatenheid
naakte zich van hem meester, toen hij
dat figuiirtte in mauve nazag, dat daar
wegwandelde uit zijn leven. Ja, het was
een gewichtige morgen. Toen, voor hij
van zijn verbazing bekomen was, keerde
zij zich plotseling om en hij hoorde haar
zeggen
„Ik kan zoo niet heengaan. U Is zoo
vriendelijk geweest Ik kan u niet
langer bedriegen!"
„Wat bedoelt u?" vroeg z'n setnt.
„Het is allemaal gelogen! Ik ben geen
filmactrice ik ben liet nooit geweest!
Ik ben Vera Drent; en ik wilde een rol
in een van uw tooneelstukken hebben!
O, zeker ik weet, wie u bent! ik heb
het altijd geweten!"
„Een rol in een van mijn tooneelsluk
ken! Maar waarom hebt u mij dat niet
gevraagd?" Het was hem werkelijk een
raadsel!
„Oindat ik u niet kende cn geen kans
had u te ieeren kennen. U wilde geen
meisjes kennen. Ik heb veel over u ge
hoord en ik heb hier kennissen, die u
kennen, lk ben al een poosje toonecl-
speclster. maar ik ben tot nu toe niet ge
lukkig geweest niet uw stukken. Daarom
'ildc ïk hier mijn vacaniie doorbrengen,
met het plan. u, hoe dan ook. te leeren
kennen. Het scheen eerst hopeloos, toen
heb ik dit plan beraamd. Mijn broer Bob
moest den opnemer voorstellen en ik
deed de rest."
„U deedt het heel goed." zei hij zacht.
„O ja, denkt u. dat ik werkelijk een
goed tocneelspeelster ben? Omdat liet
allemaal komedie was, weet u? En u is
niet boos? Ze had hem niet aan durven
kijken, maar nu verzamelde ze haar
moed en sloeg de oogen op.
„Nee. maar!" riep ze uit. bijna
schreiende, ..ik geloof, dat u blij is!"
„Dat ben Ik!" zei Evan Searle: en dit
was liet vriendelijkste, wat lui ooit tegen
een meisje had gezegd. „Omdat het be-
teekent. dat u ten slotte niet eens weg
behoeft te gaan. Nu u zoo moedig ge
weest is. moet ik op mijn beurt ook wat
doen voor u. daarom zullen we een paai
stukken en dingen bespreken, vindt u dat
goed?"
„Ja, zei Vera Drent, en haar zelfver
trouwen verdween, naarmate het zijne
terugkwam.
„Natuurlijk moeten wc dat doen! En
daar onze heele eh vriendschap een
beetje eigenaardig is tot stand gekomen,
heeft u cr misschien geen bezwaar tegen
bij mij te blijven lunchen? Ik heb een
pracht van een huishoudster."
En de hulshoudster, die pracht, is nu in
een andere betrekking. Want Evan Searle
vindt, dat z'n vrouw Vera heel goed in
staat Is hen en zijn huls te regeeren.
GEVESTIGD 1810
Amsterdam-Has riem. Tel. 1900 en 3674
RENTE VOOR DEPOSITO'S
Ket I dag opzegging 2
Met 10 dagen
Mot 1 maand
IV?et 3 maanden
«Vtet 6 maanden
Met 12 maanden
Prolongatiekoers
*7, V.
5
EFFECTEN, COUPONS, PROLONGATIES,
VREEMDE VALUTA'S,
REKENING - COURANT, ASSURANTIËN,
SAFE-DEPOSIT, INCASSO'S.
LOKETTEN TE HUUR
vanaf ff 5. per jaar.
GoetieEigenschappen van
ROGGEBROOD ais gezond en versterkend voedsel
zijn reeds eeuwen en eeuwen bekend. Evenalsvoor dui-
zond jaren wordt nog altijd de gebeele graankorrel ge
bruikt voor het maken van prima Roggebrood. Do
manier van bereiding van
Is echter totanl anders. Vroeger werd het deeg met
met voetn getredea, nu wordt het zelfs met geen hand
aangeraakt Alle bewerking van FUNKE'S ROGGE
BROOD wordt met machines gedaan. FUNKE'S
ROOGéBRCOL» sedert 1838.
IIexaëvse^S
VAKLEERAAR IN HET BOEKHOUDEN
Met ingang van 6 Januari a.a, begint een cursus ter
opleiding voor bovengenoemd exainen in November
1922 voor de Verg. „Het Nederlandsche Handels Insti
tuut" te Amsterdam, waartoo rij officieel gemachtigd ie
bij Kon. Besluit v. 15 Mei 1919. Voor deelname aan deze
cursus ie het bezit van eeu praktijkdiploma vereischt
lnlicntingen en aanmeldingen bij ondeigeteekende vóór
25 Dec. a.s. C. C. G. J. HHZEMANS, Accountant, Leer-
aar in het Boekhouden (Priaat Docent) Haarlem Tel.
3386, Prinsen Bolwer* 2.
A'<1STEBDAM8JHEVAART 16 - HAARLEM
OR GERICHT
HAARLEM'S WONING
EN BOUWBUREAU
FRANS HALSSTRAAT fl.Tel. 3792
Bijkantoor Bandoeng, Ned.-lndlë
Beleefd aanbevelend,
e. DAL,MEIJER
P.8. Op verzoek zal fk
flaarne ten Dwent ko
men, om Zaken, mijn
Bureau betreffende, te
bespreken. -»
der afdeeling LUXE MARMERWERKEN
worden alle voorradige Beelden, Inktstellen
Pendules, aschbakjes, enz. tegen abnor-
tmëmsa maal Lagen Prijs verkocht bmm
