bli.ikbaar veel geleerd. BrianS heeft aan
óea lijve moeien ondervinden, dat naar
mate een ministerieel leven langer
duurt, de cririek itch des te meer spe-
liaüsccrt en verfijnt ten koste van dc
elementaire belangen, die voorop be
hoorden te staan. We hebben alweer ge
nei:, dat het alk napen van een aldus
ondermijnd politiek stelsel in de kr;a-
gen der critici juist soms gematigdheid
en «in toi toenadering doet post ratten.
Iets waarvan de nieuwe bewindsman
dan ten volle kan profiteereu.
Wat Briaud nog net niet kon doen,
zal voor Poincaré weggelegd zijn de
beslissing te nemen in zake het aange
boden verbond.
De „geleidelijkheid" is waanbeeld
geworden, de premier zal hebben te
kiezen of te acelen. Intransigcantie zou
op dit pun; slechts tc verwachten zón
als Poincaré nog deel der oppositie uit
maakte.
En het jonge leven dat hij zijn kind,
het Verdrag van Versailles, zal inbla
zen zoo noemde hij het in zijn kro
niek in dc Revue des Deux Mondes
zal hij noodzakelijk moeten putten uit
cc toekomst, wil hij Frankrijk niet in
isolatie te gronde zien gaan."
Een artikel in de Engelsen© „Ob
server" van de hand van Garvin, be
spreekt de toekomst van
do Franseh-Engelsclie
Entente.
Er wordt o.a. in gezegd „De om
standigheden zullen maken, dat En
geland al meer en mcor prijs gaat stel
len op een verbond niet Frankrijk. Uit
ccn dusdanig verbond tusschen beide
lauden kunnen' slechts de beste ver
pachtingen voor den vrede in Europa
voortspruiten. Hun belangen kunnen
elkaar echter niet alle dekken. De po
litiek der Entente kan noch Britsch
maaksel zijn, noch Fransch maaksel. Ze
moet uitsluitend een Entente-politiek
zijn, en daarop gebaseerd zijn, dat elk
van beide landen ten voHe de situatie
van het ander erkent. Aan beide zijden
vinden we nationale overwegingen die
voor geen compromis vatbaar zijn. Aan
Fransche zijde kunnen ze in één volzin
worden neer gelegd Frankrijk heeft
behoefte aan schadevergoeding voor 't
nadeel, vroeger aan het land berok
kend ,ea aan waarborgen voor de toe
komst. Er is geen enkel verantwoorde
lijk persoon, geen enkele verantwoorde
lijke partij in Engeland, die deze aan
spraken ontkent o.f ze zelfs maar in
twijfel trekt. De Britscke critiek heeft
zich nimmer gekeerd tegen deze beide
grondbeginselen der Fransche poli-
dek. We zijn er alleen op bedacht, dat
lie methode het doelwit niet mag doen
verloren gaan.
„Wij zijn bereid, Frankrijk elke ze
kerheid te verschaffen voor zijn gren-
2e n van iS6g.
..Het is evenzeer een Britsch als een
Fiansch belang dat die grenzen worden
gewaarborgd."
Het artikel betoogt verder met na
druk het belang van het economisch
herstel van Europa voor Engeland.
De vele werkloozen van Engeland
zijn onze .bewoners der verwoeste ge
bieden", en wij zoeken voor hen de
medewerking van Frankrijk, evenals
dat land de onze zoekt voor zijn eigen
slachtoffers.
Ten slotte wordt nog gezegde
„Indien door openhartige besprekin
gen cn een wederzijdsch „geven en ne
men" de Entente tot haar volle wer
king is hersteld, dan zal zij als uit
gangspunt kunnen dienen voor een uit
gebreider en ook Europeesche rege
ling volgens het model van de overeen
komst van Washington. Dat is de op
lossing, welke door de Britsche open
bare meening met overweldigende
meerderheid gesteund wordt."
De „Daily Chronicle" meent te we
ten dat in de besprekingen tusschen
Lloyd George en Poincaré de laatste
het denkbeeld heeft geopperd de voor
gestelde Fransch-Britsche overeen
komst om te zetten in
een militair verbond
voor de handhaving en de uitvoering
van het Verdrag van Versailles. Lloyd
George verklaarde dat geen enkele
Britsche Tegeering verder kan gaan dan
do te Cannes gedane voorstellen.
De „Daily Express" zegt dat Poin-
caré's inzichten gansch verschillend
zijn van die van Briand. Poincaré is
•weliswaar niet gekant tegen de
Fiansch-Britscke overeenkomst, maai
deze overeenkomst zou moeten worden
gesloten onder dc door Poincaré te
stellen voorwaarden, hetgeen het voor
'Brittannie onmogelijk zal maken haar
<taa te nemen.-
Omtrent
do personen der
ministers
dte liet nieuwe Fransche kabinet vor
men, kan de Telegraaf nog het vol
gende mededeelen.
Raymond Poincaré, de premier cn
minister van Buiten 1 audeche Zaken,
is 61 jaar oud, en Lotharinger van
geboorte. Reeds op 25-jarigen leeftijd
word hij door minister Develle tot
si ju secretaris aan het departement
van landbouw bnoemd. In 1887 Kar
merltd geworden voor het departe
ment Meuse, werd hij in 1893 geroe
pen tot het innemen van oen minis-
ferezetel, In het kabinet Dupuv. Ach
tereenvolgens was hij daarna minister
van Financiën in bet tweede knbluets
Dupuy, minister van Onderwijs en
Eeredienst onder Ribot, vice-presi
dent van de Kaïoer (1895'9SJ, knbi-
nets'onnatour krachtens de opdracht
van president Loubet (onmiddellijk
naden dood van Félix Faure), sena
tor (1902), minister in het kabinet-
Sarrien. Na den val van Cailleux
stelde Poincaré zich eindelijk zelf
aan het hoofd van een groot nationaal
kabinet (Juli 1921).
Zijn krachtige en leidende eigen
schappen doden hem in den oorlog
zijn latere leven aan Le President de
la Victoire verwerven.
In 1920 maakte hij als staatshoofd
plaats voor Dechanei.
Poincaré Is behalve politicus, een
:er bekwaam en bekend jurist.
Louis Bartlvou, de vice-president en
belast met de portefeuille van Justitie,
is 59 jaar oud en uit de Pyreneeën af
komstig. Op 27-jarigen leeftijd depute
geworden voor OIorn, speelde hij in
tal van ministeries een aanzienlijke
rol. In 1913 werd hem bet minister-
pnsüdentsehap aangeboden, dat hij
aannam; doch na S maanden was hij
reeds genoodzaakt af te treden.
Barthou is academician- Tal van
werken op politiek en literaiir-critisch
terrein versohenen van zijn hand. Hij
is gematigd vooruitstrevend, en ge
niet vooral het vertrouwen, vain den
kleinen middenstand.
Magmot, minister van Oorlog en
Peneioenen is 43 jaar oud, bekleedde
in 1913 de functie van onderstaatsse
cretaris van oorlog, na reeds in 1910
directeur van Binnenlandsolie Zaken
in Algiers geweest te zijn. Afgevaar
digd naar de Kamer, nam liij aldaar
het initiatief voor een entente tus
schen de democraten en socialisten.
Als sergeant heeft hij zich in den oor
log bijzonder onderscheiden; sinds
Maart 1919 is hij ridder van het Le
gioen van Eer.
Albert Sarraut, de minister van Ko
loniën, werd in 1871 geboren. Her
haalde malen was hij minister; in
1911 werd hij voor het eerst, in 1916
opnieuw gouverneur-generaal van ln-
do-China. Gedurende den oorlog on
derscheidde ook Sarraut zich zeor. In
1920 maakte hij deel uit van het ka
binet-Mi llerand; evenals later van het
kaïbinet-Briand. Hij is ook een der
voornaamste figuren ondor Frank
rijk's vertegenwoordigers te Wash
ington.
Le Troquar, minister van Openbare
Werken, is uit Brétagne geboortig.
Hij was reeds belast met dezelfde por
tefeuille in hot kabinet Miller and en
in dat van Briaud. Als zoodanig be
zocht hij in October j.l. ook ons land.
Raiberti, thans belast met Marine,
was onder het kabinet-Leygnes aari-
ankelijk president der Kamer-oom
missie voor financieele aangelegen
heden, en werd na het onslag van Le-
fèvre minister van Oorlog.
Diot, minister van Handel, werd in
1867 geboren. Hij is ingenieur, en ver
tegenwoordig! in de Karuer het depar
tement Manche. Hij heeft zich m het
bijzonder beziggehouden met spoor
weg- en koopvaardijkwesties. Hij
heeft ook zitting gehad in het kabinet
Briand.
Omtrent de
werkmethodo van
Poincaré
wordt gemeld, dat hij het plan heeft
elke week tweemaal in kabinetsraad
bijeen te komen en minstens eenmaal
in ministerraad, onder MiUerand, op
dat er absolute eenheid zal hecrschen
in het
Uit Berlijn wordt gemeld:
Maandag zijn in de Wilhelnistrasse
de officieela besprekingen inzake de
resultaten van de conferentie te Can
nes begonnen. Het Rijkskab, iet en de
commissie voor de buiten'andsche
aangelegenheden uit den Rijksraad
hielden tegelijkertijd eerimjeenkomst.
I>r. Rathenau bracht voor de leden
van de Rijksregeering verslag uit over
de oODfexentie te Cannes. Allereeret
gaf hii een uiteenzetting over de te
Londen door hem gevoerde besprekin
gen. terwijl hii daarna het woord
voerde over de resultaten van Cannes
en Parijs.
In den loop van den avond heeft de
Italiaansche gezant te Berlijn aan de
Riiksregeei-ing de officieels uilnoodi-
ga'ng tot deelneming aan de oonferen-
tie te Genua overhandigd.
Het Duitfiche kabinet heeft zich
thans bezig te houden met de uitwer
king van een plan. dat zij. op ver
zoek van de Commissie van Herstel,
binnen veertien dagen aan deze com
missie hoeft voor te leggen. De Rijks-
regeering zal in dit plan moeten me-
dedeelcn, hoe zii nieuwe uitgifte van
papiergeld denkt tegen te gaan, op
welke wijze zij het staatsbudget in
evenwicht denkt te brengen, en hoe
het voor dc schadevergoeding benoo-
digde geld zal worden verkregen.
In de betrokken kringen staat men
vni optimistisch tegenover de uitwer
king van dit plan. Men gelooft, dat
Duitsohi&nd in staat zal zijn om bin
nen den toegestanen termijn een in
alle ODÜohten bevredigend plan aan
de Commissie van Herstel te overhan
digen.
Met do opstelling van een program
voor de aanstaande conferentie te Ge
nua zsJ eerst- dan een annvang worden
gemaakt, wanneer het plan voor de
Commissie van Herstel is uitgewerkt.
In de Maandag gehouden zitting
van het RijkskabLnet heeft nog geen
verdere bespreking plaat» gevonden.
De Parijsche correspondent van de
„Times" meent tc weten, dat Mille-
rand, evenals Poiocaré, dc zienswijze is
toegedaan, dat
te Genua
Frankrijk niet op voet van gelijkheid
vertegenwoordigers van Rusland
kan onderhandelen, zoodat Poincaré
naar alle waarschijnlijkheid niet per
soonlijk naar Genua zal gaan, doch. ge
volmachtigden zal zenden.
Naar uit Washington aan de „Chi
cago Tribune" wordt gemeld, heeft de
Amerikaansche regeering besloten, haar
antwoord op de uitnoodiging der geal
lieerden, om aau de conferentie te
Genua deel te nemen, nog eenigen tijd
te stellen, daar door haar te dezer
zake nog geen beslissing is genomen.
President Harding en zijn adviseurs
zullen een afwachtende houding aanne
men, totdat het geheele programma
van de a.s. economische conferentie be
kend zal zijn<
Verspreid nieuws
BLOEDIGE BOTSINGEN IN PALES
TINA Naar uit Jeruzalem geseind
wordt, isliet im Kerak (ten Zuiden van
het Tiberiameer) tusschen Christelijke
en Mohainmedaansche Arabieren tot
hevige botsingen gekomen. Tot nu toe
iwerden 6 dood en en 60 gewonden ge
teld.
De regeering van Palestina heeft
maatregelen tot herstel van de orde
genomen. Drie vliegtuigen bevinden
zich op weg naar Kerak.
EEN NOODKREET VAN RUSSI
SCHE SOCIALISTEN.
VanderVelde maakt in de „Peupïe"
een telegram bekend, dat liij van
Axelrod heeft ontvangen en waarbij
de aandacht wordt gevestigd op den
desperaten toestand der socialisten
in de Russische gevangenissen. Hij
wenscht dat betoogingen in België zou
den worden gehouden voor een inter
nationale actie door het proletariaat.
Voor de socialisten, schrijft Axelrod,
is dit protest tegen de wreedheid en de
barbaanschheid der onder de commu
nistische vlag ageerende despoten
een nog dringerder plioht, dan tegen
de houding van Horthy in Hongarije.
DE WIL NA-KWESTIE.
Naar de „Deutsche Tageszeitung"
uit Geneve verneemt, zal de Volken-
bondsraad de verkiezingen te Wilna niet
erkennen. De Raad besloot, een verte
genwoordiger naar Wilna te zenden.
Polen en Litauen moeten zich binnen
tien dagen ten aanzien van dit voorstel
uiten,
HET SPAANSCHE KABINET.
De koning gaf zijn vertrouwen in
het kabinet-Maura te kennen, dat nu
aan het bewind zal blijven.
(Zooals men zich zal herinneren had
het kabinet-Maura aan den koning zijn
•tslag aangeboden, zulks in verband
met de aanvallen der militaire junta's
op den minister van Oorlog, Lacierva.)
IN OOSTENRIJK.
Hier dreigt een minister-crisis .door
de oppositie der Groot-Duitsche partij.
De leden dier partij die zitting hebben
het kabinet zullen aftreden. Het ver-
moeden is dat daardoor het geheele ka-
binet-Schober zal vallen,
GEEN VERKIEZINGEN IN
ENCELAND.
De Engelsche regecring heeft defi
nitief besloten, dat er voorloopig nog
geen algemecne verkiezingen in Enge
land zullen worden uitgeschreven.
E UITSCHE OORLOGS
MISDADIGERS.
De beslissing van de commissie door
de Opperste Raad benoemd tot het in
stellen van een onderzoek paar de pro
cedure van den Hoogen Raad te
Leipzig, luidt. uitvoeriger dan in
ons vorig nummer is meegedeeld
dat pas in negen van 65 gevallen von
nis is gewezen waarvan 3 op aan
wijzing van de Fransche regeering, 1
van de Belgische. 4 van do Britsche en
1 op initiatief van de Duiteohe regee
ring zelf. De commissie constateert,
dat de Hooge Raad zich niet voldoen
de moeite heeft gegeven om achter de
waarheid te komen. Enkele beklaag
den .thans vrijgesproken, hadden ver
oordeeld behooren te worden en ande
re beklaagden, wier schuld bewezen
was, zijn le laag gestraft. Daarom kan
de commissie er geen heil in zien de
andere gevallen ook ter berechting te
geven aan dan Hoogen Raad.
DE IERSCHE QUAESTiE.
Bevrijde gevangenen.
Een aantal politieke lersche gevan
genen, die uit de gevangenis te Pen-
ton vivlle te Dublin zijn vrijgelaten,
vroegen, ulvorens te vertrekken, ge
bracht te wordnn naar het graf van
wijlen Roger S&semeiit, die naar men
zich herinnert, destijds opgehangen
word wegens landverraad. Zij kniel
den bij dat graf neder en zonden ge
beden op.
De houding van Sinn Fein.
Het uitvoerend comité dor Sinn
l'ein-organisaties heeft besloten een
buitengewone conventie bijeen te
roepen om de quaestie der algemeene
verkiezingen te bespreken, lir werd
een permanent comité gekozen, on
der welks vijftien leden zich slechts
vier tegenstanders van den vrijstaat
bevinden. De gedelegeerden naar
de buitengewone conventie, die op 7
Februari zal bijeenkomen, zullen 3000
in aantal zijn. Zij zullen besluiten
of het politieke werktuig van Sinn
Fein vóór of tegen do belangen van
den Ierschen Vrijstaat zal worden
gebruikt.
Naar verluidt zou De Valera
trachten gelden bijeen te zamelen
voor een republikeinsclio campagne
over het geheele land.
Voorts vestigen eenige ochtendbla
den er de aandacht op dat de Ieren,
die aanvankelijk den Britsehen goe
den trouw in twijfel trokken, nu van
meening veranderen nu zij overal ge
tuigen zijn van de haastige voorbe
reiding voor de ontruiming. De amb
tenaren van Dublin Castle zijn druk
doende met de overdracht van de
volmachten en bestuursinrichtingen
aan den Ierschen staat.
De voortdurende stroom van vrij
gelaten gevangenen maakt grooten
indruk op het publiek. Griffith heeft
een beroep gedaan op de eenheid ten
einde de voorloopige regeering te
helpen. Hij zegt: „Wij vangen oen
nieuw tijdperk aan en wensehen de
oude geschillen voor altijd opgeheven
te zien. Alle waarborgen zullen ge
geven worden voor billijkheid tegen
over allen".
Do ontruiming.
De ontruiming van Zuid-Ierland door
de Britsche troepen is begonnen en
zal aldus meldt Reuter zoo spoe
dig als mogelijk is, worden ten einde
gebracht.
De ontbinding van het
hulpcorps der lersche rijks
politie.
Uit Londen wordt gemeldDe ont
binding van het hulpcorps der leische
rijkspolitie dat uit oud-strijders bestaat,
beeft tot eenige incidenten aanleiding
gegeven. De leden van hot corps wer
den aanvankelijk voor den tijd van een
jaar aangeworven. Velen hunner
eischen thans betaling van de soldij
het volle jaar. De demobilisatie van
het corps heeft plaats op een schip
nabij Ilolyhead. Zaterdag weigerde een
geheele oompagnie haar geweren in te
leveren, alvorens soldij «ver het ge
heele jaar was uitbetaald. Zij legden
gisteren den geheelen dag beslag op
het schip. Het incident werd heden
echter opgelost door tusschenkomst
van de Britsche autoriteiten op Dublin
Castle,
Een ontvoering.
„De Telegraaf" meldt
In het graafschap Cork is veel emo
tie verwekt door de ontvoering van den
secretaris der afdeeling Mallow* van
den bond van Ierscbo transportarbei
ders.
Uitbreiding van het Seorganl-
seerd Overleg.
Men schrijft ons:
In verband met het versuhonon raads-
Btukjo inzake uitbreiding dor taak der
commissies van overleg is reeds in dit
blad op eenige zaken de bijzondere aan
dacht gevestigd.
Wjj kunnen thans iets uieedeelen over
eenige voorstellen, welke in verband met
deze zaak waren ingediend.
Door Mr. Bornans werd in verband met
de behandeling dezer zaak (in oon gecom-
bineordo vergadering der commissies van
ambtenaren en werklieden) oon persoonlijk
schrijven gericht tot de ledon dier com-
Door B. en W. was als agondapuct aan
gekondigd: bespreking omtrent do wijze
waarop de ambtenaren en werklieden kun
nen worden gehoord (in hun advies) ook
over economische en technische aangele
genheden hetzij door zoogenaamde be-
drijfsradon of door een centrale techni
sche commissie.
In de toelichting van don Voorzitter,
Mr. Bornans merkte deze op, dat B. en W.
de beschrijving zoo ruim mogelijk hobben
gesteld, omdat B. en W. geen bepaalde
richting wensehten in te slaan zou.lcr het
adv ie,-, der commissie. Zij noemden zelfs
twee wegen zonder voorkeur te toonon
zullen misschien zelfs oon derden weg,
door do commissie te adviaoeren, knnnen
kiezen. Aldus geene begrenziugl
Hoewel Mr. Bornans zich als voorzitter
verplicht achtte in B. en W. in dezen te
oriëntceren, was dit zondor resultaat, daar
B. en W. vrij wensehten to blyveo. Ten
einde toch leiding te geven, meende hij
z(jn persoonlijke ziensw\j<o konbaar
tc moeten mnken.
Als eerste doel meende Mr. Bomnns te
zien in hot agendapunt het scholing ver
krijgen van het personeel; waardoor z(j
meer do te behandelen zaken zoudon lee-
ron zien uit een oogpunt van gemeente-
'W?hng. ré vëTe onderwerpen welke thnni
zoo vaak worden behandeld, dwingen de
organisaties to veel bijen alleen het oog
gericht to houden op de belangen hater
leden. IIocwol do personeelscommissie ton
dezen zegenrijk werkt, meende h\j toch dat
op den duur het georganiseerd ovorieg het
stempel zou ontvangen van een instituut
van eischors, hetwelk meer on meer ge
wantrouwd zou worden door het belasting
betalend publick en evenzoo door de ge
meenteraad. Doch bovenal heeft, naar Air.
Bornans meent, de reorganisatie van ver
schillende bedrijven als Gasfabriek en Rei
niging, ulsook do omzetting van hot G. E.
B. in do P. E. G. E. M., frappante voor
beelden gegeven hoe hot werknemers-
vraagstuk unn dio technische wijzigingen
vastzat.
Hoofdzaak was ochtor om rit de zake-
lijko udviezen van hot personeel voordeel
te trekken van hot gemeentebelang en io
verband daarmee ten nauwste samenhan
gende de rechtszekerheid van hot perso-
noeL Erustig drong de voorzitter der
Commissie er dan ook op aan, dat de or
ganisnticB de zaken niet alleen uit
eigen belang, maar ook vooral als oon
gemeentebelang zouden besckou.
wen.
Mr. Beman» wenschte persoonlijk,
dat ook de eoonomisch-beste produc
tiewijze tot d» taak der commissie zou
behooren. Dit alles vergt hooge eischen
van advis&erende bekwaamheid. Zal
het nieuwe stelsel dit brengen, dan zal
een breeds kijk op de zaken noodig
zijn. Hoe nuttige wenken een dienst
commissie voor een diensttak kan ce-
ven er moet, meende de voorzitter,
gecentraliseerd worden, zal men de
geheele gemeentelijke bedrijfsgestie in
het oog kunnen houden. Hij wil bot
singen tusschen de bedrijven ook inza
ke do bedrijfsleidingen wegnemen en
meer centrale eenheid als zijnde in
het belang der gemeente.
De taak van technische adviseering
wenschte hij op te dragen aan de bes
ten uit het personeel.
Al» voorzitter stelde hij voor te ad-
viseeren tot oprichting van een oen-
trale commissie, welke zich splitst in
een administratieve- en een technische
Deze beiden zouden dan bovendien
te zamen de economische werkwijze
en het sociaal belang kunnen „beadvi-
seeren". De personeelscommissie zou
blijven bestaan en niet meer aan de
oommissie van overleg, doch recht
streeks aan B. en W. hebben te advi-
seeron.
Tot zoover de geheele persoonlijke
zienswijze van mr. Bornans als voor
zitter der Commissie van Overleg.
Het hoofdbestuur van het Nat. Ver
bond van Gemeente-ambtenaren zond
in verband met deze zaak ook een
voorstel in. waarin het erkende de
wenschelijkkeid tot uitbreiding van
de medezeggingschap ook tot techni
sche en administratieve zaken.
Gewenschter achtte dit verbond het
echter in hoofdzaak het tegenwoor
dige overleg voor arbeid»- en dienst-
voorwaarden eerst beter te regelen, al
vorens tot uitbreiding der advies
bevoegdheid over te gaan. Het ver
bond meenre er naar te moeten stre
ven om daartoe 't beslissingsrecht der
commissies zooveel mogelijk nabij te
komen. Daartoe stelde het zich voor
dat het overleg piaat» had tusschen
drie gelijkwaardige partijen.:
a Afnemers (burgerij-) verte
genwoordigd door leden van den
Raad
b. Gemeentebestuur voor
de dienstbelangen, bijgestaan door de
directeuren
o. Werknemers vertegenwoor
digers van ambtenaren- en werklie
den-organisaties.
Teneinde deze 3 groepen tot hun
recht te doen komen, zaJ het gemeen
tebestuur vertegenwoordigd zijn door
één of meèr leden van het davelijksch
bestuur. Voorts van iedere Raads
fractie een lidterwijl de organisaties,
vertegenwoordigende een richting in
de algemeen landelijke vakbeweging,
elk 2 vertegenwoordigers zouden aan
wijzen.
Verder meende het Verbond dat in
het overleg de vertegenwoordigers van
B. en W. en die van den Raad geza
menlijk een stem en die der organi
saties evenzoo gezamenlijk een stem
zouden moeten uitbrengen. Daartoe
zou als vanzelf meer onderling overleg
noodig ziin.
Alvorens eohter lot stemming wordt
overgegaan zal eerst het advies wor
den gehoord dor betrokken hoofden
van dienst.
Zijn de partijen het niet eens, dan
'beslist do Raad- Bij eenstemmig ad
vies kan de Raad slechte aannemen of
verwerpen, (stelsel Amsterdam).
Bij advies aan B. en W. zullen de
ze, indien zij zich met oen advies niet
kunnen vereenigen, dit onder mede-
deeling hunner bezwaren terugzenden
met verzoek een nader voorstel te
doen.
Ter uitbreiding van het adviesrecht
der commissie nieeude het Nat. Ver
bond ten slotte te moeten voorstellen:
voor bespreking van technische en
administratieve zaken kan de centra
le commissie sub-commissies instel-
"en.
Ock de Christelijke ambtenaars bond
afdeeling Haarlem, diende eem voor
stel m met concept reglement. Doze
organisatie wenschte de centrale com
missie van overleg te berdoopan in
'Centra!en Raad; waarin behalve de
door B. en W. aangewezen voorzitter,
door iedere organisatie een vertegen
woordiger met bijzitter zou worden
gekozen. Voorts, dat als veriegen-
woordigens van B. en W. voor iedere
vergadering een gelijk aantal stem
hebbende Directeuren zouden worden
aangewezen (hierbij zou rekening
dienen gehouden te worden met de te
behandelen onderwerpen). Erkennen
de het moeilijk© om alles uit den ge
zichtshoek van het gemeentebelang te
nezien, me onto zij een© direct» split
sing van zuivere gemeentezaken m
personeelszaken te moeten voorstel
len. Mitsdien stelde de afdeeling voor.
om voor gemeentezaken 3 dienstraden
te vormen en cén bedrijfsraad en wel:
le. fiedrijfsraad: Gasbedrijf
Electr. bedrijf, Watert. bedrijf;
2e. Ad min i6t ru lieve com
m i 6 s i e, waartoe zoudon behooren
da administratieve diensttakken ala
Secretarie, Ontvanger, Archief ©nz.
3e. Technische coinm»»-
s i e, waartoe behooren Openbare \ver«
ken, Woningbedrijf, Grondbedrijf,
Woningïoezicht, Reiniging, Plant*»©,
nen, Havenwezen, enz.
4a Hygiënische commis-
sie, waartoe zouden behooren Genees»
kundige dienst. Laboratorium, Keu
ringsdienst, Slachthuis, Ontsmes—
tingsdienst, Gasthuis, Lich. Opvoe
ding, Schoolartsendienst, enz.
Door deze samenstelling meend*
men te verkrijgen meer eenheid tus
schen aanverwante diensttakken;
maar bovenal speciaal vakkundig»
adviezen. Alle personeelszaken moe
ten worden verwezen naar een Coin
missie van personeelszaken, waarin
behalve de voorzitters der zooeven
genoemde vier oommi6sies ook zitting
hebben, voor ambtenaarszaken vier
ambtenaren en voor w erkl iod en zaken
vier werklieden. Deze sub-commissies
der personeelscommissies kunnen ook
gecombineerd vergaderen.
Men meent, dat deze commissie on-
der voorlichting van de voorzitters
der zakelijke commissies alleszins be
voegd geacht kunnen worden, om
naast het zakelijk advies en in ver
band daarmee, de eventueel daarbij
betrokken personeels-belangen uit dif
gezichtpunt te bezien. Al de adviezen
der voorgestelde commissies komen m
den Centralen Raad, welke, het
heSle terrein overziende, zijn advies
met die der vakkundige commissies
doorzendt naar Burgemeester en Wet
li ouders. Ook de hoofden van t aide en
van dienst dienden een voorstel in om
over te gaan tot instelling van be-
drijfsraden bij de takken van' dienst
van eenigen omvang; terwijl zij meen
den bij kleinere takken van dienst
voorloopig te kunnen volsta; u met
personeelsvergaderingen.
Deze bedrqfsraden zouden alleen
adviseeren over technische en admi
nistratieve zaken. De personeelszaken
blijven dan in de centrale commissie.
In deze bedrijferaden zouden zoowel
ambtenaren als werklieden zittiug
hebben, onder voorzitterschap van hel
hoofd van dienst. Men wilde om
schrijven in een reglement, welke on
derwerpen aan de orde kunnen wor
den gesteld. Hebben de besprekingen
dier onderwerpen voorstellen van het
hoofd van dienst tengevolge, zoo ge
schieden deze rechtstreeks aan B. en
W., die beoordeelen of do centrale
commissie alsnog gehoord moet won
dan. Leiden de besprekingen niet tot
voorstellen van het hoofd van dienst,
dan kunnen de leden toch hun mee
ning aan B. en W. kenbaar maken en
ie het hoofd van dienst als ze dit noo-
dig achten verplicht dit te doen.
Als evenbueele voorstellen van ut
bedrijfsraden door B. en W. onder
worpen worden aan het oordeel van
de Centrale commissie van overleg,
dan meent men dut niet alleen het
aantal, doch ook de namen der voor-
en tegenstemmers moeten worden
vermeld.
Tenslotte dient nog medegedeeld t«
worden, dat van de hand van den
lieer Huberii, hoofdbestuurder van
den C. N. A. B„ een brochure is ver-'
schenen over het georganiseerd oven
leg. In deze brochure, door voor
nocind verbond uitgegeven, wordt be
pleit te vermijden de z.g. medezeggen-
eofcap in de leiding en de gestie van
den overheidsdienst te geven.
Allereerst omdat dit medezeggen
schap (het z.g. technisohe) een vraag
stuk op zich zeil vormt. Bovendien
meent men, dat dit vraagstuk moet
worden bezien van uit een oogpunt
van ïu-beidersbelaaig en in verban
van arbeidersbelang en in verband
met de komende sociale veranderin
gen in onze samenleving. Men meent
bet niet te moeten verhelen, dat vele
in die kringen tegenover voornoemde
aken zeer sceptisch staan.
Men acht de commissies van over
leg daarvoor waarschijnlijk ook niet
de gewenechte lichamen, daar zij er
zijn voor de arbeidsvoorwaarden Voor
medebeheer meent men, zal ook de
vertegenwoordiging anders geregeld
dienen te worden. Zoolang daarom
de regeering der arbeids- en dienst
voorwaarden niet is opgebouwd, 'ot
waarlijke medezeggenschap, zal men
over voornoemde zaken liever zwij-
gen. Dit verbond wenscht dus eerst
de tegenwoordige commissies van
overleg verder te zien opgebouwd. Hef
overleg wil men door samenstelling
ge weldoener den broer heeft gekocht
verwacht hij natuurlijk ook dat de
-zustor.
„Chichester, pas op je woorden"
„Dat de zuster hem dankbaar zou
zijn! Bah zie je dat niet in, Runald?
Dat is de heele toeleg 1 De broer wordt
gered de zuster zal dankbaar zijn
o zoo'n bel ongel ooze Samaritaan 1"
„Maar daar heb ik nog nooit over
gedacht!" riep Barrymaine uit, ter
wijl liij zich tot Barnabas wendde,
„is het om Cleone werkelijk om
Cleone?"
„Neen", zei Barnabas kalm. „Ik
do.-, het alleen voor u, ik wil uw
vriend zijn".
„Vriend!" riep Chichester weer la
chend uit. „Vriend Ronald? Laten we
liever zeggen je beschermer met Kap
laarzen
„Nu u zich verwaardigt notitie te
nomen van mijn laarzen, meneer", zei
Barnabas beleefd, „mag ik er u mis
schien wel opmerkzaam op maken dat
zij, niettegenstaande hun glans en
liun kwasten, even sterk en practisch
zijn om mee te trappen als de laar
zen die ik aanhad toen wij laatst
samen aan tafel zaten".
De zelfbeheersching van Chichester
liep ten oogenblik gevaar; hij fronste
de wenkbrauwen en hij keerde zich
naar Barnabas met eon dreigend ge
baar, maar toen hij diens vastbera
den, kalm glimlaclxmdo gericht zag,
hield hij zich in; hij scheen zich be
wust te worden van het gloeiende lid-
teelten op zijn wangt keerde zich plot
seling om, liep naar het raam esi
bleef met zijn rug naar de kamer toe
naai1 buiten kijken. Toen boog Bar
nabas zich voorover^ legde zijn hand
op die van Barrymaine, en toevallig
was het de hand die het wijnglas
vasthield.
„Denk eens nal" zei Ba mal» as op
ornstigen toon, „als je eenmaal van
Gaunt ai ben, kun je een nieuw leven
beginnen, jo kant je weer overal ver-
toonen
„Maar nooit meer in Londen, vrees
ik, Ronald", voegde Chichester er bij.
„Als je eenmaal van Gaunt af bent
kuu je je aan hoogere dingen wijden
dan ooit te voren", zei Barnabas.
„Tenzij liet verleden plotseling weer
torug komt", voegde Chichester er
weer bij.
„Neen, neen!" zei Barnabas, die de
hand in de zijne voelde boven, „ik
zeg jo dat liet een nieuw begin voor
je zou boteekenen een niouw leven"
„En wat Cleone aangaat!" voegde
Chichester er bij, „onze belanglooze
jong© weldoener weet wel dat zij te
trotsch is om toe te staan dat een
vreemde do schulden van liaar broer
op zich neemt
„To trotsch?*' riep Barrymaino,
terwijl hij driftig overeind sprong,
„nu, hen ik souis niet trotsch? Heb
je ooit gemerkt dat ik niet trotsch
was?"
„Nooit, beste Ronald", zei Chiches
ter, terwijl hij zich omkeerde. „Jo
bent ongelukkig geweest, maar het is
je ook altijd tegengeloopen, en je hebt
het gedragen als een manje heot
je vervolgers altijd geminacht en nooit
iets willen weten van liefdadig
heid".
„L-Iiefdadiglieid! Ciiic-hester, schaam
je, denk je dat ik van iemand liefda
digheid zou aannemen? Denk je dat
ik" dat Cleone ooit zou willen aan
doen?"
„Neen, nooit, Banymaine, daar
hen ik van overtuigd".
„Nu laat me dan met ru3t, ik
kan wel voor m-inczcll zorgen
„Natuurlijk, bc.ste jongen, daar ben
ik van overtuigd".
„Welnu, meneer!" zei Barnabas,
terwijl hij opstond, „aangezien het
u eigenlijk umts aangaat 1-lijkt het
mij het beste dat u zich niet verder
met de zaak in laat en den lieer Bar
rymaino zelf laat kiezen
„Ik ik ben vostbeeloten!" riep
Baixymaine uit „en ik zeg je
„Wacht evonl" zei Barnabas.
„Spreek op!" zei Chichester.
„Wacht even!" herhaalde Barna
bas, „ik geloof dat meneer Chichester
weg gaat. Laten we wachten tot wij
alleen zijn". Toen boog Barnabas
voor fihichester en zette de deur wijd
open. „Meneer," zei Juj, „vergun n.i,
to mogen opmerken cla.t uw tegen
woordigheid hier totaal overbodig
is!"
„Hm", zei Chichester, „den een of
anderen dag zult u mij nog dwingen
u t8 dooden".
„Wacht u dan maar lot die dag
komt, meneer zei Barnabas. „Als
u niet dadelijk heengaat zal ik het
genoegen hebben u die trap af te
gooien".
Terwijl hij sprak deed Barnabas
eon stap in de richting van Chiches-
ter, maar op dat oogenblik groep Bar-
ryniaine de flesch en sprong tusschen
ben ln.
„Zoo zoudt u dat doen?" riep
hij uit. Hoe durft u m-inijn menden
zoo te oommandéeren en dat nog
wel in mijn k-kamer! Ha! u dacht dat
ik te koop was hè? Dacht u d-dat ik
m'n zuster zou opofferen? Zoo hen
ik dronken? Nu ik hen nuchter genoeg
om mijn eer en de hare te verdedigen
en ik zal u doodslaan! Laat m.e los,
Digi Laat los, zeg ik je! Hoor je me
niet? Met zijn ellendige geld wil hij
me in verzoeking brengen! O, laat
m'n arm los! Doodslaan wil ik hem!"
Maar terwijl hij sloeg greep Smi-
'Vole zijn pols vast, de flcsoh viel in
scherven op den grond en er ontstoud
een heftige worsteling.
Beverlev ga heen!" hijgde Smi-
vqlo, „ge moet het Barrymahiu maar
vergeven hij is vandaag niet 1101-
maal. Ga weg, ga weg, ik kan hem
wel aan. Kalm tooh, Barryl Ga nu
toch heem, Beverley laat hem maar
aan mij overl"
Noodgedwongen keerde Barnabas
zich mo en liep de donkere trap ar.
Boven hoorde hij het geraas van den
jongen en hot zachte lachen van Chi
chester.
Toen hij weer op straat stond keek
Barnabas nog eens naar het sombere
huis en zuchtte.
„Ze zei wel dat het moeilijk en
misschien gevaarlijk zou zijn", zei hij
bij zichzelf en ik begon te gelooven
dat ze gelijk had
Toen keerde hij zich om en Liep
met gebogen hoofd en zware tred ver
der. Steeds verder liep hij, in som
bere overpeinzingen verdiept hij
sloeg op goed geluk hoeken om en
dacht nergens aan behalwe aan de
moeilijke taak die hij op zich had
genomen.
Ronald Banymaine redden, in weer
wil van zichzelf.
HOOFDSTUK XXXI.
B a r n a b a s m a a k-t k en n 1 s
met Shrig.
Barnabas struikelde plotseling, liet
zijn stok vallen, zag zijn hoed rond
draaien in de lucht en voor hem neer
vallen; hij viel op zij, kwam tegen een
muur terecht on toen hij zioli om
keerde pzag hij dat er drie mannen
om hem heen stonden mannen met
ongunstige gtzzichten, en dreigende
blikken en hewegiugen. Een vlugge
hand greep naar zijn horlogeketting,
maar Barnabas gaf den man een snel
le, harde Map en voor het oogenblik
waren er nog maar twee over. Bar
nabas stond mot zijn rug tegen den
muur, de vuisten gebald, de lippen
op elkaar geklemd, met schitterende
oogen om zich heen kijken; toen zij
hem zoo zagen staan aarzelden zijn
aanvallers. Maar de diamanten schit
terden in zijn das, de horlogeketting
glom op zijn veet en toen de derde
man eenigszins wankelend overeind
was gekomen, kwamen ze al dichter
naar hem toe. Terwijl hij zich voor
bereidde op hun aanval klonk er in
de verte een scherpe, waarschuwen
de kreet, waarop het drietal, allerlei
verwenschingen uitend, dadelijk het
hazenpad kozen en verdwenen.
(Wordt vervolgd,)
