Belgis-Nederland (4-0)
H.F.C. PROMOVEERT
Voetbal.
MIRIAM
VÜETBAL-ÜITSIAGEN 1921-1922
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 27 MAART 1922 TWEEDE BLAD
SPORT EN WEDSTRIJDEN.
E n gtoeia nederlaag der Nederlanders
Het kranige H.F.C -Elftal, dat in dit seizoen zonder, totnogtoe, een
enkelen wedstrijd te verliezen, het Kampioenschap van de 2de klasse
A behaalde. Staande van links naar rechts: Cohen Tervaart, Zwang,
Bijvoet, Kervel, Bouvy, Kreek, van Beekum, Kuypers. Zittend vl.n.r-
Miezerus, Lamp, W. Reydon.
naar het Engelsch van
MARIA ALBANESL
Net Belgische team in grootschen vorm. -
een paar uitzonderingen na een mislukking.
Het Nederlandse ha elftal op
(Van een specialen verslaggever.)
Zoo waren we dan om kwart voor
achten des morgens van den grooten
dag' op het perron aanwezig, wachtende
op den specialen „Sportkroniek-trein",
die precies op tijd binnenrolde en waar
in we ons plaatsje zochten.
Het begin was om zoo te zeggen al
een teleurstelling. Op het perron be
merkten we slechts een 25-tal Haarlem-
sche liefhebbers waar we zeker op hon
derd gerekend hadden en bovendien, de
trein was zoo goed als leeg, dus ook uit
Amsterdam was er blijkbaar niet zoo
veel belangstelling als anders. Voeg
daarbij een kouden trein, alsook druile
rig weer en alle omstandigheden voor
een druilerige stemming waien aanwe
zig. Gelukkig kwamen in Den Haag,
Rotterdam, Dordrecht en niet te verge
ten Roozendaal, de supporters opzetten
en toen ter hoogte van laatstgenoemde
plaats tegen alle verwachting ook nog
het begeerde „Oranje-zonnetje", hoewel
wat flauwtjes, doorkwam, nu, toen klom
de stemming boven „nul".
Tof enthousiasme kon het evenwel niet
komen, 't Leek wel of we iets voor
voelden.
Anders wordt in zoo'n trein vol on
derdanen van koning voetbal, waaron
der velen die zelf spelen of speelden,
nog wel eens een speler hoog opgehe
meld en een ander „afgekamd", maar
nu niets daarvan. Men wachtte af.
Soms langs een station een klein
hocratje of een wapperende vlag, maaT
dat was al.
in Antwerpen werd dat wat anders.
Daar waren de drommen menschen, die
rich door de straten bewogen positief
oranje- en rood-wii-blauw gespikkeld.
Overal de geliefde kleuren in vlaggen,
vlaggetjes en kokarden.
z.00 tegen één uur overheerschte het
zuiver Hollandsen beslist op den Key-
zerslei en omgeving. Daar scheen het
centrum en de restaurants, waarvoor
men de Hollandsche auto's bij tientallen
kon tellen, maakten goede zaken.
Hier „zat de stemming er in" en die
werd zoo nu en dan op luidruchtige wijze
verhoogd als een of andere allergekst
toegedoste mi-caréme-stoet door de
ziraten trok. Zoo zagen we een 40-tal
dames in licht beige costuum met spori-
broek en witte kousen, voorafgegaan
door een muziekkorps en een aantal
Hollanders danste er van pure pret
achter mee.
Tegen half twee begon do tocht naar
't Stadion We hoopten op een taxi, maar
werden teleurgesteld. Er was namelijk
een staking onder de chauffeurs die te
gen de lage, door de stad vastgestelde
tarieven, niet wilden rijden, zoodat èn
de trams èn do aapjeskoetsiers, zelfs
mei hun meest vervallen bakjes, goede
zaken maakten.
Uit alle stralen kwamen stroomen
menschen, die zich ten slotte in één
grpote deinende file oplosten in de
Tichting van de groote arena. We tram
den Maar hoe. 't Ging met slakkengang,
tot l'ortuna ons tegenlachte en een le
dige „privé-taxi", zooals er opstond,
aan ons voorbij deed gaan, waarin wc
konden overstappen. Zoo waren we er
dan toch nog vlug, schoon h raison
van frs. 20.Graag of niet.
Het Stadion en omgeving bood den-
zclfdcn prettig-drukken aanblik als ver
leden jaar. Er voor een waar auto
park. Er in een groote, joelende menig
te, waaronder misschien een 5 h 6000
Nederlanders, voor een groot deel
het Zuiden afkomstig.
Ook hier nu niet een bepaald hoop
volle stemming. De Hallanders dacti-
ten heel even aan een kleine overwin
ning en de Belgenaan een
groote. Want we waren vóór den wed
strijd beslist favoriet. Jan de Natris
was de algemeen gevreesde man. Bo
vendien zouden de Belgen ongeoefend
zijn en hadden ze twee invallers,
Waaronder één aan de spil
Laten we direct beginnen te zeggen,
dat, als dit nog mogelijk is. deze spil,
deze Van Haiine boven de anderen
nog niet uitstak, in al wat men goe
de voetbalkwaliteiten noemt. Opstel
len, opvangen, zuiver plaatsen, voe
den en verdedigen.
Langzamerhand naderen wo 3 uut
en is op de tribunes zoo goed als geen
plaats meer over. Men maakt een r'
moerig concert op toeters ratel:
claxons en hoorn.
Vlak boven de peraloges naast de
officieele tribune, waarin o.a. kolonel
Gil&ora, Minister van Oorlog aanwe
zig is hooren we zelfs zoo nu en
dan een misthoorn, die een lang en
dof oeoeoett uitstoot.
Te 3.25 uur komen omze spelers in
't veld, ze worden hartelijk toege
juicht en onder loeiend applaus ko
men 2 minuten later do Belgen, ln
oranje trui en witten broek.
Nederland:
Van Tilburg (doel),
Pelser, Lietzen (achter),
Hordijk, Denis, Legger (midden),
Tetzmer, Rodermond, Van Gendt. Del-
sen. de Natris (voor)
Scheidsrechter de Engolschmaii
Newman.
De Belgen in roodo trui en roode
broek stelten zich alsvolgt op:
Bastin, Larnou, Thys, Copper, Noliet,
Vandor Velde, Van HaSme, Dre
Fieren,
Verbeeck. Swartebroeckx.
De Bic,
Ze maken een stevigen indruk, de
Belgen.
Roaermond wint den toss en ver
kiest eerst met het beetje wind en
zon ui den rug te spelen, waarna de
Belgen te 3-33 uur, alles Hollandsche
tijd, aftrappen
Al dadelijk ontwikkelt zich een wa
tervlug spel, dat zioli voornamelijk op
de Nederlandsche helft beweegt. De
Belgen toonen meesterschap van den
bal to bezitten em zetten geweldig op.
Hierbij komt ons eerste zwakke puni
aan het licht in den persoon van Hor
dijk. Hij trapt slecht weg, wordt her
haaldelijk gepasseerd en knjgt Hoe
genaamd geen kans aan de water-
vlugge linkerwlng den bal te ontne
men. Bovendien is zijn opstellen
slecht, zoodat voorloopig aan links
het meeste gevaar dreigt. Toch komt
het van rechts ais Legger even buiten
het beruchte gebied hands maakt. De
strafschop wordt door Thya keihard
genomen, doch weggewerkt. De bal
komt via Legger bij de Natris, die
den bal laat uitloopen en het binnen
10 minuten met den linksbuiten Bas
tin aan den stok heeft en daarna ook
nog met een lialf-back. Hij treedt een
paar maal hardhandig op, wordt
door den scheidsrechter, die den wed
strijd uitstekend leidde. gewaar
schuwd en veroorzaakt een vrijen
schop. Deze wordt door NoMet heel
goed genomen en Hordijk kan slechts
redden door een speler forsch op zij
te zetten, waarna de hal achter loopt.
In deze periode zijn de Hollanders op
een enkele weinig gevaarlijke uitval
na, bijna voortdurend Ingesloten en
men voelt, dat de eeiiet goal er één
voor Belgié zal zijn.
Wel wordt door de beide Holland-
sc-iie vleugels zoo nu en dan goed op
gebracht, en volgt zelfs oens een
schot van Delsen, die de eemge man
in de voorhoede der onzen was, wel
ke voor de tegenpartij gevaar kon op
leveren, maar dit mocht niet baten.
Tussohen onze voorhoede spelers was
absoluut geen verband
De groote handicap was evenwel de
middenlinie Het leek zoo nu en dan
of die er niet was. Gevolg een ge
weldige pressie op de backs en den
keeper, die niet zonder gevolg kon
blijven.
Dan zien we het gebeuren. Legger
kan den watc-rv-luggen recliterwing
weer oens niet houden, waardoor Cop
per kans krijgt schitterend ln te zet
ten.
Maar Deniö kan nog juist wegwer
ken vlak voor van Tilburg's voeten
weg.
Het is evenwel uitstel van executie.
Van Haime geeft keurig aan Larnoe
aan, die met een onhoudbaar vlie
gend soliot scoori. Er is dan een klein
half uur gespeeld.
De HoLandsche gezichten betrek
ken. Tegen zulk spel is geen volhou
den bestand. De Belgen zijn over al'
linièn schitterend.
Komt er nog eens een aanval der
onzen, dan strandt die op Verbeek,
die de beste achterspeier van 't veld
was. Naast hem moet dadelijk ge
noemd worden Van der Velde, wiens
opstellen bijna wiskunstig zeker was
en die het geheele trio Rodermond,
Tetzner, Hordijk volkomen in be
dwang had.
Eens denken we Copper te zien sco
ren, maar zijn keihard schot gaat
rakelings langs
Van nu al komen de onzen bijna
niet meer op de Belgische helft De
verdediging heeft het zwaar te ver
antwoorden, doch Van Tilburg redt
eenige malen schitterend o.a. een
maal na een corner en ook Lietzen
komt er in. Hij kan evenwel niet ha
len hij F. Pelsen, die kalm en vast
speelt en ontelbare aanvallen stuit:
Slechts door uittrappen kon dikwijls
worden gered. Na eon ingooi volgt
dan opeens een ver en hard schot van
TJiys, dat juist overgaat en oven latei-
van denzelfden speler een schot ln
buitenspel genomen.
Na den hiervoor genomen vrijen
schop belandt de bal bij Noliet, die
met een groote boog voorzet, waarop
van Larnou een mooi schot volgt, dat
door Van Tilburg uitstekend wordt
verwerkt.
't Brengt geen opluchting en als een
corner ongeveer 15 Meter voor doel
wordt geplaatst, trapt v. d. Veldje oi
houdbaar in den linkerbovenhoek ln.
Hierop komen de Oranjemannen een
oogenblikje los en Jan de Natris doet
enkeiijk iets goeds, maar Swartn-
broeckx werkt weg.
Tot nu toe behoefde de Belgische
doelverdediger slechts 2 a 3 maal op
te treden. Hij maakte daarbij geen ze
keren indruk en het scheen zoo, dat
er met een goed schot op Item wel
eens kan6je was te wagen. Zoover
konden we het echter niet brengen
en do rust gaat in met 2U
Na de rust, ais beide elftallen in 't
veld zijn, hooren we plotseling ergens
aan den kant ons volkslied en alles
staat op en ontbloot hot hoofd, ter
wijl de spelers in militaire houding
blijven staan. Daarop volgt de Bra-
banccamo.
Dan wordt ten 4.35 uur opnieuw be
gonnen en 't wordt weer 't zelfde
spelletje van voor de rust.
95 der aanvallen zijn voor Bel
gië en uit één van deze trapt Goppee,
voor den uitgeloopen van Tilburg
heen het dorde doelpunt in. Dit is o
minuten na do ruf*.
Nu is alle hoop weg. Het is een go-
slagen elftal en het Nedei landsch©
spel is meer dan slecht. Alleen Deisen,
Pelser en van Tilburg toonen 2ich iru
hun plaats waardig.
Van Tilburg redt herhaaldelijk.
Eens zelfs door 15 M. uit zijn doel te
loopen voorkomt hij ©en zeker punt,
terwijl hij ev©n te voren door den bal
en Lietzen in 't veld te ©laan heeft
gered. Lietzen heeft hierdoor een
uioedneus opse.oopen en voor hem
wordt gestopt.
One geheel© elftal probeert door
forscli spal het gebrek aan techniek te
verhelpen, wat ten gevolge heeft dat
versci lillend© malen voor kleine bles
suren <ie spe.era (meestal Belgen)
moet worden onderbroken.
Bijzondere vermelding verdient een
kwartier na de hervatting een Hol-
landsoh overwicht, dat zeiter 10 mi
nuten duurde au waarin ieder dacht,
dat ton minste de ©er nog zou wordon
gered. Delsen zendt dan ook nu mooi
opbrengen een nijdig schot in, dat
door de Bie goed wordt verwerkt.
Maar hierna is het dan ook gedaan.
Nog volgen voor de Hollanders de en-
ke.e hoekschoppen die zij gedurende
den gebeelen wedstrijd slechts op het
Belgische doel te nemen kregen, maar
deze leveren geeu gevaar op voor de
gasten.
Van der Velde heeft weer 7 minuten
het veld verlaten voor een kniebles
suur maar dat kan den Hollanders
niet baten.
Zc»j nu en dan lijkt het of de Natris
er zin in krijgt en loopt hij aardig
langs het lijntje, ja, hij geeft zelfs een
uitstekenden voorzet, gevolgd door
een schot van Van Gendt, dat de Bie
evenwel schitterend stopt.
We zien Denis den center-half der
Belgen van achter aanvallen en de
vrije schop, hiervan genomen, belandt
bij Due. Fiereos, deze geeft over aan
Noliet, met een lange center, w aarbij
deze speler Letzen met een sneltrein
vaartje passeert. Hij zet schitterend
voor en de bal wordt door Larnoe om
gehaald, en meteen langs van Tilburg
gejaagd. De mooiste goal van den
wedstrijd!
Hierna volgt nog een prachtvoorzet
van Noliet, die echter door Van Til
burg wordt weggestompt en dan is 't
afge'.oopen.
Een geweldig hoera breekt los. En
't is verdiend 1
Het Belgische spel herinnert aan
het beste Engelscho spel. De Belgen
speelden een technisch onovertrelfe-
lijkc partij voetbal, 't Zijn allen goede
loop ars, zo hebben uithoudingsvermo
gen en ja, wat hebben ze niet, dat
een goed voetballer wel moet hebben?
Eu de onzen? Ik sclireef het hier
boven. Een mislukking en een raad
sel. Wist dit team van de Franschen
te winnen met 5—1>7
Een ding moet on© echter van 't
hart. Laten wo speiers in 't veld bren
gen die zich als heer gedragen. Laten
wo Jan de Natris afvragen of hij, op
eerewoord nu eens geen ruzie wii ma
ken en wel telkens wec-r, met de te
genpartij, want we blameeren onj.
Herhaaldelijk werd hij uitgefloten om
zijn onsportief optreden.
We kunnen toch wel een linksbui
ten vinden (lie even voel presteert ais
hij; want hij vatte het "bovendien van
middag kalmpjes op, was meestal
meer toeschouwer dan speior.
En kunnen we geen vinden, dan
DeJsen linksbuiten en Buitcweg of jur
1-laak linksbinnen.
En de anderen? Het is aan de elftaj
commissie uit te maken wie het m
zuilen zijn. Zeker is dat er gemakke
lijk spelers gevonden kunneai worden
die het evengoed en beter doen dan
deze.
Het is te begrijpen dat we blij wa
ren dat het afgeloopen was en we vlug
onzen „extra" konden opzoeken,
die aan de Zuid-Statie ons wachtte
en precies op tijd ons weer in
't land van koffie en dikke room te
rugbracht.
Zij nog vermeld dat in dien extra
nu de critïek niet „van de lucht"
was. Onze buren in de aangrenzende
coupé praatten er 5 uur over vol en
hadden toen nog het juiste elftal niet
gevonden.
Enfin, dat zullen we op den twee
den Paaschdag intusschon dan wei
zien.
We honen. Moeten wo ook vreeyen?
D.
WESTELIJKE EERSTE KLAS.
Haarlim
8. C. H.
Blauw Wit
£parUtaa
Feuilleton
„Maar waarom ga jij weer op reis?
Vindt je dat werkelijk wel verstan
dig?"
Lord Norohester haalde do schou
ders op.
„Ik geloof, dat het op het oogen-
blik wel het verstandigste is. Miriam
dringt er op aan, dat ik gaan zal. Zij
zegt, dat mijn tegenwoordigheid haar
zenuwachtig maakt".
Framley antwoordde niet dadelijk.
„Ik hoopte,'' ging Norohester voort,
v.dat jij, terwijl ik weg ben, Miriam
met raat! en daad terzijde zoudt
staan. Jo bent de eenige van mijn ken
nissen dien zij niet haat Als jo er
echter geen zin in hebt, zeg het dan
ronduit".
Richard stak een sigaar op en zei
toen eenigszins aarzelend:
„Tu i. ik den laatst keer bij je
wa_s, scheen het mij toe, dat je vrouw
de gedachte, dat je weer alleen op
reis zoudt gaan, vreeeelijk vond".
„Be6t mogelijk, maar ze is sedert
geheel van inzicht veranderd". 1
„Waarom neemt je haar niet mee?"
Omdat ze niet wil. Ze zegt, dat zij
reizen haat. Je weet niet, hoe moei
lijk ze is", weer zuohtte Lord Nor
ohester, „maai* ik heb toch ook diep
medelijden met haar. Het moei erg
eenzaam voor haar zijn in dat groote
huis van mij. Als wo toch maar
iemand hadden, die haar gezelschap
zou willen houden. Ik neb gemerkt,
dat ze liet heerlijk zou vinden, als
Evelyn eens kwam loge er en. Ze heeft
een groote vereering voor haar, maar
Moeder zou dat natuurlijk niet toe
staan. Het is zoo jammei-, dat we
geen kindertal hebben. Miriam is dol
op kinderen. lederen keer, nadat jij
over die vermakelijke, klein© kleuters
van je zuster gepraat hebt, is zij hee-
lemaal overstuur. Weet je niet iemand
die bij Miriam als gezelschapsdame
of zoo iets zou willen komen, of zou
Peggy ons hierbij missohien kunnen
helpen
„Ik zal er eens over denkon", zei
Framley, „maar vertel mo nu eens,
wat. j© zeJf voor plannen hebt"
Lord Norohester begon te vertellen,
hoe hij een autotocht dacht te maken
en stond al pratende op.
I „Kom", zei hij, „laten we hier niet
I langer zitten. Ga mee naar Wardley.
i Die geeft vanavond een champagme-
fuif".
Dank je", zei Framley, „ik word
inr 7.iittfA Hinr7«TV'
te oud voor zulke dingen",
HOOFDSTUK VII.
Ellen kwam van haar tocht naar
Ealing moe en alles behaJvo opge
wekt terug.' Zij bad besloten, de twee
kleine kamertjes, die zij er gezien had
maar te nemen, hoewel zij, als zij er
aan dacht in dat sombere huis in die
leelij-ke, small© straat te moeten wo
nen, bijna den moed verloor Zij
deed echter haar best, juffrouw" Ghad-
wiek hier niets van te laten merken.
Op haar kamertje gekomen, ging zij
dadelijk naar bed, maar het was haar
onmogelijk den slaap to vatten. Iloo
zou zij da eenzaamheid dragen, ai
was die nog beter dan het gezelschap
van haar tante en haar nichtjes. Al
lerlei plannen woelden haar door hex
hoofd, maar zij kon tot geen beslis
sing komen.
Ondertusschen had Framley een on
derhoud mot juffrouw Ghadwiok, die
veel mededeelzamer was dan haar
man.
„Ik had haar graag bij mij gehou
den, maar het leek mij op den duur
toch minder geschikt. Ik geloof niet.
dat Sir Patrick het goed zou gevon
den hebben".
„Heeft juffrouw Milner geen fami
lie, bij wie zij in huis zou kunnen
gaan?" vroeg Framley daarop.
Juffrouw Chadwick vertelde van
haar tante, bij wie Ellen na haar va-
iders dood in huis was gekomen, en
jbij wie zij het zoo akelig had gehad,
dat ze was was geloop en."
„Misschien zou ik wel Iels voor
haar weten zei Framley, „en daar
om zou ik haar graag even spreken;;
lienst overmorgen en, als liet kon, j
voor ik naai- mijn kantoor ga".
„O, juffrouw Ellen is altijd vroeg,
op. Zij gaat dikwijls al voor net ont
bijt een wandeling maken. Zij kan u
in onze zitkamer ontvangen. Het zou
een geluk zijn, als u iets goeds voor
I haar wist. Het deugt eigenlijk niet
I voor Juffrouw Ellen, zoo alleen te
gaan wonen. Ik ben bang, dat zij zou
gaan kwijnen."
Den volgenden morgen had Fram
ley een long gesprek door de telefoon
met zijn zuster Margaret, van wie hij
teeds oen brief met dankbetuigingen
voor het prachtige geneesmiddel had
ontvangen.
„Mary is zoo nieuwsgierig", zei ze
nu, „wat voor een geneesmiddel hot
kan zijn, dat mij zoo gauw opgeknapt
heeft. Je bent toch ©en broer uit dui
zenden, Dlck", maai- Framley wilde
van geen verder© dankbetuigingen
meer weten.
„Ik lieb een verzoek aan je", zei
hij. „Zou je juffrouw Milner, de doch
ten- van Sir Patrick, die verleden jaar
op de Jacht een ongeluk kreeg, een
.poosje kunnen iogeeien
Mevrouw Marillier antwoordde da
delijk, dat ze liet heel aardig zou vin
den en vroeg toen naar nadere bij
zonderheden. Nadat zij allee gehoord
had, zeide zij. „Zou het niet hel beste
zijn, als ik haai' eerst een bezoek j
bracht, Dick?"
Framiey raadde haar dit af.
„Juffrouw Milner heeft geen kamer
om je te ontvangen", zei hij. „Schrijf
haar dus liever een briefje, waarin je
haar vraagt, een paar dagen bij je te
komen. Ik geloof, dat ik wel iels voor
haar weet, maar liet lijkt me het bes
te, dnt zij eorst wat bij jou op verhaal
komt".
Nadat Framley alles niet zijn zueter
afgesproken had, schreef hij een paar
woorden aan Ellen, en vroeg haar, of
hij haar den volgenden morgen even
spreken kon. Over Margaret zei hij
niets.
Even voor het diner belde zijn zus
ter hem op en verteldo hem, dat Sally
ongesteld was 11 ij nam dadelijk een
taxi en reed haai haar toe. Hij ver
nam, dat Sally al een paar dagen lus
teloos en verkouden was geweest en
opeens heel benauwd was geworden.
De dokter noemde hot een lichte aan
val van eroujxjuze diphteritus.
„Het spijt mij zoo voor juffrouw Mil
ner, maar je begrijpt, dat ik. haar
dus op het oogenhlik niet beet heb
ben kan. Zoodra Sallv beter is, moet
zij maar dadelijk komen".
„Tob maar niet over juffrouw Mil
ner", zei Framley. „Ik heb juist van
een betrekking gehoord, die waar
schijnlijk wel geschikt voor haar is,
cn neemt ze die aan, dan zou ze toch
geen gelegenheid hebben, eerel bij i©
Den volgenden morgen had Fram
ley een onderhoud met Ellen.
„Ik hoop, juffrouw Milner", zei hij,
„dat u het mij niet kwalijk neemt,
dut ik mrj zoo met uw zaken bemoei,
maar ik meende, dat een verandering
goed voor u zou zijn en dat u er mis
schien niet op tegen zoudt hebben, hij
een familielid van mij te komen, ge
deeltelijk als secretaresse en gezel
schap juffrouw en gedeeltelijk als gou
vernante. De dame, die ik beuoel,
woont buiten, en ik meen, dat u, die
altijd aan het buitenleven gewend
bent geweest daar Kever zoudt wonen
dan in Londen".
„0, overal liever dan in Londen",
zei Ellen, „maai' zijn dc kinderen, die
ik onderwijs moet geven nog klein Ik
voel me eigenlijk niet bevoegd, om
een betrekking als gouvernante uon
te nemen, en bovendien wagen de
menschen tegenwoordig naar diplo
ma's".
„Diploma's zijn er voor de betrek
king, die ik bedoel, niet noodig. Veel
taci en veel geduld wel, maar als ik
mij niet vergi6, bent u juiat de per
soon, die ik zoek."
Daarop vertelde hij haar in kort©
woorden, welk werk haar zou wach
ten",.
(Wordt vervolgd.)
