Bu!ten!anU_ Overzicht
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 2 JUNI 1922 TWEEDE BLAD
POINCARÓ HOUDT EEN GROOTE REDE. OVER DE RUSSEN ZEI HIJ;
PAS OP, DE WOLVEN SLUIPEN AAN DE GRENZEN.
ALS DE AMERIKANEN NIET NAAR DEN HAAC KOMEN, WILLEN DE
FRANSCHEN OOK WEGBLIJVEN.
OP WELKE VOORWAARDEN DE GEALLIEERDEN EEN MORATORIUM
AAN DUITSCHLAND TOESTONDEN.
We leven iu den tijd der redevoe
ringen. Na "Wirth en Lloyd George
nu ook
een rede van Poincaré
den Franschen premier.
I" antwoord op de interpellaties in
zake do buitenlandscbe poli'iek legde
Poincaré in de FranBche Kamer een
.verklaring af, waarin hij de aanslagen
en nii-dadcn afkeurde, welke tegen de
geallieerdo troepen in Opper-Silizië
zijn gepleegd.
„Zoolang Duitschland ons niet
helpt b:j het opsporen van de schuldi
gen, hebben wij het recht, zjjn bedoe
lingen in twijfel te trekken en dienover
eenkomstig te handelen. Het is een
schandaal, dat in vollen vrede bij he1
nemeu van maatregelen, welke nie
mand kpnden prikkelen, Frransche sol
daten aan doodsgevaar zijn blootge
steld. Deze gevaren dienen weggeno
men te worden. Er worden maatrege
len genomen tot uitvoering van den
uitslag der volksstemming. De gealli
eerde trbepen zullen spoedig terugkee-
ren in het bewustzijn, hun plicht t0
hebben vervuld voor de verzekering
van oen duurzamen vrede in dit ge
bied.
Poincaré merkte op, dat de beste
wijze, om den vrede in Opper-Silizië,
aan den Rijn en elders te handhaven,
niet moet worden gezocht in een af
scheiding tussehen den vrede en het
naleven der vredesverdragen. De eer
ste voorwaarde van een duurzamen en
vruchtbaren rede is, dezen vrede niet
te baseersu op een minachting voor
do vredesverdragen en op schendingen
van hc'. Volkenrecht.
Met betrekking tot
de Oostersche kwestie
vei klaarde Poincaré, dat de besprekin
gen. welko dienaangaande met Enge
land en Italië worden gevoerd, hem
verplichten, dien aangaande spaarzaam
te zijn met ziin ededeelingen. Hij her
innerde er aan, dat de pogingen, welke
te Athene en te ^Ingora in he' werk
zijn gesteld, vergeefs zijn gebleken,
doch, zeide hij, de Fransche regee-
iring verlangt vurig naar een spoe
dig herstel van den vrede in het Oos
ten. Frankrijk vervul' daar eeu zen
ding, welke geen kolonisatie, noch
protectoraat beteekent, maar slechts
do rol van gids voor de bevolkingen,
aan welke het den vrede wil verzeke
ren. De Fransche driekleur blijft het
embleem van vrede en beschaving.
(Toejuichingen).
Overgaande tot
de conferentie van Genua,
zeide Poincaré, dat de agenda van die
cónferetnio hein verontrustte, omdat zij
er too zou hebben kunnen leiden om
do vredesverdragen in gevaar te bren
gen. Hij streefde cr naar'on slaagde
'er in om door do geallieerden te doen
goedkeuren, dat alle waarborgen aan
Frankrijk zouden worden gegeven, dat
Duitschland de kwesties der schade
loosstelling, ontwapening en verdragen
niet ter sprake zou brengen. Deze
viaagstukken behooren bij den Vol
kenbond en we wenschen, dat de
bevoegdhden van dezen Bond niet
zullen worden aangetast.
Poincaré verdedigde de Fransche re
geering tegen de beschuldiging, dat
zij getracht zou hebben, om de <-onfe-
rentie te doen mislukkeu en las de
instructies voor, welke aan de Fran
sohe delega'ies waren toegezonden, in
deze instructies werd op de ral van
den .Volkenbond gewezen, over wic-ns
bevoegdheden niet mocht worden ge
discussieerd en op do overeenkomst
tussehen Frankrijk en Engeland, _oin
de regeering van Moskou slechts te
erkennen, wanneer zij waarborgen ver
strekt en een aanvang maakt met de
uitvoering harer verplichtingen. De
instructies strekten zich uit tot de Rus
sische schulden en maakten onder
scheid tussehen de oorlogsschuldea en
die van voor den oorlog.
Voorts werd daarin verklaard, da'
over de kwestie der petroleum niet
kon worden onderhandeld met een
regeering, die do regeoring van Geor
gië heeft weggejaagd en werd geëischt,
dat de Kaukasische staten te Gënua
zouden worden vertegenwoordigd.
Wat betreft de kwestie der schade
loosstelling herinnerden de instructies
er aan, da1 de schadevergoeding wel
ke aan Frankrijk was verschuldigd,
de eerste voorwaarde is voor het eco
nomische herstel van Europa, waar
aan Frankrijk wenscht mede te wer
ken in den meest vredelievanden geest.
Do communistische afgevaardigde,
Baron, vroeg aan Poincaré, waarom
hij nie1 naar Genua was gegaan. Om
dat, antwoordde Poincaré, ik geen
haast had om zekere vrienden van u
te ontmoeten en omdat mijn tegen
woordigheid fe Parijs onontbeerlijk
was. Poincaré betoogde, dat de in
structies, welke met algeïneene. stem
men door den ministerraad waren aan
vaardt, loyaal zijn opgevolgd. Frank
rijk heef' niets gedaan om de confe
rentie te doen mislukken, maar heeft
integendeel bewijzen gegeven van 't
grootste geduld. Bovendien, indien de
besprekingen der politieke commissie
al zijn misluk', zoo is de economische
conferentie geslaagd en Poincaré was
van oordcol, dat bet herstel van Eu
ropa kan geschieden op de basis var.
de werkzaambheden van Genua.
Vervolgens herinnerde Poincaré aan
do pogingen va» Barthou om d: ver
tegenwoordigers der Kleine Entente
op denzelfden voe' to doen behandelen
als die van Duitschland en Rusland,
diens weigering om deel te nemen aan
de besprekingen, welke Rathenau over
de kwestie der schadeloosstelling wil
de uitlokken en diens interventie,
waardoor van de behandeling in te
genwoordigheid van Dui'schland van
kwesties, welke slechts tussehen de
geallieerden nioch'en worden be
sproken, werd afgezien. Indien te Ge
nua sprake is geweest van de kwestie
der schadeloosstelling, dan geschied
de dit buiten Frankrijk omFrankrijk
heeft daar dus volstrekt geen rekening,
mede 'e houden.
Aangaande
het verdrag van Rapatlo
was Poincaré van oordeel, dat aange
zien het verdrag in strijd is met het
verdrag van Versailles, men Duitsch
land en Rusland buiten de conferentie
had kunnen sluiten, maar Frankrijk
toonde zijn loyaliteit en goeden wil je
gens de geallieerden en sloot zich aan
bij de mildere sancties welke getrof
fen werden.
Poincaré verklaarde, dat hij deze;
houding niet betreurde, want indien
Frankrijk degene zou zijn, die de deu- j
ren toesloeg, zou het alleen hebben ge-
Staan en het zou geleken Hebben, "of
het goc-n geduid had en geen vertrou
wen ui de conferentie, terwijl ieder
een, heeft kunnen constate oren, dat
het tot het allerlaatste, oogenblik heeft
medegewerkt aan het nuttige werk
den- conferentie.
Poincaré zette, vervolgens de kwes
tie der Fransche vorderingen op Rus
land uiteen en die betreffende do par
ticuliere bezittingen, welke door de
sovjet-regeernig zijn geconfiskeerd.
Hij bevestigde, dat de Fransche dele
gatie aangaande deze kwestie nimmer
den tekst heeft goedgekeurd, welke
door de Engelsche delegatie was aan
geboden.
Het is een dwaling om te zeggen, dat
indien België niet geprotesteerd had,
Frankrijk dien tekst zou hebben aan
vaard. Poincaré herhaalde, dat het
echec der conferentie volstr ekt niet te
wijten is aan de houding der Fran
sche delegatie, maar aan de brutale
houding der bolsjewistische delegatie,
bij de kwestie betreffende'het ver
drag van Rapallo en de latere bespre
kingen.
Aangaande
de conferentie te
Den Haag
verklaarde Polncaié. dat de Fransche
regeering in geen enkel opzicht ge
bonden is en zou weigeren aan een
nieuwe politieke conferentie deel te
nemen, waaraan de Ver. Staten niet
zouden deelnemen. In onze zorg voor
da grootheid van Frankrijk, zal de
regeering m contact blijven met alle
geallieerden en neutralen; zii zal hun
haai- oordeel te kennen geven en des
kundigen naar Den Haag zenden.
Poinacré verdedigde zich daarna te
gen de beschuldigingen, we ke tegen
Frankrijk waren uitgebracht, en be
vestigde den wil van Frankrijk om te
werken voor het algemeen heil, maar
op voorwaarde, dat men het niet
vraagt om voor Duitschland afstand
te doen van eenig recht, dat het krach
tens de verdragen bezit.
Wij wenschen het herstel van nor
male betrekkingen, maar het is on
mogelijk om de gistingen en den haat
over 'het hoofd te zien, welke in
Duitschland hecrschen. Elke dag
brengt ons bewijzen van den onwil
van dit land, hetzij dat het betreft de
kwestie van de verantwoordelijkheid
voor don oorlog of die der schadeloos
stelling. Poincaré protesteerde tegen
de jongste uitlatingen van Wirth, die
de beschuldiging uitte, dat het ver
drag van Versailles een middel van
strijd en vernietiging is. Dit verdrag,
zeide hij, is geteekend door 27 naties.
Waarom zou Frnnkrijfc. welks bodem
dezen naties tot slagveld diende, de
rechten opofferen, die hel krachtens
het verdrag bezit? Po.ncaré stelde vast
dat indien de geallieerden niet ge
meenschappelijk sancties zouden tref
fen, Frankrijk het recht zou hebben
om alleen de bepalingen van het ver
drag uit te voeren, waarin sprake is
van sancties. Hij verklaarde, alles te
zullen doen om een geïsoleerde actie
te vermijden, welker schaduwzijden
hij niet over het hoofd zag. Maar hoe
wenschelijk de handhaving van over
een komsten ook zou zijn, w;j kunnen
daaraan, zoo zeide hij, de uitoefening
van onze rechten niet opofferen. (Le
vendige toejuichingen).
Antwoordende op oen interruptie
van do uiterste linkerzijde, verklaarde
Poincaré, dat hij niet hoopte tot een
afzonderlijke actie te moeten over
gaan, maar, voegde hij er aan toe,
Duitschland heeft altijd ontzag gehad
voor macht en noodza'akt Frankrijk
dus om zijn macht te behouden.
Sprekend© over de onderhandelin
gen met Moskou, betwistte Poincaré
niet het recht der Sovjet-regeering om
een beroep te doen op een Europeesch
crediet te verleenen of te weigeren.
Poincaré betoogde, dat de oorlogs
zuchtige geest van Moskou verontrus
tend is voor de staten der Kleine En
tente. Hij w.us van oordeel, dut
sterkte van het roode leger werd over
dreven, maar toch moeten de goal
lieerden alvorens ©en crediet aan Rus-
land toe te staan, waarborgen «lachen
erkenning houdende met de waarschu
wingen, welke van alle zijden komen
en luiden:
„Past op, cis wolven eiulpen
aan cie grenzen I"
Poincaré vergeleek de oligarcliie
van de tegenwoordige Russische re
geer, met ae oligarchie, welke heerscht
in zekere zittingen van het parlement.
Hij bestreed het recht der Sovjets, om
voor zich beginselen der Fransche re
volutie op to oischen, welke niets ge
meen heeft met de Russische revolu
tie. De Russische wetten worden af
gekondigd «n toegepast zonder raad
pleging der kiezers. De Russische con
stitutie is de meest achterlijke van
alle constituties ter wereld,
:Frankrijk en do
geallieerden.
Poincaré verklaarde, dat Frankrijk
groote beteekenis hecht aan den Vol
kenbond, die groote diensten aan den
vrede heeft bewezen. Hij wees op de
betrekkingen tussehen Frankrijk en
de staten der Kleine Entente, weike
aan alle besprekingen hebben deelge
nomen en bevestigde de onveranderlij
ke vriendschap van België en Frank
rijk. Hij gaf uiting aan den oprech
ten wenscli, om de solidariteit tus
sehen Frankrijk en - Groot-Brittarmië
te handhaven en somde op hetgeen
Frankrijk ter wille van Engeland had
gedaan, met name de onafgebroken
deelneming van Frankrijk aan de con
ferentie van Genua, ondanks de hou
ding van Rusland'en Duitschland. Hij
herinnerde aan de vriendschappelijke
houding van Frankrijk in do Ooster
sdhe kwestie, niettegenstaande het
koningschap van Feisjal aansprakelijk
is voor de aaruwallen op de Fransche
troepen te Damascus. Frankrijk heeft
Steeds blijk gegeven van rechtschapen
heid en verzoening op alle conferen
ties, welke do vermindering van zijn
rechten beoogden. Poincaré herinner
de ar aan, dat Engeland afstand heeft
gedaan van belanerijke sancties yan
het verdrag van Versailles, maar,
voegde hij er aan toe, al deze inciden
ten hebben de twee landen niet van
elkander verwijderd, welke nauwe po
litieke Entente kan blijven bestaan
zonder een volkomen eenheid van mee
ning, met name ten opzichte van de
kwestie der Russische schulden en cie
van den particulieren eigendom.
Poincaré verklaarde er bovenal aan
indachtig te ziin, dat de geallieerde
soldaten in Frankrijk rusten naast dé
Fransche soldaten en ffit verraad zou
worden gepleegd aan hun nagedachte
nis door een aansis g op de alliantie.
(Langdurige toejuichingen.}
Het debat zal heden, Vrijdag wor
den voortgezet.
In ons vorig nummer gaven we reeds in
het kort de beslissing van de Commissie
van Herstel op de Duitscho nota.
Do tekst van het antwoord
aan Duitschland.
luidt:
In verband mot het belang eenor spoe
dige beslissing in zake de kwestie van
het moratorium heeft de Commissie ge
meend, het reoht te bobben, de bedoelde
beslissing roods thans te treffen, hoewel
verschillende punten van het Duitsche
schrijven, nog vendors toelichtingen be
hoeven. Zjj hooft daarbij de kwesties,
welke zjj nla nog niet geregeld beschouwt,
tot oen lntor tijdBtip verdaagd, opdat deze
dan op de wijze, zooale ia den tekst van
haar beslissing ie aangegeven, behandeld
zullen kunnen worden. Deze kwesties zul
len het onderwerp van een latere mededee-
ling uitmaken, welke binnenkort tot den
rijkskanselier zal worden gericht.
De Commissie onderzocht nauwkeurig
het schrjjven van den DuitsChen rijkskan
selier van 21 Mei jl., waarin de maatrege
len worden medegedeeld, welke de Duit
sche regeering reeds heeft genomen, als
mede de verdere maatregelen, waartoe zjj
zich verplicht, om de voorwoorden te ver
vullen, welke 'de Commissie !n haar mode-
deelingen van 21 Maart en 13 April jl.
heeft gesteld met betrekking tot
gedeeltelijke moratorium voor de botolin-
gen welke overeenkomstig hot betalings
plan in het jaar 1922 moeten geschieden.
De Commissie betreurt het, dat do Duit.
echc regeering niet oerder mot deze maat
regelen begonnen is. Zjj erkent echter in
verband met do verklaring dor Duitsche
regeering, dat hetgeen de Duitscho regee
ring, reeds heeft godaan alsmede dc nieu
we maatregelen, tot welker uitvoering zjj
eieh verplicht, bljjk geven van een ernstig
streven om de c-ischen der Commissie te
vervuilen.
Verspreid nieuws
DE CHAOS IN CHINA.
De Pekingsche correspondent van
de „Times'' meldt, dat Woe Pei Foe
bij zijn bedoeling t. 0. v. Tsjang Tso
Lin blijft, n.l. oui hem thans met rust
te laten, indien Hij zich uit China
zelf terugtrekt, maar hij hooft, ver
klaard, dat hij geloofde, dat er zeer
waarschijnlijk een ommekeer zou ko
men in den toestand in Mancisjoe-
rije in verband met het feit, dat en
kele officieren van Tsjang Tso Lin
hem zijn afgevallen zooals het geval
was te Kharbin en op andere punten
ten Dosten van Kharbin aan den
verband hiermede besluit zjj, het op Oost-Chineescheu spoorweg.
Woe Pei Foe heeft noch het geld
en de munitie, noch den wenscli oru
in Mantsjoerije oorlog
In
21 Maart jl. toegestane voorloojiigo mora
torium voor een deel van de betolingei
die krachtens het betalingsplan ia de
loop yan 1922 moeten geschieden, to be
krachtigen. Dit moratorium voor het jaar
1922 wordt dus definitief op 1 Juni, over.
laatste alinea van de be-
No. 1841 van 21 Maart 1922.
semt er kennis
treat de details der verschillende rege
lingen tot vervulling van de door de Com-
gestelde voorwaarden een bespre
king tussehen de Duitsche regeering e
garantieeommissie zal plaats hebbeu.
Voorts neemt zjj er kennis van, dat de
voorstellen in zake vlottende schuld door
de Duitsche regeering slechts geschikt
worden ge&oht om in de practjjk te
den uitgevoerd, wanneer Duitschland een
voldoenden steun door een buitenlandsohe
leening ontvangt.
De Commissie van Herstel moet er op
wjjzen, dat het hiermede verleende mora
torium overeenkomstig het slot van de
laatste alinea harer beslissing No. 1841
elk oogenblik kan worden herroepen, wan-
do Commissie later tot de overtui
ging mocht komen, dat Duitschland in ie
vervulling van de gestelde voorwaarden
tekort schiet.' Afgezien van haar alge-
meene bevoegdheden, welke zjj zich in de
genoemde alinea heeft voorbehouden, be
houdt de Commissie zich uitdrukkelijk het
reeht voor om het moratorium te herroe
pen, wanneer zjj op eenig tijdstip niet vol
daan mocht zjjn over den voortgang der
regeling van de nog niet opgeloste vraag
stukken of, wanneer Duitschland bjj het
achterwege bljjven der verlangde buiten-
leening, de in het schrijven vod
den rijkskanselier (Ld. 28 Mei 1922 in de
tails aangegeven maatregelen met betrek
king tot de beperking der vlottende schuld
it uitvoert en eeu andere overeenkomst
regeling van het vraagstuk in zake het
tekort der begrootlng en de vlottende
schuld niet op een voor de Commissie
vredigende wjjze tot stand zou komen.
De conferentie van bankiers.
Uit Parijs wordt geseind:
Alles wjjst er op, dat de besprekingen
vaa de conferentie van bankiers een ern
stig stadium naderen. De hinderpalen
oplossing van de leening6kwestie tre-
thans moer dnideljjk naa
én'begrijpt thans de moeilijkheden be
ter dan eenogen t\jd geleden, doeh daaruit
volgt nog niet, dat deze moeiljjkheden uiet
zouden kunnen worden overwonnen. Alle
pogingen worden in het werk gesteld om
in solide basis te vinden voor hot too-
aan van een leening aan Duitschland.
Zelfs een kleine leening zou reedt veel
verbetering in den internationalen toe
stand teweog brengen. Duitschland zou
dan aan zjjn verplichtingen kunnen vol
doen en Frankrijk zou eenige voldoening
ontvangen.
Het antwoord van de Commissie van
Herstel op de jongste Duitsche nota word
voorzichtige bennen opgesteld met
het oog op een mogoljjk mislukken
Het definitieve antwoord van de Fran-
1 sehe regeering in zake de Haagsche confe.
rentie zal mede afhangen van de resulta
ten, welke door do conferentie van ban
kiers zullen worden bereikt. Tot dusverre
bljjkt de conferentie van bankiers het nog
niet geheel eens te zjjn over de voorw
den met betrekking tot de waarborgen
de solvabiliteit van Duitschland.
voeren.
Dientengevolge is hij riiet voornemens
zich op het oogenblik in zulk een
campagne te laten betrekken, on
danks de berichten betreffende het
tegendeel.
Bij eaa bespreking met leden van
bei oude parlement verklaarde Woe
Pei Foe, dat indien hei parlement
als de vertegenwoordiging vaji het
volk bijeen zou komen en loyaaii zou
werken in het belang van het Land,
hij het daarin zou steunen en de te
genstanders ervan zou bestrijden. Hij
betoogde, dat indien het parlement
bijeen kwam, het raadzaam zou zijn
om de onderlinge twisten te verge
ten, welke voorheen zijn zittingen
kenmerkten en het parlement be
lachelijk maakten.
Wang Sji Tsjeng heoft er in toege-
Bternd om van af 1 Juni het prenuier-
Bcha^f te aanvaarden totdat er een
park-ment bijeen komt, maar de fi
nancieel© positie maakt het bestaan
dei- regeering practisch onmogelijk.
De inkomsten uit het zout-monopolie
zijn zoo zeer verminderd door het
verlies van het aandeel van Mantsjoe
rije en enkele centrale provincies,
dat hiervan weinig baat kan worden
verwacht. Het eenige middel om geld
te krijgen is het heffen van nieuwe
belastingen. Men zoekt hardnekkig
naar nieuwe belastingbronnen, maar
tot dusver zonder succes, evenals de
pogingen van don minister von fi
nanciën om de provincies er toe te
brengen om bijdragen naar Peking
te zanden. Men vestigt thans de hoop
op de mogelijkheid om corrupte amb
tenaren te dwingen hun onwettig ver
kregen vermogens terug te betalen,
maar de moeilijkheid is, dat de
meesten van hen hun geld uitgeven
in 't gebied van een of andere buiten
landscbe concessie.
De onmiddellijke toekomst schijnt
zonder eenige straal van hoop te
zijn.
DE NOTA VAN DEN GEZANTEN-
RAAD AAN DUITSCHLAND.
Over de nol a van der gezante nraad4
waarin hei staken van de -r.'izaam-
heden voor den aanleg van spoorweg
lijnen op den I inker- Rijnoever of hei
opbreken af wijzigen van reeds aan
gelegde lijnen wordt geeischt, wordf
thans door de Duitsche regeering be
raadslaagd. Men is van oordeel, dat
de eisclien van den gezantenraad geen
steun vinden in art. 43 van Het ver
drag van Versailles.
HET OPTREDEN DER FASCISTEN,
Uit Rome wordt gemeld: Do stad
Bologna is door ongeveer tienduizend
Fascisten, waarvan het grootste ge
deelte uit de provincie ds gekomen,
bezet. De troepen hebben den prefec
tuur bezet, daar de Fascisten den
prefect beschuldigden den commu
nisten goed gezind te zijn.
De Fascisten hebben de strategi
sche punten bc-zet. In de omgeving
der stad hebben aanslagen plaats
gehad en zijn huizen in brand gesto
ken. De telefonische en telegrafisch»
verbindingen zijn verbroken.
DE LEGERS DER WERELD.
Het Amerikaanschc departemenf
van oorlog heeft een statistiek uitge
geven betreffende de sterste en de ver-
RUBRIEK VAM ROIL DB
ft*KKBR.
IJSBERGEN.
Dit is het seizoen van de ijsbergen.
Wij kunnen niet dan met een rilling
aan deze gevaarten denken, wanneer
wij ons den fatalen 14 April 1912 in
herinnering brengen, toen de Tita
nic na een botsing met een ijsberg in
de diepte verdween, honderden men-
schenlevens met zich nemend- Dit
vreesolljko ongeluk gaf den stoot tot
de instelling van internationale ijs-
berg-patrouillediensten. Er werd beslo
ten dat ieder jaar, gedurende de
maanden Mei en Juni een ijsberg pa
trouille zou worden gehouden om
schepen voor Het dreigende gevaar
te waarschuwen. Dit patrouilleeren is
een buitengewoon gevaarlijk werkje,
omdat in de streek, waar ijsbergen
zijn ta verwachten, een oppervlakte
van 2000 vierkante zeemijlen op 45
tot 55 graden lengte en 41 graden
noorderbreedte, bijna altijd een zware
mist hangt. De patrouilleschepen ver-
keeren daardoor voortdurend in 't ge
vaar van botsing met een ijsberg.
Ijsbergen zijn stukken, aia losge
laten hebben van Poolgletschere.
Soms zijn ze klein, maar enkele be
reiken een hoogte van l£0 Meier bo
ven het water. Gewoonlijk i3 7 8 van
den ijsberg onder water. Wanneer
de zomer nadert, worden de ijsbergen
soms zeer onstabiel en groote stukken
ijs breken af. Het is onmogelijk cm
op het gezicht de stabiliteit van het
gevaarte te beoordeelen. Er zijn ge
vallen bekend dat-een voor het oog
vastliggende ijsberg omkantelde, toen
de sloep van een visschersboot tegen
hem aanstootte. De trawler had
eenige leden der bemanning naar
den ijsberg gezonden om ijs te hak
ken voor de verpakking van viseh.
Toen de sloep langezij den ijsberg
kwam. zagen dc--. achtergeblevenen
plotseling tot hun ontzetting, het ge
vaarte overhellen en daarna geheel
omslaan. De sloep verdween met man
en muis in de draaikolk, die door
dozo wat ei-verplaatsing ontstond.
EX-PRESIDENT TAFT.
De voorganger van Woodrow Wil
son als president der Vereenigde Sta
ten was, zooals de lezer zich zal her
inneren, de Heer Taft. Een der dis
tincties van dezen bewoner van Het
Witte I-luis is, dat hij verreweg de
dikste president is, die ooit de Ver-
ROEL DE RAKKER:
(Daily Sketch. Londen.)
Bent u Die stelen
bang voor mij mijn
inbrekers, nachtrust
papa niet
jongen
hebben.
niet koeje-
neeren.
Bent u
voor nie
mand bang
dan voor
mnma t
eenigdo Staten bestuurd heeft. Hij
woog bij zijn ambtsaanvaarding 135
kilogram en zijn gewicht nam tij
dens ziin presidentschap nog met "bij-1
na 20 kilo toe. Toen Taft zijn zetel l
ruimdz voor Wilson, werd hij het
hoofd van de rechterlijke macht in
de Vereenigde Staten.
Nu deze gov ichtige man Europa
binnenkort met een bezoek komt ver-;
eeren, verdient vermeldin, dat een
Amerikaansohe courant hein eens eer-:
de als de meest beleefde man in de
Vereenigde Staten. Dit naar aanlei
ding van het feit, dat .hij eens in een
volle tram in New York van zijn
zitplaats opstond en zoodoende ruim
te maakte voor vier dames.
VERHOUDINGEN.
Wij dwepen niet met grapjes over
het ongeluk van anderen en het vol-i
gonde vermelden wij dan ook niet als
zoodanig, maar als een nieuw bewijs,
hoe treurig een land als Oostenrijk
met zijn vrijwel geheel verdwenen va
luta er aan toe is.
Een exporteur in een land met hoo-
go valuta had een contract gesloten
met een Weeiisch handelaar in wol
len stoffen. Bij de bevestiging der
order verzocht hij den kooper, remi
se in bankpapier to zonden als
vrachtgoed. Onmiddellijk na ont
vangst zou levering oer brief volgen.
EElN BEZOEK' AAN KANNIBALEN.
Een Engelsche schrijfster, Miss
Beatrice Grunshaw wilde niet geloo-
ven, dat er nog kannibalen op de we
reld bestonden. Op eon goeden dag
besloot zij, zich en- zelf van te gaan
overtuigen. Dus vertrok zij op weg
naar Nieuw Guinea en maanden
lang hoorden haar vrienden nieis
meer van haar. Juist toen zij zich
ernstig ongerust begonnen te maken,
keerde de kloeke schrijfster plotseling
weer in Engeland terug. Haar twij
fel was opgeheven, het kannibalisme
bestond inderdaad nog. Niet alleen
was zij in het land zeif geweest, maar
zij had een bezoek gebracht aan het
Kannibaleudorp eü kwam met aller
lei bijzonderheden terug, zooals re
cepten %-oor het bereiden van men-
schenvleescli en de plechtigheden die
hiermee gepaard gaan.
Miss Grimshaw die vroeger niet af-
keerig was van een Engefech stuk
rosbief schrijft Excelsior i6 nu
overgegaan tot het vegetarisme.
METALEN LUCHTSCHEPEN.
Reeds sedert eenigen tijd hebben
geruchten de ronde gedaan dat in
Duitschland nieuwe plannen op lucht
vaartgebied werden uitgewerkt. Nu
is bekend geworden, dat Duitsche des
kundigen naar Amerika zijn geweest,
met voorstellen tot de stichting van
een luchtvcrbinding tussehen New-
York en San Francisco met geheel
nieuwe luchtschepen. Als wij de be
schrijvingen mogen gelooven, zijn
hiermede „Buchtkasteelen" tot wer
kelijkheid geworden. De gevaarten
zijn vervaardigd van een nieuwe le
geering van metalen, die zoo licht
is, dat er een gelieei nieuw tijdperk
voor de luchtvaart van wordt ver
wacht. Hei metalen omhulsel zal ge
vuld zijn met waterstofgas en het
luchtschip zal een snelheid kunnen
ontwikkelen van 150 K.M. per uur.
Niet minder dan 500 passagiers moe-
ten in dit zwevende hotel worden mee
gevoerd, dat salons, promenadedek
ken, eet- en slaapkamers, ja zelfs
heete en koud© baden zal bevatten.
De optimistische constructeurs bewe-
ren zelfs, dat de tarieven niet hooger
en misscliien zelfs nog lager zullen
zijn, dan die voor het vervoer over
land of zee.
Het kost ons misschien nog wel wat
moeite, om ons dergelijke luchtkas-
I teeJen in te donken, ma.ar waarom
Iniet. Het gaat ei' op den duur zeker
heen en wij leven tegenwoordig zoo
snel
EEN RECORD-AUDITORIUM.
President Harding van de Vereenig
de Staten is houder van een zeer
i merkwaardig record. Hij is de eenige
spreker ter wereld die tot don huidi-'
gen dag een redevoering heeft uit
gesproken voor een gehoor van
150.000 persoden.
Het gebeurde op 11 November j.L
bij, de herdenking van den wapen
stilstand. De president hield zijn re
devoering te Arlington voor 100.000
toehoorders. Er was natuurlijk geen
kwestie van dat al deze 100.000 zijn
stem rechtstreeks konden hoor en.
Maar voor den president stond een
microfoon, die het geluid versterkte
en de stem van den spreker tot in d«
achterste rijen verstaanbaar maakte.
Tegelijkertijd werden de presiden-
tieele woorden per draadloozo telefo-
niet overgebracht naar New Yor»,
waar in Madisan Square 30.000 New
Y'orkera de rede volgden en naar
San Francisco waar 20.000 toehoor
ders in het Civic Auditorium, ver-
eenigd waren.
De toestellen die dit wonder bewerk
stelligden, werkten zoo volmaakt, dat
personen, op 150 Meter afstand van
het ontvangtoestel in New .York en
San Fransisoo do illusie hadden, dat
zij te Arlington tegenwoordig waren.
DE VLUCHT VAN EEN ZWALUW
Dit is niet hot cerscte nieuws van
een merkwaardigen tooht, door een
vogel gemaakt, maar het is zeker de
meest ongelooflijke.
De vorige herfst zegt een corres'
pondent van de Petit Parisien
ving ©en inwoner van Oatheim in den
Eizas een zwaluw, die zich in zijn
huis had genesteld. Hii gaf het dier
tje de vrijheid terug na het een brief*
je aan de poot te hebben gebonden,
waarop Het volgende stond geschre
ven
„Gedurende den zomer van 1921
woonde ik bij den Heer Greiner te
Ostheim. Ik moet hem vertellen waar
ik den winter doorgebracht heb."
Eenige dagen geleden nu keerde d«
zwaluw terug met een nieuw briefje
..Ik woonde gedurende den winter
bij Badv Joseph, meester schoenma
ker op het eiland Martinique, die luiin
gastheer in den Elzas zijn beleefde
groeten zendt."
Ostheim en Martinique liggen 8000
Ki'ometer van elkaar, het grootste
deel van den afstand over zee.
ON VEREENT GBAAR.
"Wat kijk jc somber!
Ja, ik hen ontslagen, maar Ut
begrijp er niets van. Gisteren zet
mijn chef, dat ik nergens voor deug
de en vandaag ontsloeg hij mij, om
dat ik tot alles in staat ben.
