Indrukken van Parijs.
Staffsnleuws
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG) 29 ÓUHI 1922 DERDE BLAD
De Pairijsche
Daar zullen er rijn, die meesmuilen,
Ipös rij dit begin lezen.
„Hal" zullen rij waarschijnlijk den
ken, „Daar itéb je weer zoo'n Hollan
der, die natuurlijk 'b morgens, des
middags en 's avonds op de bouie-
.mrds geslenterd heeft en nu denkt,
'dat hij „Parijs" kent!"
Wij moeten deze spoilers teleurstel
len. 3 dca, ris zij denken, rijn wij
niet. i, begrijpen volkomen, dat
men Parijs niet leert kennen (hetgeen
trouwens in een paar weken niet mo
gelijk is) op die breeda altijd gezel
lige- verkeersaders, die „boulevards"
heeien. Maar een voornaam onderdeel
van Parijs vormen zij toch wel. Wat
zou, voor den vreemdeling zoowel als
voor den Parijzenaar, „la viile lu-
mière"' zijn zonder haar boulevards 1
Zij behooren juist tot de voornaam
ste aantrekkelijkheden van de groote
Seinestad. Londen is belangwekkend,
Londen ie gróótach, maar wat je ei
mist, dat is het bekorende, pakkende
straatleven, dat je Parijs doet lief
krijgen, als je het ééns gezien hebt,
dat is het altijd wisselende, hun die
van stadsleven houden nooit vervelen
de, dat het best tot uiting komt op de
boulevards. Zij zijn als de vrool'ijke
onoeugendê glimlach, die een toch al
schoot: en innemend gelaat nog aan
trekkelijker maakt.
De toeriet neemt plaats op een van
de coquette, vroolijk-gekleuxde rieten
stoeltjes vóór een van de ontelbare,
groote oafé's, die ridh op de boule
vards aanéénrijen en laat de golven
van het groote-stadsverkeer aan zich
voorbijgaan. Op de breede trottoirs is
(het een voortdurend „va et vient",
een goflaneer zonder ophouden, dat
wel zijn culminatiepunt bereikt in die
'buurt van de Place de 1'Opera, waar
de drukte op sommige ©ogenblikken
van den dag doet denken aan die bij
de „Bank", te Londen, maar toch
nooit cli© overweldigende grootschheid
bereikt van het mass aver keer in Bn-
goiand's hoofdstad.
„All sorts and conditions of man"
zij ii op de boulevards te vinden. Pa-
tr ijzen aars, natuurlijk; andere
Franvh-sprekenden, die je toch dade-
iijik door iets ik-en-weet-niet-wat'bij
de provincieXen rangschikt; negers, Ja
panners, Chineezen, maar vooral: veel
Engelschea en Amerikanen. Wij kre
gen bij ons verblijf te Parij6 den ïn-
drok dat de Fransche hoofdstad vol
zit met vertegenwoordigers van de ge
allieerden van over de zee. Overal
(boorde je Engelsch en de „nasal
twang" van de Amerikanen. In vele
restaurants is op druk bezoek van En-
gelsohen gerekend; daar is ieen
paalde Engelsch sprekend, tenminste
Engelsch verstaande functionaris aan
gewezen voor liet opnemen dier bestel
lingen van de zonen en dochteren Al
bion's, die het nu eenmaal in het spre
ken van vreemde talen nooit ver zuil-
Ben brengen en trouwens ook niet
den minsten lust toon en, zich zelfs de
meest alledaagsche woorden eigen te
maken. Vroeg mij niet in een restau
rant een naast mij zittende Engelsch-
man hem even op de Fransche spijts
kaart de „strawberries" aan te wij
zen i
Maar dit tusschen haakjes: re/ve-
nons mos boulevards
Behalve de steeds beweeglijke 'stof
lage van de trottoirs is er ook een
„vaststaande" stoffage, die gevormd
wordt door de vroolijke bloemen- en
(kranten kiosk en, die ook d'es avonds
geopend en waaivan sommige
helder verlicht zijn. De verkoopsters
besteden den vrijen tijd, die haar han
del haar laat, meestal aan het een of
ander handwerk. Er wordt heel wat
„gehandwerkt" in Parijs, niet alleen
in die kiosken, maar ook op de ban
ken in die verschillende parken
tuinen. Hetgeen pleit voor den ijver
en den practischen zin van de Fran-
Bche vrouw
Wie een krant aan een kiosk gekocht
heeft, begint dadelijk to lezen
loopt al lezend verdei" botsingen
twee zulke krantenlezers hebben wij
nooit bijgewoond: er is ruimte
op de trottoirs 1
Ruimte genoeg ook op den flinken
rijweg, waar strikt rechts gehouden
wordt, waar onophoudelijk van beide
kanten autobussen komen aandreu
nen of taxi's komen aansuizen. De be-
Btuurkimst van de Parijsche chauf
feurs is bewonderenswaardig. Telkens
denk je, bij drukke kruispunten: Ai,
die rijden tegen elkander opmaai
dan, in eens, een handige zwenking
en de taxi's vliegen langs in plaats
van tegen elkaar. Van paarden als
trekdieren wordt bijna geen gebruik
gemaakt op de boulevards. Een enkel
DE BOULEVARDS.
fiacre-paard sleept zijn bestaan, mits
gaders een gammel rijtuigje achter
rich, nog met moeite voort, bestuurd
door een overgebleven specimen van
het eenmaal zoo beroemde genus der
Pcwqsoha huurkoetsiers, wier kwink-
rfogési zoo herhaaldelijk aan de Fran
sche humoristische bladen stof lever
den.
En tusschen al deze voertuigen ijlt
nu en dan esn wielrijder op zijn sta
len ros voort; hij moet wel snel
rijden en van eiken „doorgang" die
hem geboden wordt, gehruik maken.
Is hij eenmaal gaan aarzelen, dan
kon hij even goed afstappen en zijn
weg te voet vervolgen. Er wordt dan
ook heel weinig gefietst in de drukke
Parijsclie straten.
'b Avonds ('t klinkt erg banaal,
maar drukt toch wel goed uit wat
ziei.;'s avonds dan baden de
boulevards in een zee van licht De
vele lichtreclames, vooral die van de
bioscooptheaters, telkens van kleur
wisselend of beur tel in ge uit- en aan
gaand, wedijveren met elkander in
schelheid en beweeglijkheid. Daarbij
komt dan nog prachtige „gemeente
lijke"' verlichting door tal van 'ster
ke boogl amper.-, geen wonder, dat op
sommige plaatsen het avondlicht van
de boulevards op daglicht lijkt
Het is er 's avonds, zoo mogelijk
nog drukker dan over dag De terras
sen voor de cafó's (de meeste groote
caïé'e; hebben een „strijkje") ritten
stampvol en vooral op den tijd, waar
op de schouwburgen beginnen en ein
digen (er zijn tal van theaters op en
in de omgeving van de boulevards)
krijg je qp de boulevards wel sterk
den indruk, dat er in die groote we
reldstad niets anders te vinden is dan
weelde en luchtige vroolijkheid. De
ze indruk wordt nog versterkt door
de prettige, royale bediening in de
catVs, die dcu Hollandsclien toerist
wel bijzonder moet opvallen. Wij wa
ren in Parijs in de warme dagen van
eind Mei en begin Juni en de vraag
haar verkoelende dranken: citron pres-
sé (kwast) en orangeadie (ranja) was
bijzonder groot. Maar nooit is het
ons gebeurd, zelfs niet op en na het
middernachtelijk uur, dat een kellner
ons zei, dat c-r „geen ijs" of „geen
ijs meer" was. Het sprak vanzelf, dat
er ijs was, altijd. En dan de edele
zwier, waarmede de bellner, dae al'le
ingrediënten daarvoor op zijn blad
meebrengt, de verfrisschende dran
ken zelf o.p je tafeltje klaarmaaktHij
perst de citroen of den sinaasappel
uit, giet het sap in jo glas, doet er
suiker, water en ijs bij en neemt al
leen de uitgeperste vrucht en de
pers mee; de suikerjiot, een frissche
karaf water (ook wel een syphon
spuitwater) het ijs en een beker vol
„rietjes" laat hij staan: van dit allee
kan de gast (je voelt jie, na zoo'n be
diening, werkelijk:: „gast") nog ge
bruik maken als lvij dit wenscht. Na
tuurlijk een bescheiden gebruik! Et
zou zeer waarschijnlijk bezwaar ge
maakt worden, als je alle rietjes in
je zak stale of den suikerpot Leeg-
snoepte, maar in ieder geval: het feit,
dat je royaal bediend wordt, stemt
aangenaam. En iik moet eerlijk beken
nen, a( doe ik in liefdie voor mijn
land voor niemand onder, dat het
eerste glaasje lauwe kwast, dat ik
op den vader!ancLschen bodem dronk,
mij niets smaakte
Niets dan weelde en luchtige vroo
lijkheid dus in Parijs!
't Mocht wat'
Als elke groote stad heeft ook Pa
rijs natuurlijk de sdherpe tegenstel
ling tusscheai groote weelde en diepe
armoede en ohende en op de boule
vards is daarvan al wel het een en
ander te zien.
Uc zal nooit die oude vrouw verge
ten, schamel gekleed, die iederai
avond, in gebukte houding langs den
Boulevard des Italiëns slofte, al maar
heen on weer, en voortdurend onver
staanbare klanken mompelend
Wie zal zeggen, welke groote smart
f ellende haar geestvermogens
krenkte
En dan dat andere boulevard-type 1
Zeer waarschijnlijk zijn voorko-
.en, met nog iets van den „grand
seigneur" er in, wees liet uit had
hij in vroeger jaren in heel andere
omstandigheden en in een heel an
der costuum dan het afgedragen vuil
grijze pakje, dat hem nu kleedde,
langs de boulevards geflaneerd, de
zelfde boulevards waar hij nu eiken
avond slenterde, loerend naar wegge
worpen cigarettcflieandjes, uie hij op
raapte en steefsgewijs in den zak
van zijn versleten colbert liet glijden!
PROVINCIALE STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
tb-deputeerde Staten bieden ter vast
stelling aan:
de rekening van het provinciaal zie
kenhuis Duinenbosch te Bakkum,
dienstjaar 1921, bedragen aan ontvang
sten en uitgaven totaal 2030993.Glib;
een le suppletoire begrooting van
dat ziekenhuis, dienst 1922 tot een
totaal bedrag van 351821.SoV-i;
een le suppletoir© begrooting van
het provinciaal ziekenhuis nabij Sant-
poert dienst 1922 tot een totaal be
drag van f 03505.10.
DE E. S. M.
Verschenen is het verslag over het
dienstjaar 1921 van die Electrische
Spoorwegmaatschappij. Daaraan is
ontleend, dat in 1921 werden vervoerd
op de lijn Amsterdam— Zandvoort
3319211 (vorig jaar 2.866.565). Cein
tuur lijn 1.326.463 (vorig jaar 1.548.340)
Lijn Haarlem—Bioemendaal 1.160.743
(vorig jaar 1.167.3(H) en de lijn Haar-
lemO ver veen 195.749 (vorig jaar
137.529) reizigers. De winst- en ver
liesrekening wijst aan een totaal be
drag van 1.627.021.83Mi met een net
to winst van 244.00a
DE N. Z. H. T. M.
Verschenen is het verslag over het
dienstjaar 1921 van de Noord-Zuid-
Holl. Tram wegmaats ciiappij. De
winst- en verliesrekening wijst aan
een totaal bedrag van 409.065.67Vj.
E.
VEREEN!GING TOT BEVORDERING
..DER BELANGEN VAN SLECHT-..
HOORENDEN.
Men schrijft ons:
Deze verocnigiug liiold Zaterdag haar
jaarvergadering te Lunteren in het vrien
delijke 'landhuis dat de vereeniging daar
gesticht heeft.
Dat landhuis is voor de vereeniging
oen kostelijk bezit, zooals het daar rustig
on goedverzorgd ligt op een ruim_ tot
bloemen- on moestuin ingericht stuk
hoido, door dennen, en eikenboschjes om
sloten.
Dat 't gewaardeerd wordt, zoowel door
de slcohthoorenden die er tegen zeer bil
lik tarief korter of langer tijd vertoef
den, al6 door de goodhoorenden die er,
als er plaats i6, oven welkom zjjn on al
niet minder genieten van het vriendelijk
Gelderscfhe landsohap, bleek weer,
voor afdoenning van wat oude schuld
van 't landhuis in korten tijd ruim f 1700
word bijeengebracht. 'Re afd. Haarlem en
Omstreken droeg daartoe f 221.28 bij->
De vereeniging tracht vooral ook
Blechthoorenden en dooven nit de vereen
zaming te halen, waarin zjj zoo gemakke
lijk vervallen en ze zoo te behouden voor-
of terug te geven aan de samenleving.
De voreeiriging telde op 1 Januari 2781
leden, de afd. Haarlem 171 en bo
vendien begunstigers. Bobalve de regeling
vau eenige finaucioole aangelegenheden,
werden ter vergadering do verkiezingen
gehouden voor hoofdbestuur en vaste
commission en hadden voorloopige bespre
kingen plaats voor to houden vijfjnarlijk-
suhe internationale» congressen.
Behalve het reeds genoemde landhuis
t,o Lunteren heeft do Vereeniging o.m.
oen centraal magazijn van gehoorin-
strumenton te Soest, ouder beheer van
Tin© Marcus, bjj do loden bekend als „do
Moedor dor dooven
DE GEVOLGEN VAN DE REOR
GANISATIE VAN HET LEGER.
Men schrijft ons:
iltet mag wei van vrij algemeen©
bekendheid worden geacht, dat ten
gevolge van do leger-organisutie
ean aantal officieren on een zeer
groot aantal onderofficieren binnen
kort het leger zal hebben te verlaten,
als zijnde overcompleet geworden in
hun rang.
Op welke wijze dit ontslag zal ge
schieden is niet bekend, hoewel nu
reeds hijna tweo jaren het voorne
men daartoe heeft bestaan.
Voor de oï?5cieren is ©en en ander
gei-egeld in de Bevorderingswettori
voor de landmacht, waarin o.a. in
artikel 70 van die Wet is bepaald, dat
aan een officier non-activiteit kan
worden verleend wannoer hij over
compleet geraakt, hetzij door ophef
fing van zijne betrekking, hetzij door
geheel© of gedeeltelijke ontbinding
van het wapen, het korps, den sta!
of 't dienstvak, waartoe hij behoort.
Aan deze non-activiteits verleening
is dan een zeker salaris verbonden.
Voor de onderofficieren "bestaat
een aergelijke regeling niet.
Vrij wel allen zijn op jeugdigen
leeftijd in dienst getreden met het
vooruitzicht in het leger een toe
komst te vinden ©n na volbrachten
diensttijd aanspraak te kunnen doen
gelden op pensioen.
In den loop der jaren werden de
verschillende voorwaarden waar
onder de militairen beneden den rang
van officier zich konden verbinden,
gewijzigd, doch steeds met handha-,
Ivlng van eenmaal toegeKenae recn-
ten.
i Aan dit iaaiste wil de tegenwoor
dige minister van oorlog onder den
algemeen en drang naar bezuiniging
niet voldoen, ra.a-w. de tegenwoor
dige bewindsman erkent de eenmaal
aan alle militaire gegeven rechten
niet en gaat over tot het geven van
ongevraagd ontslag.
Zoo werd o.a. in 1920 bepaald, dat
alle vrijwillige dienende militairen,
voor wie geen bijzondere bepaiingen
voor dienst-, e-rlating bestaan, voort
aan, ongeacht hun aanspraken op
pensioen voor langdurigen dienst, het
leger zuilen moeten verlaten drie
maanden na het volbrengen van den
56-jarigen leeftijd.
Deze bepaling was uit den aard van
de zaak geidig' voor alle op da: t ü-
stip in dienst zijnde militairen bene
den den rang van officiei
Thans is door den minister van
oorlog bepaald, dat alle vrijwillig ilie-
nenae militairen, hier/oren bedoeld,
die een diensttijd van 35 jaar kun
nen doen geiden, op 16 Augustus a.s.
het Leger moeten ver.aten.
Het gevolg van deze maatregel is,
dat nu verscniilende militairen op
lo-jangen iecftiju reeds in militairen
dienst getreden, reeds op 51-jangan
leeftijd hun loopbaan zien afgebro
ken. Een verkorting van net eenmaal
toegekende reent om te blijven dienen
uizou van 5 jaai.
in de kringen van belanghebbenden
heeirscht over een uergeiijc© wide-
aeor groote onievredeimeiu en velen
van ue direct belanghebbenden heb-
t»en zich reeds met een verzoen tot
den betrosKen minister en tot de
Tweede Kamer gewena om deze on
rechtmatig^ bepaling weder in te
treKKen.
Tengevolge van den aigemeenen
roep naar bezuiniging zijn de be
roepsmilitairen vrij wel op zich zeli
aangewezen en vinden weinig of geen
steun, ook niet in die kringen, welke
in alle andere gevallen steeds tegen
onrecht hebben gewaakt en gestre
den.
Wordt de hierboven genoemde maat
regel werkelijk doorgevoerd, dan is,
voor de beroepsmilitairen „het hek
van den dam" en zuilen weldra meer
volgen. Dan is de bestaanszekerheid
van deze groep van landsdienaren tot
nul gereduceerd en zijn zij vrijwel
overgeleverd aan de willekeur van
den minister van oorlog.
Tegen een dergelijk© willekeur pest
o.l. een woord van protest.
TERAARDEBESTELLING
Ds. H. TH. WEISS.
Betreffende den treurdienst in de
Kerk d-er Broedergemeente aan de
Parklaan zij nog vernield, in aanslui
ting aar< hetgeen wij Woensdag reeds
schreven, dat de kist, overdekt met
tal van "bloemstukken en kransen,
was geplaatst vóór don preekstoel
De dienst werd, behalve door zeer
vele gemeenteleden, die het kerkge
bouw vulden, ook bijgewoond door
mevrouw Weiss, haar moeder en haar
zoontje verdere familieleden en
door de predikanten Ds. C. J. yam
Paussen en Ds. G. Ik Kuyper..
Ook o|p de begraafplaats aan den
Schoterweg was een talrijke sóhare
iKiWungstc-jiojiden aanwezig.
Onder leiding van Ds. Heiohed word
eerst aan de geopende groeve ©en lijk
dienst gehouden, waarna de aanwezi
gen zcjngen: „Jesus 'Ghijistus Meat
mioh nicht"..
Daarna trad naar voren die hear
Bartk, secretaris van het Zeistier Zen
dingsgenootschap
Spreker zeide, belioeftö te gevoelen
hier uiting te geven aan de gevoelens
van dlantobaarheid en liefde, die hem
jegens zijn collega, voorganger
vriend bezielen. Wij moeten niet blij
ven staan, vervolgde opr., dan zouden
wij naet handelen in d© geest van
den overledene. Er is zegen van Ds.
Weiss uitgegaan, overal, toen hij
werkt© onder de melaatsohen, toen
hij reisde door Nederland en ook toen
hij t© midden van de Haariemeche
gemeente arbeidde. In ooganblikken
van donkerheid en moeite hoog hij
ootmoedig het hoofd voor God en
kreeg nieuw© kracht Spr. eindigde
met woorden van troost te lichten tot
mevr. Weiss.
Ds. C. J. van Paassen sprak namens
de Nederduitsch Hervormde Gemeen
te. Spir. herdacht de goede verstand
houding die steeds lus©dien den over
ledene en die gemeente bestaan heeft,
alsook de aangename sammwerking
op zendingsg-abieö. Veel meer dan
hier thans aanwezig zijn, vervolgde
6pr., hadden heden gaarne hier wil
len zijn. Zoo heeft Ds. Barbas mij ge
vraagd, te willen mededeelen dat hij
tot zijn spijt verhinderd was broeder
Weit© een iaatsten groet te brengen.
Spr. herinnerde voorts aan de zorg,
die de overledene had voor de hier ver
toevende Duiteche mesjes. Steeds, ging
Ds. Ven Paassan voort, zeide hij tot
ons: „gij doet veel voor het zendings
werk in de Oost, maar vergeet toen f Do heer li ox s uit voldoening ovot
de West niet!" Het werk in de West de indiening van dit voorstel, m-uir
had zijn Hefde Hoe heeft liij steed;
in stilte gearbeid, wat was bij be
scheiden, wat was hij vriendelijk
Wij bidden Gods vertroosting aan de
Broedergemeente toe oti aan de farns.
lie en wij zullen blijven deaiken aan
dezen rechtvaardige, zoo eindigde spr.
Dat Gods zegen mogo blijven nisten
op het geslecht van dezen Zijnen be
minde
Hierna werd het woord gevoerd
door -Mr. Dr. Schock, Directeur van
d© Surinaainsch© Bank, als vertegen- (u&ukt
«oordiger van het Centraal Comité
voor „Rethesda" in Suriname. Spr.
bracht in herinnering dat hij Ds.
Weiss ais jongen man had gekend in
Suriname. Zijn vurige onstuimigheid
had spr. toen getroffen. Ook de heer
Schock roemde den arbeid door den
overledene op velerlei gebied verricht,
vooral de wijze, waarop hij bet He-
melsch licht aan de melaatschen heeft
laten z:en.
Ds. G. R. Kuyper eprak namens de
Gereformeerde gemeente. Hij gewaag-
•an de zandmgskracht, de zending©
liefde en den zendingsmoed van den
over.edeine en uitte zijn dankbaar-
beid aan de Broedergemeente voor
vat zij in Ds. Weu=e aan de zending
heeft geschonken.
Volgende spreker was de heer Stein,
die de tolk was van het leed, dat de
leden van den „Deutschen Verein"
gevoelen, nu Ds Weias hun is ont
rukt, nadat hij eleciits weinige jaren
te midden van lien heeft vertoefd. Gij
waart, zeid6 spr., een echte Duitscbe
man: uw geest zal blijven voortleven
onder ons.
Tenslotte voerde Ds. Bijieveld het
woord namens de Clmsteiijk Gerefor
meerde Kerk aan de Raaks, er op wij
zende, dat De. Weiss door zijn krach
tige daden gesproken heeft tot allen.
„Rust in vrede", eindigde 6pr., „uw
nagedachtenis zal tot zegening zijn."
Een zwager van Db. Weiss, de heer
on Grote, dankte namens de familie
voor de laatste eer aan den overlede
ne bewezen.
GEVONDEN VOORWERPEN. Te
rug te bekomen bij: A. Rumpt, Ruyoha-
verstraat 24 rood, boodschappentasch,
G. F. Smit, Nobelstraat 27, étui met
teekenbehoeften, L. Tulleken, Berk-
li eydestraat 13, kinderhandschoen,
C. D. Caalen, Wagenweg 106, hanger
tje van een collier, H. Oxener, Jan
Steenstraat 43, huLsleute', A. Brou
wer, Anthoniestraat 51 D, glacé hand
schoenen, Kennel Fauna, Parklaan
119: grijze kat gebracht door Bosman,
Kruisstraat 12, S. Vocke, Ged. Vol-
dersgracht 41, kinderportemonnaie, C.
Stam, B. Huetstraat 41, jongenspet,
M. Verboog, Schotorweg 45, klavier
sleutel, B. DoH.ee, Houtmarkt 15,
scharnier, B. de Lee, Oudeweg 15,
kofferscharnier.
MUZIEK IN DEN HOUT, op Vrijdag
30 Juni 1922, te 8 uur.
1. „Goi Betour" Marche militaire, E.
Goubïier.
2. Ouverture „Les Dragons des Vil-
lars", A. M&illart.
3. Fragments de 1'Opéra comlquc' „Les
Oio oh es de Cornovillc", B. Planquetto.
'1. Fautaisie sur des motifs de 1'Opéra
„MignonA. Thomas.
6. „Le Roi Carnaval" Marche Triom-
pliale. G. Auvray.
6. Ouverture „Le Barbier de Séville
G. Rossini.
7. „Intermezzo" de 1'Opéra „Oavalle-
r5a R-usticana", P. Maaoagni.
8. Fantaisie sur dos motifs de 1'Opéra
„La Bohème", G. Puccini.
Uit Us Omstreken
SOHOTErt.
GEMEENTEKAAD.
Woensdagmiddag vergaderde de
raad onder voorzitterschap van den
Burgemeester, den heer l'ührhop.
Na de opening der zitting wordt
den heer W. van Waning eervol ont
slag verleend op verzoek als ambte
naar van den Burgerlijken Stand. In
zijn plaats wordt benoemd de heer F.
Kehier, ambtenaar ter secretarie.
Daarna gaat de raad over in een
zi«ing met gesloten duren tot be
handeling van het uitbreidingsplan.
Na heropening der openbare zitting
wordt op eenige adressen in zake ont
heffing der Bouwverordening beslist
conform de prae adviezen van B. en
W.
Besloten wordt aan R. Blauw een
perceel bouwgrond aan de Beuken
straat voor oen bouw van twee wo
ningen te verkoopen voor f 12.50 per
c.A.
Vastgesteld worden eene euppletoire
Begrooting en een staat tot het doen
van af- en overschrijvingen op des»
dienst 1922.
Het voorstel van B. en W. tot wjjzi
ging der verordening op den vacantic-
toeslag wordt aangenomen.
Aan de orde is daarna een voorstel
van B. en W. tot wijziging der Bouw
verordening.
indt 't vreemd dat do soc. dem.
dertijd zich kantten tegen ©en voor»
stel als dit en dat het nu wordt inge
diend, nu dc heer Bics gaat bouwen.
De heer B i o s zet uiteen dat inder
tijd hot voorstel werd verdedigd alleen
in liet fccring van de bouwers, maar
niet v.iu de g( inconte. Het kan dus
zijn dat Uieniesals dc soc.-dem. eij
zich tegen vtrze'len.
^pr. ztzt verdci dat door hem nim'
zijn positie misbruik is ge-
zichzelf tc bcoordeelen.
•Vat dus du de heer Boxs aaa ziju
aures zc-ide, im- hem koud.
T"Cii spr. nog niet aan het, bouwaa
w.is, word rcedf door hem met dca
Directeur van Openbare Werken over
dc quaeatie \an do facoaliënputton go-
sproken In dien -ijd konden de beer
putten nog niet worden afgeschaft. Hot
was toen practiach onmogelijk.
Nu hier een nieuw systeem van rio-
loering js gekomen kunnen de faeca.-
hen worden geloodst in het Spaafne
zonder dat daar het water worde ver
ontreinigd. Nu kwam dit voorstel er
buiten den wethouder urn, uitgaande
van den directeur van Openbare Wer
ken en gciteund door de commissie
het belang van de bouwrereenigiu-
gen.
Het voorstel is nu in het algemeen
belang en werd mede ingediend in ver
band met de op handen zijnde annexe»
tie, daar Haarlem geen' beerputten
heeft. Het iu nog de vraag of spr.
daar voordeel van zal hebben, daar
zijn plannen nog moeten worden
goedgekeurd.
De voorzitter zegt dat het
hem spijt, dat dergelijke woorden hier
zijn gevallen.
De heer Boxs maakt de opmer
king dat indertijd men aan de heeren
Cobelens, Poth en hem verweet dat
zij in hun eigen belang pleitten, maar
dat zij teiecht waarschuwden, daar-
overal het y-ail over de straten liep
ten nadeele van de gezondheid.
De heer Klein zegt, dat nu de heer
Boxs de commissie indirect verwijt dal
zij achter den wethouder liep. Indien do
heer Boxs op die manier voortgaat, dan
zal spr. hem anders moeten gaan aan-
pakken.
De Voorzitter zegt tot den heer
Boxs, dat hij geen oude koeien uit de
sloot moet gaan halen.
Het voorstel van B. en W. wordt dail
aangenomen .-
De behandeling van hei voorstel van
B. en W. tot wijziging der verordening
op de Vleeschkeuring, wordt aangehou
den.
Aangenomen wordt het voorstel van
B. en W, tot wijziging der verordening
op de winkelsluiting, waarvan de strek
king is de verordening gelijk aan die
te Haarlem te doen zijn.
Het voorstel van B. en \V. tot vaststel
ling eener verordening op het landbouv.--
verlof, wordt aangehouden, naar aanleU
ding van een verzoek van den heer
Loerakker, die een ander voorstel wil
indienen, maar daartoe geen ijjd had/
Het voorstel van B. en W; om aan
4 R.-K. scholen in de gemeente een voor
schot op de gemeentelijke vergoeding/
bedoeld in art. ioi der L. O. -.vet over
het jaar 1922 te verlcenen, wordt aange
nomen.
Hei voorstel van B. en W. 'ot het toe*
kennen van een voorschot aan de wo-
ningbouwverecnigiug St. Bavu, voor den
bouw van 18 woningen, wordt aangeno
men.
De grenswijziging.
B. en W. stelden voor als het gevoelen
van den raad aan Ged.- Staten kenbaar
te maken, dat dc raad zich kan vereeni-
geu met het rapport van de commissie
uit de ingezetenenaangevuld met een
advies van de Centrale Commissie van
georganiseerd overleg voor dc anib-e»
naren en werklieden.
De raadsleden Klein, Van der Dussen
en mevrouw WeberGroeneveld stelden
voor aan 'het rapport over de grensrege
ling SchotenHaarlem annex toe te
voegen een rapport van meeniugen van
den huidigen Schotenschen Raad.
1. Zij meenen dat bij annexatie geen
verandering behoort te komen in de be
stemming der tegenwoordige scholen,
b.v. dat School A. voor gewoon lager
openbaar onderwijs bestemd blijft
2. Zij spreken de meening uil, dat het
weu schel ijl: is uitvoering tc geven aan
dc overeenkomst in de raadszitting van
19 December 1919 gemaakt, dat het
stichten van een openbare M. U. L. O.
(nu L. O.-sc-hool) en van een open
bare voorbereidende school weaschclijk
was
Voorts wil de Raad handhaving
van de sociale voorzieningen op sociaal
hygiënisch en maatschappelijk terrein en
eveatueele uitbreiding daarvan, terwijl
de verzorging van het schoolkind, voor
wat voeding cn klceding aangaat, be
hoort te worden ter hand genomen
4. Het uitvoeren van werken ia eigen
beheer door de gemeente, wordt door
den Raad als een navolgingswaardig
voorbeeld aanbevolen.
Dit voorstel was des middags rondge
diend.
reuilleton
jLKUlAastaaj» wV
E. R. PUNSHON.
(Geautoriseerde vertaling).
22)
Vergiftigd? vroeg Phyllis ver
baasd. Wat bedoel je
Ja, met de sandwi:nes, ut sand
wiches, die julfrouw Hail nezig was,
klaar te maken, toen zij de tweede
maal terugkamen. Ik o'et.k, dat z:j
vermoedt!©, dat zij ferug zoin.ti. ko
men en daarom ue verguiige sai cwi-
clies v<>or iien klaar zette. Wat scliijn
lijk hadden ze naar wei gedreigu-
Bedoei je, dal Hier zweeg
Phyllis, want liet was haar onmoge
lijk voort te gaan. Ze durfde nog met
weer hoop koesteren. Ik begrip je
niet goecL
Weer hief Harold het hoofd ©en paar
centimeter op, om naar Macs ar lane
en Soames te kijken, die stuiptrek
kend terneer lagen.
Hij liet het hoofd weer zinken en
riep opgewonden uit:
Phyllis, ze kunnen ons geen
kwaad meer doen! We zijn gered! Ze
zijn stervende. Ja, reeds zoo goed aL
dood.
Zij antwoordde ni--t dadelijk en ook
hij verzonk in een kort stilzwijgen.
Zij zouden dus niet vermoord wor
den! Him vijanden waren niet meer
in staat, hun nog kwaad te doen. Zou
er werkelijk nog noop bestaan, dat hij
en Phyiiis gered zouucn worden?
Hier harstte hij in een zenuwachtig
lachen uit,
Phyllis, die hevig sclirikte, riep ang
etig uit
Harold, wat is er? Wat scheelt
je?
Niets, ik ben al wéér beter.
O, hoe kon je nog lachen? Ik kan
niete meer doen aan schreien. Wat
zal er van ons worden?
Hij had daar eigenlijk nog heele-
maal niet over nagedacht, maai- nu
riep hij haar toe.
We moeten trachten, los te ko
men.
Dat is onmogelijk. Ze hebben me
zoo stijf vastgebonden, dat ik geen
vin kan verroeren.
Toch zullen we het moeten pro-
beeren, zei Harold.
Toen hij echter gedurende eenige
minuten van alles verzonnen had, dat
ten slotte toch bleek onuitvoerbaar te
zijn, begon ook hij in fe zien, dat hun
toestand voor het oogenblik althans
nog bijna even erg was, als toen hun
vijanden nog in leven waren. Hij en
Phyllis waren beiden geheel hulpe
loos. Ze konden zelfs elkaar niet zien,
zoover lagen ze van elkaar af. Deer-
enboven begon de avond reeds te val
len en het was niet waarschijnlijk, dat
er iemand in dit afgelegen gedeelte
dér heide zou komen. Als rij den ge-
heelen nacht in de zelfde houding
1 moesten blijven liggen, zouden zij ze-
ker don volgenden morgen dood zijn.
I Bovendien bestond ook nog de vrecse-
1 lijk© mogelijkheid, dat Macsarlone en
Soamas niet dood, maar slechts be
wusteloos waren en misschien weldra
weer hij zouden komen.
Het eenige goede was, dat Phyllis
en hij elkander ten minste beroepen
konden, al konden ze elkaar ook niet
zien, en hij riep dus:
Phyllis, hoe ver denk je, dat je
van mij afligt?
Dat weet ik niet, antwoordde zij.
Ik kan niets zien, dan het uitspan
sel boven mij.
Ik moet probeeren bij je to ko
men, zei hij. A!s wo vluk hij elkaar
waren, zouden we elkaar misschien
kunnen helpen.
Langzaam begon Inj zich om en om
to gooien. Het was ontzettend pijnlijk
en vermoeiend en hij kwam niet veel
vooruit. Hij trachtte in de richting
te rollen, vanwaar Phyllis* stem hem
tegenklonk, maar het was b.ma een
onbegonnen werk, daar de grond zich
ook niet bijzonder voor zoo iets leen
de. Eenmaal viel hij in een ondiepen
kuil en dacht, dat hij daar nu wel zijn
graf zou vinden, want hot was hem
bijna onmogelijk ©r weer uit te komen.
Een uur lang stelde hij vergeefsche
pogingen In het werk cn als Phyllis
item niet steeds moed had ingespro
ken, zou hij er nooit in geslaagd zijn
zich cr uit te werken. Had Jiij aan nie
mand dan aan zichzelf te denken ge
had, dan zou hij liever stil rijn blij
ven liggen, tot de dood hem kwam
verlossen, dan zich nog meer in te
6pannen en zich het vei van gelaat en
handen te schuren.
Eindelijk, na bijna hovenmensche-
lijk© pogingen, slaagde hij er in, weer
uit den kuil te komen. Daarna stuit
te hij op eenige doornstruiken, maar
daar wist hij langs te schuiven, hoe
wel hij zich tot bloedens toe schaafde
aan de doorns en prikkels. Tenslotte
kwam hij aan een helling, die hij ge
makkelijk afrolde.
Phyllis! riep hij toen, Phyl
lis, waar ben je?
Bier! antwoordde 2e, en tot zijn
wanhoótJ, "bemerkie hij, da-, zij nu
hooger lag dan hij, en dat hij dus te
ver gerold was.
Ik zal nooit bij je kunnen ko
men, zei hij Kleunend, maar Phyllis
riep op eens met ©en juichkreet uit:
Ik zie je, Harold, Ik zie je! want
door haar hals een weinig om te
draaien in de richting, vanwaar zijn
stem kwam, kreeg ze hem in het oog.
Ik had zoo gehoopt, bij je ie kun-
uen komen, en nu is al mijn moeite
vereeefsch geweest, jammerde hij,
terwijl hij nogmaals verwoede po
gingen aanwendde, om rijn koorden
te verbreken.
Waht even, riep Phyllis hem toe.
Ik geloof, dat ik nu wel naar jou
zal kunnen toekomen.
Harolds' methode volgend, rolde zij
zich om en om. eai daar dit langs de
helling gemakkelijk genoeg ging. lag
zij weldra naast hem. Haar handen
en gelaat waren ook leelijk ontveld,
maar zij was zich nauwelijks van de
pijn bewust, zoo Wij was zij, weer bij
hem te zijn.
Ik wed, dat we het nu toch nog
zulltn klaarspelen! riep hij verrukt
uit, Kun je voorover gaan liggen?
Dat denk ik wel.
Want zie je, dan zal ik probee
ren, met mijn tanden de touwen,
waarmee je handen zijn vastgebon-
den, door te bijten.
Hier ging heel wat tijd mee heen en
de nacht was reeds gevallen, en ai lts
0111 ken heen stikdonker voor haar
handen eindelijk vrij waren. Het
duurde daarbij nog gdruhnen tijd,
voor zij ze weer gebruiken kon, wam
ze waren geheel stijf en bijna gevoel
loos. Toen het bloed eindelijk weer
begon te circuieeren, was zij in staat,
een mes, dat Harold in zijn zak had,
er uit te halen en de touwen, die om
haar voeten zaten door te snijden en
daarop Harold te bevrijden.
Zij waren weer vrij en hoewel zij
beiden er treurig aan toe waren, ge
voelden zij zich overstelpt van blijd
schap.
Na enkele oogenblikken stonden zij
op en liepen Tfand aan hand een eind
je voort. Bij toeval stuitten zij op de
auto, die zij door alle?, wat e: ge
beurd was, geheel vergeten hadden.
Harold liet er Phyllis in plaats ne
men. hoewel zij het bijna niet durf
de. Hij stak de lampen aan en nadat
hij ook in de auto geklommen was,
bracht hij den motor in beweging.
Ditmaal kostte het hem niet de min
ste moeite, hem aan den gang te krij
gen, hoewel hij naar het hem toe
scheen, niets anders deed, dan hij
den vorigen keer gedaan had. Toen
de auto zich in beweging zette en de
ilaiupeu den omtrek verlichtten, za
gen zij de twee lichamen van lnin
vijanden dicht bij elkaar op den grond
liggen.
Zijn ze dood? fluisterde Phyllis,
moeten we niet even naar hen om
zien?
Maar Harold, wien het voorkwam,
alsof een der lichamen zich nog be
woog. reed, zonder te antwoorden
verder. Hij durfde slechts langzaam
te rijden, want de weg was hem on
bekend en hij was bang voor ongeluk
ken.
HOOFDSTUK XXIII.
BesluiL
Ongeveer tegen middernacht be
reikten zij een klein dorpje ten Zui
den van Muirton, waar het eerste,
wat Harold deed, was, den dokter
op te belle, daar Phyllis een flauwt©
nabij scheen. Hij was er zelf niet veel
beter aan toe, maar hij wist zich op
de been te houden, totdat hij naar
het politiebureau was'" gegaan, om
den onder-inspecteur, dl© er gelukkig
aanwezig was, alles te vertellen.
(Slot volctL
