Brieven uit Zwitserland.
VERITY Co.
Stadsnieuws
FamlIiefigrlGitèc
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDfiG 18 JULI 1922 TWEEDE BLAD
(Vroeger heeft een enkelen keer onze
vriend Sebwfciaan Nietsdoener een
bijdrage ingezonden. Daarna word
dan maandenlang rueta van hem ver
nomen. Menige weken geleden kwam
hii op on» redactiebureau ©n verzocht
plaatsing van eenige Ileisbrioven uit
•Zwitserland. Aanvankelijk hadden
,wii daar weinig genoegen iner ach
ten zich velen tot het schrijven van
Reisbrieven bekwaam, maar de zelf
kennis ia hii die gelegenheid wel eens
a>ék. Toen vriend Sebastiaan onze
aarzeling opmerkte kwam het hooge
woord er uithii had de reispennin
gen van een oom en tante gekregen
en opgemerkt, dat vooral Tante zich
(buitengewoon gevleid zou rekenen,
wanneer hii over zijn. uitstapje Reis
brieven schreef, die don in eey heu-
«che courant zouden worden eedrukt.
Na deze mededeeling hebben wij
ons verzet niet kunnen volhouden.
We begrepen er alles van „een ge
fortuneerde Oom en Tante, zonder
kinderen, Sehastiaan een gewaardeer
de neef. Tantels wensoh een wet
neen. die goede kansen inde toekomst
mochten wij niet in den weg staan.
En zoo zit hii dan op de Zwitsersohe
ibergen en stuurt, brieven aan Oom en
Tante, die zij daarna weer aan ons
toezenden, (aangeteekend nog wel,
verbeeld je), en wij nemen t, goedig
els we zijn, op in dezen journalistiek
gesproken, slappen tijd en hopen, dat
de lezers er genoegen van zullen be
leven. Zoo niet. dan moeten ze maar
denken, dat zij hebben meegeholpen
aan een goed werk. Want oom en
Tante moeten er. maar wij hooren,
héél warmpjes inzitten....
Redactie van Haarlem's Dagblad.)
Luzern, Juni.
Beste Oom en Tante,
Hoe de reis was, zal ik u maar
niet uitvoerig beschrijven. Veel bij
zo nders kwam daarbij niet voor. De
Duitsche douaniers te Cranenburg
waren nogal gemoedelijk (men zc<rt,
dat ze niet durven snauwen, omdat de
Belgen op het station de baas zijn) en
lieten me de twintig lekkere sigaren,
die Oom me heeft meegegeven, netjes
houden. Een heb ik daarna op hun
gezondheid opgerookt, zo was puik.
Alleen wil ik maar zeggen, dat de
goede manieren op reis verloren
gaan. Vroeger was het voldoende,
wanneer ie een hoed of een parapluie
of een wandelstok op je plaats aakter-
liet, dan zag iedereen, dat die belegd
was en bleef er aftegenwoordig kij
ken de menschep alleen, of er een of
ficieel bespreekpapiertje boven hangt.,
zoo niet, dan gaan ze maar zitten en
Laten de vorige eigenaars praten. Zoo
waren de plaatsen van een echtpaar
na do visitatie te Cranenburg ingeno
men en toen de mensohen terug kwa-
mén, maakte de man een lawaai,
vloekte en tierde, dat de heele wagen
er aan te pas kwam en een jong
menscli koelt jee zei„meneer, bederf
den Hollandeohen naain in het bui
tenland niet nog meer!" Dit was
niet vriendelijk, zoodat de vrouw vari
den schreeuwer het noodig vond om
te antwoorden „meneer, wij kennen
onze manieren," hetgeen met het oog
op de taal van haar man juisl. niet
het gelukkigste ar.twoord was, dist zij
had kunnen geven.. Maar een goeie
vrouw staat haar man eenmaal bij,
door dik en dun-
Hoe 't afliep, weet ik niet, want je
gaat maar weg, 't is altijd onplezierig
als Duitsohers over een landgenoot
ironisch kijken en de schouders opha
len. Oom pleegt te> zeggen „de IIei
landers weten zich in 't buitenland
niet te gedragen" en daar is helaas
veel van waar.
Wij waren 's avonds veel te laat in
Basel, want te Karlsruhe lieten de
stations autoriteiten den trein langer
dan een uur staan Sabastiaansruhe
mocht die stad wel heoten, daar ik
zoetjes was ingedommeld en er heusch
van schrikte, toen de locomotief ein
delijk aantrok en wij verder gingen.
In Basel tweemaal achter elkaar
douane. Eerst bij do Duitschers, die
snauwden als van oude, toen bij de
Zwitsers, die veel gemoedelijker de
den en je het antwoord al in den
mond gaven: ,,Sie kaben wohl keine
Cigarren. Sckokolade, ALkohoh..." en
als ie dan maar „nem" zei, was het
at lang goed en zetten ae hun krijt
streep op ie koffer. Half twee wa3 het
al. toen ik eindelijk in mijn hotel
aankwam, onder een stoxtbui.
Den volgenden morgen regende het
nog altoos (Basel schijnt vermaard te
wezen om zijn regen) en beving do
vrees mij, dat ik den heelen dag on
geschoren zou moeten rondloopen,
want het was Zondag en in den
trein had ik al gehoord, dat de Zwit-
sersche kappers als één man sluiten.
Tante zal wel zeggen„ach, die ar
me stakkers met hun eeuwig schoren,"
Feuilleton
uit het Engelscli
van FRED. M. WHITE.
IGeautoriseerde vertaling).
18)
Dus krijgen we geen muziek te
hooren? vroeg Gilmour.
Neen, daar voel ik vandaag niet
voor. Bovendien moet je straks toch
,weer met den laatsten trein mee, niet
waar?
Ja, ik kan niet blijven logeeren.
Nu, goeden naclit dan. Amuseer je
maar met je boek.
Zoodra Vera <je deur achten zich ge
sloten li ad, wendde Croot zich tot Gil
mour en zei:
Zie je nu ook in, dat het dwaas
heid van je geweest is, tegen Vera
van jo liefde te spreken? Als je ver
standig bent, zet je haar voor goed uit
je gedachten. Je hebt op het oogen-
blik wel wat anders om over te den
ken. De zaken loopen niet precies,
zooals we wel zouden wenschen.
Gilmour stond op en keek om de
deur, of er ook iemand in de hol was.
Toon hij zic> overtuigd had, dat er
zich niemand in de buurt van de eet
kamer bevond, ging hij weer zitten
maar zij zou toch zelf haar neef niet
ongeschoren willen zien! Enfin, ik
kon mijn barbier in het h&tel krijgen.
Als ik maar verkoos te betalen. II o e-
v e e 1 zal ik liever niet zeggen, maar
't liep in de franken, In elk gevaJ,
lieve Tante, liep uw neef niet voor
schandaal in Basri rond.
'b Middags, na do lunch, ben ik
naar Luzern vertrokken, door een
van de weinig» Zwitsersche streken
zonder natuurschoon van beteeken is.
Toen ik daar aankwam, regende het,
dat 't goot. Het meer was grijs, de
lucht grauw en van bergen niets,
uiamendal te zien. Er werd juist een
zangerswedstriid gegeven, honderd e
mannen liopen met strikje® en allerlei
andere versierselen in de Zwitsersche
kleuren overal in de stad' rond, met
echte regengezichten. Zoo'n physiono-
mie van houdt het nou nooit met tc-
genen op. is internationaal Eu, om
dat het al maar door kletterde, ben
ik na den eten vroe^ naar bed gegaan.
Maar van een rustigen nacht zou
niemendal unrnen. 't Scheen wel, of
de zangers het aardiger yonden door
do stad te blijven draaien, dan als or
delijke mensohen naar bed te gaan.
Mijn kamer was aan den achterkant
van het h^ted, aan een smalte straat,
die uitkwam op het meer en eon alge
meen© passage leek te wezen. Do hui
zen waren hoog, al de geluidten
kaatsten dus terug als tegen een
klankbord. Er kwamen troepen door
met een ratel, met een harmonika.
andere gaven een zangnummer ten
beste, zóó valsch als je van zangers
zeker niet zou verwachtener waren
er, die elkaar uit de verte „joho,
johol" toeschreeuwden, diep uit de
keel gehaald, zonder dat het hun
scheen te hinderen. Mij des te meer,
want al dat gojodel zal uit de verte, in
de bergen, op een mooien avond wél
heel aardig wezen, maar aJs je slapen
wilt, vind ie er niets grappigs in. Er
was er een, die met een dikke tong
wel tien minuten lang „Beppie, Bep-
pie riep. maar Beppie gesteld dat
ze in de buurt was en 't hooren kon
was wel wijzer en antwoordde niet.
Beneden in de straat stond een wagen
aan een ketting, waaraan iedereen,
die er voorbij kwam een duw scheen
te moeten geven. Het werd een uur,
twee uur, van slapen geen quae&iie-
De buren hadden het natuurlijk net
zoo. Op eens ging er een raam open
en gooide een booze man een emmer
water op een extra luidruchtig
troepje. „Pfui 1" brulden zo <*n
maakten nog dubbel zooveel kabaal.
Als 't een oogenblik stil was, gierde
een auto door de smalle straat... toet,
toet, toet. Het werd dag, en nog al
toos duurde het kabaal voort. Oom
pleegt te zeggen„wij Nederlanders
kunnen alleen feestvieren met ban
deloos geschreeuw, maar ik verzeker
u. dat de Zwitsers geen haar beter
zijn.
Evenwel, aan alle geschreeuw
komt eon einde. Toen eenmaal de
kelen schor waren en dus zwegen,
had de Ueve zon er weer plezier in,
Luzern te beschijnen. Ach, wat is
het toch een prachtige plek. liet
Yierwaldstaller Meer ligt daar zoo
mooi en er om heen de bergen: co
Rigi, do PiTatus, de Bürgenistock
vooraan, op den achtergrond het
Benier Oberland, met de bergtoppen
van de eeuwige sneeuw. Dat is een
schouwspel om nooit te vergeten.
Luzern zelf zag er nu ook heel wat
plezieriger nit, dan in der. drenzen-
den regen van den voiigen dag. Het
kolossale feestgebouw, waarin ik
weet niet hoeveel duizendle menschen
geborgen kunnen worden, was ver
sierd, het station daarnaast evenzoo
(stel u voor, tante, het station te
Haarlem, versierd en 's avonds ge-
illumlnoerd) en de overdekte houten
brug dito dito. Ik was naar een ander
hótel verhuisd (die smalle achter
straat beviel me in 't geheel niet) en
daar kreeg ik een kamer op de eer
ste verdieping, met een balcon en
haalde daar een stoel en zat naar het
•maar te kijken en naar de bergten,
met een gewaarwording, alisof ik
niets meer noodig had om gelukkig
te zijn. Totdat do gong ging voor do
lunch en me opeetng te binnen schoot,
da-, ik honger had ja, nu zie ik
tante al lachen, die denkt: alle man
nen maken een afgod van hun maag.
Maar laat mij u dan zeggen, dat er
in de eetzaal heel wat dames zaten,
die zich het maal ook beat lieten
smaken.
Zoo n eersten dag doe je niet veel,
wandelt het hótel eens uit, de stad
door, kijkt naai- het meer, do motor
en roeibootjes die er op varen en du
menschen, die er in zitten. Er was er
een bij, dat met schepraderen; werd
voortbewogen, die je met de beunen
moest duwen. Daar zat een meisje
in, een stevige deern denk ik zoo met
vrij wat spierkracht en keurig netjes,
en schonk zich een glas port in. Het
tafellaken was door den knecht weg
genomen en op do gladgewreven ma
honiehouten tafel stond niets meer
dan do karaffen met wijn, de kristal
len glazen en een kistje sigaretten
Een menscli kan nooit tc voor
zichtig zijn, zei Gilmour. Ik zou
niet graag willen, dat een van je be
dienden iets van ore gesprek opving.
Je hebt gelijk, d© zaken gaan niet te
best. Die firma in Engelseh-lndië was
heolennaal niet tevreden met de laat
ste kisten champagne, die je hun ge
zonden hebt. Zo zeggen, dat de wijn
lang zoo goed niet is alis den vorigen
keer en veel te duur voor de kwali
teit. Ze vragen, of het ook mogelijk
is, dat er onderweg met de zending
geknoeid is, en dringen op een on
derzoek aan. Je weet dat we dat tot el-
keu prijs moeten voorkomen, want
wie weet, wat er in dat geval niet aan
het licht zou komen.
Croot knikte. Hij wist, dat Gilmour
gelijk had. Het eenige is, zei hij,
dat wo dadelijk het goede merk
sturen. Het kolst ons wed een hand
met geld, maar dat is niet te verhel
pen, Schrijf aan onzen agent te Cal
cutta, dat hij de eerste zending maar
tot minderen prijs verkoopt en vertel
hem, dat het een vergissing was van
een van onze facturisten.
Om je de waarheid te zeggen,
heb Ik dat vanmorgen al geschreven.
i Tante, denk er maar geen kwaad 1
van. Naar al die beweging van groott
en kleine booten kun je op je gemaa
kijken, zittende op een bank (er staan
er wol zestig op cUj promenade langs
den kant van het meer) dan slenter
je weer eens weg en koopt wat si
garen of cigareUon, duurder dan in
Holland, oom, en long niet zoo sma
kelijk, wij houden van pikant en
mogen de zoetachtige tabak, die de
buitenlanders prcfereeren, niet lij
den.
En eindelijk, om half acht, ga je
weer aan tafel, voor je tweede war
me maal. Dan komen de hearen in
de smoking, vooral de Engolsclien
zijn daar streng op, en de dames in
een mooie japon. Gekke lui, die En-
gelscken. Overdag, vooral in den
trein of op de boot, geven ze er nie
mendal om hoe ze er uitzien. Een
ouwe jaa en verfomfaaide pet zijn
mooi genoeg, maar 'e avond» aan ta
fel zien zo er tiptop uit in hun smo
king, met een schitterend wit over
hemd en een boord waar Je je haast
in spiegelen kunt.
's Avonds ga jo naar het Kurhaus
of, als je wilt naar oen operette of
de zangwedstrijden. Van het Kurhaus
zal ik 11 in °en volgenden brief wat
meer vertellen. Operettes en zang
avonden heb ik or maar liever aan
gegeven. Je kunt 's winters nog zoo
vaak in concertzaal en schouwburg
zitten
Voorlooplg dus vriendelijk gegroet
door uw neef.
SEBASTIAAN NIETSDOENER
OUDER-AVOND.
Men schrijft onsDe Ouder-Com-
missic van School No. 12 aan de
Spaarnwouderstxaat No. 12, had Maan
dagavond in de gymnastiekzaal van deze
school de ouders of verzorgers der leer
lingen bijeengeroepen. Deze bijeenkomst
mag alleszins geslaagd heeten, hoewel
de voorzitter, de heer J. B. van Dorp,
Hoofd dezer school, in zijn openings
woord het betreurde dat niet alle ouders
aanwezig waren. Waarschijnlijk waren
juist zij afwezig, die het nut van derge
lijke avondeq het minst begrijpen. Spr.
sprak dan ook den wensch uit dat als er
weer een Ouder-Avond gehouden wordt
alle ouders of voogden aanwezig zou
den zijn. Door de leerlingen der 6c en
7e klasse werden, onder leiding van den
lieer J. Panman, onderwijzer aan deze
school, een zestal liederen ten gehoore
gebracht, welke, getuige het applaus,
zeer in den smaak van de aanwezigen
vielen. Wat klonken die meisjes- en
jongensstemmen weer frisch en heldor
en wat waren ze enthousiast. Na afloop
kregen de kinderen allen een kleine ver
snapering. Ze waren er zeer mee in hun
schik. Kort en zakelijk besprak de voor-
zilttcr het Reglement voor de Ouder-
Avonden en zette het nut van de stich
ting van den Centralen Ouder-Raad uit
een. Vervolgens was aan de orde:
Schoolreisjes. Door den voorzitter werd
uiteengezet het nut en het verband vau
en tusschen het geleerde op school en
hetgeen dan gezien wordt. Na afloop
van de bijeenkomst werden door de aan
wezigen eenige leermiddelen bezichtigd,
waarbij het onderwijzend personeel be
hulpzaam was.
Een zeer genoeglijke avond is het al
dus geworden*
HET ESPERANTO EEN GEVAARLIJK
WAPEN?
Börard, de Fransolie minister van on
derwijs, lieeft oen rondsckryven gericht
tot allo staats-inrielitingen vau onderwijs:
universiteiten, en scholen, waarin hy ver
zoekt, dat deze instoUingen in geen erfkel
opzicht zullen meewerken tot do verbrei
ding van het Esperanto, De minister be
schouwt het Esperanto als een govaarlyk
wapen van de bolsjewistiseho propaganda.
Ovor dit bericht in het Hbld. hebben
wo de meoning van do heer J. W. Seven-
liuyscn, jen voorzitter der Haarlomseho
Esperantisten-Vereeniging „Komprenado
faras pacon", gevraagd.
Hjj achtte het Esperanto by do Bolsje-
wiki in 't geheel niet gevaarlyk, want
d:ui zouden de niet-Bolsjewiki het immers
óók kunnen loeren. Door het woord Bols-
jewiki te gebruiken, heeft de Fransche
regeerrng, die nog altyd de Fransolie taal
als de wereldtaal beschouwd weuscht te
zien, getraoht het volk van hot Esperanto
afkeerig te maken en het govaarlyk ge
noemd. Maar, zei de heer Sevenhiuysen,
hot Esperanto' is allerminst govaarlyk. Do
Itooinsi'h-Katholiekeu beschouwen het als
oen goed "werk, dozo wereldtaal te leeren
cn Uo Paus zelf heeft er al meer dan
eens zjjn zegen op gegeven. Hot Esperanto
wordt door alle mogelijke fracties en or
ganisaties aanbevolen, o.a. ook door do
internationale padvinders-organisatie. De
Kamor van Koophandel te i'urys heeft
bcslotou het Esperanto, op de scholen,
waarovoj. zy zeggenschap heeft, in to voe.
ren. Joist by do Bolsjowiki ia Rusland
wordj het heel weinig geleerd. Do heer
Seveuhuysen had in Genèvo een Russi-
adio dame gesprokeu en haar naar het
Esperanto ia Rusland gevraagd. „Ach",
liad ze geantwoord^ „we denken in Bus-
land alloou maar aan hetgeen we den vol
genden dag zullen eten!"
Ik begreep, dat dit de eenige oplos
sing was. Maar nu nog wat. Met do
middagpost kwam er een brief uit Ar
gentinië, waarin 2,0 ons vragen, nog
eens een grooto partij Smymasche ta
pijten to zenden. De vorigo was erg
naar zin geweest. Ik wil het ge.00ven,
want hoewel wij, doordat zo ons niets
gekost hebben, er twintig duizend
poml aan verdiend hebben, kregen zij
ze voor een spotprijs. Ik kun bun niet
schrijven, dat ze niet meer te krijgen
zijn, want dat zou hun achterdocht
opwekken. Wat is jou raad dus in de
ze, Croot?
Wel, er blijft ons maar één ding
te doen over, zei Croot. We zullen
een zending karpetten uit Smyrna
moeten laten komen en die naar Ar
gentinië zenden. Natuurlijk zullen we
ei- heelwat geld moeten bijpassen want
voor zoo'n spotprijs zijn ze niet te
krijgen. Wil je wel gelooven, Gilmour
dat ik er bijna genoeg van begin te
krijgen. Ik heb veel lust er den brui
aan te geven en van mijn rente te
gaan leven. Niet dat ik veel kans loop
in do zaak betrokken te worden
Neen, daar pos je wel voor op,
zei Gilmour grijnzend.
Natuurlijk, antwoordde Croot.
Hot is niet meer dan recht, dat jij het
grootste gevaar loopt. Als ik je niet
aan dit zaakje geholpen had, zou je
misschien wel van honger omgekomen
zijn. Je zou, na wat er met je ge-
Daarentegcn wordt het Esperanto iii
beschaafde lauden veel geleerd, zooals
byv. in Engeland. En ook in Finland,
waar bijna geeu Bolsjowiki zjju. Behalvo
hot gowone jnarlyksche subsidie aam do
Esporuntisten-voreonjging ia dat land,
hooft de regeexing ook een belangrijk sub.
sidio verleend nan hot congres, dat van
1 tot 8 Augustus in Helsingfors gehouden
wordt.
Noen, aldus besloot do beer Soven-
huyseu, de Fransche regeering heeft heel
andere motieven om het Eitjiorau w te
verbieden. Op het nationaal congres van
Esperantisten, dat Zondag in Den Haag
guhoudon is, hoeft de voorzitter de Espe
rantisten nog geluk gewenecht met het
feit, dat do Fransche rogoering het
Esperanto zóó govaarlyk vindt, dat zjj er
bang voor is; vroeger lachte men er in
Frankryk om.
MUZLEK IN DEN HOUT op Woens
dag 19 Juli 1922 te 8 uur.
I.
1 „Unter dem Siegesbanner" Marsch,
F. v. Blon
2 Ouverture „La Bohémiene",
A Balfe
3 „SiremenEauber" Walzer,
E. Wuldteufel
4 „Ballet Egyptien", A. Luigdni
II
5 Fantasie ans der Op er „Lohen
grin", R. Wagner
6 „Zwei Ungarische Tanze",
JoIl Brahms
7 Ouverture „Taimhauser",
R. Wagner
HET MELKVRAACSTUK.
L11 do zaal van het gebouw „Zang
en Vriendschap" hield de afdeeling
Haarlem van do Ned. Vereemging
van Huisvrouwen een vergadering,
waarin een deskundige het vvooru
voerde over het melkvraagsluk.
Nadat de waarnemend voorzitster,
mevrouw Brauns-Schagen, het doel
van deze vergadering namelijk om
te komen tot een lagecon mo-kprijs
had uiteengezet, gal zij hei woord
aan den spieker.
Deze merkte allereerst op, dat de
melk ui Uaailum inderuaad zeer üuui
ts en dat liet hoog tijd wordt, dal
daarin verander mg komt. Um een
lugeren prijs te verkrijgen, zal van de
huismoeder» een olfer gevraagd moe-
ton worden. Hij noemue de velschil
lende factoren, dl© invloed uitoefenen
op den zuivelprijs op de wereldmarkt,
ieder kan zeil de prijzen nagaan,
want ook in ons land in Woerden,
Gouda, Purmorund en Alkmaar
zijn kaasmarkten. Deze murkten zijn
de spiegels van den zuLvelprijts; de
prijzen worden in de pers gepubli
ceerd. En er bentaat een standvastige
verhouding tusschen den prijs van
zuivel en dien van melk, uamel.jk
van 1 tot 5. Dim is er nog de macht
van de organisatie der melkveehou
ders; die m Haarlem is zéér sterk en
heeft dus in het vaststellen van den
prijs wel een woordje mee te spreken.
Dit heeft weliswaar cok zim gren
zen, want de melkhandel zcru, wan
neer de melkveehouders den prijs te
hoog opvoeren, de melk van boeren
over het Noordzeekanaal Intrekken,
zooals nog in het laatste conflict ge
beurd is. Dit zou er toe meewerken,
om den prijs lager te krijgen. Een
derde factor is <ie houding van de
huismoeders in tijden van xnelkcon-
flicten. Als vrouwen bij zulk een con
flict de meikvoehouders, die de melk
tijdelijk goedkooji Leveren, blijven
steunen, benadcelen zij den melkhan
del. D© huismoeders moeten dan ook
niet grijpen naar een tijdelijk voor
deel, maar verder leeren zien.
Spreker- vestigde er de aandacht op,
dat zoowel de melkveehouders als de
melkhandelaars ernstige verliezen lij
den; sommigen worden zelfs met on
dergang bedreigd. De aanwezigen
mcfeten niet denken, dat de melkhan
delaars woekerwinst maken. Er is
geen enkele melkinrichting in ons
land, die een hoog dividend uitkeert.
Daarvoor zijn de exploitatiekosten te
hoog. Eten knecht verdient nu f C per
dag en brengt daarvoor gemiddeld 150
L. melk rond. De inkoopsprijs be
draagt 10 cent af boerderij; de vracht
prijs is 1 cent. Verder is er verlies
door do pasteurisatie en het zooge
naamde „krimpen". Dit laatste is
zelfs zóó erg, dat op de 100 L. onge
veer 3 L. verloren gaat. Men begrijpt
dus, dat 16 cent per L. geen woeker
prijs is. Alleen door verkoop van bij
producten is de melkhandel nog loo-
nond. „En waar moet nu op bezui
nigd worden?" vroeg spreker. „Op
den vrachtprijs valt niet te bezuini
gen; ook niet op de natuurlijke
„krimp" en evenmin op de pasteuri
satie, die noodig is om aan de men-
schen ziektekiem vrije melk te leveren.
Maar door die pasteurisatie verdampt
voel melk; daar is niets tegen te doen,
want dat is óók een natuurwet. Aan
de loon en dei" bezorgers valt ook niet
te torn,en, maar wel aan liet huidige
distributiesysteem. De vier centen
difltributiekostea moeten tot één cent
teruggebracht worden. Do melkinrich
tingen moeten dus pogingen aanwen
den* om de distnbutiekosten te ver
minderen. De bedoeling is nu. dat de
melkinrichtingen aan de klanten een
beurd is, toon je nog in zeedienst
was, nergens ee:i betrekking gekregen
bobben. Het is waar, dat je altijd
kam loopt, gesnapt te Worden, maar
daartegenover staat, dat je er een
aardig fortuin mee verdiend liebt.
Dat laatste zal ik niet tegenspre
ken, zei Gilmour, maai- als er h-ts
gebeurt, ga ik ten onder, en v.eet
Mortimer Croot er ais ecu aal tus
schen uitje glippen. Hij zal aan een
ieder vertéllen, iioe ontsteld hij was,
toen hij bemerkte, dat een van zijn
employé s, dien hij ten volle vertrouw
de, een dief bleek te zijn, en voor de
rechtbank onder eede verklaa-en, dat
Mark Gilmour de eenige schuldige is,
en hij van do zaak niets afwist. Heb
ik geen gelijk? Je zult er bijvoegen,
dat het je spijt voor me, want dat lk
voor het overigo een uitstekende hulp
voor je was. Men zal het mooi van je
vinden, dat je nog voor me opkomt.
Wat een huichetarij-
En wat zou het je baten, vroeg
Croot kalm, als ik er ook in be
trokken werd en in een cel naast die
van jou werd opgesloten? Meer dan
drie Jaar krijg je er zeker niet voor,
©n ik kan onderwijl op je geld pas
sen. Je weet, dat dit zoo is, dus be--
grijp ik niet goed, wat jo zanikt.
Gilmour mompelde iets binnens
monds. Hij wist, dat er veel waarheid
was, in hetgeen Croot zei. Toch maak-
te de gedachte hem van tijd tot tijd
bus mét een inhoudsmaat an onge
veer vijf L. zuilen vérstrekken, die
door middel van een kettinkje géiian
gen kan worden aan een net kastje,
dat op oen nader overeen te komen
plaats aan het huis van de klant
moet worden bevestigd. Van df. kast
je hebben do klant en do bezorger elk
een sleuteltje. De bezorger behoeft
dus niet meer aan te schellen, maar
alleen het kastje te openen on op een
daarin neergelegd papiertje tc lezen,
wat en hoeveel door de klant ver
langd wordt. Aan het tijdroovende
bezorgen van tegenwoordig kan dan
een einde wprden gemaakt, evenals
aan het wachten, dat men vaak de
bezorgers laat doen en aan de klets
praatjes tusschen dienstbode en be
zorger. Di t alles neemt immers
veel tijd ln beslag. Dit kan voorko
men worden, als de molk dan voort-
aan per 1000 L. teceüjk en per auto
kan worden bezorgd. Vroeger was het
tijdroovende bezorgen niet 7,00 kost
baar. want toen verdienden de bezor
gers f 8, f 10 en Hoogstens f 12 per
week; thans bedraagt dit, en niet ten
onrechte, f 36. Het aantal bezorgers
zou dus moeten verminderen, maar
dit zou geleidelijk kunnen plaats heb-
ben. Het offer, dat de huisvrouwen
dus moeten brengen, beslaat hier ui
dia zij 2ulk een kaitje Cn melkbus
willen ontvangen, die zelf zullen
schoonhouden en er voor zorgen, dat
het geld in het kastje klaar ligt. Een
en ander bespaart veel lijd en dus
eeld. Ik ben er van overtuigd, dat we
door de tegenwoordige onlogische en
dure exploitatie allemaal te veel moe
ten betalen".
Na deze uiteenzetting, die met be
langstelling werd uangelioord, volgde
een uitvoerige gedachten wisseling.
Al.ereeist werd gewezen op liet ge
vaar, dat de straatjongens deze kast
jes en bussen niet met rust zouden la
ten.
De spreker onderschatte dit gevaar
niet, maar achtte het evenmin groot;
zoo goed als de straatjongens geleerd
hebben, de glazen lantaanikappeu te
ontzien, zullen zij ook aan deze kast
jes gewend raken. Maar ook al wer
den er eens een paar vernield, dan
zou de soliade met zoo grom wezen,
als tuans door de dure exploitatie
berokkend wordt. Ook kunnen de huis
moeders er voor zorgen, dat dezo
kastje» met te lang buiten hangen,
leder weet zou ongeveer wel, hoe iaat
de melkbezorger arriveert, dus kan
met het ophangen van deze kastjes
rekening worden gehouden.
Gevraagd weru, of oö mmkbus juist
aan het kastje moet hangéh en niet
ter 1 u geplaatst kan worden, liet kast
je zou dan wat grooter moeten wor
den gemaakt.
Daartegen bleek geen bezwaar te
bestaan.
Nadat nog een dame het voor de
dienstmeisjes had opgenomen, door te
verklaren, dat do bezorgers zelf door
praatjes op straat veel oponthoud
veroorzaken waarvan zij eenige
staaltjes noemde onderwierp de
voorzitster het denkbeeld aan de
goedkeuring dor aanwezige dames en
verzocht haar. die er niet mèé sympa
thiseerden, op te staan. Slechts een
achttal dam- s stond op, zoodat de
fjroote moeritorlieid zich ten gunste
or van uitsprak.
Door den spreker zullen nu plannen
worden ontworpen, om te trachten,
het denkbeeld te verwezenlijken.
De Haaiscbe Conterentie
Een brief van Lltwinof
Naar bet Cotrr.-Bixr. verneemt.
Leeft de heer Litwinof, voorzitter der
Russische delegatie, ami den lieer
Patijn, voorzitter der nifat-Russisclie
commissie, in antwoord op diens
schrijven van 15 dezer oen brief ge
zonden, waarin de Ruseisolie dele
gatie voorstelt een bijeenkomst .bij
een te roeipen van do presidenten
der drie niet-Russieche commissies,
santen met de leden der Russische
commissie, ten einde geeamenlijk de
mogelijkheid na te gaan van hot
vinden van een grondslag voor de
voortzetting van de op het oogenhlik
onderbroken besprekingen. De datum
dezer bijeenkomst, zoo heet het in
den brief, zon kunnen worden vast
gesteld in onderling overleg tusschen
de presidenten der twee commissies.
Den correspondent van het H'bilid.
zegt, in conferentiekringen gehoord to
hebben, dat de indruk van Litwinof's
brief niet bepaalld gunstig kan wor
den genoemd. In dien brief worden
n.l. geenerlei nieuwe voorstellen ge
daan, maar integendeel feiten, die
tot de breuk aanleiding Itebbm gege
ven, nog geaccentueerd.
Bemiddctingsacties
De Tel.-correspondent eohnift:
Uit welingelichte bron werden mij
Maandagochtend de volgende inede-
deelingen verstrekt:
Er worden thans berichten ver
spreid over verschillende bsniidde-
lingsacties. Aan den eenen kunt
wordt zulks gedaan in verband met
een onderhoud, dat tusschen de hee-
ren Vise en Krassin heeft piaats ge
vonden. Het zou echter verkeerd zijn,
razend, dat hij misschien eenmaal
liet gelag zou moeten betalen, terwijl
Croot met opgeheven hoofd zijn weg
zou kunnen vervolgen door een ieder
geëerd en ontzien.
AVe zullen er voor het oogenblik
niet veruer over praten, zei hij.
liet wordt bovendien mijn tijd.
Wacht nog even, zei Croot, toen
Gilmour opstoud, als om hoen te gaan
Heb je nog iets gehoond van den
ouden bootsman van je, je weit wel,
van dien man op de schuit?
O, jo bedoelt dien Avory, zol
Gilmour, zonder een spier te vertrek
ken, den man, dio met me op de
„SharktooLh" voer? Wél, die 13 dood,
Hij is een dag of vier geleden gestor
ven.
Croots gelaat werd voor een oogen
blik doodsbleek. Hij zou boel wat ge
geven hebben, als hij Gilmour «ooit
ontmoet had.
Dat is een geluk voor je. braent
hij eindelijk uit. Waaraan is de
arme stakker gestorven?
Hij is niet zijn natuurlijken dood
gestorven, antwoordde Gilmour, ter
wijl hij oen sigaretle opstak. liet
is een geheimzinnig geval. Hii werd
uit een van de vijvers van Hampstead
Heath opgehaald. Het is me een nad-
sel, hoe hij zoo ver van tiin huis of
kwam. Aan roof kan niet geducht
wordenwant zijn horloge en ';jn geld
werden nog in zijn zakken gevonden.
uit dit riet-officieel onderhoud, 'dat
op verzoek van Krassin en nut op
dut der Dritsche delegatie plaats
vond, ver-strekkende conclusies te
trekken. Groot-BriUannié zou wel
een speciale overeenkomst met Rus
land tot stand kunnen brengen,
doch het is nooit voornemens ge
weest, in di-zo richting «stappen M
doen, omdat Engeland het Russisch
probleem in overlegen in samenwer
king met zijne bondgenooten wcnsdit
op te lessen
Aan den anderen kant spreekt
men over een Pooïscho en een Itali-
aansche bemuldelingsactie. die editor
op moeilijkheden zouden Juiten, in
vorbanu mot de houding der Britsc'ke
delegatie.
Sokolnikof vertrokken
De lieer Sokolnikof, lid van de
Russische commissie, is naar Berlijn
vertrokken.
OFFICIEELE COMMUNIQUE'S.
HET ANTWOORD VAN PATIJN AAN
LITWljNOF.
Het officieelo communiqué nr. 51 der
mot-Russische commissie luidt a'3 volgt:
De vooriitior dej. niet-Russischo com
missie heeft den volgenden brief gezon
den in antwoord op een van den hcor
Litwinof. ontvangen sohryven, waarin
dezo heeft voorgesteld, een vergadering
te beieggen van de voorzitters der drie
aiel-Rnesischo sub-eommissiee met de lo
den der Russische commissie:
Mynheer de president,
lk heb de ecx u te berichten, dat ik uw
brief van 16 Juli ontvangen heb. Het
voorstel vau de Russische delegatie tot
het byeenroepen van een oen vergade
ring van de presidenten der drie u iet-
Russische sub-commissies met de leden
der Russische commissie, ten einde geza
menlijk de vraag na te gaan, of bet mof
mogelyk zou xyo een basi». te vinden voo*
de voortzetting der nu onderbroken on-,
derhandelingen, lykt onaannemelijk, aan
gezien de voorzattere der drie sub-eom-
mlssiee geen orgaan vormen van de niet-
Russische commissie en dus in deren met
bevoegd zyn.
De drie sub commissies hebben uw brief
besproken. Ofschoon de nlgemeene indruk
ie, dat uw brief geen enkole verkJarmg
bevat in den zin, aangegeven in mijn
brief van 15 Jnlit ben ik niettemin ge
machtigd n mede te doelen, dat °^T'
ste sub-comm.ssie bereid U, ten einde alle
m sverstand tc vermyden, morgen tc 11
uur een bijeenkomst te houden met de
Roseische commissie. Deze beslissing is
ingegeven door het feit, dat uw brief
voornamelijk vraagstukken raakt, val
lende onder do bevoegdheid van die sub
commissie. Deze vergadering zal uitslui
tend ten doel hebben u golegenheiy ta
bieden scherp omlijnde voorstellen ta
doen ter wyzigmg van de vroegere ver
klaringen der Russische delegatie.
Wil, mynheer de president, de goed
heid hebben de betuiging to aanvaarden
V3n mya hoogachting,
(w.g.) PATIJN,
voorzitter van de niet-Ruseische
commissie.
Officieel communiqué nr. 49. Do oor-,
ste sub-commissie (particuliere eigendom
men) der niet-Russische commissie in het
Vredespaleis bijeengekomen, heeft den
toestand besproken, die in het leven is
geroepen door brief van de Russische
delegatie cn beeft de door het eomité van
residenten voorgestelde werkwyze aan
genomen.
Naa,. het Corr. Bar. verneemt, zou de
n-Grkwjp* va» het comité van pre9;den-
ten, bedoeld bovenstaand communiqué,
hierop neerkomen, dat do sub-commissie
voor don particulieren eigendom Dinsdag
eerst nog met de Kussen zal bijeenkomen,
ten einde de mogelijkheid te onderzoeken,
oen grondslag te vinden om de onderhan
delingen voort te zetten.
Het officicde communiqué no. 4S van
de Haagsche conferentie luidt:
De tweede sub-commissie (schulden) deP
niet-Russische commissie is in het Vre
despaleis bijeengekomen, onder voorzit
terschap van den heer Alphand.
2y heeft met algeme-.'iie stemmen de
door het comité van presidenten voorge
stelde werkwyze aangenomen. De zitting
is om 4.20 gesloten.
Officieel communiqué nr. 50. De derde
sub-cominiesie (crcdietcu) der niet-Rusei..
schc commissie, heeft den toestand bor
sproken, die in het leven is geroepen joo.
den brief vau do Russischo delegatie en
heeft do door het comité van presidenten
voorgestelde werkwyze aangenomen.
De oomuu&sie heeft vervolgens het rap
port van den president over do onder
handelingen met de Russische delegatie
goedgekeurd en dc zitting opgeheven.
UIT ANDERE DAGBLADEN*
Getrouwd: P. J, Biotn me; M.
AieadsSlingerland;, Wassenaar—Z.
IL'Thun, Zwitserland.
Bevallen: KrayenhoffVan Breda
Kolff, z.. Utrecht. AloesVeth, d.„
Amsterdam. Van Meycnfeld;—ïklioi-
te, z., Amsterdam.
O velleden: M. J. vau Hatiuma. b.
s.5. Orania. A. A. KirbergerAlack,
i<j jaar, Amsterdam. S. Cosscas
Prior, 32 jaar, Shirley bij Birmingham.
S. KanElkus, 85 jaar, OldenzuaL
C. A. VoorwaltDoLhcim, 04 jaar, Hil-»
versum.
Zooals je zegt, ia liet een fcof voor
mij, omdat (lie Avory mij nog wel heel
wat last had kunnen bezorgen.
Gilmour nam daarop afscheid en
■vertrok. Toen hij weg ras en do
straatdeur achter zich dicht hau ge
trokken, haalde Crout diep adem en
voegde zicli de zweetdruppels van het
voorhoofd. Voor het eerst van zijn le
ven had een grooto angst hem btvan
gen. Hij had Gilmour geen verder©
vragen uur ven stellen, en eigenlijk
gezegd, zou dat ook tot niets gediend
hebbeu. Hij wist immers even zeker,
alsof Gilmour het hem hekend had,
dat Avory door deze vermoord w as.
liet is afschuwelijk! fluisterde
hij. Had hij er mij maar 'iever
niets van verteld. Ik héhoefde net im
mers niet te weten. IR moest me,
dunkt mij, nu maar uit de zakc-n te
rugtrekken. Voor mijn part kan Gil
mour mijn opvolger worden, als ik
maar niets moer met den ellendeling
t© maken heb.
Plotseling sprong hij van zijn stoel
op en begon de kamer op en r<or te
loopen. Het was hem op eens in de
gedachte gekomen, dat die moorde
naar het gewaagd had, d© oogen naar
zijn kleine Vera op te slaan.
(Wordt vervplgd).
