HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Rubriek voor Vrouwen.
Baiteniandsch Overzicht
unze LachÈoeK
VERITY Co.
OINSDAG 1 AUGUSTUS 1922 - TWEBDE BLAD
Veiling van courante en incourante
fondsen.
II
Naai- aanleiding van het eerste arti
kel over deze zaak wordt door een le
zer cle opmerking gemaakt, dat hij
daling van den ronlestandaard de
houder van obligaties, die een hooge-
ru rente geven, in een voordeelige po-j
eitie verkeert. Dit is evenwel niet juist,
want de geld leen er lieeft gewoonlijk
zulke bepalingen gemaakt, dat hij die
eonverteeren kau, dat wil zeggen de
leaning vervangen door stukken van
een lager percentage oï althans de ge-
heele leemng ineens aflossen. Het eer
ste, de conversie, gebeurt vaak door
openbare besturen, het laatste, de af
lossing, door particuliere onderne
mingen.
Een tweede vraag van een anderen
lezer betreft het woord malaise. Wat
is daarvan, zoo schrijft hij, de juiste
beleekenis en kan dat vi-eemde woord
niet door een Nederlandsche uitdruk
king vervangen worden? Malaise is
samengesteld uit mal en aïse, mal
heteekent slecht, kwaad, aise ge
mak of ook wel rijkdom, het geheel
wil dus zeggen, weinig gemak ol' geen
rijkdom, zoodat in onze taai de stan
daardterm „tijd van malaise" zou kun
nen worden vervangen door „deze
slechte tijd" of „deze tijd van tegen
spoed". Evenwel dient en- te worden
hijgezegd, hat in het spraakgebruik
de uitdrukking „malaise" in zich sluit
het begrip financieel, wat natuurlijk
met „tegenspoed" niet het geval is.
Het wantrouwen in handel en nij
verheid is op dit oogenblik zoo groot,
dat naar de overtuiging van vele des
kundigen allerlei fondsen, aandeelen
vooral, veel te laag staan, ofschoon
niemand de verantwoordelijkheid op
zich zou durven nemen van te zeggen,
welk© dat dan zijn. Men weet, waar-
- door dit veroorzaakt wordt: de raad
selachtige toestand van de Duitsche
financiën, de ontzaglijke daling van
do max-k, de warboel in Rusland, do
onttakeling van Oostenrijk, zijn daar
gezamenlijk de schuld van. In onzen
tijd van snelle verkeersmiddelen en
internationaal bankwezen, worden de
klappen, di© de een krijgt, ook door
de anderen gevoeld.
Ik kom nu tot do fondsenveiling,
die eenige dagen geleden door oen
Bank te Amsterdam gehouden is. De
eerste post, dien wij daarop vinden,
heeft een kluchtige» kant, het is een
inschrijving op het grootboek van 3
procent, belast met vruchtgebruik ten
behoeve van een man geboren 20 Juni
1838. D© vruchtgebruiker is dus 84
jaar oud en de vx-aag is maar, hoe oud
hij nog woiden zal. Leeft hij nog tien
jaar, dan heeft de kooper, die do in
schrijving kocht voor 35 procent, een
slechte zaak gemaakt; overlijdt de
man daarentegen bijvoorbeeld over
zes weken, dan maakt de kooper een
veilig© rente van ruim 8 procent. De
koop is dus een zuivere speculatie.
Van aJ de posten, die geveild wer
den konden niet meer dan negen
honderd procent of meer halen. Meer
dan honderd vijftig andere bleven
daar beneden en de meeste zeer ver.
De aandeelen van een bank in liqui
datie brengen bijvoorbeeld een kwart
tot drie achtste procent op, met an
dere woorden wanneer het aandeelen
van duizend gulden zijn een rijks
daalder a dx-ie gulden 75 conts. Schuld
bewijzen van een maatschappij van
administratie, t© zanxen 3856.23,
brengen te zamen dei-tien gulden op,
zegge dertien gulden. Een aandeel iix
een petroleunimaatschappij achten de
bezoekers van de veiling een half pro
cent waard, aandeelen in een passe-
mentfabriek waardeeren zij op een en
een kwart a drie procent, een aandeel
in een onderneming van voedingsmid
delen op een half procent, aandeelen
in een scheeps-exploitatie even laag,
een aandeel in een zeevaart-maat
schappij dito. Daarbij vergeleken zijn
aandeelen in een maatschappij tot
exploitatie van winkels voor 3, in eeai
bouwmaatschappij voor 1 tot 3, in een
fabriek van gesteriliseerde melk voor
3 en een lialf nog een mooi bezit.
Maar ze zijn toch wel ver van de nomi
nale waarde afgedwaald. Evenals de
aandeelen, die zoo tussohen de 10 en
20 procent haleu, waarvan er ook een
stuk of wat op de lijst voorkomen.
Zelfs een verzameling die het heeft
•weten te .brengen tot een hoogte van
tusschon de 40 en 60 is nog een strop
voor den oorspron kcIijken eigenaar,
daaronder behooren aandeelen in een
begraafplaats, waaruit blijkt, dat zoo
wel bet leven als de dood ongunstige
6poculatiën kunnen opleveren
Ja, die oorspronkelijke eigenaar I
Hebben de veilende makelaars met
den verkoop gewacht, totdat van ver
schillende kanten bijdragen waren in
gekomen of is do collectie -uit den
boedel van een overledene afkomstig?
Dan zullen zijn erfgenamen wel ge
waar worden, hoe geweldig de tand
des tijds aan het bezit van den erf
later heeft geknaagd. Eu zij zuilen
hem toch niet kunnen verwijten, dat
hij niet wat men in financieel© krin
gen noemt zijn belangen verdeeld
heeft, want hij heeft obligaties en aan
deelen gehad in de meest verschillen
de soorten van ondernemingen. Zelfs,
in een drukkerij, die van oudsher een
zeer riskante belegging gold, maar nu
wanneer do publieke opiuie waarheid
spreekt, een schitterend, enorme win
sten afwerpend bedrijf geworden is.De
koopers op de veiling, anders toch wel
wat we huiselijk weg gewoon zijn te
noemen „gehaaid© jongens", dachten
er blijkbaar andeis over dan de pu
blieke opinie, want zij hadden voor
de acht aandeelen niet meer dan 40
en een half tot 49 procent over. Het
bestbetaaide kan dus nog niet eens de
helft van de nominale waarde halen.
Zoo'n schitterend vak tochDe geld-
wereld is er zoo dol op, dat ze voor
zes aandeelen in een dagblad 54 tot
65 procent en voor de 5 piocents ob.i-
gaties van die zelfde courant 48 en een
half tot 66 procent betaalt.
Maar do Nederlandsche 'ondsen ver
hoeren bij al deze, ja laat ik maaa
weer zeggen malaise, in schitte
rende conditie vergeleken bij de bui-
tenlandsche. Do slimme makelaars,
die de veiling hielden, wisten wel wat
zij deden, toen zij die buitenlanders
achteiaan zetlen; waxen ze daarmee
begonnen, dan zouden de prijsjes, die
daarvoor uesteed werden, gedrukt heb
ben op de heele veiling. Het gezel
schap jn de veiimgzaal heeft-evenmin
vertrouwen getoond in obligaties van
den staat Mexico als in die van de
stad Lemberg, of in die van Hongaar-
sche hypotheekbanken. Brazilië voor
negen en eei. kwart procent, mijn-
fondsen voor een krats, zooals de
beursman zegt en dan naderen we
zoo langzamerhand den staart, waarin
volgens het Latijnsche gezegde bet ve
nijn schuilt. Ooit dezen keer hebben
d© klassieken gelijk. Die staart is na
melijk van Russische makelij en wordt
aanvaard tegen catastrophekoersen.
Het is nog wel, dat zoo kort na de
verdwijning uit den Haag van de bru
tale, cynische Russische gedelegeerden
er nog iemand is, die anderhalf of
twee procent wil besteden voor schuld
bekentenissen uit dezen hoek welis
waar noem ik daarmee een maximum,
want de meesten rijn voor een paar
gulden van de hand gegaan. Waar
schijnlijk als curiositeit of om het
mooio drukwerk. De Russische Staats
drukkerij was on dei- het keizerlijk
bewind vermaard.
Heel achteraan komt een troepje
lootjes van dit en dat, waarvoor de
koopers ook niet veel geld bobben over
gehad. Er waren zeven van de in Hol
land weleer vermaarde Th ei «sloten
onder ach, hoeveel grootvaders
hebben daarmee jarige kleinkinderen
bij bijzondere gelegenheden niet ge
lukkig gemaakt. Nu hebben do zeven,
elk groot honderd gulden rentende 4
procent, te zamen zeven gulden, vijf
en twintig cents opgebracht.
Een Turksch lot van 400 francs,
leen beschadigd Congolot en een 3
proc. Hongaansche Hypotheekbank
sluiten met hun drieën, een lamme,
één kreupele eu één blinde, deux trcu-
rigen stoet voor achttien gulden
neen, niet elk, maar voor bun drieën
samen.
Mijn oude vriend had toch wel ge
lijk, toeu hij zei, dat het moeilijk is
om geld te bewaren. Misschien denkt
er iemand, dat rijksdaalders in de
kous, bewaard op een veilige plaats,
nog maar bet best zijn, al werpeu ze
dan geen rente af. Maar ook dat bezit
is niet zeker, als de waarde van den
Nedeiiandsche» gulden daalt en de
koopkracht van den kous-rijksdaalder:
dus vermindert.
Conclusie? Geen bezit is zeker. Geen
enkel. Niets, niemendal is absoluut
veilig. En de conclusio daaruit? Niet
op vermogen boutven. Werken tot je
niet meer kunt,
i J. C. P.
DE BOEKENKAST,
Oudo on nleuwo boeken
kasten. Een plank. In
genaaid of gebonden.
Uitleenen.
Een der gezelligste meubelen in
huis kan de boekenkast zijn. Zij k
tdjat rijn, zeggen wij, want zooals dat
yvirot'ger wat», ikwanx er van die gieizel-
'Jjialieild met» veel te zien. De karit waa
dan meestal groot en zwaar, met
paar deuren stevig afgesloten, en
waren, deze niet van massief hout ge
maakt dan beletten de gordijnen ach
ter de ruitjes of het traliewerk toch
het inkijken. Deze secure afsluiting
zal haar oorzaak wel gevonden heli-
hen in de zoo welbekende Ilolland-
sche nettigheid, die niet verdroeg dat
de boeken, die zoo'n kostbaas- bezit
wairen, aian etof en licht waren bloot
gesteld. Want kostbaar waren rij ze
ker vroeger, heel wat moer dan tegen
woordig. Wat wist men toen van
goedkoope uitgaven: alles werd op het
zwaai-ste, degelijkste papier gedrukt
en met den mooien band was het dan
een waar kunstwerk.
Het gevolg hiervan was natuurlijk
dat ©en boekenverzameling lang niet
voor ieders beurs bereikbaar was, en
wat dat betreft zijn wij er ook heel
wat op vooruit gegaan. Maar nu het
bezit van boeken zooveel meer popu
lair is geworden dan het vroeger was,
zijn ook de boekenkasten heel wat
veranderd.
Dat deze meubels zooveel kleiner
zijn geworden, aal ook wel een gevolg
zijn van het feit, dat de moderne hui
zen kleiner kamera hebben en veel
lager van verdieping zijn, zoodat
izoo'n zware kast er niet in zou paei-
seai, als zij er al ingedragen zou kun
nen w'ordem. Maar die kleinere kostjes
hebben veel gemoedelijker uitzien dan
de ouderwetsche, vooral wanneer er
;een deurtjes in zijn, maar de afsluh
ting gevormd wordt door 'n paar gor
dijnen, die gemakkelijk weggeschoven
kunnen worden. Als deze dan nog
half opzij geschoven blijven hangen,
maakt het gevulde meubeltje een
alleraardigsten indrak. Zij kunnen
even goed van zware meubelstof, oLs
van cretonne of iets dergelijks ge
maakt worden, maar dit laatste is
eigenlijk meer geschikt voor een meis
jeskamertje.
Zijn er wel deurtjes in de kast, dan
zijn zij toch meestal nog met kleine
ruitjes er in: de zware, gesloten kas
ten dienen eigenlijk tegenwoordig al-
leon nog maar voor wetenschappe
lijke lectuur in kantoren of heeren-
kamers. Maar een boekenkast is ©eu
duur artikel, en zoo zijn er heel wat
m<-nschen, die hun hoeken goed wil
len bewaren, maar die wat anders
dienen te verzinnen. In een hoek van
de kamer wordt een plank getimmerd
naar beide zijden: de plank is don
ker gebeitst of geverfd eu rust op ste
vige ijzeren klampen. Hierop kunnen
heel wat boeken gezet worden, en
wanneer dan de divan in dienzclfden
hoek van de kamer staat en er wordt
eon aardige, kleurige lap achter de
plank gehangen, dan is dit oen uit
noodigend plekje om te lezen. Vindt
do huisvrouw echter, dat de boeken
zoo te veel in het stof staan, dan kan
zij er een andere plank boven laten
makeu, waarop dan van allerlei klei
ne dingetjes kunnen worden gezet:
wat koperen voorwerpjes, een paar
vaasjes met bloemen en meer van der
gelijk gerei. Misschien zijn er wel, die
Uit wat onbenullig vinden, maar het
staat wet grappig eu het breekt de
Strakheid van zoo'n lange plank
©enigszins.
Ingenaaide boeken zijn eigenlijk
voor een kastje niet gesmukt, zijn zij
zoo goed geschreven dat rij de moeite
van het overlezen nog .wol eens waara
zijn, dan liggen zij meestal heel gauw
uit elkaar ©n wordt er niet heel voor
zichtig mee omgegaan, dap zijn ze
na een uurtje al niet netjes meer.
Bovendien is het eigenlijk
weinig noodig om ingenaaide boe
ken te koopen: bijna alle goedkoujje
uitgaven zijn keurig ingebonden en
al is het papier ook minder goed dan
van de dure, en de heele makelij wat
minder soliedo, daarvoor zijn de boelt
jes dan toch ook goedkoop en zij doen
het or best voor.
En zelfs een boekenplank of kast
vol goedkoope bandjes geeft een aar
dig gezicht. Nu ©r den laatste® tijd
zooveel werk gemaakt wordt van veel
kleuren in onze huizen, kleuren die
de vroolijkheid er in moeten brengen,
het denkbeeld van een kast vol van
dezelfde bandjes ook niet erg aanlok
kelijk. Het oog wil ook wat en het
noodigt niet uit tot lezen, wanneer de
meest uiteenloopendo boeken als sol
daten in uniform alle in het gelid
staan. Verschillende grootten, kleu
ren en dikten noodigen veel meer tot
lezen uit: een regenachtige middag of
avond met een zoo'n gevulde hoekon-
kast on een heerlijk zitje zijn voor
velen een genot.
Iets anders is het, wanneer iemand
zich toelegt op het verzamelen van
oude boeken en moderne kunstwer
ken: de hoekenkast heeft dan dadelijk
meei- 't cachet van wetenschappelijk
heid en heel vaak heeft zy dan min
der waarde om wat er uit te iezen
valt, dan wel om de merkwaardigheid
van het bezit. Het koppen vau die
boeken wordt dan net even goeu een
erzamelen van antiquiteiten als wan
neer iemand een collectie ouu blauw
heeft en die steeds weer aanvult.
Van een ander soort verzamelaar
ster hoorden wij, dat zij moderne boe
ken kocht, ze in de boekenkast zette,
daarna weer niéuwe kocht, maar
haast nooit een hoek las. Op die ma
nier is er- weinig aan: dat iemand er
voor voelt om praeht-uitgavea van
Don Quichotte of andore oude werken
die hij al lang kent, te bezitten, lijkt
toch logischer, dan hél verzamelen
van nieuw-uitgekomen boeken, en die
dan niet te'lezen.
Het is niet erg practisch om de boe-
m zorgvuldig geicheiden te houden:
wetenschappelijk© boeken, romans en
dictionnaires verdragen elkaar best
een kast, en liet maakt het lezen
of opzoeken ca- in zooveel gemakkelij
ker wanneer rij voor de hand staan.
Tenslotte is het wel het beste om in
de kast of bij de plank een boekje te
hebben liggen, waarin de uitgeleende
boeken worden aangeteekend. Want
er rijn nxonschen die van meening zijn
dat je boeken veel beter leenen kunt
dan koopen, en dan zijn er ook nog
heel wal, die zonder opzet, maar uit
een zekere nonchalance, vergeten de
geleend© boeken terug te geven. En
zoo zijn er al heel wat boeken lang
zamerhand zoo ongemerkt van eige
naar veranderd.
E. E. PEEREBOOM.
DUITSCHLAND WEIGERT AAN DEN FRANSCHEN EISCH TE VOL-
DOEN, OM DE 2 MILLIOEN POND TOCH CERECELD TE BETALEN.
FRANKRIJK EN ENGELAND ZULLEN OP 7 AUCUSTUS OVER
DWANGMAATREGELEN OVERLEGGEN.
DE ITALiAANSCHE MINISTER-CRISIS NOC STEEDS NIET
OPGELOST.
Dc mark is Maandag nog meer ge
vallen. Dat wil zeggen het staat er
slecht voor met de buitcnlandsche poli
tiek van Duitschland.
e moralo-'iumquaestio
is ook critiek.
In de Maandagmiddag gehouden zit
ting van hpt rijksknhinet werd het ant
woord op de Fransche nota inzake de
Duitsche betalingen aan de verreken-
bureaux opgesteld. Het kabinet heeft be
sloten, niet eerst het Engelsche ant
woord af te wachten, maar het antwoord
aan Frankrijk onmiddellijk gereed te
maken en de nota Dinsdag te Parijs te
doen overhandigen. Men was van ooi-
deel, dat ook na afloop van den termen
van tien dagen geen wijzigingen kun
nen komen in den Duitschen financiee-
lcn en economischcn toestand die het
standpunt der Duitsche regeering zullen'
kunnen veranderen. Naar men vernccmi,
zal de Duitsche nota verklaren dat de
Fransche eïsch nopens betaling van dc
volledige som van 40 millioen goud-
mark, hetgeen thans een som van 6 mil
liard goudmark uitmaakt, onmogelijk
kan worden vervuld. Voorts zal waar
schijnlijk worden gezegd, dat het on
mogelijk is om de betalingen aan de
verrekenbureaux te scheiden van de an
dere viaagstukken, die met het schade
loosstellingssysteem samenhangen.
Ale betalingen welke Duitschland aan
de geallieerden moet doen, moeten uit
de belastingen van het Duitsche volk
worden gedekt en hangen dus samen
met dc beiaalkracht van Duitschland,
welke echter haar uiterste grens heeft
bercikt.-
De nota zal vergezeld gaan van twee
staten, die de onmogelijkheid moeten bc-
I wijzen van de nakoming van den Fja«-
schen eisch.
Duitschland weigert dus de 2 millioen
pond verder geregeld tc betalen.
Frankrijk dreigde in dit geval met
machtsmiddelen.-
Daarover zullen de geallieerden, in 't
bijzonder Poiucaré en Lloyd George,
eerst wel een woordje spreken.
Volgens de laatste berichten is
de conferentie te Londen
voorloopig op 7 Augustus bepaald.
Uit Londen wordt daarover geseind 1
Lord Balfour de waarnemende mini
ter van Buitcnlandsche Zaken, besprak
met Lloyd George het jongste antwoord
van de Fransche regcering, die een sa
menkomst tusschen Poincaré en Lloyd
George dringend noodig acht voor 15
Augustus a.s., ten einde de Commissie
Herstel in staat tc stellen, tegen dien
datum een definitief antwoord te geven
op het Duische verzoek inzake een mo
ratorium. De Fransche premier werd
heden uitgenoodigd om den 7de» Au
gustus naar Londen te komen, ten ein
de de kwestie van de schadeloosstelling
en het moratorium met Lloyd George te
bespreken, terwijl Belgic cn Italië war
den uitgenoodigd, een vertegenwoordi
ger te zenden om op 7 Augustus aan
deze bespreking deel te nemen.
De kwestie van de geallieerde schul
den en van het Naburige Oosten zullen
op die samenkomst niet worden 02-
sproken. maar zullen voorbehouden blij
ven tot een latere bijeenkomst der ge
allieerde regeeringen.
Het gaat dus te Londen alleen over
de houding tegenover Duitschland aan :e
Verder wordt nog uit Londen geseind
Men hoopt, dat de Italiaanscbe poli
tieke crisis voor 7 Augustus zal zijn op
gelost.
De onderhandelingen zullen niet het
karakter dragen van een volledige con
ferentie, zooals oorspronkelijk was voor
gesteld
Engeland en het
Duitsche verzoek.
Het antwoord der Engelsche Tegeering
op het verzoek der Duitsche regeering
om vermindering van de betalingen aan
dc verrekenbureaux is thans ook te Ber
lijn binnengekomen. Dc nota beve tigt
slechts de ontvangst van het Duitsche
schrijven en verklaart, dat de Engel
sche regeering het verzoek van Duitsch
land zoo spoedig mogelijk met dc an
dere betrokken mogendheden zal be-
spreken.-
De Cricksch-Turkscho
quaestle
is nog niet gebeel opgelost.
Lloyd George verklaarde in het La
gerhuis dat dc Gneksche minister van
Buitcnlandsche Zaken aan den Brit-
sclien vertegenwoordiger te Athene op
29 Juli j.l. een nota overhandigde, welke
te kennen gaf, dat de Grieksche regee
ring tot de conclusie is gekomen, dat
alleen de bezetting van Constantinopel
door bet Grieksche leger vrede zou kun
nen brengen. De Grieksche regeering
verzocht derhalve aan de geallieerden,
om de noodige bevelen aan de geallieer
de troepen te Constantinopel te geven.
Op denzelfden dag, dat deze nota door
den Britschen vertegenwoordiger te
Athene werd ontvangen, richtte hij in
gevolge tut i-onden ontvangen instruc
ties tot de Grieksche regcering een ern
stige waarschuwing inzake de gevolgen,
welke uit een dergelijken stap zouden
voortvloeien. De Grieksche minister ant
woordde dat er volstrekt geen reden voor
bezogdheid is en dat de Grieksche troe
pen in geen geval zonder goedkeuring
van de geallieerden de neutrale zóne
zouden betreden. Deze verklaring weid
sindsdien bevestigd. De houding van de
Grieksche regeering is blijkbaar ingege
ven door het verlangen, om de oplossing
der kwestie van het Naburige Oosten
te bespoedigen.
Blijkbaar zit dus de bedoeling voor
een wapenconflict te vermijden.-
De naar den Balkan gezonden bijzon
dei c correspondent van het „Berliner
Tageblatt" meldt uit Adrianopel
De sterkte der Engelsche troepen te
Constantinopel bedraagt ongeveer 5000
man, die der Franschen 6000 en die der
Italianen 2000.
De Engelsche vloot voor Constantino
pel wordt voortdurend versterkt. De
Grieksche voorbereidingen zijn reeds
i zeer ver gevorderd. Dc Grieken trekken
reeds sedert enkele weken een leger ter
sterkte van ongeveer 4 divisies in Thra-
cië samen. De onder de wapens geroe
pen 60.000 a 70.000 man Grieksche troe
pen moeten de afscheiding van Thra-
cisch gebied met wapengeweld verhin
deren. Daar de troepen-concentraties
van het Grieksche leger bij de Tsjatalja-
linie plaats hebben, wordt echter ge
zegd, dat de opmarsch van het Griek
sche leger niet slechts een defensief,
maar ook een offensief karakter heeft.
Aan de Tsjatalja-iinie staan drie Frau-
schc regimenten, waaronder twee Sene-
galeesche regimenten, en een Italiaansck
detachement gereed, om zich te weer te
stellen tegen een mogelijken opmarsch
der Grieken.
De Britsche bladen zijn het er vol
strekt over eens» dat niet kan worden
1 voldaan aan hot verlangen van Qrie-
Lanuelijkeonschuld.
Eon juffrouw „uit den achterhoek*1*,
kwam voor 't eerst van haar level?"
aan zoe. Zo was zeer onder den indruis
van dc grootsche schoonheid van het
grenzeniooze watervlak en "s avond»
etond ze voor het raam van haar pen
sion naar den horizin te staren. Plots
Zag zo koks van zich den vuurtoren:
Licht. Donker. Licht. Donker. l.ichL
Donker. Vol verbazing bleef ze kijken.
En steeds ging liet licht weer aan en
steeds weer uit.
Hoogst verwonderd wendt ze zich
0111 naar haar man met de opmer
king: Wat hebben die lui hier 11
geduld, wel twintig maal ia het licht
van den vuurtoren uitgewaaid en tel
kens steken ze liet weer aan!
Een g o e i o r d.
Een Andei-wijzer liad zijn leerlingen
ingeprent eiken dag minstens c-én
goede daad te volbrengen.
Piet, vroeg hij op 'n morgen aan
©cn der jongens, welke goede daad
heb je gisteren verricht"?
'k Heb mijn broertje vijf stompen
gegeven, meester.
En noem je dat een goede daad?
Ja meester. Want eerst was ik
van plan hem er tien te geven, maar
uit goeiigheid lxeb *k het maar bij vijf
gelaten.
keniand ten opzichte van Constanti
nopel.
Er wordit evenwel gewezen op het
overdreven karakter van de berich
ten uit Parijs, daar er geen sprake is
van een bedreigiriïc of een ultimatum,
doch slechts van een verzoek, aan
Griekenland toe te staan, Constanti
nopel te bezetten. „Natuurlijk"
zegt de „Daily Chronicle" „zal
geen der geallieerden dezo toestem'
miiig verleenen. Zij hebben het ver
zoek reeds afgewezen, en de Britsche
commissaris Sir Charles Haringtou
heeft maatregelen genomen om deze
bewegine, indien ze inderdaad in het
voornemen ligt, tegen te-gaan. Het i3
echter ondenkbaar, dat de Grieksche
regeering zoo dwaas zal zijn de geal
lieerden door een dergelijke poging te
tarten. Zulk een dwaasheid zou \va:r-
rahiinliik de ru'ne van baar eig?n
zaak beteeken en."
De „Daily Telegraph" legt er, daar
het blad veei kracbtsuitlatixigen ziet
in de argumenten, door Athene gebe
zigd, den nadruk op, dat zoolang de
Turksch e hoofdstad in het bezit blijft
van de Britsche, Fransche en Italiaan
scbe troepen, elke militaire actie tegen
Constantinopel buiten kwestie is. De
..Daily Telegraph" wijst evenwel op
het feit .dat Lloyd George bij moer
dan een gelegenheid bij den Opper
sten Raad der geallieerden er op heeft
gewc-zen. dat de bestaande toestand in
Cori&ta.rtiTiopel een groot nadeed voor
de Grieken heteekent bij hun operaties
tegen Mustapha Kern-al. ..ïïoe hard
het ook zij voor Griekeland om te blij
ven in zijn afwachtende houding on
der zooi eel druk en provocatie," voegt
le „Daily Telegraph" er aan toe,
„zijn wij er volkomen zeker van, dat
zijn belangen door deze houding het
best worden gediend."
De „Times" voorziet, dot d© Grie
ken. die hun troepen in Thractë heb
ben versterkt en blijkbaar be-cbikken
over de sterkste landmacht in de om
geving van de Turksche hoofdstad,
niet zoo dwaas zulten zijn een poging
te doen om de door de geallieerden
vastgestelde Tsjataldsja-lhiie te over
schrijden. Het zoti noodlottig zijn vóór,
den vrede in Constantinopel, indien
of de Grieken of dc Turken meenden
te kuxxnen optreden in de verbeelding
de bijzondere bescherming van eer
der geallieerden te genieten.
Ten opzichte van de veivvarring in
het Naburige Oosten moeten de geal
lieerden absoluut een eenheidsfront
handhaven, niet alleen in woorden,
doch ook in daden. De Waarschuwing
van generaal Harington, dat hij elke
actie als rebëUisch zal beschouwen, is
toe y? juichen, doch om vei-sterki te
woroen moet zij worden gevolgd door
een besliste poging der geallieerden,
den vrede in het Oosten te verzeke
ren."
Een he. innerlngsrede van
Poincaré*
Poincaré heeft op hoogte 2S3 in
Argon ne, gelegen nabij de puinhoopen
•an Vauquois, een monument onthuld,
opgericht door de bemoeiingen van een
Fransch-Iialiaansclx comité ter herinne
ring aan de Argonne-veldslagen van
)i4 tot 191S.
De Fransche premier herinnerde in
zijn daarbij gehouden rede aan de tal-
riike invallen, waaraan '1 Argonac-ge%
bied in den loop der tijden door Duitsch-
land's schuld heeft blootgestaan,- w.
in 1792, toen de koning van Pruisen
cn dc hertog van Brunswijk hun hoop
zagen vervliegen te Valmy, later ia
1870 en eindelijk in 1914, waarna vier
jaar lang alle Duitsche pogingen om.
den grooten slagboom in de Argonne
tc doorbreken op niets uitliepen.
Poincaré sprak uitvoerig over de vier
oorlogsjaren, die Frankrijk in die streek
alken op 150.000 man kwamen te staan.
Daarop verhaalde hij van September
Feuilleton
uit het Engelsch
van FRED. M. WHITE.
"(Geautoriseerde vertaling).
"Voordat de man iets van hun nadering
bemerkt had, gaf Gilmour hem een slag
tegen het achterhoofd, waardoor nij
loorover viel en half versuft bleef lig
gen. Daarop werd hij stevig gebonden,
cn werd hem een prop in den mond ge
stopt. Zonder een woord te zeggen, leg
de Gilmour zijn hand op Joe's schou
der en duwde hem in de richting van
den touwladder, waarlangs zij naar be
neden klommen en weldra weer in hun
boot waren. Daar gekomen, roken zij nu
ook de scherpe, zure lucht. Gilmour
bleef vijf minuten doodstil zitten, toen
haalde hij diep adem en zei op een toon
van groote voldoening: Het is in
orde, Joe. Als we niet gestoord worden,
•kunnen we de heele lading bontvellen
voor middernacht op Crombies VVkarf
aehhen. Het zou echter, wat het gas be
treft nu nog niet gewaagd zijn, om aan
boord te gaan. Wc moeten nog een half
.uurtje wachten,, tot het wegtretrolD'en
Maar is het niet mogelijk, dat die
kerels dan al weer bij zijn, meneer?
Weineen, zei Gilmour. Als zo mor
genochtend voor het ontbijt weer klaar
zijn, mogen ze blij zijn. De dood is er
niet mee gemoeid, Joe, wees dus nog
uxaar niet bang, dat je er voor ge
hangen zult worden. Ik ken de uitwer
king van dat gas precies. De kerels
zullen, als zc bijkomen barstende
hoofdpijn hebben en zicïx een paar
dagen beroerd voelen, maar dat is allesj
Blijf dus maar kalm zitten, totdat ik je
een teeken geel.
Twintig minuien later sprong Gil
mour op en sloop weer naar het dek
van den lichter. Met ©en elect r Leb e
zaklantaarn ging hij oven. naar den
hewaker zien, dien zij gekneveld had
den. De ma.11 scheen in een diepen
slaap gedommeld.
- W el, dat treffen w©, zei Gil
mour grijnzend. Hij is warempel
ook door het gas bedwelmd, zeker
omdat hij zoo dicht hij het open luik
is terecht gekomen. Ga nu gauw mee,
maar bind als voorzorg eorst jo zak
doek om je neus en mond.
Zij kropen liet trapje naar de kajuit
af en vonden do drie andere bewakers
op den grond liggen, alle drie luid
«nurkend. Het gas was al weer aar
dig weggetrokken, zoodat er voor Gil
mour en Airey geen gevaar meer was.
Als de patrijspoortjes open gezet wer
den, zou er over vijf minuten van het
jaa niets meer te bespeuren zijn. Al
les was tot nog toe prachtig van sta
pel geloopen.
Je hebt jouw deel van het iverk
maar netjes opgeknapt, Joe, zei Gil
mour. Ik .zal me daarvoor ock niet
onbetuigd laten. Haal dien cylinder
maar gauw uit zijn schuilplaats te
voorschijn on gooi hem overboord.
Wat zal het de politie con hooktbrc-
ken kosten. Natuurlijk zal de dokter
wel constateer en, dat de mannen door
gas bedwelmd zijn, maar waar htv i
gas vandaan is j&&omen, zullen ze
nooit kunnen ontdekken.
Een paar minuten later werden de 1
kabels door middel van het eiectri-
sche toestelletje doorgezaagd en tegen
dat Gilmour- en zijn handlanger weer j
in hun boot-je waren, was de lichter
al vlot. Het was niet zoo moeilijk
hem met hun bootje rond te trekken 1
en toen hij lag, zooals ze hem hebben
wilden, waren do balen met bontvel- j
len spoedig op het motorbootje over
gebracht. Twintig minuten later dreel
do lichter do rivier af en nog vijf mi
nuten later was Giluiours motorbootje
mot zijn kostbare lading in het bas
sin onder hot kantoor en werden de
balen niet bontvellen naat een veilige
bergplaats gebracht.
Gilmour was erg blij, toen alles
klaar was.
Dat is nog do beste vangst, die
we tot nog toe gedaan hebben, Joe,
zei hij en het mooiste ervan is,
dat we het met ons beidjes hebben op-
geknajit, behalve natuurlijk, dat Geor
ge met zijn vrachtauto den boel ver
voeren moet. Die andere benden be
staan ieder wel uit twaalf man en
wat is het gevolg, dat ze veel meei
kans loopen, gesnapt te worden. Zij
maken bovendien slechts van ruw ge
weld gebruik, terwijl ik voornamelijk
mijn hersenen laat werken en de po
litie telkens op een dwaalspoor breng.
U bent een wonder, merfeer. dat
zes ik nog eens. viel Joe hem in do
rede, maar ik geloof, dat het nu
mijn tijd gaat worden. Eerst zou ik
echter nog wel een glas whiskey lus
ten, als het xi hetzelfde is,
Ik zal het je gauw inschenken.
Een beetje whiskey zal mij ook goed
doen, denk ik, daarna kun je de flesch
meenemen. Over een paar dagen zal
ik je het geld sturc-n, en daarna heb
je ec-n. paar weken vrij af. Ik denk
wel, dat het een maand zal duren,
voor ik je weer noodig heb.
Joe Airey verliet oven later het
kantoor en verdween in de duisternis.
Hij had er eeri aardig centje mee ver
diend. Binnen enkele dagen kreeg hij
honderd -pond bclooning, en wat nog
het heerlijkste was, hij kon daarmee
doen, wat hij wilde, want Gilmour
zou zich de eerstkomende weken niet
met hem bemoeien.
Gilroour bleof nog oven op het kan
toor. Hij haaide een journaal te voor-
schijn en hoekte ©en paar posten. Er
waren luiken voor de ramen, zoodat
i an buiten af geen menseh kou zien, j
dat er iemand op het kantoor was.
Hij schreef daarop eenige brieven op
i zijn typewriter, vouwde ze op en stak
zo in hun enveloppen, die hij reeds j
j geadresseerd had. Daarna plakte hij
er de postzegels op en stak ze iu zijn j
zak. Op weg naar huis kon hij zo 1
xnooi posten.
Ilij wist precies, wat hij ml den
buit van dien nacht doen moest. De
•balen zouden, om te beginnen den
volgenden dag door George in zijn
vrachtauto vervoerd worden. George
was het der.de lid van de bende. Ilij i
wfls do man, die Gilmour den avond
van het ongeval in zijn taxi naar Cray 1
had gebracht en voor droge kleercn
gezorgd had.
Van de stapelplaat.' af, waarheen
George de balen zou brengen, zouden
7& verscheept worden naar een be-
poald adres, op het vasteland van
Europa, waar do bontvellen gepre
pareerd en daarna verkocht zouden I
worden.
Gilmour borg eindelijk al zijn pa- 1
pioreD weg en rekte zich uit. Hij waa
moe en verlangde naar b d. Hij draai
do het licht af en sloop liet kantoor
uit, nadat hij eerst goed rond geko-1
ken had, of er niemand in zicht was. I
Het was te laat, om nog met don 1
trein naar huis to gaan en een tax:'
nam hij liever niet. Hij zorgde er al
tijd voor, zoo min mogelijk risico te
loopen. De chauffeur mocht eens arg
waan krijgen, ais hij iemand m zoo r
oud. bemodderd pok naai' een flat in
de buurt van het Britsche Museum
moest brengen. Loopen is het vei Jig
ste, zei Gilmour tot zichzelf. liet ia
een afschuwelijk lange weg, en ik ben
doodmoe, maar het zou groote dwaas
lieid zijn. do;>r de ccn of andere on
voorzichtigheid den bo.'i te bederven.
Hij liep mot stevige» tr«d voort,
totdat hij eindelijk de plaats zijner
bestemming bereikte e» dc groote hal
binnentrad. Hij twijfelde niet, of de
nachtportier zou op dit late uur wel
in slaap zijn gedut cn hém dus niet
zien thuiskomen.
Dit was ook werkelijk het geval en
Gilmour sloop op zijn teen en langs
den man he-n dc ste enen trap op
naar zijn flat.
Boven gekomen, stak hij de hand in
zijn zak en bemerkte tot zijn schrik,
dat bij zijn sleutel verlomt bad. Hij
zocht nog eens en nog eens ook in
zijn andere zakken, maar de sleutel
was en Weef weg. De sleutel van de
deur van het kantoor was er nog,
maar de „sesam open u" van zijn flat
was verdwenen.
JWordt vervolgd).
