Biiitflnlankli Qyarzreht
Korporaal Clancy van
de Bereden Politie.
43)
gewaar dit voor eenvolgende' gelefSfifiéid,
mij thans bepalend tot 's mans uiterlijk.
Welnu, minister Chéron ziet er zoo uit,
dat je je zou geneeren om oen coup de blanc
inot hem te gaan drinkon in do bistro-op-het-
hoekje.
Gaumont heeft het u zeker wel eens op do
filrn vertoond, wanneer hij weer een of ander
landbouwtentoonstelling opent; oordeelt u nu
maar zelf.
Maar stelt u nu ook eens voor, dat al die
openbare machten en mnchtjes er uit zagen
als prinsen uit de duizend-en-een-nachten.
Dat zou een vreugde en een weldaad voor
het land van de Franschen zijn. Want nie
mand meer dan juist de Franschman houdt
van wat praal en wat opschik, van wat statie
en pracht. Bewijzen zijn voor 't grijpen. Heel
Parijs heeft het oen maand lang gehad over
den Keizer met de geborduurde gewaden
half Frankrijk komt met Mi-Carême op de
been om een Koningin en haar gevolg te zien.
En nu is het openbaar gedoe een saaie bewe
ging. Als er een parade plaats heeft en heel
Parijs 's morgens om vier uur opstaat om van
een goed plaatsje al die schitterende unifor
men te zien, dan komen de hoogste chefs,
president van de Republiek en president van
den ministerraad in 't zwart met hooge hoe
den op. En als straks een schitterende parti-
euliere auto voorbijsnelt dau is het waar
schijnlijker, dat een handelaar in varkens
karbonaden, door een paar livrei-knechten
Sordt vooruitgebraeht, dan de president van
e Republiek, die zich tevreden stelt met een
(chauffeur in een linnen stofjas en met een
jjockey-petje op.
Dat moest men beter inzienstatie is veel,
Stoo niet alles. En dit geldt niet alleen
het profanum vulgus, want ook de elite houdt
van praal en vereert het.
't Fransche volk vraagt om wat praai, en
zou daar graag een deel van z'n belasting
penningen aan besteed zien. En doen er zioh
dan gevalletjes la Von Koepenick voor,
Welnu in vredesnaam, het is toch nog beter
dan het feit, dat een minister-president
wordt opgebracht en gepakt in z'n vetten
kraag, omdat hij er uitzag als een landlooper.
Ji. A. TH, LESTURGEON.
Kerk en School
PROF. DR. H. C. VAN DE SANDE
BAKHUYZEN.
Men meldt uit Leiden aan de N.
B. Ct.:
Woensdag 20 December a.s. is het
50 jaar geleden, dat prol 'Ir. H. G.
van de Sande Bakhuyzen, sinds 21
Sejrternber 1908 emeritus, aan de Leid-
sche universiteit het ambt van hoog
leeraar in de sterrenkunde aanvaard
de, alsmede dat van directeur van de
Leidschf- Sterrenwacht. Naar we ver
nemen, bestaan er onder zijn ambtge-
uooten en oud-leerlingen plannen,
hem op dien dag een hulde te berei
den.
OONURES VOOR HANDELS
ONDERWIJS.
De Natonale Bond van Handela. en
Kantoorbedienden Mercurhia kan eïdh
niet vereenigen met de stellingen^ weiike
prof. J. G. C. Volmer mot betrekking tot
de Vakopleiding van handels- en kan
toorbedienden op het 1 en 2 September
a,s. te Amsterdam te honden Congres
voor Handelsonderwijs zal verdedigen,
ïiU wil daartegen in debat treden, da&rby
tot richtsnoer nemende de volgende stol
lingen:
1. Ben regeling van hot Handelsondor-
wiis, beschouwd als vakonderwijs, is mo
gelijk en noodzakelijk.
2. Dit vakonderwijs, dat nan Hnndels-
eu Kantoorbedienden oen deugdelijke
vakopleiding moet waarborgen, warde
onder regeling en toezicht der overheid
ter hand genomen.
3. Het vakonderwijs voor kantoorbe
dienden moet, 1D verband met de oisohen
welke de moderne onderneming stelt, ge-
jieht zijn op:
a. het bijbrengen van algemeene ken
nis van de gewoonten en gobruiken in
den handel en de vaardigheid in de toe
passing daarvan;
b. het geven van den onmisbaren on
dergrond voor latere speciale bedrijfs-
•choling.
4. Do regeling van dit vakonderwijs
voldoe aan het beginsel dat ieder be
diende naar eigen aanlog en geschiktheid
tot den grootsten graad van vakontwik
keling kan geraken, waartoe hij in
Staat is.
Voor de indeeling der te behandelen
Stol en de aansluiting van het vakonder
wijs aan hoj; algemeen vormende onder
wijs worden als richtsnoer genomen do
grondlijnen in Januari 1922 door do Fe
deratie van Handels- en Kantoorbedien-
denvereen.igingon in Nederland vastgo-
stold.
NED. HERV. KERK.
tv Ierseke da G. Th. van Bousekom
te Oohtei).
Aangenomen het beroep te Opende
(Gr.) door den heer M. E. van der
Veen, cand. te Leiden.
Bedankt voor het beroep te Ridder
kerk door de. G. A. Pott te Oud
Briierland.
GEREF. KERKEN. - Aangeno
men het beroep te Dialfsen da. J.
Hoekstra, te Ten Post.
EEN BELANCRIJKE REDE VAN POINCARé, WAARIN HIJ CRITIEK
OEFENDE OP DE HOUDING VAN LLOYD GEORGE. FRANKRIJK WIL
ALLEEN EEN MORATORIUM TOESTAAN ALS HET ONDERPANDEN IN
HANDEN KRIJGT.
DE ARBEID VAN DE CEDELECEERD EN DER COMMISSIE VAN HER
STEL TE BERLIJN.
In de quaestie der
Dultscho schadeloosstolling
is het thans afwachten wat de Commis
sie van Herstel zal doen, ofniet
doenl
Intusschen moet met belangstelling
kennis-genomen worden van de uitlatin
gen van de kopstukken der wereld
politiek.
Polncaró
beeft, zooals we reeds heel kort in ons
vorig- nummer meldden, in den Alge-
meenen Raad van het departement van
de Maas een grooe rede gehouden ter
verdediging van zijn te Londen gevoerde
politiek,
Poïncaré zei o.a., dat de naties, die
zij aan zij gestreden hebben, het juiste
begrip van de politieke solidariteit heb
ben verloren. De oorlog heeft het natio
nalistische het imperialisme, het commu
nisme en bolsjewisme bevorderd, doch
dank zij zijn sociale constitutie,
Frankrijk het minst blootgesteld aan
deze stroomingen. Frankrijk verlangt
geen enkele gebiedsvergrooting en
streeft naar geen enkele hegemonie,
doch het eischt de ten uitvoerlegging
het Vredesverdrag en de vergoeding van
de geleden schade.
De vrienden van Frankrijk, die spe
ciale belangen hebben te verdedigen,
hebben aan de bolsjewistische besmet
ting trachten te ontkomen door onvrucht
bare onderhandelingen, terwijl zij aan
den anderen kant de in hun land heer-
sohende werkloosheid willen bestrijden
door naar maatregelen te zoeken tot her
overing van hun buitcnlandsche mark
ten. Het is natuurlijk en het verwondeit
niemand, dat sedert den wapenstilstand
de belligerenten in zekere mate wen
aangegrepen zijn door het „heilig egoïs
me", doch Frankrijk begrijpt niet, waar
om sedert drie jaar de eensgezindheid
tusschen de geallieerden zoo dikwijls
ten koste van Frankrijk
bewaard moesten blijven. Frankrijk gaat
langzamerhand denken, dat men het niet
toestaat een Fransche politiek te voe
ren.
Men erkende nochtans, dat Frank
rijk de meest zware verliezen heeft gele
den. Tien van zijn departementen dien-
ten als slagveld voor de andere naties.
Meer dan de helft van de aangerichte
schade komt ten laste van Frankrijk.
Nochtans moest het zich steeds buigen
voor de meerderheid, die het minst ge
ïnteresseerd is bij de regeling v
vraagstuk der schadevergoeding.
Dit zou ten gevolge hebben, dat
Frankrijk ondergeschikt zou worden aan
wil van anderen, Engeland, dat toch
met vriendschappelijke gevoelens jegens
ons bezield is, vergeet voortdurend de
ontzaglijke tegemoetkoming, die wij
aan Duitschland hebben betoond. Giste
ren nog verlangde Duitschland een
supplerocutair moratorium, en consta
teerde Engeland zelf, dat het niet aan
zijn op 3 Mei 1921 vastgestelde beta
lingsverplichtingen voldoet, en dat liet
de inarkkoers doet dalen door de fidu-
ciaire circulatie te doen toenemen ea
door enorme uitgaven te doen voor open
bare werken, welke niet dringend nood
zakelijk zijn.
Het tekort der Fransche handelsbalans
gedurende het tijdvak 19191921 over
treft met 28.185 millioen francs het te
kort, dat Duitschland aan de hand van
zijn statistische gegevens aantoont.
Frankrijk, welks rijkste provincies door
den oorlog werden verwoest, welks be-
(Tïting nauwelijks drie vijfden bedraagt
a ndie van Duitschland, betaalde van
1919 tot 1921 aan het buitenland bijna
54.5 milliard papierfrancs, terwijl
Duitschland nog geen 32 milliard be
taalde.
De daling van do markkoecs
zeer zeker toe te schrijven aan het
onbeperkte uitgeven van bankbiljetten
door de rijksbank en door het uitvoeren
van kapitaal, want, nadat Duitschland
na den wapenstilstand alle beperkende
wetten had opgeheven, zonden de rijke
Duitschers alle fondsen, waarov
beschikten, naar het buitenland.
Logisch geaprokon had de Commissi0
an Herstel aan do geallieerden moeten
oorotollon pan' tegen een dergelijk op.
treden gezamenlijk snuicbies to nemen,
doch do instructies, welke sommige der
geallieerde regeeringen aan haar gedele-
;eerden hebben gegeven, waren stoeide
buitengewoon toegeeflijk.
Met betrekking tot
de ooHogsschulden
kan or geen vergelijking worden gemaakt
tussehen de schulden van Duitschland en
do intergeallieerde schulden, on wanneer
decru schulden met elkaar zou ver
en, zou dit de grootst mogelijke on
billijkheid zijn. Do schadeloosstolling door
Duitschland voor de verwoestingen, wel
ke he^ hoeft aangericht, moet natuurlijk
den voorrang kobben boven elke andere
betaling.
De intergeallieerde schulden zjjn alle
aangegaan in hot gemeenschappelijk be
lang. Wanneer Engeland onmiddellijke be
taling zou eischen, doch de betalingen in
zailce do schadeloosstelling zou willen uit-
etolliMi, zou hot ons 'n ''0 noodzakelijk
heid brengen, betaling te eisohen van
onze geallieerde schuldenaren, namelijk
Italië, Roemenië en Servië, doch wij zou
den er niet iu berusten, in oen dergelijke
oigonaardig positie to worden gebtaoht.
Wij denken er yiet aan, thans onze vorde
ring op onze goallieexden op te eischen.
Wy willen eerst onze vordering op
Duitschland innen. Alvorens dit is
sollied, is het ons in materieel opzicht
onmogelijk, deze aangelegenheid met i
vrienden te regelen, want wjj wenschen
onzerzijds onze gemeenschappelijke vrien
den niet lastig to vallen.
Het ie gewenacht, dat het vraagstuk
der intergeallieerde schulden spoedig
door een conferentie zal worden onder
zocht, doch op de essentieels voorwaarde,
dat men niet zal trachten, de schulj van
het voor den oorlog verantwoordelijke
Duitschland te vereenzelvigen met die
der staten, die iu den oorlog goallieerden
waren. De nota van Balfour maakte do
bespreking te Londen onmogelijk en
onwil van de Duitsiahe regeering on
te gaan op het verzoek in zake do ker-
vormiugs- en controlemaatregelen maakte
het eveneens onmogelijk, do kwestie van
oen leening aan Duitschland te onder
zoeken.
Er bleef dus niets andere over dan het
moratorium te weigeren tenzij er nauw
keurig omschreven onderpanden zonden
worden gegeven, namelijk de fiscale mij
nen van het Roergebied en do bossehen
van den Duitsoheu staat.
Dit was het Fransche standpunt, waar-
mode Engeland zich niet heeft vereenigd.
Wat er ook gobeuro, wjj zullen dit stand
punt niet laton varen. Wat trouwens de
onderpanden betreft, wanneer wij ge
dwongen zouden zjjn, deze geïsoleerd te
nemen, zouden wjj ons die ondorpanden
niet definitief wenschen toe te eigenen.
Wjj zouden ze slechts houden in het be
lang van allen, totdat Duitschland aan
zijn verplichtingen zou hebben voldaan.
Wij zijn geen Nero's en geen Bis-
111 are ken. Wjj zjjn eerlijke meneéhen, die
gestoord in hun werk, die ap brutale
wjjze overvallen werden en wier geboor
tegrond nien verwoest heeft. Wjj verlan
gen, op vreedzame wjjze ons dageljjkseh
werk te kunnen hervatten, en zell's an
dere naties te helpen, onze geallieerden
te bljjven; wjj willen zelfs mot de vjjan.
don vau gisteren vredelievende .en wel
levende betrekkingen aauknoopen, maar
wjj verlangen, dat onze sohade hersteld
wordt, en zjj zal hersteld worden.
De Engelsche pers over do
houding van Frankrijk.
De „Daily Chronicle" verwerpt heden
een hoofdartikel de, door de Parijschc
Temps geuite onderstelling, dat Brit-
tannië tracht de Fransche schulden als
politiek wapen aaii te wenden om Fraus-
rijk le bedreigen. De Chronicle zegt
,Wij betuigen echter met den meesten
nadruk dat wij, reeds aangeboden heb
bende veel kwijt te schelden, ons niet
kunnen veroorloven hel geheele bedrag
van deze schulden kwijt te schelden, tec-
ijl Frankrijk geld uitgeeft voor een
politiek, die niet alleen kostbaar is voor
dat land, maar voor geheel Europa. Wij
klaren, dat, als kwijtschelding moet
worden gevraagd door den schuldenaar,
deze daarvoor iets in ruil moet aanbie
den."
De Chronicle verklaart, dat het kost
bare duikboot-programma slechts een
enkel voorbeeld is van de politiek, die
gebaseerd is op een aanhoudende be
hoefte aan bewapeningen. Men zou
daarbij nog- vliegtuigen en bezettingsle
gers kunnen voegen. De Chronicle be
sluit aldus „Wij in dit land verlangen
geen militair overwicht. Wjj hebben voor
onze vloot den een-mogendheidsstand-
aard aangenomen, wij hebben in het le.
ger de conscriptie afgeschaft, wij wen
schen eene politiek van Europeescheu
vrede en herstel en voor zulk een politiek
zouden wij bereid zijn te betalen. Maar
waai0111 zouden wjj, voordat Frankrijk
bereid is iets te doen om in die richting
mede te werken, eene schuld kwijtschel
den, die het zou kunnen betalen, indien
zijne staatkunde minder kostbaar was?"
De democratische pers in Duitsch
land adviseert in verband met de
komst der
missie-Bradbufy te Berlijn
tot het innemen van een afwachtende
i vastberaden houding.
De „Gerraania" betoogt, dat over
eenstemming slechts te verkrijgen ia
bij een duidelijk op den voorgrond
brengen der 'economische vraagstuk
ken. De Rijksregeering, zegt het blad,
zal voor zulk een overeenstemming
zokcr te vinden zijn, wanneer men
economisch gesproken geen onmo
gelijke dingen van haar verlangt.
De „Deutsche Allgeraeine Zeitung"
schrijft„Om te kunnen betalen, moet
Duitschland kunnen levenom te
kunnen leven, moet het kunnen pro-
duceeren. Wil men dat werkelijk,
dan moet men van het land geen z.g.
„product'eve onderpanden" vergen,
maar het integendeel een „productief
onderpand" geven, nl. de gelegenheid
tot hot produceeren van „overschot
ten".
De „Tagliche Rundschau" is van
meening, dat uit den noodtoestand
van Duitschland een samengaan-uit-
nood van alle partijen, van de onaf-
hankelijken tot do Duitsch-Nationa-
len, moet voorkomen, een samen
gaan, waarbij allo beruchte vrede-
storende elementen moeten worden
uitgebannen.
Over
Belgiö's standpunt
Gelijk reeds gemeld, beeft do Bel
gische regeering in de schadevergoe
dingskwestie do handen vrij.
In tegenstelling tot wat sommige,
Londensche bladen, met name de
„Daily Telegraph", gelooven, heeft
België geenszins beloofd om zich van
stemming in de Commissie van Her
stel te onthouden en ook geen enkele
verplichting jegenB Frankrijk op zich
genomen.
In Belgische officieele kringen
hecht men geen waarde aan de ge
ruchten over een eventueel Franscl.-
Duitsch aceoord. Zou dat werkelijk
nog eens tot stand komen, dan houdt
men het er voor, dat België een der
slachtoffers er van zoii zijn.
België blijft bovenal gunstig ge
zind jegens een gezamenlijke rege
ling omtrent de drie navolgende pun
ten de schadevergoedingen, de in
tergeallieerde schulden en do inter
nationale leening, die Europa weer op
dreef moet helpen.
De geallieerde vertegenwoordigers
Bradbury en Mauclere zullen vermoede
lijk door den Rijkskanselier ontvangen
worden.
Omtrent het programma der beide ge
delegeerden, schrijft de „Petit Parisien",
dat het moratorium slechts tegen aan
neembare borgstellingen verleend kan
worden en anders door de meerderheid
in de Commissie van Herstel zal worden
geweigerd. Zou echter een voor Frank
rijk aannemelijk compromis tot stand ko
men, dan zou de Fransche regeering
gerechtigd zijn dienovereenkomstig te
handelen.
De quaestie tusschen Beieren en het
Duitsche rijk is nog steeds niet opge
lost.
Er komt
een waarehuwing van de
Brandenburger meerder-
heidssocialisten.
De af deeling Brandenburg der
meerderheidBSocialisten heeft zich op
een vergadering zeer scherp tegen
Beieren uitgesproken. De Rijksdag
afgevaardigde Wels verklaarde in eon
rede over den politieken toestand in
Du'tschland, dat gewichtige redenen
van buitenlandschen politieken aard
de sociaal-democratie tot dusver ge
dwongen hebben, den strijd tegen
Beieren, die eens zou moeten komen,
uit te stellen. Om dezelfde reden
heeft de rijksregeering tot dusver te
genover Beieren een zeer tegemoet
komende houding aangenomen. De
Beiersche reactie is thans gewaar
schuwd, zeide i.preker, en wanneer de
maatregelen tot bescherming van de
republiek niet ook in Beieren worden
uitgevoerd, zal het tot een strijd ko
men, die, vergeleken met de revolu
tie van 1918, ontzettend zal zijn.
In een motie werd de verwachting
uitgesproken, dat de rijksregeering
geen verdere concessiea aan Beieren
zou doen en dat zij met alle wettige
middelen baar wil in Beieren zou door
zetten.
Algemeen is men te Washington van
oordeel, dat de boodschap, welke presi
dent Harding in het Congres heeft uit
gesproken over
de huidige staking in
Amerika,
besohouwd moet worden als een der be
langrijkste, die sedert Amerika's deelne
ming aan den oorlog werd uitgevaar
digd. Met uitzondering van de extremis
ten stemden beide partijen er mede in,
dat de verklaring van den president een
zeer wel -overwogen document is. Ge
deeltelijk geeft zij een overzicht van de
besprekingen der vier laatste weken en
zij eindigt met het aanbevelen van een
reeks maatregelen, welke d-oor het Con
gres zouden kunnen worden genomeB.
De voornaamste daarvan zijn de vol
gende
1. De onmiddellijke instelling van een
nationaal kolenbureau of van een natio
naal consortium, met een kapitaal, dat
voldoende is voor den aankoop, den ver
koop en het distribueeren van kolen
voor den handel binnen de Veieenigde
Staten, en voorzien is van de noodige
bevoegdheid om maatregelen te kunnen
-nemen ter bescherming van hel publiek'
tegen 3e actie van particuliere Eoïefi-
handelaars.-
3. De instelling van een regeerings-
kolencommissie, onafhankelijk van de
mijnindustrie en voorzien van bevoegd
heden, verleend door het Congres, om
den toestand te onderzoeken en voorstel
len te doen aangaande de Lonen, ar
beidsvoorwaarden en maatregelen tot be-
soherming der belangen van het pu
bliek.
3. Zoo spoedig mogelijke aana»mi*g
van bet reeds bij den Senaat aanhangig
gemaakte wetsontwerp, waarbij de re
geering de bevoegdheid krijgt om de
staten te dwingen tot aanvaarding en uit
voering van de verdragen, die de be
scherming van vreemdelingen waarbor
gen.
4. De verscherping van de wet op de
verkeersmiddelen, zoodat de federale re
geering de bevoegdheid zal hebben, de
besluiten van den Railway Labour
Board door te zetten.
Dit vierde punt is echter voor latere
uitvoering bedoeld.
De voornaamste zinsnede uit de bood
schap luidt „Zeer zeker zullen de
dreigende verschijnselen bij het Congres
en bij het volk den indruk doen ontstaan,
dat aan geen enkel lichaam, hetzij met
een groot aantal leden of niet, en hetzij
verantwoordelijk voor de leiding der
spoorwegen of niet, veroorloofd mag
worden, een actie te voeren, die de be
langen van het publiek bedreigen. Noch
de organisatie der directies, noch de vak-
vereeniging der arbeiders kan de ver
antwoordelijkheid verloochenen, die aan
een publieken dienst verbonden is en hei
feit, dat men georganiseerd is, ver
groot deze verantwoordelijkheid nog.
Het openbaar welzijn is belangrijker dan
dat van een groep kapitalisten of van
een groep georganiseerde arbeiders."
President Harding zeide voorts; „Het
is niet mijn bedoeling aan het Congres
te vragen, deze fundamenteele proble
men onmiddellijk te behandelen."
De „Times"-correspondent wijst er
op, dat dit zeer goed is ingezien, wam
het is zeker, dat de arbeiders zoowel als
de patroons zich op lieL oogenblik krach
tig zullen verzetten tegen gedwongen ar
bitrage. Harding's bedoeling is echter,
het juiste oogenblik af te wachten oni
deze kwestie opnieuw naar voren te
brengen. Deze boodschap van den pre
sident zal baar invloed niet missen op
het publiek, dal groote behoefte heeft
aan eenige voorlichting.
Verspreid nieuws
BEIEREN EN DE RIJKS
REGEERING.
De besprekingen met de Bcdersche
ministers Schweyer en Gürüer over de
Bciansehe vragen aan de rijksregee
ring zijn beëindigd. Onder voorzitter
schap van rijlcspresident Elbert werd
een conferentie gehouden van leden
der rijksregeering en de Beiersche mi
nisters, waarin 't resultaat der bespre
kingen lussühen den rijkeminister van
justitie en den Baierschen minister
v-an justitie bespreken word. De beide
Beierech© ministers zijn Zondagavond
naar Munchen teruggekeerd om t re
sultaat dier besprekingen aan den
Befierechen ministerraad voor to log
gen.
Van het resultaat van de beraadsla
gingen te Munohen aal het thans af
hangen, of het Beionsche incident als
definitief geëindigd kan worden be
schouwd.
HINDEKBURGS' BEZOEK AAN
MiiNCHEN.
Uit Muuchen wordt aan de Tele
graaf gemeld: Do aankomst van Hin
denburg alhier werd voor het houden
van een groote nationalistische de
monstratie gebruikt. Alle vroegere of
ficieren hadden zich in groot tenue
voor het militair museum opgesteld
voor de ontvangst van Hindenburg.
Deze heeft bij den vroegeren Bcier-
schen premier von Kahr zijn intrek
genomen. Bij de demonstratie voor
het militair museum kwam het nog tot
een incident.
De Hünchener correspondent van
de „Vorvdirts", leider van de repu-
blikeinsche Schutzwehr, dr. Schuet-
zinger, die als journalist bij de ont
vangst van Hindenburg aanwezig
was, werd door vroegere regiments
kameraden herkend. Zijn aanwezig
heid bij de ontvangst werd aan het
feestcomité medegedeeld. Daarop
werd dr. Schuctzinger door de leden
van dit feestcomité met stokken ern
stig mishandeld.
Bovendien spoorde het feestcomité
ook de bevolking aan, den journalist
te mishandelen. Het volk gaf aan
dien oproep gehoor en drong op hem
toe. De politie, die met veel moeite
kon ingrijpen, mocht het slechts met
de revolver in de hand gelukken, liet
slachtoffer aan de woede der menigte
te ontrukken.
Maandagavond, toen Hindenburg
in de woning van Von Kahr vertoefde,
waar ook de vroegere Beiersche kroon
prins Rupprecht aanwezig was, ver
zamelde zich een aantal studenten
voor de woning en bracht Hinden
burg een stormachtige ovatie. Hinden
burg verscheen daarop op den drem
pel en hield een korte toespraak lot
do verzamelde menigte.
DE PLANNEN VOOR EEN TREIN-
VEER OVER DE NOORDZEE.
Te Immingham aan de Engelsche
Zuid-Oostkust, is men bezig, voorbe
reidingen te treffen voor het instellen
van een treinpontdienst op Calais, zoo-
als m.cn in den oorlogstijd dergelijks
diensten had tussohen Richcborough en
Southampton op Frankrijk. De „Ti
mes" wijst in dit verband op de verwon
dering, waarmee men heeft gezien dat
na den oorlog die ponidienstcn tusschen
Engeland en Frankrijk zijn stopgezet.
De ponldienst Southampton-Havre zal in
ieder geval niet hervat worden en die van
J? icheborough op Calais heeft ook al wei
nig kaas. Toch hoopt men op den duur
wel weer een dusdanigen dienst voor
goederenverkeer te krijgen tusschen
laatstgenoemde havens.,
Erkend wordt, zegt het blad, dat het
systeem wel degelijk succesvol is ge
weest, voowel uit economisch als uit tech
nisch oogpunt, en de voordeelen van het
vervallen dtr overlading zijn niet te
miskennen. Wat te Immingham thans
wordt gedaan, wijst er op, dat die haven
voorloopig is uitgekozen als Engelsch
eindpunt van het Engelsch-Zweedsche
treinveer een oud ontwerp, waarvaa
de bijzonderheden nog onlangs doot
de Zweedsche delegatie in Engeland wer
den besproken. Men wil n.L dagelijks een
trein- en treinpontdienst instellen tus
schen Huil, Immingham en Gotenburg
als deel van het streven om Groot-Brit-
tannië weer de oude plaats te doen in
nemen in den Zwcedschen handel. Men
vreest evenwel, dal er van regeerings-
steun hij deze poging niet veel zal ko
men, en dat men zal zijn aangewezen
op particuliere ondernemingsdurf. Iets
wat men, met het oog op dc nationale
beteekenis van dezen grootstea van alhs
Europeesche treinponidiensten zeer zou
betreuren.
Te Immingham bevinden zich reeds
toerustingen, indertijd aangebracht voor
den ontworpen dienst op Calais, en deze
werken zijn zoo modern en deugdelijk
uitgevoerd, dat men ze uitnemend kan
gebruiken voor een eventueelen dienst
op Gotenburg. De gedwongen fusie der
spoorwcgbelangen onder het „groepen-
schema" heeft niet alleen de concurren
tie, n.l. de haven van Hull, in dezelfde
handen gebracht als die van Immingham
en de keus van het Engelsche eindpunt
vergemakkelijkt, maar ze heeft door de
groolere financieele capaciteit van de
Ooster-spoorwcggroep in vergelijking
met afzonderlijke spoorwegmaatschap
pijen, den „Noordzee-veerdienst" heel
wat- nader tot zijn verwezenlijking ge
bracht.-
HANDEL MET RUSLAND.
Leslie Urquhart, d© stichter en lel
der van de Russische-Aziatische Bank
te Londen, heeft aan de „Voee. Ztg."
te Berlijn, een en ander meegedeeld
over zijn inzicht in de Russische kwea
tie en het onderhoud, dait hij met d«
Krupp-directie te Essen een dezer da-
gen heeft gehad
Sinds 25 jaar is Urquhaxd, die oor
spronkelijk als mijneigenaar in Rus
land gewerkt heeft, met de Russisch»
toestanden bekend. Zijn vroegere af
wijzende houding wat betreft het her
vatton van de handelsbetrekkingen
met Rusland, heeft hij gewijzigd. Hij
meende het vooral aan den invloed
van Krassin to moeten toeschrijven,
dat de Russische regeering haar eco
nomische politiek had gewijzigd. Vol
gens hem kan men er op rekenen, dat
het allengs tot een aanpassing van
de Russische politiek aan die van
West-Europa zal komen.
Urquhart sa.l zich met den te Ber
lijn vertoevenden officieelen vertegen
woordiger van de Russische Sovjei-
regeering in verbinding stellen. Hij ts
voornemens de mijnen welke hij eer
tijds in Rusland in eigendom bad, en
die werk verschaften aan 40.000 arbei
ders, weer in exploitatie te gaan ne
men. Daarover zullen voornamelijk tl©
onderhandelingen worden gevoerd.
Dok Krupp zou aan deze exploitatie
deelnemen.
DE KWESTIE DER SCHADE
VERGOEDING.
Naar het „Berlner Tageblatt" ver
neemt, heeft de Duitsche rijkskanselier
bij de besprekingen met de beide gede
legeerden van de Commissie van Her
stel verklaard, dat Duitschland thans
reeds 1 'A jaar een consequente vervul-
lingspolitiek nastreeft en niet voorne
mens is daarvan in de toekomst af te wij
ken. Bij den jongstcn catastrofalen val van
de mark kan Duitschland evenwel met
den besten wil de verschuldigde betalin
gen in baar niet meer nakomen. Ten
gevolge van de devalvatie is tijd van
rust noodig om weer op adem te ko
men. Voorts heeft de rijkskanselier er
geen twijfel over laten bestaan, dat et
van verpanding van de Staatsbosschea
op den liuker-Rïjnoever en van de Staats-
kolenmijnen in het Roergebied als ga
ranties geen sprake kan zijn.
Binnenland:
«Ij 3 Dat ben ik met u eens, maar ik kon
iw Ji n i a 41 niet tot een besluit komen, zonder dat
VERDRONKEN. Te Kerkdriol
Zoudag bjj het spelen aan do Maas eon
S-jarige jongen verdronken. De vadei
zelf haalde het lükje van zjjn zoontje ap.
Naar hët Engelsch van
OTTWELL BINNS.
Ja! Clancy was een oogenblik
«lil, toen sprak hij rustig: Er is echter
nog een andere manier. Wij zouden
naar den dichtstbijzijnden poet kun
nen gaan, waar ik u veilig kan laten j
blijven, dan zou ik teruggaan op on
derzoek naar
u volkomen op de hoogte was van al
le gevaren, die er aan een dergelijke
vervolging voor u verbonden waren.
Ik zou zelf niet in het leven kun
nen blijven, als ik hem moest laten
sterven, zeide het meisje hartstochte
lijk.
De korporaal knikte. De toewijding,
die Mollis Elkington haar vader toe
droeg, ontroerde hem diep. Zij wae
bereid, haar eigen jong leven 1© wa
gen met de kleine kane, haar vader te
redden; hij had het verwacht en zou
zelf evenzoo gehandeld hebben.
Dan zullen we Anton en Dubosc
I moeten volgen.
I Hij zweeg en keek tusschen de boo-
Maar dat zou heel veel tijd kos-men door naar d© open vlakte, die
ten, viel Mollie 111 de rede, de nadee-1 grauw leek onder het licht van de
len, die hij bij zichzelf reeds overdacht J sterren. Als wij maar wisten, welke
had, onder woorden brengend. En ik richting we in moeten slaan. Het zal
weet zeker, dal er geen tijd te verlie-1 misschien nog dagen duren voor
.'.en 13. Die mannen zullen waarlijk (het goede spoor vinden en ieder uur
niet zachtaardig met mijn vader om- is kostbaar voor uw vader en voor
ga.uj. Zij zijn ruw, en ik weet zeker, ons.
dat ze voor niets zullen terugschrik- Misschien kan ik hieir wel helpen,
ken om hun doel te bereiken. riep Molli© vlug uit-, aangezien haar
Aaij mij moet u niet denken! Wij plotseling iets te binnen schoot. Die
moeten hen volgen. We moeten hem mannen ontvoerden mijn vader om
redden voordat haar slem stokte het geheim van liet goud te loeren
en haar oogen kwamen vol tranen,
toen alle mogelijkheden in hun ver
schrikking tot haar doordrongen.
Ja, antwoordde de korporaal.
kennen.
Dat staat vast, denk ik.
Dan zal hij hen naar de bewuste
plek moeten leiden, want wij begroe
ven het plan aan den oever van h©t
meer, toen wij merkten dat Montana
Joe en Anton niet meer te vertrouwen
waren. Maar mijn vader kende do ge-
lieele kaart uit hethAofd en aangezien 1
hij natuurlijk zeer ongerust over mij
is, zal hij hen zoo gauw mogelijk bij
hun doel brengen, omdat hij waar
schijnlijk vermoeden zal, dat ze hem
wel vrij zullen laten om mij to gaan
zoeken.
Ja, antwoordde Clancy, hoopvol.
Dat is zeer waarschijnlijk!
En de mijn kan hier niet ver
vandaan zijn. Vlek. bij het kamp,
waar wij aangevallen werden is een
rivier, die wij ook voorbijgekomen wa
ren. Op de plek waar deze zich in het
meer etort, kan men twee heuvels
zien.
i Ik zag ze reeds van de overzijde
van het meer, zeide de korporaal.
Zij gaven de plaats aan waar
mijn vader heen moet gaan, als hij,
zooals zeker het geval za.1 zijn, de
mannen bij het goud wil brengen.
Wanneer we dien kant opgaan halen
w© hen missel uien intijds in, om mijn
vader te rodden. Mochten Anton en
Dubosc hem wellicht op een oogenblik
aan zijn lot overlaten, dan hebben we
nog in ieder geval do kans hem te vin
den voor hij van koude en honger om
komt. Hij zal zich doodelijk ongerust
over mij maken en zal direct terug-
keeren naar het kamp, waar
Clancy viel haar in de rotte. Juf
frouw Elkington, ik geloof, dat u zeer
juist gezien hebt. Wij zullen onmid
dellijk op weg gaan. Op die manier
winnen we verscheidten uren, want zij
zullen waarschijnlijk pas in den mor
gen op weg gaan en bovendien raken
we dan uit het gebied van de Kogmoi-
locks, die het wel eens in hun hoofd
zouden kunnen krijgen u te gaan op
zoeken. Nu we een vast doel voor
oogen hebben, ziet de toekomst er nog
niet zoo hopeloos uit a'le ik vreesde.
Zwijgend begon hij nu d© slede te
pakken en binnen twintig minuten
waren ze beiden weer voor de slede
gespannen en op weg in de richting
van de kanlgebuande plek in het bosch
die naar het meer leidde. Na korten
tijd bereikten zij de vlakte en daar
lag de met sneeuw bedekte oppervlak
te van het meer grauw en onaanlok-
kelijk voor hen. Met den wind in den
rug kwamen ze snel vooruit, terwijl
de maan hun andere duister pad ver
lichtte.
HOOFDSTUK XV,
Eengevecht op leven
en dood.
Ongeveer terzelfder tijd, dat Cloncy
en Mollie Elkington op weg gingen
naar liet meer, wierp Jean Duiboec de
dekens van zich af in het kamp, dat
de storm hen had gedwongen op te
slaan en, naar de andere zijde van
het vuur gaande, liet hij zich op de
knieën vallen bij de roerlooze gedaan
te van John Elkington. Hij trok de
deken wat opzij en staarde naai- het
doodsibleeke gelaat. 1I« zag er ver
stijfd uit, en hoewel d© oogen wijd
open stonden, begreep Jean Dubosc
dat zij hem niet herkenden. Toen plot
seling, week de strakheid uit het ge
zicht en John Elkington lachte plotse
ling, maar zonder bewustzijn. Dit
lachen was zoo onverwacht, dat Jean
Dubosc er geheel door in de war ge
bracht werd en angstig achteruitweek.
Mijn Ilemel!, fluisterde hij en nog
eens: Mijn Hemel
Een lieele reeks onsamenhangende
woorden kwamen nu uit den mond
van den zieken man en de halfbloed
j luisterde eenigen lijd aandachtig, ho
pende iets samenhangend® te .hooreii,
jmaar ontmoedigd wendde hij zich tot
Anton.
Dat is nu altijd zoo, Anton. Woor
den, zoo talrijk als bladeren in den
herfst maar zonder de minste betee
kenis. Soms denk ik, dat liij over het
goud zal spreken, maar dan lukt het
weer niet en al den tijd wacht ik maar
en luister.
Dat was ook geen erg gelukkigen
stomp die je hem met je geweer ge
geven hebt, Jean. Het heeft hem zoo
iets als een hersenschudding bezorgd
en wanneer hij' bijkomt en het meisje
niet ziet zal hij, vrees ik, krankzinnig
worden.
En het is niet zooals hij zegt. I-Iij
heeft het papier niet bij zich en her
geheim van het goud zit nu verbor
gen in dien zieken kop van hem..
Dubosc keek den ij len den man aan
met een hulpeloozen blik op zijn geha
vend geziokt. Ben toestand zooals de-
i zen had hij niet verwacht. Hij had El-
langton meegesleept, het meisje over-
I latend aan de twijfelachtige gonad*
van dc Kogmollocks, omdat de Ame-
j rikaan het geheim bezat van het goud
I waaraan zijn Ine el e ziel hing en nu
zouden al zijn pogingen misschien
ijdel blijken te zijn. Bevrijd van de
I dwingend© bevelen van Montana .Toe
had hij zijn wreede natuur kunnen
botvieren om den Amerikaan tot het
I verraden van zijn gehieim te dwingen;
1 maar zooals de zaken nu stonden,
zou niets hem baten. El'kington's ziek
te was iets waarop hij niet gerekend
had en dat, tenminste voorloopig, elkf
vordering belette. Hij knarsetandde,
terwijl hij naar den hulpeloozen man
I keelt cn een moord lustige uitdrukking
kwam op zijn gezicht.
(Wordt vervolgd).
