Agenda
Van onzen reizenden Redacteur
Hindenburg in München.
Stadsnieuws
40e «jaargang No. 12037
Verschijnt dage'ijks, behalve op Zon- en Feestdagen
WOENSDAG 6 SEPTEMBER 1922
ABONNEMENTEN per 3 maanden: Voor Haarlem en de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd
is (kom der gemeente) f3.571/,. Franco per post door Nederland f 3.871/,. Afzonderlijke nummers f0.15. Geïl
lustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omstreken f0.571/,; franco per post f0.65. Poa» Giro 38810.
ADVERTENT1EN: Van 1—5 regels f 1.75iedere regel meer 35 Cts. Reclames 60 Cts per regel. BIJ
abonnement aanzienlijk rabat. Twaalfstuivers-advertentiën van Vraag en aanbod van 1—4 regels 60 Ct»
per plaatsing, elke regel meer 15 Cts. S, contant; buiten het Arrondissement dubbele prijs.
Directie en Administratie Groote Houtstraat 83. Teleioonnrs. Redactie 600 en Administratie 724
Uitgave der N.V. Lourens Coster, Directeur-Hooldredacteur J. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082
BIJKANTOOR voor Santpoort, Velsen, Velseroord, Wljkerooé> lJmuiden, Beverwijk enz. DR1EHU8ZERKERKIVEG 3, VELSEN, TELEFOON 3521
dit nummer bestaat uit
ACHT BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD
Heden:
i WOENSDAG 6 SEPTEMBER.
Stadsschouwburg, Het Schouw toonccl:
j,Als je maar een verleden hebt", 8 uur.-
Schouwburg Jansweg Operette
„Graaf blijft Graaf", 8 uur.
Gemeentelijk Concertgebouw: Revue
van Ilenri ter Hall: „Weet jü 't?",
uur.
Tentsamenkomsten van het Leger
des Hcils, 3 uur en 8 uur nam., Zocher-
SUaat- TT
Den HoutMuziekuitvoering H. O.
v., 8 uur.
Oprichting Christelijk Mannen
koor. Baken csscrgracht 28, 8,30 uur.
Oud Holland, VerwulftStrijkorkest,
Tea-room Luxor Theater, Grooie
Houtstraat j 's middags 3.305.30 en
's avonds 810.30 Conceit.
Kunsthandel F. H. Smit, Gioote'Hout-
st.aat 69Tentoonstelling van foto
werken door Aug. Oepkes, uit Bloemen-
daal, to6 uur.
Cinema-Palace, Foyer. Middag- en
Avondconcert 3.30^6.30 en 811 uur.
Bioscoopvoorstellingen.
Velsen; Groote Sportfecsten, Ker-
messe d'étéLandgoed Schulpen.
DONDERDAG 7 SEPTEMBER
Schouwburg Jansweg: Operette
„Graaf blijft Graaf", 8 uur.
Gem. ConcertgebouwRevue v.m
Henri ter Hall„Weet jij 't 8 uur.
Tentsamenkomsten van het Leger
des lleils, 3 uur en 8 uur nam., Zochei-
straat.
Oud-Holland, Verwulft. Strijkorkest.
Toa-room Luxor Theater, Groote
Houtstraat: 'b middags 3.305.30 en
's avonds 810.30 Concert.
Kunsthandel F. H. Smit, Groote Hout
straat 69: Tentoonstelling van foto
werken door Aug. Oepkes, uit Bloemen-,
daal, ro6 uur.
Cinema Palace. FoyerMiddag- en
Avondconcert 3 1/25 2 en 8—11
Luxor-theater, Groote Houtstraat
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Schouwburg De Kroon, Groote Markt:
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Cinema-Palace, Giooie Houtstraat
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Scai.i- i iieau-,Houtstraat 77:
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Velsen: Groote Sportfecsten,
Keri nesse d'étéLandgoed Schulpen.
B 1 o e me 11 d a a 1Gemeenteraad.
Vergadering 2 uur.
(Nieuwe reeks.)
No. 102
„Maandag zal gent r aal-veldmaa r-1
ëchalk Hindenburg ©enige uren in
ons midden vertoeven. Dan zullen wij
dus nog éénmaal den grootsten veld
heer mt den wereldoorlog in de oogen
kunnen zien. Kameraden, laat de
geest van Augustus 1914 weer voor één
dag over ons koanen! Laten wij den
held van Tannenberg toonen, hoe
dankbaar wij hem zijn en hoe groot
onze vereering voor liem is!"
Zoo ongeveer luidde de oproep aan
de „wapenbroeders" in de Munche-
ner bladen. Zoodra ik dit gelezen had,
■was mijn plan gemaakt. Den gene
ra,.!-veldmaarschalk Hindenburg één
maal in de oogen zien! ik zou
geen journalist zijn geweest, wanneer
ik deze oproeping niet a!s ook tot mij
gericht had beschouwd. En ik besloot
dus dien Maandagmorgen met den
vroegtrein uit Berchtesgaden naar
Muncher. te gaan om getuige te zijn
ran Hindenburg s triomftocht door de
straten van Beicren's hoofdstad.
Maar het was niet alleen om den
beroemden veldheer te doen, dat ik
dien nacht om 4 .uur reeds opstond en
in de vroege ochtendschemering
langs de Kern igsseeër-Ache naar Het
itation van Berchtesgaden wandelde.
Ik wilde, het reactionnaire Duitsoh-
land in zijn ziel zien en ik wist, dat
Ik dit nergens beter zou kunnen doen
dan tusschen dc „wapenbroeders" n
liet monarchistische München. Daar
klopte nog het hart van het oude
Dxiitschland, het Duitschland van
1914! Wat München beteekent voor
allen, die nog hopen op den terugkeer
van de monarchie, die nog gelooven
aan de „revanche" en de overwinning
van de reactie, ik heb het in het Ail-
Deutache milieu van mijn pension
herhaaldelijk kunnen hooren. Mim-
ohen, dat is dc hoop van allen, die
bewc-ren nog de eenige Duitschers op
aarde te zijn München is het .icht-
ounl van aJl© Deulsch-Nationalen
Zoodra men in ons pension wist,
dat ik naar München ging, was k het
middelpunt van de algemeene belang
stelling.
„Ach nein, ist es wabr? Gehen Sie
wirklioh nach München um den Hin
denburg zu sehenvroegen de dame6
mij en er klonk zoo iets van teedere
verrukking in hun stemmen. Dat een
Hollander een rei-s van 10 uur ging
maken, enkel om hun'Hindenburg tu
zien, dat beschouwden zij al6 een soort
hulde van Holland aan het oude
Duitschland en liet vroegere Duitsche
leger. Dit Besluit deed mij in mijn
pension werkelijk aan populariteit
winnen.
Een oud majoor kwam naar mij toe
en zei: ,,lk kan u benijden. Vier jaar
ben ik aan liet front geweest en nog
nooit heb ik den ouden veldmaar
schalk gezienIk stelde liem voor
met mij moe tc gaan, maar hij excu
seerde zich, omdat hij geen uni.onn
bij zich had. „En zoo, in civiel, wil
ik onzen Hindenburg niet onder de
oogen komen! Nee, nee, dat doe ik
niet!"
lk ging dus zonder den majoor.
Maar toen ik daar dien Maandag
ochtend heel \roog in het hoekje van
mijn coupé zat, vroeg ik mij af, of hei
niet onverstandig was een epoorreis
van 10 uur te ondernemen 5 uur
heen en 5 uur terug enkel om even
één halve minuut misschien, den
ouden Hindenburg te zien. En als ik
hem dan nog maar te zien kreeg. Had
ik in mijn jonge jaren niet eens te Am
Sterdam meer dan een uur voor het
Centraal Station gestaan om den in
tocht van Generaal Vetter bij te wo
nen en was ik niet op 't laatste oogen-
blik teruggeduwd, zoodat ik bi) het
passeeren van den Indischen generaal
met mijn neus tegen den rug van een
opgeschoten .Tordaner heb gestaan.
Zou ik nu gelukkiger zijn? Om half
11 zou mijn trein als wij geen ver
traging hadden in München aanko
men ©n reeds om 11 uur was de huldi
ging in de Hofgarten I Zou ik tusschen
do volksmenigte iets meer dan den
rug van een dikken Beier of het hals
je van oen aardig en „dirnd" to zien
krijgen? Mijn journalistieke overmoed
begon langzaam aan in mijn schoe
nen 1e zakken. Maar toen hoorde ik
in gedachten de stem van mijn ouden
vriend Iiögsing, die een6 tot mij ge
zegd had: „Wanneer ik maar het top
je van der» neus van den knecht van
Roosevelt zi°, heb ik stof voor een heel
artikel over Amerika!" Zou ik dan
wanhopen, nu ik de kans had den
neus vun Hindenburg zelf te zien?
Precies op tijd om half 11
kwam ik te München aan. Beieren's
hoofdstad had haar oude nationale
feestkleed aangetrokken. Overal zag
ik de Bcieraclie blauw-witte kleuren
en de oude rijksvlag. Alleen voor het
station hingen heel bescheiclenlijk 2
„nieuwe" wimpels. Zij hingen er
slap en kleintjes, als schaamden zij
zich tusschen al die uitdagende, tar
tende kleuren van het oude Duitsche
rijk. Op dit feest van Hindenburg, bij
de kleurige oude uniformen en de
Pickclhautie voelde de vlag van de
jonge Duitsche Republiek zich blijk
baar nog niet thuis.
Voor het station stond een met bloe
men on groen versierde-hofauto en de
in blauw uniform gestoken chauffeur
herinnerde aan dagen van roem cn
glorie van weleer. Ik vroeg hem, of
hij op den veldmaarschalk wachtte
Ach neen. Hindenburg was al lang in
dc stad. Dien zou ik niet meer te zien
krijgen
Had ik daarvoor dan 5 uur in den
trein gezeten om alleen oude rijks
vlaggen, hlauw-witte wimpels, een
hof-auto en een geüniformeerden ex-
koriitik'ijken chauffeur tc zien? Dat
nooitIk riep een taxi aan en com
mandeerde als een oud-Pruisische ge
neraal: „Odeonsplatz! Vlug!"
Maar op het Odeonsplatz werd mijn
wanhoop volkomen. Tien dubbele
rijen van menschen stonden als on
wrikbare muren langs de trottoirs.
Zelfs de meest geraffineerde Amster
dam sche straatjongen zou geen kans
hebben gezien een gaatje te vinden om
daardoor heen naar voren te kruipen.
Ik begon te vreezen? dat ik zelfs niet
het topje van den neus van een groe
nen Sehuppe-soldaat te zien zou krij
gen. Het eenige, wat ik kon zien, wa
ren de blauw-wittc vaantjes aan de
lansen van do rijksweer-cavalerie, die
boven de duizende hooden nu en dan
heen en weer bewogen. Teleurgesteld
en moedeloos liep ik tusschen de me
nigte door, die zich achter den vasten
mciischcnmuur bewoog. Toen ontdek
te ik op eens tusschen eenige rijtui
gen en auto's c-en bierwagen met een
liongon bok. Op dien bok, hoog boven
alle inenschen uit, stonden een heer
en een dame! Daartusschen was nog
precies plaats voor een mager raensch
als ik! fk ga naar den koetsier, een
dikken Beier met een bol-rood ge
zicht.
„Heb je nog plaats voor één man?"
De dikke Beier kijkt mij nauwe
lijks aan, hij knikt enkel van ,,ne«nl"
„Daar boven op den bok i" vraag
ik nog eens.
„Al verkocht!" was let eenige ant
woord.
Toen dacht ik aan mijn reis van 10
inrr, aan de iezers van Haarlems
Dagblad en aan mijn kopij en ik dC"<l
vvnt alleen een „valuta-mensch" in
DuUschlnnd kan doen. Ik haalde een
billet van 500 Mark te voorschijn en
liet. het den koetsier zien.
„Eén hoekplaatsje maar!" smeekte
ik.
Mijn dikke koetsier keek mij plotse
ling aan, alsof ik de Mammon in
eigen persoon was. Ilij was één en al
gedienstigheid.
„Maak u plaats! Maak u plaats 1 Die
meneer moet er bij I" schreeuwde hij
naar boven.
De heer en dame daar boven pro
testeerden: Er was geen ruimte voor
drie
„Dan moet u er maar af! Die me
neer moet er op!" en de eigenaar van
den bierwagen maakte al aanstalten
0111 het dreigement te volvoeren.
Toen wees ik den heer en de dame
dnar boven heel bescbeidenlijk op
mijn magere figuur, beloofde heel sul
te zullen staan en hen niet to zullen
scheiden. De koetsier knikte dank
baar voor zooveel inschikkelijkheid bij
billet van 500 Mark. Hij droeg mij
letterlijk den bok op en vroeg mij
daarna met zijn pet in de hand, of ik
daar naar mijn zin stond en wel goed
kon zien. Het was duidelijk, dat in.
voor hem op dat oogenblik belangrij
ker wa6 dan Hindenburg en zijn heele
gevolg.
Zoo stond ik onverwachts daar
hoog boven op den bok van een bier
wagen en zag ik over alle hoofden
heen de heele Ludwig6trasso langs.
En nu pas zag ik goed, hoe gToot dc
menschenmass was, welke daar
wachtte op de komst van een ouden
generaal-veldmaarsch.ilk, die eens üe
hoop van heel Duitschland was ge
weest. In dichte rijen stonden zij iot
aan den Siegesthor toe langs de bree-
de lange straat. Overal, in dc dakgo
ten, in de lantaarnpalen, op de mo
numenten, in de vensterkozijnen, zag
ja zittende, hangende en staande raen-
schen
Ik begon een praatje met den mijn
heer naast mij:
,,Wa6 het bij de komst van presi
dent Ebert ook voo vol?" vroeg ik
Mijn buurman op den bok begon
luid te lachen. Toen boog hij zich naar
mij toe en'zei:
„Gaat u voor een zadelmaker bo
ni op een bok staan?"
„Voor een zadelmaker niet, maar
>or een president misschien well"
menkte ik op.
„Och watl Een zadelmaker blijft
altijd een zadelmaker! Maar Hinden
burg is Hindenburg!"
Ik behoefde niet meer te vragen,
m welken kant mijn buurman
stond.
„Geen vlag was er te zien, geen
ag! En kijkt u nu eens!" en liij
wees met trot6 naar al de blauw-witte
impels en zwart-wit-roode vlaggen,
die liuis aan huis voor de ramen hin
gen.
Een heel uur lang heb ik met den
heer en de dame daar op het Odcon-
platz op den bok gestaan. Omdat wij
niets anders te doen hadden, telden
wij daar boven hei aantal juffrou
wen en kinderen, die beneden ons
flauw vielen en door de Roode Kruis
mannen werden weggedragen. Wij
waren tot het getal 24 gekomen, toen
in de verte beweging in de menigte
zagen komen.
„Der Hindenburg! Der Hinden
burg!" klonk het overal om mij heen
plots begon heel die menigte, die
tot op dat oogenblik muurvast haa
gestaan, te bewegen, lit hoorde ge
huil, gegil, geschreeuw en toen op
eens zag ik de menschenmassa als
een golf over de breede stfaat. stroo-
men. Heel de afsluiting van de rijks-
weer was verbroken. De groene sol
daatjes waren als door een onweer
staanbare kracht anee naar boven ge
duwd.
Ik spiedde door die menschenmas
sa naar den man, om wien ik naar
München was gekomen. Ik zag eenige
paarden, die stapvoets als door een
nauwe geul met moeite voorwaarts
gingen. Met hun flanken schuurden
zij lang de menschenhaag. De blauw
witte vaantjes aan de lansen der rui
ters wapperden hoven de hoofden uit.
Daarachter tusschen een zee van wui
vende witte zakdoeken reden lang
zaam drie auto's aan. Ik voelde een
ruk aan mijn arm.
„Da ist er, der Hindenburg!" hoor
de ik naast mij. Ik keek even naar
mijn buurman. Ziin gezicht lai
rood, zijn beide armen zwaaiend hoog
in de lucht, stond liïj naast mij en als
3 trompetstoten schalde het uit zijn
mond: „Hoch! HocliHoch!"
Toen eindelijk zag ik voor het eerst
Hindenburg! Als een wassen beeld
zat hij daar in zijn niet groen en
bloemen versierde auito, koud, star,
onbewogen! Aan niet© zat; men op
dat strakke masker, wat er op dat
oogenlbJik in hem omging. Donderend,
als een plots losgebroken orkaan,
barstte het Hoch-geroc-p uit de menig
te los. Het was, of Hindenburg niets
hoordeKoel, ijzig koud, zat bii voor
zich uit te turen. Nu en dan ging, aks
automatisch zijn rechterhand naar
zijn helmeeri bijna onverschillig sa
luut! Nau3t hem zat, roerlocs, als
een tweede wassenbeeld, recht en
stram, Ludendorf in zijn generaala
uniform. Naast de forsoh© figuur van
Hindenburg met den stierennek cn
het breede voorhoofd, leek Ludendorf
klein.
Nu ik dit schrijf, is het mij, of ik ze
weer voor mij zie-, twee levenlooze
beelden uit eon panopticumEn die
twee beelden, die daar in een auto
tufochen een aldoor op ©n neer dei
nende menschenmenigte voorbij mij
roden, waren Hindenburg en Luden
dorf, de twee mannen, naar wie heel
de wereld 4 jaren lang in opperste
spinning had gezien.
Opeens voelde ik mij weer aan mijn
r'.rrn trekken. Der Luitpoldzei-
mijn buurman op den bok entliousias-
tiseh en hii wees naar een oxiden ge
neraal met een grijzen baard, die aJ-
leen in den dorden auto zat.
Het was aan mijn gezicht blijkbaar
to zien, dat die naam mij niet veel
zei, want de Duilscher voegde er aan
toe„De broeder van den overleden
koning!"
Wal ik toen zag, zal ik niet spoe
dig vergeten. Ik zag, dat de men
schen wuivend en scheeuwend den
wagen van den prigs omstuwden, dat
zii letterlijk aan zijn auto hingen, dal
zii den grijsaard met zijn vriendelijk
sympathiek gezicht toejuichten zóó
hartstocht©! iju en frenetiek, als ik
nog nooit te voren een vorst of vorstin
heb zien toejuichen
„En dat heet nu een Republiek!"
zei mijn buurman schamper.
Ja werkelijk, het kostte moeite er
nog aan te gel ooveti.
Drie uren. ben ik nog te München
gebleven. Drie uur iang heb ik nog
eens het Duitschland van vóór den
oorlog gezien. Ik zag officieren met
een monocle in 't oog, de Pickelihaube
op het hoofd nonchalant in auto's
zitten, ik'zag,,schneidigv:" luitenante op
de trottoirs flanecrcn, ik zag, doods
koppen-huzaren, garde-luitenants, zee
officieren, generaals, kolonels en
majoors, ik hoorde militaire muziek
en het rinkelen van sleepsabels op de
trottoirs; al de glorie van voorheen
was voor één dag weer opgestaan,
het was inii. of ik 10 jaren terug leef
de! Mijn wandeling door München
was als een droom.
Toen ik even later weer in mijn
trein naar Berchtesgaden zat, sloeg ik
mijn krant, die ik aan het station
had gekocht, open en ik zag in vette
letters boven op de eerste bladzij
staan
De Dollar 1800 Mark
Dit was de werkelijkheid!
Tegelijk wist ik weer. dat wat ik in
München had gezien, niets anders dan
3 c h ij n was geweest.
J. b. SCHUIL.
DE INCASSO-DIENST.
Dat een nieuwe dienst maar niet
altijd oruniddelüik goed function-
neert, is te l -cn en te vergevc-n.
Maar dat een gemeentelijke dienst
(hij zij dan nieuw of oud) op offi
cieel© bekendmakingen verkeerde
adressen laat drukken en daardoor het
publiek oniioodae in moeilijkheden
brengt, dat is even onbegrijpelijk als
onvergeeflijk.
Dezo dagen overkwam een onzer
het volgende
Hij had „verzuimd" (zoo heet het
in de strenge officieelc taai), zijn be
talingen voor gas en electrioitcit bin
nen den.daan.oor gesteïden termijn t©
dk>en plaats hebben" cn ontving dus
van den Incassoaienet een aanma
ning, waarin hem verzocht werd bin
nen twee maal vier en twintig uur na
dagieekening aan het b ij kan
toor K a-u isst raat 45, te vol
doen een 'bedrag groot.... (kosten de
zer aanmaning ad f 0.25 inbegrepen).
Verder werd op deze aanmaning
medegedeeld dat het bijkantoor ia ge
opend eiken werkdag van 912 1/2
uur v.m. en van 2—li 1/2 uur mm.,
op Zaterdag van 912 uur v.m. zij
bevatte verder de gewone bedreiging
met verbreking der relaties met de
liohtfabrieken, indien aan deze aan
maning geen gevolg werd gegeven.
De belang!;ebbende zond dus een
ijlbode naar het b ij kantoor 45,
met het verschuldigde bedrag. Vol
gens nauwkeurige berichten kwam
dese bode bij dat kantoor aan op Dins
dagmorgen j.l. te 1 2uurom daar
te vernemen :,,Gaat u maar naar het
kantoor aan den Harm en jansweg,
want daar is de quitantie I"
Dit lijkt toch werkelijk al te veel
op de geschiedenis van he", bekende
kastje en den niet mineer bekenden
muur, om dan nog niet i« zeggen, dat
lijkt op plagerij van hel publiek.
Overtredingen ier Arbeidswet
I.
De moderne arbeidswetgeving heeft
nan den eenen kant lie cl wat veran
deringen ten goede gebracht, maar
griipt aan den anderen kant naar ve
ler meening te veel in de persoon
lijke vrijheid (van ouds den Hollan
der dierbaar) en wekt ontevredenheid
daardat zij aan hen, die een bedrijf
moeten leiden, allerlei moeilijkheden
in den weg legt.
De algemeene klacht is, dat de te
genwoordig van kracht zijnde bepa
lingen, die den arbeidstijd enz. rege
len, geen tijd genoeg laten om hel
bedrijf op bevredigende wijze uit te
oefenen. Vooral in liet slagere- en het
bokker8bedrijfwordt dit ondervonden.
Menige bekeuring wordt „opgeloo-
pen" en er gaat dan ook geen zitting
van het Kantongerecht voorbij of er
komen eenige overtredingen van de
Arbeidswet aan de orde. Herhaalde
lijk wordt dezelfde patroon bekeurd,
dikwijle voor eenzelfde feit, waaruit
zou af te leiden zijn, dat die patroons
moeilijk, of in 't goh eel niet, andere
künnen. Want het zou toch al te
dwaas zijn, aan te nemen, dat die pa
troons zich, bijvoorbeeld uit koppig
heid of zucht, tot verzet, alleen zouden
laten bekeuren om het Kantonge
recht „werk te geven"!
Wij hoorden ©en typisch 'staaltje
vertellen:
Een slager heeft een knecht, die
tevens schilder is. Die knecht vraagt
zijn baas: „Mag ik tegen Pinkster
den winkel wal opschilderen Dan
verdien ik daarmee meteen reisge'd
om met Pinkster naar huis te gaan!"
De baas vindt het goed. De knecht
zet zich in vrije oogeriblikken aan "l
w erk en Zaterdag vóór Pinkster is het
werk b ij n a klaar. De schilder-sla
ger vraagt de vrouw van den baas
ideze is zelf niet thuis) of hij hef nog
even mag afmaken, dan kan hij zijn
reisgeld krijgen. Goed. Het gevolg is,
dat de knecht nog éven na sluitings
tijd doorecllildort. Toevallig ziet dit
iemand van de arbeidsinspectie; de
patroon wordt bekourd en later door
den Kantonrechter beboet!
Een ander staaltje:
Een slager wordt bekeurd, omdat
zijn knoebt na sluitingstijd in den
winkel was. De knecht moet als ge
tuige voor liet Kantongerecht verschij
nen. Na „bezetten tijd" staat lüj in
den winke' van zijn baas zijn weder
varen voor het Kantongerecht te ver
tellen. Een inspectuer ziet, dat de
knecht na bezetten tijd in den winkel
js en. bekeurt den patroon opnieuw!
Wij hadden een onderhoud met een
elagerspatroon, die steen en been
klaagde en ons o.m. zeide:
„liet is tegenwoordig bijna ondoen
lijk voor ons, ons bedrijf op voldoende
wijze uit te oefenCD. zonder bekeurd
te worden. De toestanden van vroe
ger zou ik niet terugwenBchen, maar
zooals bet nu is. gaat het toch wer
kelijk niet. Vroeger leidden vele
knechts een slavenleven, maar
thans wordt er weer overdreven naar
den anderen kant. Wiit u wel ge-
looven dat ik thans, nu lk een drie
maal kleineren omzet heb dan eenige
jaien geleden, het werk met mijn twee
zoons cn twee knechtB niet af kan,
terwijl ik vroeger alles alleen deed
met één kneoht?
lk ben dan ook al een keer of drie
bekeurd, maar zonder mij aan over
tredingen schuldig te maken zie ik
geen kans, gereed te komen.
Vooral niet op den drukken Zater
dag:
Vóór 's morgens 7 uur mag ik
geen knechts in den winkel hebben,
dus ik begin om 7 uur. Dan begint
om 8 uur de nering in den winkel en
moeten de bestellingen uitgevoerd
worden. Nu mogen de knechts wel
Zaterdags tot 9 uur in den winkel zijn
(andere dagen tot 6 uur en 's Maan
dags tot 1 uur) maar ik kan toch den
boel niet klaar krijgen. Wordt dan bij
oorbeeld Zaterdugs om kwartier
over een een jongen van mij nog
op de fiets tc Overveen gezien,
vieesch wegbrengend, dan vollgt een
bekeuring. Op zoo'n manier wordt
de patroon gedwongen, zelf het
vleesch te gaan rondbrengen. Ik ken
een patroon die in den drukken zo
mertijd al zelf vóór 7 uur vleeseh
naar Zandvoort liad gebracht, als zijn
knechts „op het werk" kwamen
Dan is het ook bijzonder lastig, dat
wij ons precies moeten houden aan
den eenmaal vastgestelden schafttijd,
dien wij overigens mogen stellen op
het uur dat wij willen. Maar dan
moet dat uur ook op de arbeidskaart
worden ingevuld en mag er niet van
afgeweken worden op straffe van be
keuring cn boete, terwijl het in ons
bedrijf toch den éenen dag eens beter
uitkomt bij voorbeeld om half negen
te schaften eu den volgenden dag
om 9 uur
En door contró'e wordt bijzon
der streng toegezien
Om 7 uur gaat het abattoir open en
van 78 uur zijn de koelcellen open.
Maakt nu een knecht, dat hij pre-
.-i.js om 7 uur p.'lii !n-t SlachHruis is.
dan wordt hij bekeurd, want dan moet
hij vóór 7 uur al aan den winkel zijn
geweest
De gre».»!'out L- mijne inzienv
men een slagerij te veel heeft be
schouwd a's een werkplaats,
waarmede zij nu eenmaa! niet te ver
gelijken te. Terwijl daarentegen de
zaak van een poelier, waarin toch een
eclijksoortie bedrijf worèt uit^c-
oef end als in een slagerij weer o-eheeï
als v, 1 n k e 1 wordt beschouwd
DE ACTIE VAN HET SPOORWEG
PERSONEEL.
Naar aanleiding van de Maandag
overal in het land gehouden verga
deringen van spoorwegpersoneel heb
ben wij getracht, iete van den huldi
gen stand van de actie te weten te.
(komen.
Wij vernamen echter alleen, dat
wel door liet Comité van Actie der
samenwerkende organisaties een plan
is opgemaakt, maar dat dit niet ge
publiceerd wordt.
Ook bestaan er plannen voor een
groote meeting op het Malieveld in
Den Haag, maar wanneer deze zal
plaats hebben is nog niet vastgesteld.
I11 aansluiting op ons verslag in
het vorig nummer over de gecombi
neerde vergadering van 't spoorweg
personeel, verzoekt men ons mede te
deelen, dat deze bijeenkomst in het
Brongebouw uitstekend bezocht was.
Alle stoelen waren bezet en ongeveer
100 belangstellenden moez-ten zich
met een staanplaats vergenoegen.
St. Rafael, die niet aan deze ge
combineerde vergadering deelnam
stal vermoedelijk binnenkort zelfstan
dig vergaderen. Eerst zou Maandag
vergaderd zijn, maar die bijeenkomst
is nilgasteld.
TERUGGEVONDEN. Dc grossier
in goud en zilver E. A., wonende te
's Gravenbnge deed aangifte, dat bij
zijn vonniste zilveren ringen terug
gevonden heeft
EXAMEN HOOFDACTE
Haarlem. Geexamineord 5 can»
diduten: geslaagd de heeren P. Uip»
kes, Helder, C. P. van Leeuwen, lieer»
liugowaard; J. P. van Mannen, Haar
lem; J. A. Tromp, Heemskerk; J. Aal-
derink, Amsterdam; J. II. Zijp, Hel
der, en K. van der Blonk, Amsterdam.
PERSONALIA
Bij het machinisten-ex anion is ge
slaagd voor diploma a de heer F. J.
E. Ileijmel van Haarlem.
EEN DIENSTWEIGERAAR.
Voor het Hoog Militair Gerechts
hof is behandeld de zaak tegen A. II.
V., oud 20 jaar, geboren te Zaandam,
gewoon dienstplichtig-soldaat bij het
10c regiment'infantérie, die in eersten
aanleg door den Krijgsraad tc Arn
hem is veroordeeld tot tien maanden
militaire gevangemsstraf, met aftrek
van de sedert 18 Maart ondergane
voorloopige hechtenis, en met ontzeg
ging van het recht om bij de gewa
pende macht of als militair geëm
ployeerde te dienen voor den tijd van
vijf jaren, ter zake dat hij te Ede op
18 Maart uitdrukkelijk geweigerd en
öpzollclijk nageiatcn lieeft te gehoor
zamen en 11a ie komen de hem ir»
dienst door zijn compagnies-com-
mandanl kapitein J. J. de M. gege
ven order om een paar militaire
schoenen aan te trekken. Beklaagde
bekende de hem ten laste gelegde
feilen; hij is dienstweigeraar uit be
ginsel; niet door godsdienstige gevoe
lens of opvattingen, doch op grond
van zijn anti-militaLrislischc ideeën;
de leger-orders, die aan dienstweige
raars verschillende tegemoetkomin
gen geven, zijn hem bekend gemaakt,
doch hij wil voor die tegemoetkomin
gen niet in aanmerking komen. In
deze zaak zal later eisch en conclusie
worden genomen.
TUINBOUW EN PLANTKUNDE.
In de tuinzaal van café Brinlunann,
die vrij goed bezet was, had Dinsdag
avond een vergadering plaats van
de afdoeling Haarlem van de Neder-
landlsche Maatschappij voor Tuin
bouw en Plantkunde, onder voomt
terschap van dc-n beer joh. de
Breuk. Deze nerdacht bij de opening
der vergadering de nagedachtenis
van liet lid den beer J. van Cruynln
gen Sr. en bracht een warm woord
van lniide voor al wat dit trouwe lid
liad gedaan voor den tuinbouw en de
afdeeling Jlaarlem van de Maat
schappij.
Dan sprak de voorzitter- nog een
woord van dank voor de hulde die hij
bij zijn 70steu verjaardag had onder
vonden.
Na lezing van de ingekomen &tuk
ken volgdei een bespreking over de
Dahlia keuring. De heer De Breuk
zeide o.a. dat er groote plannen wa
ren voor de tentoonstelling, zoodat
men groote verwachtingen mag koe
steren. Reeds waren vele toezendin
gen toegezegd.
Ook liet verzoek om inschrijvingen
.van waarborgfonds en medailles had
succes gehad. De Haarlemsche Han-
delevereeniging heeft verder haar
medewerking toegezegd, in zooverro,
dat eeiv bloemenweek 111 étalages zal
gehouden worden.
Dan werd overgegaan tot de dahlio-
kcuring van de onderlinge tentoon
stelling. Er waren heele mooie inzen
dingen* van losse dahlia's en vaste
stukken van de verschillende firma's
Vooral trok. onze aandacht een bloem
stuk van de stadskweekei ij, een keu
rig opgemaakt stuk, bestaande uit
een groot programma over dc aan-
stuando tentoonstelling, rondom ge
heel versierd met prachtige paarse
dahlia's. Het geheel maakte een heel
aardigen indruk.
Ooi-; waren er nog een mooie vaas
met witte Asters en een aardigen
ruiker Anjelieren. De commissie die
de inzendingen zouden beoordeelen
bcslond uit de heeren M. J. F. Bolder
dijk, J. van Cruvningen en W. Dix,
die aan verscliillende inzendingen 5
punten toekenden.
Dc heer Cruyningen dankte ver
volgens voor de hartelijke woorder
aan zijn overleden vader bewezen.
Daarop werd de vergadering ge
sloten
HET EERE-DOCTORAAT AAN
JAC. P. THIJSSE.
Op den i8dcn dezer des namiddags te
3 uur zal in de aula van de Gemeente.
Universiteit van Amsterdam honoris
causa het doctoraat inde wis- en na
tuurkunde aan den heer Jac. P. Thijsse.
tc Bloemendaal, worden verleend.
GEMEENTE-AMBTENAREN.
liet volgende telegram is. aan den
Raad der gemeente Amsterdam ge
zonden
J>e afdeeling Haarlem van het Na
tionaal Verbond van Gemeente-Amb
tenaren in Nederland, kennis geno
men hebbende van de besluiten betref
fende StODzeting der bevorderingen,
■vvcrktiiclverienging der ambtenaren
inkrimping van personeel, intrekking
van het besluit betreffende het ver
licht klerkexamen, intrekking van
bevordering van 6©hrijver tot klerk,
intrekking van de gelegenheid vooi
het aflefggon van het klerkexamen,
protesteert d'at dezo bfts'.uiton geno
men zijn zonder overleg met de groot
ste ambtenaren-organisation,
dringt bii uwen Raad on" tot intrek
king dezer besluiten tot het tijdstip,
waarop de leidende ambtenaren-orga-
nisatiën in de gelegenheid zijn ge
weest in het gewijzigd© Georganiseerd
Overleg haar advies nit te brengen-
