OM ONS HEEN
Rubriek voor onze Jeugd
Vrienden in den nood
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1922 TWEEDE BLAD
No. 3086
Rotterdam.
«IE HEEFT ROTTERDAM CEST1 CHT? HAVENS EN HOOFDSTEEC
TEGENWERK INC VAN ONDERDEELEN HET STADHUIS MOOI,
MAAR ONDEMOCRATISCH DE ROTTERDAMMER IS HAGENAAR
REGEN EN SURSéANCE.
Als waar is wat er gezegd wordt,
dai New-ïork gebouwd is door een
schoolmeester met lager acte vlakke
pieetkunde, dan moet Rotterdam ge
sticht zijn door een zoetwater kapi
tein, die met oen stuit in zijn kraag,
uil een kroeg kwam. Dat ini er zoo
veel water in heeft gelaten of ge
maakt, tul naar dat men t nemen
wil; is nog tot daaraan toe: hij had
er door zijn vak een begrijpelijke ie.-
de voor, maar zonder uie paai- borrels
te veel zou hij er niet zoo n rommel
yaa gemaakt hebben.
Natuurlijk, niet waar, spreken we
,van de binnenstad. Het nieuwe ge
deelte is ue moeite van een bespre
king niet waard. Of je dat ziet in
Rotterdam, Amsterdam. Doru. -.en
Leiden of Arnhem, maakt geen ver-
Bchil. De nieuwe buurten van die ste
den zouden zonder schade in den
nacht verwisseld kunnen worden,
zonder dat iemand het merken zou
don do melkboer, omdat hij 's mor-
genj andere namen in zijn wijk vond.
Onze provincies zouden allemaal hun
eigenaardig cachet hebben, wanneer
de Nederlandsche bouwmeesters, com
munisten als ze zijn, zich niet inspan
den om den nieuwen uitleg van de
steden gefcik- en gelijkvormig te ma
ken. Dit is de Eerste en Definitieve
Intercommunale en hij is smake>oos
en leelijk.
De binnenstad van Rotterdam zou
karakteristiek kunnen zijn. Ze is al
leen maar rommelig. De aangeschoten
zoetwaterkapitein heeft weinig fanta
sie gehad. Toen hij (en dit was het
elimme in zijn overwegingen) begreep
dat op deze plek, aan een snelstioo-
mendc rivier, een stad wel succes zou
kunnen hebben en dat die een haven
stad zou worden, kon hij van 't ma
ken van havens niet meer uitschei-
den. Wijnhaven, Glashaven, Ivoffie-
en Theehaven geloot ik, weet ik wat
voor Haven en zoo rooris. De vreem
deling die in Rotterdam den weg
zoekt, is Jan ook altijd op een andere
Haven, dan hij meent te wezen, het
eenige hiiddel, om de Haven van z.,n
doel te bereiken, is om voortdurend
maar hoeken o>rn te slaan juist op
't oogenhlik dat hij wanhoopt, is hij
aangekomen. Inmiddels heeft hij stel-
lig de Hoofdstecg ontmoet. Deze
straat is buitengewoon vreemd in het
stratenplan gepast, zooiets als een
stuk uit een legkaart, waar geen
plaats meer voor is. Voor mij zelf fik
heb er een Rotterdammer nooit van
kunnen overtuigen) hen ik er stellig
van overtuigd, dat de Hoofdsteeg nu
eens hier, dan woer daar ligt, mm of
meer hij gedoogen. Een van mijn
kennissen en lang de domste niet,
placht to vertellen, dat hij norit pre
cies zijn etensuur kon bepalen. Hij at
namelijk in Hotel Coomans in do
Hoofdsteeg en ofscnoon hij er altijd
te half zes heenstapte, kwam hij er
soms aan na een kwartier, soms na
een half uur, ook wel eens na een
uur of meer. Op zekeren dag was hij
al hijzonder onioituinig en kwam ae
Hoofdsteeg met Ilotel Coomans pas
na t.vea uur tegen, zoodat alles al op
gegeten was en hij zich dien dag met
spiegeleieren met ham moest verge
noegen.
Alleen wanneer wij den mcerge-
ïioemden oorsprong van de stad in
het oog houder:, kunnen we ons be
grijpen dat en waarom er zoo weinig
samenwerking tusschen de verschil
lende deeleh van Rotterdam bestaat.
Wie van den Coulsingel naar de
Hoogstraat wil gaan, ziet daar een
verkeersagent, bezig met kracht van
armen en handen het openbaar ver
keer te bevorderen onnoodig te zeg
gen, dat ik den man met sympathieke
belangstelling heb gadegeslagen.
Evenwel wenschto ik niet in de Hoog
straat te zijn, waar ik geen bood
schap had, maar op een van de Ha
vens, of uitloopers van Havens, waar
het Scheepvaartmuseum is gevestigd.
BegtL-id door een paar gewaardzerde
personen, die beweerden den weg in
Botterdam te kennen (hetgeen naar
mii voorkomt zelfverblinding is) kwa
men wij inderdaad in het gezicht van
het Museum en werden daar tegen
gehouden door een ophaalbrug, die
juist op dat oogenblik omhoog rees
om schepen door te laten.
Het was op dat oogenblik, dat ik mij
Afweeg, waarom de agent van tx>li-
tie, die geposteerd was tusschen Cool-
Binge! en Hoogstraat, zich beijverde
om het verkeer te bevorderen, wan
neer nauwelijks een kilometer verder
een ophaalbrug met nog voel meer
succes datzelfde verkeer totaal belet-
te. Zooicts kan alleen gebeuren, wan
neer een stad wordt gesticht door een
zoetwaterkapitein met een brom in
die dus in een narrige stemming ver
keert. Na eenigen tijd daalde de brug
weer neer en mochten wij allen die
daar stonden te wachten, sleepers-
wagens, auto's, fietsen, krui- en kin
derwagens, voetgangers, verder gaan.
Teen we een uur later terugkwa
men van ons bezoek aan het waarlijk
heel interessante Scheepvaartmuseum
was de brug opnieuw omhoog gegaan.
Uit de verschillende ziavens kwa
men motorbooten aanvaren, om de
brugopenine te passeereneen was
bij, de Vrouw Alida, die dat
achterste voren verkoos te doen, waar-
weer blijkt, hoe grillig het op
treden van een vrouw kan zijn. Ik
maakte van de gelegenheid gebruik,
om bij een paar personen, die mij toe
schenen inboorlingen te zijn (zo ke
ken zoo berustend) te informeeren,
of deze verkeerabeleinmering bepaald
on verin ijji'ed ij/k was. Zij vervielen
daarop in oen beschrijving van den
nog veel ergeri: toestand, dike volgen
zou wanneer een brug, gelegd over
een andere Haven in de buurt, die zij
mij aanwezen, geopend en deze geslo
ten zou worden, waarbij nog de smal
heid van een d'eijde Haven ter sprake
kwam. Juiet toen het mij begon te
duizelen, daalde de brug weer naar
beneden, zoodat wij al deze onbe
grijpelijke Havens konden ontvluch-
en ons begeven naar het doel van
.yizen verdoren tocht, het nieuwe Stad
huis.
Dit gebouw is pas op den Cool singel
gesticht, nadat een groot gedeelte van
de beruchte Zandstraat daarvoor te
afgebroken. Ei1' ie zeer veel afkeu
rende critiek op gegeven. Dit kan
geen kwaad. Wanneer het anders ge
bouwd -.vare zou het ook afgekeurd
zijn, wellicht door andere personen.
Ik geloof, dat een Stadhuis altijd aan
leiding geeft tot critiek zoo vroeg
ik, waarom de voorgevel niet van
rood en baksteen was, waarop iemand
anders met iefe afkeurends in zijn
stem zey, ,,dit gebouw lijkt meer op
een Meisies H. B. S. dan op een
Stadhuis." Toen schoot mij te Mnnen
dat ik daarom het front in baksteen
wenschte, immers van baksteen tot
balcvisch is maar een stapje. "Welis
waar durfde ik, dit tot. mijn veront-
selnvldliiging, deze flauwe opmerking
niet hardop zeggen.
Het Rotterdanische Stadhuis hoeft
deze eigenaardigheid, dat men er niet
binnengaat door de voordeur. Daar
voor is dc achterkant bestemd1, dc
voordeur dient voor feestelijke gele
genheden. precies als op 't platteland
in sommige provincies, waar de voor
deur alleen geopend wordt bij bruiloft
en Pt erf geval.
Deze regeling lijkt mij dus voor liet
Rotterdanische Stadhuis wat burger
lijk. Overigens vond ik er veel moois,
maar onthoud mij van het beschrij
ven van monumentale trappen, eiken
houten lambrizeermgen. koperen
balusters en kronen, schilderijen en
verdere versieringen, waarvan ei- ve
ie door ingzetenen of corporaties
ten geschenke zijn aangeboden. Blijk
baar uit zuiveren aandrang des har
ten cu niot uit medelijden met de bo-
laetinotbetalen?, want het gelbouw
heeft toch bovendien nog acht mülioen^
gekost, hetgeen drie miilioen boven'
cïe raming is. De aanwezigheid van
drie grootc trouwzalen, voor die eerste,
tweede en derde klasse, doet niet zeer
democratisch aan wordt het niot
tijd, om al de menschen op dezelfde
manier iit dezelfde omgeving te trou
wen, aio men wil met een veirschil van
die koeten in overeenstemming met
hun financieele positie? En is. de
bouwmeester (geetekl, dat hij het hel
pen kan) niet den verkeerden kant
uitgegaan door naast een restaurant
voor iict koffie-uurtje der ambtenaren
een tweede voor de hoofdambtenaren
te stichten Levert de bakker voor die
twee afdeelingen ook broodjes met en
zonder sterretje?
.Maar laat ik niet pruttelen. Er i s
veel mooie in het Stadhuis, waarbij
zelfs de walvischkaak in. het onzo niet
halen kan. Alleen miste ik onder de
schilderijen het beeld van den belas
tingbetaler. Al dan niet gestyleerd.
Ook heb ik er geen ambtenaren aan
liet werk gezien, onze cicerone zei, dat.
ze aan den anderen kant zaten en
daar hij mij een betrouwbaar man
toescheen, heb ik dat zonder meer
aangenomen.
Een paar uur latei- hen ik van liet
station Delftsche Poort naar Haar
lem teruggekeerd. Dit station is een
i oud kavalje, 3ai I/xhem of Zutfen
niet verdraai zouden: weiiiswaar is
er een tweede station. Beurs. Dit is
nog veel onaanzienlijker. De Rotter
dammer. die meent, dat hij in zijn va
derstad meetelt, trekt zich daar niets
van aan. Hij maakt gebruik van
kavalje No. 1, nooh van kavalje No. 2,
daar hij eiken dag met den electri-
Bohen trein, die een afzonderlijk sta
tion heeft ap en neer gaat naar Den
Haag of Scheventingc-n, waar .hij
woont.
Tot dusver höb ik Botterdam nooit
kunnen betreden, öf liet regende. Dit
heeft mij altijd wat angstig gemaakt.
Het deed denken aan con betoovering.
Dezen keer heeft toch ook de zon
geschenen. Zooeven lees ik evgnwel
in de courant, dat liet restaurant,
waarin ik geluncht heb. surséance
van betaling heeft aangevraagd.
Dit wekt mijn onrust weer op. Zou
Ik, volmaakt tegen mijn zin en wil,
dat kan ik verzekeren, daartoe aanlei
ding gegeven hebben
J. C. P.
Nagekomen raadsels ontvangen van
Prinses Myrrha 6, Veulen 6, Pauw
tje 6, Afrikaantje 5, Buitenman 5,
Vriendinnetje 5, Ornates 5, Pieter
baas 5, Willem III 0, Denappeltje 6,
Hein Stavast 6, Mandarijntje 6, Mï-
chiel de Ruyter 6, Theeroos 6, Vergeet
mijnietje 6, Woelwater 6, Tiekie en
Piene 5.
Nieuweling is: Thomas Odcrkerk,
Kritzingerstraat 45, Schoten, oud 10
jaar.
Dt WaëstrSfi
Nagekomen inzendingen van den
wedstrijd ontvangen van: Roel de
Rakker 9 jaar, Lina Punt 14 jaar,
Voetballer 10 jaar, Thomas Odcrkerk,
10 jaar.
Uitslag ran den wedstrijd
De namen y/.n de 20 diereu zijn
1. Olifant. 2. Koe of kalf. 3. Paard.
4. Schaap. 5 Aap. C. Bok. 7. Hert.
8. Tijger. 9. Hond. 10. Konijn. 11.
Beer. 12. Leeuw. 13. Papegaai. 14.
Vink. 15. Haan. 16. Kikvorsch. 17.
Nijlpaard. 18. Ooievaar. 19. Eend.
20. Kreeft.
Het doet me veel genoegen te kun
nen vermelden, dat ik geen enkele
slordigo inzending heb ontvangen. Ik
kon aan het werk bemerken dat jullie
er al den tijd voor genomen hadden.
Een aanmerking moet me van het
hart, dat er weer 3 inzendingen zon
der na^rn waren. Een van deze drie
beslist in aanmerking gekomen
voor een prijs, maar nu moest ik haai
terzijde leggen. 'I Kwam natuurlijk
voor, dat dezelfdo poot aan verschil
lende dieren kon toebehooren. Daar
om heb ik Koe, Os en kalf, Bok en
Geit, Kikvorsch en Pad, Eend cn Gans
iz. goed gerekend.
Afdeeling I.
De beste teekening met goede op
lossingen ontving ik van THOMAS
OÜERKERK, oud 10 jaar te Schoten.
Hij moet me spoedig een lijstje sturen,
waarop 3 van zijn lievelingsboeken
staan. Hij heeft den lsten prijB.
Dan volgt C. J. DE GROOT te Vel-
seroor'd, oud 13 jaar. Hij krijgt den
2den prijs.
VEULEN, oud 12 jaar krijgt den
3den prijs.
Een eervolle vermelding komt in
deze afdeeling toe aan Moederkind,
Prinses, Myrrha en Witte Muis.
Zeer goed was het werk van
Lina Punt.
Afdeeling II.
In deze Afdeeling komt een 1ste
prijs toe aan VOETBALLER, oud 11
jaar te Vogelenzang. Hij moet me
maar spoedig laten weten, welk boek
hij het liefste had. riem komt de 1ste
prijs toe
FRISO, oud 9 jaar, krijgt den
2den prijs.
MIES VAN KOOT, oud? ontvangt
den aden prijs.
Een eervolle vermelding komt in
deze Afdeeling toe aanPieterbaas,
Adda van Pallandt, Piet Spaander en
Wilgenroosje.
Zeer goed is het werk van
Kruizemuntje, Behangertje, Zonne
bloem en Poesje.
Alle prijswinners mogen Woensdag
13 September bij mij hun prijzen ko
men halen.
JAN VAM DE MARKT
„Was die jongen dan op het veld?"
vroeg meneer Boschwijk. Dc zaak
was hem nog niet recht duidelijk.
„Och die jongen zweeft altijd op
het veld. Wat die uitvoert, weet
niemand".
„Nu Jan, 't verheugt me, dat jij
vau alle rchuld bent schoon gewas-
schen. Ik moet thans vertrekken,
maar morgen zal ik aan de jongens
vertellen, dat Jan yan de Markt zoo
eerlijk is als goud."
Jan drukte hartelijk do hand van
den onderwijzer. Hjj wist niet, wat
hij antwoorden moest, 't Was alles
zoo mooi, zoo onbegrijpelijk, zoo on
gelooflijk mooi. Wacht, daar schoot
hem toch iets te binnen.
„Meneer l"
„Ja, Jan."
„Zegt u aan de jongens en vooral
aan de vier vrienden, dat 'k nikB boos
meer ben. En of zo Maandag weer
op de Markt komme. En dat 'k ze al
lemaal gedag zeg."
,,'k Hoop het waar te nemen, jon
gen. En geniet nu samen nog een
paar heerlijke uurtjes".
Meneer Boschwijk liep met veer-
krachtigen stap langs het Oude
Grachtje. In de verte klonk de Am-
sterdainsche stadsdiukte. Hier was
het rustig en stil. Hij kon 't zich niet
goed indenken, dat dit 't zelfde
grachtje was van straks. Maar hij be
zag thans alles andersruimer, vrijer,
gelukkiger.
Jan van de Markt was in zijn eer
hersteld! Toen de onderwijzer dit
's morgens aan de jongens vertelde,
brak er zoo'n onbedaarlijk gejubel
los, dat 't in de naaste lokalen de
rust verstoorde, bpocdig wist de ge-
keele school het. Dat was ook niet
meer dan billijk. Het gevalletje van
den diefstal had alB een loopend
vuurtje de ronde gedaan, nu moest
toch ook ieder weten, dat Jan on
schuldig was.
In het speelkwartier was Jan het
onderwerp. De hooiden werden bij
elkaar gestoken. Jaa was onrecht
aangedaan en dat moest goed ge
maakt worden.
Op den eersten, den besten markt
dag moest Jan gehuldigd worden. En
in de spontane jongensharten verre
zen de schitterendste plannen.
Meneer Boschwijk reisde dien vol
genden dag weer aar Amsterdam om
aan het Politieourear nog een en an
der te vernemen. Hij behoefde geluk
kig niet -van het kastje naar den muur
te loopen.
Hij was zeer bevriend met een dei
inspecteurs, die hem alles tot in de
kleinste bijzonderheden kon vertel
len. Wat Jan verte... had, was waar.
Zwarte Peter of Zwarte Piet zooals
hij in jongenstaal genoemd werd, was
door een voetballer op diefstal be
trapt. Bij huiszoeking van dat veel
belovend jongmensch kwam er wel
een winkeltje van leegc portemon-
naies, horlogekettingen (de horloges
bleken al verkocht tc zijn), enz. enz.
voor den dag.
(Slot volgt).
Aas Allen I
Onze vriendelijke huisgenooten te
Elster raadden ons aan op den terug
weg de mooie stad Dresden aan te
doen. Men zegt, dat Dresden de
mooiste stad van Europa is. Of 't
waar is, weet ik niet, maar wel weet
ik, dat ik nimmer een stad bezocht met
zulke breede straten, zulke prachtige
o .dc. puo wen en zoo'j schitter:,u
de omgeving.
Ik heb in die paar dagen in Dree
den zooveel gezien en daardoor zoo
vel geiioïci:. dat ik er na nog ver
baasd over ken. Doordat we de a-.s
ten waren van een ingenieur, die werk
zaam was in de grootste Dresdensche
Staatsgevangenis, hebben we ün lu
gubere gebouw uiterlijk en gedeelte
lijk innerlijk het eerst bezichtigd.
Het was net een oud kasteel, vooral
wat den voorgevel betrof en dan die
reusachtige binnenplaats, stijf maar
keurig aangelegd. We hebben ook de
plek gezien, waar misdadigers ont
hoofd worden. En ik dacht toen aan
ons eigen vrije landje, waar we al
jaren geleden met zoo iets hadden af
gedaan. Dit huis van ellende ligt in
oen rustige, stille omgeving. Toen we
op de binnenplaats opkeken naar die
vele getraliede ruitje», dachten we
aan die ruim 300 monschen, beroofd
van hun vrijheid. En ik moet jullie
eerlijk zeggen, dat ik blij was weer in
het volle stadsgewoel te zijn. In de
hoofdstraat, de Pragerstrasse, wel
tweemaal zoo breed als onze Groote
Houtstraat, stuwde het volle men-
schenleven weer op ons aan. Daar
achter verhief zich do toren van het
Raadhuis. Het aantal ramen in dit
reuzegebouw loopt in dc honderden.
Bij het raadhuis is de groote Alt-
markt met het Sedan-monument. Al
les winkel of Café.
Vandaar zijn we getramd naar het
Schloss, waar de Saksische vorsten
vroeger verblijf hielden.
De le étage, 1ste Stock zeggen de
DuitscherB is een waar museum van
schatten. Al deze schatten waren
eenmaal het eigendom van de vorsten
en vorstinnen uit het Wettmer-huïs.
Ik heb nog nooit zooveel moois, zoo
veel kostbaars bij elkaar gezien. Er
was b.v. oen kamer, waar niets dan
ivoren voorwerpen waren.
i Prachtige ivoren beelden, tafels,
sieraden, bekers. Honderden en hon
derden voorwerpen, die zeker dui
zenden waard waren. Dan was er c-en
kamer van edelgesteenten, van kris
tal, van zilver. We hebben huisalta
ren gezien van het zuiverste goud, af
gezet met paarlen cn edelgesteenten,
't Was sprookjesachtig, om van tc
duizelen.
Toen we weer iQ de vrije lucht wa
ren, keken w elkaar eeDs aan, of wij
hot werkelijk waren en of alles geen
droom was gowcest. Vlak over het
Schloss is de Katholieke hoofdkerk.
Boven op die kerk zijn 59 beelden go-
groepeerd. Een schitterende aanblik.
We hebben ook van binnen een kijk
je genomen, maar we moesten erken
nen dat de Dom te Keulen vooral in
wendig het aan schoonheid wint.
(Wordt vervolgd.)
Brievenbus
Brieven san de Redactie va* de Kin-
der-Afdecling moeten gezonden worden
aan Mevr. BLOMBERG—ZEEMAN t.
d. Vmnestraat 21rood.
(In de boa gooien, zonder aanbellen.)
WILLEM III. Hartelijk dank voor
je mooie kaart uit Groningen.
DENAPPELTJE. Blijft het goed
met je gaan? Willem lil is zeker nu
weer thtiis. Wat zal hij veel te ver-
teilen hebben gehad.
W. v. d. L. 'k Vond het leuk
weer eens wat van je te hooren. Do
brief aan allen is natuurlijk ook voor
jou bestemd. Ik heb getracht jullie
een kijkje te geven in Bad-Elster. Je
vindt het zeker wel gezellig, dat groot
moeder lij jullie is gekomen. Groot
moeders brengen meestal zooveel ge
zelligheid mee. Zeg jongen, schrijf me
vooral niet onder kantoortijd. Je .zult
zelf hoop ik inzien, dat zoo iets niet
mag. Prettig voor je, dat de a.s.
nieuwe broer in je smaak valt. Het
ga je goed in Ede.
TIEKIE EN PIENE. Zoo boe-
melaarstcrs ook weer boven water?
Ja, ik heb m de courant gelezen, dat
Schoten zoo aan het fuiven is ge
weest. Dnt was een mooi yaeantie-
afschcidsfeest. Doe je al 7 jaar mee
aan de Rubriek Dat is een heele
tijd. Als straks de kinderschoenen
beginnen te knellen, staat de brieven- I
bus toch altijd voor je open.
HET TRIO. Het deed me natuur-
llijk veel genoegen, dat mijn oude
Trio weer eens wat van zich hooren
liet. Prettig dat jullie toch ook va
cantia hebben gehad. Die Janna is
wel aan het zwieren geweest. Waar
staat die nieuwe zaak? Jullie zijn ze
ker alle drie met fri6schen moed aan
je bezigheden begor_en. Ik vind het
kranig, dat je nog zooveel geld van dc
reis hebt overgehouden. Daar kon
dat snoeperijtje dus wel op overschie
ten.
VERPLEEGSTERTJE. Jc kaan
werd me uit Duitschland opgestuurd.
Wel bedankt er voor. Gaat het je allen
goed?
RIJSTEPIKKERTJE dank ik harte
lijk voor de mooie kaart uil Port-Saïd.
ie al met verlangen naar een grooten
°r\VOELWATER. Dus je hebt het er
de laatste dagen van je vacantie nog
r eens heerlijk van genomen. Of je I
gelijk bad. Is de hondenbeet weer ge
nezen? Dat had wel eens leelijfcer af
kunnen loopen. Fijn, dat je weer gym
nastiek mag meedoen.
A. P. M. Ik kan me zc-o begrij
pen, dat u een verzuchting slaakt, nu do
vacantie achter den rug is. Knap van
Wout, dat hij ook nog de pooien ge-
teekend heeft. Van Lien was net ook
goed.
ORNATES. Hoe gaat het nu met
Chris? Vervelend voor hem, dat hij last
van malaria-koorts 'heeft gebad. Ik
hoop maar, dat het zich niet meer heeft
herhaald. Ben jc Zondag n-jg naar hei
Gasthuis geweest? En hoe was het met
den patient? 't Was zeker wel een kleine
teleurstelling, dat zus nog niet thuis
kwam.
VRIENDINNETJE. Is tante nog
bij jullie? Heeft moeder Antjc nog ge
haald? Kan zc weer flink loopen?
AFRIKAANTJE. Jammer, dat je
wedstrijdwerk is mislukt. Jc fiets krijgt
zeker nog niet veel rust. Geniet nog
nog maar heerlijk van den nazomer.
PAUWTJE. Kon je in de buurt
geen andere Rubriek krijgen? Heb jc in
Haarlem prettig Koninginne-fecst ge
vierd? Dat ïste raadsel is zoo erg be
kend en de beide andere hebben al eens
in de Rubriek gestaan.
VEULEN. Hoe bevalt het op school?
Heeft Molly veel genoten in Bergen? En
hoe was het ;n Kraantje Lek? De
Blinken afgerold? Wie was hei eerst bal
neden? Blijft dal Oostenrijksche meisje
nog ccn poosje bij jullie?
PRINSES MYRRHA. Ook weïr
op honk? Jc hebt het daar in Utrecht
maar heerlijk gehad. En wat was dat eca
prachtige optocht. Dc omstreken zijn
ook mooi, hc? Heb je nog een bos hei
mee naar huis genomeja?
W. BLOMBERG—ZEEMAN.
Haarlem, 6 September 1920*
v. d, Vinnestraat 21 rood.-
Uit de Omstreken
SCHOTEN.
CEMEENTERAAD.
Dinsdagmiddag vergaderde do Go*
nioentcraad onder voorzitterschap van
den heer Wolff.
Nadut de geloofsbrieven van het
nieuw in komend lid, den hoer Lmans
aren onderzocht en in orde Levon-
<ten, werd tot zijne toelating beslo
ten. Daarna werden de afdeelingen
van den raad opnieuw samengesteld.
Vóór dat tot de benoeming van de
iinmissiën van bijstand werd over
gegaan verzocht mevr, M u 11 11 i k-
Vastenboudt .baar niet in de
coinmissién te benoemen, daar het,
zooals zij zoicle, vaststaande is, dat zij
binnen afzienbaren tijd dc gemeente
gaat verlaten.
Nadat de commission waren s.u'im-
gosteld werd een aanlmveling voor
leden van het college van zetters vo r
's Rijks directe belastingen opge
hakt. Aan de beurt van aftreding
waren de heeren Hooij, Verkooij en
Boxs.
De aanbeveling werd aldus opge
maakt: 1. Algra en Loerakker, 2.
Klein en mevr. Weber-GroeneveM. 3.
Boxs en Wezel.
Verschillende ontheffingen van de
Bouwverordening werden verleend.
Het voorstel van B. en \V. tot ct
geven van namen aan straten werd
aangenomen in dien zin gewijzigd ,',at
dn straat loopende van den IL-ks-
straatwog in het verlengde van de
Zaanenlaan tot het.Spaarneniet Zau-
nenlaan, maar Zaancnstraat -verd
gedoopt.
Benoemd werden als leden den com
missie van onderzoek van de gemeen-
terekening over 1921 de leden Wezel,
Klein en Jansen.
Het voorstel van B. en W. inzake
vaststelling eener verordening op dc
vleeschkeuring en het aangaan eener
overoenkomst met Haarlem aangaan
de de vleeschkeuring werd aangmo-
rnen.
Het voorstel van B. en W. tot wij
ziging der verordening op de wegen
belasting werd aangenomen.
Aangenomen werd het voorstel van
B. cn W. tot wijziging van den ver
koopprijs van bet bouwterrein achter
de voormalige school A.
Aangenomen werd hei voorstel van
en W. om afwijzend le beschikken
op een verzoek van hi-t bestuur der
R.-K. bijzondere school aan de Kei li-
laan om gelden voor de tionsci.af'lng
van eenige schoolmeuhelen.
Hét voorstel van B. en W'. om aan
hét bestuur der bijzondere school aan
de Kerklaan de jaarwedde van een
onderwijzer te vergoeden lokte eenig
debat uit.
De heer Klein wilde coist af
wachten welke uitlegging de nieuwe
regeering aan de wet zal geven.
De Voorzitter oordee'dc dat
daar de stukken in orde zijn, het voor-
stel.van B. en W. kan werden aange
nomen.
Een voorstel van den heer- Klein
n het agendapunt aan te houden tot
de volgende vergadering werd t-uit
genomen met 65 stemmen. Te een
stemden dc leden Jansen. Van Schie,
Loerakker, Algra en Wolff!
B. en W. stelden voor naar aanlei
ding van een opmerking van Ged. Staten
nader te bepalen, dat de afiossingster-
lijn van de geldleening van 41500,
waartoe bij raadsbesluit van 15 Dec. 1921
is besloten, 5 jaar zal zijn.
Bij dit punt protesteerde de heer
1 e i n er tegen dat Ged. Staten voort
durend maar aangeven hoe in Schoten
moet worden geregeerd. Tbans wordt
de bevolking van Schoten me: dezen af-
dossicgstermija weder op lasten gestcH.-
Daarna werd het voorstel van ii. ca
W. aangenomen.
W. stelden voor in te trekken
het raadsbesluit tot splitsing van de
openbare scholen A en B en dat in het
financieel belang der gemeente. Hun is
gebleken, dat de Regeering in-bcginscl
bereid is dan een hoogere bijdrage in de
kosten van het lager onderwijs tc vcr-
lecncn.
Aldus besloten.
Voorgesteld werd
Op een adres van den Ned. R.-K. Po
litiebond, om een subsidie voor dc in
standhouding van een politieschool af
wijzend te beschikkenop een adres
van J. Smit, om de kosten van huisves
ting tc Amsterdam te betalen voor zijn
zoontje, dat de school voor slechtliooicn-
den aldaar wil bezoeken, afwijzend te
beschikken; een verzoek van den Haar-
lemschen Bond van R.-K. Jongend-Pa
tronaten om een subsidie van ƒ655, -c
behandelen bij de bcgrooting; een ver
zoek van het Burgerlijk Armbestuur om
het verleende subsidie met 16.0^0 ia
'crboogen, ia handen tc stellen van B<
en W. om advies.
Aldus besloten.
B. cn W. hadden medegedeeld, dat ter
inzage is gelegd het antwoord op do
vragen van den heer P. Boxs, inzake he:
beleid van B. en W. en het antwoord op
de vragen van de heeren Jan;cn ca
Klein inzake de aanvraag der Vcrceni-
ging voor scholen met den Bijbel om
gelden voor den bouw cener bijzondere
school.
Feuilleton
(Naar ii e t, Engelsch.van
W. W. JACOBS).
2)
„Nou, knip meteen m'n haar maar,
ik ben hier nou toch", zei Gibbs, na
dat hij zichzelf goed bekeken had.
„E11 ook 't haar wasschen, me
neer?" zei do bediende.
„Ga jo gang maax", zei Gibbs en
deed net of hij dc nijdige protesten
van zijn geldschieters niet hoorde.
„Wat is er?"
Half angstig, haJf verbaasd, liet hij
de bediende zijn gang gaan en toen
hij woer met zijn vrienden op straat
stond, zei hij dat hij zich wel tien
pond lichter voelde. Deze mededeeüng
werd met diep stilzwijgen ontvangen
en na een poosje gezocht te hebben
vonden zc een rustige herberg, en
gingen in een hoekje hun zaak nog
eens rustig bepraten.
„Hier, .daar kun jo wel voorloonig
hiee toe", zei Kldd, nadat Brown en
hij ieder wat geld gegeven hadden.
En donk er om, het gaat vnn jouw
aandeel af."
Gibbs knikte. „Als jullie mo noodig
hebt kun je mo hier eiken avond vin
den", zei hij. ,,'t Bier ia hier best. Nou
moesten jullie maar naar moeder dc
vrouw toegaan".
De twee vrienden vertrokken en
toen zc bij de woning van. juffrouw
Gibbs kwamen vonden ze daar lot
hun groote vreugde al een heile 1
zameling mensohen buiten de deur.
Het was duidelijk dat het vreeseüjke
nieuws haar al was meegedeeld en
toen zo zich een weg door de menigte
gebaand hadden, vonden ze de we
duwe boven met een vochtige zak
doek in haar hand, omringd door
hulpvaardige vrienden. Met bevende
stem bedankte ze Kidd nog voor zijn
heldhaftige poging om haar man te
redden.
„Hij is nog niet droog, zei Brown.
„Ik heb gedaan wat ik kon", zei
Kidd. „Arme Joe. Nooit hebben we
zoo'n besten kameraad gehad, nooit!"
„Hij was altijd bereid om te hel
pen als er iemand in moeilijkhedon
verkeerd©", zei Brown en keek eens
rond.
„Ja, ja", zei een stem.
„En nu zullen wij hèrn Helpen", zei
Kidd met nadruk. „Voor hem zelf
kunnen wo wel niets moer doen, do
stumper, maar wo kunnen probeeren
om nog iets te doen voor haar die zoo
treurig is achter gebleven".
Hij liep langzaam naar dc 'deur,
vergezeld van Brown, en wenkte Ccn
paar andere mannen dat ze hem
moesten volgen. Qpdcr zijn aanvoe
ring liep langzamerhand een steeds
groeiende menigte naar do Roodc
Leeuw.
Dp eerstvolgende drie of vier dagen
werkten de twee vrienden zoo hard
ze maar konden. Kaarten, waarop
stond dat er een inzameling gehou
den zou worden in de Roode Leeuw
ten behoeve van de weduwe van wij
len Joseph Gibbs, werden overal uit
gedeeld en aan iedereen vertelden ze
verhaten waaruit blijken moest welk
eon prachtig karakter de verongelukte
had gehad. De menschen uit de buurt
kwamen helaas te laat tot het besef
welk een vriendelijke en edele natuur
er in hun midden gewoond had.
En aan den overkant van de rivier
genoot Gibbs van het enthousiasme
van zijn vrienden, maar dat hij voort
durend, door zijn ijde!heid gedreven,
het verlangen te kennen gaf cr bij te
willen zijn, bezorgde bun veel moeite
en ergernis. Toen hij voorstelde zijn
gezicht zwart te maken en voor het
goede doel op te treden als een ne
ger-liedjeszanger, moest Kidd raar
buiten gebracht worden en daar blij
ven tot hij in fatsoenlijk Engelsch
kon praten.
„Het geeft liem veel te veel verbeel
ding van zichzelf", zei Brown terwijl
ze naar huis liepen. „Hij geeft te veel
geld uit, maar' nu zal het niet lang
meer duren."
„Hij noemt het er van, terwijl wij
ons vooa' hem doodwerken," bromde
Kidd- „Hij hooft er nog nooit zoo goed
en zoo dik uitgezien. Eigenlijk moest
liij niet evenveel van de opbrengst
krijgen als wij, hij doet er niks voor".
Zijn humeur bleef steeds slecht tot
op den avond van de inzameling die
een som opbracht ver boven de ver
wachtingen van de twee vrienden,
betgeen voornamelijk te danken was
aan de tegenwoordigheid - van een
visohhandelaar, die dien dag veel ge
wonnen had bij een weddenschap.
Do vischliandelaar begon met vijf
tig gutden en de omstanders waren
stomverbaasd, maar wilden na dit be
gin ook hun beste beentje voor zetten.
Het totale bedrag was aan het eind
van den avond driehonderd-vijf-et:-
zeiventig gulden.
„Ruim honderdtwintig gulden elk!"
zei Kidd verrukt toen hij zijn bond
genoot goeden nacht zei. "t Is haast
te mooi om waar te zijn".
Den volgenden dag ging de tijd hen
veel te langzaam maar eindelijk toch
was het work af gel 00 pon en gingen
Brown on Kidd een paar meter achter
elkaar de lange brug over. Gibbs zat
weer in hetzelfde hoekje in dezelfde
herberg cn in plaats dat hij blij was
met het, mooie resultaat, begon liij
te mopperen dat zc veel nieor gekre
gen zouden hebben als hij er zich
maar mee had kunnen bemoeicnc
,,'t Is de moeite waard als je re
kent wat ik er voor heb moeten Joon"
zei hij hoofdschuddend. „Het is hier
vreeseiijk saai voor mij alleen. En als
jullie ieder een derde krijgt en dan
nog wat ik je schuldig ben, nou, dan
blijft or bijna niets over.
„Hou je iu,ond", zei Kidd, terwijl
liij hem nijdig aankeek. „Ga eerst
maar eens met ons me© naar den
overkant".
„Waarom?" vroeg Gibbs.
„We zullen je vrouw het heugelijke
nieuws gaan vertellen dat jc nog
leeft voor ze begint met geld uil te
en dut niet van haar is", zei Kidd.
Ën jij moet in de buurt blijven, voor
't geval dat ze ons niet gelooft".
„Nou, voorzichtig an hoor", zei dc
liefhebbende echtgenoot. „Oppassen
dat ze niet gaat gillen of zoo iets. Ik
ken haar beter dan jullie en ik raau
je aan om 't kalmpjes aan te leg
gen".
Hij liep met bon mee en stemde cr
na ocnig tegenstribbelen in toe
een bril op to zetten waarnaar Kidd's
schoonmoeder al sinds acht uur 'smor-
gens liep te zoeken.
.Blijf jij hier nou maar een mi
nuut of tien wachten", zei Kidd toen
ze op een bepaald punt gekojnen wn
ren, „en volg ons dan. Als je voorbi
een lantaarnpaal komt, moet Je jc
zakdoek voor je mond houden. En
wacht maar op den hoek van jc straat
op ons tot we je komen liaten".
Brown en hij liepen met versnelden
..as een eind door en gingen het,
laatste eind heel langzaam loopen tot
ze bij dc deur van juffrouw Gibbs
kwamen. Tot liun groote vreugde was
ze allowi en zc bedankte hen heel har
telijk voor alles wat ze voor haar go-
daan hadden.
,,Ik heb nog wel meer voor dien ar
en Joe over", zei Brown.
„Hebben hebben ze hem nog niet
gevonden?" zei de weduwe.
Kidd schudde het hoofd. „Ik denk
niet dat zc hem vinden zullen zei
hij langzaam.
.,'t Was net eb hè", zei Brown
cn bedierf Kidd's plannetje met die
opmerking.
„In ieder geval is hij er nu heter
aan toe", zei juffrouw Gibbs. „Geen
getob over gebrek aan werk, geen zor
gen. geen pijn".
„Ja, maar begon Kidd.
„Ik zou hem niet meer terug v. en-
schen", zei juffrouw Gibbs, „hij heeft
het nu veel beter".
„Maar als hij nu eens terug wilde»
komen?" zei Kidd weer met een nieu
we poging om haar voor tc bereiden.
„Om samen met u van 't geld te
fiteeren", zei Brown, zonder acht te
slaan op de woedende blikken va?
I zijn vriend.
Juffrouw Gibbs keek verbaasd.
I (Wordt vervolgd)*
