Stadsnieuws
Muziek
Bet Tooneel
De Journaliste
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 26 SEPTEMBER 1922 TWEEDE BLAD
Heomsiead&cha Brieven.
Is de uitvoerder vun de wet ver
plicht, dc wetten die hij uitvoeren
pioet zeJf ua te leven - De vraag
(klinkt raai' eii loopt dan ook niet
hierover, of justitie en politie zelf
ongestraft kwaad mogen bedrijven
{iedereen weet wel van niet) maué
raakt alleen het feit, dat de politie ie
Heemstede des avonds rijdt zonder
licht. Mogelijk kunnen daardoor
boosdoeners beter betrapt worden,
maar met een behoorlijk licht geven-
den lantaarn worden ze verdreven en
pat is ook wat waard. Bovendien
lals vandaag of morgen een botsing
plaats heeft lusschon een wielrijder
met licht en een politieman zonder
licht, hoe zal dan de politie van <Ib
zen laatste tegenover don rechter
zijn? Het antwoord is niet. moeilijk le
geven. Daarbij maakt het zien van
een onvorlichten politieagent een bur
ger kribbig omdat wetten en verorde
ningen behooren to gelden voor allen
zonder onderscheid.
Vroeger heete het: a'lemaal op de
■fiets, nu moet de leus zijn: allemaal
'net een licht'
n,c.. a-: ue gciuiiaarlemsche
forensen die van onzen geineenie-ont-
\anger een derde gedecjte van zijn
belasting terug krijgt, heeft mij ver
teld, uai het zóu nfaar van zeli niet
gaat. De fiscus vordert eenmaal snel
ler in, dan hij terugbetaalt. Zoo js
ss'n aard en wezen. Maar toen uan
mijn kennis bericht had, dat hij hel
te veel betaalde p e r s o o n 1 ij k
moest komen terughalen (een particu
lier zou liet teruggestuurd nebben)
itoen was er ook nog de vootrw,aai de
aan verbonden, dat het gequi teerde
forensenbiljet bij de uitbetaling moest"
worden meegebracht.
Dit is nu gemakkelijk gezegd, maar
minder gemakkelijk gedaan. Mijn
kennis namelijk had zijn forensenbil-
jet over dat jaar nog niet betaald.
En omdat je niet alleen het bedrag
moet terughalen, maar dat op een
bepaalden dag cn een bepaald uur
doen, lieeft de arme man zijn kans
laten voorbijgaan en wacht nu af
de dingen, die komen zullen.
Waarschijnlijk komt er nu een
waarschuwing (voor een dubbeltje)
en daarna een aanmaning (voor een
kwartje) om het tc veel betaalde te
kofnen terughalen op den zoo- en zoo-
veelstcn, des morgens tusschen elf
uur en kwart over elven. En voldoet
hij ook daaraan niet, dan volgt er,
naa- ik vermoed, een hevel tot inhech
tenisneming wegens noodzakelijke te
rugbetaling.
Maar zooeven vemconi ik, dat het
.vertoonen van het gequi teerde foren
senbiljet niet meer noodig is. De ont
vanger heeft zijn hand over zijn ihairt
Igestreken, hij verlangt niet eeiis, dat
je twee getuigen mee brengt, om tc
verklaren, dat je het lieusch bént.
■Zoo is dus het geld terug te krijgen
zonder meer. En wie aangesloten is
bij den post-chèque- en girodienst,
kan hef. b-.V - overgeschre
ven krijger?
IJ- u 4 i ui .1 doorgetrokken
tot den GUpperweg, maar daarmee is
nog niet iedereen gebaat, de reizigers
van de Zuid, van Bennebroek, Hillc-
igoin, Lisse en Sassenheim zijn er
zelfs s'echter aan toe. Vroeger, als ze
aan de Camplaan kwamen en een mi
nuut of wat moesten, wachten op een
wagen van de electrische, dan kon-
pen zij schuilen in het monumentale
wachthuisje, dat do Maatschappij
Jdaar gebouwd had. Aan 't nieuwe
eindpunt evenwel is geen enkele be
schutting te vinden, het eenige af
dak teglen den regen is er je eigen
neus en dan nog alleen wanneer die
,van een kloek model is. Dit is niet
gezellig, in 't algemeen is het nieuwe
eindpunt wat woostijnig', zoodat de
stoomtrammenechen met innig ver
langen uitzien naar een wachthuisje
en verwonderd vragen, waarom dot er
niet zijn ken op 't zelfde oogenblik,
dar de lijn doorgetrokken werd.
Misschien zal iemand beweren, dat
bet gebouwtje van de Camplaan best
op een morgen kan worden overge
bracht maar in de eerste plaats gaat
dat maar niet, nl9of je een hoop zand
•van de eene naar de andere plek
kruit en in de tweede plaats moet dit
gebouwtje voor andere, grootere din
ges bestemd zijn: als er gekroon
de hoofden met de tram gaan
df zooiets ik weet het niet
zoo precies. Dc tramdirectïe die
Voor ons zorgt, als een vader (een
«lectrischö vader) zal 'dus er zeken
niet lerg mee wachten om aan de
mensc.h.en van do' Zuid een behoorlijk
onderdak te verschaffen. Bij 'do lie
vig; regens van de laatste welcen
moet het voorgekomen zijn dat een
twaalfjarige jongen uit Lbxerbroek,
zekere iJ. L., ui wachtend op dc
elecirische zoo doornat werd, uat hij
ivoii den vasten in den vloeibaren
vorm dreigde over te guau en eerst
na een langdurige geneeskundige be
handeling te Haarlem tot zijn norma
le wezen terugkeerde.
lu onzen Raad is nog altijd de ge
woon;©, om de ingekomen stukken
tc behandelen aan het einde van üe
vergadering. Dn kan. Alles kan. Je
kunt /.e ook in liet midden van de
vergadering hespreken. Maar prac-
tisoh is het niet, om de eenvoudige
reden, dat er vaak dingen bij zijn,
die behooren hij een van de agenda
punten. De soep wordt hij een feest
maal immers ook niet na de visch
en zeker nooit na het ijs gebruikt.
In de voorlaatste vergadering heb
ben do stemmen gestaakt over ce
vraag, wanneer het adres van de
Heenistoedsche slagers over de aan
sluiting van de gemeente bij het
Ilaarlemsche slachthuis zou worden
behandeld. En daar staking van stem
men meebrengt, dat het onderwerp
in de volgende vergadering weer aan
de orde komt, geschiedde dat in de
laatste bijeenkomst en werd beslo
ten, liet adres in 't geheel niet te be
handelen.
Natuurlijk beduidt zoo'n beslissing
niemendai. Dé argumenten van roo'n
verzoekschrift kunnen evengoed door
oen liandigen spreker te berde wor
den gebracht, als hij maar niet zegt,
dut zij daaruit afkomstig zijn. Kan
hij ze niet tegelijkertijd zelf ontdekt
hebben? Alzoo geschiedde dan ook en
ten slotte werd de beslissing om zich
bij Haarlem aan te sluiten, weer in
getrokken. Er is namelijk een nieuw
gezichtspunt ontslaan, namelijk dat
de Haarlemsche keurmeesters ook in
de slagerijen te Heemstede zelf de
keuring kunnen doen, zoodat de sla
gers bevrijd ziin van de reizen naar
het Haarlemsche slachthuis, waatte
gen zij zoo opzagen. B. en W. heb
ben de zaak opnieuw in handen; om
er praeadvies over uit te brengen.
Men zal, als naar gewoonte, wel ver
zuimen om' Hendrik van Heemstede
tot dio bijeenkomst uit te noodigen
(hoe is 't mogelijk!) anders zou hij
met gepaste bescheidenheid aan een
van de wethouders vragen „hoe "vindt
u dat nou dokter'? .Tuist .door den
afval van de slagerijen worden im
mers de openbare wateren wel ver
ontreinigd, zoonis we kunnen z.en
uan de Zandvaart!"
In de vorige vergadering klaarde
het Raadslid Tromp er zoo over dat
er voor de kinderen uit het noorden
van Heemstede niets gedaan werd
ten opzichte van ilen Koninginne
dag. Er is intusschen gebleken, dat,
wanneer de «hoofden van de Haar
lemsche scholen die zij bezoeken,
niets deden, dit gold vocn' al de kin
deren, zoodat de klacht niet erg ge
grond was. Maar in de laatste Raads
vergadering ïs niemand daarop te
ruggekomen.
Anders valt er over de Raadsbijeen-
komst weinig te zeggen. Sinds die
vergaderingen regelmatig worden
gehouden, zijn natuurlijk de agen
da's niet altijd even belangrijk.
In de gemeente viel ook overigens
weinig voor. Er worden huizen ge
bouwd, soms in opdracht, soms op
speculatie en wat middenstandswo-
rdngen aangaat is er vooKoopig geen
gevaar, dat iemand in Heemstede
dakloos behoeft te zijn. Na mijn laat
ste klacht (ik wil niet zeggen: door)
zijn de voetpaden in de gemeente na
gezien en opgeknapt, maar met de
afscheidingen is hot hier en daar nog
lang niet fraai. Een nauwkeurige in
spectie van ijzeren hekken en prik
keldraad zal zijn nut wel opleveren.
Het komt meermalen voor. dat -/rou
wen en meisjes haar kleeren scheu
ren aan een stuk losgeraakt prikkel
draad. dat verraderlijk over der.
grond kronkelt, wachtende op zi;n
argelooze prooi-
Wie in het dorp loopt té wandelen
ziet met genoegen, dat de muur van
het. nieuwe postkantoor al lioven de
schutting uitkomt. Hij hoort allicht,
da' de zwemvijver den 30sfen dicht
gaat voor zijn winterslaap en merkt
met waardeering aan den Bronstee-
weg het reclamebord op van een tuin
man, die zijn liefde voor het vak uil-
spreekt in deze dichterlijke termen:
ZEGT HET MET BLOEMENI
Wel ja, waarom niet? Zegt "t met bloe
men. Liever dan met vloeken, zooals
bij onze buren te Aalsmeer schijnt
t.o geschieden anders zouden zij er
geen verordening tegen gemaakt heb
ben.
Rubriek voor Vrouwen.
„ONDER DE DAM!AATJES".
Kunst een vrouwelijk be
roep. Het huisje ondor de
Croote Kerk, Batikken.
Met kumt is het tegenwoordig een
moeilijk iets: veel branches ervan zou
den voor vrouwen en meisjes zoo'n
geschikt bestaan opleveren maar de
tijden zijn moeilijk. Veel meisjes die
door de malaise geen betrekking
kunnen krijgen, zouden zidi mis
schien heel. goed kunnen bekwamen,
als zij artistiek gevoel en goeden
smaak hadden, in kusninaaldwerk
o; iets dergelijks, maar de malaise
is nu eenmaal algemeen, dus ook
daarin wel.
Want dat er voor vrouwen vee' to
doen is op dit gebied, bewijst „Onder
de Daniiaatjes", dat gevestigd is ih
een der beleende huisjes onder de
kerk, aan de Groenmarkt no. 11.
Zoo'n aardig oud gebouwtje leent
zi.ch hij uitstek goed voor het verkoo-
pen van artistieke voorwerpen, cn
lv ij kunnen er ons dan ook veel beter
een dergelijke uilstalling in voorstel
len, dan een winkel van electrische
artikelen. De lage balkenzoldcring,
de ruitjes-ramen, en het mooie
schouwtje vormen een zeer geschikte
entourage voor de kunstvoorwerpen
die de dames Boukje Telles, Rie van
Leeuwen, To Uoorda van Eysinga en
Tacq. de Petit daar hebben uitge
stald. Wat er tc zien en ije koop it.,
hebben de dames allen zelf ontworpen
en uitgevoerd, wat er natuurlijk een
speciaal cachet aan geeft. Mej. Jelles
bepaalt zich tot de handwerken de
drie andere dames houden zich bezig
met het tegenwoordig zoo in trek zijn
de batikwerk. Maar ook anderen, die
zich aanmelden en die iets werkelijk
moois gemaakt hebben naar eigen
ontwerp, kunnen er hun werk ten
toonstellen en verkoop en. Van hand
iw,erken zogen wij wol en zij op Meu
ren, kantwerk, trivolité, dan het ger
batikte goed, slójd-werk, houtsneden,
aqu.orellen, schilderijen, en dan nog
het kinderspeelgoed van stof, dat me
nigeen wel uitgestald gezien zal heb
ben in de dahliaweek, toen clczfö
origin eel e dieren, een paar konijnen,
leen kangeroo, een muis en eenj kat,
's avonds verlicht waren.
Mevrouw Wille-Vogel, die ook
handwerken maakt, zoowel Engelsch
borduurwerk als liet gekleurde, hoeft
dit speelgoed ontworpen en uitge
voerd, en menig kinu zal verrukt zijn
bijboorbeeld mei zoo'n groot stevig ko
nijn met een schortje voor: 't beest
schijnt zoo weggewandeld te zijn uit
een kinderprentenboek.
Maar daarnaast zien wij er ook
het prachtige kantwerk van mej. Van
IJsselstein, en dat dit fijne hand
werk ook in zwart, met wit heel mooi
kan zijn, blijkt uit de boordversicring
voor een stemmige japon, die ge
heel in zwart iis met hier en daar een
bescheiden puntje wit.
Trivolité leent zich toch bij uitstek
goed voor zakdoekjes: met heel fijn
D. M. C. gemerkt, maakt het een zeer
mooi effect en doet in teerheid niet
voor het kantwerk onder.
Maar bij al dat wit komen de ge
kleurde handwerken mooi uit on
naast die van mevrouw Wille-Vogel
en mej. Telles, vinden wij er ook v an
mej. Lena Stokhuyzen: daariusschen
slaat weer een figuurtje in brons van
ijzerdraad, de wand wordt versierd
door houtsneden, aquarellen, maar
ook de gebatikte voorwerpen bren
gen hun VTOolijken toon er in. Na
tuurlijk zijn er de gebruikelijke thee-
mutsen, taschjes en zakdoeken, nu.ar
ook alleraardigst is het ontwerp van
Rie van Leeuwen voor een lapje dat
dienen kan ter afsluiting van liet
raampje in de voordeur. Nu de smaak
voor vitrage in huis zooveel minder
wordt en menigeen ook in liet raam
pje van de voordeur geen wit glas
gordijntje meer wil hebben, is het
vaak nioedlijlt, wat er dan eigenlijk
wel voor te vinden is. En dan staat
zoo'n gebatikt lapje alleraardigst.
Het batikken' kan op zij, op ka
toen of od fluweel eebeuren en „On
der de Damiaatjes" heeft dan ook
van beide voorraad. Wie bovendien
iets speciaals zoekt, kan dit in In
stelling geven en het precies krijgen
naar kleur of model waarin het ge-
wenscht is. Twee weken wordt voor
zoo'n bestelling gerekend en dat dit
niet lang is voor het werk en het ge
duld dat batikken vereischt, zal blij
ken wanneer ik vertel hoe moeilijk
deze kunst is. Mej. de Petit was zoo
vriendelijk er het een en ander van
te vertellen en te laten zien.
Wat iedereen altijd dadelijk van
gebatikte voorwerpen opvalt, is, dat
zij min of meer „geaderd" zijn: deze
adertjes ontstaan hij het werken,
worden eigenlijk als een afwijking
beschouwd, maar zijn-zoo onoverko
melijk en daarbij ook zoo typisch, dat
zij langzamerhand onmisbaar cr bij
zijn geworden.
Om 1© beginnen wordt het patroon
natuurlijk ontworpen en op het lap
je zij of katoen overgebracht. Dit
Japje is bijna altüd wit. een enkelen
keer in een andere lichte tint. Vraagt
het patroon nu ook witte plekjes, dan
worden deze eerst met gewone, ver
warmde bijenwas volgegoten. Dit vol
gieten gaat door middel van oen tjan-
ting. een klein bakje raet een zeer
smal lang tuitje er aan, waardoor de
was langzaam op het, op een raam
gespannen lapje druppelt. Is de was
aan beide zijden goed door en door
gekropen, dan wordt het lapje in een
erfbad gedaan van een speciale ba
tik-verfsoort en zoo krijgt liet de
hoofdkleur. Is het lapje nu droog,
dan worden de partijen die deze kleur
moeten behouden, ook met was vol
gegoten aan beide kanten en het
lapje in het volgende v erfbad gedaan.
Zoo kunnen er eenigo kleuren op aan
gebracht worden, maai- sommige tin
ten verdragen elkaar niet en men
moet dus wel degelijk van deze kku-
-m-menging verstand hebben.
De adertjes, waar wij het over had
den, ontstaan op de volgende wijze:
vooral op stugge stof zooals katoen,
barst de was hij het verven on die
barstjes loopen natuurlijk dadelijk
ook vol verf. Bij zijden stoffen ge
beurt het minder, maar velen vinden
juist die nerfjes zoo aardig, dat zij
de was van te voren bij zij wat deen
barsten. Mag het editor beslist niet,
dan wordt er wel hars door de was
gedaan: dit mengsel wordt wat taaier
en buigt gemakkelijker zonder te
breken.
Tenslotte wordt het lapje in ben
zine uitgewasschen: de was lost li er
in op en het patroon komt te oor-
schijn; wanneer het dan droog is,
wordt het opgestreken en dan komt
het werk natuurlijk op zijn mooist
uit: het is bejiaald een verrassing cm
onder die was het kleurige werk te
voorschijn te zien komen.
Voor degenen die geen vaste hand
hebben, levert deze manier van „was
sen" nog weleans moeilijkheden op:
er bestaat ook wel een stift voor dit
werk, maar deze moet steeds ver
warmd worden in een vlammetje.
Men zal zich wel kunnen voorstel
len, dat het batikken lang niet ge
makkelijk is, afgezien nog van het
feit natuurlijk dat er teekentalent
noodig is voor liet ontwerpen van de
patronen. Want iedere kleur meet
een aparte bewerking ondergaan en
een enkele vergissing kan alles be
derven. En dan kan men wel zoo on
geveer nagaan hoeveel tijd en moeite
dit koöt.
E. E. PEEREBOOM.
EEN NZIUW KOOKBOEKTE.
„Nederlandache Huisvrouwen heb
ben een njeuw kookboek samenge
steld: De Huisvrouw in de keuken,
met meer dan 500 recepten. Het al
gemeen overzicht voor in het boek
vertelt ons wat er al zoo in behan
deld wordt, wat niet veel afwijkt van
de meeste kookboeken. Alleen woedt
hier met tafeldekken en dienen be
gonnen, iets dat eigenlijk ook wel het
meest logische is.
Daarna komen er 540 recepten en
wat menu's, in het P'ransch gesteld,
omdat dit meestal zoo voorkomt. Het
is waar: de Hollandsche taal wil nog
niet ere op de menu's verschijnen,
en soms is het Fransch voor onin-
gowijden een opsomming van sausen
(lie net zoo goed achterwege gelaten
had kunnen worden.
Daarom is het in dit kookboek zeer
praeüsch ,dat achter de recepten der
fijne of Fransche keuken de verta
ling is gezet in het Fransch. waar
van de huisvrouw veel gemak kan
hebben.
Het boekje ziet er keurig uit, heeft
een alphabetischen index en is ge
makkelijk van formaat. Dc anonieme
schrijfster ('t klinkt alsof er heel wat
aan meegewerkt hebben) lieten her
boek uitgeven door A. W. Sijthoff,
Leiden.
E. E. P.
Dubbel M.yiTieakwartet „Euterpe"
Feestconcert in hot Brongebouw.
Het kwartet „Euterpe" herdacht Za
terdag zjjn vyfjarig beslaan met een uit
voering.
Er werd natuurlijk door de feestvier
ders gezongen, en, laat mjj het maar di
rect er bjj voegen, lang niet slecht ge
gen ook, maar het-rióos;e van den av
was toch de aanwezigheid in de zaal
menigvuldige loden uit de z.g. zangers-
wereld, echte liefhebbers van samenzang,
die hiermee een bewijs gaven van har
telijke amacaliteit onder elkaar. Vandaar
de echt gezellige stemming die er heerschte
Eu het bleek ook geen gewoon be
leefdheidsbezoek te z\jn, want vóór het
concert hegon,. kwam er corat nog een
huldiging vanwege bevrieudo kwartetten
en werd er menig warm woord gespro
ken, woorden die vergezeld waren van
stoffelijke bi ijken van waardeering. Zoo
stond de directeur H. Post weldra aar
dig in de bloemetjes, want prachtige
bloemenmanden en een krans werden
naar het podium gedragen. Namen het
i woord vertegenwoordigers der kwartetten1
„Aurora", „Preciosa", „liaurlem.vch Dub
bel Mannonkwartct„Zang door vriend
schap" cn „Inter Nob", terwijl ook nog
molding gemaakt werd van een felicita
tie ingekomen van „Euphonia", Ik
vermeldt deze huldiging bijzonder graag
omdat zj het toewijs geeft van den goe
den toon die er heerscht tusschen onze
Ilaarloiuschc zangliefhebbers, die eikaars,
strev en weten te waardecren, ook n! we
ten ze, dat diezelfde bentgenooten straks
op de conconrcfti ook wee.- hun concur
renten zjjn. Maar het toont dat zij dien
wedijver niet kleinzielig opvatten, wat
ik een verheugend verschijnsel noem, en
ik voeg cr bij: moge het zoo blijven.
De heer H. Post, zelf een dilettant,
heeft het met zijn 2angers een heel eind
gebracht Sn die afgeloopen vijf jaren.
Wat er voor den liefhebber to bereiken
valt, heeft natuurlijk beperkte grenzen,
maar datgene wat mogelijk is met zooveel
ijver, liefde, en laat mj zeggen ook met
aangeboren muzikaliteit volbrengon, ver
dient toch ook wel een pluimpje.
De twee nummers waarmede „Euter-
lozjn bestaan begon, „Vertrouwen" en
„Zondagswijding" van Abt, dienden als
inleiding van de feestuitvoering. Zulke
herinnering op een herdenking als deze,
heeft ook haar waarde.
„Heimattal" van Fr. Wagner en Son-
nennutorgaug" van J. G. Conradi, wa
ren een paar staaltjes uit het huidige
repertoire van het kwartet, en wjjl de
luchtige noot op een feestviering niet
ontbreken mag, kregen wij ook nog het
leuke stutje van Kees van der Linden
„Er was ere is een Dametje". Een uit
voering van „Euterpe" zou echter niet
compleet geweest zijn zonder hun gelief
de „Sur les Remparts", dat kwam cr dus
op den koop toe bij.
„Euterpe" had zich de medewerking
verzekerd vau Mej. A. Wout, een mezzo
sopraan met een zeldzaam mooi natuur
geluid, veel te mooi om onzinnige muziek
te zingen als „Winisehe/van Fr. Ha-
maehcr. Onder bekwame leiding kan nit
deze zangeres iets heel bijzonders groeien.
Bq do vele felicitaties op dozen ge
denkdag, voeg ik volgaarne ook de mjno;
ik wil liopen dat „Euterpe" het beoefe
nen van don kwartetzang met evenveel
liefde en enthousiasme volhoudt, en de
collegialiteit der zangliefhebbers waar
dig blijft.
JOS. DE -KLERK.
H a in let, door de Haghe-
spelers^
Toen Verkade aan 't slot der voor
stelling alken naar voren kwam,
bracht het publiek hem een zeer lan
ge, enthousiaste ovatie. Dit applaus
gold zeker niet alleen den tooneel-
speler; hot was de leider, die toen
door het publiek werd gehuldigd.
Wanneer men de rii der spelenden
van hot programma nagaat treft het.
hoe weinig bekende, namen daarbij
worden aangetroffen. Behalve Van
Dalsnum zou men feitelijk geen enkelen
s t e r k e 11 speler kunnen aanwijzen
En toöli brengt Verkade ons met deze
jonge, gedeeltelijk zwakke spelers een
voorstelling van Hamlet, die voortdu
rend boeit piet alleen, maar die ons
ook nader brengt tot het work. Dank
zij Verkade's deoor-oploasing, wordt
'on 7/' Aa.ndadht -geen oogenblik ge
stoord wij zien het werk als een ge
heel. de groote lijn wordt geen mo
ment onderbroken. En daarnaast de
tailleert hii on als regisseur, èn als
speler prachtig. Verkade deed mij gis
teren als leider aan Willem Mengel
berg denken dezelfde duidelijkheid
en knappe detaiileering, waardoor het.
uitgevoerde werk klaarder en helder
der tot ons komt. Hoe zuiver bijvoor
beeld liet Verkade gisteren in zijn spel
voelen liet peilen der bedoelingen van
Guildcnstem en Rosencrantz en hoe
knap gaf hii de veranderde houding
tegenover hm aan, als liij zekerheid
heeft. En wat werd heel de scène met
de looneclspelers tot in de kleinste fi
nesses schitterend uitgewerkt en tot
oen geweldigen climax opgevoerd
Men vergeet bij zulk een leiding bijna,
dat er ook zwakke spelers onder zijn.
Verkade laat ons de sdhoojiheri1 van
het werk zien, als geheel en hii weet
aan ons telkens weer nieuwe schoon
heden bij Shakespeare te openbaren!
Daarvoor kunnen wij hem niet dank
baar genoeg zijn.
Na mijn kritiek over de opvoering
in Met kan ik nu kort zijn. Na dc vc'-o
wisselingen onder de Haghespelers in
het vorig seizoen, is het gezelschap
thans vrii stabiel. In de rolbezetting
is aan ook niet veel verandering ge
bracht. Job. «'e Meester e peelde tbaus
Horatio en hii trof mij door zijn mooi
geluid en warmen toon. Van Dalsum
gaf als de koning zeer sterk spelin <le
scène in dc bidkamer zou een weinig
tempering niet geschaad hebben. De
vrouwen vormen wel het „zwakke
deel" van de Haghespelers! Een ver
sterking van de rollen der koningin
en van Ophelia zou het geheel ten
goede komen. Maar laten wij tevreden
zijn met wat ons werd geschonken
Verikade heeft one Shakespeare weer
in al zijn grootheid la-ten xi«n! Zonke
mooie avonden hebben wij maar zei
den in het seizoen.
J. B. SCHUIL
ZUSTER BETJE.
Zooals wij reeds gemeld hebben za)
Zuster Betje van het Diaconeseenhui»
deftiger gezegd: incj. E. T. Aafjei
die benoemd is tot Besturende Zu&
tor van het Diaconeescnhuis te llil-
vers urn, a.s. Woensdag 'e middags te
drie uur aan belangstellenden gele
genheid geven, afscheid van haar te
nemen. Verder zal „hot Huis" op dien
dag natuurlijk ook haar vaarwel zeg
gen, maar dit geschiedt in intiemen
kring.
81 Augustus werkte Zuster Betje
voor het laatst in het Diaconessenhuis
den dag daarna aanvaardde zij reeds
haar functie in Hilversum. Tot nu
toe reisde zij heen en weer, maar nu
gaat zij dan voorgoed Haarlem ver
laten.
Zuster Betje Aafjes is met sterke
banden aan het Haarlemsche Diaco
nessen-huis gebonden. Haar „leertijd"
bracht zij er door (van 1894 tot 1890),
toen werd zij wijkzuster in de wijk
ivan JDs. Veen en bleef dat tot 1898,
waarna zij hoofdzuster van de inan-
nenafdeeling van het Diaoonesscn-
liuis was tot 1900. Toen vertrok zij
(naar Leiden, waar zij tot 1903 verple-
gingkhoofd van het Diaconessenhuis
lts.
Daarna kwam zij weer naar Haar
lem, werd hoofd van de operatieka
mér in het Diaconessenhuis en se
dert 1915 was zij hoofd van de ver
pleging en Hoofdzuster van het
„nieuwe Huis'
Onder veel belangstelling vierde zij
hier haar zilveren feest.
i Was vooral in haar laatste func
tie, dat zij haar grootste en warm
ste vrienden in haar belangstellenden
kring van kennissen heeft gevonden,
die haar lioog'elljk waardeerden om
haar kunde en haar geestelijke gaven.
Bij de doctoren is Zuster Bet jet
zee.r gezien om haar kunde, haar
trouwe toewijding aan haar vaak zoo
(moeilijke taak cn haar goed door
zicht en verstandigen „kijk" op de
dingen.
Zij heeft bij het verichten van haar
werkzaamheden in het Huis steeds
groote gaven van hoofd en hart ten
Itoon gespreid en zal dit ongetwijfeld
ook blijven doen in haar nieuwe func
tie te Hilversum, waarheen haar vele
vrienden haar met weemoed zullen
zien vertrekken
DE MIDDAGHOOGTE.
Ook voor dezen winter heeft de Ver-
eenijring „De Middaghoogte" alhier we
der een aantal lezingen georganiseerd.
Ds. de Hartog komt een drietal spreek
beurten vervullen n.l. op 23 Oe*. s.s. over
„De Wereldkunst en.mr-"op 39 Dcc. d.a.v.
over „Herders en Wijzen en op 16 Fcbr.
1923 over „Voorzienigheid". Ds. Fetter
nit Rotterdam zal op 22 Jnn. '23 spre
ken over „Het Onderbewustzijn". Over
een tweetal spreekbeurten wordt nog on
derhandeld.
Het ligt in de bedoeling de op 13 Oct.
a.s. te houden lezing tevens een herden
king te doen zjjn van dc oprichting dor
Vereeniging, welke in 1910 te- Haarlem
plaats vond. Zooals wij roods meldden,
wordt dezer dagen te Amsterdam het
121/2 jarig jubileum van den Bond offi
cieel gevierd.
HAARL. ORKESTVEREENIGLNG
Er zulteii door dc H. O. V. in het
met 1 October beginnende eeizoen der
tig ledenconcertcn worden gegeven,
waarvan achttien winterconcarten
(met solisten) in de gemeentelijk©
Convertzaat en twaalf zomercceicer-
ten. "Vijf van deze laatste worden in
den tuin van hei Brongebouw en ze
ven in de gemeentelijke Concertzaal
gegeven. Verder worden gegeven
veertien volgeconccrteii volgens con
tract met het gemeentebestuur en een
beperkt aantal buitengewone concer
ten. Het eerste ledenconcert heeft
Vrijdagavond G October cn het eersic
volksconcert Zondagmidag I October
plaats.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: J. Hoenson,
Gen. oubertelruat o 'rood, Schakel
armband, B. Degeman, Zijlvest 15,
beitel. Bellaart, Tuinwijklaan 26,
beursje. T. Coraelisscn, Pres. Steyn-
straat 24, grijz© ceintuur. B. Serné.
Botermarkt 22, blauw cefrton. J.
Eland, Gasthuisstraat 4, zwart zijcltn
ceintuur. P. Koonven. Wouwerman-
straat 22, beige mantelceintuur. V>'.
Serné, de Witslra.v. 37. étui m. schuil
behoeften. E. Hansen, de Clercq.-ir.
142. horloge in armband. T. Heyboop,
Kritzingerstraat 32, hondenhalsband
niet penning. Zaagsma, II. v. Alphen-
straat 3, horloge in armband. Kennel
Fauna, Parklaan 113: grijze kat, go-
bracht dooi' H. v. Delden. N. Kerks-
plein 15, grijze kat, gebracht door N.
Peters, Spaarnoogstraat 16. \V. Har-
nersveld, Zomervnart 22, lorgnet Sn
étui. G. v. Wijk, Duvenvoordestraat
100, lorgnet, A. Vergalen, Amsterdam-
soli e vaart 74 rood, grijze pet. A. Per-
hart, Slachthuisstraat 115, grijze da-
mesportemonnaie. G. Huis, Duvcn
voordestraat 122 rood. grijze pet. R.
Klein, Barcnd&estraat 6 E, grijze pet.
G. de Wit, Beukestrnnt 24, portemon-
naie. W. Planjer. Tavastraat 4:>,
zwart taschje. N'. Lugtig. Voorn it-
gangstrant CO, bruin taschjc.
Feuilleton
Naar het Engelsch van
Mrs. C. N. WILLIAMSON.
15)
Lucille nam alleraardigst de hon-
'ncui'.'S waai- en deed zoozeer hr ar
best, de gasten te amuseeren, dat zo
een paai- maal bijzonderheden uit
haar vorig leven vertelde, dieniet re-
lieoi overeenstemden met haar tugen
twoordig verblijf in Blooinsbury. 7oo-
dra zij dit bedacht, leidde zij gauw
hel gesprelc van zichzelf af en begon
■over Marion Bridges.
Natuurlijk vertelde zij alleen maar
'dai. iiaar protegee arm was en h -ar
betrekking verloren had. Zij wist ech
ter door dc wijze, waarop zij c\er
Marion sprak, zoozeer Lady Knights
har!, le treffen, dat deze beloofde, dat
zij het meisje aan een betrekking zcu
helpen. Het trof toevallig, dat een
kennis van haar, die buiten woonde,
haar verteld had, dat z:i een gouver
nante zocht voor haar kleine meisjes.
Het was wat moeilijk cr een te vn-
den, omdat het buis nogal afgelegen
log. Misschien zou juffrouw Bridges,
omdat zij vroeger buiten had gewoond
er wel heen willen gaan. Zij kon er
dan blijven, totdat er zich iets beters
voordeed.
„Mijn onderredacteur, meneer As
kew, heeft, naar ik gehoord heb. een
typist© noodig", mengde Sir Griffith
zich in het gesprek, „misschien zou
ik hem wel kunnen vragen, of bij
juffrouw Bridges ook gebruiken kon".
„Ik denk, dat de andere betrekking
op het. oogenblik gesclükter voor haar
zou zijn," zei Lucille. „Buiten zullen
haar zenuwen stellig beter tot rust
komen. Mocht die vriendin van Lady
Kilight echter al voorzien zijn, of-
mocht Marion haar soms niet lijken,
dan zou ik u natuurlijk heel dank
baar zijn, als u met uw onderredac
teur over haar sprak. Als u het goed
vindt, Lady Knight", vervolgde zij.
„zal ik juffrouw Bridges even binnen
luien komen".
Murion zag, zooals ze met angstige
oogen en blozend van verlegenheid
binnen kwam, er zeer pathetisch uit,
cn Lady Knight gevoelde zich dade
lijk tot haar aangetrokken. Marion's
zachte stem, haar beschaafd accent
en goede manieren maakten een onn-
genamen indruk op de oude dame en
toen'deze even later met haar zoon
afscheid nam, was het met de belofte,
dat zij alles, wat in haar vermogen
was. zou doen, om Marion de betrek
king te bezorgen.
Lucille was daar natuurlijk zeer
blij mee, maar nog meer verrukt was
zij over de toezegging die Sir Knight
aan haar zelf gedaan had. Hij had
haar beloofd, haar stukje „Londen
uit bet oogpunt van een Amerikaan-
scbe bezien", als het goed was, in de
Evening Recorder te zullen plaatsen.
Lady Knight had haar bovendien uit-
genoodigd, eons spoedig bij liaar te
komen. Geen wonder dus, dat de toe
komst Lucille veel rooskleuriger toe
scheen.
Marion had nog steeds den naam
niet genoemd van den man, die haar
bedrogen had en hoewel Lucille tel
kens weer in verzoeking kwam, baar
te zeggen, dat zij er bij toeval achter
gekomen was, deed zij het niet, uit
vrees dat zij, door over het onder
werp te beginnen, de wonde, .lie ge
deeltelijk genezen was, zon openrij
ten. Onderwijl werden er geregeld
kaarten voör den schouwburg, ten
toonstellingen en concerten door de
Evening Recorder naar Montagu
Street 07a gebonden en Lucille voel
de ïedcron keer, als zij het hand
schrift van het adres zag. haar hart
sneller kloppen. Vijf dagen ;ia het
bezoek van dc Knights kwam er een
brie' van River Croft. Hampton on-
Tbames. ivaorin Lady Knight schreef
dat mevrouw North, die te Oxsboli
woonde, Marion gaarne zou spreken
cn haar dus verzocht den volgeDdeu
dag op eeu uur, dat zij noemde, bij
haar te komen
Marión ging er heen Lucille had
haar natuurlijk reisgeld gegeven
en kwam overgelukkig terug. Mevr.
North had haar aangenomen. Zij was
ere aardig voor Marion geweest, cn
de twee kinderen waren alles, wat
men maar wenschen kon. Hot huis
van mevrouw North lag slechts en
kels mijlen verwijderd van het kleine
huisje, waarin Marion en haai- moe
der gewoond hadden. Het eenige,
wat Marion verdriet deed, was de ge
dachte, dat zij weldra afscheid van
Lucille zou moeten nemen. Zij wist
echter, dat juifrouw Ames arm was
en eigenlijk reeds veel te veel voor
haar gedaan had, en dat het. dus
nicer dan tijd werd, dat zij weer aan
het werk ging.
Bij het afscheid nemen barstte zij
in tranen uit en smeekte Lucille,
haar toch dikwijls te schrijven.
'.uciile had ook tranen n de oogen.
mxar weiiue dacht zij, waar en hoe
Marion Bridges en zii elkaar weer
ontmoeten zouden.
Lucille benoord© dus nu werkelijk
ook lot het gild© der journalisten, en
het toeval wilde, dat Sir Griffith
Knight ten slotte toch Je eerste was.
dien zij interviewde Toen Sir Grif
fie'! bemerkte, dal Lucille hem er niet
pjter flin durfde of wilde .vragen,
Lood hij zle'i zelf
proeffcoirm
Zij nam in beleefde bewoordingen
zijp. aanbod uan. Daarop braent hij
haar weer een bezoek in Montagu
Street en bleef theedrinken. Zijn be
zoek duurde zoo lang. dat Lucille ze
ker stof genoeg zou gehad hebb el
voor- een interview van vijf duizcn l
woorden. Zij kwam ongemerkt oiler-
lei bijzonderheden over hem te weten.
Zn vernam, dat zijn vader officier
geweest was en, wegens zijn buiUm-
gewonc verdiensten tot den adelstand
verheven was, dat Sir Griffith als jon
gen ook dolgraag officier geworden
was, maar dat hij wegens finTTnoie le
moeilijkheden dit plan had moeten op
geven.
Hij was pas zestien jaar oud ge
weest, toen zijn vader stierf, maar hij
wist te Eton een beur» te verkrijgen,
waardoor hij te Oxford kon gaan stu-
dceren. Toen hij daar een paar jaar
geweest was, kreeg hii aan de Lon
don Daily een plaats als oorlogscor
respondent Bij zijn terugkeer &eh?dt-f
hij een boek over hetgeen lui al? zoo
danig bo'ocfd had. Het boek maakte
opgang. Hij schreef eenigo hoofdar
tikelen voer couranten en werd kort
daarop lid van het Parlement.
„Het gebeurde niet lang daarna,"
ging hij voort, „dat de Evening Re
corder to koop was. Ik had geen cent
geld behalve wat ik met mijn schrij
ven verdiende, want v.ut er bij mijn
vaders dood nog over was, had ik na
tuurlijk op mijn moeder vast gezet.
!k kende echter oon ouden heer met
geld, die er niet op tegen had, een
gedeelte er van in een courant te be
leggen en het einde was, dat hij do
courant kocht cn mij tot uitgever en
hoofdredacteur aanstelde.
Mijn kennissen dachten, dat ik te
vee! hooi op mijn vork nam en geen
lid van het Parlement zou kunnen
blijven, maar ik heb sedert bewezen,
dat dit wol mogelijk was. Dc- Evening
Recorder is tegenwoordig een van di
beste couranten van ons land. Ik zou
het afschuwelijk vinden, als er eens
iets gebeurde, waardoor ik er niet lan
ger aan verbonden zou zijn.
„Maar hoe zou dat ooit kunnen ge
beuren?" riep Lucille uit.
„Alles is mogelijk", antwoordde hij
zuchtend. „Het teven is dikwijls raad
selachtig en er gebeuren dingen, waar
we nooit op gerekend zouden hebben.
Van nature ben ik optimistisch, maar
den laatsten t-jd -/ie ik d© toekomst
wel eens wat donker jn. Ik weet echter
niet, hoe ik er toe gekomen ben, u
dit alles (e vertellen, wont het is na
tuurlijk niet voor hot publiek be
stemd."
„Dat behoeft u mij niet eens tc zeg
gen", zei Lucllte. „Ik heb alleen maai
neergeschreven, v.-atr iedereen weten
mag" cn zij liet hem haar aanteekc-
