Regenmantels
Gemengd Nieuws
J. T. MATHOT Gufflmi-Artikelen
Schaakrubriek
Eu mevrouw Scheb gaf de sleutel
>au haar nieuwe huurster.
„Dank u wel. Tot straks dus!'
„Tot straks".
Toen de dame weg was, begon me
vrouw Scheb een en ander te overden
ken. Was het een weduwe of een,pnge-
trouwde dame?... Len muziekleerares
Hm.... die waren gewoonlijk niet met
aardsche goederen gezegend. Voor at-
le zekerheid was het toch beter even
inlichtingen te gaan inwinnen bij me
vrouw Smit, die ze toevallig kende.
Snel besloten nam ze hoed en mantel
en ging met de tram naar mevrouw
Smit.
Nauwelijks was ze wog, toen haar
dienstmeisje thuis kwam en tegelijk
een oudachtig heertje, dat slecht kon
zien-
„Komt mijnheer al thuis?" vroeg
Anna een beetje verwonderd.
,,Zoo'n pech gehadMet het biljar
ten heb ikmij n bril stuk gestooten, ik
kon geen bal meer zien, ik kom nu
even mijn andere bril halen."
Toen hij nog na,ar zijn reservebril
zocht, werd er gebeld.
„Mijnheer, daar is een heer voor u.
„Een heer? Ik heb nu geen tijd. Wat
wil hij?"
„Ja maar, hij wil de kamers zien 1'
„De kamers?" Mijnheer Scheb lachte
verheugd.
„Ja, dat is iets anders, is mevrouw
aict thuis?"
„Mevrouw is er niet."
„Nou, zooveel te beter. Misschien kan
ik haar dan wel er mee verrassen. Laat
mijnheer binnen."
De heer Scheb keek nieuwsgierig den
binnentredende, een langen slanken,
keurig gekleeden man, aan.
„U wilt de kamers zien, mijnbeer?"
„En als u het goedvindt, ze ook hu
ren. Ik zoek een paar moo'e, gezellig"»
kamers met een prettig uitzicht, waar ik
rustig kan werken 1"
„O, dat komt goed uit, die zult
hier vinden."
De heer Scheb ging vooruit naar de
kamers. De vreemde scheen vei rukt.
„Ja, ja dat is precies wat ik hebben
Al heel gauw was het huurcontract
onderteekend, ook voor drie maanden.
„U wilt de kamers misschien vandaag
nog betrekken?" vroeg -de overgeluk
kige mijnheer Scheb.
„Ja, heel graag, ik zal mijn bagage
even hierheen laten brengen. Binnen het
uur ben ik terug."
„Uitstekend., Mijn vrouw is in ieder
geval thuis, wanneer u terugkomt en
anders kan het meisje Anna, kom
eens even hier," riep hij naar de keu
ken. „Kijk eens, Anna, als mijnheer
straks terugkomt, dan ken je mijnheer,
mijnheer heeft de kamers gehuurd. Ik
moet nog even weg, dan kaa jij het al
vast tegen mevrouw zeggen."
In de beste stemming ging de hejr
Scheb weer zijn partijtje biljart afmaken.
Een uur later was de nieuwe huurder
weer terug. Hij maakte het zich gemak
kelijk en was nu de meubels een beetje
aan het verschikken e» hing wat
foto's op.
Door het werken was hij wat dorstig
geworden, hij belde en vroeg Anna even
wat bier voor hem te gaan halen.
Na een poosje ging de kamerdeur
weer open.
„Ha, daar is Anna al terugl" hij
keerde zich niet om, „zet maur even op
tafel neer, dank je J"
„Goeden avond, daar bca ik
Op den klank van de vreemde ea
toch zoo bekende stem, keerde hij zich
om. Dat was Anna niet' De nieuwe
huurster was even geschrokken, toen ze
een vreemden man in haar kamer zag.
Natuurlijk, dat-moest dc huisheer zijn,
die de kamer nog even wrt gezelliger
wilde maken. Maar toen hij van de stoel
3prong en zij elkaar in het gezicht ke
ken, riep zij ia de grootste verbazing
„Hans!"
„Frida jij u neen, pardon,
mevrouw1" de naam van zijn huis
heer viel hem in zijn verwarring niet in.
„Dus, ik vind u hier weer als me
vrouw.
Dacht hij, dat ze getrouwd was? Ze
trachtte zich weer van den schrik ie
herstellen.
„Mijnheerals ik had kunnen ver
moeden, dat u
{,Als u misschien nog iets in de kamer
t veranderen, laat u dan door m'j
et storen."
Ta, maar, u is hier baas, en daar het
,ract nu eenmaal gesloten is
„O, het contract!" Hij wist niet of hij
het zegenen of verwenschen zou. Ze ke
ken elkaar vragend aan, en beiden had
den dezelfde gedachte Waarom gaat hij
niet? Waarom blijft ze?
Daar werd geklopt en Anna kwam
binnen met een schuimende pot bier.
Met open mond staarde ze de vreemde
dame aan. Aha, mijnheer heeft nu pas
damesbezoek! Dat zal mevrouw wel be
vallen! Daar er gebeld werd, moest ze
tot haar spijt de kamer uit,
„Ik kom de koffers brengen," zei dc
witkiel.
„Gelukkig, eindelijk! Breng ze maar
hier in de kamerl" riep Frida.
Anna zette groote oogen op, maar nog
met zoo groot als de ingenieur, toen <ie
koffers zonder verdere praatjes in zijn
kamer werden gebracht.
„Is u op reis geweest?''"
„Ja, zoo even pas teruggekomen."
„O, daardoor heb ik u nog niet ge
zien." Weer keken ze elkaar aan, steeds
verwachtend, dat do ander zou gaan.
Maar geen van beiden dacht et aan.
„Wilt u niet gaan zitten?"
„Dank u, ik wil liever eerst uitpak
ken."
„Hier?" vroeg hij verbaasd, toen z.j
de koffersleutels te voorschijn haalde.
„Maar geneer u niet! Er is zeker niet
veel ruimte in de woning?"
„O voor mijn bezittingen is
groot genoeg!"
Hij begreep er absoluut niets van!
Waarom pakte ze dan toch haar koffer»
ia zijn kamer uit! Telkens moest hij
naar haar kijken 1 Ze was maar weinig
veranderd, sedert ze, eenige jaren ge
leden, verloofd waren geweest, welke
verloving zij, helaas, verbroken had.
Haar gezicht was bleeker en zachter ge
worden en haar eenvoudige japonnetje
kleedde haar beter dan de dure, kost
bare japonnen van vroeger.
„Maar wilt u nu niet liever gaan?"
vroeg Frida.
„Ik ben wel erg moe, maar..—
lang u
„Ja, het is al erg laat!" zei Frida
met nadruk. Begréép hij haar dan niet?
Wat hield hem in haar kamer? „En u
vrouw zal ook wel zoo thuiskomen."
Hij staarde haar aan. „Mijn vrouw?
„Ja zij heeft mij toch deze kamers
verhuurd?"
„Deze kamers, mevrouw Scheb?"
Zij ginK een stap achteruit. „Waarom
t mij
o?"
Ik heb de naam goed gelezen, toen
ik met uw man het contract sloot."
„Met mijn man?" Zij moest luid la
chen. „En ik ben niet eens
Voor zij uitspreken kon, ging de k
merdeur weer open. Mevrouw Scheb
kwam binnen. Toen zij thuiskwam, hid
het meisje haar opgewacht.
„Er is binnen al befoek- fluis
terde ze.
„De nieuwe huurster?"
„Ja een dame."
„Natuurlijk een dame. maar het is
waar, je weet het nog niet. Maar be
zoek, zeg je?"
„Nu jade menheer...."
„Wat, heerenbezoek!" stoof mevrouw
op. „Heerenbezoek, terwijl ze ei nauwe
lijks is 1 Maar dat duld ik niet, daar ge
beurt niets vanl Wat denkt ze wel! Ik
ga er dadelijk heen!"
En zonder verder op het verbaasde
meisje te letten, liep ze snel naar de
kamer en opende zonder plichtplegingen
de deur.
Beiden schrokken op.
„Aha, u krijgt bezoek," riep de inge
nieur opgelucht. „Nu moet u toch
gaan!" 1"
„Bezoek?—.-. Dat is mevrouw Scheb."
„Is dat...'.?l" Voor hij van zijn ver
bazing bekomen was, nam mevrouw
Scheb met een ernstig gezicht het
woord.
„Ik kan u niet toestaan, juffrouw,
dat u heerenbezoek...."
Frida werd bloedrood. „Maar uw man
as in de kamer, toen ik kwam— en
en
„Mijn man?Hoe komt u er bij I"
„Is dan misschien mevrouw
Scheb?" riep "de ingenieur.
„Wie anders?"
„O, pardon, ik hield deze dame.."
„Deze dame, die de kamers huurde?"
,,De kamers huurde? En die heb ik
gehuurd, kijk u maar
Mevrouw Scheb viel ontsteld in een
stoel neer.
„Wat een misverstand wat een mis
verstand 1 Ja, dat is een door mijn man
onderteekend huurcontract. Hij was
zeker even thuis, terwijl ik weg was, en
hij kon niet weten, dat ik zoo juist de
kamers verhuurd had. We hebben nu alle
bei de kamers verhuurd— En u hieldt
dezen heer.
„Voor uw man, ja!"
„Maar wat moeten we nu doen? U
kunt niet alle twee hier blijven."
„Kunnen we niet
„Wat dacht u?"
„U heeft de kamers het eerst gehuurd,
dus ik zal andere zoeken. Maar, mevrouw
Scheb, u kunt mij misschien wel voor
dezen eenen nacht te logeeren hebben,
het is al zoo laat."
„Ja zeker, ik zal even de logeerka-
_er in orde maken. Als u zoo lang hier
wilt blijven, tot ik klaar ben?"
„Als u het tenminste goed vindt, juf
frouw?"
„Ja zeker, heel graagl"
„Heel graag ?1" Daar was voor hem
weer in haar stem datzelfde toontje; dat
hij er vroeger zoo graag in hoorde.
Mevrouw Scheb ging nog geheel ver
ward de kamer uit.
„O, die Simon, die Simonmom
pelde ze. „Wat heeft hij mij nu weer
geleverd I Waar hangt hij uitl"
Juist kwam daar de boosdoener aan.
„Zoo., ben je daar eindelijk.. Jij..
jij., hebt, terwijl ik niet thuis was, de
kamers verhuurd1"
„Ja zeker... ja zeker!... liet» je het
gemerkt.... ia hij er al... een keurige
man. hè? TJit vreugde heb_ ik een
naar partijtjes meer gespeeld".
„En een paar glazen bier meer ge
dronkenia, ia,... dat zie ik duide
lijk aan je. Maar ie hebt me wat
moois uitgehaald de kamera te verhu
ren. die ik al verhuurd had
„Wat. iii ook?" stotterde dc oude
knaap. ..Maar, dat is..... -
..AHeronmoeelijtkst'! Ik zit er
meeik kan moeilijk den man in dc-n
naoht de straat opsturen, daarom zal
ik de logeerkamer maar voor hem in
orde maken.
„Nee, zoo iets..., zoo iets...!" stot
terde de heer dee huizee. Hij vond
het maar het beste stiekum naar z.'jn
kamer te vluchten, te: wijl zijn vrouw
in de logeerkamer bezig was.
Onderwijl was Frida op de divan
gaan zitten, de ingenieur stond naast
haar. Hun blikken ontmoetten el
kaar, een verraderlijk trekken van de
lippen en ze barstten beiden in scha
terlachen uit.
„Wat een komische samenloop!"
Het gezameliik lachen werkte
verzoenend- Het was of de ban gebro
ken was.
..Wilt u niet wat drinken!"
Ze nam het glas van hem aan „Op
„Frida," hti nam haar hand, „zeg,
kunnen we elkaar niet weer bij den
naam noemen?"
„Zooals ie wilt." zei ze snel.... „ik
kan mij nog steeds niet begrijpen, dat
ik toen zoo dom geweest ben...."
„Wat bedoel je?" vroeg hij mei in
gehouden adem
„Zoo dlom... om onze verloving te
verbreken. O. Hans, ik heb zwaar ge
boet
Een innige kus sloot haar mond.
„Lieveling, je hebt mij heel erg
rtijn gedaan, toen, maar ik zal ook
wel schuld hebben gehad, en ik
hel> nooit opgehouden te gelooven in
je betere zelf, en ik ben sleede van je
blijven houden.'1
„O, Hans. lom je mij vergeven,
dan... dan kan nog alles goed wor
den I"
„Frida, mijn eigen vrouwtje, mijn
bruidje...." Hij sloeg den arm om
haar heen.
„Mijnheer, als u komen wilt, de ka
mer is klaar!",
„Mevrouw Scheb, wij hebben one
zoo even verloofdzei Hans vo'
bliidrvihap.
Mevrouw Scheb viel van do eene
verbazing in de andere. „Ah,... o
werkelijk.... dat is wel heel vlug in
zijn werk gegaan, en...
„De nieuwe kamers zijn ons beider
geluk eeworden," lachte Frida.
„Nu. ik feliciteer u van harte."
„Dank, u dank u. En, mevrouw, wc
trouwen zoo gauw mogelijk, en dan
betrekken we deze kamers a!s man en
vrouw, als u het goed vindt."
Hij ging naar de deur. waar me
vrouw met een brandende kaars stond
te wachten, maar nog even keerde hij
zich om. en drukte een kus op Frida's
lippen.
„En nu wel te rusten, mi ju lieve
bruidje I"
de huldicinc van felix
timmermans.
Felix Timmermans, de bekende Vlaani-
sche schrijver, zou, volgens „De Schei-
een blad uit Antwerpen, den zzstea
en 23sten October a.s. door vrienden en
vereerders in zijn geboorteplaats Lier
worden gehuldigd. De aanleiding voir
deze hulde was de bekroning van eenige
zijner werken. Op recht Vlaamsche wijze
zou de festiviteit worden gevierd. Er
zouden daverende toespraken worden
gehouden, een luisterrijke optocht zou
worden georganiseerd en tenslotte zou
den de magistraten van Lier den popu-
lairen schrijver op het stadhuis reci-
pieeren.
Toen echter Zaterdagavond in den ge
meenteraad deze kwestie zou worden be
sproken, verzocht de burgervader, tot
aller ontsteltenis, deze zaak te verdagen
tar de geheime zitting en wel omdat
:t een persoonlijk feit betrof.
Ter geheime zitting schijnt het, vol
gens „De Schelde" zeer rumoerig te zijn
toegegaan. Men betoogde, dat thans de
periode van vrede en verzoening was
ngeleid, dat de Staat zelve door de be
kroning van den schrijver het goede
■oorbeeld had gegeven, dat Felix een
groot en populair Vlaamsch, ook boven
den Moerdijk hoog gewaardeerd, kun
stenaar was, doch alles zonder resul
taat. De uitslag van de gehouden stem
ming besliste, dat Felix Timmermans,
die, zooals men weet zoo schrijft De
Tijd tijdens den oorlog activist was,
niet door het gemeentebestuur ten stad-
een duitsch-poolsch incident
Van Duitsche zijde wordt gemeld;
Toen dr. Budding, staatsvertegen-
woordiger in de gemengde oommissie
voor Opper-Silazië dezer dagen te
Kattowitz bet gebouw van den Duit-
sclien Volksbond verliet, waar hij
een beraadslaging in zake de rech
ten der minderheden had bijge
woond, werd hij door een vijftal
Poolsche politieagenten aangehouden
en uitgenoodigd, met zijn chauffeur
naar het politiebureau te rijden.
Daar aangekomen werden beiden ge
scheiden, in twee afzonderlijke ver
trokken gebracht. Een verklaring om-f
trent deze handelwijs werd niet ge
geven. Het verzoek van Budding om
telegrafisch met de autoriteiten of
met den politiecommissaris in ver
binding te mogen treden werd niet
ingewilligd. Eerst later slaagde Bud
ding er in den terugtocht naar Beu-
llteri lé aanvaarden, nadat liet inci
dent van Poolsche zijde een misver
stand was genoemd.
de nood te weenen.
De N. R. Ct.-correspondent te Wee-
nen meldt:
De depreciatie van de Oostcnrijk-
scbe kroon, heeft nu zulke afmetin
gen aangenomen dat het minimum
bedrag, noodig voor het onderltoud
van één mensch gedurende
maand tot kr. 275.236 in Augustus
kr. 638.611 in de nu loopende ntaano
Bestuurderen van de stad meen
den oogenschijnlïjk, dat het voldoen
de was de tractementen en loonen
op grond van de indexcijfers te verhoo
gen, en de daardoor steeds stijgende
uitgaven door verhooging vart de
prijzen van gas, electriciteit, water,
trambiljetten enz., zoomede door het
aanzetten van de belastingschroef te
dekken. Daarbij was echter alleen re
kening gehouden met de staats- en
geraeenite-amhtenaren, die hun inko
men op die wijze automatisch zien
stijgen, en met de fabrieksarbeiders,
die door hun goede organisatie en
met hulp van de sociaal-democrati
sche partij dezelfde loonregeling ver
kregen, geenszins evenwel met het
deel der bevolking, dat niet in staat
is grootere uitgaven voor de huishou
ding door anderen te laten dragen,
zooals de kleine rentenier, en allen
die van een beperkt vast inkomen
moeten leven, en thans in den waren
zin van het woord honger lijden.
Tal van weldadigheidsinstellingen
en instellingen ten algemeenen nutte
hebben uit gebrek aan geld hun
werk moeten staken, en dagelijks
staan in de couranten smeekbeden
van bestuurderen van dergelijke in
richtingen om tooh de ongelukkiger,
die daar verpleegd worden te helptn.
Vanmorgen las ik, dat het groote
ziekenhuis in het 2e district van Wce-
n.*a eigendom van de orde der Barm
hartige Broeders, dat per jaar wier
dan 25.000 zieken opneemt, —en wel
voor hi-i meerendeel kosteloos ge
sir ten -at moeten worden, omdit het
niet meer over de noodlge geldmid
delen beschikt. En wat nog erger is,
nint alleen dat Weenen niet genoeg
melk heeft-voor kinderen en zieken,
de prijs, nu reeds kr. 4320 per Liter,
zal weer worden verhoogd. Een kin
derrijke familie, die 3 Liter melk per
dag voor de kinderen wil koopen,
moet daarvoor nu reeds bijna
kr. 400,000 per maand uitgeven.
Sleahts weinig menschen te Wee-
en kunnen dit doen, en het is daar
om wel een geluk voor de bevolking,
dat de meeste buitenlandsohe steun-
comité's haar zegenrijk werk voort
zetten. Ook het Nederlandsche, dat
als voorheen duizenden gezinnen van
den Middenstand steunt en voor on
dergang behoedt, wil <Je betreurens
waardige slachtoffers van den wc-
eldoonog blijven helpen wanneer
on zoolang milddadig Nederland het
daartoe in staat stelt
de nood der pers in duitsch-
land.
De Badensche regeering heeft aan
den „Verein Deutscher Zeitungsverle-
ger" een bedrag van 15 millioen mark
toegezegd, tot leniging van den nood
der Duitsche pers.
een politiek beleed icincs-
proces te berlijn.
Een interessant politiek beleedigings
proces is voor de Berlijnsche recht
bank begonnen. Het betreft namelijk
dc aanklacht van den onafhankelijk-
socialistischen afgevaardigde Breit-
scheidt tegen den secretaris-generaal
van de Duitsche volkspartij Kloth.
Breitscheidt heeft gedurende den oor
log een geheim memorandum ven de
economische bonden gepubliceerd,
waarin annexionistische denkbeelden
werden ontwikkeld. Dit memorandum,
dat een scherpen aanval op de regee-
ring-Bethmann Hollweg behelsde, ia
ook door de buitenlandsclie pers over
genomen. Kloth heeft Breitscheidt er
van beschuldigd landverraad gepleegd
te hebben en veronderstelt, "dat hij
voor de publicatie van het memoran
dum een aardig sommetje ontvangen
zou hebben.
Het proces zou eerst door het staate-
rechtshof behandeld worden, doch
werd verwezen naar de rechtbank te
Berlijn.
In de terechtzitting van heden |xv
sdiuldigde Kloth de onafhankelijke
socialistische partij er van, herhaal
delijk uit het buitenland geld te heb
ben ontvangen voor anti-patriottische
doeleinden. De afgevaardigde Breit
scheidt ontkende, ooit een pfenning
nit het buitenland te hebben ontvan
gen voor een dergelijk doel, en ver
klaarde zich bereid, onder cede te
betuigen dat de onafhankelijke partij
evenmin ooit géiden uit liét buiten
land heeft ontvangen. De publicatie
va het memorandum is geheel buiten
hem om geschied.
Het openbaar ministerie verklaarde,
dat Kloth er niet in geslaagd is, te
bewijzen, dat Breitscheidt zich
landverraad zou hebben schuldig
inaakt. De rechtbank veroordeelde
Kloth tot een boete van 500 mark.
INGEZONDEN MEDEDEELINCEN 4 80 Ct8. pef regel.
Groote Houtstraat 89 - Tele?. 877 - Haarlem
Oroote ktnze In Guami en Waterproof voor
Dames, Heeren en Kinderen
STERK CONCURttEEREftDE PRIJZEN
Alleea verkoop voor Haalrem van de alom
bekende MATTAMAC JASSEN- -j-
Oplossingen, Vragen enz., te zenden aan den Schaak-
redacteur van Haarlem's Dagblad, Gr. Houtstr. 93, Haarlem
SCHERTSPROBLEEM No. 9*).
J. HOOGBVEEN (Haarlem).
Zwart, aan zat, helpt dat Wit hem in twee zetten kan matgeven.
Stand der slakken:
Wit t Kfl, Pf2, b7.
Zwart i Kh2, Tg8, Lg8, f4, gi, ltS.
Eerste publicatie.
Toelichting. Helpmatproblemen noemt men die compositie*, waarin
de eene partij de andere matzat met medewerking van die andere, m.a.w
Wit iet Zwart mat met diena hulp of laat zich mat zetten met medewer
king van Zwart. Dergelijke problemen bebooren o.i. naar huu aard tot het
rijk der «chertsproblemen; echter heeft de componist van bovenstaand
probleem er een extra aardigheid in vastgelegd, zoodat de zotternij ge
krooad iel Wie helpt mede aan het oplossen?
De zeskamp te Hastings.
Na afloou van het tournooi te Lon
den, 19 Augustus lü-, ia een wedstrijd!
trttwaeld tusschen de meestere Alje-
ohin, Rubinstein, Bogoljubow en
Yatea, allen prizewinners in dat tour
nooi. en voorts de beroemde Duitsche
meester dr. S. Tarrasch en air G. A.
Thomas. Deze wedstrijd, welke van 9
tot en met 22 September heeft ge
duimd, was door het stadsbestuur van
Hastings georganiseerd.
Den uitslag leert de volgende» tabel -]
Deelnemer»
A.
B
B.
Th.
T.
Y.
Totaal
Aljechin
1 V.
1 1
1 1
1 V,
o V.
7'/.
Rubinstein
o V.
II
1 1
1 v,
1 V,
V, 1
7
Bogoljubow
0 0
0 0
III
V.
V. 1
1 1
*7.
Thomas
0 0
0 V.
V, V.
in
V.
1 1
*7.
Tarrasch
0 V,
o V,
V. 0
V, V.
IV
1 V.
4
Yates
1 V,
V. o
o o
o o
0 V.
V
27.
Zoo als men ziet, heeft ieder met
ieder twee partijen gespeeld en is AL-
ieohin overwinnaardaarna volgt Ru
binstein. terwijl Bogoljubow en Tho
mas samen de derden prijs dleelen. Een
Oplossing Problaem No. 1(4.
(Prijsopgave.)
Do componist, die dit probleem jaren
geleden vervaardigde, is de heer 0. 0.
W. Mann, te 'e-Gravenhage,
Stand der stukken:
Wit: Kg5, Da8, Pd6, Pg4, b3, o3.
Zwart: Kd5, Lo8, Pa3, Pd3, M, eO.
1. Pa6e4,
La8—b7 B. Da6Xb7f.
La8—c6; 2. Da6XdST.
Pd3—c6; 2. Pe4- f6f.
Pd3o5 of e6—e5; 9. Pg4~f6f.
andere; 2. Da6Xa8f.
Goed opgelost door:
H. Borgerding, J. Hoogeveen, A. F.
Hoogvelt, D. A C. v. d. Hoorn, P. Jon
gens, alien te Haarlem, H. de Korte, te
Kortgene (Zeel.), dr. C. Q. v. d. Berg en
J. Hooghwerff, beiden te Kenkum, J. J.
H. Bnuor, H. W. v. Dort en Joh. v. Ton-
nenbroek, allen te Schoten.
mach AljechinRubinstein zal in de
toekomst moeten uitmaken, wie van
beid© grootmeesters den wereldkam
pioen Capabianca naar de kroon zal
steken.
Bovengenoemde oplossers hebben a'.lon"
5 ponten behaald.
A. Feenstra Jr. on P. F. Serneo, beidon
te Schoten, Deze oplossers hebben 4 pon
ten behaald.
F. Frankewitz, te Haarlem, bohanldo 3
punten.
Voor de eerstgenoemde 11 oplossera u
goloot; de prjjs, een gebonden exemplaar
van Dufresne's „Kleines Lohrbuch des
Bchachspiels", is ten deel gevallen aan
den heer J. Hoogeveen, te Haarlem.
CORRESPONDENTIE.
Probleem no. 153 is alsnog goed opgei
lost door den heer Joh. v. Teunenbrool^
te Schoten.
Schoten. A F. Jr. Valser-
oord. J. R. Na 1. Pg4— f6f, Kd5-e6;
2. Pd6—*4+ is Zwart Diet mat, wegen»
2.La8xei.
uuliste heel wat minder uit de hoog
te, dan zij het Lucille gedaan nad.
„Hoe aardig van u, dat u gekomen
bent', begon zij.
„Dat meisje'", hier duidde zij met
een hoofdbeweging Lucille aan, „is
mij door meneer Bland van de Wo
man's Age gestuurd, om mij te inter
viewen, en om hem plezier te doen
heb ik er in toegestemd. Gwendolen,
leid jij de juffrouw verder rond.
Dag, juffrouw, ik hoop, dat u nu
genoeg gegevens hebt".
„Lieve kind, hoe maak je het?" zei
mevrouw Devereux-Compton, terwijl
zij met uitgestrekte handen op Lu
cille toetrad. ,,Ik ben toch zoo blij,
je liier aan te treffen. Ik moet Lady
Ashe-Potts een paar minuten spre
ken over een bazaar, dien de Smart
Set bezig is in elkaar te zetten. Laat
Gwendolen je onderwijl maar hot
een en ander laten zien, dan gaan we
daarop samen naar den Hertog van
Bnnumondely".
Lady Ashe-Potts keek verbaasd vim
mevrouw Devereux-Compton naar
Lucille en vroeg:
„Kent u haar?"
„Zeker, intiem. Ze is een proté
gée van me en lieeft een goede he-
trekking aan do Evening Recorder.
Ik raad u aan. haar te vriend tc hou
den, ntaor natuurlijk bent u aardig
voor haar geweest".
>,Dat spreekt van zelf", stamelde
Lady Ashe-Potts. „Ze heeft twee
kopjes thee gehad en van allerlei er
bij".
Bij het afscheid nemen was Lady
Ashe-Potts bijzonc&er vriendelijk te
gen Lucille, drukte haar met innig
heid de hand en herinnerde zich \ror
het eerst haar naam.
Toen de beide_ dames in de taxi
wegreden, barstten zij beiden in la
chen uit.
„Is zij niet vermakelijk?" vroeg
mevrouw Devereux-Compton, en toen
Lucille liaar daarop van do kostbare
snuisterijen en juffrouw Nix vertil
de. lachte zij tranen.
„Weet je, waarom zij Zoo v lan
delijk tegen me is?" vroeg zij. „Om
dat ze bang is, dat ik anders iets
minder vleiends van haar in do
Sniü/rt Set ot Le beau Monde, de
Day by Day of in de Morning Mes
senger zal zetten. Ze weet, dat. ilc be
vriend ben "met hertogen en gravin,
en daarom kruipt ze voor mij. Je leunt
nog heel wat van me loeren. Voor jou
heb ik nog eens een protégée gelild.
Het was een actrice, ten minste ze
noemde zich zoo, hoewel ze er eigen
lijk geen hersens genoeg voor hf.d.
Zo had een snoeperig gezichtje en
kinderlijke maniertjes, maar dat was
alles. Door mijn toedoen werd zo ech
ter beroemd".
,Iloe zoo? vertelt u het mii eens".
,Tk raadde haar aan, zelfmoord tc
plegen".
„Zelfmoord?" herhaalde Lucille
ontzet.
„Ja, niet dat ze vergif zou inne
men, maar dat ze van Waterloo Brid
ge zou springen. Ik inviteerde eenige
journalisten, die ik goed kende, cru
er bij tegenwoordig te zijn. Zij l et
haar haar los op haar rug liangen
en trok een witte japon aan. Het was
maneschijn en het effect was prach-
•tig".
„Maar ik begrijp met goed
„De journalisten sprongen haar
natuurlijk na, en den volgenden mor
gen stonden alle couranten er tol
van; Een jonge, beeldsohoone actrice,
die getracht had, zich het leven te
benemen, omdat zij geen engagement
kon krijgen. Alle toomeeldtrecte tra
in Londen en in de provincie Loden
haar dadelijk een plaats aan".
Lucille rilde oven. Ze moest onwil
lekeurig aan Marion denken.
„Je bent, geloof ik, gechoqueerd,
door wat ik je verteld heb", riep me
vrouw Devereux-Compton uit. lk be
grijp dat eigenlijk niet, want het was,
dunkt mij, iets echt Amerikaansch.
Je mag geen kwaad van mijn den
ken. omdat ik het haar aanraadde,
want ik ben werkelijk hof. goedhartlg-
rie schepsel der wereld".
„Ik mag u heel graag li-den", zei
Lucille. ,.u bent van 't begin af a tn,
erg vriendelijk voor mij geweest".
HOOFDSTUK XVL
De Hertog van Beaumon-
d e 1 y,
„Neen, ik ga werkelijk liever niet
met u naar binnen", zei Lucille. „Een
interview per dag is mij meer dan
voldoende en bovendien zie ik er te
gen op, een hertog te ontmoeten".
„Gekheid", zei mevrouw Devereux-
Compton. „Als je niet meegaat, be
gin ik te gelooven, dat alle Amori-
kaansche vrouwen lafhartig zijn".
Lucille begon in haar besluit te
wankelen.
„Kom, je zult eens zien, hoe ge
schikt die goede, oude'baas is. Hij
is op dit uur altijd thuis. We behoe
ven niet lang te blijven en kunnen
daarna naar juffrouw Ursula Urqu-
harts sehemorthee gaan. Het is een
wonderlijke benaming voor afternoon
tea, maar voor het oogenblik heb ik
geen tijd, je er een uitlegging van to
geven".
Even later belde mevrouw Deve
reux-Compton aan een groot, doelt
eenvoudig uitziend huis op Bei grave
Square aan.
„Loeft de Hertogin nog?" fluisterde
Lucille. ..en zou zij liet goed vindon,
dat dc H'Ttog bezoek van d; tnos ont
vangt?"
„Dc Hertogin, die nog een verre
nicht van mij was, is reeds vijf jaag
dood".
Op dat oogenblik werd de deur ge
opend door een zeer imposant uitzien-
den huisknecht.
„De Hertog heeft belet", zei deze,
in antwoord op mevrouw Devereux-
Comptons vraag, of de Hertog thuis
was.
„Gekheid, Tocsin, voor mij is hij
natuurlijk wel te spreken. Zeg Item
maar eens gauw dat ik er ben".
„De Hertog", begon de man weer,
maar mevrouw Devereux-Compton
luisterde al,niet meer naar hem.
„Daar is hij, aan het eind van de
hall. Hallo, Hertog, we hebben ij ge
snapt. U kunt nu onmogelijk meer
wegloopen. U hebt toch zeker wel
een oogenblik je den tijd voor mij? Bo
vendien heb ik een heel mooi meisje
meegebracht".
De hertog, die begreep, dat hij,
zonder onbeleefd te zijn, niet meer
op de vlucht kon gaan, kwam vrien
delijk glimlachend naar de dames
toe.
„Natuurlijk heb ik den tijd voor
jou, Marguérite", zei hij, „maar ik
voel mij niet al te wel en daarom
had ik be'et gegeven, maar kom bin
nen. Het zal mij heel aangenaam
zijn, kennis met ie vriendin te ma
ken. Haar naam Is?"
Juffrouw Ames. We zullen - .men
die ongesteldheid van u wel od da
vlucht jagen".
Lucille volgde in een allesbehalve
opgewekte stemming den Hertog en
mevrouw Devereux-Compton naar de
bibliotheek.
Toen ze alle drie gezeten waren,
zei mevrouw Devereux-Compton met
een diepen zucht:
„Dit herinnert mij aan oude tij.
den. De Hertogin was altijd zoo lief
en hartelijk voor mij. Ja, in den
nood loert men werkelijk zijn vrien
den kennen. Zoo velen van mijn oude
kennissen hebben mij in don etoek
gelaten, dat het mij dubbel treft, dal
u altijd dezelfde tegenover mii geble
ven bent. Zooals ik daar straks te
gen juffrouw Ames zei: „Ik kom hier
niet dikwijls, maar als ik kom, l>en
ik zeker van een vriendelijko ont
vangst".
„Natuurlijk, natuurlijk", zei do
Hertog, die niets liever gedaan bad.
dan nog de vlucht te nemen.
„Vandaag ben ik met juffrouw
Ames gekomen, om u te smookeu, u
door ons te laten interviewen."
Het gelaat van den Hertog betrok'
nog meer.
„Kom, zegt u nu maar ja. Er hang!
zooveel voor ons van af".
(Wordt vervolgd).
