Stadsnieuws
Ssbetsen van de Boter
markt.
Rahrisk voor Vragen
Onze Lacbhoek
IFeisilletors
De journaliste
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 10 OCTOBER 1922 TWEEDE BTSD
Rubriek voor Vrouwen-
WINTERMODE,
Lady Astor over do modo-
kwostio. Lang en statig
of Klem en vlug. Ons
wintergoed.
Veel is de mode bestreden, waar-
«bhijniijk nog meer is rij verdedigd,
en zoolang de mode muUi' onverstoord
verder gaat met baar grillen en nuk
ken zal de onecnigheid er over ook.
wel in de wereld blijven. Natuurlijk
er mannen die tegenstanders
a n maar voel vrouwen die een
maatschappelijke positie bekleeden,
hebben zich aan hun zijde geschaaicl
en uaarom is het wel interessant om
te weten wat het eerste vrouwelijke
parlementslid van Engeland, Lady
Astor, van de mode-kwestie vindt.
In het Zondagochtcnblad van De Te
legraaf staat een artikeltje van deze
politica", waaruit blijkt, dat zij in
üet geheel niet gekant is tegen een
verstandig volgen der mode en de
voorliefde die de meeste vrouwen er
voor hebben niet afkeurt. Mits al
les maar binnen de perken blijft en
iedere vrouw afzonderlijk met smaak
haar kleeden kiest, dus haar persoon,
lijk stempel drukt op haar kleeding.
l.ady Astor zegt in dit artikeltje
onder anderen het volgende: „Voor
een deel berust 't goed-gekleed zint,
op de keuze van de juiste (gepaste)
kleeding voor een bepaalde gelegen
heid". En ook nog: „Ik wil niet oen
indruk wekken, alsof ik aardige Idee-
ren onbelangrijk vind. Het betreft
hier alleen het aansturen op een
beetje meer nadenken en een beetje
minder onnadenkendheid. Het ge-
zicntspunt, dat is "t. waar alles op
aankomt. We dienen onzen smaak
en ons intellect te beschaven, met liet
oog on de kleedingkwestie, zoo wij do
juiste kleeren welen to kiezen".
.let betoog van Lady Astor is ge-
riont tot de Amerikaansche vrouwen,
die eigenlijk weer al te veel tijd en
belangstelling aan haar kleeding le
sleden. Het wordt daar een weten
schap waarbij de eenc de ander pro
beert te overtroeven. Maar dat een
goed geld eed e vrouw oen prettigen
indruk maakt, eu juist door die klee
ding zichzelf ook behagelijk voelt,
vindt Lady Astor volkomen vanzelf
sprekend. Alleen moet zij weten wat
zij wel, en wat zij niet dragen kan.
En zoo is het voor velen maar geluk
kig dat de lange rokken tenslotte
toch over de korte zegevieren, want
korte rokken is een dracht, die lang
met voor iedere vrouw is weggelegd.
Toch vragen deze rokken tot op de
enkels, nog meer haast dan de korte,
en onberispel ijken voet in een dito
schoentje en kousen die al even keu
rig zijn. Nog meer zal nu 't elegante
kleine voetje met den hoogen wreef
opvallen en ook de manier van loo-
pen is van belang. Men zegt dat de
elgante Parisiennes haar mooiören
gang hebben, doordat zij den eenen
voet precies voor den anderen zetten,
zoodat zij dus feitelijk in een keurig
recht lijntje loopen. Het kon aioige-
lnk zijn, maar gemakkelijk lijkt hei
niet, vooral niet op onze Haarlem-
sche bestrating: een hoog Louis-
Seize-bakje, dat toch ook nog n-
verdwenen is, zal nog ongemakkelij
ker zijn, wanneer de eene voet pre
cies voor den andere gezet moet wor
den op een plaveisel van glibberige
keien. Maar zelfs dc gewone rechte
haaken staan een dei-gelijken gang
bijna niet toe, wanneer niet het
gladde, gelijke aspha't eon beetje
meehelpt.
u er het algemeen ligt de grootste
schoonheid der Hollandsche vrouw
niet in liaar gang. volgens sommigen
omdat de grond hier zoo vet is en
daardoor het loopen altijd min of
meer zwaar werd. Maar hoe dat ook
zij, zoo „sjouwen" als sommige vrou
wen en meisjes wel doen, is in 1 et
geheel niet mooi en zonder nog in de
overdrijving der Amcrikaanscho mo
de-wuftheid te vervallen, kunnen wij
daaraan zeker nog wel denken.
Naast de zegeiorend® lange rokken,
vallen ons op modeplaten dadelijk de
wijde lango mouwen op, da meeste
geheel zonder manchet, andere niet
een bontrand, of enkol een versie
ring. "Voor veel herfst- en wintorja-
I onnen gelden weer d"1 l. nee mou
wen, nog maai- enkele hebben de
korte, die dan boven den elleboog
blijven. Ieder zal ook wel het model
kennen, waarbij de mouw. tot omlei
den elleboog niet buitengewoon wijd
13 en dan plotseling tot op de pols
trechtervormig uitloopt.
Het is op het oogenblik, nu liet al
zulk frisch herfstweer is, wel genoe
gd! jk om al die japonnen en „blou-
sonsmet lang© mouwen te zien.
Wat eigenlijk precies het verschil is
tusschen eon blouson en een blouse,
is ons niet recht duidelijk, want wan
neer wij twee afbeeldingen naast el
kaar leggen, waarvan de eene in het
modetijdschrift betiteld wordt als .een
blouson en de andore als een blouse
kunnen wij toch geen verschil in
lengte of omvang ontdekken.
Intusschen zijn de lange mouwen,
lage ceintuurs en lange rokken een
iaeaal-niodt; voor (statige vrouwen
met een zeker® kalme waardigheid,
juist ttiet tegenovergestelde van de
korte-rokken- en korte-mouwenruo-
de, waarin de vlugge, levendige fi
guurtjes op hun best, uitkwamen. In
dien tijd moesten de rijzige vrouwen
zorgen, dat zij zich zoo kleeden, dat
haar slanke lengte niet in disharmo
nie was met een guitig costuumpje
dat een levendig meisje alleraardigst
cestaan zou hebben. En zoo moeten
Ie jonge, vlugge figuurtjes nu ook
weer zorgen, dat dc „nota gaie" in
haar plechtige coeLuum niet ont
breekt, zoodat het niet misstaat. En
zooiets Li niet moeilijk tc vinden,
want altijd is er met een aardige
kleur of vlugge versiering wel wat
afwisseling te brengen.
De halsuitsnijding is nu bijna al-
lijd bootvormig, vooral niet ie wijd
op de schouders, wanneer uw onder
goed er niet op gemaakt is. Want
een moderne, mooie japon kan be
douwen worden door een misschien
heel mooi wit kantje dat op dc schou
ders te voorschijn komt.
Ook de mantels zijn wijd, heel vaak
met groote kragen en natuurlijk met
lage ceintuurs en laaig-afhangend:
het staat niet mooi, wanneer de rok-
üen onder den mantel uitkomen en
daarom is het wel aan te raden om
den mantel iets langer te nemen dan
de rokken zijn.
Do keuze in hoeden is altijd nog
groot: een uitsluitend soort kent dc
tegenwoordige mode niet, ze zijn van
heel klein tot tamelijk groot en alle
maten die daartusschen liggen, dus
de vrouw die weet welk model haar
het beste staat, zal altijd wel wat
naar haar zin kunnen vinden. Laat
u echter niet verleiden 0111 een hoed
een piaatje alleen te bestellen:
ra negen en negentig van do hon
derd gevallen komt ge verkeerd uit,
doordat de hoed niet staat en dan'zit
ge den heeler» winier opgescheept
met een leelijk hoofddeksel.
Ook het niet aan te raden om
van een aardig model de gamee ruig
die niet bevalt, le laten afhalen en er
andere op te zetten: mèt den hoed is
de garneering bedacht, waardoor een
goed geheel is verkregen. E11 worden
die twee nu van elkaar gescheiden
dan is het effect bedorven.
Do peau dc euède-schoentjes zijn
nog in hun bosten tijd: veel nieuwe
modellen worden er verzonnen di© dc
eenen keer eens wal aardiger uitval
len dan den andere, maai- over Let
algemeen is het een elegante dracht.
De meeste „pumps" van peau de
suède zijn versierd niet een gesp,
soms zijn zij geheel effen, maar in
de meeste gevallen is er nog wat
meer werk van gemaakt. Dan zijn ei
de molière-modellen, die vaak zee-
puntig van model zijn, met Fransehi
hakken en de riemschoentjes: maai
de eerste zullen het dezen winter wel
van de laatste winnen in populari
teit.
Het zelf-maken van onze winterja-
ponnen is niet zoo moeilijk: dc mo
dellen zijn los en aan een stuk. en er
kan met éen goed patroon heel v.-at
verscheidenheid van kleeren gemaakt
worden. Maar echter ook weer niet
alles zoh: confectiegoed heeft, vaak
een frisch cachet waar wij bij het
zelf naaien niet aan geducht zouden
hebben.
E. E. PEEREBOOM.
,Wy zyn Maandagmiddag de Botermarkt
>g eens langs gewandeld.
't Was wel een bijzonder inooio dag
1 dus ook een buitengewoon goede
marktdag.
Voetje voor voetje schuifelden do
marktbezoeksters, ja, vooral bezoeksters,^-.
ul versmaadt dan ook het mannelijk ge-1 uoos musicus bent". Neen, ajj hielden z-eh
en bij cn zijn assistent begonnen een „af
slag" van 2 gulden tot nul, telkens met
een dubbeltje naar beneden en by eiken
lageren prjjs sloegen zy een paar ledige
sigarenkistjes tegen elkaar, zoodat hoo-
ren en zien je verging van het geschreeuw
en het lawaai.
Maar zy bereikten hun doel. Want toen
do gefingeerd© „afslag" was geëindigd,
toen hadden verschillenden uit het pu
bhek den artist in den steek gelaten en
zich om dozo nieuwe tabaksgeweldenaars
geschaard, dio hun nu vertelden, dat zij
geen muziek maakten om, zooals zy zei
den, „het medelyden op to wekken en
het te doen voorkomen, alsof je werk-
slaclit een wandeling langs de „kramen
niet geheel, door de „gangen" tuaschen
de tydelyke winkels.
Wat ons trof, was hot geweldig groot
aantal kinderwagens en sportkarretjos.
Ook 'het aantal wielrjjdera, die, bij de
marlet gekomen, even afstappen en mot
het rjjwiel aan de hand eens oen kykje
gaan nemen, was groot.
„Allemaal op de fiets!" luidde roim
twintig jaar geleden het refrein van ecu
populair lied: het begint er nu waarlijk
op to lijken.
Armo voetgangersl
Jo wist heusch soms Maandag niet
waar je jo als simpel wandelaar moest
bergen, zonder op je weg plat gedrukt
vonden tusschen tweo kinderwagens
mot levenden en vaak zeer levendigon in
houd en zonder je kleeren open te scheu
ren aan een fictspedaal of een ander uit
stekend onderdeel van een stalen ros.
Je moet den moed en de behendigheid
in do moeders bewonderen, waarmee zc
«lapper met hun wagens op de menigte in-
rjjJeu en er zich een weg doorheen boren.
Botsingen on kleine twisten ontstaan dan
ook wel eens, maar op do markt wordt
een kleine onaangenaamheid weer gauw
vorgeteA vftral als het mooi weer is!
Er zat Maandag „muziek in de markt",
ik in letterlijken zin. Vele kooplieden
prezen kun waren al zingende aan: „Ik
mooie lappen; je mag ze niet gap
pen!" hoorden wjj er een zingen, dio by
zjjn muzikale gaven ook nog blyk gaf van
dichterstalenten.
„Lappen" waren inderdaad in over
stelpende hoeveelheid aanwezig; in allo
kleuren, in allo niaten, in alle.... ach
neen, natuurlijk alleen maar in uitmun
tende qualiteiten!
Zo weien het wel, de slimme markt
kooplui, dat tegen het najaar menigeen
zjjn kamer of zijn huis of zjpi eigen per
soon een „opknappertje" geeft en een
„lap" kan daarbij goede diensten bowy-
1 Welke wonderen kun je al niet ver
richten met een aardig-gedrapeerde lap,
hoeveel ongerechtigheden worden niet
bodekt met eon lap! Met een lap maak je
een loei ijken, gevlokte» schoorsteen
mantel een mooien, ja, uit ecu lap kun
jo soms juist een blouse of misschien wel
een heele jurk makenl
It voor et tajaar is er behoefte
lappen en in die seizoenen rijzen do lup-
penkooplui dan ook als uit den grond op,
zooals de wandelende parapluhandelaars
by regenachtig weer!
Muziek, échte muziek, was er op do
Nassaulaan: de sigaren- en sigaret tenaf-
deeling van de markt zooala elk marltt-
bezoeker weet.
aar klonken de klagende tonen van
r was daar weer een nieuwe koop
man bijgekomen, die een gTootc schare
nieuwsgierigen oiu zich heen had weten
lo verzamelen. Hy was eigenlyk muzikant,
vertelde hy, maar thans zonder „werk"
en om van zyn muzikale ontwikkeling
blyk to goven wisselde hjj het verkoo-
en aanprijzen van zjjn sigaretten nl'
met een „deuntje" op de
Eu dan bracht hij handig do muziek
eer in verband met zijn tegenwoordig
vak. „Ik kau wel," zei hjj, „aardig spe
len, maar ik kan toch geen qualileit i n
«leze sigaretten spelen; ik kan wel goed
praten, maar ik kan toch geen qualiteit
in deze sigaretten praten!'"
Maar dat was ook niet «nodig, die qua-
litei' zat er al in. „Nietwaar, monoer,
in de keurkamer; u hebt zoo'n sigaretje
gekeurd en geëxamineerd. En hoe is-iof'f
Do rest van de speech mag bekend vor
ondersteld worden. Het eind is altijd:
„Geen tweo gulden, geen gulden; geen ne
gentig, geen tachtig cent, geen zeventig,
alleen met hun v&k bezig; zij keurden hun
:garen vóórdat zij een partytje kochten;
zjj rookten zo eerst half op en haalden
dan do overblijvende helft uit elkaar.
„Om to zien, wat er in do sigaren zit,
wat or i n zit, meneeren en eerst als wy,
met ouzo vakkennis, overtuigd zyn, dat
de sigaren goed ziju, dón pas koopen wy
1, om zo aan jullie te leveren 1"
Zoo trachten zy hun vedelenden con
current te overschreeuwen en te over
jaagden.
Ja, ook de markt is een schouwtooneel,
vaar elk zjjn rol speelt en dit is ten
minste voor de kooplui te hopen! zyn
deel krjjgt 1
Vol sarcasme was het gezicht van den
koopman ii&dst bovangenoemdeu artist,
toen hij z(jn vingers vlug liet bewegen
'angs don rand van oen groote, ruwe kist
en daarbij het publiek tocgilde: „Meu-
schen, hooren jullio wol? Ilc spoel
piano! Ik maak óók muziek1"
De helper van den artist begon hier
rare geluiden tegenin te maken, maa
„Laat hem gaan! Laat hom gaan nou!
waarschuwde zjjn baas en er was minach
ting in zyn stam.
Lawaai, méér lawaai moest er zjjn,
meende de concurreercnde koopman naast
Men vioolspelenden sigarettenhandelaar,
DRANKBESTIJDING. Vrijdag-
20 October a.s. houdt de Ned. Vereeni-
ging aid. Haarlem tot afschaffing
van Alcohol, dranken een openbare
vergadering in het gebouw van de
Protestantenbond waarin a's spreker
zal optreden den heer Ds. G. West-
ioijse.
IN DE ZAAL ROSEKACHE.
Ook Maandagavond trok dc tentoon
stelling van schilderijen in de zaal van
Rosehaghe, Hoofmanstraat 12, veel
belangstelling.
Met het avondlicht maakt do zaal een
aardigen, gezelligen indruk.
Onder de aanwezigen waren ook bur
gemeester en mevrouw Maarschalk, d«e
met belangstelling de verschillende
schilderstukken en batikwerken be
zichtigden.
Toch gold de belangstelling niet uit
sluitend de tentoonstelling. Volgens het
programma zou namelijk mejuffrouw
Henriette Roos, uit Amsterdam, drie
stukken op de piano voordragen.
Zij begon met „E-.ude de Concert"
an Benj. Godard en „Nocturne" van
Chopm, waarmee zij veel applaus oogst
te. Namens het bestuur van „Rosehaghe"
werd haar door een jongedame een
bloemstuk overhandigd.
Later op den avond speelde mejuf
frouw Roos „Prelude" van Rachmani
noff, dat eveneens met veel aandacht
werd aangehoord.
Aan mevrouw Maarschalk werd door
dezelfde jongedame namens het bestuur
van „Rosehaghe" een bouquet rozen
overhandigd, als blijk van waardeering
voor de welwillende houding, door hel
gemeentebestuur tegenover de bouwvei-
ceniging „Rosehaghe" aangenomen.
HET TAP VERBOD.
Voor den Hoogen Raad pleitte Mr.
Praenkel, nit Amsterdam, inzake het cas
satieberoep vaa K. M-, door do recht
bank te Haarlem veroordeeld tot een
geldboete wegens het op Zondag verkoo-
pen en afleveren van sterken drank in
zjjn tapperij te Zaandijk, in stryd met
verordening, houdende een tapverbod
dio gemeente. Mr. Praenkel achtte die
verordening in stryd met de wot en dus
onverbindend, omdat er niet in opgeno
men is een uitzonderingsbepaling voor lo
geergasten, als bedoeld in art, 7 lid 2 der
Drank wel. Conclusie O. M. 23 dezer.
DE ééNMANSWACEN.
In liet „Weekblad", orgaan van de
Ned. Vereenlging van Spoor- en
Tramwegpersoneel, van O. M. C. eeni
ge opmerkingen over den dieiist der
éénnianswaeens in Haarlem. Ilij deelt
mede, dat aan de organisatie bij an
Jerzoek was gebleken, dat de dienst
op den óénmaiifiwagen veel afmatten
der is dan op andore wagens en dat
om eenige compensatie voor den te
zvvaren dienst te verkrijgen de direc
tie werd gevraagd voor het personeel,
dienstdoende op deri éénmanswagen,
den sesurigen arbeidsdag in te voe
ren, terwijl daarnaast tal van techni
sche verbeteringen bepleit werden. De
argumenten dat de arbeid zwaarder
was worden, aldus O. AL C., door de
directie niet onderschreven, terwijl er
nagegaan zou worden of de techni
sche verbeteringen doorvoerbaar wa-
'ren.
..Het antwoord der Directie is in
eenige weekbladen terug, eepubli-
cecrd. gaat hii voort, maar we hebben
den indruk, dat het ernstig onderzee
ken deze maal niet al te ernstig is ge
schied. Zoo hadden ive bijv. aange
drongen, om den éénmajiawagen bij
kruisingen met de andere lijnen de
voorkeur te doen hebben. We vroe
gen dit, om daardoor de mogelijkheid
te scheppen, dat de conducteur-wagen
bestuurder beter op tijd zou komen.
De Directie antwoordt, dat dit niet
kan. omdat anders de dienst op Am
sterdam vertraging zou kunmen onder
vinden. Of er bijv. bij de kruising
DreefHazepatarelaan vertraging
voor de E. S. M. zou kunnen ontstaan
Het systeem éénmanawagen moest
komen en de Directie stelde zich
blijkbaar tot taak. om zoo noodig het
personeel door bedreiging reet straf en
ontslag te dwingen al zijn kracht te
geven om de invoering te doen slagen.
Het is ons nl. bekend, dat dert contro
leurs op het hart gedrukt werd streng
tegen het pereoneel op te treden.
Onze Organisatie heeft aan het per
eon oei geen enkol parool gegeven, om
den dienst minder goed uit te voeren
wij zijn er van overtuigd, dat het
personeel ziin uiterste best gedaan
heeft om van dien dienst te maken,
wat er tenslotte van te maken is. Geen
oogenblik heeft het zich precies aan
de voorschriften gehouden, omdat dit
gelijk zou staan met „lijdelijk verzet"
V3n het spoorwegpersoneel. Wij ken
nen ze persoonlijk de kerels, die alle®
in het werk stelden om den dienst be
hoorlijk uit te voeren en het publiek
ter wille te zijn. Wij kennen 2e, die
wegbleven van onze vergaderingen,
omdat ze te vermoeid te afgebeuld
waren. E11 als ze op onze vergaderin-
kwamen, dan konden wij ze aan
wijzen. En ondanks deze opoffering
van het personeel is hel systeem één
manswagen mislukt, heeft het de anti
pathie van het publiek, het publiek,
dat zich niet kan verplaatsen in den
zenuwsloopenden werkkring van don
wagenvoerderoonducteur.
En als we dit systeem nog eenige
jaren een „eerlijke proef" geven met
den onvoldoenden wagen en de opja
gende directie dan zullen we zo kunnen
aanwijzen de wrakken, die thans nog
longe. sterke kerels zijn. O. we weten
wel, dat er etnigen zullen zijn, die
moanenteel best tegen dezen dienst
kunnen, maar ook h"ii tijd zai er spoe
diger ziin, dan ze denken, dat ze af
getobde, afgober'-1'' mensolien zijn.
Een systeem invoeren dat 2x10 de men-
schen afmaakt, omdat het eenige
centen meer winst op zal kunnen leve
ren. is immoreel.
Het personeel heeft te bedenken,
dat het zicli met a).;e middelen daar
tegen te weer heeft te stellen. Het pu
bliek zal zeker geen prijs stellen op
een tramrit eenige centen goedkooper,
omdat het personeel ziin leven er me
de verspeelt. Daten dat de autoriteiten
en andere heeren, welke hierover wat
te zeggen hebben, bedenken."
PERSONALIA
Voor het examen vrije- en orde-
oef oningen zijn geslaagd de heeren
W. J Blaauboer en A. Dekker, beiden
van Haarlem.
VRAAG: Ik moet my ziek medden;
dat heb ik op Zaterdagmorgen persoon
lijk gedaan. By het uitbetalen van myn
weekgeld gaf de patroon my aneteon ont
slag. Heeft hij daar het recht toe? Ik was
per dag aangenomen. Op hoeveel loon
uob ik nu recht en tot wie moet ik my
wenden?
ANTWOORD: Als gy por dag zyt
genomen, doch do loonsbetaling per weck
goschieddc, moet uw patroon, wil de op
legging rechtsgeldig zijn u met een volle
week tnssehenruimte opzeggen en hebt
ge dus recht op een week loon. "Wend
tot een rec!<t«kundlge.
VRAAG: Ik ben ruim vijf jaren ge
scheiden van tafel en bed. 1. Waar moet
ik «my vervoegen om op kostelooze wyzc
echtscheiding to verkrygen? 2. Kan ik
my weer wenden tot den advocaat, die
vyt' jaar geleden myn zaak in handen
heeft gehnd?
ANTWOORD: Als uw man (vrouw) aan
uw verlangen om echtscheiding tc vragen
wil voldoen. 1. Als uw ochtgenoot wil
medewerken tot die echtscheiding kau U
zich wenden lot uw vroegeren raadsman
die If, als gij een bewya van onvermogen
medebrengt, wol zal willen ter zydc staan.
2. Zonder die medewerking van uw
echtgenoot kan het echter niet.
VRAAG: Kan een patroon zijn bedien-
do, die maandsalaris geniet, op 2 October
togen 31 October opzeggen?
ANTWOORD: Neen, wil een opzegging
rechtsgeldig ziju dan moeten tusseheu daur
en het beëindigen der dienstbetrekking
2 botallagsl-rmynen liggen.
VRAAG: Ik sta-als minderjarige wees
onder voog.lysehap. Kau mijn voogd iny
beletten van betrekking to veranderen,
als dit myn voordeel betreft?
ANTWOORD: Ja, doch nw toezienldê
oogd kau den voogd als hy door dit ver
zet blijkbaar nwo porsoonlyke en fican-
eïeele belangen niet behoorlijk waarneemt
doen ontzetten.
VRAAG: Myn zoon van 24 jaar wil
niet goed oppasseD. Hjj heeft vart werk,
maar wil geen kostgeld betalen, lo. Wat
moet ik doen om dit van hem te krygenf
Kan ik «de politie daarmeo in konnïs
stellen?
ANTWOORD: 1. Hot eenigo middel ia
dat n hom uw woning ontzegt, waartoe u
het rebht heeft,
2o. Do politie kan u in deze niet helpea
1 zou uw klacht aldaar niets uitwerken
VRAAG: Mag een oppassende zoon,
ond 23 jaar, wegen» verandering van
werkkring en woonplaats, zjjn ooderlyk
hnis vrijwillig verlaten? Zyn moeder, die
weduwe is, heeft twee getrouwde zoons,
drio ongehuwde kinderen, die ook "In
staat zyn, haar te steunen. "Wat moet «li©
persoon nu a.s vergoeding bijdragen voor
het onderhoud zynor moeder?
ANTWOORD: lo. Ja. 2o. Hy moet bjj-
dragen naar verhouding van zyn inkom
sten en de behoefte aan levensonderhoud
zjjner moeder.
Ook een beroep.
Wat voer jij uit voor den kost?
Ik ben eerlijke vinder. Als d®
menachen wat verloren hebben, breng
ik het terug en krijg een belooning.
Maar waar vind je altijd wat?
Overal waar ik 't te pakken kan
krijgen.
Nog erger.
Ei* was een aardbeving in Zuid-
Amerika en lieel de bevolking leefde
in angst. Zoo ook '11 Engelsch ouder
paar, dat hun eenig zoontje naar 'n
)m stuurde in een andere stud.
Twee dagen later kregen ze '11 tele
gram; Zal je zoon terugsturen, heb
lever do aardbeving.
ölt ie Omstreken
VELSEN.
Tentoonstelling. Da
Vereen, tot bestrijding van Dieren,
afd. Velsen en Omstreken houdt een
tentoonstelling in hotel „De Prin£"
op 13 en 14 Oct. a.s.
Vrijdagavond zal Jonkvr. E. dea
Tombe, de leidster der tentoonstel
ling, een lezing houden over „Dieren*
dressuur en nog iets".
Gedenksteen Vermeulen.
A.s. Zaterdag zal de gr-afsteen, ge
schonken door ingezetenen van Vel
sen, aan de familie worden overge
dragen. Ds. Boerkoel zal daarbij het
woord voeren.
Jubileum. 1 November a.a
zal de heer L. Natte, gemeente-onv
«vanger 30 jaar als zoodanig in funo-
tie zijn.
Baldadigheid. In den
nacht van Zondag op Maandag zijn
aan den Koningsweg voor de nieuwe
woningen van den heer Ruisenaar?
van 2 stecnen palen de koppen afge
gooid. Niet alleen de cementdehpla,
ten maar met verschillende lagen
steen en er nog aan. 't Is te wenschen
dat de politie de bedrijvers van deze
kwajongensstreek, want anders is
zulks niet te noemen, in hander
krijgt.
Arbeidsbemiddeling. Als weikloos
waren ingeschreven op 7 October 1922
letterzetter, 1 meubelmaker, 7 km
pers, 2 reizigers. 6 kantoorbedienden, 2
zeevissehers, 8 timmerlieden. 1 schilder,
1 zeilmaker, 1 boetster, 1 bakker, 1 ma
chinale houtbewerker, 1 montagewer
ker, 4 meiaaldraaicrs, 1 electricicn, 1
voorsiaander, 2 kcielmakers, 5 bank
werkers, 2 stokers, 2 machinisten, 7
losse arbeiders. Tc zamen 122 werkloo-
SCHOTEN
Gevonden voorwerpen.
Terug to bekomen bij: M. v. Dalen,
Pres. Steijnsu-. 19, c-en zilveren gul
den: J. Zwart, Fuhrhopstraat 17. een
portemonnaie; O. Kruitedijk, Rijks
straatweg 205b, een zilveren kinder
armband; D. Vermaas, Ruysdaeistr.
3, een colbertjas; A. Fabel, Lotterstr.
45, een ijzeren passer; G. Lem, Gen.
Cronjéstraat HG, een rozenkrans; aan
het politiebureau eenige ceintuurs.
BF.NNEBROEK
Ned. Her v. Kerk. Bedankt
voor het boroèp als predikant bij de
Ned. Uerv. Kerk te Bennebroek Ds
W. J. Roocam Abbing, etn. predikant
te Baarn.
Naar het Engelsch van
Mrs. C. N. WILLIAMSON.
In een laatje van Zijn lessenaar la
gen de enkele briefje», die hij van
Joan ontvangen had. Deze borg hij
in zyn binnenzak. Terwijl hij du
deed, mompelde hij.
„Ze zei, uat zij het mij nooit ver
geven zou. Ik wed, dut ik, als ik het
probeerde, haar van gedachte zou
kunnen doen veranderen, maar on
der de gegeven omstandigheden is
het heter, dat ik haar niet weer ont
moet."
Hij stond op en leeek zijn kantoor
nog eens rond. Zijn werk lider wus af-
geloopen. Hij moest nu nog alleen
maar afscheid van hot pereonee'
gaan nemen. Hij had den knop van
dc deur reeds in de hand, toen hij
voetstappen hoorde naderen en
iemand aantikte. Knight wierp de
deur open en zag een groepje man
nen, allen tot do drukkerij behoo-
ïend, voor zicli staan.
„Zoo, Mitchell, Jackson, Bennett,
Wode, komt binnen. Ik ben blij jullie
te zien. Ik had juist naar beneden
willen gaan, om afscheid van jullie
te nemen."
De vier mannen kwamen, verlegen
schuifelend, de kamer in met dc hoe
den in do hand, maar gedurende dc
eerste minuten zei geen van hen ccn
Woord.
Knight kwam hun tc hulp.
veilden jullie me iets vragen?"
*ei hij. „Kan ik soms nog ïet3 voor
jullie doen?"
Jackson duwde Mitchell een eindje
vooruit, die daarop begon:
„Sir Griffith, wij komen uit naam
van aj de ander jn, om u te zeggen,
dat dat li bent vier jaar onzo
patroon geweest, ziet u, en nu u weg
gaat, hebbeu we besloten, om, wat er
ook van komen moge, allen ons ont
slag to nemen. We wenschen niet te
werken voor hen, die u zoo behan
deld hebben."
De stom van den spreker beefde.
Knights lippen begonnen tc trillen,
en zijn oogen werden vochtig. Dat
deze mannen, en niet alleen zij. maar
ook de negentig anderen, dio voor
hem gewerkt hadden, ter wille van
hem een goede betrekking wilden
opgeven, trof hem diep.
Het eerste oogenblik was hot hem
onmogelijk een woord uit te brengen.
Fin del ijk zei hij:
„Vrienden, ik kan jullio niet zeg
gen, hoe goed mij dit doet, maar'hoe-
wel ik de bedoeling zeer op prijs stel,
moet ik jullie toch dringend verzoe
ken, aan je voornemen hoe goed eok
bedoeld, geen uitvoering tc geven.
Jullie hebt steeds je beste krachten
aan «Ie Evening Recorder gewijd en
moet dat blijven doen. Het zou mij
load doen, als ju Wie do courant, die
mij zoö dierbaar is, in den steek liet.
Belooft mij, dat jullie de Evening Re
corder steeds getrouw zult blijven."
En hii stale achtereenvolgens allo
vier de hand toe.
„Wel, sir Griffith", zei Mitchell,,
„uw woord is ons natuurlijk ccn wet,
dus als u zegt, blijft, dan zullen we
blijven maar mocht u ooit een nieuwe
courant beginnen, dan staan we voor
u klaar".
„Ik dank je, Mitchell. Ik dank jullie
allen hartelijk, maar nu vaarwel. Zeg
ook tegen de anderen, wat mijn
wenscli is, en dat ik nooit vergeten
zal, dat ze zooveel voor me hebben
willen opgeven.
Weinige minuten later hadden de
annen de kamer verlaten. Knight
zette zijn bood weer op, om te ver
trekken, toen de deur, die aan was
blijven staan, opengeduwd werd, en
Chauncey binnentrad. „O, neemt u
mij niet kwalijk, sir Griffith", zei hij
ietwat voltogen, maar do portier zei,
dat u al weg was. eMneer Smith had
mij telegrafisch verzocht hem hier 0111
drie uur te ontmoeten, en
„Je behoeft geen excuses te maken,
Chauncey", zei Knight. „Dit is mijn
kantoor "niet meer .Le roi est mort,
vive le roi! Naar ik gehoord heb, is
Askew mijn opvolger, en hem zou je
zeker welkom zijn." Er was iets spot-
tends in zijn fctc-m, wat Chauncey niet
ontging, en waaruit hij begreep, dat
Knight wist, hoe ook liij tegen hem
geageerd had.
,,Nu, dan zal ik maar blijven, daar
ik bovendien zie, dat u op het punt
was, om heen te gaan. Meneer Smith
wat over zijn tijd".
„Hier ben ik. Hier ben ik al", zei
de stem van den ouden heer aan de
open deur. „Hoe maak je het, Knight
Blij, dat je nog niet weg bent, anders
zou ik nog een telegram aan je heb
ben moeten sturen, om je te verzoe
ken, hier te willen komen. Ik heb do
Evening Recorder verkocht, maar ik
hoop toch, dat jo ter wille van jo va
ders nagedachtenis mij zonder rancu
ne de hand zult willen reiken".
Knight stak hem dadelijk de hand
toe.
„Natuurlijk", zei hij. „Ik zal u bo
vendien steeds dankbaar blijven, voor
wat u indertijd voor mij gedaan hebt.
Ik zou graag nu meteen afscheid van
u nemen. Mijn koffers zijn gepakt.
Straks zal ik er iemand 0111 sturen".
„Voordat je gaat, Knight, zou ik je
nog wel even aan den nieuwen eige
naar willen voorstellen. Het is iemand
uit Amerika, zooals je misschien
reeds gehoord hebt."
„Is dat noodig'/" vroeg Knight. „Om
u de waaaheid te zeggen, zou ik het
liever niet doen. Ik heb vanavond nog
allerlei in orde te maliën. Ik hoop
dut. dat u mij excuseeren zult."
„Jo zou mij zeer verplichten, als jo
nog even bleef, Knigiht, want ik heb
den nieuwen eigenaar al meege
bracht".
„Tn dat geval zal ik aan uw ver
zoek voldcesi", zei Knight rnet gela
tenheid.
Mcneor Smit begaf zkfi naar de
deur, ging de gang in en kwam even
later niet met meneer Levy terug,
dien Kmght en Chauncey beiden ver
wachtten te zien. maar met een meis
je met goudblond haar.
„Juffrouw Ames!" riep Knight uit.
„Om u te dienen", zei Lucille la
chend.
Maar nu werd het Chauncey toch
al to org.
„Neemt u mij niet kwalijk. Sir
Knight", zei hij. „maar ik beschouw
het als mijn plicht, u te zeggen, dat
deze jonge dame niet de persoon is,
vooa' wie zij zich uitgeeft. Zij is niet
Joan Ames".
Hier wachtte hij even, oin te zien,
welke uitwerking zijn woorden zou
den hebben, maar deze was geheel
anders Jan hij gedacht had.
Lucille lachte vroolijk en riep uit:
„Hoort u wel, meneer Smith! Heb
ik het u niet gezegd?"
„Ja, dat is zoo', zei de oude heer,
„en bovendien heeft Generaal uw
woord bevestigd. Knight, laat inij de
eigenares van de courant aan je voor
stellen, juffrouw Lucille Cliahdler
van Denver, Colorado".
Lucille stak Sir Griffith do hand
lot en zag hem met oogen vol tranen
„Ik begrijp niet", begon Knight,
wat
„Natuurlijk begrijpt u het niet",
ze: Lucille, „maar"
„Kom, Chauncey, we zijn hier niet
rruer nook:g zei meneer Smit;:. ,.lk
zal je een boodschap voor meneer
Levy meegeven"
Het volgende oogenblik waren
Knight en I.ucillo alleen.
„Kunt u inij vergeven?" vroeg het
meisje, „dut ik den laatsten leeer,
dat ik u ontmoette, zoo lomp tegen
u ben geweest? Ik heb er zoo'n spijt
in".
„Er valt niets te vergever,"', ant
woordde bij. „Hef is eerder aan mij,
n vergiffenis ie vragen, flat ik zoo
„O, zegt u dat niet. Maar hoe vindt
u hel wel. dat ik nu de eiii.-aarss
an uw courant ben?"
„Het is mijn courant niet meer.
k heb mijn ontslag als hoofdredac
teur genomen".
,Moar u kunt toch op uw besluit
terugkomen. Ik vraag u bij deze. of
11 hoofdredacteur van mijn courant
wilt worden"
„Het is heel vriendelijk van u,
inaar
„Als u mijn verzoek afslaat, houdt
do Recorder op te bestaan. Zonder
Sir Griffith Knight als hoofdredac
teur zou het toch de Evening Recor
der niet moer zijn. Tl weet niet. wat
ik al niet heb moeten doen, opdat me
neer Levy de courant niet zcu krij
gen".
„Ik ben u zeer dankbaar".
„Toont n dat dan door mijn hoofd
redacteur te worden".
Hij sprak niet, maar hij zag haar
aan met een blik, die Lucille newees,
dat mevrouw Devercux-Compton ge
lijk liad gehad.
„Voor 11 l>en ik van Joan Ames weer
iti Lucille Chandler veranderd en dat
kostte mij heel wat, want ik ben als
Joan Ames zeer gelukkig geweest' '1
Ik tast nog steeds 111 het duister",
zei Sir Griffith.
„Welken van de twee namen vindt
u den mouisten?"
„Welke is werkelijk de uwe?"
„I.ucille Chandier. Het is een heel
ingewikkelde geschiedenis, maar als
u geduld hebt, zal ik u in het kort
crtellen, hoe alles zich heeft toege
dragen".
Toen zij uitgesproken had, vroeg
zij:
„Vindt u, wat ik gedaan heb, erg
dwaas?"
„Neen, volstrekt niet".
„Dus u wilt toch nog mijn vriend
blijven?"
„Als juffrouw Chandler tenminste
nog behoefte heeft aan een vriend"
„O praat toch zoo niet. Het breekt
mij het hart. Ik heb meer dan or.it
behoefte aan een vriend, een vriend,
die mij zal helpen, mijn geld zoo le
besteden, dat het vielen ten goede
komt. Ik heb zooveel plannen in mijn,
hoofd, maar zonder u zal ik ncoit
in staat zijn, ze ten uitvoer te bren
gen. O. zeg toch, dat u mij niet zult
opgeven!!"
„Ik weet niet, of het niet misbruik
maken van uw edelmoedigheid zou
zijn",
„Geeft u dan niets om mij?"
„Niets om je geven?" barstte hij uil
„Hoe kan jo dat vragen? Ik heb je
maar al te lief".
„Ik jon ook, Grif" en zij stak hem
haar beide handen toe.
Alle misverstand .was voor goed
voorbij.
