Rubriek voor onze Jeugd
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 11 OCTOBER 1922 TWfcEOE BL&D
Uit de Natuur.
duinwandeling.
Viel veertien dageu geleden reeds
to in welk een uitstekende conditie het
Kindek ww, door het vochtige weer van
de laatste ma linden en het gering getal
konijnen, na kwam dit nog veel sterker
paar voren. Vooral in de aeereep, waar
bet grondwater reeds bijna op hot nor
maio Pijl is gestegen van de maand Oc
tober van andere jaren, zijn de valleien
vanuit de verte zoo groen ale gras. Van
dichterbij blykt dit dan in hoofdzaak te
danken te zyn aan de kruipwilg, oen lage
-wilgsoort, die één van de meest typische
planton is van het duinlandschap.
We gingen van den zeeweg een
paadje in, dat door het Niouw Exc
veld loopt. In deze duinvallei groeien
nog veel planten, die wijzen op ec
tigen bodem, b.v. het Koniuginnekruid of
Leverkruid (Eupatoriom cannabinum) met
ayii paarse schermen. De bloemen lijken
veel op Valeriaan en hot blad lijkt op
hennep. Soms, maar heel zelden, wordt
fleze plant als medicinaal kruid gevraagd
»n dan in zyn goheel afgesneden
üroogd. Voor oenige jaTen vonden
In liét Exerceervela het D uizend gulden-
kruid, dat vroe-ger veel meer in 't groot
verzameld ei. .".an de Hnarlemsche apo
thekers veikcoht werd. Dat was oen zalm
kleurig bloem ït.je, dat zich onmiddellijk
sloot, als de zou even achter de wolken
giQ'j, In dien goeden ouden tijd groeiden
er Dotterblcemoa langs de greppels, djo
soms tot in Maart vol water stonden
heb nog een fotn in wya bezit van
aardappelveldje in deze vallei, da'
d- winter geheel blank stond!
Nn zijn we al beel blij. wanneer wc
enkel plantje vinden \an de Muggf
chis zonder bloem- of zaadetengel, op een
plelc waar er vroeger verscheidene ston
den, met nog voel moer moois.
Ms regel worden do duinvalleien
zo toe steeds vochtiger. Hier is dit niet
het geval, het Exerceerveld is omgeven
door valleien ,iie vod droger zijn. Ik meen
als oorzaak gevonden te hebben, dat deze
vallei ate exerceerveld gebruikt, kaalst
loope-n ia, zoodat de wind het zand heeft
weg kunnen wanien tot op het grondwa
ter. Wanneer een lezer my hieromtrent
kan inlichten, dan zal hij my oen groot
plezier doen. Is dit werkelijk op deze
wi.iie toegegaan, dan hebben we meteen
het middel aan de hand, om de duinen
weer te herstellen en valleien be doen
ontstaan met een moerassigen bodem. We
behoeven dan maar met een ploeg on cul-
tivr.tor, en meer dergelijke landbouw
werktuigen oen vallei to bewerken en do
wi-i 1 doet de rest en in enkele jaren ont-
stnnt weer de prachtige plantengroei van
vroeger.
Van het oxerceerveh! loopt e n pad
naar zee. Op een ons bekend plekje vin
den we weer exemplaren van Herminium,
een zeldzaam groen orchideetje, terwijl
n een pannetje in dc buurt allo planten
urdwenen zijn door hot stuifzand.
In do zeorcep zyu woer enkelo berken-
bosc-ijes, maar de boomen blijven laag en
sjjn naar het oosten gekromd. De scher-
iwind doet dc kuoppeu en bladeren
aan de westzijde verschrompelen, zoodat
alleen do ooestwaal-ts geplaatste takken
zich ontwikkelen kunnen en de boomen
>'n typisch aspect vertoouen.
Op de noordhellingen, die minder dan
de andere aan de directe uitdrogende wer
king van de zon zyn blootgesteld, groelon
veol bramen. Er zitten veel van die sap
pige paara-blauwe vruchten aan maar zij
zoo lokker en groot als de bra
men die wc in het oosten cn zuiden van
ons land plukken.
Met d'.Mi oostenwind is het strand breed
i de zee kalm. Er is geen tentje meer
op het strand en 't aantal wandelaars is
ook minder dan in de vorige maand. We
wandelen naar het zuiden tot den zeeweg
andaar weer naar het westen. Aan
het begin zien we hoe echte „zandbiu-
dere" als helm en zeeraket zich op don
wge gevestigd hebben on 't stuifzand wer
kelijk goed vasthouden. Helm kent ioder-
een en zceraket is een lichtpaarse kruis
bloem. die nu, laat in 't jaar, pas volop
bloeit en als de voret maar lang uitblijft,
tot in December toe.
We slaan nu een zandweg in, die ons
naar het Zwarteveld vpert. Hier staat do
kleine Klaproos (Papaver dubiam), met
nog een enkele fel-roode bloem. De mees
te planten hebben tientallen zaaddooztn
en het is wel de moeite eens te letten op
de verspreiding van het zaad. Deze doo-
zen zijn van boven geopend, zoodat het
raad er alleen uitvalt bij heftige wiud-
stooten of wanneer een meosch of dier
tusselhen do planten doorloopt. Dan vlio-
geu do kleine, zwarte zaden naar alle
kanten waarmede het doel van de plant
bereikt wordt.
De herfsttinten zyu nog niet op zyn
mooist, maar Geldersche roos en Karvii-
naalshoedjo zijn toch al mooi gekleurd.
Maar hot mooist van al vind ik toeh de
donkere blauw-groene kleur van de Oos-
tenrijksche dennen, die over groot© op
pervlakte langs het Zwarte Veld zijn ge
plant. 't Zyn jonge exemplaren van naar
sShutting 15 jaar, maar ze staan kaars
recht omhoog en vormen een prachtige
belofte voor de toekomst.
In een fasantenputje staat nog geen
druppel water. Hier, in de uabyheid van
do zanderijen, worden de duinen veel ster
ker uitgedroogd dan meer naar zee toe
en het water zal hier veel later in hot
jaar stijgen.
Maar de dennetjes hebben geen behoef
te aan grondwater en ze zijn al zoo hoog,
dat de konijnen er geen kwaad meer aan
doen kunnen.
C. SIPKE8.
Vragen: iKoudentorn 34.
Ds derde Mssmeene Vergade-
rlng ran den Volkenbond
ts Gsnass.
(Slot).
Daarna kwant aan <le orde art. 18,
het artikel dat de onderlinge plicht
van de leden van den Volkenbond
reveil het kokendatel'.en van trac-
tntoii die zii sluiten, en die door het
Secretariaat van den Volkenbond
m en worden geregistreerd op straf
fe van anders niet te worden erkend.
Minister van KarHobeek heeft als
Noderlandsch gedielegeordo de ware
beteekenis ook van dit artikel in de
eerste Algemeene Vergadering reecis
ter sprake vebrachtmen heeft die
beteekenis een vorig jaar nog eens op
nieuw behandeld, en is ook nu nog
niet geslaagd om die te ontdekken.
Bedenkt men welke uitvoerig© debat
ten liet vorig jaar plaats hadden over
het artikel aan het. slot van het Sta
tuut. waarin liet aanbrengen van wij
zigingen wordt geregeld, dan zal men
moeten toegeven, dat in de praktijk
het Statuut wel toont vele duistere
punten te bezitten en opgesteld te: zijn
zoodanig, dat het voor velerlei uitleg
ging gelegenheid laat. Van de zijde
va.n de Nederlandtohe delegatie is
niet in het bijzonder bezwaar gemaakt
tegen het uitstel, dat ook thans om
trent art. 18 werd gegeven.
ben geheel zelfstandige houding
n ii de Nederiandeohe delegatie in ten
aanzien van het voorstel om het aan
tal niet-permanerrte leden van den
Baad met een tweot&l uit te breiden,
waarmede zij zich niet kon vereeni-
gen.
Deze tegenstand evenwel heeft niet
pel vaat; de wijziging is goedgekeurd
er dc nieuwe leden zijn tegelijk <*eko-
xen
-ion voorstel van de eerste Com
missie betreffende de internationale
procedure van verzoening heeft tot
langdurige discussie in de algemeene
vergadering aanleiding gegeven.
De laatste algemeene vergaderin
gen hebben nog een ietwat pijnlijk
incident gebracht tusschen Ador en
Niansen. Beiden zijn mannen, in ge
heel de wereld bekend als leiders van
humanitairen arbeid. Nu evenwel re
pelt Nansen de verzorging van de te
Constantinopei uitgeweken vluchte
lingen, en ziin ver-trouwen in de Sov-
ietregeering, dal hem reeds bij zijn
Russische hulpactie door velen ten
kwade is geduid, heeft hem er toe ge
bracht om Russische vluchtelingen, te
Constantinopel uitgeweken, te raden
tot terugkeer naar Rusland over te
gaan. Daarover is Ador gevallen, zoo
wel in de Commissie als in de Al go-
meen e Vergadering. Een langdurig
debat heeft zich over deze zeker niet
onbelangrijke' kwestie ontsponnen
Ador bleef liet gevaar volhouden, dat
in een aanraden in die richting was
gelegen Nan sen betoogdo daartegen
over, ont op de verzekering van de
Sovjet-Rogeering kan worden staat
gemaakt. In hoc-ver dit laatste juist
is. ook uit practieche overwegingen,
moge hier nog in het midden worden
gelaten, maar het nut van dieae dis
cussie is zeker, dat Nanse.nzoo hem
dit belangrijke punt niet geheel dui
delijk voor oogen had gestaan, ia ge-
wan-.t-.'nwd, dat in groote kringen
de wenseh wordt .-koe-tcrddat men
de Russische vluchtelingen in dit cip
zicht geen illusies zal doen koesteren.
Terecht echter zeid© Nansen dat. in
dien Russische vluchtelingen cr de
voorkeur aan geven naar Rusland
terug te keeren cn diit kunneai doen
onder behoorlijke verzekering van «3e
Sovjet-Regeering. cr zijnerzijds geon
bezwaar kan beslaan om daartoe me
de te werken.
Het voornaamste deel van de slot
vergadering werd natuurlijk ingeno
men door dit, welke de ontwapenings
voorstellen van Lord Robeit Cecil be
trof- liet is merkwaardig om te con-
stateeren hoe dikwerf en met groote
belangstelling tevoren verwachte de
batten tot een teleurstelling leiden.
Zulks ook in dit geval. Immers, wie
zich herinnerde do belangrijke debat
ten, die een voorgaand jaar over de
ontwapening plaats hadden, in he1 bij
zonder in verband met de ietwat pa
thetische en sensationeele uitlatingen
van de Fransche gedelegeerden, kon
niet anders dan in de betreffende al
gemeene vergadering van dit jaar com
matte stemming herkennen. Er wer
den ongetwijfeld zeer belangrijke re
devoeringen gehouden, maar de dis-
ussien stegen niet boven het gewoi.
peil. Daarin was misschien voor oen
uiet gering gedeelte schuld, dat te
veel sprekers aan heb woord kwamen.
Branting (Zweden), Cook (Australië),
Lange (Noorwegen) niet minder dan
een vijftal Zuid-Amerikaansche gede
legeerden, Zahle (Denemarken), zij al
len vodrden naast de belangrijke figu
ren dezer vergadering over de ontwa-
peningsdenkbeelden het woord. Dat
ter aanbeveling van de gemengde voor
stellen L'ecil-de Jouvenel weinig meer
te zeggen viel na de uitvoerige debat
ten die iu de Commissie hadden plaats
gehad en die door vele gedelegeerden
waren bijgewoond, behoeft nauwe
lijks betoog. Dat de sprekers daarin
dan ook slechts voor een zeer gering
gedeelto slaagden, kan nauwelijks ver
wonderen. Toch yerdiencn de opmer
kingen zoowel van Cecil als van de
Jouvenel afzonderlijk vermelding. Ce
cil behandelde de verschillende in het
rapport aangeroerde vraagstukken en
wees op het precedent voor alle toe
komstige ontwapouiugspogmgeu, na
melijk do ontwapeningsconventie van
Washington, welke men slechts kan
ijten, dat zij geen controleerend
orgoan bezit. De conferentie '.ie bij
een zijn geroepen ter beraadslaging
over verscliillendc met de ontwapening
verband staand^ aangelegenheden,
zijn slechts varianten van de methode,
welke in den Volkenbond gebruikelijk
is. Wat de garantieverdragen betreft,
gaf spreker opnieuw uiting aan zijn
vrees, dat deze verdragen, wanneer
zij niet algemeen zijn, bondgenoot
schappen in de oude beteekenis zullen
worden, die weliswaar een defensief
karakter droegen doch steeds gedacht
waren als verdedigingsmiddelen tegen
een bepaalde andere groep. De garan
tieverdragen vormen den prijs, welke
men in deze crisis voor de ontwapening
zal moeten betalen. Het betalen van
dezen prijs is niet te vermijdenin de
ze wereld krijgt men nu eenmaal niets
voor niets, zeide Lord Cecil. Om het
thans in de wereld heerschende wan
trouwen te overwinnen moet men de
garantieverdragen op den koop toe ne
men, en om de economische onzeker
heid en die financieele malaise te over
winnen, zal men de vraagstukken inza
ke de schadeloosstelling en de inter-
gealliccrde schulden tot oplossing
moeten brengen- Hieraan moeten ook
die landen hun moreelen steun geven,
die niet rechtstreeks bij deze kwestie
zijn betrokken. Het is niet aan ons,
zeide Lord Cecil, om de maatregelen te
bepalen, welke genomen n.„ctcn wor
den, doch wij kunnen verklaren, dat
het noodzakelijk is, dat schuld-
eischers en schuldenaars, overwinnaars
en overwonnenen, allen offers brengen
Dat is, wat ik aanbeveel.
De Jouvenel heeft in het debat ge
wezen op drie opvattingen, welke in
de Commissie aan den dag treden, n.L
die van Cecil, «lie der Kkandinavische
lauden en de LatijnBche opvatting,
welko in hel bijzonder door Frankrijk
wordt verdedigd. Lr bestaan, zoo zei
de hij, thans in Europa twee groote
mogendheden, aldus de Jouvenel, wier
houding het voornaamste gevaai voor
den Europeeschen vrede oplevert. Een
dezer mogendheden is thans geheim
zinniger en meer gesloten dan in ae
eerste dagen der beschaving zij kan,
onbelemmerd door eenige controle
commissie oorlogen voorbereiden. De
andere mogendheid kan aan de eerst
genoemde het daarvoor benoodigde le
veren.
Volgens dc Latijnsche opvatting is
het noodzakelijk, dat de groote Wes-
tersehe mogendheden onderling af
zonderlijke verdragen sluiten,
een waarborg zouden opleveren voor
de kleine naties en in geen geval de
zwakke naties zouden overleveren aan
de genade of ongenade van een wereld
van imperialisten, geweldenaars
avonturiers- Het is echter niet vol
doende, zich tegen een inval in een
nabije toekomst te waarborgen. Men
moet in de eerste plaats de sporen uit-
wisschen van eiken invalmen moet
Europa ontlasten van de drukkende
bewapening, welke een gevolg is van
den oorlog van 1914, en he-, vraag
stuk der schadeloosstelling in verband
brengen met dat der intergeallieerde
schulden, teneinde de economische en
financieele problemen in hun geheel
zoo spoedig mogelijk op te lossen.
Spreker herinnerde vervolgens j
de woorden, welke Noblemairc het vo
rige jaar hoeft gesproken, toen Lij ver
klaarde, dat al zouden alle naties den
oorlog kunnen vergeten, één natie dat
niet zou kunnen, want op haar gebied
bevinden zich de graven der zonen van
dc meeste te Gcnèvc vertegenwoordig
de landen. Het i3 Frankrijks plicht je
gens 'de menschheid, aldus do Jouve
nel, niet te vergeten de overwinning
was slechts mogelijk, doordat de eeue
natie na de andere zich aan zijn zijde
schaarde. Frankrijk heeft misschien
het eerste internationale leger ge
vormd en meende den vrede te kunnen
vinden door het handhaven en verdedi
gen der verdragen Wanneer men
thans aan Frankrijk door een garan-
tie\erdrag den steun van allen komt
brengen, dan zullen wij eindelijk ge-
looven, dat de vrede gevestigd is, om
dat wij dan de stem der menschheid
op haar beurt zuilen hebben hoort
zeggen„Frankrijk, hier ben ik".
liet voornaamste is het resultaat
dezer debatten, hetwelk leidde tot de
onveranderde aanneming van alle de
resoluties. Daarmede is de ontwape
ning der wereld, de ontwapening van
de leden van den Volkenbond nog
geenszins verkregen, een ieder die zich
dat realiseert. Maar daarmede is wel
een lijn uitgestippeld, langs welke de-
deze ontwapening zal kunnen loopen
en is eindelijk een vaste weg afgeba
kend, welke betreffende de ontwape
ning zal moeten worden gevolgd.
Geen wonder dan ook, dat Edwards,
de president, in zijn shntingsrode, voor
namelijk dit resultaat ten bato der
derde algemeene vergadering aan
haalde. Gok voor het overige was het
geen hij zeide, verstandig gelijk geheel
zijn leiding verstandig is geweest. Hij
is minder op den voorgrond getreden
dan de beide aan hem voorafgaande
presidenten, de Belgische en Neder-
laridsclie Ministers van Buitenlandsche
Zaken Hymans en van Karncbeck
Maar hij heeft de vergadering met
een algemeen erkenden tact geleid cn
gevoerd tot een einde, dat niet anders
dan bevredigend kan zijn.
De eerste algemeene vergadering,
zoo heeft Hymans destijdB bij haar
opening verklaard, diende om het ge
bouw op te zettende tweede, ge!ijk
van Karnebeek aangaf, om het werk
der eerste te consolideeren. Deze
derde algemeene vergadering heeft dui
delijk getoond, dat de algemeene ver
gade-ringen van den Volkenbond in
het aigemeen zijn ingeschakeld in het-
internationale leven der volkeren, en
dat zij op een ongestoord en rustig
venoop telken jare konnc.i rekenen.'
M.
Het GelekiUnd.
DOOR M. B. Z.
Een zucht onderdrukkend stond juf
frouw Stephenson op, om zich weer ge
heel aan de ingebecldo zieke to wjjden.
„Juffrouw Stephenson, klinkt duar geen
fietsbelf Kyk U even of de dokter soms
de oprylaan inrijdt.
„Ja, mevrouw, dokter Bosehboom komt
het terras op."
„Als de dokter biuneu is gelaten, kunt
U wol naar uw kamer gaan. Ik wenseh
hem alleen te spreken.
„Goed mevrouw".
Er klonk gestommel op de gang, toen
-n zacht tikken aan de deur.
..Komt IJ binnen dokter Boschboom.
Mevrouw wenscht U alleen te spreken.
Heeft U me noodig, wilt IJ dan even
bellen.
De dokter boog en de juffrouw verliet
het vertrek.
Met schijnbare belangstelling sprak
dokter Boschboom nu met zyn patiënte.
Hij had al heel wat voetstapjes in dit
ertrek siaau. Hy was al heel wat keer
tjes met oen wrevelig gevoel huiswaarts
gegaan. Eu menigmaal was de wenseh in
hem opgekomen, dat hy deze ryke arme
rouw mocht kunnen genezen van haar
ngebcelde kwaaltjes.
„Och dokter, ik ben zoo ongelukkig."
't Klonk als een snik en werkelijk blon-
ten een paar tranen in de oogen van Me-
•rouw Beerbruggen van Nicuwcrwel!.
„Ja, V bent ongelukkig," sprak dokter
Boschboom. Er was overtuiging in zyn
stom, zoodat de patiente verrast en
baasd opkeek. Zy was gewend, dat de
dokter tegen haai rede nee reu inging.
„Dus L' erkent, dat ik een ongelukkig
schepsel bent"
„Ja, dat is U".
.Voor my is geen kruid gewassen. Mor
gen kwelt my myn hoofd, overmorgen
myn keel en..
,De volgende week misschien uw groote
toon," vervolgde do geneesheer sarcas
tisch.
„Doktert
„Het s zoo mevrouw. En ik erken met
D dat in myn apotheek voor 1' geen
dic'yn is. Ik heb den laatsien tjjd veel
geval nagedacht. U moet geholpen
worden."
„Maar -hoot"
„U moet U zelf vergeten."
„Vergeten!" Nu kwam or werkelijk
iets pijnlijks ïn de gelaatstrekken van
mevrouw vau Beerbruggen.
„Heeft I" vroeger veel leed in uw le-
m gehadt" Dokter Boschboom wis
weinig van deze patient af, daar ze
ger jaren op een landgoed aan de Belgi
sche grens gewoond had.
„Ik hob alles verloren wat vi
aardsche schatten te koop 's.'t Klonk
bitter. En 't scheen, alsof xnevri
Beerbruggen dadelijk spijt had van deze
bekentenis, want hnnr lippen persten zich
opeen en ze wendde het gelaat af.
„TT moest iets levends hebben om z
iu te wijden. Een kind bijvoorbeeld.'
„Ik heb een kind gehad. Het liefste
mooiste dat U zich donken kan. Mijn kin
dermeid heeft het in het water gereden.
Daarom haat ik alle meiden."
„Dat is uiet billijk, mevrouw."
„Ze heeft zny myn kleine baby
men. mijn oogappel, mijn alles."
„Mag iL B een ware geschiedenis ver
tellen mevrouw van Beorbruggcnf
„Zeker dokter, misschien wekt het
een kind achter, een meisje vau omstreeks
een half jaar."
„Zoo oud was myn baby ook. Die ging
heen en liet de moeder achter."
„Nu wilde ik die eenzame moeder cn
dat eonzame kind by elkuar brengen."
„"Wat bedoéit Ut"
„Ik wilde U vragen voor die arme
kleine baby een moeder te zyn."
,ikf Ken zwakke, zieke vrouwl Ik, zor-
i voor een k.nd van wie weet wat voor
moeder!"
Alle zachte gevoelens, die even naar
ven waren geweld, werden terugge-
drongen. Ze was weer, wat ze voor do
buitenwereld altyd was: de lastige, slecht
gehumeurde, egoïstische mevrouw van
Beerbruggen van Nieuwerwelt.
„Dit zou heilzame medicijn zyn. Indien
U die niet wenscht in te nemen, geloof ik
uiet, dat ik U kan genezen."
„Maar dokter, ik stuur juffrouw Ste
phenson uit deze kamer omdat ik U wou
•ooretcllen mij nog eens ernstig en ec-
ieux te onderzoekeu."
(Wordt vervolgd.)
Raadseloplossing es
Nagekomen raadseb ontvangen van:
Iiibes t> Dninrooske 6 Rozerood 5 Mei
klokje 4 Woelwater 5 Pieterbaas 5 lukt-
vi80h 5 Lina Punt 5 Visscher 5 Voetbal
ler 5 Roel de Bakker 5 Goudsterretje 5
Adelaar 5 Karei V 5.
Beilru^iek
C. HEEMSKERK, Zylweg 5 wil gaarne
jongens en meisjes by het maken van
poppenkamers enz. helpen.
J ANN IE VENKE, Vrouwenhekstr. 29,
j den Kloppersingel wil graag met ver
zamelaars postzegels ruilen.
Brievenbus
„Maar 't is goen opwekkende geschie
denis mevToaw. 't Is juist iets heel droe
vigs, maar misschien kunt T"
goede wenden."
„Ik!"
„Luistert U eenige oogenblikkcn. Gis
terenavond werd ik opgebeld door de Di
rectrice van ons Ziekenhuis. 'Er was een
stervende, een Hongaarsche vrouw."
„Hoe treurig."
,\Ja en wat nog treuriger was, ze liet
Nieuwel-ug :s: AI PONS UUVG3ER.
Midden Duin en Daalscheweg. Bloomen-
daal. ALfons is do 1ste nieuweling ii
maand October. De 10de nieuweling krygt
een mooi boek. lederen nieuweling geef
ik voortaan eon nummer, zoodat jullie
zelf den stand der zaken kunt nagaan.
Zyn er in een maand meer dan 10 nieu
welingen, dan krygt de 20ste weeT ecu
boek, dan de 30ste enz. Maar met iedere
uieuwe maand begin ik weer vau voren
af aan te tellen.
Brioven aan de Redactie van do Kin-
der-Afdeeling moeten gezonden worden
aan Mevr. BLOMBERG-ZEEMAN,
Vinnestraat 2!rood.
(In de bus gooien, zonder aanbellen).
BLOODY FOX. Ik vind je aanbod
heel vriendelyk. Als vader zegt, dat je
zoo -'n aardige prutser bent, zal het wel
zoo zyn. Je kunt voor bijverven gewone
waterverf gebruiken. Je echryft me
volgende week wel hoe een en ander
afgeloopen.
AFRIKAANTJE en PAUWTJE.
Jullie moeten me vast nog eens schryven,
of je een nieuwen werkkring hebt ge
vonden. Wel jammer, dat je de courant
uiet aneer hebt. Maar je kunt haar
schien wel leenen van een kennisje. Wel
uit het oog, maar niet uit het hart hoor!
F. v. d. K. Wel bedankt v«ior je spe
ciale uitnoodiging voor den loopwedstrijd.
Op Woensdag kan ik zoo moeilyk, dan is
bet voor my Rubriekdag. Maar ik hoor
zeker wel eeus, hoe de uitslag was.
GOÜDSTERKETJE. Gefeliciteerd
met je gymnastiek-diploma. Je merkt wel
aan de raailsels. dat wal in het vat is,
niet'verzuurt. Weet je nu al wat jo voor
deu wedstryd maken zult. Zoo niet. kom
ten4 dan Woensdag maar eens by me praten.
Je raadsel is goed. Maar jonge dame,
flink sehryf je tot heden toe met een f.
LINA P. Biyft het verhaal je goed
bevallen! Is dc verkoudheid weer licele-
niaal over! Wat heeft hot zonnetje hcer-
lyk geschenen, hè. Die Wout is maar aan
den winnenden kant. Van ansichtkaarten
kun je verschillende aardige dingen ma
ken. Ben je al aan het handwerkdoosj»
bcgonnou! En is het jurkje al klaar! Ik
kryg van jou straks een beden winkel.
Heeft Kee9 geen pyn meer in zyn buik
gehad! Gaat bij weer geregeld naar Gym
nastiek! Wat fyn, dat jullie Tan zo»
der iederen avond zoo'n lekkere £cer krij
gen. Dog Lientje!
INKTVISCIf. Je schryft maar wat.
netjes met jo Penkala-potlood. Myn
oogen worden een dagje ouder en daaroir
wou ik het wel graag een beetje dikkex
hebben, 's Wo nsdagsmiddags kan moe
der i: kleercc by zur'.er Schooien bren
gen in het Biut-Elisabetï-Oas:hu:s, Gast
huisvest. Jij kan bet natuurlijk ook teil
doen. Schrijf me de volgende week maar
eens. of je met zuster S. hebt kennis ge
maakt.
WILLEM v. d. L. Wel bedankt voor
je mooie kaart uit A. Was je daar vooi
een dagje! Of ging je Op een betrekking
f Moeder beeft dien avond in A. ze-
r veel gccoten. Echt aardig, dat Je eet
kegelspel wilt maken. We bededen: het
Elisabeths Gasthuis, Maria-stichting,
Diaconossenhuis, Betlie-da-Saropta, do
Deo cn Meercnboscb. Hob je voorkeui
voor een bepaald huis, dan mng je het
by je inzending zetten.
DANSERESJE. Nu was je een klein
hoepolme-.sje. Heb je lexier ze^nd bij
Mies! Ik heb Zaterdagavond de klok
verzet, toen kon ik 's moreens een extra
uurtje slapen! Deed moeder ook zoo!
r'u herfstvacantie is niet te versmaden
wat fyn, dat je dan naar Amsterdam
gaat. Ik ben benieuwd wat je van de
raadsels terecht brengt. Wanneer begint
de dansles!
BUURMEISJE. Je lykt wel eei
beetjeop dat meisje op je briefje. Ook
bruin krnüebolletje. Fijn geprik-
told! Kun je het al goed! Vroeger tolden
wc met een zweep. Vraag het maar aan
der. Ik feliciteer je nog wel met moe-
dercr jaardag. Wat zal je een pret heb
ben gehad. Ik weet wel, dat tante A. dar
ook jarig is.
Vroeger zaten een blondje eu e«n brum-
tjo in een bank. Weet je wie dat waren!
URKERTJE. Ben jo weer uitgeva
ren! En blyf je me nu een beetje trouw!
Ik feliciteer je nog hartelijk met groot
moeders verjaardag. Je had seker wo!
graag met moeder mee willen gaan maai
zoo'n nacht bij Hetty elapen, its. ik na
tuurlijk ook dol gezelig. Je rr.adsel is goed
MAKKERTJE. Ais Urk uitvaart
wil Marken niet achterblijven. Wat jij*
Je raadsel is goed.
MEIKLOKJE. Kom nu nog maar
:ns naar postzegels by me- kyken. Jo
hebt anders een reuze-verzameling. Di«
oude postzegels die niet meer gedruk:
wordn, zyn juist heel zeldzaam. Je vraag
zal ik in de Buil Rubriek zetten. Komei
singen 's Zaterdags n-.et iu d<
Rubriek dao komen zo 's Woensdags. J«
raadsel te goed.
DEN HEER A. P. n. te Heemstede. -
Al staat myn naam ouder de medewer
kers van Jong Nederland, daarom heb
k toch niets te maken met administratie
noch redactie. Zoo'u abuis te vervelend
U nioet U wenden tot de administra
tie. Ik hc-b ook reeds ccn poging in dio
richting voor U gedaan en hoop, dat het
x in orde zal komen.
KRULLEBOL. Ja, het heeft wei
een tyd geduurd, eer ik het groot6 vel
met de fyne lettertjes weer ontving. Ben
je nu op de Mulo! Eu bevalt het je goed!
Ja, by het huiswerk rnakea zul je no:
el eens zuchten. Ik ben blij, fiat jij bly
•ut. omdat de- St. Nicolnaswedstryd er
eer is. Dus mng ik niet weten wat_ je
aakt. Ik houd we! van geheimen. Kun
je nl een mondje Duitscb sproken cn weet
jo„ al, wat al>2 is! Zondag heb je zekc'
prett:g gewandeld. Neen, ik herinner n-f
niet, dat ik je in dei tram zag. Lcnk, dat
je die kleine kleertjes leert maken.
ROZEROOD. Ma .ar nu kri.g je als
schavergoedmg een reuze-langen brie:.
Je raadsels had ik opgeteekend. dus, die
zaak was in orde. Vorder je al met je
handwerkmandje! Verleden jnnr zag ik
in hot Diaconessenhuis een meisje, dat
ook een bandwerkmandje kreeg cn ik
wou, dat je dat verrukte gezichtje eer.s
had gezien. Leak, dat je er nog zooveel
bydoet. Stuur dan het heele pakket maar
tegelijk, maar voorzie ieder stukje van
je naam.
WOELWATER. Hoe gaat het er nu
mee, Woelwatertje! Nog dikke wangen,
of zyia ze al geslonken! Misschien is het
mooie herfstzonnetje wel medicijn ge
weest. 't Is geen ziekte van langduriger
aar l, dus je zult op school we! niet zoo
veel achter komen. Ben je al voor dc zie
ke kinderen bezig! Mooi hè, het pano
rama in Amsterdam! Ik heb het jaren ge
loden gezien en de herinnering ie me
steeds by gebleven. Je mag altyd raad
sels insturen. Doze zyn alle goed. 't Beate
ermee. Woelwatertje!
MEIKLOKJE. Je tweeden brief zal
ik even in 't kort beantwoorden. Als je
van.de ansichtkaarten behalve die lijstje
nog andere dingen wilt maken, kom je
op een Woensdagmiddag maar eens V>i!
me. Wat prettig, dat jo zoo weinig huis
werk hebt. Al etudec-r je niet gmag op de
piano toch maar volhouden, want zoo
moet je het leeren. Als je kuut handwer
ken, weet ik nog wel meer dingen voor u
te bedenken.
MOEDF-RS JONGÖTE. Zondag hel
je toch zeker niet gemopperd over het
weer. Het zonnetje scheen, alsof lie»
Augustus was. Passeerde je me op dt
Schotersiugelbrug ia de% tram! Ik her
inner me nu, dat ik daar zoo'n paar be
Feuilleton
SCHOENEN
Naar het Amcrikaansch vau
O. HENRY.
John de Graffenreid Atwood vestig
de zich in de tropen; hij paste er zich
geheel aan. Vol enthousiasme begon hij
aan zijn werk, wat hem helpen moest
om Rosine te vergeten,
Menschen die zich zoo geheel aanpas-
se.i aan de tropen, „dc lotusbloem eten",
zuoals men het daar wel noemt, eten die
lotusbloemen zeiden zonder meer. Meest
al is er een soort saus by, die door de
distillateurs bereid wordt. En op
Johnny's menu heette die saus cognac.
Met een flcsch van Jat vocht tusschen
hen in zaten hij cn Billy Keogh des
avonds voor het consulaat cn zongen
luidkeels, totdat de inboorlingen die er
haastig langs hepen, bun schouders op
haalden en een Spaansche verwenscliiug
mompelden.
Op'zekeren dag bracht Johnny's be-
diende zijn mail cn legde de brieven op
latei. Het waren er een s:uk of vier, viif.
Johnny boog zich voorover uit zün
hangmat en greep er naar met ecu som
her gezicht. Keogh zat op den rand van
de tafel en probeerde met een penncnies
een duizendpoot te yermorzelen die tus
schen de papieren kroop. Johnny was
nu in een stadium gekomen waarin alles
hem verveelde en verbitteide.
„Altijd hetzelfde", mompelde hij.
„Dwaze menschen die inlichtingen wil
len hebben over het land. Ze willen we
ten hoe ze hier vruchten moeten kwee
ken en hoe ze een fortuin kunnen ver
dienen zonder te werken. De helft sluit
er niet eens een postzegel voor ant
woord in. Ze denken zeker dat een con
sul niets anders ie doen heeft dan brie
ven schrijven. Snijd die enveloppen eens
voor me open, oude jongen, en kijk eer-s
wat ze willen. Ik ben te sloom om me
te bewegen."
Keogh, die al zoo aan het klimaat ge
wend was dat hij zich nergens meer nij
dig over maakte, zette zijn stoel bij «Ie
tafel met een goedigen glimlach op zijn
roode wangen en begon de brieven open
te maken. Vier er van kwamen van men
schen uit verschillende deelen der Ver-
eenigde Staten, die den consul schenen
te beschouwen als een wandelende ency
clopaedic. Ze stuurden lange vragenlijs
ten. genummerd, over het klimaat, de
voortbrengselen, mogelijkheden om er
geld te maken, de wetgeving, kans om
zaken t<» doen en statistieken van het
land irin de consul de eer had zijn
eigen geering te vertegenwoordigen.
„Billy," zei die luie, officiëele me
neer, „schrijf ze maar ecu enkel regel
tje en verwijs ze naar het laatste consu
laire rapport. Zeg maar dat 2e bij Bui-
tenlandsche Zaken dat romannetje kun
nen krijgen. Onderteeken met mijn
naam. Pas op dat je pen niet krast,
Billy, ik zou er van wakker blijven."
„Niet snurken, hoor," zei Keogh be
minnelijk, „en ik zal je werk wel doen.
Je mocht hier eigenlijk wel een paar
klerken hebben. Hoe krijg je ooit een
rapport klaar? Wordt eens even wak
ker! hier is nog een brief, en nogal
uit je eigen stad: Dalesburg."
„Zoo?" mompelde Johnny, matig ge
ïnteresseerd. „Waarover?"
,,'n Brief van den directeur van het
postkantoor," legde Keogh uit. „Hij
schrijft dat een inwoner van die stad van
jou een paar feiten wil weten en je om
raad vraagt. Hij zegt dat die inwoner het
in zyn hoofd gezet heeft om hier te ko
men en een schoenenwinkel te openen.
Vraagt nu of jij denkt dat dat wat zil
opleveren. Zegt dat hij gehoond heeft dat
deze streek zoo vooruit gaat en wil er
ook van profueeren.."
Niettegenstaande de hitte en ziin slech
te humeur, begon Johnny's hangmat
heelemaal te schudden door zijn lachen.
Keogh lachte ook «ïn de aap die op deu
bovensten plank van de boekenkast zat,
deed ook een duit in 't zakje en maak.e
afgrijselijke geluiden.
„O, help!" riep de consul uit. „Een
schoenenwinkel! Hoe komen ze er bij?
Wat zouden ze me nu nog kunnen vra
gen? Of een overjassenfabriek hier be
staan kan, zeker. Zeg, Billy, hoeveel van
al onze drieduizend inwoners denk je
dat er ooit een paar schoenen heeft be
zeten?"
Keogh dacht even na.
„Eens kijken jij en ik en
,,Ik niet," /ei Johnny dadelijk en sta>.
een voet uit die met oen oude pantoffel
bekleed was, „ik heb al in maanden
geen schoenen meer aan gehad."
„Maar je hebt ze toch," ging Keogh
voort. „En dan Goodwin en Blanchard
en Geddie en oude Lutz en Doc Gregg
cn die Italiaan, die agent is van die
bananenfirma en dan Delgado o
nee, die draagt sandalen. En o ja
dan heb je nog Madame Oritz, die T
hotel houdt die had laatst op het bal
een paar roode schoentjes aan. En juf
frouw Pasa, haar dochtm, is op kost
school geweest en heeft ook tamelijk
beschaafde begrippen op 't gebied van
schoeisel. En dan de zuster van den
„commandante" die heeft bjj fees
telijke gelegenheden ook wat aan haar
voeten, en mevrouw Geddie cn meer
dames zijn er niet. Maar zeg Iaat eens
kijken hebben de soldaten van de ves
ting o nee, dat is waar ook, die mo
gen alleen schoenen dragen als ze op
marsch zijn."
„Nu ben je er wel zoo wat," stemde
de consul toe. „Een stuk of twintig van
de drieduizend, meer hebben er nooit
schoenen gedragen. Ja Coreüo js net
iets voor een schoenenwinkel die niets
verkoopen wil. Zou die oude Patterson
me voor den gek willen houden? Hij
hield altijd erg van grapjes volgens
hem waren het tenminste giapjes.
Schrijf hem maar een brief, Billy. Ik
zal je dicteeren. We zullen hem ook
eens voor den mal houden."
Keogh doopte ziin pen in ea schreef
wat Johnny hem dicteerde. Onderbroken
door ren glaasje cognac en een sigaar,
stelden ze tenslotte het volgende air-
woord voor den brief aan Dalesburg
op
Den Heer Obadiah Patterson,
Dalesburg, Alabama.
Mijnheer.
In antivoord op uw schrijven d d.
z Juli heb ik dc eer u mede te deelen
dat er naar mijn meening geen plaa's
is op dezen aardbodem, waar meer be
hoefte is aan een goede schoenenwinkel
dan Coralio. Er zijn drieduizend inwo-
n«s en geen enkele schoenenwinkel!
Dat spreekt boekdeelcn. De kuststreek
hier gaat steeds vooruit, er vestigen
zich hoe langer hoe meer zakenmen-
schen, maar dc schoenenbranche is lot
nu toe altijd schandelijk verwaarloosd-
Er zijn op het oogenblik zelfs een groot
aantal inwoners die in het geheel geen
schoenen bezitten.
Behalve dit is er ook schreeuwend ge
brek aan een goede brouwerij, een school
voor hoogeie wiskunde, een kolenberg
plaats en een nette, beschaafde poppen-
kast. Ik heb de eer te zijn, mijnheer
Uw gehoorzame dienaar
JOHN DE GRAFFENREID ATWOOD,
Consul der Vereenigdc
Staten te Coralio.
P.S. Zeg. oom Obadiah. Hoe gaat
het znet Dalesburg? Wat zou dc regee
ring toch moeten beginnen zonder u cn
my? U krijgt gauw een groene pap.
gaai en een tak bananen van uw oude
vriend
JOHNNY."
..Dat postscriptum zet ik er mnar
bij", legde ilc consul uit, dan is oom
Ubadiah niet beieetligd over den of!i
cieelen toon van den briet! Nou. Hil
ly, maak je die correspondentie innar
in orde en stuur er Pancho mee naar
het postkantoor. Dc Ariadne neemt
morgen de mail mee als zo vandn.ig
dat fruit nog kunnen laden".
Het programma van de avonden iu
Coralio was altijd hetzelfde. De ont
spanning die de menschen cr hadden
beteekende niet veel. Ze liepen cr
doelloos en blootsvoets rond, praat
ten zachtjes met elkaar en rookten
er hun sigaar of sigaret. Als je lamts
den weg keek die maar vaag verlicht
was, leek het nel of er ecu verzame
ling bruine spoken rondliep te miil-
den van tallooze vuurvliegjes- In
sommige huiien hoorde men op een
guitaar epelen, «waar en somber.
