HAARLEM'S DAGBLAO
DOKDEiIQAQ 26 OCTOBiR 1922 TWEEEE BLAD
Veiser Brieven.
Van a'les wat. T.E.N. de lampen nog eens weer gc-
Er is deze week geeu raadsvergade
ring, want de burgemeester en de heer
Lande weert zijn ziek geweest, alzoo
de helft van het college van B. en W.
Ik zeg „geweest'' omdat do burgemees
ter al weer op 't raadhuis komt en de
heer Landeweert aan de beterende
hand is.
Met dat al is e. nog steeds geen
yoordracht voor een nieuwen secreta
ris. Ik wil volstrekt niet zeggen dat
daar haast bij is, het gaat nog altijd
goed met den tegenwoordigen loco,
maar ik ben, laat ik maar eerlijk zijn,
nieuwsgierig naar de voordracht.
In de eerste plaats om te weten wel
ke namen er op zullen voorkomen en
in do tweede plaats om de volgorde
waarin ze worden geplaatst.
cuwsgierigheia L niet een eigen
schap die eeu man zich graag laat aan
leunen, maar in dit speciale geval zijn
er wel meer Velsenarcn, die graag
zouden wetea wie de plaats van den
heer Daniels zal innemen. Ik kon nu
wei een paar namen noemen, maar
dat beeft geen zin, alleen zal er wel
geen vreemdeling aan te pas komen,
op het raadhuis zitten al candidaten
die favoriet zijn. Naar „men" zeide
is er al een erg geheime raadszitting
over geweest, maar dat is dan ook ab
soluut het aller-allerlaatste nieuwB.
Intusscheu zal de gemeente-ontvan
ger, de heer L. Natte, op November
a.s. 30 jaar gemeente-ontvanger zijn.
Daar hoeft men in den c-, si tijd
nog geen ervanger voor te zoekeD,
onze gemeente-ontvanger kan nog ja
ren mee, vooral nn bet werk wat min
der wordi
Van ..jJ tot tijd verschijnen in de
Amsterdamsche bladen stukjes vol ver
ontwaardiging over het niet afbouwen
van dc derde sluis in lüinuiden. Wan
neer dat met spoedig gebeurt ligt Am
sterdam binnenkort „kuock out". In
"Velsen of IJmuiden zijn weinig men-
bc\ die zich voorliet aantal slui
zen oi de grootte er van interesseeren,
oi liet moest zijn omdat ze het ver
velend vinden dat er geen andere
manier is om in de Breesaap te ko
men dan over de sluizen. En dan boo
minder boe liever- Het i^ intusschen
t I geluk voor de gemeente dat een
vierde sluis nog mogelijk is,"meer niet,
tenzij bet beele Hoogoveubedrijf weer
verdwijnt of half IJmuiden in 't niet
verzinkt. De heele gemeente zou an
ders oo den duur l-m en sluis wor-
dci
juj het graven van i.ct kanaal heb
ben fantasieën opgeld gedaan, gegrond
op de gedachte dat de streek langs bet
Noordzee kanaal wel een toekomst zou
hebben als die langs den Nieuwen Wa
terweg bij Rotterdam, 't Is mogelijk,
maar wanneer <'e annexatieplannen
doorgaan en Velsen bedacht wordt
met den Spaarudammerpolder, ligt de
helft van het Noordzeckanaal in Vel
eer grondgebied, en van die helft is
feen tiende dee-1 der oevers in gebruik
ii een of andere industrieeje onderne.
ming. Terwijl oude industrieën vallen
en andere moeite hebben op de been te
blijven ia het niet waarschijnlijk dat
de naaste toekomst zal komen met ge
heel bezette kanaaloevcrs.
In het Gooi is men zuinig op natuur
schoon. Daar is heel veel voor te zeg
gen, want natuurschoon kan moeilijk
kunstmatig in het leven worden ge
roepen. Een park mag nog zoo mooi
worden aangelegd, moeder natuur
wint het altijd met haar fantasieën,
een oerwoud of een eenzaam stuk hei
de „doen" het altijd meer. Maar weet
u wat ik nu eens graag wilde? Dat men
Velsen en IJmuiden eens bedierf met
een electrische tram. Laat men maar
een derde of de helft van het Beid dat
bestemd was voor de Gooische tram
besteden aan een electrische voor ons,
wij zouden al ruim voldaan wezen.
Welke partij maakt hier een verkie
zingsleuze voor 1923 van? Of bestaat
"er wellicht aanleiding een „trampartij"
op te richten tegen dien tijd? Die
partij zou meteen de vier raadszetels
kunnen bezetten die er bij komen.
„Verlos ons uit ons isolement.
Naar Haarlem-Station voor vijftien
cent".
Het sciiijnj, dat er in den laatsleu
tijd eenigo opleving in de visscberij
komt. Wat opgelegde trawlers zijn
iwecr ter vischvangst gegaan, de prij
zen van dc vangst gaan omhoog en de
schepen brengen bij verkoop meer op
dan vroeger. Het voorbeeld van de
iV.E.M., die met de bekende witte
auto's de visch verseh en frisch direct
naar de consumenten brengt, heeft
proselieten gemaakt. Er rijden nu al
heel wat van die wagens dagelijks naai
de groote steden. Holland gaat op die
manier meer visch eten, wat goed is
voor IJmuiden en ook voor degenen
die de visch consumeeren.Want visch is
eeu gezond voedsel. Of wij daarmee
op den goeden weg zijn? Nederland
kan al ae IJmuiden visch niet aan,
tenzij men te avond en te morgen
.visch eet, in de soep ca op de boter
ham, bij de koffie, op den middag en
avond wanneer inen de soupertjes wil
omzetten in scbelvischiuiven.
Voor de zooveelste maal heefi het
steld in Velsen en Santpoort, omdat
de stroom veranderd wordt. Het is te
wenschen dat dan meteen de leiding
in den grond wordt gelegd, dan zijn
stoornissen bij stor^-i»ar uitgesloten
en het gevaar van de electrische dra
den boven de straat zouden wy kwijt
raken.
Bij al de klachten die worden geuit
over de slechte wegen, is er nog een
vergeten- Dat vind rk niet goed, ieder
bet zyue. Dc sintdlweg langB het ka
naal, naar ik meen rijksweg, iB tus-
scheu IJmuiden en V eiseroord
s avonds levensgevaarlijk. Groote
kuilen beslaan de heele breedte van
den weg. Die toestand bestaat al on
geveer een jaar, Waterstaat is hier
een slechte verzorger.
Het laatste deel van de Tromp
straat, waar de nieuwe huizen staan,
heeft nog altijd geen straatverlichting.
In eeu vorigen brief heb ik daar «1
eens op gewezen. Ik meen gehoord te
hebben dat men in dien omtrek aan de
verlichting bezig is, laat men er s.v.p.
wat haast mee maken, het is daar de
buurt van de verkeersongevallen
De papieren hebben het uitgemaakt,
Velsen is op een na de duuisto ge
meente in Nederland. Hoe dat komt?
Tja, dat weet ik niet. Ik weet ook niet
of het waar is, maar 't is mij voor waar
verteld. Het heeft er op het oogenblik
nog niet veel van, dat op dit gerucht
U. W.'ers zijn afgekomen- Wie zich
tot heden de luxe kon permitteeren in
Velsen: te wonen zaJ er wel niet zoo
blij mee zijn dat het hier zoo duur is.
Wat zal ik verder nog schrijven? De
winteravonden staan voor de Jour, met
lezingen, muziek, tooneel, uitvoerin
gen enz enz. „Varia" houdt haar too
neel wedstrijd, geeft dus een maximum
genietingen. De winter is hier nog zoo
kwaad met, alleen maar een beetje
koud als 't vriest.
VELSENAAR.
N-B. Blijkeii8 de intusschen ver
schenen raaiisagenda staan op de voor
dracht voor gemeente-secretarisNo.
1, de heer J- Kostelijk, hoofdcommies
ter secretarie en No. 2 de heer M. K.
Hofstede, controleur dcr belastingen,
ii. en W. hebben dus den voorrang ge
geven aan dea heer Kostelijk, anders
was wel de alpliabetiscbe volgorde ge
kozen. V.
Brieven uit Ëerïyn
(van onzen correspondent).
lijden niet had vergeten. Maar de óm-ring. Zoo vreesden wij en die vrees
standigheden, waaronder de bevol
king in Duitschland leefde, werden
langzamerhand beter. De ontbrekende
levensmiddelen werden ingevoerd en
niet al te langen tijd na het sluiten
van den vrede was in Duitschland we
der „alles zu hoben". De bloc:
werd bewaarheid, want na een kwaï
liertje kwam de sinjeur ons vertellen,
dat de papieren er niet alle waren.
Nu, dat was niet onzo schuld, maar
die van de post, of van de douane.
En natuurlijk lag die fcehuld aun öe«c
kant van de grenzen, anders hadden
de nijverheid, aJ was het dan ook j zij toch een aangetéekend oxpresse-
maar een schijnbare bloei maakte een j pakket niet overgenomen. Zoo hetoog-
verdere ondersteuning der bevolking;den we. Nu werd er ruggespraak met
een collega gehouden en na nogmaals
een kwartiertje begonnen de onder
handelingen over het pakje opnieuw.
Wat er zoo wel inzat, wilde de be
ambte weten. We vertelden liet. Hoe
we dat bewijzen konden. Door het
pakje open te maken, uf het gewicht
op groote schaal door het liefdadige
buitenland overbodig en de „Liebcs-
gaben" raakten in onbruik.
Hoe lang schijnt dat aJ weer gele
den! Een groot gedee.te van de Duit-
schers verkeert thans door liet tempo
verschil tusschen de daling van
t de stijging der sagarissen enj juist was. We namen dat aan,
weer in dezelfde omstandig-1
r de papieren er niet wa:
heden, als kort na den oorlog, d.w.z. den we dat niet bewijzen. Of we die
wordt opnieuw bedreigd door hotIgoede dingen m Holland hadden
spook van ondervoeding, een groot
gedeelte der hier levende Hollanders
met hen. Maar dc meeste Duitechers
hebben glad vergeten, dat nauwelijks
drie jaar geleden heel Holland in de
portemonnaie tastte, «ie provisiekasten
nakeek of de logeerkamers met Duat-
scke bleekneusjes bevolkte. Men is
niet bijzonder gesticht over het ge
drag en de aanwezigheid van vreem
delingen met hooge valuta en onder
hen, op wie het hardst en het meest
kocht en betaald. We ontkenden, ver
telden, dat het „Liebesgaben" waren.
Dat was den man te machtig, leder
een kon dat wel zeggen. Dat moesten
Woensdagmiddag half drie Is deze
otzar onder zeer veel belangeteliing'
door Db. Korff, predikant der Nea.
Herv. Gemeente te Heemstede, ge
opend. Ds. Korff brucht harteiijk
dank aan de dames van hel sub- cn
hoofdcomilé, voor alles was zij ge
daan hadden, om zulk een mooitn cn
rijken bazar mogelijk te maken. Na
men wenschte hy met te noemen, i
maar hij meende toch een uitzonde
ring te mogen maken voor één dame,
namelijk Mevrouw Bee.s, die niei al
leen bereid gevonden was, als eere
presidente van het comité op ie tre
den, maar die tevens haaa' huis voor
dezen bazar beschikbaar had geeto.d.
Hij bracht de vriendelijke gastvrouw
daarvoor onder aker instemming
hartelijk dank. Ds. Korff merkte op,
dat het eerbare huis van mevrouw
Beels thans voor twee dagen
derd was in een „rooverehol", waar
van men wel weet, hoe men er ir
komt, maar niet hoe mun er uit gaat
Hy noopte, dat de dames, die zich
we bewijzen. Ja, die brief vertelde *met den verkoop van de verschil.en-
hem niets, die was niet in het Duitschde artikelen wilden belasten, dit met
geschreven en HoJlandsclt kon hij niet VP€' liefde en tact zouden doen, opdat
lezen. Op onze opmerking, dat men de geldstukken en bankbiljetten
niet van eiken Nederlander kan ver-
wachten, dat hij in ons geval was
het een zij zijn brieven naar fami
lie in Duitschland in liet Duitsch
wordt gescholden, behooren in dol schrijft, alleen om ongel oo vige ~Th<>
eerste plaats de „steinreiche Hollaii-1 massen van Duitsche douanebeambten
der". Waarbij dan alleriei factoren
eenvoudig buiten beschouwing wor- j hetzelfde is als „Tee'
den gelaten.
OVER PAKJES.
Berlijn, 20 October lft22.
In tijden gelijk die, welke wij
twijfelachtige geluk hebben mee
maken, leeft de mensch snel. Hoe kort
"s het niet geleden, dat drie kwart
■an de bevolking van Nederland
ae scherpste bewoordingen zich uitte
over de Centralcn en de sympathieën
van de overgreote meerderheid der
Nederlanders overhelden naar de zij
de van de Entente en een geweldige
antipathie tegen de Duitschers en hun
bondgenooten bestondEn nauwe
lijks was niet de zoogenaamde vrede
gesloten, of het heerlijke zuiver men-
schelijke erbarmen nam bezit van de
harteu onzer landgenooten en duizen
den en nog eens duizenden, waaron
der zeer velen, die het zelf niet over
dreven breed luidden, droegen hun
steentje hij, om den nood bij de bevol
king der centraal-Europeeeche staten
te lenigen. Er is een tijd geweest, dat
bet haast benijdenswaardig schec-n,
als Oostenrijksch, in 't bijzonder als
Weensch kind op dit tranendal te zijn
verschenen. Allerwege werden gelden
in goede Hoilandsche guldens ingeza
meld, grif werd gegeven en de in kro
nen omgezette bedragen maakten
aardige sommetjes per hoofd der
Weenseho bevolking uit.
Ook de Duitschers ondervonden,
wat het gulle Hoilandsche hart betee-
kent. Behalve Weensche werden ook
duizenden Duitsche kinderen in on6
land opgekweekt en welke Nederland-
sche familie, uic iets te missen had,
heeft niet „Liebesgaben" naar de cen
trale rijken gezonden?
Nederland heeft niet met tromge
roffel der wereld kond gedaan, wat
de Belgische vluchtelingen,
voor krjgsgevaiigenen van aJie natio
naliteiten. vmr ondervoede Duitsche
en Oosten.'yksob3 kinderen en volwas
senen heeft gepresteerd. Onze Ho'-
landsohe gereserveerdheid is soms om
uit je vel'te springen; in uit geval kon
men niet anders dan dankbaar zijn,
tot een volk te behooren, dat zóó het
Christelijk princiep in de praktijk
brengt, dat de rechterhand niet be
hoeft te weten wat de linker doet.
En gelukkig werden de eigen landge
nooten in den vreemde niet vergeten.
Charity begins at home en reeds ge
durende den oorlog hebben de mede
onder de nooden van het Duitsche
volk lijdende hier gevestigde landge-
En veie Nederlanders hebben ook
heelemaal vergeten, dat als het den
Duitschers niet naar den vieesclie gaat
ook het lot van de Nederlanders in
Duitschland niet benijdenswaard kan
worden genoemd. Van liefdegaven
aan Duitschers en helaas ook aan
landgenooten hoort men niet aJ te
veel meer.
Wij behooren tot de weinige geluk
kige stervelingen, die niet zijn verge
ten en in den laataten tijd is zelfs een
pakjesregen over ons uitgestort, die
een goede geest uit het vaderland
heeft gezonden, zóó, dat onze proci-
siekamer wed een filiuaJ van een wel
bekende zaak in kruidenierswaren en
comestibles aan den Wagenweg
Haarlem lijkt.
Lezer, weet ge wat dat voor een
vreugde is, als de gele postwagen
met de bontgeschilderde reclames van
cigarettenfabriciktn voor de deur
staat en er wordt dan na een poosje
gebeld en de oude hesteller brengt een
of zelfs meer pakjes? Zulk©dagen zijn
bij ons festijnon. De geheele familie
verdwijnt in de keuken, waar op het
tafeltje de omhulsels worden wegge
nomen en de schatten eerst in de ven
sterbank worden opgestapeld, om daar
na in de provisiekamer soort bij soort
te worden gelegd. En a.s er zoo'n
hoorn van overvloed wordt geleegd,
gelijk zooul3 gozegd onlangs bij ons
het geval was, dan kun je wat bele
ven. Het is een prachtige gelegenheid
oiu d© nog altijd bestaande Duitsche
bureaucratie te leeren kennen.
Want niet steeds worden de pakjes
aan huis bezorgd. Vaak ook moet men
aan het douanekantoor afhalen.
Nu is de eene ambtenaar anders,
dan de ander. In den laatsten tijd
doet in ons land de oude aardigheid
weer opgeld van het boertje aan het
postkantoorloket, die iia lang wachten
door den beambte wordt aangesnauwd
met een; „Wat mot je?" en dan
droogjes antwoordt. ,,lk mot niks,
maar jij mot mij een postzegel van
een halve cent geven". Zulke mcu-
solien hebben wy hier ook aahter de
loketjes of douanetafeLs.
Bij de pakjeszegen was ook een aan
tal, dat aan hei douanekantoor moest
worden gehaald, omdat „een nadere
verkl airing nopens den inhoud" moest
worden afgegeven. Gewoonlijk gaat
dat best. Je vertoont een brief, dien
d'e beambte niet kan lezen en vertelt
hem, wat er in het pakje zit en ails
dat dan klopt met de bij de adres
kaart gevoegde verklaring betaal je
50 pfennig en kan je met je schai ver
dwijnen. Maar wij hadden met eeu
vervelende pierikepunterige snijboon
te doen.
Eerst liet hij ons een half uurtje
wachten, toen we aan de beurt wa
ren, nadat we reeds drie kwartier op
onze beurt hadden gewacht. De man
moest toch ook eens ten praatje met
een collega maken! Eindelijk was hij
weer in de buurt, maar, hoewel hij
onze kaart in de hand had, maakte
hij geen aanstalten, om zich met
dat ding of mot onszelf bezig te hou
den. Bescheiden vroegen we, of er
kans bestond, nu binnen afzien ba-
reu tijd weg te komen. En toen begon
me waarachtig dat individu te treite
ren.
Of het zoo verschrikkelijk was, om
een poosje te moeten wachten op een
pakje uil Holland. Daar zaten toch ze
ker wei duigen in, waarvoor dat de
moeite waard was. We repliceerden,
dat we ook nog iets anders voor de
kost te doen hadden, dan te wachten,
hetgeen op hem geen zichtbaren in
druk maakte. Althans hij ging weer
naar een bakje met paperassen en
woelde met beide handen daarin, kon
staat te stellen te lezen, dat „Thee'
tzelfde is als „Tee" en „Koffie"
j hetzelfde als „Kaffee", barstte bij
woede los: Die vreemdelingen mei
hun schandaal van pakjes en liefde
gaven 1 Dat moest anders worden!
Men moest ze mores loeren en li eel
gauw ook. Het was maar te hopen,
dat er weldra bepalingen kwamen, die
zoo iets verboden. En ze zouden ko
men, we zouden het heel gauw erva
ren, dat het uit was met het Luilek
kerland der buitenlanders
Zoo tierde de man, maar het was de
nijd van den afgunstige en hij moest
na zijn scheldpartij hei pakje tocli af
geven en ons ongemoeid laten gaan.
We vroegen nog hoe dit toonbeeld van
vriendelijkheid heette. Sedert dien
houden we niet meer van een vroegei
door ons wei aardig gevonden jon
gensnaam.
Maar men mag ze niet over één kam
scheren. Twee dagen later kregen we
met een ander exemplaar te «oen, of
liever met een heele boel tegelijk. En
die waren allen even vriendelijk, hoe
wel het akkevietje ons haast evenveel
tijd heeft gekost. We hadden spek ge
kregen, ook uit Haarlem, ook per ex
presse en aangeteekend, ook met stem
pel, handteekening en lak van de fir
ma Dijker. En dat spek was afge
stempeld met Hollandscli keur. Maar
het moest hier ook nog eens worden
gekeurd. We hebben toen een uurtje
in een wachfchokje van het vieesch-
eontrólekantoor gezeten en twee al
leraardigste beambten vertelden ons
van hun oorlogsjaren en van vredes-
jachten op smokkelaars. En ze heten
ons een berg Ainerikaansch spek zien,
—aarin trichinen waren gevonden en
i voor de armen wordt uitgekookt.
Ondertusschen was een veearts met
een assistent-veearts en twee aroeiders
bezig, van ons spek drie schijfjes van
nog geen halve kubieke centimeter te
snijden en die werden onderzocht
en de heeren moesten natuurlijk ver
klaren, dat sedert de keuring van de
Nederlandsche vieeschcontróieurs er
geen trichinen in waren gekomen. We
konden het pakje dus meenemen.
Maar voor de keuring, waannee de
veearts en de assistent en twee arbei
ders bezig waren geweest plus voor
het uurtje praten met de twee beamb
ten en het beetje schrijfwerk, dat de
zen in dien tijd, ook al wegens ons
pakje hadden gehad, moest de eom
van drie mark en vijftig pfennig aan
de kas worden betaald
En toen we weggingen vertelde de
aardigste van de beambten nog, dat
die drie worsten, die we er bij hadden,
heelemaal niet hoefden te worden ge
keurd, maar dat ze, als het geen „Lie
besgaben" waren geweest deze man
geloofde ons op ons eerlijke gezicht
elk wel een dikke duizend mark aan
invoerrechten hadden gekost. Als
„Liebesgaben" waren ae vrij, en ook
het spek had niet onderzocht behoe
ven te worden, als dat woord maar
op het pakje had gestaan.
Zes man aan het werk voor drie en
een halve mark en doodvallen op een
woord. O, heilige Bureuucratius
Maar zij, die ook pakjes naar
Duitschland zenden, kunnen er hun
voordeel mee doen.
H. BI. KOELENSMID.
Uit He Omstreken
nooten de ervaring kunnen opdoen, I blijkbaar iets niet vinden. En dat iets'den bouw van eei
dat het vaderland hen in de moeilijkew.is natuurlijk onze oouaneverkla- 1 qicnstoefemngen e
HEEMSTEDE.
VREDENHOF-BAZAR.
Zooals reeds eerder in ons blad is
meegedeeld, wordt ten huize van den
heer en mevrouw Boels van Heemste-
Dreef 34, een bazar gvhouden,
met het doel geld te verzamelen voor
een lokaal voor gods-
enz,
groote hoeveelheid uit de zakken der
bezoekers zouden vloeien.
Hiermee verklaarde hij dezen ba
zar voor geopend.
De aanwezigen verspreidden zich
door de versomliende prachtige aaien,
waarin de voorwerpen groepsgewijze
lagen uitgestald.
Alle artikelen en dat waren er
heel wat zijn geheel belangeloos
door de dames voor het goede doei.
vervaardigd. We zagen o.a. prachtig
kantwerk, rugbekleedingen voor stoe
len, kussens, kanten kleeden, tea-co-
ey e, schilderstukken en -stukjes, kin
dergoed. Verder een groote tafel vol
zeil vervaardigd kartonnagewerk, een
tafel met boeken, een tafel met wol
len goeueren, fruit, bloempotten. Ook
een geheele comestibiesiioek, waarm
de eigen-gemaakte jams, nougat, ho-
ning enz. verleidelijk lagen uitge
stald.
'Gok, hadden eenigo dames geheel
belangeloos een volledige thee- en een
dito iunonadetafel doen inrichten.
Een weegschaal en een grabbelton
ontbraken natuurlijk evenmin. In één
woord: bet is een bazar, die een zeer
gezellig karakter draagt.
We nerinnerene er aan, dat de ba
zar hedenavond van haif negen tot
half elf voor het laatst geopend is.
Vanavond zullen de heeren Van Gen
nep en Schotten uit Alkmaar eenige
lieden zingen: daarvoor wordt een
entreeprijs van Zó oent geheven.
SCHOTEN. De Slaperdijk-
w e g. Men schrijft ons:
Over de verworcung van dezen weg
al heel wat gesproken en geschre
ven. 'Tot goed begrip diene, dat dc
Slaperdijk weg de eenige verbindings
weg is tusscuen Santpoort en Spaara-
dam. In een der ra aasvergaderingen
den Baad der gemeente Velsen
is een poging gedaan wij meenen
iiet vorige jaar om verbetering tö
brengen in den toestand van dezen
weg. Die poging is toen afgestuit oj>
de overweging, dat ook de gemeenten
Schoten cn Spaarndam belang heb
ben hij een verbeterden weg en dat
de kosten dus door drie gemeenten,
behoorden te worden gedragen. Na
dien hooren we verschillende malen
klachten van gebruikers van dien
weg in aai* van «enig pogen om ein
delijk een beteren toestand te verkrij-
vernamen wij niets. Dc laatste
jaren is niets meer aan dezen weg ten.
kc>6te gelegd. Het laat zich dus be
grijpen, dat deze grintweg met een
vu ij druk althans regelmatig verkeer
bijna onbegaanbaar is. Dezer dagen
vernamen wij, dat landbouwers in
den Spaarudammerpolder dien weg
met hun zwaar beladen wagens niet
meer kunnen berijden. Kuilen en ga
ten van 3 a-i d.M. diep treft men over
den gdheelen weg aan. Vooral nabij'
den Tol, op de Jirift van dril weg is
deze totaal onb3gmiibT.tr. Daar zijn
sporen, die er op wijzen dat er eer
tijds een vrij goed begaanbare wc j
met een klinkormiddenstraatje beeft
taan. Zelfs zi.n de bermen aan
beide zijden over een lengte van een,
paar honderd meters geheel vernield.
wanneer straks dc vele herfstre
gens en buien den weg tot een alge-
1'celen modderiKvel hebben herscharen
dan was het meest radicale middel,
den weg aan weerszijden af te elniten
en maar te doen alsof er geen weg be-
n heeft. Maar wordt het nu niet
eens tijd. dat vertegen woord i vers in
Staten of gemeenteraden ontreden om
on welke wijze dan ook, dezen on mis
baren verbindingsweg in een goeden
staat te doen brengen?
IHLLT5GOM. Chr. Besturenbond.
De Christelijke Besturenbond alhier hooft
vergadering in hot gebouw Patri
monium gehouden. De heer A Ame'.ink,
secretaris van liet Christelijk Nationaal
Vakverbond, trad als spreker op en had
als onderworp van zyn rede gekozen: De
noodzakelijkheid van Chr. Vakorgaaiso-
eu de taak der Beetareabor.dea
Onze LacliïiGüIc
Een klant kwam woedend con siga
renwinkel bianen'.oopen.
„Die sigaren, die u mij gisteren ver
kocht hebt", zei hij, „zijn gewoonweg ver
schrikkelijk, onrookbaar!
„Nu," antwoordde dc sigarenhande
laar, „voor u is 't. niet zoo erg: u hebt
er maar vyf, inaur ik zit roet duizenden
van die ellendige dingenl"
Sport en Wedstrijden
(scheidsrechter H.
S. (scheidsrechter
(scheidsrechter J,
VOETBAL.
HET PROCRAMMA VOOR
ZONDAG.
WESTELIJKE AFDE3MNQ.
Eerste klasse.
HaarlemQuick (scheidsrechter H. J.
Krügsman.j
U. V. V.—B.
v. d. Ende).
Blauw-WitH.
W. S. Boaa).
SpartaD. F.
Mutters).
H. V. V.—V. O. C. (scheidsrechter Mr.
E. G. van Bisssliekj.
FeijenoordAjax (scheidsrechter W.
Eymc-rs).
O vorgangsklaase
i>. V. V.H. F. C. (scheidsrechter H.
Vttjjck).
StormvogelsZ. F. C. (scheidsrechter
W. H. Breedhofi).
V. V. A.Hilversum.
V. U. C.—A. D. O.
O. D. S.Excelsior.
't GooiBpartaac.
Reserve isie klasse A|
Spartaan II't Gooi II.
H. F. C. II— Haarlem D.
AJAX n—Bapiditas II.
Z. F. C. 11—Blauw Wit 11.
Hilversum H—V. V. A. EL
Reserve iste klasse B t
Steeds Hooger 11—B. V. V. 11.
v. o. c. n—h. v. v. n.
D. F. C. 11—Sparta 11.
H. B. S. II—Hermes II
Tweede klasse A.
E. D. O.Schoten (scheidsrechter W.
Messen dorp>.
Q. S. C.-Zandvoort, (scheidsrechter J.
H. G. Weberj.
Alemaria VictrixHortus.
A. F. C.Hollandia.
Z. V. V.—W. F. C.
Tweede klasse B.
D. E. 0.—B. F. C.
VictoriaA. S. C.
Velox—D. O. S.
OlympiaD. O. N. A. B.
ZeistConcordia,
Tweede klasse C»
D. H. C.Hermes.
U. S. C.Fortuna.
C. V. V.—Xerxes.
LngduziumSteeds Hooger.
B. M. T.—Dnitas.
Reserve tweede klasse C.
A. D. O, n—E. D. O. n.
A. S. O. 11—V. U. C. 11
Derde klasse C.
Kennemers—Bloemendaal.
T. O. C>.Sloterdyk.
H. S. V.Watergraafsmeer.
OOSTELI JKE AFDEELING,
Eerste klasse.
Herac-'.c-Ea>chedesehe Boys.
TheoleU. D.
Quick-Be Quick.
Go aheadHengelo.
EnschedéZ. A. C.
ZUIDELIJKE AFDEELING.
Eerste klasse.
VelocitasB. V. V.
D. O. S. K. O.—X. O. A. D.
Willem ITBrodania,
N. A. C.Eindhoven.
WilhelminaM. V. V.
NOORDELIJKE AFDEELING.
Eersie klasse.
Be Quick—W. V. V.
Alcides-Velocitae.
ForwardFrisin.
Upright-Veendam.
AchilleaFriesland.
Pers-Overzicht
Feuilleton
jbJjejTT Y
JEFFERT RARNOL.
(Geautoriseerde vertaling uit het
Engetëch.)
(Nadruk verooden.)
11)
„Ja, dat heb ih ook gezegd", stem
de hij, terwijl hij voortdurend naar
het water bleef kijken. „Dat heb ik,
gezegd, freule, omdat ik zoo graag
zou willen dat u in elk opzicht edel,
en boven angst of verwijt verheven,
zou zijn. Omdat ik zou willen dnt
ledereen u hoog aoht".
„Helaas", zuchtte ze, „een moeilijke
taak voor een arm meisje".
„En toch", zei hij op ernstigen
toon, moet u het probeeren".
En zijn arm raakte de hare aan op
het bruggetje. De majoor zuchtte en
dadelijk trok ze haar arm terug en
voor hij iets kan zeggen lachte ze.
hoeve! het eon beetje wonderbi'z
klonk. ,.En is het dan zulk een zonde,
zoo'n groote misdaad, dat ik in de
klepten van mijn hrner geloopen heb,
buHe.n? En als dat zoo was wat
mij te veroordeolen? Ben ik er dan
heelemaal, eerloos door geworden...."
„Neen, neen", riep hij uit.
„En jeddeloos verloren ten onder
gang gedoemd".
„Neen, neon!" riep hij, „het waa
ik vond het alleen maar zoo —i
zoo
„Zoo wat. meneer?"
„Zoo weinig meisjesachtig.
Lady Betty hield even haar adem'
in, haar wangen gloeiden, ze was
boos en ging met opgeheven hoofd
voor hem staan.
„Hoe durft u hoe durft u zoo
over me te denken zoo over me te
praten!" Terwijl ze sprak verdween
de kleur uit haar gezicht, de woeda
maakte plaats voor diepe minachting
en hij schrok van dc uitdrukking in
haaa- oogen, Ivij werd onderdanig,
onderworpen strekte smeekend de
handen uit.
„Freule werkelijk ik wilde u
geen pijn doen. Tk bedoelde alleen-
mnar.
„Genoeg, meneer, het is voldoen
de", zoi ze uit de hoorte „Majoor
d'Arcy vindt me nie4 meisjesachtig
o 't is zeker voldoende!" H
terwijl zo hem haar rue toekeerde
drukte haar heele gestalte de diepste
minno'dintr "it.
„B'ijft u toch hier!" smeekte hii.
i/un u H/vnr lion ..O ast toch niet zoo
van mij weg iaat me het u uitleg- was. Toen zette hij zijn hoed op, iiep
gen Juister naar mij. j langzaam een twintig paseen verder
„Zwijg, meneer", zei ze, „ik heinen weer twintig passen terug, ein-
geuoeg goinxü'U genoeg voor inijn delijk liep hij een eindje het hosch
lieele leven an toen ze de brug
was wilde zo het hosch ingaan maan
hij legde zijn hand op haar arm en
lneld haar tegen.
„Kind, waai ga je heen?"
„Waarheen ik wil, meneer. Ik,
wensch u goeden avond en vaar
wel!"
„Niet door het hosch, freule! Er
dwaalt hier slecht volk rond, heeft de
sergeant me vertelt zigeuners,
landloopers en zoo".
„O meneer", zuchtfc ze. „misschien
prefereer ik die nog wel boven ma
joor Preutschheid d'Arcy!" en een
tak op zij trekkend liep ze het bosch
in en toen hij haar wilde volgen!
hield ze hem met een gebiedend ge
baar tegen. „Niet verder, meneer! de
doornen hic-r zouden uw mooie klee-
ren bed erven, en bovendien
voegde ze er bij terwijl ze hem met
mee-doogenloozo oogen aankeek
„uw deugdzaamheid cn uw ernst ver
velen me laat me als 't u blieft
alleen gaan".
De majoor bloosde, nam zijn hoed
af, en boog.
„Zooals n wilt, freule", zei hij cn
ging op zij. Hii bleef haar nakijken
tot ze iusschen de boomen verdwenen
sfond stil en luisterde. In dg
verte hoorde hij flauwtjes de blaren
ritselen, waar ze liep en in de
richting van dat go!iiid begon hij
haar te volgen. Plotseling eto-nu
hij stil, luisterde aanuacutig, greep
zijn stok stevig vast en liep toen hard
door, terwijl iiii maar erg weinig la-
waai maakte. Eindelijk kwam hij op
een open plek.
Met den rug togen een boom en
haar mand in de handen, het hoofd
rechtop en uitdagend maar haar
oogen vol angst stond ze tegen
over een grooten zigeuneraehtigen ke
rel, die een knoestigen stok bij zich
had en dreigend op haar toe kwam.
Toen kwam de majoor uit het bosch
te voorschijn langzaam, zonder
haast en een beetje hinkend zooals
gewoonlijk. Maar toen ze hem zag
gaf Betty een gil, liet haar mand val
len, en vergat bijna haar vrecscUjko
angst, door h<\ar verbazing toen zei
liet gezicht 2:1 c? dat tu^sehen de krul
len van de pruik van den majoor uit
keek. Dc zigeuner zag het ook cring
onmiddellijk in een verdedigende hou
dine staan en snrak met brommerig",
half nn<*«tige stem.
„Wat is gr aan de hand, haas? th
is niets gebeurd, meneer De ma
joor zei niets en bleef even rustig?
doorloopcn tot hij vlak by was
toen sprong hij op den ander af.
Deze zwaaide met zijn zworen
knots, de lange stok suisde door de
DE WIJZIGING VAN DE HUUR-
HUURCOMMiSSIEWET.
De heer H. d<- Wilde, lid van Ged.
Staten van Zuid-Holland, schrijft in
De Standaard over de voorgestelde
verhooging van de vrije percentages
boven de huurprijzen van 1916 en
1918:
De verhuurders zullen ook nu een
6lag er naar moeten slaan; de huur
ders zullen mopperen. Eu liet slot vun
de zaak zal zijn, dat of de verhuur-
lers naar willekeur het vrije percen-
age zullen toepassen, in het geheel
niet meer zieJi tot de Huurcommissio
zullen wena< n of dat de Huurcommis-
sien zuilen handelen gelijk zij tot lie
den hebben moeten handelen. In hel
eene geval ware het maar beter, dat
heel de Huurcommissiewet werd op
geheven; in het andere geval zou blij
ken, dat 't vrije percentage een was-
:n neus was.
Het wil ons voorkomen, dat dc Re-
geering beter had gedaan, indien zij
had voorgesteld het vrije percentage
heelemaal te schrappen en voorts het
tweede lid van het vroegere art. 10
„Niet doen! Niet doen! O, majoor
Joiui u zult hem vermoorden!"
De majoor deed een stap achteruit.
Hij hijgde een beetje.
„Hem vennoorden V' herhaalde hij
„Wet neen freule zoo gauw kan
men iemand van zijn soort niet ver
moorden. Ik wou hem alleen maar
een - oen souvenir geven dat hij niet
ti. gauw kwijt raakt.
„Neen, meneer niet meer slaan,
als 't u blieft' En kijk uw stok
kapot
„Hé ja", zei de majoor gooide
zijn slok weg en nam de zware knots
op, maar toen Lady Betty dat zn>.
pieep ae zijn arm en hield dien vasi.
„Neen (lat is te wreed wreed.
Ik wil het niet hebben. Het is nu
genoeg!"
,,.la, misschien wel", zei dc ma
joor, „en het is voor u natuurlijk
niet plezierig, hoewel liet altijd beter
is oin flink tc vechten als je het na
toch eenmaal doen moet." Dit zeg-
luclit, en met een heeschen schreeuw j gen de streek hij zijn kb nu p
liet de kei-el zijn wapen vallen 1 -
nam de zworen slok
Ier den arm en
ging achteruit; zij«n arm hing er slap boog. „Laat ons «aan, freule!" Lady
bij. Maar do lange arm van don ma- Betïy aarzelde cn keek naar don
jcor ging steeds op en neer en sloeg booswicht, die onbewegelijk op den
dan man tot hij op zijn knieën viel j grond bleef liggen, „liet bet eekent
en toen op zijn geacht, zelfs nog toen niet veel, freule, over een paar uur i*
hij hulpeloos op den grond lag re- i hii weer gezond misschien nog een
gende.n de slagen onvermoeid tot een beetje stijf. En nu zal ik u als n het
Mem riep: 1 goedvindt het bosch uit brengen.
