HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
Bij Rika Hopper.
Rubriek van den Arbeid
filnsenlanii
Feuilleton
Buiten de Wet
WOENSDAG 10 JANUARI 1923 TWEEDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 121
Toen ik bij mevrouw Hopper kwam
in haar gezolhgo woning op den Admi
raal de Ruyterweg was zij druk bezig
met den administrateur van haar jubi
leum-tournee, Joh. Kaart, en den regis
seur van „Opstanding", Jacques van
Hoven.
RIKA HOPPER ALS DE „WRAAK".
i(Hebt u nog even tijd, mijnbeer
Schuil? U weet niet, wat er allemaal
voor zoo'n tournee komt kijken!" en
met haar agenda in de hand ging zij,
levendig en opgewekt, door met haar
besprekingen met den heer Kaart. ,,Dus
dan naar Gorkum en den volgenden dag
Eindhoven? Ja, dal is goed! Je denkt
nog om de abonnementen, Kaart; Heb'
je nu het adres van mevrouw., eb., ja
juist! En teeken even aan voor dö voor
stelling te AmsterdamU hebt nog
•nel 'n oogenblikje, meneer Schuil?"
Ik moest dien middag haar nog ette
lijke malen de verzekering geven dat ik
niet gepresseerd was, voordat wij rustig
aan den haard tegenover elkander zaten,
beiden „gereed voor het interview". Maar
een gewoon interview is hot gelukkig
niet geworden, al zat ik dan ook met
mijn notitieboekje en een potlood In de
band. Voor een droog vraaggesprek
mevrouw Hopper te levendig, te geani
meerd. Bij een artiste als Rika Iloppei
vergeet je langzamerhand, dat je „vooi
de krant" gekomen bent. Ite heb,de her
innering meegenomen aan een gezellige
i.tea" bij een charmante, gccstigo gast
vrouw, die een paar uurtjes allergenoege-
lijkst met mij over haar kunst en het
tooneel heeft gesproken.
„Ach ja, het is een heerlijk beroep,
dat van ons en als ik opnieuw moest
beginnen, zou ik wccr*bij het tooneel
gaan!" zei mevrouw Hopper in den loop
van ons gesprek. „Je lijdt geen sleur-
leven, het is geen bestaan van eiken dag
'hetzelfde! Onze kunst is zoo veelzijdig,
maar zij is moeilijk, buitengewoon moei
lijk! Sommigen meencn, dat zij al kome
die kunnen spelen, als zij zich maar
met. eenige gemakkelijkheid op het too
neel kunnen bewegen! Alsof de kunst
van het tooneel niet oneindig veel meer
eischtl Bij elke rol ik bedoel natuur
lijk een belangrijke rol sta
je weer voor iels geheel nieuws, moet je
de psyche van een ander mensch bestu-
decren en naar buiten brengen. Dat
maakt onze kunst zoo interessant, zoo
veelzijdig en zoo mooi! In je werk vind
je vreugde cn genot
Ik zag baar eens aan, toen zij mij dit
fceide en ik voelde, hoe dit alles uit haar
hart kwam. Voor mevrouw Hopper is het
tooneclspelcn een levensbehoefte; zij zou
het niet kunnen laten. Wanneer zij voor
een rol iets voelt, geeft zij er zich ge
heel aan. Ik denk hier aan haar Mar
guerite in „Vriendinnetje" van Brieux,
aan haar Nora van Ibsen en vooral aan
Maslowa in Opstanding, waarin zij thans
jubileeren zal.
„Toen ik het plan opvatte om mijn
vijf en twintigjarige looneclloopbaan te
herdenken," zei ze, „heb ik dadelijk na
tuurlijk aan Maslowa gedacht. Er gaal
van het werk een opvoedende kracht uit.
Ik vind het heerlijk, deze vrouw, die
door de zonde tot de loutering komt, te
spelen. Oorspronkelijk had ik Opstan
ding in de bewerking van Henn Ba-
taille willen geven, maar Het Schouw-
tooneel heeft het in handen en wilde
het niet afstaan. Toen hoorde ik toe
vallig van eenige vrienden in Parijs, dat
Antoine Curry', een jong, Fransch letter
kundige. een nieuwe bewerking van Op
standing had gemaakt Ik heb mij dade
lijk in verbinding met hem gesteld en
hem na lezing van zijp eïuk toestemming
gevraagd het te moger. vertalen. De be
werking van Curry stel ik boven die van
Bataille, omdat de val de verwording
van Maslowa, veel meei is uitgewerkt.
Het werk van Curry is veel mindci
fragmentarisch dan dal van Bataille. Bij
Bataille zien wij Katucha na het tooneel
bi; de tantes pas weer terug als ge
vangene. Van haar verwording hooren;
wij allccD maar spreken in het too
neel van de jury. Curry echter doet ona
getuigo zijn van haar diepen val er.
geeft dc tragiek van haar leven in zon
de. Ook hei zieleproces, dat Nekludoff
ondeigaal, wordt dooi Curry in een
zonderiijk bedrijf veel meer uitgewerkt
dan bij Bataille. Hierdoor wordt het
eer vergeestelijkt. De laatste 3
tafercelcn spelen als bij Bataille
in de gevangenis, in de infirmerie en op
;>tation in Siberiöl
eoi u mij vraagt, van welke soort
rollen ik het meest heb gehouden, zou
ik zeggen van alle rollen, waarin te
spelen valt. Ik haat de „society-la
ches" ronder ecnig fond op het too
neel. Ovei het algemeen hddt ik al het
onbelangrijke werk. In een stuk te spe
len als P e g g y m'n kind bijvoor
beeld vond ik een gruwel! Om al het
onbelangrijke werk dai wij te spelen
kregen op het Lcidsche Plein in
periods RoelvinkVerkade, ben ik van
he- Neêrlandsch weggegaan. Het is vol
trekt niet noodig, dal een rol groot
s om je er met hart en ziel aan te go-
•en. In Londen en Parijs vac
Dickens bijvoorbeeld heb ik de „wraak'!
gespeeld, een rolletje van misschien
geen 4 bladzijden schrift, maar een héér
lijke speelrol. Ik was in dat stuk een
furie, die het volk in de revolutie moest
vuren en :k was toen zóó geschminkt,
dat zelfs de leden van den Raad
Beheer mij niet herkeuden. Sterke
Teelxollen als de struisebe meid in Hein
Roekoe van Fabricius, of Clara in Van
Riemsdijk's Mea Culpa, de vrouw
Bernstein's Het Geheim hebben altijd
mijn volle liefde gehad, maar niet
der de zoo fijn psychologisch genuan
ceerds rollen in de werken van mevr.
SimonsMees, Ibsen of Björnson. Ook
koningin Louise in Vorstenschool, een
rol, waarin zoo veel door de speelster
gelegd moet worden, waar je zelf
moet mee-scheppen. heb ik met hcei
veel plezier gespeeld. En niet tc verge
ten Badcloch in den Gysbreght, een heer
lijke rol! O, ik houd zoo veel van Von
del Verzen zeggen is mij altijd weer een
g-cnotl Onze Hollandsche taal is zoo god
delijk mooi, maar er wordt, helaas zelfs
op het tooneel dikwijls zoo crbarmtljik
leelijk gesproken. Daarom vind ik stem-
vorming ook één van de eerste eischen
voor het tooneeL Onze acteurs en actri
ces moesten veel meer doen voor de cul
tiveering van hun stem. Ik neem nog al
t-ja zangles cn doe geregeld aan stem
oefening om mijn spreekstem jong en
mooi tc houden. Daardoor is het mij ook
mogelijk mijn adem en mijn stem onder
aile omstandigheden te bcheerscken. Be
halve bij Royaards doet men bij ons wei
nig of niet aan adcmrcckniek on adem-
behecrsching. En toch is dat voor het
tooneel zoo noodig. Ik heb eens Maslow
met een zware angina cn bijna zonder
stem moeten spelen en ik heb er mij
doorheen kunnen slaan enkel door heel
den avond met hooge resonans te spre
ken!"
Met groote yerecring en warme liefde
sprak mevrouw Hopper mij over haat
moeder. Toen wij voor haar portret ston
den, zei ze mij „Van haar heb ik mijn
liefde voor het tooneel. Mijn moeder was
een zeer intelligente, hoogstaande vrouw,
die zich veel op sociaal gebied bewoog.
Als meisje woonde zij in Groningen en
was zij bevriend met Mina Kruseman en
Elisa Baart. Haar ideaal was altijd naar
het tooneel te gaan, maar de gedachte
alleen, dat,een juffrouw Casimir op de
planken zoii verschijnen, bracht de hcelc
familie in opstand. Men stond toen nog
zoo heel anders tegenover het tooneel
als tegenwoordig. Maar wat zij miet
heeft kunnen bereiken, heeft ze mij,
baar kind, altijd tocgewcnscht. Ik hoor
haar nog vertellen, hoe zij eens bij het
huisbezoek van den dommé bij mijn wieg
had gestaan cn tot den predikant had
gezegd „Dominé, ik hoop, dat dat kind
zich nog eens aan de kunst zal geven!"
Zij is er gelukkig hcei lang getuige van
geweest. Altijd, als ik speelde, was mijn
moeder in dc zaal. Zij had een vaste)
plaats in een der beitudc.iKgcs van den
Stadsschouwburg en zóó waren ze er
bij het Ncêrlandsch aao gewoon mijn
moeder in de zaa] te zien, dar De Leur
soms wachtte met beginnen „omdat ma
Hopper nog niet in haar loge zat!"
Toch was het oorspronkelijk niet het
plan, dat ik voor het tooneel zou wor
den opgeleid. Op school moest ik i9
Amiterdam als kind eens voor den
wethouder van onderwijs, Jhr. Van
Lennep, een liedje zingen. Ik heb dat
blijkbaar nog al goed gedaan, tenmin
ste mijnheer Van Lennep drong er bij
mijn ouders op aan, dat ik mijn s
verder zou ontwikkelen. Voor het con
servatoire was ik toen echter nog te
jong en ik ben tenslotte op de tooneel-
sckoo] terecht gekomen. Zoo is er du;
geen zangeres, maar een actrice uit mi.
gegioeid 1"
RIKA KOPPER ALS BADELOCH.
Dat mevrouw Hopper een actrice is
met temperament, weet ieder, die haar
meermalen heeft zien spelen-. Dat tempe
rament beeft Gor Schulze eenj een bloe
dende wond en eenige figuranten den
doodschrik op het lijf gejaagd. Zij was
toen nog hcei jong cn speelde den page
in Romanesouc van Rostand.
„Op een gegeven moment moest ik
op een muur springen" zoo vertel
de ze mij „cn. met mijn degen mij
verweren. Ik was er Óen c.;- tcn avond
zoo geheel cn al in, dat ik Schulze in de
muis van zijn hand stak, zoodal het bloed
uit de wond spoot en de punt van den
degen afknapie en in het orkest vioog.
En het gekste was, dat ik er hcelemaai
niets van merkte. Den volgenden avond
kwam een da: figuranten naar mij toe
cu zei„Juffrouw, denk u toch asje
blieft om m'n vrouw en m'n kinderen!"
en zóó bang waren ze voor mij. dat zij
al morsdood op den grond lagen, voor
dat ik nóg één steek met mijn degen
had gedaan. De Leut was woedend,
maar dc figuranten verdedigden
met te zeggen: ,Ja, maar die juffrouw-
Hopper is ook zoo gevaarlijkZij doet
zoo echt!"
Meestal ben ik heelcmaal in m'n rol,
maar soms kan het gebeuren, dat je
plotseling, buiten je schuld, er geheel
uitraakt. Zoo heb ik het verleden jaar
in Marie Antoinette gehad ik speel
de de koningin en Jacques van Hoven,
die op mijn tournee Nekludoff zal zijn,
•as een zeer goede Lodewijk XVI
dat ik na het afscheid van den Dauphin
Prinses Elisabeth, voor den hertog
Orleans stond en deze mij locvoeg-
„Hebt u nog iets tc wenschcn?"
dat hij onverwachts het antwoord kreeg:
„Nee, leeüjke, vuile schooier!", niet
de ongelukkige Mariq Antoinette natuur
lijk, maar van een jongmensen in dc
zaal, die er zóó geheel en al „in" was,
dat hij zich op deze manicf moest uiten,
De heelo zaal proestte het uit en het
kostte mij moeite mij zelf tc bedwingen
en door te spelen,
Ook gebeurt het wel eens. d3t ze je
op het tooneel „er uit halen". Ik her
inner mij nog, dat wij eens bij het Neèr-
landsch Claus en mevr. Mann een moei
lijk oogenblikje hebben bezorgd. Wij
speelden Dora van Sardou. Mevrouw
Mann en Claus stonden voor op het too
neel en hadden de „scène" ik stond met
Henri de Vries, mevr. Pauwels cn De
Jong achter op het tooneel. Op een mo-
rnoest Claus zeggen: „Dat was een
muizenval!" Nu hadden wij afgesproken
om ons dan alle vier om te draaien en
tegelijk tc zeggen „Wat? Jouw muizen
val?" Het w-as zóó onverwacht cn werkte
zóó komisch, dat Claus er biina uitraak
te. Ik heb toen een moeilijk moment
doorgemaakt, want dc zin, die ik dade
lijk daarop te zeggen had, wilde er niet
uit komen, zoo'n fou rire had ik. Ge
lukkig redde De Jong de situatie d-oor
den zin van mij over te nemen. Dat is
het benauwdste oogenblik geweest, dat
op het tooneel heb doorge-
maakll Ja, dat was een prettige tijd,
die oude tijd bij het Neêrlandsch! Kijk,
dat is Bobby, mijn hond!" zei mevrouw
Hopper cn zij wees mij de foto van een
goedigen poedel. „Bobby is een heel sei-
bij het Neêrlandsch geëngageerd
geweest. Hij was de hond, waarmee
Emma Morel altijd opkwam in „Peg
gy, m'n kind!" Bij de honderdste voor-
stel!:..g kihij van den Raad van Be
heer een krans en een worst. Naar den
krans keek hij niet om, maar de worst
heeft hij dadelijk op het tooneel oogi-
geten. Bobby hield meer van Peggy
dan ikl"
Nog lang heb ik dien middag met
Rika Hopper zitten praten.
Zij vertelde mij over het spelen in de
kleine provinciesteden, waar de toe
stand achter bet tooneel dikwijls nog
zoo veel te wenschcn overlaat,
„In Zïerikzee hebben wij het vorig jaar
bij een voorstelling van Magda allén
unaniem geweigerd ons te schnrinken en
ta verklcedcn, zóó smerig sr> desolaat
zagen de kleedkamers er uiL Wij kon
den onze toiletten er onmogelijk aan
wagen. Ik ben toen op hc; tooneel ge
komen en heb het publiek meegedeeld,
waarom wij ons niet schminkten en in
gewoon wandeltoilet moesten optreden
en nu was het 't aardige, dat de
stampvolle zaal met een spontaan, har
telijk applaus ons gelijk gaf. In een an-1
der provincieplaatsje had de zaalhouder
gcwrig-id de ;hc'- L. ik.uucis
te laten aanmaken, enkel ea alleen, om
dat wij in een vader ho'el logeerden.
Maar ondanks dat, jpeel ik ahrU teoi
graag in de provincie. Het jiubliek is er
zoo aandachtig, het is er altijd geheel
cn al „in" en apprecieert je zoo!"
Ook sprak mevrouw Hopper njet heel
veel waardeering over haar ieermeeste
res op de tooneelschool, Christine
S'o"tz, van wie zij zoo veel had ge
loerd. „Wees 'tooh eenvoudigl" hield
zij ons altijd voor. „al die onnoodige
poeha dient nergens voor!"
Donderdag 11 Januari begint mevrouw
Hopper haar jubileum-tournee in den
Stadsschouwburg :o Amsterdam, waar
zij zooveel triomfen heeft gevierd. Dat
deze tournee voor haar een groot succes
moge worden, wensch ik haar van harte
toe. Er. dat ook Haarlem zich niet onbe
tuigd moge laten, wanneer deze Talent
volle actrice hier met Maslowa komt
„jubelen".
J. B. SCHUIL.
Vsr, hier en daar.
OVER DE WERKLOOSHEIDS
VERZEKERING.
Maanoog kwamen de besturen van
de vijf "akocnrrrlcn bijeen ter be-
•orekimr van de moeilijkheden, waar
in de Irij de vakcentralen aangeslo
ten wcrklooehoidskassen zijn gerankt,
■Is gevolg van de doar de reeeering
tocsieixiste maatregelen; waarop wij
in deze rubriek in ons vorig nummer
de ecnrJlachi vestigden.
Omtrent deze samenkomst doet
Stenhuis iu het Volk eenige mcdedec
htteen waaraan het volgc-nde ft ont
leend
De besturen besloten altera^st tol
het houden van «en gemeenechappo-
hrk emgres van de kasbeskuren op
Woensdag 17 dezer, terwijl den mi
nisters van Binnonlandsche Zakon,
Financiën en Arbeid een onderhoud
zal worden gevraagd ter bespreking
van deis aangelegenheid).
Het program dezer actie zijn de
voorstellen van den Werkloosheids-
raixi cn de daarop in September door
N.V. V. cn R. K. Vakbureau inge
diende amendementen.
Hiermee gingen drie van de vijf
vakcentra!en 2™-- rdhet X. A. S.
cn het Chr. Nat.. Vakverbond moeten
nog beslissen of zc meo zullen doen.
Tot eoover dc mededingen van
Stenhuis.
Verschenen fs een Koninklijk be
sluit, waarbfj de a'semeene regelen
voor het verjesnen van subsidies, ten
behoeve v»n werkloozertkassen, op
nieuw gewijnigd worden.
Art. 4 van het .Kon. Besluit van 2
Dec. 1016 wordt gelezen als volgt
1. Het subsidie komt voor de helft
voor rekening van het Rijk, voor de
andere helft, voor rekening der ge
meenten, waar d" leden der werkloo-
zenksssen woonachtig zijn.
2. Het bedrag van het subsidie
woi'tk vasigroteUl ra velband met de,
in cle gemeenten, in het eerste lid ver-
meH ingekomen bijdragen, en zal.
«Is regel, ten hoogste 100 pCt. daar
van uitmaken.
3. Het kan od een hoogcr percen
tage worden gesteld, indien
n. buitengewone omstandigheden
van iiideJiikcn aard dit noodig ma
ken -.
b. de vereeniging niet in staat is
de bijdragen zoo hoog op tc voeren
rvfe noodig zou zijn om uitkceringen
te verstrekken over een termijn van
ten minste 90 dagen per jaar tot een
zoodanig bedrag, dat daaruit liet
noodzakelijke levensonderhoud der
v.-erklooze leden kan worden bekos
tigd
4. De wijze van vaststelling van het
bedrag van het subsidie en de wijze
van de verrekening van het aandeel
vsn het Rijk en van de gemeenten in
dat subsidie worden bepaald door den
minister van Arbeid.
HET CONFLICT IN DE TYP0-
CRAFIE.
Namens de werkgevers is aan de
N- li. Cl. dc v.dgende mededeoling
gedaan
On de weinige plaatsen, waar nog
wordt gestaakt, toonen de werkne
mers zich bereid op de
voorwaarden yan de nieuwe col'ec-
tievc «arbe id-sovereenkomst aan den
arbeid te gaan.
De werkgevers, die tijdens de sta
king ander personeel hebben aange
nomen, kunnen evenwel niet alle
werknemers weer toelaten. Daarom
worden hier en. daar nog besprekingen
gevoerd.
Uit Amsterdam wordt aan dat
blad gemeld
Volgens me d ede cling van het hóófd
bestuur van den Alsem. Nederl. Ty
pografenbond is de toestand te Am
sterdam onveranderd gebleven. In
verschillends plaatsen van ons land
zijn de leden van dezen bond weer
aan het werk gegaan.
Te Groningen wordt lutschen pa
troons en gezellen onderhandeld. De
«zeilen willen op de nieuwe voor
waarden het werk hervatten als er
re«m slachtoffers val'en. De patroons
wenschcn echter ten deze 4É:: te-blij
ven.
Dd stakende typografen te Assen
hebfcem Dinsdagmorgen op de nieuwe
reerwaarden het werk hervat.
CEORGANISEERD OVERLEG
RIJKSAMBTENAREN.
Dc- vertegenwoordigers van het Co
mité ter behartiging van de 5'gemee-
ne belangen van Overheidsipersomeol
(A. C. O. P.) in de Centrale Commis
sie voor Georganiseerd Overleg in
Ambtenarenzaken hebben, nu de re
vesting voor de zooveelste mooi een
eterk afwijkend© beslissing heeft ge-
jmmen op een belangrijk advies der
Cei.'-r.ïle Commfesi», een schrijven
eau den voorzitter «her commissie ge
zonden. met verzoek het navolgondo
voorstel in een daartoe te beleggen
vergadering in behandeling te willen
brengen.
..De Centrale Commissie noodige de
Roeeerine u;t. geen afwijkende beslis
sing tc nemen op door de Centrale
Commissie uitgebrachte adviezen, dan
na te hebben gepoogd, alsnog met
deze commissie tot- overeenstemming
te komen, hetzij door terugzending
ran het advies cn toezending ren een
nota, koutende een v. i toon zot. t toy der
daartegen gerezen bezwaren, hetzij
in spoedgevallen, door het plegen van
eeróons overleg met den voorzatter der
Centrale Commissie."
BESPREKINGEN MET DEN
MINISTER VAN ARBEID,
Maandagmiddag heeft de minister
van arbeid, handel en nijverheid een
conferentie gehad mei industrieel en
uit de chemische nijverheid ter be
spreking van den toestand in dc ver
schillende onderdeden van die in
dustrie en van de middelen, die tot
verbetering zouden kunnen leiden.
Voor deze bijéénkomst waren o.m.
nitgenoodigd belanghebbenden bij de
olie- en teor-iudustrie. de fabricage
van phermaceutbche artikelen, lijm
en gelatine, vernis en verven, kaar
sen. enz.
Ven de ziide van de industrieeler.
werd vrij algemeen om verlenging
an den 'arbeidstijd gevraagd. Verder
■erd gewezen, op den belangrijken
invloed, welken de uitvoering van
TTwhiller.de andere wetten op den
kostprijs van het product uitoefent.
Enkele fabrikanten drongen boven
dien aan op het nemen van bescher
mende maatregelen.
INVOERVERBODEN?
Naar het Volk verneemt hoeft de
•orige week het katholieke arbeiders-
kamerlid Van Rïjzewijk, een der 1110-
dc-ondertcekcnaars van het wetsont
werp tot invoering van invoerverbo
den, in ver-schillende Brabantscho
vergaderingen medegedeeld, dat mi
nister Aalborse hun geraden had hun
wetsontwerp in te trekken, aan geilen
van de regeering zelve binnenkort een
voorstel tot net instellen van invoer
verboden tc wachten was, waarvan
met name de schoenindustrie profitee-
ren zou.
DAMES-CONFECTIE EN VALUTA-
CO N CU RREN TIE.
Door de Nederlandsche R.-K. Ver-
eeniging van Kleedingf abri kanten cn
den Bond van Nederlandsche Confoc-
tie-fabrikanten is een telegram ge
zonden aan den Ministerraad, waarih
met allen aandrang wordt gevraagd
om onmiddellijke maatregelen tegen
de valuta-concurrentie en de nieuwe
mark-daling een ramp voor de con-
fectie-nijverheid wordt genoemd.
Cc. :.L' 0NUER SI EEULOSSERS
Yvegens tea loongeschil is te Delft
een werkstexmg uitgebroken onder
de s'.ceri'ossers '-erxzaam oij de firma
van D.;> an Zonen, 11e verschillende
groote bouwwerk m ih uitvoering
heefl. Het loon dat thans tot f 12 per
dag is opgevoerd wensche» de georga
niseerde patroons met 1/5 te vermin
deren, zoodat dit zou dalen tot ruim
i 9.50 per dag por man. De stecnlos-
sers willen daar geen genoegen mede
nemen-
Veria
Wegens gebrek aan orders is non
het personeel van de afdeeltng weve
rij der l.eidsche Kaloeumaatsehappij
tegen het eind dezer week ontslag
aangezegd.
De onderhandelingen iussthen
werkgevers 011 werknemers in hel ha
venbedrijf aangaande de nieuwe ar
beidsvoorwaarden duren nog steeds
voort.
olgens de Tel. hebben de R. K.,
Chr. c-n modern georganiseerde aruei-
ciers in het tuinbouwbedrijf te Delft
besloten het door de patroons aange
boden collectief arbeidscontract met
te aanvaarden.
De Kamer van Koophandel en
Fabric-: n te 's Gravenhage heeft aan
d-3 Eerste Kamer verzocht het ont-
werp-Arbeidsgaschil'cnwet te ver
wetpen.
Door den Ned. R. K. Lederbe-
werkersbond is over 1922 rond
f 3-10.000 uitgegeven aan- wrrkloozcn-
uitkeeringen. Aan contributie over de
werloozenk ns word over dat jaar
slechts f 58.000 ontvangen, zoodat
door de betrokken gemeenten aan toe-
sis g op de contributie en door het
Rijk aan toeslag en voorschotten
f 382.000 moest worden bijgepast.
De scliildorspatroons in Friesland
hebben besloten aan de schildcrsge-
zellenbonden voor te stellen voor 1923
een collectief contract af le sluiten op
de basis van 10 pet. loonsverlaging en
de volgende minunumwciiktijdregc-
ling van 7 uur gedurende 4 maanden,
8 uur gedurende 4 maanden, 9 uut
gedurende 4 maanden.
Naar het Eugelsch van
GEORGE SLRREY.
(Geautoriseerde vertaling).
19)
Suel onderzocht lleweitt het li
chaam vun dun man. Hij had gevreesd
dat de man dood was en toen hij be
merkte dat dit niet het geval was, was
liij tot in den grond van zijn hart
dankbaar. Hibbert was slechts flauw
gevallen van bloedverlies waarschijn
lijk, want hij had een kogelwoud in
het dijbeen. Maar het was slechts
aan een toeval te wijten, dat hij niet
dood was. Toen hij na lui schot om
gevallen was, was hij boven op zijn
geweer terecht gekemen en de druk
van den kolf op de wondojtcning had
hem voor doodbloeden behoed.
Nadat hij de wond verbonden had,
zoo goed als dat met gebrekkige hulp
middelen ging, trachtte Heweitt den
man weer bij tc brengen. Water uit
het beekje bracht hem spoedig hij cn
zoodra de bewusteloosheid was gewe
ken begon dc man te spreken. Hij
trachtte op !e staan, maar Heweitt
belette hem dit.
NEDERLAND EN BELGIë
Onze -intwerpschc berichtgever van
net Hbld. meidt:
Het neruchto Comité, waarvan on
middellijk na ^den oorlog, de plannen
uitgingeu om Zceuwseh-V laanderen en
NodcrJandsch Limburg te acnexeeren,
had Zondag oen vergadering van tech-
niei bijeengeroepen te Antwerpen in
do zalen van het hotel Paon Royal.
Nadat mr. Arthur Rossaert' het
vraagstuk der verkeersmiddelen te -=-a-
ter titssuhen Maas en Schelde had uit
eengezet en na ceno bespreking waar
aan de heeron Not.homb, Boraiu, Van
de Verst, Adriae.isseus cn Joossena
deeinanien, werd een motie aangeno-
men. -. rfcij de volgende wenschen
aar. de >cgeering worden overgemaakt.
De v;i binding tusschen Maas en
Schelde is onvoldoende. De Neder
landsche autoriteiten stellen alles in
het werk om het v rkeer van Luik en
zelfs van Charleroi naar Rotterdam
af tc lemen. V erschillecde sluizen wer
den in de Zuiiler-YYïllemsvaart afge
schaft om de vaart te vergemakke
lijken. Er moet dus van Belgische zij
de bij hoogdringendheid ook w.-.t. ge
daan worden, l'r draaibrug aan den
Dam cn de spoorwegbrug van li er ent-
hals, die dc vaart op Antwerpen be
lemmeren, zouden moeten veranderd
worden.
Bene overeenkomst zou met de Ne
derlandsche regeering moeten worden
gesloten om do afschaffing te beko
men der tolrfonnaliteiten óp de door
vaart van het Maastrichtsch gebied
door hc-t inrichten van een cordon van
toezicht over acht kilometers grondge
bied der Nederlandsche enclave".
Dc Belgischo regeering wordt ver
zocht te trachten van de Nedcrland-
sohe regeering to bekomen dat de bu-
reaux van den Tol on den Waterstaat
ook 's Zondags geopend blijTen, zooals
dat het gebruik is aan de Belgische
vaarten en ook aan de andere interna
tionale vaanwegen in Nederland
De aandacht dor regeering wordt
ook gevestigd op hot feit, dat de Bel
gische schepen uanzieuiijko veil racing
lijden op de vaart van Maastricht door
dc verplichting hun solenvoorraad te
Maastricht oj) te doen, waaneer dit
gemakkelijker zou kunnen gebeuren
te Weert.
De drijfkracht en de verlichting
langs het kanaal moeten electriscn
worden ingericht.
Voor wat de onmiddellijke verbete
ringen betreft aan hot verbindingska
naal Luik—Antwerpen, stelde de ver
gadering vast het ontwerp van hon-
dcrd-dcilig meter lange sluizen te
bouwen onvoldoende ns om het nor
maal verkeer van 2000 tontjemaat
schepen to verzekeren- De Nederland
sche regcering heeft bij de bevaar-
bsarma.-.ing der Maas ea de veroin- -
dingskaualen tusschen Luik en Rotter
dam sui.zen voorzien van tweehon
derd-zestig meter. De Belgische re
geering mag in dien zin niet minder
a^n w'l Z"J Antwerpen en Rotterdam
„Stü ligg6n, Joe. daar komt bet nu
op aan en ik blijf hij je, om te zor
gen, dot je dat doet".
„Dat kan allemaal wel zijn, maar
ik heb nog wat anders te doen. Zoo
lang ik nog een geweer kan afschie
ten ls er niemand, die me dat zal
beletten, verlt.aarde de koppige Ca
nadees.
„Dat komt in orde". Heweitt traclit
te hem wat te kalineeren.
„Jo kent me wol, ik ben Steve He
weitt. Ik was zoo juist bij je thuis en j
toen vertelde je vrouw me hoe de za
ken stonden. Ik zal dat zaakje wed
voor je opknappen. Natuurlijk was
het jouw werk, maar nu ben je w
niet toe in staat en nu zal ik het
doen. Ik zeide haar, dat Ik zou pro-
beeren jou en Bllly
Hier viel de gewonde hem. in de
rede-: „Let nu maar niet op mij. het
kind komt in de eerste plaats. Geloof
maar vrij dat een vrouw, zooals mijn
Susie gauw genoog weer een man zou
kunnen krijgen als ze cr moeite voor
deed, maar een tweede Billy is er niet
te vinden. Zij hoeft er zoolang naar
verlangd cn nu hij er is nu kan ze
niet meer buiten hem. Ik kom wel
terecht, ik kan wel voor me zelf zor
gen. Ga jij nu maar naar Billy zoe
ken.
„Uitstekend Joe. als je me maar
even zegt waar hij is".
lllbbert richtte zich op en wees met
de hand: „Daar is de hut en Billy zit
er in opgesloten. Die ellendeling liet
hem me zelf zien. En iuj zei me, dat
als hy morgen dat paard, dat niet
eens van hem is, met terug had, mijn
kluine jongen er geweest zou zijn. En
dat meent hu ook: die duivel! Toen
ben ik op hem afgestoven hij schoot
en daar lig ik nu. Als je het niet al
leen af kunt om Bllly los te knigen,
dan roep je me maar cn dan kom ik
je te hulp, zoo vlug als ik kan. Daar
zal ik nog wei kans too zien, denk
ik".
Geen conventionele woorden van
dankbaarheid, zelfs heel weinig, dat
op „dank je" geleek, maar lleweitt
begreep heel goed. dat geen mooie
zinnen of woorden beter de innigheid
van Hilbert's dankbaarheid hadden
kunnen uitdrukken dan den 6tevigcn
handdruk van den Canadees.
„Blijf rustig hier, Joe. Ik zal je
roepen als het noodig is", beloofde
hij.
Binnen een paar mimiten had hij
de bedoelde boerderij gevonden, hoe
wel niets ge-on licht naar bulten
scheen, door de luiken die voor de
ramen hingen. Ilij zocht de deur en
sloeg er op met zijn vuist.
„Kom maar binnen Joe Hibbert, de
deur is niet gesloten voor mcnschen
van jouw slag", klonk eon zware,
grove stem, die niet vrij van spot was.
„Kom binnen, ik heb op je zitten
wachten".
En Heweitt nam de uitnoodiging
aan, hoewel de ontvangst hem twij
felachtig toescheen.
Hij deed dc deur slechts een wei
nig open en hloef buiten staan, ter
wijl hij door du deurspleet nep:
„Ik hen Hibbert niet", hoewel hij
geenszins overtuigd was, dai deze vcr-
klaring hem 7-ou kunnen redden.
Op den drempel bleef hij staan, be
groet door een geweer, dat zich in
handen bevond van een forschen
man van middelbaren leeftijd, zonder
twijfel van Slavisdho afkomst, en met
een grooten zwarten baard. De man
had een vuile blauwe kiel aan en
kaplaarzen. Dc grimmige uitdrukking
in zijn kraalachiige oogen maakte
plaats voor een van verbazing toen
hij bemerkto zijn bezoeker in het ge
heel niet te hennen.
„Wie ben jij", vroeg hii, na He
weitt een oogenblik aangestaard te
hebben.
„Je dacht zeker, dat ik Iemand an
ders was. hè", vroeg Stevo vroolijk.
Maar dit optreden was juist het
tegengestelde van wat hij voelde. Ka-
chef's uiinoodiging aan zijn vermeen
den vijand bewees, dat het den man
niet aan moed ontbrak maar ook, dat
hij bij liet minste of geringste zou
schieten.
„llanden omhoog, en vlug", com
mandeerde hij.
Heweitt deed alsof hij meer verrast
dan bevreesd was. Tooh wenschte hij
zichzelf een heel eind weg, maar hij
deed niet de minste poging om te ge
hoorzamen.
„Handen omhoog", beval Kacheff
weer. „Wie ben je dan toch en wat
jvil je van me?"
Heweitt kwam wat naderbij. Het
was een groote kamer, alleen van de
allernoodzakelijkste meubelen voor
zien, slordig en siecut on cl er houd en,
een groot vuur, andere verlichting
was er niet, brandde in ©en hoek.
„Ik zal zo wel omhoog doen, als Je
dat wenscht", 6prai: Heweitt, lang
zaam de armen opheffend. „Maar ik
moot zeggen, dat het een vreemd soort
verwelkoming is voor een vreemde
ling".
Hij kwam naderbij hij wilde den
man zoo dicht mogelijk naderen
maar Kacheff hield hem met ©en
waarschuwende beweging van zijn re
volver tegen.
„Blijf staan waar je bent", lx-val
hij. „Wie ben je? Ik keu je niet. Waar
kom je vandaan en wat wil je?"
„Vooreerst: zitten, wanneer je er
niets op tegen hebt. II; heb don boe
len dag achter elkaar gereden", )eg-
d© Steve uit. En dan wilde ik wel
eens met jc praten".
Hij sprak alleen maar om tijd ta
winnen, want hij had nog geen plnn
opgemaakt, hoe hij door kracht of list
Billy uit het huis van den dief zou
redt»en. Nergens kon hij de aanwe
zigheid van oen kind ontdekken.
Maar hij zag wel dat Kacheff erg on
rustig was en voi achterdocht en hij
had niet veel lu*t den ander gelegen
heid te geven op hom te schieten, dal
wilde* hij zooveel mogelijk vermijden.
Toch moest hij, wanneer het bleek,
dat Lilly werkelijk in huis was, zijn
belofte 0111 hem te redden, houden.
Aan don anderen kant was Ka
cheff besluiteloos en aohierdoc.uiu.
Hij verwachtte vol vertrouwen zijn
vijand cn nu stond hij tegenover ««n
volslagen vreemdeling.
„Ben je door dien man Hibbert hiar
heen gestuurd?" vroeg hij. terwijl hij
den indringer nog steeds onder schot
hield.
„Hibbert! Neen door hem ben ik
niet hierheen gestuurd. Wnarora
vraag je dat", ontweek Heweitt. ,,1k
kwain
-lofseüng merkt- hij aan de uitdruk
king van Kacheff*s gezicht, dat bij
c;a fout gemankt had.
„Wie is die Hibbert eigenlijk?"
vroeg hii vlug, maar de ander viel
hem in de rede.
