joiuncï
BetmeisjeuitRnsIanfl
BiMGfilaüfi
Aankoop van woeste
.ronden door liet Boscb-
Mryf.
iiegceriiiosjuiiiltiiiii van
Maroussia zat boven op de omnibus
en staarde mistroostig in dc gelige mist
die haar omhulde. Hoewel hei nog maar
twee uur in den middag was, brandden
op de hoeken der stralen toen al de lan
taarns, maar het was of de schemer er
nog sterker door uitkwam, toen de bus
uit net bezige W^st-End kwam in de le
vendige straten, die daar onbeschrijfe
lijk saai en onaantrekkelijk schenen te
liggen. k
Iemand, die belang in Maroussa stel
de, zou toch moeite gehad hebben haar
ergens geplaatst te krijgen. Het slanke
figuurtje, ia een goed gemaakt maai
afgedragen zwa't maiucicusiuuiupjo,
was bijna pijnlijk mager. Van haar ge
zichtje, dal overschaduwd weid door een
groeien, fluweelen hoed, was weinig
anders te zien dan een klein wipneusje,
een treurige mond en de zuivere om
trek van een ronde kin. Haar handen
lagen onverschillig in haar school over
een versleten tasch, de hooggehakte
schoenen verrieden een reeds 'ragdun#
gebruik, maar ze droeg zijden kousen.
Hoe dan ook, niemand nam de minste
noiicie van haar. Het was Zateidagiind-
cag, en vanuit de City kwam het ge
luid van liet neerlaten van ijzeren blin
den. Bijna 'k plaatsen waren ingeno
men doo: jpelui van beiderlei kunne,
die voor cru poosje vrijgesteld waren van
zafcenbnovk-n. Het was er een gezellig
g- acJ^ en gcscherts.
Maroussia bekende ziehzelve niet zon
c' bitterheid, dat ie haar armoedige
slaapkamertje M het vijfde »angs pen
sion nog verkoos boven die gezellig-
h'-'d wastvan ze Laiiengesloten was.
Haar gedachtta dwaalden terug van
haar Russische huis, dal ze met zooveel
haast en gcvaa« verlaten had. naar den
gciukkigen tijd voor den ooriog cn de
ku'-c .iet gemakkelijke lei on, ds
veie vriciiacu, naar gehelde pleegmoeder.
Lij wie ic, na den dood van haai oudeis
geduten-ie cc iaatstc •-•ii jaar gewoond
hart llaar oogen vulden zich met ira-
ncu
,'-J arden
Dt aeldcre, beschaafde klank van de
steii> klonk dicht bij haai, dat ze
plots iipUecs. Z; had die stem meer ge-
hu©: i! Het kon toch niet1 Door haar
betraande oogen keek ze hem aan, en
me- een plotselinge vreugde die haai
het bloed naar de wangen joeg stond
ze ualf op cn vol blijdschap „Nasca
Aag.it.lania 1" tOnxe z-r.gefschman).
„Maria Ivanovo* Maroussia -- ben
j:j liet werkelijkriep .de knappe jonge
man.
Aden grepen z, als een paar kinderen
eikaars handen, cc terwijl ze de gc-
heeie wereld om nen heen vergaten, za
ten ze dicht bij elkaar op dc hobbelen
de, «waaiende buo, die plots veranderd
ficeccn in een lieBHiisch voertuig
Nadat het eerste Kruisvuur vau vragen
voorbij was, nam Ronald Ciawsoey de
le.d-.ng.
„Ik weet hier dichtbij een uitstekend
restaurant," zei hij, „ik heb nog niev
lcoffiegedronkcn, en als jij he, wel ge
daan hebt, moet je dat fnaar vergelen.
Herinner je je nog die gezellige dinenjcs
die we in je mooie witte huis op den
heuvel hadden? Haar in Ruslan'd was
ik iemand, hier ben ik niemand. Enkel
maar een hard werkend beambte op hc>
kantoor van mijn oom. Niet zoo'n erg
slechte positie, maar geef mij mijn Rus-
sischen tijd maar terug! Hier zijn we er!
Kom mee, lieve kind I"
Eenige minuten later nam een net
vriendelijk meisje de veelomvattende be
stelling van Ronald op.
„En laat ik nu eens alles van je hoo
ien!" zei hij rustig.
Maroussia vertelde haar geschiedenis,
die kort maar droevig was.
Toen de troepen een deel van het
land overmeesterden, vluchtten velen
weg, velen echter bicven achter. Ons
kkme Stadje zou er nog niet zoo slecht
aan toe geweest zijn, als de Sovjet niet
onder Ostarenko had gestaan".
„Ik herinner hem mij die rood
harige advocaat!"
„Ja hij hij was verliefd op mij,
en toen jij weg was, zei hij, dal noch
mijn lieve tante Varia, noch mij leed
zou geschieden, wanneer ik hern be
loofde zijn vrouw te weiden. Eerst
■weigerde ik, maar later stemde ik toe,
en
„Maroussia, lieveling? Dien bruut?"
„Wat moest ik doen? Om te begin
nen mijn dierbare pleegmoeder, zoo
oud on zoo zwak, en er was ons zoo
.weinig gelaten. Maar toen de trouw
dag was vastgesteld, werd het mij
plotseling duidelijk, wat het zeggen
wilde, en ik kon het niet doen. Op
mijn knieen heb ik hem gesmeekt mij
vrij te laten. Het was avond in onzen
tuin, je weet wel van waaruit men
over het grasveld de zee kan zien, d©
maan scheen en de acacia's stunden
in bloei. Ilij weigerde, bespotte mij,
en dreigde er mij van te beschuldigen,
dat ik te vriendelijk tegen de geallieer
den was geweest. En toen ik moet
geschreeuwd hebben, maar dat herin
ner ik mij niet. Er klonk een schot.'
eens vertelen, het is een erg roman
tisch verhaal. En daar komen de
hellners".
Samen genoten ze van het dinertje,
dat alleen een fijnproever als Pat
3Jooro zoo had kunnen bestellen.
Kolonel Moore was zoo opgewonden
als een schooljongen. Hij genoot van
alles, van de oesters tot de koflio en
hij praatte intusschcn over allerlei
avonturen d'ie hij beleefd had. Ilij
kon zeer boeiend vertellen en Muriel
liet hem begaan en luisterde vol aan
dacht.
Maar er was een ding dat Muriel
op nel. Hoewel haar vader telkens
weer terug kwam op het feit dat de
moeilijke tijd nu voor hen voorbij
was, merkte ze, dat hij telkens wan
neer het scheen alsof hij haar wilde
vertellen hoe hij in de afgeloopen
twe© jaar zijn fortuin gemaakt had,
van het onderwerp afdwaalde en zich
minder op zijn gemak scheen te voe
len. Hij gaf haar geen enkele aan wij-
ziiiEr- waaruit ze kon opmaken waar
door hij zoo rijk geworden was.
„Vader", zei ze tenslotte toen hij
plotseling zweeg, midden in een ver
haal over goud zoeken in Nieuw-Gul-
nea. „Ik hoon dat u niets vreeseüjks
gedaan hooft! U heeft me nc-t verleid
dat dat verhaal over 't goud tenslotte
bedriegerij bleek te zijn en dat u bij
na door de inboorlingen vermoord is.
Toen is u looli uit wanhoop geen zec-
Ostarenko lag als een hoop aan mijn
voeten en tante Varia stond over hem
heen, met de revolver nog rookend in
haar hand.
Ze zweeg en ging toen met moeite
voort:
„Ik weet niet, waar ze de kracht ge
vonden had. Het moet haar liefde voor
mij geweest, zijn, want ze haatte en
verachtte Ostarenko altijd diep. Er
was geen seconde te verliezen. In boe-
renkleeding vluchtten wij, het was
een moeiehjke, gevaarlijke tocht naar
de Roemeensche grens, 's nachts lie
pen wij cn overdag hielden wc ons
schuil, dagen en wekenlang.
Eu juist, toen wij bijna veilig wa
ren, trof de kogel vau een Russische
schildwacht tante Varia hier
Moeilijk wees haar hand de plaats
van haar slaap aan, waar een klein
adertje klopte onder haar doorschij
nende huid. Ze was door smart over
weldigd, een paar zinnen maakten
haai- verhaal af.
Voordat ze veilig was had ze een
paar moeilijke ni .anden met zware
koorts doorgebracht. Later was ze met
een RocmevDsche dame mee naar En
geland gekbmen als gouvernante van
-<aar dochtertje, en toen haar weldoen
ster naar haai eigen land terugkeerde,
was ze zoo gelukkig geweest Dij een
zcei goede naaister geplaatst te wor
den.
Ronald luisterde naar haar met diep
medegevoel. De vriendschap, die hen
te zamen had gebracht, verdiepte zich
in deze oogenblikken tol een gevoel,
dat hij nug niet kon ontleden. Maar
iu een plotselinge ontroering, die ge
in si vreemd was aan Zijn kairna even
wichtige natuur, leunde hij voorover,
greep ue helde handen van het meisje
en vond de woorden de juiste woor
den om haai te kalmeeren, hoewel
ze geen van beiden zich later Konden
herinneren, wat hij gezegd had.
Vanaf dit moment werd het leven
voor Maroussia anders. Vuslueraden
weigerde zij Ronald's aanood om een
ar.aere gemakkelijker hetreKamg voor
haar te zoeken, w aardoor naar ge
stoorde zenuwen tot nst zouden kun
nen komen, ha r al spot. ig ueed het
geluk zijn werk n deed Maroussia
bloeien a,.s een b.o 'in.
De dagen gingen voorbij. Maar stuk
je voor stukje veidween de oude ge-
iiirtkke.ijke rundschap tusscaen hen.
Er on Island een zekere geuvvongen-
hEid tus-c.iéii hen, huil oogen ont-
m-'Li-.en cik-ur zeldzamer en liet ge
sprek wil-u met meer vlotten. Majous-
rea zag er niet meer als een b.o.m uit,
haar wangen werden b.eck er er wa
ren donkere kringen onder naar
oogen.
/Juni was gekomen en gegaan. Op
een uiacntigen Zondaginiaciag wacht
te Ronald haar vergeeis op hun gewo
ne plaats Door onrust geureven, vond
hij haai ten slotte, terwijl ze in de
eenzaamheid van haar kamer haar
verdriet uitsnikte. Ronald nam haar
m zijn armen en binnen vijf minuten
misschien nog minder, nad Maroussia
Demidow beloofd Maroussia Crawsbey
te worden.
De dagen werden weken. Maroussia
verwonderde oi' zich over, waarom Ro-j
naJd nooit over zijn familie sprak, en
haai niet bij nen bracht. Ze wist, dal
zijn moeder, die weduwe was, niet m
de stad was, toen ze zich engageerden,
maar ze was nu stellig weer terug.
Lanzamcrhand werd ze zoo neer
slachtig, dat het Ronald opvicL
„Wat scheelt er toch aan Reveling?"
vroeg hij op een avond toen ze in het
park zaten en genoten van hei spel
der eei'Bto sterren, met haar weerspie
gelingen in de koele diepten vau het
beekje.
Maroussia zuchtte.
„Ach niets", zei 2» zacht. „O, als we
maar altijd hij e.kaar mogen blijven,
nu zijn we nog jong en sterk, maar
als we maar tot we sterven bij elkaar
mogen blijven. De sterren zuhen met
haar zilveren glans olijven 6ehijnen
door alle eeuwen heen
Haar stem verstikte. Ze huilde.
Ronald sloot haar in zijn armen. En
nog eens vroeg hij teeder: „Wat is er
toch, lievelinge'
„Och Ronald, laat ik het maar lie
ver met zeggen!" En toen p.oUeling
vroeg zo op hartstochtelijken toon:
„Ronald, schaam je je voor mij
„Mij 6chamen?' Maar hoveling,
hoe kom je daarbij?"
„11M is om je moeder, o Ronnie,
waarom heb je mij nog niet bij je
moeder gebracht?"
Ronald zweeg. Reeds sedert weken
zocht hij een op.ossing. En nu lton hij
het niet langer uitstellen.
„Kijk eens, lieveling", begon hij
heel zacht, „het is e©n heel, heel oude
geschiedenis, en het heeft met Jou
persoonlijk niets te maken, aheen, je
weet menschen, die wat ouder wor
den hebben hun vooroordeeien, daar
kannen zo niets aan doen. Nu heeft
mijn Moeder, die overigene. een schat
is, een vooroordeel tegen de Russen.
Maroussia maakte zich los uit de
omarming van Ronald en ging recht
op zilteu.
roover geworden, hoop ik?"
Haar woorden hadden een eenigs-
zins zonderlinge uitwerking.
„Kindje" ze; hij cn een oogenblik
was al zijn oppervlakkigheid verdwe
nen en zag ze dat hij heel ernstig w as
„ik ben op volkomen eerlijke wijze
aan het groote lortuin, dat Lk heb
kunnen bemachtigen, gekomen. Ja, ik
weet wei dat je maar oen grapje maak
te, maar ik wil je dit nu eens voor nl
Vertellen. Als alles goed gaat, zul je
er binnenkort wel meer van hooren,
maar op het oogenblik mag ik er nog
niets van zeggen en ik kan je niet pre
cies vertellen waarom".
Ze knikte, en het hinderde haar dat
ze, al was het ook in scherts, even
aan hem getwijfeld had, want nu trok
er een sohaduw over het gelaat van
Kolonel Moore en zc zag duidelijker
dan tevoren de fijne rimpeltjes die
do tijd en zijn avontuurlijke leven
veroorzaakt hadden in zijn ooghoeken
en om zijn mond hoon, onder de grij
ze snor. En in zijn zwarte krulhaar
zag ze hier en daar witte vlokken
het was duidelijk, dat het loven .rn
haar vader de laatste twee jaar niet
gemakkelijk geweest was.
Hij keek od ziin horloge.
„Dat is waar ook", zei hij. „Er
komt vanavond een vriend van me.
Ilij zal over een paar minuten wel
komen en ik denk wol, dat je hom
aardig zult vinden".
„Tegen de Russen! Lieve hemel! En
ze kent mij niet eens!"
„Dat is net niet", legde Ronald ge
duldig uit. „Jaren geleden was ze
verloofd met een Engelsclnnan een
jong ingenieur. Hij had geen geld eu
zij evenmin, en ze konden in de eer
ste jaren mot aan trouyren denken.
Toen hij dan ook een goede betrek
king kon krijgen in de Krim, ging hij,
er heen, vol hoop op de toekomst.,
Moar langzamerhand bekoelde zijn
liefde, de brieven werden zeldzamer.
Ten slotte schreef hij aan mijn moe
der, dat hij zich in zijn gevoelens ver
gist had en dat ze beiden ongelukkig
zouden worden, als hij haar niet vrij,
liet.
Mijn lieve moedertje hield, vrees ik,
erg veel van hem en heelt er voel ver
driet van gehad. Spoedig daamu hoor
de zij, dat hij getrouwd was met de
dochter van zijn Russfschen patroon,
dal hij m de zaak opgenomen was
door zijn schoonvader cn uan hei
hoofd stond van zijn fabrieken. Sedert
dien tijd is haar haat legen alles wat
Russisch is haar tot tweede natuur
geworden. Ik heli alleen gewacht je bij
haar te hrangen in de no-op, uat ze nog
tct andere gedachten zou Komen. i».
wilde, dut je haar oerst zou ontmoe
ten ik wilde je geen pijn doen O,
ik weet niet, wat ik deen moet", zei
hij verdrietig, „het is zoo afschuwe
lijk".
Maroussia zweeg. Za was geheel ont
daan. Ronald inoesl wal erg veel van
zijn moeder houden, anders zou hij
niet zoo bang zijn haar pijn te doen.
Al- ze maar goed kon duiken. Wal
had hij gez-gdi Een ingenieur Rus
land lang geleden. Wie was een
Engelsch ingenieur lang geleden in
Rusland 1"
Langzaam sloeg ze haar oogen op-
„Ronnie", fluisterde ze, „hoe heet
te hij? lloc heette de jongemanI'
Ronald keek haar verwonderd aan.
„John binciair. Maar ik begrijp
niet
„Ronnie, lieveling, luister 1 Hij was
mijn vazler"'
„Aluir, maar ik begrijp het niet!"
„Rogrijp je nel mei' .loün Sinclair
Ivan i/eiiiidoji. Hij werd aangeno
men door zijn schoonvader, werd ge
naturaliseerd en nam z.ju naam aan.
Hi'o je nooit gehoord \an de Demi-
clcw's fabrieken?"
„Jn, maar... Jo heb. het mij in
Rusland nooit verteld?"
„Waarom zou ik? Je telde in inijn
funnliezaxen geen belang en met een
pkiagtoontje in haar stem - je stelde
niet eens in mij belang!"
Ronaid was opgesp.ungen, bevan
gen door een andere geduchte.
„Mijn hemel', nep nij uit, „het is
V6rechrik.xe.ijk!" A,s je ue dochter
van John Sinclair bent, dan hen je
ook dc dodhler vau de vrouw voor wie
je vadi-i mijn moeder hoeft verlaten.
Maar dat is afsciiuweujk!
Maroussia stampte met liaar voet op
den grond.
„Dat ben ik niet - dat ben ik niet!
Vader verloor zijn eerste vrouw, en
trouwde voor den tweeden keer. Ik ben
ue dochter van zijn tweede vrouws
„Maar, maar zo was toch een Rus
sin".
„Niet waar! Ze was een Fran^ai-.
se!"
Er was even stilte. De jongelui ke
ken elkaar aan, diepe ellende had
plaats gemaakt voor groote vreugde,
loen haalde Ronald zijn horloge ie
voorschijn en streek met be venue vin
gers een lucifer af. Maar zijn stem
klonk helder éd rustig.
„Vlug, liefste", zei hij, „laten we
zoo gauw moge.ijl: naar Cuaring Crosa
gaan, het teic-graaikantoor is den heu
len nacht open, we zullen een tele
gram sturen. We moeten het nieuws
zoo gauw mogelijk laten weten".
Maroussia bleef een beetje gemelijk
achter; niet wetend of ze lachen of hui
len moest.
„Wat wil je haar vertellen?" vroeg
ze uitdagend. „Dat ik een Russische
ben! Want een Russische ben ik!"
„Nee", zei hij eenvoudig, „uilcon,
dal ik je lief heb!"
GEMOEDSBEZWAREN TEGEN
OUDERDOMSRENTE. Men fechrijft
aan het „Hbld." uit Barneve.d:
D3. Eraan je, predikant bij de Oud-
Geref. Gemoente alhier, en velen zij
ner geloofsgenooten, bij wie verleden
jaar een gerechtelijke verkooping is
gehouden wegens weigering van be
taling van hei bedrag, dat, ter oorza-
k© hunner gemoedsbezwaren, ingevol
ge de Invaliditeitswet op hun belas
tingbiljetten was gebracht,, blijven
consequent. Ook nu weigeren zij hard
nekkig voor een eventueele ouder
domsrente hunner loontrekkenden te
offeren, zoodat zij steeds op hun aan-
6.ag in de Rijusinkomstenbelasting
laten openstaan een bedrag, gelijk
aan hetgeen waarmede de aanslag,
volgens art. 286 J- der Invaliditeits
wet, is verhoogd. Deswegen is bij ge
noemden predikant cn eenige zijner
vrienden reeds weer beslag op den in
boedel gelegd, waarop een gerechtelij
ke verkooping wol spoedig zal volgen.'
„O vader, op den eersten avond dat
we bij elkaar zijn! Ik blijf veel liever
met u aiieeni"
„Dat begrijp ik best, Muriel, maai
om jo de waarheid tc zeggen kon ik
er niet buiten om hem 'hier te laten
komen. Hij komt om een gewichtige
reuen, die in verband staat met...
eh jahu zweeg een oogen
blik, legde zijn sijjaar op een oschhalc
en ging toen voort„in verbond
met hethet fortuin".
Muriel lachte.
„Wat klinkt dat grappig", zei ze.
„U praat er over alsof het iets was
dat men zoo maar kon opnemen en
meedragen!"
Weer kwam er die onrustig© uit
drukking op het gelaat van Kolonel
Moore. Hij beo op zijn onderlip en Mu
riel was boos op zichzelf omdat ze zoo
tactloos was geweest.
„U heeft me nog niet verteld wie
uw vriend is, vader", zei ze vlug.
„Hij heet Hunter. We hebben sa
men de thuisreis gemaakt. Ilij is een
jongere zoon van Lord. Lutworth cn
heeft de wereld rond gereisd. Werke
lijk een merkwaardig jongmensch,
dat ongetwijfeld nog van zich zal doen
spreken."
„Nog erg jong, vader?"
„Vier cn twintig denk ik maar
daar zal hij zijn
De deur ging open en een kellner
kondigde den lieer Tom Hunter aan.
Bswarking door warkloozen.
Een wetsontwerp is ingediend tot
wijziging van do beg rooting van in
komsten cn uitgaven van hot Staats-1
boschbedrijf voor 1922. Het totaal van
de uitgaven wordt daarbij verhoogd
met ÓÜ6.46S.
lilijk«as de memorie van toelichting
is in het najaar van 1921 na u ilvuc-ng
overleg tusschen de departementen
van Financiën, van Arbeid en van
Landbouw, besloten om, ter otslrij-
ding der groote w&rkioo.nieiu ter plaat
se, de werkzaamheden in do bestaan
de bosohwaentenjen Appeiscna, Dv.in-
geioo, Üdoorn on Einiueji, z.uveel mo
gelijk uit te breiden en Bovendien
groote complexen woeste gronden door.
net Staatsooschbedrijf te doen ujü-
kocpen tor becoesching, ten einde de
vota bereidende grondbewerking door
werkioozen ie duon geschieden. Dit]
besluit werd genomen, omuat t' over
groots deel der werkioozen voor dit
werk uitstekend geschikt is, terwijl
uit hoofde van uen product ie ven ar
beid, die verricht wordt, deze vorm
van werkverschaffing hoven, veie an
dere de voorkeur verdient.
Voor aankoop van een drietal com
plexen werd voorloopig etn bedrag
van 25U.OO0 toegestaan.
Vermits niet de werkverschaffing
zoo spoedig mogohjk moest worden bv-
gruinen, moteteii dc onderhandelingen
tct aankoop der cohip.cxcn uadehjk
geopend worden. Daaidooi bestond
geen mogelij-ueid de benoouigdo gel
den vooraf aan te vragen. Daarna
is de aanvrage n» gehouden, totdat het
lotóa. ben. c .icdrug ntkcml was,
zoodul mei i *..ppletoua aanvrage
kun won. .-■.aan.
Imnu.dk net noodzak-ri^k,
om u u ia da wetxverschuffing
ook in dit .ar op den besia&mlui
vol; te kalmei voortzetten nog een
complex in Drente aan Ie koupen, ter
wijl eveneens in vemand met de iuer-
schendo wer.,loosheid, ten complex
woeste gronden onder Aiaut-llardoii-
birg mede voor aankoop in aanmer
king moest worden gaai-acht.
Ook ten aanzien van Utze beide aan-
Knopen, waarmede vermoedelijk een
bedrag van ongeveer ibo.uuu zal zijn
gemoeid, heeft overleg tusschcn de
tine bovenginoemde uepui tementen
plaats gehad.
Voorzoovel', rccclü nu kan worden
nagegaan, zal het totaai bedrag van
aüc bovenbedoelde aaiiKoopcn, waar
onder tov'ens zal worden begrepen de
afkoopsom van waterschapslasten,
die op de gronden onder Gicion en
Ccsseite drukken, de som van
4Uu.(XX) niet oveischrijden.
Het op dit artikel voor de gewone
aankoomn- toegestane bedrug van
50.(Xó zal niet geheel noodig zlin,
omdat geen lioutvesterswomng zal
worden aangekocht en verder minder
aankoopen zullen plaats hebben dan
waarop a'anvanke ijk was gerekend.
Dientengevolge zal met een veriioo-
ging van hei .adikei met IRó.OlHJ kun
nen worden volstaan.
INKTPOTLOOD-VERGIFTIGING
c.l ;sz wijst m de „Dc-utscii© Mcdizlni-
schi Wociiensehnficp be ernstige
verwikkeling:n, die nfgübtoken pun
ten van inxtpotiood en cok k.eine
slijpseldeeitjeo daarvan, Lij binnen
dringen in liet menschelijk lichaam
kunnen teweegbrengen. De desbetref
fende aniimekiourstof iiujkt een proto-
piasinavergift van den eersten rang
te zijn: versterf van de weefsels, waai
?ij mee in aanraking komt, is liet on
middellijk gevolg. In het oog kunnen
ddviteugevolge ernstige sdjinviiesont-
s'.ekingvn, zweil.ng der oogleden, troe-
belingen van Jiet Hoornvlies in ook
ernstig versterf tot staunl komen.
Wordt de aandoening niet horkend en
de oorzaak d© binnengedrongen pot
loodpunt of de ehjpseldeeltjes niet
tiioig verwijderd, dan breidt het ver
sterf zich vaalt over groote oppervlak
te in de hreedte en do diepte uit. Erd-
heid heeft op dit alles vroeger in het
Archiv. für klinische chirurgie reeds
uitvoerig gewezen. Glasz legt er den
nadruk op, dat de algemeene gezond
heidstoestand ernstig schade kun lij
den. Hij zag vergiftigingsverschijnse
len van algemeen en aard optreden
(moeheid, zwakte, vermagering), De
genezing gaat zeer langzaam in haar
werk.
HOOCE RAAD VAN ARBEID,
Do behandeling van da ontwerpen
A;gemeene Maatregel van Besturen
i.z. de Werktijden cn Arbeidstijden
zal in de Commissies van den Hoogen
Raad van Arbeid geschieden op 24
en 26 Januari. De plenuui-vergade-
nng van den Hoogcn ltaad heeft half
Februari plaats. Alsdan wordt ook
behandeld het rapport van Commis
sie XII over do Redrijfs-organisatie.
Een jonge man, van middelmatige
iengte kwam de zitkamer binnen. Hij
was breed gebouwd, en had tamelijk
lange armen, maar was zoo mager
als een hazewind. Zijn haar, dat heel
kort was afgeknipt en laag op( zijn
voorhoofd groeide, was donkèrroód en
hij had een vastberaden trek om zijn
mond zelfs toen hij haar met ceri jon-
gensaohtigen glimlach begroette. De
oogen waren grijs on keken rustig uit
het regelmatige, gladgeschoren ge
zicht, alsof iiij van niets en niemand
ter wereld bang was. Zijn stem had
een prettigen. muzikalen klank en
hij scheen zich volkomen op zijn ge
mak to voelen, maar maakte aller
minst ecu verwaanden indruk.
Toen ze hem een hand gaf voelde
Muriel al dadelijk dat zo hem aar
dig vond. Voor iemand, die nog zóó
jong was, had llunter «een sterke en
aantrekkelijke persoonlijkheid.
„Alles in orde, llunter?" vroeg Ko
lonel Moore, toen hij hem aan Muriel
had voorgesteld.
„Zeker, Kolonol", antwoordde de
jonge man, terwijl hij naar de deur
keek dlo de kellner achter hem dicht
had gedaan.
Toen zag Muriel dat daar een lee-
ren tascli van middelmatig© grootte
tegen den mnur stond.
„Mooi zoo", zei Kolonel Moore met
oen zucht van verlichting". „Ik geloof
neem me niet kwalijk, Muriel. 1
OVER RAFV/KOSTVOEDINC.
In da „Vegetarische Bode" schrijft
arts W. Rolvink:
Voorheen werd cr nog al geschreven
over rauwkostvocding.
De laatste jaren vindt men daar min
der over vermeld. Toch zag Ik nog
niet te vaak ec-n goede samenstelling
van een maaltijd van rauwkost. Ge-
passeerden zomer had ik in de Sum-
merschool van onze Engelsche vrien
den liet voorrecht kennis te mogen
maken' met wat ze daar een rauwkost-
mr.al noemen, en ik wil gaarne voor
onze lcz.rs vermelden, wat voor heer
lijkheden den gasten werden voorge
zet.
Op een tafel, waaraan 10 of 12 gas
ten aanzaten, stond een schaa' met
zure appels, een met peren, een met
bananen, ec-n met tonnten, len met
ge in a en noten', poji met rozijnen, een
met geraspte wortelen, een met go-
raspte knollen, Ik vviei er melS van
da! dit een rauv.koatmaaltijd zon zijn
of worden; het nas mij erg vreemd,i
w at ik zag. Ook wist ik met zoo dade-
'iji uiet welk gerecht te beginnen.
Langzamerhand icerde ik dit wri daar
ilc él Ken dag profiteerde van dc er
varing bij den vorigen maaltijd opge
daan.
Het was verkehjk heerlijk allemaal.
I!< wende er al zoo aan, dat ik zeer
teleurgesteld was, toen ik een* r.c laat
komende, ge>u plaats meer aan die
bijzondere tafel open vónd en mij
moest tevreden stellen met het gewo
ne middagmaal.
Hei bestuur van de Sumrnerschool
b.»it waarschijn *jk nis devies „eik
wat wils", ai :oo waren daar twew
soorten midd .ui len te gemeten, cf
de gewone, of die uit rauwkost be
staande. En uit was goed gezien, want
ongeveer de helft der gasten hie d zich
1' j het oude, en de anderaji gingen in
de nieuwe richting.
Gok was cr iiiuar ©éntnaal daags
een iiu.a tijd van rauwkost. De andere
iu:u..i jden w.iien sain.ng-.-s'.eiu uit
bic</d, kuos, COUiyuib, boter, juin, no
ten en saiade; t. n regehng uie mij
zier tuisca.jr.i
Ais men zoo hier en daar leest over
r.iuw kist voeding, krijgt men zoo de
u!co dat niets anders geuruikt wordt
«■is lauwkófit. Daarmede heb ik nuj
nooit kunnen veraenigen, maar één
maal daags een maaitijd van rauw
kost en dun li 'fst van bovengenoemde
r.i L .cien, zou ik ieder gezond mensch
kunnen aanraden. Vooral in een i.jd
a s er zoo goed als geen fruit is, zou-
o'.s in den midzomer liet geval is.
Dc manier van voorzetten cn opdie
nen doet cok voel aan h succes toe.
Stel u voor bijv. een sihotel met
v. 'i talen en een schotel met knollen,
'I. noodigt niet uit tct toetasten. Om
d:j no.idigo hoevêclhoid te moeten kau
wt n, i» verbazend vermoeiend. Maai
zoo hl geraspten 'toestand ging het
heel goed. Er moest echter toch nog
duchtig gekauwd worden. Dat is na
tuurlek hee goed, dat heb Ik dan ook
tiouw gedaan, maar ik was toch
hcasch b ij, dat de rasp al eenige voor
bereiding had gedaan.
Het gebruik van rauwkost is vooral
nuttig voor hel behoud cl Cr vitaminen,
irrrmr het is daarom ook al weer nier
noodig om z'n maaitijden uilsluitend
uit rauwkost samen te stellen. Men
kan uan eiken maaltijd wel het een
of ander rauwk -.product toevcigen.
Dat is voor do vitaminen-behoefte
ruim voldoende.
DE „IIALVE MAEX". De „TIalve
Muon", het in l&u'J door Nederlanders
uan den Staat New-York ten geschen
ke gegeven schip, ligt volgens do
„New York Times" al geruimen
tijd vervallen, vervuil en van haar
luister en sier beroofd, te verrotten in,
een ver aclitc-r.:!watertje 'bij New-
York (stad). Vele Amerikanen vinden
het treurig, dat zpo weinig piëteit ©n
hoffelijkheid wordt betracht met dit
g( schenk, vau goede vrienden der:
l'nie. Thans wil niet te vroeg!
de Ship Model Society, Vun welke de
cuu-minister T. D. Roos welt de voor
zitter is het scheepje gaan redden.
IlefMs '.ijd. De „Halve Maen" ligt
nut de m do modder. liet scheep
je heeft tin groot gat in den bodem
en met het tij wast en daalt het water
in bet inwendige van het schip.
ONDER STROOM. Dc Stand,
meldt:
ln do nieuw-gebouwde huizen aan
den Xoorderwcg en den Iloogcn Laar-
dcrweg, te Hilversum, doot zich het
eigenaardige verschijnsel voor, dat
dezo huizen onder olectrischcn stroom
staan. Alle metalen voorwerpen zijn
geelectriseerd sommige zelfs vrij
sterk. Het ergst komt het ongerief
voor bij ©cn winkelier, in wiens win
kel bussen, weegschalen, gewichten,
kachel, enz. dari onder stroom staan.
In den regel doet het verschijnsel
zich eerst voor, wanneer de lichten
ontstoken zijn. Men stelt een onder
zoek in naar de oorzafik van het
eigenaardige geval, maar tot heden
zonder resultaat.
Hij liep vlug de kamer door, dcea
de deur op slot en stak den sleule!
m zijn zak.
„Eerste bedrijf van een klein dra
ma, Muriel, waarvan jij d© heldin
bent hoewel er géén film van ge
maakt 'zal worden mijn dochter ts
namelijk filmactrice, llunter, dus on
ze geheimzinnig© manier van doen
zal haar wel geen schrik aanjagen.
I-run ter lachte toen ze gingen zitten,
maar Muriel zag dat het niet van har
te ging.
„Het moet wel vrecselijk moeilijk
zijn om voor een camera te actoeren',
zei hij. „Vertelt u er mij cens wat
meer van. Juffrouw Moore. Ik hen
drie jaar uit Engeland weg geweest
cn ik weet absoluut niet hoe het hier
in dien tusschcntijd met de bioscopen
gogaan is, hoewel ik in uithoeken van
do wereld wel wonderlijke voorstel
lingen gezien heb".
„Hot is een enorme industrie ge
worden". zei Kolonel Moore, net op
den toen waarop een groot geldmag
naat dit zou zeggen en hot klonk zoo
kluchtig uit zijn mond dat do twee
jonge menschen Sn lachen uitbarsten
en hii zelf een oogenblik later ook.
„Maar u heeft gelijk. Kolonel", zei
Hunter, „en iieel toevallig zal ik er
nauw bij betrokken worden."
„Bij de filmindustrie, meneer llun
ter?" vroeg Muriel verrast.
„Ja, zeker! Ik heb net met mijn vn-
fNCEZONDEN MEDEDEEMNGEN
A eo Cts. per regel.
TABAK
-J» es -
i&üvlJJ cekt
Ut) iküiiiiiyiii.
fcuiuijjiBfl ts Aiüii&rdas}.
De H ui d i g igiconim Lssie uit de
..lu-un-uaniscuu nurgonj heeft net
so.0ciiau programma bojiieiigesteld
Vóór ue buide, uie uieu dc Koningin
Wil brengen uij haar Ll-zoi afu) dc
Zilveren regeeringsjiiblteuui:
Dankstoiiu in uiic kerxen cn ont
vangst van li. Ai. de Koningin ib de
Nieuw o Kerk, lentobnsuuiiiig op liet
gebied vun iw.iévp.aart, IKiiidel en
.sijvcr.ieid, Maatschappelijk werk,
enz. van Nederland en Koloniën, teii-
toonstelling, op .v cetischappélijk gè-
iucd', arciiitécluai' tentoonstelling,
tentoonstelling van beeldend© 'run-
Sten iu het Siiriciijk Museum, tentoon
3telling in Art» et Amic>t:.-.c, ten
toonstelling in het Rijksinuseuni van
do vereeniging Rcmbroniit tot behoud
en vermeerdering van kunstschatten
iu No Ierland: erdcr feesten in het
Station, op ten Amslcl cn op het IJ,
es.'ii toonvoorstelling, d a concert
uitvoering, ccn aubade oji don' Dato,
elcctrisclle verlichting van openbare-
on particuliere gehouwen, versiering
van et ah ges der winkels en magazij
nen, volksfeesten, stadsvcisiering,
iiet vormen van een eorewacht 'e
paard en te voet, het uitgeven van *-n
gedenlcboek en het slaan van een
gedenkpenning.
Op verzu.k der H l li .i' '-'"commis
sie liccft zicii coii I-'inincieeie Com
missie gcvoimrl, die zich tot dc burge
rij van Amsterdam zal wenden oan tc
trachten de benoodigde gelden bijeen.
Ie brengen.
DE ONTPLOFFING TE ARNHEM.
De heer Ter Hall heelt den Minis
ter .an Uerlog verzueiu .i«tn de iwee
tic Kamer mededecltiig te doen van
den Uitslag vun bet oudcizöek naar
dc oorzaken van de oh lp o img in het
ai ti.ieriépark te Arnnem, dat twee
personen liet leven jöjsue, en we»k
onderzoek de cominauaunt der Ilde
divisie aan een speciale commissie
heeft opgedragen.
Js het juist dut in een gebouw, waar
ontplofbare stoffen bewaard weiden,
tevens een smederij gevestigd was,
waardoor noodzakeiijr.ci wpa groot
gevaar voor aanraking dier ontp.ufba-
re stoffen met vuur gcs hai>cn werd!
Is het juist, dal nevens dit gevaar,
bovendien ccn nog grcolere factor
voor het stichten van onheil aanwezig
was, doordien in liet bewuste gebouw
hoogst gevaarlijke handelingen werdcu
bedreven, a's liet verbranden van
kruit van wellicht iiougo expiosio-
ktucht En heeft die vérbranding
plaats gehad geheel ovtrevakenuvg
daarvoor bestaande voorschriften?
Zoo dit juist hinkt, uc.it de Minis-
t°r het dan verêenigtiaur, dut in de
nabijheid van een deel der stad Ara-
rem, dat zivii in do richting van het
aititlerlcpnrk voortdurend uitbreidt,
zulk een gevaarlijke militaire belen
ding in stand i6 gehouden, zonder dat
do betrokken uti.itoire autoriteiten
or blijkbaar nan ^gedacht hebben vei-
oï bestaande voorschriften zoodanig
uii te breiden cn te verscherpen, als
noodzakelijk g acht km werden iu
verband met d© stadsuitbreiding in
da richting van Let artilicriepark
Is, toon de stoilBuitbreiding zich he-
gun te voltrekken, vanwego het ge
meentebestuur de betrokken militaire
autoriteit gewezen op de gevaarlijker
wordende belending, met verzoek dien
overeenkomstig vciLighoideniaatrcgc-
len te treffen, of heeft omgekeerd do
militaire autoriteit het gemeentebe
stuur gewezen op eventueele toene
ming van gevaar voor om wenenden
Kan de Minister toezeggen, dal dezo
niunilieberspiaat'i bui.vn dienst ge-
ettid zal worden en dat hot legerbe
stuur ook dlllgonl zal blijven ten op
zichte van andere muniUuberg- of
werkplaatsen, dicht in dc nabijheid
vun bebouwde geineeiitekommen?
DE ECONOMISCHE CONFERENTIE
VAN UCN MINISTER VAN ARBEID.
De minister van Arbeid heeft de
vertegenwoordigers van werkgevers
cn werknemers .n de papier-industrie
cn hel drukkersbsdiijf uiigenoodigd
tot een conferentie op .Maandag 22
Januari a.1" opdat de nun! '.cr zirli
op de hoogL kan stellen van den toe-
stand, waai hl zicii thans deze bedrij
ven bevinden en van do in die in
dustrie ondervonden moeilijkheden.
der gedineerd, ziet u, en ik heb he 1
belangrijk nieuws gehoord. Mijn vauer
hetfi eeu van zijn landgoederen aun
de kust in Dorset nun een nieuwe
fumonderneming verkocht, die opge
zet is om :e piobeercn dm Ameri.va-
nen de loef af te steken. Heffe maar
tien kEouieter van ons eigenlijk©
woonhuis, af, en er zal een. soort .au
Lus Angelos in liet klein van gemaakt
worden".
„Hoe interessant".
„Ja, vind u ook niet, juffrouw Moo
re' Ziet u. daar in die omgeving .in
den ze alios wat er maar voor het
maken van groote films noodig.kan
zijn, alles In die erne bi-zitting. Er
stoat eon ruïne van een oude" abc ij
en etn ka-t.oi, een oud huis in Tudor-
stijl gebouwd, met betimmerd© ka
mers, een groote hal met een galerij
er boven om heen, en zoo voorts; ren
meer, e-n bosch, ecu rivier, din In
de ze© uitmondt en een particuliere
bnai cn een stukje van de kust, inge
sloten door groote rol set), inet étn
kleine miniatuur haven, waar mun
grootvader altijd zijn Jacht had li-'-
gen. Het is zoo compleet als het maar
zijn kan en over een paar weken be-
«hinen ze cr al films op t.e nemer).
M;jn vader ts een van dc directeuren
van de fi'inonderncmiiig en ik kriig
er ook dadelijk ccn baantje cn moet
het vak leoren".
(Wordt vervolgd.)
