Een Schilder op reis.
Buitenlandsch Overzicht
Onze Luchhoek
DE FSLMSTAD
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 1 FEBRUARI 1923 TWEEDE BLAD
Een mooie redevoering van een eenv cudlge vrouw. Geen voldoening ge
vonden in het Louvre. Aan een diner. Een opera-vcorstelling. Muzikan
ten onzichtbaar maken. Crocte drukte cp straat. Een ha'.f uur gehuild, ge
wrongen en gedraaid. Hoe een schilder aan een zoogenaamd modern schilderij
komt. Oo westenwind.
In mijn vorig schrijven, heb ik ge
zegd, dat ik nog oen en ander te ver
teken had over net huis, •of liever ge
zegd over ecu persoon, dien ik daar
ontmoette, .horst nog moet ik mee-
deelen, dat wo den vo.genden morgen
met z n drieën in optoent gegaan zijn
naar den concierge, zijn vrouw en
dochters, om ecu verontschuldiging ie
maken over den vorigen avond. VY e
hebben toen vernomen (wat ge zeker
ook al gedacht hebt), dat ze mij voor
een inbreker, of minstens voor iemand
met kwado bedoelingen hebben aan
gezien. Toen kregen wc een lang re
laas over dc verantwoordelijkheid,
die zij op zich hebben genomen, na
nielijk het huis toch zoo goed moge
lijk ie bewaken en zorg te dragen voor
dc rust en de veiligheid van zijn be
woners- Gij, lezers, die zoo n rede
nooit hoorde, hebt geen begrip van
dc schoono wendingen en uances, die
zoo'n eenvoudige vrouw in weerd en
toon kan tentoon s(.reiden. Den vo
rigen avond was hc-i ha d, zeker on
angstig, ook voor irij, omdat ik bang
was dat hot geheelc gezin van het;
grootc huis zich zou vertoouen aan
de trapleuningen. 7u was het fraai,
ik zal het u probceren te vertellen
het doet u misschien niet zóó aan,
docii gc moet maar eens zoo goed als
alleen m een groote stad ais Parijs
staan. De gastheer 011 zijn vrouw ko
men binnen opnieuw worden wc aan
I elkaar voorgesteld, liet meisje dient
het eten op, ix krijg een plaats naast
1 den gastheer. 'Tot mijn spijt, want
ik had liever tegenover hem gezeten.
Al heel gauw gaat het gesprek over
zang, muziek en d...is Ofschoon ik
niet alles volgen kan, hoor ik iets
waar ik T, niet mee eens oen en meng
me al hakkelend in liet gesprek op
protestoerende wijze-
Het gaat over do opera, over de
•opera Thais'1, waar jve den volgen
den dag heen willen. Ik zeg, dat ik er
alleen heen ga, omdat nip in Holland
aangeraden is. vooral de grootc opera
te bezoeken, maar of ze nu Thais''
geven cf wat a'adcis, dat blijft voor
mij gelijk, omdat ik ccn operavertoo-
ning ccn ondmg en zeer belachelijk
vind. Mijn vriendin, die zeer opera-lie-
vend is, ook omdat zo hoopte er bin
nenkort aan verbonden te zijn, (wat
nu ook gebeurd is), sputtert mij in het
Hollandsch togen, mijn meening aan
GELUIDEN TE PARIJS.
lachend en vol vroolijkheid. Ge moet
niet denkén, dat ik alles verstond. O,
neenMaar heb klonk alles zeer be
schaafd. Het verdere gedeelte van
den dag ging ik me aiüuseeren (dat
was tenminste mijn voornemen) in het
Louvre, om or ai de oude schilderijen
van Italianen en Spanjaarden, die ik
nog alleen van repro aucties kende, te
gauu bewonderen, liet is bij de eerste
zaai, die .k heelemaai niet interessant
vopu, gebleven. Ik had buiten den
waard gerekend. Ge weet wel wie die
waard is. Hij zei: „Zoudt ge niet lie
ver daar op die bank gaan zitten of
naar huis gaanV' En zoo ging h.t dan
ook. Sa wat gezeten en rondgestrom;
peld te hebben, besloot ik maar, om
zachtjes aan naar huis to wandelen.
Te half een was ik aan mijn huis, klom
de trap weer op, de trap die ik om
haar gekronkel begon te haten.
Op de vierde verdieping schel ik
aan, het meisje doet open en zegt,
dat ik nog net bijtijds kom voor het
diner. Zij "noemt me mijn kleeren af
en laat mo in de huiskamer, waar ik
een heer aan de tafel zie zitten. Al
les wat ik aan hein zie is zwart: zijn
boord alleen schittert wit ia do half
donkere kamer- Van zijn gezicht
krijg ik weinig te zien, want hij zit
gebogen over een klein zakboekje,
waarin hij mathematische figuren
trekt. Op mijn goeden dag krijg ik
bijna geen antwoord. Blijkbaar wil hij
dus niet gestoord worden. Ik zet mij
op den divan neer, mijn liefste plek,
omdat ik dan zonder onbeleefd te zijn
half liggen kan- Zoo zit ik eenigen
tijd mijn pijn trekt langzaam weg.
Mijnheer negeert me volkomen dat
verveelt me. Daarom sta ik op, stel me
aan hem voor. Ik vraag hem, of hij
soms veronderstelt, dat ik evenals hij
een vriend van de familie ben.
„Ja. ja," zegt hij, „van Madame",
en buigt zich weer over zijn boekje.
Als ik van zoo'n persoon denk, dat het
iemand is, dan is hij zoo maar niet
van me af! Hij kon niet niemand
zijn, dat zag ik tenminste aan zijn
hoofd, aan het zwarte haar, dab er
om geplant was, aan zijn mond, neus
en oogen, welke laatste ik even gezien
had. De Kin was mis.
De taal is niet „emakkelijk, maar
ik rekende op het verdere gedeelte
van den dag, maar die is voor mij
verloopcn als in een sprookje
de vrienden in 't Fransch overbren
gend. Hiermede heb ik waarschijnlijk,
of wel zeer zeker, do sympathie van
den vreemden man gewonnen, hi a het
diner stelt, hij tenminste voor, mij het
verdere gedeelte van den dag voor
zijn rekening te nemen.
Toen heb ik hem zoo goed en zoo
kwaad als het ging verteld dat hij op
het gebied van muziek niet tc groote
verwachtingen van mij moest koeste
ren: dat ik alleen een groot vereerder
er van beii, maar geen kennerdat ik
door de misère die onder de schilders
m Holland heersclit, al in geen drie
jaar een concert of tooneelstuk van
e'enige beteekeuis heb bijgewoond;
dat ik zot ben op de moderne plasti
sche dansen, maar me tevreden moet
stellen met naar de affiches te kijken
We gaan dus op weg. In "e vestibule
wordt over de zwarte kleeding een bij
na zwartere overjas gedaan en een
hoed (óók zwart) zeer plat gevouwen
onder den arm genomen en zoo stap
pen we de straat op. Eerst hebben we
de plaatsen voor du opera Thais ge
koekt en toen kon' do loestelijlcheid be
ginnen. Of cb voor do aavdigneid was,
weet ik niet meer, er werd eerst een
onooglijk koetsje aangeroepen met
een zeer mager paard er voor en een
groenzwarten, eveneens zeer mageren
koetsier op den bok. Toen we gezeten
waren, werd hij aangedreven tot een
onmogelijken spoed, om een mij onbe
kend adres te bereiken.
Na eenigen tijd kwamen we er ein
delijk. Maar hoe! Er werd door mijn
geleider nogal gemopperd.
We stappen uit en staan voor ion
opening (met aan beide zijden aan
plakbiljcttenJ. die toegang geeft tot
een zeer intiem, alleraardigst minia
tuur-theatertje. Het is alles zeer aar
dig iun kleur en licht, maar zóó klein
dat de figuur op hel tooneel me te
groot lijkt. Er wordt echter zeer mooi
en modern gezongen: de pianobegelei
ding is bekorend. Hel programma l»o-
vat nog meer zonet Aan liet slot zou
een Spaansche danseres zeer bijzon
dere dansen vertoonen. We zijn zoo
lang evenwel niet kunnen blijven,
zeer tot. onze spijt, want de dansen
waren het doel van on zo komst. Ons
gezelschap ging vroeger weg, omdat
we anders een concert dat mijn vriend
wilde hooren, zouden zijn raisgeloo-
pen. Weg dus! Ik word geleid door.
alle drukte heen naar een stand
plaats voor auto's, we stappen in en
daar gaat het weer met volle vaart
door de drukke straten. Maar ja,
waar heen? Ik kan het onmogelijk
vertollen. Na een tamelijk langen rit
staat de auto stil voor een zeer groot
gebouw, met hooge trappen. Na kaar
ten gekocht te hebben komen wc in
een zeer groote ruimte, waar <le mu
zikanten ver weg zijn; zich voordoen
als zc-er kleine menschjes, Een con
cert is in vollen gang. Dat, waarvoor
we gekomen zijn, moet nog beginnen.
We kunnen dus onze plaatsen nog
niet innemen en blijven staan aan den
kant bij deu ingang der zaal. Als de
menschen gedeeltelijk vertrokken zijn
en er dus p.aatsen vrij komen, zoeken
wc de plaatsen op en gaan zitten.
Wij krogen een zeer modern muziek
werk van ecu Kussischcn componist
to gemeten. Zijn naam ben ik verge
ten en van het gebouw, waarin de
uit\ oerijig plaats had, weet ik alleen
dat het ook vcor circus en vocu* de
film dienst doet. De muziek was van
een groote en nooit gedachte heerlijk
heid. Wat echter altijd bij een con
cert hindert,, dat is de dirigent en die
was hier per ongeluk d$ componist
zelf! J.)nt zwaait maar de armen links
en recht vooruit en achteruit.
buut zich en richt zich weer op' Dan
nog al die rechterarmen der violisten:
altijd maar op en heen en weer' Het
is afschuwelijk! Is het niet inogel
al die menschen onzichtbaar te i
ken9 Ondanks dit nl'cs heb ik z •or
notcn.
Dien dag moest ik zorgen te 5.15
aan het Gare du Nord te Zijn om
vriend uit Holland te begroeten. uri
neer ik hem zou missen, zou dit dc
grootste verwarring gegeven hebben,
in mijn verdere plannen voor mijn be
zoek aan Darijs. Dit had jk mijn gast
heer een pas: maal gezegd en onder
de muziek door had ik een paar maal
tersluiks op mijn horloge gekeken,
waarop hij geruststelend üadgclachen
en geknikt. Van een afspraak kan mij
bijna niets afhouden, alleen wanneer
het over dagen loopt en het niet be
langrijk is. zoo -iels verge
ten
Hel concert is algeioopeu; er wordt
heftig geapplaudisseerd. Het kleine
mannetje 111 de verte maakt 01:
baai- veel "buigingen en, nog van
heerlijke klanken vervuld, gaan we
naar buiten, waar altiid maar weer
opnieuw drukte heerscht tan bussen,
auto's en menschen. Gij die nooii in
zoo'n drukte geweest zijt, denkt het
dan maar zoo erg mogelijk! Alles rolt
en loopt; alles gaat mannetje aan
mannetje! Hoe komt ge er door en
waarheen gaat ge? Het is alles onbe
kend! Na vee! gescharrel door die
drukte blijven we opeens staan voor
een zeer rnooien, open auto voor vier
personen. De chauffeur stapt uit en
ik word zacht op de plaats naast het
stuur geduwd. Mijn gezel zot zich aan
het stuur, dék chauffeur spreidt een
grooe, zachte vacht over de knieën en
stapt zelf achterin. Er wordt me niels
gezegd of gevraagd en daar gaat het
in vliegende vaart door Parijs
stop achter stilstaande auto's!
Voort, een halve lengte gewonnen!
Voort, dat gaatje door! Dat er geen
ongelukken zijn gebeurd, begrijp ik
niet. het ging de nauwste hoekjes en
gaatjes cioor! Opeens meer ruimte, c-en
schok, de auto staat stil. We zijn aan
het Gare du Nord. Ik zie dat ik nog
vijf minuten tijd heb, stap uil, betuig
mijn dank voor den heerlijken middag
en roep: tot ziens. Hij zegt eveneens
totziens bij do fan\ilie De Al. en schic-t
met zijn auto verder. Ik heb hom
nooit weergezien.
De trein uit Heiland kwam laat.
mijn vriend heb ik gevonden. Samen
zochten we een hotel op en zijn den
verderen tijd van nujn verbliif te za-
men gebleven. Den anderen .dag (een
Zondag) zijn we naar ae famine De
M. gegaan. Ik vroeg naar mijn vriend
van den vorigen dag en hoorde, dat
het een rijk man is, die zicli al die
weelde veroorloven kan, veel aan mo
derne muziek en danskunst doet en
zelf daarin tamelijk bedreven is. Ver
volgens zijn we gezamenlijk naar
„Thais'" gegaan. Thais" wins zeer
taai. Toen we dachten, dat ze al lang
verdwenen was, is ze weer te voor
schijn gekomen en heeft toen nog on
geveer een half uur erbarmelijk slaan
huilen, wringen en draaien.
In dc pauze zijn wc de voorhal der
Opéra gaan zien. Ik wist niet dat er
zulke mooie stukken marmer heston
den. Ik genoot en was zeer verwon
derd.
En nu krijgen we iets geheel an
ders, waarover ik lang heb nagedacht,
of ik het u wel verhellen zou. Als ech
ter geen mensch het u ooit vertelt,
hoe kunt ge dan te weten komen, hoe
een schihbv aan een zoogenaamd mo
dern schilderij komt! Ik !>-;n den Wes
tenwind; het is mijn vriend. Iiij doet
geen kwaad aan dijken. Wanneer met
den westenwind ongelukken gebeu
ren, dan is het door het water, dat
zich maar al te graag door hem laat
opstuwen. Tiet lijkt voor ons wel of
hij buldert, maar het Is enkel jolijt en
vroolijkheid. Wanneer ik 's .avonds te
bed ga en hij lacht en gicholt om
mijn huis, dan weet ik al lang. waar
om het te doen ia Dan ga ik sluipend
langs mijn straat, mij plat drukkend
tegen de huizen, kom zoo door tuinen,
langs villa's in het duin en schuifel
langs weggetjes en kronkellies tot san
zee. Dan laat ik me pas zien. De wind,
giert van pret en neemt me hoog bo
ven alles uit met zich mee, tracht mc
omlaag le drukken uit plaagzucht, of
mc hier of daar tegenaan te botsen.
Het lukt hem nooit, een enkelen keer
rakelings langs de wieken van hc-t
watermol entje. Ben ik ver genoeg
naar mijn zin meegezwierd, dan keer
ik den wind den rug toe. maak ach
terover gebogen e.n ecoigszins gebo
gen lijn en laveer dan zoo weer terug.
11 oo ik dan thuis gekomen ben, weet
ik 's morgens niet; denk er zelfs niet
meer aan! Ik heb dien nacht dan heer
hi i geslapen.
Zoo kwam il. aan mijn schilderij de
We t -nwind. Zoo kwam ik aan dc
schets voor het schib'erii. waarvan
hier 11 c schets word; n'g-.drukt. Nu de
menschen zoo vervuld zijn van het
woord ..Dada", zult ge dadelijk aan
eon krankzinnig© uiting denken. Het
zou me voor u spijten.
In mijn .hotelkamer word ik dus
's morgens wakker, of liever gezegd
ik lb.' no bet wakker worden te sje
zen, denk dat il: thuis op m::n kamer
'ig en hoor den Westenwind langs de
muren van het huis schuifelen tot te
gen de dakgoot en er overheen.
„Neen, jongen", zeg ik, „het gaat
niet; hel is dog!" Maar het geluid
houdt aan, wordt sterker en sterker
en wordt langzamerhand ook ver
mengd met een massa andere gelui
den. Hoe meer ik luister, hoe meer ik
merk, dat ik me sterk vergis. Ik doe
dc oogen open en zie, dat ik r.iet
thuis ben. Nu komen de geluiden ven
allo kanten aangestormd; ik hoor de
hooi us der auto's. Het 2ijn de bussen
en auto's, die den dagelijkschen' strijd
van eiken dag weer tegen elkaar aan
binden. Maar op eens een roep, die
alles overstemt, liet leek dc roep van
een heel grootea vogel met een
zonder mooi geluid. Ik spring het bed
uit, buig mc ver over <ic balustrade
en zie een meisje voortloopt;i :u
een karretje, bespannen met een klein
paardje. Weer spring ik in bed en
toe kon mijn fcheto van de geluiden,
die me in Parijs wekten. Misschien,
wanneer dc directeur van Haarlem's
Dagblad het goed vindt, exposeer ik
het doek, wanneer het klaar is, tege
lijk met den Wcstenwhïfl in de Tii-
dingzaal.
Mot groeten,
A. J. G.
DE FRANSCHEN ZIJN T EVR E E N O V E R D E V ERD ER E AF
WIKKELING VAN ZAKEN !N HET ROERCEBIED.
HET DOUANE-CORDON IS THA NS VOLTROKKEN EN TREEDT
HEDEN N WERKINC.
MET NIEUWE SANCTIES WORDT CEDREICD.
HET LIJDELIJK VERZET DER DUiTSCHERS.
A[ ondervinden de Franschen aan de
Roei moeilijkheden, zij zijn nici onte
vreden over den gang van zaken.
Telegrammen hebben reeds ecnige bij
zonderheden gemeld over het rappoft,
i dat dc Fransche minister van openbare
werken, Le Trocquer, na zijn reis door
het Roergebied, in gezelschap.van gene
raal Wcygar.ii, aan den Franschen nunis-
I ter-pres-dent heeft voorgelegd.
Aan den vollcdigen tekst van dit do
cument ortkeccu ,\:j nojr d.v. de indruk
ken van den minister zeer gunstig zijn
geweest en dat" de militaire autoriteiten
den toestand goed in de band hebben. De
Duitsche regcering hoopte op een alge-
mccncn opstand bij het binnentrekken
der bezettingstroepen, doch deze heeft
niet plaats gehad. Zij heeft daarna druk
uitgeoefend op haar ambtenaren, o.a.
van dc spoorwegen, posterijen en tele
grafie, ten einde de openbare diensten
in de war te sturen cn een staking tc
veroorzaken, welke dc industrieelcn tot
v.ciklooshcid zou hebben gedoemd. Al
bieden eenige ambtenaren inderdaad
openlijken tegenstand, zoo beeft men
toch don indruk dat de kracht van dezen
tegenstand niet zonder vrees is, een
vrees, die liet geduid der bezcttingsauio-
riteitcn nog doet toe- in plaa's van afne
men. Wat de houding der stedelijke be
volking betreft, zoo kan men er zich toe
bepalen te zeggcr. dal de door het YY'oiff-
bureau verspreide berichten vaak een al
:c licht geloof vinden.
Het document besluit met te zeggen
dat er volstrekte eensgezindheid beslaat
over alle genomen maatregelen, welke
zich nog verder zonder overhaasting om
wikkelen moeten. Intusschen zullen, al
vorens het plan tot organisatie van het
Roergebied zijn volle resultaten opleve
ren kan, maatregelen worden getoffen
opda; dc Fransche industrie zoo spoedig
mogelijk de kolen- en cokesleveringen er
langt.
In een Fransche en een Belgische
nota a an Duitsoliland wordt mede
gedeeld dat
heden in werking treedt.
Do zo nota luidt
..Bii schrijven van 22 Januari heeft,
de minister van Buitenlandsche Za
ken (van Frankrijk en België) de eer
gehad den zaakstelssitrde van
Duitsohlahd er op 1e wijzen, dat de
maatregelen door de Belgische en
Fransche rcEcerin-gen genomen met.
medewerking der Italiaansche regpo-
ring ten einde Duitschland er toe te
brengen de kolen te leveren, welk©
het aan genoemde regeeringen moet
leveren volstrekt niet het karaktei
hebben van een militaire operatie.
Deze maatfcéèolen z.ïr. zooals aan de
Duitsche regeering is medegedeeld bii
de nota van 10 Januari. genomen
naar aanleiding van hei in gebreke
blijven der Duitsche regeeiing. door
de Commissie van Herstel geconsta
teerd bii de uitvoering' der program
ma's van de Commissie van Herstel,
betreffende de leveringen van hout en
kolen
Nu heeft, zooa-'s aangetoond in het
schrijven van 22 Januari, de houding,
door de induetricolen van het Roer-
webied aangenomen od aanwijzing
der Duitsche regeertng. de geallieerde
auoritciten in de onmogelijkheid
gebracht om op vriendschappelijke
wiize onderhandelingen te voeren en
dezen verplicht om de kolen te requi
reoren .welke geieverd moesten wen
den en voor zoover als noodig was
de steenkooltreinen naar het Westen
tc dirigeerc-m De Duitsche regeering
is inderdaad begonnen met aan de
eigenaren der mijnen te verklaren,
da! de kolen door hen gele vera uit
hoofde der schadeloosstelling, htm
niet door de n - ering zouden wor
den betrald. Toen het hoofu jet- inge
mcursmissie had te kennen gegeven,
dat dv geallieerde regeeringen bereid
waren deze kolen direct te betalen,
wor-J. door de Duitsche regeering aan
de mijneigenaars verboden leveringen
to doen. Sindsdien is de obstructie
der Duitsche regoonus steeds toege
nomen. Do Commissie van Herstel
heeft op x6 Januari Duuschlands in
gebreke blijven moeten constateeren.
reso. betreffende de leveringen van
kolen en vee, zoowel uit hoofde der
schadeloosstelling als uit hoofde van
restitutie. Zii heeft op 26 Januari
de Duitsche rcgoeiing er van in ken
nis moeten stellen, dat liet op alle
punten in gebreke is gebleven bii de
nakoming zijner verplichtingen tegen
over België en Frankrijk. Ten slotte
hééft de Duitsche regeering door de
instructies, welke zii heeft gegeven,
en door het verzet dat het steeds heeft
aangewakkerd bii het personeel der
sp.i'irwegeö cn de ambtenaren van den
oosttelegraaf- en telefoondienst zoo-
we! in het Roergebied als in het ge
bied aan den linkeroever van den
U:iii. het geriskeerd, desorganisatie
in het ievon te roepen bij de exploita
tie der mimen en fabrieken in het
Roeree bied.
Onder deze omstandigheden en ge
zien liet algemeen in gebreke blijven,
toor de Commissie van Herstel gecon
stateerd. deelt de Belgische regeering.
Jianaclende overeenkomstig para.gr.
18 van annex 2 deel S van het vredes
verdrag. aan de Duitsche regeering
mede. dat met ingang van 1 Febr.
geen verzending meer zaï plaats heb
ben va.ii kolen of cokes van de be-
zotte z"ne naar het overige deel van
Duitschland, een en ander onder
voorbehoud van nieuwe sancties, in
dien zulks noodle mocht ziin."
Het „Berlin-.-: Tagcblatt" is van mee
ning. dat cc Franschen nopen, als ze
het hoogere personeel eerst verwijderd
hebben, met de lagere beambten hei ge
makkelijker tc kunnen klaarspelen. Het
heeft ci echter allen schijn van, alsof
7,ij zich hierin vergissen, want ook de
lagere spoorwegbeambten zetten
het lijdelijk verzet
hardnekkig voort.
Een in Dortmund samengekomen con
ferentie van arbeiders- en 'oeambteabon-
den van alle richtingen heeft ccn resolu
tie aangenomen, waarin gezegd wordt,
«lat de arrestatie van leidende rijks- cn
staatsambtenaren slechts geschikt is om
den tegenstand lot het uiterste te doen
toenemen. De vakvereenigingen verkla
ren, da' zij al het mogelijke zullen blij
ven doen, opdat de Franschen hun doel
in het Roergebied niet zullen bereiken.
Het heeft op de beambten in het Roer
gebied een uitnemenden indruk gemaakt,
dat van een groot aantal hotels, evenals
Kindje speelt met geldstukken.
Kindjo slikt een kwartjo in.
Moeder (ontsteld: Hoe krygen wo 'fc
er uit?
Vader (belastingbetaler): Laat den mi«
uister van financiën maar ec-ng komen.
Als die '*t niet kan, kan geen mensch het.
van burgers cn boeren in he: onbezette
gebied voortdurend aanbiedingen komen
om de uitgewezen cn hun familie koste-
ioos op tc nemen. Dc tehuizen voor
spoorwegbeambten in het onbezette ge
bied hebben besloten de kamers ter be
schikking van de uitgewezen collega's te
stellen.
Verder hebben de expediteurs in het
onbezette gebied zich bereid verklaard de
meubelen der uitgewezenen met uitstel
van^betaiipg van de transportkosten tc
vervoeren.
Yolgc-ns de ,„Yonvhrts" maken do
Franschen er geen geheim van, dat
zij, zoodra allo leidende ambtsporso-
neti zijn uitgewezen, een begin zullen
maken met de vakvcrcenigingslci-
ders, indien de arbeiders in hun üjde-
jijk verzet blijven volharden. In Esson
's reeds do vertrouwensman van den
erkeersbond uitgewezen. Ook op an
dere plaatsen zijn vakvereenigings-
mannen, die aan de organisatie van
heb lijdelijk verzet hebben deelgeno
men. met geweld uit het land verwij
derd.
Intusschen werken de Franschen
fsfcematisch aan de
militariscering van dc spoor,
wegen.
De „Rubrthalbann"' is reeds gemili
tariseerd. Ook het traject Dusseldorf
Duisburg-Überhauseis-Lunen staat uit
sluitend onder het beheer der Fran
schen. Door dc militnrisccriuvan dc
genoemde lijn is de hoofdverkeersweg
naar Hamburg voor Duitsche trans
porten gesloten. Verder moeten dc
levensmiddelen treinen uit Nederland
voor een deel langs omwegen n r liet
Roergebied worden geleid. Vrij is
nog de lijn naar Dorsten, die over
Wezel dc verbinding ineb Nederland
in stand houdt. De toevoer uit het
onbezette Duitschland naa. dc bezet
te stations wordt langs omwegen vol
gehouden. Wat hc; vervoer van aan
bederf onderhevige levensmiddelen be
treft hebben dc betrokken spoorweg
directies van den rijksverkcersminis-
ter opdracht gekregen, het transport
met andere vervoermiddelen^ voorna
melijk vrachtauto's, te organiseeren.
Ook in het Rijnland zijn dc Fran
schen systematisch met dn militarisce
ring der spoorwegen bezig Het tra-
jet t- Coblenz-Bonn-Trier-Euskirchen-
Dören-Aken is op het oogenblik door
Fransche militairen bezet. Het Duit
sche personenverkeer staat o; deze
lijn volkomen stil.
Het voornaamste afweermiddel to
gen.de Fransche politiek concentreert
zich ondc-r dc boven geschilderde om
standigheden thans woor op do mijn
werkers- Frankrijk wenscht in do eer
ste plaats kolen en zal weldra do eer
ste poging doen om deze te krijgen,
nu het dc voor het vervoer noodïge
spoorlijnen op gebrekkige wijze in
orde heeft gemaakt. £eler zai men
ook hier, zoodra de tegenstand op
nieuw begint, met uitwijzingen van
mijndirectenren, ingenieurs cn ten
slotte vakvereenigingsleidnrs beginnen
- zoo wordt uit Berlijn geseind.
Eenheid in do leiding.
Evenals aan Fransche zyde, wordt
ook aan Duitsche zijde de behoefte
gevoeld aan een opperbevel, een een
hoofdige leiding. Aan Fransche zijde
is men reeds feitelijk tot de daad
overgegaan', generaal We.vgand schijnt
dc aangewezen man tc zijn.
Juist omdat economisch moet wor
den omgegaan met dc beschikbare
krachten, voor het defensief beschik
baar, acht de „Vorwiirts" het beslist
noodzakelijk, dat dc leiding van do
afweeractie in één hand gelegd wordt.
Het is beslist noodzakelijk, zegt hot
soc -dem. orgaan, dat aan den rand
an het nieuw bezette gebied zoowel
an regeerin^s- als van arbciderszijdc
.en autoriteit wordt gevestigd, die
volkomen zelfstandig de leiding in
handen neemt.
Annulcerir.g van de Lubersac-
overeenkomst?
Naar de „Borgwerkszeitung" ver
neemt, heeft Hugo Stinnes zijn beken-
do overeenkomst met do Lubersac
inzake dc leveringen in aatura naar
aanleiding van de bezetting van het
Ruhrgebicd geannule rd. Sedert het
binnenrukken der bezettingstroepen
in 't Ruhrgebicd ziji. geen leveringen
aan de Fransche wederopbouw-organi-
saties meer gedaan.
De moeilijkheden te
Luus-anno
zijn weer groot.
Zal 't spaak loopen?
Het vredesverdrag, dat dc geallieer
den den Turken in een officicc'e voltalli
ge zitting der conferentie hebben aan
geboden, is 160 artikelen groo verdeeld
vijf hoofdstukken: i politieke vraag-
l:en; 2. financieeie vraagstukken; 3.
economische vraagstukken; verkeers-
Feuilleton
Naar het Engelschvan
GUY THORNE.
(Nadruk verboden).
11)
„Nu gaat ze naar beneden", zei
Isaacson. .Ie herinnert je nog wel dat
de portier zoowel haar nis den kan
toorjong1©» gezien heeft; een eindje
de straat in zal ze in een taxi of een
auto gestapt zijn die daar op haar
stond te wachten en binnen vijf mi
nuten wus ze buiten ieder's bereik!"
Tom sprong van zim stoel op toen
het licht in de kamer weer aan sing.
Het bloei strooifldt snel door zijn
aderen. Hij stotterde bijna van op
winding.
„Bet merkwaardigste geval op het
gebied tan opgeloste misdaden",
schreeuwde lip bijna „Ik zot, bijna
gelooven dat je bovmnensche'ijk was,
Isaacson. En nu nioet je probeeren de
betcekenis te vinden van dat loonccl,
die afgnpchjke scène in de slaapka
mer ui het Centraal hotel."
„Ja", was Het antwoord en er
kwam ccn bezorgde uitdrukking op
het gezicht van den regisseur. „Voor
we daar achter komen zullen we nog
heel wat meer moeilijkheden cn ge
heimzinnigheden op tc lossen hebben.
HOOFDSTUK XIV.
Een nieuw aangekomene
bij de 1" i I m 0 n d e r n e m 1 n g.
Muriel was bijna gelukkig ten
minste gelukkiger dan ze gedacht had
te kunnen zijn, zoolang er nog niets
bekend was over het lot'van haar va
der. Ze was begonnen met, haar werk
aan de filmfabriek en genoot er an,
lederen morgen, ongeveer om ne
gen uur verlieten zij cn Lucy Stone
hun aardige huisje en liepen onge
veer ecu kilometer naar hun werk.
door een van de mooiste parken van
heel Engeland. Nu en dan. als ze pas
later m den ochtend aan het werk
behoefde te gaan nam Muriel den
langeren weg over de rotsen en langs
de kleine baai. Ze hield van die wan
delingen Onder zich zag ze dan de
zee, cn aan den andereü kant zag ze
de heuvels van Dorset, en daarvoor
het oude hufe van de faniiliè I.utworth
en de ruïne van het kaste e/ aan den
oever van het meer.
De baai zo'f, waar de breede beek
in zee stroomde, was een alleraardigst
plekje. Bij eb was er een breede strook
zand, waar een kreek door liep die
bij vloed een ligplaats bood aan een
paar visschersbootjes en een klein
motorjacht, die Lord Lutworth toebe
hoorden. Een stecnen havendam, die
er als een kromme wijsvinger om
heen lag, beschermde de booten tegen
de zware golven. Al deze dingen wa
ren nieuw en aantrekkelijk voor een
meisje dat twee jaar in Kensington
had gewoond en hard had moeten
werken in Londen. Als ze 's morgens
zoo wandelde stegen de ïéeuwerikken
op uit het gras en zongen in de lucht
hun hoogste lied en alles om haar
heen kreeg een nieuwen, mooióren
glans door haar pas ontwaakte lief
de. Diep in haar hart voelde zo nog
wel ec-n doffe pijn, maar zelfi die
werd verzacht door hoop. Ze. ver
trouwde volkomen op Tom's macht en
zijn belofte en dat maakte haar go -
:it='i Het was nu drie dagen na den
avond van haar verloving. Ou don
dag er na was Tom van het atelier
met haar naar linis gewandeld en had
haar in de schemer vol enthousiasme
verteld van Isaacson's wonderbaar
lijke oplossing van de misdaad. Mu
riel bad geboeid geluisterd. Zc was
vol bewondering voor den knappen
regisseur.
„Geen wonder dat ze hem den Too-
venaar noemen!" riep ze uit. ..Tom
net moet precies zoc gebeurd zi;n
a!s hij zegt".
Toen rilde ze. „Arme vader, 0 mijn
anno vader! Denk eens aan, Tom. De
deur was nauwelijks achter hem dicht
j toen die vreeselijke man. wie het ook
1 was. als een panther op hem toe-
sprong en hem bewusteloos maakte!
En al dien tijd was ik vlak hij. en ik
hoorde niets cn vermoedde niets!'
j Maar Tom had niet gewild, dat ze
(daar verder over ging piekeren. „Je
moet probeeren om heslemaal met
aan het verleden te denken", zei hij,
I „behalve in zooverre als hot ons bij
ons onderzoek helpen kan. In ieder
i geval moet je er jc nooit in verdie
pen. We moeten vooruit, in de toe-
komst werken".
Muriel had zijn raad opgevolgd en
het resultaat was dat ze nu voj hoop
was, vooral nu Toni haar verzekerd
had dat Isaacson nog steeds vol be
langstelling voor hun zaak was,
HOOFDSTUK XVIII.
Muriel liep den langeren weg naar
de filmfabriek. Ze was twintig minu
ten geleden van Lucv weggegaan,
want de typiste moest dien ochtend
0111 half tien op haar post zijn. Mu
riel zelf behoefde er niet voor elf uur
te zijn en zo wandelde over Je rotsen
en snoof de heldere koele lucht op en
genoot van hac-r jeugd en haar leven.
Ze was begonnen met tc ueteeren
in een kleine film over do liefdesge
schiedenis van een HoGaudsch kant
werkstertje niets bijzonders
maar een film die toch van de voor-
nuamste actrice veel eischte. Tot nu
toe waren er nog maar (wee scenes
opgenomen beide interieurs in een
oud Hollandsch huis, maar zelfs nu al
besefte Muriel hoeveel de methode
van Job Isaacson verechildo van die
van de regisseurs onder wie ze tot nu
toe gewerkt had.
In de eerste plaats was het decor
moor dan schitterend. Tot in de klein
ste kleinigheid was alles in orde. Er
werd geen moeite gespaard om nauw
keurig werk 'te krijgen cn bovendien
had de regisseur een goeden kijk op
groote cn goede effecten. liet belieh-
tings-systee.ni was het mooiste ter we
reld. De electrische lampen waren
zoo sterk, dat men, als liet noodig
was, een lichtsterkte als van een tro
pische zonneschijn kon krijgen zoo,
zelfs dat Isaacson en zijn assistenten
bij hun werk een blauwe bril droegen.
Maar het meeste van allés genoot
Muriel nog van de groote hulp, die
groote, blonde kerel met de beldere
oogen aan zijn acteurs gaf. Hij ban
een bijzonder instinct voer tooneelspe-
len en niets was hein te veel moeite.
Hij kon een enkele bepaalde bewe
ging telkens en telkens laten herha-
U-n tot het goed was en als bij vond
dat de uitdrukking van. iemand s ge
zicht verkeerd was, nam ihj zelf bij
een repetitie een oogenblik die rol
over en deed hef zóó srlu'tlerend, dat
J)ij, zonder zich te schminken, onmid
dellijk een andere man leok.
Hij was niet uitbundig in zijn lof
tuitingen, maar als liij tevreden was
gaf hij een veelbeteokcnono knikje
wuar de acteurs meer voldaan over
waren dan met mondeling-, compli
menten. Dadelijk aan hc.' begin al
merkte Muriel, dat de groole man over
haar werk voldaan was. Zooals alle
echte artisten, had ze niet veel ver
trouwen in zich zelf en hel was een
groote opluchting voor naar toen zo
merkte wat zo door baar eigen
werk en haar eigen moeite en in
spanning bereikt had. Ze was
bang geweest dat Torris inviced, en
door hem misschien ook die van lord
Lutworth, haar een rol hadden toe
bedeeld die eigenlijk boven haar
kracht en verdiensten uitging.
HOOFDSTUK XIX.
Muriel liep naar beneden naar de
baai, ging ce-n steenen bruggetje over
en klom aan den anderen kant van
het water een steile helling op, die
begroeid was met brem. Toen zc bo
ven gekomen was zag zc in de verte
Portland liggen, in het ".vesten, als
eer. reusachtige, op het water drij
vende walvisch. en Weymouth kon
ook zien. Ze bleef stil staan om het
prachtige uitzicht te bewonderen en
