118
lil» •**-
lis
GEMENGl
0 NIEUWS'
Sportpraatje
INCEZONDEN MED ED EELINCEN tf 60 cenl9 pa*- regel.
lie. 'zoo werd hi? eenoemd, Wjas nret- zag, Sen goochelaar zijn portefeuille
Fotografisch Atelier
js Moderne Dames- on
jr" Groote Houtstraat 169 p!
Hesren-Portretten
vergadering er wel andore over zal
deuken en zullen het verloop der be
sprekingen dus maar rustig afwach
ten.
Hetpro
VOO 1
r a m m a
Zondag.
Voor ditmaal zullen we ons alleen
tot de tweede klasse A bepalen, omdat
de mogelijkheid bestaat, dat morgen
de beslissing over het kampioenschap
in deze afdeeling valt. Ter verduide
lijking drukken wo hier eerst nog
de cijfers van Znndvoort, E. D.
O. en Z. V. V. af.
Zandvoort
E. D. O.
Z. V. V.
17 11 5 1 27 36—9
15 8 6 1 22 26—11
13 5 7 1 17 24-13
2. D. O. kan in het gunstigste geval
punten halen (want dat protest zal
zij zoo goed als zeker verliezen) en
Z. V. V. 27. dus evenveel als nu Zand
voort reeds lie>oft. Maar ook dan nog
zal het doelsemidcdelde wel ten gun
ste van Zandvoort uitvallen. Wint
Zandvoort evenwel Zondag 11 Febr
zijn laatsten wedstrijd, dan wordt
zijn aantal winstpunten 29, wat E. D.
O. en Z. V. V. reen van beide meer
kunnen halen.
De kans is evenwel zeer groot we
schreven liet reeds dat morgen al
bekend is, wie kampioen wordt Dat
hangt af van het resultaat der wed
strijden Q. S C.—Z. V. V. en Schoten
E. D. O., die morgen gespeeld wor
den. Wanneer Z. V. V. gelijk speelt en
E. D. O. verliest (immers twee moge
lijkheden!, dan is Zandvoort reeds
kampioen, zonder den laatsten wed
strijd. tegen Hortus gespeeld te heb
ben. Iutusschen zullen E. D. en Z.
V. V. wel innig van zich afbijten,
om nog ïn ,the running" te blijven.
PErs-üverzlcöt
.Het wordt to-h niet vergeten?" zet
De Maasbode boven êr* artikel,
waarin eraan herinnerd wordt, dat een
van de groote bezwaren tegen rie jong
ste grondwetsherziening '".e schadeloos
stel! in g voor leden van' de Tweede Ka
mer vormde.
„Eerst aldus bet blad nadat de
toezegging zou worden gebracht in de
tot nu too geldende bepalingen omtrent
cerlofs- en non-activiteits-traktementcn
van velo ambtenaren of officieren Ka
merleden beeft de schadeloosstelling een
meerderheid ia de Eerste Kamer ver
kregen.
Bjj de behandeling der begrootingen
aren bet al maar bezuinigingen, die
orden aangebracht, mnar over bovenge-
oemdc hoorden we niets. Dat er om te
>meu tot deze beperking van cumulatie
m traktementen, waarvoor geen werk
wordt verricht, wetswijziging noodig is,
is bcgrypeiyk, maar deze is toch niet zoo
ingewikkeld, dat daarvoor een dergeljjke
lange voorbereidingstijd geëischt mag
worden I
Xu de schadeloosstelling een volwaar
dig salaris is geworden, behoeft in de
wetten of besluiten alleen het artikel wij
ziging te ondergaan, waarin het non-ac-
tiviteits- of verlofstraktement geregeld
wordt voor Kamerleden, in dien zin dat
niet, zooals tot heden, half of twee derde
traktement wordt toegezegd, maar slechts
zooveel als do schadeloosstelling bljjft
beneden het traktement van den officier
of ambtenaar, wanneer deze goen lid van
den Kamer zou zjjn."
Het blad is van meening, dat, wanneer
dergelijke voorstellen do Kamer bereikt
hadden en mogelijk ook behandeld wa
ren tijdons de begrootiugsdebatten» door
dit voorbeeld de ontevredenheid, onder
al hot overheidspersoneel, dat door de
bezuiniging minder Ofllvangt, dan heel
wat geringer zou zijn.
,,Bij do goedkeuring van tal van maa%
regelen zou, schrijft het, do Kamer heel
wat sterker hebben gestaan en aan de
eritiek het zwijgen hebben opgelegd. X
dit niet het geval is vreest men maar a
te gauw dat het wordt vergeten, of dat
men er mee komt. zooals by de in bewer
king zyndo wjjziging van de Pensioen
wet, als er toch geen bezuiniging meer
van te verwachten :s.
Talrijk zyn do ambtenaren, die geljjk-
tydig pensioen en traktement genieten
uit Kjjks schatkist. De bezuinigings-
inspecteurs zoeken overal, maar deze vcor
de hand liggende bezuiniging, opheffi
van een toetand, dien men in geen enkel
particulier be.iryf zal aantreffen, wordt
eerst voorgesteld, nu verschillende van
deze heeren zichzelf eerst in die voordee-
l:ge positie van dubbele inkomsten ge-
piantst hebben en bestaande rechten zul
len blyven gehandhaafd."
De jAlsb." zegt ten slotte, dat het
bezurnigingsbegïCiol wordt vergeten, als
het eigen belang er bQ betrokken raakt.
'gr:''
tig in den omgang. ..Hij" rookte
re geld en niet. alleen sigaretten, maar
ook een piin Eecis verteld© Charlie
mij dat liii getrouwd was. maar dat
zijn ..vrouw" zoo was tegengevallen,
lat ..hij" liaar had verlaten."
HET STATION TE MILAAN DOOK,
BRAND VERNIELD.
De „Ternps" meldt omtrent den brand
n hot ceutraal-station te Milaan, dat
nen eerst dacht, dat de br^id was ver
oorzaakt door kortsluiting" inner deze
veronderstelling werd gelogenstraft door
het feit, dat hot clectrisch licht eenigen
tyd bleef doorbrnnden, niettegenstaande
het vuur zich uitbreidde. Ook had men
het gerucht verspreid, dat de brand in
verschillende gedeelten van het gebouw
uitgebroken, hetgeen deed vermoe
den, dat hu kon zjjn aangestoken.
Dit laatste gerucht moet echter ten
stelligste worden tegengesproken. Het in-
jesteldc onderzoek heeft uitgewezen, dat
de ramp is veroorzaakt door een schoor
steenbrand.
Het slation is niet geheel verwoest;
twee vleugels, nl. de westelijke vlen-
gel met den Ingang, dc wachtkamers en
net restaurant en de oostelijke vleugel
met den uitgang, de bureaus en de ko
ninklijke wachtkamer zjjn behouden ge
bleven. De treinenloop heeft slechts ge-
nge vertraging.
Om drie uur 's morgens was men den
brand meester. By het blusschingswerk
werden twee brandweerlieden gewond,
van wie één vry ernstig.
Het vernielde gebouw is het oude sta
tion van Milaan, dat moet worden ver
vangen door een nieuw gebouw, dat reeds
sedert enkele jaren in aanbouw is en
thans bijna is voltooid.
Ondanks den feilen fraud, slaagden dc
spoorwegarbeiders er in, alle locomotie
ven en wagons in veiligheid to "brengen.
Talrijke fascisten beijverden zich den
brand te beperken en ile bagage te red
den. Het nuddongedeolte van het sta
tion is geheel vernield.
OPBLAZEN VAN DE ARIADNE"
De gezonken Britsdie kruisermij-
neulegger Ariadne" is met haar
400 zeemijnen en magazijn van ont-
üloffinesmiddelen aan boord, opge
blazen.
Duikers waren weken fang bezig
geweest om het voorbereidende werk
te verrichten.
Een vloot van motorbooten had zich
naar de plaats begeven. wa_r het
wrak gezonken was. l>e laatste toebe
reidselen vergden nog drie ucen.
Daaron begaven al'e booten op één
na zich op een mul afstand van de
plaats van het wrak.
Een boot met duikers bleef achter.
Duikers moesten de ontstekingsdra
den brengen bij een lading ontplof-
fingsstoffen en daarna weer aan
boord van hun vaartuig kamen. Ver
volgens voer dit vaartuig met de -ge-
leidinesdradten aan boord weg tot op
zekeren afstand van het wrak, waar
na electrische stroom door de gelei
dingsdraden gevoerd werd. teneinde
de cxplosiesloffen bij het wrak te
doen ontploffen.
Na dien eersten grooten knal volgde
een reeks van lichtere knallen als ge
volg van de ontploffing der zeemij-
EEN WELVERDIENDE BELOONINC.
Door den Londemchcn vertegen
woordiger van het Amerikaansche
Carnegie Helden fonds werd in den
loop van deze dagen aan een werk-
loozen arbeider een belooning van
tien. pond sterling uitgekeerd. De man
had in Regent's Park iemand van den
dood door verdrinking gered. Hoe
wel hij reeds langen tijd zonder werk
was en rondliep rnet een lecge maag,
waardoor hij zich zwak en ellendig
gevoelde, had hij toch geen oogen-
blik geaarzeld, om over een hoog hek
te klimmen en hard toe te loopen,
toen hij zag, dat er iemand in le
vensgevaar verkeerde.
EEN DIRECTEUR VAN EEN WEEK
BLAD MISHANDELD.
De directeyr van het Parijsche
weekblad „Grand Guignol" werd de
zer dagen op straat door een man
aangevallen en met een stok afga
ranseld. De aanvaller beweerde dat
zijn goede naam in een artikel in ge
noemd wedkblad door hot slijk was
gehaald. De beleedtgde was Pierre de
Jumilhac, oud-kapitein bij dc Fran-
sciie luchtstrijdkrachten en ridder van
iiet Legioen van Eer. Ommblisconduc-
teurs en voorbijgangers scheidden do
beode mannen. De Jumilhac en ©en
vriend, die hem vergezelde, werden
gearresteerd. Op liet politiebureau
verklaarde De Jumilhac dat hij juist
'n druk plein had uitgezocht voor de
kastijding van zijn beleediger, ten
einde zooveel mogelijk publiciteit
aan de zaak tc geven.
NOC HANDICER DAN GOOCHE
LAAR.
De bekende Eransohe goochelaar
Kernol gaf dezer dugen oen voorstel
ling to lteims. Terwijl hij bezig was
met een van zijn moeilijkste trucs,
waarbij hi^ zioli tc midden van d«
toeschouwers bewoog, Meek het, dat
er zich onder de toeschouwers óók een
goochelaar bevond, die ©r kans
met bijna dertig duizend francs te ont
futselen.
De potiitie stelde ©en onderzoek in,
doch het, gelukte haar niet, den dief
onmiddellijk op te sporen. Bij do vol
gende voorstelling werd do porte
feuille echter, met haar geheelen in
houd, gevonden onder het vloerkleed,
dat op het tooneel was uitgespreid.
CEHEIMZINNICE JUWEELEN
DIEFSTAL.
De recherche te Nizza zet ijverig
het onderzoek voort naar de daders
an den juweelcndiefstal bij gravin
HorowEki. Tot dusverre is echter nog
;e©n enkel positief resultaat verkre
gen. Er zijn nog oen auntul raadsel
achtige bijzonderheden bekend ge
worden, die het dc politie bij haar
onderzoek niet gemakkelijker maken.
Uit de mededeelingen van het ho
telpersoneel en van do bestolen da
me zeil is gebleken dat de diefstal
Diet kan worden toegeschreven aan
een beroeps hoteldief. Toen dc gravin
dien bewusten avond met haar vrien
din naar haar hotel terugkeerde,
werden beide dames door den chauf
feur van laatstgenoemde tot aan de
kamers der beide dames vergezeld
De gravin had toen de wensch to
kennen gegeven, wat mineraalwa
ter te willen drinken. De chauffeur
een fleerh holen, onderwijl de
gravin zich naar de kamers harer
vriendin begaf. Toen de chauffeur te-
.ugkeerde, trokken de dames zich in
haar apfirtementen terug, terwijl de
chauffeur eveneens naar zijn kr.mer
ging, die een verdieping hooger was
gelegen.
Op dat oogenblik kwam de portier
de groote buitendeur van het hotel
sluiten. Hij constateerde dat er zich
geen vreemde personen meer in het.
gebouw bevonden. De portier zelf, die
reeds jaren in dienst van het hotel
staat buiten iedere verdenking.
Daarom is zijn verklaring, dat dien
nacht niemand meer het hotel heeft
verlaten, zoo raadselachtig. In het
hotel logeeren op het oogenblik
slechts eenige gasten, die allen alge
meen bekend© acbtenewaa£ijigc per
sonen zijn en die evenmin in verden
king komen.
Een veronderstelling is thans, dat
de dief wellicht door oen opengescho
ven raam naar binnen zou zijn geko
men. Erg waarschijnlijk is die hypo
these echter niet. De vertrekken der
gravin zijn wel op de eersto verdie
ping gelegen, maar er bevindt zich
aan de buitenzijde daarvan een met
glas afgesloten veranda. Ware de
dief langs dezen weg binnengekomen,
dan had hij eenige ruiten moeten uit
snijden. Ook zouden dc klimplanten
tegen de ramen der veranda zeker de
sporen van dc mklimming moeten
toenen. Het is dus weinig waarschijn
lijk dat de dief zich op deze wijze toe
gang tot de kamers der gravin heeft
verschaft.
Daarom heeft de politie wel haar
toevlucht tot andere veronderstellin
gen moeten nemen, waarvan zij op
het oogenblik de gegrondheid onder
zoekt.
AVONTUUR VAN EEN JACHT-
TERRIER.
Do jaehitterrier Floss, eigendom van
mr. Stanley Allason te Broughton
(Oockermouth), hoeft ©enigen tijd ge
leden dertien dagen vast gezeten in
een vossenhol. Zij is thans reeds zoo
ver hersteld van deze escapade, dat
zij niets liever begeert, dan wederom
een vos achter de vodden te zitten.
Floas werd in een dassenhol gezet,
waarin de Melbröke foxhounds een
vos hadden gejaagd. De bewuste vos
kwam er weer uitzetten, doch er
bleek nog een tweede in te zitten.
Floss rustte niet, voordat zij ook de
zen op het vel was gekomen. Een
tijdlang hoorde men den dapperen
kleinen hond druk bezig, doch al
lengs werd het stil daarbinnen. Ar
beiders begonnen daarop te graven,
om den hond te redden. Zij groeven
tot de duisternis inviel, doch zonder
eenig resultaat. Men veronderstelde
toen dat de terrier gestikt was of
door den vos gedood.
Dertien dagen nadien kwam Flossie
in een deplorablen toestand op een m
de buurt van het hol liggende bder-
derij aanzetten. Haar 'kop was een
wond al wond, eu zij was zoo mager
als een lat. Men vc-ronclerstelt, dat
juist die magerte den hond heeft ge
red. Zij kon zicli daardoor ten slotte
door een der smalle „tunnels" wrin
gen, welke de dassen plegen aan te
leggen, en boven den grond komen.
BRAND DOOR EEN CRAMOFOON-
PLAAT.
Dezer dagen werd te Londen brand
veroorzaakt, doordat een brandend©
sigaret op een grumofoonpiaat viel.
De plaat geraakte in brand en stak
in een oogenblik do meubelen aan.
De kamer brandde geheel uit. De an
dere bewoners van het huis wisten
met emmers water hun eigen have
tegen de vlammen te beschermen tot
dat de brandweer was gearriveerd
en niet ©en kracütigeu straal het
vuur meester werd.
Dö redacteur aam mot een ongeduldig
gezicht do hoorn van do haak en
„Hallo, hallo", riep hy, en in het vol
gende oogenblik zag Carter oen gespan
nen uitdrukking over zjjn gezicht komen.
„Hm." deed do redacteur en begon
aantcekeniugeu to malccn. Zoo nu en dan
deed hjj korte vragen.
Plotseling hing hjj de telefoou op en
draaide zich in zjjn stoel naar Carter.
„Hier is iets voor u!" zei hjj- ,,U kuut
het doen, op het oogenblik is mijn heelo
6taf er op uit, en ik wil geen tyd verhe
zen. George Westerton is vermoord, de
schrjjvcr, zooals a weet, vjjf minuten ge
leden in zjjn huis in de Halve Maanstraal
geen spoor vjtn den moordenaar eigen
inlichtingen Ga nu gauw en verzamel
je gegevens; eiel je in verbinding met de
politie. Vlug!
De redacteur gooide er zjjn woorden
nit cn Carter was onmiddelljjk opgestaan,
„Uitstekend!" stotterde hjj en Lep
naar de deur.
Om half tien bracht de atax hein in de
Halve Maanstraat. Gelukkig was de agent
die voor de deur had postgevat sn een
goede stemming en mocht Cartér binnen
gaan.
Tot na toe had liet nieuws van den
moord.de andero bladen nog niet bere.kt
maar Carter wist heel goed, dat spoe
dig dozjjnen verslaggevers hierheen zou
den komen.
Ia de hal ontmoette hjj den inspecteur
van dienst in deze zaak. Deze was een
vriend van het Laatste Nieuws. Maar
de inspecteur was niet ia zjjn humeur. Hjj
begreep niets van deze zaak, hjj groette
Carter kortaf.
„Wel, mjjnheerl" bromde hjj', „U beet
er gauw bjj, dat mogt ik zeggen. Maar
er is niet to vertellen: geen bloed, geen
sleutels, geen geheimzinnige samenzwe
ring, niets niemendal!" besloot hjj on
taalkundig.
„Heeft er dan geen moord plaats ge
had!" vroeg Carter wat bedroefd.
„O, ja zeker," zei de politieman. „Kom
maar mee, dan kan ilc u even alles laten
zien voor da anderen komen!"
Hjj bracht hem naar een slaapkamer
Op de eerste verdieping die de sporen
droeg van een hevige worsteling die daar
plaats had gehad. Stoelen lagen omver en
overal slingerdon klcedingstukken. De
inhoud van do toilettafel lag verspreid c-p
den grond. De kamer was in een ontzet
tende wanorde. De doodo schrjjver lag
dicht bjj het raam. Hjj was een zwaarge
bouwd man met oen vlcezig gezicot en
een bijzonder dikke nek. Hjj was gekleed
op zjjn jas in vu»; na, tcrwjj! om zijn nek
de ovcrbljjfselen hingen van een lagen,
erg verkreukelden boord.
Carter bemerkte de indruk van een na
gel in het vlcesch, en toen hjj zich bukte
om beter te zien, trapte hjj met zjju voet
op een gebroken boord knoopje. Het an
dere stuk was nergens te zien.
„Hjj is geworgd," zei de inspecteur
plotseling. „Zjjn secretaris zegt, d»i hjj
gewoonljik iaat op. stond; hjj was zich
klaarbljjkeljjk aan het kleeden, toen hjj
aangevallen werd. De secretaris zegt, dat
hjj de worsteling hoorde. Hy rende naar
boven en vond.... dit."
Carter luisterde aandachtig, maar al
dien tjjd dwaalden zjjn oogen door de ka-
„Ik houd het oog op dien secretaris",
zei de inspecteur. „Ik kan nog niet veel
uit hom krjjgen, maar hjj moet wat we
ten. Niemand anders dan hij was in
huis, behalvo do keukenmeid, maar die
is zoo dik, dat ze minstens een half uur
noodig heeft om de trap op teJcomen....
Carter bakte zich plotseling en raapte
een zacht ledereu schoen op. Deze was
buitengewoon klein, byna een dames-
maat
„Die is van hem," zei de inspecteur.
„Verbazend klein!" vond Carter.
„Hjj was altjjd. gevoelig op het punt
van maat", ging de inspecteur voort.
„Alles nam bjj oenigc maten te klein."
Carter keek den inspecteur 03n en zei
wantrouwend:
„Weet u zeker, dat hjj vermoord
werd
De inspecteur werd rood.
„Wat bodoelt ut" vroeg hjj bits.
bDenkt u aan zelfmoord!"
„Niet precies zelfmoord, maar
„Och wat" was het antwoord, „ik heb
nog noon iemand gezien, die zichzelf kon
worgen en dergc.yke vingerafdrukken
op zjjn eigen keei achterliet. Bovendien,
de dokter is het met mjj eens en ai ;s hy
wat kort aangebonden, veronderstel ik,
dat hij toch wel weet, wat hjj zegt."
Carter trok zjjn wenkbrauwen op.
„Ik heb toch het idoe, dat Westerton
niet vermoord werd." ze: hjj. „Ook
pleegde hy geen zeiimoord. Toch stierf hjj
een ergen dood. Hjj wilde niet sterven;
hjj vocht hurd voor zyn leven, hjj wor
stelde er voor. Maar hy was te ydel. In
één woord, zya jjdelhcid doodde hem en
(Jus doodde hy zichzelf, hoewel hjj geen
Zelfmoord pleegde.
Do inspecteur ademde zwaar.
„Jongo man," zei hjj uit de hoogte,
„U verknoeit myn tjjd. Zonder twyfcl is
uw oplossing zeer byzondor, maar intus-
echen goeden dag
„Tot ziens," zei Carter, en ging naar
't kantoor terug.
Daar had hjj een lung gesprek met den
redacteur, dio hem aandachtig aanhoorde.
„Je beat een handige kerel," zei hjj,
toen Carter geiindigJ had. „Ga naar bo
ven cn schryf dc geschiedenis op jou
Ka aldus verklaarde den volgenden
morgen het Laatste Nieuws, het mystcrio
„Dat doet uie plezier;" riep Muriel
uil. ..Lucy is de beste vriendin die ik
ooit gehad )ieb of zou kunnen heb
ben. Ze is zoo trouw en eerlijk. Ik zou
niet weten wat ik zonder baar doen
moost".
„Ik vind het prettig dat ze op ens
kantoor is", zei Isaacson kalm. „En
juffrouw Moore, wot denkt u dat wc
van onze nieuwste recruut, juffrouw
Maston-Gore, kunnen maken?"
Muriel fronste de wenkbrauwen. Ze
wilde reclHt aardig zijn, maar het was
moeilijk.
„Ik geloof dat ze bijzonder knap is.
meneer Isaacson. Zó zal wel veel suc
ces heb'oen in Iedere rol die ©en beetje
vreoind of abnormaal is. Weet u, toen.
ik haar vanochtend zoo door het
raam zag gluren bij ri© repetitie, was
ik heusch een oogenblik bane!"
,,lk was ook geschrokken. Ze bad
een In-el ander gezicht gekregen. Zulk
tv-n intelligentie "i eriaalsuitdruk-
kitur vindt men niet dikwijls bij een
jong met.-ju Ik denk' dat ze het ver
zal brengen".
,,Zc heeft me verteld dat ze bijna
haar heele Wen hier gewoond heeft",
vervolgde Muriel.
,.!):it mankt het juist nog metk-
vva nv.k'er. ll-.nr \«der is noir maar
heel U: r. u. Ei z. I'.nd terug. Zoonls ik
n al verteld heb waande men hem j
dood en heeft hij in Afrika in gevan
genschap geleefd. En zij woonde in
in de Halve Maanstraat In groote letters
ongeveer aldu«:
„EEN TE NAUWE BOORD MAAKT
EEN EIND AAN EEN SCHIT
TERENDE CARRIÈRE.
SCHRIJVER STERFT DOOR EEN
BEROERTE.
HEVIGE WORSTELING OM LUCHT."
(Speciale berichtgeving.)
Zooals Carter verder schreef was alles,
wat de overledene droeg, te nauw voor
hein. Terwjjl hjj aanleg voor een beroerte
had, had de heer Westerton'zich in een
heel nauw boordje willen persen en dat
had bom verstikt. In zjjn benauwdheid
bad hjj r.3ar zyn keel gegrepen, zooaai
het boordje opensprong, liet knoopje was
los gegaan, siair niet voordat hjj met
zya nagels, welke hjj lang en puntig
droeg, Linke krabbels in zjjn nek had ge
geven. De politiedoktcr had dat over het
hoofd gezien, daar alles op moord wees;
de ontredderdo kamer en de teekenec
van een heftige worsteling.
Maar, zooals Carter verklaarde, de
schrjjver vocht voor zjjn leven en in
zyn wanhopige pogingen om lucht te
krjjgen. struikelde hij over stoelen en
trok hjj dingen van dc toilettafel af.
George Carter is nu een heldere ster aan
het firmament van het Laatste Nieuws.
De nieuwe competitie-
indesling.
In ons Wad bi reeds de voornaam
ste bijzonderheden over liet ontwerp
voor een nieuwe compctit-ie-indec-
nis- gepubliceerd. De lezers zullen er
dus kennis van genomen, het
voor en tegen overwogen en er ten
slotte hun conclusie uit getrokken
hebben.
Wii kunnen voor dit ontwerp geen
groote bewondering koesteren, om
redenen die we reeds eenige weken
geleden in deze rubriek hebben ont
vouwd. Wij willen liever het huidige
stelsel handhaven en. wanneer de
promotie- en degradatiewedstrijden
niet kunnen hersteld worden, liever
aan het degradatle-svteein z-in te
croote scherpte ontnemen. Twee clubs
tegelijk te laten degraderen (dikwijls
clubs, die ia ren lang veol voor de pro
nasanda der voetbalsport hebben ge
daan). is in de practiik vrijwel on
houdbaar gebleken.
Wanneer he: aantal degradatie-can-
didsten tot één kaji worden terug-ge
bracht, zou aan een groot bezwaar te-
«emoct gekomen kunnen worden.
e.iswi.ai kd£ er diii ook maar ééD
club n.ur de eerste klasse promovc-e
ren. maar dat is lang zoo erg niet,
dan twee oude clubs zonder het spe
len van degradatiewedstrijden naar 'n
lagere afdeeling te verwijzen. De weg
naar de e©re-afdee!ing mag met het
volste recht zeer moeilijk gemaakt
worden.
Volgens het ontwerp zouden in de
nieuwe Westelijke eerste klasse wor
den geplaatst de nummers 1 tot en
met 10 (is 10)de nummers 1 en 2 der
Overgargsklasse (is 12); de nummers
11 en 12 der eerste klasse (is 14) de
llutnmcrs 3, 4, 5 en 6 der Overgangs
klasse (is 18). Voor de twee restee-
cende plaatsen moet aan het eind©
van het seizoen 1922/'23 een halve
competitie worden gespeeld tuaschen
de nummers 7, 8 en 0 der Overgangs
klasse en de 3 kampioenen der thans
cCotaaJic© tweede klasse afdeeïingen.
Hoe men het nu ook wendt of
draait, volgens dit schema spangen
de onbillijkheden dadelijk te voor
schijn. Ook is het nog niet bekend,
of de tweo eerst© klasse afdeeliugsn
volkomen gelijkwaardig zullen wezen
(dus dat vermenging plaats zal heb
ben) of dat zij klasse A en klasse B
genoemd zullen worden. Voor beide
voelen we niets. We herinneren ons
nog maar al te goed van vroeger, hoe
smalend er gesproken werd ever de
clubs, die in de eerste klasse B uit
kwamen; die werd gewoonweg mar-
garine-afdeeling genoemd! Zij was
daarom zeer gehaat, veel en veel er
ger, dan thans de Overgangscompeil-
ise, die we zouden willen handhaien.
Een van de grootste onbillijkheden
is wel het feit, dat No. 1 en N'o. 2 der
Overgangsklasse (laten we nu maar
aannemen, dat dit H. F. C. en Storm
vogels zullen zijn) op die manier acht
maanden hun uiterste best hebben
gedaan, om nu misschienin ae
eerste klasse B gestopt te worden!
Maar dóar hebben die twee clubs niet
voor gevochten; w 1 voor een ge
rechtvaardigde plaats in de eere-af-
deeling! Deze twee vereenigingen zul
len vermoedelijk ook niets voor ver
menging voelen.
Een andere onbillijkheid is, dat
slechts twee van de drie kampioenen
der tweede klasse een plaatsje in de
nieuwe eerste klasse kunnen krijgen
en dat nog wel na het spelen van een
zware halve competitie met drie Ovcr-
gangers! De twee, die als overwin
naars te voorschijn treden, zullen dit
niet onaardig vinden, maur de overi
ge -
De meerderheid der commissie is
van oordeel, dat de nieuwe ïndeeling
reeds bij den aanvang van het sei-
zoen 1923'24 kan beginnen.
We meenen, dat de algemeene jaar-
EEN VERMAKELIJKE
GESCHIEDENIS.
De volgeride verfnakcliike geschie
denis. speelde zich in de Rue Hale-
vev te Parijs af.
Een oorlogsblind©, de borst letter-
liik bezaaid met alle mogelijke mili
taire decoraties, strekte bedelend de
hand uit.
Te vragen behoefde hij niets, want
het regende zilverstukjes in zijn be
delnap.
Een straatjongen trad op hem toe
en griste een 1-franc stuk uit zijn
«eldbftkje weg. De blinde verroerde
zich niei. Aangemoedigd door dit suc
ces. waagde do kleine schelm op
nieuw een ixmr? en nam een hand
vol geldstukjes.
Op hetze'fic ©ogenblik daalde de
vuist van den blinde op liet hoofd van
den kleinen die! neer cn deed den
veel-bo1 oven don knaap een bulteling
over de straatsteenen maken.
In ininder dan geen tijd was de
hardhandige blind© nu door een me
nigte volks omringd en spoedig
verscheen er een politieman, die den
bedelaar naar het bureau bracht.
Daar werd alras geconstateerd, dat
de man even goed van gezicht was als
de kleine straatbengel, die hem door
zijn leelijke poets in de handen der
politie gespeeld' bod.
De man bleek reeds driemaal te
zijn veroordeeld.
EEN GOED VOLGEHOUDEN
VERMOMMING.
Dezer dagen werd in het hospitaal
van het werkhuis te Leytonstone bij
den dood van een vrouw, Annie Mil
ler genaamd, ontdekt, dat /.ij zich af
en toe als man had verkleed. In deze
vermomming werkte zij in een winkel
te- lloxton, maar haar gezondheid
was slecilit en toen zii de noodzakelijk
heid gevoelde dm zich in het zieken
huis te doen opnemen, gaf zij haar
vrijwillig op zich genomen rol op en
slaagde zn er Jn te worden opgeno
men in het werkhuis te Leytonstone,
dat verscheidene mijlen van lloxton
verwijderd is.
Li den nacht van 11 Januari, aldus
schuift de ..Dailv Chronicle", belde
don vrouw van middelbaren leeftijd
aan de deur van het werkhuis te Ley-
tonstor.?, Haar toestand was zoo ern
stig, dut zii onmiddellijk werd toe
gelaten en in hit hospitaal werd op
genomen. Zii vertelde, dat zij zeer
behoeftig was. en inderdaad zag zii er
zeer deerniswekkend uit. Zij leed
aan waterzucht en een hartkwaal en
werd onmiddellijk geopereerd.
Omtrent huur persoon heeft zij
nooit iets verleid. Op 20 .Januari
stierf zii. Haar haar was kort ge
knipt. mna: daar Werd geen bijzon
dere aandacht aan geschonken.
In October i.i. had zii zich doen op
nemen in he? ziekenhuis te West
Ham. Op 17 November verliet zij die
ir.richtmg cn gaf twee adressen op.
Bij het onderzoek om uit te maken,
v, io voor haar zorgen moest, bleek,
dat zii de gewoonte had. zich als man
te verkeeden tn zich Taylor of Ri
chardson liet noemen. Zij was toen
werkzaam in een winkel te Hoxton
en hoewel zii er reeds lang was, ver
moedde de eigenares der zaak, mrs.
Powys, volstrekt niet, dat zii zich had
Yermorhd.
..Ik vond hem zoo'n aardigen man"
zeido mrs. Powys tot den verslagge
ver van de ..Daily Chronicle". „Hij
zag er goed uit, hoewel hij een niet
zeer mannelijk voorkomen had. Ch&r-
riep Muriel uit, opeens vol belangstel
ling.
„Zoo, krijgen wc die ster bier'zei
Tom. „Ik heb haar wel eens op de
film gezien. Een heel© mooie vrouw
ze zie» er uit als een vrouwelijke
duivel, wanneer ze razend is. Ze ac
teert prachtig"
„Ja", zei ïsar.cson „ik moest er
haar wel voor nemen. Ik weet nie
mand muier* die me ui zich zou
Kunnen ncnien maur ze is zoo duur
n.a allo aiucien bij ei.w.ur. In New-
York heb ik ©ok nog al ©ens met haar
te uiaken. gehad en het eenig© goede
wat ik van haar zeggen kan is, dat
ze haar werk kent en het goed doet.
Buiten haar wem heb ik liefst zoo
min mogelijk met Cleo te maken!''
Uil lachte en er kwam een harde uit-
drukking o.> zijn gezicht.*
„Gelukkig gmg hij voort, „zullen
we luer nut veel last van Iiuhj; heb
ben. /.e zou voor geen goud hier bui
ten willen wonen - - en bovendien l eb
ik haar zelfs niet aangeboden om
hier op lkwchlnst een onderkomen
voor haar te zoeken. Ze heeft in Bour
nemouth een hall hotel gehuurd. Het
is hier maur twintig kilometer van
daan cn ze komt natuurlijk per auto.
Ik hoop nlleari mn.n dut v geen groot
geu'schap mee brengt - want dan
zal ik eens eventjes opspelen
IJ ij klemde de lippen op elkaar.
„Ik denk dut Je haar wel in toom
zult kunnen houden, is 't niet", zei
lom, terwijl hij tegen Muriel glim
lachte,
„Ja, dat wel", antwoordde de an
der „maar ze is toch allemachtig
lastig. Het kan me met schelen of ze
een van haar aanbidders meebrengt
om haar mantel te dragen en hier een
beetje rond te neuzen. Daar za. wei
nig tegen te doen zijn. Maar als ze
zoo n bed regiment van dio half idio
te kerels meebrengt lijdt het werk er
zoo onder. Verleden jaar in Los An
gelos is er ook nogal wat over te uoen
geweest. Maar", ging hij op opgewek-
ten toon voort ,,z© acteert schitte
rend, en hoewel u nooit dergelijke
rollen zult behoeven tc vervullen, juf
frouw Moore, zult u toch ongetwij
feld een boel leeren als u haar bezig
ziot Haar techniek is prachtig".
Hij keek op zijn horloge. „En wat
zullen we nu met dat kistje doen, juf
frouw Moore", zei hij, terwijl hij op
het geheimzinnige ding wees dat nog
bij deft haard lag.
„Wat bedoelt u, meneer Isaacson."
„Ik bedoel" be*ron hij en
zw eeg toen. Ze hoorden een geluid op
de veranda.
In oen seconde greep Isaacson eon
kussen uit zijn stoel, gooide het ever
het kistje heen en ging er met opge
trokken killeen op zitten, en staarde
in hel vuur. Hij had op een gewoon
laag bankje kunnen zitten nie
mand kon met eenige mogelijkheid
raden wat er onder het kussen lag.
De deur ging open. Ze hoorden
stemmen, en Lucy Stone kwam bin
nen. 21e had blozende wangen en
schitterende oogen. Achter haar zagen
ze het glimlachende gezicht van Ceci
ly Maston-Gore.
„Ik heb haar thuis gebracht", zei
het jong© meisje, terwijl zo vlug de
kniner rondkeek. „Juffiouvv Sione
heeft 'n heele schrik gmud. Wij heb
ben een enorm© hond muis. riij is
eigenlijk niet gevaarlijk maai de men
schen zijn toen bang voor hem. Ik
w as met hom aan t wandelen toen hij
tegen juffrouw Stone op liep en ze
schrok zoo dat ze flauw viel. We wa
ren vlak bij ons hui» en daar heb ik
haar toon gebracht en ze heeft tui ons
wat gerust en met mijn vader ge
praat. En nu heb ik haar weer veilig
en wel thuis gebracht".
Het meisje vortolde dit alles lachend
cn opgewekt maar Muriel zag dat
haar oogen overal rondkeken tot ze
tenslotte half dicht gingen en strak
gevestigd bleven op Tom, die naast
Isaacson stond. Hoewel de regisseur
gewoonlijk erg beleefd was, was hij
nu niet opgestaan".
(Wordt vervolgd.)
dat huis op de heuvels, mijlen ver
van iedereen vandaan, met eem oude
tante, die niemand ooit gezien heeft
eea vreemd huishoudentje".
„Het is gek", zei Muriel peinzend,
„maar ik vet beeld me dat ik haar al
ineer gezien heb".
Tom lachte. ..Muriel", zei hij, „ik
vrees dat dat een alochte gewoonte
van je is. Weet je nog wat er den eer
sten avond dal je luer was gebeur
de?"
Muriel rilde even, wat Isaacson
met zijn scherp© oogen al dadelijk
woer opincrk'.e.
I Tom Keerde zich tot hem. „We za
gen een van de olifanten van de mena
gerie naar het meer loopen en Mao-
poa zat ©r bovenop. Het maanlicht
viel op zijn gelaat cn Muriel zei dat
hij j>recies leek op den man die we in
liet Centraalhotel gezien hebben, die
uit de kast vloog en het raam uit
sprong.
Weer rude Muriel. „Het was na
tuurlijk erg dwaas van me", zei ze,
„maar het leek precies hetzelfde ge
zicht, het zal wel door het vreemde
licht gekomen zijn".
„Maar de man dien u in Londen
gezien heeft wae toch een lilanke?
„Ja ik zal zijn gelaatskleur piet
gauw vergoten. Ilij" ?e aarzelde
een oogenblik. „hij zag er uit als een
meisje zijn huid was hceleraaal ro
ze oh ik wil er liever niet over
spreken
„U is natuurlijk erg geschrokken",
zei dc regisseur kalm. „Ik kan het mij
best begrijpen. Het is heel natuurlijk
dat u onmogelijk© gelijkenissen vindt
in ieder vreemd gezicht dat u tegen
komt Juffrouw Maston-Gore kunt u
onmogelijk eerder gezien hebben. En
w-at Maopoa betreft, hij is nu al een
hall jaar Lij <>uv. Hu i» met een paar
van de dieren gekomen en is ecu van
de handigste, \roohjkste, negertjes die
ik ook gezien heb".
„De anderen noemen hem Billy",
zei Tom. „Hoe" zei je ook weer dat
hij eigenlijk hectic, Isaacson.
„Maopoa", was het antwoord, „ten
minst© dat stond op de papieren die
hij bij zich lmd-toen by van dc boot
af kwam".
„Vreemd! Dat ia heelemaal geen Afri-
kaan<;ch© naam. Het is Polynesisch.
En als je het goed bekijkt heeft die
man eigenlijk heelemaal geen uitge
sproken negertypc."
„Handige kerel", zei Isaacson on
verschillig. „En nu heb ik nog een
interessant nieuwtje voor u. juffrouw
Moore. over een jmar dagen zult u
een \nn <le groolc internationale (ill 11
sterren hier zien, Ik heb net e n con
tract, gesloten met de beroemde Cleo
Silver, voor de nieuwe film: ..Samp
son Zij zal voor Denial', spelen".
Cleo Silver! 0, hoe interessant!"
