TRILBEELDEN
HAARLEM'S DAGBLAD
BEURSOVERZICHT
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1928 TWEEDE BLAD
OPCEWEKTE MARKTSTEMMINC OP CUNSTICE POLITIEKE VER-
WACHTINCEN.
SENSATIONEEEL RIJZING IN SUIKER- EN TABAKSAAN-
EELEN.
9-16 Februari 1923.
Dö hours beeft in de afgeloopen
week een zeer opgewonden verloop
gehad en liet in enkele afdeel ingon
fluctuaties zien, zooals in Keen ïaren
zii.11 voorgekomen. Vraagt men nu
naar de reden dezer opgewekte stem
ming. dan is er behalve de rijzing in
dien suikerprijs te New-York, die tot
de willige houding der suikorfondsen
aanleiding gaf geen directe aanlei
ding te vinden die tot zulk een wilde
beweging zou kunnen leiden. Even
wel heeft de beurs in de verklaring
dis de Engolsclxc premier deze week
in de Kamer heeft afgelegd wel een
indirecte aanleiding meenen te vinden
om de naaste toekomst minder don
ker in te zien. In dezo verklaring
toch. wordt door Bonar Law, na do
eehec-le lijdensgeschiedenis der onder
handelingen met Frankrijk te hebben
uiteengezet en na vermeld te hebben
dat de Engelsche regegeering met
klem tegen de bezetting van het Roer
gebied had gewaarschuwd, de ver
wachting uitgesproken dat Engeland
od öe een of andere manier in de ge
legenheid gesteld zal kunnen worden
on nuttige wijze tusschen beide te ko
men. zoodat te verwachten is. dat
Frankrijk bij den aandrang die van
zoovele zijden wordt uitgeoefend ten
slotte wel genoodzaakt zal zijn om re
dèliike voorstelden in goedgunstige
overweging te nemen. Hierbn komt
nog. dat. blijkens een te Londen met
den leider der sociaal-democraten in
Duitschland. Dr.Breitscheit, gehouden
interview, de Duitsche sociaal-demo
craten zich niet langer ten volle op het
standpunt van de regeering plaatsen
en volgens hem een bemiddelingsactie
van Engeland of Amerika noodzake
lijk wordt geacht. Wel gaat de sociaal
democratie met de Duitsche regeeriiig
mee en haar politiek van liideliik ver
zet. doch Breitscheit erkende dat dit
verzet niet ongelimiteerd doorgevoerd
kan worden. De vraag of Duitschland
bereid zou ziin in onderhandeling te
treden, terwijl de Fransclien het
Roergebied nog bezet houden, meende
hii met een beslist ia te kunnen beant
woorden. Deze beide uitlatingen, die
op een tiidstip komen, waarop reeds
eo eigen tiid geruchten Liepen over po
gingen, die met kans op'succes, in het
werk gesteld werden om -partijen tot
elkaar te brengen, waren voor de
beurs voldoende aanwijzingen om
een krachtige rijzing in het leven te
roepen, op de verwachting dat binnen
niet te langen tiid de aUesbeiheorschen
de Rcerkwestie tot het verleden zal
behooren en een billijke regeling der
schadeloosstelling tot stand zal ko
men. Ongetwijfeld zouden echter deze
motieven niet van zulk een doorslaan
de beteckenis geweest zijn, indien
niet tegeliikerliid de rijzing in ver
schillende producten een prikkel ge
vormd hadden om tot aankoop der
betrokken aandeelen over te gaan.
Men had reeds lang op de gestadige
rijzing der verschillende handelspro
ducten tot aankoop willen overgaan,
doch de politieke toestand was oor
zaak dat men van het aangaan van
eenigszins beduidende engagementen
afzag. Nu echter de politieke berich
ten nog slechts een zeer geringe hoop
op betere tijden doen zien. heeft men
hierin aanleiding gevonden de reeds
lang voorgenomen aankoopen uit te-
voeren. waarbij weder het verschijn
sel viel op tc merken, dat het publiek,
zooals steeds van het eene in het an
dere verviel en door wilde aankoopen
alle evenredigheid tusschen toestan
den en koersen uit het oog verloor.
Wel mag. indien de positiek ook in de
naaste toekomst niet als spelbreker
optreedt, een bee re waardeering op
grond van de verbeterende economische
toestanden plaats hebben, dooh rijzin
gen van 50 a 75 pet. zooals in de af-
geloopen week op een dag in tabaks
waarden en over eenige dagen ver
doekt, in suiker waarden plaats had
den. ziin fluctuaties die toch nog niet
,door de toestanden warden gerecht
vaardigd. Dat is dan ook spoedig in
gezien. want op de dolle hausse welke
Woensdag intrad, volgae spoedig et-ri
gevoelige reactie die weder een good
deel der behaalde koerswinsten deed
«-erioren gaan Niettemin blipvi
voordeelii.-.1 koersverschillen vcind
voor suiker a i.t 'en rog z. l>ov-*di
gend. a' moet worden geconstateerd
dat de rijzing in het artikel suiker
meer te danken is aan speculatieve in
vloeden dan aan een mogelijk aan
staande schaarschte van dit product.
Het schijnt dat in New-York eon
krachtige combinatie is gevormd, die
zich heeft voorgenomen de suikerprij
zen belangrijk op te drijven.
Dit gaat te gemakkelijker doordat
nagenoeg de geheele productie van
Cuba-suiker door de crisis van enke
le jaren geleden, in handen van en
kele Anierikaausohe financiers is ge
komen, die thans de gelegenheid aan
grijpen om door opzetting der suiker
prijzen een buitensporige winst bin
nen te halen. De geschiedenis kent
verschillende van dergelijk© gevallen,
waarin een combinatie van krachtige
financiers door het opkoopen en vast
houden van eenig product een buiten
sporige rijzing in het leven roept en
de baissiers die in zulk© gevailen op
de hooger gaande prijzen hebben ver
kocht, dwingt op de hoogste prijzen
te leveren of terug te koopen. Men
noemt dit een product „corneren".
Of nu ook in suiker zulk een „cor
ner" gemaakt zal worden, dient te
worden afgewacht, doch alleen het
denkbeeld van zulk een mogelijkheid
is reeds voldoende om den baissiers
de schrik om het hart te doen slaan,
zeodat in zulke gevallen zoowel han
delaars die zich voor hunne behoefte
wenschen t© dekken en baissiers die
in blanco hebben verkocht, om het
hardst gaan koopen, waardoor na
tuurlijk de prij6 met sprongen naar
boven gaat. Natuurlijk moet tenslotte,
wanneer de combinatie zich van de
voorraden heeft ontdaan, de prijs we
der tot het normale peil terugvallen
en meestal gaat de daling dan sneller
dan de rijzing plaats had, daar alle
steun dan ontbreekt. Het heeft er den
schijn van of ook in de afgeloopen
week onder de handelaars en specu
lanten de vrees bestond, dat een cor
ner in suiker gevormd zal worden,
want op de rijzing van Cuba-suiker,
die phenomenale afmetingen aannam
en in een dag van 4.43 tot
5.43 opliep trad zulk een heftig©
koopbeweging in, dat ook Java-suiker
lot den nooit gedachten prijs van
17,door de Ver. ind. suiker-pro
ducenten (d© Visp) kon worden van
do hand gedaan. Hierdoor zal de mid
den-prijs van de Visp, die reeds ruim
tweederde deel tot lagere prijzen he©ft
verkocht op zoodanig niveau komen
te liggen, dat voor de suikeronderne
mingen op een bevredigende winst
kan wórden gerekend, hetgeen dan
ook als het motief voor de belangrijk©
aankoopen in deze papieren moet wor
den beschouwd. Aand. H. V. A., die
de vorige week nog 41516 noteerden,
liepen met eprongeh op, waardoor
Woensdag na-beurs zelfs nog 500
betaald werd. Op de reactie welke
den volgenden dag uit N. York ge
meld werd, zakte d© koers echter tot
464 in, om de week op 46516 te be
sluiten. Aand. Vorstenlanden liepen
van 162 tot 190 op en reageerden daar-
tot 175 14. Java Cultuur noteerden
—364—352, Poerworedjo 76 1/4—
111 3/4—102. Sentassen Lor 215—
262 1/2—240.
Ook in Petroleumwaarden kon een
betero stemming doorbreken, eens
deels te danken aan de betere politie
ke berichten en de hoogere koersen
die N.-York voor Koninklijke olie
overseinde, terwijl thans weder meer
aandacht werd besteed aan de aan
boring van nieuwe bronnen, o.a. van
de Corona, en de verwachting bestaat
dat binnenkort de petroleumprijzen
weder zullen worden verhoogd. Ove
rigens is hot een bekend verschijnsel
dat bij een gunstige marktstemming
do feiten gunstig worden uitgelegd,
terwijl bij een ongunstige tendenz we
der voldoende motieven voor een ver
klaring der daling aanwezig zijn. Ko
ninklijke konden dezo week, onder
kalmen handel van 386 1/4 tot 421 1/2
opkomen, terwijl Geconsolideerde van
117 3/4 tot 121 1/2 konden verbete
ren. De te loge prijzen voor het bin
nenland door de Rum. regeering vast
gesteld en do hooge uitvoerrechten,
vormen een beletsel voor deze aan
deden om in gelijke mate als Ko
ninklijke van de betere stemming te
profitecren. Orions noteeren 29 3/4
tegen 30.
Voor Rubberwaarden was de animo,
nu andere afdeelingen de aandacht
der beurs in zulk een belangrijke ma
te in beslag namen, zeer gering, hoe
wel tegen liet ©inde der week on de
vaste rubberprijzen de koersen weder
iels konden opkomen. Aand. Amster
dam Rubber noteeren 151 3/4 tegen;
1461/2; Oost-Javarubber 227 3/4 tégen
219, Serbadjadi 294 tegen 280.
Scheepvaartaandeelen konden van
do betere marktstemming mode profi-
teeren, ofschoon hier de rijzing bin
nen enge grenzen beperkt bleef, op
grond van de minder gunstige be
richten die omtrent het verloop der
vraolitenmarkt gemeld werden.
Aand. Holl. Am.lijn noteeren 128
tegen 122 1/4, Kon. Boot 781/2 tegen
72 1/4, Ne<l. Scheepvaart Unie 112 1/2
tegen 106 1/4.
Tabaksaondeelen konden in heb
midden der week een sensationeele
rijzing ondergaan op groote aankoo
pen die frvoesten worden uitgevoerd in
een markt met beperkt aanbod, waar
door een wilde hausse ontstond die
tengevolge had dat in de voornaam
ste fondsen koersverschillen van 50 a
f75 op een dag tot stand kwamen.
Het motief voor deze rijzing is dat
Amerika op de a.s. veiling zeer hooge
prijzen voor de tabak zal besteden.
Ook in deze afdeeling trad echter
spoedig eeoo reactie in, waardoor de
koersen belangrijk beneden de hoog
ste prijzen sluiten. Aand. Deli Mij.
noteeren ten slotte 310 tegen 271 1/2,
Deli Bat. Mij. 391 tegen 295, Senem-
bak 375 tegen 345.
Thee aand eel en konden enkele pro
centen in koers verbeteren o.a.
Rongga thee van 123 3/8 tot 130, West -
Javathee van 75 tot 80 3/4.
Holl. Ind. aandeelen lagen verla
ten, met uitzondering van Centrale
Suiker, die op de rijzing in den sui
kerprijs van 86 tot 101 1/4 Iconden
noteeren Westsuiker verbeterden
van 98 tot 107 Aand Jurgens noteeren
541/2 tegen 50 3/8, Pliilipslampen
239 3/4 tegen 233 3/4.
Van Am. industrie-aandoeleri kon?
den Comm. Steels op de vermeerde
ring der onuitgevoerde orders on
einde Januari van 165000 ton van
108 3/4 tot, 109 3/4 verbeteren. Stude-
balcer noteeren 125 tegen 123 7/8,'
Anaconda 102 tegen 99, Am. Smelting
64 3/4 tegen 65 1/4.
Am. sporen waren vast gestemd,
zonder dat de rijzing, niettegenstaan
de de hausse-berichten uit Wall-
street, groote proporidee aannam.
Comm. South Rails noteeren 33 3/3
tegen 31 7/8, South Pacific 96 tegen
97, Unions 145 3/4 tegen 144 3/4.
Van Bank aandeelen konden de z.g.
Cuituurbanken aanmerkelijk in koers
verbeteren. Aand. Koloniale Bank
van 147 tot 163 1/2, Ned. Ind. Han
delsbank van 117 3/4 tot 130.
Ten slotte zij nog vermeld dat bin
nenkort-I te N.-York een© emissie zal
plaats hebben eener nieuwe 51/2
Nederl. Ind. leaning van 25 millioen
dollar tegen 88
Geld op prolongatie 31/4
Een dierenfilm.
Dieren als menschen.
Twee groote dierenvriende*. de Fran-
schen Alfred Macbia cn Henri Wulchle-
g«r, hebben,«na drie jaar van inspannen-
den arbeid, een film weten samen tc
stellen, waarin allo rollen, en bet zijn er
vele, vervuld worden door d-eren. Ma-
chin, die zich reeds ecnige vermaard-
neid bad verworven als fotograaf van
bet dierenleven in Afrika, was van mee
ning, dat het dierenleven in zijn humo
ristische uitingen, weinig verschilde van
Let menschelijk bestaan. Toen hij met
dit denkbeeld eenigen tijd rondgeloo-
pen had, kwam hij op de ge
dachte een dierenfilm te vervaardigen.
Met dit doel voor oogen begon hij zijn
tuin tc Nice, in het Zuiden van Frank
rijk, tot een groote menagerie Ie
vormen, waar behalve de meer huise-
lijke kippen, hanen en honden, konij
nen, apen, en zelfs een miereneter als
toekomstige acteurs en actrices werden
ondergebracht.
Nu is het idee van het doen optreden
van dieren in films natuurlijk geenszins
een uitvinding van de genoemde heeren.
De Amerikanen laten reeds jaren, vooral
chimpansees in kluchten optreden ei
bestaat in het land van den dollar zelfs
een afzonderlijke maatschappij,
cenige special gedresseerde dicract*
exploiteert met als ster een chimpansee,
die een waarlijk wonderbaarlijke bedre
venheid in deze kunst heeft bereikt.
Maar dit is buitengewoon volmaakte
dressuur en aan het begrip dresseur i:
al'rjd een luchtje van dwang, zoo niet
on eedheid. Machin en zijn helper beslo
ten hun dieren slechts aan het dragen
van kleertjes te wennen, maar overigens
zich te onthouden van alle dressuur.
Het scenario werd geheel volgens het
Amerikaansrbe recept en wellicht zal
ce inhoud den lezer interesseeren. Het
begon, geheel naar den vorm van een
proloog, die dadelijk een zeer originee-
len inval tot uiting bracht. Het tooneel
stelt voor de slaapkamer van Chante-
der, met den aankondiger van den nieu
wen dag in bed. Op een tafeltje naast
het ledikant staat een groote wekker,
die plotseling begint te rinkden.
Chanteder schrikt op, springt het bed
uit en roept de rustende wereld weer
tot den arbeid.
Hierna begint de eigenlijke film, een
liefdesdrama, waarin Elaine, een koket
Hein hondje, haar verloofde Jim,
bulldog en de foxterrier Willy, een par
venu, de hoofdrollen spelen. De verloof
den vormen een ongelijk paar. Jim mei
de pijp in den mondhoek, een foulard
om den dikken nek, een sportpet op den
brecden kop, is geweldig groot en mas
sief, vergeleken bij het kokeite nufje,
met het klein© hoedje, de poot op den
knop van ècn elegant parasolletje,
Elaine,
Per auto arriveert dc dandy Willy. De
foxterrier draagt een keurigen stroo-
hoed, een wandelstokjehij is een
goed danser, galant, keurig verzorgd,
de arbiter elegantiarum onder de hon
den, En wat in iedere Amerikaansch©
film gebeuren moest, gesohiedt ook hier.
Het duurt niet lang of Elaine, de trou-
welooze, flirt met den mooien Willy,
danst met hem in een zaa1, waar een
orkestje van konijnen het muzikale ideel
verzorgt. Dit is zeer zeker natuurlijk,
waarom zouden konijnen geen volmaak
te jazz-wanmuziek kunnen voortbrengen.
Elaine raakt geheel betooverd, eenige
dagen later trouwt zij met Willy., De
trouwplechtigheid is prachtig. D© equi
pages in den stoet worden getrokken
door vierspannen konijnen, van het stad
huis naar het hotel waar een maaltijd
voor 30 personen is aangericht, vooral
kippen en hanen.
Maar wat doet Jim, de bedrogene?
Hij zit somber in een hoek. trekt ver
woed aan zijn pijp en zint op wraak. Op
deq avond van den bruiloftsdag zoekt hij
bet Bruidspaar op en valt zijn tegenstan
der aan, die onmiddellijk de staart tus
schen de beenen neemt en naar rijn vrij-
gezellenlogies vlucht.
Elaine toont op dit oogenblik meer
karakter. Zij weigert, iets met den bru
uien indringer te doen te hebben, pakt
haar valies en begeeft zich naar het sta-
tijm, om haar wettelijken echtgenoot
achterna te reizen. Het treintje wordt
bestuurd door een hond cn uit alle
ïaampjes steken kippekoppen, Jim
tracht door brute kracht den geheelca
trein tegen te houden, als hij zijn tan
den in een buffer van den achtersten
waggon slaat. De 'rein is sterker, maar
Jim heeft nog andere pijlen op zijn boog.
Hij Iaat door macchiavellistische intrl-
ges den trein een verkeerden weg ne
men. Zoo komen de reizigers in een
land, waar een wreed© apenkoningin
heerscht. D© bulldog Jim laat den 'rein
derailleeren en Elaine wordt, beschul
digd van ontrouw, door de koningin in
een donkeren kerker opgesloten, waar
zij, volgens de in dat land geldende
rechtspraak, door een cobra zal worden
verslonden.
Cipier in deze lugubere gevangenis
is een miereneter, die gevoelig blijkt
voor Elaine's schoonheid en (besluit,
haar te laten ontsnappen. Elaine vlucht
naar een bosch, waar zij zich verbergt
i een leege koffer. Maar Jim. die
een lang niet onverdienstelijke speur
hond blijkt te zijn en bovendien een
onverbiddelijk wreker. Hij vindt de kist
cn gooit haar met een resoluten duw in
een ravijn (o. Amcrikaansche filmregis
seurs). Maar, o toeval, dat speciaal vooi
filmheldinnen schijnt te werken, juist
op dit dramatisch oogenblik passeert
Willy met zijn auto over den weg in het
dal en ziet daar zijn bruid uil den hemel
vallen. De hereenigmg ij vreugdevol
maar kort. De apenbevolking zint ook
op wraak en verwoest het dorp, v
Elaine woonde. Willy neemt opnieuw
de.... pooten. Wederoptreden van Jim,
den geweldenaar. U kent het Amcri
kaansche recept. Elaine begrijpt, dat zij
het ware geluk toch slechts zal kunnen
vinden bij de mannelijke kracht van Jim.
Het verleden wordt vergeten en een
tweede huwelijk is het resultaat.
Wat in deze film wel het meest opvalt,
is het natuurlijke spel van alle dieren.
Er is niets dat aan dressuur doet den
ken. De oplossing van het geheim ligt
hierin, dat de vervaardigers een talloos
aantal opnemingen maakten en daaruit
alles wat hun niet paste, wegsneden.
stadsnieuws
GESLACHTSZIEKTEN.
De vereeniging „Het Witte Kruis"
hield Vrijdagavond in het gebouw
„Zang cn Vriendschap'- in de Jans
straat "een vergadering, waar de heer
M. Mauritz, arts, een lezing hield over
geslachtsziekten.
Er was veel belangstelling voor deze
lezing.
De voorzitter van het Haarlemsche
„Witte Kruis", de heer H. van den Berg,
arts, opende de«bijeenkomst met een kort
wcord, waarin hij de aanwezigen op-
wek.c, kden te werven en propaganda
te maken voor „Het Witte Kruis", dat
zooveel heilzamcn en nuttigen arbeid
verricht. Het exploiteert immers de
doucbebadhuizen, leent verplegingsma-
tciiaai uit, heeft twee sanatoria „Heide-
heuvel" (voor vrouwen en meisjes),
Bosch en Heide (voor mannen en jon-
gens) cn neemt de huisverzorging op
zich in gezinnen, waar doot ziekte tij
delijk de noodige verzorging ontbreekt.
De heer Van den Berg beval het Witte
Kruis ten zeerste aan in de belangstel
ling der aanwezigen.
Hierna was het woord aan den heet
Mauritz, die in een ernstige, sobere
rede de vreeselijke gevolgen schetste,
d'e de geslachtsziekten hebben, niet al
leen voor hem of haar, die er door aan-
getast is, maar ook in vele gevallen
het nageslacht, zelfs soms voor
he: derde geslacht.
Spr. deelde mede, dat reeds vóór den
oorlog in Frankrijk drie millioen men
schen door geslachtsziekten waren aan
getast, in Engeland drie millioen, in
Duitschland zes millioen en in Oosten
rijk vier millioen.
Door de algemeene verwildering der
Onze LacMioek
ZIEN EN CELOOVEN.
M e ij e r Maar zien is toeh gdoo-
ven
Muller: Hoor eens even, dat ben
ik niet eens! Ik zie jou zoowat lederen
dag, maar wat het gelooven betreftJ
MODERN.
Moderne jonge dam ei O, moe
der, kijk eens wat 'n prachtige doos
cigarettcn ik van Frits gekregen heb*
Wat zou ik hèm nu geven?
Moeder: Wel, ik zou zeggen een
doos bonbons l
Als miin chef de woorden, die hij
mij vpRmoreon toevoegde, niet te-
rost neemt, kan ik hier niet langer
blijven.
Waa 't zoo erg?
.Ta, hij zei. dat ik een andere be
trekking moest zoeken.
VALU TA -M ISèRE.
ReizigerReeds twee uren wacht
ik nu al on het iliner, dat ik besteld
heb.
KellnerOch. nog een enkel oogen
blik. meneer. Dc koersliist voor het
vaststellen der prijzen kan elk mo
ment binnenkomen.
zeden gedurende en na den oorlog is het
aantal lijders aan dc noodlottige ziekten
ook Ln ons Jand nog zeer toegenomen
ca ook in dc laatste jaren nog weer*
doordat zoo buitengewoon veel men
schen korter of langer tijd in het buiten
land verblijf hebben gehouden.
De eenige methode om de geslachts
ziekten te bestrijden :s openbare voor
lichting. Met nadruk vestigde spr. er
de aandacht op, dat ieder, die meent aan
geslachtsziekte te lijden, zich onmid
dellijk onder behandeling van een be
voegd geneesheer moet stellen. Deze is
door zijn ambtseed gebonden geen
meöedcclingen aan derden te doen be
treffende den toestand van den lijder,
zoodat de patiënt er zeker van kan zijn,
dat zijn geheim bij den geneesheer vol
komen veilig is. Kwakzalversmiddelen
en „behandeling" door kwakzalvers zijn
natuurlijk absoluut uit den booze.
Lichtbeelden verduidelijkten de door
de aanwezigen met groote aandacht ge
volgde uiteenzettingen van den heer
Mauritz. Zij toonden welke ontzettende
verwoestingen de geslachtsziekten iu
lichaam en zenuwen aanrichten.
Met een woord van dank aan den spre
ker sloot dc voorzitter de bijeenkomst,
INTIEM THEATER „MODERN".
We hebben Vrijdagavond een bezoek
gebracht aan het hier sinds eenig-n tyd
bestaande Intieme Theater „Modern"
aan de Raaks. Het is ons byzonder mee
gevallen.
Daar werkte do omgoving trouwens
reeds too moo. Mooio lampen versprei
den een aangenaam, niet te fel licht in
een flinke zaal, waarin de met aardige
kleedjes gedekte tafeltjes gezellig ge
groepeerd staan.
Het strykjo van het Trio Van der Sp6k
vult een groot gedeelte van den avond
met luchtige, opgewekte muziek en de
pianist, do heer Jan Tames, vervulde te
vens op loffelijke wijze do to! van ac-
compagnatcur bij do stukjes, die door
een paar artiston ten gehoore werden ge
bracht. Allereerst door Laura Bernauer,
een Stimmings-Soubrette, die eenige aar
dige liedjes zingt, waarvoor zy een .1 ank-
baar applaus in ontvangst had te nemen.
Do gentleman-humorist Lucien was
weer „echt op dreef"; zooals wc een
dame in onze buurt hoorden opmerken.
Inderdaad, dat wis hy ook, vooral toen
hy vertelde, hoe hy zich in Indic kwaad
had gemaakt op iemand, die zich smalend
over Haarlem had uitgelaten: stel j©
voor, over Haarlem, waar de belasting
zoo laag i.^ cn waar een nieuw post
kantoor met petroleumlampjes staat, ©ca.
Een zeer groote aandacht had de goo
chelaar Lnrctto, over wien in ons num
mer van Donderdag eenige mededeelin-
gen zyn. gepubliceerd, oa deze. dat fcy
beschikt over een verbluffende techniek
en flinke dosis humor. Daar was niets
te veel mee gezegd. Dat begon al dadelijk
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Het toeval wilde, dat toen mijn
vrouw cn ik on den krans avond' deze
week sarnen naar dc familie Hopma
tri neen, iuist Jan cn ziin vrouw op
den stoeo stonden, om er binnengela
ten te worden. We zeiden elkaar
goeden dag en Lniussuhen. maakte Jan
dc opmerking. dat hii hoonte dat
Vera even amusant zou wezen al» de
vorige week. ..Zo zal niet van de partii
zijn", voorspelde miin vrouw, „tante
Honma heeft me geschreven, dat Vera
ongesteld was, maar dat de krans;
avond toch maar door moest gaan."
„Och." zei Jans vrouw deelne
mend. „en wat mankeert haar dan?"
„Kinkhoest", zei miin vrouw. En
daar schieten me die twee jonge
menschen Ln den lach. „Kinkhoest
maar dat is toch een kinderziekte?"
„Lach er maai niet om, zei mijn
vrouw ontevreden, ,,'t is vo< een
kind al erg genoeg, maar als v vas
sen menschen er mee bezocht v den,
weten z© van benauwdheid geen raad."
Maar Jan en ziin vrouw konden al
leen den komieken kant in 't oog
krijgen, en stonden samen als dwa
zen te stuiplachon on de stoep. „Vera,
candid aal in de rechten, met kink
hoest!" Ze konden maar niet tot be
daren komen. „Hou toch op," zei
miin viouw, „daar komt iemand in
de gang om open te doen. De Hop-
ma's zulten denken, dat jullie gek ge
worden bent!" - - „Dat ziin we ook",
hijgde onze schoondochter, tusschen
haar lachbuien in, „we ziin een
beetje gek. Vera kinkhoest, zooicts of
de koning van Engeland de mazelen
heeft. Ga mee Jan. 'k kan zoo niet
naar binnen I" En iuist. toen Suze
Honma zelf de deur opendeed, ver
dwenen Jan en z::n vrouw, hard loo-
nen-le samen om den hoek van de
straat. „Hé. goeien avond", zei de
gastvrouw, „ziin ielul maar samen? Ik
hoorde zoo druk praten en lachen,
ik daclu dat er v- meer menschen
on «e stoen stonden..Hoorde ie
lachen 1" vr>>. mint vrouw, „dat ziin
een naar voorbijgangers geweest." On
de punt van de naald had ze gelijk,
maar do hcele waarheid was toch
anders. Achteraf was ik toch blii. dat
onze kinderen even waren gaan be
daren, want boven hoorden we het
hol geluid van Vera's hoestbuien,
't arme kind. „'t Is verschrikkelijk
om te zien.' zei haar moeder, „de dok
ter raadt verandering van lucht ajUl>
maar waar moet ie in dezen tijd van
het iaar naar. toe t' Is overal naar en
mistig cn Vera kan iuist dezer dagen
zoo moeiliik weg."
„Belargriike ooileges zeker," zei ik
beleefd bevestigend, maar Suze Hop
ma. gaf geen antwoord. Wij gingen de
ruime huiskamer binnen. Het heele
gezelschap was al present, met een
gast van de familie, dien we wel ken
den: Willem Hopma. ontvanger te
Buurhuizen, bii al de kransgenooten
bekend als „de beste jongen". Om de
waarheid te zeggen is hii niet heel
amusant. het eenige onderwerp,
waarover hii praten kan ziin de boe
ien te Buuriiulzen, en dan spreekt hii
nog van de boeien te Buulhuizen,
want hii kan de r niet zeggen en ge
bruikt daarvoor altijd de 1. „Net als
de Chineezen". heeft Wouter eens tot
Hopma gezegd, „zoek ie stamboom
maar eens goed na. vriend, don zal
wel blijken, dat ie familie oorspron-
eeliik van de Gele Levied afkomstig
is." Hopma gaf daarop geen ander
antwoord, dan „och, 't is een beste
jongen." Dat zei ziin vrouw ook, wan
neer de dames van de krans een gek-
keidje over neef Wil/cm zeiden, „t ls
oen beste ion gen". E11 zoo had de
ontvanger eens voor al in don boelen
kring van kennissen, den naam go-
kregen van „de beste ion gen".
Zoo zat dan de beste iongon in een
van de gemakkelijke stoelen en sprong
on toen wii binnen kwamen en maakte
ziin compliment 'want beleefd is hij)
en vroeg: „hoe gr.nl het u, me-
vlouw?'. waarop miin vrouw ze-
n wacht ie haar gezicht vertrok, om
dat zii die krompraterii met goed kan
aanhooren.
Het duurde geen tien minuten of
Jan en zijn wouw kwamen binnen
met stalen gezichten en hadden de
brutaliteit ons nog goeienavond te
zeggen, alsof ze ons nog niet gezien
hadden wie heeft er ooit zoo'n on
beschaamdheid gezieu. Maar olie*
liep goed af, ook uc informatie naar
Vera, die natuurlijk van alle kanten
werd beklaagd. Hij gaf wel even een
moeilijk moment, toen neef Willem op
'een toon van vaste overtuiging zei:
„Vela heeft el velschlikkelijke last
van, de stakkel!" Niemand kan we
ten, hoeveel r's er in de Nederland-
sche taal voorkomen, wanneer hij
nooit een gesprek met Willem Hopma
heeft gevoerd.
Als mannen binnenkomen in een ka
mer, waar alles iedert hun laatste
bezoek veranderd is, zouden ze er
niets van merken. Tante Koosje heeft
eens, toen zij een nieuw ameublement
had gekregen in haar salon en geen
van dc mannen er iets van zei, half
lachend, half verdrietig gezegd„ach,
jullie je zoudt het niet eens zien
dat hier een tijger liep, voordat hij
jelui in' je neus had gebeten". Na
tuurlijk is dit vrouwelijke overdrij
ving. Heb ik zelf niet onlangs, thuis
komende, tot mijn vrouw gezegd:
„het zeil in de voorkamer is zeker
pas gewreven 1" nadat ik er op uit
gegleden en gevoelig gevallen was?
Maar ik geef toe, vrouwen zijn
sneller van blik voor kleinigheden en
zoo had dan mevrouw Hupstra al heel
gauw ecu beeldje op den schoor
steenmantel zien staan en gezegd
„wat een aardig beeldje, dat is wat
nieuws!" „Van neef Willem", zei
do gastvrouw en keek den kunste-
naar aan. „Van del Hoogen", zei
hij en keek den kring rond, maar wij
gaven weinig teekenen van begrip.
„Van del Hoogen", herhaalde Wil
lem, „jullie weten toch wel, de sjal-
mante uit de Camela Obscula, van
llildebland." Maar natuurlijk, hoe
kon het ook anders? waarom hadden
wij dat dadelijk niet gezien? Daar
had je van dor Hoogen op en top,
met zijn nauwen pantalon en zijn
mooie jas en wandelstok met kwast
jes cn de heel© takelage ja, liet is
eenmaal niet moeilijk, om iemand te
herkennen, als je maar eenmaal weet
wie het is.
De beeldhouwer hoorde onze loftui
tingen met een bescheiden gezicht
aan en mompelde zoowat van vlye
uien die je toch moet doolbrengen.
Daarop deelde hij ons mee, dat hij
eigenlijk dezen keer gekomen was
m.'t. het be;i mlde doel, om rijn werk
to vergei.jxcn met dc bce'den uit de
t'amcra Obsrura op de fontein bij
den Hout. Het hcele gezelschap keek
hem ceu oogenblik doodverbaasd aan.
Daarop spraken zij allemaal tegelijk.
„Maar weet je dan niet..." zei de
gastvrouw.
„Heb je clan niet gehoord....' vroeg
de gastheer.
„Je denkt toch niet.. zei Wou
ter.
„Meen je dan soms...-" zei ik.
„Wat bedoel je...." vroeg de rest.
En daarop zwegen wij allemaal "tege
lijk, om een ander te laten voort
gaan, zoodat de kunstenaar Diet wij
zer werd.
„Wal platen jullie onbcglijpelijk",
zei hij. „Spleek londuit".
„Ze zijn er nog nietnepen wij
als uit één mond.
En eerst bij nadere uitlegging be
greep de man, dat cr van die beel
den op de fontein nog geen sprake
was.
„Maal wanneel dan?" vroeg hij
verwonderd-
„Dat weet nog niemand", zei Jan,
omdat neef Willem hem toevallig
aankeek. „De commissie weet het niet
en dc burgerij weet het niet en de
controleur van de belastingen, die
anders zooveel van ons weet, wegt
het ook niet eens en de eenige die
het wel weet, is de beeldhouwer zelf,
maar dio zeit het niet. Maar ik weet
het ook".
„Hoe weet jij het dan?" vroeg neef
Wouter ongcloovig.
„l'k heb het gedroomd", zei Jan.
„Ach, gedroomd...." Ilct heelc ge
zelschap lachte hem friseh uit.
„Spot daar iet mee. Er zijn ge
leerden dio droomen ondérzooken. Ik
zal vertellen. Wij stonden met ona
allen om de fontein te wachten- U
was er bij, moeder en u vader, en u
ook. neef Wouter..-."
„Laat mij er liever buiten", brom
de Wouter, „ik droom nooit en ik wil
ook niet gedroomd worde a
„Ja, ik kan het niet helpen", zei
•Jan, „11 was er toch. Eu oud, oud....
u was letterlijk in tweeën gebogen en
steunde op een stok. En naast u liep
tante Koosje..-."
„Was ik ook zoo héél erg oud?"
vroeg tanto Koos en keek met haar
lief p zicht mijn zoon vriendelijk aan.
„(.e 1 nee. natuurlijk n et. u kan
nooit oud worden u bluft altijd onz
goeie, beste tante «Koos." Jan zei Imt
ernstig, dc lieve vrouw kreeg een kleur
van verlegenheid en plezier ja, zoo
komen jongelui, die anders zoo vaak
over oudere menschen een beetje bla-
geeren. c-en enkelen keer wel eens heel
gevoelvol uit den hoek. „Ik keek rond:
allo andere menschen waren ook stok
oud Burgemeester Maarschalk zeker
tachtig, oud-wethouder Heerkens
Thijssen ook al heel bejaard die
kwam over uit oude relatie, want hii
wa3 burgemeester van 's-Hertogen-
bosch geworden, oud-wethouder Bo-
mans, naderhand Minister van oorlog
in het vierde kabinet-Ruyg, cud-wei-
houder Slingonberg, al sedert lang
notaris in Haarlem en oud-wethouder
Bruch. oud-Commissaris van de Ko
ningin in Noordholland.
„Malligheid jongen", zei neef Wou
ter, „en de menschen die op dat oogen
blik wethouders van Haarlem waren,
heb je die dan niet gezien?"
„Die bestonden niet meer", zei Jan
en gaf een knipoogje aan ziin vrouw.
„D« menschen vertelden me, dat de
Raad geen wethouders meer koos, die
werden uit Don Haag gestuurd, want
de Raad en de wethouders hadden
toch niets meer te zeggen. Alles werd
uit don Haag bestuurd".
„Dat zal zoo lang niet meer du
ren", bromde Hupstra.
„Toen kwam de beeldhouwer zelf
aan", ging Jan voort „Die waa ook
stokoud, neef, net als u. (Loop rond",
zei Wouter). Hij werd ondersteund
door twee mannen van zoowat tach
tig, die ik nog gekend heb als mede
leerlingen op de H. B. S.".
„Jan, Jan", zei Suze Hopma zacht
vermanend.
„Heusch, ik overdrijf niets, tante.
Zóó heb ik het gedroomd en niet an
ders. Het was 't prachtigste weer van
de wereld. De Haarlemsche Orkest
vereniging, onder directie van Wil
lem Knikker, ook al een stokoud heer
speelde een feestmaraeh, do burge
meester zou juist den katheder be-
k'immen om de feestrede te houden
toen er op eens een hevig© rukwind
kwam, die wel een paar minuten aan
hield. Toen het weer &til werd, lagen
al de oude heeren dood tegen boomen
aan. verpletterd, doodgedrukt door de
kracht van den tornado; het doek dat
over de beelden hing was weggewaaid,
de beelden zelf lagen in gruizelcmen
ten overal verspreid cn de beeldhou
wer zelf zat, door den wervelwind op
genomen, midden in de fontein en
klaagde zachtjes mei zijn oude stem
metje: „daar heb ik nou het een halve
eeuw aan gewerkt".
Willem Hopma keek benauwd. „Als
dat nog jaren dulen moetzei
hij. En daarop, alsof hem iets inviel:
„mag ik de sjalmante aan Vela ve-
leelen?"
..Dat zal zij zekor heel aardig vin
den, Willem" zei de gastvrouw lief.
Op datzelfde oogenblik hoorden wij
oen geweldig gehoest van boven. „Ar
me Vera", zuchtte de krans, unisono
en van alle kanten kwamen de raad
gevingen. Iedereen wist een perfect
geneesmiddel. Behalve Wouter. En
loon Suze llopma hem vragend aan
keek, zei hij kalm: „laten uitrazen!"
Tot den volgenden kransdug is iuj ze
ker uit do gunst.
Zal ik hel nu erkennen? Of zal ik
het verzwijgen? Namelijk, dat we on
der de leiding van Anton Hupstra
trvnte et quarunte hebben gespeeld en
lansquenet en rouge et noir en nog
andere dobbelspelen. Kapitalen zijn
er over do tafel gegaan. Ik heb zeven
en zestig duizend ?u!den aan Wouter
verloren en tante Koosje anderhalve
ton aan mijn schoondochter en Anton,
dio de bank hield, had schuldbekente
nissen to zomen voor ©en millioen.
Took was, daar we vergeten hebben
af te rekenen, aan 't eind van den
avond niemand een cent armer. Maar
wat brengen die jongelui ons ouderen
op 't slecht© pad!-
„Heb je 't gemerkt?" vroeg miin
vrouw, toen we met ons vieren naar
huls gingen.
„Ik? Wat gemerkt?"
„Heb jij ook niets gemerkt?" vroeg
mijn schoondochter aan Jan.
„Wat zou ik gemerkt hebben?"
„Ach, domme mannen" zei mijn
vrouw „Jii hebt het dan wel gezien,
kind. Dat Willem TTnnma veltiefd is
en dat Vela mo'gen geeènengeeld zal
wezen".
„Natuurlijk", zei mijn schoondoch
ter.
Wij domme mannen etonden ver
steld en keken elkaar aan bij het licht
lantaarn, die do-ar juist van
nd.
FIDEUO.
