Rubriek van den Arbeid.
Ingezonden
Letieisn «b Kunst
Van hier en daar.
DE NIEUWE ORDER VOOR DE
SPAANSCHE RECIE.
Aangaande de conferentie, die te Den
Haag plaats had, waarvan, wij reeds in
deze rubriek in ons vorig nummer mel
ding maakten, leest men in Het Huis
gezin nog het volgende
De heer Dresselhuys, die met diens
mede-directeur, den heer Koeman, voor
een gedeelte ook aan genoemde confe
rentie deelnam, verklaarde, c.nder con
ditie van f 2.15 loon per duizend be
reid te zijn de order te aanvaarden, mits
van overheidswege (rijk en gemeente)
bijslag uitgekeerd worde.
De vertegenwoordigers van de ge
meentebesturen meenden eenparig, dat
niet liooger gegaan kon wordcD dan een
loon va f s per duizend, neerkomend
op een weekloon van f 20 per man bij
een gemiddelde productie van 4000 se-
noritas per man en per week.
Zij verklaarden zich bereid tot een re
geling ten gunste van de z.g. achterka
mers, dit zijn zij, die niet tot een pro
ductie van 4000 kunnen komen, door toe
kenning van een kinderbijslag, teneinde
ook hun een redelijk loon te garandee
ren.
Btj een loonbasis van f 5 per duizend
en een gemiddelde productie van 4000
zou de bijslag door Rijk en gemeente
te betalen neerkomen op een bedrag
van 4 maal f ^5, waarbij nog komt
10-pCt. of f 0.5™ per week ca per man
voor de eerste klasse gemeenien Amster
dam en Utrecht, die bereid zijn dit per
centage, evenals den vorigen keer, ook
nu op den bijslag te leggen.
Dr. Vos, die de conferentie voor eeni-
gen tijd verlaten had om te confereeren
met cc ministers van Binnenlandscho Za
ken en van Financiën, had de toezeg-
gig gekregen, dat de regeering bereid
was als aandeel in den bijslag f 1 per
duizend te betalen.
's Middag; werden besprekingen ge
veerd met de vertegenwoordigers van
de vie- betrokken arbeiders-organisaties,
die hoewel eenparig erkennend, dat de
gemeente met ce bijslagregelitic- tot het
uiterste ging, de voorwaarden toch niet
konden aanvaarden uit vrees voor moei
lijkheden in verband met het collectief
contractzij bleven vasthouden aan een
grondloön van f6 per duizend.
Dc arbcidersvcrtegcnwoordigers ver
klaarden nog, er niet veel voor te gevoe
len, vrijwillig met ven eventueele opleg
ging van het werk van regeeriugswege
mede te gaan.
Hierop werd do conferentie gesloten.
De gemeentebesturen zullen nu aan
de regeering de resultaten van de be
sprekingen medcdeelen, het aan de mi
nisters overlatend, wat er verder zal
moeten gebeuren.
HET DREIGENDE CONFLICT
IN DE MEUBEL-INDUSTRIE.
Gelijk is gemeld hebben de R.-K en
Christelijke bond gepoogd afzonderlijk
met de werkgeversorganisaties tot eea
schikking te komen. De conferentie, die
tot dit. doel was belegd, heeft Woensdag
plaats gevonden. Haar Het "Volk ver
neemt is deze conferentie zonder re
sultaat afgeloopen, doordat de werkge
vers liua standpunt handaaafden-.
Hoogstwaarschijnlijk zullen dus' Maan
dag a.s. den datum waarop de pa
troons loonsverlaging hebben aangekon.
dïgd in verschil lende pl'aii'sen sta-
kingen uitbreken; voegt het blad daar
aan toe,
HET CONFLICT IN DE BOUW
VAKKEN.
Naar men aan hel Hbld. van de zijde
van den Algemeencn Bouwarbeiders-
bond meedeelt, wordt er op het oogen-
blik te Rotterdam in de bouwvakken ge
staakt bij 13 patroons op 15 a 16 wer
ken en omvat de staking in het geheel
ongeveer 150 man. De Bond van pa-
troonsvereenigingen meldt ons. dat Don.
derdagmorgen dc arbeid was neerge
legd op alle werken van Gebrs. Voor
molen, bij wie reeds hier en daar het
bouwwerk stilstond. Het personeel van-
Voormolen zal ongeveer 100 man be
dragen. In totaal komt het secretariaat
der patroonsvereeniging nu tot een
schatting van 160 a 170 stakers.-
UIT HET VEENBEDRIJF.
Een te Nieuwe Pekcla gehouden con
ferentie tusschen het bestuur der Ver-
venersorganisatie en de vertegenwoordi
gers van de Moderne en Chr. land- en
veenarbeidersbonden heeft inzake de loo-
hen en tarieven voor 19231924 niet tot
overeenstemming geleid. Terwijl de ar
beiders 10 li t5 loonsverlaging vra
gen, wenschen de verveners zich te
houden aan de tarieven van 19221923.
Een voorstel van arbeiderszijee om het
geschil aan arbitrage te .onderwerpen,
worde door het bestuur der verveners af
gewezen.
SAMENSMELTING ORCAN'SATIES
VAN £PO O RW EC PERSON EEL.
Het orgaan van den Bond van Amb
tenaren bij de Nederandsche Spoorwe
gen meldt du het hoofdbestuur van den
boud besloot gevolg te geven aan de
uitnoodigmg van de N. Vom te be
spreken, 00 welke wijze de mogelijk-
heid zou kunnen worden geopend om
tot samensmelting te komen.
Uit de Pers.
TIJDELIJKE BEPERKING VAN DEN
INVOER VAN SCHOENEN.
Jhr. mr. I-I, Smissaert schrijft in
Econ. Stat. Berichten over het wets
ontwerp tot tijdelijke beperking van den
invoer van schoenwerk o.m.
Waarin is de zeer bijzondere uitzonde-
rings-positie van dezen nijverheidstak
'gelegen? Welk antwoord heeft de Mi
nister „in petto" voor industrieelen, die
tot hem zullen komen met het betoog,
dat ook zij onder valuta-concurrentic
gebukt gaan, in den „uitersten nood"
verkeeren enz.? De. protest-vergadering
in Den Haag (dit was teekenend!)
sprak er in een motie haar leedwezen
over uit dat in dit wetsontwerp „geen
voorzieningen ten aanzien van de leder
industrie zijn voorgesteld" cn in die ver
gadering beloofde de heer Fleskens na
mens de vier daar aanwezige Kamerle
den dat bij de behandeling „de bescher
ming van de leder-industrie",zou ter
sprake brengen
Voorts: wat zal, wat kan het effect
van tijdelijke invoerbeperking zijn? Art.
6 zegt dat „deze wet.... vervalt met
ingang van 1 Januari 1924". Dan zal
dus de huidige toestand herleven. In
I dien deze wet.... zeg 1 April in wer-
king treedt, zal dan een invoerbeperking
van negen maanden voldoende zijn om
den noodtoestand in deze industrie, die
„dusdanige bedenkelijke afmetingen
heeft aangenomen", te wijzigen in eenen,
waarbij zij zonder dien steun weer op
eigen beentm staan kan?
De „tijdelijke maatregelen" zullen,
strekken om „den invoer tot normale
afmetingen terug te brengen." Wat moet
praciisch daaronder wojden verstaan?
Wie onder vigueur der wet schoenen wil
blijven invoeren, zal een opgave moeten
■erstrekken van wat door hem „in nor
malen lijd en gedurende de laatste jaren
werd geïmporteerd", ook \an de bestel
lingen die door hem „in het binnenland
aan fabrikanten zijn opgedragen." Wat
is. de „normale tijd"? Vóór 1914? En
11 zijn „de laatste jaren"?
Meent de Minister in t'.e door hem
straks van fabrikanten verlangde op
gave omtrent hun gedane bestellingen,
een voldoend wapen te hebben „ten ein
de ervoor te waken, dat de maatregelen
ter beperking van dcc invoer tot mis
bruiken of noodelooze prijsopdrijving
zouden lijden", zelfs al doet hij „de prij
zen, zoo noodig door boekenonderzoek
controleeren"? En meent hij, dat hij
werkelijk tot tusschenlijdsche intrekking
van de wei zou kunnen overgaan, als
toch „inderdaad prijsopdrijving" (hier
werd van „noodelooze" niet gerept)
„het gevolg is"? Ziet hij niet, welk een
onmogelijke laak hij zich. hier stelt?
Ik greep slechts eenige, voor de hand
liggende vragen. Laat mij er d.eze nog
aan toevoegen juist wanneet men te
doen heeft met een industrie, die .,ir.
hoofdzaak zeer sterk geconcentreerd is
ïn# een klein gebied en aldaar vrijwel
hét eenige bestaansmiddel vormt", is
dan geen andere oplossing van tijdelijke
moeilijkheden denkbaar, dan deze waar
aan de Minister zelf zoovele nadoelen
„van ernstigen aard" verbonden acht?
En, eindelijk, deze als het' juist is, dat
(naar verluidt)- Duitsche expor-
teurs schoenwinkels ten onzent ex-
ploiteeren, hoe zaf dan de wetgever voor
komen, dat de winst der prijsopdrijving
d.ieri exporteurs ton goede komt? En
hoe zal hij voorkómen, dat tusschen de
indiening van het ontwerp en de in
werkingtreding der wet door Duitsche
fabrikanten nog de voorraden hier sterk
aangevuld en straks te hunnen profijte
met extra-winst worden verkocht?
Varia.
Naar het „Eindh. Dagblad" verneemt,
zal de N.V. v. d. Sanden's Stoomschoen-
fabriek a.s. Maandag met de helft van
het personeel gaan werken.
Woensdag is staking uitgebroken
ondet de stucadoors, werkzaam
den woningbouw aan den Willemsvveg
te Nijmegen. De staking gaat om een
loongeschil. Het geheele werk ligt stil.
De Gelderscbe ChrodmJcderfabriek
voorheen G. Rerink Jzn., te Lochem, is
thans stopgezet. Alle arbeiders zijn ont
slagen.
Op een te Utrecht gehouden be-
stuurvergadering van de Christelijke In.
ternationale van Spoor- en Tramweg
personeel is besloten het tweede alge-
meene congres dat dit jaar te Berlijn
zou worden gehouden, uit te stellen tot
1924,
Van Ingezonden stukken, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de kopie den inzender
niet teruggegeven.
Voor den Inhoud dezer rubriek stelt do
Eodactio zich niet aansprakelijk.
Hynheer do Redacteur.
Uw opvattingen over opvoeding (..Om
ons Hoon." no. 3153) prikkelen niy tot
verzet. U stelt daarin twee uitersten:
leeren door inpompen van parato kennis,
dus leeren door dressuu r zoo
zeggen, an leeren „door aangenaam
derwys", liefstzonder inspanning. Dat is
'n mis vorstand.-Mij lijkt dc zaak beter'
;oo gestéld! (togpnoVor het dressunr-lee-'
•en van-buiten af j, leeren van binnen uit,
d.w.z. loeren door belang-
telling. Want dat is het grooto punt
dat allo tegenstanders van do nieuw-
-ichtery steeds weer vergeten, dat dif
niet bedoelt (carieaturaal gezegd): uit
spanning in plaats van inspanning,
naar juist: verdubbeling van
n spanning door eigen belangstel
ling. Als u -niet hoeveel inspanning „spe
lende" of kn-utselcndo k.indoren zich
lorns getroosten, wou u d-an soms zoo vér'
j-aau, <lio energie en concentratie on hot
daardoor verworvene anindorwaandig te
heeten b\j do opgelegde kennis van onze
0 x a in e 11 s e h 0 1 e n? Trouwens, óók
kinderen zijn zelfs wel bereid tot onaau-'
genamo inspanning, als die maar direct
verband houdt met wat aangenaam is
of do belangstelling prikkelt.
Verdient hot don scheldnaam „senti
menteel", erop tc wjjzon, -dat er dringend
behoefte is aau uieer individueoiow e r lt-
seholen i. p. v. 0117.0 klassikale luister-
scholen, dat ,do „parate kennismot
onwil geslikt, na 't examen zoo gauw
logelyk weer vergoten wordt, bchalvo
daar waar (hoe ook) belangstelling er
voor was opgewekt, dat daarentegen het
5 e 1 f-ervarene en ontdekte den diepste»
indruk nalaat, dat hierin do eenige waar
borg ligt tegen 't gcloowi en napraten
op gezag, op dogma, uit sleur, dat met
genoeg bestreden kan worden, dat esa-
dressuur en schooldwang l.-.dpu tot 'n
nnigc vorspilling van aangeboren nei
gingen (dus belangstelling) -en gaven, om
dat men-die in de uraktyk telkens weer ne
geert, dat (misschien het ergste van alles)
de schooldwang in den regel dekmantel
is voor onmacht do belangstelling op to
wekken en dus onderdrukking van do
symptomen, daarvan.
"VVc moeten eindelijk 23ns ophctulen,
de opvoeding van het deuken te zoeken
iu formalistisch -in-dressoeren van parate
kennis (daar woes u al op), maar óók do
opvoeding van 't karakter +e zooken in
theoretisch gepreek naast stroft'en en be
looningen (wéér dressuur!!), i. pi. v. door
do praktjjk van do vrijheid to learon
haar to gobruiken (wat absoluut geen lei
ding uitsluit door voorlichting, door op
doen groeien van inzicht en overtuiging
van binnen uit), -zooalsMontossori doet.
En het senthnonteele (nu ga ik eens schol
den!) gejammer over verlies van ouder'
lyik of leermeestorlyk gezag of „pres
tige" is een bekentenis van onvermogen
(of erger!), flic alleen op innerljjker mid
delen te fnndeeren.
Is niet juist sentimenteeldat som
ber bjjgcloof van de primitieve fanatieke
asceten, dat bet door inspannlng-in-
vreugde (in schoppiags- of -wetensdrang)
verkregeno minderwaardig is by wat be
taald is met inspanning van dor-plielits-
matig wils-ascetismo, -dat zich-vastklem-
jnen aan het oude stelsel met zijn 0 n-
noodigc afkeer en verveling by 't loe
ren? Waarom dan dat zien met loodo (ju
afgunstige!) oogen naar do natuurlijke
uitingen van den gelukkig in do ieugd
onbluschbaren drang naar zelfwerk
zaamheid, practiseh en volgons
eeigen aanleg, blijkend uit die 'is 't
niet treurig?!) „overlading" genoemde
discussieclubs, ka-mpeertochten, schouw
burgbezoeken, enz. Da lieer-en Blauw en
van Mourik Broekman hebben groot g-o-
lylc do opvoeding tegenwoordig hinken
op twee beenen to verwijten (die zich uit
in overlading). Maar laten ze dan niet de
klok terugzetten, maarinzien dat er maar
één oplossing is: consequent den weg vol
gen die zooweel de rode (ia do moderne
paedagogie) al3 dc natuur (in de wegen
die de jeugd zelf zich begint te zoeken)
hun aanwijzen, en het heele onderwijs
hervormen in do richting van vrije
zelfwerkzaamheid en lee
ren door bolangstelling.
Bij voorbaat dankend vóór (even-
tueele) plaatsing
O. WITSEN,
Sehneevoogstr. lArood, alhier.
Tegen de .plaatsing van doze beschou
wing heb -ik geen bezwaar, ofschoon....
zij niet mot mijn artikeltje klopt. Inzen
der houdt zich niet aan den inhoud
die beschouwing, maar construeert, om
niet to zeggen fantaseert zelf een vijand
en gaat d-.en dan te lijf.
Daarom wil ik alleen dit antwoorden.
Een groot aantal leerlingen versnippert
aan allerlei bijzaken -zyn belangstelling
zoodanig, dat er voor do dagtaak vaa
het onderw ijs niot genoeg belangstelling
overschiet.
ILa t is de draad, die door myn betoog,
gehouden op go/.ag van bekende paeüa-
gogen, heenliep. Moderne paedagogen,
die er evenals de inzender van overtuigd
zyn, dat hot onderwijs alleen vrucht
baar lean zijn, wauneer de bslangstel-
ling der leerlingen er door .opgewekt en
gaande gehouden wordt. Maar die aan
den anderen leant or ook van overtuigd
zijn, dat do frisscho belangstelling
leeraren voor hun mooiljjko taak alleen
dan kan blijven bestaan, wanneer ,die
weerklank vindt in de frisscho belang
stelling van de leerlingen. En die be
langstelling van do leerlingen, zooals llc
hierboven -deed opmerken, wordt tc
veel versnipperd.
Daarom doen ouders goed anet h
kinderen, buiten do sekool, niet te
overladen, liever hun toe te roepen:
rust een weinig! opdat zij belang,
stelling genoeg voor hot onderwijs over
houden.
Dat de heer van Monnk Broekman
1 (om van den heer Blaauw niet to spro-
liehy „(te klok zou willen terugzetten1
is wel eon zeer on-billyk verwijt. Meer
dan vele anderen is do directeur van
ouzo H. B. 6. met ö-j. c. er op uit-, nnar
moderne inzichten belangstelling bij do
loorlingen op te wekkon en gaande te
houden. Maar het kan niet alles van
óén kant komen.
Dat sommige ouders altijd maar hun
kinderen (en izichzolf) vrijpleiten en de
s.chütd werpen pp school en leeraren, .is
oo-k' modern. Maar in do foutieve rich
ting,
J. 0. P.
/Geachto Redactour!
In uw blad van Vrijdag 23 Februari
las ik Velser Brieven. Do inhoud was een
beschouwing over don Gemoonteraad van
VolBcn, door Velsenaar.
Zou Ik door middel van uw blad, Vel
senaar oenigo gegevens mogen geven
•er don ouden boel van „de Wcyennan"
nnrover in den Raad van Velsen op
Dinsdag 20 Februari j.l. gediscuteerd is?
Velsenaar heeft gelijk door te zeggen
dat do schuren van ,,do Weynian" niot
niouw meer zijn. Maar h\j vergeto niet
dat, wat slaat nog jaren kan staan, be
wijze de vele getrotsoerdo stormen. I11
üonzelfden ouden boel -.verd een bedrijf
uitgeoefend en, al was het goon goud
mijn, het was een gedeeltelijk bestaan
voor den ondernemer.
Een gedeeltelijk bestaan dat hem nu,
door don geheelon gemeenteraad vau Vel-
is ontnomen. Maar enfin, wy leven
eenmaal In een tyd van democratie.
Ook as waar, dat de Gemoento dezen
ouden boel noodig hooft ter verbreeding
de Mid den dorpstraat, 'n vorbreoding
r do gemeente Velsen el pl.m, 20
jarêü moe bezig is. Dat Velsen moeilijk
oen besluit kan -nemen zal 11 verder uit
(lit schrijven blijken. De gemeente Vel
sen is op haar verzoolt in de gelogenheiid
gesteld do Middoudorpstraat tc verbroe
den, door mjjn grond to -onteigenen ten
algemeeiio nutto, van dezo gelegenheid
hooft de genfeente Velsen -geen gebruik
gemaakt. Do Gemeente keoft indertijd
een- bod gedaan van (schrik niet Velse
naar) vjjf guldon don M2.„ mits al het
geen er op staat, vooraf werd opgeruimd.
Weet gy Velsenaar wat dat beteckcnt?
N.ietf Welnu dat zou gelijk staau met
myn -beurs or -bij te geven en zelf op een
houtjo te bijten. Ik zou toentertijd meer
aan arbeidsloon kwyt zijn geweest dan
wat do Gemeente mij wilde vergoeden,
afgescheiden, nog van bedrijfsschade,
vergoeding van groml en schuren.
Een veql te laag bod dus! Wat de aan
vraag voor bouwvergunning betreft, er
was geen optrekken dor schuren, doeh
herstelling van het lialvo dale van den
paardenstal gevraagd, daar ik wel wist
dat ik voor het goheol afgebrande geen
•vergunning tot optrekken zou krijgen.
Wat de verklaring van don heer Duane-
bier in den raad betreft, aangaande het
vrysprelcen-d vonnis voor liet repareeren
der schutting, dat, nis de gemeente ge
dagvaard was gewoest do timmerman
veroordeeld zou zjju geworden, zulks
kan ik moeilyk .gcloovon, omdat dé amb
tenaar van. het Openbaar Ministerie cn
de kantonrechter hun taak niet zoo licht
vaardig opvatten. De heer Dunneibior zal
dit aan goedgcloovig.en kunnen vertollen,
maar ik geloof dat niet.
.Ta,, Velsenaar, de heer Netscher heeft
mijn geval verdedigd, hetzij uit rechts-
vaardigheidsgevoel of door zyn ruimeren
blik. Ofschoon verschillende raadsleden
het niet billyk vonden, dat do bouwver
gunning geweigerd werd, was dó heer
Netscher de eenige, dio bij dè,stemming
zyn vlag hoog hield. Eén vraag,'Velse
naar, zou ik wel aan den geheelen Ras.a
van Velsen -willen doen. maar laat -ik die
aan u doen, misschien kunt u het zeggen:
Waarom -moet ondergeteekonde het
slachtoffer worden van do -pl.m. 20.009
inwoners van de g-emoónte Velsen? Im
mers -de gemeente Velsen hoeft er belong
by, dat deze stallen verdwijnen, wat ray
in do uitoefening van -mijn 'bedryf be
lommert. Gesteld dat ik van het stalbou-
dersbedryf alleen had moeten bestaau,
wat dan? Dan was ik toch zeker met myai
huisgezin tot ondergang gedoemd. Nu
wil ik ook -nog ovcu vertellen welk een
medewerking ik de geuieento heb gege
ten. Dit hen alt haast verplicht, daar ik
van verschillende zyden, en nu ook van
Velsenaar, hoor spreken -als zou de Ge
meente my goede sommen hebban gebo
den; tenzy men bovenstaande soin-grcot
vindt! Nadat er brand was geweest, had
den twee raadsleden my dun raad gege
ven oeng een aanbieding te doen aan de
gemeente, daar het nu voor de g<
een mooie gelegenheid was deze gro'
IlieTaa-u heb ik tot myn spjjt gc
gogevien en aan de Gemeente oen s-
vrangd, Dit aanbod had als gevolg
sc-hryven van den Wethouder van C
b/ire Werken, met het voorstel dat
wel de Gemeente als ik een taxateur
zou nemen, om eens tc kijken wat of de
grond waard was, welke de
noodig had.
Dit is gebeurd, en, om kort te zijn,
werd anet goedvinden dor hypotheekhou
ders genoegen genomen met do door den
gemeente-taxateur gcschatten prys. 3
zou ieder deuken, dat do gemeente v
spoedig -antwoord zou geven; niis hoi
De geheele onderhandeling heeft pl.
oen half jaar geduurd cn hoe myn. ta:
tour of ik ook op C.en spoedig antwoord
aandrongen by den wethouder, het
aan doovemans deur geklopt. Zelfs
privé brief, gericht aau den heer Dunne-
bier, waarin ik een beroep deod op hem
als ju mis bij en 'zyn' Eulp; J.nyjeu "o«£ jtifcV,i}:
zaak spooilig' 10't_' eep. énldip te bréngen,,
mocht niet baten", Want woct. wol'y.ci-se:
naar en dit inog-eh' ook dó hoeren Raa.lé;
loden van rechtsche of llnkiChó richting
weten, er stond een bedrijf godoeltalyk
stil en de ondernemer kon niouw mate
riaal, wat hij noodig had voor ayn be:
dryf, niet aanschaffen alvorens hij' wist'
wat do gemeente wilde. Er stonden een
paar paarden in koude ion tocht en ik
had -oen lcuocht in dienst; do paarden
haddon hun onderhoud noodig en de1
knecht wa-chtte ook op "beslissing. Dit
alles drukte zwaar, moreel en financieel,
op dien-ondernemer, zelfs zoo zwaar dat
hij ten einde raad dat bedrijf moest stop
zetten en den inventaris moest verkno
pen. En ziedaar, een dag na dit alle;,
ko-mt do gemeente oindelyk met haar
antwoord, n.l. dat zc niet op mijn voor
stel (genoegen neman mot don door dc-n
gemoontolykeii taxateur ge taxeer lew
prys) kon ingaan. Waarom, vraag ik, kon
de gemoento detze beslissing niet eerder
kenbaar maken? Zie, geachte Velsenaar,
om een kleino opmorking in uw Velser
Brief niet alleen, maar ook voor hen die
anders -donken dacht ik -dit te moeten
scliryvion. Of ik aan dit schryvcn goed
doe weet ik niet, doch ik laat do beslis
sing aan den lozer over.
Mot oprechten dank, mynheer do Re
dacteur voor do plaatsing,
Hoogachtend, uw du.,
G. VELLTNGA.
De in Velsen verschijnende -bladen zou
den ondergoteekende ten zoorste ver
plichten door overneming dezes, zy het
ook gewijzigd.
Na informatie do volgende opmerkin
gen by hot schrijven van den lieer Vel-
linga.
Inzender beklaagt or zich over dat do
gemoento Velsen zoo moeilijk oen be
sluit ka-u nemen. Maar is dat zoo ver
bod' gedaan heeft, maarzit ligt werke
lijk niet aan de gemeents, maar aan den
heer V. zelf! De gemeente zou zeker oen
bod gedaan hebben wanneer do vraag
niet onredelijk was geweest.
Voor do brand de schuren vernielde
hoeft do lieor V. aan de gemeente Velsen
de niet „geringe som van f 38000 (er staat
geen nul toveel) gevraagd voor 416 M2.
grond, waarop een stal on koetshuis. De
opstal verkeerde in zoodauigeu toestand
dat iedere storm noodlottig had kunnen
zyn. Wanneer men nu voor den grond
f 10 per vierkanten meter rekent (een
naastbygolegen terrein kon de gemeente
voor dien prijs krijgen) dan schiet er voor
do gebouwen en de goodwill der zaak
over bijna f 3-iOOO. Ik betwijfel of de
verkoopswaarde van do gebouwen roet
zaak -en aï (de stalhouderij) 7.00 groot
Wanneer de heer V. klaagt over '11 te laag
bod (uit do officieele stukkon blykt van
dat bod -niet) kan de gemeente zeker kla
gen over tc voel vragen. Voor inzender
had zijn overvragen nog het gevolg dat
de andere belanghebbende, do gemeente,
eenigszins onwillig werd bylatere ,be7-
sprekin-gen, cn dat. was niet vr.eemd",
Wat gezegd wordt 'over list. pro-ccs-vér-
baal ka-u ik onbesproken lat.eWj ik-,iet in
myn -beschouwing, de gezegd,en. van den,
heer Dunnebior zonder commeciaar;,
evenals de ijeliding van ..den heer Net-
schor.
De heer V. vraagt_ waarom hjj het
sfa'chtofrpi. mïo'e"wordenj yade-120000 a-j
ge ze ten en,'van Velsen'! (liet z'ijn -er- b'yn.iv
.30000). De- hs'fr .V, sp.ceJt.. wel .-heel -erg,
'de veróhgfelykt'e. Hy tracht' hei virór te
stellen alsof het er om te doen is hem te
treffen torwyl hij, peï ?ajdp het slacht
offer wordt van zyn eigen, yee'l 'to 'hoögq»
aanbieding. Waarom, vraag i'k op hwyn
beurt, heeft do 'lieer' V. gééli'protest'aaii-
geteèkend tegen de vastëtclliug van de
rooilijn voor de Znidzydó van dm Mid-
dendorpstraat, terwijl hij de ceiiigo be-
langhebbende was? Wié aangefaileii'
wordt hoort óp 'fe'lettèó! Vindt de iiei
V. het werkelijk verkeerd dat bijv.
do Kalverstraat in Velsoroord de roe
lyn zoodanig is vastgesteld dat bijna
geen huis na slooping of brand weer op
gebouwd kan worden Er is c-en algemeen
belang dat niet omschreven hoeft te
worden.
Om op den pTys terug te komen: ter
wijl d-c heer V. na den brand 25000
vroeg, 60hatte zyn eigen taxateur de
waarde op 14000 of 14500, die van
do gemeente (zonder verbinding) op
f 11500, terwijl de heer V. wel genoe
gen wou nemen met hot laatstgenoemde
bedrag, dns met f 13500 minder dan zyn
laatsto aanbieding, 26500 minder
zijn eerste!
Do hoor V. is blijkbaar van -de 1
ning uitgegaan dat do gemeente den
grond absoluut noodig had, dat h y C
den prys kon vaststellen, terwijl do w
kelykc toestand zoo was, dat de gemoi
te het verbroeden van de straat wildo be
schouwd zien als een' zoer gowensante
verbetering, 'dio zou wórden uitgevoerd
als werkverschaffing. Had dc hoor V
den oerst en keer genoeg,en genomen met
f 11500 dan wus do vcrbreeJing van de
Midden dorpstraat nu waarschynlyk al
een feit geweest en had hijzelf nog het
voordcol van een veel betere, n.l. vrijere
ligging vau zya hotel.
W10 het onderste uit de kan wil heb
ben krijgt het deksel op den neus.
den eersten keer genoegen genomen niet
VELSENAAR.
BOND VAN NEOERLANDSCHE
TOONEELSCHRMVERS.
Op een tc Deü Haag gehouden ver
gadering is de Bond van Nederland-
sche Tooneelschrijvers geconstitueerd.
Hjj zal als werkende leden de tooneel
schrijvers vereenigon en als mede
werkende leden allen die op e&nigerlei
andere wijze tot tooneel in artistiek
verband 6taan.
Bi) acclamatie werd uit de toetre
dende leden (pl. ro. een twintigtal)
een bestuur gevormd. Bernard Canter,
voorzitter, August Heyling secretaris-
pennigmee-ter en drie commissieleden
de hoeren Maurits Wagenvoort (viee-
voorz.), H. dc Boer en F. Duprez.
EEN BEZOE'k ^AN HET GRAF VAN
TOET-AriXH-AMEN.
Ia De Telegraaf wordt een begin ge
maakt met de publicatie van reisbrieven
van prof. H. Th. Obbink, uit Utrecht,
die een reis langs den Nïj-1 heeft ge-
gemaakt. Prof. Obbink verhaalt van
zijn bezoek aan het veel besproken g-rsö
van Toet-Ankh-Amen. Wij ontleenen er
het volgende aan, wat aangaat de sar
cofaag.
Hij was, toen wij hem zagen, en nu
nog, ongeopend, zoodat het nog niet ge
heel zeker is, of de mummie van den ko-
g nog aanwezig is: Wel schijnt het nu
reeds vast te slaan, dat het verschillen
de in elkaar gezette asreofagen zijn. Dc
buitenste, voor ons alleen zichtbaar, is
van hout, geheel met bladgoud en
faience ingelegd. De sarcofaag is, naar
schatting, 2Yi meter hoog en 3 meter
lang. Door de eigenaardige lijnen-tce-
keninges -overlangs is waarschijnlijk het
gerucht ontstaan als zouden drie sar
cofagen zijn gevonden. Inderdaad kan
het gevaarte op het eerste gezicht doen
denken aan drie op elkaar gezette sar
cofagen. De zijwand is in zes over do
geheele lengte loopende vakke-n ver
deeld, ieder met eigen versieringen. Op
een del- bovenste vakken is heel duide
lijk de naam Toet-Ankh-Amen (in
goud) te lezen en daaronder (over do
geheele lengte) de z.g.n. „pr-otpkol", d.i.
de gezamenlijke koningstitels '(even-
ens in'goud). Daaronder een vak (ook
■ver de geheele lengte) waarin telkens
wee gouden d e d-teekens en twee s a-
eekens, terwijl de tuschenruimten zijn
opgevuld met blauw-groen faience,
welke klcuren-combinatie een schitte
rend effect maakt. In het naa: beneden
-Igende vaak weer de d e d- eu de s a-
teekens, benevens he.t dubbele u z a-oog,
(Het ded-tecken is het teelten van duur,
kracht, stabiliteit; het s a-teeken werkt
als beschermend amulet, het u z a-oog
'3 het magisch symbool van leven).
Her geheel maakt een geweldigen in
druk van pracht en schoonheid.
MevrbuW Elsther -De Boeir"Van
•Rijk; speelt thans'ih het Rozen-Thea
ter te *Amsterdamïemand van de
,'iel. hééft haar gesproken, o.a. over
iuihr aanstaand vijftig-jarig itibi-
leu'm,
1f. Er is sprake van geweest, dfeit Her-
mén Heiierrnans eén stuk zou
schrijven voor haar feest, doch zij
•heeft er nog niets naders van. ge
hoord. En liefst zou zij optreden in.
een nieuw stuk. ,„Als ze ,,Op Hoop
vair Zegeneen'paar jaar hadden
latou rusten, zou ik zeggen-: fiat,
maar ■nu.!..-.'. En dan zou ik vooral
zoo graag aan het publiek willen
'toonen, 'dat ik werkelijk niet voor
niiin eigen genoegen de- laatste jaren
aldoor dezelfde rollen heb gespeeld,
•zoodot de menschen gingen denken,
dat ik niets nieuws meer leeren.
kan".
Mevrouw De Roer-Van Rijk. voelt
zich niet bijster op haar plaats in
haar tegenwoordige omgeving. Al
zijn ..de mensehen" er ook heel goed
voor haar. Zij heeft het engagement
bij Heijermans 't vorig jaar niet wil
len hernieuwen, omdat haar geen
waarborgen konden worden gegeven
dat zij betci- werk zou krijgen dan dc
laatste jaren.
..De risico van de tegenwoordige
wiize van exploitatie zou ik graag
hebben aanvaard als daar tegenover
maar de zekerheid stond, dat ik se
rieus wenk te doen kreeg. En een van
de redenen waa-ro-m ik naar het
Rozen-Theater ben overgegaan is,
dat ik dan tenminste weer geregeld
te Amsterdam kon spelen en niet in
de provincie werd ..weggestopt". Ik
heb nooit om een ander engagement
gevraagd. En ik ben te oud gewor
den om dat. nu nog te veranderen.
Aan „Het Schouwtooneel", waaraan
ik drie jaar geleden voor één seizoen
was verbonden, kreeg ik bijna niets
te spelen. Jlc zou dólgraag bij een
goed gezelschap werken, op voor
waarde, dat ik rollen kriig waar wat
in zit kleine rolletjes desnoods,
maar er moet iets van tc maken
zijn."
Graag aan een eerste-rangs-gezel-
sohan. doch nic-* om er te worden
1 „opgeborgen". Desnoods gaat zij
„on eigen gelegenheid" jubelem
,Een tijd om te planten en een tijd
011" het geplante uit te roeien".
Hij keek weer naar het plaiond en
legde de toppen van zijl vingers te
gen elkaar. 4
En een tija om te dooden voeg
de'hij er kalm bij. Zijn woorden stier
ven zachtjes weg in do stille kamer.
„Ik heb vaak aan die woerden ge
dacht", vervolgde hij. „Menigen
avond heb ik zo bij mij zelf her
haald, onder de sterren en onder een
dak en soms heb ik gebeden, Jason.
O Ja, we bidden allemaal wel eens.
Soms heb ik gebeden, dal die tijd ko
men mocht."
De kleur was uit het gezicht van
mijn oom verdwenen, en Lew ton zat
stijf rechtop in zijn stoel cn wendde
zijn oogen niet af van de slanke ge
stalte voor hein.
„En nu", zei mijn vader, op een
toon die bijna vroom klonk, „nu is
die lijd gekomen cn ik dank den he
mel er voor."
„Mijn God!" zei Lavvton bijna
fluisterend. „B-.-n je van plan om ons
te vermoorden?"
Mijn vader bleef nog doodstil staan,
maar toen hij weer sprak, had zijn
stem dezelfde vriendelijke, beleefde
klank als vroeger.
„Wat een woord om onder fatsoen
lijke menschen te gebruiken!" riep hij
eenigszins verwijtend uit. „Vermoor
den? Natuurlijk niet, Lawton. Ik wou
j'e alleen voorstellen om een spel te
spelen. Dat is allee. een aardig spel
opwindend. Slechts een van ons
zal moeten sterven. Neem de papieren
I van de groote tafel af, NecL Gooi ze
maar op den grond"
XVIL
Van alle menschen in de kamer was
mijn vader de eenige die zijn zelfbe-
heersohlng behouden had. Mijn oom
zag bleek en het angstzweet stond op
zijn wangen en Lawton zag er zoo
gebogen en gerimpeld uit alsof hij op
eens tien jaar ouder was geworden.
„Brutus", zei mijn vader. „Leg de
pistolen op tafel, die ik je gegeven
I heb, toen we aan land kwamen. Naast
elkaar. Brutus. liet zilveren beslag
komt goed uit op het donkere maho-
I niehout. Vind je ook niet Jjson? „En
nü een pak kaarten. Brutus. van de
boekenplank. Het zal een aardig spel
worden, Lawton. aardiger dan je ooit
gespoeld hebt".
„Goede hemol! Wat ga je doen.
Shelton?" stotterde Lawton en hij
streek met een bevende hand longs
zijn voorhoofd.
„Begint liet je te interesseeren?"
vroeg mijn vader. „Dat dacht ik wel,
Lawton, en ga nu staan, en luister!
En jij ook, Jason. Sta op, hond! Sta
op! De aarde draalt nog altijd. Ben
je ziek?"
En mijn oom scheen inderdaad niet
in staat te zijn om zich te bewegen.
Misschien blijf je liever zitten", zei
mijn vader beleefd. „Ik heb wel men
schen gekend, die vinden dat ze vas
ter kunnen schieten over een tafel
heen al6 ze in een stoel zitten. Goed
opletten, dan zal ik het spel uitleg
gen. Op deze tafel liggen drie pisto
len. Een van dc drie is geladen. De
vraag is nu maar welk? Ze zijn alle
maal door denzelfden man gemaakt-
En toch is een er van anders dan de
anderen. Welk het is zullen we ovot
een paar minuten weten. Schud do
kaarten. Lawton. Jason en jij moeten
trekken. De laagste kaait kiest het
eerst een pis too! en ma,g het eerst
schieten en dan de volgende. Ik zal
het laatste pistool nemen én we zul
len bij' de tafel gaan staan, jij en Ja
son waar je nu bent, en ik aan de
zen kant. Brutus, geef meneer Law
ton de kaarten".
Mijn vader glimlachte en boog. Te
oordeelen naar zijn manier van doen,
zou hij het een oj andere pretje heb
ben kunnen vooretellen, een aardig
spelletjo dat onder groote hilariteit
zou afloopen. Nog steeds glimlachend
keek hij van den een naar den ander
en toen naar Mademoiselle en naar
mij, alsof hij onze goedkeuring ver-'
wachtte. Zelfs met zijn verbonden arm
en natte kleoren had hij nog een za
kere waardigheid en gratie.
„Men moet altijd vertrouwen op zijn
geluk, Ilenry", zei hij 4
Mijn oom boog zich voorover en
veegde mat zijn hand langs zijn lip
pen; zijn oogen stonden dof en sta
rend.
„En al-s jij het pistool krijgt?" vroeg
hij met heescho stem.
„Dan", antwoordde mijp vader,
„zullen voor jou allo moeilijkheden
achter den rug zijn, Jason. Wees er
van overtuigd dat ik daar voor zal
zorgen. En dan als dat klaar is, zal
Brutus nog twee andere pistolen bren
gen en dan zullen Lawton en ik weer
trekken".
Lawton greep onzeker naar d'e kaar
ten.
„Mogen wij het eerst trekken?"
vroeg hij.
„Do gastheer komt natuuxlijji het
laatst aan de beurt", zei mijn vader.
„Men moet altijd beleefd zün."
„Je bent gek", zei Lawton ruw.
„Kom She.ton, ga mee naar buiten,
dan zulleu we het op het grasveld
uitvechten".
„E11 ik zou jo ongetwijfeld dood
schieten", zei mijn vader. „Breng me
niot. in verzoeking, Lavvton!"
„Ik zeg je dat je gek bent", zei
Lavvton.
„Dat. is vandaag al moer tqgen mc
gezegd", zei mijn vader. „En toch ben
ik er nog niet van overtuigd. Ik heb
mij vaak deze scène voorgesteld, Law
ton. Er ontbreekt maar één ding aan.
Zeg me nu nog eens of ik gek bon".
Mijn vader greep naar ziju hals en
scheen daar iets te zoeken. Toen hij
zijn hand weg haalde schitterde er
iets tusschen zijn vingers. Zwijgend
liet hij zijn gesloten -vuist o-p 'tafel
rusten, opende de hand en daar
lag hot gouden medaillon dat ik des-
morgens ontdekt had. Hij drukte op
den veer en het deksel vloog er af.
Lavvton boog zich voorover, keek naar
het portret dat er in zat en ging toen
weer rechtop staan. Hij zag erg bleek.
„Welnu, Lavvton", zei mijn vader
ernstig. „Wat is het nu krankzin
nigheid of een beroep op rechtvaar
digheid en vergelding? Wat denk je,
Lavvton als haar portret op tafel
ligt wie zal dan de gelukkige man
zijn die het geladen pistool trekt? We
zullen het daar laten liggen, dan kun
nen we er nog naar kijken voor we
schieten. Ik heb vaak gedacht dat zij
dat goe-d zou vinden. En nu hij
knikte weer, en glimlachte, „nu wil
je toch zeker wel doen wat ik vraag.
Schud de kaarten, Lawton. en laten
we door gaan met ons spel".
Lavvton beet op zijn onderlip, pakte
aarzelend de kaarten op en gooide ze
toen in het vuur.
„Kom, kom. Lavvton", zei mijn va
der streng. „Waar zijn je manieren
gebleven? Je bent toch zeker niet
bang, bang voor een portret, Law
ton?"
„Neen", zei Lawton, „ik ben niet
bang".
„Aha!" zei mijn vader. „Ik dacht
wel dat ik je beter kendie. Een ander
spel kaarten voor meneer Lawton,
Brutus. Laten we hopen, Lawton, dat
dezo je beter aanstaan".
„Je begrijpt mij verkeerd", zei Law
ton kalm. „Ik speel niet mee."
„Speel je niet mee?" riep mijn va
der verbaasd uit.
Langzaam schudde Lawton het
hoofd.
„Je bent te edelmoedig, Shelton",
zei hij. „Als je me hier op deze plek
doodschoot, zou je mij al.een maar
mijn verdiende loon geven. Als ik in
jouw plaats was geweest en jij in de
mijne, zouden zoowel jij en Jason
dood zijn geweest, tien seconden nadat
ik bmneu eekomen was".
„Doe niet zoo dwaas, Lavvton", riep
mijn vader uit, terwijl hij zijn hand
ophief. „Denk eens na over wat je
zegt!"
„Ik heb er over nagedacht", zei hij.
„Het is afgeloopen, Shelton. Ik vveot
heel goed wanneer lk verloren heb.
Wij hebben het papier niet, Jason, cn
je herinnert je wel wat ik gezegd
heb. Als jij er niet in slaagde liet
in handen te krijgen, zou ik de licele
geschiedenis vertellen, en bij den he
mel, dat zal ik nu doen. Morgenoch
tend zal iedereen hier in do stad het
weten. Ik zei je dat ik er niets meer
mee te maken wilde hebben en dat
meen ik, Jason.
(Wordt vervolgd.J
