OM ONS HEEN
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 12 APRIL 1923
TWEEDE BLAD
No. 3171
Verloren in de Sahara.
Indertijd is in korte woorden de ge
schiedenis verteld van den Franschen
goneraa.1 Laperrhie, die met twee an
dere Franschc militairen, Vaslin en
leeraard, in de Sahara verdwaald
raakte mei een vliegtuig; bij het lan
den hadden de drie mannen geen
bc.nzine meer, waardoor zij, midden
in de Sahara, niet weer konden op
stijgen en moesten afwachten, of
men hen tc hulp zou komen. Tot over
maat van ramp raakte het vliegtuig
bij de daling in een rukwind, waar
door het geheel over den kop sloeg
en met een slag op den grond neer
kwam.
Generaal Laperrine brak daarbij
zijn schouderblad en eenige ribben,
terwijl hij ook inwendig ernstig ge
kneusd was. Het drietal, dat in gezel
schap van een andere machine, onder
leiding van majoor Vuillemin van
Tamamasset in één vlucht naar Tim-
huctoo had willen vliegen, gaf draad
loos seinen aan het andere vliegtuig,
maar zag tot zijn schrik, dat dit uit
het oog verdwenen was.
Zij waren dus alleen in deze water-
ïooze woestijn, die zoover het oog
reikte, bestond uit los zand, zonder
een spoor van een boom of anderen
plantengroei en alleen nu en dan
werd afgebroken door la ga heuvels
van hetzelfde zand. Hadden zij niet
een kleinen voorraad water gehad,
evenwel niet meer dan vijf gallons,
met wat geconserveerd vleeech en be
schuit, alles meegenomen in geval
van tegenspoed, dan zouden-
spoedig gestorven zijn. Want niemand
kan in deze troosteloozo zaadwoestijn
ook maar een paar dagen zonder wa
ter leven.
De hitte was, toen zij neerkwamen,
verschrikkelijk, maar zou nóg erger
worden. Ik keek toevallig, vertelt Vas-
liii, naar den thermometer. Het was
loen precies middag, hij wees 113 gra
den Fahrenheit aan. Wie bedenkt, dat
een temperatuur van 90 graden in
een gematigd klimaat een buitenge
woon heete dag be toekent, kan zich
voorstellen, hoe de drie mannen zich
voelden bij 113 graden. Hun eenige
beschutting was de omgeslagen vleu
gel van het vliegtuig, waaronder zij
allen schaduw zochten.
Generaal Laperrine leed veel pijn,
maar verborg dat zooveel mogelijk
voor do beide anderen; cok toonde
hij geen angst over hun toestand en
daar hij de woestijn goed kon de, re
gelden zij hun stemming naar <le
zijne. „Mannén", zei hij, „laat on9
iets trachten te eten en dan rusten
tot morgen, om te beraadslagen wat
wij doen zullen." Zij aten dus een
paar sneden gnzcllenvleesch, aten
daar wat brood bij en spoelden het
kelijkheid", schrijft Vaslin, „waren
wij zeker honderd vijftig of twee
honderd mijlen loiuctreeks zio £t 320
kilometer) daarvan verwijderd. De
waarheid was, dat de generaal niet
staat was, mei zc-aerheid te bepa-
waar wij ons bevonden. Hadden
wij dat toen begrepen, dan zouden
wij natuurlijk niet getracht hebben,
die punten ie bereiken".
Dat alles begrepen deze schipbreu
kelingen van de woestijn eerst later.
Hoopvol gaan z:j op weg, maar be
grijpen al spoedig welk een zware
taak zij hebben aanvaard. „Het was
precies", verhaalt Vaslin, „alsof wij
liepen in het mulle zand aan de zee
kust, diep zakten onze voeten er in en
daarbij droegrn wij nog ons water cn
een zware vracht v an andere dingen.
Al spoedig waren Bernard en ik uitge
put en voor den generaal, met zijn ge
broken ribben en schouderblad moet
iedere stap een ware marteling zijn
geweest".
Zoo zwoegen zij door het losse zand.
Soms zoeken ztj droog gras bij elkaar
en steken dat in brand, om de aan
dacht te freaken van andere levende
wezens; dan weer lossen zij schoten
als even zoovele noodsignalen. Het
baat niet. itulp blijft uit. Den twee
den dag zijn hun schouders geschaafd
door de riemen van de bagage. Van
tijd tot tijd blijft de generaal staan en
zoekt met zijn kijker den horizon af
vergeefs, er is niets te zien, dan
de vlakke, troostelooze zandzee zon
der struik of boom of levend wezen.
Vóór het vallen van den avond be
reiken zij een hoogte, hopen van daar
af de bergen van den Adrar te zien:
helaas, er is niets dan een eindelooze
reeks zandheuvels, naar schatting wel
twintig mijlen diep.
Alle hoop verdwijn!, om in deze
richting tot het doel te komen, de
moed zakt hun in de schoenen. Op
nieuw raadpleegt de generaal zijn
kaart, wanneer nij weer opziet, begrij
pen de .twee anderen, dat het hem
niet gelukt is, de plaats té bepalen
waar zij zijn. Hij kan maar één ad
vies geven; ter ruste te gaan en daar
na zoo spoedig mogelijk terug té kee-
ren naar het verongelukte vliegtuig,
vóórdat de meegenomen provisie van
water za. zijn opgeraakt.
Op dezen droevigen terugtocht "is
het duidelijk, dat den gewonden gene
raal de krachten ontzinken. Vast
voedsel kan hij niet meer verdragen.
Zijn metgezellen geven hein wat ca
cao en gecondenseerde melk. Hij kan
nauwelijks zonder hulp staan en wag
gelt jnc-l de grootste moeite voort,
ieder half uur langen tijd ruftend.
Als zij nog maar driehonderd meters
van hun punt van vertrek verwijderd
V tlli 11UII II.lil. >1111 VCllIUR Vtl lllltiu
raar lenden me een ereimg n-aler. 12ij zij„'zlj„ |iracl,ten
Evenwel waren allen door den val fe -- -
put; hij moet, half door Bernard ge-
stuf en tc verschrikt te kunnen dtagen de bMchuttinu van hel vlieg,
slapen en eerst in den avond, toen tiiïg" bereiken.
het wat koeler was geworden, lukteZo0 eindigt de vruchtelooze vier-
herti hun onl nu én dan de oogen tedaagsche tocht, door het zand. Met
sluiten. I een deken beschermen zij den gene-
Voordat do dag aanbrak waren zij|raai tegen het felst van de hitte, gaan
alle <Ine dan ook weer wakker. De naast hem zitten om hem gezelschap
generaal raadpleegde zijn kaart cn|te houden. Bij de geringste beweging
verklaarde, dat zij, te voet naar het lijdt hij nu zware pijnen,
noordwesten gaande, in drie dagen de Dit is hun vijfde dag in de woes-
Adrar hergen of het plaatsje Tin tijn. De dagen gaan voorbij in hulpe-
Zouaten moesten bereiken; „in wcr-loos, eindeloos wachten. In een nacht
droomt Vaslin, dat zij gered zijn
als hij 's morgens bij het ontwaken
weer tot het besef van den werkelij-
ken toestand komt, schreeuwt hij het
uit van teleurstelling. De tweo jonge
mannen maken in oogenblikken van
wanhoop hun testament en schrijven
aan hun nabestaanden; dan weer be
sluiten zij te strijden tegen het gevaar,
zoolang zij nog krachten hébben. Op
den vijftienden dag besluiten zij, te
trachten Tin Zouaten te bereiken,
waarvan zij nu denken, dat zij 75 mij
len verwijderd zijn.
Maar zii zijn beiden zwak en uilge-
mit. Toch raken zii. elkander steu
nende een eind on weg. Plo'eoling
zinkt Bernard in elkaar. Hii lean niet
meor. Zii besluiten weer terug te koe
ren naar het vliegtuig, komen daar na
onbeschrijfelijke inspanning aan _e\n
vinden generaal Laperrine In een :>o-
peloozen toestand. I-Iij heeft zelfs de
kracht niet meer, om de har.d ui'- to
strekken naar het water-rantsoen,
dat zii toch vóór hun vertrek onder
ziin toreik hadden eeplaatst. Het is
duidelijk, dat hij sterven gaat. Maar
zii ziin niet de ee.nigen, die dat begrij
pen. Boven him hoofden vliegen
zwijgende gieren geduldig wachtende
cd hun prooi. De generaal kan niets
meor eten of drinken, zelfs het spre
ken valt hem zwaar. Zijn laatste
woorden zijn een zelfbeschuldiging.
„Mes en fa rits, dc menschen denken,
dat ik de Sahara ken niemand kent
de woes ijn het is mijn schuld, dat
jelui hiertoe gekomen zij:tienmaal
heb ik de woestijn doorkruist, dezen
keer zal ik er in blijven."
Zii denken, dat het nog een paar
dagen duren kan. maar het einde is
nabij. Eenmaal vraagt hii om drin
ken. dan hooren zij geen geluid
meor. En wanneer zij naar hem gaan
zien is hii niet meer, heengegaan zon
der een zucht te slaken.
Zii begraven hun generaal en leg
gen een reservewiel van het vliegtuig
en ziin met goud gc'oorduurdc pet bo
ven op liet grafheuveltje. Nu is er nog
maar voedsel en water over voor zes
«lagen, berekend naar tot het uiterste
beperkte porties. In liun wanhoop
trachten zii zelfmoord te plegen. Ze
zijn zelfs daarvoor te zwak. Eindelijk
is de laatste dlroppel verbruikt, zij
kunnen niet meer staan, besluiten
ziich den volgenden dag het leven te
benemen, met hun laatste drie patro
nen
Dan Dlo'se'ing. op dien dag, die
hun laatste zijn zou, hocn-t Vaslin -et
brommende geluid, dat een kameel
maakt, in de verte. Onmiddellijk
krijgt hii de kracht om op te staan,
griipt een karabijn en schiet de drie
laa ste natronen af. Een oogenblik
later komen twee kameelen aandra
ven. Vaslin ioopt hun berijders lege-
moet. dan stort hii van uitputting
neer. Als hii de oogen weer opent,
houdt een Franscli officier hun de
wat erf Ie scli voor. Een tent wor'U op
gezet. nl'e maatregelen genomen om
hun dc krachten terug te geven, dooi
water. thee iriet veel suiker, soep. l>e
vreugde van him redding verhindert
hen te slapen, als eksters zitten zij
samen te babbelen.
De luitenant vertelt bun. dat b'i en
ziin mar.nen a'leen h:i toeval hier
langs gekomen z:jn. Maar nu is het
met hun lijder, o-edaan. Naar de be
woonde were' i keeren zii (en met wel
ke gewaarwordingen'» lerug. Nog één
maal zullen zii hun -v'Vgtuig tenig-
zien. wanneer zii het lijk van gene
raal Laperrine komen operaven....
Als bewijs van wnardeering voor
hun moid en volharding, schenkt de
Regeering bun korten tijd' later, het
Legioen van Eer.
J. C. P.
Van het politieke tour-
nooiveld.
Bogrootingsropliokon,
't Was vandaag rcpliekendag en daaruit
•alt voor den overzichtschrijver in den
regel weinig nieuws te putten, vooral
de Eerste Kamer, die zelf reeds een lier-
kuuwster van hetgeen in de Tweede is
kt, pleegt te zijn. Zoo trachtte de heer
i Lausehol nogmaals de regeering op
het pad der bescherming onzer indu
te brengen en 't klonk daarbij wel «enigs
zins paradoxaal, dot hij niettemin vrij-
handelaar wilde zijn en blijven. Zijn
wonseh is, dat de regecring do bcs'oegd-
hcid erlangt om beschermende rechten te
heffen.
Baron do Vos van Stcenwijk nam nog
nis den vrijzinnis-Uomooratischen pro
fessor Van Krabden onder handen en hij
3prak erkennend, wat te scherp jegens
's professor's partij :e zijn geweest daar
bij do hoop uit, dat de Amsterdamsche
universiteit den heer V3n Embden nog
eenmaal het geven van colleges in parte
mcutaire woordvoering zou opdragen.
Maar van 's heeren Van Embdcn's mo
om onze legeruitgaven op 30 milliocn
limitoeren, wil de heer du-Vos toch rui
liever niets weten. De Vrijheidsbond kreeg
ook nog even 'n Seitehieb van dezen par
lomentairen ridder: die bond voert een
dubbelzinnige politiek en dient zioh
althans volgens den heer de Vos ten on
rechte aan als bozuinigingspartij.
Toen was het woord weer aan den heer
Van Embden, die eraan herinnerde d:
in de 90-'er jaren zelfs de katholieke
partij een beperkte limiet voor het defen
siebudget had voorgesteld en dat de hee
ren Nolens, Kolkman en Van Basten Ba
tenburg daarvan mede-voorstellers waren.
De laatste zit toenmaals Tweede-Kamer
lid nog in onzen Senaat en nu vleit eicli
de heer Van Embden met de (ijdclo) hoop,
dat deze senator diens woord uit
jeugdjaren getrouw zal blijven door vóór
zijn motie te stemmen, op grond vni
iverweging, dat we met 30 millioen vol
strekt geen minderen waarborg voor onze
veiligheid hebben hij dacht hier bijv.
aan een offensief van Iucht-eskaders
dan met 70 millioen.
Do heer Idenburg stelde daartegenovi
de opmerking, dat van de 30 millioen die
■le heer Van Embden maximaal voor onf
leger over heeft, nog verreweg liet grootst»
deel voor civiele doeleinden, wachtgelden,
enz. noodig zou zijn. Ook hij zal
tuurlijk tegen de motie stemmen. En
der leverde ook deze spreker niets dan
herhalingen zijner in eerste instantie
kenbaar gemaakte desiderata.
Mr. Smeenge heeft nog eens aangedron
gen op uitbreiding der Staatsloterij en
•laarbij den minister van Financiën voor
oogen gehouden dat de geringe verkoop
der Staatsloten veeleer het gevolg is va
een niet tijdig begonnen uitbreiding d»
Staatsloterij dan van de concurrent ie va
Broekhuys cum suis, die mogelijk is gi
worden doordat de Staat den speellust i
-e enge 'banen heeft willen houden.
Na dupliek van de ministers ltu.vs e
de Geer is hoofdstuk I zonder stemming
De overige begroot In gshoofdstulcken
Vrijdag en op de dagen der volgende week
aan de beurt.
INTIMUS.
EEN BRIEF VOOE DEN EX-KEIZER.
Het volgend onwaarschijnlijk verhaal
leest men in de Tel.:
Woensdag vervoegd© zich aan het bu-
uu PiPeter Aertsstrast te Amsterdam een
dame, die mededeoling deed van het vol
gende geval:
Eenige dagen geleden bevoncKzij zich te
Berlijn op liet Potsdammer Bnhnhof, toon
plotseling «en net uitziend persoon op
haar tocstapte en haar aansprak. Hij ver
zocht haar, in Holland teruggekeerd zijn-
»cn brief te willen posten. Deze brief
leidde het adres van den ex keizer
Wilhelm te Doorn en was van «en zwaar
zegel voorzien. Hij was bang, dat, wan
neer de brief uit Duitsehland per post ge
zonden werd, men hem aan de grer.s *'-u
openen. De he-.n gaf de dame 2CCO mark
rn in Holland «en postzegel tc koopen.
De reizigster beloofde den brief te zul
len posten. In Amsterdam teruggekeerd
•begon zij het zaakje niet te vertrouwen on
rteldc het gebeurde op hot politiebureau
icr werd de br-ef aangenomen en opge-
nden naar den procureur-generaal van
Gerechtshof, baron Van der Feltz. Deze
deed het schrijven aan nir. -T. B. Kan.
secretarisgeneraal in Algcmeenen Dien:!
oekomen.
De brief is nog niet geopend.
Binnenland
GEARRESTEERD. De politie te
-Jen heeft, zoo meldt de N. R. Ct. gearres
teerd den inspecteur van een levensverze
keringsmaatschappij B., die verdacht
wordt van verduistering van f 4000,
nadeele van zijn maatschappij. Verdei
gebleken, dat hij eenige winkeliers te Lei
den voor een vrij belangrijk bedrag
goederen heeft opgelicht.
HET GEVAAR VAX DEN TROUWRING
- Dat het voor een arbeider gevaar kan
iploveren «en ring la dragen, leert het vol
gende geval, «lat de heer J. Sncyders «Ie
Vogel, ambtenaar bij den Gem. Geneesk.
ist te Rotterdam, verhaalt in het tijd
schrift Reddingwezen:
Toen een arbeider bezig was heipalen
aar ecu heistelling aan te voeren, pakte
do haak van den kettingstrép, na zijn sein
om den ketting op te halen, een ring,
dien hij aan den rechter ringvinger droeg
waardoor hij aan dien ring eenige meters
van den grond we ra gehesclier.
De ring brak en de man iel.
Hij had eenige huidwonden aan het
hoofd en een breuk van de linker knie
schijf, terwijl aan zijn ringvinger slechts
een klein huid wondje was waar te nemen.
Het lijkt mij, concludeert de lieer Sncy-
ders de Vogel, voor deze arbeiders wel ge
raden, zich bij hun bezigheden van hun
ringen te ontdoen.
STEMBUS-VAR IA.
Op een der stembureaus te Delft is
een stembiljet uit de bus gekomen
waarop geschreven stond Rom. .1111
10, „Daar is niemand rechtvaardig,
ook niet één!"
Een ander lieeft. zijn slembiljet on
geldig gemaakt door er op te schrij
ven. Spreuken 31 13. „Men deugdelij
ks huisvrouw zoekt wol en vlas cn
werkt me lust ham- handen, (gaat
niet stemmen!)
De oudste inwoenstfv van Bus-
sum. de wed. Ililhorsï, oud 90 jaar,
heeft nog zonder hulp haar stem
plicht vervuld. Do voorzitter van 't
stembureau, de burgemeester, ver-
Ta£t(ö haar met oen r-makeüjko
surprise.
Bij wijze van protest tegen het
verplichte stemmen, mankte in hec
stemlokaal fe Vogelenzang een kiezer
zich met 't door hem ontvangen stom
biljet uit de voelen. De voorzitter van
het stembureau had geen gelegenheid
het stembiljet terug te vorderen.
Te Loosduinen kwam «en vrouw
tje wier mnn é«nig«> maande» geladen
was gestorven,niet diens kiosk a art op
het stembureau'. Zii wilde in zijn
plaats stem nu n. ..Ik kan hi?r toch
grrgi kwaad mede. meneer", zei ze
deemoedig, „u weet d l m!jn man niet
kan komm.
CRAAF CZERNIN ZIEK.
Dc lezingen van graaf Czernin zullen
niet doorgaan in verband niet de plotse
linge ongesteldheid van den spreker.
Graaf Czernin. die in Hotel des Indcs tc
Den Haag vertoeft, heeft een vrij ernstige
griepaanval te doorstaan, welke hem
spreken vrijwel onmogelijk maakt.
linze LaeMoek
EEN SLIMMERD.
M e v r o u wMina. bcb je den
goudvisschen n'. verseh water ecgo-
ven. zooals ik ie gezegd had
Mina: Neen mevrouw, ze hebben
noe' lang niet al hot water, dat ze had
denopgedronken,}
OEFENING.
Dochter: Moeder, ik zou wel
willen dat u vader cons trachtte to
overreden, dat ik oen nieuwen mantel
noodig-heb. U hel* dtuujmeer routine
van dan lk
GOED GEANTWOORD.
M e v r o u w Maar luister nu toch
naar rede, man
Meneer: Hou iii dtau evcu je
mond. anders kan ik toch niet naar
rede luisteren
HET „NIEUWS VAN DEN DAC".
Men meldt uit Amsterdam aan de N.
R. Crt.
Naar wij vernemen, zal de hoofd
redacteur van bet „Nieuws van den
Dag". Dr. C'. Easton, iccds 17 dezer de
feitelijke leiding van deze courant neer
leggen. al blijft ziin naam staan aan het
hoofd van het blad, tot 30 Juni a.s„ den
datum tegen welken da oude vennoot
schap aan dc redacteuren ontslag heeft
gegeven. Dr. Easton gaat tot 30 Juni
met verlof.
De oorzaak hiervan schijnt tc zijn.
dat vanwege den nieuwen eigenaar, den
heer Holder:, van De Telegraaf, reeds nti
wordt ingegrepen ".n .i- rcdactioneelc lei
ding van het blad. zonder dat Dr. Eas
ton daarin als hoofdredacteur ge
kend is. t
Dr. Easton gaat zich metterwoon tc
Schevcningen. vestigen.
DE COMMISSARIS DER KONINCIN
IN UTRECHT.
liet Vecnendaaische Nieuwsblad be
vatte dezer «lagen het bericht, dat dc
Commissaris der Koningin ia Utrecht,
mr. dr. F. A. C. graaf van Lynden van
Sandenburg, binnenkort als zoodanig
zou aftreden, om ;c worden benoemd tot
vice-president van den Raad van State.
Het ütr. Übl. gemachtigd om dit be
richt. als zijnde absoluut onjuist, zoo
positief mogelijk tegen tc spreken. Van
ccn vertrek van graai Van Lynden uit
Utrecht is geen sprake.
WANTROUWEND. Men bericht
aan liet „N. v. li. Noorden":
De officier van 3ustitie te Gronin
gen had aan den 49-jarigen arbeider
de AL, te Boelenslaati, verlof ver
leend liet lijk van zijn zoon, gehuwd
en wonende te Tolbert, en aldaar op
Paascli-Manndag j.l. in een twist
door li. S. doodgestoken, uit het
academisch ziekenhuis naar Doelens-
laan tc vervoeren en te begraven.
Toen het lijk, waarop sectie werd
verricht, «Ion vader ter beschikking
werd getiteld, is uitdrukkelijk c-r bij
gezegdde kist niet té openen, noch
de zegels to verbreken of te beschadi
gt». De vader evenwel, verbrak bij
thuiskomst de zegels, opende de kist
en herkende zijn zoon. Deze hande
ling deed hij, omdat ze hom ook wel
een ander lijk of een hoop steenen ge
kist ter hand kenden stellen. Do po
litic kwnm zulks ter oore en was bij
de begrafenis aanwezig. Do verbro
ken gezegelde afsluiting werd in be
slag genomen en voor overtreding
van art. 199 van liét Wetboek van
Strafrecht door den chef-veldwachter
A. Schepel, te Surhuistcrvoon, proces
verbaal opgemaakt.
SARAH BERNARDT.
Reeds meermalen vonden wij in de
ze rubriek gelegenheid te wijzen op
het bij uitstek nuttige werk, dat de
statistici verrichten. Ook op dit ge
bied wordt echter overdreven en tal
van amateur-statistici compileeren de
vreemdste gegevens. I-Iet nieuwste is
die van het aantal storf-scènes, door
de betreurde actrice gespeeld. Zij
pleegde bijna 10.000 maal zelfmoord
door vergiftiging, zij sprong meer dan
7000 keer in de tooneel-scène (pardon,
ik bedoel Seine, de rivier); kreeg 5000
maal een kogel door het hoofd en 15000
keer een messteek in hot hart. Al deze
aanslagen waren doodelijk, geen en
kele koer miste de schurk zijn doel.
Wij kimmen meevoelen met den huis
vader, die, een dezer dagen 's avonds
laat zijn huis betredende, alles in
hopelooze wanorde vond. Eerst den
volgenden morgen ontdekte Ilij dat
inbrekers hiervoor verantwoordelijk
waren en niet de grooto schoonmaak.
De ItaJiaansche dichter en krijgs
held Gabrielc d'Annunzio hoeft ver
scheidene manuscripten van zijn on-
uitgegeven gedichten aan de Staats
archieven te Rome ten geschenke ge
geven. Dus hij koestert nog steeds oen
wrok legem de regeer in g.
DE SHAH VAN PERZIë.
Het is werkelijk in sommige opzich
ten een voordeel om in een Westersch
on niet een Oosterscli land te wonen.
Kortgeleden inviteerde de Shall van
Perzië een bekend dichter om naar
zijn paleis te kernen en zijn oordeel
tc zeggen over eenige gedichten, die
de vorst zelf gemaakt had. De dichter
verklaarde na lezing ronduit dat de
verzen niets beteekonden. De Shah
werd woedend, zond den dichter naar
de stallen en liet hem daar afranse
len.
Eenige dagen later liet hij den dich
ter echter opnieuw komen cn toonde
liem nieuwe verzen. Dc dichter las ze,
zei niets cm stond op om de kamer
te verlaten.
„Waar gaat u heem?" vroeg de
Shah.
„Naar de stallen!" was het lako-
nieke antwoord.
Toen toonde de vorst, dat hij be
grip van humor had en hij benoem
de den dichter in een of andere hof-
functie, maar het is niet bekond of
het was als hofdichter of hotnar.
VAN CLEMEN CE AU.
Clemenceau, de oude tijger, heeft
een zeer uitgesproken meening over
zijn politieke concurrenten. Over
Poincaré en Brian.1 liet hij zich als
volgt uit: Poincaré weet alles, maar
hij begrijpt niets. En Brituid weet
niets, maar begrijpt alles.
(Daily Sketch. Londen.)'
Die kippen van jou ziin ook niet
veel bijzonders. Zii lijken wel altijd
met hun handen in hun zakken ror.d
tc loooen t-n naar den grond te kij
ken.
WatDie kip daar - - heef: in
een dag drie eieren gelegd.
Een huis-, tuin- of keukenkip legde
drie eieren 111 een dag. AVat zeg jc
daarvan?
Dit herinnert ons aan een incident
uit den tijd dat Engeland en Frankrijk
het op buitcnlandsch politiek gebied
nog volkomen eens waren. Lloyd Geor
ge kreeg op een dag bezoek van Lou-
cheur, die hem vertelde, dat hij een
ontwerp gemaakt had voor een nieu
we regeling. Hij liet het nan Lloyd
George zien en vroeg: „Wat zal 'ik
ermee doen".
„Ik zou liet in de kachel gooien",
antwoordde de EngeJsche premier.
Welken raad l.oucheur zonder aar
zelen opvolgde.
Een van de talrijk© F.ngolsclum, die
tegenwoordig boeken uitgeven gevuld
met memoires on anecdote.», vertelt
een incident van voor den oorlog, dat
den Duitschen ex-keizer en zijn gevolg
buitengewoon verbaasde. Tijdens eem
diner gedurende een bezoek van den
ex-keizer aan Londen, werd hot Duit-
sche volkslied door alle aanwezigen
staande aangehoord. Bij het daarop
volgende Engelsche volkslied stonden
alle Duitschérs, maar de EngeOsche
zee-officoren bleven allen zitttn. De
verklaring kwant later. Tijdens dc
regeering van Koning Willem IV van
Engeland, vaardigde deze vorst een
order uit, dat bij het spelen van het
volkslied in sijn bijzijn alle zeeofficie
ren moesten Tl ij ven zitten, omdat hij
wel wist, dat zij evenmin als hij zelf
in staat waren, wanneer het diner
eenigszins gevorderd was. 0111 rechtop
te staan. En de conservatieve Engei-
schen houden ook dit oude gebruik in
STIJFSEL.
Er kan weinig twijfel bestaan, dat
de stijfsel "oorspronkelijk is uitgevon
den door ecqi ijdcle vrouw, die haar
medeménschen wilde hinderen. Nie
mand anders zou op de gedachte ge
komen zijn den eenvoudig gekleeden
man van vroeger eeuwen op te sche
pen met de enorme halskragen, die
toen in do mode kwamen.
De geschiedenis maakt melding van
liet feit, dat de gewoonte om goed te
stijven mode werd gedurende de zes
tiende eeuw en uitgevonden was door
een Spaansclie dame in de eeuw daar
voor, toen zij het venschol ijk vond
eon onregelmatigheid in haar hals te
bedekken door een stijven kraag.
In Engeland werd, volgens een ge-
Sv'hk'dschrijvcr in het begin der 16e
eeuw een vrouw berucht door dc uit
vinding van een recept voor gele stijf
sel. Later went zij wegens een „ande
re misdaad" zooals het woordelijk, in
dit geschiedboek staat, opgehangen.
In later dagen werd stijfsel gemaakt
in tal van kleuren, zooals wit, geel,
rood, b'.auw of purper.
RICHARD WAGNER EN HET
GETAL 13.
Dertien is het ongeluksgetal. Het
wordt sinds eeuwen als zoodanig be
schouwd en af en toe kotnen merk
waardige gegevens aan het licht van
perscnen, wier leven geheel door dit
ongeinksgttal schijnt te zijn be-
heerscht. Het sterkste en tevens "be-1
roeniilste voorl e?l«i daarvan is wei Ri-[
chard Wagner, de grooto Duitsche
componist.
Wagner aanschouwde hel. levens
licht in 1813 en stierf op J3 Februari
Zijn „Festspielliaus" ie Bayrenth
werd op 13 Augustus goopond. Ilij
schroef alles bij elkaar 13 opera's. Zijn
naam bestaat uit 13 letters en de af
zonderlijke cijfers van zijn geboorte
jaar geven na optelling 1 plus S plus
1 plus 3 ook weer 13. Hij besloot zijn
carrière in de muziek te zoeken bij
een opvoering van den Freischütz op
13 October. Het beruchte fiasco van
Tannliauser (13 April 1844 voltooid)
tc Parijs vond plaats op 13 Maart
1861. 13 Mei d.a.v. werd het in eere
hersteld. Wagner trad voor het eerst
als kapelmeester op te Riga op 13
September 1837. Hij bleef 13 jaar bui
ten Duitsehland, zijn laatste dag in
Bayrenth viel op 13 September, Lïszt
bezocht hem voor de laatste maal op
13 Januari 18S3 en Wagner stierf op
13 Februari in het dertiende jaar
van het beslaan van iiet Duitsche
rijk. En toch was Wagner niet het
type van een ongelukkig mcnsck.
SNELHEID EN GELUID.
De vele vernuftige uitvindingen van
de laatste jaren hebben ertoe geleid,
dat een algemoene belangstelling is
ontstaan voor zulke zaken als de
snelheid van licht en van gdluid voor
©thertrillingen en geluidsgolven.
Vandaar, dat wij op rïït terrein ons
ook aa.n een R:e:nc b.jdrage wag©:..
Het geluid heelt een zekere snel
heid, een zeer greote snelheid zelfs,
maar dat deze niet onbegrensd is,
kunnen wij gemakkelijk constateeren,
wanneer wij bijv. op oen paar hon
derd meter afstand naar iemand kij
ken die met een hamer op een spij
ker slaat. Wij zien den hamer neer
komen, maar hooren niet op hetzelfdeI
oogenblik het geluid van den slag,
dit komt na oen zeer korte weliswaar,
maar toch duidelijk waarneembare
pauze.
Hierop doorbordurende kunnen wij
ons indenken in een spoorwagen tc
zilton, die door zulk oen ontzagge
lijke locomotief wordt getrokken, dat
hij een snelheid van 1250 K.M. por
uur bereikt. Boven op het dak vam
den wagon staat een hoornblazer, die
met alle kracht van een paar solda-
tenlongon met de richting van den
trein meeblaast. Hoe hard hij echter
ook blaast, wij hooren geen geluid on
hij zelf evenmin. Wij hooren ook niet
het bekende geratel van do spoorwie-
len op de rails. Al deze geluiden be
reiken ons niet, want wij hebben met
onzen wagon een grootcre snelheid
dan hot geluid, dat ons dus niet. in
halen ka».
Nu vliegen wij met onverminderde
snelheid langs een station. De men
schen op dit station hooren hot go-
luid wol, maar de trompetmelodie is
verwrongen en dc tonen verlogen zich
naarmate de trein zich verder van h«
station verwijdert.
Wan.no.-r «Ie trein nu zijn vaart
mindert tol beneden I20O K.M. per
uur. is liet geluid weer sneller «lnn
wij cn het haait ons jn. Het gevolg is
dat wij nu het geheelc reeds gespeelde
lied
hoor
krijgen, maar... in
omgekeerd.-' volgorde. Dc laatste toon
is .ïi.-iimii'üjk nog het dichtste bij on
komt dus im het torst.
Jammer dat or nog geen locomotie
ven bestaan, die ons in staat stellen
deze proef oens te nemen. Afaar wat
niet is. kan komen in deze tijden van
lltcden.
Duizor
VKRYBLENDE VI'.3
•KX.
in
ecu grcotcit occnanstoomcr. Do dictator op
zijn schip lieeft ia do oogen v.vn volcn
een buitengewoon benijdenswaardige po
sitie. Er zijn eolitor ook schaduwzijden
aan zijn betrekking verbonden cn do ka-
pitein v.m oen der grootste passagiers-
schoren beeft ccns «en lijstje gemaakt
tijd maar weer «tcor passagiers opnieuw
gesteld wordan.
Dit zijn ze:
Hebt n wel ccn; schipbreuk gchxlcnt
Hoeveel keor bont u do oceaan al over
zij t
Welke fooien moet ik aan boord geven
cn aan Vlèti
Waai om zijn ze toch nltijd bitsig liet
«chip to verven t
Mag ik eens bij u op do brug kotnen f
Herinnert u sich mijn neof die in 1920
