Aan de kust van Azuur
Rubriek voor onze Jeugd
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG IB APRIL 1933 TWEEDE BLAD
V.
DE TUIN VAN THOMAS
HANBURY.
Er zijn menschen, die den rijkdom
steeds me", wrok en afgunst aanzien.
Nu is het hitter, iemand voor ver
maak van het oogenblik geld te zien
weggooien. terwijl hii er zooveel mee
kon doen. dat tallooze menschen nog
iets meer zou gegeven hebben dan wat
kortstondig vermaak. Maar lie: zijn
niet slechts rijken, die doe'loos geld
uitgeven en vele rijke nienschen doen
liet in het geheel niet. Ik ben altijd
d-nkbasr geweest, dat er vermogende
menschen waren. Gesteld, dat u en ik
en alle niet overmatig met geld geze-
genden eens de groote verpiogens te
deel en kregen. We werden dan elk
een naar honderd gulden rijker, gaven
zo uit aan kleine weelde die we ons
na eenige jaren nauweJijks herinner
den en niemand was er iets heter van
geworden.
Ivtaar was het vermogen in de vroe
gere handen geinleven, dan was er ten
minste een kans geweest. Het had
een der negen en negentig eigenaars
kunnen treffen, voor wie uiterlijke
pronkauto's en kloei-on, liet voor
naamste is. Maar ook de honderdste
man. die er goede werken mee deed.
Eji wc waren een museum, een sclioo-
11e stichting, een mooi landgoed rij
ker. of kunst en wetensahap hadden
hooger vlucht kunnen nemen. Wie
voor zijn brood hard werken moet,
heeft meestal den drang naar schoone
daden, uit de dagen van een kwartje
zakgeld en weinig om handen, van
zich afgezet en is „verst andio-er" ge
worden. We hebben daarom reden,
dankbaar te ?iin. dat enkelen door hun
omstandigheden hun idealen konden
behouden en verwezenlijken. Ze leven
de poëzie van het leven die wij ver
gaten.
Sir Thomas Hanburv had een groot
vermagen en een edeflen zin. De heele
omgeving van dc woonplaats, die hij
zich koos. is vol van ziin goede wer
ken. Hij bouwde scholen, een klein
museum voor de praehistonsche
vondsten in die streken en talrijke
aardige fonteintjes langs den weg,
waar de inwoners water komen ha
len! en wasschen. Maar het schoon e
van zdm werken is zijn luiin. De na
tuur hielp hem, want de ligging van
dien tuin. de Mor tol a genoemd, is
buitengewoon. De kustweg naar Ge
nua, die biina overal dicht langs z;ee
loont zwenkt tusschen Menton 'en
Vintimi'glia plotseling af langs de
wand van een diepe, naar het strand
afloopeaide ravijn en het duurt even,
voor hii weer uitzicht geeft op de zee.
Die ravijn en de helling even verder
vormen de Mortola. Tweemaal per
week worden haar poorten voor
bezoekers opengezet me: onbeperkte
gastvrijheid, met een vertrouwen in
de wellevendheid der vreemdelingen,
dat iemand wol treffen moet. Geen
spiedende parkwachters, geen bordjes
met dreigementen of dringende ver
zoeken. geen. „gereserveerd terrein"
om het huis van den eigenaar. Ook
voor de bezoekers een eervolle getui
genis. Beter, om niet tc tobben„zou
het in Holland ookmaar te
genieten van de mooie gave, die op
zoo edele wijze wordt aangeboden.
De Mortola is geen terrein voor hart
lijders, want de heele tuin is helling.
Die hellingen vangen óe zon op en
liggen beschut tegen den ijzigen berg
wind uit het Noorden, de gevreesde
iniseraldaardoor kunnen er planten
groeien wier eigenlijke woonplaats
tusschen de keerkringen ligt. Wij
zien thuis cactussen in miniatuur-
kasjes meer in het leven blijven clan
opgroeien. Maar hier zijn 7-: in den
vollen grond opgeschoten lot twee
maal manshoogte en hoogor.
En zoo fleuren er duizende plan
ten en boomen u.. alio warmere stre
ken van de wereld. Zonder overdrij
ving duizende, want het aantal soor
ten is volgens officieele medededee-
ling ongeveer zesduizend, zonder dat
daarbij nog de variëteiten ziin meege
rekend". De tiid van een menschenle-
ven heeft het gekast, dit alles te ver
zamelen. Veel is door ruiling verkre
gen, want de eigenaar was steeds gul
met zaden eu planten en kreeg dan
van plantentuinen en particulieren
talloos waren de bloemenliefhebbers,
waarmee hij briefwisseling hield
in rui! toeges uurd, wat hem nog
ontbrak.
Bijna alle gewassen zijn vreemd
en nieuw voor ons. want ze komen
van onder een warnier hemel dan de
onze. Toch zou het een onrecht zijn,
alleen op de planten ie letten. Daar
voor is de tuin zelf te schoon, prij
kend met al de gratie, die de l.aliaan-
sche tuinarchitectuur een park ver
mag te geven.
Hoe verder men afdaalt van het
groote hek, hoe indrukwekkender de
omgeving wordt. Het begin der ver
rukking is een lange pergola, om
zoomd met zacht paarse en rose pri
mula obconica, een plan., die zich bij
óns maar zelden laat overhalen, hot
in een warme serre goed te doen, en
zie hier bloeien ze buiten, midden
iu den winter.
Dan dalen trappen af, naar een
marmeren bekken, waarin eën fon
teintje speel.Telkens is datzelfde
water weer benutnu eens is het op
gevangen in een overschaduwde, met
exotische waterplanten omringde
kom, dan weer klatert het uit de mar
meren of bronzen bek van een fon-
feinmonster. Ben hellende tuin biedt
onbegrensde mogelijkheden.
Prachtige boomen overal, waar
geen hand aan snoeide, schitterende
bloemen schijnen zichzelf gezaaid te
hebben langs de paden. Een Indische
vijgeboom met ziin luchtwortels
orchideeën hebben zich genesteld, in
de spleten van zijn stam, als in de
tropen. Palmen talloos van soort.
Agaven in een verscheidenheid, die
men nooit vermei?» had; de b'oem-
stengels soms bijna tien meter hoog
en de opschietende knop mei.geen
twee handen te omspannen.
hierlangs, staat er te lezeïir; ook Napo
leon. Maar eeuwen voor dien waren
er al andere mannen mot verklinken
de namen langs gegaan, in den tijd,
dat deze weg de naaste verbinding
vormde van Rome met een harer
rijkste wingewestenGallic. Hoeveel
legioenen moeten hem met hun schre
den hebben uitgemetenhoeveel
staatslieden en kooplui reden erlangs,
een nieuwe toekomst tegemoet.
Achter dien nauwen weg liggen de
boom-ge arden, en ook daar wordt de
vreemdeling niet geweerd. Het wordt
steeds eenzamer, war.t ce meeste be
zoekers zijn achtergebleven niets
vers'.oort den wonderen indruk. Door
rozen- en anjertuir.en, langs pergola's
me: sierpompoenen konu men einde
lijk op het rotsige strand met zijn
grijze dennen. Geen spoorbaan heeft
den tuin gekloofd; die gaat veilig on
der deD grond door; één van zijn on
telbare tunnels. Ook dat is een re
den tot dankbaarheid. En nu kunnen
we door het ravijn weer omhoog gaan.
Nogmaals een ander beeldpas de
©onverlichte kust, nu opeens de sche
mering van een diep bosch met hooge
boomen en wild onderhout. Een
beekje stroomt erdoor, maar het olic-
mo'entje, dat het eenmaal dreef, is
slechts een schilderachtige bouwvak
In een open hal z-ljn nog wat Rornein-
sche oudheden ondergebracht van
Nero rna3r kom, we mee" en naar
huis gaar. Laten we Genua's eere
burger dankbaar zijn.
J. KOBBE
Duistere laantjes van oude cypres-
sen: dan plotseling een zonnige blik
00 het oude „palazzo". paleis van
den eigenaar. Dat huis moet al meer
dan vier honderd jaren oud' zijn,
maar de huizen dragen hier hun ja
ren lich'. en de geel gesauste muren
konden evengoed gisteren zijn opge
leverd. Ook wat den stijl betreftzóó
weinig hebben de laatste eeuwen de
bouwwijze veranderd. Beneden, ach
ter het huis ligt Thomas Hanburv's
mausoleumziin zoon bewoont nu
het huis en handhaaft de tradi:ics van
ziin vader. Het grafschrift vermeldt,
dat Genua Thomas tot eereburger be
noemde zelden was zulk een eer
meer verdiend.
Steeds verder kan men afdalen, met
stijgende verrukking. Hoeveel liefde
voor het schoone moe', die lanen heb
ben aangelegd, die terrassen ontwor
pen. die een'blik geven op de blauwe
kustlinks op Vintimiglia met haar
gele bergen, waar do zon zoo
graag haar licht op laat spelen,
rechts op de donkere beboschte kaap
SI. Martin. De architectuur wordt
vaak te hulp geroepen bij den Ita-
Üiaansohen tuinaanleg, voor fonteinen
en terrassen, voor mezen en marme
ren banken zoo ook de poftebakkers
kunst, want groote,rood e po ten, zoo
als de Romeinen er gebruikten voor
provisievaten, dienen hier als tu-inver-
siering. Misschien zou deze aanleg in
Holland een dwaasheid zijn; hier is.
die betooverend.
Nog verder voert het pad naar om
laag en kruist met een brug een
smallen weg, die een tier glories is van
dit landgoed, want lie: is" een stuk
van gen Oud-Romeiiischen weg. Bijna
overal is de nieuwe kustweg (een
werk van Napoleon) c'ie verbreeding
van de Romeinsche. Maar hier buigi
dc nieuwe weg omde oude volgde,
veel lager, de zee. Niet zander eer
bied ziet men naar dat smalle pad
tusschen de door eypressen overscha
duwde tuinmuren. Macciavelli trok
Raadseloplossingen
Nagekomen raadsels ontvangen van:
Bellefleur 5 Cynia 6 Lina Punt S Vis-
scher 5 Voetballer 5 Roel de Rakker 5 De
kleine Majoor 6 Zwartoogje 6 Edammertje
6 Vergeet mij nietje 6 Montbretia 6 Ribes
4 Goudkopje 5 Heideplautje 6 Aspedistra
6 Johan de Wit 6 B1 auwvingertje 6 Wil
genkatje 6.
De wedstrijd
Inzendingen ontvangen vanKarei de
Groote, oud 11 jaar, De kleine Muzikant,
oud? Volendammer, oud 12 jaar Visscber,
oud 13 jaar, Witte Muis, oud 13 jaar, Krui
zemunt je, oud 11 jaar, Zonnebloem, oud
11 jaar, Avondklokje, oud 14 jaar.
Uitslag van den Wedstrijd
In 't geheel ontving ik 84 goede inzen
dingen. Omdat -dit aantal grooter is dam
ik had durven denken, heb ik 't aantal
prijzen van 6 op 12 gebracht. Ik heb tel
kens een groepje van 7 kinderen laten
loten om een prijs. En ziehier nu de na
men van de 12 gelukkige prijswinners en
prijswinsters.
Karei Vermeer, oud 8 jaar.
Beethoven, oud 12 jaai.
Aspedistra, oud 11 jaar.
Veerman Koppestok oud 11 jaar.
Heideprinsesje, oud 13 jaar-.
Edammertje, oud 9 jaar.
Heideplamtje, oud 13 jaar.
Zanglust. oud 12 jaar.
Denappeltje, oud 12 jaar.
Montbretia, oud 12 jaar, St. Elisabeths-
Gas thuis.
Aardmannetje, te Beverwijk, oud 9 jaar.
Moeders Jongste, oud S jaar.
Alle prijswinners mogen Woensdag 25
April bij mij hun prijzen komen halen.
A.s. Zaterdag geef ik een nieuwen wed
strijd op, waar groot en klein weer aan
mee kan doen.
Ruilrubriek
TREKVOGELTJE, Teslastrnat 37, bij de
Munterslaan, liiedl, do volgende Karne-
melkzeepplaatjes aan: Nrs. 13 29 30 57 73
77 93 132 156 157. Ze vraagt daarvoor terug
de nrs. 2 3 27 32 66 89 91 94 96 100 204 105
109 116 117 119 121 124 126 129.
VERGEET M1.T NIETJE, Westergracht
21z., beeft een heele rol Gelukskinderen
•anaf no. 1. Wie ze er een plezier mee
kan doen, mng ze bij haar komen halen.
Het Gelukskind
door
W. B.—Z.
De beide moeders sloegen, vanuit haar
badstoelen dikwijls hot aardige troepje
gade. En ze waren gelukkig met hen. Het
blonde Elze-kindje speelde in het zand
bakte het eene koekje na het andere. En
vaak, heel vaak moest mevrouw Boschboom
weer spreken over Gerdaatje.
„Toch was 't vriendelijk en te waardec
ren van die mevrouw van Beerbruggen van
Nieuwerwelt. dat ze zoo goed voor het
kindje zorgde," vond mevrouw Iluyser.
„Ja zeker, dat was wal zoo," beaamde
dan het doktersvrouwtje.
En in haar volgenden brief naar D
schreef ze ook woorden van dank. Maar
tusschen de regels door was een groot
langen te lezen naar de kleine vondelinge
Maar mevrouw Beerbruggen las over dat
alles heen. Het kindje was nu van haai
en het bleef van haar. Mevrouw Bosch
boom had nog drie kinderen om voor tc
zorgen. En dienzelfden avond, toon zc Ger
daatje naar bed bracht, had ze gezegd
„Gerda Kokinos, jo bont en blijft mijn
Gelukskind je."
Eén ding vergat deze rijke dame, dat
het geluksplantje nooit tieren kan op
bodem van zelfzucht.
Ge HOOFDSTUK.
Uit het vreomdo land.
„Een brief voor U mevrouw," sprak juf
frouw Horst, toen ze de slaapkamer
de oude mevrouw binnenkwam, om haar
diensten aan te bieden.
„Een brief voor 111111 Waar vandaan 1"
„Uit Haarlem, mevrouw. Als ik goed zie,
dan komt hij van 't Comité voor de W
sche kinderen."
„Breekt u maar open, juffrouw en leest
mij den inhoud alsjeblieft voor."
Juffrouw Horst verbrak de enveloppe
en las:
Hooggeachte mevrouw Huyser,
Zaterdagmiddag arriveert hier een troep
je kinderen, waaronder een 13-jarig meisje
Maria Breiter. Dit meisje is de dochter
van een zeer bekend beeldhouwer uit Wee-
nen. Het kind is door en door ondervoed.
Wij dachten, dat ze in uw huis zeker weer
op krachten zou kunnen komen. Wilt U
.p. per omgaande melden, of U
do logée wilt ontvangen.
Hoogaohtand, enz.
,'Dïin moeien we naar huis, juffrouw
Horst."
,,'t Is vandaag pas Dinsdag, mevrouw."
..Maar 't logeerkamertje moet toch in
orde gebracht. Er moet voor een en ander
gezorgd worden. En ik wil gaarne nog wat
leer van dat meisje weten."
Juffrouw Horst zweeg. Zc wist maar al
5 goed, dat mevrouws wil wet was.
Meneer Huyser wist zijn moeder toch
nog te bewegen, dien dag op Zandvoort te
blijven, 't Was juist zulk schitterend mooi
weer. Morgen'kon Greet metgrootmoodei
meegaan om zoo noodig de behulpzame
hand te bieden. Ter eere van de oude me
vrouw-en juffrouw Horst besloten de jon
gelui een fuifje te geven.
Vlug werd een programma samengesteld
Greet zou wat zingen. De jongens Huyser
gaven een paar vioolnummers, terwijl de
Boschboompjes met zijn drietjes een heel
aardige voordracht wisten. Erans Huyser
had nog een schoolvriend op Zandvoort
ontdekt die zoo heel mooi mandoline kon
spelen. Hij zou ham vragen ook van de
partij te willen zijn. Het was den gehee-
len dag een geleer en een gerepeteer, als
of e
Flip Boschboom kocht van zijn week
geld een dozijn kleurige lampions. Leuk
om daarmee het voortuintje te verlichten
Do zusters keukenprinsessen moesten na
tuurlijk ook van de partij zijn.
Werkelijk 't werd een succesvolle avond.
Grootmoeder Huyser was er stil van. Ze
kon maar niet begrijpen, hoe dat jonge
volkje dat in één dag had klaar gespeeld.
Ze stonden er zelf ook paf van.- „Zie je",
zei Greet, heel filosofisch tegen de jon
gens, het gaat met mij altijd 7,00,
Waar ik lang over blok, haal ik meest
onvoldoende voor. En ik krijg dikwijls
aohten voor proefwerk, waar 'k licusch
geen uren over geleerd heb."
De 'avondwandelaars stonden telkens
stil voor den fantastisch verlichten tuin-
en .toen er vanuil de kamers muziek weer
klonk, bleef menigeen staan.
Toen het laatste nummer was afgewerkt,
hield dokter Boschboom een korte toe
spraak.
Hij dankte allen voor hun medewerking
maar ook voor hun samenwerking. Moch
ten zon en zee het lichaam sterken, dit
lianuonieuse samenleven zou alien inner
lijk krachtiger maken. Ten slotte wensch-
te hij mevrouw Huyser en haar gezel
schapsjuffrouw èen goede thuiskomst
hij hoopte, dat de nieuwe huisgcnoole ook
haar deel aan gezellig samenleven zou
„Mevrouw Huyser, ik geloof niet, dat
het U ooit zal spijten, zoo'n arm kind
U genomen te hebben," eindigde dokter
Boschboom.
Hij hoorde Flip geweldig zijn c
snuiten, hij zag juist hoe zijn vrouw haar
zakdoek naar de oogen bracht en hij wist
dat hij bij de z:jr.en een teerc snaar had
aangeroerd. Hun eigen Ooslenrijkseh
kleintje drong zich weer naar 'voren
allen zouaen het willen grijpen, als
vrouw Beerbruggen niet tusschen hen
Dien nacht droomde grootmoeder Huy
ser van de arme zwerveling®, die ze tot
zich zou nemen ,naar wier komst ze wer
kelijk verlangde.
Maar dokter Boschboom kon den slaap
niet vatten, want 't was hem of zijn klei:
zwervelinge steeds verder- van hen afging,
steeds verder om nooit meer tot hen te
rug te keeïen. En toch was in zijn hart
ook een verlangen naar het kleine, don
kere gelukskindje.
't Was een heerlijke, blijde avond ge
weest vol lichi en leven. Maar licht en
schaduw zijn zoo vaak onafscheidelijk ver
bonden.
(Wordt vervolgd.)
Brievenbus
Brieven aan de Redactie van do Kinder-
Afdeeling moeten gezonden worden aan
Mevr. BLOMBERG-ZEEMAN v. d. Vin
nestraat 21rood.
(In de bus gooien zonder aanbellen.)
EDAMMERTJE.
ZWARTOOGJE. Doet mo
dat jij er ook weer beul. Heb je mu wat
minder huiswerk? Ik verlang natuurlijk
rg naar dien grooten brief.
LINA P. 't Is nu je weertje, li«\ lk deur.
dat Vogelenzang Zondag wel bezoekers zal
krijgen. Ben je er nu al eens op uit ge
weest Prettig, dat het Henk zoo goed bij
zijn haas bevalt. Er valt nu v.-.st heel wat
te doen op de Kweekcrij. Gelukkig maar
Kir je allen, dat moeder weer loopen kan.
BLOEMENVRIENDIN N ETJ E. Nu
hebben jullie alle dagen in het zand ge
speeld. Zal broertje wel spijlen, dat de
vacsntïe voorbij is. Wel gefeliciteerd ruet
je kleinen neef. Ben jc nu al aan iets be
gonnen voor den Sint-Nioolaaswedslrijd?
Da: kan een reuze-werkje worden.
ZAAN DAMMERTJB. lk vind, dat je
veel mooier gaat schrijrcn. Wat dat geen
leuk raadsel van dat Hectogram-kind jol
Hoe vond moeder het nieuwo neefje 1 Bon
je op school al weer ingeburgerd?
BELLEFLEUR. Vordert dc schoon
maak? Help je flink mee? Straks als al
les op orde is. schrijf je me maar oen
grooten brief.
GOUDKOPJE. Jc raadsel kon »k Za
terdag niet meer vermelden. Is moeder
nog druk aan den schoonmaak f En hoe
maakt kleine zus hetWandel jo nog da
gelijks met haar? Heeft, ze cr een kicsjc
■ij gekregen
MONTBRETIA. J -• hebt z.vkvr al heer-
ijk geprofiteerd van do zon. Wat zeg je
iu van den uitslag? Ben jo niet dolblij?
Nog wel gefeliciteerd met don verjaardag
in broer. Hij was zeker erg in zijn schik
iet zijn paardenspan.
VERGEET MIJ NIETJE, Je vriende
lijk aanbod heb ik in de Ruil-Rubrjck ge
plaatst. Is moeder al aan den schoonmaak
begonnen? Wat zal jij een flink huismoe
dertje worden, als je er zoo graag aan
meehelpt. Leuk, dat jullie kleine kuiken
tjes hebben. Is het nu een hah'dozijntjef
Dat was nog eens fijn zoo'n dagje met
moeder en je vriendin mee naar Amster-
HEIDEPLANTJE. Wat ben ja nu aan
't maken op de Huishoudschool? En hob
je Zondag weer prettig met Heidebloempje
gewandeld Hoe hoog sprong jc wol, toén
je las. dat je een prijs badl
MEJ. A. 5. 'k Heb aan uw verlangen
voldaan.
ASPEDISTRA. Nog We'. felicitccrd
me: vaders verjaardag. Ja. dat was oen
bof, dat hel juist nog in de vacant ie vicL
Me dunkt je lont vanavond in een best
humeurtje. Is 't niet zoo?
JOHAN DE WIT. Men zegt beide
spreekwoorden: Rome of Keulen en Aken
Je hebt gelijk Rome is nog al eens in
spreekwoorden vereeuwigd. Ook voor jou
mijn beste wenschen met vaders verjaar
dag. Jongen, al heb je maar drie raadsels,
ik zou ze toch 3ltijd maar insturen.
VOLENDAMMER. Je spreekwoorden
waren goed.
DE KLEINE MUZIKANT. Voor jou
dezelfde boodschap als aan jc bovenbuur.
BLAUWVINGERTJE. - Ik begrijp je
strikvraag niet erg goed. Omdat rivier
vrouwelijk is, daarom lees je nooit van
den rivier. Maar dat is algemeen bekend.
AVONDKLOKJE. Je tijd is wel bezet
en daarom waardeer ik het des te meer,
dat je me toch zoo'n gezellige» brief hebt
geschreven. Toevallig, dat jo dat laatste
spreekwoord iedere week voor jo zog. Ben
je op een gezellig zangkoor? Zijn or meer
Rubriekertje Op den uitslag van dozen
wedstrijd heb ik niet lang laten wachten.
Zaterdag hoop ik weer wat nieuws uit to
VRIJKOGEL. - Heerlijk zeg, zoo'n
tochtje met de auto. En op Woensdag fs
het veel rustiger langs de wegen dan des
Zondags. Tot hoever hebben jullio gere
den? Kan je zelf ook chauffeuren? Een
echte bof voor je, dat de school verbouwd
moest worden.
Haarlem. 13 April 1922.
Stadsp-lauws
Je weds'.rijdwerk
TE WATERLATING.
Men schrijft ons:
Van de scSecpswcrf der firma G. J. Bcus
en Zoon, aan den Harmenjansweg alhier,
werd met goed gevolg te water gelaten oen
teakhouten motor-vraclit- en directievaar
tuig. Het schip heeft een lengte van 50
Eng. ft, een breedte van 12'4" en eon holte
van 5'S". Het wordt uitgerust met een
tweecylinder 40 E.P.K. Kroinhoutmotor,
welke hot schip een snelheid van pl.m. 15
K.M. per uur zal geven. Tevens wordt het
schip voorzien van hnlpzeilvcrmogen, be
staande uit Ketehluig ter grootte van circa
60 M2. Deze boot is bestemd voor do kust
vaart in den Indische-n Archipel en dus
geheel voor het gebruik in de tropen inge
richt, terwijl het afdoende sterk is ge
construeerd om op het ter plaatse 7,eer
flauw afloopende strand to kunnen droog
vallen, ten einde de lading te kunnen los
sen en laden. Mede in verband niet der.c
kustgesteldheid is het schip zoodanig ont
worpen, dat de maximum geladen diep
gang slechts circa 1 Meter zal bedragen.
Het geheel is gebouwd van teakhout met
gegroeide eiken spanten eu onder water
gekoperd. -Het is ingericht voor vervoer
van: 10.000 K.G. lading, terwijl in het ach
terschip een verzonken dekhui is inge
bouwd met 2 slaapplaatsen en verder com
fort. Voorop zijn 2 opbouwen voor kom
buis en mandiekamer, terwijl zich geheel
voorin het verblijf voor de inlanders bc-
LaGiiöooK
HET ADVIES.
Jonge man: - Ik 7.011 graa§ uw
and inwinnen. Kan ik dc iiand van
iw dochter krijgen?
Advocaat: Neen. Tien gulden,
als 't u belieft.
CAVALERIE.
Veldwachter (tot een bc-cr, die var
kens voortdrijft) Zeg weet je niet,
dat hier slechts voetgangers mogen
loopen?
Boer (op de varkens wijzend):
Noem je dat soms cavalerie l
De Provinciale Staten
verkiezingen
Dc Chr. Hist, herdenken den
uitslag.
In hel Blauwe Kruis had Dinsdagavond
een gezellig samenzijn plaats, uitgeschre
ven door de Chr. Hist. Kicsvcrceniging
om ine', leden en geestverwanten den uit
slag der Statenverkiezingen tc herdenken.
Verscheidene» hadden aan do oproeping
tot bijwonftig or van gevolg gevolg gege
ven. Met de leden van lic'. bestuur der
afd. van de C. J£ Unlo on lcdrn van do
propaganda-oommissio had aan do be
stuurstafel ook plaats genomen hot nieuw
gekozen Statenlid, den Leer C. Maar
schalk, Burgemeester vim Haarlem.
Nadat het samenzijn op dc gebruikelijke
wijse was geopend, zcido do voorzitter,
de heer II. Bijkerk, dat naar aanleiding
van den uitslag dor Statenverkiezing blijd
schap en dankbaarheid in aller harten is.
Wij gevoelden o. behoefte aan, aldus spr.,
elkander eens to .-.'.en, maar bovenal onze
blijdschap en dankbaarheid gemeenschap
pelijk aan God te brengen. Immers er is
gestreden en gearbeid onder biddend op
zien tot dea God des levens, op Hem was
het oog gericht en van lïcm was de ver
wachting; omdat w-j vreten dat alio zegen
van Boven komt. Het zou ondankbaar zijn
indien wij nu niet Hem onzen dank
brachten.
Daarna ging spr. den loop van zaken na
en werd door hem groote voldoening go-
uit over de verkiezing van den heer Maar
schalk ;o: Statenlid, waarvoor hard go-
werkt is. Nadat op zijn vertoek allen wa
ren opgestaan, complimenteerde spr. den
Burgemeester in zeer hartelijke bewoor
dingen. Na dank aan God gebracht to heb
ben, die de verwachtingen in do uitkomst
heeft overtroffen, richtte spr. zich ODgCVeer
cis volgt tot- den Burgemeester:
Wij zijn ontzaglijk blij en hartelijk
dankbaar over uw verkiezing cn wenschen
u daarmede van harte geluk. Wij hopen,
dat u een waardig vertegenwoordiger van
onze menschen in de Staten zult zijn.- Het
is geen gemakkelijke taak, die u wacht.
Onze bede is, dat God u in uw nieuwen
werkkring mogo zegenen en u do genade
geven, om daar den wagon weder in het
rechte spoor te brengen. Ook in dc Staten
moge uw optreden zijn ten guuslo van do
verdere doordringing van onzo kerkelijke
•Chr. Ilist. beginselen (applaus).
Na dezo woorden van gelukwonsch werd
den heer Maarschalk toegezongen: Dal
's Heeren zegen op U daal!"
Do heer Maarschalk, die nu hel woord
verkreeg bracht dank aan allen, die tot
den uitslag en tot zijn verkiezing hadden
medegewerkt en zcido zijn taak als Sta
tenlid te aanvaarden onder biddend opzien
tot den Allerhoogste.
Wij Chr. Hist,, aldus spr. vorder, hebben
wel reden om dankbaar te zijn. Schoen dit
aanvankelijk dat or voor doe verkiezingen
minder belangstelling was, de einduitslag
is schitterender dan wij hadden mogen
verwachten, gezien den cnornum vooruit
gang van hel stemmenaantal der Chr.
Hist. Wel zeer gezegend zijn wij.
Het moge con aansporing zijn om to
trachten nog meer te bereiken. Op onze
vaan dienen dc woorden to staanwaait
en bid:. Iu Haarlem ziju er nog dulzen.
•len, die krachtens hun kerkelijke richting
bij ons behooren. Om die allen to berei
ken, dien: propaganda to worden go-
maakt. Wij hebben reeds een goodo orga
nisatie maar deze dient nog meer gede
gen te worder..
Eenige middelen
spr. dan nader aan
jeugdorganisatie mc<
cn oók de eenvoudig
deren, om daarmede
stemmen
:n propaganda gaf
Hij rondde aan do
ter hand te nomen
1 van geest to bena-
voorkomon dal vclo
il voor do partij
verloren gaan. Ook is noodig dat de gees
telijke leidslieden medewerking verlccncn.
Aan het einde van ziju rede zcido do
heer Maarschalk dat wij nu do raadsver
kiezingen tegemoet gaan. IIij wekto op aan
het werk te gaan opdat daarvan do uit
slag moge zijn, dal. meer S. M. leden in
den raad komen. De zegen des Allerhoog-
sten moge ook daarbij ons geschonken
worden, besloot spreker.
Na sen dankbetuiging van den voorzitter
aam do propagandisten, vooral aan de hee
ren Sinit eii Dorrepnal, spraken nog mevr.
Roorda-Eysinga cn de hoer Dorrepaal, dio
releveerden' wat bij deze verkiezingen ts
gedaan en die opwekten om bt) do raads
verkiezingen nog nseer te. doen. Do conto
wekte ook dc vrouwen op. aan dezen ar
beid zich te geven. Zang wijseldo dc toe
spraken af.
Ten slotte spoorde ook do vcorzittcr aan
bij do raadsverkiezingen flink aan den ar
beid tc- gaan: waarna de samenkomst met
dankgebed werd gesloten.
F"etaiïleioo
HET GEHEIM VAN
ZIJN VADER
NaarhetEngelsch van
E. PHILLIPS OPPENIIEIM.
30)
Hoewel het voor mij een kwestie van
leven en dood was, moest ik onwille
keurig de wijze bewonderen waarop
hij dicht bij mij bleef. Hij stond bij het
loket toen ik mijn telegram af gaf,
en las itet natuujjijk. Ik wachtte bui
ten op hem en toen hij zoo dicht bij
was, dat hij mij verstaan kon, sprak
ik een geestelijke aan, die net, voor
hij liep.
„Kuut u mij misschien zeggen, me
neer", vroeg ik, terwijl ik mijn hoed
afnam, „waar ik wat te eten zou kun
nen krijgen vooi niet al te veei g>„.
De geestelijke stond stil c-n dacht na.
„Heeft u haast?" vroeg hij.
Ik antwoordde van ja. en zooa'.s ik
verwacht had, wees hij on eon restau
rant vlak hij.
„Dan moest u daar maar i
gaan", zei hij. „Hei is er nogal la
waaierig, maar goedkoop, en in zijn
soort heel goed.
Ik bedankt© hem en ging naar bin
nen. Ik had er op gerekenden het
bleek ook zoo te zijn dat de detec
tive een paar minuten zou wachten
voor hij mij volgde, zoodoende had ik
t:jd om de list, die ik beduou
ten uitvoer te brengen. Ik liep recht
door het midden van de zaal en toen
aan den tegenovergestelden kunt er
weer uit, riep een rijtuig, en reed
naar Victoria, 's Avonds zat ik al vei
lig en wel in Parijs, zonder iets meer
van den heer Harrison gehoord te
hebben.
HOOFDSTUK X1L
P h x 1 i p Jieillson'sverhaa 1-:
Een v r o u w e n e e 11 a r 111-
b a 11 d.
Gedurende de lange, verve ende do
gen dat ik in kasteel Clanavon ver
borgen was, scheen liet mij toe dat ik
voor goed alle energie had verloren
en dat mijn hart nooit weer snel zou
kloppen. Maar nu had er een veran
dering in inij plaats gegrepen. Het
sprankje hoop dat ik weer had ge
kregen, had mij mijn energie terug
gegeven. Ik durfde er nog «iel (e veel
van verwacht-"'!!, anders zou dc reac
tie van -r?n mislukking mij zeker 2 e-
dood hebben.
Bij mijn aankomst in Parijs ging
ik naar een rustig burgerhotel in de
Rue St. Pierre, en hi«w ">:i zoo:eel
mogelijk achteraf. Den volgenden mor
gen ging ik al vroeg naar den Boule
vard, naar den winkel van Messieurs
Rougut, de bekende juweliers.
Er werd dadelijk gevolg gegeven
aan mijn verzoek om een der firman
ten te mogen spreken en ik bevond
mij in een klein glazen kantoortje in
een hoek van den winkel. Tegenover
mij zat een jonge, elegant geklec.ie
Parijzena-u". die opstond van een
klein tafeltje, bedekt niet diamanten,
die hij aan liet onderzoeken was. Hij
nam een sigaret uit zijn mond en
vroeg wat ik wenschte.
Ik zei dat ik een armband wilde bo-
stel'en precies een er als een die lang
geleden in zijn zaak gemaakt was. Hij
boog beleefd en zéide dat hij de order
heel graag zou uitvoeren.
„De ontwerpen worden hier altijd
bewaard", merkte hij op, „van ieder
ding dat in deze zaak gemaakt wordt.
Als u mij den naam kunt opgeven en
den datum wanneer de armband ge
kocht is. kun ik bet ontwerp opzoe
ken en het 11 laten zien; tenminste",
voegde hij er schouderophalend bij
- „nis v'i ons niet verbonden heb
ban om er niet meer van dienzelfden
f-c ke.k even in ruijn noiilieboekje.
„Het is ni heel lang geleden", zei
ik aarzs'end.
I „Dat doet er niet toe".
„Op den twintigsten Mei, IS
zei ik, „stuurde u aan Lord Clana
von, Hotel Lion d'Or, St. Marien, twee
armbanden, ik weet niet wanneer hij
ze besteld heeft, maar ik weet out bij
ze ongeveer op dien datum heeft ont
vangen".
Ilij tikte even op een klein? tafel
gong voor hem, en keerde zich toen
schouderophalend naar mij.
„Net zoowat toen ik geboren werd",
merkte hij op, „dus ik behoef 11 wel
niet te zeggen dat ik 111e van dien Ol
der niets meer herinner. Kmile", zei
hij tegen e-en bediende, die Linnen
kwam, „laat Monsieur Ducate eens
hier komen".
De man boog en ging heen. Even
daarna kwam ten lange man met
grijze haren en ecu gouden bril op,
de kamer binnen.
„Ducate, ik heb het oritwerpbook
van 13— noodig", zei Monsieur Ilonl
gut. „Deze heer weneclit een arm
band te bestellen precies zooals degene
die geleverd is aun non hoe
was de naam ook weer, Monsieur?"
„Aan Lord Clanavon".
,,0 ja, aan I.ord Clanavon, in Mei
van dat jaar. Kunt u liet ontwerp vin
den".
„Zeker, meneer. Een oogent.lik
Hii verdween eu bracht even Inter
een groot boek, waarvan de stijve wit
te bladzijden overdekt waren met ver
schillende ontwerpen voor riemden,
die er blijkbaar waren ingeplakt Hij
vond het ontwerp van den armband
dadelijk, en wij stonden alle drie op
en keken er naar.
„Ik herinner liet mij nog heel
goed", zei Monsieur Ducate, terwijl
hij het ontwerp aanwees. „Zooals u
ziet, zijn de armbanden geheel glad
en de sluiting is heel eigenaardig,
liet was een vinding van ons, die tot
mijn verbazing niet veel opgang heeft
gemaakt. We hebben ten iimrric i»ij-
]ia geen enkele armband zoo ge
maakt
„Mug ik vragen", zei ik, „of er al
eens meer gevraagd is naar een der-
gelijken armband?"
Monsieur Ducate dacht even na.
„Ik geloof van wel", zei hij. „Wilt
u mij een oogenblik excuseeren?"
Hij verliet het kantoor en kwam le
nig met een klein boekje, waarin be
stellingen werden opgeschreven,
Ongeveer een jaar geleden", zei hii,
„kwam er een dame, wier naam niet
in onze boeken schijnt to staan, met
hetzelfde verzoek als u nu. Wij wi'den
gaarne haar opdracht uitvoeren,
maar wij hadden het toen toevallig
erg druk. r-n konden niet beloven dat
de armband klaar zou zijn op den
io'arj dien rij noemde. Wij hadden er
ec.iier een in voorraad, die preci s
j eender was. behalve in één enkel op
zicht: de sluiting, en na eenige aar
zeling kocht zo dien en nam hem
I mee".
„Was het deze?" vroeg ik. terwijl
ik den armband liet zien die Lady AI-
cesion mij gegeven had.
Monsieur Ducate nam don armband
en bekeek hem nauwkeurig.
„Neen, monsieur xcidc hij. terwijl
hij mij dei: armband terug gaf. Dat
is ongetwijfeld de armband die wij
voor Lord Clanavon gemuakt bobben.
„waarin deze vl: -via 1 van den arm
band, die do dame, waarover 11 sprak,
heeft gekocht?"
Monsieur Ducate wees met zijn na
gel op ecu bepaald plekje op den
armband.
„Veel verschil is er niet. monsieur",
zei hij, „behalve dat op degoen die do
dame kreeg,'hier 'n klein knopje, zat.
Zooals u ziet is deze geheel glad".
kunt in ij zeker niet ineer vertel
len hoe die dame er uit zag? Herin
nert u zich niets meer van haar uiter
lijk?"
Hij schudde het hoofd.
„Heel weinig, vrees ik. meneer. Ze
was in liet zwart gekleed herinner lk
me en droc-g een tamelijk dichte
sluier. Ze had eon goed figuur en
blond haar. De indruk, dio ik van
haar kreoz, was, dat ze een knappe
vrouw w.is, Tusschen twee haakjes",
jvoe.'.le hij bij, „ze heeft me Iets
- verteld waar uit u misschien kunt op
maken Wie ze was".
1 „Ja!"
