HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Rubriek voor onze Jeugd
De Voorganger
WOENSDAG 9 MEI 1923
TWEEDE BLAD
No. 3181
Geluiden.
liet is merkwaardig Om te zien hoe
in de laatste maanden het vraagstuk
van' de geluiden weer overal in dag
en weekbladen besproken wordt.
We mogen niet veronderstellen, dat
die geluiden plotseling veel heviger
geworden zullen zijn, dan een half
jaar geleden en houden het er dus
maar voor, dat velen zich geroepen
voelen, daarover lezende, er nu ook
het hunne van te zeggen. Waarom ook
niet 1 Het is zoo'n gezellig onderwerp,
waarover je nooit uitgepraat behoeft
te raken en dat verschillende kanten
heeft, die elk op haar heurt bekeken
kunnen worden.
Of is er niet een groot verschil fue-
6cheri de zoogenaamde natuurgelui
den en de andere, die dan om de te
genstelling wel de kunstgeluiden zul
len moeten lieeten? De eersten vallen,
vreemd genoeg, hoofdzakelijk in den
nacht of in den vroegen morgen voor:
ik bedoel de honden cn de hanen. Het
aantal menschen, dat niet meer ver
dragen kan te hooren, hoe de haan
den dageraad begroet, schijnt wel
heel sterk toe te nemen; erkend moet
worden, dat de haan, misschien wel
onder den invloed van de beschaving,
menigmaal een electrische lamp voor
de zon aanziet en dus begint te ju
belen lang vóórdat de zon een puntje
van haar neus heeft laten zien. Maar
is dat zoo vreeeelijk? Is onze nacht
rust zoo licht en gauw verstoord, dat
wie eenmaal door den liaan zou zijn
wakker gekraaid, niet dadelijk daar
na weer inslaapt? Als dat zoo is, zou
er waarlijk een gevaarszóne van be
lang om den dorpssrriid heengetrok
ken moeten worden. En om den wa
genmaker. En om den timmerman.
En om iedereen, die te doen heeft met
knarsende wagens en emmers water
en andere zaken, die geluid afgeven
in verschillende beroepen. Men zal
zeggen: ,.er is niet zoozeer sprake
van het dorp, a!s wel van de stad."
Goed, maar dan ben ik zoo vrij te ant
woorden, dat de hanen in de stedon
schaars' zijn. Waarom dan zooveel
gewag gemaakt van dien enkelen
kraaier en hem het lot toegewenscht
van die in Keulen, welke, naar ik
onlangs bij toeval vernam, 's nachts
in den kelder moeten worden opge
sloten.
Er wordt ook bezwaar gemaakt
tegen de honden. Met meer recht.
Die zijn in hun nachtelijke geluiden
veel ongeregelder, dan de hanen en
geven dus aan de omgeving geen ge
legenheid tot gewennen. De voorbari
ge haan is altijd voorbarig, de blaf
fende hond blaft bijvoorbeeld Maan
dagnacht wel. Dinsdagnacht niet,
Woensdag weer wel eri dan in een
heele week weer niet, in verband met
de vraag wanneer zijn baas hem ver
geten heeft of'hem niet in huis kon
krijgen. Het staat te vreezen,, dat de
dressuur van het handenwezen nog
te wensehen overlaat. Juist om zijn
grilligheid is het rumoer van de hon
den hinderlijker, dan dat van do ha
nen. Maar komt het percentsgewijze
vaak voor? Meer dan laat ik zeggen
eenmaal per maand? En als hel dan
werkelijk niet méér is, kunnen wij
dat dan niet vergeven aan onzen
buurman, die ook niet zoo verrukt is
over onze laat ik dan maar zeggen
k u n s t-geluiden, te weten de oefe
ningen op de piano of de voordrach
ten op de grammophoon Zooiets als
gelijk oversteken?
En nu ben ik dan vanzelf uit, de
natuurgeluiden in het kunst rumoer
overgestapt. Niet dat. het chap1 ter van
de eerste zou zijn uitgeput. Dc kat
ten zijn er ook nog on leg die maar
eens aan den ketting. En de voge's.
die een geducht lawaai kunnen ma
kt n en immers lang niet allemaal
nachtegalen zijn. En de fluitende boot
ia. is dat een natuur- of een
kunstgeluid Er is immers iets zeer
natuurlijks in gelegen, dat de bestuur
der den weg vrij wil hebben on het
is volstrekt geen kunst, seconden
aaneen aan het koord te tick-
ken Het nachtleven is vol van zulke
snec-iate geluiden, maar het is niet
noodig. daarvan hier een cat-aTogus te
maken. Laat ons dus den nacht laten
varen en overgaan tot de geluiden
van den dag.
We spreken immtfs nog altijd van
de stad? Want het dorp. op zichzelf
beschouwd, brenct veel minder gelui
den voort. Wat is er te hooren in den
verren nolder of op de blanke hei?
Maar in de slad waar de men
schen naast on beven elkaar wonen en
ieder weer een ander soort kabaaltje
maken moet, dat teruggekaatst wordt,
zoodat het rammelt en ratelt en
dreunt en davert en knarst on snerpt
en rommelt en rinkelt en weet. ik wat
ai meer doet in de stads-atmosfeer
Hebben we d-^r bezwaar legen?
Dan is er maar één redmiddelde
stad afgebroken ©n die weer opge
bouwd in dorpjesvorm, zoodat de
heele hei er mee gemoeid is. Laat ons
dit middel als ondenkbaar afwijzen
en liever eens nagaan, wat wij eigen
hik in de kunstgeluiden liet metst
plegen te verafschuwen.
Toch niet de ventersroep? Het kla
gend© voddeèèè of het opgewekte lek
kere appoleèèèOf de recommandatie
van den vischboer? Zoover met den
afkeer te gaan zou het ziekelijke be
reiken. Het zijn dus eigenlijk in
hoofdzaak de vervoermiddelen, die
ons placon de knalpot van de motor
fiets. de claxon van de auto. het
rammelen en dreunen van den
vrachtwagon en de electrische tram.
Welnu, de knalpot wordt (hoe is het
officieele woord ook weer?) ondervan
gen. ia ondervangen door <m~e nieuwe
politieverordening ze moet voort
aan dicht ziin en zal dus ook voortaan
dicht z:in. Hrn ja. Nog liever zou ik
willen dat de drukko straten in de
middens)ad heclemaal voor de motor
fiets ges'oten weden, daar de berij
der t'id eer.oe? heeft om een beetje
om te riiden en gewoon ~>">k m°t ziin
motorengel ahe n voor de parade in
de winkelstraten komt da.eren. Maar
dat zal nog w°l een jaartje aarlco-
pen. En wat den claxon aangaat en
de rest van het vervoermiddelen-ka
baai. nan wie moeten wij daarvan
eigenlijk een verwijt maken
Aan w ie anders dan ons zelf?
Do geest van den tijct, zegt men,
brengt al die snelle vervoermiddelen
mee en dus ook het rumoer als onver
mijdelijke schaduw. Maar zoo er clan
een „geest" moet „heerschen", dan
is het zeker met die van den tijd, die
een onpersoonlijk ding is, maar van
de tijdgenooten. Dat zijn dus wij zelf.
W ij hebben behoefte aan auto, aan
tram, aan motorvraefttwagen- En nu
kan hij die klaagt zich met uitzonde
ren, want zoo hij zijn heden en ver
leden goed onderzoeat, zal hij gewaar
worden, dat ook hij protiteerc van
laat ik dan maar weer zoo afgezaagd
mogelijk zeggende moderne ge
makken. En inzien, dat er maar één
middel is, om aan al die geruchten te
ontkomen,, namelijk door ons daarbij
aan te passenin den nacht door
een goed geweten, dat niet wakker
ligt en dor een vermoeid lichaam, dal
diepen slaap e i s c h t, dwars door
hondengeblaf en kattengemauw heen.
En overdag? Hebben wij niet ge
hoord van menschen, die de gierende
bochten bij hun huis niet meer hoor
den, al hief voor het oor van den voor
bijganger elke passeerenue wagen op
dat punt een ijselijk gejammer aan i
Zou het dan niet waar zijn, dat me
nigeen juist zijn werk opgeven moest,
wanneer het gewone rumoer ophield in
zijn omgeving? Ja, wie schuchter op
zijn kamer b.iji't en zich niet op straat
waagt om vooral die geluiden niet
te hooren, die past zich niet aan,
maar waarom gaat hij niet liever naar
het stille heiaorpje i Niemand kan
zich in de welbewoonde wereld vesti
gen en dan vorderen, dat ze stil is
tiem genoegen te doen. Er bestaat
een zedelijke aanpassing, maar ook
een lichamelijke. Men zegt, dat de
hefspieren in de groote steden met
hun trappen beter an op het platte
land met zijn lage huizen worden ont
wikkeld. Zoo is ook het oor een ge
willige dienaar. En of men het nu zoo
zegt, dat het teveel opneemt zon
der liet verder door te zenden of het
overtollige afwijst, zooals het dienst
meisje den groenteboer met een „van
daag niet noodig". dit is wel zeker,
dat wij in een zeer rumoerige samen
leving zonder al te veel bezwaar kun
nen bestaan.
Of er een grens is en, zoo ja, waar
die dan ligt, mogen de physiologen
uitmaken als zij kunnen. Er zal wel
een moment zijri, waarop 't oor belee-
digd en dus benadeeld wordt in dc
zwaar stampende oliefabriek werden
de arbeiders wel hardhoorend. Maar
voor dc groote meerderheid van
mensehdom bestaat er waarschijnlijk
geen gevaar. Althans geen grooter,
dan dat de bewoners van die stad
in 't Oosten bereikte, die net zoolang
alle geluiden in hun omgeving hadden
gedempt of verwijderd, tot het rit
selen van hun beduelaheu een onver
draaglijk lawaai geworden was.
Het is alles maar in vergelijking-
En absolute stilte bestaat evenmin als
absoluut rumoer.
J. C. P.
Wat iedere jongen moet weten
en ieder meisje ook
Gooi mot te gauw rubber 60hoenhak-
kon weg. Als do schroef door den rubber-
hak komt, draai dan de schroef er uit en
maak den hak vast met kleine spijkertjes
Hij kan dan nog wel een veertien' daag
jes mee.
Als je in regen cn wind mot je fiots uit
gaat moet je den zijkant, den afstrijk-
kant dus van het dekseltje van een luci
fersdoosje aan dc onderzij van je lan
taarn bevestigen. Jc doet de losse lucifers
in je zak. Je vlammetje heeft nu maar een
korten weg af to leggen- Natte lucifers
moet je even door jo kruliebol heen halen.
Wie fotografeert moet steeds zorgen
voor schoone bakken liefst 3. 12én voor
ontwikkelen, één voor fixéeren en één
voor kleurfixeeren. Zijn de bakken niet
goed gereinigd, dan ontstaan er gele
vlekken op de afdruksels.
Het goed gelukken van een foto hangt
hoofdzakelijk af van: lo. de juiste tijd
van belichting, 2o. een goede ontwikke
ling. Een juiste belichting is een kwestie
van veel doen. Door schade en scnanue
wordt men op dat punt wijs.
De groote fout bij het ontwikkelen is
vaak, dat de ontwikkeling niet lang ge
noeg duurt. Tegen het roode licht gehou
den, moet er een merkbaar groot verschil
zijn tusschcn' licht en donker. N'a 5 tot
10 minuten is gewoonlijk dit resultaat
bereikt. Natuurlijk hangt dit ook af van
do plaatsoort, den ontwikkelaar en de
soort van opname. Daarna wordt de
plaat nog 1 minuut in schoon water ge
legd, dan gefixeerd, 5 minuten in 't liy-
pobad en ten slotte nog 1 uur in stroo-
Raadseloplossingen
Nagekomen raadsels ontvangen vim:
De kleine Majoor 4 Karei Vermeer 4
Juffertje Onrust 4 Montbretia 5 Postduif
4 Ileideplanlje 5 Heidebloempje S Spar-
Schoonmaak-wedstrijd
Inzendingen ontvangen van:
Karei Vermeer, oud 8 jaar, Montbretia,
oud 13 jaar, Avondklokje, oud 14 jaar,
Heidebloempje oud 14 jaar, Heidej>l3n;je
oud 13 jaar, \Vilgenreosje oud 10 jaar.
Laatste kwartier, oud 10 jaar. Nimrod,
oud 11 jaar, Lei»telK>de, oud 13 jaar.
Prijsraadsel
Inzendingen ontvangen van:
liet laatste kwartier, oud 10 jaar, Dirk
Baas oud 10 jaar, Karei Vermeer, oud 8
jaar, Ornales, oud 15 jaar, Moederplantje
7 jaar, Vriendinnetje, 11 jaar, Buitenman
9 jaar, Montbretia 13 jaar. Avondklokje
14 jaar, Hololrope, 16 jaar, Postduif 12
jaar, Heideplantje 13 jaar. Heidebloempje
14 jaar. De kleine Violist 8 jaar, Volen-
danimer 12 jaar. Wilgenroosje 10 jaar.
Lentebode 13 jaar.
Het Gelukskind
door
"W. B.—Z.
„Hoeft U den laalstcn tijd n'os iets van
dokter Boschbooin gehoord i"
„Neon, niet anders dan het korte bc;
richt.je, dat hij en zijn vrouw er zich bij
neerleggen, dat Gerdaatje dezen winte'f
hier zal blijven."
„Ik eal eens even kijken of de pos;
straks ook wat voor gebracht heef:.
Daar zie ik hem juist hel bordes afgaan."
Mevrouw van Beerbrugger. zette zich
naast de baby-box, waar Gerdaatje een
groote doos met blokken onderste boven
haalde.
„Mammie hebbel Mammie hebbe," riep
ze, terwijl de blokken een voor een over
de box geworpen werden.
„Wel toevallig mevrouw, een brief uit
Holland voor U van dokier Boschboom,"
sprak de juffrouw, die mc-t een groote
enveloppe binnenkwam.
„Dat is heel toevallig. Kleed U Ger
daatje vast aan voor de wandeling, dan
moet ik even lezen wat de dokter te ver
tellen heeft."
De juffrouw tilde Let kleine ding uit
haar speelhokje en mevrouw zette zich in
haar armstoel, verbrak de enveloppe en
las:
„Zeer geachte mevrouw van Beerbrug-
gen, een heel eigenaardige geschiedenis
noopt me U Ie schrijven. U zult waar
schijnlijk dezer dagen bezoek ontvan
gen van een zekeren heer Koltsjeb, die
beweert de vader te zijn van onze Gerda.
Laat ik D even geregeld vertollen, hoe
de zaak zich heeft ioegedragen. Zooals
U misschien vernomen heeft, heb ik mijn
vacantie met mijn familie doorgebracht
ie Zandvoort. We deelden daar ons huis
inct notaris Huyser en de zijnen.
huis,onze jongens laten haar van alles
zien en opeens staat zo voor den schoor
steenmantel, waarop een portretje prijkt
van Goeda, door mij zelf gefotografeerd,
toen ze pas bij 'ons was.
„Wie ist dasf" vraagt ze opgewonden.
Mijn vrouw vertelt haar, dat dat nu
het kindje was. waar wo zoo vaak over
spraken.
Wanneer liet gesprek op Gerdaatje
kwam, had zij ons ook wel eens gespro
ken van kinderen uit haar omgeving, die
in Holland werden opgevoed. Nu herin
ner ik mij dat ze ons een verhaal deed
van de jongste zuster van baar moeder,
die met een klein kindjo naar Holland
w.ls gegaan om. daar haar man te tref
fen, die op een fabriek werk had go-
vonden. Do vrouw is echter nooit bij den
man teruggekeerd, hoewel haar koffers
op het douane-siation stonden. Wij von-
deD dat verhaal zeer treurig, maar daar
wij niets vaa de familieomstandighc-
den afweten, zijn we er verder niet op
ingegaan.
„Gleich das kindlein von tante lbo-
lyka).
(Precies het kindje van tante Ibolyka.)
..Wie is tante Ibolvka f" vroeg mijn
„Die tante, die nimmer I
Onkel ist gekommen".
(De tante, die nooit bij mijn oom is
gekomen.)
„Sie ist est sicher, ich habe auch ein
Bildchen." (Ze is het zeker, ik heb ooi:
een portretje.)
Omdat ik de zaak zoo Interessant vond,
heb ik dadelijk naar Haarlem geschreven
om dal. portretje. Den volgenden dag ont
ving ik h« reeds. Ik kan U niet zeggen,
hoe groot mijn verbazing was, toen ik
daar werkelijk een kindje op een kino-
fotootje zag, da als twee druppels water
op onze Gerdaatje geler*.
Die oom Koltsjeb was niet meer in
Holland, Maria wist zelf niet, waar hij
vertoefde.
Ik heb toen aan haar ouders geschre
ven en stel U mijn verbazing voor, toen
?:ch daar gisteren een mam aanmeldde,
die beweerde Koltsjeb to zijn. Maria was
met de jongens in den tuin, ik riep haar
binnen en de begroeting was allerharto
lijkst.
Zij zelve weer hem het portretje aan
Dit was zijn kind, zijn Louise.
Toen ik hem zachtjes onder 't oog
bracht, dat er meer kinderen
sprekend op elkaar leken en i
Weenscbe weesjes in Nederland verpleegd
werden, zei hij eenvoudig: „Zeker doktor,
dat is zoo. Ik zal (J mijn geschiedenis
vertellen, dan kunt V zien of er moge
lijkheid is, dat dit meisje mijn kind is.
En hij veftelde: ,,'k Ben machinc-tee-
kenaar meneer. En ik durf zeggen, dat ik
mijn vak versta. Ik had vroeger wel eens
werk voor een Hollandsche firma gele
verd en toen bij ons do toestand zoo
hoogst treurig werd, besloot ik mij to'. die
firma to wenden oni werk. Ik werd aai
genomen, al was hel dan ook in een ot
dergeschiklo betrekking. Mijn vrouw e
de kleine Louise zouden later komen, al
ik de kat eons ui*, den boom liad geki
ken. Na 6 weken schreef ik haar, dat ik
een paar kamers had gehuurd, ik ver
telde haar. hoe zij de reis moest maken
cn ik vertrouwde erop, dat mijn zwager
Breit,ner haar in alle noodigo formalitel-
'en hohulpzaam zou zijn.
Zij schfeef mij zelf terug, dat ze zoo
hard naar mt verlangdel want ze voeldo
zich o zoo zwak en duizelig. Ik
me zelf dat ik te weinig geld voor haar
had achtergelaten. Zwak cn duizelig, dat
waren zoo do verschijnselen van onder
voeding. Maar nu zou ze komen.
(Wordt -
olgd.)
Brievenbus
Nieuweling is: HATTY KOEVERS,
3 jaar, Zocherstraat 17 1ste nieuweling
in do maand Mei,
Brieven aan de Redactie van de Kinder
Afdeeling moeten •qezonden worden aan
Mevr. BLOMBERG—ZEEMAN v. d. Vin
21tood.
r aanbellen.)
do
beker
Wel
had
'eensch meisje als huisgenooto, oen ze
kere Maria Breilen. Dit meisje was bijna
dagelijks to Zandvoort on loon we ver
trokken noodigde mijn vrouw haar eenige
weken bij ons. U kunt U misschien wel
voorstellen, dat mijn vrouw in ons huis
nog steeds de kleine Gerda mist.
Kort en goed, do oudo mevrouw Huy
ser stond hoi meisje voor 3 weken aan
ons af. 's Avonds komen we met haar in
(In de bvfs gooien z
LAATSTE KWARTIER. Een meeval
lerlje is altijd prettig. Jo hodt het prijs
raadsel maar viug gevonden. Knap, dat
niemand jo geholpen heeft. Je tref: het
bijzonder goed met je bricvenbestellen.
KAKEL VERMEER. 'k Was heel
biij met moeders brief. Heerlijk, dat je
nu flink vooruit gaat. Mug je uu al eeils
eventjes uit bed.? En tme maakt Willy
het t Is ze ook nog bedlegerig. Wat zal
it een blijdschap zijn, als jullie olkanr
ins mogen bezoeken. Ga inaar zoo door I
HEIDEBLOEMPJE. Een is Beter dan
geen juffertje. Leuk. dat jullie weer sa
men een kansje hebtien gewaagd.
HEIDEPLANTJE. B,-n je weer hoe
lemaal in ordef Zijn de bulten verdwe
nen 1 Een lastige ziekte hè. De wedstrijd
was nu een gezellig tijdverdrijf voor je.
HELIOTROPE. Je was wel vlug.
maar er waren je reeds velen voor. Het
Raadsel leek moeilijker, dan het in wer
kelijkheid was. Zoo gaat hot met veel
dingen. Heeft broer liet nu zelf ge-
ZANGLUST. Je raadsels zijn goed.
Koet en melkkan zijn beide goed. Ni
hebben we elkaar begrepen, hél Het doe',
me genoegen, dat zo thuis jo prijs ook
mooi vonden.
W1M v. d. L. en MEVR. v. d. L. D.
Hartelijk dank roor de leuke kaart uit
Zandvoort.
SPARTAAN. 't Deed me plezier weer
at van je to hooren. Heerlijk hoor jon
gen, dat moedor zooveel beter is. Jullie
hebben op Juliana-dag zeker samon een
gezellig dagje gehad. Met je piano studie
ben je zeker flink opgeschoten. En blijft
het je goed bevallen? Is hot zwemdi
ploma ook al behaald f Hoe staat liét er-
Li je tuintjeI Ik kan rne voorstel
len, dat al je vrije uurtjes in beslag wor
den genomen. Prettig, dal je rapport in
MEVR. F. V. F.—F. 'k Vermoed,
dat de nummering bij sommigen in orde
as en -bij anderen niet. Zooals U 't mij
■ndt is 't natuurlijk onoplosbaar.
NIMROD. 'k Hoop, dat de prijs nu
i je bezit is. lleb je een leuk middagje
i Amsterdam gehad?
nATTY K. Je bent hartelijk wel
kom. Voor Zoo'n kleine peuter, die in
de ,2de klas zit schrijf je keurig netjes,
LENTEBODE. .Ta, je hebt je best ge
daan, dat kon ik wel aan jo werk zien.
Je schooldagen zijn zoo langzamerhand
geteld. La-er zul je wel inzien, dat het
igenlijk de onbezorgdste tijd van je le
en is gewces:. Je Bent wel op weg een
knap naaistertje te worden. Als je een-
naai inzicht kreeg in het prijsraadsel,
•ond je den weg vanzelf.
9 Mei 1923.
BLOMBERG-ZEEMAN,
v. d. Vinnestraat 2lr.,
Van het politieke tour-
nooiveld.
EERSTE KAMER.
Registratierecht cp tuin
bouwproducten afgoschalt.
Diversen.
Hot was de klaarblijkelijke bedoeling
van den ouden heer Van der Does de
Willebois, die nog altijd het presidium
van onzen Senaat waarneemt voor den
reconvalescenten heer Van Voorst tot
Voorst, om deren middag maar héél
even bijeen te komen ter afdoening van
enkele spoedontwerpjes, om daarna een
reeks grooterc zaken in de afdeclingen
te laten onderzoeken. Maar het ging
blijkbaar niet zooals de So-jarige wensch-
tc, want bij het eerste ontwerpje. dc af
schaffing der registratierechten op land
en tuinbouwveilingproducten, begon mr.
Smcenge een boom op te zetten over her
equivalent, dat minister De Geer bij die
afschaffing heeft voorgesteld, de verzwa
ring n.l. van dc registratierechten bij
herhaalde overdracht bintien drie jaren
van onroerende goederen. Dat equivalent
had maar niet zoo dadelijk 's heercu
Smecnge's instemming en hij sverd daar
in bijgevallen door de heeren De V
Slingenberg en Van der Hoeven, van
de eerste den minister in overweging gaf
den termijn van 3 jaar zoo spoedig mo
gelijk te wijzigen in één jaar, of, nog
beter, in zes maanden.
Nadat dc heeren waren uitgepraat
vam minister De Geer vertellen hoe
cin'.g' de bezwaren om 't lijf hadden
1 hoe geschikt deze compensalie die
hij toch hebben moest voor de afschaf
fing van het 'A tuinbouwrcclu was in
te voeren. Overigens bleek de bewinds
man gaarne bereid te zijn. te zijner lijd
de verkorting van den termijn tot écn
jaar te overwegen en bij een
dc gelegenheid voor te stellen.
De heeren bleken met deze toezegging
content en dc wijziging der rcgistiatie-
wet werd zonder stcmuiing'anngcnomcn.
Ook bij enkele andere ontwerpjes werd
even gediscussieerd, o.a. bij dc goed
keuring van een onderhandschcn ver
koop van een stuk duingrond bezuiden
Katwijk aan die gemeente, waarbij de
heer Verkoutcrcn dc meening uitsprak
dat onze duinen maar niet zoo verkocht
mochten worden. Waarop de minister
antwoordde dat het bedoelde lapje duin-
grond door Katwiik evenmin aan parti
culieren zal worden overgedragen als
het Rijk zulks zou hebben verricht. Het
ontwerpje werd daarna x- h. s. aanvaard,
evenals na eenige discussie een
kleine wijziging van den zoulacc'ijns cn
de begrooting van het Burgerlijk Pen
sioenfonds.
Dinsdag komt dc Senaat weer bijeen.
INTIMUS.
TWEEDE KAMER,
S Mei.
Dienstweigering. Al
leen tie bezwaren der
geweldloozon erkend.
Do overige gewetensbe
zwaarden de gevangenis In7
Andere militaria.
Tezelfder ure als de Eerste Kamer
kwam dok de Tweede bijeen. Besloten
werd de nieuw voorgestelde Indische
geidleening Woensdag in afdeclings-
onderzoek te nemen het is dc bedoe
ling, deze nog vóór Pinkster in het
Staatsblad te brengen en 0111 de
gevraagde intcrpellatic-Duys over dc
Onze Lachhoek
NIET ZOO BEDOELD,
evrouv A. (tot hezoeker): Hét
onweert verschrikkelijk. U moest
maar blijven eten.
Bozocker: Och, zóó erg is het
nu niet
EEN VERDEDIGEND VERBOND.
M evrou w: Als mevrouw Muller
van haar man een nieuwen hoed krijgt
Jan. moet ik er ook een hebben lioor!
Meneer: Maak jo maar niet on-
gerust. Muller cn ik hebben een ver*
dedigend verbond gesloten. Jullie krij
gen geon van beiden een nieuwen
hoed!
plannen der regeering met betrekking
tot de herziening der sociale verzeke-
ïng te houden op ccn nader te bepalen
dag.
Verder heeft het dicnstwcigcringsont-
crp de dames en heeren nog bijna den
gclieelon middag aan de praat gehou
den. Minister Heemskerk beantwoordde
dc sprekers van Vrijdag j.l. en vergastte
de Kamer op een academische beschou
wing over «cn plicht tot gehoorzaamheid
h>U gcrag van den Staat, welke ge
hoorzaamheid de minister een afgelei
den Goddelijkcn plicht noemde, óók waar
de Staat zijn onderdanen oproept om,
zoo noodig. gewapenderhand de onaf
hankelijkheid te verdedigen Op zichzelf
de bezwaren daartegen ccn dwaling
achtend, erkent dc minister de gewe
tensbezwaren van hen, die het „gij zult
niet dooden" tot in dc uiterste conse
quentie voorop stellen. Dat zijn de ge
wetensbezwaren, waarvan het ontwerp
ewaagt. Verder zooals de sociaal-de-
ïocraten verlangden, die alle ernstige
gewetensbezwaren erkend wenschten te
zien (dus ook de z.g. politieke gewetens
bezwaren) kon dc regccring niet
gaan cn minister Van Dijk voegde er
aan toe, dat in elk individucel geval ook
ernstig zal worden onderzocht of het
gewetensbezwaar plotseling mocht zijn
opgekomen dan wel of het 't gevolg is
van langdurige overtuiging. Het amen
dement-Van Zadelhoff was derhalve voor
dc regeering onaannemelijk, cn het werd
na eenige discussie met 41 tegen 34
stemmen verworpen.
Vóór stemden dc vrijzinnig-democra
ten. sociaal-democraten cn de beide
ditmaal bij uitzondering samen aanwe
zige communisten.
Ook het andere amendement-Van Za
delhoff tot schrapping van de bepaling
dat voor dc bij een Staatsbedrijf te werk
te stellen dienstweigeraars geen ande
ren in het leger in de plaats treden,
werd na onaannemelijk-vcrk'.aring op
grond van contingcntvcrmindcnng
met groote meerderheid (4432) ver
worpen.
Het ontwerp is per saldo met 62 tegen
2 stemmen (die van de communistcnj
voor wie alleen dc nict-erkende poli
tieke gewetensbezwaren als juist gol
den) aanvaard.
Een motie-Van Zadelhoff tot verzach
ting van de behandeling der politieke
dienstweigeraars komt te zijner tijd in
behandeling.
INTIMUSi
Stadsaieuws
Opmerkingen uit de
Burgerij
De heer Cl. IV. 1'. heeft er zich aan
geërgerd. dat jongens met bootjes
..landen" nan het eilandje in den
Kioppcrsineel en daar de eenden van
hun nesten verdrijven ©n de eioren
weghalen. Inzender doet een beroep
od de onderwijzers, om den jongens
ou het verkeerde van dit ..nest-uit-
hnlen" te wijzen.
Dc politie zou misschien ook, voor
al des Zondags, streng kunnen toe
zien. meent de heer 1'.
CEYONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen hij
J. Antonitsc, Alb. Tlnjmstraat 31, arm
bandhorloge Pb. Smit, Graaf v. Wied-
straat 19. bal G. Vugt, Kruistochtstraat
19. brilJ. v. Nicuwedhoven, 2de Voor
uitgang straat 23, ceintuur; Kievit, Delft,
straat 36, bruin hondje v. Velden, Bako-
nessergracht 75 rood, horloge-achter
plaat Kennel Fauna, Parklaan geel
hondje, gebracht door J. Meyer, Mr.
Joosicnlanii kat. grijs met wit, gebracht
door Kingmn, Parklaan 103 kat, grijs,
gebracht door W. Vet, Coltcrmanstr. 2;
Tuine Oranjeboomstraat 29, loterijbrief
je J. Jan::>. Kennemerstraai 9 G, witte
kielP. Ricu, Jan Steenstraat 9. lorgnet
en zakmesje J. Vcrkley, Omvalspoort 9,
lepeltjes Brecuwcr, Ccn. Joubertstraa:
61, medaillon met portretWee. v. Ke
tel, Rollandstraat 69, kindermuts; Vaa
Hcrp, 7.. B. Spaarnc t.14. potloodhouder;
Politicbureau Suicdcsiraat, bruine portc-
monnaicDrupsteen, Coltcrmanstr. 14,
sleutel van melkbus Kerkhof, Nagt-
zaamstraat 10 rood. kinderschortjes j P.
Oerlemans, Gorlestceg 20, paar gummi
schoenen A. Timmer, Kleine Houtstr.
77, strikje et speld Drenth, Tcylerplcin
11, taschjc met koffie enz.
Feuilleton
12)
Ik had geda'cht „De Voorganger"
nu reeds te stelen maar ik heb be
loofd in den jachttijd nog eens terug
te Komen en dua kan ik het nog altijd
doen. Nu geloot ik, dat mijn brief zoo
langzamerhand lang genoeg is.
HOOFDSTUK XV.
Rebecca stond voor hei .-aam in haar
kamer boven Berkin's winkel in de
HoosHrdat en keek nadenkend het
raam uit. liet was haar laatste mid
dag in Shalton a's Madame Fortunatn
en tot nu toe had ze den ring nog niet
gevonden. Anders was haar zaakje
niet on voord eelig ge wees:; heter dan
in haar ee-sten t -•■!. to n haar prijzen
nog niet zoo iv oz wn en en zij cr-l
moer .gebrek arm geid had g. hal. Zij
vr-.i zii.'s tamelijk verrukt dat ze den
ring niet gevonden had. Ezra had
baar raod moeten opvolgen en advcr-
teeren. Indien zij hem gevonden had,
zou haar voldoening natuurlijker tn
grondiger geweest zijn, maar zij had
gelijk gehad. Ook had ze nog een gul
den of vijftig verdiend met aftrek van
alle onkosten en ze dacht e.* niet over
als dat eenigszins kon die aan Ezra
te geven. Om de waarheid te zeggen
wist Rebecca' zoo goed als niets van
waarzeggerij af, man.' ze was slim en
gauw met een oordeel klaar. Ook had
ze eon onverwachte en niet te versma
den hulp aangetrolfen in Borkin, want
Borkin was jihotograaf.
Zij had Borkin don eersten den bes
ten dag voor niets de hand gelezen en
hem gezegd, dat hij eigenlijk schilder
had mooien worden. Mijnheer Borkin
zei, dat li ij dat heel goei wist cn
scheen buiung.woan i-vreden. Hij
liet haar enkele voorbeelden van z.itt
werk zh.it, portretten van menschen
uit het stadje en uit den omtrek n
zat hier allerlei over t© vertellen. Re
becca had een buitngewoon goed ge
heugen cn dank zij al die verhalen
was zij in staat om later, naar het
scheen, wonderen te verrichten, zoo
dal haar roem zich in Shalton ver-
eprei.lce. Zij had e n he:le collectie
zir.n"t.'e5. die overal op pasten en zij
wi t ook heel ?o;d, dat de meesten
van haar clh tden r.iet liet karakter
verlangden te hoeren wat ze werke
lijk hadden, maar wat ze zouden wen-
I schen te bezüien. Altijd was men
uiterst tevreden wanneer men een bui
tengewoon sterke wil of een bijzonder
eigenschap toebedeeld kreeg.
Terwijl zij zoo uit het raam stond
t© kijken reed een rijtuig voor, en hier
uit stapten twee dames: Hilda en
vrouw Barley.
„Deze dame wenscht haar hand te
laten lezen zei mevrouw Barley.
„K11 ik zou graag eens blijven luiste
ren, hoe dal wel toegaat, als ik 11 ten
minste niet in den weg zit.
„Niet het minst, mevrouw. Gaat 11
zitten. Misschien komt u dan zelf ook
wel in de verleiding,,.
„Dat lijkt 111e niet waarschijnlijk.
Trek je handschoenen uit, Hilda.
Welke hand wenscht u, Madame For-
tunnta?"'
„Beide honden clstublic't".
ui.da spreidde iiaa.* tv.e© mooie
handjes op mt Kussi-n onder e ianip
et. Madame Fortunatn bekeek r.t nauw
lettend. Borkin had Rebecca een uit
stekend portret van Hilda laten zien,
waar hij buitengewoon trotsch op was
en had toevallig gezegd, dat het
vreemd was, «lat ze 1102 niet getrouwd
was. Dat was alles wat Rebecca wist,
maar dat was meer dan meestal het
gewoon verlangen, dat u zeer ter har
te gaat' Rebecca zag wel, dat het
meisje licht bloosde. „Het is een
j vvensch, herhaalde ze. die u zeer ter
J harte gaat. U bent niet getrouwd. Ja
en dat is vreemd, u bent niet eens
verloofd. U hebt groote aantrekkings
kracht voor de andere sexe, veel meer
dan u denkt, maar 11 bent niet ijdel
en geeft minder om bewondering, dan
om de meeste andere dingen. U bent
trotsch en men kan u gerust een ge
heim toevertrouwen. In sommige op
zichten gaat uw koelheid to ver, daar
moet ik 11 voor waarschuwen, want
dat is niet in uw belang. Ik mag niet
de toekomst voorspellen, anders
„O doet u het toch maar!" riep Hil-
,,Ja, ik zou hel rrnag hooren", zei
Mary. „Wc zul.en het aan niemand
ve.-u ku:"
„Uw hand wijst uit. dat u voor het
eind van het jaar verloofd zult zijn".
,.Is dat alles?" zei Hilda.
„Neen", zei Madame Fortun&ta,
„nat is niet alles. Na uw verloving,
zuil u die weer trachten te verbre
ken.
Alk
t'lt'r, dot ik t
„Wees nu niet zoo vervelend. Ik
bedoel alleen maar, dat ik nooit van
meening verander, wanneer ik een
maal een besluit genomen heb. Is dat
niet zoo Madame Fortonata? Staat dat
niet in mijn hand geschreven?"
„Zeker! Ik zie hier, dat u iemand
bent met con groote vastheid van ka
rakter. U volgt altijd uw eigen wil.
Maar in hortsfiuaesties volgt u nok
alleen de roepstem van uw ImrtDat
laatste was een zinnetje, waarvan ze.
in haar«boroep dikwijls gebruik had
gemaakt. Zij ging door met Hilda nog
allerlei to vertellen, haar begiftigend
met een grbote mate van logisch den
ken en '11 buitengewoon organisatie
talent- Zij merkte net op dat. wan
neer Hilda cn man geweest was '»ii
greoteu aanleg gehad zou hebben voor
elctrbterhntech ingenieur, toen Mary
ops'.ond en naar dc tafel kwam.
„Kijk eens naar mij» hand bij de
jouwe, Hilda", 'zei ze. haar rechter
handschoen uittrekkend- „Do mijne
ziet heelemaal bruin".
„Een zeer interessante hand", zei
Madame Fortunatn. „Het zou mij
groet genoegen doen, wanneer me-
andere handschoen ook uit
hr
'de
Ik
dat i
en c'nt die in verbond slant met ecu i
z.*er bijzondere:» vvensch of een buiten-
1 kunnen *ehenk«
I „Neru. drnk u". zei Mary, haar
luindsrlioeo a-.nlr-kkend.
I AU Mary toevallig hn-r andere
lliandschoin had ui getrokken, zou Re
becca Carcow den ring gezien hebherï
want dien droeg zc aan do andere
hand.
Rebecca liep naar hel raam cn zag
het rijtuig wegrijden met haar tvve©
klanten er in, zij kcok het nadenkend
en rustig na. liad zo alles geweten,
dan was zc in dc grootste opwinding
do trappen afgestormd, bereid om dut
rijtuig naar zijn bestemming te vol
gen, zelfs ;>l was het haar dood ge
weest of al had zc een rijtuig moeion
nemen, wat bij haar zuinigheid bijna
op hetzelfde neerkwam. Zooals de za
ken nu stonden, ging ze naar den spie
gel, kamde haar haar op en poederde
haar dikke wangen, want ze was door
Horkin op een afscheldsthee gevraagd
in wal hij altijd hot „atelier" noem
de.
in het rijtuig zei Hilda, dat het toch
wel vrtcind was.
„Ken hccleboe! van de dinger., die
zo zei waren volmnakt waar. Ik ben
blij, dat lk haar circulaire zag".
„Natuurlijkzei Mary, „maar het
is toch maar allemaal onzin".
„Hoe kon zo dan weten dal Ik niet
verloofd ben. „Zoo lcelijk ben ik toch
niet?"
„Neen, ik vind je zelfs 700 knap. dat
ik verba a (1 stond ove; die opmerking.
Maar een andere vraag. Kan jij wor-
ke'ijk gcioo.en. dat wanneer een meis
je vnloofd ls, dit verandering brengt
in dc lijnen vqji haar hand?"-
