De man uit Maloba
HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Rubriek van den Arbeid.
VRIJDAG 27 JULI 1923 TWEEDE BLAD
No. 3217
Veertig jaar Haarlemsch leven
Toestanden en Personen
VIII.
Als ik graaf in mijn herinneringen
en blader in papieren en gedrukte
stukken, die van deze periode van
veertig jaar bewaard bleven, dan zie
ik dit tijdperk als een van veel ver
gaderingen. Sprekers en spreeksters
van allerlei slag riepen belangstellen
den tot groote en kleine bijeenkom
sten op hoe vaak zat ik daarbij
zelf, verslag gevende, op het podium,
achter bestuur en spreker, omdat er
in de zaal voor een perstafel geen
ruimte meer was! Wanneer ik bier
een kleine opsomming ga gev
verbeteringen, die in deze -ió jaar tot
stand kwamen, dan moet men mij niet
op een fout willen betrappen, als
daarbij ook rijkswetten worden ver
meld: die worden ten slotte wel in den
Haag vastgesteld, maar overal in het
land voorbereid; dat er juist in Haar
lem zooveel vergaderings-propaganda
gemaakt werd, is verklaarbaar door
onze ligging vlak bij Amsterdam,
waar zooveel aanvoerders en propa
gandisten woonden. Zij kwamen na
tafel en waren vóór bedtijd terug.
Over de onderlinge beteekenis van
die hervormingen kan men natuurlijk
van meening verschillen, voor mij is
een van de gewichtigste de verzekering
tegen werkloosheid geweest. De werk
loosheid dat was het spook, dat al
tijd omzwierf voor de woning van den
arbeider. Soms kon het wat uit de
buurt raken, maar heelemaa) weg was
het nooit. En als het, op 't onver
wachtst, de woning binnenstapte, dan
tracht het de ellende mee: binnen en
kele weken de spaarpenningen opge
teerd, de zware gang naar het. Arm
bestuur, clan het eerste bezoek,
tersluiks gebracht, aan de Bank van
leening, gevolgd door vele andere,
'dikwijls de onmogelijkheid van terug
halen ten slotte, in het gunstigste
geval, nieuw werk, met de zware taak
om het halve huishouden nieuw op te
bouwen. De abnormale werkloosheid
van dezen tijd heeft een einde ge
maakt aan het gezonde beginsel van
tie door den belanghebbende zelf ge
storte premie, aangevuld door stad en
staat, maar het besef, dat de samen
leving de hand niet aftrekken mocht,
van haar medeleden, die buiten schuld
werkloos "waren, lijkt mij nog altijd
een van do beste dingen uit het tijd
vak. dat achter ons ligt.
Daarnaast het veranderde begrip
van een goede, behoorlijke woning.
Hoe weinig zorg werd er vaak be
steed aan het arbeidershuis en hoe
weinig eischen stelde het werkmans
gezin zelf aan de plaats, waar het,
wakend of slapend, het grootste ge
deelte van zijn leven doorbracht. De
bouwvereeniging, die zich vrij maak
te van den particulieren verhuurder,
bracht daar de groote verandering
m; toen de eerste verecniging gesticht
was, werd gezonde naijver wakker.
Hoe zijn de -denkbeelden over een be
hoorlijke woning veranderd! Als ik
nu terugdenk aan die vele vergaderin
gen van jaren geleden, met hun be-
toogen van hoe het was in 't buiten
land, met plattegronden ©n prijsbere
keningen toegelicht, bijeenkomsten,
soms voor weinig toehoorders gehou
den, die zoo den indruk gaven van
nutteloosheid, dan zeg ik: „neen, zij
hebben toch alle liet zaad helpen
verspreiden, het eenmaal uilgesproken
woord neemt zijn vaart en wekt ge
dachten op en roept echo's wakker en
doet zijn werk tob het sterft, gevolgd
door nieuwe klanken, die nieuwe
denkbeelden in 's menschen hersens
losmaken en zoo tot in het oneindige
eindelijk worden ze van gedachten-
figuur tot daad en het duurt niet
lang, of wij verwonderen ons erover,
dat die niet veel eerder tot stand kwa
men, omdat zij zoo logisch en na
tuurlijk waren.
Logisch en natuurlijk, ja dat was
ook de verzekeing tegen bedrijfsonge-
lukken en die tegen invaliditeit en
ouderdom en de persoonlijke dienst
plicht. Maar stelt u toch even voor:
er is een tiid geweest, dat wie het be
talen konden een rempla©ant koch
ten om voor hun zoons den dienst-
plocht waar te nemen en die absurdi
teit is nog maar kort geleien, zóó
kort. dat ik nog in den troep zie loo-
pen een jong menech, nu een bekend
Haarlemsch advocaat, van wieu men
met een glimlachje en op een toontje
van medelijden zei: ,.hii moet wel,
want zijn vader is voor den persoonlij
ken dienstplicht."
Lang vóór de mobilisatie was het
daarmee gedaan en sedert de mobili
satie kunnen«wii ons nauwelijks ver
beelden. dat het ooit anders geweest
is. dan dat iedere jonge man zelf
het uniform aantrekt, als er gevaar
dreigt cn dien plicht niet meer over
laat aan een ander.
Die gedachte van rechtvaardigheid
hing al lang in de lucht, voordat zij
werd omgezet in een daad. Toen ik
een jongen was. wezen wij elkaar den
leverancier van plaatsvervangers en
nummerverwisselaars, die coins in
ons dorp kwam, en voor ons jongens
iets griezeligs had. al ging hij rustig
zijns weegs r hadden wij misschien
thuis wel het wpord „ronselaar" ge
hoord Eu wanneer het er op aan
kwam, dan werd er toch een gekocht
en zoo weinig mogelijk meer over de
zaak gesproken. W ie de plaatsvervan
ger was, wilde men maar- liever niet
weten. Het was gemakkelijker, hem
niet te kennen. Maar zoontjelief bleef
thuis.
Algemeen kies- en stemrecht wie
kan er eenvoudiger zaak noemen? Wie
deel van do samenleving uitmaakt en
een on verduisterden geest heeft, be
hoort toch zijn invloed te laten gel
den hij de verkiezing van wie de be
slissingen zullen nemen in de bestu
rende colleges. Inderdaad. Maar het is
nog geen veertig jaar geleden, dat
kies- en stemrecht vastgekoppeld wa
ren aan de som, die iemand bijdroeg
in de belasting.
Gek toch wanneer voorspoed
iemands inkomen vergrootte, dan werd
hij opeens in staat geacht om mee in
vloed op de openbare zaak te helpen
uitoefenen en als daarna de tegen
spoed hem bij het nekvel greep, ver
loor hij die geschiktheid weer. Zoo
kon. bij wijze van spreken, mooi of
slecht weer bij den katoenoogst in
Amerika, een X'ederlandsct burger tot
kiozer maken of ontkiezeren.
Dat wij, toen eenmaal het alge
meen kies- en stemrecht verkregen
misschien niet het beste systeem
hebben verkozen, doet natuurlijk aan
het beginsel niet af. Zijn er inderdaad
nog partijen (neen, laat ik den eisch
minder zwaar stellen) zijn er nog kie
zers. verrukt met een stelsel, dat den
•sten man van de liist tot locomotief
maakt en de volgelingen tol wagens,
die in zichzelf motorische kracht mis
sen, allhans niet behoeven te be
zitten? Waarschijnlijk heelt de propor
tioneels vertegenwoordiging op deze
manier uitgewerkt, haar langsten tijd
al geleefd.
Maar nog eens, aan de billijkheid
voor ieder xnensoh, vrij te helpen aan
wijzen wie zijn belangen in de samen
leving vertegenwoordigen zal, daar
aan doet liet systeem mets .af. Onze
•tijd heeft het goede gewild, jammer
dat hij het niet in een 'beteren vorm
'1st te gieten.
Het onderwijs. Als we spreken van
logisch en natuurlijk, dan zou het lo
gisch en natuurlijk geweest zlijn, dat
iedereen met yloite en vlugge her
sens alle kennis in zich mocht opne
men, die er. te krijgen was eri dab de
domuien en de stoethaspels het moes
ten doen met een zeker minimum.
Ging het zoo? Welnee, zoo ging het
jiiet. Wie 't betalen kon, trachtte door
i heen te wurmen, ook aJs dio
'hem feitelijk te zwaar waren en wie
geen middelen bezat, bleef beperkt tot
de 'elementaire kennis van de lagere
school. Uitgezonderd: de poging van
menige instelling en vele particulier
ren, om ook den onbemiddelde in
staat te stellen, kennis te verzamelen
en daarmee zijn begaafdheid en ge
schiktheid te ontplooien.
Aan onzen tijd bleef de rechtvaar
digheid, voorbehouden, dat ieder kind,
met of zonder geld, in de gelegenheid
gesteld wordt, iedere school te door-
loopen. Volgt daaruit, dat de studie
er moet worden geprezen boven de
pra.tische vakken? Dat de ongeëxa
mineerde ver staat beneden den man
met het diploma? Zeker niet. Maar
wel volgt dit er uit, dat de samenle
ving geen gevaar meer loopt, een ta
lent door gebrek aan gelegenheid te
zien ondergaan, hetgeen immers voor
haar een groote schade is.
En zoo kom ik van zelf tot de ont-
ikkeling van het vakonderwijs, dio
de vakschool stichtte waar vroeger de
groot tuimelde in de werk
plaats. Moet ik nog in 't hijzonder op
de ambachtsschool, op do middelbare
technische school, op de huishoud- en
industrieschool wijzen? Toch zijn ze
allo nog jong, ik zag ze ontstaan in
deze toch zoo korte periode van veer-1
tig jaar. Naast zoo menigen teeken
en vakcursus.
Politiek en economie deden groote
schreden. Hygiëne volgde hun op den
voet. Gasthuisverpleging ook voor den
anno, vrije gasthuiskeuze, melkon-
derzoek, bacteriologisch laborato
rium, keuringsdienst van voedings
middelen, kraamvrouwenverpleging,
zuigelingenverzorging, douchebaden,
zwemscholen de opsomming is niet
volledig, maar groot genoeg om te
doen zien, wat er op dit gebied tot
stand gebracht is. Hebben wij door
verslagen, door beschouwingen in dit
blad iets tot dit alles kunnen bijdra
gen. des te beter.
En als nu pessimisten vragen: „zijn
we er nu? is nu alles perfect in or
de?" dan moet het antwoord zijn:
„neen en het zal ook nooit volmaakt
in orde zijn". Het bereikte spoort tot
verdereu vooruitgang aan, de eind
paal wordt altijd weer verzet en wan
neer or tienmaal veertig jaar zullen
zijn voorbijgegaan zal de monschheid
nog blijven streven. Dat is wat wij
Evolutie noemen, die gestoord,
bedorven, achteruit gezet wordt door
Revolutie, waarvan in onze dagen
vooral het Communisme de noodlotti
ge najager is, met zijn onmiddellijk
gevolg van afbraak, vernietiging en
algemeen© verarming. Systeem van
warhoofden, die de lessen der histo
rie niet verstaan.
In deze veertig jaar, die achter ons
liggen, werd veel bereikt in de ricri-
ting van gezonde democratie demo
cratie, dat wil zeggen bevordering
van do welvaart en het geluk van een
zoo groot mogelijk aantal menschen.
Aan de volgende periode de taak.
om in die richting verder te gaan.
J. C. P.
Brieven uit de Hofstad
Het naar het schijnt, onoplosbare
vraagstuk van de tuchteloosheid der
jeugd is plotseling weer in de volle
aandacht van het publiek geplaatst
doordat de 'burgemeester zich ander
maal tol de schoolhoofden heeft ge
richt om hun medewerking te vragen
ter bestrijding van dit euvel. Dij dat
schrijven zijn tal van gegevens over
gelegd omtrent den omvang van het
kwaad. De directeuren van gemeente
werken en plantsoenen en de politie
hebben opgaven gedaan van de jaar
lijksche schade die door de-baldadige
ieugd wordt veroorzaakt aan gemeen
te-eigendommen. Het totaal loopt wel
aardig naar een ton gouds. Alleen al
aan vernieling der bestrating wordt
's laars een bedrag van dertig mille
geëischt. Do banken die in de plant
soenen en langs lanen worden ge
plaatst worden zóó vernield dat ge
middeld iederen dag-één bank zoo goed
ais geheel wordt beschadigd.
En op deze wijze gaat het schrijven
van den burgemeester voort. En dat
alles geldt dan nog maar gemeente
eigendommen. Men kan er verust nog
evenveel bijdoen aan beschadiging van
particulier goed. Jaarlijks Heeft de
meente 4000 gutden uit te ceveu tot
herstel van ingegooide ruiten in ge
meente-gebouwen. Maar hoeveel par
ticuliere ruiten worden er vernietigd,
die uit eigen geld hersteld worden om
dat de daders nooit te vinden zijn.
De burgemeester richt zich thans tot
de onderwijzers en vraagt hun mede
werking. HeeH mooi natuurlijk en wij
twijfelen er niet aan of de onderwij
zers zullen meewerken, maar tast
men op deze wijze wel de oorzaak van
het kwaad aan? Het lijkt ons dat de
burgemeester zich ook tot de ouders
had' moeten wenden, want van deze
blijven er heel veel in gebreke om
toezicht op hun kinderen te houden.
Het grootste deel van de opvoeding
wordt op straat aangebracht. Vele
ouders doen met hun kinderen als met
huisdieren. Een groot deel, van den
dag lloopen de honden langs de
straat. Alleen als de baas wat aar
digheid van hem wil hebben, wondt
liii binnengelaten. Precies zóó gaat
het met de kinderen.
Een eeval van recenten datum zij
hier even meegedeeld. Er valt ergens
een kind in de grachthet word met
moeite gered, 't Is al bewusteloos en
met veel inspanning worden de levens
geesten weer opgewekt. Niemand van
de omstanders kent 'fc kinder is geen
zusje of broertje of vriendje in de
buurt. Do geneeskundige dienst ver
voert liet per auto naar het zieken
huis. Eerst 's avonds het geval had
's middags plaats komt 't kind zóó
bii kennis dat het zijn naam en adres
kan meedeeleii. Er wordt belicht ge
zonden naar de woning. Vader en
moeder zijn een „daggie" naar Rot
terdam en hebben de zorg voor de kin
deren overgelaten aan de oudste doch
ter. zijnde deze elf jaar oud.
Zij voerde het commando over een
van zeven, één van vijf cn cén van
drie. Die van zeven was "op straat
gaan spelen en gedrost cm ten
slotte bijna te verdrinken.
Ziedaar de verantwoordelijkheid
van de ouders en dat geval is lieusch
niet een uitzondering, leder die maar
even om zich heenziet, weet dat tal
van ouders zich o zoo weinig gelegen
laten liggen aan hetgeen hun kinde
ren uitvoeren. A's zij er zelf maar geen
last van hebben. Dat zij er anderen
inee opschepen, schijnt hen niet te be
zwaren. Vandaar dan ook dat er niet
veel te verbeteren valt aan de tuchte
loosheid, zoolang niet getracht wordt
meer vat te krijgen op de ouders die
hun plicht verwaarluozen en de kin
deren zonder toezicht laten, riet zal
niet veel baten of de onderwijzers al
zodepreéken. wanneer zij straks gedu
rende vijf weken vacnntie de kinderen
aan hun lot oVerlaten.
Merkwaardig is het dat anderen
het altijd weer voor de baldadige
jeugd opnemen, wanneer die eens voor
haar daden wordt aangepakt. Waag
het niet een straatjongen te na te ko
men. want onmiddellijk heeft hij zijn
verdedigers cn de kans is groot dat
gii opstoppers krijgt.
Inmiddels is het goed dat de aan
dacht weer eens op het vraagstuk is
gevestigd en dat de ouders het ook
eens hoeren, alhoewel zij wel alle van
meening zuilen zijn. dat hun kinderen
geen schuld hebben.
Voor de groote steden is een oplos
sing dringend gewensoht, want er is
eer achteruitgang dan vooruitgang te
bespeuren en de ontevredenheid bij
lien die altijd maar weer belasting
moeten betalen om bij te dragen in de
enorme kosten van het onderwijs en
andere instellingen voor de jeugd,
wordt nog grooter wanneer zii zien,
dat de algemeen© lasten door de bal
dadige jeugd zoo worden verzwaard.
HAGENAAR.
Van hier en daar.
ARBEIDSTIJDVERLENGING BIJ
WILTON'S MACHINEFABRIEK EN
SCHEEPSWERF.
Hot motief: meer werk
te krijgen.
Aan de dlreclïo van Wilton's machine
fabriek en scheepswerf te Rotterdam is
vergunning verleend om gedurende een
half jaar 561/2 uut per week te laten
werken. De directeur-generaal van den ar
beid C. Zaalberg deed daarvan mededee-
ling in een brief aan óe mitaalbewerkers-
verceuiging, waaraan wij het volgende
ontkenen:
liet motief voor de vergunning is, dot
de productiekosten in Nederland, vooral
in verband met de .loogte cn Jonnen, in
vergelijking met die in het buitenland,
zóó hoog zijn, dat '.iet steeds meer onmo
gelijk wordt, om voor hut buitenland te
werken. De politieke toes'liiadcn ijl de
landen om ons heen, doen nog geenszins
eerwachten, dat zeer spoedig het. be
drijfsleven in gezonder Dositie zal komen.
De gevolgen hiervan voor de welvaart in
ons land, iai het bijzonder voor de arbei
ders, zijn dermate onrustbarend, dat niet
voortgegaan kan worden met af te wachten
of zonder bijzondere maatregelen da toe
stand zal verbetoren.
Hoo ernstig ik het ook betreur, 'Jat aan
de arbeidsvoorwaexden, zooals die enkele
jaren geleden mogelijk werd -n geacht,
moet worden getornd, mag ik het oog nlri
sluiten voor de werkelijkheid, lie hierin
bestaat, dat tengevolge v.vn de stagnee-
rende invloeden, die buiten onze gren
zen werkzaam zijn, ons land mede naar
do armoede wordt gevoerd. Die zeer te
betreuren omstandigheden maken het
noodzakelijk te erkennen, dat het 'evens-
peil van 1920 tot de geschiedenis behoort
en dat een verdere achteruitgang in de
productie alleen te ontgaan is door nog te
trachten goedkooper te produceeren. Dat
hiertoe naast andere middelen ook loons
verlaging onvermijdelijk is, valt niet te
ontkennen, Gaat met die loonsverlaging
een werktijdverlenging gepaard, dan heeft
i.n oen geval a's bij Wilton, deze het twee
ledig gevolg, dat de wcelcLnkomens gelijk
blijven cn door beperking van aigemeene
kosten bij grooter productie, de kostprijs
vim het product nog verder daalt.
Het is ontegenzeggelijk voor U zoowel
als voor mij, zeer pijnlijk;1 dat op de-ze
wijze do internationale handhaving van
den 8-ureindag in gevaar komt, doch wij
•kunnen ook niet lijdelijk aanzien, dat de
Nederlivndsche bevolking nog verder door
werkloosheid verarmt, als gevolg van het
optreden der andere mogendheden. Dat
optreden toch dreigt de wereld in zoo'n
te zullen vemnetigpu, dat er mog
veel meer dun do 8-utendag voor de ar
beiders door .verloren zou gaan.
Ik vertrouw daarom, dat ook uw orga
nisatie zich zal weten te schikken in het
onvermijdelijke en naar ik hoop tijdelijk
verlenging van den arbeidsdag zal
iozen boven verdere toeneming der
roods zoo rampzalige werkloosheid."
Tot zoover deze brief.
Over deze aangelegenheid heeft een con
ferentie plaats gehad tusschen don lieer
Schouten, directeur van den metaalbond
en vertegenwoordigers van de organisaties
Do heer Schouten deelde mede, zoo
meldt Het Volk, dat deze nieuwe werktijd-
verlenging noodzakelijk was, om meer
werk te krijgen. Waar thans bij WiUon
"3 .uur per week wordt gewerkt, zal in het
ervolg 561'2 uur gewerkt moeten wor
den, tegen hetzelfde loon als in de 48 uur
erdiend werd, Dit zou praciisch een
loonsverlaging beteókenen vaar 5 en
ook de eventueele overwerkpercen-
tages in dit 4S-uur-loon opgesloten liggen,
's het eigenlijk een verlaging van onge-
-eer 19 Door deze verlaging van pro
ductiekosten hoopte men méér werk uit
Engeland te bemachtigen.
De bestuurders voerden aan, dat de
kwestie vam méér werk dus eigenlijk maar
slag in de lucht is. Want natuurlijk
zal ook Engeland gaan verlagen, en lan-
werken, als men daar ziet, dat Holland
het werk weghaalt.
Do heer Schouten deelde daarop mede,
dat dit alles wel waar kon zijn, maar dat
do werkgevers hadden vastgesteld, dat de
•erlenging in ieder geval zal worden
doorgevoerd.
De besprekingen eindigden met het be-
sïuit, dat volgende week Maandag op
nieuw een conferentie met den Metaal-
bond zal plaats vinden.
UIT DE TEXTIELINDUSTRIE.
Loonsverlaging.
In een vergadering van hei bestuur der
Verecniging van Tiiburgsche wollenstoi-
en -fabrikanten met de hoofdbesturen der
lextieiarbeidersvereenigingen is medege
deeld, dat de fabrikanten de loonen op
nieuw wenscben te verlagen. Na bespre
king met de hoofdbesturen werd toege
zegd, dat de fabrikanten de verlaging nog
eens in eigen kring zullen bespreken om
daarna, indien noodig, opnieuw een be
spreking te houden.
In de daarna gehouden ledenvergade
ringen van De Eendracht en SintDam-
bertus is vastgesteld, dat van verdere vei
laging van de loonen geen sprake kan
zijn. Aan de hoofdbesturen werd opge
dragen alles in het werk te stellen om
verdere verlaging te voorkomen.
Uit Tilburg ^'ordt gemeld, dat de ver
ecniging van R.K. Werkgevers in het tex
tielbedrijf een loonsverlaging in de ta
pijtindustri" vah 10 ingaande 30 Juli
heeft aangekondigd.
De viorkloozenkassen uitgeput.
Men bericht uit Enschedé aan de Tijd:
Tengevolge van de groote werkloosheid
onder de textielarbeiders, die zich steeds
moer en meer uitbreidt (honderden zijn
geheel werkloos, terwijl duizenden slechts
een gedeelte der week werken) hebben
alle vier Textielarbi-idersorganisatïes, (al
dus „De Textielarbeider") de uitkeeriog
de werklozenkassen belangrijk moe
inkrimpen en waar in 't algemeen,
een enkele uitzondering, de werkge
niet de minste vergoeding geven, is
het loon van verschillende arbeiders
schrikbarend laag, zoo laag dat gerust van
een noodtoestand kan worden gesproken.
Wanneer de tegenwoordige toestand be
stendigd blijft, is het eeu groote vraag
of de werkloozenkassen in staat zuilen zijn
do tegenwoordige, al zeer sterk ingekrom
pen uitkeeringen, te handhaven.
De vorige week werd dan ook een ge
combineerde Hoofdbesturen-vergadering
der. textielarbeidersorganisaties gehouden,
welke vergadering deze noodtoestand
i besproken en overeenstemming werd1
verkregen, omtrent hetgeen voorloopig
zal worden gedaan.
Do aangekondigde staking
te Winterswijk.
Gelijk wij reeds meidden hebben de
textielarbeidersorganisaties een staking
aangekondigd bij de firma .T. H. Meije-
rinik en Zonen te Winterswijk. Omtrent
de oorzaken van dit conflict meldt „De
Textielarbeider" nog:
Deze firma wil do Christelijke feestda
gen niet meer uitbetalen en heeft daar
naast in do fabriek bekend gemaakt, dat
de riolitloonen teruggebracht zijn van
f 26.50 tot f 24 per week.
Onderhandelen met de hoofdbesturen
'ilde deze firma niet. Met een commissie
uit de arbeiders confereeren, dat zou des
noods nog gaan, maar geen hoofdbe
stuurders.
Om een conflict zoo mogelijk te mijden
werd toen op' een fabrieksvergadering,
ook de hoofdbesturen waren verte
genwoordigd, besloten een dergelijke com
missie uit do arbeiders te benoemen. De
firma werd hiervan schriftelijk mededee-
ling gedaan, maar ook met deze commis
sie wilde zij niet onderhandelen. Toen
was een staking onvermijdelijk en werd
deze door drie arbeidersorganisaties ge
proclameerd tegen Maandag 30 Juli.
Wij ontvingen hei löe jaarverslag van
het Algemeen Nederlandseh Vakverbond.
Het geeft een overzicht van het ontstaan
■an het Verbond en de geschiedenis van
10 jaren vakvereenigingsarbeid aan de
hand van vorige jaarverslagen. Daaraan is
ontleend, dat de oprichting geschiedde
door een 5-tal organisaties nl. met den
Nat. Bond van Handels- en Kantoorbe
dienden „Mercurius", den Ned. Bond
Boekverkoopersbedienden, den Ned.
Onze lacftfioek
WAAR HIJ BELANG IN STELDE.
Jonge da m eMijn vader heeft
fortuin gemaakt toen hii oen jonge
man was. zal ik u eens vertellen boo?
Aanbidder: Dat kan mij rnin-
derechelen. Maar ik zou wel eens wil
len weten, of hij het nog heeft
EEN"; DLtRE DOCHTER.
Jonge man: Hoe komt u er
eigenlijk bii. te denken, dat ik uw
dochter niet zou kunnen onderhou
den?
Do vader fmet een zucht}Ach,
jonge vriend. als je eens wist wat een
moeite ik er zelf mee gehad heb!
Bond van Confecliebedienden, de Rot
terdam sclie Metaalbewerkersvereeniging
„S:. Eloy" en den Textielarbeidersbond
„Vooruit" te Enschedé. Op 1 Januari 1914
waren reeds 10 organisaties met 3SG4 lo
den aangesloten.
Dan worden do werkzaamheden van
1922 gememoreerd. Verschillende acties
werden gevoerd in zake de toepassing der
werkloosheidsvoorziening. Ook werd aan
dacht gewijd aan de inwendige oiganisatie
van het Verbond. Het ledental bedroeg
óp 1 Janu3ri 1923 45759 tegen 49102 op 1
Januari 1922. Medegedeeld wordt verder,
besluit werd genomen tot vorming
weerstondskas. Nadere mededce-
lingen aangaande het Verliond wordt een
overzicht aangaande de aigemeene vak
beweging gegeven.
Aan de bestuurdersbonden is een vol
gend hoofdstuk van het verslag gewijd.
Wij ontlecncn daaraan dat bestuurders
bonden werden gevormd te Almelo, Dord
recht en Nijmegen. Aan het einde van het
jaar waren er 21 bestuurdersbonden. Ten
worden nog niededeeltngen gedaan
de werkzaamheden van het comité
Neutraal Overheidspersoneel en van
de a
üit de Omstreken
wijzeres 'nn
dank uit-
HAARLEMMERMEER. - Gemeenteraad.
Donderdagmiddag vergaderde de gemeen
teraad onder voorzitterschap van den
emeester Mr. A. Slob. Aanwezig allo
leden, behalve de bee ren van den Heu
vel, Meijer en Onkenhout.
Ouder de ingekomen stukke
lezing gedaan van een ingeko
'en van' Mej. de Boer, onderv
ichool no. 1, waarin
ipreekl voor haar overplaaising
openbare school te Vijfhuizen. Eveneens
werd voorgelezen een adres van eenige
bewoners aan den Spaarr.wouderweg tus
schen den IJ-weg en de Domineeslaan,
houdende het verzoek om voor genoemden
eg daar ter plaatse een - maximum snel
heid voor motorrijwielen en auiomabie-
n vast te stelle®. Dit adres werd in han
en van B. -en W. gesteld om advies-
Tot gemeentevroedvrouw tor standplaats
Zwanenburg (vacature Mej. Zoeter) werd
benoemd mej. H. M. van Luïpen, women-
"e te Rotterdam.
Hierna kwam in behandeling een voor-
:el van B. en W. tot het benoemen van
vee leden in de plaatselijke commissi©
an toezicht op het lager onderwijs we
gens vertrek en bedanken van den heer
T. G. van Zanten en Mevrouw B. Th. Roo-
denburgSclioonderbeek.
Voorgedragen werden resp. Arie Kroes,
hoofd van .school 6 te Abbenes en Simon
Beljaars, meteropnemer te Zwanenburg.
In de vacature-van Zanten werd be
noemd de heer Kroes voornoemd, terwijl
wat betreft de vacature Mevrouw Rooden-
•burgSehoonderbeek, besloten' werd do
ingezonden aanbeveling aan de plaatse
lijke schoolcommissie terug te zeilden, met
enzpek voor deze vacature een nieuwe
voordracht op te maken, waarop de naam
an een vrouw geplaatst is.
Op voorste! van B. en W. werd besloten
alle nieuwbenoemde raadsleden toe to
laten.
Goedgevonden werd aan enkele ouders,
ier kinderen een school voor middelbaar
onderwijs te Haarlem hebben bezocht,
>ver de cursus 1921/1922 een bijslag uit de
;emeentekas te verieenen.
Alvorens tot sluiting van de vergadering
iver te gaam sprak de voorzitter ongeveer
nog als volgt:
Onvoorziene omstandigheden voorbe
houden, zal dit de laatste vergadering van
den gemeenteraad in zijn tegenwoordige
lamenstelling zijn.
Op den ec-rsten Dinsdag in Septembe'r
zullen ,de 19 nieuwbenoemde heoron zit
ting nemen en onder hen zullen we dan
lissen de hc-eren J. A. Ovcrmcer, D. J,
Meijer en G. Onkenhout.
Hoewel 't me spijt, dat alleen de heer
Overmeer hier persoonlijk tegenwoordig
lag ik hen niet van hier laten gaan,
zonder een woord van afscheid tot hen to
hebben gericht.
De heer Overmeer is 12 jaren lid van
in den raad geweest; de heer Meijer g*.
durende een zittingsperiode (4 jaren) en
da heer Onkenhout gedurende 2 jaren,
omdat hij is opgekomen in ;de vacature-
Dokter.
Van alle drie leden mag worden gezegd
dat zij gewoon zijn geweest de vergaderin
gen trouw bij te wonen en met groot©
belangstelling de besprekingen in dezen
raad hebben gevolgd.
Zij hobben door hun s'em meegewerkt
van verschillende besluite®, welke voor
le ontwikkeling van deze gemeente niet
:onder beteekenis zijn geweest.
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van
OTTWELL BINNS.
4)
Er kwam een peinzende uitdrukking
op het gelaat van het meisje, en een
oogenblik was ze geheel in haar ge
dachten verdiept. Terwijl hij naar
haar keek, dacht de notaris dat Dart-
nell in ieder geval een mooie meeste
res zou krijgen, en hij verwonderde er
zich over, wat voor ernstige gedach
ten er wel in haar hoofdje om zouden
gaan. Na een poosje keek ze hem
aan.
„Ik weet niet, meneer Lambert, wat
ik met al dot geld moet doen. Ik
hen nooit rijk geweest, ziet u, en toen
mijn moeder stierf en haar jaargeld
bij haar dood ophield, moest ik een
betrekking zoeken ale leerores op een
meisjesschool. Ik ben bijna bang voor
de verantwoordelijkheid van die groo
te erfenis".
De heer Lambert glimlachte. „liet ia
een verantwoordelijkheid, die de mees
te menschen graag op zich zonden
willen nemen, juffrouw Raymond".
„Maar niet allemaal. TJ. vergeet
mijn oom".
„Hij was de uitzondering die dc-n
regel bevestigt en hij moet ioch een
zonderling geweest zijn".
„Hij moet erg flink zijn geweest",
zei het meisje. „Ik vind, dat er iets
heel moois is in wat hij gedaan heeft.
Hij wilde geen pek aanraken, om er j
niet
„Maar juffrouw Raymond! Ik begin,
me ongerust over u te maken. Ik
hoop dat uw bewondering voor zijn
„heldendaad" u niet tot domme din
gen brengt, In dat geval
Het meisje lachte. Maak u niet on-
gerust, meneer Lambert, ik ben maar
een gewoon mensch. Ik ben arm en
dat vind ik niet prettig; en als ik
door het testament van mijn oom
rijk wordt, zal ik een gegeven paard
niet in den bek zien". Ze lachte weer.
„Weet u, ik zou liet huis wel dadelijk
willen zien. Als u mij er over schrijft,
dat de heele bezitting van mij is, krijg
ik een gevoel alsof het niet. echt is,
alsof ik droom en na een poosje wak
ker zal worden. Als ik het huis zien
kon, zou ik misschien beginnen te ge-
looven, dat het toch hensch waar is".
Do heer Lambert knikte. „Ik kan
het me begrijpen", zei hij. „Het is
altijd moeilijker om aan een meeval
ler te wennen, dan aan tegenspoed.
Als u lust heeft, kunnen we dadelijk
naar Dartnell rijden. In mijn auto
zijn we er in ruim een uurWilt
u mij eeu oogeïiblik excuseerenJ1'
Hij liep naar 'de telefoon en belde
op. Na een paar minuten wendde hij
zich weer tot haar.
„De auto kau over vijf minuten hier
zijn. Ik hoop, dat u koffie gedronken
heeft?"
„O ja, dank u".
„Dan zal ik mijn jas uittrekken en
we zullen vertrekken, zoodra de aufo
komt. Als u het mij niet kwalijk
neemt, zal ik even mijn bediende in
structies geven".
Hij liep naar een andere kamer, en
Helen Raymond gaf, nu ze alleen ge
laten werd, haar gevoelens lucht. „O
liemel", fluisterde ze bij zichzelf, „het
is haast te mooi om waar to zijn. Gis
teren was ik zoo arm als Job en van
daag Ik zou van plezier wel kun
nen dansen".
Ze stond op, en er kwam een glim
lach op haar gezicht. Haar blauwe
oogen schitterden van opwinding.
Een oogenblik zag het er werkelijk
naar uit of ze door dansen uiting zou
geven aan haar viougde, l'oen hoorde
ze stemmen in de kamer naast haar,
en ze bedwong zich en fluisterde glim
lachend: „Die goede oude notaris zou
denken, dat ik gek geworden was. als
hij mij dal z .g doen. Maar zoo gauw
ik eeu kans krijg, doe ik het".
Toen de heer Lambert binnenkw
en zei, dat de auto wachtte, zag ze
er uiterlijk heel kqim uit, eu trok rus
tig haar handschoenen aan. Ze volg
de hem het kantoor uit naar buiten,
waar een mooi gesloten auto te wach
ten stond en een minuut later reden ze
in oostelijke richting de stad uit.
Toen ze buiten de stad kwamen,
sprak de notaris eerst oven onver
schillige onderwerpen om het meisje
meer op haar geinak te brengen, maar
na een poosje bracht hij het gesprek
op meer persoonlijke en intieme din
gen.
„Weet u, juffrouw Raymond, toen
ik die advertentie in de kranten zette,
leek het me erg waarschijnlijk dat er
misschien door een getrouwde vrouw
op geantwoord zou worden.
Hc-len Raymond lachte vroolijk.
„Ik ben tot nu toe aau de netten van
de mannen ontsnapt, meneer Lam
bert".
De notaris glimlachte. „Ik kan mii
niet voorstellen hoe de mannen zoo
dom hebben kunnen zijn, juffrouw
Raymond",
Helen lachte weer. „Dat komt om
dat u niet weet hoe het op een meis
jeskostschool toegaat. Men leeft er
volkomen afgezonderd van de buiten
wereld en het zou een heel dappere
man moeten zijn die gedurende den
cursus het hof durfde te maken aan
eon van do Leraressen".
De notaris lachte ook. „Dat kan ik
me als verwoed vrijgezel voorstellen",
stemde hij toe en vroeg toen: „dus er
zijn nog geen kapers op de kust?"
Het meisje begreep de ernstige
doeling van zijn min of meer plagen
de vraag, en antwoordde vroolijk:
„Tot nu toe niet".
De heer Lambert scheen, voldaan
te zijn. „Het is misschien wel zoo
goed", zei hij. „Dartnell is een prach
tige bezitting en de pacht brengt vijf
tigduizend gulden per jaar op.
Het is veel beter dat u zóó bezit
van alles neemt, dan getrouwd of
verloofd. Dat zal het zeker gemakke
lijker voor u maken".
Helen antwoordde niet en na een
poesje zei de notaris weer: „U denkt,
zeker dat u alleen op de wereld staat".
„Dat scheelt ook niet zoo heel veel"
zei liet meisje rustig. „Ik heb nie
mand dan een oom en een neef van
vader's zijde
„Nu vergist u zich toch!" viel de
notaris haar in de rede. heeft een
tante cn een neef die u waarschijn
lijk vandaag wel zult ontmoeten".
„O ja?" riep het meisje verbaasd.
„Ik dacht wel dat u verbaasd zou
zijn", antwoordde de notaris kalm.
„Ik bedoel de zuster van uw moedef.
mevrouw Pennington 'en haar zoon.
John Dartnell Pennington, die bijna
vlak naast de Priory wonen. De twee
bezittingen liggen naast elkaar".
„Ik heb zelfs nooit van hen ge
hoord", antwoordde Helen kalm.
„Neen. dat zal wel niet. Toen uw
moeder met een leeraar in de schei
kunde trouwde, was uw" oom niet de
eenige die verontwaardigd was. Uw
tante vond het ook niet goed en de
twee zusiers vervreemden totaal van
elkaar. Dat zal wel de reden geweest
zijn waarom uw moeder nooit over
haar gesproken heeft.
„Mijn moeder was erg trotsch".
antwoordde het meisje zacht, „en ze
was dol op mijn vader".
„En daar zal ze ongetwijfeld ook
wel voor beloond zijn", zei de advo
caat ernstig, „want ik heb genoeg
van deze wereld gezien om te weten
dat geluk en verdriet voornamelijk
afhangen van onze liefde voor ande
ren. Maar uw tante is werkelijk een
zeer achtenswaardige vrouw, en u
moet van haar gaan houden, in weer
wil van alles wat er gebeurd is. U
zult behoefte hebben aan vrienden en
buren- en uw tante zal ongetwijfeld
liee! vriendelijk voor u zijn. niette
genstaande het feit dat het een bit
tere teleurstelling voor haar moet
zijn dat u Dartneü geërfd heeft".
„t\at bedoelt u eigen! jk. meneer
Lamberl?vroeg Helen kalm.
„Wel", antwoordde «Ie notaris Inng
zaam, „mevrouw Pennington is de
tweede vrouw van haar man en ze
heeft een zoon, een jongmensch cn-
