Buitenlandsch Overzicht
Vrijdag 10 Augustus 1923
DERDE BLAD
Lichamelijke Opvoeding
XCIII.
HET TIJDSCHRIFT VOOR ERVA-
RINCSOPVOEDKUNDE OVER
LICHAMELIJKE OPVOEDING.
DADA IN DE LICHAAMS
OEFENINGEN.
Verdeeld over ccn groot deel van den
jaargang 1922/1923 van liet Tijdschrift
voor Ervaringsopvoedkunde heeft de r«*_
dacteur Dr. H. G. Hamaker, privaat-do
cent in de pacdagogie aan de Rijks-
Universiteit te Utrecht, in elf hoofdstuk
ken beschouwingen gegeven, getiteld s
„Over wetenschappelijke opvoedkunde".
Hoofdstuk tien diaagt tot opschrift
„Geestelijke en lichamelijke opvoeding"
en waar hij met zijn betoog genaderd is
tot de laatste, zegt de schrijver, hierover
kort te willen zijn „omdat zij eenigszins
buiten mijn eigenlijk ondetwerp staat,
d.iv.z. buiten de wetenschappelijke op-
voedkunde, zooals ik die voor oogen heb
gehad bij 't schrijven dezer artikelen."
Schrijver vervolgt dan „Wel heeft na
tuurlijk ook de eigenlijke opvoeder het
recht en den plicht, zijn stem te laten
ihooien, waar vraagstukken, betreffende
de lichamelijke opvoeding, aan de orde
zijn, maar toch behoort deze laatste meer
tot het gebied der geneeskunde en i?t
dat van den deskundigen gymnastiek- en
spelleider. De opvoedkunde en de ge
neeskunde vloeien hier ineen, en zon
der medewerking van beide kan het
vraagstuk der lichamelijke opvoeding
niet goed worden opgelost. Tenminste
niet zonder grootc kans op eenzijdigheid,
die tengevolge zou kunnen hebben, dat
de opvoeding van geest ea gemoed ter
wille van die van het lichaam werd ver
onachtzaamd. Hier ook geldt echter, dat
niet alles kan en mag worden afgeleid
uit de beide genoemde wetenschappen,
maar dat wel degelijk principieel en con
sequent rekening moet worden gehou
den met de ervaringsgegevens, die duor
de praktijk der lichamelijke opvoeding
zelf worden opgeleverd en dat daarom
aan dit onderdeel der wetenschappe'ijke
opvoedkunde medewerking van prak
tisch werkzame, ervaren leiders van li
chaamsoefeningen volstrekt onmis
baar is."
Dit is alles, wat Dr. Hamaker over de
lichamelijke opvoeding zegt,en naar
aanleiding hiervan ontving hij een in
gezonden stuk (dat hij voor opneming
te lang vindt en waarin te veel voor
komt, dat niet ter zake doet) van een
gymnastickondcrwijzer, wiens naam hij
niet noemt. De hoofdbezwaren worden
evenwel besproken. Een er van was, dat
de schrijver de lichamelijke opvoeding
lot het gebied der geneeskunde heeft ge.
rekend en Dr. Hamaker erkent, dat hij
dezen indruk, wellicht door zijn koit-
heid, heeft gevestigd. Hij verduidelijkt
zijn bedoeling dan aldus ,,ln de eerste
plaats heb ik met de woorden, dat licha
melijke opvoeding meer tol het geb'cd
der geneeskunde behoort, volstrekt met
willen zeggen, dat zij van deze weten
schap een onderdeel uitmaakt, wat de
geachte inzender er in schijnt te heb
ben gelezenik moet erkennen, dat dc
door mij gebruikte uitdrukking niet zoo
duidelijk is als wel wenschelijk ware ge
weest. Ik heb bedoeld uitdrukking te
geven aan de opvatting, dat de licha
melijke opvoeding staat tot de genees
kunde ongeveer als de geestelijke op
voeding tót de psychologie en de zede
lijke opvoeding tot de (psychologie en)
ethiek."
Ik meen, dat de redacteur hier een
zeer gelukkige verduidelijking geeft van
zijn bedoeling, vooral wanneer wij niet
uit het oog verliezen, dat althans ide
schoolgymnastiek in de eerste plaats hy
giënische betcekenis moet hebben en
niemand zal wel willen ontkennen, dat
dc hygiëne een belangrijk stukje van
de medische wetenschap is.
De opponeerende gvmnasiiekonder-
w;ijzcr meent evenwel, dat de redacteur
een verkccid idee heeft van lichamelijke
opvoeding en daardoor tot zijn indeeling
onder dc geneeskunde is geraakt. Naar
de opvatting van den inzender evenwel
mag alleen onder lichameiijke opvoe
ding worden verstaan het leiden van
vrije bewegingen en ontwikkeling vin
het rythme. In het vrije spel, dus in de
vrije beweging, leert het kindie. orde
ning in de ruimte, 2e. ordening in den
tijd, 3e- objcctivcering. De ontwikkel" ig
daarentegen, die men de jeugd toebe
deelt in de gymnastiekles en bij atnle-
tiek, bestaat uit opzettelijke en gecom
mandeerde bewegingen, volkomen !e.
ergeliiken met het cxerceeren van >-!-
datendeze gecommandeerde bewegin
gen, waarbij dc wil van den leerling -,s
uitgeschakeld, kunnen naar de meening
van den inzender eigelijk geen opvoe
ding genoemd worden, doch het ver
richten van spierarbeid en het daardoor
vermeerderen der spierkracht. Een der
gelijke spierarbeid of lichamelijke ;,r-
beid is eerst dan opvoedkundig, wanneer
het kind het lichaam mag bewegen, dus
de spieren mag laten functionneeren,
zooals zijn scheppende verbeeldings
kracht het wenscht.
Het is deze opvatting van den gym
nastiekonderwijzer, die mij meer nog
dan de kwestie of de lichamelijke sp
eeding al dan niet verwant is aan cf
gerekend mag worden tot de genvs-
kunde, aanleiding heeft gegeven mijn
lezers met zijn zienswijze in kennis te
.tellen. Deze zienswijze' is niet oor
spronkelijk, wij hebben hier te d-oen int t
ervalsche Duitsche import. Bij onze
Oostelijke buren, die een buitengewoon
e crisis doormaken, staat nu vrij
wel alles op zijn kop, en de ideeën, zoo
als hierboven aangegeven, worden ons ic
groote partijen toegezonden. Bode gaat
de spits en heeft in Duitschland
vele volgelingen. Hij begint nu blijk
baar ook in ons land school te maken,
t het bovenstaande komt bijna let
terlijk in zijn opgeschroefde geschriften
voor. Ik voorspel hem evenwel in ons
land weinig succes. Zijn denkbeelden
zullen er niet zoo grif ingaan. Die af
keer van gecommandeerde bewegingen
zal hij niet zoo gemakkelijk op ons over
planten. Wij zijn te zeer overtuigd van
de vele nadeelige gevolgen van het
schoolleven op de lichamelijke ontwik
keling onzer kinderen,' een overtuiging
gebaseerd op feitelijke gegevens van t..I
van mannen der wetenschap en het is
dus niet te verwonderen, dat de mode,ne
schoolgymnastiek steeds zoekt naar dc
juiste correctieven, waarbij de leerlin
gen nauwkeurig voorgeschreven bewe
gingen moeten uitvoeren om aan de
schoolschadelijkheden een voldoende te
genwicht te bieden. De bewegingen,
daartoe vereischl, kan en zal het tud
nimmer uit zijn eigen scheppende ver
beeldingskracht uitvoeren. De Bo:":e-
menschen zouden wel zoo consequent
zijn, indien zij ijverden voor afschaffing
van de school en vele maatschappelijke
toestanden en instellingendoor weer
de toestanden terug te brengen tot die
bij natuurvolken, hun levenswijze weer
in te voeren en alles wat door de cultuur
gevormd is radicaal af te schaffen. Wan
neer zij het zoover brengen, kunnen zij
voor korten tijd iets bereikenvoor iór-
ten tijd, want al spoedig zouden wij
weer denzelfden ontwikkelingsgang
gaan, dien wij tot heden gegaan zijn.
Hun ideeën bchooren in onze tegen
woordige maatschappij slechts thuis bij
de menschen met fluweclon jasjes, san
dalen en lange haren. Het is niet anders
dan dada in dc lichamelijke opvoeding.
Soms krijg ik het gevoel, dat deze men
schen te veel gestudeerd hebben in dc
psychologie der dieren; wij zijn echter
producten van de evolutie, die het
menschdom reeds heeft doorgemaak*.
En ieder, die daar geen rekening nut
wenscht te houden, is ar naar mijn me;-
ning naast. Wanneer wij de kinderet
vooral geen gecommandeerde bewegin
gen willen laten uitvoeren, doch .oe-
staan, dat zij hun spieren laten func
tionneeren, zooals hun scheppende ter-
beeldingskracht het wenscht, dan 'vrees
ik, dat zij elkaar met bockentasschon
oiu de ooren gaan slaan of dc muren van
de gymnastiekzaal zullen bekladden met
voetbaltermen.
Ten slotte een paar vragen geldeu
die nieuwe beginselen alleen voor de li
chamelijke opvoeding of ook voor de ver
standelijke? En, zoo ja, hoe gaat het
dan wanneer der leerlingen scheppende
verbeeldingskracht eens niet gaat in de
richting van deelingen maken? Is het
dan ook goed, dat zij een stukje gaan
lezen in Jules Verne of met proppen door
de klas gaan gooien? M. a. w.hoe den
ken defames en heeren hun beginselen
in toepassing te brengen?
H. L. WARNfER;
ONTEVREDENHEID IN DUITSCHLAND OVER GUNO's RED
NOG EEN OFFICI EELE TOELICHTINC.
CEEN VERWACHTINCEN.
Cuno's rede
is ook heden nog, wat -de buitenlandschc
politiek betreft, het onderwerp van dcu
dag.
De rede heeft, het blijkt uit alles, zelfs
in Duitsdiland weinig verwachtingen
gewekt.
Door Stinnes geïnspireerd?
Ue „Morning Post" zegt dat de ri
de vp n Cuno is geïnspireerd door Stin
nes en wellicht de zwanenzang der in
dustriekoningen zal zijn, wier ijzeren
hand het DuitstAe volk, de pers cn de
regeering beheerscht. Alle tirannieën
hebben haar zwakke plek en de bezet
ting van het Roergebied is de zwakke
plek van de dwingelandij van Stinnes
c.s., nu zij er niet in zijn geslaagd het
vaste besluit van Frankrijk aan het
wankelen te brengen. De «Fransche
vastberadenheid heeft Duitschland er
toe gebracht te willen betalen, doch
als deze wil in daden -wordt omgezet,
worden de zakken der Stinnesscn hot
eerst bedreigd. Daarom is de rede van
Cuno de erkenning, dat Poincaré de
diplomatieke overwinning heeft be
haald, terwijl zij verder.moet worden
beschouwd als een laatste poging om
het Duitsche vaderland op te wekken
;ot een groote krachtinspanning- De
•ede sluit niet alleen de deur, maar
grendelt ze bovendien tegen elke po
ging van Engeland tot bemiddeling en
maakt iedere voortzetting der tegen
woordige Engelsche politiek absoluut
onmogelijk. Bovendien worden Eald
wins moeilijkheden er nog door ver
groot, nu zijn politiek geheel op den
kop wordt gezet. Aan den anderen
kant evenwel worden zijn moeilijkhe
den verminderd, daar hij nu in staat
wordt gesteld naar waarheid te zeg
gen dat hij al het mogelijke heeft ge
daan om door een verzoenende hou
ding ten aanzien van Duitschland den
vrede an economische harmonie te
herstellen, zoodat nij na dit mislukken
opnieuw met Frankrijk kan samen
gaan.
Zooals te verwachten was, ontvangt de.
Duitsche pers van alle richtingen dc
kanseliersrede zonder geestdrift, voor
een deel zelfs koel en afwijzend.
Van
het cngunsllge oordeel door de
Duitscko pers
de volgende staaltjes
De „Deutsche Tageszlg." is van mee
ning, dat er nog harder moet worden
aangepakt. De tegenwoordige toestand
is niet met technische maatregelen op
belastingen-financieel en valuta-gebied
te verbeeren; ook wat de productie-poli
tiek betreft moet krachtig worden inge
grepen. En in deze richting schiet bet
program van de regeering op betreu
renswaardige -wijze volkomen tekort.
De eveneens rechtsche „.Lokal Anz
zegt„De heer Cuno zal moeten be
wijzen. dat hij in staat is den toestand
meester te worden, en dan zal moeten
blijken, of hij niet door een sterkere
regeering zal moeten worden vervan
gen."
De „Deutsche Allg. Ztg.", het Stin-
ncs-orgaan, oordeelt„Met het oog op
d-en indruk in het buitenland zou een
beknoptere vorm van de kanseliersrede
gewen5ckt zijn geweest." Overigens is
het blad met de rede volkomen tevre
den.
Het „Berl. Tagebl." behandelt de rede
van den kanselier in twee artikelen. Een
van de redactie, waarin o.a, gezegd
wordt„De rede van den kanselier zou
zeker meer indruk hebben gemaakt,
wanneer zij met grooter retheorische be
gaafdheid was voorgedragen. Zij is ic
veel opzichten te onbepaald." De hoofd
redacteur, Th. Wolff, wijdt aan de rede
een eigen artikel, waarin hij tot de vol
gende conclusie komt „In Engeland
verwijt men ons, om de eigen zwakte te
bemantelen, gaarne en vaak onze wei
nige doortastendheid, zonder lang te
onderzoeken, hoeveel schuld ook andere
hebben. Men zegt, dat de schuld ligt bij'
het gebrek aan leidende persoonlijkhe
den. Ook de heer Poincaré is werkelijk
geen bijzond-er staatsman, en ook in En
geland zien wij geen Pitt. Maar dit ge
brek kan \erholpen worden, wanneer een
sterke collectieve wil aanwezig is. Het is
voor den Duitscbcn Rijksdag thans de
hoogste en onafwijsbare plicht, dezen wil
te toonen."
Georg Bernhardt meent in* de „Voss.
Ztg." dat de wetten, die thans worden
voorgesteld, niet voldoende zijn om de
inflatie tegen te houden. Wat thans aan
nieuwe voorstellen wordt gedaan is vol
komen zonder substantie, het berust op
wissels op de toekomst, waarvan nich
degeen die ze uitschrijft, noch de ont
vanger bekend is.
Om ook een stom uit het sociaal-de
mocratische kamp te geven, citeercn wij
het volgende uit de „Vorwarts" „Cuno
is door de communisten gered. Inder
daad zou de kanselier ditmaal slechts
het minimum aan conventicneelcn bijval
hebben kunnen oogsten, indien nier het
dwaze drijven der communisten tot te
gen-demonstraties had geprikkeld, cïc
de heer Cuno toen op dc creditzijde kon
boeken; De heer Cuno maakte Woens
dag den indruk van een man, die dj--r
den druk van zijn verantwoordelijkheid
bijna verpletterd wordt cn zelfs in twij
fel -heeft gestaan, of hij het verantwoor
den kan, verantwoordelijk rijkskanselier
te blijven. Blijkbaar hebben de teleurge
stelde hoop op Engeland en de cri'.rek
op zijn binnenlandsche politiek op den
rijkskanselier een zoo sterken indruk ge?
maakt, dat hij nog minder had van een
strijdersnatuur dan ooit te voren. Als
niet alle voorteekenen bedriegen, schijnt
bet thans eindelijk mogelijk te zijn,
d-at onder sociaal-democratische leiding
iets positiefs gedaan wordt om de fiaan-
cieele catastrofe tegen te houden en aan
de massa's weer een vasten bestaans
grondslag te geven."
Een vernietigend oordeel
der Fransche pers.
De Fransche bladen zijn van oordcel.
dat de rede van Cuno een uittarting is
van Frankrijk cn België en tevens blijk
geeft van de groote moeilijkheden, waar-
ia de Duitsche rcgccring zich bev'ndi?
en ten volle de houding ran Frankrijk
en België rechtvaardigt.
Pe Matin" gelooft niet, dat Cuno
oprecht is. Hij sprak als Ludendorff in
1918, toen dezè de zekere overwinning
aankondigde, terwijl hij reeds wist, dat
de nederlaag beslist was.
De „Echo de Paris" is van oordeel,
dat'Cuno's houding de eenheid van
Duitschland belemmert. De Fransche
regeering moet er voortaan rekening mee
houden dat het onmogelijk is het eens te
worden met een centrale Duitsche regee?
ring en dat het beter is een actie van
plaatselijke regeeringen tegemoet te
zien. Hetgeen steun bctcekent aan de
Rijnland-sche separatistische bewegt-ig.
De Rijksdagdobatten ever
Cuno's rede.
Aan het slot van de rijksdagzitting
van Donderdag nam de minister van
Buitenlandsche Zaken, dr. Von Rosen
berg, het woord om enkele Woensdag
door den rijkskanselier aangeroerde
punten te verduidelijken. Von Rosen
berg, die slechts een betrekkelijk korte
verklaring aflegde, hield daarbij vas»
aan de buitenlandsche politiek, die Cuno
sedert zijn optreden heeft gevolgd. Deze
berust op de gedachte aan het beroep
op Amerika, waarop thans, nu c-e hoop
op Engeland de bodem is ingeslagen,
door de Duitsche buitenlandsche poli
tiek weder sterk de nadruk wordt ge
legd.
In twee punten van de rede van Ro
senberg kwam.dif bijzonder-tot uiting,
het eerst in de uiteenzetting over he:
Roergebied en de kwestie der schade
loosstelling, waarbij hij zich, na een
overzicht te hebben gegeven ran de ver
liezen, welke Duitschland door de Roer
bezetting heeft geleden, beriep op de
meening van -hel Amerikaanscbe Insti
tute of Economics, dat onvoorwaardelijk
had ontkend, dat Duitschland zou kun
nen betalen, wat de Entente eischt.
De andere brug naar Amerika ligt
voor de buitenlandsche politiek in de
kwestie van den Volkenbond. Bij het be
gin der debatten had de sociaal-demo
cratische woordvoerder de toetrediug
van Duitschland tot den Volkenbond ge.
eischt. De minister van Buitenlandsche
Zaken verklaarde, dat, wanneer Duitsch
land thans nog geen lid is van den Vol
kenbond, dit zeker niet aan den onwil
van Duitschland mag worden geweten.
De hinderpalen voor dc toetreding kaa
Duitschland echter zelf niet wegnemen.
Von Rosenberg maakte dan een te
genstelling tusschen den Volkenbond ca
de gedachte van ccn wezenlijke volkeren-
verzoening. Komt die volkerenverzoe-
nmg inderdaad tot stand, dan zal daar
door een Volkenbond met geschreven
statuten overbodig zijn. Het schijnt ech
ter, aldus dc minister, dat Europa eerst
nog nieuw leed zal moeten doormaken,
voordat er een verzoening der volkeren
tot stand komt.
Tegenover den bestaanden Volken
bond stelde dc minister het positieve
streven van Duitschland om het sys
teem van schcidsgcrechtverdragen, dat
met Zwitserland begonnen werd, verder
uit te breiden, en in deze politiek out?
nioet de Duitsche regeering den over
leden president Harding, die eveneens
de politiek van de erkenning der inter
nationale scheidsgerechten heeft inge
voerd.
De debatten, welke aan deze rede voor
af gingen, hadden minder belangstel
ling van de vergadering dan de ge
beurtenissen, welke zich tijdens die de
batten in tie wandelgangen van den
rijksdag afspeelden. Reeds voor het be
gin der zitting waren vele niet- afge
vaardigden in het gebouw gekomen, die
door de communistische afgevaardigden
ontvangen en bij elkaar gehouden wer-
Klaarbhjkelijk warer. het Berlijnsche
fabrieksarbeiders, die onder communis-
tischen invloed staan. Langzamerhand
waren ongeveer 130 van deze menschen
bijeengekomen, die, daarbij gesteund
door de communistische afgevaardigden,
in levendige discussie met de sociaal
democraten geraakten. Zij verklaarden,
dat zij ten gevolge van het gebrek aan
betaalmiddelen van hun laatste week
loon nog een gedeelte, vaak zelfs de
helft, moesten ontvangen. Zij achtten
dezen toestand onhoudbaar en eiscbiea
het aftreden van het kabinet-Cuno. Ge
schiedde dat niet, dan zouden zij in
staking gaan.
Tijdens de debatten eischte de com
munistische afgevaardigde Koenen, dat
deze arbeidersgedelegeerden in dc zit
tingzaal zouden worden toegelaten en dat
hun het woord zou worden verleend, wat
natuurlijk in den rijksdag heel wat op
schudding verwekte. De rijksdagpresi
dent Loebe verklaarde echter het com
munistische voorstel niet toelaatbaar en
bracht het natuurlijk niet in stemming.
De -arbeidersgedelegeerdea verlieten
daarop onder het uiten van bedreigingen
hét rijksdaggebouw.
De eerste spreker in de zitting van
heden was de sociaal-democraat Her
mann Muller, die de finaacieele politiek
van de regeering scherp becritiseeröe.
Hij vertelde, dat in arbeiderskringen de
markbiljeticn. waarvoor men toch niets
kan koopen, den naam „Havensfeinroe-
bels" gekregen hadden. Spreker begaf
zich dan in een felle polemiek tegen de
rijksradicale beweging met haar uitwas
sen in Beieren en de sabotage-daóen iq
het Roergebied.
Voor het Centrum sprak de afgevaar
digde Marx, wat een teleurstelling was,
door een levend in
stituut, een zieken
huis in Egypte, dat
zijn naam zou
dragen. Voor dit
iwn was geld noodig, veel geld en de
inzameling viel niet mee. Toen zette
men de verkregen som op de bank en,
beidde zijn tijd. In December a.s. nu zal
te Caïro het vroegere Oostenrijksche
hospitaal, met het intusschen door inte
rest gegroeide kapitaal aangekocht, wor
den ingewijd, terwijl men later nog de
coodige fondsen en leerlingen hoopt te
vinden voor een Kilchcncrschool, waar
de geneeskunde zal worden onderwezen
Egypte dat bezig is, zich uit de oude tra
dities los te werken en een moderne
staat te worden, mag zich met deze
schenking gelukkig achten.
EEN KOSTBAAR TOUW.
In de betegelde binnenplaats van een
Boeddhislischen tempel van de Japan-
sche stad Kioto, kan de. reiziger een
touw van mcnschenhaar bewonderen vai
geweldige afmetingen.
Deze unieke kabel is 100 meter lan^
en drie duim dik. Hij is geheel -cr-
vaardigd door de giften van millioc
Japansche vrouwen.
Dit touw heeft indertijd bij den bouw
van c«n tempel dienst gedaan voor
ophijschen van steenen en andere bouw
stoffen en men bewaart het nu als ee
kostbaar gedenkstuk. Het is uitsluitend
gemaakt van vrouwenhaar van alle soor
ten en alle kleuren, van de glanzende
tressen van de aristocrate tot de gro
vere lokken van de boerenvrouw, van
kleurzuivere kx uilen van het jonge-
meisje tot het grijze eerbiedwaardige
haar van de, oude grootmoeder.
VERKEERSTORENS.
Een van de moeilijkste vraagstukken
in alle groote steden van de wereld is
de regeliug van het ontzaggelijk toege
nomen verkeer. Ook in ons land is dit
een punt van ernstige bezorgdheid vcoi
de autoriteiten en Nederland is zelis
vrat nu niet zoo erg vaak gebeurt, op
dit gebied een en andermaal nogal
vooruitstrevend geweest; De verkeers-
Wat een ellendig hotel is dit.
Ik heb al vier keer gebeld en er komt
niemand.
Nou, ik zal maar eens gaan kij
ken, wat die ouwe sufferd nou weer wil.
Heb je me niet h-ooren bellen?
De eerste drie keer niet, mene
agent in Den Haag met zijn electrischc
avondverlichting en zijn broeder in Ara
sterdam met zijn electrisdh verwarmde
voetrooster voor den winterdag, mogen
in eigen land, naar echt Hollandscuen
aard ironisch spottend ontvangen zijn, op
verschillende plaatsen in het buitenland
heeft men deze innovaties gewaardeerd
en om navolging gevraagd. On ver
keersgebied heeft ons land waarlijk een
oogenblik een wereldrecord van voor
uitstrevendheid bezeten. Intusschen zijn
wij het alweer kwijt, want Amerika, of
liever Ncw-York, heeft iets nog vernuf-
tigers en moderners gemaakt, n.l. ver-
keerstorens.
In Fifth Ave.
nue ea op
Broadway zijn
exemplaren
van deze bion-
zen torens
opgesteld, die
glas aan aliq
zijden alge-
sloten cabine
dragen, waar
in zich de ver
keersagent
bevindt. Hij
seint met ge
kleurde liciuen
schijnen bui-
voldoen.
Thans wil men ze ook voor een aadcr
doel gaan bezigen, 11.I. het attrapecren
van misdadigers, die banken of grjete
magazijnen beroofd hebben cn in au.o's
trachten te ontsnappen. Wanneer het
alarm gegeven is, wordt dit doorgeseind
aan alle torens, de torensirenes beginnen
te werken, alle verkeer in' het toren-
rayon wordt stopgezet en dc autoban
dieten hebben de keuze, om hun vlucht
voort te zetten en dan als het eenig be
wegende vehikel onmiddellijk herkend te
worden, of eveneens stil te slaan, tot
de beroofde hen zal herkend hebben.
In beide gevallen is de kans, dat zij ge
knipt worden, zeer groot. Eenvoudig
lijkt het systeem voorloopig niet, maar
wie weet, wat er in de toekomst mee
bereikt wordt.
In het algemeen lijkt het ons tw ijfcl-
achtig, of het toch reeds allesbehalve
fraaie New-Yorksche stadsbeeld door
deze torens verbeterd zal worden.
HARDING,
De vrij plotselinge dood van den Ame.
rikaanschen president Harding, juist
toen hij op weg naar herstel leek. heeft
een schok door de geheele wereld doen
gaan. Zijn necrologie is allerwegen ge
publiceerd en ook wij hebben het reed3
uitvoerig over zijn politiek leven ge
had. Over het persoonlijk leven vj-n
dezen hoogstaanden man, die bii ziiti
optreden als eerste burger van dc Ver-
eenigde Staten werd begroet als eon
tweede-klasser, maar daarna zulk uit
stekend werk heeft gedaan, zijn echter
nog wel eenige dingen te verha'cn.
Goede dingen, want Warren Harding
was een man van zeer nobel kara. tcr,
wat genoegzaam kan blijken uit de in
structies. die hii ziia medewerker.; iq
zijn dtJgbladdrukkerij reeds gaf Weest
eerlijk, medelijdend voor zwakken, onbe
vreesd voor sterken,
Als jongen had Harding een gere
gelde attentie voor zijn moeder, als
slechts zelden bij jongens voorkomt. Ge
durende de laatste vijftien jaar van zijn,
moeder's leven zond hij haar eiken Zun-
dag zonder mankcercn, waar hij ook ia
Amerika of zelfs Europa mocht zijn,
een bouquet bloemen. Hij had zijn volk
en zijn land lief en was een onvermoed
werker. Op een van zijn tournée's
hij 17 redevoeringen buiten zijn gewon-
programma, dat toch al op echt Aracri-
kaansche wijze was samengesteld. Bij
een andere gelegenheid week hij 150
K.M. van zijn route af om te midder
nacht op een klein plaatsje voor eeaigq
honderden menschen te spreken, omdat
hij gehoord had dat deze hem zoo
gaarne eens wilden hooren. Er is geen
twijfel aan, dat hij zijn krachten over
schatte.
Als bescheiden
journalist trouw
de hij met Floren
ce King, zeer te
gen den wil van
den rijken va-ier
van het meisje,
dat door de/e
daad haar toela
ge moest missen.
Mrs. Florence
Harding is de
eenvoud zelve en
weigerde bij de
henoenring van
haar echtgenoot alle kostbare plccli ig-
heden.
Harding was een zeer sterk rooker
cn zijn pijp en hij waren nagenoeg onaf
scheidelijk. Toen hij onlangs zijn oude
vrienden o? de drukkerij van de Marion
Star weer eens bezocht bezoeken die
veel voorkwamen fluisterde hij iets
in het oor van een bejaarden mack.ue-
zetter. Met een breeden glimlach, -haal
de de oude man een tabakszak voor den
dag, gaf deze aan den president en grin
nikte „Je bent nog dezelfde oude War
ren, altijd tabak lcencn."
DE JUISTE'MANIER.
Een vorig maal hadden wij het ueer
de juiste manier om een korten, ma-r
bondigen brief aan een ongewenschte
relatie op te stellen, het volgende kom',
ons afdoende voor om een ongewcn-ch:
bezoek te vermijden.
Geachte heer Jansen.
Morgenmiddag S uur zal ik thuis zija,
Hoogachtend,
AM ALIA P1ETERSEN.
Geachte mevr. Pietersen.
Ik ook.
Hoogachtend,
J. JANSEN.
Of insecten hersenen hebben? zei onze
kantoorpessimist. Natuurlijk, hoe wete£
zij anders altijd de plaats te vinden waar
wij onze picnics houden,
In een Londensche school school hangt
het volgende opschrift „Er zijn 65 ge
zichtsspieren voor noodig om rimpels en
13 om te glimlachen, Waarom zotidt g<;
energie verspillen."
Het sterkste punt voor ontwapening
zegt de Norfolk Virginian Pilot is
dat naties, die zich tot dc tanden wa-
peneD, ze altijd laten zien.
Een lilferair criticus oordeelt dc
Cleveland Times is een man, die beT
teekenis vindt in literatuur, waarvan de
schrijver zelf niet wist dar rii aanwe
zig was.
Men zegt verzucht de London Opi
nion dat er nu 3S6.100 telefoons in
Londen zijn, maar wij kunnen ieder
oogenblik hooren, dat dit het verkeerde
nummer is.
VROUWELIJKE CONCURRENTIE.
De algemeene mannelijke klacht is ie_
genwoordig, dat dc vrouw hun uit alle
ambien tracht te verdringen, maar dit
verwijt is lang nic'. nieuw, zoaals een
aanhaling uit de Petite Chroniauc de
Paris van Januari iStö moge aantoonen:
„Parijs heeft de vrouwelijke doktoren
zien komen, dc vrouwelijke soldaten, de
schrijfsters, dc vrouwelijke wiskundigen
cn zelfs de vrouwelijke journalisten. En
te Rcnnes practiseert een vrouw als
tandarts."
In een ie Triest, in Italië, georgani-
seerden wedstrijd .werd een prijs be
schikbaar gesteld voor dengeen, die het
langst zonder slaap kon. De deelnemers
moesten klaarwakker blijven terwijl
onafgebroken begrafenismarscben en
wiegeliedjes werden gespeeld. Twee
jonge dwazen die tezamen 07 uur en 50
minuten wakker wisten te blijven, deel
den samen den eersten prijs.
Zou na dezen waanzin nu de rcac'-ic
niet eens komen?
/Daily Sketch, Londen.)
TER HERINNERING AAN
KITCHENER.
Toen in oorlogstijd de Engelsche oor
logsbodem „Hampshire" door een Duil-
schen onderzeeër tot zinken gebracht
werd, rouwde heel Engeland, want
daarbij werd ook het leven ontnomen
aan een zijner grootste zonen, een zijner
sterkste mannen, Lord Kitchener o{
om beurten generalissimus,
minister van Oor.
log en van Muni
tie in het Verce-
nigd Koninkrijk,
Besloten werd aca
