HAARLEM'S DAGBLAD
De genezing van Oostenrijk
Buitenlandse!"! Overzicht
flnrgsrlliKe Stani
BlBBSEianS
FeMÜletou
Ie 111 lit Maloba
MAANDAG 20 AUGUSTUS 1923 - DERDE BLAD
(Particuliere correspondentie.)
Vermlndoring van Iret aantal
werkloozen. Do stabiliseering
van de kroon. Oostenrijk spaart
weer. Do gunstige resultaten
der vreemde invloeden. Ceen
aansluiting bij Duitschland. -
Het uitstervend monarohisme.
Geen revolutiegevaar.
,W e e n e n, 11 Augustus*
Jarenlang gedurende liet laatste
gedeelte van den oorlog en in de eerste
jaren der republiek word Oostenrijk
bekcerscht door een oud woord, dat in
1916 als persiflage op de steeds inelan-
ckolieker afgestemde fromberichten van
mond tot mond ging onze toestand is
Jiopeloos, maar niet ernstig....
Wie het leven van ons land gedu
rende dit voorjaar en dezen z-omcr van
nabij heeft gezien, weet, dat althans het
eersie gedeelte van deze 'bekentenis niet
ineer bestaat. Het werkloozenvraagstuk
heeft zijn scherpste kanten verloren
nog twee jaar geleden waren er in het
lan<l 300.000 burgers, die de staat moest
onderhouden of althans steunen. Thans
zijn het er nauwelijks 30.000. De Oos-
tonrijlcsehe kroon is „irgeudwo, egal wo"
gestabiliseerd, zooals men hier zoo mooi
zegt. Dienovereenkomstig konden de
begrootingen van uitgaven en ontvang
sten vastgesteld werdén en aan elkander
aangepast, werd althans "de nerveuze on
zekerheid uitgeschakeld, die ons jaren-1
lang kwelde, dezelfde onzekerheid, die
op het oogenblik de Duitsc-her-s pijnigt.
.Wat zal i'k morgen voor mijn geld kun
nen koopen?
De eigenlijke dag van onze gene
zing was die historische en gedenkwaar
dige dag het was den iyden Maart
waarop een groep mcnschen naar de
Postspaarbank toog om daar kronen,
Oostenrijksche kronen als een appellje
•voor den dorst in latere dagen vast te
zetten. Deze bijna feestelijke, bijna cere-
monieele handeling is met een sympa-
ithieken eenvoud voltrokken. Geen ver
slaggevers waren aanwezig, geen hand
camera klik-klaktede ambtenaren
(wat hadden zij toch al die jaren lang,
dat geen mensch kronen wilde sparen,
gedaan?) haalden hun eetste gasten
niet eens feestelijk in. Maar de directie
van de spaarbank 1dit college van
wachtenden (waren hun baarden in al
deze jaren niet aan de tafels vastge
groeid, waarover zij gebogen zaten?) de
directie gaf etc. communiqué uit: Da
.Oostenrijkers sparen weer kronen.
Onze toestand is niet meer wanhopig.
Ik beweer daarmede niet, dat ik Weenen
nooit amusanter en vröolijker heb ge
zien dan ihans. De stralen van het
fashionable stadsdeel zijn een 'mode-
paradijs. Dc auto, die in het stadsbeeld
een zeldzaamheid was geworden, heeft
'een nooit-verniöede populariteit verkre
gen.. Theaters, concerten, cabarets en
matinee's worden 'bestormd. Wecnen's
zestien theaters zijn- niet voldoende
deze zoniet is een seizoen van open
luchttheaters cn openluchtconcerten. En,
wat het wonderlijkste is het zijn niet
'meer de vreemdelingen, die, zooals twee
jaar geleden de. fictie van welvaart in
hielden, terwijl de stad van uitverkoop
van oude erfstukken een ellendig leven
tusschen bank van leening en tweede
hands meubelwinkel voortsleepte. De
vreemdelingen zijn zeldzamer geworden
het zijn ook andere vreemdeling
r Mis!
Signor Comprotutto, die in :19m in Wee
nen hun zaken deden en daar tus
schen door braspartijen voor luxe aan
zagen. Weenen wij willen ons zelf
niet prijzen maar zelfs strenge cri
tici zuilen toegeven, dat Weenen een
stad van goeden smaak is. En de vreem
delingen, die op het oogenblik te Wee
nen vertoeven, de' bezoekers van onze
theaters en concerten, vormen geen wan
klank in de harmonie van een zonder
twijfel zeer smaakvol, verfijnd leven
Of onze toestand ernstig is geworden?
'Of Weenen in de dagen van zijn misère
ook iets heeft geleerd?
Toen begin Juli de hittegolf Weenen's
stratdn verzengde, zeiöe dc burgemeester
mij Wonderlijk, wanneer' er ergens in
den Atlantischen Oceaan ijsbergen rond
zwermen, is het hij ons koud. Dooien
de ijsbergen, ^an is er bij ons een
hittegolf. Men weet hoogstens uit de
courant, waar ter wereld over ons weer
wordt beslist.- Het is met ons weer....
als met onze politiek
In de eerste jaren na den oorlog heeft
Weenen- feitelijk „uit het conservenblik"
geleefd. Het veebestand van de boeren
was aan de steeds dringender eisehen
van het leger- ten offer gevallen. Weenen
verviel tegelijk met zijn kroon. De boe
ren ccbtcr gaven er de voorkeur aan,
■huil' sc-haarsche overschotten naar Zwit
serland of naar Italië te verkoopen. Dc
politieke tegenstelling tusschen de so
cialistische hoofdstad en de conserva
tieve provincies maakte het conflict ge
compliceerder en het culmineerde in een
wederkcerigen lcveringsboycott. Wee
nen echter at Poolsche aardappelen en
corned beef in blikken bussen, 's mid
dags en 's avonds. De Engelschen, Ame-
rikanea en Italianen wilden de over
schotten van hun legervoorraden wel
kwijt.
Thans is deze leverantiestakiDg bijge
legd. In de hoofdstad regeert de partij
der provincialen, de conservatieven. Ook
in stedelijke kringen 'heeft zij belang
rijk aan invloed gewonnen het fiasco
van de buitenlandsche politiek van de
sociaal-democratische ministers van bui
tenlandsche zaken Dr.- Bauer en Dr.
Renner, heeft haar dezelfde gcdesillu-
sionneerde burgerlijken doen tocstroo-
men, die in 191S de sociaai-demoeratie
waren toegestroomd. Thansleven
wij in politiek opzicht „uit het conser
venblik". In Amerika zijn -onze schuld-
eischers 'boos verduistering van den
politieleen horizon. In Gentve zijn nieu-
plannen voor Oostenrijk besproken
koude douche op den rug van onze
bankiers. De avondbladen verzekeren ons
echter de welwillendheid van een Ita-
liaansche financieele grootheid.... de
grijzo hemel klaart op tot rozenroode
.vondstemming.
Het zou onjuist zijn, te zeggen, dat
Weenen onder deze overheersching van
vreemde invloeden erg lijdt. Vier jaar
geleden nog had het volk een dictator
den Volkenbond waarschijnlijk heb
ben afgewezen, of althans zeer onaange
naam gevonden. Er bestonden veel en
lijnrecht tegenover elkaar staande wen-
chen tpt aansluiting bij andere lan
den. Anderen zagen het heil in een
Donaufederatie. Monarchisten, die van
herstel der Donaumonarchie drooin-
(en dikwijls zeer zakelijk droom
den), ontmoetten te Parijs republikei
nen, die door Fransche bemiddeling een
arrangement met de kleine Entente
zochten. Het liefst echter trokken zij,
die aansluiting zochten, naar Rome,
waar de sociaal-democraten tenslotte
een platform hoopten te vinden'voor de
onvermijdelijke coalitie met de Katho
lieken.
Duitschland was in Weenen nooit po
pulair, maar het had bij de over eigen
ongeluk voortdurend klagende Oosten
rijkers althans de aantrekkingskracht
van de „ordescheppende cel". Sedert
Duitschland verward is geworden en
zonder houding, is Weenen zichtbaar ge-
desülusionneerd. Reeds in 1923 hebben
de Nationalisten ons verweten, dat wij
het niet ernstig namen met Duitschland
en dat wij het oude devies van Gambctta
hebben omgekeerdonze tactiele is
„steeds ex over praten, nooit er aan den
ken" j
Thans heeft Weenen opgehouden ook
maar „er over te praten".
Politieke beweging? Niets er van1.- Een
bewijsReeds (in. .1919 constitueerde
zich te Weenen een-legitimistische Habs.
burgsche groep. Zij stichtte een zeer
energiek weekblad, de „Slaatswehr", dat
onder het opgewonden motto „Zwart-
geel tot op het gebeente" verscheen. Een
Weensch publicist heeft dit zwaard zijn
scherpte ontnomen, -doordat hij na de
weinig eervolle houding der legitimis
ten bij de geheime doorreis van keizer
Karl dit motto veranderde in „Zwart-
geel tot >qp het gebeente, van anderen".
(In Weenen kan men aan een goeden
zet van den tegenstander sterven.) Maar
in Boedapest had men voor de Ween-
sche legitimisten een open oog en een
open hartzooals tevoren Bela Kun
voor de vijfduizend Weensche commu
nisten. kn Zala-Egexeg werden Oosten
rijksche officierencadres gevormd. De
bladen ontmaskerden complotten en er
waren hoorverraadsprocessen. -Vreem
den toeschouwers scheen het, alsof het
in Weenen borrelde als in een kokenden
ketel.
Maar de -officieele stichting van
nieuwe partij werd van Mei tot Juni en
van 1920 tot 1922 -uitgesteld.-Dit voor
jaar echter werd een officieele mom
chistische partij gesticht, wier leider
d,e sectie-chef Schager, de vertegen
woordiger van de fajmilie Habsburg bij
de regeering. Sectie-chef Schager
Eokartsau (in December 1918, t-oen dc
onttroonde keizer te Eckertsau woonde,
verhief hiina de afschaffing van
den adel door de republiekzijn ge
trouwen advocaat, wien ook de verdedi
ging van het Ilabsburgsche familiebezit
tegen de eocialiseeringsplannen van dc
Weensche regeering was toevertrouwd,
'in den adelstand) verklaart thans in de
bladen, dat hij van vorming van een
candidatenlijst voor de aanstaande
Bondsraadsverkiezingen afziet,omdat
fractie van nvee man in het parlement
geen -positief werk "kan doen en -omdat
op het oogenblik de burgerlijke eensge
zindheid tegenover de sociaal-democra»
ten te noodzakelijk is, om door opstel
ling van een legitimistische lijst in
gevaar te worden gebracht.
Een fractie van twee man...... dat was
bet hoogste, wat een optimist (de leiders
van aan de grondwet vijandige bewegin
gen schijnen aan de erfelijke ziekte van
een oncontroleerbaar optimisme te lij
den) .zioh. als -oogst van vijf jaar moeite
kan voorstellen^
De republiek is'zeker,ofschoon zij,
zooals hierboven gezegd „politiek uit liet
conservenblik leeft". En dat is goed,
want iedere beweging zou Oostenrijk
van reconvalescent weer zieke kunnen
maken.. „Van bewegingen heeft Weenen
niets te hopen, maar alles te vreezen,"
zei bondspresident Seipel eenige dagen
geleden tot een correspondent van de
„Action Fran$aise". En het begint ei
op te gelijken, dat Weenen, omringd
door in elkaar gezakte -landen, wien de
vrede alleen de tuimeling van radicalis
me naar terrorisme brachtde eenige
stad is, waar niemand op Putsch en om
wenteling zint...
J. K.
DE TOESTAND IN DUITSCHLAND.
Er wordt nu inderdaad naar gestreefd
om sen breuk tussohen En
geland en Frankrijk to
voorkomen.
De kansen dat dit gelukken zal, stijgen.
Van beide zijden, nu ook vooral van Fran-
scben kant, wordt daartoe moeite ge-
Poinearé heeft een rede gehouden, die
een pleidooi was voor verdere samenwer
king van Engeland cn Frankrijk.
Bavas seint ons over die rede:
Daar tie samenwerking het leven
van Frankrijk én dus van eiken ge
allieerde in het bijzonder redde, is het
niet mogelijk, dat deze samenwerking
nutteloos is geworden, nu het loven
gered is. Frankrijk beschouwde elke
handeling en elk woord, dat deze sa
menwerking zou kunnen vertroebelen
of verstoren, als een misdaad en
Frankrijk is steeds bereid om t® za-
men met zijn geallieerden naai- de
middelen te zoeken, die de moeilijk
heden, waarmee de geallieeSfdo landen
te strijden hebben, kunnen verminde
ren.
Wij zijn van oordeel dat de Brltsche
regeering' zich vergist wanneer zij
zegt, dat de bezetting van het Roer
gebied. de directe of indirecte -oorzaak
is van de werkloosheid in Engeland.
Deze werkloosheid, zoo merkte Poiii-
c&ré op, was in het afgeloopen jaar
nog grooter en toen was het Roerge
bied nog niet bezet. Bovendien tooneh
de laatste Britsche handelsstatistie
ken een verbetering in de positie van
den- Britschen handel aan. Daaruit
concludeer ik niet, zoo ging Poinearé
voort, dat Engeland van de Roerbe
zetting profijt heeft getrokken, doch
ik heb het recht te zeggerij dat De-
goutte (de opperbevelhebber der Fran
sche troepen in het Roergebied) niet
de oorzaak is -van do werkloosheid in
Engeland.
In plaats van een dispuut te begin
nen over de wettigheid van de Roei'-
bezetting zouden wij beter doen naar
een practische oplossing vau de pro
blemen te zoeken, die ons allen int-e-
resseeren. Alleen een vrede, welke op
een solide! basis is gevestigd, en dia
do heerschappij van liet recht verze
kert, kan in Europa heb economisch
en. moreel evenwicht hersteilen. Een
dergelijke vrede eischt de logische uit
voering van dè ge toekende verdragen.
Frankrijk vraagt niets anders én
Engeland kan niets anders willen.
Wij moeten tenslotte dus
w.el tot overeenstemmin g
kome n. De ontelbare getuigenissen
welke ik persoonlijk heb ontvangen
uit ons vriendschappelijk gezinde ten-
den, speciaal uit Engeland, wijzen er
op, dat de openbare meening in den
vreemde iederen dag opnieu\y__dc op
rechtheid van onze bedoelingen bets'-
begrijpt en ons steeds gunstiger gezind
wordt. Zij begint de beschuldigingen
van imperialisme, welke tegen ons
land geuit worden, belachelijk te vin
den.
Vóór zijn benoeming tot rijkskan
selier verweet Stresemaim ons, dat
wij Napoleon navolgden, door de
Duitsche volksziel te miskennen en
haar te prikkelen door imperialisti
sche uitdagingen, doch ik vraag u of
het wantrouwen van ons is uitgegaan
of van Duitschland, dat zich insolvent'
heeft gemaakt waar het geldt zijn
schulden te betalen. Frankrijk heeft
tot 1870 do voortschrijdende eenheid
van Duitschland zonder afgunst ge
volgd, doch waarom heeft Duitsch
land, onder voorwendsel deze eenheid
op snellere wijze te willen voltooien
en voor de toekomst te consolideeren,
zich twee van onze provinciën toege-
eigend'? Deze misdaad heeft geduren
de vier-en-veertig jaren zwaar ge
drukt op de rust der wereld. Toen
Duitschland in 1914 Frankrijk en Bel
gië aanviel, heeft gtlen enkele onzer
geallieerden ons recht, om de in 1870
geroofde provinciën terug te nemen,
ontkend. Hieruit ziet men dus, dat heb
geweten der menachheid sedert 1870
deze onrechtvaardigheid heeft ge
voeld.
Moffen onze vrienden, die aan onzè
zijde nebben gestreden, zich de les
herinneren, die de geschiedenis heeft
gegeven, nl. dat een vrede, welke ge
baseerd is op onrecht, steeds wankel
is. De vrede, dien men op de recht
vaardigheid wilde doen berusten en
dien-men geleidelijk van zijn grond
slag zou laten wegzakken, zal echter
in nog sterker mate wankel zijn. Laat
ons dus het vredesverdrag niet aan
tasten, laat ons de verstandigste, re
delijkste en vreedzaamste partij kie
zen en de aangegane verplichtingen
-respecteeren en doen respecteeren.
Tot zoover Poincarè- in zijn rede.
De Fransche gezant te Brussel, Her-
batte, heeft, zooals gemeld, Zaterdag
morgen aan den Belgischen minister
van Buitenlandsche Zaken, Jaspar,
den tekst overhandigd van
het antwoord der Britschs re-
gearing op de Fransche nota.
Men beweert in regeei'ingskringen
een diep stilzwijgen omtrent het docu
ment, dat de Fransche regeering Zon
dag of Maandag aan de Engelscho re
geering zal doen toekomen.
Het Fransche antwoord is, naar de
Telegraaf verneemt, een zeer lijvig
stuk, aangezien Poinearé daarin punt
voor punt de argumenten behandelt
zoodanig opgesteld, dat zij nieuwe be
sprekingen mogelijk maakt.
Wat het lijdelijk verzet in het Roer
gebied betreft, verklaart de Fransche
rëgeering zich bereid liet huidige regi
me te wijzigen, indien de Duitsche re
geering haar gezag aanwendt, voor
de opheffing van het verzet.
Na uitvoerig de wettigheid van de
Roerbezetting te hebben verdedigd en
aan de verschillende tekortkomingen
van Duilschland 'te hebben herinnerd,
verklaart Poincarè, dat Frankrijk «be
reid zou zijn zioh uit 'b Roergebied te
rug "te trekken, indien men het de be
taling van do Fransche vordering op
Duitschland absoluut zou verzekeren-
Frankrijk kan geen genoegen nemen
met een reductie van de 26 milliard
góudraark, die liet uit hoofde van de
obligaties A en B toekomen. Wat de-
obligaties C betreft, zou Frankrijk al
leen in een reductie kunnen toestem
men naar gelang "3e andere crediteu
ren ,hun vorderingen zouden redu-
ceeren.
Indien Engeland do betaling van
hetgeen Duitschland aan Frankrijk
verschuldigd is, zou kunnen garandee-
reii, zou de Fransche regeering be
reid zijn het Roergebied te ontruimen,
doch het zou noodzakelijk zijn, dat de
ze 'waarborg volkomen zekerheid geeft
en als een vaststaande betaling be
schouwd zou kunnen worden, zoodat
met deze garantie de schuld betaald
geacht kan worden. Het Roergebied is
slechts een pand, en een middel om
pressie 'op Duitschland uit te oefenen.
Er dient zoo zegt de Tel.-corres
pondent op te worden gewezen, dat
cleze bijzonderheden omtrent den in
houd van de Fransche nota niet offi
cieel zijn. Zij zijn evenwel afkomstig
van persoonlijkheden., die Verklaren,
van Poincaró's voorstellen in deze, óp
de hoogte to zijn.
I-Iet document zal eerst gepubliceerd
worden, wanneer do Biïtsdhe regee
ring het zal hebben ontvangen.
Ook van Engelse-hen kant wordt g
vorder samonwerkei
In de peïs wordt daarover in de laatste
dagen veel gepolemiseerd.
Lord Rotherinero schrijft in een
kei in de. -Sunday Express" o.a.
1 ,Ds BntcC'oe regeering heeft door haar
jongste -nota aan Frankrijk en België ge
richt), welhaast hef werk ongedaan' ge
maakt van koning Edward, den „vredes-
koning", die twintig jaar geleden de En
tenlo grondvestte en aamgezi ende regee
ring' blijkbaar haar politiek zal handha
ven, kaar alleen het Brilsche vo!k do En
tente redden. Sedert de Normandisohe
veroveringen (tn de elfde eeuw) waren de
hoofdbeginselen van de nationale verde
diging van Engelandoen voldoende zee-
macht en allianties met mogendheden op
het continent, welke tegenstanders van
Engelands vijanden waren. De Fransoh-
Britsöhe samenwerking was gedurende
latere jaren, met uitzondering van den
Napoleontisch en tijd, de hoeksteen der
veiligheid van Engeland en van den
Buropeescben vrede: Twee der grootste
Britsche premiers van den laa.tsten tijd
begrepen dat: Gladstone, dé beroemde li
berale staatsman, suliTeef in I860': „De
-alliantie mot Frankrijk is de ware grond
slag van den Europeeschen vrede". Zóó
was ook het leidende beginsel van de bui
tenlandsche politiek van Disraeli, den
conservatieven staatsman. Deze verklaarde
dat de handhaving van den vrede hoofd
zakelijk slcohts kan worden verkregen
door een duurzame overeenkomst inet
Frankrijk.
Dat geldt tegenwoordig oog veel meer
dan vroeger,- Groot Britannic kan niet al
leen staan."
In Duitschland
behooren de -onlusten en stakingen weer
vrijwel tot bet verleden.
Maar de chaos is gebleven. Wij meld
den reeds over de opnieuw begonnen
duurte en zeer zeker zal deze duurte nog
erger worden, door de nieuwe verhoo-
ging van de ledenprijzen, waaruit ten
slotte alles voortkomt.
De gasp rij s bedraagt reeds 200.000 Mk.
per kub. Meter, een prijs, welke voor
de groote lagen der bevolking al on
betaalbaar is,
Het Bcrlijnsche gemeentebestuur beeft
ick dan ook tot dc regeering gewend
iet bet verzoek, maatregelen te nemen
;gcn de verliooging der prijzen.
Naar de „Berliner Montagspost" ver-
ecmt, zal de Rijkskanselier weldra zijn
houding ten aanzien van de kwestie van
herstel bepalen. In zijn maidenspeech
i!s Rijkskanselier heeft dr. Stresemann
dit vraagstuk slechts met een enkel
woord aangeroerd.
HAARLEMMERMEER. Bevallen: 0.
W, Mans—Duivenvoorden, d., A. II.
Kreike— Bakker, tl., E. Af. van den Raadt
Duivenvoorden z., M. Hulsbosvan der
ircl, z.. M. WiesZwijncnburg, d. cn
z„ W. Dekker—Verboom, z., AI. Celie
Hoogland, d., G. JansenTit, d., W.
BoboStruik, z.
Ondertrouwd' C. H. Spithoven, 34 j.
1 Chr. van Damino 25 j,, B. G. ICreitz
- j. en 0. C. Kroezen 26 j., A. II. Ba
nds 28 j. en A. B. Kuipers 27 j.
Gehuwd: W. Penning 22 j. en K. Soe-
ais 19 j., J. J. Born £3 j. en G. den
Dekker 27 j„ W. Nuijen 25 j .en J. C.
Poldervaart 24 j., C. J. Kiobert 25 j. en M.
A. Sclioorl £2 j.
érleden: .lobaune-s Mesman 75 j. wedr.
K. vim Dam, Lena Boer, 4 mnd., d.
A. Boer, Geerimida Kok, 74 j., geh.
met H. Broxterman.
BENNEiBROEK
Bevallen: K. P. Pefcers-Schoone,
dochter.
Het jubileum wan dt
Koningin
De graftombe le Delft.
Naar aan de Tel. gemeld wordt zal op
21 Sept., den dag, dat het nationaal hul
deblijk aan dc Koningin in de Nieuwe
kerk te Delft wordt overgedragen, het
werk slechts voor een deel voltooid
Alleen bet bovenste gedeelte van
koor zal tegen dien tijd gerestaureerd
zijn.
Een juüileumfiim.
Het centraal comité der Huldigings
commissie 1923 te Amsterdam deelt
de:
Uit dc besprekingen, welke tusschen
het centraal comité der Huldigingscom-
hissie 1923 en het hoofdbestuur van den
Ned. Bond van bioscoop- on theaterdirec
teuren zijn gevoerd, is duidelijk geble
ken, dat de bioscoopbond, die gemeend
heeft een krachtige actie te moeten voe
ren om te voorkomen, dat een bioscoop
wet tot stand lcomt, welke het bioscoop
bedrijf in Nederland onmogelijk zou ma
ken, nimmer beoogd heeft de persoor
van de Koningin in dezen strijd te be
trekken.
Om daarvan blijk te geven cn daaren
boven t<3 toonen, dat het bioscoopbedrijf
zijne hulde aan de Koningin niet
onthouden, is het 'bestuur der afdceling
Amsterdam van den Ned. Bond van bios
coop. en theaterdirecteuren met het cen
traal comité der Huldigingscommi-
1923 te Amsterdam overeengekomen, dat
de jubileumfeesten door de Arusterdam-
sche bioscooptheaters- zullen worden
géleid en wel gedurende zes dagen
vóór het regeeringsjmbileum van dc Ko
ningin, van 31 Augustus af met de
vertooning van een speciaal voor
doel vervaardigde jubileu-mfilm.
Omtrent den inhoud van dit cinema,
tograhsch werk zullen nog nadere me-
dedeehngen worden gedaan.
,T De Rijksgebouwen.
Aa a.gezien is, gelijk eenige weken ge-
den reeds werd gemeld, van het plan
Jversicrins- van verschillen.
<lc Rijksgebouwen ter gelegenheid van
et regecringsjubileum der Koningin, zal
ton opzichte van die gebouwen, dus ook
Resh.nr ffrtcmc,Uea van Algemeen
bestuur, het gewone voorschrift gevolgd
orden als georuikelijk is op den ver
jaardag der Koningin, nl. het ontplooien
- v.Iaf ea,.d,es avonds de gewone
(elecirische) verlichtingen
Een geschenk voor de Koningin.
Ter gelegenheid van het jubile van
11. Al. de Koningin, hebben de Konink-
Uke Vereenigde Tapijtfabrioken te Rot.
terdam een wandtapijtje vervaardigd, dat
boden geschenke hebben aange-
!s vervaardigd in een zeer
fijne kwahtei et vnabijnozmaakt
stoffen 611 Cn V3n bi-i20Dtlc!'c srend-
PERSONEEL IN OPENBARE DIENST
Aoiidajr Jiieüd de bij het N. A.
■ngesloten Ned. Fed. Bond van
Personeel in Openbaren Dienst een
congres ter bespreking van do vraag
of onder de huidige verhoudingen in
de onafhankelijk© vakbewc-cnr. w
rne beter warszie-lt van doze vakcon-
tiale af i,e scheiden.
iNa langdurige discussies werd on-
-eisiatuiae motie aangenomen rnet 32
stemmen vóór, 29 tegen en 10 blanco,
welke was ingediend door dó Amster-
lamscne Kemigorsvereen. „Nieuw
Leven".
Het congres van meening, dat het
erkeerd is in dezen kritieken tijd
IT„u(,l.on"airen vakcentrale
hel j\. A. S. in fcwèo deolen to scheu-
keurt dezo handeling af en besluit
1 het N. A. S. te blijven als Federa
tie van Pers. in Openbaren Dienst- en
allo krachten aan to wenden om de
meest mogelijke energie te ontwikke
len tot de grootst mogelijke eenheid.
BRUTALE KERKDIEFSTAL.
Zondagnacht had te Vaals een bru-
alo kerkdiefstal plaats. In do kloos
terkerk der Redemptoristen werden
vele ex-voto's .welke om heiligenbeel
den hingen'; Ontvreemd.
BRAND.
Nahq het 7..<y. Fransche Pad te Bla-
..eum, i| een groot perceel van den
heer Piepers en bewoond dioor de fa
milies .R., Kr. en P. afgebrand: niets
er cl geredhet nieuw© hooi ver
brandde eveneens; een jongen van 8
■edde twee zusjes van 1 cn 3
laar.
VERSTERKING DER GRENS
POLITIE TE VAALS.
In verband mei; d<j onlusten-te Aken
...in te vaals eenige manschappen van
de militaire politie, onder aanvoering
van een luitenant, aangekomen, ter
versterking van de grenspolitie.
E-EN VRIJE DAG VOOR HET
RIJKSPERSONEEL.
Naar met zekerheid lean worden ae-
meld, aldus de N. et,, zal het rijksper
soneel Donderdag 6 September den
herdenkingsdag der .inhuldiging der
Komr.gin, 111 het genot van een vrijen
dag worden gesteld.
BEGRAFENIS F. A. MOEREL.
In groeten eenvoud had Zaterdag
morgen te Oudewater de plechtige
uitvaart plaats van hei Woensdag
Jl. overleden Tweede-Ivainerlid F. A
Moerel.
Een talrijke schare vulde het kerk-
gebouw. Na den kerkdienst werd het
stoffelijk overschot naar do he"i-naf-
plaats gedragen, gevolgd door' den
zoon en verdere familieleden van den
overledene, alsmede door vele autori
teiten en deputaties van vereeuigm--
gen, O.a. merkte men op: de Twee do
Kamerleden Bulten en SMomover,
pastoor Beukers als vertegenwoordi
ger van den Bond van P..-K. onder
wijzers, voorts afgevaardigden van
oen Statonkieskring Gouda en de
„Kath. Sociale Actie" ts Leiden, wel-
vertegenwoordigd was door de Jic-c-
reu vnu Borkel. dr. Hoffman en v
d. Meer. De I-lollapdsclie Mij. van
Landbouw had den hoer Valckenier
He Groeve afgevaardigd. Er waren
verder deputaties van talrijke ver-
eenigmgen uit Oudewater, waarvan
de overleden© bestuurslid was
1 d?,groQn ,vord Mspro.
Len Slechts een palmtak van den
hond van I-lnnzevereeniringen in dó
bisdommen Utrecht, en Haarlem, waar"
van de ovoriedene oud-voorzitter was
dekte de lijkbaar.
tP? ,BI;,AXD te IRNSüM. - Naar
I-Iet Volk mededeelt, werd de win-
j Lr'?,sl!l". waarin Donderdag jl.
brand uilhrak, howoond door- den
bekenden Friesehen dichter Sjouko do
r,w'n groo}° collectie boeken,
schilderijen en foto's ging in de vlam
men verloren.
H gd»«si* d»
Geautoriseerde vertaling naar
het, Engelscli van
OTTWELL BIN NS.
Hij was er geschrokken van het be
richt dat Marie Salnovo in hot dorp
was geweest toen het onderzoek plaats
vond en hij had zich ernstig ongerust
gemaakt, toen hij hoorde dat ze go-
sproken had over papieren die oj) An
thony JJartnell betrekking hadden.
I-iij was nog ongerust-, en het was
-daarom, en niet teewille .van den bo-
scirukligd», dat hij zoo vlug naar
Plymouth, ging. Hij zei tegen zich zelf
dat hij op de een ot andere manier
die papieren in z.jn bezit moc-su zien
te krijgon, w'aut- list was altijd nog
mogelijk dat do politie Dartueil \\e-
gaan en als do papieren er bij te pss
gebracht worden zou Dartaefl onge
weten had móeten
neef in Afrika was gestorven. Hij had
nog geen vast plan voor de taak die
hij zich volgens do ingeving van een
oogenblik gesteld had, maar hij was
vastbesloten te slagen.
„Ik zal- haar vinden", mompelde,
hij, „zelfs als ik Plymouth tot in de
kleinste hoeken moet doorzoeken".
Maar zooals het uit kwam, werd
hem dab bespaard, want toen hij dooi
de Geoi'gestraat reed, kreeg hij den
iuspecteiir, die de zaak behandelde,
in het oog. Deze wenkte hem en kwam
naar hem toe toen de auto "stil stond-
„We hebben haar gevonden, me
neer Pennington 1"
„Wia gevonden?" vroeg Penn.ag-
ton. die plotseling vreesde dat al .-iju
pluimen tevergecls waren geweest.
„Dis dochter van Salnovo, waar
over Dartnell sprak. We hebben haar
gevonden- en weer verloren".
Pennington voelde opnieuw hoop.
Hij boog zich voorover uit den auto.
„Wat bedoelt u, inspecteur PUcher?
(i'ijp 1:
riet. Legt u het 1
I een
ct zit zoo in elkaar", zei do in
cur. ,11c geloofde dat verhaal
Dartnell over eeu dochter vim
vermoorden man, dies liom ver-
d had, uint erg. Ik geloofde zelfs
nan de dochter en ik. kon zien
le Yéi'óclirr-rr er ook aan I'-wi:Li
lt dacht bij ;uïj zelf dat Dartnell,
hij in het nauw gedreven was,
dat verhaal na zijn arrestatie verzon
nen 'had, en dat hij door -vertoon van
openhartigheid: hoopte, den rechter-1
gunstig te stemmen. Ik heb zoo iets
wel meer zien gebeuren en ik dacht,
dat Darinell het maar eens probeer
de. De rechter dacht het ook. Ik was
niet eens van plan om naar die doch
ter te gaan zoeken, zoo zeker was ik
er van, dat zo niet bestond, U kunt u
begrijpen hoe v-erbaasd ik was, toon
een half uur geleden de eigenaar van
een klein hotel, waar veel vreemdeliu-
g-en logeeren. mij opbelde en vertelde
dat de vermoorde man daar kamers
had gehad en dat zijn dochter er ook
was. Toen hen ik dadelijk aan 't werk
gegaan, In minder dan geen tijd was
ilc in liet hotel, eu hoorde toen dat do
eigenaar juist in het avondblad over
rlen moord had gelezen, en dat do
dochter een half uur g-sleden terug
was gekomen. Ik ging regelrecht naai-
Salnovo's kamers. Daar was het meis
je niet. Blijkbaar was ze, Zonder dat
de eigenaar het wist, weer uitgegaan
c:i tot rat tos is ze niet terug gekomen.
Misschien weet- ze- nog niets van haar
vadei's.dood, en is z? gaan wmkeleYi
en als wo baar vindon hoep.ik, dut
de zaak een weinig opgehelderd zal
dat Dartueil vertelde, eu als we haar
vinden, zullen wo tenminste eeu deel
er van kunnen controleeren. En al3
een deel van wat hij zegt waar is,
kan alles wagr zijn".
t „Ja",'stemde Pennington toe. „Dat
is bost mogelijk. Maar als het meisje
hu vertrokken is?"
„Dat is niet erg waarschijnlijk. Al
haar bagage staat nog in het hotel
!'en een meisje kan toch niet zondev
'haa-r kleevcn reizen. Ik wed, dat ze
.voor het elen weer terug is".
,,U zult wel gelijk hebben", ant
woordde Pennington. „I11 ieder geval
is het uw zaak en-niet de mijne, boe-
wel ilc graag zou willen weten, of u
haar vindt. Ik ga onmiddellijk naar
Dartnell ierug".
„Ik zal u wel opbellen", zei de in
specteur.
„Heel graag, als u wilt". Penning-
ton'wendde zich tot den chauffeur en
wilde juist beveL geven om door te rij
den, toen hij zich weer omdraaide,
alsof hij nog niets bedacht had. „Tus
schen twee haakjes, meneer Pilcher,
u heeft zeker Splnovo's bezittingen na
gekeken. Heeft u .ook iets gevonden,
dat eonig licht- op deze geschiedenis
kan wei-pon?"
„Niets, meneer Pennington. Totaal
„Dat is jammer!zei Penninafcon
I cn gaf toen den chauffeur een toeken.
Do auto reed weg en hij wuifde mot
I z ju- hand tegen den inspecteur. Toen
1 deze uit liet gezicht was- verdwenen,
'boog Pennington zich weer voorover.
„Wil je bij den eersten den bosten
boekhandel stoppen", vroeg hij.
„Jawel, meneer!"
Twee minuten later hield de auto
stil, bij een, winkel, waar aanplak
biljetten van do kranten voor de deur
stonden. Pennington stapte uit, liep
den winkel in en kocht- een paar
avondbladen en een spoorboekje.
Toen hij weer iu den auto-zat liet hij
de kranten op zijn, knieënliggen en
bestudeerde ijverig het spoorboekje.
Na een poosje k&ek hij op.
„Misschien is ze naar Londen ge
gaan", dacht ihij. „Ze had nog juist
tijd om den trein naar Londen to ha-
.isn eu misschien is ze naar die zen
delingen gegaan, waar Helen het
over had. Ik zal den volgenden trein
uemsu, Het is een sneltrein, eu ik kom
I dan heel kort 11a haar aan. I11 ieder
geval zal ik wel op tijd in het hotel
zijn om haar te vinden. Ze zal daar
zeker lieen gaan en de politie-zal or
ïtog wel niet achter gekomen - zijn,
waar Salnovo in Londen logeerde,
denk ik,"
Hij knikte, keek nog eens in. het
spoorboekje, stak liet tóen in zijn zak,
nam een krant op, las liet vci-:-b,'gv11
den moord -eu do lijkschouwing, en
teen hij dat gedaan had, gooide hij
do< kranten weg.
Een paar uur later kwam hij in
Londrii aan, maar hoewel hij brand
de van onrust, ging hij niet regelrecht
naar Salnovo's hotel. Hij reed naar
'n tooneelcostumióre, liet de taxi weg
rijden en ging naar binnen. Toen hij
er twintig minuten later weer Uit
kwam, zag hij er heel anders uit. Hij
had een lange snor en een puntbaard
je^ allebei grijzend cn zijn vvênkbrau-
nog zwaarder geworden. Verder dice?
hii een lorgnet en ecu zachten hoed
met eeu breedcu rand en lioo-gen hol,
zooals Spaansch-Amerikanon Gewoon
lijk dragen. Hij had een vierkante
leeren tascli in de hand, vol hotel- cn
spoorweg-etiketten, die den indruk
gaven, dut hij oen bereisd man was
en toen hij naar het station was ge
gaan, en liet perron voor aankomen-
tte reizigers was afgeloopen, nam hij
weer een andere taxi en reed tiaar
liet hotel waar hij Mario Salnovo
hoopte te vinden.
Er heerschte groote verwarring
toen hij kwam; hij schreef zijn naam
in het vreemdelingenboek, keek om
zich heen en vroeg toen met eon
vreemd accent:
„Een
is in Pi
iri de a
voordde clo typiste,
V/ordt vervolgd.)
