HAARLEM'S DAGBLAD
Zandvoortsche Brieven
Parijschs Brieven
Binnenland
Oe stranding van tiet stoom
schip „Montterland"
Onze laeMtook
Brand nabij Zwolierkerspel,
Feuille t_o at
De verborgen
documenten
DINSDAG 11 SEPTEMBER 1923
TWEEDE BLAD
Allervermajcelijkst is het alweer in
do eerste bijeenkomst van den nieuwen
Raad gegaan. Wethouders hebben nu
eenmaal commissies noodig en nu
moesten er benoemd worden drie le
den in de finantieele commissie, drie
leden in de commissie voor publieke
ken, 3 leden in de commissie voor
de bedrijven. Voor het .lidmaatschap
in de eerste commissie bedankte de digd uui
heer Rramson, voor het lidmaatschap Loiigchai:
De logeerbelasting. „Op
dezelfde gronden", Com
missie van Bijstand..
De logeerbelasting voor. populaire
dingen moet meneen populairen
naam bedenken is afgekon
digd. Ik heb dit altijd voor eene on
mogelijkheid gehóuden en het herhaal
delijk verklaard. Nu past het mij mijn
ongelijk te erkennen.
Dat de jubileumsvreugd te Zand-
voort door deze afkondiging ten top
punt is gevoerd zie, dat zou ik niet
willen beweren.
Een besluit tot heffing van belasting
op objecten die er niet zijn, kan
maar weinig vreugde baren aan wie
het hebben uitgelokt. Even weinig
vreugde kan de plicht om het uit te
voeren geven aan de nieuwe wethou
ders Siegers en Molenaar die er,
toen ze nog maar gewoon raadslid
waren tegen' stemden.
Moest het voorstel nog eens
fel komen, dan zouden er ongetwijfeld
tégen stemmer, de heeren Gunbers,
Driehuizen, Van Voorlhuyzen, Mole
naar, Siegers, Geerls, Schaap
der Werff dus 8 van de 13. Dit is
al een voldoende meerderheid
vonnis oni nog eens te informeeren
of zich sedert nier hebben bedacht de
heeren Groen, Zwaan en Bramson, die
immers destijds verklaarden er alléén
vóór te zijn om de begrooting
sluitend te maken. N'u, de begroo
ting is er sluitend mede gemaakt.
Maar der ekening ook
Men is nu ten Raadhuizc ijverig
de weer om de paperassen in orde to
maken, die noodig zijn voor de hef
fing van de logeerbelasting.
Ach araic! Wat zal het opbrengen'!
Niet, '1 April had men haar afgekon
digd willen zien, die lieve logeerbelas
ting. En ze werd afgekondigd
September. Zou den hèeren in Den
Haag die datum van 1 April soms
het hoofd zijn blijven hangen? Het
heeft waarlijk veel van een. April
mop.
Volgens besluit van den Raad zal
met do invordering aansto
een begin dienen te worden gemaakt.
,W'c zullen toch zeker eerst nog wel
'mogen afwachten totdat de nieuwe
belasting-verordening te onzer kennis-
se is gebracht. Zo verschilt in.l. van
de verordening, zooals die door den
Raad was goedgekeurd en een veroor
deelde heeft toch zeker wel recht op
voorlezing van zijn vonnis in p 1 e-
Pe ijver ten Raaclliuize is te bekend
dan dat ïüet zou moeten worden ver
ondersteld, .dat nu haastig .alle zeilen
zullen worden bijgezet. Intusschen is
wel zeker, dat de te achterhalen zil
vervloot al lang uit zicht is. En het
is zeer de vraag of men er nog in sla
gen zal ook maar één achter blijvertje
te enteren. Als het al iets aanhaalt,
de kosten van den drukker niet
want er komen natuurlijk weer mooi
gedrukte belastingbiljet]es.Het is
waar, dat men die aan de reclame zou
kunnen dienstbaar maken. Maar geen
zaak met gezond verstand zal daar
aan 'haar goede geld weggooien. De
oplaag "kan verleidelijk hoog zijn,
maar aan een reclame in het bureau
van den gemeentelijken belastingcon
troleur heeft men niet veel. En in de
circulatie hoeveel van die dinge
tjes zullen er nu housch in circulatie
komen 1
Als de heeren Groen en Bramson
vrijwillig van hunne wethouderszet
waren opgestaan,' dan zou men het
niet fraai moeten noemen om hun op
volgers met deze gebakken peren te
laten zitten. Maar dat zijn,ze niet
ze zijn er van verdrev en en 1
is hun schuld niet,'dat zij niet belast
zijn met 't uitbroeien van dit late ei.
Ik heb me wel eeus laten vertellen,
dat er van tegen het najaar uitgebroe
de kuikentjes in den regel niet veel te
recht komt. En ik voorspel dit
lige belastingkieken ook een akelige
jeugd.
Logeergasten?
Ze zijn nog maar met een kaarsje
te zoeken.
Ga maar eens kijken aan het strand,
waar de stoelen gapen van ledigheid
en de badkoetsjes staan te dommelen
van» verveling.
Ga maar eens zitten in welk café ge
wilt. De muziek is den gasten achter
na gereisd en ge zit er vast in uw
eentje.
Kijk maar eens in de hotels, waar
de laatste koffers worden gepakt
die van het personeel.
Loop maar eens door Halte- of
Kerkstraat waar het zoo stil is als in
de duingedeelten, die prijken met het
bordje „Verboden toegang".
Men kan nu heuech zoo goed als de
logeerbelasting de heropening van
liet seizoen afkondigen. Dat zou pre
cies evenveel effect hebben.
tweede commissie bedankte
heer Zwaan en voor het lidmaatschap
de derde commissie bedankte do
v Van der Plas. Dit laatste bedan
ken werd gemotiveerd hiermede, dat
de richting, die de commissie voor de
bedrijven insloeg, vaak en heftig ia
afgekeurd. Spit had er zijn portie van
gehad en wilde het lidmaatschap nu
gaarne overlaten aan hen, die meenen
het beter te kunnen doen.
De publieke tribune stond er van
vc-rsteld achtereenvolgens 3 wethou
ders te zien bedanken voor het lid
maatschap eèner raadscommissie.
Maar zij zou nog vreemder dingen
beleven.
Na den heer Van der Plas stond de
heer Schaap op om voor het lidmat-
schap dei- commissie voor de bedrijven
te bedanken op
Ge raadt het niet in zessen..,..
„Op dezelfde gr oude n".
Ik wil hier niets anders aan toevoe
gen dan dat do heer Schaap behoort
tot de pas benoemde leden. Elk woord
meer ware te veel.
En wie zitten er nu wél in. de com
missie vcor bijstand?
In de finantieele commissie de hee
ren Padt, Van der Werff en Driebui
zen.
In de commissie voor publieke wei-
ken de heeren Gunbers, Van Voorthuy-
en Van der Werff.
de commissie voor de bedrijven
de heeren Driehuizen, Geers, Gunberi
en Van Voorthuyzen.
Vrage: welke finantieele specialiteit
it er nu in de finantieele commissie
Welke bouwkundige specialiteit zit ér
u in de oommissie voor publieke
•erken? Welk© gas- of waterleidings-
specialiteib of welke specialiteit vooi
de bouwbedrijven zit er nu in de com
missie voor de gemeentebedrijven?
Men kan, met Multatulï, over de
specialiteiten lachen en spotten
maar ik geloof .toch niet, dab een de
zer commissieleden zich beroepen k
op ervaring in de zaken, die hij te be
hartigen krijgt.
Het is waar, dab er over den gang
van zaken, toen er „deskundigen" aan
het hoofd stonden, ook niet hard ge-
oemd werd. En dat de vorige wethou
der van .financien doen nu toch 8
leden in de commissie hadden willen
brengen wel de begrooting, maai
niet de rekening heeft weten sluitend
te maken.
Er is onder ons een leelijk
tekort.
JUTTER.
ceerd. speciale correspondenten naar
Den Haas en Amsterdam gezonden
om het Fransche publiek een indruk
to geven van de magnifieke feesten en
met zichtbaar welgevallen leest men
hoe het Nederlandsche volk zijn
vorstin toejuicht. Een welgekozen
woord van hulde en eerbiedige bewon
dering ontbreekt niet.
De groote sympabhie, welke men in
Parijs voor de Koningin heeft is ver
klaarbaar. Ten eerste laat men geen
gelegenheid voorbijgaan om haar dank
te betuigen voor alles wat zij voor het
Vredeswerk heeft gedaan en voor de
hulp door haar aan noodlijdenden en-
onderdrukten verleendten tweede
heeft men grooto bewondering voqr de
beminiijke en eenvoudige Koningin die.
zich juist door haar eenvoud zoo ge;
Jiefd maakt, onverschillig waar zij
komt.
Ik wil een oud© herinnering opha
len. Het was in 1912 toen de Koningin
voer het iantot l'an.js bezccht. De heels
Nederlandsche Kolonie was uitgenoo-
tegenvvoordig te zijn cp
een groote parade
(Van onzen correspondent).
Ook in Parijs is het zilveren Regee-
ringsjubileum van Koningin Wilhel-
mina niet onopgemerkt voorbij ge
gaan. Geen vorst, geen vorstin is zoo
zeer door het Franeche volk bemind
als juist onze Koningin, die nog altijd
„la petite reine WiLhelmine" is ge
bleven, Ja. als we een vergelijking
zouden mogen maken, dan willen we
constateeren dab de Franschinan met
veel meer enthousiasme van onze Ko
ningin spreekt dan van de Koningin
der Belgen. Oh, la Hollande... et la
petite reine. Die combinatie, die ge
lukkige combinatie kent iedere
Franschinan. Nederland en zijn Ko
ningin zijn onafscheidelijk. En meer
malen heb ik opgemerkt dat men over
ons land en het Oranjehuis sprekend,
met eenigo spijtigheid er aan toevoeg
de zoo iets moest ons gegeven zijn.
Als men het niet zeide, dan dacht men
het-.
Koningin Wilhelmina is altijd „la
petite reine" gebleven. In deze jubi-
leumdageu zijn in couranten de her
inneringen aan haar bezoeken aan Pa-
rooi' de Koningin
Dien dag góót het. H. M., omringd
door de diverse gezanten, grootwanr-
digheidsbekleeders, generaals, allen
in groot tenue, had plaats ge-nomen
op de tribune en keurig defileerden
ondanks den stortregen de piou-pioux.
Esrst een brigade infanterie, toen de
kurassiers. en eindelijk de artillerie.
Voor het eerst kwamen op een parade
de nieuwe stukken (ik meen dat het 35
was) uit. Generaal Gouraud maakte
r de Koningin opmerkzaam op. Het
éfile was afge'.oopen en de troepen
stelden zich in front op tegenover de
Koninklijke logeen nog altijd viel
de regen-bij stroomen neer. Dc Ko
ningin stond op en met eer.Mijne
heeren. ik zou graag het nieuwe ge
schut van naderbij bezichtigen!" stap
te zij het doornatte veld op, baggerde
door do modder hoen, trots den regen
en ging- niiar de batterijen welke een
paar honderd' meters verder stonden
opgesteld. Even een aarzeling hij de
officicelc geiioodigJen. Maar m?n Iron
de Koningin toch niet nil één laten
gaan. En dan, (het was wel een beetje
zuur) waagden allen .zich met hun
schitterende uniformen in den klets
regen. De Nederlandsche kolonie
juichte we hadden onze eenvoudige
Koningin gezien, de couranten namen
den jubelkreet over: la petite reins
Wilhelmine was nog altijd het lieve
prinsesje dat mét groote verwonderde
cogen het leven in dc Fransche hoofd
stad aanzag, 'n Beetje beduusd.... mais
olie est encore si jeune!....
Meer dan tien jaren alweer geleden
dat we onze Koningin luer hebben
mogen zien. Do Nederlandsche kolonie
heeft haar echter in dis tien moeilijke,
jaren niet vergeten on al is men ver
en lang van huis, toch bestaat die lief
de nog. de liefde voor Oranje. Dit m
dezer dagen, nu men heel Nederland
in feestvreugde weet, gebleken. Hol-
landers-in-den-vreemdezijn slechte
„club-menschen". Men zoekt, elkaar
niet en men ziet elkaar niet, men leeft
met de Franschen meeen ontwijkt
elkaar zelfs, Ais onze ge*ent, de heer
Loudon niet zulle een charmant gast
heer was en niet elke gelegenheid aan
greep om de hier vertoevende Neder
landers om zich te verzamelen, aan
vrees ik d?t de Nederlanders elk con
tact met f lü aar zonden verbreken. Een
bepaalde reden is er geenszins voor,
maar het ligt nu.eenmant m den ise-
clerlandsehen aard. Nie-./hize pagetn,
Thans heeftieder, er pru.-ï op geste.d
om „onder ous" te zijn, .om samen
dankbaarheid te toonen <jat we ui het
vaderland onze Koningin herben, en
dankbaarheid ook Necierlunaer te
.„„„'en zijn. Op verlangen var. ae Ko
ningin zou er gelegenheid bestaan om
G September een godsdienstoefening
te kunnen bijwonen.
Morgens vereenigde c.e Nederjancl-
sche Kolonie te Parijs zich in de Rue
de Rivoli, waar onze gezant, Jln. Dr.
Loud-on, een krans neerlegde voor hel
standbeeld van admiraal Ga3pard dc
Coligny. Nadat men het bloemstuk, een
magnifiek bouquet oranje dahlia's, bij
eengehouden door een lint waarop
Hommage des Hollandais résidants
France", had neergelegd, richtte de v'c
zitter van het comité, de heer Van
het woord tot de aanwezigen
herinnerde aan Gaspard de Coligny, den
voorvader van onze Koningin. De ge
zant antwoordde hierop in het Fransch
dankte den vertegenwoordigers van
den president van de Republiek en van
de Fransche regeering voor hun belang
stelling. Daarna vereenigde het comité
zich in de consistoriekamer van hel
kerkgebouw van het Oratoire. Inmid
dels was de kerk gevuld met belangstel
lenden. Toen gingen de breede vleugel
deuren open en terwijl bet orgel het
oude Wilhelmus speelde, schreed het co
mité binnen.
Ds.- Boissevain hield daarop 'in 't Ne-
derlandsch een preek, waarin hij de ge
voelens van dankbaarheid vertolk!
alle aanwezigen en de weldaden rele
veerde welke onze Koningin aan Ne
derland heeft bewezen.
Daarna had in de kerk Saint-Germain-
l'Auxerrois de plechtige Roouisch-Ka-
tholieke eeredienst plaats, waar pastoor
Kamerbeek voorging in het gebed.
.clitische dienst.
synagoge in de Rue Chasseloup—
Laubat.
s Middags ontving Jhr. Loudon In het
gezantschapsgebouw in de. Rue de
Crenelle. De heer Van Ilemert bood den
gezant de oorkonde aan, Vervaardigd
door den schilder Kees Hoovers, om aan
H. M. te overhandigen. Het is de uit
drukkelijke wensch van de Koningin ge
weest, dat de gelden, bijeengebracht om
H. M. een geschenk aan te bieden, aan
gewend zouden worden ten bate van
noodlijdende Nederlandsche onderdanen
jn Frankrijk. De penningmeester van hei
comité, de heer Asscher, deelde mede,
dat bet comité daarom een bedrag van
44.000 francs ter beschikking van den
gezant stelde. Daverend applaus volgde
op deze mededceling.
Tot zoover de officieele huldiging. Er
heerschte een prettige, opgewekte geest
aan het diner dat in Hotel Luletia werd
gegeven en de vroolijkheid steeg ten
top toen daarna een bal werd geopend,
een bal „ii la. Hollandaise'', waar goed
werd gedanst.
Het was zoo'n zeldzame dag dat men
weer eens in Nederland was geweest,
zonder Frankrijk te verlaten, Daarom zal
voor de Nederlandsche kolonie in Parijs
het feest van de Koningin, hoe beschei
den we het hier ook gevierd hebben,
„onvergetelijk'' blijven.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
Parijs, 7 September.
Vijf Hollandsche zeelieden
verdronken.
Uit Rotterdam wordt aan Het Volle
gemeld:
Bij de directie van den Koninklijken
Ilollandschen Lloyd is telegrafisch bo-
rlcht ingekomen van den kapitein van
het stoomschip „Móntferland", dat
ongeveer G weken geleden in de nabij
heid van Montevideo gestrand is, dat
een sloep met vijf opvarenden van dit
stoomschip is omgeslagen, waarbij
alle? vijf Hollandsche zeelieden jam
merlijk verdronken. De sloep keerde
terug van een uitstapje, dat do man-
gebracht hadden aan een ander
gestrand schip£
VEREENIGING VOOR GEMEEN
TEBELANGEN. De algemeens ver-
gadering van de Nederlandsche Ver-
ceniging voor Gemeentebelangen, zal,
oiuler voorzitterschap van mr, dr. 3.
Wijtema, Burgemeester van Rotter
dam, gehouden worden ten stadhuize
e Nijmegen op Vrijdagavond 21 Sep
tember, en zoo noodig op Zaterdag
morgen 22 September. De heer mr.
G. A. van Poelje, te 's-Gravenhage,
zal daarin een voordracht houden
over de autonomie van de gemeenten,
theoretisch ideaal en practische wer
kelijkheid.
DE VOETGANGERS.
Vader, wat zijn voetgangers?
Voetgangers, mijn jongen, zijn
menscWn, die altijd op den weg ge
vonden worden vlak voor auto's en
motorrijtuigen
ONDER VRIENDINNEN.
Mary: De man, dien ik zal trou«
wen, moet onverschrokken en stout
moedig zijn.
Kitty:, Ja, dat m o e i hij wel
zijn!
Oe koningin te Amster
dam
6 Een dankbetuiging van
de Koningin.
Isu'uat de Koningin jl. Zaterdag
avond vóór' naar vertreic aan don
uouiaCDinmissaris van jtolitie, den
hoer A. J. Maruusse, Haar waardee-
ring nau te Kennen gegeven voor de
uitnemende maatregelen van orde,
vour ae feestuagen, door hem getrot-
len en voor de zeer verdienstelijke
wijze, waarop door poiitie-amblena-
reu, onverschillig van welken
ue orde werd geuancUiaafd, heeft Ua-
ïe Majesteit m net daarop \oigend on-
ei'houd met den burgemeester Haar
armen dank uitgesproken v
meer aan hartelijke ontvangst, welke
burgerij' van Amsterdam Haar
heeft bereid.
Ue Koningin verklaarde zich
getroffen door de tallooze bewijzen
an aanhankelijkheid en liefde, welke
Haar in de algeloopen dagen van de
ijde van Amsterdams bevolking wa
ren ten deel gevallen, die een blij-
venden indruk op Hare Majesteit zul
len malton. Met nadruk verzocht d
Koningin den burgemeester Haar tolk
bij de burgerii te zijn, ten einde'deze
jovoelens van erkentelijkheid
brengen.
i den loop van dien avond zond
de Koningin een telegram aan den
burgemeester, luidende als volgt-
..Nog geheel onder den indruk van
do gvootsciie ontvangst mij door Am
sterdam bereid, welke mijn blijde ver
wachting nog ver overtroffen heeft,
voel ik mij gedrongen tot uiting van
de gevoelens, welke mij vervullen. De
wijze, waarop .de hoofdstad, dit h
denkingsfeest met giij gevierd heeft
de taliooze bewijzen van trouw
hartelijkheid, mij van alle zijden en
zoo ondubbelzinnig geschonken, de in
drukwekkende oogenblikken daarbij
doorleefd, zullen mij deze ontroerende
dagen tot een ouuitwischbare
daohtcnis maken, li, mijnheer de bur
gemeester, verzoek ik, bij de gansche
burgerij do tolk te wezen van mijn
grooten en cliopge voelden dank. Wil-
hebn'iiia".
Db burgemeester voldoet met groote
blijdschap aan dit verzoek, door de
Kouingiu tot hem gericht.
Hij veroorlooft zich, hieraan
persoonlijk woord van groote waar
deering toe te voegen jegens de bur
gerij, die op zoo luisterrijke wijze dit
herdenkingsfeest heeft gevierd, en j'
gens allen, wier uitnemende vervul
ling van hun taak, zoowel ambtelijk
als particulier, in zoo ruime mate tot
het welslagen heeft bijgedragen.
DE INDISCHE PRINSEN EN HET
NEDERL. ROODE KRUIS.
De prinsen van Solo en Djokjakar
ta, vergezeld door den heer Oudeman;
en de sultan van Boeloengan, verge
zeld door den heer Ziech, hebben
Maandag een bezoek gebracht aan
het gebouw van het Nederlandsche
Rootle Kruis in Den Haag om var
belangstelling in den arbeid van deze
instelling te doen blijken. Zij werden
ontvangen door Prins Hendrik, voor
zitter, en de leden van het dagelijksch.
bestuur der vereeniging. De
heeft hen daarbij met een enkel woord
toegesproken en aan ieder der liooge
De 1 Indische bezoekers het kruis van ver
onder leiding van dienste van het'Nederlandsche Roode
OPHEFFING VAN HULPPOST-
KANTOREN.
liet he:f':uur der Vereeniging van
Nederlandsche gemeenten heeft aan
den Minister van Waterstaat verzocht
de betreffende gemeentebeslui
hooren alvorens over te gadn tot op
heffing van hulppostkantoren.
In antwoord daarop heeft de Minis
ter er de aandacht op gevestigd, dat
do opheffing van hulppostkantoren
beperkt blijft tot die kantoren, welkei
voortbestaan door den geringen om
vang 'van het verkeer ter plaatse niet
wordt gewettigd. De op te heffen in
richting voor den post-, respectieve-
"ijk den post-, telegraaf- en telefoon-
lu'.nct verdwijnt niet zonder meer,
doei: wordt slechts vervangen door
»ne van meer eenvoudigen aard,
tion voor den post-, respectievelijk
post-, telegraaf- en telefoondienst ge
naamd.
Zulk een station geeft gedurende
een voldoend aantal uren daags ge
legenheid tot aankoop van postwaar-
den, verzending van pakketten, aan-
getee.L-ende stukken en postwissels,
storting van gelden voor den chèqu'
en girodienst enz., en biedt eventueel
het publiek door zijn in dten regel
ruime openstelling voor den telegraal-
en telefoondienst aanmerkelijke
deel en boven een hulpkantoor.
Voorts geschieden, de uitreiking van
aangeteekende stukken en de uitbeta
ling van postwissels, cheques, quitan-
tie afrekeningen en spaarbankgeldjgfi
tijdens de bestelling ten huize der gi
adresseerden, ook in de kom der ge
meente.
Het publiek ondervindt derlialv
weinig ongerief van de omzetting
komt daardoor in verschillende
zichten zelfs in gunstiger conditii
erkeeren.
Nog deelt de minister mede, dat, ter
juiste beoordeeling van bijzondere
plaatselijke toestanden en omstandi;
heden, den betrokken inspecteurs op
gedragen, bij elk onderzoek ter zake
overleg te plegen met de plaatselijk
autoriteiten alvorens desbetreffende
voorstellen in te dienen.
De minister vertrouwt, dat uit het
voorgaande aan het bestuur dei
eeniging duidelijk zal zijn geworden,
dat. de bezorgdheid, welke m zijn brie!
tot uiting kwam,, ongegrond mag wor
den geacht.
DE VERONGELUKTE BAGGER
MOLEN. De veerboot Enkhuizen-
Stavoren rapporteerde Zaterdagmid
dag, dat enkele lijken gezien waren
in de koers Enkhuizen. Vermoedelijk
zijn d^ee lijken van de slachtoffers
van den verongelukten baggermolen
nabij Enkhuizen.
DOOR DE TRAM OVERREDEN.
Te Eindhoven is de 83-jarige hard-
hoorige jiiffrouw A. van R., ir
Bleekstraat bij het oversteken
tramlijn door de stoomtram gegrepen
er. overreden. Ze bekwam schedel
fractuur en dubbele «beenbreuk. Haar
toestand is zeer zorgwekkend.,
i aan naar Dezoeiten aan jra- „„„„i umusvo van uw
ehaald, portretten, gepubü- den rabbijn Saarlouis, bad plaats in de 1 Kruis overhandigd.
NIEUWE POSTZEGELS.
V-olgens do „Tel." is binnen afzienba
re n tijd dc uitgave va;n e.en geheel nieuwe
reeks postzegels vaai Nederland te wach
ten, die alle thans in omloop zijnde ze
gels van ons land zullen vervangen.
Re waarden vaal vijf cent en hooger zul
len de beeltenis der Koningin dragen,
die wordt geieelcend door prof. Jan Veth.
De lagere worden uitgevoerd in een cijfer-
teokening, waarvoor het ontwerp wordt
opgedragen aan den heer Chr. Lebcau.
Een bejaard man in de vlammen
omgekomen.
In den nacht van Zaterdag op Zón-
ig is te Ittersum (Zwolierkerspel)
afgebrand do woning van de familie
Zuntiebeld, een gezin van 6 volwassen
personen, bij vvelkg iqwoneud was de
gehuwde 56-jarige metselaar Ario
Knippenberg.
K. was gewend een kleine petro
leumlamp 's nachts te laten doorbran
den in zijn vertrek, overigens was heb
huis electrisch verlicht. Vormoedelijk
is deze lamp omgevallen en daar
door de brand ontstaan.
Ongeveer half een werd de vrouw
des huizes wakker. Zo meende iots tó
hooren ritselen van het dak. Toen
men opstond bemerkte men, dat heb
achtergedeelte va.i het huis reeds
as uitgebrand. Half gekleed ont
vluchtten de bewoners het brandende
perse-el, angstig roepend om hulp. Do
Kostganger was reeds jammerlijk in
de vlammen omgekomen.
Blijkbaar heelt do man nog kans
gezien de deur van zijn kamer te be-
•eikeu, doch deze niet meer open kun
nen krijgen; zijn geheel verkoold li
chaam werd althans gevonden, lig
gende bij de deur met een arm uiiga-
atrekt.
ïlet lijk werd vervoerd naar het;
lijkenhuisjo van 't kerkhof te Win-
deshelin. Ondertusschen was de brand
an Zwollerkerspel gealarmeerd*
ie brandweer ter plaatse was,-
bleek liet voornaamste werk reeds ge
schied. Door het kranige optreden
van de buren, wel 't allermeest van
het gezin van Dijk, bleven do belen
dende gebouwen gespaard, alsin.ede 'n
nieuwe schuur achter het verbrande
huis.
Het woonhuis van Z. waaraan hef
irig jaar een gedeelte is vernieuwd
is totaal uitgebrand, alsmede de <ïe-
heele inboedel.
SYMPATHIEKE WOORDEN VAN
MINISTER FRANCK.
Een verslaggever van de te Luik ver*
schijnende „Meuse", beeft ter gelegen
heid vfln bet regeeringsjubileum vaa de
Koningin een onderhoud gehad roet den
Belgischen minister van Koloniën, den
heer Fraack. Deze verklaarde hein o.mi
het volgende
„Jubilea als het onderhavige, worden
•óór alles in 'het eigen land gevierda
Belgié vergeet echter de tragische dagen
Augustus 1914 niet, toen velen van
:e langenooten, evenals in October
datzelfde jaar, moesten vluchten en
met broederlijke liefde in Nederland wer
den ontvangen, om daar een edelmoedi
ge gastvrijheid te genieten. In de Hol
landsche grensplaatsen heb ik toen ge
zien hoe .verknocht het gchccle Neder
landsche volk en zijn Koningin is. Zij
interesseerde zich persoonlijk voor de
organisatie van de hulpverleening en zij
toonde de levendigste belangstelling in
het lot van de ongelukkige Belgische
vluchtelingen. Ik ben er zeker van, dat
geen onzer landgenooten de hartclijha
én spontane ontvangst, die bun ten deel
viel in de dagen van beproeving, zullen
vergeten. Integendeel zij, zullen van
harte instemmen met de hulde, die hun
Nederlandsche vrienden hun vors:in ter
gelegenheid van haar regeeringsjubi
leum brengen."
Ten slotte zeide de heer Franclc tot
den verslaggever „Vergeet u niet tot
onze Hollandsche vrienden te zeggen,
dat Belgié zich met dankbaarheid den
slcu^ herinnert, dien het van het Na
tionaal Steuncomité heeft ondervonden.
Dc feestviering ui: Holland vindt hier
een sympathieken weerklank."
VERDRONKEN. De 54-jari?e
schipper \V. v. M. van heb in de Rijn
haven te Rotterdam liggend© Rijn-
schip „Verandering" bad Zondag
avond eenige familieleden naar don
wal gebracht. Hij roeide terug. Bij
het stappen op de van boord hangen
de trap gleed de man uit. Hij viel te
water en verdween dadelijk in de
diepte. 'Na eenige minuten werd hij.
levenloos opgehaald.
BEN OOG UITGESCHOTEN. Te
Middelburg liad een 17-jarige jongen
de onvoorzichtigheid een slag op een
kogeltje te geven dat afging en een
18-jarigen jongen In zijn oog trof,
waaruit hij nu het licht geheel
kwijt is.
Naar li e t Engelse li
A. WILSON BARRETT.
(Geautoriseerde vertaling).
3)
„ja" zeide hij, „die schurk spreekt
onwaarheid. Bovendien ken il: deze
dame, Het is natuurlijk geheel buiten
kwestie, dat zij iets van dien aard zou
geuaan ramen".
j_>e politieagent bevochtigde zijn
poilooa.
,;\Yil u mij uw naam en adres op
geven mijnheer?" vroeg hij.
Charles dacht een oogenblik na.
Toen haalde hij een gouden visite-
bosKje uit den zak, nam er een kaart
je uit, en overhandigde ,dif aan den
agent.
Deze bekeek het, en zijn gelaat ver
anderde geheel. Het gouden étui,
„Pal Mail en „De Oxford en Cam
bridge Club' aan den eenen kant, de
listige man met zijn schichtig gelaat
aan de andere zijde, en dan liet blee-
he mooie gezichtje vim liet mo'sj
blijkbaar een dame de keus was
niet moeilijk. En ditmaal wendde hij
zich ruw tot den aanklager.
„Zeg.eens begon hij, doch de aan
gesprokene verlangde niet meer te
hooren. Hij haalde de schouders op,
mompelde een paar woorden, keerde
zich om en was in een oogwenk in
den mist verdwenen. Charles haalde
snel vijf shillings uit zijn zak.
„Dank je wel, agent", zeide hij.
„Wat een schurk is dat! Gelukkig dat
ik hier was. Kom", ging hij voort te
gen' het jonge meisje, „ik zal u veilig
thuisbrengen".
En ook zij waren in een seconde
verdwenen, terwijl de agent verbijs
terd achterbleef, maar toch'gsnoege-
lijk liet zilvergeld betastte, dut Char
les hem gegeven had.
Na een paar slappen bleef de jon
ge man stilstaan en keek acfiter zich.
„Ik wou dat ik dieu schurk een pak
slaag had gegeven", zeide hij.
„O neen", zeide de jonge dame
haastig. „O neen, laat hem met rust.
llij is het niet waard. De ellendeling
wordt betaald voor zijn werk".
Charles keek haar even aan. Dat
was de tweede ma 1 dat zij die be
schuldiging uitsprak.
Misschien merkte zij zijn ontstelte
nis en zón vragenden blik op, want zij
deed e?u stap naar hom toe en reikte
hom tie hand.
„Ik dank u wel dat u mij te hulp
kwam", zeide zij. „Ik ben u zeeg
dankbaar".
Charles nam het kleine, geil and-
schoonde handje en zag neer op liet
bleelce, mboie gezichtje, dat zich tot
liem wendde, en begon dit hoe langer
hoe mooier te vinden.
„O. maar u kunt niet alleen naar
huis gaan", zeide hij eindelijk, min
of meer verlegen, tyoen zij vlug en be
slist haar hand uit de zijne terug:
trok,
„Ik dank u, ik hen nu volkomen
veilig", meende het meisje. „Ik denk
niet dat die man het 111 ij nu weer
lastig zal maken"; en met een kleine
buiging maakte zij zich gereed oio
verder ie gaan.
„Nu, dan zal ik u moeten volgen,
of vooruit loopen", zeide Charles
glimlachend, doelt in zijn hart wan
hopig.
Verbaasd keek zij op en bleef aar
zelend staan.
„Wat bedoelt u?" vroeg zij. ;„Ik
verzeker u, dat ik best in staat ben,
om veilig thuis te komen. U is heel
vriendelijk voor mij geweest, maar"
„O. dat is het niet," zei ie Charles,
bij zichzelf besluitend, g.lijk niet
haar op te wandelen. „Maar daar w.j
toch denzelfden weg o,> moeten"
„Dcnzelfden weg?Verbaasd keek
hel jonge meisje .hem aan. „Weel u
dan werkelijk wie ik ben?"
„Volstrekt niet", antwoordde Char
les, „ofschoon ik wel hoop, dat u het
mij zult vertellen. Neen, dat weet ik
niet, maar ik weet wel, waar u woont,
want toevallig woon ik daar zelf
ook!"
Nu zette het meisje groote oogen
op.
„Woont u daar?" bracht zij uit.
„Ja, in Dean Street", zeide Char
les. „Ik heb u op de trap ontmoet.
Zóó ben ik het te weten gekomen".
Het jong« meisje scheen een oogen
blik na te denken; zij nam Charles
eeus goed op, met zijn knap gelaat en
zijn uiterlijk van een man var. de we
reld; misschien dacht zij ook wel aan
het kaartje, en het gouden visite-
boekje.
Charles raadde haar gedachten, en
glimla'chte.
„Het is een heel gewone buurt om
te wonen, nietwaar?" zeide hij.
Het meisje trok den mond in een
minachtende plooi.
„Vind u?" vroeg zij.
„En juffrouw Bloom schijnt een
goede oude ziel, alleen soms een beitje
verbaasd".
'Ditmaal moest zij toch giiinl ichon.
„En dis ivoren haarborstels?" zeide
zij.;
Charles lachte.
Iiecft zij u dat vertild? vroeg hij.
„Ja. Ik kende-u niet maar ik hoor-'
de van die haarborstels. Die zijn ze
ker heel wat bijzonders!"
Beiden lachten, liet ijs was gebro
ken.
„Nu, als het daar op aan komt,
moet zij zich ook wel verbazen over
u", zeide Charles. „Want u Woont
daar even' goed als
liet meisje zuchtte en keek nu ern
stig.
„11c moet wel", zeide ze bedaard-
„liet is er goedkoop en gemakkelijk
en er zijn nog andere redenen".
„De lage prijzen trokken mij ook
aan", zeide Charles, pijnlijk gevoe
lend, terwijl hij sprak, dat het ge
laat van het meisje dezelfde uitdruk
king van twijfel vertoonde, als het
breede gezicht van juffrouw Bloom.
„En daar kwam bij, dat Soho de eeni-
ge goedkoope wijk in de buurt van
Londen is, die ik ken, ofschoon ik denk
dat ik er bij gelegenheid wel meer zal
loeren kennen".
,,U zegt dat erg opgeruimd", meen
de het meisje met een lichten glim
lach.
,',lk voel mij vanavond bijzonder
opgeruimd", antwoordde Charles.
„Men beweert wel eens. dat wan
neer.men blijde is zonder er reden
voor te hebben, ons een ongeluk
dreigt".
„Ik geloof niet, dut dit bij mij het
geval kan zijn", hernam Charles.
„Kort geleden werd ik getroffen door.
een aardbeving, eu mij dunkt dat ik
nu wél tegen verdere schokken bevei
ligd zal zijn. Bovendien heb ik wer
kelijk een reden om opgeruimd te
zijn. Nu ik u gezien heb op''
„Goeden avond", herhaalde zij. dit
maal met een glimlach, en weg was
zij.
Charles zag haar de donkere trap
opgaan, en keerde zich om, zonder in
huis te komen.
„Zulk een verbijsterenden dag heb
ik in geen jaren gehad", dacht hij.
„Ik heb geld uitgegeven als water
laat eens kijken, wel bijna een pond,
maar nu 'zal jk nog bovendien in
het Oriental gaan eten voor twee
shillings. Morgen ga ik sparen".
Vandaag begon ni.j zeker nog niet
te sparen, want bij zijn eten naiu hij
een flesch Bourgogne van drie shil
lings, en een uur lang waren zijn
droomeu zoo kleurig als de wijn.
„Wel...!" mompelde hij, toen hij
het kleine restaurant verliet „daar
geef ik den kelluer een halve kroon!
N11, ik kan het geld niet gaan terug
vragen. Ik kan mam niet onthouden,
dat de zaken andei's staan dan vroe
ger; dat zal misschien wel komen als
ik geen cent meer rijk ben. Maar wat
doet het er ook tos'? 1): heb zoo lekker
gegeten als een verstandiginenscli
