HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
Msaieaws
Ar?. Rseatiiank
De verborgen
documenten
Onze LgcHook
VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1923 - TWEEDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 183
Hollanders en Duitschers in den' Harz
De Hollanders in Harzburg. Van nationale on internationale Hollanders.
Engeisohe Hollander*}. Zingende Hollanders. De Hollanders en de Duit
schers cp reis.
Er is geen streek in Duitschlund, die
zoo door Hollanders bereisd wordt als
ca» Harz, Vooral dezen zomer, nu uil-
stapjes naar den Itijn w^ren uitge
stoten, was heb lloliandsciie publiek
zeer sterk in den Harz vorbegeuwoor-
tiijrd. Wanneer je in Harzburg wan
delde, was het soms, of je m c-en
Hollandsc-he mplaars van in een Duit-
scho badplaats was. He Nederland-
soil© Reisvereeniging had er Ileal©
zwermen losgelaten soms waren er
twee groepen tegelijk on ook bui-
ton de reisgezelschappen was Harz
burg door Hollanders overstroomd. In
mijn Hó lel hoorde ik bijna uitsluitend
Hollandse li om mij heen en als het toe
vallig eens Duitsoli was, dan was het
doorgaans nog met een verdacht, Hol
landse h accent. Zoo was men in Harz
burg ervan overtuigd, dat de „Aus-
1 ander" Hollanders waren, dat men
ons in winkels bek al spraken wij
Duitsch nu en dan do prijs in gul
dens'noemde.
lir zijn er velen piidcr liet Hol-
londsch publiek, voor wie heb blijk
baar den apart genoegen is, in ande
re reisgeiiootcii Tandgenóofccn te lier-
kennen. Men vindt ze voornamelijk
cr.der heil, die weinig of nooit in het
buitenland hebben gereisd. Dat zqn
degenen, die, als zij een voorbijganger
I-lollandsch hooreu sproken, onmid
dellijk reageereii dóór elkaar aan te
stoofceiï en met een glunder gezicht te
zeggen: „Ook Hollanders!'' meestal
zóó bard, dat zij door den landge
noot worden verstaan. Meer dan die
ontdekking is hot liun 'waard, dab de
ander za.L zien, dat ook zij Hollan
ders zijn.
Dikwijls hebben ze er al van te vo
ren blijkbaar een weddenschap over
.aangegaan.
-Zie je wel? Heb ik niet gelijk
gehad Ik heb dadelijk gezien, dat
het Hollanders waren!"
Soms hoor je enkel een tromfante-
li>k. „Wal; heb ik je gc-zciden je
weet onmiddellijk, wat ze bedoelen.
Zijn wij slecbte Nederlanders, wan
neer wij liet maar hall' prettig vinden
zoo op het eerste gezicht als Hollan
ders herkend Ie worden? Eigenlijk
moest men er toch trots op zijn, dat
men zijn Hollanderschap zoo duidelijk
in het openbaar afficheert! En toch
latenwij liet maar eerlijk beken
nen vinden de meesten het een zeer
bedenkelijk compliment. Ze kijken,
alsof zij Willen zeggen: waaraan het)
ik diit nou eigenlijk verdiend? Het er-
geit hen bijna, dat andere Hollan
ders heil zonder clnt zij nog' een
mond hebben open gedaan o,ls
landgenoot hehhsn herkend! Zij had
den z.oo'ii vast idee, dat zij er En
gelsch, Amerikaansoh, Franscb
enfin. on-Hollaudsch uitzagen! Zij
voelen liet als e?n sport desclassifica-
tie, liet is „beslist" een tegenvaller
voor: hen! Er zijn ei' zelfs enkelen, die
luin Hollanderschap zóó verlooche
nen, dat zij in het buitenland opzet
telijk een andere baal spreken, om in
's hemelsnaam maar niet voor Hollan
der door te gaan. 1
Iii heb ditmaal in den Harz twee
van zulke vordwaasde Hollanders
ontmoet en de gelegenheid gehad ze er
even tusschen te nemen. Ik reisde met
hen samen op do „Brockcn-Bulin van
Weinige rode naar Schierke en liad
ze onmiddellijk als laudgenooten hei -
kond, hem arm zijn strooien hoed
een specifiek Hollandsch hoofddeksel
haar aan haar stijve hlouse mot
hooge, nauwsluitnede guimp. Zoo
dra zij hoorden, dat wij Hollanders
waren, begonnen zij Engelsch te spre
ken mcL een sterk geprononceerd
Haagsch accent. Een liaif uur long'
heb ik hen in den waan gelaten, aan
liuh Engelsciie nationaliteit te geloo-
ven. Ik speelde „beg yon pardon!"
alsof zij orii-ervalsehte Angel-Sakse:s
waren. Maar teen de man met de.i
strooien hoed mij in liet Engelsch. om
inlichtingen vroeg naar hotels in
Schierke en wanhopig haar een woord
zat to zoeken, kon ik niet nalaten
hein in liet Engelsch te zeggen: „Ik
versla ook wel llolïandsch, ais u dat
gemakkelijker is!"' Zelden heb ik twee
menschén zóó zien kleuren, ais deze
Eugelschen uit de Laaii van Meercler-
voort.
Nu moet ik erkennen, dat ik per
soonlijk ook wel eens een oogenblik
neiging Imb gehad op reis mijn Hol
landerschap te verloochenen. Wanneer
je in de stilte van den naderenden
avond aan een boschrand staat, ge
heel Glider den indruk van het berg
landschap, dat zich. daar in den ros
sen gloed van de ondergaande zon
voor ja uitstrekt en je hooit dan plots
v'lalc adder jo het bekende lied van:
„lm overal, waar cl© meissies zijn,
waar do meissies z.jii afgewisseld
door het niet minder „nationale".
„En Van je hola, hola, houdt er den
moed maar in! Houdt er den moed
ruaar in!" dun knijp je je mond toch
stijl dicht oiii met te'luien nierken,
dat jo ook uib'hel land komt, waar zij
altijd door zelfs buiten in de stilte
van den avond bij do ondergaande
zoh „den moed er maar in hou
den".
Maar gelukkig! dat was uit
zondering. Ik liob dezen zomer in dsn
Harz meermalen do gelegenheid ge
had cle Hollanders op reis tebestu
deer:.» en heb bot mijn niet geringe
vreugde bemerkt, dat het ziiigen in de
vrije natuur er gelukkig hoe langer
hou meer uitgaat.
Togen het zingen zou ik minder be
zwaar hebben ofschoon ik buiten
dc stilte prefereer als wij geschikte,
llollandsche liederen hadden en zin
gen konden. Maar het is opmerke
lijk, dab de representanten van ons
land, dat toch zoovele goede zang-
vereenigingen telt, wanneer zij te sa
men zijn en uiting aan hun verhoog-
gëmoedssfcemming willen geven,
dat doorgaans mecnen te moeten doen
met liederen van een gehalte als
„Overal, .waar de meissies zijn!" Wij
hebben niet, of althans heel weinig
nationale en andere liederen, die al
gemeen eigendom zijn. Naar de Diiifc
sellers kan men soms met werkelijk
genoegen luisteren, wanneer zij in pit
tig ryfchme hun liederen buiten loo-
;pen te zingen, of als zij. met begelei
ding van guitiiar of mandoline, 's
ids op een dorpspleintje om een
fontein in hun zang uiting geven aan
hun edit Duitsche, voor ons Hólliin-
wel eens te „schwamcrische"
gevoelens.
Hij een gezelschap Hollanders is dat
Wanneer het niet toevallig een zang
er eenigiug is ondanks de pogingen
an de Vereenigiug tot ontwikkeling
van Volkszang nog altijd uitzon
dering.
Maai' er is ontegenzeggelijk verbe
tering te constateeren. De Hollander
begint zieli in het buitenland ten
minste voor zijn volksdeunen tc ge-
neeren' en dat is al héél veelToen
ik twaalf jaar geleden in Den Harz,
was, heb ik tot driemaal toe Hoüan
in de verte hun komst hooreu
aankondigen met het destijds zoo ge
liefde en welluidende Van je bolc-
kie. bokkie, bokkie, bokkie, bèEn
dat eiken keer in een natuur, die eeii
gewoon sterveling stil zou maken! Nu
en zingende Hollanders althans
buiten gelukkig! uitzondering- De
lenige maal, dat, mij werd toege-
bruid, dat. ik den moed er
maar in proest houdeii en dot het
«ral bal is, waar de meissies zijn"
is in de stilte van den vallenden
on cl aan den boschrand bij het Mol-
kenhaus" boven Harzburg. Maar dien
eeneu keer schaamde ik mij dan ook
•oor mijn landgenootén, zelfs tegen-
iver de vogels, clic verschrikt opvlo
gen bij zoo een barbaarsch ge
schreeuw
V.is een groot verschil tusschen de
Hollanders en de Duïtschers op reis!
Althans in Duitschland! Een Hollan
der blijft zich zelf overal vrij wel
gelijk: hot maakt weinig onderscheid
uit, of je- hem in het gebergte, of op
den hoek van dc_ Groote Houtstraat
ontmoet. Misschien zal zijn gezicht
wat roodev zijn, als je hem in liet zon
netje cp de Broeken ziet loopen, of
zal l;ij bij groote hitte buiten met den
hoed in zijn hand wandelen, nwnu' ove
ins zal hij er in de bergen precies
der uitzien als wanneer je hem
middags om twaalf uur passeert,
op het oogenblik, dat hij van zijn kan
toor komt. Het is, of hij zóó van huis
„even haar den Harz"' is gewan
deld. Alles; wat naar aanstellerij
'zweemt, is den gewonen Hollander
reemd. Daarom zal hij ook niet op
reis in een blauw pak, piet een .korte
broek en nog minder met bloote kuiten
gaan loopen! En stel je llollandsche
juffeis voor „in spovtpantalon." Zij
zouden zich tegenover hun kennissen
dood geneeren. Een Tivoler hoed met
een veer zou ecu Hollander gewoon-
belacheiijk vinden- Hij zou het gs
voel hebben in een maskarade-pako
rond te loopen cn elk oogenblik bang
zijn mevrouw A. uit den AViUiVminu-
straat of méneer U. van de Nieuwe
Gracht tegen tc komen. Ook op reis
blijft de Hollander meestal „zich ze'.f
gelijk"- Lachten de Duitschers in mijn
pension in Beieren verleden jaar niet
hartelijk, toen ik van een bergtoer in
den vegen terug kwam met een stroo-
ügt !n de bedoeling dit onderricht gaan
deweg in geheel Indië in te voeren.
Dit voornemen zal in ieder geval wor
den uitgevoerd. Te Bandoeng heeft men
het gvoote begin gemaakt met tie op
leiding van de onderwijzende krachten,
goeddeels uit onderofficieren gerecru-
teerd, doch ook uit de onderwijzers, die
in groepen zesweeksche cursussen vol
gen. De invoering op de scholen is even
eens te Bandoeng begonnen, maar van
daar uit zal de lichamelijke opvoeding
zich over geheel Ned.-Indië, over het
gebeele onderwijs in al zijn lagen, ver-
breiden. Cursussen te Malang en te
Soerabaja staan bet eerst op het pro
gramma.
Het is te hopen, dat d-e organisatie
van een en ander goed moge slagen en
er geen tegenwerking zal komen. Wij
kunnen ons dan later een idee vormen
van de waarde 'van h'et Zweedsche gym-
nastickstelsel in de practijk, hoe het
door onderwijzers en leerlingen wordt
gewaardeerd en welke resultaten er
mede te bereiken zijn. Voor één ding
mag m. i. gegronde vrees bestaan. Het
is namelijk uilgesloten, dat men in zes
weken tijd een goed gyninastiekonder-
wijzer zou kunnen vormen. Men kan in
dien tijd wat oefenstof van buiten lecrcn
en ecnige rou'-ine bijbrengen in het op
stellen van een klasse en het rloor haat
laten uitvoeren van de uit het -hoofd ge
leerde oefeningen. Zoo iemand
■el e
ijl v
als
lickondenvijzcr iemand noodig hebben;
die'inzicht heeft in dé leerstof en zich
steeds weet rekenschap Ie geven van hot
hoe en waarom, van een oordeelkundige
opvolging der oefeningen in dezelfde
les, van de aansluiting van iedere les aan
de voorafgaande en nog zooveel meer.
Niemand gelooft, dat men dit alles in zes
weken machtig wordt, ook niet zij, die
als instructeur op de klassen worden toc-
gelaten. Er kan evenwel een andere re-'
I den zijn, d-at men begonnen is de voor-
I gangers in zes weken op te leiden. Bij
j invoering van velerlei zaken is dc keuze
van het juiste oogenblik beslissend voor
I al of niet gelukken. Ik kan liet hier
j moeilijk bcoordeclen, maar -het zou he'c-1
goed kunnen zijn, dat de stemming bij
autoriteiten en publiek zoodanig is, dat
thans moet worden toegeslagen; dat bij
een langdurige opleiding de.r leerkrach
ten het geschikte oogenblik voor daad
werkelijke invoering -voorbij zou zijn,
wanneer deze krachten geheel zijn voor
bereid. Wanneer de zaak zoo staat, is
het juist gezien cle opleiding der on
derwijzers zoo kort mogelijk tc doen du
ren, mits men dan nie'. verzuimt zoo
spoedig mogelijk daarna ccn groédiger
voorbereiding te geven, die alleszins
waarborgen geeft voor degelijk." niet
kennis van zaken gegeven onderwijs.
Laat men zulks na, dan is het niet
denkbaar, dat een succes van ecnige be-
teekenis wordt bereikt. Dat zou heel
jammer zijn, want dit zou schade bren
gen aan twee kanten. Het eerste gevolg
zou zijn, dal de methode, in dit geval de
Zweedsche gymnastiek.' als onbruikbaar
zou worden gequalificeerd en het andere
dat de leerlingen cr niet mede gebaat,
misschien zelfs wel mede geschaad /.ou
den zijn, Want, ik heb liet al meer ge
zegd-, slecht gegeven lichamelijk onder
richt onthoudt ons niet alleen de resul
taten, die wij er van hadden gehoopt cn
verwacht, doch het kan belangrijke na
doelen toebrengen aan hen, die er aan
werden onderworpen.
Ik hoop mijn lezers te gelegener tijd
nog eens Ie kunnen mededeclcn, -hoe
het verder met de invoering van de
Zweedsche gymnastiek en dc lichame
lijke. opvoeding in het algemeen in Indic
is gegaan.
H. L. WARNIER.
De diefstal van postzegels van naar
de firma Van Gelder ter vernietiging
gezonden misdrukvellen.
TWEE BEKLAAGDEN, NA ONDERSCHEIDENLIJK 58 EN 49 JAAR BIJ
DE FIRMA VAN CELDER IN DIENST TE ZIJN CEWEEST,
ONTSLAGEN.
TRAGISCHE BIJZONDERHEDEN OVER DE BEKLAAGDEN.
GEëlSCHT STRAFFEN VAN ONDERSCHEIDENLIJK 1 JAAR MET
AFTREK VAN PREVENTIEF; 1 JAAR, 1 MAAND EN 2 MAANDEN
GEVANGENISSTRAF.
FeailietoH
Na-ar het Engelsch
van
A. WILSON BARRETT.
(Geautoriseerde vertaling).
18)
Charles deed, wat -Jell hem gebood,
en leed langzaam voort in cle rich
ting van een licht, dat in de verte
glinsterde, en dat volgens .Teil uit
een van do ramen van de
Towers"- kwam. De weg was heel
slecht. Na een paar mijl liet .Jell stil
houden.
„Laat do taxi liever hier", zeide
hij. „Neem do lantaarns on hei, num
mer at', en' verberg liet rijtuig hier
eigens. Dan kunnen wij Jiet overige
van den weg to voet afleggen, en kun
nen, zoo noodig, altijd onze toevlucht
nemen tot de taxi."
Charles volgde zijn raad, en nu
stapten zij uit, slaande en stampend
om sieh een beetje te verwarmen na
den langen ril, in den konden, vocli-
iigèuj stillen avond.
De weg. lu-enliik niet vee! mee r dan
een laantje. was donker en verlaten,
en een oogenblik luisteren overtuigde
hem dat er niemand was. die hen na
ging-. Haastig namen /.ij het nummer
en die lantaarns van het rijtuig en ver
borgen die '0>p een pielt, daar zii ge
makkelijk te vinden waren, doch ze
ker niet de aandacht zouden trekken.
„Kn nu het rijtuig," zeide Je!!.
„Hier tegenover in dat omgeploegde
veld, is een hek. Daar schijnt, een ta
melijk rustig plekje, cn als er iets
mocht gebeuren, is de taxi er gemak
kelijk genoeg weer uit te halen. Hoor
ic ook iets?"
Zii luisterden, dloeli a-lies bleef stil,
alleen loeide een koe droefgeestig in
de verte. Jell hield het hek open, en
Chattels liet- de taxi voorzichtig daar
binnen loouen.
„Zoo is het goed", zeide Jeü, zacht
jes het hek weer s'uitend. „Wij moe
ten onthouden waar dat hek is, want
liet is erg- donker. Kn het zou wel eens
kunnen gebeuren, dat wij niet veel
Lijd hadden om te zoeken."
Charles lachte.
„Je schijnt er zeker van Ie ziin, dat
wij in groote haast zullen terugko
men". Zeide hij.
„Zoo is het mij tenminste gegaan,"
antwoordde Jell ...En ik geloof ook
niet, dat wij lust zuilen hebben om
nog langer tt wachten, als wij een
maal mei, ons karwei klaar zijn.
Lm;t ons nu naar „Tbs Towers" wan
delen."
Het licht was nu verdwenen achter
hoed, een hoog boord erieen pa-
rapluie? Ik kwam van den „Natz-
mann", precies zooals ik ook van het
redaetiebureau zou zijn gekomen. Op
de Duitsche gasten met hun bergpak-
jes, maakte ik een erg „huiselijken en
misschien ook provincialen indruk."
Eri waardoor de meeste Hollanders
op reis zich ook van de Duitschers on
derscheiden, dat is het verlangen om
zich niet al te veel to vermoeien. Een
Hollander reist graag op zijn gemak.
Een Duitscher kan volstrekt niet
-altijd uit „armoede" uren marchee-
ren. soms met een gewicht van ette
lijke. kilo's op zijn rugde Hollander
kruipt bij voorkeur in een postwagen
of een grooten toerauto en tuft net
liefst al die sjouwende mensehen voor
bij, in het zalig bewustzijn, dat hij er
zoo, op zijn bankje, vlugger en ge
makkelijker komt clan te voet. En als
hij tc voet gaat, wandelt hij en
moet hij vooral niets te" dragen heb
benEen Hollander op reis kijkt al
tijd met eenig medelijden en met
verbazing naar al die sjouwende
Duitschers, die_ heel hun bagage op
lmn rug met zich medeslepen. En hij
i-aagt zich vol verwondering af; wat
voor een genot er in zulk reizen is.
.Tic heb dezen zomer in den Harz
weer honderden Duitsche mannen en
vrouwen gezien, die van plaats naar
plaats brokken, zóó zwaar bepakt, dat-
ik al moe werd bij het gezicht alleen.
En dat waren niet alleen jongens cn
meisjes, vroolijke „Wandervögel."
O neon, volstrekt, niet! Er warqn er
onder cl-ie zwaar bepakte mannen en
vrouwen, die -zeker de vijftig al ge
passeerd waren. Wat moet de reislust
ei- bijn dn Duitschers inzitten om zoo,
belast en beladen, er op uit te gaan'
Maar ook, welk een kracht is er altijd
nog in liet Duitsche volkDie gedach
te moeten alle Hollanders hebben ge
had, ilio de Duitschers dezen zomer
daar in den Ilarz hebben gezien, veer
krachtig gaande onder hun dikwijls
zeer zwaren lastMen zag het hen
dikwijls aan, dat zij veel hadden ont
beerd. Toch hadden zij den moed er
op uit te gaan, door de bergen te
trekken van dorp naar dorp, van stau
tot stad! Toch was er de opgewekt
heid om in groote soberheid eenige
dagen'te genieten van het leven in cle
bergen. Tk vroeg mij dikwijls af. of
wij, Hollanders, met, dezelfde opge
wektheid en dezelfde veerkracht cr op
uit zouden trekken, als wij hadden
moeten doormaken, wat de Duitseher
heeft doorgemaakt.
J. B. SCHUIL.
lichamelijke Opvoeding
XCVI.
e lichamelijke opvoe
ding in Ned.-Indië. In
voering van do Zweedsche
gymnastiek.
In ons Oost-Indië wordt den laalsten
lijd veel aandacht geschonken aan cn
veel moeite gedaan voor de lichamelijke
opvoeding van dc schoolgaande jeugd.
In de Locomotief van 6 Augustus j.l.
vind ik een verslag van een groote de
monstratie te Bandoeng, geoiganiseerd
door den Bond voor Lichamelijke Op
voeding aldaar. Dc belangstelling sohijiu
buitengewoon. groot te zijn geweest,-,'h'iet
het minsL- van officiecle zijde zelfs de
gouverneur-generaal was tegenwoordig.
Door 400 inlandsc-hc kinderen werd
een demonstratie gegeven van een les
'in Zweedsche gymnastiek. Sedert 1 Juli
wordt op alle Bandoengsche scholen deze
methode toegepast. Door dc overige 1800
kinderen werd daarna een zestal oefenin
gen zeer goed uitgevoerd. Volgens den
verslaggever had een cn ander een groot
en verdiend succes.
ITet is natuurlijk lofwaardig, dat h\
Indië de onden\ ijs-autoriteiten en hel
particulier initiatief op zoo gelukkige
wijze samenwerken om er de lichame
lijke opvoeding Lot een degelijk en goed
verzorgd deel van liet schoolonderwijs tc
maken, al mag het ook wel in twijfel
worden getrokken of kinderen, die een
maand les heb-ben genoten in een te
voren niet gevolgd systeem, het meest
geschikte materieel vormen ont zoo'n
nieuwe mel-hbd'e te demonstreeren. Maar
laten wij dit verder buiten beschouwing
laten en ons verheugen, dat ook in onze
over/.ccsche gewesten de beteekenis van
een goede lichamelijke opvoeding wordt
ingezien. De Bond voor Lichamelijke
Opvoeding werd in 1 gi7 te Bandoeng
opgericht. Hij stelt zich ten doel liet
bevorderen van de lichamelijke opvoe
ding in Ned.-Indië; dit te bereiken door
het inrichten en gebruiken van een cen
traal sportterrein te Bandoeng, het op
richten van plaatselijke afdeelingen el
ders, -het geven van leiding bij cn het
vornren van leiders voor spél en sport,
hel' uitschrijven van wedstrijden en an
dere middelen. Er zijn o.a. afdeelingen
te Semaraiig, Djocja, Ealavia, Tjimahi
en Solo.
Door samenwerking van dezen bond
met de departementen van Onderwijs en
Oorlog is bereikt, daï te Bandoeng- aan
alle scholen, te zamen aan ruim ",300 kin
deren, twee uur per week les woidt g-e-
gevcn in de Zweedsche gymnastiek. Het
boomen en achter de haag. óiie den
weg begrensde. Na een korte wande
ling door de 'aan ontdekten zii 't op
nieuw en wel op een zeer kleinen af
stand.
„Wij zullen moeten wachten, totdat
dat licht uitgaat,zeide Jell, tusschen
de hoornen loerend. „Wij kunnen niets
•beginnen voordat zij naar bedi zijn-"
„Ik hoon dat zii niet last naar bed
gaan", zeide Charles, „het is tamelijk
koud",
„Om negen uur Kaan alle lichten
in luiis uit", antwoordde Jell. „De
oude heer reet om zeven uur, voor
namelijk noten en kans, geloof ik. Om
half negen stum-t hij ziin bedienden
naar bed vrouwen wil hii niet üi
huis hebben en 0111 negen uur
draait hii hel licht uit. Ais iemand nu
dien tijd nog wil rondloopen, mag hij
dat in donker doen."
„Dat maakt ons werk in ieder geval
eenvoudiger", zeide Charles.
„Hii kan hel gauw genoeg weer
opdraaien, als hii dat verkiest", lier-
nam Jell. „Op die manier betrapte hij
mii."
Z,ii liepen nog een eindje verder ile
laan in -. toen bleef Jell bij eenige
hooge eiken palen staan, vlak aan
den weg,
„Hier 11 loeten wij overheen," fluis
terde hii. „Om acht uur gaat het hek
dicht eu wordt nves'.oten. Wii zouden
kunnen bellen, maar ik geloof dat wij
Zooals wij reeds in een groot deel
der oplage van ons vorig nummer
meldden, is Donderdagmiddag voor di^
rechtbank behandeld dc zaak van den
diefstal, de heling en den koop var,
door misdrijf verkregen postzegels. Het
gold hier goede postzegels die nog op
misdrukvellen waren die ter vernieti
ging naar de fabriek van de firma Van
Gelder te Wormer waren gezonden.
De zaken werden niet gevoegd, maar
afzonderlijk behandeld. Na de reeds
door ons een paar dagen geleden ge
dane uitvoerige mededeelingen leverde
het getuigenverhoor niet veel nieuws
meer op, dat den lezer uit die mede.
deelingen niet bekend is.
De diefstal on de heling.
3-Iet eerst diende de zaak van den
70-jarigen J. K. die op dc zaak van dc
firma Van Gelder den diefstal had ge
pleegd, wal den man, die nu gedeti
neerd is, na 58 jaren van dienst bij die
firma zijn ontslag heeft gekost. Wij
meldden reeds het getuigenverhoor es
flerv eisch. Ter aanvulling daarvan nog
het volgende
Het O; M. deed in zijn requisitoir op
merken dat het primair ten laste ge
legde is bewezen. Het gepleegde feit is
een van zeer ernstig en aard. Aan dep
Staat is een groote waarde onttrokken.
Verder memoreerde spr. dat de lood
jes aan de zakken zoo slecht gemaakt
zijn. dat een eenvoudig man ze gemak
kelijk kan openen en dat de controle
kennelijk ook slecht is, daar and-ers de
ambtenaar met cle controle belast wel
had gemerkt dat aan de loodjes was
geknoeid.
Ten slotte requirccrdc liet O. M.
r jaar gevangenisstraf met aftrek van
de preventieve hechtenis.
De verdediger _mr. Ali Cohen zei
de in zijn pleidooi dat beid. er geen
oogenblik aan had gedacht den Staat
der Nederlanden 011 de andere Rijken
te benadeelen, maar alleen had ge
waand zich een klein voordeeltje te
kunnen verschaffen door wat in zijn
meening waardeloos goed was, weg te
nemen en dat te gelde, te maken.
Bekl. is juist op "zijn 70en verjaar
dag gearresteèvd tot verwondering
ö'lit liever niet moeten doen."
Charles keek op naar het hek, dat
wel een voet of zes li-oog was, en uit
reólit eiken houten paalwerk 'bestond,
waar de voet nergens eeu steunpunt
wond bii het klimmen.
„Moest je er overheen?" fluisterde
hij.
jell knikte.
„Ju," antwoordde hii even zacht.
„Maar er zijn geen splinters aan."
Met een sprone bereikte bii den
bovenkant van het hek, en zat in een
aog-wenk schrijlings er boven op.
Charles volgde vlug zijn voorbeeld,
dooh ondier het klimmen had-den ziin
voeten hard tegen het. houtwerk ge
slagen, en die beide mannen lieven
een oogenblik stilzitten om te luiste-
ren.
Daar geen geluid tot. liën kwam uit
het huis, dat zii flauw op eeuigeii af
stand konden onderscheiden, lieten
zii zich op den grond zakken en
'stapten voorzicht!voort.
Vlak bii liet huis haalde Charles zijn
horloge Ie voorschijn, en hield het zoo,
dat hst, licht van het raam erop viel.
„Het is on slag van negen", zeid©
hii. Kn tegelvk ging het licht uit en
was het groote. grijze huis in duister
nis gehuld.
„Nu zijn ze allemaal na-.ir bed."
fiuisïei'öe JH'. ..V;i zullen er heel sril
eeu6 omheen loopen. en als zij in slaap
zijn, gaau wii naar binnen."
van zijn familie. Op de vraag van den
verdediger, waarom hij het had ge
daan, had bekl. dit merkwaardig ant
woord gegeven om de belasting te
kunnen betalen. Aan nominale waar
de is voor j 50.0C0 gestolen, maar de
bekl. heeft maar f 1000 ontvangen.
Dat bekl. 't feit pleegde is mede geko
men door de slechte controle.
Verschillende zaken, die pl. aanlei
ding gaven om verzachtende omstandig
heden' te pleiten. Ten slotte vroeg de
verdediger de onmiddellijke invrij-
heidsstelling van den bekl.
De rechtbank, na in raadkamer te
zijn geweest, wees het verzoek van
den verdediger af
in de tweede plaats stond terecht
de eveneens bejaarde koopman 11.
B. te Haarlem, die beschuldigd was
een deel van de postzegels te hebben
gekocht. Deze beklaagde bekende.
De president vroeg hemU wist
dat al dat goed door K. was gestolen.
hebt dat meermalen gezegd,
Bekl.Den eersten tijd niet, maar
later wel.
Get. J. K de bekl. uit de eerste
zaak deelde mede, dat door Item nog
aan den bekl. is gezegd „wanneer het
gevaar oplevert, verbrandt ke dan a.
11. b."
Bekl. zeide nog, eerst de zaak niet
zoo te hebben ingezien, maar latei-
toen hij dat wel deed, er slapelooze
nachten door te hebben gehad.
Omdat hij geld noodig luid, had
bek!, de postzegels gekocht.
In deze zaak vorderde het O. M.
'wegens heling '1 jaar gevangenisstraf.
De verdediger mr.. AiooIenburgU
voerde aan dat het Perzisch© Ri jk wei
nig nadeel heeft gehad daar de ont
vreemde postzegels „absoluut geen
waarde" luidden, als postzegels voor
Pei'zie; een en ander aan do hand van
een postzegelcatalogus.
Bekl. heeft, dat, volgens pl. ook ge
weten. In 1911 werd dit type van post
zegels in Perzie al afgeschaft na een
gepleegden diefstal. Er kwamen toen
nieuwe zegels, wellicht dat op het
011de type elders overdrukken wor
den gemaakt en is dit de verklaring
dat hier nog 't verouderde type werd
gedrukt.
Voor het huis strekte zich een grns-
pe"' uit, bijna tot aan het hek, waar
zii overheen geklommen waren. Aan
de kanten en van achter groeide
struikgewas tegen de murenen on
der beschutting daarvan konden de
t\yee mannen de benedenverdieping
opnemen, -met de van luiken voorzie
ne openslaande ramen en de eikenhou
ten deur, die er zoo stevig uitzag.
„Door dat raam kwam ik binnen,"
fluisterde Jell, op een van de luiken
wijzend. „Maar dat prcibeerc-n wij
niet weer; dat. lukte niet best."
Charles bekeek liet aangeduide
raam en toen de muren.
..Wat dunkt je van dat raampje
daarboven?' vroeg hij.
XXII,
Het wn6 een klein, smal raam, zon
der luiken, maar ruim tien voet boven
den grond.
„Dat schijnt mij niet nvoeiililc toe,"
fluisterde liij, „en als een slaapkamer
ziet het er niet uit, Geleiddradcn zit
ten er waarschijnlijk ook niet ur.n,
zodoat ik stellig geloof, dat we bt-ne-
deiiranien hebben. Zou ie mij op je
schouders kunnen houden, terwijl ik
naar binnen klim? Dan kan ik ie om
hoog trekken, of naai beneden komen
en ie binnen D.ten."
„Tk kan ie best houden." zeide
Charles. „Trek mii maar op, als ie
boven bent. Ik zou je liever niet alleen
EEM VAK ER BIJ.
Bij een vecsing van ito opening van <le
snede voorkomt: „De b.wr van Voorst tot
V'óoist. die den voorriUrrsnue! bekleedt"
merkt do Msii, op: „Wij wisten allen, dat
Ébeit een gewezen zadelmaker is, maar
onbekend was nog, ua: de heer van Voorst
tol Voorst ook nog hot ambS van stof
feerder hekleed:. Maar eon teeken van
bezuiniging is hot we! o:n aivocons de
vergadering te openen, eerst nog ever.
SCHIJN.
Een vader wilde z:;"n zoon. d
e aan dc
universiteit studeerde, eens
th verras
Uij schelde aan liet adres
van zijn
hospita en vroeg: „woont hier
een s'u-
dent Snmsv Ik heil zijn vader
„Een suidcntï" vroeg de ho
«pita ver-
hiiastl. „0. mijnheer, ik heb
flitijd ge-
d'ncli;, dot hij nachtwaker was.
Pl. uieuiorccido dat bek!, een ar
moedig bestaan leiddo eu voor do ver
leiding is bezweken toch K. bij hom
kwnni. Volgons den huisdokter van
bekl. is cr sprak© van of liekl. op dat
moment, wel toe:c\;onerisvatbaar was.
In zijn familie komen cenig© geval
len van krankzinnigheid voor.
Volgens den pasmor dio bekl. meer
malen bezocht begrijpt bekl. do por
tee yan vel© zijner dadeil niot, Jlij is
overigens een mini niet ©cn s-ocd kartik
Ier. Van hen: g.uit volgens den direc
teur van het Huis van Bewaring een
goeden invloed op .1© ander© gedeti
neerden uit.
Tenslotte eouehulcerdo pl. tot opleg
ging eener voorwaardelijke, subsi
diair eenor clemente straf.
Bokl. zeide, 11a het pleidooi, al snik
kende, dat zijn vrouw ook hoog be
jaard is en dat beiden mot een.
been in het graf slaan. liet zou nu
wel jammerlijk zijn, aldus bekl., in
dien ik in do gevangenis moe3t kommi
te sterven.
In d.-e derde plaats kwam voor de
zaak van een eveneens ontslagen
workman bi.i de firma Van Gelder,
F. N-, die van heling was beschuldigd.
Deze bekl, die 19 jaar in dienst bij
do firma Van Gelder was geweest c-n
dio niet Kedctineml is, erkende van
J. K. geld to hebben aangenomen tot.
4 maal toe cn wel f .10. f 10. f 10 en
f 2 50. zijnde een der-1 van de opbrengst
van de postzegels 'lie K. had verkócht.
Het. 0. M. dat: aannam dat aan be
klaagde liet gebl was gegeven om zijn
stilzwijgendheid te koopen vorderde
tegsn hem ccn maand gevangenis
straf.
Deze bek!, had geen verdediger.
Hel koopen van post*
zegels.
Twee beklaagden stonden terecht,
wegens het koopen van eon deel van
d'©-postzegels van den koopman H.
Ic. J. M G., 20 jaar. van beroep
kantoorbediende, wonende te Ilille-
gom, beschuldigd dat hij omstreeks
heb midden van 1021 te Haarlem, al
thans binnen hot ressort van de Ar-
rondissemeuts-Rcchtbank te Haarlem,
opzettelijk, althans terwijl he: -aan
zijn sc-huld te wijten was 'lat hij niet
geweten heeft dat na te noemen ze
gels door misdrijf waren verkregen,
van H. 13, ongeveer vijfduizend of "zes
duizend door misdrijf verkregen nieu
we ongebruikte Nederhmdsehe post
zegels van 7 1/2 cent heeft gekocht.
Bekl. bekende. Hij had de postze
gels. die door heiu voor f 400 waren
gekocht gewoon aan liet publiek ver
kocht voor den nominalen prijs.
Op d-e vraag vau liet O, M. ant
woordt got. IT, dat door hem nimmer
nail den beid. was gevraagd van waar
de postzegels, kwamen.
Het O. M. roq u heer ",e deze zaak
wegens heling vier maanden gevange
nisstraf met aftrek van de preventieve
hechtenis.
De verdediger mr. Van dor Goot,
stelde in het licht dut 111011 hier heeft
te m;:!:©n niet een heling in de tweede
hand en dnt bekl. zich alleen maar tot
emi bedrag van f 70 heeft bevoor
deel J,
Verder voord© pl. aan dat bek),
zeer goed bekend staat 011 van een ach
tenswaardige familie isiemand die
nimmer aan braeseiijen deed.
Dit iongéinensch, aldus pl. is geen
dief. geen misladiger. Maar in dezen
dienen wii op do omstandigheden tc
letten. Het is alleen een toeval, een
Perzisch toeval dat de zaak aan den
dag deed komen.
Bekl. is iemand van veel terughou
dendheid. II j had zijn ambt trouw
vervuld. Toen bij eons geld te veel in
kas vond- luid belcl. onmiddellijk
iemand opgeheld en gazey-l, u hebt mij
geld te veel gegevenhoewel bekl. zelf
pas. teen er eens geld te weinig in
ziin kas was, een vrii aanzienlijk be
drag had moeten betalen.
Bekl. heeft een uopussenden v.-uier
en e©n misschien Ie vroeg vergrijsd©
moeder (hier ging bek!, snikken). De
vader had nog aan d<m verdediger ec-
i zegd had mijn zoon mij maar van de
zaak gesproken, dan was liet zoover
niet gek om en.
daar binnen laten. \\"ii 'moeten bij el
kander blijven."
„Goed. dan zal ik optrekken als
ik binnen ben," zeu,e Jell. „Alles
schijnt: rustig. Misschien zon het -vel
goed zijn, ais wii aan het werk gin
gen. Uier in de buurt staan de men-
selien vroeg op."
„Hoe eer, beg boteizeide Charles,
wiens tanden klapperden. „Het is ta
melijk koud, zonale ik straks reeds
zeide. en als wii nog langer wachten,
word ik nog hang."
„Vooruit dan maar." zeide Jell. „Ik
zal even den bod klaarmaken."
Hii gaf Charles een kleine electri-
sche zaklantaarn ,d:o hi: uit een der
tiuli-hko binnenzakken van zijn over
jas haalde met nog andere voorwer
pen een inbrckerswerkhiig. een stuk
bruin papier met iets kleverigs aan
den ©enen kant er 00 gesmeerd, oen
glaz.enmackers -.inmant. en nog een lan
taarn. Zorgvuldig borg hij allee; wem-
in ziin 2nkke;i, cn wenkte nu Char
les. dicht bii den muur ie komen.
..Ik geloof, dat wii het nu wel kun
nen wagen, fluisterde lïii. ..Help mij
naar boven. Je moet het mij niet kwa
lijk nemen a's mijn laarzen wat hard
op ie schouders drukken. Ik zal zoo
licht slappen a's ik kan. Ais ik veilig
hoven ten en in de kamer alles in or
de i<r. zal ik uil K-t r.-.aui reiken en ie
naar boven trekken. Met uitgestrekte
armen haal jij we! acht voet. eu ik
