HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
Lefteu es Knnst
Bimgnlanfi.
DE VONDELING
VRIJDAG 19 OCTOBER 1923 TWEEDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 188
OVER STEDEN ZIEN
LEIPZIG, HANNOVER EN BRUNSWIJK
Een hoekje in Hannover
Er zijn reizigers en reizigers. Ik ken
mensclieu, die, als zij in een groote
stad komen, eigenlijk niet anders doe;}
dan een halven dag op de drukste bou
levards rondboemelen en wier groolste
genoegen het is, uren lang op het ter
ras voor een gezellig café te zitten om
naar de passeeren le menschen *c
kijken. Dat zijn de reizigers, die van dé
stad in het' geheel niets zien. Heb ik
niet een' kennis gehad, die mij op mijn
vraag, wat ik in Parijs allereerst moest
bezoeken, niets wist te antwoorden dan
de adressen der restaurants, waar je
het beste kon eten! Alsof ik
daarvoor naar Parijs ging!
Er zijn er ook, die gewapend met een
Baedeker een stad doorhollen om toch
maar niets „over te slaan". Zij stappen,
in een Cook-auto om een rondrit te ma'
ken, nemen soms zelfs een gids nog
mee en zien al het bezienswaardige
door de dogen van anderen. Dat zijn
de reizigers, die een stad ,,in vogel
vlucht" bekijken. Zij zien alles en toch
feitelijk niets.
Er zijn er anderen, die geen bepaald
plan opmaken en zich maar doelloos
..laten gaan". Dat zijn de reizigers, die
een heolcn' dag van rechts naar links
s avonds doodmoe naar bed gaan en
zich later beklagen, dat zij alles, wat
eigenlijk belangrijk is, hebben overgc-
ook, die van te vorcr
ot uur vastleggen, die
slag;
Maar er
reeds weki
den trein stappen, een stad geheel
kennen, voordat zij er een voet in heb
ben gezet en die er rondwandelen met
een zekerheid, alsof zij er reeds "ette
lijke malen vroeger zijn geweest.
Na de keuze van je vrouw moet je,
met de keuze van je reisgezelschap wel
het allervoorzichtigste zijn. Want op
reis blijkt eerst recht, hoe gansch ver
schillend wij, menschen, zijn in aanleg
ca smaak. Heb ik niet eens een. reis
gezel gehad, die halsstarrig weigerde
het Louvre té Parijs binnen te gaan,
omdat hij een „broertje dood had aan
voor de prachtige d'Anauhciata-kerk
stonden, tegen mij. zeide „Ga jij d'ei
maar alleen in. Ik geloof het wel. Je
hebt nrij al naar zooveel kerken ge
sleept, dat je mij op reis met geen
■stokken meer in een kerk krijgt, al
was het de Sint Pieter te Rome!" En
ivoor dienzelfden man bestond "er geen
grooter genot dan het ronddwalen in.,
een Warenhuis!
1 Steden zien moet je IecfenOm het
„karakteristieke" van een stad te lecren
kennen, heb je meestal niet meer dao
een hajven dag noodig. Ik bedoel na
tuurlijk niet metropolen als Parijs en
Londen, maar steden van de. grootte
als Hannover, Leipzig en Brunswijk. Ilct
oordeel mooi of leelijk zal wel ge.
heel afhangen van persoonlijken smaak.
Er is een tijd in mijn leven geweest,
dat ik de Sarphatistraat in Amsterdam
het ^nooiste gedeelte van onze hoofd
stad vond. Dat was, toen ik nog 'heel
jong was cn ik kleinstedeling mij
moeilijk iets grootschers kon voorstel
len dan zoo'n ruime, breede straat me.
een glazen paleis op den achtergrond.
Toen zou ik zeker niet hebben kunnen
gelooven, dat er eens nog een tijd zou
komen, dat ik, eiken keer, als' ik uit
het buitenland terugkeerde, weer In
verrukking zou slaan voor de Heeren-
gracht of de Keizersgracht en steeds
weer tot mij zelf zou zeggen „Er is
geen mooier cn karakteristieker stad
dan Amsterdam!" En als iemand mij
toen had verteld, dat. eens het Katten-:
burg mij nog liever zou zijn dan dat
stadsbeeld van de Sarphatistraat mej
het Paleis voor Volksvlijt, dan zou ik
hem zeker in zijn gezicht hebben u.t-
gelachen.
Ik geloof, dat ik Leipzig in mijn
jonge jaren een „piachtige stad" zou
hebben gevonden. Nu is mijn smaak zoo
veranderd dat ik het onder de Icelijksj
steden zou willen rangschikken. Er zijn
vele ruime pleinen, groote, met versie
ringen overladen gebouwen, breede.
„Rings", cn tal van moderne, gensphal-
teerde winkelstraten, maar het is een
stad, die uiterlijk niets eigens, niets
karakteristieks heeft of het moest zijn
de karakteristiek van het banale. Het
monumentale station is zeker „grosz-
stadtisch" en maakt indruk door het
kolossale. Dc Duitschér zal u niet zon
der trots vertellen, dat dit het grootsta
staion van Europa is. Men moet het
dan ook waardeeren als een „wonder
der techniekeen bewijs van durf ei)
ondernemingsgeest. Trouwens men
voelt in heel Leipzig den hartaklop van
de groote, bedrijvige stad, maar er is
niets, dat je door een eigen, een aparte
schoonheid treft ,of boeit. De Augustus-
Platz is een der grootste stadspleinen,
die ik ken en in den aanleg van dit
plein met aan weerszijden het Nieu
we Theater cn het Slödanuseum, zit dan
ook wel forschc kracht, doch het is dc
kracht van den Duitschcr der negen
tiende eeuw.
Leipzig is de stad van de Mes'se.
'Voor die Messc heeft het alles over, ook
zijn stadsschoon. Nooit heb ik een stad
gezien, waar heele stadsdeelen ten be
hoeve van den handel zoo „rücksichts
los" zijn bedorven als Leipzig. Ver
beeldt u groote, historische pleinen, die
geheel -zijn volgestopt met semi-per-
manente gebouwen, zonder ecnigo
uiterlijke versiering of cachet. Groote
vierkante, afzichtelijk leclijke loodsen,
die heel een plein innemen, -waaraan
het oude Raadhuis is gelegen, het oud
ste, monumentale gebouw van Leipzig,
waarin zooals ik in een gids las
eens onze Willem de Zwijger met Anna-
van Saksen bruiloft vierde. Het beeld
van Gcrmania ingesloten tusschen een
paar oude huizen en den achterkant van
een Messe-loods Heel een oud, karak
teristiek stadsgedeelte ontwijd door één
groote kermistent. Niet minder erg is
het op de Königsplatz, die geheel
wordt ingenomen door een soort ma-
chineloods! Een grootcr vandalisme is
nauwelijks denkbaar! Do Leipzigers
moeten wel een sterk ontwikkeld han-
delsgevoel hebben om hun stad zóó aan
Mercurius te offeren.
Natuurlijk ben ik ook naar het „Vol-
kerschlaohtdenkmal" geweest. Nu ik
dit jaar Waterloo, .Verdun, Ypcren,
Reims en dc Somme had bezocht, -wil
de ik het slagveld van Leipzig niet
overslaan. Het monument .is meer ko
lossaal 'dan mooi! In opvatting en uit
voering is dit reusachtige „Denkmal"
mij te Germaansch. Ik had geen ge
duld om naar de uitleggingen van den
expliceerenden gids te luisteren, maar
het was wel duidelijk, dat de getallen
voor .hem en zijn hoorders de hoofdzaak
waren. Beelden met vingers van i. M. 10
lang.is het niet teekenend voor den
smaak van de 'Duitsöhcrs van vóór
igij?
Meer wijding gaf ons het bezoek aan
da Thomas'kirclie, de oude Pro-
teslantsolie kerk, waar Johann Sebas
tian Bach jaren lang als cantor werk
zaam is geweest. Vol eerbied hebben
wij gestaan bij het orgel, dat eens dooi
den genialen componist bespeeld is ge
worden. Daar, bij dat orgel, hebben wij
ons in waarheid op „gewijden bodem"
gevoeld.
Ook in den beroemden Auer.bachs
Keiler, waar ik 'savonds mijn glas
rijnwijn hob gedronken tusschen de
muurschilderingen van Bretsckneidcr,-
diie Gocthe tot zijn Faust-tragcdie hebben
geïnspireerd! Het bezoek aan de kerk
van Baoh en ons avondeten in den his-
torischen Auerbachs-Keller waar nog
steeds het „vat van Faust" bewaard
wordt zullen mij nog helder voor
den geest staan, ook als de herinnering
aan Leipzig met zijn breede en ruime
Augu5tusplaiz, zijn kolossaal station
zijn reusachtig Völkersdhlachtdenkmal
cn zijn leclijke Messe-gebouwen al weer
lang aan het vervagen is.
Ha
mij
mooiste steden van Duitschland.
Hannover trof mij meer de gelukkige
combinatie van een moderne en een
oude stad. Ik was het laatst te Hanno
ver geweest, eenige jaren vóór den
oorlog. Mijn smaak was toen nog zóó.
dat ik nog bij voorkeur op een breede,
moderne boulevard wandelde. Nu ik er
dezen zomer terugkwam, ben ik aller
eerst naar het oude ITannover gegaan
en ik hob er uren in stille bewondering
rondgewandeld. Ik ben tot de ontdek
king ge/komen hoewel ik de stad
vroeger'Uvee maal had bezocht dal
ik Hannover eigenlijk in het geheel
niet kende. Met welk een piëteit heeft
men in Hannover het oude stadsbeeld
in sommige wijken bewaard. Welke
prachtige „hoekjes" zijn er nc.g in deze
siac!Hcele straten, waarin het oude
Stadsbeeld nog ongeschonden is. Welk
een prachtige buurt, heel die stadswijk
om liet oude Raadhuis met zijn talrijke
overblijfselen van gothïck en Duitscht1
renaissance. Uren lang heb ik al d'e
oude straten cn steegjes doorkruist. In
verrukking bob ik een tijdlang op een
oud- grachtje gestaan, zóó karakteris
tiek van orugeying, zoo prachtig „oud-
Duitscb", als ik nog slechts in heel
weinig steden in Duiischland had ge
zien. Dat meest interessante plekje
van 'Hannover stond in mijn. „illustricr-
ler Führer" niet eens vermeld! Het
heeft mij* weer geleerd om nooit een
stad „aan de hand van 'een officieelcD
gids"'te bezien.
Naast het oude Hannover treft de
moderne stad door royalen aanleg en
ftaaien bouw! Ondanks de benarde tij
den maakt Hannover op den vreemde
ling altijd nog een indruk van luxe en
rijkdom. Terwijl verschillende Duitsche
steden Frankfort bijvoorbeeld
reeds duidelijk de teekenen dragen van
het, begin van verval, is daarvan in
Hannover neg geen sprake. Wanneer
de vreemdeling niets wist, dan zou hij,
door de straten van ITannover wande
lend, gaan geloovcn, dat hij nog in het
Duitschland van vóór 1914 was. Vooral
wanneer hij staat voor het nieuwe
Raadhuis, dat men de O-W'er ond-er de
Duitsche raadhuizen zou kunnen noe
men. Nu Duitschland aan den rand van
het bankroet staat, zal het voorloopig
bespaard blijven voor nieuwe monu
mentale gebouwen als het Raadhuis
van ITannover met zijn wansmakig
'gouden koepeldak. Zoo is er' zélfs bij
het grootste ongeluk altijd nog een
gelukje! Maar ondanks deze vergissing
blijf ik ITannover toch een der mooiste
steden van Duitschland vinden.
In B r u n s w ij k was in tegenstel
ling met ITannover de economische
misère wél duidelijk merkbaar. Bruns
wijk maakte op mij zeer sterk den in
druk van een stad iu verval. Opmerke
lijk was het, dat wij in deze stad met
haar toch bijna 150.000 inwoners, pa^
na uren zookens een taxi konden vin
den. Het was! geloof ik, de eenige iu
de stad. In het hotel Deutsche»
Hans een der eerste van Bruns
wijk höbben wij meer dan een uur
zitten wachten op eeu rijtuig, dat dc
portier telefonisch voor ons had be
steld. Het slot. was, dat wij te voet de
stad zijn ingegaan, omdat.... er geen
rijtuig- te krijgen was.
Ook Brunswijk heeft als ITannover
nog eenige zeer mooie oude stadsge
deelten. De Altstadtmankt met de Mar
tinikerk en het oude Raadhuis is een
juweel van een pleintje. En de oude
gildehuizen zijn van een pracht, dat
men soms even aan Neurenberg gaat
denken. Het groote voormalige residen
tieslot, waarin vóór de revolutie de
dochter van den keizer resideerde,
roept herinneringen aan voorbije tijden
op. Nu zag ik er -kantoorklerken op
hooge krukken voor lessenaars zitten
en op het ruime slotplein hadden twee
dagen voordat ik in Brunswijk was.
duizende communisten met 100de vlag
gen gemanifesteerd tegen de duurte!
Het was mij, toen ik door Brunswijl}
van Hannover met zijn wansmakig
dat begon met de woorden „Es wat
einmal".
J. B'. SCHUIL'.
TILLY KOENEN. Tilly Koenen
vertrek a.s. week naar Zwitserland,
alwaar zij voor eeno uitgebreide tour
nee met mej. Amy Hare geëngageerd is
In Februari zal deze toumée zich nog
verder uitstrekken over Italië, Span
je en de Riviëra. Tilly Koenen zal dan
in Den Ilaag twee liederavonden ge
ven met Hans Schouwman als bege
leider. De eerste avond wordt aan
Schubert-Stranss, dc tweede aan Schu
bert-Mugo Wolf gewijd; zij zijn vast
gesteld op 29 December en half Ja
nuari.
TOONEELNIEUWS.
„Comoedia" heeft op het repertoire
genomen Phyllis, bekend blijspel van
Mr. C. F. van Rossem. Vrijdag 19 de
zer geeft liet gezelschap de eerste voor
stelling in het Centraal Theater tie
Amsterdam. Const, van Kerckhovcn
Jr. heeft de regie.
„De Haghespelers" hebben in stu
die genomen om binnenkort te verton
nen De Faun van Knoblock, den schrij
ver van Mijlpalen.
DE NATIONALE OPERA.
De directie -van de Nationale Opera
deelt het volgende mede; Zaterdagavond
a.s. 8 uur zal de Nationale Opera in den
Groeten Schouwburg ie Rotterdam een
spectacle coupé geven, waarin -zulten me
dawerketi het opera ballet en verschil
lende arlisten benevens een klein orkest.
Dit in afw3chii.ng van een nieuw xeorga-
Vanwege don Ned. Toonkunstenaars
Bond wordt medegedeeld, dat besloten is
volledige nakoming van de door de direc
tie van de Nationale Opera aangegane
verbintenissen te cisehcn. indien op
aeuigertei wijze do voorstellingen dier in
stelling mochten worden voortgezet.
Over de Vlootwet.
De R.K. Kamerleden niet tot
overeenstemming gekomen.
Wordt de wet aangenomen?
De" Kameroverziclitschrijver 'van De Tijd
bericht:
Ln de "Woensdag gehouden ciubverga-
dering der Katholieke Kamerleden is
men, ondanks langdurige beraadslaging,
over het VlootW6lonlwerp niei. tot over
eenstemming kunnen geraken. ITet staat
vast, dat onvoorziene omstandigheden
buitengesloten, de medestanders van den
heer Bomans r.iet talrijk genoeg zullen
blijken te zijn, om het ontwerp te doen
vallen, ook als de geheele linkerzijde
aaneengesloten tegen is.
EEN NIEUW MODEL BANKBILJET
VAN <50.—.
Do directie van de Nederlandsehe
Bank maakt, overeenkomstig art. 17,
lid 1, der Bankwet 1919 (Stbl. 191S,
no. 553), bekend, dat zij 11a 20 dezer
een nieuw model bankbiljet van f 40
in,omloop zal brengen.
De Voorzijde van dit biljet vertoont
in het midden op ©311 gegravcerden
achtergrond den volgenden tekst;
DE NEDERLANDSCHE BANK
betaalt aan toonder
VEERTIG GULDEN.
De Secretaris De President
Deze woorden, met den bchtergrond
in groen gedrukt, zijn omgeven door
eau in dezelfde kleur gedrukten ge-
graveerden rand, in de vier hoeken
waarvan de waarde-aanduiding 40
voorkomt. In dezen rand bevindt
zich boven den tekst oen medaillon
portret van Prins Mauvits niet ter
weerszijden de woorden ,,Ned. Bank"
eb in de benedenzijde een Hollandsch
riviergezicht, terwijl in de staande
randen, welke het biljet omsluiten,
links eeïi zittende Mercurius met staf
en rechts een oud-Hollandsch zeilschip
zijn aangebracht
Do voorzijde is gedrukt op oen uit
grijze lijnen samengesteldon onder
grond.
De keerzijde van het biljet ver
toont in liet midden een afbeelding
van liet gebouw van de Nederland
se-li e Bank te Amsterdam, welke af
beelding, evenals de geheele ondev-
grond, groen is getint. Slechts de
plaats, waar de strafbepaling van
artikel 232 van het Wetboek
van strafrecht is afgedrukt iu
de onderzijde van den rand,
welke afbeelding omlijst, is wit gela
ten. Deze rand, gedrukt iu de kleuren
geel en blauw, krijgt op de plaatsen
waar die kleuren samenvallen een
groenachtigen tint. In de beide zijvakT
ken van den rand is het waardecijfer
'10 afgedrukt, terwijl de woorden
„Ned. Bank" in het bovenvak zijn aan
gebracht. Serieletter en nummer ziin
aan de achterzijde van het biljet dr'
maal vermeld, t.w. 111 hst bovenvak
onder in de beide zijvakken, terwijl
ender ilvet waardecijfer aan beide zij
den "de dagteekening van lieé biljet,
ouder het woord Amsterdam is ge
drukt. De biljetten zijn gedateerd
van 1 Februari 1923 af.
Do biljetten worden gedrukt op,
aan alle zijden recht afgesneden pa
pier van ongeveer 17,4 bij 10,1 C.M.,
u'in in het midden als watermerk
voorkomt een gevleugelde staf met
de letters N. en B. Zij worden ter
voorzijde voorzien van den stempel
der handteekening van den president
eu een secretaris.
WEDER OP VRIJE VOETEN GE
STELD. Nader wordt gemeld, dut
de deurwaarder dor belastingen F., in
Den llang, die dezer dagen als ver
dacht fraude te hebben gepleegd is
.ongehouden, gisteren wel door de po
litie naar het huis van.bewaring is ge-
id, maar op lest van de justitie op
"ij© voeten is gelaten.
VOORKOMINC VAN MOND-
EN KLAUWZEER.
Naar het Ned. Weekblad voor Zui-
elbereiding en'Veoleelt meldt, worden
r te Gouda op kleine schaal proeven
genomen met het serum' van prof.
Pheiler te Jeua ter voorkoming van
mond- en klauwzeer.
liet ligt in de bedoeling om deze
proef op groote schaal te herhalen op
het landgoed „De Biezen" te Barne-
veld, welks eigenaar, do heer A. J.
Bos, bereidwillig zijn veestapel van
80 stuks tot dit doel beschikbaar stelt,
IIET KAMERLID MEJ. VAN DORP.
Mej. Van Dorp woonde Donderdag
de Kamerzitting niet bij wegens een
lichte ongesteldheid.
TEGEN HET VLOEKEN». - De kan
tonrechter te Kampen veroordeelde
iemand uit Oldebroek tot f 5 boete of
5 dagen hechtenis, wegens het gebrui-
van Godslasterlijke taal in 't
openbaar.
NEDERI.AXDSClf STOOMSCHIP
GESTRAND. Bij de directie van de
Koninklijke Nederlanclscho Stoomboot-
Maatschappij is beircht ontvangen,
dat het s s. „Amsterdam" van deze
maatschappij nabij Benta Point 'zuid
punt van Domingo) aan den grond is
geloopen.
Het voorschip zit aan den grond. Er
is geen direct gevaar. De passagiers
rijn met een andere gelegenheid naar
Kingston (Jamaica) gebracht. Een
sleepboot is ter assistentie gevraagd.
Het \óeer is goed.
HAARLEMSCHE HANZE.
Op de te Leiden gehouden algemee-
vergadering van den Centr. Raad
van de Hanze in hel Bisdom Haarlem
had een bestuursverkiezing plaats.
Ih do plaats van den heer Ferd.
Meyer (niet herkiesbaar) werd bij en
kele candidaatstelling gekozen de heer
r. d. Brule uit Rotterdam. De hee-
G. Dekker cm Job. C. L. Wijdemun
werden bij enkele candidaatstelling
herkozc-n.
Met algemeene stemmen werd aan
genomen een motie van do afdeeling
Haarlem:
De Hanze, enz.
besluit, ter kennis van de regeering
te brengen, dat de Hanze toejuicht en
steunt het voortdurend streven der re
geering om de solide en financieel© re
putatie van ons land ook in den vrecr.i
de te handhaven en spoort de werk
gevers in het algemeen krachtig aan
de noodzakelijke verhooging van ar
beidsprestatie te beiordcren door per
soonlijk voorbeeld eu goed voorgaan
en daaraan to verbinden het streven
om het laven en den levensstandaard
weder terug te brengen binnen de gren
zen vau soberheid en eenvoud".
HET VERKEER NEDERLAND—
DUITSCHLAND.
De medewerker van het- Ilbld., G.
Nypels, schrijft d.d. 17 dez:r uit Maas
tricht:
Ter illustratie van liet door den
Duitschen verkeersminister, dr. Oeser.
aan onzen Berliinschon correspondent
medegedeeld, wil ik even melden, wat
een kaashandelaar te Aken -©enigen
tijd geleden beleefde.
Die Riiulauder had te Rotterdam
bij zijn gewonen leverancier een partij
kaas g°kocht en deze langs den pc-
bririkelijken weg naar Aken laten ver
zenden. Dus ner water tof Maastricht,
van waai- deze vroeger per Aken
Maastricht snoer, thans. sederi de
Belgen deze lijn onmogelijk maakten,
per vrachtauto naar Aken meest ko
men.
De kaashandelaar was h«reid allo
Belgische hopalingen te volgen cn -ie
rechten aan do Belgen te betalen. Do
kaas was reeds lang te Maastricht,
maar arriveerde maar niet to Aken.
llij ging toen eens informeeren op hel
Zollamt aldaar, 'waar de Belgischo
ambtenaar, na zijn verhaal gehoord
do stukken ingezien te hebben, 1
strengelijk concludeerde, dat de man
een fout, (eiuen Fehler) begaan had.
Hij had die kaas lil. uit Rotterdam
naar Antwerpen moeten laten sturen
Van daar zou ze in drie dagen te Akei
geweest zijn!
tae iafMoek
Oude dame (tot laiidloopcr)Man, hoe
is het toch mogelijk dat je geen werk
zoekt f Heb je dan geen hooger idealen
dan den gehcelen dag maar langs den
weg ie loopen/
iLaaidlooper: Ja zeker dame. een van
mijn idealen is bijvoorbeeld er een auto
op na te houden.
I.andloopcr: Och mevrouw, hebt u eiog
Dame .ecuigszins angstig); Ik zal even
uiij'n man roepen
I.andlooper: Neen, dank u; ik ben geen
menscheiietcr 1
VRIENDELIJK.
Droog: Ik geloof dat ik nogal laai weg
ga. U aieeint me toch niet kwalijk t
"•vrouw ScherpO, volstrek', niet hoor.
Beter laat dan nooit.
INGEZONDEN M E D E D E ELI N CEH
h 60 Cts. per regel.
f^or arnirc t -T a b S etters
'la vernietigen de bacteriën in9
mond en keel en beschermen
tegen B s s ra e tti rtg
TENTOONSTELLING OP HET GE
BIED VAN STEDENBOUW. - Het
Nederlandseh Instituut, voor Vólks-
vesting en Stedenbouw houdt van
27 dezer tot 14 November in liet Stè-
delijk Museum te Amsterdam een ten
toonstelling op het- gebied van den
stedenbouw. De Nederlandseh© inzeil-
ding op de tentoonstelling'te Gothen
burg zal worden geëxposeerd.
ROODE KRUISHULP, liet. hoofd
bestuur van het Nederlandseh Ropd©
Kruis heeft, daartoe in staat gesteld
door eenige speciaal voor dit doel ge-
•honken bedragen, naar Essen twee
agons levensmiddelen en medicarncu
m, en naar Bergen (eiland Rugen).
een groote hoeveelheid klceding «n le
vensmiddelen gezonden. Deze zendin
gen vertegenwoordigen een waarde
van f 5500 eu f 5000.
KIND VERDRONKEN. Woens
dagmiddag verdronk te Wildervank
in het Vesterdiep het drie-jarig
zoontje van het pas benoemde hoofd
der C.hr. U.L.O, school, den lieer J.
Dam.
EEN MISLUKTE BEKEURING.
Toen '11 autobus van Maassluis de stop
plaats 's Gravenzande had bereikt,
vioegen twee ntarechausees den be
stuurder zijn rijbewijs, dat deze niet
kon toónsn- Zij wachtten echter tot do
auto zou vertrekken, om den man dan
to bekeuren. Maar deze vertrekt niet
en heeft het oponthoud benut, om een
bestuurder op te zoeken. Do politie
wil hem toch snappen en gelast hem
de auto naar liet juiste haltepunt te
verplaatsen. De bestuurder begrijpt de
bedoeling, doch blijft van het stuur
af en verzoekt een paar vrienden hem
even te helpen en dan. duwt hij
den auto naar de juiste plek. De ande
re bestuurder is inmiddels verschenen,
do werkelijke chauffeur stapt als pas
sagier in, de auto vertrekt en de die
naren der wet gaan zonder resultaat
weg, tot vermaak der talrijke omstan-
dors, aldus vertelt het „Yad."
VERDU1STERÏNG. De N. R. 'Cé.
meldt:
Donderdag is ter beschikking van de
justitie te Rotterdam gesteld de kas
sier W. D. van X., die verdacht wordt
van medeplichtigheid aan verduiste
ring van ruim f 27.000, ten nadeele
van de Standaard Transport-Maat
schappij, gevestigd op het Koningin
Emmaplein aldaar. Enkele weken ge
leden, toen het geld vermist word
meende, men aanvankelijk, dat er op
liet kanLoor ingebroken was; sporen
daarvan schenen aanwezig, Het onder
zoek van de politie deed echter ver
moeden, dat de daders onder het per
soneel moesten schuilen, hetgeen voor-
loonig tot de arrestatie van den kas
sier heeft geleid. Hij had onder zijn be
heer den reservesleutel van de brand
kast. waaruit een bedrag van ruim
f 27,000 aan bankpapier verdwenen is.
BRAND IN DE PAT R O N EN F A'-
BRIEK HF.MBRUG. - Bij het in Ie-,
weging zetten vau een loodpers hoor
de men Donderdagmorgen een vreese-
lijke 1-c 11 al, en onmiddellijk daarna
sloeg een groot© vlam uit het fabrieks
gebouw omhoog, meldt Het Volk. Op
spuitend© stralen obe voedden bet
vuur, dat snel 0111 zich heen greep.
De brandweer was spoedig ter plaat
se en werd door het personeel kracht
dadig bijgestaan, zoodat men den
brand vrij snel beperkt had tot de
plaats, waar het .vuur losgebarsten
was. Persoonlijke ongelukken kwamen
niet voor.
FeaailtetoM
Vertaling naar het Engelsch van
GENE STRATTON PORTER.
u)
Vol ongeduld sloeg Sproetueus op
de afrastering. Met een angstig gc-
krijsc'u vloog de distelvink op. Zijn
vrouwtje vloog verschrikt van het nest
- en Sproetueus keek haar boven en
zag het.
„O ha!" riep hij uit. „Doe je dat
daar boven! Heb je een vrouwtje! En
zoo vlak bove nm'n hoofd dat er bijna
een vogel op m'n muts zat, zonder dat
ilc het wist!"
Sproclncus lachte om z"n eigen
grap en raakte in een beter humeur.
Hij klom naar boven om het kt
kleine nestje en den inhoud te bekij
ken. Tet wijfje pikte woedend naar
hem. Wat heli jij er eigenliik urne t?
maken?" vroeg hij. locn hij zag dat zc
er anders uit zag dan de distelvink.
„Maak dat je weg komt! DitT hoort
je niet toe. Dit is het nest van m'n
kleine, gele vriendje van het prikkel
draad en jij mag er niet aankomen.
Het verbaast mc anders niet dat jo
het graag eens ziens wilt. Het is een
mooi nc-st, en prachtige eieren. Zul je
er nu vandaan blijven, of moet ik een
stok naar je toegooien?"
Sproetneus liet zich weer zakken
naar het pad. Het wijfje vloog naar
het nest, en ging er met een liefkoo-
zende, beschermende beweging op zit
ten. Hij met het gele jasje kwam ook
aan, en ging even óp den rand zitten
0111 er zich van te overtuigen dat. alles
iu orde was. Do groot© sukkel kon
wol zien dat ze samen .thuis hoorden
in dat nestje.
„Heb je nou ooit!" mompelde Sproet-
neus. „Dat nest is dus van hen alle
bei! En 'hij is geel eu zij is groen of
zij is geel en hij is groen. Ik weet het
natuurlijk niet eu ik kan er niet ach
terkomen ook; maar het is volkomen
duidelijk dat ze allebei bereid zijn om
voor dat nest te vechten, dus natuur
lijk hoort het vau hen. Wie had dat
ooit gedacht? Dat is hetzelfde wat tv.e
de heele weck al zoo verbaasd hce't
over het nest in da doornstruik hij
het pad. Den eenen dag zit er een.
blauwe vogel op, en denk ik, dat l et
van haar is. Den volgendon dag zit or
een bruine vogol op cn ik jaag het
heest er af omdat het nest van de
blauwe behoort. Den volgenden dag zit
de bruine er weer op cn ik laat ha
zitten, omdat ik begin te geloovcn dat
den volgenden dr.g zit dc blauwe e;
vveeir op eu ik etuur haar weg omdat
het vau de bruine is en nou weel ik
dat het nest van hen allebei is en dat
ik het hun maar lastig heb gemaakt
en me als een gek heb aangesteld.
Malle kerel ben ik ik verbeeld me
dat ik goeie vrienden ben mét de vo
gels en ik ben zoo ellendig stom dat
ik niet eens weet wie er bij elkaar
hooren; en d© blauwe en de bruine
zijn natuurlijk een paar en de gele
exi de groene en dan heb je nog
de roode vogelsl Daar heb ik nog liee-
lemaal niet aan gedacht! Ilij is rood
en zij is grijs en nou zou ik wel
eens willen weten; zijn zo allemaal
verschillend? Neen, natuurlijk niet!
De gaaien zijn allemaal blauw, en de
kraaien allemaal zwart".
Sproetneus werd langzamerhand
zoo ontevreden dab hij een gevoel
kreeg of hij stikte van woede cn ver
driet. Hij liep met een nijdig gezicht
laugs het pad en bonkte hard op de
afrastering. Bij het nest vau de vin
ken ging hij even van liet pad af en
keek uaar de doornstruik. Er zat geen
vogel ts broeden. Hij kwam nog dich
terbij 0111 de kleine, sneeuwwitte eibjes
te zien. die hij al zoo vaak had be
wonderd. en plotseling werden cr vier
kleine 'kopjes met wijd' open bekjes
naar boven gestoken. De vogeltjes pien
ten van den honger. Sproetneus ging
cn eindje achteruit. Do bruine vogel
ging op den rand zi.teu cn liet een
kronkelende groene worm in een van
de hekjes glijden, en geen twee mi
nuten later kwam de blauwe met een
witte worm aan. Nu wist hij het. De
bruine en de blauwe waren een paar.
En weer zei Sproetueus: „Ik wou dat
ik het wist!"
In de buurt van de brug over de Sla
perige Slangenbeek was veel laag ge
legen grond er stonden weinig hoo
ge boomen, maar veal lage wilgen,
biezen, moerasgras en prachtige wilde
bloemen. Hier koesterden groet?, luie
zwarte slangen naar wie het beekje
genoemd was, zich in 't zonnetje, wil
de eenden snaterden, kraanvogels cn
reigers zochten er voedsel, .en muskus
ratten groeven voren iu den oever. Er
was op deze plek veel te zien en Sproet
neus bleef graag op dc brug staan bij
leen naar het moeras- eu vvatervolkje.
En hij had ook veel belangstelling
voor de wilde bloemen en het moeras
gras. Hij vond het prettig 0111 te ploe
teren door de ondiepe plassen, die aan
weerszijden van de brug lagen.
En waar het beekje in het moeras
Uitkwam, was het ook buitengewoon
mooi. Het' water lag er in donkere,
met groen mos begroeide plassen, liet
was er vol waterplanten 011 lelies,
met croote, ranke groene bladeren.
Nergens in het liecle bosch kwaakten
da kikkc-s zooals op die plek. I-Icfc
kwaken te-k op een groot orkest, dat
uccii ophield,
Sproetneus liep langzaam van de
brug naar het grenspad. Het was het
eenige plekje waar hij niet zoo waak
zaam behoefde te zijn. De brutaalste
houtdief zou het bosch nooit binnen
gedrongen zijn door de monding van
de kreek, om al het water 011 omdat
er geen boomen waren om hem te ver
bergen. De jongen boog met ziin knup
pel het gras uit elkaar, en dacht er
aan hoe schaduwrijk het moeras was,
toen hij plotseling opzij sprong; de
knuppel zwaaide door de lucht en
Sproetneus sprong achteruit.
Uit den helderen hemel hoven hem
kwam een glanzende, groote zwarte
veer, eerst op de hoogte van zijn ge
zicht, toen dwarrelend tot het met do
schacht naar beneden op het pad viel.
Toen de veer den grond raakte raap
te Sproetneus hem op en keek bijna
tegelijkertijd naar de lucht. Er was
in zijn onmiddellijke nabijheid geen
enkele boom. F.n er was geen wind
die hem had kunnen meevoeren. De
veer was uit den helderen hemel ge
vallen en Spvoelncus keek raar de
blauwe Juni-hicbt waarin een paar
wolkjes dreven en dacht zelfs niet aan
de mogelijkheid dat daar ho:l hoog
boven een vogel kon. zijn.
Telkens eu telkens weer keek Sproet
ueus onderzoekend naar boven, maar
hij zag geen vogel: torn ging hij lang
zaam verder, cn keerde veri a-sl den
veer om. Het was-een vleugelvoet', wel
veertig centimeter lang, met een zwa
re scliacht, grijs onderaan, eu git
zwart aan de punt en als de zon er
op scheen zag hij' er groen en brons iii.
Sproetneus werd weer somber gestemd
eii hij liep langzamer en vermoeid
door.
„Waar is het vandaangekomen?
Wat is het? U ik wou dat ik het wist!"-
herhaalde hii maar steeds, terwijl hij
de. veer om en om draaide cn bekeek,
biiua zonder iets té zien, zoo was hij
in ziin gedachten verdiept.
Voor hem Jag eeu groote groene
plas, vol met rottende boomstammen
cn bladeren, met varens en gras aan
den rand. cri blauwo watarhyaciu-
Llien 'en gele bloemen. Eu tprwijl
Sproetueus daar bleef staan en eerst
naar dc veer keek, en toen naar het
water, zei hij weer: „Wat zou heb
zijn?"
In het mos op een doorweekten
ouden boomstam zat een groote groe
ne brulkikvorsch. met kloppende keel
en uitpuilende oogen, die zim kop op
stak en tot antwoord brulde: „Zpek-
maar! Zoek-rnaar!"
„W wat is dat?" stotterde
Sproetneus die zoo geschrokken was,
dat hij bijna niet. spreken kon. „Ik
ik weet wel dat je maar eeu brul-kik-
vorsch bont, maar dat klonk heuscK
net als echt praten. Wil j© het alsje
blieft nog c?r.s zeggen?"
Dc brulkikvorsch rolde zich beha-
