HAARLEM'S DAGBLAD
UIT DE WERELD
Buiteniandsch Overzicht
DE ROMAN VAN EEN
PRINSES
ZATERDAG 22 DECEMBER 1923
V. tï DE BLAD
l EEN BLADZIJDE UIT DE CESCHIEDENIS VAN FRANKRIJK.
Een flinlri zeeman. Do gast van de Diamond. Een stout stuk. De
bediende van den commodore. Een Fransohman, die geen Fransch kan
spreken. Waar een tooverlantaarn al niet toe kan dienen. De mislukte
bevrijding. Een ter dood veroordeelde die door de politie veilig en wol over
de grenzen wo'dt gebracht. De heimelijk geopende correspondentie. De
bevrijding van dsn commodore. Van opstandeling tot genoraal.
In de eerste jnren van haar bestaan
had de eerste Fransche Republiek geen
werkzamer vijand dan den commodore
Lord Sidney Smith. (In het voorbijgaan
de opmerking, dat in de Engelsche ma
rine de commodore een officier is bo
ven den rang van kapitein en beneden
dien van schout-bij-nacht.) Ieder open
lijk of geheim verzet tegen de Republiek
vond bij hem sympathie hij verscheep
te de opstandelingen in de Vendée van
de ccne Fransche haven naar de an
dere, nam op een of ander punt van de
kust voortvluchtige koningsgezinden op
om ze veilig naar Engeland te bren
gen, bezorgde de briefwisseling tus-
schcn Engelsche en de Fransche vijan
den der revolutie en wist met zijn snel
varende scheepjes aan alle vervolging te
ontsnappen. Zijn admiraalschip de Dia
mond, niet v el meer dan een oorlogs
sloep. werd door de Fransche zceliedcr>
gaandeweg gehouden voor een soort
spookschip, de commodore zelf voor
den duivel in persoon. De schepen na
melijk, die de Diamond achtervolgden,
kregen vaak allerlei ongelukken: storm,
stranding, ontploffingen; het is dan
ook niet te verwonderen dat de Fransche
scheepsbemanning een bijgeloovigc
vrees begon te koesteren voor den zee
leeuw, zooals zij den Engelschen bevel
hebber noemden, en zijn geheimzinnig
schip.
In 1796 had dit vaartuig als gast aan
boord een Fransch edelman, den graaf
De Tromelin, die ijverig had deelge
nomen aan de veldtochten langs den
Riin onder bevel der uitgeweken Fran
sche prinsen en aan den opstand in de
VendiSe. In 1795 had de republikein-
'sche generaal Hoche bij Quibcron een
geheel legertje koningsgezinden, waar
onder ook De Tromelin, krijgsgevan
gen gemaakt, en hoewel Hoche zelf
gaarne gratie verleend had, was de
regel toegepast, die door de Nationale
Conventie onverbiddelijk was vas'ge-
steld „Iedere Franschman, die gevat
wordt met de wapenen in de band te
gen de Fransche Republiek, zal wor
den gefusilleerd. Zeven honderd en elf
gevangen koningsgezinden waren op
de weide in de nabijheid der stad dood
geschoten. Als door een wonder aan de
slachting ontkomen, had De Tromelin
de wijk genomen naar Engeland, had
een poos te Londen met ziin vrouw ei.n
karig bestaan gevonden door het geven
van cenige teekenlessen maar dit een»
tonig leven bad hem weldra doodelijk
verveeld. Toen bij dan ook van den
commodore Sidney, die met ziin esca-
dcr op de kusten van Normandié kruis
te, do uitnoodiging ontving onr aan
boord van de Diamond deel le nemen
aan de campagne van 1796. had hii
ee gretig aangenomen.
Op de rcede van Havre, in het gc-
Jsich-t der Fransche kust, lag in den
nacht van den iSden op den .oden
'April het Fransche oorlogsfrcgat „Ee
Vengeur" rustig voor anker, toen het
plotseling aan boord geklampt werd
en bestormd door de bemanning van
de Diamond, die met vijf of zes kanon-
neerbooten ongemerkt genaderd was.
Na een kort maar hevig gevecht werd
het schip vermeesterd en opgebrac.-t
naar een Engelsche haven, toen plotse
ling de wind keerde en de Diamond
door wind en tij teruggedreven werd
naar den Seine-mond, waar zii door een
Fransch corvet onder kapitein Le Loup
werd geënterd. Gevangenneming stond
voor De Tromelin gelijk met verlies van
het leven. Voor de uitgewekenen gold
nog steeds de wetsbepaling .„'fdere
émigre, gevat op het grondgebied de>
Renubliek, zal wegens dit enkele feit
ter dood gebracht worden, zonder eenl-
ge kans op uitstel of gratie. In de
korte oogenblikken tusschen de ente
ring en het aan-boord-spnngen der
Franschen, had Sidney nog juist den
tijd om tot de bemanning te zeggen
Mijnbeer De Tromelin is van nu
af mijn bediende.
Milord, hij kent bijna geen woord
Engelsch
- Goed. Hij is
John Bromley.
Op hetzelfde oogenblik sprong Le
Loup met de zijnen aan boord. Lord
Sidney overhandigde hem zijn degen,
stelde zijn officieren voor aan den over
winnaar, de geheele Engelsche beman
ning wérd krijgsgevangen', verklaard,
maar op John Bromley sloeg bijna nie
mand acht: hij was kalmpjes bezig in
de hut van den commodore ac klecren
1 Canadees en heet
zijn meester in een valie
pak-
John Bromley was een model-bedien
de. Er werd zoo weinig op hem gelet,
dat hij in de stad Havre gemakkelijk
had kunnen ontsnappen, toen de bur
gers bij menigten toesnelden om den
rcvrecsden zeeleeuw van nabij tc zien
•n slechts oogen hadden voor den ge-
angen held. Maar John gaf er de
oorkeur aan, zijn „meestci" in het
ongeluk niet tc verlaten, en hoewel hij
dat een onbedacht woord of ver
raad van iemand uit dc Engelsche be
manning hem het leven kon kosten, hij
bleef. Zijn vertrouwen op dc eenvou
dige, brave zeelui werd niet beschaamd.
Deazelfden avond werden Lord Sid
ney en zijn secretaris, kapitein Wright,
en postkoets, omringd door een de
tachement cavalerie, vervoerd naar
Rouaan. John zat op den bok, naast
den postillon. De grappige pogingen
■an den „Canadees" om Fransch te
spreken, zijn verbazing over al het nieu
we, dat hij op zijn „eerste seis" door
Frankriik te zien kreeg, vermaakten
niet weinig de achtereenvolgende pos
tiljons, die gemoedelijk hun best deden
den joligen vreemdeling de eerste be-
inselcn van het Fransch te leeren-
Na een kort oponthoud in Rouaan
•erden d.e drie gevangenen overge
bracht naar Parijs, waar zii. na een ver
blijf van zes weken in de gevangenis
de Abdaye, overgebracht werden
naar den Toren van den Temple, waar
de ongelukkige Koninklijke familie ge-
angen was geweest. Reeds op den
eersten avond van hun verblijf in den
Temple bémrekten zij van uit hun to
renkamer een vreemd licht door hel
open venster van een kamer op de der-
■erdieping van een huis in de Rue
de la Corderie (wij Hollanders zouden
zeggen de Touwbaanstraat). Deze bo-
enverdieping die niet zichtbaar was
oor de benedenverdiepingen van den
Temple, waar de wacht haar verblijf
hield, werd bewoond door een konings
gezinde dame, Madame De Launoy, met
haar drie dochters. Sedert drie jaar
had deze moedige vrouw in haar wo
ning een soort telegraaf ingericht, die
diende om de gevangenen van den
oren berichten te geven uit dc buiten
wereld. Tegen den achterwand van de
kamer werd 's avonds een doek ge
spannen, wqarop door een tooverlan
taarn letters geprojecteerd werden. Op
deze wijze vernamen de gevangenen,
dat Mevrouw De Tromelin, op het
bericht van dc gevangenneming van
haar man, naar Parijs was gekomen en
Laar intrek had genomen in het huis.
u-aarvan Mevrouw Launoy de derde ver
dieping bewoonde verder dat de vrien
den aan hun bevrijding werkten en dat
dc commodore zich voor iedere ge
beurlijkheid moest gereed houden.
John kreeg weldra onder het per
soneel der staatsgevangenis niets dan
lenden. Men beklaagde den armen
ngen, die uit trouw aan zijn meester,
cds gevangenschap deelde; zelfs de
wantrouwige concierge stelde in hem
een onbepaald vertrouwen. Trouwens,
zou een Vreemdeling zonder geld,
zonder kennis van het Fransch, in Pa-
i kunnen beginnet»? Men zag er
geen kwaad in, hent verschillende
boodschappen te laten doen in de stad,
John droeg altijd zorg precies op
tijd terug te zijn. Voor hetgeen hij met
zijn boodschappen verdiende, trakteer
de hij de cipiers; in een woord nie
mand kwam op het idee, dat de goedi
ge, gemoedelijke John niemand anders
was dan de staatsgevaarlijke émigré
De Tromelin. Niemand vond het ver
dacht, dat John. wanneer hij na her
doen van zijn boodschappen nog een
paar uur over had, dien tijd ging door
brengen in een woning aan dc rue de
la Corderie. Men wist immers, dat daar
een Engelsche dame woonde, dc ver
loofde van Lord Sidney, en dat John
met haar eiudelooze gesprekken voerde,
waarvan Lord Sidney het onderwerp
was. Dat die zoogenaamde Engelsche
niemand anders was dan Mevrouw De
Tromelin kwam in niemand op. Weldra
zou blijken, waarover de gesprekken
hadden geloopen.
Mevrouw de Troinmelin huurde, volgens
afspraak met haar man, een benedenhuis,
dat gelegen was aan den buitenmuur van
den Temple. Van uit den kelder wetd nu
door eenige oude wapenbroeders van
Tromelin een gang gegraven, die uitkwam
onder de wandelplaats van de gevangenis.
Op een van te voren afgesproken dag z
een laatste houweelslag een opening r
ken, groot genoeg om een man door
laten, Lord Sidney en Trorne'.in zonden
het gat epringen en door c'e rv.e de
Corderie ontsnappen. Het zoo netjes
elkaar gezette plan mislukte echter: de
laatste hotiwee'.slag bracht nl. niet een
nauwe oper.:ng Se weeg, maar een heele
instorting van den bodem, de schildwacht
die den grond voor zijn voeten zag instor
ten gaf alarm en de gevangenen werden
naar hun cel teruggebracht. De bevrijders
waTen inmiddels spoorloos verdwenen.
Tengevolge van «leze poging tot bevrij
.jing werd de bewaking var. Lord Sidney
tcherpt, buitendien wer.l er besloten
hem te scheiden van zijn trouwen dienaar,
liet tranen in de oogen nam .Tchn afscheid
■an zijn meester. Ook deze scheen bewogen
lij gaf John zijn goed gevulde beurs en
civreef voor hem een getuigschrift, dat
hem in slaat zou stellen een goede p!a.v
krijgen in Engeland. Tusschen twee
,-apende gendarmen, die in last hadden
goed voor zijn veiligheid tc waken, en die
vol attentie waren voor den trouwen die
mankte John nu de reis naar Duin
kerken, waar hij door zijn begeleiders werd
scheept maar Engeland. Hij bleef er
niet langer dan drie weken. Daarna keer
de hij naar Frankrijk terug en vestigde
zich onder eon valsehen naam in de stad
Caen, waar zijn vrouw zich weidia bij hem
oogde.
De Tromelin had in Engeland niet stil-
ezeten. Hij had de familie van Lord Sïd
ey bezocht, en met hen de middelen he
sproken to'. bevrijding van den gevan
gene. Daar deze wist. dat ai zijn brieven
ii Engeland, voordat ze hem ter hand
jsteld werden, op last van hc-t Directoire
eimelijk geopend werden, zr.ndên fami-
et eden hem van tijd tot tijd brieven
iet berichten omtrent John. met klach
•u over hei Fransche regeering, die hem
escheiden had van zijn braven dienaar.
Inmiddels was Tromelin tc Caen ijverig
1 de weer. Op geld behoefde hij niet te
en. want hij had uit Engeland een onbe
perkt cred iet meegekregen bij den ban
Harris. Een door hem in dienst geno
spion wist hem een in blanco getne-
kend blad te bezorgen, dat-op listige wijze
an het bureau van den minister was weg
gefutseld. En nu kon het lang bernamdp-
lan tot uitvoering komen.
Op den 34slen April des avonds tegen 8
ur liic'd voor de gronte deur van den
Temple een groot rijtuig stil. Op den bok
een heer in burgerkleeding met con
grootenl liocd niet neergeslagen randen
iver de oogen, dat was de Tromelin. Uit
iet rijtuig stapten twee militairen in
:root tenue: een hoofdofficier bij den ge
tiernlen staf en een kapitein van de volti-
s, twee oude vrienden van de Trome
lin, terwijl een derde vriend in de k'.eeding
een politiedienaar in bet rijtuig bleef
i. De beide officieren traden naar
binnen en stelden den concierge een be-
dschrift ter hand, geteekend door den
inister, en waarbij hem gelast werd
igenblikkelijk in hun handen te stel'en
;n gevangene Sidney Smith, die. den-
ifden nacht moest overgebracht worden
lar Foniainehlcau. De concierge schreef
de copie van het bevelschrift in zijn boek
gaf den cipiers last den gevangene
r beneden te brengen. Dit geschiedde.
Waar brengt gij mij been vroeg de
commodore na dé beide officieren gegroet
hebben.
Naar Foniainehlcau.
O, zoo. Nu, dat is niet ver. Dan be-
oef ik oiicts mee te nemen. Mijn boeken
n andere dingen kunnen mij zeker we!
•nagezonden worden.
Zal ik u een geleide meegeven van zes
ian, vroeg de officier van den post aan
zijn vermeende collega's.
Neen antwoordde de stafofficier. Hei
woord van den gevangene is mij vol
doende.
En vervolgens zich lol Lord Sidney wen
dende; zei hij:
Commodore, gij zijt officier, ik ook;
geef mij uw woord en wij zullen u ver
voeren zonder escorte.
Mijnheer, ik zweer u op mijn eer u
overal heen te vergezellen wast gij mij w-i't
Best voor kind
eren, best voor ouders is Franken's Me
kbrood f
Adv. I
Het conflict tusschen
Engeland en Afghanistan
zal wel zonder oorlog afloopen.
l-'it Londen wordt althans gemeld,
dat tenzij voldoening wordt gegeven
-or den moord op de Britsche officie-
:n en hun vrouwen, het in het voor-
■men ligt de diplomatieke betrekkin
gen met Afghanistan te verbreken. Flc:
Terugtrekken van de Britsche vrouwen
op Britsch gebied wordt beschouwd als
•oorbode van het terugroepen vah
den Britschen gezant en het sluiten van
den Khyber-pas.
Het zou
De deur der gevangenis wordt geopend,
de drie mannen nemen piaats in hc-t rij
:u;g, en de heer op den bok geeft den koet
sier l3st spoed ie maken. Deze gehoor
zaamt maar al te goed. Door zijn haast
komt zijn span terecht in een groenten
'inkel, een der paarden loopt een kind
mver, er ontstaat een oploop. „Niet door
rijden!" wordt er geroepen. „Naar den
ommiesaris!" De vier inzittenden van."net
rijtuig stappen uit. de heer van den bok
drukt den verbaasden koetsier een dub
belen louis d'or in de hand en verdwijnt
met zijn metgezellen in de menigte. Eenige
dagen daarna was de commodore veilig
en wel in Engeland.
Het grappigste van de zaak was. dal
men in den Temple geen flauw vermoeden
had van hetgeen er gebeurd was. Alles was
immers administratief volkomen in orde.
Eerst acht dagen daarna vernam men de
ontvluchting van den gevangene, doordat
de dokter der gevangenis tijdens een di
ner aan een der 'eden van het Directoire
vroeg, hoe den commodore zijn nieuw
verblijf beviel. Renboden werden gezon
den naar de politie naar den Temple,
naar de prefectuur, naar de ministers, na
tuurlijk alles te vergeefsZoo groot was de
verslagenheid der politie va".) liet Direc
toire. dal zij zelfs geen poging aanwendde
om de oplossing van het raadsel te vin
den. Eerst negen jaren daarna, toen '.en
gevo'ge der door Napoleon uitgevaardigde
amnestie alle gevaar geweken wae. werd
het raadsel opgelost door de Tromelin. De
keizer vond behagen in het verhaal, hij
hooi den moedigen man een plaats aan in
liet Fransche leger. In 1315 Toerde deze
t-tj Wv'ei
roepelijk
.00 de divisie aan, die hel langs
tand hie'd, nadat de slag onher
voor de Franselien verloren was
EEN NIEUWE ONTWAPE NINCSCONFERENTIE7
NOC VOLMAAKTER DUtKBOOTEN?
DE KRITIEKE STAND VAN DE FRANSCHE FINANCIÖN.
UIT HET BEZETTE CE BI E D,
1 liggen een militaire ex
peditie uit te rusten.
Zonder militaire expeditie is er ook
geen kans op oorlog.
Hebben we eindelijk van oorlog ge
noeg?
De Verecnigde Staten willen
een nieuwe conferentie
tot bepc-k'ng der bewa
pening
bijeenroepen.
Nu, dc vorige heeft ook weinig ge
holpen!
Zal er nu meer kans op succes zijn?
De vlootdeskundigen gaan intus-
schen voort met dc oorlogsschepen nog
meer te „volmaken"'.
Als het nog eens tot een nieuwen
oorlog komt zullen er nieuwe „verras
singen" komen vva;
den duikbootoorlog
betreft.
De „Daily News" voert een polemiek
met den bekenden Duitschen marine-
technicus, professor Oswald Flamm.
die zich tijdens cd sedert den oorlog
voornamelijk heeft beziggehouden mc.
pogingen om de duikboot te verbete-
Professor Flamm heeft aan eer.
medewerker van bovengenoemd blad in
de technische universiteit te Charlot.en-
burg een onderhoud toegestaan over
zijn jongste uitvindingen en medege
deeld, dat hij er in geslaagd was. de
duikboot van elke grootte te stabilisee-
ren zonder gebruikmaking van ballast
en dat hij ontwerpen had gemaakt
rbewapenden en stcvig-
gepantserden duikbootkruiser van 7067
ton en voor een duikbootmi.inenlegger
van gelijke grootte, die in staat was,
niet minder d3n iooo mijnen, elk een
ton wegende, mede te voeren. Prof.
Flamm beweert, dat door deze nieuwe
vinding een heele revolutie in den oorlog
zou worden teweeggebracht, en dat
Duitschland. wanneer het Verdrag
van Versailles het niet verbood, in
staat zou zijn. duikbootkruïsers van
10.000 ton te maken.
De „Daily News" nu vat hierop vlam
en publiceert een artikel van baar ma-
rïnedeekundigen medewerker, die be
toogt dat professor Flamni's uitvinding
vonr Engeland geen nieuwigheid is.
Wanneer de Admiraliteit slechts zou
toestaan biilonderheden betreffende
Engeland's nieuwste duikboot, de XI.
te publiceeren. zou. zoo zegt de mede
werker. blijken, dat de Britsche vloot
reeds den duikboot-kruiser bezit" die,
wat betreft omvang, snelheid, bewape
ning en andere qualiteiten, beter is dan
de grootste schepen die professor Flamm
heeft ontworpen, met uitzondering van
het jongste, De XI verplaatst n.l. 4000
ton water. Doch de Britsche scheeps
bouwers ziin tegenwoordig volkomen in
slaat, een duikboot te vervaardigen van
10.000 ton. Technisch, betoogt de schrij
ver. is het niet noodig den Omvang der
duikboolcn te beperken. De moeilijk
heid schuilt echter hierin, ze behoorlijk
tc doen varen onder water, en met deze
moeilijkheid hebben zoowel de Duit-
sche nl; Engelsche duikbooten te kam
pen. Ilij verzekert nadrukkelijk dat de
Britsclie vioolbouwers op het oogen
blik alle anderen, wat technische ken
nis en ervaring ten aanzien van het
duikbootenprobleem betreft, overtreffen.
e nood In Duitschland
s hoog gestegen.
De Berlijnsch» correspondent van de
.Koln. Ztg." wijst er op, dat de Pani
sche pers blijkens de wijze, waarop zij
spreekt over de quaestie van een Amen-
kaansch ievensmiddelencrediet, geen
flauw idee heeft van cen werkelijken
toestand ia Duitschland. Vertraging in
de aangelegenheid moet noodzakelijker
wijze leiden tot cen „te Iaat". Tegen
over liet verwijt, bijv. van het „Jour
nal". dat Duitschland wel geld heeft
om grondstoffen in te voeren ca dit
geld liever moest gebruiken om levens
middelen te koopen, voert de corres
pondent aan, dat Duitschland toch na
tuurlijk grondstoffen moet invoeren
om ten minste zooveel mogelijk nog dc
industrie aan den gang te houden.
Komt de industrie geheel tot stilstand,
dan zou immers de werkloozennood
nog vel en veel erger worden 1
worden nog moeilijkheden ondervon
den bij de hervatting van het werk.
Uit Essen wordt daarover gemeld:
De firma Krupp maakt bekend, dat
zij, in plaats van de voorgenomen
uitbreiding der hervatting van het
werk, op de afdeeling Essen in groo
ten getale arbeiders zal moeten ont
slaan, indien inzake den arbeidstijd
geen overeenstemmïn- mocht worden
verkregen. De arbeiders der hoog
ovens, die voor een deel reeds weer
aan het werk zijn. weigeren de nieu
we plocc indeeling te erkennen. Daar
deze afdeeling de gietstaalfabricken
te Essen van grondstoffen voorziet, is
een gemeenschappelijke hervatting
van het werk noodzakelijk, welke ech
ter door de weigering der arbeiders
an de hoogovens onmogelijk wordt
n verband hiermede ontstaat er bij
de afdeeling Essen een groot gebrek
aan werk en opdrachten, zoodat het
bedrijf moet worden ingekrompen.
Vrijdag zijn bij de tot- het- Stinnes-
consortium behoorende „Hüttonwcr
in bedrijf ge
ns in het TUihrge
'•ogovens weer wel
ke" opniei
nomen, zoodat t
bied ongeveer 1
kon.
De commander---.de "cneranl
Diisspldorf beeft l^vald. dat
Dnifschers. zoowel in bet bezette
in het, onbezette gebied, in verband
•nef, Kerstmis Nieuwjaar van
Der. tot- 10 -Tan "lOT-l vergunningen
een worden verstrekt voor de heen cn
terugreis.
be Franrche financiën.
rijft van Fransche zijde aar
incezoflden mededeelincen
A 60 Cts. per regel.
Genezen van Spit
in den Rug
na jaren van lijden
Dc Witt's pillen zijn ii Fl. 2. - per 1 2
1 Fl. 3,— per I I doos verkrijgbaar bij
alle goede Apotliokcrs 011 Drogisten.
Rhoumatiek, Rugpijn, Jicht,
Blaasontsteking, Heup jicht, Steen In
de Bteas cn allo ongesteldheden
do Niorci, en Blaas
Eischt verpakkinj met rooden over'ruk
C, R A T1 entvangt U
V»4 lin 1 op aanvrage van
E. C. De Wilt C', Kei kst raat. Amsterdam.
Men sci
het Alg. IIbid.
De Kamer heeft zoo juist van haat
Commissie van Financiën een rapport
ontvangen, te belangrijker omdat liet
od duidelijke wijze den werkelijken
toestand van Frankrijk weergeeft, or.
middellijk na den oorlog en zijn te
gonwoordig herstel.
Dc verwoestingen in Frankrijk, di-
door den Duitschen inval zijn veroor
zaakt. de grccte krachtsinspanning
om weerstand fe bicden, de financiee-
le moeilijkheden. o"e belastingen, de
ge'deliike inflatie, dit alles wordt op
indrukwekkende wijze in liet boven
genoemd rapport beschreven. De daar
in bevatte uiteenzei l ing geeft de ge
legenheid om den financieeleu toe
stand in 1913, wat de l-.egrooting en de
openbare schuld betreft met den togen-
woordigen toestand te vergelijken.
De lasten zijn ontzettend toegeno
men. De totale uitgaven bedroegen in
1913 vier milliard 900 milli.xm. I11
1919 bereikten zii een bedrag van
54 milliard 200 millioen. Het land
kwam voor een belangrijk tekort te
staan, alle schadevergoedingen door
Duitschland verschuldigd kwamen
neer op het Fransche budget.
Toen begon in Frankrijk het red
dingswerk. Alle krachten werden in
gespannen en pogingen on» verbete
ring te brengen deden zich in alle
richtingen voelencen poging werd
aangewend om tot een geregeld bud
get te geraken, om de uitgave»» te be
perken, om de opbrengst der belastin
gen Ic veimjeerderen om de inflatie
lagen te paan en den gcldelijkcn toe
stand le verbeteren.
Na een dergolijkcn inval zou
Frankrijk goede redenen hebben om
niet al tc spoedig afstand te doen vntl
oen leger, dank zii hetwelk de over
winning werd behaald en van welk
leger in de toekomst vrede en veilig
heid worden'verwacht. Niettegen
staande heeft Frankrijk op dit gebied
ernstige budgetairo verminderingen
verwezenlijkt. Men beschuldigt
Frankrijk gaarne van militarisme.Zie
hier eenige feiten
In de laatste begrootine yan het'
vorig wetgevend lichaam, dal van
1919. bedroegen de militaire uitgaven
nog 18.185 milli'—" Sinds 1229 ziin
deze uitgaven tot 7.fi-t5 niiFioen ge
daald. hetgeen in een jaar tüd eono
vermindering van 10.537 millioen be-
teekent.
Door de krachtige samenwerking
van Regeerinc en Parlement, zijn
de pogingen om de ui fa ven te tetvr-
ken in de volgende boek laren voortge
zet. aangezien dc militaire uit-aven
o-o tot 6.312 millioen gedaald z-'te mi
192'. 'nieuwe vermindering van 1336
millioen en in 192"? tot 4.910 millioen.
(nieuwe verminderiif ynn 1.402 inil-
•lioen' pn zij ws<>rrcliijn1pk 011 hetzelf
de neil zullen blijven in 1923 on 1924.
Overigens maj worden ongemerkt
cl-1. de belnstingsekiil in Frankriik
ziin uiterste best beeft gedaan. De
zwaarte der be!nstii>"en is bijna 011-
•'r,ipelp\- De a-^regoUo inkomslcn vnu
Frank-::k (welke 1913 vier wij.
liard 907 millioen bedroegen), r"n i'»
l?"l gestegen 'tot "f mi'lïnrd 547
md'ir.rn. in 1922 b "0 mUlterd 319
miliiom en voor 1923 zijn deze 00
meer dan 21 1/2 mMliar-l geschat. De
gncte wil van ent volk 'knn zéér
groot 7.1*doch er 7':;> grenzen nan
zijne belnstingcapa<iteilen.
China en de mogendheden-
Aanplakbiljetten in tte straten vi»n
Kanton sparen de bevolking aan. dc
Britsche óf Amerikn.-.nsrbe coederen
'c boycotten, en doen een bcroen on
het volk. zich tc vcrecnicen. teneinde
het surplus der dmicn» machtig tc wnr
dep teneinde de Chinccsche natie
Verspreid nieuws
AMERIKA EN RUSLAND.
Senator Borah betwijfelt of dc Rus
sische documenten, waarop Hughis
zijn weigering baseerde om met Rus
land te onderhandelen, wel authen
tiek zijn. Hij heeft verzocht, alle Rus
sischc documenten ttau don Senaat
over to leggen.
RAISOELL-
Het bericht in Je „Daily Mail"' om
trent Raisoeli's dood wordt door de
andere Engelsche bladen niet beves
tigd. We! meldt Reuter aan deze bla
den dat de Moorsclie rooverhoofdman
zeer ernstig ziek is.
Feuilleton
Naar het Engelsch
van
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
2i)
HOOFDSTUK XII.
„De Keizer zal het wel
begrijpen.
De Prinses vloog naar baar eigen
ke.nioi- om cen schuilplaats te zoeken.
Ze deelde samen met de Grootlier-
togin een kleine zitkamer, die er aan
grensde, en toen z,e daar binnen kwam
zag het meisje tot haar schrik, haar
moeder op dc sofa liggen, en verzorgd
worden door Ernestine, de I'tans
kamenier.
Virginia's hart zonk naar 111 dc
schoenen. Zo had gedacht dat de
Groothertogin met de Barones en de
andere pasten in den salon zou zjn.
Nu was er peen kans meer dat ze met'
rust gelaten zou worden, en dat 'lnr,r
peen vragen zouden worden gesteld.
Kn bet meigift bad er zoo naar ver
lang 1 0111 alleen te zijn.
..Eindelijk'.'" riep een zwakke stem
van do sofa. „Ik dacht, dat je nooit
ion komen."
De Prinses staarde haar verbaasd stond London boven en het wai
ann, nog niet in staat om haar ge
dachten van haar eigen verdriet los
te maken. „Bent u ziek, moeder?'' sta
melde ze. „Had u om mij gestuurd?"
„Ik ben in den salon bijna flauw
svjtllen", antwoordde do Groother
togin... „Ernestine, je kunt nu wel
Ds Fransche vrouw verdween ge-
ru ischloos.
Xop zei Virginia geen woord. Was
er misschien nog czn andere spion ge
weest, behalve F.gon von Breitstein,
en wist haar moeder al hoe hel kaar
tenhuis ineen was gestort? Was het
dat, wat haar zoo verpletterd had?
„Heeft u heeft, iemand het u ver-
tel'i?" stotterde het meisje
„Ik heb een telegram .ontvangen
oen vreesebik teloizram. O Vi rein ia,
ik ben niet jong meer, z.oqnls jij. Ik
bon te oud om 'dit allemaal nog te ver
dragen. Ik vind dat- je er mij niet aan
had mogen bloot stellen".
De stem van de Groothertogin klonk
klaeoud, en het meisje begreep er jou
niets van.
„Wat bedoelt u toch? Ik begrijp u
niet", zei ze, nog steeds half versu't.
„Het spiit me vreeseliik dat u ziek is.
Als het on de ren of andere manier
mi n schuld is. zal ik..
Haar moeder wees een schriif-
tnfellm. Daar lipt In 1 tel gram", zei
/e. „Het is fe afschuwelijk te ver
nederend."
Virginia raapte een verkreukeld te
legram op. en las het zwijgend. Et-
het Engelsch gesteld. „Iemand neeir.t
hier informaties naar de Mowbravs.
Raadt u aan dadelijk alles te verkla-
anders Kronburg te verlaten,
om complicaties te vermijden. Lam
bert."
l.ady Lambert was do vrouw van
den vroegereu gezant aan het hof •an
Rhaetia van Groot-Rrittanuië.
,.ls het niet afgrijselijk?" vroeg de
Groothertogin. „.Als ik er aan denk
dat jij en ik ons zelf met open oogen
in zulk een positie gebracht hebben.
We moeten wcgloopen, als ontmasker
de avonturiersters, tenzij tenzij ij
nu bereid bont om den keizer alles te
vertellen."
„Neen", zei Virginia wanhopig.
„Wat! Nog niet? O, lieve kind,
je moet zorgen dal het zoo ver komt
onmiddellijk vanavond nog. Het
is duidelijk clat de oen of andere vij
and misschien de ceil of ander,
De Groothertogin werd nog blecker
dan te voren. Ze \v as eerst vaag ver
ontrust geweest. Nu werd ze plotseling
bang. Ah Virginia toegaf, dat ze dit
avontuur nooit hadden moeten begin
nen. moest het wel heel ver met hen
gekomen zijn.
„Hadden we hier nooit naar loe
moeten gaan?" zei ze verschrikt. „Wat
is er clan voor vreeselijks gebeurd?
De Prinses stond niet gebogen
hoofd. „Het is moeilijk om het te ver
tellen", zei ze bijna het moeilijkste
wat -ik ooit heb moeten doen. Maar
het moet. Alles is voorbij, moeder."
„Wat heli je het hem verteld, en
heeft hij je niet willen vergeven?"
„Hij weet niets."
„Oni 's hemelswil, houd me niet
span
|I lig.
'ginio's linpon waren droog. „Hij
heeft me gevraagd of ik zi>n vrouw
wilde worden", zei ze. „0, neen, wacht
■en! Zet niet zoo n verrukt gezichi
lemen poppetje en haar dochter-, maarzoo
ze hielden van elkaar, en nooit had de burg-Dtippe. II
moeder zooveel van bet meisje gehou
den als nu. De Groothertogin dacht
aan dien zomerdag, toen Virginia
naast haar neergeknield was, en zei
„L" en ik gaan een g:oct avontuur be
leven".
Helaas, het avontuur was nu voor-
Mi. cn zomer en hoop waren dood.
Tranen beefden in de oogen vin de
moeder. Arme, kleme Virginia, ze w:>-
notr zoo iong, en had nog zoo weinig
ondervinding, en niettegenstaande
haar eïpenwüze roekeloosheid was ze
toch zoo Hef!
„Maar lieve kind, je maakt de zaak
veel te erg", zei de Groot.lierlooin
knlrnoerond, terwijl ze hanr linnd op
liet haar vnn het meisje legde. „In
plants vnn to hullen, moest je, dunkt
mij. lachen, Leopold moet ontzettend
veel van je. houden, anders zou hij je
ooit een huwelijk hebben voorgo-
jaloersrh is achter onzen rug aan J U begrijpt liet niet, en ik begreep l et sleld, zelfs geen morganatisch huw*.
»lnia von Bnumen-
j meest begrepen hch-
hen zonder dat het hem verteld werd,
dat het voor mij een klap ii. mijn ge
zicht was."
„Maar hoe kan bi? dat be-rbpen.
Hij is een Rhaettsan. Zijn zienswijze..
„Ziin zienswijze 1* voor niii cis
vreeselijks. O, mcedc. het geeft niets
nf we er al over praten Alles is cr
door bedorven. Natuurlijk, als hij
wist, dat ik Prinses Virginia «as, zou
het hem smiten dat hij mij zoo ie's In.1
voorgesteld, zelfs nl vond hij dat het
mijn eigen schuld was gzweezt. Maar
dan zou hst te lnnr zijn, Rosrijnt u
dan niet. dat ik juist zoo'n eroote
waarde hechtte aan z-"u li -tdc om
dat die ge-reven werd nou mii en
1 h'l
■ei!
?rk is gegaan. Nu staat het aan eerst ook niet. Hij moest het mij uit- lijk.
om te keeren. en
valt gem uur meer tc verliezen. Je
was toch van het begin af al van plan,
om op een bepaald oogenblik plate j
ling bekend to maken wie je was! Nu
is de tijd daarvoor gekomen."
„Ja - ik was het van plan Ik
was hei var. plan herhaalde VirH
uia Half snikkend ..Ni t? ï-r«.-ies
7.00 gelooiier als ik grduiit '•ad. T!
j badt geliik: ik had ongelijk. We mid
den nooit naar Rhaetia toe moeten
gaan".
en hij heeft het zoo 1
beledigend gedaan als hij maar kou
O moeder, hij vindt 111e alleen inner
goed cenorg voor een morganatisch
huwelij'
«k je
aanbieden in plaats van mijn link. r"
dat zou heclemnal niet hetzelfde
zijn. Neen, er bliift mij niets anders
over dnn naar huis to gnnti; en cr
mo:t nan den ko zcr van Rhaetia ?,•-
zrgd worden dat prinses Virginia
Eindelijk was dan de storm los re- wen morganatisch met koningen
barsten, en de Prinses viel op haar j keizers getrouwd, en iedereen heeft
bii de sofa- vrnar z~. mot hnr.f haar geacht. Jevhijut te vcr:. téu bit
begraven in haai
schoot, snikte haar hart zou breken.
Er was altijd cen tamelijk grrot
verschil van opvatting en karakter
geweest tusschen het Saksisch porse
omdat je nu eenmaal bent wie jr bent. 1 Baunicnhnrg—Drirvp? besloten lio«j'c
Maar denk er aan, als je juffrouw om nooit to trouwen. Dat zal onze «*r-
Mowbrav geweest was. zou het eon pig© wraak zijn - maar r/-n zic'teo
triomf geweest zijn. Er zijn veel vrou- wraak, want hii zal nooit tc weten
komen dat d- nrins-? dl* z -n rechter,
hand weigerde, en Helen Mowhrnv.
ni- zijn linkerhand afwe. cn tin.
zel'di zin. O moed-r. ;k had hem *10
lief! I.atcn we zoo gauw we maar kun
nen uit dit nkclige huis weggaan.
(Wordt vervolgd.)
Heen maar kent als
Holen Mowbrav".
„Hij behoorde te welen dat Helen
Mowbray er Ook het meisje niet naar
was om toe te «fmviveu, neen, net
