Schetsen uit Amerika
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 4 JANUARI 1924
ERDE BLAD
De zaak van C. en F. W. Steenhauer
contra Directeuren van Teyler's Stichting
voor het Amsterdamsche Gerechtshof
EEN PROCES OM REKEN !N C EN V E RANTW O O RD IN C OF UITBE
TALING VAN 5 MILLIOEN OF ZOOVEEL MINDER ALS ZAL WORDEN
TOECEKEND.
PLEIDOOIEN VAN MRS. WIERX EN VAN STYRUM.
DE UITSPRAAK BEPAALD OP 7 FEBRUARI.
(Van onzen eigen verslaggever.)
Zooals was te verwachten was er veel
belangstelling voor de pleidooien die
Donderdag werden gehouden voor het
Gerechtshof te Amsterdam. Reeds lang
vóór dat de zaak diende waren velen
in het gerechtsgebouw bijeen in druk
gesprek in afwachting van wat komen
zou. Toen de zitting zou beginnen was
binnen een paar minuten de niet al te
groote zaal, waar het Hof bijeenkomt,
gevuld. De president, die met groote
welwillendheid en gemoedelijkheid- op
trad, verzocht de pers in de advocaten-
banken plaats te nemen en zeide aan
hot publiek dat dit, voor zoover er ge
legenheid was, op de banken kon gaan
zitten. En dan begon het.
Pleidooi van Mr. M. P. H.
Wiercx.
Mr. M. P. H. Wiercx, van Den Plaag,
begon zijn pleidooi met uiteen te zet
ten, dat er in deze zaak drie vragen
zijn te. zijn eischers rechthebbenden,
2C. hebben de gedaagde directeuren
van Teylers Stichting beheer -over de
nalatenschap van Pietcr Teyler van der
Hulst of zijn Pal zich noemende direc
teuren en 3e. kunnen gedaagden opge
roepen worden rekening en verant
woording van hun beheer af te leggen.
Pleiter voerde aan dat het feitelijk
van de zijde van gedaagden is erkend
dat Carl Steenhauer een erfgenaam van
Isaac Brand is. Verder zeide hij, dal het
testament van 17 Mei 1756, krachtens
de reservatoire clausule kan gelden als
een codicil op grond van het oud-HoI-
•landsche recht. Isaac Brand is de naas
te erfgenaam van Pieter Teyler van
der Hulst. Verschillende acten in het
dossier toonen aan dat de filiatie be
slaat.
De President vraagt dan alléén de
tpiaestie van de verjaring te behande
len, daar daarop alléén appèl is aange-
teckcnd.
Pleiter daaraan voldoenoe, voerde
aan dat appelantcn juridisch bezit heb
ben cn dat zij het beheer hebben gela
ten aan directeuren die achtereenvol
gens optraden, maar zij waren bevoegd
om dit beheer zelf in handen te nemen
cn dat is nu gevraagd. Een in mora
stelling was noodig om in het licht te
stellen de nalatigheid van directeuren
om rekening en verantwoording af te
leggen. Tijdens een beheer is een zaak
onvervreemdbaar.
De aole van 17 Mei «756 is niet
door den erflater onderteekend, maar
alleen door den notaris. Hij was ia het
protocol van notaris N. Gallée. De te
genpartij had de minuut moeten
overleggen. Aan de bevoegde autori
teit kan worden gevraagd om de mi
nuut aan de rechters voor te leggen.
Alléén hel origineel kan een bewijs
zijn. Maar dat stuk is niet overgelegd.
Daar het beheer nog niet geëindigd is,
is van een verjaring geen sprake.
Eischers, nu appellanten, blijven van
mecning dat van S April 1778 af reke
ning ei! verantwoording behoort te wor
den overgelegd.
Volgens een arrest van den Hoogcn
Raad kan ieder der rechthebbenden
een vordering instellen, mits dan alléén
voor het hem toekomende deel. De
Hooge Raad nam 2S Maart 1S9S een
beslissing, waarbij is bepaald dat de
tijd van verjaring pas kan beginneu
wanneer de vordering wordt ingesteld.
Bij codicil van 17 juni 1776 is be
paald dat de termijn van clival geen 100
jaar is. Van 8 April 1778 af moet nu
rekening en verantwoording worden
afgelegd. Deze vordering is niet ver
jaard,
PI. deelde mede dafc subsidiair ge
noegen is genomen met een rekening
en verantwoording over de laatste 30
Jaar en vroeg daarvan acfe. Hij deed
opmerken dat Directeuren .-! hun da
den deden als executeurs of beheer
ders en dat zij zich steeds noemden
executeurs.
Volgens de acte van 1" Mei 1756
is geen stichting ingesteld, maar alléén
een eeuwigdurend beheer. Verschillen
de zaken werden verder aan die be
heerders opgedragen. Volgens prof.
mr. Uibbius, met. wicn pl. eens een
correspondentie had, was liet wel de
gelijk kennelijk de bedoeling van Pie
ter Teyler van dor Hulst om een eeu
wigdurend beheer in te stellen.
Pl. concludeerde dan tof. een vernie
tiging van het vonnis der Haarlem-
scne rechtbank en tot een ontvanke
lijk verklaring van appellanten in hun
eisch.
Het pleidooi van dhr. mr.
F. W. van Styrum.
Na do pauze is aan hot woord .Thr,
mr. F. W. van Styrum. Deze begon
met een herinnering aan het Fransche
spreekwoord „alles weten is alles ver
geven", wat echter z. i, in dezen niet
van toepassing is. Hij deelde mede
dat eens iemand hem had gezegd, dat
hij een goede zaak had gehad, maar
dat hij alles had verkocht om aandee
len in de Teylerznak te nemen. Ver
schillende gevallen van personen die
hem hadden opgezocht haalde pl. aan
om aan te toonen, dat in dezen velen
worden misleid en bedrogen, wat meer
dan een dan ook erkende wanneer spr.
hem dat- met de stukken in de hand
aantoonde.
Met een weerzin is pl. dan ook ver
vuld wanneer hij ziet hoe velen het
slachtoffer worden van de valsche
voorspiegelingen van anderen. In de
onderscheidene gevoerde processen
treden veelal stroomannen op. De
menschcn contribueeren en wanneer
er dan een goed potje is gemaakt dan
moet er maar worden gepleit. De eene
pleiter spreekt van „mijn groep" en de
ander noemt zich „de leider van een
syndicaat".
Na deze algemeene inleiding herin
nerde pl. er aan dat gedagvaard wa
ren „de zich noemende directeuren"
in do qualiteit en „zoo noodig in pri
vé", maar dat hangende de procedure
oen van de „zich noemende directeu
ren" die waren gedagvaard, kwam te
overlijden. Wat doden daarna appel-
Jan ten? Ze dagvaarden nu den nog
in leven zijnrlen directeur en den
nieuwen directeur en dan nog boven
dien „voor zooveel noodig" do erfge
namen van den overleden directeur.
Ze doen dat laatste, naar zij zeggen
naar aanleiding van een arrest van
den H. Raad. Maar pl. meent, dat ap
pellanten zich ten onrechte op dat ar
rest beroepen. In appel zijn nu niet
5 maar 6_ personen allen gedagvaard
om rekening en verantwoording te
doen en bij gebreke daarvan- uitkee-
ring van 5 millioen. Het brengt dus
een verandering in de „materieele
verhouding"; wat juist de H. Raad
uitmaakte dat niet geoorloofd is.
Op dien grond meende pl. »n meent
hij nog, dat appellanten ra hun appel
niet ontvankelijk moeten worden ver
klaard. In die argumentatie trad de
tegenpleiter jn zijn pleidooi niet, maar
hij verwees alleen naar de stukken. De
tegenpartij heeft, in de dagvaarding bij
appel gezegd, dat zij het appel tot de
quaestic der verjaring beperkte. Maar
in den .isch is een alternatief gesteld.
Daarin is een hinken op twee gedach-
tert. t
Behalve os-er de verjaring werd aan
Mr. Wiercx toegestaan 00!; over een
paar andere punten te spreken. Van
daar dat pl. dat. mede moet. doen.
Mr. W. zeide, dat is erkend dat ap
pellanten rechthebbenden zijn. Maar
pï. ontkende juist dat van eonie recht
van appellanten sprak© is. of dat daar
cenie bewijs voor is geleverd. Pl. heeft
dat "recht betwist en mede do reken-
plicMigheid van gedaagden aan
eischers, lïü heeft nimmer gepleit de
bereidvaardigheid om van do laatste
30 jaar rekening en verantwoording
te doen. Dit om een paar gedachten
in het pleidooi van de tegenpartij
recht to zetten.
Dan komendo opt de quaes li© van
de verjaring, zeide pl. te meoneo, dat
het in deze procedure gaat om een
heréditatis petstio en verklaard hij.
dat dit door hem ook in eerst© in
stantie is gepleit. Maar, aannemende
eens. dat h:ervan ©en actie tot het
doen van rekening «n verantwoording
sprake is. is dan hét vonnis der Haar-
lemsch'e rechtbank op verkeerde gron
den gedaan?
Pl. heeft van de tegenpartij niets
gehoord dat zijn overtuiging aan het
wankelen bracht, dat hier van een
recht van verjaring sprake is. Ook
Mrs. J. Wertheim. N. J. Pijnappel en
I. C. do Vriee, naar wier meening pl.
verwees, oordeelen. dat hier een recht
van verjaring is. Alle drie mannen
van naam, die meenen dat in het tes
tament sprake is van de instelling van
een stichtling.
Pl. meent liet gezag van deze man
nen te moeten plaatsen tegenover dat
van mi? W. Dat oordeel van toon is
nu nog van groot© waarde. Pl, al
thans hecht aan dat advies groote
waarde. Hii komt dan op de dagvaar
ding. Daarin is gevraagd: rekening
en verantwoording en uitkeering van
golden. Maar het Hof besliste reeas
eerder, dat wanneer het proces niet
wordt gevoerd ten verzoeke van alle
erfgenamen de eischers niet ontvan
kelijk zijn 111 .hun vordering, voor zoo
ver deze strekt tot veroordeeling van
gedaagden om aan de eischers te be
talen zoodanig© som als hun zou blij
ken tce te komen, omdat de execu
teurs testamentairs het saldo de alleen
aan de gezamenlijke erfgenamen be
hoeven af te geven ten einde tussehen
de erfgenamen te worden gescheiden
en gedeeld.
Het testament 19 ter sprrucé geko
men- Thans is dit overgelegd. Maar
nu wordt aangevoerd,door tegenpar
tij, dat wat men noemt de ..eerste
grosse" niet door Teyler is on
derteekend, cn dit dus geen testa
ment is. Maar in het arenief te Haar
lem berust het origineel cn dat is
wel door Teyler onderteokend. al
vermeldt dat d3n de notaris niet in
het afschrift. Ho© kan men dan nu
nog den moed hebben pl. zou wil
len zeggen den overmoed om au
aan te komen met het argument, het
is geen testament, het is niet onder-
teelcend.
Er is in le instantie gesommeerd
om de minuut in geding to brengen.
Maar nu in appel dat is
geproduceerd en uit het overge
legd afschrift blijkt dat hot testa
ment is ondi rtoekend, nu gaart men
de conformiteit met hot origineel be-
t.wisten. Hoe kan de tegenpleiter. die
het origineel zag, nu daartnedo aan
komen
Men gaat nu de conformiteit be
strijden, doch de weg, dien de wet.
aanwijst om dat t© doen is niet ge
volgd.
PL oordeelt dat allerminst vast
staat of appellanten recht hebban op
eenig doel c-11 op welk deel au de er
fenis. Toch, dat zal eerst (1 tonen vast
t© staan vóórdat een rekening on ver
antwoording kan worden bevolen. Dat
dient niet de Rechter-commissaris uit
te maken.
Appellanten zeggen aan Isaüc Brandt
het recht te ontleenen. Maar I. Brandt
erkende de geldigheid van het testa
ment. Hij en andoren traden op om de
geldigheid er van staande te houden.
Zü traden op om mede t© werken aan
de uitvoering van het testament en
aan den wil van Teyler. Maar geheel
anders handelen de appellanten. '/Ai
beweren dat iemand die executeur-
testamentair is er aankan medewerken
om een testament in stand to houden,
maar toch als particulier dat hare
trachten tegen t.e werken. Maar die
redeneering gaat niet op. In dezen be
riep pl. zich op het oordeel van Hugo
de Groot, die door hem werd aange
haald.
Waarom, aldus eindigde u'.. wil ons
beroepen op dat instituut van verja
ring? Omdat, indien dat in hoogste
instantie is uitgemaakt. Teylor ©inde-
lijk eens van die eindelooze procedu
res verlost wordt. Indien telkens een
feitelijke beslissing valt dan zegt. mm:
ja maar, dat geldt alleen die feite
lijk© quaes tie; maar in onze procedu
re staat het er anders voor. Doch in
dien men er van doordrongen wordt
dat die verjaring er is. dan zal ©r ein
delijk eens genezing komen van d©
ziekte, om maar aldoor te gaan pro-
cedeeren.
Nadat mr. "Wiercx nog met. een en
kel woord had gerepliceerd wórd da
uitspraak van het Hof op 7 Februari
bepaald.
ïjnze LacuüOGK
UIT DE SCHOOL.
Onderwijzer: Wie weet, wat
meervoud is? JJantje!
J a n t j e Meervoud is hetzelfde
ding en daar eea kecleboel van!
HATELIJK.
Onwelkom bezoeker: Ha.
daar is de hond! Wc!, Tommy, heb jo
nog nieuwe kunstjes geleerd?
Gastvrouw: Ja, hij heeft wat
nieuws geleerd. Als u drie keer fluit,
brengt hij uw hoed!
INCEZONDF.N MEDEDEELINGEN
60 Cts. per regel.
DOOR DE KOUDE
worden Uw handen ruw en gesprongen;
Uw gezicht en lippen pijnlijk schraal
PUROL maakt ze spoedig beter. Indoo-
zen van 30, 60 en SO cts. Bij Apo
thekers en drogisten.
ReGlitszaken
POCINC TOT ERNSTICE MIS-
HAM DELING.
Voor de rechtbank te Den Haag
heeft terecht gestaan J. J. S.. kan
toorbediend© te Oegstgcest, wegens po
ging tot doodslag, suis. tot zware mis
handeling. Üezo bek!, woonde in dea
loop van het vorige jaar bij ziin va
der. een zuster en een schoonzuster.
Da verhoudingen i.n het gezin waren
zeer onaangenaam, zoo zelfs, dat ten
slotte geen der andere huisgenooto»
nog een woord tegen bekL sprak. Be
klaagde? meening dat de schuld
hiervan lag bij do schoonzuster, die
ziin vader en zuster opstookte.
Deze toestand maakte den bek!, zeer
zenuwachtig en op esii morgen greep
hij een broodmes ©n ging daarmede op
de schoonzuster af. Bckl. zeide, dat bif
met dat mes echter alleen heeft <»©-
rlreigd. Vervolgens hoeft liij een aard
appelschilmesje genomen en slaic daar
mede naar zijn schoonzuster.
Het mosjo ging alleen door de Idee-
ren heen en brak vervolgens in stuk
ken. Bekl. verklaarde niet het opzet
gehad te hebben, ziin schoonzuster te
dooden of ernstig te mishandelen. Hij
was dermate opgewonden geweest, dat
hij zich geen rekenschap had gegeven
van hetgeen hij deed.
Na verhoor van enkele getuigen
©lachte het 0. M.. waargenomen door
mr. Baudnin, maanden gevangenis
straf wegens poging tot zware mishnn--
deling.
Ervaringen van een Nederlander
In de Sierra Nevada van Californië
(Slot.)
Maar dat gevoel minderde belangrijk
en mijn wantrouwen steeg zoodra ik met
mijn toekomstige kameraden kennis
maakte. Het was Zaterdagmiddag, hun
inkoopen waren gedaan en ze stonden
klaar om huiswaarts te trekken. Beide
waren Amerikanen en ze leken mij vrij
beschaafd toe, ook al konden zij hun
beenen en tongen niet geheel in be
dwang houden vanwege de slechte
whiskey die ze hadden gedronken. In
do flume lag aan een touw de boot ge
reed. Een heel eenvoudige affaire, be
staande uit twee planken in een V-vorm
aan elkaar gespijkerd en met daar
bovenop een andere plank, die als dak
dienst deed. Een stuk hout tegen den
achtersteven moest den druk van het
water opvangen. De boot was een voet
of tien lang en het dek niet meer dan
drie voet breed. De diepte was evenals
die van de flume ongeveer 2'A voet. Ge
vaar voor omslaan was er niet, want het
geheel paste precies in de flume. De
boeg was al geladen met een vierde van
een koe, een zak aardappelen cn een kist
vol kruidenierswaren en kleeding, alles
goed vastgesjord. Behalve dat was er
mijn dekcnrol cn tasch. Onwillekeurig
kwam de gedachte bij mij op dat indien
wij verongelukten zonder om zeep te
gaan, wij tenminste gedurende eenige
dagen geen honger of koude zouden
lijden,
Twee honden moesten ook mede, twee
jachthonden, die niet over-enthousiast
waren bij het vooruitzicht op een boot
tocht. Beide mijner toekomstige huisge-
neotcn schouderden een geweer, waar
schijnlijk met het doel zoo mogelijk een
konijn of patrijs voor de tafel 'te schie
ten. Maar de conditie van de jagers in
aanmerking genomen, kon het wild
zonder gevaar op armslengte gekomen
zijn. De whiskeyflcsch ging rond en de
timekeeper nam een slok uit principe,
terwijl ik zelf een niet onaanzienlijke
scheut dronk om mijn hart op te halen,
dat een neiging toonde om naar mijn
schoenen af te zakken. Wij, of liever
mijn kameraden, namen op aandoenlij
ke wijze afscheid van den kantoorman
cn na het aan de honden gemakkelijk te
hebben gemaakt, gingen we op de boot
zitten achter elkander, evenals op een
bobslede, We riepen allen „Good-byel",
de honden blaften, de timekeeper gooide
het touw los ende boot bleef be
wegingloos. De lading was te zwaar Na
een oogenbhk was er echter voldoende
water tegen den achtersteven om ons
voort tc doen schokken, maar een paar
meter verder stonden we weer stil. Mijn
mede-passagiers lieten zich op ondub
belzinnige wijze u:t over schuit, lad mg,
water, enfin, over alle; dat verband hield
met onze weinig succesvolle afvaar;,
maar de timekeeper schafte raad. Vol
gens hem was er niet voldoende water
druk voor den extra zwnren last en bet
was een ccnvc-urVge kwestie om de sluis
deuren in den dam wat meer te openen.
Met da; doel verliet bij ons en een van
mijn kameraden sprong zonder reden en
teven het advies van zijn partner, uit de
boot en werd bijna achtergelaten, toen
plotseling h-t water opkwam en met zen
schok, die de hond-n om.verwtcrn. ons
schip voortduwde. Met bevmde'mns-
wanrd'gen snood voor iemand die le diep
io de fl-söh g-keken heeft, greep hij
We waren op weg en ik hoopte dat
deze schijnbaar idiote onderneming toch
niet eindigen mócht in een vormlooze
massa van verminkte lichamen en ver
spreide proviand. De eerste mijl of twee
legden we af met ongeveer de snelheid
van een dravend paardmaar bij het
oversteken van een ravijn begon de
flurac vrij plotseling tc vallen en het
scheen me toe alsof we door de ruimte
vlogen over de toppen der bootmen. Aan
het einde van deze helling draalden we
vrij kort naar rcohts en terwijl ilc mijn
gewicht nog naar den binnenkant van
de bocht wierp, schoten we naar links,
wat me een heel onaangename sensa
tie gaf cn de koude rillingen laug's mijn
rug joeg. Van achter mij, ik reed voor,
kwam de opwekkende informatie, dat
Toy 'k weet niet wie cn drie vrienden
hier met boot en al uit de flume ge
slingerd was en dat ze, na de noodige
buitelingen, daarbeneden op de rotsen
waren gesmakt, wat, volgens dc details
die mijn nieuwe vrienden wedijverden
mij te verstrekken, een lugubere massa
bloed cn gebroken beenen geweest moet
zijn. Ze voegden er echter aan toe, da^
we tot dusverre even veilig waren ge
weest als in bed. vergeleken bij wat vol
gen zou. Heerlijk Dat ik er niet levend
af zou komen, had ik al lang gedacht,
maar ik had geen tijd om mezelf ver
wijten te maken. Nog eenige minuten en
we waren aan het critieke punt. Het
scheen wel alsof dc flume loodrecht
wegviel, heelemaal tot in Kings Canyon.
Beelden uit mijn kinderjaren trokken
als een film voorbij mijn geestesoog.
Ik dacht er over wat een stoute jongen
ik vroeger toch geweest was. Maar ik
kwam niet ver met mijn late berouw.
De honden, door panische vrees bevan
gen, trachtten over mij heen te klimmen.
De boot scheen overeind tc gaan staan
toen we over den afgrond doken, en in
weinige seconden verkregen wij een
vaart, die miin ooren deed suizen en miin
hoed van mijn hoofd rukte. De arme
honden sloegen hun nagels in het hout
en jankten, Ik sloot mijn oogen, hield
krampachtig aan dc dckplank vast en
maakte in hot wilde weg alle moge
lijke goede voornemens in geval ik dit
uitstapje heelhuids beëindigde. De twee
mannen achter mij gierden van de pret
en brulden om „more speed!" Ik had ze
wel kunnen vennoorden. Het was een
atig-meter val naar dc rotsen bene
den ons. Harde, wreede rotsen, zonder
zelfs eenig mos om hunne oppervlakte
ccnigermate te verzachten. Maar verpao-
was nabii. Als een antwoord op
mijn vurig verlangen naar een kalmer
tempo, gingen wij plotseling langzamer
cn stopten compleet, hoewel wij nog op
".ezclfcie helling stonden. Ik liet allen
,drm van de laatste paar minuten schic-
en cn keek om met het doel vast te
stellen wat dc oorzaak van dit onver
klaarbare oponthoud was. Maar amper
had ik mijn hoofd omgewend of we kre
gen v.-cer een opstopper en ik klampte
me haastig vast. Driemaal herhaalde zich
dit cn de oorzaak was dat onze zwar<
boot het snelvlietende er. daarom !ag<
water ontliep cn na door gebrek aai
stuwkracht vastgcloopcn tc zijn. eet
oogenblik wachten moest tot voldoende
water zich tegen den achtersteven vei
r.ameld had om ons weer voort tc b-,
wegen. Hoewel onze halten niet va
Hangen duur waren, vond ik ze hoogst
'--.zen
daar
zonder' deze ccï
dusdanige vaart zouden verkregen heb
ben, dat onze expeditie in gevaar zou
hebben verkeerd een bard en roemloos
graf te vinden op den bodem van graniet
ver beneden ons.
Iets verder bereikten wij een punt
aar de fliime laags den wand van een
loodrechte klif werd geleid en waar de
ingenieurs, om een goede ankerplaats
voor hun bouwwerk tc maken, hier en'
daar met dynamiet een weg hadden ge
baand, zoodnt op enkele punten de over
hangende rolsen tot op een voet of twee
boven den top der flume kwamen.
Mijn brave vrienden, die met luider'
stem de aantrekkelijke kwaliteiten van
een juffrouw van twijfelachtig allooi be
spraken, die achter de herberg in Mill
wood woonde, waren te druk bezig om
het gevaar tc hebben gezien cn als ik
het niet ontwaard had cn „Down!" had
geroepen met mijn allerbeste stem, dan
zouden waarschijnlijk drie onthoofde li
chamen door den stillen avond hebben
gevaren.
Nadat wij aan die ramp ontsnapt wa
ren, kalmeerde dc opwinding wat. We
volgden dc Canyon nu langs een zachte
glooiing en ik ademde weer rustig. Het
berglandschap was wel cic aandacht
waard. Zoo zachtjes voor (glijdend kreeg
vrijwel denzclfdcn indruk als in
cinema, wanneer een film vertoond'
wordt, die b.v. van hel vooreinde eencr
rijdende trein wordt genomen. Vooral
ncn zich verbeeldt stil tc staan ter
wijl dc aarde onder zich wegrolde, zoo
doende een steeds veranderend tableau-
'ertoonend van ravijnen en rotsen, water
vallen en dcnncbosschen, de oppervlak
te een oogenblik onder ons oprijzend om
het volgend moment weg te vallen in
donkere diepten.
Aan het derde station stopten wij om
■ersch vlcesch en kranten af te leveren,
zoowel als om het laatste nieuws betref
fende Millwood te vertellen. Een.nieuwe
flesch werd aangesproken en ik vond het
maar gelukkig dat de boot slechts één
kanaal volgen kon en niet gestuurd be
hoefde te worden, want ware dit wel het
geval geweest, dan zouden Billy en
Frank, zooals mijn partners heetten,
niet gerust hebben tot wc. zij het met
een omweg, in de alcoholische atmosfeer
an dc een of andere saloon beland wa-
en. Nu echter bereikten v.ii ons station
en miin toekomstig thuis in veiligheid.
Een breed perron was langs dc flume
gebouwd cn verbond deze met een hou
ten huis, dat op palen stond cn tegen
een vrij steile helling gebouwd was. Ach
ter hel huis verhief zic.li deze glooiing,
dichtbegroeid met eiken en elzenhout,
uit de voorzijde van het buis keek men
op de flume en daarover heen, op een
afstand van een huiven kilometer, tegen
de overzijde van Kings Canyon, een ver
ticale wand in biina alle kleuren van
den regenboog, tengevolge van dc in
werking van de stroomende regens op
den sterk ertshoudenden steen. Bij dc
ie staande kon men den vloer van
den canyon zien en de onstuimige Kings
River. Dicht langs den steiler, kïoofwand
groeiden boomen en struiken, die de
krach: van den door regen en sneeuw
gezwollen stroom gedurende meer dan
een voorjaar hadden weerstaan.
De honden sprongen uit de boot ca
blaften van genoegen bij het voelen van
den vasten grond onder hunne voeten.
Bill plofte neer. viel. krabbelde vloekend
overeind en het touw grijpend, meerde
hij dc schuit, waarna Frank en ik aan
wal gingen. Met ons drieën droegen wij
de kist met etenswaren en den zak aard
appelen naar binnen, liet vlcesch w.v
echter voor een groot kamp verder-oj
bestemd, maar Frank, overmoedig en
(aangespoord door Billy, baalde een
len sneed er een goed stuk af voor hij
de boot los !i<" cn binnenshui ging
om de rcohthebbenden telefonisch van
de komst cr van in kennis te stellen. Met
overdreven dronkemansgastvrijheid stel
den zij het huis te mijner beschikking,
excuseerden zich heel beleefd cn kropen
gekleed in hun bunks die in een aan
grenzend vertrek stonden. Ik rolde mijn
dekens uit. keek eens wat er van mijn
gading was in de keuken, maakte koffie
braadde een stuk vleesch, at, voerde
de honden en een groote, gezellige kat,
met opgestoken staan en gekromden
rug langs mijn beenen strijken kwam,
en zette mij neer met een pijp cn een
stapel oude tijdschriften bij het gele
licht van een olielamp, üit de slaapka-
er kwam, regelmatig, het twcctonig
lurkduct van mijn huisgeaooten. Bui-
n, dichtbij, kabbelde het water door de
flume, uit de Canyon rees de bruisen
de stem der rivier door het vallende
duister,
Het eerste dat ik zag toen ik wakkci
werd was een brcedc zonnestraal. Eeni
ge oogenblik ken gingen voorbij, aleer ik
wist waar ik mij bevond. Stemmen en
het gerinkel van borden en messen zei
don mij dat Frank cn Billy bezig waren
het ontbijt. Ik kleedde mij en ging
naar de keuken, waar ik miin partners
bezig vond met het wasschen der vaten.
Ze keken op en meesmuilden bij de ge
dachte aan den indruk, dien ze den vo-
rigen dag moesten hebben gemaakt.
Het bleken gezellige lui te zijn, vroolijk
en vrij algemeen ontwikkeld. Nadat ik
mij in liet koude rivierwater gcivasschen
had, begaven wij ons aan tafel. Frank
was een pannckock-expcrt cv. terwijl ze
het werk uitlegden smulde ik ter
dege.
Er werd n-.ii dc keuze gelaten tus
sehen thuisblijven en daar een oog op
de flume zoowel ais een o<u voor de
telefoon open te houden, en post tc
vatten een halve mijl verder, waar twee
bochten vlak na elkaar deden waren gc-
,;t van het vormen van menige ..jam'"
(beklimming) die veel tijd- cn gcldver-
?s veroorzaakt had.
Nu passeerde het hout ons station tus
sehen cén uur nachts en twaalf uur
middags, zoodat het kamp waar de
planken werden uitgenomen om in pak
ken van zes tc worden snmcngeklampt
-erder gestuurd, ongeveer tegen zeven
uur zijn eerste hout ontving cn door
kon werken tot 's avonds. Dc fliunewach-
ters, die toch niet konden worden ge
controleerd, hadden natuurlijk een ma
nier gevonden om in bed le blijven cn
terzelfder lijd te weten oF alles in orde
was wat het geregeld pnssccrcn van het
hout betrof. Ze hadden namelijk boven
de flume een leeg olietin gehangen,
van dc bodem de oppervlakte van het
water aanraakte.. Over iedere plank die
voorbijkwam, schraapte dit tin. hetwelk
in huis oesr hoorbaar was. Werden zij nu
wakker na een uur en vernamen zii ge
durende langen tijd het geratel van het
niet, dan gingen ze voor alle zeker
heid even in dc flume kijken. Als het
water niet gevallen was dan had mis
schien het een of ander oponthoud aan
den molen het afzenccn van hout belet.
'net water echter laag. dan moest
de reden daarvoor worden gezocht in
„jam" op stroom, die het water
afdamde, zoodat het over den rand van
de flume wegliep. !n dat geval telefo
neerden zij naar hot eerste station hooger
op om te vragen hoe het stond met het
waterpeil daar. I.uidde het antwoord dat
ook daar het wntervoluine verminderd
was. dan lag een mogelijke jam buiten
hun district en gingen re kalm weer
naar bed. Maar ais d< buren daarac
niet? ongewoon; merkten, dan lagen cle
moeilijkheden tussehen hen en ons.
Met een 'jam die elk oogenblik groo-
Ier wordt moet men geen tijd verlie
zen or in een d jelijk geval haasten
de mannen zich dan ook om cr op uit
te trekken met lantaarns en stalen
haken waarmede de planken uit elkan
der worden gerukt. Het is geen werk
je om half slaperig te ondernemen,
want een acht-duims plank langs de
flume is alles dat men heeft Om op te
loopen en wio er naast stapt heeft
alle kans dat hij zijn va', niet. over
leeft. Bij dc jam aangekomen begint
men met honderden planken te offe
ren oni den druk op de flume te ver
minderen en tevens om te trachten
voldoende water te doen doorsijpelen
tot vóór de jam om stuk voor stuk
het hout tc doen afdrijven. Riskant
werk is het 's nachts als men met
een lantaarn in één hand en een haak
in de andere nioet rukken en trekken
om beweging in de massa te brengen.
Schiet een haak uit het hout of gaat
de gelieele jam plotseling aan het
glijden, dan is het maar een kwestie
van hoe gelukkig men is.
Geplaatst voor de keuze tussehen
thuisblijven en daar op de flume te
letten of oen halve mijl verder een
oog in het zeil to houden, koos ik het
laatste, hoofdzakelijk omdat bij die
thuis bleef ook voor de maaitijden
moest zorgen cn ik een niet voldoend
ervaren kok was om met succes voor
vreemden tc koken.
Na het ontbijt ging ik dus op stap.
een haak onder den arm eu over den
schouder een buks voor het geval dat
ik een konijn of een grijzen eekhoorn
zag, die veelvuldig jn de Canyon
voorkwam en wier vleesch heerlijk
zacht- en smakelijk is. Met gcnoceon
werd ik gewaar dat. dc ^evanrlijke
bochten niet alleen in een mooi dee!
van het ravijn gelegen waren, maar
ook dat de fl-.im. hier een eindweegs
op den grond rustte, zoodat ik niet
verplicht zou zijn op hel nauwe plank
je te blijven. Nu kon ik wat boocer
opklimmen rn h.-nl vandaar een nr.ielit-
uitzicht op de rivier zoowel als eon
goede plaats om op het voorbij zeilen
de hout controle tc oefenen. Ik be
sloot den volgenden morgen een bock
mede tc nemen, want- men raakt ge
wend aan ziin omgeving hoe frappant
mooi die ook zijn moge.
Toen ik te omstreeks twaalf uur te
rugkwnm vond ik de lunch wachtende
cn nadat wc gegeten hadden daalden
we af in de Canyon, do hengels in
de hand. om ons geluk te beproeven
in de donkere diepten langs dc
Kings, waar het schuimende water
tot rust kwam in ijskoude, kristallen
poelen. Daar leerde ik forel vangen
zonder ander aas dan een levendig ge
kleurd boschjc yoertjes dat, wanneer
nlen zijn lijn uitwierp cn terugtrok,
den indruk maakte van oen sucl
voortbewegend insect.
De forel, steeds klaar om op iets af
te schieten dat eetbaar lijkt, grijpt
de ,:fly". soms zelfs als deze al een
voet of meer boven het water zweeft,
en voelt zich meteen gevangen dooi
de haak die tussehen de veertjes ver
borgen ligt. Ken eigenaardige en
aantrekkelijke wijze van visschen, dat
steeds uitgooien en niet te langzaam
terughalen van deu hengel en liet
plotseling strak gaan staan van het
koord. Dan. als het een groot exem
plaar is, begint het- snel. De lijn die
op een spoel is geivonden kan gevierd
worden en dnn. naarmate de visch
moede wordt en toegeeft, weer worden
opgewonden tot men zijn prooi bin
ned bereik van een schepnet krijgt
waarmede .lij uit hot natte element
wordt geiicht.
We vingen in korten tijd voldoende
van de heerlijke visch voor ons
avondeten en gingen toen de vallen cn
klemmen na. die liter en daar waren
opgesteld. Vele leverden niets op.
sommige waren dicht en sporen er
om heen toonden dat de uiterst slim
me „raccoon" aan het werk geweest
was. Deze, ook zeer goed eetbare
pelsaieren, zijn zoo gewiekst dat ze
met hun handjes, want ze hebree meer
hand dan voet, onder de klem door
graven en het lokaas uit het midden
nemen. Slaat de klem dicht dan loo
pen ze gc^n gevaar er tussehen te
komen, ten vos had zich echter laten
verleiden en ook twee skunks waren
in den val geloopen.
Tevreden met den buit gingen w©
huiswaarts en terwijl Billy en ik het
avondmaal prepareerden. zorgdo
Frank er voor dat do drie huiden
gespannen werden. We sloten den
dag met een pijp en een paar uur van
zwaar gekruide reisverhalen en gin
gen naar bed, nadat- we eerst zorg
vuldig de blikken bus in de flume
hadden gehangen.
Iedere dag die volgde maakte mij
meer tevreden met mijn baantje, als
het dat kon worden genoemd, want
het leek werkelijk meer op een vacan
tia. Ik maakte maar één jam mode
gedurende de drie maanden die ilc iu
de canyon doorbracht. Het weer was
perfect en van jagen zoowel als van
visschen genoot ik volop. Zelfs beren
en „mountain lions", een soort, pan
ter. lieten zich zien.
Frank en Billy waren goede kame
raden en ervaren koks die door her-
lialing bedreven waren geworden in
het braden van eekhoorns en het bak
ken van „hotcakcs" en broodjes. Eens
schoten we een groot hert en na het
gevierendeeld te hebben spijkerden
we stukken op planken en zonden de
ze van adressen voorzien, de flume
af. Per telefoon verwittigden wij de
stations langs dc lijn van de komende
traetatie.
Eindelijk, na dc derde maal dat- de
betaalmeester gepasseerd was, besloot
:k been te gaan. Mijn voeten verlang
den weer naar het plaveisel van de
stad. mijn ooren naar goed© muziek,
mijn oogen naar bet zien van ele
gant gekleedo vrouwen, auto's, thea
ters, straten badend in .elect risch licht,
in één woord civilisatie. Nadat de
behoefte daaraan zich eenmaal deed
gevoelen was dc geest te zwak om het
vleescli te weigeren en op een raooicn
najaarsmorgen zei ik vaarwel aan
Frank cn Billy die mij geholpen had
den bij het maken van een zeewaar
dige boot en jk gleed valloiwaarts.
Nu ik ze tegemoetging was ik niet
zoo heel bcgecrig meer naar do ga
ven van do city maar wel een beetje
droevig bij het verlaten van deze beu-
velen in hun vroegen herfsttooi en ook
een weinig boos op mezelf, omdat ik
zoo zonder ernstige roden de ban
den verbroken had rij,- me aan dezo
schoone streek hechtten.
Steeds lager werden do heuvelen en
de boot ging niet^ vlug meer. dus toen
ik tegen den middag langs een klein
gehucht voer verliet- ik mijn vaartuig,
droeg mijn bagage naar liet- „Hotel-
Restaurant'' cn sl ante na de lunch
in de stage die mij nog voor den
avond naar dc dichtst hij gelezen
plaats aan dc spoorlijn bracht. Een
zeer gewichtige stationschef verkocht
mij een kaartje mi mij verzekerd te
hebben dat dc sneltrein naar San
Francisco binnen een uur of twee pas-
hield ren korte telefonische eotirervi-
tie met het hoofdstation, een zestig
tal mijlen verder terug cn als resul
taat waarvan ik eer. Pullman car reser
vatie kreeg waarop de letter van den
wagon voorkwam, zoowel als het num
mer van dc couchette waarin i!;. niet
al te rustig sluimerend, door den don
keren nacht gedragen zou" worden
naar de City aan de Golden Gate.
H. E. D.
