HAARLEM'S DAGBLAD
REISBRIEVEN
DE^ÖMAN van een
PRINSES
DONDERDAG 10 JANUARM924 - TWEEDEBLAD
van Sebastiaan Nietsdoener
Als je daar rustig in jo taartodoos
ligt ea probeert te slapen als een ech
te struisvogel deukend, dat de Furie
der Zeeziekte niet aan.;? dunken za!,
wanneer je ook niet aan haar denkt,
dan krijg je opeens een gewaarwor
ding, dat de boot van beweging ver
anderd is. Stak de wind op ltaaktcn
cle stroomingen opgewonden? Natuur
lijk niet, wo zijn alleen maar onder do
kust uitgekomen en daar hebben wind
en golven, voor zoover die er dan
zijn, bet schip te pakken gekregen en
spelen er zoo'n beetje mee. Ze laten
het eerst een beetje met ziju voorste
yen duiken en geven het dan een por
in de zij, alles voor de grap, maar in
deze twee bewegingen ligt het heele
geheim van de zeeziektehet duikie
vooruit en de zijdelingscho beweging
maken samen een schroefvorm, iets
als een kurketrekker cn met dezen
kurketrekker maken Neptunus en zijn
zeegoden je maag open en dan is het
mis.
Natuurlijk weet ik, dat de weten
schappelijke verklaring van zeeziekte
heel andere is, namelijk zóóde be
wegingen van het. schip verstoren het
menschelijk evenwicht, dat zijn orgaan
vindt ergens in cf bij het oor. De
ïnaag kan die evenwichtsverstoring
niet goed zetten, wordt op haar beurt
halsstarrig en... het onheil is daar.
Toorloopig blijft mijn evenwicht nog
in orde. Dus lig ik rustig te luisteren
naar allerlei kraakgeluidcn om mij
heen. Een paneel kraakt cn nog een»
de bank kraakt mee, de heele omge
ving begint te kraken cn daartusschen
door, trilt het schip onder den slag
van de schroef, die het voorwaarts
drijft.
Het moet nu twaalf uur wezen. Gek
toch, vijf minuten later kijk ik op mijn
horloge en 't is drie uur. Nog een
paar minuten later en 't is op eens
vier. Tien minuten later, daalt voor
z'rcioig een been u:t de hoogte van de
fc'.voiikooi naar beneden, gevolgd door
tr'; tweede: zou mijn medereiziger
tochIk grijp al naar mijn hals.
Hij grijpt ook.... naar zijn pantalon en
begint in zijn kleeren te schieten.
Staat u al op?" vraag ik bedeesd.
,.'t Is tijd," zegt hij „we komen dade
lijk aan." En nauwelijks heeft hij 't
gezegd, of ergens uit de buurt van de
machinekamer klinkt trompetgeschal.
De reveille! We zijn er al. Heeft u
goed geslapen?" „Niet al te best,"
zegt hij, „maar u wel, ik heb u tel
kens heel regelmatig hoojren ademha
len." Datzelfde had ik juist ook van
hem willen zeggen, maar dat zou nu
kinderaohtig zijn. Dus zwijg ik cn
praat een beetje door, totdat wij ont
dekt hebben, dat mijn nichtje met een
'achterneef van hem getrouwd is. Had
ik het maar eerder geweten. Hoe zou
iemand, die in de tiendo lijn aange
trouwd tot mijn familie behoort» ge
vaarlijk kunnen wezen!
De hofmeester brengt op bestelling
thee. Edele man! Heerlijke theeEn
langzamerhand gaan we aan wal, bij
groepjes, naar de douaneloods, die
even saai is hier aan Pavkeston Quay
a.ls die aan den Hoek van Holland. De
Engelsche douane is niet moeilijk. Wan
neer je vóórdat er iemand komt kij
ken den koffer maar openmaakt en
hem dus het werk vergemakkelijkt,
dan neemt hij met een krachtig „No.
in antwoord op de vraag of er wat
aan te geven is, onmiddellijk genoe
gen en krabbelt op je bagage met zijn
krijtje het hieroglyph van len dag.
Maar zijn opvolger, die pas een
reisbiljet controleert, is zoo gemat-
kelijk niet. Die heeft consigne om
niemand toe te laten, die in Engeland
werk zoekt: het land heeft zelf werlc-
loozen genoeg. Gelukkig dat llnj meu-
Sebastiaan
schenkenner is cn
Nietsdoener geen onderkruiper op
het gebied van den arbeid ziet. Naast
mij heeft een lieer van iets ineor
dan gemiddelde jaren het zwaar te
verantwoorden. „Wat komt u hiei
doen?" „Het huwelijk van ten
nichtje bijwonen." „Weet die
dame, dat u komt?" Ja zeker.
II.
»,Kan u mij een brief toonen. waarbij
zij u uitnoodigt?" „Neen, ik heb
geen brief bij mij." „Maai' weet u
dan zeker, dat zij u verwacht?"
„Natuurlijk." En zoo zeurt het exijr-
men voort, totdat do goede heer,
blijkbaar verdacht vau concurrentie
te willen doen aan Engelsoiie sme
den of mijnwerkei's, wordt doorge
laten.
De trein naar Londen staat al
klaar. Er is ook een eefcwagen» waar
in je ontbijten leunt. I-Iam met eieren
cn ham met koude kip en haver
mout met versaho melk en thee en
zoo: het is een heerlijkheid om eens
stevig te ontbijten. Dan vertrekt op
eons de trein, zonder fluitsignaal,
rustig weg, precies op tijd.
Het is nog donker, maai' langzamer
hand begint het te dagen. Een atmos
feer van zeepsop-kleur, groezelig-
grij3, een echte Januaridag. Do trein
stopt nergens, zijn eenige taak is, de
bootreizigers naar Londen te bren
gen en na anderhalf uur snelle vaart,
orriveeran wij in L-rèerpool-fetatnon,
waar dadelijk kruiers om ons heen
zwerven, bereid om met weinig woor
den, maar stoere vuisten, de bagage
naar een taxi te brengen, waarvan
er in het station zelf een heele rij te
wachten staat. En in het grauwe
morgenlicht rijden wij Londen
Linnen.
Stroomen jongelui komen uit liet
station van de buitenwijken van
Londen en haasten zich naar hun
dagwerk. Het is moeilijk, je voor te
stellen, dat het pas negen uur is n
dat de dag haast nog beginnen mcvat.
Neen. het dierbaar vaderland mis
ik hier niet. 't Is veel zachter, daar
bij ons en er is geen korrel sneeuw te
zien. Wel hangt er een soort van
nevel. Zou er een >,fog" te wachten
zijn? De Engelscheu aan wie ik dat
vraag, antwoorden op hun laconieke
manier: „no". Verbeeldt die vreem
deling zich, dat dit neveltje de ver
maarde fog zou zijn De Londenaar
leent drie trappen van vergelijking:
haze, mist, fog, lichte nevel» mist en
fog. Fog is met niets te vergelijken.
Ilij is dik en zwaar en geel en heeft
een afzonderlijke geur, die opeens
alle verkeer onmogelijk maakt. De
brutaalste chauffeur durft dan ïiiet
rijden, de voetganger op drukke
punten niet oversteken, zelfs de
bobby, de stoere agent van politie,
steun en trots van de Londensche sa
menleving, kan liet verkeer niet
ontwarren. Menschen kunnen vlak
voor het helt liun eigen woning niet
terugvinden.
Hoe de fog ontstaat weet nie
mand. Er moeten fijn ver
deelde kolenproductien aaii te pas
komen, die de tallooze fabrieken in
Londen uit hun schoorsteen jagen
Dat, probleem, van de rook- en roet-
vrijo verbranding, probeeren de En-
gelsóhen al jaren lang op te lossen,
maar tot nu toe te vergeefs. Wie een
dag -lang door Londen heeft rondge
zworven vindt 's avonds bij het uit
kienden alles wat hij wit aan zijn
kleeren heeft, groezelig en vuil.
Ik weet niet precies meer. wie Lon
den gesticht heeft, mijnentwege kan
oen listige wasclivrouw liet gedaan
hebben. De gevels van dó gebouwen
zijn groezelig. Is het wonder, dat de
Londenaar. die in Nederland voet aan
wal zet. bij alles wat hij als echte
eilander vreemd en ongewoon en dns
verkeerd vindt, bewonderend staat te
kiikeu naar de zoo schoon gewasschen
huizen. De Londenaar is er dan ook
in de laatste jaren van overtuigd ge
raakt. dat Londen vroo'ijker zou kun
nen zijn de tienduizenden soldaten
die in en na den oorlog Parijs hebben
gezien, zijn met die boodschap thuis
gekomen. „Brighter London" is de
leus geworden die zelfs op het tooneel
terecht kwam.
Wat de meeste kleur in deze wereld
stad brengt, zijn de autobussen. Iu
het midden van Londen zijn de straten
gewoonlijk smal- Hier kan men de
logge tramwagens, die aan vaste ba
nen gebonden zijn. hi^t gebruiken.
Alle voertuigen, die zich storten in
den nauwen koker van Strand, Trafal
gar Square en Oxford Street, moeten
snel komen en gaan en vooral uitwij
ken kunnen. En dat doen de kolossale
omnibussen, rood of groen gekleurd,
behangen met kleurige aanplakbiljet
ten zie ze scliieten langs den rand
van liet trottoir, plotseling stoppen en
zoo gauw mogelijk weer verder gaan,
onversaagd de grootste drukte in.
En alles houdt links. Waarom niet
rechts, als bij ons? Ik weet het niet,
maar in het begin is liet voor wie
daaraan niet gewend was, ee/n gevaar.
De manier om over te steken 13 eerst
naar rechts kiiken of vandaar iota
aankomt: is daar goen onraad, dan
loopt du voetganger tot liet midden
van den rijweg, kiikt naar links cn
steekt wanneer van daar geen onmid
dellijk gevaar dlrcigt, dadelijk en zon
der bedenken over. Er gaan twee
stroomen van rij en voertuigen bijna
voortdurend door do drukke straten,
daartusschen is dus eon veilige strook,
waarin do voetganger rustig wachten
kan todat in do richting waar luj
liecn wil een opening komt, waardoor
liii heenslippen kan. Dit is geen werk
voor zenuwachtige menschen, die op
een oogenblik moed- vattend, zich in
het gewoel wagen, plotseKn- van ge
dachten veranderen cn terug willen
gaanin dit ondeelbaar oogenhlik zijn
ze gegrepen en de lange lijst van on
gelukken is weer grooter geworden.
Ligt dat altijd aan het publiek 3 Ik
zou het niet durven beweren. Dezer
dagen rijden de kolossale bussen rond
met een groot papier waarop de dee
moedige verklaring eedrukt staat:
„ik wensen van nu af aan voortdu
rend rekening te houden met het be-
einsel: veiligheid vóór aües." Safety
first. Hieruit zou kunnen volgen dat
er tot nu toe wat aan mankeert. Mid
den in de City is een hoek, die In den
volksmond ..dead man's corner" heet,
letterlijk vertaald: doodemenschen-
hoe-k. Er zijn meer van die hoeken, tl
heeten ze zoo niet. En daarom is d"
Londenaar, ofschoon niet bang, toch
voorzichtig. Tenzij bij oversteken
moet. waagt hij zich niet on den rij
weg. maar blijft op het trottoir, om
dat hij weet, dat 111 den nood van
de ruimte taxis en bussen dikwijle ra-
ke'ings langs het verhoogd gedeolte
Scheven.
Dit is een van Londens be! an" nikste
bezienswaardigheden, het drukko ver
keer. Ik zal er nog wel wat meer van
vertellen. Maar hoe eigenaardig treft
heb Sebastiaan Nietsdoener, wanneer
hij, uit Londen in Haarlem terugko
mende, hoort hoe zijn stadgonoot.cn
twisten over de manier, waarop liet
verkeer van autobussen geregeld moei
worden. En dat. ze buiten de smalle
straten moeten blijven.
In Londen....
Vergadering van den Haarlemschen Gemeenteraad
(Vervolg.)
HET VOORSTEL VAN B. EN W. TOT VASTSTELLING VAN EEN
VERORDENING TOT HEFFINC VAN EEN BELASTING Op VERMA
KELIJKHEDEN AANCEHOUDEN.
DE VOORSTELLEN VAM B. EN W. INZAKE DEN WONINCBOUW
AANCENOMEN.
DE HEER KINCMA STELT VRA CEN AANCAANDE DE STAND
PLAATSEN VOOR DE AUTOBUSSEN, DIE Y/ETHOUDER
REINALDA BEANTWOORDT.
EEN VOORSTEL DER HEEREN GERRITSZ C.S. OM B. EN W. UIT
TE NOODICEN ST A140 PLAATSEN ZOOVEEL MOGELIJK IN DE BIN
NENSTAD AAN TE Y/IJZEN, MET 17—13 STEMMEN VER
WORPEN.
punt
mededeelingen en ingeko
men stukken.
a. ingekomen zijn
een schrijven van Gedeputeerde
Staten houdende goedkeuring v.n het
raadsbesluit d.d. 14 November 1923,
No. 21 tot beschikbaarstelling vaa het
schoolgebouw aan de Gedempte Yol-
dersgracht No. 22 alhier aan het be
stuur van dc „Neutrale Schoolverce-
niging de Hout'' en van de raadsbe
sluiten d.d. 5 December 1923:
No. 15 tot verhuring van grond aan
den Schec.pmakersd'.'k
No. 16 tot verkoop van grond hoek
Velserstraat en Fngelszstraat
No. 17 tot verkoop van grond aan
de Sant.poorterstraat
No. IS tot verkoop van grond aan
de Dr. Schaepmanstraatonder Ilaar-
lemmerliede en Spaarnwoude
No. 20 betreffende verkoop van
gras- en rietgewas van eenige bermen
van wegen over de jaren 1924—1929
No. 21 tot verkoop van eenige ge
velde boomen
No. 33 tot aanvaarding van grond
aan de President Steijnsfraat
een schrijven van dezelfden ten ge
leide van het door hen goedgekeurde
raadsbesluit d.d. 5 December 1923,
No. 19 tot aankoop van grond in de
gemeente .Schoten, in welk schrijven
genoemd College mededeelt dat het
niet mag nalaten op te merken, dat
de financieele toestand dezer gemeen
te naar zijn meening tot voorzichtig
heid noopt cn het op grond daarvan in
het vervolg soortgelijke besluiten al
leen in de uiterste noodzakelijkheid
zal kunnen goedkeuren
ecne motie van de Antirevolutionai
re Kiesvereeniging „Nederland en
Oranje" waarbij deze. gezien de wijze
waaop de Burgemeester tot op heden
van zijne bevoegdheid tot het verlee-
nen van vergunning tot het houden
van optochten gebruik maakt, als hare
meening uitspreekt, dat dc bestaande
regeling waarbij de Burgemeester al
len ten deze zeggenschap heeft onge
wijzigd worde gehandhaafd.
Op 13 December 1923 zijn door
den Wethouder, meer speciaal belast
met de behandeling van zaken de fi
nancien der gemeente betreffende, op
genomen de kas en de boeken van het
gemeentelijk Pensioenfonds, waarbij
alles in orde werd bevonden
Gesteld worden in handen van
cn W. om prae advies
ïo. een verzoekschrift van het bc
stuur der Haarlcmsche Ylccschhou-
wersvereeniging om in de Verorde
ning op den Keuringsdienst van Vee
en Yleesch de bepaling op te nemen,
dat in winkels waarin verseh rund
leesch wordt verkocht geen bevroren
undvleeseh mag worden verkocht on
imgekeerd, zulks ter voorkoming van
misleiding der afnemers
2o. een verzoekschrift van S. L.
Blom en Tj. de Vries om een gedeelte
grond aan de Karei van Manderstraat
voor bouwterrein in erfpacht te mo
gen hebben
3o. een verzoekschrift van A. J. 1'.
Dinnewet en K. Bakker om de huur
van een bij raadsbesluit van 2ó Mei
1921, No. 11 aan laatstgenoemde ver
huurd stukje tuingrond gelegen voor
het perceel Ripperdastrnat No. 0 op
naam van eerstgnoemde te willen
overschrijven
4o. een verzoekschrift van »S. Hogo-
iand te IJmuiden en 3 andere onderne
mers van automobielomnibusdieusten
van IJmuiden naar Haarlem v.v. om
in heb belang der veiligheid van het
publiek verschillende in liet adres ge
noemde maatregelen te willen nemen
tegen het te hard rijden en ontijdig
vertrekken van eenige te Haarlem ge-
stationneerde autobussen
PUNT 5.
Yoorslel van B. en AA", tot liet ver
kenen van vergunning aan het Pro
vinciaal Waterleidingbedrijf voor het
leggen van een buis in do Leidsche
Vaart.
De heer J o o s t e n maakt er aan
merking op. dat is voorgesteld de
vergunning to verleeneu onder nader
door B. en W. fe stellen voorwaarden.
Nadat de lieer Reinsldt heeft
verklaard, dat in een dergelijk geval
ook aldus is gehandeld, wordt het
voorstel van B. en AV. goedgekeurd.
PUNT I.
Voorstel van B en AV. "tot bet in
brengen en uitnemen van perceele»
:a liet gemeentelijk woningbedrijf.
Goedgekeurd
PUNT 7 t
A'oorstel van B. en AA', tot verhuur
an grond aan den Zfjlweg aan J-
H. Romeijn.
Goedgekeurd.
PUNT 8
A'oorstel van B. cn AV. tot ruiling
in grond aan de Laurens Coster
s', raat met dr. AV. G. N. van der
Sleen.
Goedgekeurd
PUNT 0.
Voorstel van B. en AA', ora aan de
Coëp. Huarlemsche groenten- c-u
tlociiiöollenvrihng opnieuw voor den
tijd van 1 jat.»' te verhuren een ge
deelte grond uan het Donkore Spaar-
ne waarop haar veilinggebouw is ge
plaatst voor den prijs van 12(10.
Goedgekeurd.
PUNT 10.
Voorstel van B. en AA', om afwij
zend te Ksclnkken op een adres van
A. van Biusscl en 7 anderen om
hun een giutificalie toe te kennen
als bclooning voor hun langdurige
plichtsvervulling bij heb gemeentelijk
muziekkorps.
De heer Groenendaal kan niet
met het advies van B. en AV. mede-
gaan. omdat hij meent dat den men
schen wel een ^ratificatie kan worden
verstrekt voor den tijd dat zij in wer-
kelijken eonieentedienst zijn geweest.
De heer Joosteab het niet eens
met do redeneerin? van den heer
Grcenenda$l. Hij oordeelt dat na jaren
geen beroep kan gedaan worden op
liet dienstverbaud hij het muziekkorps
oer schutterij cn dat nimmer van een
dienstverband met de gemeente is
sprake geweest.
De heer Heerkons Thijssen
deelt mede dat zelfs de uniformen van
de muzikanten niet van gemeentewege
worden verstrekt en dat de gemeente
de muzikanten niet betaalde. De ge
meente kan hier dus niets doen. Dit
list niet op haar we?. Indien den men
schen een vergoeding moet worden
pegeven dan lied dat 00 den we? der
H. O.
De heer Groenen daal leest
een bepalincr uit een oud contract voor
volgens welke de uniformen en de wa
pens van gemeentewege werden ver
leend. Er was dus een" verband tus-
schen d© gemeente en de muzikanten.
T.n een contract van 1 Juni 1S97 werd
verder gesproken van een „gemeente-
bik muziekkorps".
Do heer Heprkens T h ïi s s e n
merkt op dal ltfi dan denkei::A- ten
aanzien van de uniformen verkeerd is
ingelicht.. De naam „gemeentelijk
muziekkorps" is nan spr. bekend,
maar niet is liem bekend dat de men
schen een aanstelling van gemeente
wege hebben ontvangen.
Do Voorzitter merkt- op dat
indien de menschen gemeenteamb
tenaren waren, zii zich op hun rechten
hadden kunnen beroepen, maar dat in
dien zij dat niet waren het niet aan
gaat dat de gemeente hun eon gratifi
catie verleent omdat. daar gevaarlijke
con sen uen ties aan zijn verbonden.
De heer G r o e n e n d a a 1 zet uit
een dat. in 18GS de gemeente een con
ti-,iet sloot wanrbii de menschen wer
den overgenomen van heb bestaande
muziekkorps en dat in 1SSS reeds van
eon gemeentemuzlekkorps sprake is-
Aan sur. is medegedeeld door een ond-
muziknnt, dat bij ziïn salaris bij den
gemeente-ontvanger halen moest en
dat indien hii ten achter was met
schoolgeld dat dan door den
ontvanger van zijn salaris werd afge
houden.
Hel voorstel van B. on AV. Wordt
met 236 stemmen aangenomen.
PUNT 11.
Voorstel van B. eu AV. tot. wijziging
dor verordening op de heffing
leges.
De heer J 0 0 s t e n verdedigt zijn
amendement om het tarief van ver
klaringen van goed gedrag te verla
gen, op grond dat sommigen herhaal
delijk zulk een verklaring voor een
sollicitatie noodig hebben en dit
hun dan op veel kosten komt te
staan wanneer telkens een gulden
moet betaald worden.
Do Voorzitter laat aan den
raad de beslissing over, maar B. cn
AA', kunnen dit amendement niet
overnemen.
Onze LacMioek
CRI TI EK.
Een jóng letterkundige had een
nieuw tijdschrift gesticht en saJ het
eerste exemplaar &3n een vnccd ea
criticus ter beoordeeling.
„Nu" zai hv. „wat denk ie er
van?"
De criticus bladerde het ti'dsclinffc
eens door en zcice toen ..AA'at ie aan
de medewerkers hebt teruggezonden
moet al héél slecht ziin geweest!'
INCEZ0NDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cis. per regel.
liet amendement Jocsten c.s. wordt
ineb 16—li stommen verworpen.
De hoer Adrian komt tor verga
dering. B
Het voorstel van B. ca AA. wordt
aangenomen.
PUNT 12
BELASTING OP VERMAKELIJK*
HEDEN.
A'oorstel van li. en \A'. tot vaststel
ling van een verordening tot. heffing
van een belasting op vermakelijkhe-
den-
De heer V a n I. i c m t zet uiteen
dat hem is gebleken dat in Amster
dam vele verccnigingen weder a.ori
subsidie terug ontvangen, wat uan
belasting betaald word te Maar dab
gcede van Amsterdam wordt hier
niet voorgesteld. Kan niet worden
overwegen dat kunstlievende leden
van belasting worden vrijgesteld,
wanneer zij van concerten en uitvoe
ringen geen gebruik maken-Opdat er
gelegenheid is dc zaak nog eens na
der t© bezien zou spr. willen voorstel
len de behandeling van dit voorstel
aan te houden-
De A'oorzittor merkt op dat
_j strekking van deze verordening
geen andere is dan aan bezwaren
van de verccnigingen te gemoet te
komen, om mildere bepalingen te
maken. Aan de gemeentekas zal dit
minder opleveren. Als wethouder van
financiën zou 't dus aan spr. aange
naam zijn indien dit ontwerpwerd b£
gestemd en dus de bestaande ver
ordening bleef bestaan, maar dat 13
niet in liet belang van do vereeni-
gingen.
In Amsterdam worden Buhsidiëri
verleend, maar dan in liét belang
van de kunst maar dat heeft niet3
te maken met do belasting op do ver
makelijkheden. Of dc gomcente
Haarlem een bedrag voor de kunst
wil voteeren, dan is dat 'n afzonder
lijke zaak dio niets met deze heeft te
maken, maar feitelijk hij do Begroo
ting aan de orde moet komen.
Spr. herhaalt dat aan de vereenl-
gingen een mildere bepaling zal wor
den gegeven. Maar dan ook kan hij
niet begrijpen want in de adressen
wordt opgemerkt inzake 't doen kwij.
neu van bloeiende vereenigingen en 't
doen ondergaan van andere. Hij ad
viseert het voorstel aan to nemen.
De heer G r 0 e n e n d a a 1 zotl
de behandeling van dit voorstel nog
even willen aanhouden, opdat de
raad,na. inzage vande stukken.zich in
deze moeilijke materie ©ens kan in
werken. Niet 0111 de qnacstie van het
verlecnen van subsidie bepleit spr.
dus een uitstel.
De A'oorzittor zegt dat indien
eeu uitstel wordt bepleit» omdat
raadsleden nog eens de zaak willen
bestudeeren. doartecréri geen be
zwaar is. Maar indien raadsleden
amendementen willen indienen» la
ten zij dat dan doen een week voor
do e.k. zitting, die 06 Januari plaats
heeft.
Tot aanhouding wordt besloten'.
PUNT 13.
A'oorstoi van B en AA*, tot verhuur
aan o>u Slaat der Nederlanden van
ecu lokaal in het openbaar slachthuis
voor do aangifte en verificatie van
slachtvee cn ontvangst van den ac-
Fetiilleton
Naar het Engelsch
van
K. N. en A. M. WILLIAMSON.
SDwaas, die heuvelen gelden niet
voor ons; en het is de keizer
die hier 'binnen wil." De Kanselier
greep de hanglamp en het liet licnt
vol op het gezicht van Leopold
schijnen.
De jager gaf een schreeuw .van
pchrik, en ging onmiddellijk opzij.
,,Uwe majesteit!" stamelde nu.
»,lk zag het niet ik kon liet niet
weten! Ik vraag uwe majesteit ne
derig om vergiffenis. Als uwe majes
teit mij bij mijn moester wil veront
schuldigen.
„Laat da.t nu maar loopon; viel ne
Kanselier hem in de rede. „Doe die
deur open en dien den Keizer en
Graaf von Breitstein aan."
De ongelukkiger jager, die bijna
in elkaar zakte van angst, gehoor
zaamde. De deur va,n de eetkamer,
die Leopold nog kende van vroeger,
werd open geworpen en een bevende
slem kondigde aan: Zijne Keizerliixo
Majesteit de Keizer en do Kanselier
Graaf von Breitstein."
Het tooneeltje dat 'hij nu voor zich
zag was voor Leopold oven onwerke
lijk als een schilderij; de muren wa
ren rood; cr stonden gouden kande
laars: de parketvloer was bedekt met
berenhuiden: en in het midden stond
een met bloemen gedekte tafel met
kleine lampjes, en schitterend kris
tal; van een stoel, die tegenover de
deur stond sprong een jnuge man
ja avondtoilet, op; half nu t haar mg
naar de deur zat, bewegingloos een
jong meisje in het wit.
Toen hij haar zag bleef de keizer
iop den drempel staan. Al het bloed
in zijn lichaam scheen naar zijn
hoofd te stijgen en toen weer terug
te loopen. Het onmogelijk© .was ge-
HOOFDSTUK XIX.
Do derde gang.
De Prins kwam naar hen toe.
„AA'at een alleraardigste verras-
_.ng!" zei hij. „Een goed idéé van u
beiden om mij te komen opzoekan!
Maar ik wou dat ik or een voorgevoel
'an had gehad, dan zou ik met het
diner nog gewacht hebben. AA'ij ziin
juist aan den derden gang toe geko
men". En liij keek gven naar den Kan
selier.
„Maar toc.li", ging bij voort, „zou
ik wel graag willen dat u mij nog de
eer aan deed met. mij te dineeren. Al
les kan in een oogenblik klaar zijn
en de soep
„Dank u" viel de Keizer hem in de
rede. „Wij kunnen niet blijven". Zijn
stem klonk heesch, alsof iemand zijn
keel indrukte.
„AA'ij komen hier alleen maar om
zakelijke redenen en zijn m een oogen
blik klaar. Wij moeten je nog een ver
klaring geven voor ons indringen
hier".
Hij zweeg. Al zijm berekeningen wa
ren in de war door den triomf van den
Kanselier, want hij zou het een belee-
d'iging voor haar gevonden hebben als
liij vooruit had gedacht wat liij doen
zou als hij Helen Mowbray hier alleen
met den Prins vond- Hij had alleen
zijn plannen gemaakt voor het geval
do Kanselier verslagen zou zijn.
Nu zag hij er niets anders op, dau
volkomen eerlijk te ziin.
Hij zou het vreeselijk vinden om in
de ooeen van het meisje een schuldi
gen of eon uitdagenden blik te- moeten
zien, en daarom wilde bij niet naar
haar kijken hoewel hij haar alleen
zag. teen hij strak naar den Prins
staarde.
Hii wisl dat ze was opgestaan, niri
haastig, niet angstig, maar kalm en
waardig. Nu keerde ze haar gezicht
naar hem lo% Ilij voelde het, zooals
eeu blinde het opkomen van de zon
kan voelen.
Hij wenschte dat ze vóór dit oogen
blik gestorven was. dat ze allebei ge
storven waren, den vorigen jivond in
den tuin, toen hij haar in zijn armen
hield en hun harten samen klopten.
Toen had zo hem gezegd, dat ze hem
lief had; en nu was ze toch hier, met
dezen man hier. uit eigen vrijen,
wil hetzelfde meisje dat hii vieren
twintig uur geleden in het witte
maanlicht als eene godin had aange
beden.
De gedachte brandde in ziin hart
als een heet ijzer. Hetzelfde meisje!
Het bloe i suisde in zijn ooren en
een oogenblik zag alles zwart om hem
heen. A'aa.g hoorde hij de slem van
den Kanselier die zei: „Majesteit, als
u overtuigd is, zoudt u dan niet lie
ver gaan?"
Toen verdween dc donkerte. Het
werd liolit 0111 hem heen, als een
gouden fontein, want iu weerwil van
zij'n voornemens keek hij het meisje
in de oogen. Dezelfde oogen want
/.o was hetzelfde meisje mooie, eer
lijke en onschuldige oogen, die hem
smeek end aankeken.
„Mijn hemel!" riep hij ui„zeg me
waarom je hier bent, en wat je ook
zegt, ik zal je gelooven, in weerwil
van alles, omdat jii 't bent en ik weet
dat je geen kwaad kunt doen".
„Majesteit!" liep de Kanselier ver
schrikt uit. Maar de Keizer hoorde
hem niet. Met een snik stak het meis
je hein beide handen toe en Leopold
greep ze vast.
„Den hemel zii dnnkl" stamelde ze.
,..Te hebt de proef doorstaan. Ik heb
je lief".
„Eindelijk kan ik je dan nu aan
mijn zuster Virginia voorstallen", zet
de Kroonprins van Hnngaria, met e^n
(Zucht van verlichting omda,t zijn
moeilijke rol afgeloopen was.
HOOFDSTUK XX.
Ze waren nu alleen. Adalbert ea
Graaf von Breitsiein waren de kamer
uitgegaan en hadden voor Leopold en
A'irginia opgehouden te bestaan.
„Ik zal je nu vertellen waarom ik
hier ben en al het andere" aoi ze,
„maar de keizer liield haar tegen.
„A'an het oogenblik af, dat ik tot
mij zelf ben gekomen, heb ik geen
uitleg meer gewild ik wou alleen
jou hebben", zei liii. „Meer heb ik
nu niet noodig. Ik ben de gelukkig
st© man ter wereld. Waarom zou ik
vragen lioe ik aan mijn geluk ben
gekomen? Virginia! Virginia! Tiet is
een nog mooiere naam dan Helen".
„Maar luister eens", smeekte ze.
„Er zijn een paar dingen heel en
kele maar die ik je graag zou wil
len vertellen. Laat me dat als 't io
blieft doen. Gisteravond wilde ik uiii
uit de werld terugtrekken. Dat was
alleen omdat, ik zooveel vau je hield
ik wou dat je volmaakt, was. als
mijn romanheld, even volmaakt als
je als keizer bent. Denk eens aan dat
ik nu al een heel eind uit Rhaetia
vandaan zou zijn, als juffrouw Port
man niet ziek w.as geweest, Die lieve
juffrouw Portman! Als wij weggegaan
waren, zou het misschien nooit meer
in orde gekomen zijn. AVie zal hok
zeggen?"
„Je weet dab mijn broer vandaan
in ons (hotel kwam! Toen hij riij'u
kaartje liet brengen, "risten we niot
of liij ons geheim kende of niet. maar
toen we hem boven hadden laten ko
men zagen we het wel aan zijn ver
baasde gezicht! Hii was boos ook.
want liij zei dat er allerlei vreeseliike
'dingen van ons verteld werden, en
moeder leede hem alias uit, voor ik
het haar kon beletten, al had ik het.
gewild; dat ik je aanzoek niet lia>»
willen aannemen, als je mij niet 0111
mij zelf had lief gekregen, en toen
hoe teleurgesteld ilc was. Neen. ze?
nu niets dat is allemaal voorbij.
Jo hebt het allemaal goed gemankt.
„Dal legde ons .toen ook allerlei uit
weer heel andere dingen —over een
plan van den Kanselier om jou een
afkoer van mij te bezorgen, eu lioo
hij Dal mei den Kanselier mee
had willen doen, omdat hij dacht, dat
hij daarmee ter wille van ziin zuster
verstandig handelde en omdat hii
werkelijk dacht, dat een actrioe die
hij kent, zich den naam van Juffrouw
Mowbray wederrechtelijk had toege
ëigend. Hij was zoo onvoorzichtig ge
weest om haar te vertellen, dat er
den een of anderen dag wgl eens iets
tusschen haar en juffrouw Mowbray
zou kunnen zijn. Ze wist ook heel
goed, dat de echte Mowbray's familie
van ons waren, en nu zij ruzie hadden
gehad, zou dit een gemakkelijke en
handige manier van haar kunnen zijn
om wraak to nemen. Dal wou naar
den Kanselier gaan om hem alles te
vertellen, maar ilc smeekte hem omdat
niet te doen. Eerst was ik het be
droefdste meisje ter wereld en nu was
ik plotseling het gelukkigste, want
de Kanselier lmd aan Dal verteld eu
Dal aan mij, dat je Helen Mowbray
achterna was gereisd om haar te vra
gen je keizerin te worden. Dat ver
anderde» alles, want toen wist ik, dat
je werkelijk van haar hield; maar
om jo te straffen voor wat ik gister
avond door je geleden heb, wilde ik
jo nog éénmaal op de proef stellen.
Ik zei: „Laat do Kanselier zifn plan
uitvoeren. Laat mij met jou meegaan,
naar je [jachthuis,'. Eerst wou Dal
niet toestemmen, maar toen ik aan
hield, gaf hij toe want ik waar
schuw je, dat ik meestal mijn zin wet
kan krijgen.
„Dat is alles, behalve, dat ik niet
beseft had, hoe zwaar de proef zou
zijn, totdat jij kwam. en ik de uit
drukking in je oogen zag. Het was als
een dolk in mijn hart. Ik smeekte
stilzwijgend dat j" in mij gelooven
zou. iu dat verschrikkelijk»» oogenblik.
en ik keek je aan. en zei met m'jn
oogen: „Ik heb je lief; ik heb r- niefi
bedrogen. Als je teen v.-as weggegaan
zou liet mijn dood geweest zijn,
maar
„Er kan geen maar zijn", viel de
keizer haar in de rede. „Twijfelen Is
niet liefhebben. Als een man lief heeft
weet hij het. Zelfs uit de duisternis
komt er een licht om het hem to ver
tellen.
i „Dus je vergeeft me, wat er van
avond gebeurd is en ales, van het
begin af?"
..Je vergeren?"
„En als ik anders was geweest,
1 meer zooals andore meisjes, tevreden
met een conventioneel© genegenheid,
zou je dan niet meer van mij gehou
den hebben?"
Hij nam haar in zijn armen en hield
haai- vast, of hij haar nooit meer los
wilde laten.
„Als jij andei's geweest was zou ik
je heelemaal niet lief gehad hebben",
zei hij. ..Maar als de omstandigheden
audors waren geweest, had ik todli
wol van je moeten houden, urt «Is nu.
Ik was voorbeschikt om verliefd te wor
den op Prinses Virginia von Baumen-
burg-Drippe, op het eerste gezicht,
net als ik nu op Helen Mowbray ver
liefd ben geworden
„Ja, maar In het gunstigste geval
zou je toch verliefd ziin geworden op
Virginia, omdat hot je plicht was, en
jo werd verliefd op Heidi Mowbray,
omdat het jo plicht was, het niet te
doen. Eu dat maakt heb nog veel
mooier".
„Het was geon kwestie van plicht,
maar van hostenuniiur", zei do Keizer.
„Het stond in de sterren geschreven,
dat ik van jo zou houden".
„Dan wou ik en Virginia lach
te gelukkig, zooals ze nu lachen kon
I— „dat d? sterren hot mij verleden
zomer verteld hadden. Het zou me
aanlig wat moeite bespaard hebben.
..En toch weet ik het nog niet",
voegde zo er peinzend bij. ..hot is oen
eonig avontuur cewoe-f. zullen er
nog vaak over spreken als wo oud
zijn".
„AA'e zullen «ooit oud worden, want
we hebben elkaar lief', zei do keizer.
EINDE.
