Haarlem's Dagblad | 1924 | 19 april 1924 | pagina 15

HAARLEM'S DAGBLAD

UIT DE WERELD

Park-Hotel

HET TOONEEL

De Scarabée

ZATERDAG 19 APRIL 1924 - VIJFDE BLAD

EEN WATERBOUWKUNDIGE ONDER DE DIEREN,

Een gevaarlijk bezit. Morkwaardlge woningbouw.
Instinct ot verstand. Dijken, vijvers en kanalen. -
steenen»

- De bever In Frankrijk.
Een puzzle met domino-

Er bestaat een hoogst belangwek
kende diersoort, dte groot gewaar
loopt uit te sterven, tengevolge van
de meedoogenloozc jicht, die er op
gemaakt wordt. Het is de bever, dc
castor fiber van Linnaeus, het groot
ste van can knaagdieren, /.iju krach
tig ecuigszine plomp lichaam is bij
het volwassen dier «/ngeveor eeu me
ter lang. de kj»I» is dik en breed eu
evenals bij de waterrat naar voren
smal toeloopend. de beuckkelijk klei
ne oogen zijn donkerblauw, terwijl de
korte ooien bijna eeheel t^-lmil gaan
in den dichten pel». Aan elk der vier
voeten heeft het dier vijf van sterke
nagels voorziene teenen. die der aoli-
terpöoten zijn door stevige zwemvlie
zen verbonden, terwijl nog de tweede
achterleen eeu dubbelen nagel draagt.
De breede platte staart ie bij h.-t
lichaam beliaard en aan het uiteinde
gf.-tt-hubd en bijna naakt. Het gvheole
overige lichaam is bedekt met een keet
baren pels. welks kleur varieert tus-
eohen rwartbruin en grijsachtig wit en
waarvan de langere baren worden
verwerkt tot de Ixdcendo eist oren hoo-
il'-rt. Aan de onderzijde van het
lichaam heeft het dier twee klieren,
dae een .-erst dunne en vloeibare, later
verhardende en zulfaolitige zelfstan
digheid afscheiden. het. castoreum,
dat reeds in do oixllieid gold als een
krachtig geneesmiddel legen kramp
er. dat ook thans nog duur betaald
wordt.

De 1

i«na

menscheliik vcrfetand begaafde dieren
is hoogst Mangwekkeril. Terwijl zij
zidt op het land niet dan moeilijk be
wegen. ziiu ze in liet water in hun
vroor element: het zijn uitstekende
zwemmers en duiker», Z.ii leven i*i ge
zelschappen aan do oevers van rivie
ren en meren van Sibt-riii, Canada,
de Veraenigu© Staten. New-Found-
land. Met hun sterke snijtanden kna
gen zii boomstammen van meer don
een oudo [Amsterdamse he) el dikte
door, (n dat wel zóó dat de geweldige
mimi's iui.-t op de door h«n gewensch-
te plaats dwars .u d<- rivier vallen. De
gevallen boomstammen worden nu
zorgvuldig ontdaan van hun takken
on door zand en slijk stevig met r.aaar
verbond'-n. zoodat 7:1 gedeeltelijk die
nen om ltet rivierwater op te nuwen
tot een luivgto vau anderhalf ;t twee
Meter cn kunstmatige maren (bever,
vijver» vormen, gedeeltelij-: do soiii-
tijds anderhalve meter dikke wanden
vormen van hun woningen. In elke
woning bevinden rich tweo 1 v:er
bevcr-ezinnen, elk bestaande uit man-
net je. wijfje nut lmn 'mug- n. Op drie-
jarigen leeft cd li hot l-everjong v-".-
«wa, zoekt eeu wijfje en het longe
paar louwl zidt «en nieuwe woning,
of wel het volwas-en jonge dier blijft
l>ii de ouders inwonen zonder aan he<
vormegi van een eigen gezin te donken.
Gewoonlijk staan vorachittendo wo
ningen onder één dak. g-'varmd van
stfrigo takk'-n. aangedrukt met fijn-
gewreven «lijk. Uit alles wordt door
de winterkoud© tot een soort stevige
metselspecie.

In deze woning brengt het dier in
den herJu zi|ii winterv.«,r.i.id bijeen,
welke bestaat uit boofnsehors en wor
tels. want de bev-t i» uitsluitend plan-
teneter ,-n de viech in zijn omgeving
heeft nies van hem te duchten.

Het gebied vaar de bever voor
kwam. rekte zich oudtijds uit over
geheel Europa, over Afrika. Azië en
Amerika van de Noordelijke IJszee tot
Mexico. Dat hij in Afrika is voorge
komen. maakt men hieruit op. dat men
afbtv-lclinip n van bever» in de Egyp
tische hiërogliefen lieoU. mcerten te
ontdekken, In Europa kwam hij o.a.
voor In Engeland, waar hij thans ge
heel is uitgeroe-i i. in Spanje en Italië,
waar hij eveneens niet meer wordt
aangetroffen. Wel vindt men hem n<iz
eau den Reneden-Donau, en verder in
Rusland. Noorwegen ©n Zweden- In
Frankrijk doet het -10 Kilometer
lange riviertje de Bièvre. dat teParijs
in hot hoofdriool uitloopt, noe denken
aan den oud-gallischcn naam van het
dier. dat in het hedetidaagsch Kran«ch
ra/»tor heetDo RJtóne-delta. ingeslo
ten door do hoofdannen der rivier on
de Middellnndsch© Zee, vormt het
eiland In (lamargue. Daar vind men
nog aan do ©evers van den Puif-
Rhóne een kolonie van bevers als
eenig overblijfsel van de tallooze be
ver». d;e oud ti kis d© oevers der Fran-
sehe rivieren bewoonden. Een bewijs,
hoe decte ©.'iurandere dieren rich we
ten aan te passen aan de omtUandig-
heden. vindt men in de wijze waarop
zii aan den Pet it-Rln'mo hun wonin
gen bouwen. Ten eerste hebben zij
sedert ecuwen do koepelvormige da
kon. die edochts dienden om de snn-

dacht der jagers to trekken, afge
schaft. Hun woningen komen dus niet
boven den grond te voorschijn. Verder
ten zij niet in dorpen bijeen zooals
in Amerika en Noord-Azië, maar in
•aderlijke gezinnen. Een Lever-
lin» bestaat uit, oen ondergrond-
sche kanier. dio in den oever is uitge
graven, op eeu plek zoo hoog, dat het
ater zelfs wanneer de rivier 't sterkst
_ewassen is, de kamer uie-t bereiken
kan. Ben opioopende tunnel, waarvan
de ingang onder de oppervlakte van
het water ligt, geeft toegang tot hun
•erbltjf. Z

ln Duitscliland vindt men hier en
da.tr langs ki© Elbe ©enige bewrdor-
pen. maar deze blijven alleen be
staan dank zij do bescherming die zij
iet«n van do zijde der landgood-

Men kan dus mot recht beweren dat't
iod w aart00 do bever togonwooriig
bijna beperkt is tot het noorden der
eenigdc Staten, Canada en de
Iludsonbaai-landcn, oen gebied dat
nog altijd een millioen vierkante
„„graphisohe mijlen bedraagt. Men
kan zich van de uitgebreidheid daar
van eenig denkbeeld maken, ulw men
in aanmerking nooinl, dat .1.1». geheel©
land oen ot.n-rvlakto heeft van 600
van die mijlen. De geographieobe mijl
rakent men op één en ten derde uur
gaans of 7-107 Motor, do vierkante
mijl op ongeveer 55 vierkante Kilctne-

tdeeadM

wonen bever (den Castor Fiber), d««r
anderen aks ggn afzonderlijke won.
Hoe het ook zii. de boverkolotuen zijn
van grooton invloed geweest- op do ge
steldheid van den bodem dor JJud»ei-
baailandon. Talloos zijn de beverwij
ken van bijna drie kwartier gaans,
d-o rich in de dalen u;tstrekken: «io
door het opstuiven van het w ater out-

He<

bevt

ad 1

lekken vormen v

lauden in de
iboid der HudK

middellijke auijb
baai. Wanneer tengevolge v,V®

streek do dijken na oou'-g-ui tij.l ineen
stortten. veranierden gaandeweg deze
vijvers in vruchtbare weiden, die van
l.« „root-U Mo -var.. v-«r i.
zich in de streek \wlgwde kolonis-
icn.

Do kanalen door deze werkzame en
schranders dieren gegraven, zijn ïnts-
schien nog merkwaardiger dan hun
overigi: workvn. Wanneer in do ©n-
nii.i ielliike nabijheid van hun koloniën
geen bot wen vJorkwazmi». d»e rij di-
ract van den oever konden overbren
gen op den l-'-v'-rvijver, dan groeven

nalen

an het

water van poelen en moerassen i ma- r
<H>k al» takken van de vroeger d'«-r
hen opgestuwdo rivieren. Somtr. -s
z.-lfs brak het kannal door ©f-ri wmter-
soheidina heen. Een zeer opmorkchjl:
voorbeeld is het volgende. Lit liet
oo9tcinde van het ForaHenmeer in
Canada, Trout-Iiftke loopt dc Oioco-
Itide-rivier naar het Boven meer (Lake
Sui-r.-,)- Nu ringt did.. b.|

h.l ««dlik m'r.ndc v«. hc. tor;)-
lenmeor ©en kleiner riviertje, de L>-
conaba. d:e uitstroomt m het Midn-
gan-roeer. Wat he!-on nu de bever» gc-
daiin TtMoben be' westelijk uiteinde
van het Forellenmeer en den oor
sprong van d- Esconaba liebtien »i
con kanaal gegraven, zoodat dit meer
nu twee »fvloeiingen hoeft, nl. ©cn
door de Chbcolado-rivier nsar tiot -o-
v,-n iiie- r u een dooi de E*e©nnl"i
naar het Michigm-mcor. Hot- is niet te
verwonderen, d-'t volgens hot gcli

rsprou

>lking d© t

Int

van den Gr<

be

PUZZLE,

Bij wijze uan afwisseling mog© hier
een puzzlo volgen, di© orenst kan
doen als gezclacliapBspelEr is daartoe
nooditr een domino spel van 28 stee-
uen. De vcrlooner. dien we korlheids-
halvc V. zullen normen. wnfoht en
verzoek', iemand uit het grz-Jsdiaji
uit dc 28 steenfln, die me', zwart bo
ven liggen, er een tc kiezen en apart
te leggen.

Hebt u gezien hoeveel oogen de
steen heeft Goed. Leg dan nu «<p een
rii zooveel st©enen als er ne*xlig ziin
om aan te vullen t"t 12. Bijvoorbeeld
ó'e eerste ©leen tolt, laten wo zeggen
•S oogen. Nu neemt u uit den grrooten
hoop 8 flteencn en leet die op een rij
met zwart boven.

Neem nu uil 3en groeten liöop nti
tweeden steen en leg dien naast den
eersten steen na eerst weer het aantaJ
oogen gejold te hebben. Laat dit bij
voorbeeld zijn 7. Dan legt u 5 eteenen
bij de 8. die r**d6 op een rij lagen.

Wij lieben dton drie groepen stee-
nen («Jloen met zwart boven).De eerste
groep telt twee 6teenen, <1© tweede 13.
de derde liet aantal, dat nog over is
van die 28. die er in hot begin lagen.

Op dezelfde wijze laat V. weer een
steen kiezen uit de der<le grc>ep en rlien
voegen bij de eerste. Den derden keer
heeft bijvoorbeeld de. steen 2 oogen,
don krijgen we bii de tweede groen 10
nieuwe ©teenen 'aanvulling tot 12).
We hebben dan in d© er-rsi© groep 3
steenen. in de tweede 23 steenen, en
de rest f2) in de derde greop.

Weer ]aat V. uit de derde groep
een steen kiezen en dien voegen hij de
eeraie giocp. Laat dit bijvoorbeeld zijn
blank. 4. dus 4 oogen. Men heeft dut»
nu noodif 8 steonen, maar in de der
de groep is er nog maar 1. Dezcc
eenon steen laaL V. voegen bij de
tweede groep. De 7 steenen, die men
te kort komt laat V. uit de tweede
groep terug schuiven en apart leggen.

Hiermede ie d© zaak in orjle. Er
liggen nu ©enig© et ©enen (in dit geval
4) in de eerst© groep, eeuige steenen
in d6 tweede groep, en eindelijk
eenige teruggeschoven steenen (in dit
Beval 7) in een nieuwe derde groep,
terwijl de^oörspronkelijkc derde groep

Het komt er nu op aan. dat V. !>e-
alt hoeveel oogen d© emste groep
vat. En dat kan hij door een
hoogst eenvoudig, maar voor iemand,
die het kunstje niet. kent. moeilijk na
can© berekening,

Een I-aar voorboel den. 0j> het

©ogenblik, dat hel- voorbereidende
werk ge-ioan is, wordt V.. die op oen
afstand met den rug naar het «pel ge
staan heeft, geroepen, Hij kiikt even
naar de eerste gr god en naar de terug
geschoven steenen 'allee ligt met. zwart
loven) ii i' gt onmiddellijk, hoeveel
aoncn d" - r--e gnep t«-!t. Er lisgen
in de eerste groep bijvoorbeeld 5

ii: 4. Aantal oogen: 72.

N- g ©en Eerst© groep 7 steenen.
aant-al teruggeschoven steenen :geenc.
Aantal oogen C3.

OPLOSSING.

Om het aantal ©og©n t© vinden
heeft V. slechts het volgende te deen.
Hij vermindert het aantal «teenen der
eerste groep met 3. vermenigvuldigt d©
uitkoms' inet 13. telt bii hot produet
en trekt tenslotte van deze

af:

Paas.

oe op de drie gege

5 sternen, 6 teruggesclio"

Eer-t krijgvn wc 5 min 3. d. i. 213
maal 2 is 26 26 en 11 is 37 37 min 6
is 31 oogt-n.

8 «teenen, teruggeschoven steenen.
8 min 3 is 5; 13 maal is 6565 en
11 ir 76: 76 min 4 i< 72 ©ogen.

7 steenen. geen teruggeschoven 6tee-
4 13 maal -1 is 52; 52

Het'hev!

'ijs. or.t. «u> ©m cenvounig
berekening berust-, inoge
-n belangetéllcndcii ]<-z»'
luiten w© nog zeggen, da

non minstens nul on hoogstens 12, hot
aantal oogen der eerst© greijp min-
't'-ne 3 en hoogstens 85. Hoi kunstjo
biedt dus een rijke verscheidenheid van

INCEZONDEN MEDEDEELINCEN
k 60 Cts. per regel.

Parklaan 94
Tel. [phone]

Tweede Paaschdag 6L uu

DINER-CONCERT
Orchestre Tzigane

Menu f 3.50
Minardi888 Moscovites
Crème Montespanne
Homard Thermidor
Selle de Pré Salé Berrichonne
Vacherin Polonaise

Men wordt verzocht telefonisch
tafels te reservearan.

De wedstrijd van Jacob van Lennep

(SloL)

DE VRIJHEID8LIEFDE DOOR E ENDRACHT STERK NIC. BEETS.

inneer men voor dezen wedstrijd
publieksprijs had uitgeloofd, dan
zouden do Antwerpenaren to oor-
deelen naar het enthousiaste applaus
na elk bedrijf daarvoor een goede
kans hebben gemaakt. De opvoering
Blank en Bruin heeft bij het
publiek onbetwistbaar een groot succes
gehad en dit succes is zeer verklaar
baar. Onder dc leden van D© Vrij»
heidsliefae waren geroutineerde
pclers, dames cn heeren, die dc tech
niek van het tooneelspelen blijkbaar
kenden. Meu zag onmiddellijk, dat deze
Antwerpenaren veel waren opgetreden
cn zich op liet tooncel thuis voelden.
Als ik niet geweten had, dat het dilet
tanten waren, zou ik hen voor beroeps
spelers van een twccdc-rangs gezel
schap hebben gehouden.

Gaarne had ik deze Antwerpenaren
n een ander werk dan het drakerige
Blank en Bruin gezien. Want al mag
een wedstrijd bij dc beoordee-
ïing va» de prestaties geen rekening
houden met de waarde van het stuk,
zoo had het stuk toch eenigen invloed,
omdat het onwillekeurig leidde lot
.uderwetseh, drakerig spel. Fr werd
door de Antwerpenaren aldoor kome-
pecld, zij gaven hem her
haaldelijk „van katoen", maar het bleef
aldoor uiterlijk geroutineerd spelhet
was ook van de besten steeds min
of meer cliché. Telkens dacht- ik ik
wou, dat ze maar wat minder goed
speelden cn wat meer monsch
waren. Ik had respect voor de routine,
voor het kunnen van sommigen der
jiclcrs, maar het spel ontroerde geen
moment. Ik voor mij stel het natuur
lijke, zuivere spel van een Hardius en
Cocr; Falk uit Dc Rechte Lijn en van
-Sonna en Julius Overdiep uit Sonna.
boven het technisch respectabele, effect
volle, maar au fond toch leegc spel van
de meesten dezer Belgen.

Een uitzondering maak ik onmiddel
lijk vor mevrouw L. Rousselle, die ik
als Hilda Potters uitstekend vond. Zij
gaf het hyper-nerveuse van dit contro-
leursvrouwtje bijzonder goed weer. Het
wat nadrukkelijke in haar actie v.as
volkomen gemotiveerd. omdat deze
overdreven geprikkeldheid een verkla
ring vond in den psychischen en pby-
rieken toestand van Hilda Potters. Hoe
wel ik vermoed, dat mevrouw Dedeken.
die Ida Vletters speelde, een actrice van
greoter gaven i'. won mevr. Rousselle
het toch in „Blank en Bruin", omdat
haar spel in de rol van Hilda Potters
zich volkomen bij de situatie aanpaste.

Zeer waarschijnlijk zouden de Ant
werpenaren met een beter stuk een
goede kans hebben gemaakt voor den
eersten prijs. Niet alleen, dat de draak
van Maresco Marisini tot leeg. hol.
ouderwetscb spel leidde, maar het derde
bedrijf is bovendien zóó slecht geschre
ven. dat het door de beste artisten
nauwelijks te redden is. En aan deze
spelers lukte dat allerminst. De auteur
heeft Karei Molen maar lnten door-
3,aven op zijn stokpaard den ras
senhaat cn blijkbaar geheel verge
ten, dat er ook nog andere mcn'rhen
op het tooncel stonden. Het werd dan
ook p'-jnlijk om naar den a-sistent-resi-
dent en den controleur tc kijken tijdens
de lange boutades van den ..totok-
hater". De assistent-resident, die toch
wéét, da: zijn toekomst op het spel
staat, stond er al door bij. alsof de
heele zaak hem geen jota aanging
de controleur zocht het in een an
uiterste en trok rich de haren uit zijn
hoofd. Karei Molen kon de s:tuatic daar
r.-.ct meer redden en zakte eveneens
denkelijk, al trachtte hij zich zoo g
mogelijk door den bombast!schen r
enbrïjbcrg heen te werken.

Het was wel heel jammer voor de
Antwerpenaren! Waren de hoeven Ver-
heyen en Boyen beter geweest, -
zouden zij zelfs met dit gedrochtelijk
product kans op den eersten prijs heb
ben gehad. De heer Verhcycn was als
Hamel bepaald onvoldoende. Hii gaf
niet de minste teekening aan zijn rol
en bedierf in het ensemble in III
het meest. Ook de heer Boyen hoe-

heter

de heer

II

:oleui

vlak en ging in het laatste bedriif
een ander uiterste over. Bovendien hin
derde hij htm zeer sterk z.iin soherp,
nasaal stemgeluid. En dan het op
treden van den Inlandschen bedien
de!! Die was er wel gehcd naast! I!
ben 7 jaren in Indië geweest, maa
heb nog nooit een Inlandschen bediende
zich zien haasten. Deze Simon deed
ook in zijn kleeding, die geheel fout
was meer aan een hardlooper dan
aan een Javaan denken. Een kleinig
heid, zal men misschien zeggen? Neen,
in het geheel niet, want zoo'n bijrol
moet meewerken om atmosfeer op het
tooncel te brengen. Deze Simon deed
juist het tegendeel en verbrak tcl-
kcos, als hij opkwam, de stemming.

Onzs lacliliook

Zoo is het te verklaren, dat D e V r ij-
heidsliefde, ondanks dat aan den
heer Poulissen en mevrouw Rousselle
personeelc prijzen werden toegekend,
op de derde plaats belandde. De heer
Poulissen gaf als Karei Molen tech
nisch zeer knap spel te zien en was
zelfs uitstekend, wanneer hij zooals
in II groote kracht kon ontwikke-
len. Ook wist hij den „sinjo" zoowel
n zijn actie* ais in zijn gesaccadeerd
preken goed te markceren. Wij zullen
het ook maar aan dc opvoeding van
den halfbloed wijten, dat hij zijn helm
pardoes op de tafel naast de dames
zette .Het was overigens een merk
aardige creatie, waarvoor ik allen lof
heb, en aan hem en de twee dames was
dan ook voornamelijk bet succes van
den avond te danken. Want ook me
vrouw Bedeken, die mij nu en dan aan
Magda Janssen in haar begintijd deed
denken, was een actrice. Zij speelde
Ida Metiers met een opmerkelijke ge
makkelijkheid, al vond ik haar spel
dan ook stc-rk „uiterlijk". Sommige
gezrgöen kwamen er bij haar zoo pittig
:t. dat ik het verlangen bij mij voelde
opkomen deze dilettante eens ïrr ©en
appig Vlaamsch blijspel te zien op
treden. Ik ben er zeker van, dat dit
goed zou zijn 1
Ten slotte nog een woord over de
tilspraak" van deze dames cn heeren.
Voor Vlamingen is het even moeilijk
misschien nog moeilijker een
er Nederlandsch stuk tc spelen, als
het dat voor ons zou zijn in een in het
Vlaamsch geschreven stuk op tc tre
den. Den Antwerpenaren komt alle
hulde toe voor hun Hollandsche uit-
ipraak! Die was vrij wat beter dan van
het Maleiscb. Ik vermoed, da: geen
Inlandsen bediende hen zou hebben

Dc vereeniging Door Eendracht

t e r k mag den eereprijs voor de beste
uitspraak de zilveren lauwerkrans,
uitgeloofd door den heer M. Merens,
den beschermheer van Van Lennep
naar Den Haag nemen. liet doet
mij genoegen, dat juist dc Haagsche
vereeniging dezen belangrijken prijs
won. omdat ook in ander opzicht z<5<5
veel in de voorstelling van De Vrij
buiter te waardceren viel, dat een
onderscheiding meer dan verdiend was.
Zij ging o»n maar weer in de sport-
terminoiogie te vervallen met niet
mrer dan een banddikte achter de prijs-
winners over de lijn rn zou den vierden
prijs hebben behaald, als die beschik
baar ware gesteld.

De voorstelling van De Vrij bu i t er
was veel beter, dan die van twee jaar
geleden op den wedstrijd van Cremor,
toen d© Hagenaars sterk gehandicapt
waren door de ziekte van één der op-
tredenden. De heer Prins, die de rol
van Rudolf speelde, if een speler met
routine. Het is geen kleine opgave, die
Hans Martin aan Rudolf Verburg stelt.
Drie bedrijven is hij voortdurend op
het tooncel en een dilettant moet heel
wal in zijn mars hebben om al die chic
bedrijven door te blijven boeien. Het
is zeker een groote verdienste van den
heer Prins, dat hij hiertoe in staal
bleek. Wat ik echter tegen zijn opvat
ting van Rudolf heb. is, dat hij dc rol
vergrofdc. De heer Prins nuanceerde te
weinig, bleef aldoor dc onverschillige,
grove kerel. Bijna geen enkele maal
liet hij voelen, dat er ook aan Rudolf
een zachtere kant is. Daardoor maakte
hii dezen vrijbuiter nog antipathieker
dan hij reeds door den schrijver is gc-
teekend.

Wie in het gezelschap der Hage
naars boren allen uitstak was Jan, de
verloofde van Loukie. Er zijn geen
onaangenamer, lastiger rollen voor een
inan op het tooncel zoowel als in
het werkelijke leven dan die van
den afgewezen en onhandigen min
naar. ]e staat altijd precies op den rand
van het ridicule. Jan. die het contrast
moest ziin van den „lossen vrijbuiter",
wist ziin rol van wat harkigen maar
braven iongen steeds binnen dc grens
te houden. Hij werd geen oogenblik
belachelijk en in het moment, toen hij
van Loukie qc bons kreeg, wist hij door
zijn xuiver-geuile smart werkelijk te
ontroeren. Weinige spelers hebben in
dezen wedstrijd voor zoo'n moeilijke
taak gestaan en de tweede prijs bij-rol,
die den heer Henk Schrcgcl werd toe
gekend, komt hem dan ook volkomen

De keuze van het stuk leek mij van
de Hagenaars minder gelukkig, omdat
zij van te voren wisten, dat zij de
damcsrollcn niet voldoende konden be
zetten. Voor Annic zoowel als Loukio
werden jongere speelsters vercischt.
Dc rol van Loukie vraagt nu eenmaal
een jong meisje en mevrouw Rem»
mcrswaal kon die illusie niet wekken
zii wilde met haar spel forcecrcn, wat
zij van nature niet had cn dat was tc

ONZE LAGHHOEK.

Eene vriend: Je schrift is bijta
onleesbaar. Ik wou dat je toch wat be
ter schreef!

Tweede vriendDat doe ik
niet. Want dan rouden de menschen
zien hoe slecht ik spel!

INGEZONDEN MEDEDEELINCEN
a 80 Cts, per regel.

•eel verlangd. Zij trachtte met allerlei
trucjes <Je ingénue te spelen, wat op
den duur sterk irriteerde. Ook Annie
was niet de jonge vrouw, die zii moest
zijn, waarbij nog kwam, dat de kap
per baar een affreuse. pruik had -opr
gezet. In het spel van mevr. Dina de
Klein hinderde vooral in het derde
bedrijf een al te theatraal gebaar ea
ook hare dictie was van theatrale ge
affecteerdheid niet vrij.

De overigen speelden z.eer voldoen
de, al kon ik in Bram Verburg onmo»
gelijk een rijken fabrikant ook zelfs
niet op een klein plaatsje en in
Jan's vader een dominee zien. Ook
was de aankleeding vooral in I
wei burgerlijk, maar allerminst rijk.
-Men had in de requïsieten van onzen
schouwburg zeker wel iets beters kun
nen vinden. Toch. ondanks veel be
denkingen. een voorstelling, d-ie het pu
bliek boeide en waarin, vooral in bet
spel van Rudolf. Jan en den ouden
Kees een aardig bij-rolletje veel
tï waardceren viel.

Ons verslag is reeds zoo lang ge
worden, dat wij over de opvoering van
N'icoiaas Beets kort moeten zijn.
Ik heb in het spel van de Utrechtsche
rederijkerskamer, nadat ik haar de
laatste maal bi.i Cremer had 2icn spelen,
een grootcn vooruitgang kunnen coh-
siateeren. Ik geloof zeker, dat deze vèf-
eeniging een veel betere kans zou heb
ben gemaakt, als. zij met een ander
s'.uk ware uitgekomen. Het is mii onbe
kend, wie de adviseur -van „Nicolaas
Beets" is, maar in de keuze van de
stukken op wedstrijden is deze ver
eeniging al bijzond-cr ongelukkig. Ook
Glorie, waarmede zij de vorige maal
naar Haarlem kwam,- was een heel-
zwak tooneelspel en miste precies alle
eigenschappen om er op een concours
succes mee te hebben.

Als dc klokken luiden was
rog ongelukkiger keuze. Zoodra ik dat
stuk gelezen had, begreep ik, dat het op
een deceptie voor de overigens zoo
sympathieke Utrechtsche vereeniging
moest uitloopen.

Ü3t de leden van Nicolaas Beets ern
stig on het stuk hadden gewerkt, was
duidelijk te zien. Er was nu en dan ook
wel stemming op het tooncel, maar dan
op eens maakte de schrijver het weer
zoo erg. dat ie er geheel en al uit ge
gooid werd. Hoe konden wij ook in
Evelyne geloovcn, die zoo maar par
does uit de armen van den een in die
van een ander viel? En ook William "Do
naldson een man in zoo'n eerwaar
dig kleed nog wel! was niet te red
den. zeif; niet door het beste-spel. \V:i
hadden waardeering voor den be
schaafden toon, den ernst cn de rust
in het" spel van de Utrechtsche dames
en heeren en voor de werkelijk zeer goe
de tooneelaanklccc-ïng, wij voelden ook
wel, dat mevrouw* De Ru—dc Haan en
dc heeren Willckcs, Robbemon.d en
Heil de laatste vooral tot beter in
staat waren, maar die won'detlijke „klok
ken" zaten hen te veel in den weg. Om
komedie te spelen moet je allereerst een
stuk hebben en dal wonderlijk product
van August Monet was niemendal. Wij
hopen de Utrechtsche dames cn heeren
later in een goed 'stuk op een wedstrijd
weer te zien. Ik geloof zeker, dat zii dan
gelukkiger ziin dan dit jaar bij Jacob
van Lennep.

J. B. SCHUIL.

Feuilleton

Genutori-oertle vertaling, naar het
EngeUch van
P. G. WODEHOUSE.

2?)

Een klein mannetje stond uit het
raam te kijken, ol Iiovor gezegd naar
het raam, want zelfs X-stralcn zou
den nauwelijks door liet vuil op liet
glas hebben kunnen dringen. Toen
Asho binnen kwam keerde hjj zich om
eu keek hem anu, alsof hij hem pijn
deed op een gevoelige plek.

Ashe moest zichzelf' bekennen dat
hij een beetje zenuwachtig was. IIet
gebeurt niet eiken dag dat een jong-
mensch met een net uiterlijk, die een
rustig leven leidt, van aangezicht tot
aangezicht s'.aat niet iernanu die be
reid is om hem goed te betalen als
hij iets moeilijks en gevaarlijks wil
doen. Voor A-li© was hel een heel®
nieuwe gewaarwording. Het gevaar
lijkst® en moeilijkste dat hij tot nw
toe gedaan had, was hel dagelijks
verorberen van het ontbijt dat juf
frouw Boll hem voorzette (hij de huur
inbegrepen). Ja, hij moest het beken

nen. hij was zenuwachtig: cn hot feit
dat hij zenuwachtig was, maakte hem
warm on onrustig.

Te oordcelen naar zijn uiterlijk was
de man bij het raam ook warm en
onrustig. Hij wag een klein mannetje
en er lag ©©n onnatuurlijke blos op
/■in overigen» loodkleurig" gezicht.
Zijn oogen keken onder de dikke grij
ze wenkbrauwen uit met een gepijnig
de uitdrukking. Dit kwam gedeelte
lijk door d© inspanning van de ge
sprekken met AnH.Vs voorgangers,
maar voornamelijk door het fcii dat
hij plotseling hevige mang|iijn luvl ge
kregen, ie's waaraan hii erg leed.

Hij nam een zwarte sigaar uit ziin
mond en slak er ©en maagtablet in;
loon begon hij weer nan do sigaar.
Daarna conCcntreorcTe hii zijn aan
dacht op Ash©. Terwijl It ij dit. deed.
werd do vijandige uitdrukking op zijn
gezicht minder erg. Hij keek verbaasd
en half met tegenzin blji.

..Wel, wat is er van uw dienst?'*
zei hij.

,,Ik kom over uw

,,Over mijn advertentie? Ik had al
de hoop opgegeven otn nog iels t®
zi"ü dat menschelljk was. Ik dacht
dat u een van do bedienden was. U
ziet er tenminste redelijk uit. Ik heb
nog nooit zoo'n ongelukkig stelletje
gezien als ik zoo juist beoordeeld heb.
Als ik m'n geld besteed om te adver-

J tceren om een jongmensch met een
net uiterlijk, wil ik een jongmensch
met oen net uiterlijk hebben, cn geen
Iandloopor van vijf-en-vijftig".

Ashe had modelijden met ziin voor
gangers. mnar hij moest wel toege
ven dat. de beschrijving, die het man
netje van hen gaf. min of meer juist
was. De betrekkelijk vriendelijke wij
ze waarop hij werd ontvangen, ver
minderde ook zijn zenuwachtigheid
Hij begon er weer meer vertrouwen in
tc krijgen cn voelde zich ha3sl opge
wekt

„Ik schol er me® uit', zei het kleine
mannetje vermoeid. „Ik heb genoeg
van al die menschen. L' is do laatste,
die ik wil ontvangen. Zitten er nog
meer te wachten?"

„Toen ik liior binnen ging niet".

„Dan zullen wo maar eens begin
nen. Ik zal u zeggen wat ik gedaan
wil hebben, en als u er iets voor voelt,
kunt u het doen; als u*hct niet wilt.
dan laat u hef. en kunt u naar dc
maan loopen. Ga zittca".

Ashe ging zit ten. Do loon van het
mannetje beviel hem niet. maar dit
was niet het oogenblik oin hem dat
Ie vertellen.

Zijn metgezel nam hem eens goed
op.

„Wat uiterlijk betreft", zei hij, is
ii juist wat ik hebben moet". Ashe
kreeg lust om een buiging te maken.

„Dcgeen die dit baantjo aanneemt
moet mijn bediende zijn en daar hoeft,
u wel een gezicht voor". Ashe voelde
minder lust om te buigen. ,,U is lang
eu inager, eu ziet or gewoon uit. Ja.
wat het uiterlijk betreft, gaut het
goed".

Ashe vond dat nu het oogenblik ge
komen was oin een verkeerden in
druk, die het mannejo gekregen
scheen tc hebben, t© verbeteren.

,.Tk vrees", zei hij, „dat n iemand
anders zult moeten zoeken als u al
leen maar een bediend© noodig heeft.
Uit uw advertentie leidde ik af. dat
cr iets moor opwindends inee gemoeid
was. Ik kan u een paar gocdo veiihuu--
kantoren aanbevelen, als u dat
wenscht".

Hij stond op. „Goeden morgen",
zei hij. Hij had den massieven tinnen
inktpot wel naar het hoof willen
gooien van dit kleine ventje dat hem
zoo geweldig leleurgesteld had.

„Ga zitten!" snauwde de ander.

Ashe ging weer zitten. Op een lente
ochtend klemt men zich hardnekkig
aan de hoop op een avontuur vast.
als men zes-en-twintig is, en hii had
een gevoel, of er nog meer moest ko-

„Doe nu niet dwao-s". zei hel. man
netje. „Natuurlijk wil ik u niet, vra
gen om alleen mijn bediende te zijn
en niets anders".

„Misschien zou u ook nog wel wil
len dat ik kookte en eenvoudig naai
werk deod?"

Zc keken elkaar vijandig aan. De
blos op de wangen van het ventje
werd donkerder.

„Probeert u mij voor den gek (e
houden?" vroeg hij dreigend.

„Ja", zei Ashe.

Dat antwoord scheen zijn tegenstan
der van zijn stuk te brengen. Hij
zweeg een oogenblik.

„Och", zei hij fen «lottej „mis
schien is het wel goed zoo. Als u niet
bitter gestemd was zou u waarschijn
lijk heeL'inaiil niet hier gekomen zijn
en vie dit baantje op zich neemt,
moet bitter gestemd zijn in de eerste
plaats. Ik deuk, dat we wel samen
zullen kunnen ópschieten".

„Wat voor baantje is het?"

Het mannetje keek weifelend.

„liet. is zoo moeilijk. Als ik u de
zaak duidelijk wil maken, moet ik tl
in vertrouwen nemen. En ik weet.
niets van u af. Ik won. dat ik daar
aan gedacht had. voor ik de adver
tentie in de krant zette".

Die moeilijkheid kon Ashe zich voor
stellen.

„Kunt u er geen A-B. geschiedenis
van maken?"

„Misschien wol, als ik wist wat
dat was".

„Noem de menschen, die er mcc te

maken hebben A. eu B."

„En dan halverwege vergeten wi©
A en wie B was? Neen. ik deuk dal ik
u iu vertrouwen zal moeten nemen".

..Ik zal uw geheimen bewaren".

Het kleine mannetje keek Ashe door
dringend aan: die zijn blik glimla
chend beantwoordde. Hij was altijd
nogal opgewekt, maar nu was hii bij
na opgewonden. Er was iets in het
mannetje, niettegenstaande hij zoo
kort aangebonden en zoo slecht tre-
hmneur was, dat hem overmoedig
maakte.

„Volkomen blank zei hij.

„U zegt?"

„M'n ziel. En dit", hij sloeg op
de linkerhelft van zijn vest „zui
ver goud. Gaat u verder".

„Ik weet niet, waar ik moet be
ginnen".

„Zonder u de wet voor te willen
schrijven zou ik zeggen: „waarom niet
aan het begin?"

„Het is. allemaal zoo vreeselijk in
gewikkeld. dat ik niet precies weet
wat het begin is. Nu. vooruit dan
maar. Ik verzamel scarabc-cn. Ik ben
gek op scarabeön. Zoo 'ang als ik uit
zaken ben kun je eigenlijk wel zeggen
dat ik voor mijn scarabeen geleefd
heb"

(IVordfc vervolgd.};