HAARLEM'S DAGBLAD
Brieven uit Engeland
OPOE
Haarlem'sDagblad
Stadsnieuws
Onze LacMoeK
Blnneulaaö
I ïen p"ion teen hef ?rfnte ?pbc,ir;
ZATERDAG 24 MEI 1924
ZESDE BLAD
(Van t onzen oorregponttent).
De wilde zangster getemd
[zeïce één rukten per dog. En spoedig
kwan het eereta kind, en daar bleef
het niet bij. Er k*aro»-n er meer, die
telkens weer een hapje wegnamen uit
hel budget. Zoo werd hun huwelijk
gezeeend met twee meisjes en twee
Londen, 33 Mei.
Nu wordt het toch werkelijk een beetje
te gtk roet al die moderne uitvindingen.
Nadat de aardigheid een beetje van de
bioscoop is afgeraakt, doordat ia tal
van gevallen de op reclame en sensatie
en geldverdienea bsluste ondernemer*,
bemerkten dat het betaalde geen pro
gramma's van goeden smaak tc geven,
maar integendeel doorgaans do slecht®
smaak eer massa te prikkelen door sen-
satiedrama's en sentimeateele geschie
denissen, begint de radio hetrelfdc spel'
letje.
Ik heb het grootste respect roor de
uitvinders ran do draadioo» radio,
waardoor het voor honderdduizenden
om niet te zeggen millloenea moge-
Üjk wordt redevoeringen en concerten t<
horen, die slechts voor de enkele dui
zenden toegankelijk waren, die den tijd
en de moeit# en de kosten kunnen ge
ven voor een bezoek, maar het blijft
toch altijd maar een surrogaat, hoe vol
maakt de instrumenten ook worden ge
maakt.
De bioscoop geeft een trilbeekl, wel
een heel mooi en natuurgetrouw beeld,
maar het blijft, hoe keurig rr.ea de plaat
jes ook kleurt, toch altijd maar era
flauwe afspiegeling van de werkelijk
heid. waar bovendien de geluiden aan
ontbreken, hoeneer men die door mu
ziek ook tracht tc vervangen. De gra
nt of 00 n geeft geluid eo gerui«ch em
niet het beeltk Combineert men de tim
ik heb intetessante proeven daarvan
meegemaakt, gelijk waarschijnlijk velen
onzer lezers dan nog geeft het ge
heel niet meer dan een surrogaa:
do werkelijkheid.
En ik blijf et bij, als we tevreden rijn
met imitatie, tooncn we dat onze smaak
er niet op vooruit gaat.
Ach. wat. zegt men misschien, surro
gaat is oneindig beter dan heelemaal
niets en de bioscoop houdt ons aardig
op de hoogte van wat er in de wereld
a'.too W koop is, beter dan de beste be
schrijvingen in <ïe kranten en ce mooi
ste foto's in de geïllustreerde bladen. Ik
ben het daar niet m«e eens, er kooit
ontzaglijke massa overtolligheid op het
scherm. Het is, geloof fle, heelemaal niet
noodig oza overal „bij te zijn", kuoaca
we «ore» tijd niet heel wat beter ge
bruiken?
De radio geeft actualiteiten, nog een
halves deg sneller dan de krantea en
een paar dagen vóór de bioscoop. Maar
waarom moeten we in vredesnaam over
al „bij rijn" waarom moeten we avond
aan avond bij de „loudspeaker" zitten
of met ons hoofd in een toestel met oor.
kleppen om te hoorea hoe zoo en roo
een rede hoedt of hoe de re of die be
roemdheid speelt of ringt. Is ons leven
nog niet druk genoeg?
In ons land begint de rage ook al er*
:k heb een dame uit een klein plaatsje
van Zeeland met groote ingenomenheid
horen zeggen „\V« zitten daar in het
middelpunt ras de wereld sinds we de
radio Lobben, we hooren co bette zan-
gTs en we hooren uw koning en uw
niiniaters voor or.- redevoeringen hou
den ei* roo duidelijk als zaten we bi}
hem aan rafel." Ja. het Is oen merk
waardige uitvinding, een prachtige pres
tatie van de wetenschap, toegepast In
de praktijk, maar is het profijt too
groot als men denkt?
Het is me hier gebeurd, dat ik een
ouden vriend, een echten muziekliefheb
ber. een kaart aanbood voor een uit
muntend concert. „Is It on the wireless?"
vroeg hij dadelijk. Ik zei neen en de
man bedankte, hoewel bij niet meer
moeite behoefde te doen dan zijn hoed
op te zetten en tien minutes^ per ender-
grondsche spoor voor én dubbeltje
naar Oxford Circus te gaan. Het was
hem te vee] moeite geworden sinds hij
thuis ia rijn leuningstoel aan de radio
gewoon was geworden.
Dat is na werkelijk een schance. want
ik ken de radio en g<-ef toe dat het ge-
1-iid de wettelijkheid zeer nabii komt.
En toch is er zooveel onwezenlijk* In,
toch is het roo moeilijk de toonwaarde
van stem en instrumenten te onderken
nen (het is vaak moeilijk te weten of er
op de fluit of op de viool gespeeld
wordt), toch is het oen roo wettelijk ge
mis den kunstenaar niet in levenden
hi-e voor ri'h te zien. dat voor mü
altijd de radio cn surrogaat zal blij-
ven en ik steeds de werkelijkheid zal
bli'ven verkiezen.
Onlangs gaf een bekend blad een
prijsvraag op naar het meest populaire
radio-programma en nu geef ik 11 te ra
cen vat ce slotsom is geweest van de
driehonderdduizend coupons die werden
ingezonden.
Het hoogst werd aangeslagen popu
laire muziek, dat is muziek die gemak- I
kei ijk in het gehoor ligt, het tweede was
notabene dan-- muziek, het derde klas-1
sieke muziek. Het vierde was t kinder
verhalen, het vijfde 1 humoristische ver
halen, het zesdeoperettemuziek, het
zevende i operamuziek, het negende 1
praatjes over algemeens onderwerpen,
het tiende moderne tooneelstukken, hes
elfde sport.
Ik zal niet verder gaan, lezingen ov..
belangrijke onderwerpen vinden in zulk
een programma geen plaats, litteratuur
evenminklisieke stukken ook niet,
politieke redevoeringen, al dat vraagt
te veel van het denkvermogen van den
lezer, concerten van moderne muziek
worden niet genoemd, de muziek moet
populair en licht zijn of als het dan
moet klassiek Dansmuziek schijnt
algemeeno favoriet te zijn. waarom?
Men kan er toch niet op dansen en als
men het met een loudspeaker wèl kan
doen, gaat het toch evengoed of beter
met een gramofoon?
Maar liet allergekste hebben we deze
week gehad do nachtegaal op de ra
dio! Nu vraag ik u in alle ernst: Stelt
u er belang in een wilden zangvogel te
hooren in de huiskamer, terwijl men be
haaglijk in zijn leunstoel zit met
gaar en een kop thee?
Het is heel aardig voor een keer,
eens zoo iets te hooren dat niet alle
daags ch i«. het doet stellig uw bewon
dering voor de uitvinding stijgen, maar
hel is zulk een geweld aandoening van
kehjkheid, met al de huiskamer
geluiden er doorheen en de kunstmati
ge klank van het instrument, dat men
immer toch geen indruk krijgt van naar
•n nachtegaal te luisteren?
Ik heb het desondanks gedaan en ik
heb de mi<e-en-*cène zoo gemaakt ,ilat
ik mij werkelijk niet voor die wilde
zangster (zooals Maria Tesselschade
Visscher hem noemt) behoefde te scha
men.
Ik zat binnenskamers, na ja. omdat
het toestel daar nu eenmaal staat, maar
de groote tuindeuren waren opengesla
gen en het licht uitgedaan. Vóór mij ligt
t ruime grasveld. d^Javn" met hoe-
go boomen omzoomd, wier omtrekken
nog niet geheel omlommrrde takken
prachtig afsteken tegen de wolken 1<
lucht. Venus schittert en fonkelt aan den
de transen en de volle maan, nog laag
aan den hemel, verspreidt haar rifveren
:ht os-er het loos-er der boomen.
Zoo^ zit ik en wacht, met de rware
ear-phones" om mijn ooren genepen.
De dolle jazzmuziek dat is dansmu-
goden! van de Savoy, die
nachtegalenconcert voorafgaat,
beukt raii in do ooren met klapperende
cadans. Ik houd niet van jarz en ik
houd niet raa het Havanna-orkest
de Savoy met al die banjo's ea saxo-
phonen. Het is geen muziek, het
waai.
Het is een lam surrogaat van muziek
en dat surrogaat uit de tweede hand
aar men de bevallige en elegante dan-
tressen maar bij moet denken.
Na een half rnr van die narigheid is
het opeens stil en dan neg 1 de Marconi-
man dat dj „Mis< Harrison" met haar
cello zal trachten de nachtegalen te doen
zingen,_
Het i* heel vernuftig bedacht,
ontvanger! rijn opgeteld in e«-n tuin
Surrey bij Oxted. Fr zijn daar nachte
galen en als de dochter de' hulres haar
instrument bespeelt, beginnen de nach
tegalen te slaan,
Nn hristeren we met gespitste ooren
Tn de verte --peelt een goede cell" de
ouverture van EIgar's concerto. Heel
mooi. heel gord gepeeld en genoeg ->m
Orpheus ce dieren tot z-rh te lok-
En dan eensklaps klinkt van heel
dichtbij i Tjouk.... Tjouk,... Dat is
zonder eenigea twijfel de nachtegaal. In
de verte ook een „Tjuuk" en dan z-g;
No. 1Tji-tji-tji. langzaam en gedeli
bereerd als pas ontwaakt uit zoete rust.
Een kwartier lang bliift het Tjuuk
en dan weer tji of tirriri. maar door
laan wil de wilde zingster niet. Heeft
geen groot gelijk? De cello lokt en
ringt, nu nader dan verder, maar de
vogels zingen niet op commando. Ze tim
tam. heel lam, bijna getemd, maar daar
blijft het bij
En of de Marconi-man ook juicht De
nachtegalen zingen nu prachtig en al
zegge® de I.ondensehe ochtendbladen
het hein ook in koor na, ik heb te veel
respect voor den nachtegaal om dat
armzalig surrogaat voor nachtegalen-
rang te versliitcn.
Voor mij is de proefneming* mislukt,
ik ben er dankbaar voor. want wie.
den nachtegaal wil hooren. moet de
moeite nemen hem op te roeken er* te
hooren in zijn eigen atmosfeer, eerst
dan kan rijn rang bekoren, niet in de
huiskamer, bij th*e en tabak.
XYZ.
door
CONST. DE RAYMOND.
Opóo had haar heele leven
voor de kinderen gesjouwd.
J. H. Speenhoff.
Eindelijk was dan alle drukte eo-
eindied en zat Opoe op haar kamer
jn haar nieuwe woning. Er was heel
wat te doen geweest eer alles was ge-
ree"Id en op orde gebracht.
Maar liet was zóó het bee te. hadden
de kinderen onder elkaar besloten,
toen vader begraven was. Want of
schoon moeder kon rekenen op een
schappelijk pensioentje, zou het toch
niet toereikend blijken het. oude huis
te blijven bewonenDat was hard
voor opoe, goliik zo door ieder werd
genoemd, omdat ze in dat huis tal
van jaren in echtelijk geluk bad door
gebracht. De kinderen hadden een zit-
slaapkamer voor haar gehuurd bij
een juffrouw, die een zoodanig ver
trek wel missen kon en waarvoor zij
stiel het meeste had gevraagd.
Maar toen sprak liet van zelf, dat
opoe haar fraaie meubedtjee. kl'Men
en gordijnen van haar mooie kamer,
Jij et had kunnen moeneenen naar de
nieuwe woning. De kinderen hadden
daarom een en ander onder elkander
verdeeld, hetgeen evenwel niet zonder
vinnig© hatelijkheden bed plaar* gc-
had. Daarop waren de verschillende
meubelstukken naar verschillende
richtingen verhuisd.
Opoe had er ten Tolle in toege
stemd. Zij kwamen voor liet meert n-
dcel den kinderen toch toe. Wat zou
zii :n vredesnaam met die meubelen
hebben moeten beginnen in haar en
kele. niet te groote kamer.
Maar het was haar aan hazr har
eegaan. Slechte noode had zij cr nf-
sland van kunnen doen. Dat lag vOoi
de hand. Er waren heel wat jaren
voorbij gegaan, oer zii het zoover
hadden gebracht, de oudjes. Tc.cn zij
trouwden, was er gnen geld toor
fraaie meubelen. De voorhanden mid
delen moesten worden besteed vooï
noodzakelijker dingen. In de «etste
plaats de linnenkast, k-eediiig. Linde-
goed. keukenbenaotlisdhedam. dooh
)oor luxe-meube'en of andere voor
werpen, werd i?oen cent niigeaokfcja.
Dat kan nu eenmaal niet. Late vil
licht .als alles meeliep met do ver
dien ton en door zuinigheid.
Doch de Ioonen waren toentertijd
ni«t hooe. Hoeveel jaren hadden zij
nut alles moeten bek'C- igen van één.
Er was echter heel wat zorg
overleg noodig geweest, om vier kin
deren groot to brengen en een behoor
lijke opvoeding;' te geven. Daarvoor
had dec vader en moeder hard moeten
werken, jaren lang moeten ploeteren,
zich zeer veel ontberingen moeten ge-
troosten en alle genoegens ontzeggen.
En eenst toen zij groot en getrouwd
waren, konden zij door da uiterste zui
nigheid te blijven betrachten en door
elk extra-voordeeltje, of buitenkansje
te benutten, langzamerhand een mooi
meubeltje koopen. Stuk voor stuk had
den ze bij elkaar gespaard, zoodat ze
er ten slotte een mooie kamer mee
hadden kunnen vullen.
Dit heiligdom waarin alles blonk eii
schitterde, mocht alleen bij feestelijk
heden, of een enkelen keer des Zon
dags, worden betreden, en dan vond
Opoe het feitelijk nog zonde- Er kwa
men zoo gauw vlekken of schrammen
in dat kostelijke goed.
Maar eer zij het zóóver hadden ge
bracht, waren ruim dertig jaren van
hun huwelijk verstreken, en de eerst
aangekochte voorwerpen, noodzake
lijkerwijze, al weer uit den tijd ge»
worden.
Opoe hechtte te meer aan alles,
dat aan elk voorwerp haar dierbare
herinneringen waren verbonden,
het eene soms iete meer dan aan
andere, maar gaarne afstand deed ze
van niets. En ofsdioon ze volkomen
besefte, dat ze al die meubelen niet
naar haar nieuw verblijf kon meeno
men, viel het haar toch moeilijk ze
te zien heengaan naar anderen, al liet
Ze dat niet blijken.
Van één stuk had ze evenwel geen
afstand kunnen doen, dat was da
mooie groote vergulde spiegel, die in
de voorkamer boven den schoorsteen
had gehangen, die prachtige spiegel,
met den geslepen rand en hot schit
terend vergulde ornament op cm
ovalen bovenrand. \Vant dat was do
spiegel die ze gekregen bad van vader
bespaard van zijn zakcenten. Eerst
na Jaren bfjeengaren was het hem go-
lukt zoo'n praoiitatuk te kunnen, koo
pen. Wat tvw de man toen Mij ge
weest. Nee, die spiegel moeat ze be
houden. De kinderen keken vreemd
op van dat wonderlijke idee.
wel een ouderwetseh stuk. maar iodei
1-Ieek hem toch nog te kunnen gebrui
ken. In de huiskamer of in een logeer
vertrek, zou hij in elk geval een flin
ke wandbedekking Keven. Doch hoe
wel zij nog prol «eerden Opoe van haar
idee af te brengen, onder opmerking,
dat die spjagel bij haar ecnwmdig
meubilair niet zou passen, bleef de
cuds vrouw op haar stuk staan, die
spiegel moest met haar mee.
Er fingen oen paar Jaar voorbij.
Opoe werd oud. En hoewel zij haar
geheel# leven niet ziek was geweest
dat had ze ook niet gekund, wat
had er dan van het huishouden te
recht moeten komen werd ze nn
kwakkelend. Ze was niet
voorbeen. I-ang had ze zich nog staan
do gehouden. Doch op een zekeren
dag kon zo niet ui e r. Ze wilde wel,
maar het ging niet. De dokter mp«t
komen. En die constateerde dat Opoe
voornamelijk rust noodig had. Ern
stig ziek w«z je nog niet. Opneming in
een gesticht was vooralsnog onnoo
dig. Maar dan moeet 7.0 blijven lig
gen en als zoodanig verzorgd wor
den.
Toen waa er familieraad. De kinde
ren konden Opoe goen van allen heb-
?>on. Dit was buitengesloten. En ver
pleging was duur. Het pensioen v
Opoe was maar toereikend voor ka
merhuur en voeding. De kinderen
konden er toch g«jen gold bij gaan
leggen. Ieder had genoog aan eigen
beslommeringen. De kamerverhuur-
ffer waa echter bereid tot nadere on
derhandelingen. Vanneer Opoe het
kon doen met een kleinere slaapka
mer boven, dan kreeg de Juffrouw de
zit-s-laapkamer weer vrij om te ver
huren. da! scheelde dan aanmerkelijk
in prijs. En dan 7011 de juffrouw
gelijkertijd voor Opoe zorgen, tegen
een kleine vergoeding. Aldus werd
besloten.
Opoe vond het: goed. Moest het
trotmens wel gord vindon. En ook
vond 70 het. goed. dat haar o
meubelen, die nu immers totaal
bod tg werden, door «Ie kinderen on
derling werden verdoel^ cn meegeno
men. En toen de Kamerverhuurster
aanbood, da' Opoe in bet kamertje
boven, gebruik kon maken van baar
éénpersoons-ledikant mit strooma-
traesen en dekens, aldaar anwez.ig,
werd ook het mooie ledikant, met de
zoo goed als nieuwe matrassen en
toebehooren weggehaald.
Dat was beter hadden tc tegen el
kaar gezegd; als Opoe kwam te ster-
ven, zou het soms moeilijkheden heb
ben opgeleverd een en snder uit het
terfhuis te krijgen.
Dat alles had Opoe goed gevondon.
«Stuk voor stuk haddon ze nu wegge
haald. Het deed haar pijn, doch 7a
hield zich goed. Wat had zij nu nog
aan meubelen. Maar haar spiegel
haar mooie, vergulde spiegel, daar
bleven ze af!Die moest, met haar
mee: naar boven, naar het slaapka
mertje. erenzende aan den zolder.
Belachelijk vonden de kinderen het,
toen ze elkander spraken. Hoe kunnen
oude menschen er toch zulke malle
iedeeën op na houden! Ze hadden er
maar in berust, de kinderen. Zoo lang
zou Opoe het niet meer maken. Dat
zou ook niet geweoscht zijij. De koï
ten van haar huisvesting en verple
ging. konden maar net even gedekt
worden door haar pcnsioc-n. Maar dan
moest er niets meer bijkomen.
Dndanks dat opoe het grootste ge
deelte v^n den dag, in haar triestig
kamertje lag te peinzen in eenzaam
heid, was ze dankbaar, dat de spie
gel haar verblijf opvroolijkte en er
ziel en leven anu gaf.
Aan het voeteneinde, recht tegen
over haar bed, had hij moeien han
gen. Zij kon haar eigen beeld er wel
niet in aanschouwen, daartoe hing
te hoog. maar zij kon hem toch
goed zien. recht vooruit kijkend,
zonder haar hoofd 'e behoeven tc
'enden:.
Lang heeft ze er evenwel geen ple
zier van gehad.
Haar toestand veranderde
Agenten van
in de Omstreken
Spaarndam:
Hoofddorp:
Park laan 13
Hillegom,
Haven 52
Halfweg:
Spaarn wouderweg 273
Zandvoort:
Hulsmanstraat 2
Bijkantoor Velsen:
Velsen
Valteroord t
B, W. Koelman
C. Stroomer
Joh. Slagboom
C. de Bloois
S. Burry
Bezorger J. v. Woordt
Kortenaerstr.
Velseroord
Beverwijk: P. Kasperse, Bezorger
IJmuiden: J. P. Jung, Bezorger
Dezebuitenwijken worden steeds uitgebreid,
zoodat ook personen buiten de kom van
een dorp wonende, hun HAARLEM'S
DAGBLAD dagelijks vroegtijdig van den
Agent ontvangen.
Telefoon der Administratie te Haarlem is
No. 724.
Spoedig werd ze zeer ziek. En er bleek
weinig meer tegen te doen. Maar
dc-n afloop wue niet# te zeggen, liet
kon spoedig zijn afgeloopen, het kon
echter ook nog lang duren, verklaar
de de dokter.
Haar gedachten raakten verward.
M eesten tijd wm zij haar toestand niet
bewust.
De kinderen bezochten haar min
der en minder. Wat deden ze er eigen
lijk? Zij kende hen toch niet jneer.
Dagen lang bleef het steeds hetzelf
de. Tobben, anders niet. Ze wist niet
meer wat er om haar heen gebeurde.
Do kinderen hadden toen maar be
sloten, den vergulden spiegel, uit het
kamertje van opoe weg to halen. Er
daarna heel veel gekibbel geweest
hem zou bezitten, doch ten slotte
had de jongste zoon hom door het lot,
gewonnen. Dat kon dus bij den dood
van opoe, ook geen zwarigheden
meer opleveren, mot de kamerver-
huurster. Dergelijke kwesties waren
vervelend.Binnen was binnenlEn opoe
had er geen weet meer van. Ze werd
met het uur minder. De laatste da
gen had ze al zoo goed als geen voed
sel tot zich genomen. Elk oogenblik
in het afloopen.
Na den nacht zeer onrustig en woe
lend doorgebracht te hebben, werd 7e
langzamerhand ka'mer en viel tegen
den morgen in slaap.
Plots schrikte ze wakkerZe
trachtte het hoofd eenigszins op te
richten.
Het schemerende morgenlicht waas-
do door het vertrek. Met wijd-uitput-
lende oogen en geopenden mond. 7.ag
ze recht vooruit staarde aanhou
dend naar het leego vak op den wit
ten muur
Daar was r niets meer
I.eeg! Een kale muur! Zi
kreunde Zij ha<d begrepen!
Met een zware zucht zakte haar
hoofd in de kussens terug. Haar
oogen sloten zich weer en ditmaal
voor goed. Zij had een helder oogen-
Mik gehad en beseft, dat haar spie
gel verdwenen was.
Ook dat leed bleef haar niet be-
•paard.
Statistiek van verkeers
ongevallen
537 verkeersongevallen In 1923
l it een statistiek van de verkeers
ongevallen tc Londen over het jaar
1923 bleek, dat in dat jaar in de hoofd
stad van Engeland zevenhonderd voet
gangers het leven verloren bij ver
keersongevallen en dat er 72.000 bij
botsingen met voertuigen gewond
raakten.
Zóó erg is het tc Haarlem geluk
kig niet. Toch bedroeg het aantal ver
keersongevallen hier verleden jaar
zooals blijkt uit eon statistiek
verkeersongevallen, waarvan wij
door de welwillendheid van den heer
hoofdinspecteur, inzage hebben
gehad nog 537 in "t. geheel. Zeer
waarschijnlijk is het aantal ongeluk
ken nog wel grooter, maar van die
."•37 heeft de politie alleen kennis ge
kregen. Uit den aard der zaak zijn
hier natuurlijk alle ernsrize gevallen
mF-
Aanrijdingen met auto's hadden
239 keer plaals, waarvan op Zondag
23 keer; Hierbij zijn 27 botsingen met
vrachtauto's en 20 met autobussen.
Auto's en rijwielen schijnen in voort
durende vijandschnp te leven, want
niet, minder dan 92 keer hadden aan
rijdingen tusschen auto's c-n rijwielen
plaats, terwijl overigens auto's 15
met personen in onzachte aan
raking kwamen, 29 keer met andere
auto's, 7 keer met motorrijwielen,
29 keer met trams (slechts 2 keer lag
in deze gevallen do schuld bij den
bestuurder van do tram), 19 keer met
be-pannen voertuigen. 14 keer met
handwagens en 34 keer met andere
oorwerpen. Botsingen tusschen auto's
n dieren kwamen in 't geheel niet
sneT. voor, trouwens ook niet tusschen
dieren en andere voertuigen.
Zestic-n aanrijdingen tusschen auto's
en rijwielen werden veroorzaakt door
verkeerd uitwijken, 43 door onoplet
tendheid of onvoorzichtigheid. Bot
singen tusschen auto's en rijwielen
(die in straten welke in één richting
bereden mogen worden nog II kc*-r
voorkwamen) moesten in lf» gevallen
aan den bestuurder van do auto en
in -it gevallen aan den bestuurder
van hei rijwiel geweten worden.
Motorrijwielen reden 4-1 keer tegen
iemand of iets aan, op Zondag 10
keer. De meeste aanrijdingen hadden
plaat# tusschen motorrijwielen en
rijwielen (221; tusschen motorrijwie
len en personen 12, tusschen motor
rijwielen èn motorrijwielen 1.
De meeste botsingen met auto's
hadden plaats tusschen 2 en 5 uur
(72); tusschen 5 en 8 uur 57. »a 8 uur
's avonds 27 tusschen 9 en 12 uur
's morgens 40.
Het grootste aantal aanrijdingen
met moror rij wielen viel tusschen 5 en
8 uur (13); tusschen 2 en 5 uur 10,
tusschc-n 9 en 12 uur 8.
In 't geheel werden 83 mannelijke
en 40 vrouwelijke personen slacht-
btters vr«n ongelukken; 3 werden cre-
dooil, één bij een aanrijding met een
auto. één bij een botsing inet een mo
torrijwiel c-n één bij een tramaanrij
ding.
Acht en twintig van de slachtoffers
waren beneden 12 jaar, 11 waren bo
ven de 00 jaar.
Ernstig gewond werden totaal 27
personen; 8 bij botsingen met auto's;
3 bij aanrijdingen door een motorrij
wiel, IC bij andere botsingen; licht
gewond 99 personen, in dezelfde volg
orde als de ernstig gewonden: 23, 17
en 59.
Bij aanrijdingen van personen door
auto's werden 5 personen ernstig en
9 licht gewond, bij hotsingen tus
schen auto's en rijwielen J ernstig
en 9 lichi.
In totaal zijn van alle ongelukken
er 170 aan onoplettendheid te wij
ten. Het verdient dus aanbeveling
dit beknopte overzicht te eindigen
met de volgende
Wenken voor het
verkeer.
lo. Berijdt de rechterzijde van den
weg.
2o. Berijdt niet zonder noodzaak de
trambaan.
3o. Verlaat de trambaan onmiddel
lijk na het hellen van de trambestuur
ders.
4o. Staat niet stil op bruggen, o"
hoeken en kruispunten van "wegc-n.
5o. Maakt de bocht naar rechts
kori, de bocht naar links ruim.
Go. Geeft verandering van richting
tijdig door een handbeweging aam
7o. Rijdt niej naast elkander.
8o. Staat nief stil naast elkander.
9o. Let op de door de politie gege
ven verkeersleekenen.
lOo. Voetgangers loopt niet buiten
noodzaak op den rijweg.
Zoo Groen, ouwe jongen, hoe
maak jij hett
D vergist u zeker, mijn naam it
Blauw.
O, pardon. Ja, ik ben kleuren
blind 1
MeneerHerinner jij je, dat je me
vóór ons huwelijk wel zei, dat je
nooit de vbotrw van een armen man
zoudb kunnen zijn?
M evroaw: Wel, wat zou dat
Meneer (een rekening van de
modiste omhoog houdende)Je zult
spoed ie de vrouw van een armen man
zijn ale je zóó voortgaat 1
DAT HING ER VAN AF!
„En wat is de huur van deze ka
mer met eebruïk van de piano?" vroeg
een pianist, die een kamer wilde hu-
reD.
„Ja. dat hangt er van ant-
woorJde de hospita. ..Misschi&n wilt
u rnii eeret eens een stukje yóórspe-
lenl"
EEN EPIDEMIE.
De onderwijzer bad aan lijn leerlingen
uitgelegd, wat een epidemie is en ein
digde aldus: „Een epidemie' is dus iets
wat iloh verspreidt. Jantje, moem jij mij
nu eens een epidemie l"
„Jam op mijn boterham I" zei Jantje.
DE INTERPARLEMENTAIRE CON
FERENTIE IN DE VEREENICOE
STATEN.
Men bericht aan liet Haagsche Cor-
respondentie-bureau:
Uit Washington is bericht ontvan
gen door het Interpaderacntaire Bu
reau dat de beide Kamers van het
Congres een resolutie hebben aan
genomen waarbij de Interparlemen
taire Unie wordt uitgenoodigd in
192-5 in de Vereeuigde Staten bijeen
te komen. De noodige credieten wer
den eveneens goedgekeurd.
Voor zoover te voorzien is, zal de
Conferentie in de maand October ge
houden worden en zal zij een gebeuj-
teni8 van groote internationale strek
king vormen. De Interparlementaire
Unie was in de Vereenigde Staten
niet meer bijeengekomen sedert de
Conferentie van St. Louis in 1904,
toen, bij het uiteengaan. President
Roosevc-it zijn voornemen had te ken
nen gegeven de tweede Haageche Con
ferentie bfjeen te roepen.
Men weet dat de dit jaar le houden
interparlementaire bijeenkomsten zul
len plaats hebben te Bern en te Ge
neve. van 22 tot 28 Augustus aan
staande.
Koloniën
EEN 11 ERINNERIN'GSBANK.
Op de Pinkefibrujr te Velp is een
monumentale bank onthuld, welke
iu herinnering houdt de schenking
van de geërfden van liet. dorp Velp
aan de gemeente Rheden op 5 Fe-® al,to slingerend de Prins Hcndrikka-
hriiari loon .,1 t-A-ii
De pensioendata van
Indische ambtenaren
Wijziging in overweging
Op de vraac van den heer Ter Hall,
betreffende de data v,.n ontslagne
ming door Indische ambtenaren, neeft
minuter de Graaff geantwoord:
Dat de ambtenn:en in lndiê, die
ontslag uit den dienst vragen, den
tweeden of den daarop volgenden dag
der inaand zouden kiezen als ingangs
datum van hun ontslag, kan, in zoo
stellige formuleering bezwaarlijk wor
den beaamd.
v ele gevallen wordt een datum
in het midden of aan het einde eener
maand gekozen. Niettemin bestaat
zeker hij zeer vele ambtenaren daar
ie lande voorkeur voor een ontslag
datum in den aanvang eener maand.
Het is juist, dat dientengevolge
over een gedeelte eener maand vol
traktement wordt genoten, zoHSer
dat daarvoor arbeid wordt gepres
teerd, waartegenover staat, dat de
cerranger c.<r. gedurende een deel
der maand arbeid verricht zonder
daarvoor de aan het ambt verbonden
bezoldiging te ontvangen. Het onder-
werpelijk feit moet beschouwd wor
den in verband met de in Indië gel
dende algemeene regelen omtrent den
datum van ingang der ambtsbezoldi
ging bij benoeming, welke regelen,
de oorzaak zijn dat vele ambtena-
bij hun indiensttreding of her
plaatsing na terukeor van verlof ge
durende een gedeelte eener maand
dienst moeten doen zonder ambtebe
zoldiging te genieten.
D« wensrhelijklieid eener wijziging
van die régelen is bij de Indische
regeering in overweging.
bruari 1920, nl. het afstaan van de
Macliinegrondcn, d» Voor- en Ach-
terlieide, te zamen 550 II.A., omvat
tende den Pinkenberg. den Kiutze
naarsberg en de daarachter gelecen
heide tot aan. den Zijpenberg on de
Rhedermark.
Bij de aanvaarding van dit ge
schenk besloot de gemeenteraad om
als herinnering een gedenkteeken op
richten. Dit. beslui' is r.u uitge
voerd cn een monumentale bank is
verrezen, opgebouwd uit veldkeien,
afgedekt door stukken graniet.; het
ontwerp is gemaakt door den ge-
meente-architect. den lieer Biilama.
Bij de Onthulling sprak de burge
meester van Rheden, den hoer H. P.
.1. Hloemers, een re«lo uit, waarin hij
de daad van het bestuur der Mark
om de gemeenschappelijke gronden
aan de gemeente over te dragen, als
crij schoon© en edele daad. in het be
lang van het algemeen kenmerkte,
wanneer de geërfden van d© andere
dorpen «'er gemeente dit vo-rb?elrl
en, zal de gemeente Rheden to!
DRONKEN CHAUFFEUR.
Voor de V ierde Kamer der Recht
bank ta Amsterdam stond terecht,
aldus meldt het Hbld., een chauffeur
beklaagd, dat het aan zijn schuld te
rijten is dat 'n ander zoodanig licha
melijk letsel bekomen heeft; dat daaruit,
tijdelijke verhindering in de uitoefe
ning der beroepsbezigheden ontstaan
's.
Beklaagde kwant op 1 April met zijn
de te Amsterdam oprijden en kwam
toen in botsing met een met een
paard bespannen wagen. Het paard
steigerde er. kwam met de voorpooten
in de auto iereefct. Do voerman viel
door den schok over het paard heen
en raakio met den voet bekneld.
Hierdoor kreeg hij zulk letsel dat hij
gedurende vijf dagen zijn werk niet
heeft kunnen verrichten.
Volgens de f elastelegging en Ook
volgons getuigen was beklaagde onder
den invloed van alcoholische dranken.
Beklaagde: Ik kwam uit den
Amstcrdamschen polder en had
slechts drie h vier portjes gebruikt.
President jhr. mr. Quarles van Ui-
ford. Vroeger hebt u verteld dat u
vijf zes porties gebruikt had.
Beklaagde: 't Zijn er niet meer dan
drie geweest.
President: Dus u was de tel kwijt.
Verder beriep bekl. zich op een
tram waarvoor hij op de P. H.-kads
had moeten uitwijken. De getuigen
beweerden tram noch wa?on to hèb.
lat I Het O.M. 'eïschte 'drie maanden
van oen complex natuurschoon, dat
tig zal zijn in ous land.
hechtenis tegen beklaagde.
