HAARLEM'S DAGBLAD
MIDDENSTANDSORGANISATIES
FLITSEN
Stadsnieuws
GD
De Scarabée
DINSDAG 27 MEI 1924
TWEEDE BLAD
'Alvorens liet een en ander mede te
deelea over onre middenstandsorgani
saties, een enkele opmerking vooraf.
Wie z:jn middenstander? en
Moeten w ij f e i t e 1 ij k niet
spreken over middelstan
ders?
Op de eerste vraag moet ik het ant-
coord feitelijk schuldig blijven. Dat
regt op zich self niets, immers econo
men, ocr-middenstanders en t3l van
middenstands-corypheeïn, hebben in
redevoeringen ca ki geschrift getracht
de groep, die men middenstand noemt, j
in een keurslijf te wringen, maar het
is bij pogingen gebleven en ecnige uni
formiteit, ten opricht© der definities, is
er, goed beschouwd, niet. Merkwaar
dig verschijnsel. Wij praten over mid
den stand en middenstanders en geen
onrer kan nauwkeurig zeggen over wie
Wij het hebben.
Zelfs de weigever heeft getracht een
voiiu to vinden, die zou kunnen bevre
digen. Zoo kan men eenige nonnen
vinden in het ontwerp-wet ter oprich
ting van Middenstanóskamers. Als
maatstaf voor de beoordeeling werd een
inkomensgrens genomen. Het behoeft
geen betoog, dat een dergelijke grens
veel bezwaren heeft. Ze zou moeten wis
selen met de economische omstandig
heden komt men zelfs tot dwaasheden,
bij grensgevallen en onder omstandig
heden komt men zelfs tot awaasheden.
Wel bepaalde de vel ge-ver, cat als maat
staf. het belastbaar inkomen uit het
bedri'f. genomen zou worden, maar ik
meen. dat niet alleen het bedrijf maat
staf moet ziin bij de beoordeel-ng van
ce vraag: Wie is middenstander?
Andere wegen beeft men gezocht en
er kelen hebben met kracht van woordea
witten verkondigen, de ware definitie
gevonden te hebben.
Prof. Acngenent ziet in den midden
stand drie groepen: hacdeldrijvenden,
Jndustrieelen en landbouwers. De ge
stolde vraag is daarmede niet opgelost,
neer., n. i. nog moeilijker geworden,
v ast alhoewel de derde groep voor ve
len een eenvoudige begrenzing heeft,
komen bii de eerste en tweede groep
weder derelfde moeilijkheden naar ro-
X*Ook tal van Duitscher*. waaronder
I':of. Pier'torff. hebben zich met het
vraagstuk der dcfinieering berig gehou-
den. Ook zij hebben m. i. den waren
weg niet gevonden en het doel geens
zins bereikt.
Ea toch zal het r.oodig zijn om iets
te zeggen van hen, die samengevat zijn
n onre middenstandsorganisaties. De
praktijk heeft uitgewezen, dat het pu
bliek. de groote massa, in den midden
stander over het algemeen gesproken,
den kleinhandelaar en klein-industrieel
zie:. Die beide groepen vormen het
midden standsfundament. Scherp out'
liind zijn re niet en toch ral „men" be
grepen w-ie men zeker in die groepen
kan onderbrengen
Moeten wij over midden- dan wel
ever middel-standers spreken? Daar
voor is he; neiodig een der meet vol
ledige midden stand'-publicaties op te
-laan c:i wel „Het handboek voor deri
Middenstand", van A. Kcilenacr'. Der
-• htijver heeft aan het einde van zijn
lijvige publicatie gemeend een enquête
re moeten ir.-tellen bij de beste taalj
k indigen in ons land, teneinde uit te
laten maken of wij over middenstander,
dan wel middelstander moeten spre-
kcn. Van de elf geleerden verklaarden
rich vier voor het gebruik van het
woord middelstand, terwijl de overige
T' t. de vo rkeur g-v.en aan het v.
middenstand, of we! beide vormen taal
kundig men juist achtten.
Daar deze uitspraak geen twijfel over
faal en van een verdrijving van: mid
denstand wel geen sprake zal zijn. kan
ik thans mijn onderwerp: middenstands
organisatie, behandelen.
Het moderne midden stands vraagstuk
Sr. in ons land een vijf en dertigtal ja
ren oud. Van eenige organisatie was
toen echter nog geen sprake. Deze da
teert eerst van het begin dezer eeuw.
Het was in iQOt dat een aantal Am
sterdammers een congres voor de kleine
burgerij in Namen bezocht. Daar in
België. waar de middenstandsbeweging
verder was dan ten onzent, viel veel tc
leeren. Zeer bekwame mannen, zooals
Dr. V. Brants (Leuven) en Professor
Pyfferoen hielden zich met dit vraag
stuk bozig. Dat congres in Namen is
in zeker opricht te beschouwen als de
voorlooper tan de Nederlandscbe mid
denstandsbeweging. Men bereikte zelfs,
dat in 1903 de Zuid-Nederlanders naar
Amsterdam kwamen en hun bijeenkomst
aldaar vaststelden. He: is een' der
groote verdiensten van de Algemeene
Winkeliersvereeniging te Amsterdam
geweest, dat zij onze buren heeft ont
vangen en daardoor heeft kunnen la
ten zien, dat wij in Nederland achter
aan kwamen. Zoo staat hei jaar 1903 in
onre middenstandsbeweging als een
der allerbelangrijkste geboekstaafd.
Van de hoofdstad van ons land uit heeft
de middenstandsbeweging doorgewerkt
en de wensch, destijds door minister
Thorbecke in een zijner redevoeringen
geuit, is lange jaren daarna dan toch
verwezenlijkt.
He: was een juiste gedachte om
reeds in 1903 weder een congres ie or-
ganiseeien. ditmaal in Rotterdam. Dc
lag op het aambeeld gegeven moest
herhaald worden, en bij voorkeur zoo
spoedig mogelijk. In princijse in 1903
aangenomen, werd in 1903 de neutrale
Middenstandsbond in ons land ge
grondvest, die den naam verkreeg vaat
Nederlandsdie Bond van Vereetjigin-
gen van den Handeldrijvenden Mid
denstand.
Dank lij do groote capaciteiten van
den lieer J. i>. Meuwscn is deze orga
nisatie in den loop der jaren krachtig
gegroeid. Niet alleen heeft zij op hare
congressen, bij voortduring weder,
vraagstukken aan de orde gesteld, die
ware middenstandsproblemen genoemd
mogen worden, maar zij heeft zich de
hulp weten te verzekeren van eminente
mannen op ander gebied. Men behoeft
slechts de namen te geven van de leden
van den Raad van Advies, van de prae-
adviseurs en van tal van gedelegeerden
:n diverse comrnisien, on* te besef-s
fen. hoe er gewerkt is. N'a3St de or
ganisatie als zoodanig. liin er tal van
geledingen. Op schier ieder midden-
jtandsgebied heeft men de vleugels uit
geslagen. in steden, dorpen, ja in me
nig dorpje, zija afdeeliagen van den
Bond onMtaan.
De pionier, de voorvechter par excel
lence. de heer Meuwsen, heeft veel, zeer
veel. ja. volgens menigeen, te veel.
voor deze beweging gedaan. Het is
niet onmogelijk, dat die uiterste krachis-
pannicg zijn leven heeft bekort.
Zijn overlijden was een groote slag
den middenstand, al bleef veel van het
door hem gewrochte bestaan.
Eenigo jaren geleden is een voorstel
tot een teer ingrijpende wijziging in
den bestaanden bond ter tafel ge
bracht. Het was onder het presidium-
Schürmann, dat men nauwer contact
wenschte met de industriële midden
standers. Tot voor eenige jaren was de
hoofdmoot handeldrijvende midden
stand zooals de naam van den bond
ook aangaf. Allengs veranderde dat en
naast do handeldrijvende- werden ook
industrieel© middenstanders opgeno
men. Ook deze groep had wenschen,
eischen cn zecht op vertegenwoordi
ging. desiderata waaraan men niet
tegemoet komt door den naam van de
organisatie te wijzigen en voortaan te
tprefcen over Nederlandschen Bond
van Vereer.igingen van den Handeldrij
venden err van den Industrieelen Mid
denstand.
Het gevolg was het instellen van een
reorganisatioconunissie. Deze heeft,
onder leiding van het Tweede Kamer
lid. den heer 1.. de Groot, een rapport
opgemaakt cn dit behoudens een aantal
wijzigingen, zien bekrachtigen in dc
algemeene vergadering, welke verleden
jaar in Breda is gehouden.
De neutrale middenstandsorganisatie
gaat nieuwe wegen bewandelen. Het is
nog niet mogelijk om een oordeel te
vellen over datgene, wat nog komen
moet; maar wel i' reeds te zeggen, dr.:
ecnig resultaat alleen dan bereikt ral
kunnen worden. indien eendrachtig
wordt samengewerkt.
Naast de neutrale- staat 'de Room«ch-
Katholieke middenstandsbeweging. Oor
spronkelijk werkten cc neutraalgdin-
den en de confe«sioneelen samen, alhoe
wel in tooi reeds door Dr. J. Nouwens
een pleidooi wa« gehouden voor een or
ganisatie van Katholieke middenstan
ders. waarvan het gevolg was d
richting van „de Hanze voor het Bis
dom Den Bosch".
Reeds in 1903 werd Limburg georga
niseerd. evenals Breda, waarna in 1906
in Haarlem, s pedaal door het werken
van den heer R. Regout, een afdeeling
werd gevormd. Langzamerhand werd
ons land overdekt met een net van
plaatselijke middenstandsorganisaties,
die gecentraliseerd werden in den Ne
derlandschen Roomsch-Katholieken
Middenstandsbond. Deze is een federa
tie van diocesane vereerrigtsgen. die
elk weder een federatie van plaatselij
ke vereenigingen vormen.
Korten lijd nadat de Katholieken hun
organisatie voltooid hadden, stichten
de Protestant-Christelijken hun eigen
vereeniging. genaamdVerceniging
van den Cbristclijken Handeldrnvendei
en Industrieelen Middenstand in Ne
derland.
Boven behandelde drie centrales heb-,
ben ten opzichte van een groot aantal
punten dezelfde gedragslijn vastgesteld.
Zij bevorderen in het algemeen de stof
felijke- en zedelijke belangen van den
middenstand, terwijl de confessioneele
organisaties mede ijveren voor de
godsdienstige belangen.
Vele wegen voeren naar het doel.
maar deze organisaties maken veelal
gebruik van één weg bevordering van
vak- en handelskennis, het verleenen
van onderlingcn steun, het oprichten en
steunen van middenstandsinstellingen,
het behartigen der middenstandsbelan-
gen bij de overheid, het bestrijden van
misbruiken enz. rijn punten van het
werkprogram der drie centrales.
Ten slotte een enkele mededeeling
omtrent samenwerking. Deze komt tot
uiting in den Middensiandsraad, inge-
iteld bij Koninklijk Besluit van 4 Sep
tember 1919. Men verwar re dezen Raad
niet met den Ilaarlemschen Midden
standszaad. Wat eerstgenoemde beoogt
te zijn voor het geheele land, voor de
drie landelijke centrales, is laatstge
noemde voor onre stad en dus voor
de drie plaatselijke middenstandsorga
nisaties.
Onder de Middensiandsraad verslaat
en dus het van regeeringstvege inge
stelde instituut. Het is een permanente
commissie van samenwerking, die tot
taak heeft aangelegenheden, welke voor
den Nederlandschen handeldrijvenden of
.ndustrieelen Middenstand van alge
meen belang zijn, te behandelen en
daaromtrent overleg te plegen met, of
vorstellen to doen aan ter aake bevoeg
de Ministers en verder aan zoodanige
colleges, autoriteiten en ambtenaren,
als daarvoor al naar gelang van den
aard van het onderwerp in aanmerking
komen.
Dit college ceeft dus wel een
tgebreide. maar tevens zeer moeilijke
taak. De Raad bestaat uit een voorrit-
vertegenwoordigers der drie lan
delijke middenstandscentrales. De voor
zitter op het oogenblik treedt als
zoodanig M.r A. I. M. J. Baron van
Wijnbergen op wordt aangewezen e:r
ontslagen door den Middenstandszaad
en den Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel (thans door den mi
nister van Arbeid. Handel en Nijver
heid) in gemeen overleg.
Iedere centrale wijst vier barer leden,
waarvan tenminste drie tevens midden
standers rijn. aan, om als gewone leden
var. een Raad op te treden. De aanwij
zing geschiedt telkens voor één jaar.
Voor bepaalde onderwerpen kan iedere
bond één of meer leden, ter zake des
kundigen. aanwijzen, om als buiten
gewone leden aan dc beraadslagingen
deel te nemen.
Het overzicht' is beknopt, het moest
ook voor niet-ingewijden leesbaar ziin.
Zij. die rich zullen verdiepen in de mid
denstandsproblemen kunnen in iedere
bibliotheek een schat van materiaal
vinden,
MOLLERUS.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Voor den Politierechter
Verduistering,
\V. 1!., die opgaf „boomkweeker*
van beroep to zijn, was beschuldigd in
de maand April van een partij serin
genstruiken, die hij voor den heer D.
K.. bij v. ten hij destijds in dienst was,
moest vervoeren, een aantal ztch
hébben toegeëigend. Het waren 22 klei
ne cn 8 groote et ruiken, die bekl. in
zijn eigen tuin had geplant en die een
waarde van 20 vertegenwoordigen.
Dergelijke feiten moeten te Aalsmeei
meer gebeuren, verklaarden de Poli
tierechter en het O.M. U:t de stuk
ken diepto de Politierechter op, dat
de Burgemeester van Aalsmeer had
opgemerkt, naar aanleiding daarvan:
..zoo gaat men dan boomkweeker spe
len, maar van het geld van anderen"
Bekl. lickende. Zijn baas had hem,
nadat het feit was uitgekomen onmid
dellijk ontslagen Maar een ander had
hem weder in dienst genomen- \oor
het gebeurde had bekl. gunstig be
kend gestaan. De Politierechter bracht
den bekl onder het oog. dat hij heel
onverantwoordelijk had gehandeld eu
zich ernstig misdragen.
Man, je had een goed stuk brood,
zeido de Politierechter, en nu liep je
gevaar dat niemand je meer in dienst
zou willen nemen, en dat je opeens al
les kwijt zou zijn. Je stond gunstig be
kend. IIoo kan io dan toch zulke dom
me dingen doen? E11 liet ergste is, dat
er niets dan gevangenisstraf op staat.
Beschaamd stond bekl. to kijken. Op
liet ernstig woord van den Politie
rechter had hij niets in te brengen.
Het woord was dan aan het O. M.
Het O- M. deed opmerken, dat hier
een hoogst ernstig feit is gepleegd.
Bekl. had het volste vertrouwen, maar
beeft dat schandelijk beschaamd.
Daar dergelijke feiten meer te Aals
meer gebeuren, moet een strenge af
schrikwekkende straf worden geëiseht.
Het O.M. cischte daarna 2 maanden
gevangenisstraf.
DE RUSTVERSTOORDER
Als je je uren vlak naast del blijft de telefoon zoo stil alsI Maar als je in de keuken deeg
telefoon zit te vervelen en wou, het graf van Toet Ankh Amen. kneedt
dat iemand je eens opbelde, 1
rn.
of het kritieke moment hebt) of juist in den kelder bent ge-lof naar de vliering om te zien
bereikt met het roeren van saus gaan om do inmaak op te rui- of je die oude tennisschoenen
men I nog kunt vinden.
of druk bezig bent met del of op het punt staat er zelfl kun je er vast op rekenen,
baby een bad te geven oen te nemen, dat al je kennissen plotseling
1 behoefte hebben om je te spreken
(Nadruk verbaden.)
De Politierechter veroordeelde denl
bekl. tot I maand gevangenisstraf we
gens verduistering.
Mishardellng.
In 't begin van de raaaud Maart
kwam N. v. d. VV. te Beverwijk, die
daar met A. B. liep te wandelen, N.
J. v. d. S. tegen. Hij waande dat het
iemand was met wien hij de vorige
week een tfunestie had gehad. Om die
reden wilde hij nu afrekenen. Hij be
gon met S. een stomp te geven en
daarna ging hij hom met een mes
dreigen. Do kameraad van v. d. \V.
hielp een handje mede en gaf v, d. S.
ook oen stomp.
Dit mankte dut v. d. W. en B. he
den moesten terechtstaan. Bij de be-
handoling der zaak zeide de mishan
delde dai hij met v. d. W. geen guaes-
tio had gehad. Het O. M. vorderde te
gen N. v. d. W. 3 weken gevangenis
straf en tegen A. B. f 20 boete of
10 dagen. De Politierechter veroordeel
de v. d. W. tot 30 of 15 dagen en A.
B. tot 8 of i dagen.
Het Tooneel
TORQUATO TASSO.
Het levendige, jonge cn tempera
mentvolle spel van Lothar Müthel in
de rol van Tasso heeft in de voorstel
lint» der Duitschere zeer sterk geboeid.
Het is met de rol van Torquato Tas
so als met die van Hamleter zijn
evenveel 'l asso's als er tooneelepelens
zijn. die dezen gcmartelden kun-
t-naar spelen. Elke tooneelspeler
Tasso interpreteeren al naar zijn
eigen inzicht en zijn eigen talent. Ér
zijn aan figuren lals Tarquato Taeso
en Ilatnlet zooveel kanten, dat van
een algemeen geldende vaststaande op
valt ing geen sprake kan wezen. Ér
zullen toon eel spelers zijn. die den ge
voel icon. in zich zelf besloten, licht
geprikkcldcn en wantrouwenden kun
stenaar in Tasso. anderen, die den
onbeheorschten, vurigon jemgon man
en weer anderen die den pathologi-
schen kant van dezen ziel-zieken dich
ter liet meest zullen belichten en al
len zullen hun opvatting met den
tekst in de hand kunnen verdedigen.
Torquato Tasso is een rol voor een
groot en intelligent; kunstenaar. Al-
tiirl weer zal de rol hem nieuwe ge
zichtspunten opleveren en hem de ge-
gelegenheid bieden tot verdieping van
ziin spel.
Wij hebben dikwijls de stelling
hooren verkondigen, dat Tarquato
Tasso meer een lees- dan een epeei-
drarna ie. Wie de voorstelling der
Duilschers Zaterdag heeft bijgewoond,1
za! van déze opvatting wel zijn terug
gekeerd. Eon werk met een rol als
Tasso. die zoo veel speel-mogeliiklie-
den biedt, is voor het tooneel altijd
reeds belangrijk, omdat het een
groot acteur gelegenheid tot ec-n waar
lijk© schepping geeft. Bij alle ge
mis aan uiterlijke bollan d e-
1 i n u Ï6 bet aan inuerl ijik e
bewogenheid over-rijtk.
Lothar Mil tl iel gaf als Tasso voor
namelijk den jongen, vurigen onbe
hoor sch ten mensch. Meer dan den
dichter 1 Maar ook den pathologischen
kant liet hii niet onbelicht. In zijn
dwalenden blik en in zijn wilde uit
barsting. nadab Eleonore hem een
lauwerkrans op het hoofd heeft ge
drukt, voelden wij reeds iets van de
„Gemtitekrarüfheib". die in de laatste
bedrijven zijn denken en handelen be-
heerscht. Deze opvatting motiveerde
ook de sterke stemuitzetting in som
mige tooneelen.
Mothers Torquato Tasso Was
boeiend door opvatting, gebaar en
dictie, van bot begin tot het eind. Hii
had prachtige momenten zooals
het oogenblik, wanneer hii zijn lau
werkrans van zijn hoofd neemt en
even regen zijn slapen aandrukt en
hij deed soms zelfs aan Moissi denken.
Zeer mooi was hij ook in den lan
gen monoloog, die begint mot:
...Ta. gehe nur. und gehe. richer
weg", dien hij met de slotregels:
...Ta. klage nur das bitre Sehicksal an
Und wiederhole nur: auch sie
au;h £ie!"
tot een indruk wekken lea climax
wist op te voeren.
Het meest nabii kwu hem zeer
zeker Marie Eis Toch lijkt mij dize
acLrice meer de aangewezen persoon
voor de uitbeelding van moderne,
min of meer perverse vrouwen wat
zon ik haar gaarne eens als Hedda
Gabler ziendan voor de wel bere
kenende maar toch meer natuurlijk
vrouwelijke coquette, die Eleonore
Sauvitale is. Ook klonk haar stem in
de tenten van Goethe nu eu dart wat
scherp en viel haar modern spel in het,
derde bedrijf te veel uit den stijl
van dit klassieke Werk.
Hans Halden viel weer op door
zijn mooie plastiek, maar zijn Anto
nio bleef te vlak en Ferdinand Asper
oaf ons niet. de illusie van een praclit-
liovenden kunstzinnigen hertog van
Ferrara, al wist hij dan ook eoms
warme accenten in ziin verzen-zeggen
te treffen. Bepaald hinderli'V onvol
doende was Marga Reuter als Eleo-
nora van Es te. Zij bleef heel den
avond een lamenteerejide, handenwrin
gende, slecht verzen-zeggende juf
frouw en liet niets merken van de vor
stelijke hoogheid en de beheerschta
passie van deze ..Prinzessin".
Het was wel zeer jammer, dat zoo
weinigen van de zeldzame gelegen
heid om een werk van Goethe door
Duitschers te zien spelen, hebben ge
profiteerd Wij zijn Hugo Helm
dankbaar, dat hii ook de „klassieken"
hier beeft gebracht, maar wij vreezen,
dat de resultaten hem hebben afge
schrikt om zoo iets althans in
Haarlem te herhalen.
J. B. SCHUIL'.
LEERLINGENAVOND MEJ. C. J<
MEIJER.
Zaterdagavond gaf mej. Meijer met
hare leerlingen uit Haarlem en Bloe-
mendaal een zanguitvoering in de bo
venzaal van de Kroon.
Toen de gordijnen werden wegge
schoven en de fleurige meisjes haar
eerste liedje begonnen te zingen:
„Kind'ren van één Vader" van Caih.
v. Bennes, was het gezellige boven
zaaltje flink gevuld met ouders en
vrienden, die al van te voren bereid
waren, om de prestaties van de jeug
dige zangeressen met dankbaarheid
aan te hooren.
Niet minder dan 21 nummers ston
den op het programma, dat evenwel
vlot werd afgewerkt Bij verschillende
nummers waren de kinderen in pas
sende kleedng geslokc-n eu speelden
zij er een beetje comedie bij.
Voor de kinderen verhoogt dit onge
twijfeld de aantrekkelijkheid en ook
het publiek heeft wat Ie zien. Het is
echter de vraag, of de zang er niet te
zeer door lijdt.
Voor de pauze werden 15 liedjes ge
zongen, van welke vooral „de zieke
pop", ,,op bezoek", ,,1'oiselet"
.,'s avonds" en ,,de sneeuwman" suc
ces hadden. Ook werd gezongen een!
slaapliedje van do kleine Haunie
Doorn, de baby-componiste.
Na de pauze volgden nog een 7-tal
nummers met als slot het omvangrijke
en moeilijke werk. de bloemencantate
van G. v. Vladeracken.
Als soliste trad bij dit werk op mej.
G. Merens, die ons verraste met haar
mooi stemgeluid.
Het publiek beloonde de zangeressen
en mej. Meijer met een hartelijk ap
plaus. De pianobegeleiding was toever
trouwd aan mevr. S. Dezentje Ham
ming—Meijer.
INCEZONDEN MEOEDEELINCEN k 60 Cts. per regel.
Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Gejaagdheid, Prikkelbaarheid en Examenvrees,
gebruikt men de Zenuwstlllende en Zenuwsterkende Mljnhardt's Zenuwtsbletten
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling, naar het
Engelsch van
P. G. WODEHOUSE.
53)
Baxter kleedde zich haastig aan,
want hij had een zenuwachtig voor
gevoel. Hij verweet zichzelf dat hij
zoo lang in bed had gelegen. Terwijl
iedere minuut die hij weg was het
verlies van de scarabee kon betecke-
ncn, had hu een paar uur liggen
slapen,
llij word wakker met een naar voor
gevoel, Iets zeido hem dat do scara-
boe 's nachts gestolen was. cn hij
wenschte nu wel dat hij alles geris
keerd had cn de wacht was blijven
houden.
Bet was erg stil in huis toen hij
naar do hal liep. Toen hij lang3 een
raam kwam zag hij Lord Emsworth
in een allesbehalve Zondagsch pak
je, met een hark in zijn hand, over
een bloembed gebogen staan: maar
hij was de eenige die in den tuin was
en hot hui» maakte ook een leegen
indruk. Do hal zag er dien Zondag
ochtend uit alsof hij aan zichzelf over
gelaten wenschte te worden, en niets
menschelijka wenschte te zien tot het
tijd was om te lunchen.
Dc portretten arm de muren, vooral
dat -.an wijlen Gravin van Emsworth
in do gedaante van Venna verrijzen
de uit de golven, staarden Baxter
toen hij binnenkwam stil verwijtend
aan. De stoelen zelfs deden onvrien
delijk en op een afstand. Maar Bax
ter was niet, in een stemming om zich
daarom to bekommeren. Zijn gewe
ten sliep. Hij dacht alleen aan de sca
rabee en wat daarmee gebeurd kon
zijn en aun niets anders. Wat vree
selijk nalatig van hem om niet de
wacht te hebben gehouden! Lang voor
hij do deur van het museum open
dood was hij er zeker van dat het erg
ste gobourd was.
Zijn voorgevoelens waren juist. Het
museum was er nog; de kaart waar
op stond dat er een scarabee uit den
tijd van Cheops van de Vierde Dynas
tie was, een geschenk van den heer
Peter?, was or ook nog; de mummies,
vogelnesten, gobelins en al do andere
schatten van Lord Emsworth waren
er ook nog.
Maar do scarabee was weg.
III.
Hoewel dit juist was wat hij ver
wachtte, duurde het toch een heelen
'iid voor de Onvolprezen Baxter bij
kwam van den schok. Hij 6tond st.il
en staarde naar de leege plek.
Hij staarde er noe steeds naar toen
do Graaf van Emsworth binnen
kwam. De Graaf van Emsworth was
iemand die goed om kon hannessen
en 's Zondagsochtends was zijn ge
liefkoosde tijd voor die bezigheid. Al
sedert het ontbijt had hij in tien tuin
hij do stallen cn in de bibliotheek
rondgescharreld. Nu kwam hij in het
museum.
„Lord Emsworth".
Tegen dat Baxter hem zag en iets
kon zeggen was do graaf nog maar op
een meter afstand van den secretaris.
Als hij gefluisterd had zou milord het
verstaan hohhen, maar de Onvolpre
zen Baxter was zoo opgewonden, dat
hij een stem opzette die nog de aan
dacht getrokken zou hebben als hij
een zeekapitein was geweest, die den
mannen in het kraaiennest wat toe
riep. Lord Emsworth sprong achter
uit en toen hij zich uit een oud stuk
gohelin had losgemaakt, bracht hij
zijn hand aan zijn oor, begon het
zachtjes to wrijven en keek woedend
naar zijn jongen helper.
„Wat beteekont dat, dat Je zoo
tegen me blaft, Baxter? Het gaat
werkelijk alle spuigaten te buiten. Je
wordt een lastpak".
„Lord Emsworth, hij is weg. De
scarabee. is weg".
„Je hebt mijn trommelvlies ge
broken".
„Iemand heeft de scarabee gestolen,
die meneer Peters u gegeven heeft.
Lord Emsworth."
De graaf bekommerde zich nu niet
meer over het lot van ziin trommel
vlies. Hij keek verschrikt naar het
punt. waarop de secretaris wees en
bekeek de plek waar de tragedie was
geschied.
„Goc-io genade. Je hebt volkomen
gelijk, beste kerel. De een of ander
heeft den scarabee gestolen. Dat is
verschrikkelijk vervelend. Meneer Pe
ters zou wel eeus beleedigd kunnen
zijn. Ik zou do gevoelens tan meneer
Peters niel, graag willen kwetsen. Hij
zou kunnen denken dat ik er beter op
had moeten pussen. Wie ter wereld
kan nu toch dio scarabee gestolen heb
ben.
Baxter was op het punt om te ant
woorden, toen er uit do richting van
de hal ecu geluid kwam alsof er ko
len gelost werden min of meer
gedempt door de tusschenliggende
deur on gang. Een zwaar lichaam
bonkte de trap af en een stem, die zij
beiden herkenden als die van Freddie
Threepwood uitte een verwensching,
die verloren ging in een laatste bom
en een muzikaal splinterend geluid,
dat Baxter onmiddellijk zonder moei
te herkende als gebroken snuiste
rijen.
Lord Emsworth en Baxter begrepen
dadelijk wat er gebeurd was. Fred
die was van de trap gevallen.
Als Freddie met de anderen naar
de kerk gegaan was, zou hij op dit
uur niet de trap op Kasteel Blan-
dings zijn afgerend; en als hij de trap
niet was afgerend, zou hij Muriel
niet. tegengekomen zijn.
Muriel was een Perzische kat die
toebehoorde aan Lady Ann Warbling-
ton. Lady Ann had ontbeten in haar
kamer en was lung in bed blijven lig
gen, omdat ze zich verbeeldde dat ze
hoofdpijn zou krijgen, Muriel was te
gelijk met de ontbijtboel de kamer
uitgeloopcn, omdat ze graag wat
hebben wilde van de restjes van een
gebakken tongetje, dat, Lady Ann's
eenvoudige maal had uitgemankt, en
de kat was de meid die liet blad droeg
gevolgd tot in de hal. Toen stond het
meisje, dat liet land had aan Muriel,
stil, en maakte een geluid als een
openspringende gemberbierflesch. en
liep toen in de richting \au Muriel en
trapte het beest. Muriel schrok, keer
de op haar schreden terug en sprong
de trap op, juist op het oogenblik
dat Freddie, die om de een of andere
reden erge haast had, naar beneden
liep.
Er kwam een oogenblik waarop
Freddie zich had kunnen redden als
hij een greote laars bovenop Muriel's
ruggegraat had geplant, maar zelfs
op dat critieke oogenblik bedacht hij
dat hij niet goed genoeg bij de auto
riteiten stond aangeschreven om een
misdaad, als het dooden van de lieve-
lingskat van zijn tante was, te kun
nen bedrijven, en hij zwaaide ving in
een andere richting. De geredde kat
liep door naar boven en Freddie ging
door naar beneden af en toe de trap.
pen rakend.
Toen hij heneden was gekomen zat
hij te midden van de scherven als
Marius tusschcn de ruïne? van Car
thago en probeerde re ontdekken in
hoeverre hij gewond was. Hij kreeg
hoe langer hoe meer argwaan dat hij
op een stuk of tien plaatsen gebroken
was.
Toen ziin vader en de Onvolprezen
Baxter bii hem kwamen, werd hij net
overeind geholpen door A she Marson.-
(Wordt vervolgd).
