HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
Stadsnieuws
FLITSEN
Binnenland
DE SCHIJNVERLOVING
MAANDAG 16 JUNI 1924
TWEEDE BLAD
{Nieuwe reek#.)
No. 215
Per auto door Noord-Limburg
Het kerkje van Asseit
Van oude speelliedjes
De weg
„De Plasmolen" naar
weg om per auto met een
vaart van 70 K.M. af te tuffen. Niet
alleen, omdat hi} volgens John Prtoleau
den auto-correspondent van de Dailjr
Mail. die na rijn tocht in 1914 van
6400 K.M. door heel Europa van onder
vinding kon spreken „de beste rij
weg van Europa" is, maar ook, omdat
Noord-Limburg een langzamer vaart
feitelijk rriet l>ont. Ik wil gaarne op
gerag van Van'der Ven. d-ie ia het tijd
schrift „Schoon Nederland" een interes
sant artikel met mooie foto's verlucht
over de Noord-Limburgsche Maas
gouw schreef aannemen dat er in
Noord-Limburg voor toeristen, die den
grooten rijweg verlaten, nog verschil
lende lieve, poëtische en romantische
plekjes zijn. maar het landschap in
Noord-Limburg biedt, als men lar.gs
den heerweg rijdt, toch heel weinig af-
wisseling aan.
Het Noord-Limburgsche landschap is
niet leelijk. Integendeel! Het zacht gol
vende land met het groene koren, en
hier en daar lage duinen, waarachter
steeds, in een blauwe waas, de heu
vels met de donkere bosschen van
Duitschland opdoemen, trof ons door
lijn deinend rhytme en zijn vriendelij
ke rust, en een verrassing bracht ook
telkens weer het gericht cp de zich door
dit groene land grillig kronkelende, zil
veren Maas. Maar het landschap va
rieert haast niet en kan door rijn een
tonigheid op een Langen rit maar ma-
lig boeien. Daarbij komt, dat de steden
en dorpen in Noord-Limburg niets ka
rakteristieks hebben en aan het land
schap eer iets doodt dan levends gwrea.
Een enkele oude „banmolen", een
vriendelijk kapelletje met een lindeboom
bier en daar irt het open veld naast een
weg, een brok ruïne bij Arcen
aan een bocht van de Maas het pitto
reske kasteel Heyen met zijn sierlije
„Geidersch" geveltje, het mooie en goed
gerestaureerde stadhuis te Gennep, zie
daar al het „byrondere", dat mij van
onzen tnellen tocht door Noord-Lim
burg is bijgebleven. En can het sombere
kasteel var. Arcen met zijn zware kas-
taa'cboomen om de slotgracht, zijn oude
in het donkere water weerspiegelde
muren, zijn steenen brug en zijn mas
sief. vierkant, krachtig poorthuis!
De herinnering aan onze auto-ril door
Noord-Limburg zou waarschijnlijk al vrij
spoedig vervagen, wanneer er niet ge-
wee*» waren ont bezoek aan dat kleie.e.
poëtische, wonder-mooie kerkje van .As
seit met den vriendelijken, Limbuig-
•rhen geestelijke, rector Pinckers en
onre gastvrije, ailerchannaniste ont
vangst door graaf en gravin Wolff—
Metternich op hun oud, waarlijk vorste-
Ilik ingericht kasteel Hülcnraed bij
Swalmen.
Er zijn van dio momenten, welke wij
BO it r illen vergeten, ©ogenblikken, die
voor altijd op de gevoelige plaat van ons
geheugen rijn vastgelegd. Zoo'n mo
ment was het voor mij, toen wij dwars
tusjchen de korenvelden doorwandelend,
het kerkje van Asseit voor ons ragen
ligger.. Ik zie het alles nog precies
voor mij. een idylle van pastorale vrede
en rust. Op een groenen heuvel het
vriendelijke, o-ide kerkje, dat tustchen
de booge ltndeboomen opree» boven
een muur vo| roienstruiken en daar
voor. op de treden van rijn heiligdom,
«ie gemoedelijke Limburgsche dorpt-
geestelijke, rector Pinckers. die met uit
gestrekte handen den heer Van der
Ven. den gids van ons gezeischap, tege
moet schreed.
In een hollen weg. een boerenmoia-
k©. da' twee koeion voor zich uitdreef
en hoog boven op den berm. tegenover
de kerk. naast e*n houten Christus-
lieeld. dst togen den muur van een
boerenhoeve i» peflaat^. «-en troepje
kinderen, jongere er. meisje», rattend
in het grae. met nieuwsgierige ge
zichtje» glurend naar do vreemdelin
gen. die daar door de korenveloen
kwamen aangewandeld nnar hun
kerkje, waarvan ze de koperen
wierookvaten, voor de bedevaart op
den volgenden Zondag, zaten to poet
sen met groot© lappen.
„pooien middag! Goeiem middag!
En geer komt met c© all©n om ons
kerkje te zien1" Her klonk zoo vrien
delijk en gemoedelijk uit den mond
van doren dori ©geestelijke.
Do kinderen hielden op met poetsen,
lieten do blinkend© stukken rusten in
hun eohoot. Zij blikten al mpar met
wiid open oogjes naar dio dames en
Ivoren uit de stad. die daar beneden
ben. od den weg met hun ..heer rec
tor" ©tonden te praten.
Van der Ven roemde in enthoueios-
t® Ixjwoorxlingon de schoonheid van
Aseelt'a kerkje.
..Gii overdrijft! Gii overdrijft!" zei
rector Pinckers op dien zangerigen
toon. dien wij van de Limburger*- ken
nen cn hij lachte daarbij gul. Maar wij
wisten, hoe deze dorpsgeestelijke heel
zijn leven aan den wederopbouw en
de restauratie van z.iin kerkje daar op
den heuvel had gewijd.
Rector Pinckers leidde ons rond.
Met roerende liefde vertelde de gees
telijke one van de restauratie die door
Dr. J. P. II. Cuypers wae verricht,
zoodanig, dat dit kerkje nu een van de
mooiste, zoo niet het mooiste dorps
kerkje van heel Nederland is gewor
den. I)e oude muren, die van brokken
kei en vuursteen zijn opeöricht, zijn
volgens rector Pinckers a. vele eeuwen
oud. Hij noemde zelfs het jaar 700 na
Christus. Maar op een dag honder
den jaren geledon was de Maas. die
vroeger onmiddellijk ondor. langs dt-n
heuvel stroomde, zoo hoog geste
gen. dat het bruisende water bij een
overstrooming het kerkje voor een
de©! had verwoest.
ITeele brokstukken waren weggesla
gen en de rivier had de steenen van
het oudo kerkje van Aaselt meege
voerd tol zelfs aan het dorpje Tege-
len to©.
.Vóór de restauralie". zoo ver
telde reeetor Pinckers. hebben wij al
die oude steenen van ons kerkje Lij
de boeren in den omtrek en bij 'lege-
Ion weer opgezocht ©11 verzameld en ze
naar hier teruggebrachtde kinderen
hebben ze schoongemaakt en nu is hot
kerkje weer met de steenen van vroe
ger gi-restsureerd Zelfs van het doop
vont hebben wij de oud- ©tukken te
ruggevonden en die vindt u nu weer
m ons doopvont aangebracht", en de
g«-vteiiike knielde neer bii het h«n
zoo dierbare et uk om on6 te laten zien,
h«<o d;c oude ks:ukken thans weer
in het doopvont waren geplaatst
In de „Wandelingen door Neder
land" van J. Craandijk had Ik vóór
onzen tocht naar Limburg reeds go-
lozen \an h©t prachtige altaar
stuk in het toert nog niet ge-
restaureerde kerkje Van Asseit. eon
stervenden Christus, welk schilderij
door do menschen uit deze streek aan
Rubens wordt toegeschreven. Dit
schilderij hangt thans boven den in
gang van het kerkje, recht tegenover
hel altaar. Rector Pinckers wees het
ons met reehtmatigen trots cn ook
hij noemde den naam van Rubens, al
opperde hij zelf twijfel, of het
stuk werkelijk van den Ix-roemden
Vlaamseh©n meester is. Maar al of
niet van Rubens, het is een stuk van
zeldzame, ontroerende schoonheid cn
wij kunnen ons begrijpen dat
J., Craandijk vol verwondering zich
afvroeg, ,,hoo het nederige kerkje
van Asseit san dit Juweel kwam?"
Maar meer verbaasd nog dan do
schrijver van do bekend© „Wande
lingen'' waren wij. toen wij in do
cryp van het Asseltecho kerkje do
schilderingen zagen van den „Zaligen
en Onzaligen Dood ©n het Eeuwige
Leven" vnn den ecliildor Nicolas. Zoo
wel in opvatting als uitvoering is bet
werk van Nicolas zóó hvper-modern.
dut men zich even vol verwondering
afvraagt, hoe dit werk in een dorps
kerkje in I.imLurg komt. Op onze
vraag ann rector Pinckers hoe zijn
eenvoudige parochianen deze wel zeer
bizarre «whilderinRen vonden, ant
woordde hij glimlachend: „Sommiten
vinden ze afschuwelijk, manr ande
ren voelen wel degeliik. wat de schil
der lieeft willen uitdrukken en roemen
ze nis mo«'iHet is er net mee als bij
du kunstgcleerd'-n! Jan Kalff bewon
dert ze en Dr. Hofstede de Groot
vindt ze leelijk! Wie heeft er
lijkt"
Ook in ons gezelschap waren de
meeningen verdeeld. Maar gelijkelijk
w.-ia «ie l»«wondering van allen voor de
scliildcringcn van Willebeek lesniane
in d« kinderka»»el van het Asseltache
kerkje. Br ligt over nl deze reine kin
derfiguurtjes van Willebeek Lemaire
een stemming van kinderlijke vroom
heid cn van teore onschuld, die zeer
stetk treft. Het was de niet verwach
te schoonheid in <le blanke kinderka
pel vnn dit afgelegen Limburgach
dorpskerkje, die ons een oooenblik van
waarachtige schoonheidsontroering
schonk.
Wns het de ontroering, gewekt door
de schilderingen vnn Willobeek Lemai
re, welke óns mot nog meer liefde heti
aardige groopje der dorpskinderen,
die oj> den berg van den weg de kost
bare ebuücken van de kerk zaten te
poetsen, deed beschoot wen
Van der Vèn hoe kon het andere?
was natuurlijk dadelijk ruet de As
set Ische kinderen thuis! Zelfs onder
die kleuters vond hij „oude kennis-
n".
„Kende geer nog daneen van „Va
der Abraham 1"
,,0 ja, meneer! O la. meneerI"
klonk het in koor.
,,Is het waar. lieer rector?"
De geestelijke knikte lachend en hij
riep tqt de kleuters: „Kom. laat de da
mes en hoeren eens zien. wat geër der
van kentl Muur zonder veel
praats!"
Rector Pinckers hhd het niet ge
zegd. of de kostbare koperen stukken
lagen al in het gras, en in een grooten
kring stonden ze. voetjes-trappelend,
op den hollen weg. En toen klonk
daar op dien zonnifien lentedag uit
twaalf kleine kindermondies. heel fijn
tjes en kleintjes, het lied van:
Abraham bad zeven zonen.
Zeven zonen had Abraham.
En na elk vers voerden zij hun
„dansfiguren" uit. eerst met één knie
op den grond, dun met twee. daarna
volgde een elleboog, toen kwam de
tweede er bij en aan liet slot lagen al
de kinderen geknield op den weg en
gingen ook de kopjes naar beneden,
tot ze met liet voorhoofd den grond
raakten. Die dansende on zingende
dorpskinderen in een kring mc-t den
gemoedelijken geestelijke'in zijn zwar
te soutane er naast aan den voet van
dien heuvel met het idyllische kerkje,
het was een tafereeltje om nooit te
vergeten!
Toen wij even later voor een boe
renhoeve in onze auto's stapten,
stonden de Asseltedic meiskes weer in
een kring voor de schuur onder de
te bloesems van een pereboora en
nog eens klonk daar het reine kinder
gezang:
Zoo dorscht de boer ziin haver 1
.Weet je, hoe do boer ziin haver
dorscht
cn bij elke strophe maakten zij rhyth-
miscb de bèwoging van liet zaaien,
het maaien en het doroclien. Bij «Je re
gels:
Zoo gaat de boer naar de knrke
Weet je hoe de boer naar de karke
gaat
schommelden hun lijfjes op de kleine
beentjes, alsof zo allen tegelijk op
eens 70 ja ar ouder waren geworden
toen de regel kwam: „Weet je hoe
de boer n wr den harbarg gaat t"
vloog bij allen de „versnapering ach
ter de kits'' met zoo'n rhvthmiscbe
gtlijklieid uit hun moed. dat het eeu
zangleerares tot bewondering moest
brengen. En geen van deze kinderen
schoot na dio drastische voorstelling
In d©n lach, omdat dit spelletje hun
heerlijk© ernst waa.
ij behoeven voorlaan niet moor
naar Dalcros©. Ahramsz ©n Hendrik a
van Turnc-honbroek te gaan voor de
speelliedjes van onze kleinen. De
dorpskinderen jn Limburg hebben er
nog een h©cle verzameling, waarvan
wij m Holland het bestaan zelfs niet
vermoeden.
J. R. SCHUIL.
bijzonder onderwijs.
B. cn W, van Haarlem brengt-
openbare kennis, dat de Raad der
gemeente op 11 Juni 1924 heeft, be
sloten de gevraagde medewerking te
rleenen voor het aanbrengen van
electrischo verlichting in de scholen
aan het Groot ""euigland nn. 10
en in de Ridderstraat no. 13aen
daarvoor beeft beschikbaar gesteld:
oor zooveel cerstvcrmelde school be
treft, een bedrag van hoogstens 1500
lantstvermelde school ccn
bedrag van hoogstens 1700
dat in herinnering wordt gebracht,
dat ingevolge artikel 76. 2e lid van
genoemd,, wet ieder ingezetene of het
schoolbestuur binnen 30 vr'je dagen
an genoemd besluit bij Geieputeer-
d© Staten dezer pro vin-i
knn komen
ieder»!
in bi
«roep
dat gedurende dien termijn alle be
ichoidcn. op deze beslissing betrek
king hebbende, kosteloos voor een ie
der ter inzage liggen ter secretarie der
gemeente (5c afdceling).
DE KANO'S VAN DE HUISVLIJTTEN
TOONSTELLING.
Vrijdagavond 7 uur had op do voorma
lig© buhenplaais van nx-j. Koenen de «c
walerla'iiig plaat» van do 2 kano's dio ii
het afgeloopen winterseizoen door di
011 dsta afdceiing van do jangcnscltib
„Obadja" zijn vervaardigd en op do Jluis-
vlijttontoanstclling van de Hamit te zien
zijn geweest. Aanwezig waren de hoeren
0. W. Paauw Jr., leider vnn de oudste «f-
deelir.g, Joh. IJzerdrsat, technisch leider
van den kanohouw, J. Pcschar secretaris
vnn do oomraiesi® van leiders en do ledon
vnn do oudste «fdooling.
De hoer O. W. Paauw hield een toe-
spraak tot dom lieer I.lzcrdraat en bedank
te hom voor do zeer bekwame leiding
VAN HAARLEM'S DAGBLAD
VAN WIE ZOU DIE BRIEF ZIJN?
Even de post doorzien I wacht, de laatste niet I misschien staat de af-1 nog eens goed kijken,
brr. niets anders dan maar ik herken het zender op den achter-1 het lijkt wel op Jansen,
rekeningen 1 schrift niet J kant.
neen dat toch niet
even wat ©ten van
,wien kan die brief nou
toch zijn?
wrijft wat havermout
van de envelop en
gluurt naar het stem
pel: Santpoort?
heeft hii vrienden of ken
niseen ia Santpoort?
Neen.
Vrouw vraagt het eens
te zien. het is niet
Santpoort. Is het Zand-
voort?
een warm dispuut ein
digt in unanieme be
slissing voor Zierikzee
grootmoeder merkt op,
dat het van neef Piet
kon zijn. als het uit den
llaag kwam
nou hij begrijpt er niets
van vrouw vraagt
waarom hii" hem niet
open maakt
ja, dat wou hij net
doen, maar hii kan niet
alles tegelijk doen.
(Nadruk verboden.)
voorlichting gedurende het seizoen aan de
jongens gegeven. Als blijk van waarde©-
rir.g werd hem oen gekleurde els in gou
den lijst overhandigd namens de jongens.
De I'eer IJzerdrast bedankte voor het
geschenk en gaf den jongens nog oen
goeden raad, o.l. wc! veel aan sport te
doen, maar geen sportman lakken te wor
den. Juist ln dteo maanden eiecbl het
schoolwerk groole aandacht. Do sport
moet hiervoor dan wijken. Gaarne wilde
hij «ich voor <«-:i volgend seizoen weder
beschikbaar stellen.
Namens de commissie van Obadja sprak
de secretaris ook nog eenige woorden van
dank. De kano's lagen gereed om te wa
ter gelaten te worden en dapper stapten
de jongens gekleed in speciaal sportcos-
tuum in de kano's. K^n der booten was op
getuigd als zeilkano. Den geheelen avond
werd cr lustig gevaren.
DE FRANSCH-D UITSCH E
VERH0UDINC.
De Duitsche Rijkskanselier, dr. Marx,
heeft zich tegenover een persvertegen
woordiger van de „Kölnischc Volkszci-
lung" uitgesproken over dc mogelijk
heid van dc Duitsch-t'ransche overeen
stemming.
Mant richtte zich in dc eerste plaat'*
tegen de herhaaldelijk in de buitenland-
sche pers geuite vrees, dat thans, nu
Frankrijk bereid zou zijn tot overeen-
«cming. in Duitschland de neiging tot
vreedzaam overleg niet meer zou be
staan. Daarbij is gewezen op den uit
vlag van dc verkieiingen .en op den
groei van de vleugelpartijen.
,.De radicale partijen aldus dr.
Mant zullen echter haar aanhangers
verliezen, zoodra in het Roergebied en
in het Rijnland de normale toestand is
teruggekeerd."
De Rijkskanselier verklaarde voor's,
dat het d eschoonste dag in zijn poli
tiek leven zal zijn. als de kwestie van
dc bezetting van het Rijnland geen
kwestie meer zal zijn.
Voorloopig echter aldus vervolgde
dr. Marx komt het er echter op aan.
eer't het Roer-vraagstuk op te lossen
en hij «prak dc hoop uit, dat ook voor
Frankrijk dc regeling van de herstel-
kwestie niet zal afstuiten op de kwestie
van het prestige.
ned bond van werklieden
in overheidsdienst.
Op Vrijdag 13 Juni werd vanwege
den Ned. Bond vau Werklieden in
Overheidsdienst afd. Haarlem een al
gemeen© vergadering gehouden in
gebouw Do .Centrale, nnder voorzitter
schap van <kn heer Ruiter.
Nalat bij de inededeelingen eenige
organisatorische zaken werden mede
gedeeld werd overgegaan lot het be
handelen vnn de voorstellen voor het
a.s. congres, waarvoor tevens de afge
vaardigden werden benoemd.
Hierna werd door den voorzitter
erslag uitgebracht van de gehouden
bespreking met de directeuren van
Openbare Werken, Gas- en Electrici-
teitsbedrijf, waarop een geanimeerde
gedachtenwisseling volgde.
Hierna werd na een opwekkend
woord van den voorzitter inzake dc-n
steun voor Twente om circa 10 uur de
ergadering gesloten.
ONDERSTEUNINGSFONDS VAN
TRAMPERSONEEL. Aan het jaar
verslag over 1923 van het Onderling
Ondersteuningsfonds voor het Perso
neel der N. Z. II. T. M.. de M. E. T.
1 E. S. M. is het volgende ontleend:
Het ledental van dit fonds bedroeg
op 31 December G10. De heer F. M.
Souwer to Haarlem werd in het l>e-
ïr opgenomen. Uitgekeerd werd
ann gewone ondersteuningen 4S99.20
en aan buitengewone 485.07. De sal
dowinst over dat boekjaar, groot
5767,82V» werd gestort in het reserve
fonds, tot uitkeering bij overlijden.
Het fondsknpitaal was per 31 Decem
ber groot 18.315.06, terwijl de reser
ve tot uitkeering bij overlijden thans
bedraagt 10.939.70V4. Het saldo te
goed bij dn N.Z.Il.T.M. bedroeg einde
1923 20.882.26V6.
Tc-n^lotte wordt uitvoering gegeven
aan het voornemen van het vorige
jaar, om zonder oont ributieverhooging
ook voor kindereu der leden uitkee-'
ring voor Ziekenhuis- en Sanatorium-
opneming te ve.rleenen.
Deze bepaling is voorloopig voor één
jaar ingevoerd, omdat daarna de fi-
nancieele gevolgen kunnen worden
overzien. waardoor contributiever-
hooging zou moeten volgen.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWER
PEN. Terug ie ontvangen bij: J. Nijde-
ken. Nieuwe Gracht 86rood, broche, H.
Uittenhosch, P. Kieeeirjuit 50 rood, broche
J v. Breemen. Ripperdapark 28. rijwiel-
zadeldekje, S. Ferijèise, Waldeck Pyrmont-
«iraat S3, lorgnet in étui. Bureau van Po
litie. Smedc*traat. gewicht. Bossc-laar, de
Ciereqstraat 172, heerenhandschoen, J.
Schildwacht. Ruysdaelstraat 10. hond
(bast. fox) Kenne' Haarlem, Bureau van
Politie. Smedestraat (agent STuik) hond
tecel) Kennel Haerlem), M. C. Laan, P.
Krugeratraat 33, Schoten, hond (kees)
Kennel Haerlem, M. v. Buuren, Tetterode-
straat 9. hond (zwart bruin) Kennel Haer-
lerr.. M. A. Re'nalda. Kleverlaan 145, jon
gensjas, J. Kroon, Schotersingel 139.
poe« (wit), H. Kolderic, noogewoerdstr.
33. Schoten, poes (grijE). J. de Vos. Wal
deck Pyrmontstrant 44, manchetknoop, J.
v. Eden, Saenredamstraat 82, kwitantie,
R. Jacobs, Ij. Lakenstraat 27, muts, C. de
Rek, v. Ostacfestraat 12. mutsje, K. Heems
kerk, Tetterodosiraal 8. medaillon, G.
Kraa.11, Hier. v. Alphcnsiraat 12, parapluie,
H. Pennekamp, Z. Polderstraat 125, por-
temomnale, II. Greve, Pieterstr&at 1.
zenkraais, H. v. d. Broek, Leidschevaart
46 rood sohooltasch.
Inbraak te Amsterdam
Voor ongeveer f 15000 aan
zijde gestolen
In den nacht van Zaterdag op Zon
dag hebben, aldus meldt de Courant,'
inbrekers zicli toegang verschaft tot
een magazijn geleden aan de Prin
sengracht 108 op den hoek van de
EgeJantieragrachl te Amsterdam.
Eenmaal in dat magazijn, wisten ze
een deur, die naar de bovenverdie
ping leidt, te verbreken. Daar zijn
gevestigd het kantoor en de monster
kamer van gebroeders v. a. Tak, die
een zaak in verlichtingu-ariikelen
drijven. Een groot aantal zijden stof
fen, die voor lampekappen moest
dienst doen, alsmede ar.dere onder-
deelen dio daar voor noodig zijn wor
den vermist.. De daders hebben een
mand, waarin zich een en ander be
vond omgekeerd en daarin de zijde
gepakt. De raming van het gestoiene
bedroeg naar de eet'ste raming onge
veer f15000.
Van de bovenverdieping voerde de
weg der inbrekers na verbreking van
een deur, naar een aangrenzend ge
bouw, waar een rijwiel werd gesto
len. Door opensluiting van de voor
deur aan de binnenzijde konden de
daders de Anjeliersstraat, alwaar de
achterkant, van bet gebouw uitkomt,
bereiken. Vermoedelijk hebben zn de
mand met gestolen stoffen voor op
het rijwiel bevestigd.
UIT HET RAAM DOODGEVALLEN.
In Oud Watergraafsmeer is Zon
dagavond een ernstig ongeval ge
beurd.
De C0-jarige PI., wonende in de
St. Annas) raat. was bij zijn zoon op
bezoek in diens woning op den Mid
denweg 95. Daar liet in de kamer
waar de gasien bijeen waren, wat
warm was geworden, ging hij naar
zolder om een luchtje te scheppen.
Vermoedelijk leunde de oude man te
ver tl it het raam; hij viel plots op
straat.
Hij bleek onmiddellijk dood te zijn".
EEN REDE VAN PROF. TREUB PER
DRAADLOOZE.
Bij gelegenheid van do algemecne ver
gadering van de Vereeniging voor Vreem
delingenverkeer to Hilversum zullen da
deeLneiners op Dinsdag -17 Juni officieel
door het gemeentebestuur worden ontvan
gen. Do rede, welke prof. mr, M. W. F.
Treub, voorzitter der vereeniging hij deze
ontvangst zal uitspreken, wordt door den
Hüversumsohcn draadlbozan omroep
draadloos door geheel Nederland verspreid
Begin der uitzending 's avonds om half
achi.
Feuilleton
Naar hetEngelsch van
BERTA RUCK.
6)
„Och Ja. ik wil het ftuk wel tee-
kenen". m ik onderworpen, „als u
oordeelt, dat dat noodig i«. Als u
denkt, dat ik van het soort b»n. dat
misbruik zou kunnen maken van on
re onze overeenkomst, u aankla
gen wegens trouwbreuk, of
„Kom, kom!" viel Still Waters mij
haastig en met klern in de rede. „Het
was onder meer jui t,-omdat u niet
tot dat snort behoorde, dat ik u uit
koos voor dezen post. Dit-tuk is groo-
t ndeoia opgemaakt ter wille van u.
U hebt een vulpenhouder bil u, niet
waar?"
Ik haalde den penhouder uit hot ko
kertje. dat ik in het zakje van mijn
knntonrhloiise heb. Ik hant het oin
dien altijd zoo te dragen. Het is zoo
echt het teoken van dienstbaarheid,
maar het hoort er nu eenmaal bij.
„Zie zoo_Nu geloof ik, juffrouw
Trant, dal dj it allee is vo«' hoi oogeft-
blik. U rekent er verder wel op. niet
waar, om van morgen eiken middag
om kwart voor drieën hier te zijn, op-
dal ik. u mijn brieven kan dictee-
TOlV'.
„Ja, meneer Waters", zei ik zoo
onderworpen mogelijk.
Luid klonken de jammerklachten
vnn mijn drie vriendinnen, toen ik
hun de nieuwo pionnen vnn den chef
meedeelde.
„Wat zeg Je? Wil hij jou zijn brie
ven dicteeren? Dat is zeker de kans.
die hij je nog geven wil. voor hij je
ontslaat, d- nk ik", zei juffrouw Ro
binson. „Hij had je nog beter in eens
de bon* kunnen geven gisteren".
„Je kunt het hem gewoon niet naar
den zin maken. Wel, toen ik pas hier
kwam", zei juffrouw Holt, „had hij
drie typisten in één week gehad en
zo kwamen alle drie in tranen de
kntnei uit, zoo had hij ze nfgebeten.
Hij ticteyrt trouwens zóó.vlug. dat ik
niet begrijp, hoe hij verwachten kan.
dat iemand hem bij houdt, zonder
telkens te vragen, om het nog e©ns te
herhalen en als je dat doet. k;;kt hii
je aan, of hij je wil opeten. Dat zul
Je ondervinden".
„Het znl voor en na wezen: Nu,
juffrouw Trant, is 11 zoover? Nu dan"
En juffrouw Robinson bootste in
toon zoowel als in vlug spreken den
sbaï na*
„Neen. hij sluurt natuurlijk, vóór
de middag om is, al weer otn onzen
stevigen Schot".
„Jullie moeten haar nu niet voor
uit ontmoedigen. Ik wild© maar. dat
1® ons niet in den steek liet den hee-
len middag. We zullen uw.gezellig go
babbel erg missen, juffrouw Trant".
„Ja, cn voor u zal er wel niet veol
gezellig gebabbel daar opzitten", zei
juffrouw Smith. „Het zal meer we
zen, alsof u tUïsrhen de mummies en
sphitixen in het Britsehe museum zit.
Zeg. kunnen jullie je voorstellen, dat
Still Waters ooit tegen iemand gebab
beld heeft, ook als kind?"
„Hij is nooit een kleine jongen ge
weest. wed ik".
„En ik durf or alios ouder verwed
den, dat hij nooit gehuild heeft, toen
hij voor het eerst naar school ging,
of heel wat van zichzelf gedacht heeft
als hij op ©i-n partij eens een dans
moest overslaan cn dan zat te flir
ten".
„Flirlen? De Baas flirten?" viel ik
nn in, geheel vergeten, dat het wer
kelijk spoedig zoo zou moeten heeten,
en ik lachte met de anderen mee. ..Je
kunt net zoo goed van hem verwach
ten, dat hij wanhopend verliefd werd
op
„II praat weer dame;", klonk het
op eens, en de gewone stilte volgde.
Maar ditmaal 'sloeg mij niet don
schrik oin liet. hart. Laat meneer Dun-
donald zijn beklag maar indienen over
mi.i, nis hij danr zin in heeft! ITeel
Schotland kan mij nu niet uit dit
kantoor bannen. Morgen word ik voor
goed geïnstalleerd als particuliere se
cretaresse bij den chef.
Ik moet toestemmen, dat het nog
onmogelijker is, om voor meneer Wa
ters tc werken in die capaciteit, dau
ik had kunnen vermoeden.
Zijn dicteeren nu, juffrouw Ro
binson beschreef dat al heel juist. Hij
beseft gewoon niet, wil ook niet be
seffen, dut een klerk nog uit iets an
ders bestaat dan uit een bloc note en
een pen, dio over het papier vliegt,
liij ziet letterlijk met, dat de hand
dio dio pon vasthoudt soms beeft. Hij
is onuitstaanbaar precies, wat betreft
hot overschrijven van zijn stapel brie
ven. Ik ril, nis ik er aan denk; ik
bedoel, ik zou nog verleden week ge
rild hebben bij de gedachte, wat er
van juffrouw Trant, de typiste moest
worden, als zij een seconde na half
vijf nog met een brief bij hem kwam,
om te onderteekenen, want half vijf
gaat hij altijd naar huis. Maar nu,
voel ik mij zeker, omdal ik weet. dat
clez-o machine van een jongen man'
mot. don mond zoo stijf gesloten, als
of hij een geldkist; was, hoe graag hij
mij ook als typiste zou laten vervan
gen, voor mijn ander en voordeeliger
baantje niet zoo gemakkelijk iemand
anders zou vinden.
Hoera!
Vandaag is het Vrijdag: De dag der
verschrikking Voor het kantoor, de
dag, waarop de mail vertrekt. Voor
mij heeft hij echter nu geen ver
schrikking meer. Mijn wekelijksch sa
laris bedraagt nn. wel te verstaan,
elf pond, vijf shilling.
Vijf en twintig shilling werd mij op
de gewone wijze uitbq^a dd door me
neer Wailis, onzen kassier. Hii drOTi-
- nie'dat mi.in poriemonnaie al bij
na niet meer dicht kon wegens tien
andere ponden, die ik m ruil voor
mijn eigen chequè (wat klinkt dat
voornaam) bij de Bank kreeg, waar
de heerlijke vijf hondeid pond (nti
nog maar vier honderd pond) op den
naam van „Mejuffrouw M. Trant"
staan. Ik wil er maar niet aan den
ken, wat het had moeten geven, als
ik die nier gehad hadl
Nu ben ik in staat, om allerlei heer
lijkheden voor Cicely mee tenemen
(die overgeleverd is aan juffrouw
Skinner), en daarenboven een beeldige
azalea en een splinternieuw boek van
drie gulden (de helft van haar aan
deel in het huishoudgeld).
Het uitgeven van mijn fortuin zal
mij gemakkelijk genoeg vallen, dat
weet ik, maar ik heb een flauw voor
gevoel. dat ik het niet zoc gemakke
lijk zal verdienen.
Vanmorgen, liet lijkt me, of het al
een jaar is, sedert ik mijn ex:ra werk
waarneem, kwam ouzo bode, Harold,
mij zeggen, dat ik om twaalf uur in
plaats van na de lunch bij den Baas
meest verschijnen.
Eerst schrikte ik hevig eu was be
nieuwd, wat ter wereld ik nu weer
misdaan kon hebben. Toen bedacht
ik; dat dat er mets op aan kwam.
Het kwam er alleen op aan. wat hij
nu voor mij te doen zou hebben.
Uit den toOn, waarop de Baas mij
goeden morgen wenschte, hoorde ik.
dat hij zijn plan al klaar had. Hij
keek mij eten aan, terwijl ik onder
worpen bij zijn lessenaar stond.
„U hebt hier nu precies veertien
dagen bij mij gewerkt. juffrouw
Trant", zei hij.
„Precies veertien dagen!'1 Ik ben
benieuwd, of hij aanteekening zal
blijven houden van de rest van die
drie honderd vijf en zestig dagen, die
no? verloopcn moet, eer ik hem en
zijn meetkundig engagement, vaarwel
kan zoggen. Ik denk van wel.
(Wordt vervolgd.)
