DE SCHIJNVERLOVING
HAARLEM'
2ATERDAG 19 JULI 1924
ENGELSCH
Een regeeriugB-,,whip" ;e?n ..whip'
is een lid, dat zijn partijgenooten
'naar de lobby drijft voor de stem
ming), die aan het einde van een zit
ting van vijftien uur van zijn stokje
viel, en een dokter-parlementslid, die
do vorige week plotseling dood is ge
bleven deze twee feiten hebben de
aandacht gevestigd op den invloed
van parlementairen arbeid op de ge
zondheid. Het Britsche Lagerhuis
heeft een van de meest moderne en
meeit wetenschappelijke ventilatie
systemen van de wereld. En het is een
onopgelost geheim waarom niettemin
het verblijf in liet Lagerhuis aan dc
levenskracht der Britsche wetgevers
knaagt. Want dit laatste is het geval.
Op Maandag ziet men de door zon ge
bruinde gezichten in Je landsverga
dering verschijnen. Do ..week end"
heeft de mannen een gerond uiterlijk
gegeven. Maar als de week voort
schrijdt verschieten de gebronsde ge
zichten; en men kan gemakkei k een
honderdtal Lagerhuis-leden Doemen,
die de bleekheid op hun gezichten dra
gen. welke een gevolg in van over
manning en te weinig lucht.
Vooraan komt da «erste-minister
zelf. Men vertelt dat zijn gezondheids
toestand geheel afhaukelfjk is van het
cuceea of het gebrek aan succes mot
de plannen, waarmede hij zich op een
oogenblik bezighoudt. Ik hoorde «en
van zijn familieleden met vertrouwen
voorspellen dat zijn bezoek aan Parijs
hem zou genezen van de bronchitis,
waaraan hij leed; alleen omdat hot
Fransche vofk hem zoo hnrteliik had
ontvangen. Inhmchen was er geen
zorgelijker gezicht in het gansche La
gerhuis dan dat van den premier on
middellijk na zijn terugkeer uit de
Franscbe hoofdstad.
V«lc van de Labour-ministers zïin
niet zoo schitterend in hun werk als
men van hen had verwacht. Het
wordt toegeechreveu urm parlemen
taire overspanning. Dc kleine maar
dappere Clynes, leider van het Huis,
is een sterk voorbeeld van den ver
moeiden man, die de verwachtingen
heeft beschaamd. Zijn parlementaire
werk is hem blijkbaar te zwaar. En
zelfs het groote licht van h t minis
terie, de minister van Gezondheid
.Wheat ley, die verantwoordelijk is
voor het. veel bewonderde en voel bo
etreden regeeringsplan voor woning
bouw. is in zijn antwoorden op vra
gen de huispolitiek betreffende, vaak
zoo vaag dat tnen ook bij hem aan
overwerktheid moet donken.
En wat de andere partijen betreft
foepon zoowel Liberalen als Conser
vatieven uit dat hun leiders behoefte
hebben aan vacant ie. liet goh cel o par
lement maakt den indruk van ver
moeidheid. een indruk, welke den laat
eten tijd nog is verstrikt door de aan
wezigheid van veel hceteu zouuc-
echija.
De positie van do Russische afge
vaardigden, die nog iu Londen blij
ven hangen. U niet begeerenswaardig.
Deze ongelukkige hoeren zijn nu lan
ger dan drio maandon in Engeland
geweest en het •vooruitzicht op tast
bare resultaten wordt met dea dag
donkerder. Zelfs indien zij toestem
men in voorwaarden, welke Engeland
als cm sin<- qua nou besc houwt
voor financieolen steun, dun zullen zij
de City, waar de geld koffers staan,
nog moeten waar maken dat zij hun
beloften kunnen uitvoeren. Het is de
particuliere belegger, met wim zii ten
slotte te maken hebben, niet de staat.
En een particuliere belegger weiger!
altijd pertinent goed geld i.anr kwaad
geld te gooien.
Terwijl dezo ongelukkige afgevaar
digden lutu Lest doen een atmosfeer
van redelijkheid en welwillendheid te
scheppen, doen hun collega's te Mos
kou naar wier pijpen Bussen in
Londen natuurlijk moe/en dansen
hun best er voor te-zorgen dat geen
enkel Britvth pond sterling in Ru.—
land wordt belegd. In plants van lum
Communistisrbo propaganda te .«ta
ken, ontwikkelen rij vee! erootseheep-
scher plannen op dii gebied dan ooit.
Een paar dagen geleden kondigde
Moskou aan dat hot een „wervel
wind"-campagne zou beginnen voor
de voorlichting van den Briischen
werkman. En zij willen moor doen.
„Imperialisme" zeggen zij, „is de
drijfkracht van den ge«;«st van het.
communisme in de wereld. Dit „im
perialisme" vindt men in het alge
meen in de Britscho ov.Tzeesche ge
bieden De Britsche overzeosche ge
bieden zullen dus voortaan moct.n
Feuilleton
Naar betEngelscb van
BERTA RUCK.
85)
„Ik kan je zeggen", ging hij voort,
„dat ik spijt heb gc
Gisterenavond zeker? Een eigenaar
dige manier, om het. uit Ic drukken!
„Al een poosje spijt heb geluid, dat.
ik jou' gevraagd heb, oni deze poUtu
in te nemen".
„0!"
Wij liepen nogmaals liet pad iur
gohen dc rozen af.
„Ik bedoel", voegde li ij er bedaard
aan toe. dat ik spijt heb, dat ik een
meisje, zooals Jij bent, gevoeliger en
levendiger, dan ik mij voorgesteld
had
Wat bad hij zich dan toch voorge
steld'?
„in deze zaak betrokken heb",
„0!"
„Ik denk, dat ik beter had moeten
fokten. Ik had het jou nooit- moeten
vragen".
DAGBLAD
DERDE BLAD
ALLERLEI
Parlementaire gezondheid.
Overwerkte ministers.
Ven ongelukklgo afgevaardigden.
Dansen naar Moskousche pijpen.
Vakonderwijs In het leger.
Een parlement van adverteerders.
idetlen in de communistische attenties,
welke tot nu toe wareu geconcen
treerd op Europa en Azië. Moskou
heeft ons een nieuwe definitie van
„imperialisme" verschaft. liet is „de
democratische, pacifist isehu geest".
De bestrijders van imperialisme maak
ten bezwaar er tegen wijl liet oligar
chisch en militairistisch was. Maar
Moskou houdt niet van imperialisme
blijkbaar omdat bet niet oligarchisch
en niet militairistisch meer is. Het
blijft moeilijk om den zin te vatten
van de woorden van wijsheid, welke
uit de Russische residentie komen.
Met den terugkeer van vredestoe
standen zagen de autoriteiten in dat
het leven in het leger meer aantrek-
kei ijk moest worden gemaakt dan liet
voorheen was geweest, toen een man
in de meeste gevallen alleen „toeken
de" wanneer hij geen andere uit
komst meer zag. En daarom begon
men o.a. vroolijk gekleurde aanplak
biljetten te verspreiden, waarop men
de reenden van de luchtmacht in
hun blauwe uniformen zag afgebeeld
en waarvan de tekst nadruk legde op
de voordcelen von den dienst, goede i
loonen, een keurige uniform, gezond
werk en goed voedsel. En met dikke
letters stond er de leus op; ..Join the
Royal Air Force and «eo the world
for nothing" (noem diens! bij de lucht
macht en zie de wereld voor niets).
De mannen van het lucht vaart korps
krljcen natuurlijk technische oefening
en kennis, welke zij later in de bur
gerlijke maatschappii kunnen gebrui
ken. Maar mannen bij andere wapens
waren tot nu toe gewoonlijk onbe
kwaam in hun behoeften te voorzien,
wanneer zij na bun militairen dienst
iu de burgerlijke maatschappij terug
keerden. Dc J^gerrnail besloet daar
om wijselijk niet alleen het lot van
dan recruut to verbeteren, maar te
ven* maatregelen te nemen, waardoor
hij in stoat »u worden gesteld zijn
brood te verdienen, wanneer hij het
leger zou hébben verlaten. Drio jaar
geleden zijn plannen van dien aard in
werking getreden. Een aantal uren
per weck worden bcsieed aan apeciale
studio en opleiding in burgerlijke vak
ken in het geval van a! die jonge
mannen, die voor do gebruikelijke •/es
jaar teekenen. En zes maanden vóór
her, ein'do van den diensttijd worden
zij naar Gatterick, in Yorkshire, ge
zonden. waar tuinieren, bijenteelt en
algemeen landbouwwerk wordt ouder
wezen; of zij gaan naar Hounslow bij
konden, waar zij hun laatste onder
wijs in een of ander handwerk of vak
ontvangen. Het pian heeft tot nu too
uitstekend gewerkt. Juist dezer dagen
werd te Londen particular een film
vertoond, welke oen denkbeeld geeft
van do verschillende phason van dit
opleidiugrwerk. En men kreeg er don
indruk van dat dit een van 'do heil
zaamste dingen if. welke de Leger-
raad voor den recruut heeft, gedaan.
Het verwijt, zoo vaak tegen leger
dienst. vernomen, dat hij gelijk is aan
eep dood loopende straat, schijnt voor
wat Brittanjc betreft, niet langer te
kunnen gelden.
Er is juist een groote reclame-verga-
dering. een parlement van adverteer
der», een publiciteit»-,,rodeo", of boe
men het wil noemen, daarginds tc
Wemblev geopend. Do Prins van Wa
les hield de openingsrede. En de ver
gadering had plaat* in de grootste
congrw-zaal van do tentoonstelling.
Dat was ook we! noodig. Want het
aantal afgevaardigden is niet duizen
den te tellen; liet grootste deel. man
nen en vrouwen, komt uit het vader
land der moderne en grootscbeopschc
reclame, Amerika. En bet is nauwe
lijks noodig er bij te voegen dut dc
gauschc dagbladpers van lut land ko
lommen en kolommen vol drukt niet
nieuws en beschouwingen over deze
groote gebeurtenis. Niet alleen de af
gevaardigden vau dit advertentie-con
gres zelf. maar geleerden, schrijvers,
kunstenaars hebben de aardigste din
gen gezegd over deze machtige macht
in dc samenleving, welke zij koudcu
bedenken.
Het ndvertenliewezen is een groot.'ch
ding van den modernen lijd. Maar in
dien wij naar het begin von het ver
schijnsel willen teruggaan, kunnen wij
even goed naar het begin der Natuur
teruggaan. De bloemen des voids z,iju
om ons heen omdat haar voorgangets
met succes haar waarde hebben geud-
verteerd. Wat was de statie der mid
del eeuw.«clie ridders anders don recla
me voor hun soort, hun klasse, hun
kastel Men zegt ook lieden nog dai
„O", zei ik voor den derden keer
en ik had geen plan, er iet* aan toe
te voegen, maar onwillekeurig ging
ik wel wat scherp voort en wie van je
andere typisten liadt je dan liever go-
had? Juffrouw Robinson?"
(Die zou voor haar heelo leven ge
noeg gegevens opgedaan hebben, om
de familie Waters na te doen).
„Of juffrouw Holt?"
(Die zou. dat. weet 'k, het uitge
schreeuwd hebben, als hii haar dien
cigonanrdigen kus gegeven had),
..Juffrouw Smith, is natuurlijk niet
vrij meer. wat betreft haar affecties".
„Zoo? En zou dat. een hinderpaal
geweest zijn? Ook bij een zaak als de
ze?" hernam de Baas i.u keek mij
scherp aan. Ik wist, wat hij bedoel
de. Hij dacht aon den naam van Syd
ney Vandclcur, dien de Majoor giste-
ren zoo onhandig op het lap'il had
gebracht.
Ik keek den Bans recht, in het ge
laat. terwijl ik rustig zei;
„Dat zou ik wel denkQn".
Daarop zei hij; „O!"
Toen volgde een tweede pauze.
•Meneer Waters moest nu (och stel
lig tof. het punt in kwostio komen en
zeggen, wat hij meendo te moeten
zoggen, omtrent zijn gedrag van den
vorig en avond.
Niets van dat alles gebeurde ech
ter.
goede wijn geen krans behoeft. Maar
men haast, zich niettemin den goeden
wijn zijn krans. en ach ook wel
eens slechten wijn een luisterrijken
krans te geven.
Het is de wedijver in het leven van
onze dagen, wel jee de advertentie en
den adverteerder, zooals wij ze thans
kennen, hun kans heeft gegeven. In
Amerika heeft men van het adverten-
tiewezen een exacte wetenschap ge
maakt.
Er zijn professoraten ïn en een
student kan er in proinoveeren.
Voor het gevoel van den Euro
peaan zijn de Amerikanen in hun re
clame-drift. en advertentie-hartstocht
wat ongerijmd. Zij spreken van „ge
sprekken van verkoopkracht" en
\an inspirerende advertenties".
Voor een Nederlander i9 het adver
tentiewezen van Engeland al absurd,
althans in sommige van zijn uitingen.
Men „inspireert hier vaak langs een
omweg. Men omhaalt u op een
woordkunstig opsi el product van
den advertentieêclirijver, den verfijn
de dat zich gezellig laat lezen...
maar zcodra ge liet toch onafwend
bare woord ..tooth paste" of
„shaving stick" of iets «lolgelijk'
hebt bereikt, zullen uw oogen en uw
(hersenen met voorbedachten rade
verderen dienst weigeren. Aldus
gooien de adverteerders hun eigen
ruiien iu. Ik geloof niet- «iat de voor
spelling gewaagd is, dat men vroeg
of laat ook hier naar de reclitstreek-
schc. onomwonden. on-Ietterkundige
advertentie terug zal keeren. Mu&r
de advertentie in dagblad of tijd
schrift is slechts een kleine plek in
het gebied der reclame. Het gansclie
reclameweken is in beginsel blijkbaar
gezond. Wat is bet beginsel Over
reding, propaganda, bet gebruik van
alle „wettige" middelen om het pu
bliek een of ander artikel, te doen
koopen. Het is voor een ieder dui
delijk dat de reclame in ouzo dagen
een groote macht is, welke zoowel ten
goede als ten kwade kan worden aan
gewend.' Ze is oen vorm van toege
paste psychologie, want do adver
teerder bestudeert do neigingen en
wisselingen van den menschel ijken
geest, teneinde ze tot zijn voordeel
ie bewegen. De conventie, welke
thaus te Wembley vergadert, draagt
het schooue woord „waarheid" in
haar schildof is het- in verhand
met het onderwerp beter te zeggen,
dai ze het van de daken schreeuwt?
Het is in elk geval bemoedigend te
liooren dat men bij dc reclame dc
waarheid wil dienen. En het is <y>k
wel een feit. dat. het besef begint
door te dringen dal valscho en leoiiko
voorstellingen in de reclame op den
duur geen voordeel brengen. Het
publiek in Engeland wordt roods
«enige jaren verveeld door een adver
tentiecampagne voor een zeker zout
dut, er zich op beroept \an de oud
sten vau dageu Olympische athleten
te maken, indien zij slechts niet ver
zuimen eiken morgen eeu beetje van
dat zout, „enough to cover a six
pence" (zooveel als op een sixpence
kan liggen) in hun thee te doen.
Dergelijke vormen van reclame moge
deze conventie doen verdwijnen. Lr
is vee! te zeggen over dit onderwerp-
En de conventie praat druk en z»l
zeker lijvig» rapporten cu verslagen
leveren. Dit land kent ook zeer aan
trekkelijke vormen van reclame. De
beste kunstenaars staan in haar
dienst. Het. publiek krijgt een gratis
museum van moderne kunst in de
gangen tan de ondergrondsche
spoorwegen en 'den laat sten tijd ook
op de perrons van dt bovengrondscne
spoorwegen. Daar ziet men de vaak
zeer achoono kunstwerken der recla
me; en men geniet, er van. Als alle
bedrijfs- en zakenmcnschen hun re
clame zoo opvatten, dan zou hef
prettig werken worden in den ..win
kel" van deze „natie vau winke
liers".
Londen, 17 Juli 1024/
Een Politiegeschiedenis
Nog maar kort. Was Kees Jansen
bij de politie en hij wijdde zich met
een enthousiasme aan zijn taak. zoo-
als men zelden nog bij de veteranen
aantreft, door de visioenen, die hem
voor oogen zweefden van snelle pro
motie door moed. beleid en trouw.
Dien nacht hadhij de rondgang van
•■enige stille buitenwijken der stad.
Hij was ongeveer een twee uur aan
het BUrvcilleeren in den stillen nacht,
toen hij ploseling opmerkzaam werd
door ecu verdacht geluid, dat kwam
van een villa, die ruïddcu in een groo-
ten tuin stond.
Toen hij door den tuin naar binnen
keek. zag hij een donkere gedaante
bij hot. venster en zijn hart begon
te kloppen, alsof het een reus waf.
Terwijl hij door den tuin liep en zijn
politiepenning te 'voorschijn linalde,
voelde hij, dat nu voor hem h e t mo
ment gekomen was. 'dat zijn droomen
verwezenlijkt zouden worden.
„Zoozoo ventje, 'daar bet.rap ik je
op heeterdaad!" riep hij, terwijl bij
„Je begrijpt dus, dat bet mij spijt,
dat ik je al deze onaangenaamheden
bezorgd heb?" begon hij weer. ..Goed.
Nu zou ik je dus bebooren voor te
stellen, om je te onthef feu van onze
Overeenkomst".
„Ja?" Ik keek hem hoopvol aan.
..Maar, zie je, dat- kan ik niet
doen", vervolgde hij langzaam. ..De
reden, die mij er toe noodzaakte, is er
nog".
„O!"
Nog een laautje.
„Nu moet ik je nog iets zeggen",
ging hij voort; en nu dacht ik wer
kelijk, dat ik wist, wat er komen zou
„ik bedoel over gisterenavond".
Ik zei niet „o!" ik wachtte rus-
'ig op zijn excuses.
„Ik ben bang, dat ik gisteren vóór
hef, eten in het salon wel wat onbe
leefd was".
„Vóór het eten?" herhaalde ik, ge
heel vergeten, wat. or toen gebeurd
kon zijn.
„.Ta. toen je mij wat vroeg betref
fende dat plaatsje in Wales, Port Ca-
riad", zei hij. „Ik vertelde je wel wat
kortaf, vrees ik, dat daar een houten
vrouw was".
„O, ja!" a
„Nu. die is er ook. ITefc is een voor
stevenbeeld van oen schip, dat daar
Jaren geleden in de baai vergaan is",
legde de Baas uit. „Ze hebben liet op
1 zijn gevangene k'raehlig bij de Kraag'
pakte.
Do man bij het venster sprong nij
dig terug en keek Keee Jansen woe
dend aan.
„Houd je grooten mond, verre
gaande idioot", beet hij hem toe.
Ilij 'droeg een mooie vilten hoed, en
door zijn open gedragen overjas was
een prachtige diamant op zijn over
hemd duidelijk achtbaar. Jansen had
heel veel van dieven en inbrekers ge
hoord en gelezen, maar een gentle-
man-inbrc-ker had hij nog nooit van
zoo dichtbij gezien.
„Sla niet zoo'n toon -tegen mij aan"
zei hij dreigend, terwijl hij zijn pen
ning liet zien en 'de boeien te voor
schijn haalde. „Ben je ven plan om
gewillig met mij mee Ie gaan, of
moei ik je kennis laten maken met
deze lieve dingetjes?"
„Stomme ezel, weet je niet, wie ik
ben!" siste de ander hem fluisterend
toe.
„Dat kan mij op het oogenblik niets
schelen", antwoordde Jansen, „maar
uls je het graag wilt, dan mag je het
mij onderweg wel vertellen".
„Kerel, wees toch niet zoo'n uils-;
kuiken", zei de „gevangene". „Ik
ben de Jong van liet detectivebureau,
„het Scherpe Oog", inspecteur
do Jong weet je nu wie ik ben?"
Jansens kennis van „het Scherpe
Oog" was zeer gering, maar hij wilde
zijn mogelijken chef niet. onaange
naam zijn, en daarom zei hij:
„Maar natuurlijk, -mijnheer de in
specteur, „ik herkende u niet zoo
gauw iu het donker, neem mij niet
kwalijk, ik hield u voor een inbreker."
„Als je achter een paar inbrekers
zit, dan ben je op 't rechte spoor, er
zijn er twee iu dit huis, Gladde Piet
en Leepe Janus, als je dus je fout
goed wilt maken, dan kan je mij hel
pen ze gevangen te nemen".
Kees Jansen was niet bijzonder op
'de hoogte van do euveldaden van
Gladde Piet en Leepe Janus, maar
hij vermoedde, dnt het een paar glad
de jongens waren en was direct vol
ijver.
„Waar zijn ze, inspecteur?" riep
hji verheugd uit, terwijl hij zijn pen
ning wegdeed.
„Set sst! houd je toch stil,
agent!" fluisterde 'de inspecteur, ter
wijl hij hem tegen hield. „We moeten
liier met. heel veel overleg te werk
gaan, ze zijn niet voor de poes, die
tv.ee, vooral Gladde Piet is er me een!
Houd Jij de wacht hier aan de voor
deur. dan ga ik naar binnen en jaag
zo op, ze loopen dan als ratten in
den val.
Met nog een laatste waarschuwing,
dar, Jansen onder geen enkel voor
wendsel zijn wachtpost mocht, verla
ten. verdween de inspecteur in de
duisternis. De agent, was in de wol
ken, daar was nu zijn kans. in zijn
verbeelding voelde hij al zij-n voet
;op de eerste sport van den promotie-
ladder,
Een kwartier lang sfon'd hij daar
met de oogen onafgebroken op de deur
gevestigd, maar geen geluid verstoor
de de stilte van den macht. Nog een
kwartier verliep, maar niets gebeur
de, Door die gedwongen werkeloosheid
begon zijn enthousiasme wat te zak
ken. Vaag vroeg hij zich af, wat de
inspecteur toeh 'daar biunen uitvoer
de en eens of tweemaal voelde hij nei
ging zijn post te verlaten. Maar hij
dacht man de waarschuwing van in
specteur de Jong en wilde liever niet
weer een fout maken.
Eindelijk evenwel verloor hij zijn
geduld en hij wilde juist het. huis orn-
loopen, om eens te zien wat de inspec
teur toch wel uit mocht voeren, toen
hij voetstappen achter zich hoorde.
Hij keerde zich om en ontwaarde zijn
sergeant.
„Ben jij daar Jansen?" zei de ser
geant. „Wat. doe je daar?"
„Sst! sergeant!" fluisterde Jansen,
„inspecteur do Jong van het Scherpe
Oog is binnen,
„Inspecteur de Jong!" riep de ser
geant uir. ..Kerel, je raaskalt, wie is
inspecteur de Jong? Ik heb nooit van
hem gehoord.
„Wel sergeant, van ..liet Scherpe
Oog", zei Jansen vertrouwelijk. En hij
vertelde de geheele ontmoeting.
„Idioot, idioot....!" schreeuwde
de sergeant. ...lij Hij hield even
op om het juiste woord ie vinden.
„Maar sergeant, wat heb ik dan
toch gedaan?" vroeg,Jansen in wan
hoop.
„Wat je gedaan hebt", brulde de
sergeant. „Als je het er oj> toegelegd
had, dan zou je geen grootere stom
miteit hebben kunnen begaan. Er be
slaat in bet geheel geen inspecteur
de Joug .Weet je nu wat je gedaan
hebt?"
Het, hart zonk den armen agent In
de schoenen. Weg alle visioenen van
snelle promotie!
„Misschien, sergeant", zei hij be
duusd, „misschien is hij nog wel bin
nen". .De sergeant koek hem aan met
een wereld vol verachting in zijn blik,
maar hij voelde, dat er iets gedaan
moest worden, daarom ging hij hef-1
tig aon de bel trekken. Direct hoor
den zij schuifelende voetstappen in.
de vestibule eu een zachte stem vroeg;
„Wie is daar?"
de klip neergezet een eind van die
twee huisjes af. Dat had ik je er da
delijk bij moeten vertellen".
Zoo, on had hij mij nog niet meer
te vertellen? Mot al die „o's" en pau-
ten, duurde bet laug, voor hij aan
dien onvergeoflijken kus toekwam
en toch voelde ik, dat, zijn ceest er
van vervuld was, hoewel hij eerst al
dal andere opnoemde.
„Verder", ging hij bedaard voort,
„is er nog iets. waarover ik gisteren
avond nog lane heb liggen denken".
Gelukkig! Eindelijk!
„Ik wou je voorsteilen begon bij
toen opeens een luide kreet weer
klonk:
„Ilicr zijn ze, hier zijn zei Ik had
het kunnen weten. Niet-s zoo geschikt,
als een rozentuin!"
Het volgende oogenblik stond own
Albert voor ons.
Hij wreef zich de hand en grijnsde
van plezier.
„Jongelui, het ontbijt is klaar, Heb
ben jullie de gong niet gehoord? Neen.
natuurlijk niet. Jullie hadden wel wat.
anders, om naar te luisteren, zooals
ik tegen hen zei. Ik had je gehoord.
Billy, Ik hoorde je een hnlf uur ge
leden ouder linnr raam fluiten. Dar
gaat, zoo, nis je vroeg wakker bent,
uianr komen jullie nu mee".
ITij stak zijn eenen arm door dien
van zijn neef, deu anderen door mijn.
1 „We zij'ü politie, Cri we hebben re--'
den om te geloaven, dat er inbrekers
in uw huis zijn", antwoordde de ser
geant.
De deur werd dadelijk open ge
daan.
,,Kom binnen, agenten, kom bin-
,nen, maar maak als je blieft geen le
ven, anders zou mevrouw wakker
worden." sprak een meneertje in
blauwe pyama.
Toen hij in het licht kwam, uitte
Jansen een lichte kreet.
„Wat heb je nu weer, domoor?"
snauwde de sergeant.
Jansen staarde naar den man in
pyama met open mond. „Sergeant;
sergeant, dat is inspecteur de Jong!"
roep Iiij opgewonden uit.
„Ik ben onzen jeugdigen vriend
eeuige opheldering verschuldigd", zei
de pyamn-man een beetje zenuwach
tig. Op 'dl moment stiet een vr on we
stern een schril „George" uit en het
(egen'deel van vrouwelijke elegance
kwam de trap af. Zij was gehuld in
een veelkleurige peignoir en toen ze
de politie zag wierp zc haar armen in
de lucht en begon te jammeren.
„Lieveling, ïlortense, er is niets",
verzekerde de man haar. „De sergeant
hier dacht, dat er dieven in huis wa
ren, maar er is niets, schat, nietwaar
sergeant?" Deze woorden gingen ver
gezeld van een stil gebarenspel, waar
uit de sergeant, opmaakte, dat hij 'de
lieve dame gerust moest .«tellen. Hij
verzekerde haar dan ook. dat er
niets was, en de echtgenoot, haalde
haar over weer rustig naar bed te
gaan, anders zou ze weer last van
haar rheumatiek krijgen.
„Daar was ik bijna ingeloopen
riep de man in zijn pyama, toen zij
weg was, en hij slaakte een zucht van
verlichting.
„Kom binnen in de eetkamer hee-
ren", zei hij, en terwijl zij den inhoud
vau een whiskykaraf verwerkten, ver
klaarde hij het geval.
„Mijn vrouw houdt er op het punt
van mijn thuiskomen 's avonds nogal
strenge principes op na en nu trof het
heel ongelukkig, dat mijn huissleu
tel moest verliezen, maar ik had ge
makkelijk in huis kunnen komen, als
onze vriend hier mij niet. voor een in
breker had gehouden. Ik kon mij on
mogelijk identaficeeren, zonder mijn
vrouw er bij te halen, die spinnijdig
zou zijn. Daarom gaf ik mij uit voor
inspecteur 'de Jong. Ik 6loop om het
huis en snapte door een der vensters
naar binnen.
„Je zult nooit een goed politieman
worden", zei de sergeant, toen zij weg
wandelden. „Je hebt, nog niet eens zoo
veel hersens als een ezel. .Stel je voor.
dat je je zóó kunt laten beetnemen!
Hij kon nafuurlijk 'dadelijk zien, hoe
groen je bent, anders zou hij je nooit
zoo voor den gek hebben durven hou
den
Den volgenden morgen werd Jansen
voor den inspecteur geroepen en de
sergeant vertelde in kleuren en geuren
met groote verontwaardiging, wat er
den vorigen nacht gebeurd was. Jan
sen werd niet door bem gespaard.
Plotseling kwam ec-n opgewonden
oude heer het bureau binnen stuiven.
Hij vroeg naar den inspecteur. „Die
ben ik", zei de inspecteur. Wat kan
ik voor u doen In eens barstte de
oude heer uit in hevige verontwaardi
ging tegenover 'de politie in het alge
meen, en whisky-drinkende sergeants
in het bijzonder. Hij scheen (e sprin
gen van woede en het duurde eenigen
tijd voor de inspecteur hem zoover
had. dat hij geregeld zijn grieven kon
vertellen.
Toen begrepen de politiemannen uit
zijn verhaal, dat hij en zijn vrouw
juist uit het buitenland waren terug
gekomen en hun huis voor een groot
deel geplunderd hadden gevonden.
De inspect'eur vroeg hem zijn adres.
„Hé", riep de sergeant, „daar wa
ren wij juist y.m nacht!"
„Zoo, ben jij dus de sergeant, die
mijn whisky op dronk!" schreeuwde
de oude heer. „Hier, inspecteur, lees
dit briefje eens".
De inspecteur las het briefje en gaf
het, zonder commentaar aan den ser
geant. die onder het lezen zichtbaar
verbleekte.
..Waarde oude heer", zoo luidde het
briefje. „Wij «Janken u wel voor uw
gastvrijheid. De whisky is tip-top en
zelfs de sergeant zei, dat lier de beste
was, die hij ooit geproefd had. Er is
namelijk een politie sergeant geweest,
toen wij hier waren moet u weten.
Pieter mag 'dan zijn fouten hebben,
als hij een dikke oude dame moet voor
stellen, dan is hij onverbeterlijk.
Goeie ouwe hans, het spijt mij, 'dat.
ik mei kun blijven, om je nog eens
mondeling te bedanken, maar ontvang
de beste wenschen van Leepe Janus,
alias inspecteur de Jong van bet
Scherpe Oog".
„Het komt. mij zoo voor, sergeant",
merkte de inspecteur nijdig op, toen
de oude booze heer verdwenen was.
„dat we maar niets meer van Kees
Jansen moeten zeggen, want dat hij
niet de eeuige ezel op dit bureau is.
blijkt wel duidelijk".
arm en stapte zoo met ons terug.
„Ik zei tegen je moeder, dat ik jul
lie wel zou gaan roepen".
Hij stapte vroolijk met ons voort
niet. dat w ij vroolijk waren) en
praatte maar steeds door.
„Niets kan toch. halen bïi den geur
van spek en koffie! Ze zeggen wel eens
dat de geur beier is dan de smaak. Ik
herijuer mij een jonge dame, Nancy
maar ze was een cynisch persoon
tje en lang zoo mooi niet als jij die
beweren wilde, dal. gebakken -spek en
Liefde beter waren, als je ze in hoi
vooruitzicht had, dan als je er aan
toe was. Ik hoop, dat jij er niet- zoo
over denkt".
„Neen, o, neen!" riep ik, gedeelte
lijk omdat ik voelde, dat ik het on
eens moest ziju met iemand, gedeel
telijk, omdat ik besefte, dat; de on
vermijdelijke uitwerking van dezen
akeligen, ouden man op zijn neef was
om dezen met stomheid te slaan, als
hij eigenlijk had moeten spreken.
„Dat wist ik ook wel", antwoord
de oom Albert, terwijl hij mijn arm
liefkoozend drukte. „Zoo ho^rt h«fc
ook. Ik houd niet. van dal nieuwer-
wefsche, waarbij alles zoo larur ont
leed wordt, dat er niets meer van
over is. En jij?"
„Ik bant, het", zei ik Otidèiicend
ik bedoelde, om mijn arm zoo stevig
vastgedrukt te hebben door een af-
Onze LacMooK
AMERIKAANSCHE BLUF.
Theaters, zei de Yankee tegeD dea
Europeaan, theaters. Die hebben wij bij
onsl Zoo groot, dat als er iemand vanuit
de loge met een ei naar den speler gooit,
deze een buiken in z'n gezicht krijgt.
ONBETAALBAAR.
Jonge dame Koopt u deze rooS
van mij. Een guldeD.
Bezoeker Dank u, te duur.
Verkoopster (kust de bloem) j Ea
nu?
BezoekerOnbetaalbaar;
AANCENAAM VOORUITZICHT.
PatiëntZou ik genezen, dokter?
Dokter U hebt'goede kans. In den
regel sterven er van de tien patiënten
negen. U bent de tiende patiënt met dit
geval uit mijn practijk en de vorigs ne
gen zijn allen gestorven.
Binnenland
JAN VAN DER HEYDEN-
TENTOONSTELLINC.
Tot en met 20 Juli a.s. wordt in het
oude stadhuis aan de Hoogstraat te
Rotterdam, daartoe welwillend afgestaan
door het gemeentebestuur, een tentoon
stelling gehouden, betrekking hebbende
op het leven en werk van Jan van der
Heylen, uitvinder van de slangenbrand-
spuit, benevens platen, boeken, curiosl
enz. betreffende het brandbluschwezen
in het algemeen.
Verschillende musea en openbaie in
stellingen stonden inzendingen af, als
ook de heer A. v. Stolk, die platen enz.
beschikbaar stelde uit de bekende Atlas
van Stolk,
In de oude raadszaal heeft de heer G.
v. Sillevoldt Donderdagavond de ten
toonstelling geopend met het uitspreken
van en korte inleiding op de tentoon-
stelling en de Rotterdamsche Vrijwil
lige Brandweer betrekking hebbende.
Namens de Neder]. Brandweervere
niging sprak daarop de heer Vink, uit
Utrecht, enkele'woorden van waardce-
1 ring.
Nagenoeg alle plaatselijke- en enkele
landelijke brandweerverenigingen had.
den zich bij deze opming ttcen verte
genwoordigen.
DE TARIEFWET EN HET BOEK.
De Nederl. Uitgeversbond heeffc
aan den Minister van Financiën een.
adres gezonden, naar aanleiding van
het Onïwerp-Tariefwet.
Adressant, acht het. niet gelukkig,
dat bedrukte boekomslagen van de
vrijstelling worden uitgezonderd
technische redenen toch kunnen het
noodzakelijk maken deze in het bui
tenland te doen vervaardigen be
uevens de kleurboeken, welke als een
gewilde soort prentenboeken van veel
beteekenis zijn voor de ontwikkeling
van de jeugd, in verband met het
aankweeken van goeden smaak. Bo
venal echter komt hij op tegen de
verhooging yan den algemeenen hef
fingsvoet voor papier v. a.' s. van 5
op 8 percent.
Eene bescherming zij het eena
niet-rechtstreeksehe raag in deze
volstrekt -overbodig heeten. daar be
houdens geringe uitzondering de ua-
pierfabrieken hier le lande niet- het
voor uitgevers beuoodjgd papier le
veren. dat dit voor bet overgroote
deel uit het buitenland wordt ont
vangen.
De verhoogde hoffingsvoet gaat
zwaar drukken op de kosten van ver-
1 vaardiging van het boek, dat onder
de algemeen heerschende slapte op
z,eer bijzondere wijze reeds te lijden
heeft, terwijl daardoor niet aan het
algemeen verlangen naar goedkoope
boeken zal kunnen worden voldaan.
Vooral bij groote oplagen zal de
ze verhoogde heffing een ongunstigen
invloed op den verkoopprijs en dus op
den verkoop van dergelijke uitgaven
hebben.
In het algemeen zal als «gevolg van
de voorgestelde heffing aan de ver
spreiding van bet boek in de ver
schillende kringen der samenleving
eene ernstige belemmering worden
in den weg gelegd.
De Bond geeft den minister in
overweging, voor papier v. a. s. de
voorgestelde heffing van 8 per. van
de waarde geheel te doen vervallen of
althans te bepalen op 5 pet., zooa's
deze tot beden wordt, toegepast, zij
het dan niet de beperkingen, zooals
deze in de Toelichting en in het Ta
rief worden omschreven.
INCEZONDEN M E D E D E E LIN CE N
k 60 Cts. per regel.
Men herstelt zich het, snelst van de
vermoeienissen van de reis, wanneer
men zijn dorst grondig niet
VICTORIA-WATER
Oberlahnstein
leschfc. Daarna smaken de spijzen dub
bel zoo goed. en het onaangename ge
voel van afmatting is verdwenen.
schuwelijk familielid, dat nooit fami
lie van mij zou worden.
„Daar ben ik van overtuigd! Dat is
dus in orde. Ik ben blij, dat. Billy's
meisje in zoovele opzichten de mee
ning deelt van Billy's oom.
Daarom neem ik jullie van
morgen mee uit o, ja, jon ook
mijn jongen. Ik zon d= tortelduiven
niet graag scheiden. Ik Woli. dat ie
je moeder vroeg, of zij vanmorgen
geen plannen heeft, dan rijd ilc
jullie in mijn auto geen ben
derden mijlen ver, maar ik wou jn'lie
•ets lafp" zien. dat jullie goedkeuring
ook stellig zal wegdragen".
„Goede gerustigheid". dacht ik,
..wat zal het nu weer zijn?"
Ik las dezelfde vraag in de oogen
van tien Baas.
Een oogenblik later traden wii do
ontbijtkamer binnen, waar de andereu
Cariad incluis, al, begonnen waren.
Wij behoefde g te wach
ten op het antwoord op onze onuitge
sproken vraag.
(Wordt vervolgd).
