UNITED TELEGRAPH
DE SCHHNVERLOVING
HAARLEM'S DAGBLAD
Zaterdag 26 juli 1924
derde blad
DIENST VAN DE
ZOMER OP ELBA
M .mneer men van Florence komt
stapt men eerst een paar keer uit een
langzauieii trein os er in een trein, die
nog langzamer is, baant zich in het
havensUuje l'iiornbiuo een weg door
een horde op buit beluste faccbino s,
rent den flinkste onder hen, die de
handbagage op rijn kar heeft weten
te krijgen, 1 aim lien minuten na
door stoffige, brandend heete straten,
kluut In een roeiboot, daarna op -ren
nostbootje. vaart in twee uur naar
Porto Ferraio, weer facchino, weer
roeiboot, wanneer het goed gaat,
waait er ook nog een bepaalde wind,
die je niet in den goeden kreek, maar
in een naburige naai doet landen
dan. ja, dan is er nog een romantisch
klimpnrtijtje over een klein voorge
bergte, en wanneer inen daar boven
op is en er weer afgedaald, dan is
men in de witte villa. Zooals men riet
de weg er heen is niet eenvoudig.
Aan dozen weg en misschien oo'i aan
de omstandigheid, dat de eigenaar van
het Luis van den vroegen ochtend tot
laat in den nacht in het havenkroegjo
van Porto Ferraio zit 0111 contracten
in tonijn af te sluiten iu plaats van
propaganda te maken voor t vreem
delingenverkeer. is het te danken, «lat
deze witte villa, dte zichzelf pension
noem!, leeg staat, ticheel leeg. Ik
ben de eenige gast. En wanneer 11a
twee, na vier. na zes dagen nog steeds
geen andere komt. begin ik te geloo-
ven, d*t de witte villa in het geheel
geen pension is, maar cen vergeten
slot. dat zijn poorten slecht» voor
cenige gebenedijde stervelingen opent:
voor hen. die toch altijd al verlangend
van hemel, zee. zon en witte villa's
droonien. I>0 eigenaar doet dus in
Porto Ferraio zijn zaken, de keuken
meid. die hier gedurende het seizoen
zal dienen is nog niet aangekomen, de
manager ontvangt in bod-tricot, de
cameriere maakt tochtjes in de mo
torboot en als kamermeisje fungeert
een meisje uit Oostenrijk, verloofd
met een ohcrkcllner in Home haar
toekomstdroom is: eigen cafe in Vil-
lach. Intusschen slentert zij langs het
strand en laat haar krachtige voeten
door de zuidelijke golven bespoelen.
De villa echter, het betooverJe kas
teel, met het op kolommen rustende
terras, vanwaar men slechts tien pas
sen noodig heeft naar het met cactus
sen omlijste voorplein, om door een
kleine poort om zoo te zeggen on
middellijk de mare Tvrrhenum in te
stappen, behoort mij alleen. -Me', ter
ras en muur en landingssteiger, met
den ligstoel in d,. schaduw van mans
hoog struikgewas en de eu< alyptusboo-
inen, waartusschen een hangmat
schommelt. En over*! is men aücen
met hemel en zee, zelfs in bed, van
waar men door de hooge ramen over
de verschansing van het terras onbe
lemmerd in de wijde. onbegrensde
ruimte kijkt. Dat is de zomer op het
gelukkige eiland,do zomer op Elba.
Het is de mooiste, de meest echte,
de meest zomerachtige zomer, dien
men zich kan denken. Gecomprimeer
de zomer, synthese van alle genietin
gen van zee en gebergte. Heeft het
atoom menichvoldoende het blauw
glanzende glas van de golven tegen
zijn lichaam laten versplinteren, in
mystieke eensgezindheid met de on
eindigheid van hemel en zee het da-
gelijksche feest van het licht van den
netnel gevierd, dan roepen hem dui
zenden paden, tusschrn rozenhagen
en denneboompjes naar de binnenlan
den van Elba. De takken dragen a!
zware, hardgroene vruchten, pelargo
niums. die men in het Noorden alleen
kent aU zorgvuldig vertroetelde ka
mer- en balconnlantjcs. vormen aan
den rand van den weg wilde rood
vlammende boscbjes en de zon juicht,
dat zelfs de knorrige agaven grappige
gele bloesems uit hun .-tekelig vleesch
moeten laten sproeien. Het gaat berg
op. he; land in. in *de plaats van de
wijnrank treedt de cactus en alpen
roosachtig struikgewas, er achter ver
dwijnt dc zee. om aan den voorkant
weer op te duiiken, men komt langs
hooge passen, ziet naar beneden in
blauwe, doodstille baaien, omhoog
naar zwijgende, steenachtige bergrug
gen. waarachter wee.- de grenzenloo-
ze erte moet blauwen. Op drieste
bergtoppen ile.telen oude bergruïncs.
Er tegenaan hel groen van vijgeboo-
men. Boven den duizend meter ho'o-
gen top van het eiland zweeft een
zaam een fantastische wolk in de
zonneglans en te midden van di stra-
lendo zeehorizon voelt men het aroom
en de huivering van een ongerept
berglandschap. Pie.p beneden vlijen
wit grijze mensehennesten zirh teer
tegen de fijne lijnen van het- grillige 1
Feuilleton
Naar hetEngelsch van
BERTA RUCK.
41)
lk wilde Cicely veins-en "n hep
dus kalm doer naar onze zitkamer
tfrni de voorzijde van het huif.
Maar het was Cicely, die mii vei-
raste.
Zij hnd ai een bezoeker.
Dikke sigarettenrook vomilde de
heele kamer en tegenover Cicely, in
den gemakkelijkst en s'Oel. dien we
Padden, lag Sydney Vaudcleur. Aan
zijn ongewone klteuing »vist ik daclc-
I jk, dat hij dc bezoeker moest zijn.
Ik w-eei werkelijk niet. wie van ons
vieren het minst in zijn schik was.
Terwijl ik meneer Waters ami Cicely
voorstelde, zei ik vroolijk tot. de hei
de mannen: ..Ik geloof, dat jullie el
kaar al een» eerder ontmoet hebben".,
en deed al tnim best. om de pauze,
die daarop volgde. 10 verkorten doot
fc<-n gesprekje ie beginnen.
Hel was het ergste voor mi', denk
Ik. Ik was zoo ontsteld ten eerste, om
dat ik Sydney daar vond en ten twee
haventje, vanwaar een tópaas-geel
scheepje weg vaart. Het vaart de
heerlijke „Alea« us", de goudgele
wijn van dit land naar verre gewes
ten. Waar echter de huizen in de vou
wen en. dalen van het gebergte ge
perst zijn, daar zijn de zwartroo."af
grondenwaar het ijzer van Elba
aan de oppervlakte kuint. En de aan
dacht van den wandclunr w-orut steeds
weer gctrokken door den chaos van
kranen, bruggen en sehoorsteenen,
door den cirkel, dien de techniek aan
de natuur heeft ontrukt en van waar
donkere, zware schepen dit ijzer van
Hl ba over de geheele wereld vervoe
ren.
Juist tegenover mijn eenzame strand,
waar een landtong den halven cirkel
van de baai nog een eind doortrekt,
rust, om haar haven sluimerend Porto
Ferraio. de stad. Zij ligt daar ais een
groot, steenen dier, haar nobele rug
kromt zich tot twee hooge vcstingheu-
vels en de gekartelde kam van tinnen
en muren snijdt een prachtig silhouet
in den blanken horizon. Want deze
vesting is gebouwd door Cosimo de
Medici en in die tijden maakten de
menschcn ook van torens en bastions,
die tot schieten en tol beschoten woj»
den dienden, kunstwerken. Zij dach
ten aan strijd en verdediging e" za
gen visioenen van lijnen en kruisin
gen. tlie bij dezen hemel, bij deze zee
pasten. In de schaduw \an de heu
vel*. in een atmosfeer, die nog gela
den is met herinneringen aan den bij
na sprookje»achtig grootsehen tijd van
Napoleon, in de onmiddellijke nabij
heid van den groot sten hoogoven en
de grootste staalfabriek van Italië, de
beroemde „Alt! Forni". spint het
vreedzame, zuidelijke leven van dc
kleine stad rijn web. Men is er dade
lijk midden in, wanneer men een paar
maal van «le witte villa naar den over
kant gaat. ofn ink», knoopen en bis
cuit te koopen. Kent weldra alle
gezichten van de gelukkige leeglno-
per«. wier belangrijkste bezigheid het
schijnt te zijn. dagelijks op den lan-
dincB'teiver op «le po» t boot te wach
ten. kent den panamahoed van den
directeur van het bankfiliaal, die de
eenigc auto op het eiland bezit, en
de ilrie sneeuwwitte zeeofficieren, die
in hotel „De bij van Elba" eten. tic
toiletten van de dames, die 's mid
dags langs het corso van Port Ferraio
wandelen, de twee dokters, die des
avonds voor de twee aDothakcn zitten
en i-crclc voor hun patiënten houden.
Gaat n»en dan weer naar huis terug
met een van de gerimpelde, gocdhnr-
tige bewoners van het eiland, die
altijd zoo buitengewoon interessante
dingen over den wind en het water
te vertellen en zoo nu cn dan een
verv-he l.r<-eft uit een oud hemd te
wikkelen en voor vijf Lire nan ;e bi«s-
den bobben, dan voelt nen zich b«7ia
aan bet leven ontsnapt. Want rondom
de witte villa is een bovenaardsehe
stilte gesponnen en «le cameriere beeft
zooeren mijn maal op het terras ge
serveerd en is toen op zijn zeilschoc-
nen wcggesloft. En nu zit ik op de
balustrade on wacht, tot de moe-
gebrande zon achter het silhouet van
hot groote, sternen dier wegduikt. Als
oen groote voelboom staat op zijn kop
«Ie vuurtoren on zijn vurig oog knip
oogt alle tien seconden in de scheme
ring. De zee verstijft in dc baai tot
een stale,, meer cn wanneer een een
zame roeier zijn bootje er door trek',
schijnt het bij iederen riemslag te
ritjelen en snelt het in phosporescee-
rendr druppels langs «le trage spanen.
Mijn eenzame strand wordt donker
en wanneer ik er nog eenmaal langs
bs. zie ik land inwaarts tusschen strui
ken en boscbjes hier en daar heel
kleine lichtpuntjes opflikkeren. Daar
«taan nog andere witte villa's en huis
jes. die echter zoo angstvallig in hun
tuinen wegkruipen, alsof zij het liefst
geheel onzichtbaar zouden zijn. Nu
pas heginnen zij allengs schuchter
hun vensterluiken lp openen en stille
menschen gaan naar binnen, die met
zorg het geheim van den zomer van
Elba beschermen. Ik ken ze niet,
ms«r ik voel «Int ik lid ben van hun
zwijgende liga. Verheug er me met
hen ever. dat er geen ..gids" door hl-
ba bestaat, cn op het geheele eiland
niet het kleinste zomerhotc! en geen
badkamer, en dat de post. maar eens
oer dag komt en de verbindingen met
'net vasteland zoo geruststellend
•lecht zii". Hoop mei hen, dat nog
langen tijd geen ..Stabilimento bet
gelukkige eiland nioge ontsieren. Met
zon. zre en berg. met. iizer, wijn en
kreeft is het gezegend het heeft de
vreemde gaslen niet. noodig.
GIRFI.LA SELDEN—GOTH.
Onbekend maakt onbemind
Zij hielden veel van elkander en
dat al sinds geruimen tijd. Feitelijk
van liet oogenblik af, waarop zij el
kaar voor het eerst ontmoetten, was
Je liefde ontstaan. Eu ondanks, dat
papa van het ineiije van oordeel was,
dat zo niet bij elkander behoorden,
hadden ze doorgezet en bleven ze
■ertrouwelijk met elkaar omgaad. Zij
waren jüng, humeur 1-11 karakter' con
trasteerden niet te sterk, doch in
maatschappelijk opzicht, verschilden
de posit ie's van elk hunner aanmerke
lijk, oordeelde i>apa.
Want Martha was de dochter van
rentenier Klaverberm en Fritz was de
eenige zoon van een arme weduwe,
die in hoofdzaak moest leven van een
klein pensioen en het inkomen van
haar jongen, die eenvoudig kantoor
bediende was, op een bescheiden sala
ris vooralsnog.
Alzoo warm Martha en Fritz wel
verloofd, doch in alle stihc. geduldig
wachtende en hopend, dat de oude
heer Klaverberm zich over hun liefde
zou willen onMenneu. Dat zou voor
loopig evenwel tot de vrome wen-
schcn belmoren. want ofschoon op het
gedrag van Fritz, noch op zijn levens
wijze iets viel af te dingen, was papa
Klaverixnw toch tegen een verbinte
nis inet zijn dochter, omdat het be
roep van den aanstaanden echtgenoot
hem nu eenmaal niet geschikt voor
kwam.
Hij Klaverberm had hard
moeten werken, van alles aangepakt
wel is waar. maar tenslotte was het
hem schitterend gelukt in den han
del. 't Wus waar: hij had er zich aar
dig boven op gewerkt. Hij was wat
men noemt een self-made man, iemand
die door eigen kracht vooruit was ge
komen iy de- wereld, die alles nnn
eigen capaciteiten, plu» een onsje ge
luk natuurlijk, had te danken, 't Was
werkelijk interessant hem te h«»ren
vertellen hoe hij als jongen in peen
enkele befrdtking zijn bestemming
kon vinden, hoe hij had gezocht, en
weer gezocht, en hoe hij eindelijk,
0111 toch te eten, met een klein han
deltje in postpapier enz. den boer
wo» opgegaan. Hoe dit bedrijf meer
en meer lukte, zijn zaken steeds v
den uitgebreid en hoe hij woldra zich
kon vestigen in eeu der grootste ste
den. Daar namen do zaken een zoo
danige vlucht, dat hij reeds op be
trekkelijk jeugdigen leeftijd, een ge
renommeerd handelshuis hnd geves
tigd, hetwelk than5, hoewel de heer
Klaverberm zich reeds lang uit di
zaken had teruggetrokken, nog steed:
met succes onder zijn firmanaam werk
saam was.
Dat was allemaal het werk geweest
van den heer Klaverlierm en ontegen
zeggelijk een grooteehe prestaiie.
Mnnrbij dit alles had hij zich uitslui
tend met eigen branche bemoeid en
selder geen oog gehad voor al hei
dcre wat er alzoo in dc wereld te koop
was en werd verricht.
Iedereen nu. die niet als hij.
zijn wijze, wist op te klimmen, achtte
hij minderwaardig. Hij kon zich niet
voorstellen, dat men ook in andere
omstandigheden, elk in eigen beroep
of bedrijf, een zoodanige promotie kon
maken welke alleszins voldoening gaf,
ook al werd men dan niet rijk in zijn
affaire
Papj» Klaverberm bleef dit stok
paardje berijden, zeer tot verdriet van
zijn dochter, die nu eenmaal haar lief
de had verpand aan een meer, alle-
dangsch mensch.- Fritz echter trok
zich van papa's principes weinig aan.
HIJ wilde de bezwaren wel eens ver
nemen uit zijn eigen mond en daarom
had hij Martha voorgesteld, op een
bepaalden dag den knoop maar door
te hakken. Zoo kon de toestand toch
ook niet langer blijven. Hun verhou
ding bleef voor do buitenwereld niet
verborgen en gaf reeds aanleiding tot
allerlei achteraf geklap. Hij zou door
een buitengewoon zuren appel moeten
bijten, daarvan was hij zich bewust,
doch hij gevoelde zich sterk,zijn wen-
'chen kwamen hein niet onmogelijk
voor cu hij wilde nu eindelijk gaarne
eens vernemen, waarom Martha's pa
pa eigenlijk zoo sterk tegen hem was
ingenomen. Want do roden die hij had
vernomen, kwam hem toch te absurd
voor.
Hoewel Martha liever had berust in
oen voorloopiec. zij het Jan eenigszins
geheimo verbintenis, had zij toch ten
slotta toegegeven en instemming be
tuigd met het plan van Fritz.
Op den bepaalden dag had ze in
angstigo spanning haar beminde het
huis zien naderen. In een zijkamer
wachtte ze met haar moeder den uit
slag niet zonder vrees af.
Toen Fritz zijn kaartje had afge
geven en het mei°je terugkwam met
de mededeeling, dat mijnheer kon bin
nenkomen. helderde 't gelaat van den
bezoeker ietwat op. Hij had een oogen
blik gevreesd absoluut geen toegang
te zullen krijgen. Wol is waar kon hl|
ook thans vlug genoeg weer op straat
staan, doch nu zou hij ten minste, in 1
zija bijzijn, de bezwaren kunnen aan-
liooren en als het eenigszins kon weer
leggen natuurlijk, al was het niet ge
zegd, dat dat den jongeling zou ge
lukken.
Fritz klopte op «le kamerdeur. Op
een kort „ja!" uit de kamer, trad hij
het. vertrek binnen.
De heer Klaverberm stond voor een
enster, inet het kaartje van Fritz in
de hand.
- Wat is er van uw dienst, mijn
heer? vroeg hjj.
Fritz zag hem flink in de oogen en
op korte, zakelijke manier, vertelde
hij precies wat hij wilde, alsof het de
gewoonste affaire van de wereld be
trof, en hij bij voorban', was verze
kerd. dat er op zijn wenscÜ niets, let
terlijk niets, tegen kon zijn. Zoodra
het echter bleek wie die jongeling
eigenlijk was en met welk verzoek hij
tor hem kwam, begon de heer Klaver
berm reeds zijn standplaat.» arffi het
wenster te verlaten, om daarna als
een opgejaagde beer, driftig heen en
weer door do kamer te stappen.
Zoo! schreeuwde hij. vlak voor
Frir.z stilhoudend, dus u begeert mijn
dochter tot vrouw? en durft hier
te kotnen om daartoe mijn toestem
ming te verkrijgen?
Precïe-, mijnheer, antwoordde
Fritz heel gewoon, zóó is het!
Bent u gek? brulde mijnheer
Klaverheran.
Volstrekt niet! zei Fritz kalm,
ik weel heel goed wat k zeg.
t'? M ij n dochter? vroeg
Klaverberm weer. zich Mepds meer
driftig makend.
Zooals u zegt. bevestigde Fritz,
weer uiterst kalm. Ik heb haar lief...
ik houd heel veel van haar en
zij van mij.
Zwijg mijnheer!U? Een
een
Kantoorbediende, viel Fritz zeer
bedaard in.
Juist! Een kantoorbediende
't Is om tc lachen, mijnheer, ala
'I niet. zoo intens treurig was Hoe
durft u? bulderde Klaverberm, toet
de vuist op tafel slaande, kantoorbe
diende?
Mijn vooruitzichten z::n niet
slecht, bracht Fritz in her midden.
Bah! Houdt op mijnheer
Vooruitzichten Op welk kantoor,
mijnheer?
Ifij de heeren Bloemstengel cn
Boukeblad, antwoordde Fritz
Zoo! Hm! Waarin doen
die heeren? vroeg Klaverberm non
chalant.
In effecten, was het antwoord
van Fritz.
In effecten zoo! - Dus
bent ti dan op de hoogte met verschil
lende fondsen?
Nog aj! antwoordde Fritz. U be
grijpt als beursbediende.
Zoo'.
De heer Klaverberm had het ijsbe
ren geslaakt en was gaan zitten op
den stoel voor zijn bnreau-ininistre.
En effecten Hm! Hii had
ook heel wat spuarduitjes in allerlei
fondsen belegd. Natuurlijk. Zijn kapi
taal was niet onuitputtelijk. Een bil
lijke rente was hem hoogst welkom...
Maar wnt niemand writ. zelfs zij:
huisgenooten niet do oud handelsman
waagde wel eens een gokje, kocht en
verkoolU soms op goed geluk. Manr
«lan in t geheim, zonder er anderen
in ic kennen. Geheel zonder gevaar
wus dit niet. Het bleef al'iid min of
meer riskant. Hij had geen kük op ef
fecten, van do meeste fondten geen
notie.
Zoo, op de beurs... Wat 'k zeg
gen wil, wendde hij zich tot Fritz,
de Scheepvaartaandeelen willen nog
maar niet.
Nee, daar wil het publiek nog
niet aan... blijven onbevredigend.
Zouden ze binnenkort niet veel
hooger worden vroeg Klaverbernj.
lk betwijfel het, mijnheer, die
vrachtenmarkt blijft laag... en al zou
er binnenkort wal meer scheepsruim-
te noodig zijn-., «chaarschte aan
tonnage zal er voorloopig wel niet
Komen.
Gaat 11 zitten mijnheer', noo-
digde Klaverberm Fritz, «Jie op een
stoel tegenover hem plaats nam. Ik
heb nog eenige I'ortugeesch© spoor-
wegaandeelen....
Drie procent Beiza Baixa soms
vroeg Fritz, invallend.
Juist! Ik verneem dat die weer
rente zullen geven?
Het praatje heeft geloopen,
maar uit niets blijkt, dat de rente
betaling, zelfs niet gedeeltelijk, her
vat zal worden.
Zoo!... Dat valt me tegen.
De heer Klaverberm nam een kistje
sigaren van den schoorsteen en hield
het Fritz voor.
Steekt 11 eens op mijnheer!
Heel graag, dank u!
Aandeeltin H. V. A zijn beter?
informeerde Klaverberm weer.
Dat zou ik denken, antwoordde
Fritz, ofschoon den laatsten tijd zul
len ze wat hooger zijn geWomen door
groote aankoopen, vermoedelijk voor
baisse-dekking.
Intusschen hnd do heer Klaver
berm de brandkast opengemaakt en
een zich daarin bevindenden trom
mel geopend, över velschillende foftd,
sen, weike hij in portefeuille had,
verzocht hij nadere inlichting. H>.
vroeg opheldering over Russische
tipóren, Staatsieenigen, Mijnbouw-
eti Petroleummaatschappijen, waar
bij hij geïnteresseerd waf.
Kijk! zei hij, hier zijn nog eeni
ge Brazilianen.
O. die worden wel weer beter,
oordeelde Fritz, zit hem in de revo
lutie, natuurlijk!
En hier heb ik Steel-Corpora-
tion.
Is nog wel prijshoudend, of
schoon de bestellingen in Juni eenigs
zins zijn gedaald, heb ik gelezen.
Phoenix Oil Cy.
Die heeft binnenkort eenitre
nieuwe bronnen aangeboordbr
moeten er zijn met een capaciteit
m 200 ion per dag.
En hier! Patocaliwattee?
Niks gedaan!..-, weg doen mijn-
lieer!.... Heeft groote verliezen ge
leden.... U hebt er toch niet veel
Een paar stukjes mijnheer.
Wegdoen!... De hout-exploita
tie moest ook gestaakt, worden, lien
regeling met de aandeelhouders kon
niet. doorgaan.
Fritz had zijn stoel van lieverlede
geschoven tot voor het bureau-minis-
l re. Beiden zaten gebogen over de
tudtgtespreidu effecten; ij hoorden
niet het openen van de kamerdeur,
waardoor mevrouw. gevolgd door
haar dochter heel voorzichtig bin
nenkwam.
Hendrik! riep mevrouw. weev
je wel hoe laat het is-.... Ik wou
eens vragen
Waarom?Wat is er? was
de wedervraag van Klaverberm.
Maar mijnheer kwam toch
Mijnheer?... O. ja!....
Nu dan... Martha en ik watch-
ten al zoo lang.
Maar vrouwlief!Martha,
deze mijnheer kwam om je hand....
Jelui hebben elkander immers lief!...
N11, dat is in orde. hoor!... Zeker,
zeker, dat is in orde-... Wel gefelici
teerd kinderen!
Binnenland
WERELDBOND DER NEUTRA
LEN.
Te Den Haag is de algemeene ver
gadering van dg Liga der Neutralen
(Wereldbond) gehouden.
Allereerst werd het verslag dc-r vo
rige vergadering voorgelezeD. waar
in het bestuur, dat slechts voorloopig
was. opgetreden definitief werd ge
ïnstalleerd en thans bestaat uit de
heeren: Dr. Eug. Grcven, president;
Ituvs van Hooglt, Scharwoudc, secre
taris-generaalmr. dr. D. Albers. ad
viseur A. F. Folkersma. penning
meester.
Vervolgons zette de president- nog
maals het doel der Liga uiteen met
een opwekking aan de aanwezigen,
om. ieder in eigen kring, belangstel
ling te wekken voor dat doel en door
liet aanwerven van nieuwe leden, de
l.iga tot een krachtig lichaam te ma
ken. «iat met succes naar buiten zal
kunnen werken-
Dat het doel tochhet bewerken
van een verzoening der volken, die
kort eeleden nog vijandig tegenover
elkander stonden, is iets wat ieders
belangstelling moet wekken en vond
het idee eroote waerdeering bii dc
aanwezigeii en belangstelling in bui-
tenlandsche kringen, dat onderhoo-
rigen van staten die niet in de oor
log waren betrokken, daartoe hunne
medewerking en bemiddeling willen
verleenen.
Het middel is namelijk, na het ves
tigen van den hoofdzetel in Den Haag.
en het oprichten der Haagsche groep,
voorbereidingen te treffen voor de op
richting van plaatselijke groepen in
een paar andere steden van Nederland
en liet. buitenland, waar inmiddels
flink/» aanhang reeds werd verkregen.
Bereikt is «lus. dat Den Haag het
middelpunt is der beweging en daar
alle vragen, zoo van binnen- als bui
tenland. te eanienloopen en waarvoor
belangstellenden alle inlichtingen ver
krijgbaar ziin aan het secretariaat der
Liga der Neutralen. Beeklaan 356.
Den Haag.
Met een opwekking aan de aanwe
zigen om. naar 1*9»c vermogen, mede
te werken aan het streven der Liga,
sloot de voorzitter de vergadering.
BRITSCHE ONDERSCHEIDING.
De Britsche regcermg heeft aan den
Uritsehen gezant te 's-Oravenhage op
dracht gegeven, aan den kapitein A. .1. Ko
nlr.gj. gezagvoerder van het s.s. „Iris",
een medaille te overhandigen als blijk van
waardeejing voor de belangrijke diensten,
door hem te Yokohama verricht ter gele
genheid van de aardbeving, toen hij met
croot gevaar voor zijn eigen schip aan hei
Britsche s.s. ..Empress of Australia" as
sistentie verleende, dat meer dan 2000
vluchtelingen aan boord had.
De overhandiging van deze door Sir
Charles Marling «sal Maandag 28 Juli a.s.
plaats hébben °P bet gebouw der Legatie
(o Den Haag.
ZATERDAG 26 JULI.
Hilversum N. S. t. 1050 M.
Hilversumsehe Draadlooze Omroep. Cit-
zending van den derden avond van het
muziekfeest in het R. A. I.-gebouw te Am-
eter dam.
Programma: „Passio", Oratorium vaü
Th. van der Bijl voor gem. koor en kinder,
koor, orkest-, soli en orgeL
Londen 2 L. 0. 365 M. (Nederl. tijd.).
4.20 n.m. Populair Concert. Molly Lum-
ïey (sopraan) Florence Rose (alt) The Wi
reless Orchestra.
6.20 n.m. Kinderuurtje.
8.20 mm. Operette muziek. The Wireless
Orchestra. Winno Vaughan en Roland
Merry, duettisten.
9,SO n.m. Half an hour at T^embley.
10.50 in.m. The Savoy Orpheans and thd
Savoy Havana Bands.
Birmingham 6 I. T. 475 M. (Nedert. tljd).
3-50 m.:n. Dale's Dance Orchestra.
5.20 n.m. Damesuurtje.
S.S5 n.m. Kinderuortje,
8.20 n.m. Populair Concert met medewer
king van the Suit ion Orchestra.
8.50 n.m. Walter Hyde (tenor).
Bournemouth 6 B. M. 3S5 M. (Ned. tijd).
4.05 mm. The „6 B. M."-trio.
-6.35 n.m. Kinderuurije.
8.Ê0 n.m. Groot concert met medewer
king van solis'en. Nora Dellmar (sopraan)',
Douglas Sharpington (bariton) John Ptrry
(tenor). The Wireless Orchestra.
9.30 n.m. A Lover in Damascus (operette)!
op te voeren door bovengenoemde eolis»
Cardiff 5 W. A. 351 M. (Ned. tijd).
3.20 a.m. Falkman en zijn bioscoop»
orkest.
5.20 n.m. ..5 W. A.V ..Five O'Clocks*
Vocaal en Instrumentaal concert.
8.20 n.m. Populair Concert.
Manohoster 2 Z. IJ. 378 M. (Ned. tljd)".
3.35 n.m. The Luton and Cross Trizs
Band.
8.05 m.m. Dansmuziek.
Newcastle S N. 0. 403 M. (Ned. tijd).
4.05 n.m. Concert door the Station Ligh#
Orchestra.
5.05 n.m. Dameauurtje.
5.35 n.m. Kinderuurtje.
8 20 n.m. Militair Orkest.
Aberdeen 2 B. D. 495 M. (Nederl. tijd.)
3.50 n.m. The Wireless Quartette.
6.20 n.m. Kinderunrtje.
6.20 n-m. Opera muziek. The WirolesS
Orchestra.
Glasgow 5 S. C. 420 M. (Nederl. tljd).
3.50 n.m. Concert. The Wireless Quar
tette.
5.05 n.m. Damesuurtje
5.35 n.m. Kinderuurije.
8.25 n.m. Dansmuziek.
Parijs (Radio-Paris) S. F. R. 1780 Ut.
(Nod. tljd).
1.05 n.m. Concert van hei Tzigane Or
kest van Ladio-Par.s.
5.05 n.m. Concert met medewerking van
de voste Radio-Paris-soiisten: fluit6olo,
pianoconcert, viool en cello. Monoloog van
Radiolo.
10.20 n.m. Radiodancing.
REORGANISATIE HOOFDBESTUUR
P. EN T.
De Centrale Bond van Ned. P. T/
en T.-personeel schrijft het volgende
aan de ..Avondpost":
In verschillende bladen ie opgeno
men 'net navolgende korte bericht:
..Bij de reorganisatie van het
hoofdbestuur der Posterijen 311 Tele
grafie zal de 5e afdeeling (zaken
van juridiscnen aard' worden opge
heven. De chef van die afdeelin2 mr.
J. G. Blink, zal echter als juridisch
adviseur aan liet hoofdbestuur ver
bonden worden".
l)it berichtje eischt eenige nadere
toelichting.
Een ..outsider" zou allicht denken
dat hier een bezuiniging heeft plaats
gehad.
Het tegendeel is echter waar. De
chef van die afdeeling blijft onder
den nieuwen titel van juridisch ad
viseur gehandhaafd.
De tweede ambtenaar van dit bu
reel. een Mr. in de rechten met zeen
weinig dienstjaren (drie) neef van
Minister Westerveld. blijft ook in
dienst van het Hoofdbestuur der P.
en T. en is aangewezen om een. te
gen 1 October a.s. ontslagen commies
met; plusminus 14 dienstjaren te ver
vangen.
«le wisf ik niet. wat de Rail* wel
mc-esl denken van zijn aanwezigheid
en van zijn kleeding op dat oogen
blik.
Sydney's laatste idoo sch;en ge
weest te zijn, om zich te kleeden als
een Franscne vi scheisjongen met een
b!ou»c en w ijde broek, echter een luxe
uitgave er van. Zijn geribd fluwee-
Icn broek was natuurlijk van het
duurste fluweel, dat er bestond, en
door «len grootsten kleermaker van
Saviie Row gemaakt.
Ik dacht dadelijk aan wat ik den
Bans eens had hooren zeggen: „Als
iemand zich anders kleedt dan ieder
and' r is er iets niet in orde. Negen
van de tien keefen is het ook afschu
welijk oni te zien".
IIij moest wel niet weten, wat hij
zag! Ik wa< al een beetje gewend ge
raakt aan Sydney's eigenaardige bo-
grippen; moor toch deed het. mij goed
toen mijn oogen even rustten op hei
grijze pak van meneer Waters, na die
vertooning van Sydney.
Hoe kon hij zich 7x10 kleeden? En
hoe kon hij zoo poseeren. als hij daar
na deed'?
Zon een ander, die <«en blauwtje
geloopen heeft, en onverwacht komt
te stnon tegenover liet meisje en den
man. voor wien zij Rem lieeffc laten
gaan, zich niet ten minste als een man
Eed ragen hebben? Zou ieder ander, al
was het nog zoo onaangenaam, niet
gedaan hebben, alsof er niets gebeurd
was? Ik kan nooit, meer hetzelfde over
Sydney denken, nadat hij niildit lieefr
aangedaan.
Misschien was het mijn verdiende
loon. omdat ik hem dat vrij onaardige
briefje geschreven had. even voordat
ik naar Sevenoaks vertrok, maar
was liet. noodig, dat. hii, voor wien ik
nooit andere dan Monica geweest was
mij juffrouw Trant noemde? Hij stel
de mijn geduld wel op de proef, te
meer. toen hij in zijn bruine honden-
oogen een pathetisclien blik te voor
schijn riep en ze van mij op meneer
Waters richtte.
Deze liad zich goed in bedwang en
ik kon dus niét le weten komen, wat
hij dacht van die fluweelen-Van Dijck
verschijning. Daarop keek Sydney Ci
cely aan met een uitdrukking op z in
g«fant, die zeggen moest: Ja. jij
weet, wat. ik lijd!"
En Cicely! Ik kon precies zien, wat
zij dacht:
,,.la, ik zie hot alles! De gevoelige
ziel van den kunstenaar (Zoo
denkt ze over Sydney).
„wordt vaneen gereten bij het
zien van dezen doodgewoncn jongen
man
(lk weet, dat. zij mijn vriend, me
neer Waters zoo bij zichzelf noemt).
„aan wien zij de voorkeur heeft
gegeven boven hem. Ja, de liefde is
blind!"
Daar heeft ze mij mee op 'b
oog).
,.De mensehen schijnen nooit
den rechten man te herkennen,
vóór het te laat is!"
(Je hebt het glad mis. kleine, dom
me eend!) dacht ik.
Daarop dronken we thee, maar ik
vergeet- dien middag nooit.
Jij gebruikt suiker en melk, niet
waar Tofs?" klonk het. met klaeende
stem. als om te zeggen: ...Ie bent zoo
droevig veranderd in elk opzicht, dat
ik niet weet. of je smaak ook soms
niet veranderd is!"
..Gebruikt meneer Water suiker?"
(die vraag ook al aan mij!).
„Dank u". zei de Baas, „alleen
melk".
Cicely's blik zei stilzwijgend: „Ver
schil van smaak! Een ongelukkig
huwelijk!"
Waarom bad ik toch maar niet
liever gezegd, dat ik naar Rumpel-
mayer, of Lyons of Lockhart, of
waar ook naar toe wilde? Alles beter
dan dit! En als Sydney nu nog maar
gezwegen had! Maar, opgevroolijkt
door zijn schoone gastvrouw ik
moet werkelijk bekennen, dat Cicely
mooier dan ooit was begon Sydney
ren beetje to bekomen, poseerde niet
langer al» iemand met ccu gebroken
hart. en begon te praten.
Niemand anders praalie.
Meneer Waters keek. alsof niemand
hem zou kunnen bewegen, eens een
mond oren te doen. Ik voelde me
niet. praatvaardig. Cicelv genoot al
genoeg, terwijl zii naar hem luister
de. en Sydney praatte maar door.
Hij begon met: „Bent u geweest
naar hebt u nog niet gezien,
dat en zoo noemde hij alle mo
derne schilderijen en de verschillende
musea op.
Daarop was het weer: „Hebt'u dal
nog niet. gezien? Ik ben er al drie
maal heen geweest. "U moet haar
nu richtte hij zien tot meneer Wa
ters, „er bepaald mee naar toe ne
men. De volgende week
De volgende week beu ik hier niet
meer", zei ik.
„Neen? Waar gaat u heen?"
„Naar Wales".
„Zoo, naar Wales' Daar is het
ook niet meer. zooals het vroeger
was. Als ik naar Ballycool ga. moet
ik den lieelen weg tusschen Chester
en Holyhead per sé blijven lezen, om
maar niets van het landschap te zien.
Het herinnert je to veel aan al die
plaatsje in de catalogie".
„Wat afschuwelijk!" zei Cicely.
(Verleden jaar genoot ze nog van een
catalogus en zoent er atyijd haar
lievelingsschilderijeu uit)*
„En die ruines' van kasteelen! Ze
zijn bijna te mooi, om echt 1e zijn";
vervolgde Sydney. Torentjes zóó"-
en hij maakte een zig-zag beweging
me- zijn vinger, „waar het mogelijk
is, worden die daarenboven weer
kaatst- in de gracht er om heen".
Verschrikkelijk! Tk bedoel je moet"
e roin lachen! En die Olifants Berg,
dien zij je altijd aanwijzen, omdat
hij, zooals ze -'e uitleggen, precies is
als een olifantsrug. En die vleesch-
kleurige wolken, die altijd juist ach
ter den top van Snowdon te zieo
ziin! Snowdon zelf is hopeloos alle-,
daagseh. Het. is er onuitstaanbaar!
.^Cader Idris is een beetje beter",
gin? hij vriendelijk voort.' Daar kun
je je kennissen nog mee naar toe ne
men. Cader, met dat aardige meer,
blijft bepaald eeu aantrekkelijke berg
vind ik
Hier wendde hii zich tot. meneer
Waters, die nog altijd keek. alsof
hij niet wist. wat hij tegen iemand
zeggen moest, die op zoo n bescher
menden toon over de bergen van
Wales sprak,
„Wij gaan niet naar de bergen",
zei hjj kortaf. „Mijn familie gaat ge
woonlijk voor zes weken naar Angle*
sey'j
(Wordt vervolgd)*
