DE SCHIJNVËRLOVfG
HAARLEM'S DAGBLAD
ENGELSCH ALLERLEI
ZAERDAG 16 AUGUSTUS 1924
- DERDE BLAD
D« veroagme van h©t Parlement,
voor de vacantie. geeft on» gelegen
heid de verrichtingen van de Labour-
r«e©er:ng eens t- overzien. De alge-
meene indruk is dat de ongewone re-
g©erine zich met eeni? succes van
haar taak lieeft gekweten. liet i«
waar dat ze pedurende de te» maan
den van haar optreden tien maal is
verslagenmaar iedereen ver
wachtte dat. En tiM-ii vond geen
aanleiding een twin vraag te maken
ui> MacDonalds mededeeling bij
7im eerste optreden dat hij niet
sou aftreden tenzij een rechtptreek-
•rhe motie van wantrouwen tegen ziin
beleid of dat van liet kabinet in zijn
geheel zou worden aangenomen. Het
werk van den premier zelf is tegelijk
krachtig en vruchtbaar geweest.
Maar het combineeren van het pre-
miersclup met het mini©terschap van
Buitenlandache Zaken heeft zijn
krachten te zeer op de proef gesteld.
Do kauadier van do adutkist Snow-
den. behaalde e»
trio
be wondei
zim
af nanrma
deze
Ma
begrc
ger
toekt. En dan
men haar grondi-
Wheatloy het Huis heeft weten op te
dringen in lierzienen vorm. Maar Kif?
in dien herzinnen vorm bevat de wet
vele mogelijkheden voor toekomstige
rampen. En op de grootste kwestie
van allen, de werklooslieid. is geen
nieuw Siclit geworpen. De geneesmid
delen. welke de Ubour Party hier
voor aan de hand heeft gedaan, zijn
en bloc van de vroegere regeeringen
overgenomen. De legeoringslmnkon in
Laperhui- zijn zwak gonoor go-
biel
r*
t goed opgewassen tegen <ie cory-
plieeen der oppooitie. Alleen de eer-
s'e-minister. «i© tninieter van koloniën
Thomas en de ïninister voor Gezond
heid Whealfar 'do laatste iieeft rijn
reputatie gevestigd met zijn verdedi
ging van ziin woning-wetgeving)
hebben in he' Lagerhui- gezag.
lo het HoogoHiui. leidt het
hand ie vol labour-Lords (de nieuw
benoMiide pairs van de Labour Part
i line
lei
durenden regen van goed gerichte n.j-
len Met dat al liebben velen in oen
lande het geruststellende gevoel, dat
«Je tijden onder de huidige rcgcering
beter ziin dan ze in lang zijn ge wee# t.
IV tegenstanders van Labour zeggen,
dat d:f verschijnsel niet moet worden
toegesrhreven aan MacDonalds regee
ring. maar aan de gewone evolutie
der dingen. Gezond verstand begint in
de politiek nationaal en internatio
naal. de overhand te krjgeo»
De redenen-, welke den premier heb
ben genoopt een haastig in elkaar ge
zet verdrag met sovjet-Ru» land in het
Lagerhuis te brengen, en het toestem
ming te vragen voor onderteekening,
zijn raadselachtige De ondcrhandelin-
ren met de afgevaardigden uit Mos
kou waren mislukt en het ganache
land leefde in de veronderstelling, dat
de draden der onderhandelingen niet
meer nanrcknoojrt konden worden.
Plotseling werden de besprekingen
e.-htep hervat.... en Brit tan je zegde
t«\»» voor ©en leening borg rullen
blijven. Tegen liet laatste had Mac-
Donald rich tot nu to© verzet. Maar
hii stond op een goeden dag to vijf
uur voorin, op om de raak alsnog in
orde te maken en blijkbaar om te ko
men vertellen dat hii zijn verzet ten
aanzien van die leening had opgehe
ven. De onderminister voor Buiten-
lands<"he '/aken kon daarop in liet
Lagerhuis gaan beproeven een maat
regel ie verdedigen, welke hii blijk
baar zelf niet begreep. De voorstellen,
welke zoowel de Liberalen ais de Con
servatieven ernstig hebben veroor
deeld. zijn verre van tavaltelijk. zelfs
nu d« tekst ervan is gepubliceerd.
Maar een groot feit is althans duid©-
lijkdat Brittanje voorstelt een
jeenin? te garandeeren. De grootte
vmi die leening i« nog Diet genoemd,
maar indien ze ernig nut wil hebben,
zal ze zeker een 300 millioen ponu-
s-erling moeten bedragen. De ..zeker
heid" voor zoo e«-n leening is buiten
gewoon zw ak. Het ©preekt vanzelf dat
het Lagerhuis over het verdrag zal
beraadslagen en het is zeki-r dat <i©
voornaamste bepalingen ervan zullen
worden verworpen. Maar wat waren
MacDonalds motieven' Hii is «en te
verstandig man om bii wijze van
Tarugbllk.
haastige ovsrsenkomst.
Esn kostbars safflsr.
„A Pagsant of Empire".
Mtolartn faalt.
stokpaardje verdragen t« verzamelen.
En hij zal ook nioi hebben gehandeld
uit een verlangen om ziin tastbaar
succes met de conferentie voor liet
vergoediucsvraag©tuk te ..vergrooteb"
niet e©n onwezenlijke schikking met
Rusland. De verklaring is wellicht
druk van Labours linkervleugel.
Tot op heden heeft de premier niet
w illen toegeven'«aan d< bedreigin
gen van wat (eosloMe de minst be
langrijke sectie van zijn volgelingen
i». Hei mysterie wordt dieper indien
w bedenken dat de Dominiums, die
zich in internationale zaken meer
en meer doen gelden, over dit verdrag
zelf» niet ziju geraadpleegd, ofschoon
fir bedoeling is dat het voor het g«.
heel© riik zal gelden. Het is niet
waarschijnlijk dat d© overzeesche ge
bieden MacDonalds politiek zullen
goedkeuren. Eerder is te verwachten,
dat Tij tegenover de (ovjel-regeering
de houding van de Vereenigde Staten
zullen aannemen. een houding van
voortdurende en min of meer verach
telijke negatie.
Hef riet er naar uit dat de regec-
ring. wanneer het Parlement opnieuw
bijeenkomt, geen gemakkelijken tijd
zal hebben.
Wie kan luis!er©n en het geduld
cn den tijd btj.hikbaar heeft, die zal
iri het lndic van Wembley meer
avonturen en mysteriën kunnen ge
nieten dan vele boeken lam kunneu
verschaffen. In de afdeding Boinh.iv
van dit paviljoen ©telt men -enig'
dagen van de weeK de grootste saf
fier van de were] i ten toon. De ©teen
weegt niet minder dan 910 karaat
en heeft den vorm van een afgesneden
bloem, met eenige blaadjes aan den
(tengel. De stern werd een vijftal ja
ren geleden ontdekt door een En gel se h
M-geeringMinbu-natii- op de werk
tafel van een Indisch bestuurder, die
In-in gebruikte voor presee-papier. De
kinderen van d'zen Indiër speelden
soms niet dit stuk van onschatbare
waarde alsof Ji©t «en gewoon keit je
was. I)© geschieden ij» van den ©teen
vertelt dat hii in de twaalfde eeuw in
het bezit kwain van een Indisch
voiwt. die hem op een pelgrimstocht
naar Ceylon ten geschenke kreeg van
een Boedhistisohen monnik. De steen
was toen ovaalvormig en werd door
de graveurs van den vut-t tot zijn
hoidigen vorm bewerkt. Zooal» dat
m*'. zoovele kostbare steenen het go-
val is. ging deze saffier door de
eeuwen heen in versdiilwtde handen
over. Hii werd voorwerp van bij
geloof en aanbidding. De bezitter
werd geacht er roem en riikdom mee
t" verwerven. Hii werd hef zinne-
1 van den go'- -•jliai fSaturnus'.
Om ziin bezit werd strijd gevoerd, of
hii werd het doel van roofpartijen.
Na allerlei avonturen geraakte hel
stuk in hel bezit va tl de Indisch© vor-
»t©n familie R»:z Ahmed. En in di©
familie is de saffier gebleven totdat
hii onlang» door oen Britschen be
stuursambtenaar werd ontdekt... en
werd verkocht aan een handelsfirma,
welk© hem nu naar Wembley heeft
gebracht. De Raiz-Ahmed-eaffier
wordt slechts eenige uren per week
tentoongesteld en gedurende dien tijd
angstvallig bewaakt. Hii wordt het
grootste deel van den dag vervangen
d'v.r e©n knappe imitatie, teneinde,
©ventueole dieven om den tuin Ie lei
den.
D:r is slechts o©n enkel voorbeeiö
van de historische kostbaarhedeh, in
den vorm van edelste©"©». afgod©-
luv'jen. oud koperdrijfwei k cn ge-
sneslen ivoor, welke het Indische Pa
viljoen te Wembley herbergt.
Op liet «ogenblik i* tusschen de
bokswedstrijden en de verrichtingen
van padvinders door. «en toon col ma-
tig-- voorstelling in het stadion van
Wemhlev aan oen gang. welke een
beeld geeft van de geboorte. <ie g©-
gcliiefl©nis en den gr«»ci van het Brit-
sche Riik. Drie dagen zón met één
voorstelling gemoeid. Én teneinde
zoovc-l mpgeliik mcnschen gelegen
heid t© «even het indrukwekkende
schouwspel bii t© wonen, zal «le „Pa-
r-sui of Empire" (zooals de vertoo-
ning heel) zee weken duren I'a-
geant" beteekent optocht of symboli
sche voorstelling, door groote groepen
van spelers gegeven. Wij hebben al
len v^l ©en* gehoord van den ver
maarden Duitsohcn regisseur Rein-
hardt. die tooneelvoorstellingen van
kolossalen omvang placht te organi-
seeren. Zijn werk wordt kinderspel,
vergeleken bii dezen „Pageant of
Empire". De vertooning is verdeeld
in drie afocelingen, elk voorstellende
ontdekkiugs- en veroveringsreizen
van de „bouwers van het Britsohe
Riik respectievelijk naar het Oos
ten. het Mesten en het Zuiden. Niet
minder dan 15000 menschen ©pelen in
de voorstellingen een rol. Zeven oli
fanten. 8 kameelen, 3 beeren, 72
apen. 300 paarden, 50 ezels en 1000
duiven vormen de menagerie. welke
voor de vertooningen noodig is. Een
kunsinutie meer, voorstellende de
oceanen, moest ervoor worden gegra
ven in het stadior. waar de vertoo-
uiiigen worden gegeven. Bijna een
millioen liter water werd aangevoerd
om het meer te vullen. P> is een
kathedraal voor gebouwd van dertig
nieter hoogte. Een tapijt zeker hei
grootste van de wereld bedekt er de
helft van den stadiongrond.. Do prui
kenmakers van 1 .ouden moesten voor
dezen ..Pageant" 5000 pruiken ma
ken. Alle groote feiten ui» de geachie
denis van het Rritache Rijk worden er
in verbeeld. Men ziet er o'e kleeding-
srukken van de dertiende tot de twin-
tigete eeuw. de vervoermiddelen d©r
Kaapsch© Boeren en der Indische kon
vooien. schepen van de dertiende en
van de negentiende eeuw. Het zien
van deze. voorstelling verschaft merk
waardige ?©waarwordingen. Z© werkt
krachtig op d«- verbeelding en men
waant ziel» biunen de hooge muren
Tan dit stadion bewonderend liet
levendige schouwspel van kleur en ge
baar van ©en landing iu Indië in d®
zeventiende eeuw of een onderwer
ping van Indianen of Maori's, terug
gebracht in een zeer oude wereld.
En Londen, het moderne Ixnden met
zijn bussen, taxi's en electrisch licht,
scliiint ver verwijderd, zoo ver, dat
het haast onwezenlijk wordt.
De teleurstelling, veroorzaakt door
de mislukking van de vlucht rond de
wereld, -door den officier-vlieger
Marloren en zijn gezellen, heeft geleid
tot een nauwkeurig onderzoek naar de
mogelijke oorzaken van liet falen van
een poging, welk© zoo veelbelovend
begon. Toen Maclaren op 25 Maart
Southampton verliet, waren uitgc-
bieido maatregelen genomen om liet
succes van den tocht te verzekeren.
De Royal Air Force, waartoe Mac
laren behoort, had hom tot. Burmalt,
in Indie. toe alle mogelijke faciliteiten
verschaft. Een reserve-machine
wachtte hem aan de kust van «ien
Grooten Oceaan, een andere aan den
Atlantiechen Oceaan. Er was een
ttoiler in de wateren tusschen Japan
©n de Vereenigde Staten, de Thiep-
val. onder bevel van den bekwamen
zeevaarder en kenner van kusten en
wateren in die noordelijke zeeën, lui
tenant-kolonel Brootne. Die treilor
riditte daar stations in voor benzine,
re»©rvodeelf-n en provisie?. Maar vol
gens de tiieening van eenigo deskuti-
digen was de machine veel te zwaar,
zoowel rail een oogpunt van veiligheid
als van ©en oogpunt van «nelheid be
zien. Maclaren* afkeer van hoog vlie
gen (in de luchtvaart althans een
fundamenteel ding hij den goeden
vlieger) bracht hem al gauw in moei
lijkheden. toen hii bijna op de rol oen
van Normandië hotste. Aan het «inde
van zijn onzalige»» ongezegendm»
toehi was het wederom de zucht laag
te vliegen, welke hem parten speelde
«n welk© de machine zeer onzacht niet
het watervlak in aanraking bracht,
zoodat 7© den schok niet overleefde.
D© kwesii© van de keuze van rout© is
ook van veel belang. Er is e«en re^«n
de zeeroute le kiezen indien men door
d© lucht op r©i© gaat naar Indië. Mac-
lar'-u* weg ging over Lvon. Rome.
Korfoe. Kreta, Cairo. Bagdad. De
Ft arische en Argenlijnscli© vliegers
daarentegen gingen in hun land-ma
chines snel over Parijs. Straatsburg,
Boedapest en Boekarest naar Aleppo.
D© Britten liebben het voordeel dat
zii hii liet oversteken van de Mid-
iellnndseh© '/.ft de depots van de
Rritache luchtmacht in Heliopolis en
Palestina kunnen aandoen. Maar in
dien de luchtvaart praktisch nut wil
hebben dan moet ze- over «le kortste
routes gaan ©n oil* et fid i urn of ©lk
traject moet ziin eigen vliegtuig heb
ben. dat speciaal geschikt is voor het
klimaat ©n de omstandigheden van
het gvhiefl waar liet vliegt. De vlucht
van Maclaren ale di© andere
hebben weinig praetische waarde,
't Zijn sportieve daden, welke als zoo
danig belangstelling ©n l-twondering
caande maken, niet het minst oin
het weerstandsvermogen van den vlie
ger.
I I I I
Door CONST. DE RAYMOND.
Wij waren op eea vacantietocht in de
beigen.
In een klein dorp in Zwitserland, kort
aan de Italiaansche grens, zouden wij
overnachten. Het was een warme avond,
en daarom waren wij na het eten nog
een kleine wandeling gaan doen. Te
rugkomende genoten wij van bet aardi
ge effect, dat de verlichte huizen van
het legen de helling aangebouwde dorp
maakte. H©i was donker, van de hooge
bergen, en van de groote gletscher
was niet» meer ie ontdekken. Alleen
de verlichte vensters van de grillig door
elkaar staande huizen, waren te onder
scheiden en gaven, zoo uit de verte ge
zien, aan liet geheel iets «ooverachtigs.
Langzaam wandelden wij terug.
Het was heel stil; geen wind te be
kennen; geen ander geluid waarneem
baar dan het lachend geklater van de
watervalletjes cn het monotoon piepen
der krekel.-.
Gaandeweg naderden wij ons hotel
weer. en toen w ij oj» het door de groote
poortlantaarn erlichte plein kwamen,
bemerkten wij, dat »n onre afwezigheid
tal van andere reizigers waren gearri
veerd. 't Was goed gezien geweest on
ze dagreis van heden zoodanig te re
gelen, dat wij tijdig in het hotel hadden
kunnen aankomen. Ook door de ramen
van de spaarzaam verlichte eetzaal za
gen dij, dat we heel wat medereizigers
hadden gekregen.
Het hotelpersoneel liep bedrijvig heen
en weer, om de late gasten nog van het
noodige te voorzien. De mcesten waren
zeer moe en verlangden naar rust. Daar
dit hotel uitduhend een inrichting was.
bestemd voor doorgaande reizigers, die
gewoonlijk den volgenden morgen weer
vroeg op stap gingen, verdwenen de
laatst aangekomenen spoedig naar hun
kamers, na den inwcndigc'n ruensch te
hebben versterkt.
Zoo'n haast hadden wij evenwel
r.iet; wij konden desgewenseht wel
ten dagi© hier blijven vertoeven, al
vorens verder te gaan. onze vacantie
was daarop berekend. Toen de hotel
eigenaar ons dan ook even later ver
zocht nog enkele oogcnblikken bij
hem aan te zitten, vonden we dat da
delijk zeer geschikt. De avond was
eigenlijk ook to mooi, om nu reeds te
gaan slapen. Nadat onze gastheer ons
verzocht had do glazen nog eens te
mogen vullen, dronken wij op zijn
gezondheid. I-.n toen kwam het ge
sprek als van zc-If op bel hotel, de
reizigers ©n het laatste gez-lsehap.
De eigc-naar wist heel veel interes
sants mee te doelen van de talrijke
reizigers, dio in den loop der Jaren
ziri etablissement luidden bezocht.
Allerlei tncnsrhen waren bij hem
onder dak geweest. Lieden van de
meest niteenloopende nationaliteit en
van verschillende positie of st&tld.
natuurlijk. Al werd die voor het
verblijf v«n een enkelen nacht, som
wijle»» niet bekend gemaakt, een Ja
renlange ondervinding deed onmid
dellijk kunnen besluiten, wie of wat
men voor had. De stempel van het
ambt staat bii sommigen als liet ware
op het gelaat en de manieren ge
drukt. Diplomaten, ofschoon anders
steeds in do bekende hoogsluilende
zwarte jas, verraden zich altijd, nl
dragen /ij slechts e?n grijs colbertje.
Daar zijr. de oude Duitscho generaals
onmiddellijk te herkennen: nog al
tijd kaarsrecht cn stram-niilitnir
Daar is de ainateur-l>ergl>eklinimer,
d© salon-tiroler, onberispelijk in zijn
flanellen bcrgoosiunm. korte panta
lon en Schotsche kousen, en ©en
?tok. natuurlijk een bergstok. Maar
daar is ook de echte Alpenklimmer,
dadelijk bekend door zijn minder
sierlijke, doch practischo kleeding
aan zijn gebronsd gelaat. e«i aan zijn
gebruinde en geschramde handen.
Dan zijn er de jeugdige Franschen
levendig en vrooliik. Stroeve Ameri
kanen en stu?gc Engelschen. En vrou-
wen ja. die passeeren hier in alle
fchakeeringon: van de onvervalscht©
donkere dorhter van Napels, tot de
moest typische F.ngelseh© blondine,
om van de Durtsche, Deenscho ©n
üoIlai)d6che vrouwen niet As spre
ken.
F.n ontmoet u nu wel eens oude
bekenden? informeerde mijn vriend
lieden, die reeds vroeger hij u had
den gelogeerd.
Dat komt hoogst zaldeh voor,
antwoordde de hotelhouder, nee, het
schijnt, dat wanneer iemand eepmaal
deze route heeft gekozen, hij dit bij
groote uitzondering voor den tweeden
keer doet.
Nee! zei hij nogmaals, met een
lucifer de tabak in zijn grooten pijp
beter aantrekkend, het is hier een
pleisterplaats voor de komenden en
gaande», wat men noemt een door
gangshuis... Alle menschen. die hier
passeeren, zijn gelijk aan elkaar voor
bijgaande schepen in donkeren
nacht... Plots doemen zij op aari den
horiznn, en ternauwernood zijn ze
l>ekend. of ze verdwijnen weer
lossen zich op in de donkere verte.-.-
Het is precies zooals het altijd in het
kosten gepaard gaan Ti fc'.eek
evenwel ceen bezwaarOp geld
kwam het niet aan L' begrijpt,
heeren, dat er toen nog wel eens even
tjes over 'gesproken en beraadslaagd
is Eindelijk zouden dan vier van
de bekwaamste bekhmmers uit den
omtrek het wagen den afgrond te
onderzoeken En toen, na vele da
gen van gevaarvol klimmen en dalen,
en overal speuren, onder een voortdu
rende bedreiging van het leven der
zoekers, is ten slotte liet lijk gevon
den ten minste, men vermoedde
het, 't was al zooveel dagen geleden.
Nu ja, u begrijpt, om de oude vrouw
'die genoegdoening niet te onthou
den Te herkennen viel het niet
meer liet is zonder verder gezien
leven gaat hoeren!Hoe ouder men begraven De moeder was er bil
wordt, hoe meer men dat beseft. I tegenwoordig Stond er op daar-
Wat, blijft oils ten slotte over?voor over re komen... En nadien
-meringen!Uitsluitend her- kwam zij elk jaar hier eenige dagen
■itigen!BloedverwantenIogeeren, om op den dag, waarop
Vrienden.... bekendenzij gingen haar zoon begraven werd, een tuil
van ons.. verdwenen.... dikwij's [prachtige bloemen op zijn graf to leg
even snel als ze gekomen warengen Twaalf jaar heeft zij ditvol-
eeci vioeger, de ander iets later.... gehouden Twaalf maal heeft ze
doch overal en in elke richting gaan [hier gelogeerd, is ze vertrokken naar
die nimmer tei'ugkeeren. jde laatste rustplaats van haar zoon.
Maar, vroeg ik nader, heeft u 'dip daar lag eenzaam, vèr van haar
ook nooit eens een logé voor eenige jhuis. tusschen vreemden haar
dagen? Iemand, die de streek eens wil zoon 1 Waarom die illusie haar
leeren kennen, bijvoorbeeld?
De hotelhouder deed eeij paar zwa-
halen aan zijn grooten pijp.
Nee! antwoordde hij. ook dat
nietalleen één keerHeeft u
nog even tijdnog geen behoelte
aan slaap, heeren? onderbrak hij zich
even. dan wil ik u dit geval wel eens
ontnomen?... Bid' bij liet graf va-
den onbekenden soldaat niet elke moe
der, alsof haar zoon daar rustte?
Wat doet het er toe wat is wat
wasHet. heele leven is immers
een mysterie ten slotte blijft «ns
slechts de herinnering Verleden
jaar is ze voor het eerst niet gewefct
ertellen. I.Toen was mij in het voorjaar bericht
„Graag! Graag!" antwoordden wij van haar overlijden gegeven. Voor
beiden gelijk. i het onderhoud van het graf heeft ze
U moet dan weten,, herbegon hij. hij haar dood een ruime som nagela-
at de streek hier zich niet lee i voor ten
de bergbestijgingDit is wel een Dat is de eenige keer geweest, hee-
dcr redenen waarom er hier nooit rei- i ren. dat. ik een gaet had langer dan
zigers voor eenige dagen blijvenvoor een enkelen nacht en die ik gere-
Het was dus vreemd, dat er eenmaal geld zag weerkeeren Maar oven-
hier iemand afstapte, die het voorne- j gens zij hebben ons noodig, de
men te kennen gaf. een der gevaarlijk- reizigers dat spreekt, doch langer dan
ste punten te willen beklimmeneen nacht blijven ze hoogst zelden
Ofschoon hij beweerde meermalen de j Het is 'n voortdurend vomen en gaan
bergsport beoefend te hebben en ook een aanhoudende wisseling van men-
door zijn gesprekken toonde we! ver- 'sclien ©en verdwijnen van heden,
stand te hebben van technische details die nauwelijks zijn verschenen Dro
meenden wij hem toch die bestijging nes zooals ik ze;: Slechte voorbijgaan-
ten sterkste to moeten afraden.
Vooral ook, daar we hier geen ge
schoold personeel hebben geen en
kel persoon zou hier als betrouwbare
gids kunnen optreden Door gemis
aan ondervinding, zou het slechts aan
een enkele gelukken den top te ha
len Zij. die het in vroeger dagen
hadden gewaagd, hadden allen den
moeizntnen tocht met den dood moe
ten bekoopenMaar dat scheen
allemaal geen bezwaar te zijn. Hij
moest en zou het probeeren en meen
de zeker te zullen slagenHet
schijnt een aardigheid van sommige
menschen te zijn, juist het incest ge
vaarlijke, het schier onmogelijke te
trachten te bereiken.... Met welk
doel 1Zij weten het niet... Zij wor
den blijkbaar aangetrokken door het
gevaar gelokt door het onbekende
op den top En is die ten «lotte be
reikt. zijn ze niet voldaan - 'dan wil
len ze weer hooger steeds weer
boogc-r klimmen, altijd weer klim
men naar die hoogt©, naar dat punt,
hetwelk nog door niemand is bereikt-
Enfin! Die reiziger dan, was niet
van zijn voornemen af te brengen -
Er viel niet tegen te redeneeren
Geen enkc-I© bedreiging deed hem wan
kelen Wij hebben hem zoo goed
mogelijk toegerust... en op een ze
keren morgen begon hij zijn moeiza-'
men tocht Oude bergb-woners
schudden het grijze hoofd - Wij ke
ken hem nog lang na Nog eenmaal
zag hij ons en -wuifde ons tot afscheid.
Dij een kromming in den weg ver
dween hij
De hotelhouder hield even op
klonte de ns©h uit zijn grooten pijp.
Wij bleven zwijgend luisteren.
En de rest is spoedig verteld,
heeren gine. de hotelhouder voort,
wij zagen hem nooit meer hij is
nimmer teruggekeerd! Wij wisten
het adres van zijn naaste familie, het
hlpek zijn moeder t© zijn verder
bleek nog, dat hij een eenige zoon
en ongehuwd De oude vrouw was
radeloos van smart en schreef mil, dat;
de vinder van het. lijk een goede be
looning zou ontvangen Maar ja
het vinden was zoo goed als uitgeslo
ten bovendien zou liet met enorme
de schepen
Binnenland
HET TIJDELIJK RADIO-DORP IN
VEILING.
l i'. Apeldoorn wordt ons geme'd:
Ingevolge opdracht van het HooMbe-
e uur der P. T. T. werden door de make
laars Corn, de Vlaming on L. Barker :e
Amsterdam voor afbraak verkocht al
kapitale woningen, landhuizen, opeiag-
Ipianlsen. barakken, paardenstal, keien,
enz. tezamen vormende het tijdelijk Ra
dio dorp op het terrein van het Radio-sta
dion te Koolwijk benevens verschillende
machinerieën, gereedschappem en de*meu
bilaire goederen der barakken. Al de ge
bouwen brachten «anten op f SHfl terwijl
dï -totale opbrengst bedroeg f 18.654.-W.
DE WELDADICH El DSPOST-
ZEGELS 1924.
De minister van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw het-fi besiolen, dal de jié:-
to opbrengst van de omstreeks Korstini3
le verkoopen wel(ladighoidspos!zegel6 dit
jaar zal worden bestemd voor de kinder
bescherming- De minister, van mcening
dat een krachtige en tijdig ingestelde pro-
een° ze-i .pa^ai"Ia a:in de °P|,renFst 1
goede kan komen, he-
i Ned. Bond tot Kinder
rzoek gericht, eich met de prop
mg
zanda t
DE HAAGSCHE BEDEDEN POLITIE.
Dinsdag 19 Augustus zal het 10 jaar ge
leden zijn dat 't Haageche bereden politie
corps opgericht werd. Ter gelegenheid vaa
de herdenking hiervan zal Dinsdag a.?. op
iloutrust om 3 uur een gioot ruiterfeest
plaoie vinden.
Op hel programma slaat o.m. vermeld:
voorstellen van de briga-ie en saluut, voor.
rijden van paarden die pas aangekocht
zijn en proeven van africhting, cierrit,
j stoelenrit. caroussehijden door 16 ruiters
brandalarm en komische veld-
INCEZONDEN M EO EO EE LI N CEN a 60 Cts. oer regel.
VERZET TEGEN EEN RIJKSVELD
WACHTER.
De rijksveldwachter N. Dorland becaf
xich Donderdag tiaar de woning van den
bezoldigden vakveTeenigingebestuurder S.
van W. ;e Rotterdam om diens 16-jarigen
zoon, G. van W. te arresieeren in verband
met een luchtschoolstraf, die dez© moest
ondergaan. De arrestant verzette zich en
werd daarin bijgestaan door zijn ouders
die den veldwachter te lijf gingen. Deze
riep om hulp, waarop «wee collega's, die
buiten eionden binnenkwamen en het drie
tal arresteerden. In het bureau Bergsin-
gel werden zij opgesloten.
Feuilleton
Naar hot Enftelaol
BERT A RUCK.
„Wacht tl nop even. 1'-; zei dat
daar ©en eind aan wa.» dat dat afge
handeld was. „Nu moet ik het over
iets anders h«bhen. Zoudt u nog even
willen plaats nemen?"
H©t was, denk ik. de invloed «»n
de. plaats, waar ik mü bevond, dte
Dili hem deed gehoorzamen.
Ik ging weer in den groen lederen
armstoel zitten, niet wetende of du
gerekte afscheid het gemakkelijker oi
wel moeilijker maakte. Ik begreep
niet, waarom hii dezen vorm yan pij
niging koos. Hij kwam »oor mij staan
cn begon heel vriendelijk:
„lk heb ii op uw woord geloofd, dat
die ontmoeting me« VamMeur -een toe
val en poen nfsprank was. Goed. maar
al* liet. dan niet om zijnentwil was.
«lal u dat telegram liet /enden om u
naar Londen terug te roepen als het
niet om llem was. dnt u van mij
van Anglesey weg liep. wnnrem
wns liet dan?"
Regon dat. ondervragen opnieuw?
Wat moest ik zeggen?
Tk keek in wanhoop de kamer rond.
waar ik nog niet lan© celeden zijn
brieven had zitten schrijven.
„Waarom?" hield hii aan.
..O!" riep ik hoos. ..Komt dat or
Iets op aan".
„Ja. zekor. Waarom liep u weg?
Ik schudde met mijn hoofd. HIJ kon
mij nut dwingen, het te zeggen
Waarom? herhaalde hij unmeedoo-
g'end. „Wai h©i om wat er dien mor
en gebeurd was, vóór onze worste
ling in de Baai. toen 11 zoo tegen uw
zin gedwonccn was. mijn leven to red
den?"
„Ja! Als n daar weer over begin
nen v.ilt!" wierp ik hem toe en tracht
te me weer e\«n verontwaardigd tevoe
len als »oen. ..Dat is alles nu voorbïi.
dus
..Het was du«. omdat ik u gekust
bad".
„Nu?"
Hij keek nvi aan lk kon hem m©t
aanzien, maar ik hield mijn hoofd cin
Hoog en staarde haarden muur.
„Verbaast dat u?" dwong ik mii
zelf te zeggen, ..Ieder meisje zou woe
dend geweest zijn!"
,,L' bedoelt", viel hii mü in de r©-
d©„dat ieder meisje woedend is, als
zij gekust wordt".
„0. ik weet het niet. Ik denk niet
aan andere meisjes!"
„Ieder meisje, dat ik zou kusten,
dus?"
„Neen" ik zag Mademoiselle
Charrier voor mij en ik glimlachte
bilt©?, terwijl ik 7ci: „0 neen".
„U bedoelt dus alleen u zelf?"
„Ja. maar
„U hadt er dus heel erg op tegen.
Waarom?"
„Waarom?"
„Was het daar begon hii weei
ondervragen „omda" ik u kuste,
of", b wachtte even, ..omdat het
©en aanstaande in naam was. die het
deed?"
Daar had hij mij'; ik kon geen
rechfstreeksch antwoord geven.
„lk haatte het!" riep ik. als om
ini» ic «crfledigen.
Hii gaf zijn vraag een anderen
vorm.
„Haatte u de zaak zelf of de om
standigheden?"
„O. nel, wat u wilt!"
„Ik zou grnag weten welk van de
twee. Er is een hemelsbreed verschil
lusschen die twee. juffrouw Trant".
(Ine durfde hij zoo'n autoriteit aan
deu das; leggen? En toch?!
„Ik zou graag van u vernemen,
welk van de twee".
„Zoudt ii denken, -'lat ik blijven
kon. nadat ik zóó behandeld was? Her
was ik zocht naar een woord, dat
sterk genoeg wns „schaudelijk van
u. meneer Waters!"
„Yan mij? vroeg hij, Zou het
niet even schandelijk van een anderen
man geweest zijn?"
„Veel erger van u!" riep ik, eer ik
er aan .dacht.
„Waarom? Omdat ik er het recht
nier. loe had? Maar. naar het
schijnt, heeft geen andere man dat
ook.
„O. neen".
„Verafschuwt u mij dan zoo?" Het
klonk haast, als een triomfkreet.
„Ja".
„Ja?" herhaalde hij.
„Neen! O!" Ik beefde van zenuw
achtigheid. Ik wist niel, hoe ik er uit
meest komen. Wat deed hij toch? TTad
hii het geraden? Wist hij. hoe ik over
hem dacht? Waarom moest hij het
dan loonen?
Het was meer dan wreed... het
„Net, wat u wilt." zei ik maar
vraagt u nu, als-Je blieft, niets meer"
Ik hield met moeite een snik toni?.
„Zoo", zei hij langzaam,
lk kon hem nog niet aankijken,
maar zijn srem klonk «oneei verschil
lend. toen hii er aan toevoegde:
„Heel goed; eji welk excuus ver
wacht ii van mij?"
„Excuus?" vloog ik op. uit vrees,
dat ik mij anders niet langer goed
zou kunneu houden. „Er 16 geen ex
cuus voor".
„Zoudt u dat denken? Er is zelfs
meer dan cén excuus", ging hij op
zachfen, vriendelijken toon voort. „Ik
zou kunnen aanvoeren, dat ik raaar
een heel gewone man ben. dus ook
vatbaar voor aandoening ©n dat u
met uw verlof, juffrouw Trant een
heel mooi meisje bent".
„0, neen. dat. niet!" riep ik uit.
„Zeg. zoo iels niet!"
„Heel goed", viel hij mij in do ro-
do. maar zijn stem klonk nog «ven
kalm.
Hii wachtte even.
„Er 7-ou ook geen excuus te vinden
ziin voor mijn handelwijze van dien
ochtend. Nancy, als er niel een reden
voor geweest was. en die reden, als
je die nog niet geraden hebt. is deze:
Weer waren het een paai woorden,
die de oplossing gaven.
Terwijl hij daar stond en mij zoo
ernstig aanzag, zei hij niets dan. de
reden is deze: „Dat ik j© lief heb".
Wat kon ik zeggen? Ik was versla
gen. Ik hijgde naar adem. evenals
toen ik bezig was. hem to redden in
«le baai van Port Cariad e:i de golven
tegen mijn keel sloegen.
Allerlei gedachten bestormden mij.
Ik trachtte te spreken, hem vragen
te «lellen, maar het- eenige, wat ik
eindelijk uitbracht was: „Maar Odette
dan?
„Heb je dat nu nog niel begrepen
Ik heb nooit in dat opzicht aan haar
gedacht, evenmin als zij aan mij. We
hebben alleen samen getracht, ons er
uit te redden. Senoir, die juist, liet
record gehaald heeft voor onderstbo
ven vliegen, is haar alles".
„Maar ze was zoo mooi, zoo
„Zij merkt alles op. dat is waar. Zi
had dadelijk begrepen, toen zij bij ons
theedronk, dien middag, hoe de zaak
stond, wat mij betrof en hoe haar
plannetje dus nog goed afgeloopcn
was".
„Haar plan?" Ik bedacht nu. dat
het ook eigenlijk niets voor hem ge
weest was.
„Ja. ik was ten einde raad. Z i
toen, dat het. eenige was. dat ik Zou
zeggen, dat ik al geëngageerd was.
Ja, maar met wie? „Dat doet er niet
oo", zei ze. „Je tracht ipmand op
te duiken, zooals je een koerier of
een tolk aanneemt je zoekt ic-niand.
die begrijpt, dat het maar voor den
vorm is of voor de gran".
(Je weet. hoe zij praten kan')
„Je gaat naar een kantoor, je eicei.
kantoor misschien. Je kiest er er-n van
je typisten uit, die heb ie toch. niet
waar?"
„Ik verleide haar, dat ik er vier
liari; dat drie er van il te onmoge
lijk waren, maar dat de vier ie
dat doet er echter n;e, to-
„Ja, het doet er wel wat toe. Wat
zei je van de vierde?"
„Dat zal ik je wel ©ton® vertellen
bij gelegenheid. Wij hebben er nog
tijd genoeg voor".
„Neen, ik wil het nu weten", 7
ik. Het was nu mijn beurt, om aan
te houden. „Wat zei Je van de viar-
„0, ik weet het niet meer. Nu.
als je hei dan weten moet", zei hij
gehaast, „ik geloof, dat ik gezegd
heb, dat je een heel geschikie, kleine
muis leek. niet heel bijzonder, wat je
werk betrof, maar betrouwbaar; en
dat je ooit wel iemand wns. die ik in
aanraking kon brengen met mijn fa
milie.
„Kennen deed ik j© dus niet.".
Hij begon wer-r te lachen en kwam
wat dichterbij zitten.
.Veertien dagen later. Nnncv. nam
je mij er tusschen in mijn heiligdom.
Je (rotseerde mij! En nu vervolg
de hij met zijn hand in den zak van
zijn jas „nu, juffrouw Trant, ga iK
dien ring, dien u toen verachtte weel
aan uw vinger steken, waar hij be
hoort".
Hij wilde mijn hand beet pakken,
maar ik hield ze beide op mijn rug.
„Neen, wacht nos even. Wat zal je
familie van dit alles zeggen?"
„Ze weten toch niet beter, of we
zijn geëngageerd!"
„Ja. toen. maar hu?"
„Vindt jij. Nancy, Monica Trant,
dat. ze er ooit iets van behoeven te
weten? Zou je denken, dat Theo eenig
verschil zal zien? Als we hun het ge
val vertelden, zouden zij het niet eens
willen gelooven. Het zal niet lang
meer duren, of we zijn het zelf ver
geten, dus En wat wachten be
treft. Ik heb al veel te lang gewacht".
Maar opeens voelde ik me zóó ver
legen voor hera. als ik 7e:fs nooit op
kantoor geweest was. Ik wees hem
weer, even te gaan zitten.
(Slot volgt).
